Αντλώντας Παρηγοριά από το Λόγο του Θεού

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι «ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας, ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών». (2 Κορινθίους 1:3, 4) Γι’ αυτό, σ’ αυτόν και στο Λόγο του πρέπει να στραφούμε για να λάβουμε αληθινή παρηγοριά και ανακούφιση σε καιρούς στενοχώριας.—Ρωμαίους 15:4.

Αν είμαστε πιστοί στον Θεό, τότε αυτός ‘με κανένα τρόπο δεν θα μας αφήσει ούτε θα μας εγκαταλείψει’. Με πεποίθηση μπορούμε να λέμε: «Ο Κύριος βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος;» (Εβραίους 13:5, 6· Ψαλμός 37:39, 40· 145:20) Ασφαλώς, λοιπόν, δεν χρειάζεται να καταθλιβόμαστε ή να αποθαρρυνόμαστε, ακόμη και όταν υφιστάμεθα μεγάλη ταλαιπωρία.

Σαν μέρος της μεγάλης του προφητείας που εκπληρώνεται στην εποχή μας, ο Ιησούς είπε: «Θέλετε δε παραδοθή και υπό γονέων και αδελφών και συγγενών και φίλων, και θέλουσι θανατώσει τινάς εξ υμών, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου». Αλλά αμέσως μετά ο Ιησούς πρόσθεσε: «Πλην θριξ εκ της κεφαλής σας δεν θέλει χαθή». (Λουκάς 21:16-18) Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Εξαιτίας της ανάστασης, της ίδιας ακριβώς ελπίδας που διατήρησε τον Παύλο. (Ιωάννης 5:28, 29· 2 Κορινθίους 1:9, 10) Δεν είναι παρηγορητικό να γνωρίζουμε ότι ακόμη και ο θάνατος δεν μπορεί να μας αφαιρέσει τη θαυμάσια ελπίδα μας για το μέλλον;

Σκεφθείτε την παρηγοριά που αυτή η ελπίδα και οι διαβεβαιώσεις για τη βοήθεια του Θεού μπορούν να φέρουν στους διωκόμενους Χριστιανούς που υφίστανται σωματικό βασανισμό, σ’ αυτούς που είναι ανάπηροι και ακρωτηριασμένοι εξαιτίας βαναυσοτήτων, σε θεοσεβείς γυναίκες που έχουν βιαστεί, σε γονείς που έχουν αναγκαστεί να χωριστούν από τα παιδιά τους. Ναι, στο Λόγο του Ιεχωβά βρίσκουμε πολλές εκφράσεις παρηγοριάς και διαβεβαίωσης που μπορούν μάλιστα να μας κάνουν να χαιρόμαστε όταν υποφέρουμε θλίψη.—Ματθαίος 5:10-12.

Να Θυμάστε την Αμοιβή

Όταν αντιμετωπίζουμε συμφορές και ταλαιπωρίες, να θυμάστε ότι τίποτα δεν συμβαίνει σε μας που να μην έχει συμβεί σε άλλους πιστούς δούλους του Ιεχωβά. Μπορούμε να αντισταθούμε στις προσπάθειες του Διαβόλου να μας κάνει να σταματήσουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά αν κάνουμε αυτό που παρότρυνε ο απόστολος Πέτρος: «Εις τον οποίον [τον Διάβολον] αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις [όλη την κοινωνία] τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω». (1 Πέτρου 5:9) Κι άλλοι Χριστιανοί υποφέρουν παρόμοιες δοκιμασίες χάρη των καλών νέων και το κάνουν αυτό χωρίς να συμβιβάζονται. Κι εμείς μπορούμε να κάνουμε το ίδιο.

Πρέπει να προσέξουμε όχι μόνο σ’ αυτούς που παρέμειναν σταθεροί αλλά και στις αμοιβές επίσης που έλαβαν. Για παράδειγμα: Ο Σατανάς, αποφασισμένος να αποδείξει ότι ο Ιώβ υπηρετούσε τον Ιεχωβά μόνο για ιδιοτελείς λόγους, έφερνε τη μια συμφορά πάνω στην άλλη σ’ αυτόν τον άνθρωπο του Θεού. Στην αρχή καταστράφηκαν τα ζώα του, μετά οι δούλοι του, και τελικά ακόμη και τα δέκα παιδιά του. Μη ικανοποιημένος με αυτό, ο Σατανάς πάταξε τον Ιώβ με «έλκος κακόν από του ίχνους των ποδών αυτού έως της κορυφής αυτού». (Ιώβ, κεφάλαια 1 και 2) Διέρρηξε ο Ιώβ την ακεραιότητά του στον Θεό εξαιτίας αυτών των συμφορών;

Όχι, δεν την διέρρηξε. Αλλά τι θα πούμε για την αμοιβή; Ο Ιεχωβά αποκατέστησε την υγεία του Ιώβ, του έδωσε ‘διπλά’ όλα όσα είχε, και του χάρισε μια μακρά, ικανοποιητική ζωή. (Ιώβ 42:10-17) Εκτός από τις αμοιβές αυτές, υπάρχει και η πολύ μεγαλύτερη αμοιβή της ανάστασης με προοπτική την αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη. (Ιώβ 14:13-15) Ασφαλώς, η πείρα του Ιώβ δίνει παρηγοριά και ενίσχυση στους Χριστιανούς που υποφέρουν σήμερα.

«Ο Ιεχωβά Βοηθάει»

Τώρα, ας εξετάσουμε την περίπτωση μιας Χριστιανής γυναίκας που υπέμεινε παθήματα πολλών χρόνων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Εκτός από τις φρικτές συνθήκες, το βάναυσο διωγμό, και τις στερήσεις αναγκάστηκε να χωριστεί από τον άντρα της και το παιδί της για πέντε χρόνια, χωρίς να ξέρει τι είχε συμβεί σ’ αυτούς. Τελικά, μετά από χρόνια πιστής εγκαρτέρησης, ενώθηκε και πάλι μαζί με τον άντρα της και το παιδί της, έχοντας και οι τρεις τους από τότε υπηρετήσει πιστά τον Ιεχωβά. Προσέξτε τα σχόλιά της σχετικά με την πείρα της:

«Τα χρόνια που ήμουν στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης μου δίδαξαν ένα σπουδαίο μάθημα. Το πόσο πολύ μπορεί να σας ενισχύσει το πνεύμα του Ιεχωβά όταν αντιμετωπίζετε υπερβολική δοκιμασία! Πριν με συλλάβουν, είχα διαβάσει το γράμμα μιας αδελφής που έλεγε ότι κάτω από σκληρή δοκιμασία το πνεύμα του Ιεχωβά κάνει να έρθει πάνω σου μια ηρεμία. Σκεφτόμουν ότι θα πρέπει να τα μεγαλοποιούσε η αδελφή λίγο. Αλλά όταν υπέφερα εγώ δοκιμασίες, έμαθα ότι αυτό που είχε πει ήταν αλήθεια. Αυτό πραγματικά συμβαίνει. Δύσκολα το φαντάζεσαι αν δεν το έχεις δοκιμάσει. Κι όμως αυτό συνέβη σε μένα. Ο Ιεχωβά βοηθάει».

Δεν σας παρηγορούν και δεν σας ενισχύουν αυτές οι εκφράσεις; Επειδή κράτησε την ακεραιότητά της κάτω από δοκιμασία, αυτή η Χριστιανή γυναίκα μαζί με την οικογένειά της, αποβλέπει στην πραγματοποίηση της ελπίδας της για αιώνια ζωή. (Εβραίους 10:39) Τι μεγαλειώδης αμοιβή για την πιστότητα!

Αφού ο αγαπητός μας αδελφός Παύλος αντιμετώπισε δοκιμασίες για χρόνια, πώς αισθανόταν; Αποθαρρυμένος; Αποκαρδιωμένος; Απελπισμένος; Όχι καθόλου! Ήταν πεπεισμένος, αισιόδοξος, χαρούμενος που είχε υπομείνει. «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα», είπε ο Παύλος. «Του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος, τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα». (2 Τιμόθεον 4:7, 8) Ο Παύλος κράτησε την πορεία του ακλόνητος και έλαβε την ουράνια αμοιβή του. (Φιλιππησίους 3:4-14) Ποιος δεν παρηγορείται από ένα τέτοιο θαυμάσιο παράδειγμα; Είθε και εμείς παρόμοια να υπομένουμε συμφορές, να αντλούμε παρηγοριά από τις Γραφές, και να παραμένουμε όσιοι στον στοργικό μας Θεό, τον Ιεχωβά.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η πείρα του Ιώβ δίνει ενίσχυση στους Χριστιανούς που υποφέρουν σήμερα