Κεφάλαιον 6
Τι Έπραξε ο Θεός;
1. (α) Τι εννοούν οι άνθρωποι όταν λέγουν ότι «ο Θεός είναι νεκρός»; (β) Συμφωνείτε μαζί τους;
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ χρόνια μερικοί, και κυρίως θρησκευτικοί ηγέται, λέγουν ότι «ο Θεός είναι νεκρός». Μήπως εννοούν ότι ο Θεός δεν υπάρχει; Τις περισσότερες φορές, όχι. Συνήθως εννοούν ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται ενεργώς για τη γη ή ότι δεν κάνει τίποτε σχετικά με τα προβλήματα που ταράσσουν την ανθρωπότητα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Θεός είναι πολύ ζωντανός και ότι ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να μη έκαμε εκείνο που περίμεναν οι άνθρωποι να κάμη, αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έκαμε τίποτε. Στην πραγματικότητα, από την αρχή της ανθρωπίνης ιστορίας μέχρι σήμερα ενεργούσε πάντοτε προς όφελος των ανθρώπων.
2. Πώς μπορεί το βραχύ διάστημα της ζωής του ανθρώπου να επηρεάζη τις σκέψεις του σ’ αυτό το ζήτημα;
2 Ένας λόγος που κάνει μερικούς ανθρώπους να νομίζουν ότι «ο Θεός είναι νεκρός» είναι το βραχύ διάστημα της ζωής του ανθρώπου. Αυτό κάνει τον άνθρωπο να θέλη να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα στο σύντομο διάστημα της ζωής του. Μερικές φορές οι προσπάθειες του αποδεικνύονται πρόωρες κι έτσι δεν επιτυγχάνουν τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ωστόσο, η επιθυμία του να ιδή τα αποτελέσματα στη διάρκεια της ζωής του κυριαρχεί στη σκέψι του. Έχει άδικο όμως να κρίνη τον Θεό με βάσι την ανθρώπινη πείρα της οποίας οι δυνατότητες είναι τόσο περιωρισμένες.
3. Πώς η αιωνιότης του Ιεχωβά του επιτρέπει να επεμβαίνη σε μια κατάστασι στον κατάλληλο καιρό;
3 Εξ άλλου, ο Ιεχωβά ζη αιώνια. (Ψαλμός 102:24· Ησαΐας 44:6) Δεν είναι ανάγκη να είναι ανυπόμονος. Μπορεί να διερευνήση την κατάστασι και να δη ακριβώς σε ποιον καιρό οι ενέργειες του θα επιτελέσουν το μεγαλύτερο καλό για όλους τους ενδιαφερομένους, καθώς και για την εκπλήρωσι του σκοπού του. (Ησαΐας 40:22· 2 Πέτρου 3:8, 9) Αυτό είναι ακριβώς εκείνο που έκαμε ο Θεός.
ΠΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ Ο ΘΕΟΣ
4. Ποιον σκοπό έχει διακηρύξει ο Θεός και ποια γνώσι έδωσε στο ανθρώπινο γένος;
4 Ο Θεός έχει διακηρύξει τον σκοπό του να δώση για όλη τη δημιουργία μια δίκαιη κυβέρνησι, που θα καταστήση ικανό το ανθρώπινο γένος να ζη με ειρήνη και ενότητα και ν’ απολαμβάνη πλήρη ασφάλεια. (Εφεσίους 1:9, 10· Παροιμίαι 1:33) Εν τούτοις, ο Θεός δεν εξαναγκάζει κανένα να τον υπηρετή. Συγκεντρώνει κάτω από την κυβέρνησί του μόνον εκείνους που αναγνωρίζουν πρόθυμα τη θέσι του και αγαπούν την κυριαρχία του. Έχοντας υπ’ όψι να θεμελιώση ένα κόσμο ανθρώπων που θα ζούσε σε αρμονία με τις απαιτήσεις του, ο Θεός έδωσε προοδευτικά στο ανθρώπινο γένος τη γνώσι των κανόνων και των αρχών της δικαίας του κυβερνήσεως και του έδειξε τον τρόπο της λειτουργίας της. Ταυτοχρόνως έδωσε στους ανθρώπους τη δυνατότητα ν’ αποκτήσουν ζωτική γνώσι για τον ίδιο τον Θεό και για τις προσωπικές του ιδιότητες.—Ιωάννης 17:3.
5. Τι μπορούμε να μάθωμε για τον Θεό από τα έργα της δημιουργίας;
5 Ο Ιεχωβά είναι πνεύμα και, επομένως, είναι αόρατος στον άνθρωπο. Πώς, λοιπόν, θα έκανε τους ανθρώπους που είναι από σάρκα και αίμα να καταλάβουν αυτά τα πράγματα; Πολλά μπορούν να μάθουν οι άνθρωποι για τις ιδιότητες του Δημιουργού από τα έργα του. (Ρωμαίους 1:20) Η θαυμαστή αλληλοεξάρτησις της επιγείου αναπτύξεως της ζωής δίνει μαρτυρία για τη σοφία του. Η τεραστία δύναμις που εκδηλώνεται στους ωκεανούς, στα μετεωρολογικά φαινόμενα και στις κανονικές κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, είναι απόδειξις της παντοδυναμίας του. (Ιώβ 38:8-11, 22-33· 40:2) Η μεγάλη ποικιλία των προϊόντων τροφής που παράγει η γη, η ομορφιά των λουλουδιών και των πτηνών, η ωραία ανατολή και το ηλιοβασίλεμα και οι παιγνιδιάρικες κινήσεις των ζώων, όλα μιλούν για την αγάπη του Δημιουργού για τους ανθρώπους και την επιθυμία του ν’ απολαμβάνουν τη ζωή. Εν τούτοις ο Θεός δεν αποκαλύπτεται μόνον με αυτά τα μέσα.
6. (α) Με ποια μέσα έκαμε ο Θεός ειδικές αποκαλύψεις του θελήματος του; (β) Με ποιον άλλο τρόπο απεκάλυψε ο Θεός τις αρχές και τις ιδιότητές του στον άνθρωπο;
6 Σε διάφορες περιπτώσεις μίλησε επίσης από τους ουρανούς, άλλοτε προσωπικά και άλλοτε μέσω αγγέλων. Έτσι σιγά-σιγά έκαμε γνωστούς στον άνθρωπο τους δίκαιους κανόνες Του και το θέλημά Του. Αυτό το έκαμε στο Όρος Σινά της ομωνύμου Χερσονήσου, όπου μίλησε μ’ ένα τρόπο που προξενούσε δέος, όταν έδινε τον νόμο του στα εκατομμύρια των Ισραηλιτών που είχαν συναχθή εκεί. (Έξοδος 19:16-19· 20:22) Κατόπιν, στη διάρκεια πολλών αιώνων, επικοινώνησε με τους ανθρώπους μέσω των προφητών του τους οποίους κατηύθυνε να γράψουν τις αποκαλύψεις του θελήματός του. (2 Πέτρου 1:21) Εκτός αυτού, ο Θεός εξέλεξε ν’ αποκαλύψη τις αρχές του και τις ιδιότητές του με τον τρόπο που ενήργησε απέναντι του λαού, προσθέτοντας έτσι τη θέρμη της ανθρώπινης πείρας στον θεόπνευστο γραπτό του Λόγο. Πόσο πιο διδακτικό, πιο πειστικό και πιο συγκινητικό είναι όχι μόνο ν’ ακούμε και να διαβάζωμε τις δηλώσεις για τους σκοπούς του Θεού, αλλά να μπορούμε επίσης να βλέπωμε στην ανεξάλειπτη ιστορική αφήγησι παραδείγματα που μας κάνουν να μπορούμε να εννοούμε ποιο είναι το θέλημα του. (1 Κορινθίους 10:11) Τι αποκαλύπτει αυτή η αφήγησις;
7. (α) Πώς απέδειξε ο θεός ότι δεν ανέχεται αιωνίως την αδικία; (β) Με το να μαθαίνωμε πως ο Θεός βλέπει αυτή τη διαγωγή, τι πρέπει να κάμωμε;
7 Η Γραφή αποδεικνύει ότι ο Θεός δεν ανέχεται αιωνίως την αδικία. Είναι αλήθεια ότι άφησε τους απογόνους του Αδάμ ν’ ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο και ν’ αποδείξουν έτσι αναπόφευκτα ότι είναι ανίκανοι να κυβερνηθούν μ’ επιτυχία μόνοι τους. Αλλ’ ο Θεός δεν άφησε τους ανθρώπους χωρίς απόδειξι της κρίσεώς του εναντίον των αδίκων οδών των. Έτσι έφερε τον κατακλυσμό στις ημέρες του Νώε διότι ‘είχε γεμίσει η γη από αδικία’. (Γένεσις 6:11-13) Κατέστρεψε τις σεξουαλικώς διεφθαρμένες πόλεις των Σοδόμων και Γομόρρων. (Γένεσις 19:24· Ιούδας 7) Επέτρεψε ώστε το έθνος Ισραήλ που ισχυρίζετο ότι τον υπηρετούσε, να φερθή σε αιχμαλωσία, διότι ‘ήλπισαν εις το ψεύδος’. (Ιερεμίας 13:19, 25) Με το να μαθαίνωμε πώς βλέπει ο Θεός αυτή τη διαγωγή, έχομε την ευκαιρία να κάμωμε αλλαγές στη ζωή μας δείχνοντας την αγάπη μας για τη δικαιοσύνη. Είμεθα πρόθυμοι να το κάμωμε αυτό;
8. Υπάρχουν επιζώντες, όταν ο Θεός φέρνη καταστροφή; Δώστε παράδειγμα.
8 Ένα άλλο ζωτικό σημείο που η Γραφή αποκαλύπτει στον άνθρωπο είναι ότι ο Θεός δεν εξαλείφει τους δικαίους μαζί με τους αδίκους. Στον παγκόσμιο κατακλυσμό ο Θεός δεν κατέστρεψε τον Νώε ο οποίος ήταν ‘κήρυξ δικαιοσύνης’, αλλά τον διεφύλαξε μαζί με άλλους επτά. (2 Πέτρου 2:5) Και πριν βρέξη φωτιά και θειάφι επάνω στα Σόδομα, έγινε δυνατή η διαφυγή για τον δίκαιο Λωτ και την οικογένειά του.—Γένεσις 19:15-17· 2 Πέτρου 2:7.
9, 10. (α)Τι βλέπομε στην πολιτεία του Θεού προς τους Ισραηλίτας, που συνεχώς τους προέτρεπε να επιστρέψουν από την ανομία των; (β) Τι άλλο μας διδάσκει αυτή η αφήγησις για τον Θεό, εκτός της ιδιότητος της θείας υπομονής;
9 Όταν ο λαός Ισραήλ, που είχε συνάψει διαθήκη με τον Θεό, έγινε άπιστος σ’ αυτόν, τι έκαμε ο Θεός; Δεν τους απέρριψε διά μιας, όπως τους είπε μέσω του προφήτου του Ιερεμία: «Εξαπέστειλα προς εσάς πάντας τους δούλους μου τους προφήτας, καθ’ ημέραν εγειρόμενος πρωί και αποστέλλων». Αλλά δεν υπήκουσαν. (Ιερεμίας 7:25, 26) Ακόμη και όταν επλησίαζε ο καιρός για την πολιορκία και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ο Ιεχωβά μίλησε μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ, λέγοντας: «Μήπως εγώ θέλω τωόντι τον θάνατον του ανόμου, λέγει Κύριος ο Ιεχωβά, και ουχί το να επιστρέψη από των οδών αυτού και να ζήση; . . . διά τούτο επιστρέψατε, και ζήσατε».—Ιεζεκιήλ 18:23, 32, ΜΝΚ.
10 Τι βλέπομε λοιπόν; Ότι, μ’ ένα τρόπο που συγκινεί βαθειά την καρδιά όλων εκείνων που αγαπούν δικαιοσύνη, ο Ιεχωβά έδειξε μεγάλη υπομονή απέναντι στους ανθρώπους. Ταυτόχρονα, με τις ενέργειές του μας δίνει να κατανοήσωμε σαφώς την αγάπη του για τη δικαιοσύνη και πόσο σπουδαίο είναι να ζούμε σε αρμονία με τις απαιτήσεις του.
11. (α) Ποιον σκοπό του διεκήρυξε ο Θεός στην Εδέμ; (β) Τι άρχισε ο Θεός να κάνη από τότε;
11 Και κάτι άλλο μπορούμε να συμπεράνωμε που είναι ουσιώδες. Από την αρχή, βλέπομε ότι ο Θεός πάντοτε ενεργούσε σύμφωνα μ’ ένα καθωρισμένο σκοπό και ότι ποτέ δεν παρέλειψε να ενεργήση όταν η εκπλήρωσις του σκοπού του το απαιτούσε. Ο θεμελιώδης σκοπός του διακηρύχθηκε μέσα ακριβώς στην Εδέμ, μολονότι σε συγκεκαλυμμένη γλώσσα. Όταν εξέφερε την κρίσιν του εναντίον του Σατανά, ο Ιεχωβά προείπε ότι ο Σατανάς θα είχε την ευκαιρία να εγείρη «σπέρμα», που θ’ απετελείτο από εκείνους που θα εξεδήλωναν τα χαρακτηριστικά του και θα έκαναν το θέλημά του. Προείπε επίσης την παραγωγή ενός άλλου «σπέρματος», ενός δικαίου απελευθερωτού. Αυτό το «σπέρμα» θα κατέφερε ένα θανατηφόρο πλήγμα στον ‘όφιν τον αρχαίο, τον καλούμενον Διάβολον και Σατανάν’ κι έτσι θα απελευθέρωνε το ανθρώπινο γένος από την πονηρή του κυριαρχία. (Γένεσις 3:15· Αποκάλυψις 19:9) Μετά τη διακήρυξι αυτού του σκοπού, ο Ιεχωβά άρχισε να κάνη συγκεκριμένες προετοιμασίες για να εξασφαλισθή τελικά η διακυβέρνησις των υποθέσεων της γης από το υποσχεμένο «σπέρμα». Αυτό το προετοιμαστικό έργον απαιτούσε χρόνο όπως θα δούμε.
ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΞΕΛΕΞΕ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ
12, 13. (α) Γιατί ο Θεός εξέλεξε τον Ισραήλ κι έδωσε τους νόμους του μόνο σ’ αυτό το έθνος; (β) Τι μπορούμε, λοιπόν, να μάθωμε από την ιστορία του Ισραήλ και την ιστορία των άλλων εθνών;
12 Πολύν καιρό πριν έλθουν σε ύπαρξι τα σημερινά έθνη, ο Θεός εξέλεξε ένα έθνος ως λαό του για εκατοντάδες χρόνια. Γιατί; Για να κάμη μια ζωντανή επίδειξι της λειτουργίας των δικαίων άρχων του. Αυτό το έθνος απετελείτο από απογόνους του Αβραάμ, ενός ανθρώπου που είχε δείξει μεγάλη πίστι στον Δημιουργό. Ο Ιεχωβά είπε στους απογόνους αυτού του ανθρώπου: «Δεν προετίμησεν εσάς ο Ιεχωβά, ουδέ έκλεξεν εσάς, διότι είσθε πολυπληθέστεροι παρά πάντα τα έθνη· επειδή σεις είσθε οι πλέον ολιγάριθμοι παρά πάντα τα έθνη· αλλ’ επειδή ο Ιεχωβά σας ηγάπησε και διά να φυλάξη τον όρκον τον οποίον ώμοσε προς τους πατέρας σας».—Δευτερονόμιον 7:7, 8, ΜΝΚ· 2 Βασιλέων 13:23.
13 Αφού τους απελευθέρωσε από τη δουλεία της Αιγύπτου, ο Ιεχωβά τους έφερε στο Όρος Σινά και εκεί προσεφέρθη να κάμη διαθήκη μαζί τους, την οποίαν έπρεπε να τηρήσουν. Εκείνοι απήντησαν: «Πάντα όσα είπεν ο Ιεχωβά, θέλομεν πράξει». (Έξοδος 19:8, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά τότε τους έδωσε τα διατάγματα του και τις κρίσεις του. Αυτό τους ξεχώρισε από όλα τα άλλα έθνη και έδωσε λεπτομερείς πληροφορίες για όλους τους ανθρώπους σχετικά με τους δίκαιους κανόνες του Θεού. (Δευτερονόμιον 4:5-8) Έτσι, διαβάζοντας την Ιστορία του Ισραήλ μπορούμε να μάθωμε τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι υπακούουν η δεν υπακούουν στους σοφούς και δίκαιους νόμους του Θεού. Συγχρόνως, η Ιστορία των άλλων εθνών δείχνει, αντιθέτως, τι συνέπειες θα έχουν εκείνοι που ζουν χωρίς τον νόμο του Θεού.,
14. (α) Μήπως έβλαψε ο Θεός τα έθνη με το να μη επέμβη στις υποθέσεις των; (β) Πώς ωφελήθηκαν, εν τούτοις, από την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Θεού;
14 Τι μπορούμε να πούμε για τα άλλα έθνη; Αυτά πήραν τον δικό τους δρόμο, εκλέγοντας τις δικές τους μορφές κυβερνήσεως. Οι άνθρωποι που τα αποτελούσαν δεν εστερούντο τελείως από κάθε καλοσύνη στη ζωή τους. Συνέχιζαν να έχουν τη λειτουργία της συνειδήσεως, και αυτό τους παρακινούσε μερικές φορές να βοηθούν τους ομοίους των από λόγους ανθρωπισμού. (Ρωμαίους 6:14· Πράξεις 28:1, 2) Αλλά η κληρονομημένη τους αμαρτία και η απόρριψις εκ μέρους των της θείας καθοδηγίας τούς έκανε να επιδιώκουν βασικά μια ιδιοτελή πορεία. Αυτό ωδήγησε να κάνουν σκληρούς πολέμους και να επιδίδονται σε διεφθαρμένες πράξεις για να ικανοποιήσουν τα ιδιοτελή τους πάθη. (Εφεσίους 4:17-19) Ο Θεός δεν ήταν υπεύθυνος για τις δυστυχίες που υπέφεραν. Ακολουθούσαν στη ζωή τους τον δρόμο που είχαν εκλέξει οι ίδιοι. Ο Θεός δεν επενέβη, εκτός μόνον όταν η δραστηριότης των ερχόταν σε σύγκρουσι με την εκπλήρωσι των σκοπών του. Εν τούτοις, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του, τους επέτρεψε ν’ απολαμβάνουν τον ήλιο και τη βροχή, τις ομορφιές της δημιουργίας του και τους καρπούς της γης.—Πράξεις 14:16, 17.
15. Ποιες διευθετήσεις επεξεργαζόταν ο Θεός για τη βέβαιη ευλογία των λαών αυτών των εθνών;
15 Εξ άλλου, ο Ιεχωβά δεν αρνήθηκε σ’ αυτά τα έθνη τη δυνατότητα να λάβουν τελικά τις ευλογίες μέσω του υποσχεμένου Σπέρματος. Όταν ο Ιεχωβά είπε στον Αβραάμ ότι το Σπέρμα θα ήρχετο μέσω της οικογενειακής του γραμμής, ανέφερε σχετικά με τα αποτελέσματα: «Και εν τω σπέρματί σου θελουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου». (Γένεσις 22:18) Έτσι βλέπομε ότι ενώ ο Ιεχωβά επολιτεύετο αποκλειστικά με τον Ισραήλ, επεξεργαζόταν χωρίς προσωποληψία τον σκοπό του να ευλογηθούν και τα άλλα έθνη αργότερα, τα οποία, όμως, αγνοούσαν αυτό το γεγονός.—Πράξεις 10:34, 35.
16. (α) Τι έκαμε ο Θεός, όλο αυτόν τον καιρό, σχετικά με το υποσχεμένο Σπέρμα; (β) Ποιος ήταν το Σπέρμα της επαγγελίας;
16 Τον καιρό που ο Ιεχωβά επολιτεύετο με τον σαρκικό Ισραήλ, έδωσε πολλές προφητείες που επρόκειτο να είναι πολύ ωφέλιμες. Θα καθιστούσαν ικανούς ανθρώπους πίστεως να προσδιορίσουν το υποσχεμένο Σπέρμα, τον Κεχρισμενο του Ιεχωβά, όταν τελικά θα ήρχετο. Η οικογενειακή του γραμμή—από τη φυλή του Ιούδα και τον οίκο του Δαβίδ—ήταν καθωρισμένη προφητικώς. (Γένεσις 49:10· Ψαλμός 89:35, 36) Ο τόπος της γεννήσεως του, η Βηθλεέμ, είχε κατονομασθή. (Μιχαίας 5:2) Αιώνες προηγουμένως, είχε υποδειχθή ο ακριβής χρόνος όταν τα Σπέρμα, ως ενήλικος, επρόκειτο να χρισθή και να γίνη έτσι ο Μεσσίας. (Δανιήλ 9:24-27) Οι ιερατικές του υπηρεσίες προς όφελος του ανθρωπίνου γένους είχαν προσκιασθή, καθώς και η θυσία της ζωής του που θα προσέφερε για να διάνοιξη την οδόν για άτομα όλων των εθνών, να λάβουν την ευκαιρία αιωνίου ζωής όταν θα έφθανε η Ημέρα της Κρίσεως του Θεού. (Εβραίους 9:23-28) Έτσι, όταν ήλθε ο ωρισμένος καιρός, όλα αυτά τα πράγματα προσδιόρισαν αλανθάστως ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν εκείνος που ο Ιεχωβά είχε στείλει ως το Σπέρμα της επαγγελίας, μέσω του οποίου θα ήρχοντο τελικά ευλογίες σε όλο το ανθρώπινο γένος.—Γαλάτας 3:16, 24· 2 Κορινθίους 1:19, 20.
Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
17. Τι θα δώση ο Θεός μέσω του Ιησού, και πώς τονίστηκε αυτό στην καιρό της γεννήσεως του;
17 Ο Ιησούς, λοιπόν, είναι εκείνος μέσω του οποίου ο Θεός θα δώση ειρήνη στο ανθρώπινο γένος. Πριν γεννηθή, ένας άγγελος του Θεού είπε στη μητέρα του Μαρία ότι θα εδίδετο στον υιό της μια αιώνια βασιλεία. Η γέννησίς του έγινε γνωστή επίσης σε ποιμένες που ήσαν κοντά στη Βηθλεέμ και οι οποίοι άκουσαν ένα πλήθος της Ουρανίας στρατιάς που υμνούσε τον Θεό και έλεγε: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας».—Λουκάς 1:31-33· 2:10-14, Κείμενον.
18. (α) Πώς με τα όσα έπαθε ο Ιησούς στη γη, προετοιμάσθηκε για τα αξιώματα του βασιλέως και του ιερέως; (β) Τι αποτέλεσμα είχε ο θάνατός του στην αποκατάστασι ειρηνικών σχέσεων με τον Θεό;
18 Σκεφθήτε τα οφέλη των ανθρώπων να έχουν ένα μελλοντικό ουράνιο βασιλέα που έζησε στη γη. Τον καιρό της ανθρώπινης υπάρξεώς του ο Ιησούς γνώρισε και κατενόησε τα προβλήματα των ανθρώπων. Έζησε και εργάσθηκε μαζί τους, συμμεριζόμενος τη θλίψι τους και υποφέροντας προσωπικά αντιξοότητες. Απέδειξε την αφοσίωσί του στον Ιεχωβά και την αγάπη του για τη δικαιοσύνη κάτω από τις πιο σοβαρές δοκιμασίες. Με όλα αυτά ο Θεός τον προετοίμασε να είναι Βασιλεύς στον ουρανό και στη γη και Αρχιερεύς ικανός να δώση στους ανθρώπους ζωοπάροχα οφέλη. (Εβραίους 1:9· 4:15· 5:8-10) Επιπλέον, προσφέροντας τη ζωή του ως θυσία, ο Ιησούς Χριστός άνοιξε την οδό για την ανθρωπότητα ν’ αποκαταστήση ειρηνικές σχέσεις με τον Θεό.—1 Πέτρου 3:18.
19. (α) Πώς γνωρίζομε ότι ο Ιησούς ανεστήθη και ανελήφθη στους ουρανούς; (β) Τι έκαμε ο Ιησούς, όσον αφορά τη βασιλεία του, μετά την επάνοδο στον ουρανό;
19 Μετά τον θάνατό του, ο Θεός ανέστησε τον Ιησού και φρόντισε ώστε πάνω από πεντακόσιοι ανθρώπινοι μάρτυρες να πιστοποιήσουν το γεγονός ότι πράγματι είχε αναστηθή. (1 Κορινθίους 15:3-8) Σαράντα μέρες αργότερα, οι μαθηταί του τον είδαν ν’ ανεβαίνη πάλι στον ουρανό και να χάνεται από την όρασί τους μέσα σε μια νεφέλη. (Πράξεις 1:9) Από τον ουρανό άρχισε ν’ ασκή τη βασιλεία του στους πιστούς ακολούθους του, και τα οφέλη της κυβερνήσεώς του τους έκαμαν ν’ αποτελούν μια αντίθεσι με το υπόλοιπο της ανθρωπότητος. Ήταν όμως τώρα ο κατάλληλος καιρός ν’ αναλάβη ο Ιησούς τη βασιλική εξουσία στα έθνη; Όχι, διότι έπρεπε πρώτα ν’ ασχοληθή με άλλα ζητήματα του μεγάλου προγράμματος του Θεού.—Εβρ. 10:12, 13.
20. Ποιο νέο έργο άρχισε ο Ιησούς για τους μαθητάς του στη γη;
20 Ένα σπουδαίο έργο έπρεπε να γίνη σε όλη τη γη. Πριν από τον θάνατο και την ανάστασι του Ιησού, κανένας Ισραηλίτης δεν είχε εξέλθει ως κήρυξ για να μεταστρέψη άλλα έθνη—μολονότι όποιος επιθυμούσε να αναλάβη τη λατρεία του Ιεχωβά μπορούσε πάντοτε να λάβη ευλογίες με τον Ισραήλ. (1 Βασιλέων 8:41-43) Με την έλευσι όμως της Χριστιανοσύνης, ένα νέο έργο άρχισε. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός πρώτος έθεσε το παράδειγμα στον Ισραήλ. Τότε, πριν από την ανάληψί του στον ουρανό, είπε στους μαθητάς του: «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμάρεια, και έως εσχάτου της γης».—Πράξεις 1:8.
21. Ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της μαρτυρίας, αντί της μεταστροφής του κόσμου;
21 Ήταν ο αντικειμενικός σκοπός η μεταστροφή του κόσμου; Όχι. Μάλλον, όπως έδειξε ο Ιησούς σε μια παραβολή σχετικά με την «βασιλείαν των ουρανών», το έργο που θα έπρεπε να γίνη κατά την περίοδο που θα έφθανε μέχρι της «συντελείας του αιώνος» θα ήταν η σύναξις των ‘υιών της βασιλείας’. Ναι, έπρεπε να εκλέγουν τα άλλα μέλη της μελλοντικής Βασιλικής κυβερνήσεως. (Ματθαίος 13:24-30, 36-43) Όποιος διαβάζει τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές μπορεί αμέσως να δη ότι αμέσως από την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. Η ελπίδα που προσεφέρετο στους πιστούς ήταν να συμμετάσχουν με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια Βασιλεία του.—2 Τιμόθεον 2:12· Εβραίους 3:1· 1 Πέτρου 1:3, 4.
22. (α) Ποιες ιδιότητες απαιτούσε ο Θεός γι’ αυτούς τους μελλοντικούς κληρονόμους της αιώνιας βασιλείας; (β) Έγινε, λοιπόν η εκλογή των βιαστικά;
22 Η εκλογή αυτών των μελλοντικών μελών της κυβερνήσεως των ανθρώπων θα απαιτούσε χρόνο. Γιατί; Πρώτα πρώτα, αυτή η ελπίδα, κάτι πολυτιμώτερο από τα ωραιότερα κοσμήματα, επρόκειτο να προσφερθή σε ανθρώπους όλων των εθνών. Μολονότι πολλοί ισχυρίσθηκαν ότι διακρατούσαν αυτή την ελπίδα, λίγοι μεταξύ αυτών αποδείχθηκαν πραγματικά πιστοί ακόλουθοι του Υιού του Θεού. (Ματθαίος 13:45, 46· 22:14) Έπρεπε ν’ ανταποκριθούν σε υψηλούς κανόνες. Οι Χριστιανοί δεν έπρεπε ν’ αποτελέσουν ένα εθνικό όμιλο και να ζουν χωριστά από τους άλλους ανθρώπους, όπως είχε κάμει ο σαρκικός Ισραήλ. Το αποτέλεσμα ήταν να δοκιμασθή οδυνηρά η πίστις τους και η υπομονή τους. Έζησαν σαν ξένοι στον κόσμο, υποστηρίζοντας ένα άλλο τρόπο ζωής σε αρμονία με τις δίκαιες αρχές του Θεού. (1 Πέτρου 2:11, 12) Για να έχουν τη θεία επιδοκιμασία έπρεπε να μείνουν καθαροί από τις ανήθικες και διεφθαρμένες πράξεις του γύρω κόσμου. (1 Κορινθίους 6:9, 10) Αν επρόκειτο να γίνουν πράγματι «υιοί Θεού» έπρεπε να δείξουν ότι είναι «ειρηνοποιοί» με το να μη λαμβάνουν μέρος στους πολέμους των εθνών ούτε να εκδικούνται όταν διώκωνται για την πίστι τους. (Ματθαίος 5:9· 26:52· Ρωμαίους 12:18, 19) Έπρεπε να κρατήσουν αδιάσειστη αφοσίωσι στην κυβέρνησι του Θεού, αρνούμενοι να χαρακτηρισθούν ότι υποστηρίζουν τις πολιτικές κυβερνήσεις του κόσμου, τις οποίες η Γραφή παραβάλλει με ‘θηρία’. (Αποκάλυψις 20:4, 6) Γι’ αυτόν το λόγο, και επειδή προσηλώθηκαν στο όνομα του Ιησού Χριστού, του κεχρισμένου βασιλέως του Θεού, υπήρξαν «μισούμενοι υπό πάντων των εθνών». (Ματθαίος 24:9) Έτσι, εκείνοι που πρόκειται να είναι ουράνιοι άρχοντες του ανθρωπίνου γένους μαζί με τον Χριστό δεν εξελέγησαν βιαστικά.
23. (α) Πόσοι επρόκειτο να είναι σ’ αυτό το ουράνιο κυβερνητικό σώμα υπό τον Χριστό; (β) Ανάμεσα από ποιους αυτοί εξελέγησαν και γιατί;
23 Αν η εκλογή αυτών των αρχόντων χρειάσθηκε τόσο πολύ χρόνο, αυτό δεν οφείλεται στο δη ο αριθμός των επρόκειτο να είναι μεγάλος. Σύμφωνα με τις Γραφές, ο Θεός περιώρισε τον αριθμό αυτού του εκλεκτού κυβερνητικού σώματος υπό τον Χριστόν σε 144.000 πρόσωπα. (Αποκάλυψις 14:1-3) Αλλ’ ο Θεός τούς εξέλεξε προσεκτικά. Ελήφθησαν «εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους». (Αποκάλυψις 5:9, 10) Μεταξύ αυτών είναι άνδρες και γυναίκες απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα, άτομα που γνώρισαν όλα τα ποικίλα προβλήματα της ανθρωπότητος. Στις προσπάθειές των να ενδυθούν τη νέα Χριστιανική προσωπικότητα, δεν υπάρχει πρόβλημα που να μη έχουν αντιμετωπίσει μερικοί απ’ αυτούς και να μη το έχουν υπερπηδήσει. (Εφεσίους 4:22-24· 1 Κορινθίους 10:13) Πόσο ευτυχείς πρέπει να είμεθα γι’ αυτό, διότι έτσι έχομε τη βεβαιότητα ότι θα έχωμε συμπονετικούς και ελεήμονες βασιλείς και ιερείς, ικανούς να βοηθήσουν άνδρες και γυναίκες όλων των ειδών ν’ απολαύσουν το θείο δώρο της αιώνιας ζωής.
24. Τι θα λεχθή για τα εκατομμύρια των άλλων ανθρώπων που έζησαν και πέθαναν στη διάρκεια των αιώνων και μάλιστα χωρίς την ευκαιρία ν’ ακούσουν για την Αγία Γραφή;
24 Τι θα λεχθή για τους ανθρώπους που δεν αποτελούν μέρος αυτής της Χριστιανικής εκκλησίας; Κατά τη διάρκεια των αιώνων, ο Θεός δεν επενέβη στις κυβερνητικές υποθέσεις του κόσμου. Άφησε τους ανθρώπους ν’ ακολουθήσουν τον δρόμο που διάλεξαν. Φυσικά, εκατομμύρια άνθρωποι έζησαν και πέθαναν, που πολλοί απ’ αυτούς δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία ν’ ακούσουν για την Αγία Γραφή ή για τη βασιλεία του Θεού. Εν τούτοις ο Θεός δεν τους έχει λησμονήσει. Περιμένει τον καιρό για τον οποίον μίλησε ο απόστολος Παύλος σ’ ένα Ρωμαίο κυβερνήτη των ημερών του, λέγοντας: «Ελπίδα έχων εις τον Θεόν, . . . ότι μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων». (Πράξεις 24:15) Τότε, κάτω από τις πιο ευνοϊκές συνθήκες της νέας τάξεως του Θεού, θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν τις οδούς του Ιεχωβά και ν’ αποφασίσουν ποια στάσι θα λάβουν προσωπικά στο επίμαχο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας, Αν δείξουν ότι αγαπούν τη δικαιοσύνη, θα μπορέσουν να ζήσουν αιωνίως.
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ «ΤΟ ΤΕΛΟΣ»
25, 26. (α) Ποια επί πλέον εξουσία θα εδίδετο στο Χριστό, στον ωρισμένο καιρό, και εναντίον τίνος θα ανελάμβανε δράσι; (β) Πώς αυτό θα επηρέαζε τις συνθήκες της γης;
25 Προτού έλθη αυτό το νέο σύστημα, πρόκειται να συμβούν σπουδαία γεγονότα. Η Βίβλος προείπε μια σημαντική αλλαγή στις κοσμικές υποθέσεις. Ο Ιησούς Χριστός θα ενεθρονίζετο ως βασιλεύς, για να κυβερνήση όχι μόνον τους μαθητάς του, αλλά με εξουσία να αναλάβη δράσι σε όλον τον κόσμον. Αυτόν τον καιρό θα εγίνετο στον ουρανό η διακήρυξις: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων». (Αποκάλυψις 11:15) Εξουσιοδοτημένος από τον Θεό να ενεργήση εναντίον των εχθρών του, θα εκινείτο πρώτα εναντίον «του άρχοντος του κόσμου», Σατανά του Διαβόλου, και των δαιμόνων του. (Ιωάννης 14:30) Αυτές οι πονηρές δυνάμεις θα ερρίπτοντο από τους ουρανούς και θα περιωρίζοντο στο περιβάλλον της γης. Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα;
26 Η προφητική περιγραφή αυτού του γεγονότος, όπως βρίσκεται στην Αποκάλυψι, αναφέρει μια φωνή από τον ουρανό να λέγη: «Διά τούτο ευφραίνεσθε οι ουρανοί και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει». (Αποκάλυψις 12:12) Αναταραχές άνευ προηγουμένου επρόκειτο να λάβουν χώραν μεταξύ των εθνών, αλλά το τέλος δεν θα ήρχετο αμέσως.
27. (α) Καθώς το «τέλος» θα επλησίαζε, ποιο μεγάλο διαχωριστικό έργο έπρεπε να γίνη και πώς; (β) Πόσο μεγάλη θα είναι η προλεχθείσα καταστροφή του κόσμου;
27 Αυτός θα ήταν ο καιρός για να γίνη ένα μεγάλο έργο διαχωρισμού. Υπό την διεύθυνσι του Ιησού Χριστού από τον ουράνιο θρόνο του, οι πιστοί του ακόλουθοι θα έπρεπε να κηρύξουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» σε όλη την οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη. (Ματθαίος 24:14· 25:31-33) Οι άνθρωποι παντού θα έπρεπε να έχουν την ευκαιρία να δείξουν τη στάσι τους απέναντι στη θεία κυβέρνησι. Όταν αυτό το έργο θα τελειώση, όπως εξήγησε ο Ιησούς, «τότε θέλει ελθεί το τέλος». Θα είναι «θλίψις μεγάλη οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει». (Ματθαίος 24:21) Ποτέ δεν θα ρωτήσουν πια οι άνθρωποι, Τι έπραξε ο Θεός; Οι μόνοι που θα επιζήσουν θα είναι εκείνοι που ενδιαφέρθηκαν αρκετά να μάθουν τι έπραξε ο Θεός και να συμμορφώσουν τη ζωή τους με τις απαιτήσεις του προτού φθάση η παγκόσμια καταστροφή.
28. (α) Πότε επρόκειτο να λάβουν χώραν η ενθρόνισις του Χριστού και ο διαχωρισμός των ανθρώπων όλων των εθνών; (β) Τι είναι, λοιπόν, επείγον να κάμη ο καθένας μας;
28 Πότε όμως πρόκειται να λάβουν χώραν αυτά τα πράγματα; Πότε εδόθη στον Χριστό η δύναμις να άρχη ως βασιλεύς και ν’ αρχίση τον διαχωρισμό των ανθρώπων όλων των εθνών; Τα γεγονότα δείχνουν ότι αυτά είναι πράγματα που έκαμε ο Θεός στον εικοστό αιώνα. Ο Χριστός ήδη βρίσκεται στον ουράνιο θρόνο του και το έργο του διαχωρισμού πλησιάζει τώρα να τελειώση. Ο καιρός που απέμεινε για να λάβετε θέσι με το μέρος του Ιεχωβά στο επίμαχο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας είναι πολύ σύντομος. Η «μεγάλη θλίψις» είναι πλησίον! Μια προσεκτική εξέτασις της Βιβλικής προφητείας στο φως της προσφάτου ιστορίας δείχνει ότι αυτό αληθεύει. Σας προτρέπομε να την μελετήσετε προσεκτικά.