Να Δίνετε Συνεχώς Προσοχή σε Ό,τι Αφορά τη Διδασκαλία Σας

«Να δίνεις συνεχώς προσοχή σε ό,τι αφορά τον εαυτό σου και τη διδασκαλία σου. Να μένεις σε αυτά τα πράγματα, γιατί κάνοντάς το αυτό θα σώσεις και τον εαυτό σου και αυτούς που σε ακούν».—1 ΤΙΜΟΘΕΟ 4:16.

1, 2. Γιατί υπάρχει σήμερα επιτακτική ανάγκη για ζηλωτές δασκάλους;

«ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ . . . και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, . . . διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Ματθαίος 28:19, 20) Με βάση αυτή την εντολή του Ιησού Χριστού, όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να προσπαθούν να γίνουν δάσκαλοι. Υπάρχει ανάγκη για ζηλωτές δασκάλους οι οποίοι θα βοηθήσουν τα άτομα που έχουν ειλικρινή καρδιά να αποκτήσουν γνώση για τον Θεό πριν να είναι πολύ αργά. (Ιωάννης 17:3· Ρωμαίους 13:11) Ο απόστολος Παύλος πρότρεψε: «Κήρυξε το λόγο, κάνε το αυτό με το αίσθημα του επείγοντος σε ευνοϊκό καιρό, σε δυσμενή καιρό». Κάτι τέτοιο απαιτεί διδασκαλία και εντός και εκτός της εκκλησίας. Πράγματι, η αποστολή που αφορά το κήρυγμα περιλαμβάνει περισσότερα από την απλή γνωστοποίηση του αγγέλματος του Θεού. Χρειάζεται αποτελεσματική διδασκαλία για να γίνουν τα ενδιαφερόμενα άτομα μαθητές.

² Ζούμε σε “κρίσιμους καιρούς, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους”. (2 Τιμόθεο 3:1) Οι άνθρωποι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου από τις κοσμικές φιλοσοφίες και τις ψεύτικες διδασκαλίες. Πολλοί είναι «στο σκοτάδι διανοητικά» και έχουν “χάσει κάθε αίσθηση ηθικής”. (Εφεσίους 4:18, 19) Μερικοί έχουν οδυνηρά συναισθηματικά τραύματα. Ναι, οι άνθρωποι είναι στ’ αλήθεια «γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα». (Ματθαίος 9:36) Παρ’ όλα αυτά, χρησιμοποιώντας την τέχνη της διδασκαλίας, μπορούμε να βοηθάμε τα άτομα που έχουν ειλικρινή καρδιά να κάνουν τις αναγκαίες αλλαγές.

Δάσκαλοι Μέσα στην Εκκλησία

3. (α) Τι περιλαμβάνει η αποστολή που μας ανέθεσε ο Ιησούς για διδασκαλία; (β) Ποιοι έχουν την πρώτιστη ευθύνη να διδάσκουν μέσα στην εκκλησία;

³ Μέσω της διευθέτησης της οικιακής Γραφικής μελέτης, εκατομμύρια άνθρωποι λαβαίνουν προσωπική εκπαίδευση. Μετά το βάφτισμά τους, όμως, τα καινούρια άτομα χρειάζονται περαιτέρω βοήθεια για να γίνουν “ριζωμένα και εδραιωμένα πάνω στο θεμέλιο”. (Εφεσίους 3:17) Καθώς εκτελούμε την αποστολή που μας ανέθεσε ο Ιησούς, η οποία είναι καταγραμμένη στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20, και κατευθύνουμε τα καινούρια άτομα στην οργάνωση του Ιεχωβά, αυτά ωφελούνται από τη διδασκαλία που λαβαίνουν μέσα στην ίδια την εκκλησία. Σύμφωνα με τα εδάφια Εφεσίους 4:11-13, κάποιοι άντρες έχουν διοριστεί να υπηρετούν “ως ποιμένες και δάσκαλοι, με προοπτική τη διόρθωση των αγίων, για διακονικό έργο, για την εποικοδόμηση του σώματος του Χριστού”. Μερικές φορές, η τέχνη τους ως προς τη διδασκαλία περιλαμβάνει την ανάγκη να “ελέγχουν, να επιτιμούν, να προτρέπουν, με κάθε μακροθυμία”. (2 Τιμόθεο 4:2) Το έργο των δασκάλων ήταν τόσο σημαντικό ώστε, γράφοντας στους Κορινθίους, ο Παύλος ανέφερε τους δασκάλους αμέσως μετά τους αποστόλους και τους προφήτες.—1 Κορινθίους 12:28.

4. Πώς μας βοηθάει η ικανότητα διδασκαλίας να υπακούμε στην προτροπή του Παύλου που είναι καταγραμμένη στα εδάφια Εβραίους 10:24, 25;

⁴ Είναι αλήθεια ότι δεν υπηρετούν όλοι οι Χριστιανοί ως πρεσβύτεροι, ή αλλιώς επίσκοποι. Εντούτοις, όλοι ενθαρρύνονται να παρακινούν ο ένας τον άλλον «σε αγάπη και καλά έργα». (Εβραίους 10:24, 25) Για να γίνεται αυτό στις συναθροίσεις, χρειάζονται καλά προετοιμασμένα, εγκάρδια σχόλια τα οποία μπορούν να εποικοδομήσουν και να ενθαρρύνουν τους άλλους. Οι έμπειροι ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας μπορούν επίσης να “παρακινούν σε καλά έργα” με το να μοιράζονται τη γνώση και την πείρα τους με τα καινούρια άτομα όταν συνεργάζονται μαζί τους στη διακονία αγρού. Σε αυτές τις περιπτώσεις, καθώς και σε ανεπίσημες περιστάσεις, μπορεί να δοθεί πολύτιμη εκπαίδευση. Παραδείγματος χάρη, οι ώριμες γυναίκες παροτρύνονται να είναι «άτομα που διδάσκουν το καλό».—Τίτο 2:3.

Έχουν Πειστεί να Πιστεύουν

5, 6. (α) Πώς αντιδιαστέλλεται η αληθινή Χριστιανοσύνη με την ψεύτικη λατρεία; (β) Πώς βοηθούν οι πρεσβύτεροι τα καινούρια άτομα να παίρνουν σοφές αποφάσεις;

⁵ Με αυτόν τον τρόπο, η αληθινή Χριστιανοσύνη βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις ψεύτικες θρησκείες, πολλές από τις οποίες επιδιώκουν να ελέγχουν τη σκέψη των μελών τους. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, οι θρησκευτικοί ηγέτες επιζητούσαν να ελέγχουν ουσιαστικά κάθε πτυχή της ζωής των ανθρώπων μέσω καταπιεστικών ανθρωποποίητων παραδόσεων. (Λουκάς 11:46) Ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου έχει πολλές φορές ενεργήσει παρόμοια.

⁶ Ωστόσο, η αληθινή λατρεία είναι «ιερή υπηρεσία» την οποία προσφέρουμε με «τη δύναμη της λογικής» μας. (Ρωμαίους 12:1) Οι υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν “πειστεί να πιστεύουν”. (2 Τιμόθεο 3:14) Μερικές φορές, εκείνοι που αναλαμβάνουν την ηγεσία μπορεί να χρειάζεται να θέτουν σε εφαρμογή ορισμένες οδηγίες και διαδικασίες με σκοπό την ομαλή λειτουργία της εκκλησίας. Αντί όμως να επιδιώκουν να παίρνουν αποφάσεις για λογαριασμό των συγχριστιανών τους, οι πρεσβύτεροι τους διδάσκουν «να διακρίνουν και το ορθό και το εσφαλμένο». (Εβραίους 5:14) Οι πρεσβύτεροι το κάνουν αυτό πρωτίστως με το να τρέφουν την εκκλησία «με τα λόγια της πίστης και της καλής διδασκαλίας».—1 Τιμόθεο 4:6.

Να Δίνετε Προσοχή σε Ό,τι Αφορά τη Διδασκαλία Σας

7, 8. (α) Πώς μπορούν άνθρωποι με συνηθισμένες ικανότητες να υπηρετούν ως δάσκαλοι; (β) Τι δείχνει ότι χρειάζεται προσωπική προσπάθεια για να γίνει κάποιος αποτελεσματικός δάσκαλος;

⁷ Ας επιστρέψουμε, όμως, στη γενική αποστολή που έχουμε να διδάσκουμε. Μήπως απαιτούνται κάποιες ιδιαίτερες επιδεξιότητες, εκπαίδευση ή ικανότητες προκειμένου να συμμετέχουμε σε αυτό το έργο; Όχι κατ’ ανάγκη. Ως επί το πλείστον, αυτό το παγκόσμιο έργο διδασκαλίας επιτελείται από κοινούς ανθρώπους με συνηθισμένες ικανότητες. (1 Κορινθίους 1:26-29) Ο Παύλος εξηγεί: «Έχουμε αυτόν το θησαυρό [τη διακονία] σε χωμάτινα σκεύη [ατελή σώματα], ώστε η δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό να είναι του Θεού και όχι από εμάς». (2 Κορινθίους 4:7) Η τεράστια επιτυχία αυτού του παγγήινου έργου κηρύγματος της Βασιλείας μαρτυρεί τη δύναμη του πνεύματος του Ιεχωβά!

⁸ Ωστόσο, απαιτείται επιμελής προσωπική προσπάθεια για να γίνει κάποιος “εργάτης που δεν έχει τίποτα για το οποίο να ντρέπεται, που χειρίζεται το λόγο της αλήθειας ορθά”. (2 Τιμόθεο 2:15) Ο Παύλος πρότρεψε τον Τιμόθεο: «Να δίνεις συνεχώς προσοχή σε ό,τι αφορά τον εαυτό σου και τη διδασκαλία σου. Να μένεις σε αυτά τα πράγματα, γιατί κάνοντάς το αυτό θα σώσεις και τον εαυτό σου και αυτούς που σε ακούν». (1 Τιμόθεο 4:16) Πώς δίνει κανείς προσοχή σε ό,τι αφορά τη διδασκαλία του, είτε εντός είτε εκτός της εκκλησίας; Μήπως αυτό περιλαμβάνει κατ’ ανάγκη το να αποκτήσει συγκεκριμένες επιδεξιότητες ή να κατέχει καλά κάποιες μεθόδους διδασκαλίας;

9. Τι είναι πιο σημαντικό από τις φυσικές ικανότητες;

⁹ Ο Ιησούς, κατά τη φημισμένη Επί του Όρους Ομιλία του, έδειξε βεβαίως ότι γνώριζε πολύ καλά τις μεθόδους διδασκαλίας. Όταν σταμάτησε να μιλάει, “τα πλήθη έμειναν έκπληκτα με τον τρόπο με τον οποίο δίδασκε”. (Ματθαίος 7:28) Ασφαλώς, κανένας από εμάς δεν μπορεί να διδάσκει τόσο καλά όσο ο Ιησούς. Εντούτοις, δεν χρειάζεται να είμαστε εύγλωττοι ομιλητές για να είμαστε αποτελεσματικοί δάσκαλοι. Μάλιστα, σύμφωνα με το εδάφιο Ιώβ 12:7, ακόμη και «κατοικίδια ζώα» και «φτερωτά πλάσματα» μπορούν να διδάσκουν σιωπηλά! Μαζί με οποιεσδήποτε φυσικές ικανότητες ή επιδεξιότητες έχουμε, αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το «τι είδους άτομα» είμαστε—ποιες ιδιότητες έχουμε και ποιες πνευματικές συνήθειες καλλιεργούμε τις οποίες μπορούν να μιμούνται οι σπουδαστές.—2 Πέτρου 3:11· Λουκάς 6:40.

Σπουδαστές του Λόγου του Θεού

10. Πώς έθεσε ο Ιησούς θαυμάσιο παράδειγμα ως σπουδαστής του Λόγου του Θεού;

¹⁰ Ο αποτελεσματικός δάσκαλος των Γραφικών αληθειών πρέπει να είναι σπουδαστής του Λόγου του Θεού. (Ρωμαίους 2:21) Ο Ιησούς Χριστός έθεσε εξαιρετικό παράδειγμα ως προς αυτό. Στη διάρκεια της διακονίας του, ο Ιησούς παρέθεσε ή εξέφρασε σκέψεις που αντιστοιχούσαν σε περικοπές από τα μισά περίπου βιβλία των Εβραϊκών Γραφών.a Η εξοικείωσή του με το Λόγο του Θεού ήταν φανερή σε ηλικία 12 ετών, όταν τον βρήκαν «να κάθεται ανάμεσα στους δασκάλους και να τους ακούει και να τους ρωτάει». (Λουκάς 2:46) Ως ενήλικος, ο Ιησούς συνήθιζε να πηγαίνει στη συναγωγή, όπου διαβαζόταν ο Λόγος του Θεού.—Λουκάς 4:16.

11. Ποιες καλές συνήθειες μελέτης θα πρέπει να καλλιεργεί ένας δάσκαλος;

¹¹ Είστε εσείς ενθουσιώδης αναγνώστης του Λόγου του Θεού; Το να σκάβετε σε αυτόν το Λόγο είναι το μέσο με το οποίο “θα κατανοήσετε το φόβο του Ιεχωβά και θα βρείτε τη γνώση του Θεού”. (Παροιμίες 2:4, 5) Γι’ αυτό, να αναπτύσσετε καλές συνήθειες μελέτης. Να προσπαθείτε να διαβάζετε ένα μέρος του Λόγου του Θεού καθημερινά. (Ψαλμός 1:2) Να το κάνετε συνήθειά σας να διαβάζετε κάθε τεύχος της Σκοπιάς και του Ξύπνα! μόλις το παίρνετε. Να δίνετε μεγάλη προσοχή στις συναθροίσεις. Μάθετε να κάνετε προσεκτική έρευνα. Μαθαίνοντας να “ερευνάτε τα πάντα με ακρίβεια”, μπορείτε να αποφεύγετε τις υπερβολές και τις ανακρίβειες όταν διδάσκετε.—Λουκάς 1:3.

Αγάπη και Σεβασμός για Εκείνους που Διδάσκονται

12. Ποια ήταν η στάση του Ιησού απέναντι στους μαθητές του;

¹² Μια άλλη σημαντική ιδιότητα είναι η κατάλληλη στάση απέναντι σε εκείνους τους οποίους εκπαιδεύετε. Οι Φαρισαίοι ένιωθαν περιφρόνηση για εκείνους που άκουγαν τον Ιησού. «Αυτό το πλήθος . . . που δεν γνωρίζει το Νόμο είναι καταραμένοι άνθρωποι», έλεγαν. (Ιωάννης 7:49) Αλλά ο Ιησούς είχε βαθιά αγάπη και σεβασμό για τους μαθητές του. Ο ίδιος είπε: «Δεν σας αποκαλώ πια δούλους, επειδή ο δούλος δεν γνωρίζει τι κάνει ο κύριός του. Αλλά σας αποκάλεσα φίλους, επειδή όλα όσα έχω ακούσει από τον Πατέρα μου σας τα έχω γνωστοποιήσει». (Ιωάννης 15:15) Αυτό έδειξε πώς θα έπρεπε να εκτελούν οι μαθητές του Ιησού το διδακτικό τους έργο.

13. Πώς ένιωθε ο Παύλος για εκείνους τους οποίους δίδασκε;

¹³ Παραδείγματος χάρη, ο Παύλος δεν είχε μια ψυχρή, τυπική σχέση με τους σπουδαστές του. Είπε στους Κορινθίους: «Αν και μπορεί να έχετε δέκα χιλιάδες παιδαγωγούς όσον αφορά τον Χριστό, σίγουρα δεν έχετε πολλούς πατέρες· διότι όσον αφορά τον Χριστό Ιησού εγώ έγινα ο πατέρας σας μέσω των καλών νέων». (1 Κορινθίους 4:15) Μερικές φορές μάλιστα ο Παύλος δάκρυζε καθώς νουθετούσε εκείνους τους οποίους δίδασκε! (Πράξεις 20:31) Επίσης, εκδήλωνε ασυνήθιστη υπομονή και καλοσύνη. Γι’ αυτό, μπορούσε να πει στους Θεσσαλονικείς: «Γίναμε γλυκείς ανάμεσά σας, όπως όταν περιθάλπει τα παιδιά της η μητέρα που θηλάζει».—1 Θεσσαλονικείς 2:7.

14. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να δείχνουμε προσωπικό ενδιαφέρον για τα άτομα με τα οποία μελετάμε την Αγία Γραφή; Δείξτε το με παράδειγμα.

¹⁴ Μιμείστε εσείς τον Ιησού και τον Παύλο; Η ειλικρινής αγάπη για τους σπουδαστές μας μπορεί να υπερκαλύψει οποιεσδήποτε ελλείψεις ίσως έχουμε όσον αφορά τις φυσικές ικανότητες. Νιώθουν εκείνοι με τους οποίους μελετάμε την Αγία Γραφή ότι έχουμε ειλικρινές ενδιαφέρον για αυτούς προσωπικά; Αφιερώνουμε χρόνο για να γνωριστούμε μαζί τους; Όταν μια Χριστιανή δυσκολευόταν να βοηθήσει κάποια γυναίκα με την οποία μελετούσε να προοδεύσει πνευματικά, τη ρώτησε με καλοσύνη: «Μήπως σε ανησυχεί κάτι;» Η γυναίκα άνοιξε την καρδιά της, αναφέροντας πολλά πράγματα που την απασχολούσαν και την ανησυχούσαν. Εκείνη η γεμάτη αγάπη συζήτηση αποδείχτηκε το σημείο στροφής για αυτή τη γυναίκα. Σε τέτοιες περιπτώσεις αρμόζουν Γραφικές σκέψεις και λόγια παρηγοριάς και ενθάρρυνσης. (Ρωμαίους 15:4) Χρειάζεται όμως προσοχή: Ένα άτομο που μελετάει την Αγία Γραφή μπορεί να σημειώνει ραγδαία πρόοδο αλλά ίσως να χρειάζεται ακόμη να υπερνικήσει κάποιες αντιχριστιανικές συνήθειες. Ίσως λοιπόν να μην είναι σοφό να έχετε, από κοινωνική άποψη, υπερβολικά στενή επαφή με το άτομο. Θα πρέπει να τηρούνται τα κατάλληλα Χριστιανικά όρια.—1 Κορινθίους 15:33.

15. Πώς μπορούμε να δείχνουμε σεβασμό για τα άτομα με τα οποία μελετάμε την Αγία Γραφή;

¹⁵ Ο σεβασμός για τους σπουδαστές μας περιλαμβάνει το να μην προσπαθούμε να ελέγχουμε την προσωπική τους ζωή. (1 Θεσσαλονικείς 4:11) Λόγου χάρη, μπορεί να μελετάμε με μια γυναίκα η οποία συζεί με κάποιον άντρα. Ίσως έχουν κάνει και παιδιά. Έχοντας αποκτήσει ακριβή γνώση για τον Θεό, η γυναίκα θέλει να τακτοποιήσει τα ζητήματα με τον Ιεχωβά. (Εβραίους 13:4) Θα πρέπει να παντρευτεί τον άντρα ή να χωρίσει από αυτόν; Ίσως εμείς να πιστεύουμε βαθιά ότι το να παντρευτεί έναν άντρα ο οποίος ενδιαφέρεται λίγο ή καθόλου για τα πνευματικά πράγματα θα παρεμπόδιζε τη μελλοντική της πρόοδο. Από την άλλη μεριά, μπορεί να φοβόμαστε για την ευημερία των παιδιών της και να σκεφτόμαστε ότι θα ήταν καλύτερα αν τον παντρευόταν. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, δείχνει έλλειψη σεβασμού και αγάπης το να ανακατευόμαστε στη ζωή ενός ατόμου με το οποίο μελετάμε και να προσπαθούμε να επιβάλουμε τις δικές μας απόψεις σε τέτοια ζητήματα. Στο κάτω κάτω, εκείνη θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της απόφασής της. Δεν θα ήταν καλύτερα, λοιπόν, να την εκπαιδεύσουμε να χρησιμοποιήσει τις δικές της “δυνάμεις αντίληψης” και να αποφασίσει η ίδια τι πρέπει να κάνει;—Εβραίους 5:14.

16. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να δείχνουν αγάπη και σεβασμό για το ποίμνιο του Θεού;

¹⁶ Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να συμπεριφέρονται οι πρεσβύτεροι στο ποίμνιο με αγάπη και σεβασμό. Γράφοντας στον Φιλήμονα, ο Παύλος είπε: «Αν και έχω μεγάλη παρρησία σε σχέση με τον Χριστό ώστε να σε προστάζω να κάνεις αυτό που αρμόζει, απεναντίας, σε προτρέπω με βάση την αγάπη». (Φιλήμονα 8, 9) Μερικές φορές μπορεί να ανακύψουν απογοητευτικές καταστάσεις μέσα στην εκκλησία. Η σταθερότητα μπορεί μάλιστα να είναι αναγκαία. Ο Παύλος πρότρεψε τον Τίτο να “ελέγχει με αυστηρότητα [εκείνους που έσφαλλαν], για να είναι υγιείς στην πίστη”. (Τίτο 1:13) Ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις, οι επίσκοποι πρέπει να προσέχουν να μη μιλούν ποτέ χωρίς καλοσύνη στην εκκλησία. «Ο δούλος . . . του Κυρίου δεν χρειάζεται να μάχεται», έγραψε ο Παύλος, «αλλά χρειάζεται να είναι ήπιος προς όλους, να έχει τα προσόντα να διδάσκει, να συγκρατεί τον εαυτό του όταν συμβαίνει κάτι κακό».—2 Τιμόθεο 2:24· Ψαλμός 141:3.

17. Ποιο λάθος έκανε ο Μωυσής, και τι μπορούν να μάθουν οι πρεσβύτεροι από αυτό;

¹⁷ Οι επίσκοποι πρέπει να υπενθυμίζουν διαρκώς στον εαυτό τους ότι έχουν να κάνουν με «το ποίμνιο του Θεού». (1 Πέτρου 5:2) Ο Μωυσής, αν και ήταν ταπεινός, έχασε για λίγο την ισορροπία του ως προς αυτό. Οι Ισραηλίτες «πίκραναν το πνεύμα του και μίλησε απερίσκεπτα με τα χείλη του». (Ψαλμός 106:33) Ο Θεός δυσαρεστήθηκε πολύ με αυτή την εσφαλμένη συμπεριφορά προς το ποίμνιό Του, μολονότι αυτό ήταν κάθε άλλο παρά άμεμπτο. (Αριθμοί 20:2-12) Όταν αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις σήμερα, οι πρεσβύτεροι πρέπει να προσπαθούν να διδάσκουν και να εκπαιδεύουν με ενόραση και καλοσύνη. Οι αδελφοί μας ανταποκρίνονται καλύτερα όταν τους συμπεριφερόμαστε με στοχαστικό ενδιαφέρον και ως άτομα που χρειάζονται βοήθεια, όχι ως ανθρώπους που δεν επιδέχονται διόρθωση. Οι πρεσβύτεροι χρειάζεται να διατηρούν τη θετική άποψη που είχε ο Παύλος όταν είπε: «Έχουμε . . . εμπιστοσύνη στον Κύριο σχετικά με εσάς, ότι κάνετε και θα συνεχίσετε να κάνετε αυτά που παραγγέλλουμε».—2 Θεσσαλονικείς 3:4.

Ας Ανταποκρινόμαστε στις Ανάγκες Τους

18, 19. (α) Πώς θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των σπουδαστών της Αγίας Γραφής που έχουν περιορισμένες ικανότητες; (β) Πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε σπουδαστές που δυσκολεύονται με ορισμένα ζητήματα;

¹⁸ Ο αποτελεσματικός δάσκαλος είναι διατεθειμένος να προσαρμόζεται στις ικανότητες και στους περιορισμούς των μαθητών του. (Παράβαλε Ιωάννης 16:12.) Στην παραβολή των ταλάντων που είπε ο Ιησούς, ο κύριος έδωσε προνόμια «στον καθένα σύμφωνα με την ικανότητά του». (Ματθαίος 25:15) Μπορούμε να ακολουθούμε παρόμοιο πρότυπο όταν διεξάγουμε Γραφικές μελέτες. Φυσικά, θα ήταν καλό να καλύπτουμε ένα έντυπο που βασίζεται στην Αγία Γραφή μέσα σε μια λογικά σύντομη χρονική περίοδο. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, όμως, ότι δεν είναι όλοι πολύ επιδέξιοι στην ανάγνωση ή ικανοί να αφομοιώνουν γρήγορα καινούριες ιδέες. Γι’ αυτό, χρειάζεται να ασκούμε διάκριση όσον αφορά το πότε να προχωράμε από το ένα σημείο στο άλλο στη μελέτη, αν κάποια δεκτικά άτομα δυσκολεύονται να ακολουθήσουν ένα γρήγορο ρυθμό. Μεγαλύτερη σημασία από την κάλυψη της ύλης με ένα συγκεκριμένο ρυθμό έχει το να βοηθηθούν οι σπουδαστές να συλλάβουν το νόημα των όσων μαθαίνουν.—Ματθαίος 13:51.

¹⁹ Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τους σπουδαστές της Αγίας Γραφής που δυσκολεύονται με ορισμένα ζητήματα, όπως είναι η Τριάδα ή οι θρησκευτικές γιορτές. Μολονότι γενικά δεν χρειάζεται να περιλαμβάνουμε ύλη από επιπρόσθετη Γραφική έρευνα στις μελέτες μας, μπορεί μερικές φορές να το κάνουμε αυτό αν είναι σαφές πως κάτι τέτοιο θα ήταν επωφελές. Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε καλή κρίση ώστε να εμποδίζουμε την άσκοπη επιβράδυνση της προόδου κάποιου σπουδαστή.

Να Είστε Ενθουσιώδεις!

20. Πώς έδωσε ο Παύλος το παράδειγμα εκδηλώνοντας ενθουσιασμό και πεποίθηση σε σχέση με τη διδασκαλία του;

²⁰ «Να φλέγεστε με το πνεύμα», λέει ο Παύλος. (Ρωμαίους 12:11) Ναι, είτε διεξάγουμε μια οικιακή Γραφική μελέτη είτε έχουμε κάποιο μέρος σε μια συνάθροιση, θα πρέπει να ενεργούμε με ζήλο και ενθουσιασμό. Ο Παύλος είπε στους Θεσσαλονικείς: «Τα καλά νέα που κηρύττουμε δεν παρουσιάστηκαν ανάμεσά σας μόνο με λόγο αλλά και με δύναμη και με άγιο πνεύμα και ισχυρή πεποίθηση». (1 Θεσσαλονικείς 1:5) Έτσι λοιπόν, ο Παύλος και οι σύντροφοί του μετέδωσαν, «όχι μόνο τα καλά νέα του Θεού, αλλά και τις ίδιες [τους] τις ψυχές».—1 Θεσσαλονικείς 2:8.

21. Πώς μπορούμε να διατηρούμε ενθουσιώδη στάση όσον αφορά τους διορισμούς διδασκαλίας που έχουμε;

²¹ Ο γνήσιος ενθουσιασμός έρχεται όταν είμαστε σταθερά πεπεισμένοι ότι τα άτομα με τα οποία μελετάμε την Αγία Γραφή χρειάζεται να ακούσουν τα όσα έχουμε να πούμε. Ας μη βλέπουμε ποτέ κάποιο διορισμό διδασκαλίας ως κάτι το συνηθισμένο. Ασφαλώς, ο γραμματέας Έσδρας έδινε προσοχή σε ό,τι αφορούσε τη διδασκαλία του από αυτή την άποψη. «Είχε ετοιμάσει την καρδιά του ώστε να συμβουλεύεται το νόμο του Ιεχωβά και να τον εκτελεί και να διδάσκει στον Ισραήλ». (Έσδρας 7:10) Θα πρέπει να ενεργούμε παρόμοια με το να προετοιμαζόμαστε πλήρως και να συλλογιζόμαστε τη σπουδαιότητα της ύλης. Ας προσευχόμαστε στον Ιεχωβά να μας γεμίζει με πίστη και πεποίθηση. (Λουκάς 17:5) Ο ενθουσιασμός μας μπορεί να βοηθήσει τους σπουδαστές της Αγίας Γραφής να αναπτύξουν πραγματική αγάπη για την αλήθεια. Ασφαλώς, το να δίνουμε προσοχή σε ό,τι αφορά τη διδασκαλία μας μπορεί να περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση συγκεκριμένων μεθόδων διδασκαλίας. Το επόμενο άρθρο μας θα εξετάσει μερικές από αυτές.

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

◻ Γιατί υπάρχει σήμερα ανάγκη για επιδέξιους Χριστιανούς δασκάλους;

◻ Ποιες καλές συνήθειες μελέτης μπορούμε να καλλιεργούμε;

◻ Γιατί είναι τόσο σημαντική η αγάπη και ο σεβασμός για εκείνους τους οποίους διδάσκουμε;

◻ Πώς μπορούμε να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των ατόμων με τα οποία μελετάμε την Αγία Γραφή;

◻ Γιατί παίζει ο ενθουσιασμός και η πεποίθηση αποφασιστικό ρόλο όταν διδάσκουμε άλλους;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Οι καλοί δάσκαλοι είναι και οι ίδιοι σπουδαστές του Λόγου του Θεού

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Να δείχνετε προσωπικό ενδιαφέρον για τους σπουδαστές της Αγίας Γραφής