Δέχεται ο Θεός Κάθε Είδους Λατρεία;

Ο ΘΕΟΣ δημιούργησε τον άνθρωπο με μια πνευματική ανάγκη—την ανάγκη να αποδίδει λατρεία. Αυτή η ανάγκη δεν αποτελεί προϊόν εξέλιξης. Υπήρχε στον άνθρωπο από την αρχή.

Δυστυχώς, όμως, η ανθρωπότητα επινόησε πολλούς και διάφορους τρόπους λατρείας, οι οποίοι, ως επί το πλείστον, δεν έκαναν την ανθρώπινη οικογένεια ευτυχισμένη και ενωμένη. Τουναντίον, εξακολουθούν να γίνονται αιματηροί πόλεμοι στο όνομα της θρησκείας. Έτσι, εγείρεται το εξής σημαντικό ερώτημα: Έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο λατρεύει κάποιος τον Θεό;

Αμφισβητήσιμη Λατρεία στην Αρχαιότητα

Τα αρχαία έθνη που κατοικούσαν στη Μέση Ανατολή αποτελούν ένα ιστορικό παράδειγμα το οποίο μας βοηθάει να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα. Πολλοί άνθρωποι λάτρευαν κάποιο θεό ονόματι Βάαλ. Λάτρευαν επίσης και τις συντρόφους του Βάαλ, όπως ήταν η Ασερά. Η λατρεία της Ασερά περιλάμβανε τη χρήση ενός ιερού στύλου ο οποίος πιστεύεται πως αποτελεί σεξουαλικό σύμβολο. Οι αρχαιολόγοι που εργάστηκαν σε εκείνη την περιοχή έχουν ανασύρει πολλά ομοιώματα γυμνών γυναικών. Αυτά τα ομοιώματα, δηλώνει Η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας (The Encyclopedia of Religion), «αναπαριστούν κάποια θεότητα με αναπτυγμένα γεννητικά όργανα, η οποία κρατάει τα στήθη της» και «πιθανώς αντιπροσωπεύει . . . την Ασερά». Ένα πράγμα είναι βέβαιο: η λατρεία του Βάαλ συχνά ήταν πολύ ανήθικη.

Επομένως, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι η λατρεία του Βάαλ περιλάμβανε σεξουαλικά όργια. (Αριθμοί 25:1-3) Ο Συχέμ, ένας Χαναναίος, βίασε τη νεαρή παρθένα Δείνα. Ωστόσο, θεωρούνταν ο πιο αξιότιμος άντρας στην οικογένειά του. (Γένεσις 34:1, 2, 19, ΜΝΚ) Η αιμομειξία, η ομοφυλοφιλία και η κτηνοβασία ήταν κοινές συνήθειες. (Λευιτικόν 18:6, 22-24, 27) Η ίδια η λέξη «σοδομία», μια συνήθεια των ομοφυλοφίλων, προέρχεται από το όνομα κάποιας πόλης που υπήρξε κάποτε σε εκείνο το μέρος του κόσμου. (Γένεσις 19:4, 5, 28, ΜΝΚ) Η λατρεία του Βάαλ περιλάμβανε και αιματοχυσία. Μάλιστα, οι λάτρεις του Βάαλ έριχναν τα παιδιά τους ζωντανά στις πύρινες φλόγες ως θυσία στους θεούς τους! (Ιερεμίας 19:5) Όλες αυτές οι συνήθειες συνδέονταν με θρησκευτικές διδασκαλίες. Με ποιον τρόπο;

«Η κτηνωδία, η λαγνεία και η εξαχρείωση που συναντούμε στη χαναανιτική μυθολογία», εξηγεί ο Δρ Μέριλ Άνγκερ στο βιβλίο του Η Αρχαιολογία και η Παλαιά Διαθήκη (Archaeology and the Old Testament), «είναι πολύ χειρότερες από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Εγγύς Ανατολής εκείνη την εποχή. Τα δε ανήκουστα χαρακτηριστικά των χαναανιτικών θεοτήτων, οι οποίες στερούνταν εντελώς ηθικής υπόστασης, πρέπει να έβγαζαν στην επιφάνεια τα χειρότερα γνωρίσματα των πιστών τους και να επέβαλλαν πολλές από τις πιο εξαχρειωμένες συνήθειες της εποχής, όπως την ιεροδουλία [και] τις θυσίες παιδιών».

Δεχόταν ο Θεός τη λατρεία των Χαναναίων; Ασφαλώς όχι. Αυτός δίδαξε τους Ισραηλίτες πώς να τον λατρεύουν με αγνό τρόπο. Σχετικά με τις συνήθειες που προαναφέρθηκαν, εκείνος προειδοποίησε: «Μη μιαίνεσθε εις ουδέν εκ τούτων· διότι εις πάντα ταύτα εμιάνθησαν τα έθνη, τα οποία εγώ εκδιώκω απ’ έμπροσθέν σας· και εμιάνθη η γη· δια τούτο ανταποδίδω την ανομίαν αυτής επ’ αυτήν, και η γη θέλει εξεμέσει τους κατοίκους αυτής».—Λευιτικόν 18:24, 25.

Μολύνεται η Αγνή Λατρεία

Πολλοί Ισραηλίτες δεν δέχτηκαν την άποψη που είχε ο Θεός για την αγνή λατρεία. Αντίθετα, επέτρεψαν τη συνέχιση της λατρείας του Βάαλ στη γη τους. Σύντομα, οι Ισραηλίτες παρασύρθηκαν στην προσπάθεια για ανάμειξη της λατρείας του Ιεχωβά με τη λατρεία του Βάαλ. Δεχόταν ο Θεός αυτό το ανάμεικτο είδος λατρείας; Εξετάστε τι συνέβη στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Μανασσή. Αυτός οικοδόμησε θυσιαστήρια στον Βάαλ, έκαψε τον ίδιο του το γιο ως θυσία και άσκησε μαγεία. ‘Και έστησε το γλυπτόν του άλσους [του ιερού στύλου, ΜΝΚ] [στην εβραϊκή, ’ασερά], το οποίον έκαμεν, εν τω οίκω, περί του οποίου ο Ιεχωβά είπε . . . , Εν τω οίκω τούτω . . . θέλω θέσει το όνομά μου εις τον αιώνα’.—2 Βασιλέων 21:3-7.

Οι υπήκοοι του Μανασσή ακολούθησαν το παράδειγμα του βασιλιά τους. Στην πραγματικότητα, εκείνος ‘επλάνησεν αυτούς . . . ώστε να πράττωσι πονηρότερα παρά τα έθνη, τα οποία ο Ιεχωβά ηφάνισεν απ’ έμπροσθεν των υιών του Ισραήλ’. (2 Βασιλέων 21:9) Αντί να προσέξει τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις των προφητών του Θεού, ο Μανασσής διέπραξε τόσους φόνους ώστε γέμισε την Ιερουσαλήμ με αθώο αίμα. Μολονότι ο Μανασσής τελικά συνήλθε, ο γιος του και διάδοχός του, ο Βασιλιάς Αμών, αναβίωσε τη λατρεία του Βάαλ.—2 Βασιλέων 21:16, 19, 20.

Με τον καιρό, εμφανίστηκαν στο ναό άντρες ιερόδουλοι. Πώς έβλεπε ο Θεός αυτό το χαρακτηριστικό της λατρείας του Βάαλ; Μέσω του Μωυσή είχε προειδοποιήσει: ‘Δεν πρέπει να φέρεις το μίσθωμα πόρνης ή την τιμή σκύλου [πιθανώς παιδεραστή] στον οίκο του Ιεχωβά του Θεού σου για καμιά ευχή, επειδή αυτοί είναι κάτι απεχθές για τον Ιεχωβά τον Θεό σου’.—Δευτερονόμιον 23:17, 18, υποσημείωση στη ΜΝΚ.

Ο εγγονός του Μανασσή, ο Βασιλιάς Ιωσίας, καθάρισε το ναό από την ανήθικη λατρεία του Βάαλ. (2 Βασιλέων 23:6, 7) Αλλά η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Λίγο καιρό μετά το θάνατο του Βασιλιά Ιωσία, άρχισε πάλι να ασκείται ειδωλολατρία στο ναό του Ιεχωβά. (Ιεζεκιήλ 8:3, 5-17) Έτσι, ο Ιεχωβά έβαλε το βασιλιά της Βαβυλώνας να καταστρέψει την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Αυτό το θλιβερό γεγονός της ιστορίας αποδεικνύει ότι ο Θεός δεν δέχεται μερικές μορφές λατρείας. Τι θα πούμε για τις ημέρες μας;