Να Περπατάτε Όπως Έχετε Διδαχτεί από τον Ιεχωβά

‘Δίδαξόν με, Ιεχωβά, την οδόν σου, και θέλω περιπατεί εν τη αληθεία σου· προσήλονε την καρδίαν μου εις τον φόβον του ονόματός σου’.—ΨΑΛΜΟΣ 86:11.

1, 2. Τι κάνει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να αρνούνται να δεχτούν μεταγγίσεις αίματος;

«ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ του Ιεχωβά μπορεί να έχουν δίκιο που αρνούνται να χρησιμοποιήσουν παράγωγα του αίματος, γιατί είναι αλήθεια ότι με το μεταγγιζόμενο αίμα μπορεί να μεταδοθεί σημαντικός αριθμός παθογόνων παραγόντων».—Λε Κοτιντιέν ντε Μεντεσίν (Le Quotidien du Médecin), γαλλική ιατρική εφημερίδα, 15 Δεκεμβρίου 1987.

² Μερικοί απ’ όσους διάβασαν αυτό το σχόλιο μπορεί να σκέφτηκαν πως ήταν εντελώς τυχαίο το ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνταν τις μεταγγίσεις αίματος πολύ πριν γίνει γενικά γνωστό πόσο επικίνδυνες, ή ακόμα και θανατηφόρες, μπορούν να αποδειχθούν αυτές. Αλλά η στάση που έχουν λάβει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σχετικά με το αίμα δεν είναι αποτέλεσμα τύχης ούτε και είναι ένας κανόνας τον οποίο επινόησε κάποια παράξενη αίρεση ή μια στάση που πηγάζει από το φόβο ότι το αίμα δεν είναι ασφαλές. Αντίθετα, οι Μάρτυρες αρνούνται να δεχτούν αίμα λόγω της σταθερής τους απόφασης να περπατούν υπάκουα ενώπιον του Μεγάλου Εκπαιδευτή τους—του Θεού.

3. (α) Τι πίστευε ο Δαβίδ όσον αφορά την εξάρτηση από τον Ιεχωβά; (β) Ποιο αποτέλεσμα ανέμενε ο Δαβίδ επειδή εμπιστευόταν στον Θεό;

³ Ο Βασιλιάς Δαβίδ, ο οποίος αντιλαμβανόταν την εξάρτησή του από τον Θεό, ήταν αποφασισμένος να διδαχτεί από εκείνον και να ‘περιπατεί εν τη αληθεία του’. (Ψαλμός 86:11) Στον Δαβίδ ειπώθηκε κάποτε ότι, αν απέφευγε να γίνει ένοχος αίματος στα μάτια του Θεού, ‘η ψυχή του θα ήταν τυλιγμένη στο σάκο της ζωής με τον Ιεχωβά’. (1 Σαμουήλ 25:21, 22, 25, 29, ΜΝΚ) Όπως οι άνθρωποι τύλιγαν τα πολύτιμα πράγματα για να τα προστατέψουν και να τα διατηρήσουν, έτσι ο Θεός θα προστάτευε και θα διατηρούσε τη ζωή του Δαβίδ. Εφόσον δέχτηκε τη σοφή αυτή συμβουλή, ο Δαβίδ δεν επιζητούσε να σώσει τον εαυτό του με τις προσωπικές του προσπάθειες, αλλά εμπιστευόταν σ’ Εκείνον στον οποίο χρωστούσε τη ζωή του: «Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής· χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου· τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου».—Ψαλμός 16:11.

4. Γιατί ήθελε ο Δαβίδ να διδαχτεί από τον Ιεχωβά;

⁴ Διακρατώντας αυτή τη στάση, ο Δαβίδ δεν νόμιζε ότι εκείνος προσωπικά θα μπορούσε να διαλέξει ποιοι από τους θεϊκούς νόμους ήταν έγκυροι ή ποιοι έπρεπε να τηρούνται. Η στάση του ήταν η εξής: ‘Δίδαξόν με, Ιεχωβά, την οδόν σου και οδήγησόν με εν οδώ ευθεία’. ‘Δίδαξόν με, Ιεχωβά, την οδόν σου, και θέλω περιπατεί εν τη αληθεία σου· προσήλονε την καρδίαν μου εις τον φόβον του ονόματός σου. Θέλω σε αινεί, Ιεχωβά ο Θεός μου, εν όλη τη καρδία μου’. (Ψαλμός 27:11· 86:11, 12) Μερικές φορές, το να περπατούμε στην αλήθεια ενώπιον του Θεού μπορεί να μη φαίνεται βολικό ή μπορεί να συνεπάγεται μεγάλες θυσίες, αλλά ο Δαβίδ ήθελε να διδαχτεί τη σωστή οδό και να βαδίζει σ’ αυτήν.

Διδαχή Σχετικά με το Αίμα

5. Ποιο πράγμα θα πρέπει να ήξερε ο Δαβίδ σχετικά με την άποψη του Θεού για το αίμα;

⁵ Αξίζει να σημειώσουμε ότι, από την παιδική ηλικία ακόμα, ο Δαβίδ είχε διδαχτεί την άποψη του Θεού για το αίμα, άποψη η οποία δεν ήταν ένα θρησκευτικό μυστήριο. Όταν διαβαζόταν ο Νόμος στο λαό, ο Δαβίδ θα είχε ακούσει τα εξής: «Η ζωή της σαρκός είναι εν τω αίματι· και εγώ έδωκα αυτό εις εσάς, δια να κάμνητε εξιλέωσιν υπέρ των ψυχών σας επί του θυσιαστηρίου· διότι το αίμα τούτο κάμνει εξιλασμόν υπέρ της ψυχής. Δια τούτο είπα προς τους υιούς Ισραήλ, Ουδεμία ψυχή από σας θέλει φάγει αίμα· ουδέ ο ξένος, ο παροικών μεταξύ σας, θέλει φάγει αίμα».—Λευιτικόν 17:11, 12· Δευτερονόμιον 4:10· 31:11.

6. Γιατί υπήρχε συνεχής ανάγκη να διδάσκονται οι δούλοι του Θεού σχετικά με το αίμα;

⁶ Όσο καιρό ο Θεός χρησιμοποιούσε το λαό Ισραήλ ως εκκλησία του, εκείνοι που ήθελαν να Τον ευαρεστούν έπρεπε να διδάσκονται σχετικά με το αίμα. Γενιές και γενιές αγοριών και κοριτσιών του Ισραήλ διδάχτηκαν γι’ αυτό το θέμα. Αλλά θα συνεχιζόταν αυτή η διδασκαλία και αφού ο Θεός αποδέχτηκε την εκκλησία των Χριστιανών, καθιστώντας τους «τον Ισραήλ του Θεού»; (Γαλάτας 6:16) Ναι, θα συνεχιζόταν. Η άποψη του Θεού για το αίμα δεν άλλαξε. (Μαλαχίας 3:6) Η δηλωμένη στάση του που απέκλειε την κακή χρήση του αίματος υφίστατο προτού θεσπιστεί η διαθήκη του Νόμου και συνέχισε να υφίσταται μετά την κατάργηση του Νόμου.—Γένεσις 9:3, 4· Πράξεις 15:28, 29.

7. Γιατί είναι σημαντικό για εμάς να διδασκόμαστε από τον Θεό σχετικά με το αίμα;

⁷ Ο σεβασμός για το αίμα έχει θεμελιώδη σημασία για τη Χριστιανοσύνη. ‘Δεν είναι υπερβολή αυτό;’ θα μπορούσαν να ρωτήσουν μερικοί. Αλλά, τι είναι εκείνο που έχει θεμελιώδη σημασία για τη Χριστιανοσύνη αν όχι η θυσία του Ιησού; Και ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Δια του [Ιησού] έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού». (Εφεσίους 1:7) Οι Θεόπνευστες Επιστολές (The Inspired Letters), σε μετάφραση Φρανκ Σ. Λάουμπακ, αποδίδουν το εδάφιο ως εξής: «Το αίμα του Χριστού πλήρωσε για εμάς και τώρα ανήκουμε σ’ Αυτόν».

8. Πώς εξαρτάται ο ‘πολύς όχλος’ από το αίμα για ζωή;

⁸ Όλοι εκείνοι που έχουν την ελπίδα να επιζήσουν από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψη’ και να απολαύσουν τις ευλογίες του Θεού σε μια παραδεισένια γη εξαρτώνται από το χυμένο αίμα του Ιησού. Τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-14 περιγράφουν αυτούς τους ανθρώπους και μιλάνε για κάτι που θα έχουν ήδη κάνει: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου». Προσέξτε την έκφραση που υπάρχει εδώ. Δεν λέει ότι εκείνοι που σώζονται από τη μεγάλη θλίψη είχαν ‘δεχτεί τον Ιησού’ ούτε ότι είχαν ‘πιστέψει σ’ αυτόν’, αν και αυτά είναι ασφαλώς σημαντικότατες πλευρές του ζητήματος. Αλλά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και λέει ότι αυτοί «έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του [Ιησού]». Κι αυτό επειδή το αίμα του έχει λυτρωτική αξία.

9. Γιατί είναι τόσο σοβαρό το να υπακούμε στον Ιεχωβά, στο ζήτημα του αίματος;

⁹ Η εκτίμηση γι’ αυτή την αξία βοηθάει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να είναι αποφασισμένοι να μην κάνουν κακή χρήση του αίματος, ακόμα κι αν κάποιος γιατρός ισχυρίζεται με ειλικρίνεια ότι χρειάζεται οπωσδήποτε να γίνει μετάγγιση. Εκείνος μπορεί να πιστεύει ότι τα ενδεχόμενα οφέλη από τη μετάγγιση υπερισχύουν των κινδύνων για την υγεία που παρουσιάζει το ίδιο το αίμα. Ο Χριστιανός, όμως, δεν μπορεί να αγνοήσει έναν πολύ σοβαρότερο κίνδυνο, τον κίνδυνο να χάσει την επιδοκιμασία του Θεού, αν θα συμφωνήσει να γίνει κακή χρήση του αίματος. Ο Παύλος μίλησε κάποτε για εκείνους που ‘αμαρτάνουν εκουσίως, αφού έλαβαν τη γνώση της αλήθειας’. Γιατί ήταν τόσο σοβαρή οποιαδήποτε αμαρτία τέτοιου είδους; Επειδή εκείνος που κάνει κάτι τέτοιο έχει ‘καταπατήσει τον Υιόν του Θεού και νομίζει κοινόν το αίμα της διαθήκης, με το οποίον ηγιάσθη’.—Εβραίους 9:16-24· 10:26-29.

Βοηθήστε Άλλους να Διδαχτούν

10. Σε τι βασίζεται η σταθερή μας απόφαση να απέχουμε από αίμα;

¹⁰ Εμείς που εκτιμούμε τη λυτρωτική θυσία του Ιησού προσέχουμε να μην αμαρτάνουμε κατά συνήθεια, απορρίπτοντας έτσι τη ζωοσωτήρια αξία του αίματός του. Έχοντας σκεφτεί σοβαρά αυτό το ζήτημα, αναγνωρίζουμε ότι αυτή καθαυτή η ευγνωμοσύνη προς τον Θεό για τη ζωή θα πρέπει να μας κάνει να απορρίπτουμε κάθε συμβιβασμό των δίκαιων νόμων του, για τους οποίους είμαστε πεπεισμένοι ότι έχουν δοθεί με το δικό μας καλό υπόψη—το μακροπρόθεσμο καλό μας. (Δευτερονόμιον 6:24· Παροιμίαι 14:27· Εκκλησιαστής 8:12) Τι γίνεται, όμως, με τα παιδιά μας;

11-13. Ποια λανθασμένη αντίληψη σχετικά με τα παιδιά τους και το αίμα έχουν μερικοί Χριστιανοί γονείς, και γιατί;

¹¹ Όσο καιρό τα παιδιά μας είναι μωρά ή πολύ μικρά για να καταλαβαίνουν, ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να τα θεωρεί καθαρά και αποδεκτά με βάση τη δική μας αφοσίωση. (1 Κορινθίους 7:14) Είναι, λοιπόν, αλήθεια ότι τα μικρά παιδιά σε μια Χριστιανική οικογένεια ίσως να μην έχουν καταλάβει και να μην έχουν επιλέξει αν θα υπακούν το νόμο του Θεού για το αίμα. Κάνουμε, όμως, εμείς το καλύτερο που μπορούμε για να τα διδάξουμε σχετικά με αυτό το ζωτικό ζήτημα; Οι Χριστιανοί γονείς οφείλουν να το σκεφτούν σοβαρά αυτό, επειδή μερικοί γονείς φαίνεται ότι έχουν μια λανθασμένη νοοτροπία σχετικά με τα παιδιά τους και το αίμα. Μερικοί φαίνεται να πιστεύουν ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν και πολύ το αν θα γίνει κάποια μετάγγιση στα ανήλικα παιδιά τους. Γιατί υπάρχει αυτή η εσφαλμένη αντίληψη;

¹² Πολλές χώρες έχουν νόμους ή κυβερνητικούς φορείς για να προστατεύουν τα παραμελημένα και τα κακοποιημένα παιδιά. Τα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν παραμελούνται ούτε κακοποιούνται όταν οι γονείς αποφασίζουν να μην επιτρέψουν να δοθεί αίμα στον αγαπημένο γιο ή την κόρη τους, ζητώντας ταυτόχρονα να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικές αγωγές που μπορούν να παρασχεθούν από τη σύγχρονη ιατρική. Ακόμα και από ιατρική άποψη, αυτό δεν είναι παραμέληση ή κακοποίηση, αν λάβουμε υπόψη τους κινδύνους που ομολογουμένως εμπερικλείει μια αγωγή που περιλαμβάνει μετάγγιση. Είναι άσκηση του δικαιώματος που έχει κανείς να υπολογίσει τους κινδύνους που περιλαμβάνονται και κατόπιν να επιλέξει την αγωγή.* Παρ’ όλα αυτά, σε μερικές περιπτώσεις το ιατρικό προσωπικό έχει χρησιμοποιήσει νομικές διατάξεις προσπαθώντας να πάρει την εξουσιοδότηση για να επιβάλει μια ανεπιθύμητη μετάγγιση.

¹³ Μερικοί γονείς, γνωρίζοντας ότι μπορεί να είναι εύκολο για το ιατρικό προσωπικό να λάβει δικαστική υποστήριξη για να κάνει μετάγγιση σ’ έναν ανήλικο, ίσως σκέφτονται ότι το ζήτημα είναι πέρα από τον έλεγχό τους, ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούν ή να πρέπει να κάνουν οι γονείς. Πόσο λανθασμένη είναι αυτή η αντίληψη!—Παροιμίαι 22:3.

14. Πώς είχαν διδαχτεί ο Δαβίδ και ο Τιμόθεος στη νεότητά τους;

¹⁴ Έχουμε δει ότι ο Δαβίδ είχε διδαχτεί την οδό του Θεού από τη νεότητά του. Αυτό τον είχε κάνει να θεωρεί τη ζωή δώρο από τον Θεό και να γνωρίζει ότι το αίμα αντιπροσωπεύει τη ζωή. (Παράβαλε 2 Σαμουήλ 23:14-17.) Ο Τιμόθεος είχε διδαχτεί τον τρόπο σκέψης του Θεού «από βρέφους». (2 Τιμόθεον 3:14, 15) Δεν συμφωνείτε ότι, ακόμα κι όταν ο Δαβίδ και ο Τιμόθεος δεν είχαν φτάσει ακόμα στην ηλικία στην οποία κάποιος θεωρείται σήμερα ενήλικος από νομική άποψη, θα πρέπει να ήταν ικανοί να εκφραστούν σωστά σε ζητήματα που αφορούσαν το θέλημα του Θεού; Παρόμοια, πολύ πριν ενηλικιωθούν, οι νεαροί Χριστιανοί σήμερα θα πρέπει να διδάσκονται την οδό του Θεού.

15, 16. (α) Ποια άποψη έχει αναπτυχθεί σε μερικά μέρη σχετικά με τα δικαιώματα των ανηλίκων; (β) Τι οδήγησε στο να δοθεί αίμα σε κάποιον ανήλικο;

¹⁵ Σε μερικά μέρη, ένας, όπως λέγεται, ώριμος ανήλικος απολαμβάνει δικαιώματα παρόμοια με αυτά που έχουν οι ενήλικοι. Με βάση την ηλικία του ή τον ώριμο τρόπο σκέψης του ή και τα δυο, ένας νεαρός μπορεί να θεωρηθεί αρκετά ώριμος για να πάρει τις δικές του αποφάσεις σε ζητήματα ιατρικής περίθαλψης. Ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει τέτοιος νόμος, οι δικαστικοί λειτουργοί ή άλλοι υπεύθυνοι μπορεί να δώσουν μεγάλη βαρύτητα στις επιθυμίες ενός νεαρού ο οποίος είναι ικανός να εκφράσει σαφώς τη σταθερή του απόφαση σχετικά με το αίμα. Αντίστροφα, όταν ένας νεαρός δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που πιστεύει με σαφή και ώριμο τρόπο, η δικαστική αρχή μπορεί να κρίνει ότι πρέπει να αποφασίσει εκείνη για το τι φαίνεται καλύτερο, όπως θα έκανε για ένα μωρό.

¹⁶ Ένας νεαρός μελετούσε επί χρόνια την Αγία Γραφή κατά διαστήματα αλλά δεν είχε βαφτιστεί. Παρά το ότι ήταν μόλις εφτά εβδομάδες μικρότερος από το όριο ηλικίας που θα του έδινε το «δικαίωμα να αρνηθεί να δεχτεί ιατρική περίθαλψη για τον εαυτό του», το νοσοκομείο στο οποίο νοσηλευόταν για καρκίνο ζήτησε δικαστική υποστήριξη για να του κάνει μετάγγιση παρά τη θέληση τη δική του και των γονέων του. Ο ευσυνείδητος δικαστής τον εξέτασε σχετικά με τις πεποιθήσεις του για το αίμα και τον ρώτησε στοιχειώδη πράγματα, όπως τα ονόματα των πρώτων πέντε βιβλίων της Αγίας Γραφής. Ο νεαρός δεν μπορούσε να απαντήσει ούτε να δώσει κατάθεση τέτοια που να πείθει ότι κατανοούσε το γιατί αρνιόταν να δεχτεί αίμα. Δυστυχώς, ο δικαστής έδωσε εξουσιοδότηση να γίνουν μεταγγίσεις, σχολιάζοντας: «Η άρνησή του να δεχτεί μεταγγίσεις δεν βασίζεται σε ώριμη κατανόηση των δικών του θρησκευτικών πεποιθήσεων».

17. Ποια στάση έλαβε ένα δεκατετράχρονο κορίτσι όταν έγινε προσπάθεια να του δοθεί αίμα, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁷ Τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν αλλιώς για ένα ανήλικο άτομο που έχει λάβει καλή διδασκαλία ως προς τις οδούς του Θεού και βαδίζει ενεργά στην αλήθεια Του. Μια μικρότερη Χριστιανή είχε το ίδιο σπάνιο είδος καρκίνου. Το κορίτσι και οι γονείς του κατανοούσαν και δέχονταν τροποποιημένη χημειοθεραπεία από κάποιον ειδικό σ’ ένα φημισμένο νοσοκομείο. Παρ’ όλα αυτά, η υπόθεση κατέληξε στο δικαστήριο. Ο δικαστής έγραψε: «Η Ντ.Π. κατέθεσε ότι θα αντιστεκόταν με κάθε δυνατό τρόπο στην προσπάθεια να της γίνει μετάγγιση. Θεωρεί τη μετάγγιση παραβίαση του σώματός της και την παρομοίασε με βιασμό. Ζήτησε από το δικαστήριο να σεβαστεί την επιλογή της και να της επιτρέψει να εξακολουθήσει να νοσηλεύεται στο [νοσοκομείο] χωρίς να της γίνουν μεταγγίσεις με δικαστική εντολή». Η Χριστιανική διδασκαλία που είχε λάβει τη βοήθησε σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα.—Βλέπε πλαίσιο.

18. (α) Ποια ήταν η σταθερή στάση ενός άρρωστου κοριτσιού για το αν θα δεχόταν αίμα; (β) Τι αποφάσισε ο δικαστής σχετικά με την αγωγή της;

¹⁸ Ένα 12χρονο κορίτσι νοσηλευόταν για λευχαιμία. Μια υπηρεσία για την προστασία των παιδιών έφερε την υπόθεση στο δικαστήριο προκειμένου να της δοθεί αίμα παρά τη θέλησή της. Ο δικαστής αποφάσισε: «Η Λ. είπε στο δικαστήριο με καθαρό και άμεσο τρόπο ότι, αν γίνει απόπειρα να της μεταγγιστεί αίμα, θα αντιδράσει σε αυτή τη μετάγγιση με όλες τις δυνάμεις που θα μπορέσει να συγκεντρώσει. Είπε, και την πιστεύω, ότι θα φωνάζει και θα παλεύει και ότι θα βγάλει τη βελόνα από το χέρι της και θα προσπαθήσει να καταστρέψει το αίμα που θα βρίσκεται μέσα στη φιάλη πάνω από το κρεβάτι της. Αρνούμαι να δώσω μια εντολή που θα υποβάλει αυτό το παιδί σε τέτοια δοκιμασία . . . Στην περίπτωση αυτής της ασθενούς, η αγωγή που προτείνει το νοσοκομείο αντιμετωπίζει την ασθένεια μόνο από σωματική άποψη. Δεν λαμβάνει υπόψη τις συναισθηματικές της ανάγκες και τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις».

Γονείς—Να Διδάσκετε Καλά

19. Ποια ειδική υποχρέωση απέναντι στα παιδιά τους θα πρέπει να εκπληρώνουν οι γονείς;

¹⁹ Τέτοιες εμπειρίες μεταδίδουν ένα ισχυρό μήνυμα για τους γονείς οι οποίοι επιθυμούν να ζουν όλα τα μέλη της οικογένειάς τους σύμφωνα με το νόμο του Θεού σχετικά με το αίμα. Ένας λόγος για τον οποίο ο Αβραάμ ήταν φίλος του Θεού ήταν ότι Αυτός ήξερε πως ο πατριάρχης ‘θα διέταζε τους γιους του και τον οίκο του, μαζί μ’ αυτόν, και αυτοί θα φύλαγαν την οδό του Ιεχωβά, για να πράττουν δικαιοσύνη’. (Γένεσις 18:19) Δεν θα πρέπει να συμβαίνει αυτό και με τους Χριστιανούς γονείς σήμερα; Αν είστε γονέας, διδάσκετε τα αγαπημένα σας παιδιά να περπατούν στην οδό του Ιεχωβά, ώστε να είναι πάντοτε ‘έτοιμα να κάνουν υπεράσπιση μπροστά σε όποιον απαιτεί να δικαιολογήσουν την ελπίδα που έχουν μέσα τους, αλλά να το κάνουν αυτό με πραότητα και βαθύ σεβασμό’;—1 Πέτρου 3:15, ΜΝΚ.

20. Τι θα πρέπει κυρίως να θέλουμε να γνωρίζουν και να πιστεύουν τα παιδιά μας σχετικά με το αίμα; (Δανιήλ 1:3-14)

²⁰ Μολονότι θα ήταν καλό να είναι ενημερωμένα τα παιδιά μας όσον αφορά τους κινδύνους για ασθένειες και τους άλλους κινδύνους των μεταγγίσεων αίματος, το να διδάξουμε στα παιδιά μας τον τέλειο νόμο του Θεού σχετικά με το αίμα δεν σημαίνει κατά κύριο λόγο να προσπαθήσουμε να ενσταλάξουμε φόβο για το αίμα. Για παράδειγμα, αν κάποιος δικαστικός λειτουργός ρωτούσε ένα κορίτσι γιατί δεν θέλει να του δοθεί αίμα και η απάντησή του ήταν ουσιαστικά ότι θεωρεί το αίμα πολύ επικίνδυνο ή ότι το φοβάται, ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα; Ο δικαστικός λειτουργός θα μπορούσε να συμπεράνει ότι αυτό το κορίτσι είναι απλώς ανώριμο και υπερβολικά φοβισμένο, όπως θα μπορούσε να φοβάται και μια εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας τόσο πολύ που να κλαίει και να αντιστέκεται σ’ αυτή την επέμβαση, ενώ και οι ίδιοι οι γονείς του πιστεύουν ότι θα πρέπει να γίνει η επέμβαση. Επιπλέον, τονίσαμε νωρίτερα ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο οι Χριστιανοί αντιτίθενται στις μεταγγίσεις αίματος δεν είναι ότι το αίμα είναι μολυσμένο, αλλά ότι είναι πολύτιμο στα μάτια του Θεού και Ζωοδότη μας. Τα παιδιά μας θα πρέπει να το γνωρίζουν αυτό, καθώς και το γεγονός ότι οι πιθανοί ιατρικοί κίνδυνοι από το αίμα δίνουν επιπρόσθετο κύρος στη θρησκευτική μας στάση.

21. (α) Τι θα πρέπει να μάθουν οι γονείς σχετικά με τα παιδιά τους και την άποψη της Αγίας Γραφής για το αίμα; (β) Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά τους όσον αφορά το αίμα;

²¹ Αν έχετε παιδιά, είστε βέβαιοι ότι αυτά συμφωνούν και μπορούν να εξηγήσουν τη βασισμένη στην Αγία Γραφή στάση για τις μεταγγίσεις; Πιστεύουν αληθινά ότι αυτή η στάση είναι θέλημα του Θεού; Είναι πεπεισμένα ότι η παραβίαση του νόμου του Θεού είναι κάτι τόσο σοβαρό που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις προοπτικές ενός Χριστιανού για αιώνια ζωή; Οι σοφοί γονείς ανασκοπούν αυτά τα ζητήματα με τα παιδιά τους, είτε αυτά είναι πολύ μικρά είτε έχουν σχεδόν ενηλικιωθεί. Οι γονείς μπορούν να κάνουν πρόβες με τα παιδιά, στις οποίες κάθε νεαρός θα αντιμετωπίζει ερωτήσεις που είναι δυνατό να κάνει ένας δικαστικός λειτουργός ή ένας υπάλληλος νοσοκομείου. Στόχος δεν είναι να επαναλαμβάνει ο νεαρός επιλεγμένα στοιχεία ή απαντήσεις που έχει αποστηθίσει. Είναι πιο σπουδαίο να γνωρίζει τι πιστεύει ο ίδιος, και γιατί. Φυσικά, σε μια δίκη, οι γονείς, ή κάποιος άλλος, θα μπορούσαν να παρουσιάσουν πληροφορίες σχετικά με τους κινδύνους από το αίμα και την ύπαρξη εναλλακτικών αγωγών. Ωστόσο, εκείνο που θα προσπαθούσε πιθανόν να μάθει ένας δικαστικός λειτουργός ή κάποιος άλλος υπεύθυνος μιλώντας με τα παιδιά μας είναι αν εκείνα καταλαβαίνουν με ώριμο τρόπο την κατάστασή τους και τις επιλογές που έχουν, και επίσης αν έχουν δικές τους αξίες και σταθερές πεποιθήσεις.—Παράβαλε 2 Βασιλέων 5:1-4.

22. Ποιο μπορεί να είναι το μόνιμο αποτέλεσμα του γεγονότος ότι διδασκόμαστε από τον Θεό σχετικά με το αίμα;

²² Όλοι μας χρειάζεται να εκτιμούμε και να είμαστε αποφασισμένοι να διακρατήσουμε την άποψη του Θεού σχετικά με το αίμα. Το εδάφιο Αποκάλυψις 1:5 περιγράφει τον Χριστό ως εκείνον που ‘μας αγάπησε και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα του’. Μόνο αν αποδεχτούμε την αξία του αίματος του Ιησού μπορούμε να έχουμε πλήρη και μόνιμη συγχώρηση των αμαρτιών μας. Το εδάφιο Ρωμαίους 5:9 λέει καθαρά: «Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα δια του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι’ αυτού». Πόσο σοφό θα είναι, λοιπόν, από μέρους μας και από μέρους των παιδιών μας, να διδασκόμαστε από τον Ιεχωβά γι’ αυτό το ζήτημα και να είμαστε αποφασισμένοι να περπατούμε στην οδό του για πάντα!

[Υποσημειώσεις]

Κύρια Σημεία Διδασκαλίας

□ Ποια άποψη πρέπει να έχουμε για τη διδασκαλία μας από τον Ιεχωβά;

□ Γιατί είναι τόσο σπουδαίο να υπακούμε στο νόμο του Θεού για το αίμα;

□ Γιατί είναι ζωτικό να μπορούν οι νεαροί να εξηγήσουν με σαφήνεια και σταθερότητα τις πεποιθήσεις τους σχετικά με το αίμα;

□ Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι Χριστιανοί γονείς τα παιδιά τους να είναι καλά διδαγμένα για το νόμο του Ιεχωβά σχετικά με το αίμα;

[Πλαίσιο στη σελίδα 17]

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΗΚΕ

Τι έλεγε η απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με την Ντ.Π., η οποία αναφέρεται στην παράγραφο 17;

«Το δικαστήριο εντυπωσιάστηκε πολύ από την ευφυΐα, την ψυχραιμία, την αξιοπρέπεια και το δυναμισμό αυτής της νεαρής που ήταν 14 1/2 ετών. Αυτή μπορεί να είχε συντριβεί μαθαίνοντας ότι έπασχε από μια θανατηφόρα μορφή καρκίνου . . . Ωστόσο, ήταν ένα ώριμο νεαρό άτομο, το οποίο ήρθε στο δικαστήριο για να καταθέσει. Φαινόταν να συνειδητοποιεί πλήρως τη δυσκολία που θα αντιμετώπιζε. Είχε παρακολουθήσει όλες τις συμβουλευτικές συναντήσεις, συμφώνησε με μια θεραπευτική αγωγή, ανέπτυξε μια λογική φιλοσοφία για το πώς αυτή, ως ανθρώπινο ον, θα αντιμετώπιζε αυτό το ιατρικό πρόβλημα και ήρθε στο δικαστήριο με το συγκινητικό αίτημα: σεβαστείτε την απόφασή μου . . .

»Εκτός από την ωριμότητά της, η Ντ.Π. έδωσε επαρκή αιτιολογία για την απόφασή της ώστε να τη σεβαστεί το δικαστήριο. Από πνευματική, ψυχολογική, ηθική και συναισθηματική άποψη, θα υφίστατο βλάβη από μια θεραπευτική αγωγή που θα περιλάμβανε μεταγγίσεις αίματος. Το δικαστήριο θα σεβαστεί τη δική της επιλογή όσον αφορά τη θεραπευτική αγωγή».

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Ο δικαστικός λειτουργός ή ο διευθυντής ενός νοσοκομείου μπορεί να θελήσει να μάθει τι πιστεύει πραγματικά ο νεαρός Χριστιανός, και γιατί