Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός
Κύρια Σημεία από την Επιστολή Προς τους Ρωμαίους
ΠΕΡΙΠΟΥ το 56 Κ.Χ., κατά τη διάρκεια της τρίτης ιεραποστολικής του περιοδείας, ο απόστολος Παύλος φτάνει στην πόλη της Κορίνθου. Έχει μάθει ότι υπάρχουν διαφορές απόψεων μεταξύ των Ιουδαίων και των Εθνικών Χριστιανών στη Ρώμη. Επιθυμώντας να τους φέρει σε πλήρη ενότητα σε σχέση με τον Χριστό, ο Παύλος παίρνει την πρωτοβουλία να τους γράψει μια επιστολή.
Σε εκείνη την επιστολή προς τους Ρωμαίους, ο Παύλος εξηγεί πώς ανακηρύσσονται δίκαιοι κάποιοι άνθρωποι και πώς πρέπει να ζουν τέτοιου είδους άτομα. Η επιστολή εμπλουτίζει τη διάνοιά μας με τη γνώση για τον Θεό και το Λόγο του, τονίζει την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού και εξυψώνει το ρόλο του Χριστού στη σωτηρία μας.—Εβρ. 4:12.
ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ—ΠΩΣ;
«Όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού», γράφει ο Παύλος. «Είναι δωρεά το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι με την παρ’ αξία καλοσύνη του [Θεού] μέσω της απελευθέρωσης με το λύτρο που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς». Ο Παύλος λέει επίσης: «Ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος μέσω πίστης χωρίς έργα νόμου». (Ρωμ. 3:23, 24, 28) Μέσω πίστης σε “μια πράξη δικαίωσης”, τόσο οι χρισμένοι Χριστιανοί όσο και τα μέλη του “μεγάλου πλήθους” των “άλλων προβάτων” μπορούν να “ανακηρυχτούν δίκαιοι”—οι πρώτοι για ζωή στον ουρανό ως συγκληρονόμοι με τον Χριστό και οι δεύτεροι ως φίλοι του Θεού, με την προοπτική να επιβιώσουν από τη «μεγάλη θλίψη».—Ρωμ. 5:18· Αποκ. 7:9, 14· Ιωάν. 10:16· Ιακ. 2:21-24· Ματθ. 25:46.
«Θα διαπράξουμε αμαρτία επειδή δεν είμαστε κάτω από νόμο, αλλά κάτω από παρ’ αξία καλοσύνη;» ρωτάει ο Παύλος. «Ποτέ να μη συμβεί αυτό!» απαντάει. «Είστε δούλοι . . . , είτε της αμαρτίας με προοπτική το θάνατο είτε της υπακοής με προοπτική τη δικαιοσύνη», εξηγεί ο Παύλος. (Ρωμ. 6:15, 16) «Αν θανατώσετε τις πράξεις του σώματος μέσω του πνεύματος, θα ζήσετε», λέει ο ίδιος.—Ρωμ. 8:13.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
1:24-32—Εφαρμόζεται η εξαχρείωση που περιγράφεται εδώ στους Ιουδαίους ή στους Εθνικούς; Παρότι η περιγραφή θα ταίριαζε και στη μία και στην άλλη ομάδα, ο Παύλος αναφερόταν ειδικά στους αποστάτες Ισραηλίτες της αρχαιότητας. Αυτοί, μολονότι γνώριζαν το δίκαιο διάταγμα του Θεού, «δεν επιδοκίμασαν το να έχουν ακριβή γνώση για τον Θεό». Ήταν, λοιπόν, αξιοκατάκριτοι.
3:24, 25—Πώς θα μπορούσε «το λύτρο που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς» να καλύψει «τις αμαρτίες που έγιναν στο παρελθόν» προτού αυτό πληρωθεί; Η πρώτη Μεσσιανική προφητεία, η οποία είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Γένεση 3:15, εκπληρώθηκε το 33 Κ.Χ., όταν ο Ιησούς θανατώθηκε σε ξύλο βασανισμού. (Γαλ. 3:13, 16) Ωστόσο, τη στιγμή που ο Ιεχωβά είπε αυτή την προφητεία, από τη δική του άποψη το λυτρωτικό αντίτιμο ήταν σαν να είχε πληρωθεί, διότι τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τον Θεό από το να εκπληρώσει το σκοπό του. Συνεπώς, με βάση τη μελλοντική θυσία του Ιησού Χριστού, ο Ιεχωβά μπορούσε να συγχωρήσει τις αμαρτίες των απογόνων του Αδάμ που άσκησαν πίστη σε εκείνη την υπόσχεση. Το λύτρο καθιστά επίσης εφικτή την ανάσταση των ατόμων της προχριστιανικής εποχής.—Πράξ. 24:15.
6:3-5—Τι σημαίνει το βάφτισμα στον Χριστό Ιησού και το βάφτισμα στο θάνατό του; Όταν ο Ιεχωβά χρίει τους ακολούθους του Χριστού με το άγιο πνεύμα, αυτοί ενώνονται με τον Ιησού και γίνονται μέλη της εκκλησίας που αποτελεί το σώμα του Χριστού και στην οποία ο ίδιος είναι Κεφαλή. (1 Κορ. 12:12, 13, 27· Κολ. 1:18) Με αυτόν τον τρόπο βαφτίζονται στον Χριστό Ιησού. Οι χρισμένοι Χριστιανοί “βαφτίζονται επίσης στο θάνατο του [Χριστού]” με την έννοια ότι ζουν αυτοθυσιαστική ζωή και παραιτούνται από οποιαδήποτε ελπίδα αιώνιας ζωής στη γη. Ο θάνατός τους, λοιπόν, παρότι δεν έχει απολυτρωτική αξία, είναι θυσιαστικός, όπως ήταν και ο θάνατος του Ιησού. Αυτό το βάφτισμα στο θάνατο του Χριστού ολοκληρώνεται όταν πεθαίνουν και ανασταίνονται σε ζωή στον ουρανό.
7:8-11—Πώς “έλαβε η αμαρτία αφορμή μέσω της εντολής”; Ο Νόμος βοήθησε τους ανθρώπους να αντιληφθούν το πλήρες φάσμα, ή εύρος, της αμαρτίας, κάνοντάς τους να συνειδητοποιήσουν περισσότερο το γεγονός ότι ήταν αμαρτωλοί. Ως αποτέλεσμα, διέκριναν με περισσότερους τρόπους ότι ήταν αμαρτωλοί, και περισσότεροι άνθρωποι εκτέθηκαν ως αμαρτωλοί. Γι’ αυτό, μπορεί να λεχθεί ότι η αμαρτία έλαβε αφορμή μέσω του Νόμου.
Μαθήματα για Εμάς:
1:14, 15. Έχουμε πολλούς λόγους να διακηρύττουμε τα καλά νέα με ζήλο. Ένας από αυτούς είναι ότι είμαστε χρεώστες σε ανθρώπους που εξαγοράστηκαν με το αίμα του Ιησού και έχουμε την υποχρέωση να τους βοηθήσουμε πνευματικά.
1:18-20. Οι ασεβείς και άδικοι άνθρωποι είναι «αδικαιολόγητοι», διότι οι αόρατες ιδιότητες του Θεού φαίνονται στη δημιουργία.
2:28· 3:1, 2· 7:6, 7. Ο Παύλος, αφού κάνει κάποιες δηλώσεις που μπορεί να φαίνονται υποτιμητικές για τους Ιουδαίους, συνεχίζει με σχόλια που απαλύνουν τις εντυπώσεις. Αυτό θέτει ένα παράδειγμα για εμάς όσον αφορά το χειρισμό λεπτών θεμάτων με διακριτικότητα και επιδεξιότητα.
3:4. Όταν τα λόγια των ανθρώπων συγκρούονται με όσα λέει ο Θεός στο Λόγο του, εμείς αναγνωρίζουμε ότι “ο Θεός βγαίνει αληθινός” εμπιστευόμενοι στο άγγελμα της Γραφής και ενεργώντας σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Συμμετέχοντας με ζήλο στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης, μπορούμε να βοηθάμε και άλλους να διαπιστώσουν ότι ο Θεός είναι αληθινός.
4:9-12. Η πίστη του Αβραάμ υπολογίστηκε σε αυτόν ως δικαιοσύνη πολύ προτού περιτμηθεί σε ηλικία 99 ετών. (Γέν. 12:4· 15:6· 16:3· 17:1, 9, 10) Με αυτόν το δυναμικό τρόπο, ο Θεός έδειξε πώς μπορούμε να έχουμε δίκαιη υπόσταση ενώπιόν του.
4:18. Η ελπίδα είναι ουσιώδες στοιχείο της πίστης. Η πίστη μας βασίζεται στην ελπίδα.—Εβρ. 11:1.
5:18, 19. Δείχνοντας με λογικό τρόπο πώς μοιάζει ο Ιησούς με τον Αδάμ, ο Παύλος εξηγεί συνοπτικά πώς ένας άνθρωπος μπορεί «να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθ. 20:28) Οι λογικοί συλλογισμοί και η συντομία είναι εξαιρετικές διδακτικές μέθοδοι τις οποίες πρέπει να μιμούμαστε.—1 Κορ. 4:17.
7:23. Μέλη του σώματος όπως τα χέρια, τα πόδια και η γλώσσα μας μπορούν να μας “οδηγήσουν αιχμάλωτους στο νόμο της αμαρτίας”, γι’ αυτό και πρέπει να φυλαγόμαστε ώστε να μην τα χρησιμοποιούμε με κακό τρόπο.
8:26, 27. Όταν αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που είναι τόσο περίπλοκες ώστε δεν ξέρουμε για ποιο πράγμα να προσευχηθούμε, «το ίδιο το πνεύμα συνηγορεί για εμάς». Τότε ο Ιεχωβά, “Εκείνος που ακούει προσευχή”, δέχεται κατάλληλες προσευχές οι οποίες είναι καταγραμμένες στο Λόγο του σαν να προέρχονται από εμάς.—Ψαλμ. 65:2.
8:38, 39. Οι συμφορές, τα πονηρά πνευματικά πλάσματα και οι ανθρώπινες κυβερνήσεις δεν μπορούν να κάνουν τον Ιεχωβά να πάψει να μας αγαπάει, ούτε πρέπει να κάνουν εμάς να πάψουμε να τον αγαπάμε.
9:22-28· 11:1, 5, 17-26. Πολλές προφητείες σχετικά με την αποκατάσταση του Ισραήλ εκπληρώνονται από την εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών, της οποίας τα μέλη “κλήθηκαν, όχι μόνο ανάμεσα από τους Ιουδαίους, αλλά και ανάμεσα από τα έθνη”.
10:10, 13, 14. Παράλληλα με την αγάπη για τον Θεό και το συνάνθρωπό μας, η ισχυρή πίστη στον Ιεχωβά και στις υποσχέσεις του μπορεί επίσης να μας υποκινεί να συμμετέχουμε με ζήλο στη Χριστιανική διακονία.
11:16-24, 33. Πόσο ωραία εξισορροπούνται “η καλοσύνη και η αυστηρότητα του Θεού”! Ναι, «Ο Βράχος—οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη».—Δευτ. 32:4.
ΑΣ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΟΜΑΣΤΕ ΔΙΚΑΙΟΙ
«Σας ικετεύω, λοιπόν, μέσω της συμπόνιας του Θεού, αδελφοί», λέει ο Παύλος, «να παρουσιάσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευπρόσδεκτη στον Θεό». (Ρωμ. 12:1) Ο Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη «λοιπόν», δείχνοντας ότι, εφόσον οι Χριστιανοί ανακηρύσσονται δίκαιοι λόγω της πίστης τους, τα επόμενα λόγια του πρέπει να επηρεάζουν τη στάση τους απέναντι στον εαυτό τους, στους άλλους και στις κυβερνητικές εξουσίες.
«Λέω σε όποιον είναι ανάμεσά σας να μη σκέφτεται για τον εαυτό του κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκέφτεται», γράφει ο Παύλος. «Η αγάπη σας ας είναι ανυπόκριτη», προτρέπει. (Ρωμ. 12:3, 9) «Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες». (Ρωμ. 13:1) Σε ζητήματα που άπτονται της συνείδησης, παροτρύνει τους Χριστιανούς να “μην κρίνουν ο ένας τον άλλον”.—Ρωμ. 14:13.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
12:20—Πώς “συσσωρεύουμε πυρωμένα κάρβουνα” στο κεφάλι ενός εχθρού; Στους Βιβλικούς χρόνους, έβαζαν το μετάλλευμα σε καμίνι και τοποθετούσαν μια στρώση κάρβουνα από πάνω και μια από κάτω. Η αυξημένη θερμότητα που υπήρχε από πάνω συντελούσε στο να λιώσει το μετάλλευμα και να διαχωριστεί από τις προσμείξεις. Παρόμοια, εμείς βάζουμε πυρωμένα κάρβουνα στο κεφάλι ενός εχθρού κάνοντας καλές πράξεις για αυτόν ώστε η σκληρότητά του να «λιώσει» και οι καλές του ιδιότητες να έρθουν στην επιφάνεια.
12:21—Πώς “νικάμε το κακό με το καλό”; Ένας τρόπος είναι με το να συνεχίζουμε άφοβα το θεόδοτο έργο μας κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας ώσπου αυτό να ολοκληρωθεί σε βαθμό που ικανοποιεί τον Ιεχωβά.—Μάρκ. 13:10.
13:1—Με ποιον τρόπο είναι οι ανώτερες εξουσίες «τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό»; Οι κοσμικές εξουσίες «βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό» με την έννοια ότι κυβερνούν με την άδεια του Θεού, και σε ορισμένες περιπτώσεις ο Θεός πρόβλεψε τη διακυβέρνησή τους. Αυτό γίνεται φανερό από όσα προείπε η Γραφή για κάποιους κυβερνήτες.
Μαθήματα για Εμάς:
12:17, 19. Αν εκδικούμαστε για το κακό είναι σαν να παίρνουμε στα χέρια μας κάτι που πρέπει να αφήνουμε στον Ιεχωβά. Πόσο αυθάδεις θα ήμασταν αν “ανταποδίδαμε κακό αντί κακού”!
14:14, 15. Δεν πρέπει να λυπούμε ή να σκανδαλίζουμε τον αδελφό μας με την τροφή ή το ποτό που του προσφέρουμε.
14:17. Το να έχει κάποιος ευνοϊκή υπόσταση ενώπιον του Θεού δεν εξαρτάται πρωτίστως από αυτό που τρώει ή πίνει ούτε από αυτό που δεν τρώει ή δεν πίνει. Απεναντίας, σχετίζεται με τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και τη χαρά.
15:7. Πρέπει να καλοδεχόμαστε απροσωπόληπτα στην εκκλησία όλους τους ειλικρινείς εκζητητές της αλήθειας και να διακηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας σε όλους όσους συναντούμε.
[Εικόνες στη σελίδα 31]
Μπορεί να εφαρμοστεί το λύτρο σε αμαρτίες που διαπράχθηκαν προτού πληρωθεί;