Μέρος Δεύτερο

 1. (α) Επί πόσον καιρό η Βαβυλών η Μεγάλη είχε την έδρα της στην αρχαία πόλι της Βαβυλώνος; (β) Πώς η Βαβυλών η Μεγάλη εκυριάρχησε στις άλλες παγκόσμιες δυνάμεις; (γ) Για ποιον σκοπό επωφελήθη από τη θρησκευτική της διακυβέρνησι;

Η ΚΥΡΙΟΤΕΡΗ έδρα της Βαβυλώνος της Μεγάλης ως κοσμοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας ήταν στην αρχαία πόλι της Βαβυλώνος παρά τον Ποταμό Ευφράτη. Αυτό συνεχίσθη ώσπου η Βαβυλών έπεσε από τη θέσι της ως τρίτης παγκοσμίου δυνάμεως της Βιβλικής ιστορίας το 539 π.Χ. και παρεχώρησε τη θέσι της στη Μηδο-Περσική Παγκόσμια Δύναμι. Δύο άλλες παγκόσμιες δυνάμεις προηγήθησαν από τη Βαβυλωνιακή Παγκόσμια Δύναμι, και οι δύο αυτές ήσαν (1) η Αιγυπτιακή και (2) η Ασσυριακή. Ωστόσο, η Βαβυλών η Μεγάλη, η παγκόσμια αυτοκρατορία της Βαβυλωνιακής θρησκείας, εκυριάρχησε επίσης και στις δύο προγενέστερες παγκόσμιες δυνάμεις. Επωφελήθη από τη θρησκευτική της εξουσία σ’ αυτές για να τις χρησιμοποιήση εναντίον του σπέρματος της «γυναικός» του Θεού προσπαθώντας να καταστρέψη τη γενεαλογική γραμμή από την οποία θα προήρχετο το Σπέρμα. Η Βαβυλών η Μεγάλη είναι μια διεθνής πόρνη, και ενδίδει στους πολιτικούς άρχοντας της γης για να κερδίση τους θρησκευτικούς της αντικειμενικούς σκοπούς. Έτσι ενώνει τη θρησκεία με την πολιτική.

 2. Στην Αίγυπτο, τι προσεπάθησε να κάμη η Βαβυλών η Μεγάλη; Σε τι βαθμό επέτυχε;

² Μετά τον θάνατο του Ιωσήφ, εγγόνου του πατριάρχου Ισαάκ, που πέθανε ως πρωθυπουργός της Αιγύπτου, η Βαβυλών η Μεγάλη ως θρησκευτική δύναμις ειργάσθη με τους Φαραώ της Αιγύπτου προσπαθώντας να καταστρέψη τον λαό του Ιωσήφ, τους Εβραίους. Αυτοί τότε ήσαν φιλοξενούμενοι, ξένοι πάροικοι, στη γη της Αιγύπτου. Ο Φαραώ τους έκαμε δούλους σκληρής εργασίας, για να τους εξοντώση. Επειδή απέτυχε αυτό, ο Φαραώ διέταξε να θανατώνωνται στη γέννησί τους όλα τα αρσενικά βρέφη των Εβραίων. Η Βαβυλών η Μεγάλη πρέπει να ησθάνθη ότι εθριάμβευσε κατά της «γυναικός» του Θεού, η οποία αντιπροσωπεύετο στην Αίγυπτο από τους Εβραίους, τους υιούς Ισραήλ. Παρά το διαβολικό μέτρον, που εφηρμόσθη από τον Φαραώ, ο οποίος διέπραξε θρησκευτική πορνεία με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, τα αρσενικά βρέφη των Εβραίων εξακολουθούσαν να γεννώνται και να διαφυλάττωνται, περιλαμβανομένου και του Μωυσέως.

 3. Πώς επεσωρεύθη αναστάτωσις πάνω στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη στην Αίγυπτο;

³ Όταν ήταν ηλικίας σαράντα ετών, ο Μωυσής προσεπάθησε να ηγηθή κινήσεως για την απελευθέρωσι των τέκνων Ισραήλ, αλλ’ ηναγκάσθη να φύγη στη μακρινή γη Μαδιάμ. Ύστερ’ από σαράντα χρόνια ο Ιεχωβά έστειλε τον Μωυσή πίσω ως προφήτη του για να εξαγάγη τους Ισραηλίτας από τη γη της δουλείας. Ο Ιεχωβά, με μια σειρά δέκα ερημωτικών πληγών εναντίον της Αιγύπτου, ενήργησε υπέρ του Σπέρματος της «γυναικός» του, διότι «εις τους θεούς αυτών έκαμεν ο Ιεχωβά εκδίκησιν», με τη θανάτωσι όλων των πρωτοτόκων της Αιγύπτου. Τι αναστάτωσι επροκάλεσε αυτό στη θρησκευτική Βαβυλώνα τη Μεγάλη! Λίγον καιρό αργότερα ο Ιεχωβά εξέθεσε την ανικανότητα προς βοήθειαν της θρησκείας της, καταστρέφοντας όλες τις στρατιωτικές καταδιωκτικές δυνάμεις του Φαραώ στα βάθη της Ερυθράς Θαλάσσης και διαπεραιώνοντας τους Ισραηλίτας σώους στην πορεία τους προς τη γη, την οποίαν είχε υποσχεθή να δώση στον φίλο του τον Αβραάμ.​—Αριθμ. 33:4, ΜΝΚ· Ψαλμ. 78:43-53· Έξοδ. 15:1-21.

 4. (α) Τίνος βασιλέως του Ισραήλ η οικογενειακή γραμμή κατέστη στόχος της εχθράς γυναικός; (β) Πώς επετεύχθη η παραπλάνησις του Σολομώντος;

⁴ Ύστερ’ από τετρακόσια σαράντα τρία χρόνια εβασίλευσε ο Βασιλεύς Δαβίδ στη Σιών, την ακρόπολι της Ιερουσαλήμ, ως μονάρχης και των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Ο Ιεχωβά, επειδή ο Δαβίδ απεδείχθη άνθρωπος κατά την καρδίαν αυτού, έκαμε διαθήκη με αυτόν για μια αιώνια βασιλεία από τη βασιλική του γενεαλογική γραμμή. (2 Σαμ. 7:1-18· 1 Σαμ. 13:14) Απ’ αυτή τη βασιλική διαθήκη με τον Δαβίδ, η «γυνή» του Θεού εγνώριζε ότι το υποσχεμένο Σπέρμα της έπρεπε να έλθη δια της οικογενειακής γραμμής του Βασιλέως Δαβίδ. Σε λίγον καιρό, η εχθρά γυνή Βαβυλών η Μεγάλη μπόρεσε να το μάθη αυτό και εναντιώθηκε στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Ο Σολομών, ο γυιος του Δαβίδ, τον διεδέχθη στον «θρόνον του Ιεχωβά» στη Σιών (Ιερουσαλήμ) κι έκτισε τον μεγαλοπρεπή ναό για τη λατρεία του Ιεχωβά. Επίσης εξωράισε περισσότερο την Ιερουσαλήμ ως την αγία πόλι του Θεού του Ισραήλ. Αλλ’ ο Σολομών δεν απεδείχθη ότι ήταν το υποσχεμένο Σπέρμα της «γυναικός» του Θεού. Η θρησκευτική Βαβυλών η Μεγάλη ηπάτησε τον Βασιλέα Σολομώντα στη γεροντική του ηλικία μέσω των εκπροσώπων της, των πολλών ειδωλολατρικών συζύγων του Σολομώντος, για τις οποίες έκτισε θρησκευτικούς υψηλούς τόπους για τη λατρεία των θεών των.​—1 Βασ. 11:1-10.

 5. Ποια εξέλιξις επήλθε μετά τον θάνατο του Σολομώντος, κι έθεσε σε κίνδυνο τον επίγειο εκπρόσωπο της «γυναικός» του Θεού;

⁵ Μετά τον θάνατο του απίστου Σολομώντος μια επανάστασις διήρεσε σε δύο το βασίλειο του οίκου του Δαβίδ. Το στασιαστικό βόρειο βασίλειο του Ισραήλ ίδρυσε δική του εθνική πρωτεύουσα και τη λατρεία των χρυσών μόσχων, και τελικά στη Σαμάρεια, την τρίτη πρωτεύουσα, εισήχθη η λατρεία του Βάαλ. Αλλ’ η Ιερουσαλήμ (Σιών) παρέμεινε πρωτεύουσα του βασιλείου του Ιούδα περιλαμβάνοντας δύο μόνο φυλές, η δε φυλή του Λευί υπηρετούσε στον ναό του Ιεχωβά. (1 Βασ. 11:41 έως 16:33) Πέρασαν έτσι δύο αιώνες, και κατόπιν οι Ισραηλίται άρχισαν να αισθάνωνται την επικυριαρχία μιας νέας παγκοσμίου δυνάμεως, στον όγδοον αιώνα προ Χριστού. Στο έτος 740 π.Χ. η Σαμάρεια, η πρωτεύουσα του βορείου βασιλείου του Ισραήλ, ελεηλατήθη από τον Βασιλέα Σαργών Β΄ της Ασσυρίας και το βασίλειο ανετράπη, οι δε επιζήσαντες Ισραηλίται εξωρίσθησαν σε Ασσυριακά εδάφη. Ύστερ’ από λίγα χρόνια έγινε η εισβολή στη γη του Ιούδα από τους Ασσυρίους υπό τον Βασιλέα Σενναχειρείμ, γυιο του Σαργών Β΄. Η Ιερουσαλήμ, η επίγεια εκπρόσωπος της «γυναικός» του Θεού, εκινδύνευσε. Εκείνο τον καιρό η Βαβυλών ήταν υποτελής στην Ασσυρία· ωστόσο η Ασσυρία ασκούσε τη Βαβυλωνιακή θρησκεία.

 6. Τι αγέρωχοι ονειδισμοί διετυπώθησαν εναντίον της πόλεως Ιερουσαλήμ υπέρ του βασιλέως και του θεού της Ασσυρίας;

⁶ Ο Ασσύριος Σενναχειρείμ, από την πολιορκητική του θέσι προ της Ιουδαϊκής πόλεως Λαχείς, έστειλε μηνυτάς στην Ιερουσαλήμ κι απήτησε αγέρωχα από τον Βασιλέα Εζεκία να παραδώση την αγία πόλι. Ο εκπρόσωπος των Ασσυρίων Ραβ-σάκης εστάθη προ των τειχών της πόλεως κι άρχισε να ενεργή ως μάρτυς του Νισρώκ, θεού του Βασιλέως Σενναχειρείμ. Μεγαλοφώνως εκραύγαζε στους Ιουδαίους πάνω στα τείχη της πόλεως: «Μη ακούετε του Εζεκίου, όταν σας απατά, λέγων, Ο Ιεχωβά θέλει μας λυτρώσει. Μήπως ελύτρωσέ τις τωόντι εκ των θεών των εθνών την γην αυτού εκ της χειρός του βασιλέως της Ασσυρίας; Πού οι θεοί της Αιμάθ και Αρφάδ; πού οι θεοί της Σεφαρουίμ, της Ενά, και της Αυά; μήπως ελύτρωσαν εκ της χειρός μου την Σαμάρειαν; τίνες μεταξύ πάντων των θεών των τόπων ελύτρωσαν την γην αυτών εκ της χειρός μου, ώστε και ο Ιεχωβά να λυτρώση την Ιερουσαλήμ εκ της χειρός μου;»​—2 Βασ. 18:9-37, ΜΝΚ.

 7. (α) Παρεδόθη η Ιερουσαλήμ; (β) Ποια απάντησι έστειλε ο Ιεχωβά δια του προφήτου του Ησαΐα;

⁷ Η Ιερουσαλήμ ανταπέστειλε στον Σενναχειρείμ άρνησι παραδόσεως. Έτσι, αυτός έκρινε αναγκαίο να στείλη άλλο ένα μήνυμα καταφρονώντας τον Θεόν της Ιερουσαλήμ, τον Ιεχωβά. Τότε, μέσ’ από την αγία πόλι, ο Ιεχωβά δια του προφήτου του Ησαΐα ανταπέστειλε τα προκλητικά αυτά λόγια: «Σε κατεφρόνησε, σε ενέπαιξεν, η παρθένος, η θυγάτηρ της Σιών· οπίσω σου έσεισε κεφαλήν η θυγάτηρ της Ιερουσαλήμ. Τίνα ωνείδισας και εβλασφήμησας; και κατά τίνος ύψωσας φωνήν, και εσήκωσας υψηλά τους οφθαλμούς σου; Κατά του αγίου του Ισραήλ. Τον Ιεχωβά ωνείδισας δια των πρέσβεών σου . . . θέλω βάλει τον κρίκον μου εις τους μυκτήράς σου, και τον χαλινόν μου εις τα χείλη σου, και θέλω σε επιστρέψει δια της οδού δι’ ης ήλθες.»​—2 Βασ. 19:1-28, ΜΝΚ.

 8. Σ’ εκπλήρωσι τούτου, τι συνέβη στον Σενναχειρείμ και στα στρατεύματά του;

⁸ Εκείνη τη νύχτα ο άγγελος του Ιεχωβά εθανάτωσε εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες άνδρες του στρατεύματος του Σενναχειρείμ, και το πρωί σαν από κρίκο στη μύτη του Σενναχειρείμ, ο Ιεχωβά τον έσυρε πίσω στη Νινευή, πρωτεύουσα της Ασσυρίας. Αλλά μετά την ήττα εκείνη ο Σενναχειρείμ κατεδάφισε τη στασιαστική Βαβυλώνα· ποτέ, όμως, δεν μπόρεσε να καυχηθή ότι κατέστρεψε, ή και εκυρίευσε, την Ιερουσαλήμ. Ενώ ο Σενναχειρείμ ησχολείτο στην ανοικοδόμησι της Βαβυλώνος εθανατώθη από δύο γυιους του τη στιγμή που προσκυνούσε στον ναό του Θεού του Νισρώκ. (2 Βασ. 19:35-37) Τι θρίαμβος της «γυναικός» του Θεού!

ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΚΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ

 9. Ποιες εξελίξεις ωδήγησαν στην καταστροφή της πόλεως, με τ’ όνομα της οποίας εκλήθη η «γυνή» του Θεού;

⁹ Εν τούτοις, η διαμάχη μεταξύ της «γυναικός» του Θεού και της εχθράς της, Βαβυλώνος της Μεγάλης, διόλου δεν έληξε. Τον επόμενον αιώνα η Βαβυλών, που είχε ανοικοδομηθή, ηγέρθη στη θέσι κυριαρχούσης παγκοσμίου δυνάμεως, υπό τον μέγιστον βασιλέα της, Ναβουχοδονόσορ τον Β΄. Ως τότε η Ιερουσαλήμ και ο ναός της λατρείας του Ιεχωβά ήσαν εντελώς βεβηλωμένα. Ό,τι έλαβε χώραν τότε ήταν μια προφανώς μόνιμη ήττα για τη «γυναίκα» του Θεού κι ένας επί πλέον θρίαμβος για την εχθρά της, διότι στο έτος 607 π.Χ. η Ιερουσαλήμ, με τ’ όνομα της οποίας εκλήθη η «γυνή» του Θεού, κατεστράφη.

10. Γιατί μπορούσε η «γυνή» του Θεού να πη στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη: «Μη ευφραίνου εις εμέ»;

¹⁰ Εν τούτοις, η «γυνή» του Θεού, η ουράνια Ιερουσαλήμ, παρέμεινε κι εγνώρισε ότι η καταστροφή της επιγείου πόλεως αποτελούσε κρίσιν που εξετελέσθη από τον σύζυγό της, τον Ιεχωβά. Από δηλώσεις, που έγιναν στις προφητείες του Ησαΐα, του Ιερεμία και άλλων Ιουδαίων προφητών, εγνώριζε ότι η καταστροφή της επιγείου Ιερουσαλήμ επρόκειτο να είναι προσωρινή, για εβδομήντα χρόνια μόνο. Κατόπιν, τα εξόριστα τέκνα της θα ηλευθερώνοντο από τη δύναμι που τα είχε αιχμαλωτίσει, από τη Βαβυλώνα, και θα επέστρεφαν και θ’ ανοικοδομούσαν την Ιερουσαλήμ και τον ναό της. Στη διάρκεια, λοιπόν, των ετών εκείνων της ερημώσεως, η «γυνή» του Θεού, εκπροσωπουμένη από την επίγεια Ιερουσαλήμ, θα έλεγε στη Βαβυλώνα και στην αντίστοιχό της, Βαβυλώνα τη Μεγάλη: «Μη ευφραίνου εις εμέ, η εχθρά μου· αν και έπεσα θέλω σηκωθή, αν και εκάθισα εν σκότει, ο Ιεχωβά θέλει είσθαι φως εις εμέ.»​—Μιχ. 7:8, ΜΝΚ.

11, 12. Ποιες προφητείες επρόκειτο τώρα να εκπληρωθούν εναντίον της Βαβυλώνος, και ποια παροιμιακά ρήματα θα μπορούσαν να υψωθούν εναντίον της βασιλικής δυναστείας της;

¹¹ Η Βαβυλών είχε τρομερά αμαρτήσει στον Ιεχωβά. Η αναπόφευκτη εκδίκησίς του άξιζε να επέλθη σ’ αυτήν. Το ποτήριον της ταπεινώσεως, της λεηλασίας και της καταστροφής με το οποίον επότισε την επίγεια Ιερουσαλήμ, έπρεπε τώρα, με αντιστροφή των όρων, να δοθή σ’ αυτήν. Οι προφητείες, τις οποίες είχε λαλήσει ο Ιεχωβά δια των αγίων προφητών του πριν από πολύν καιρό, εξεπληρώνοντο τώρα γοργά. Οι στρατιές, ακριβώς, για τις οποίες είχε εκφέρει προφητεία, συνεκεντρώθησαν εναντίον της, από αρκετά έθνη. Ο ίδιος ο άνδρας του οποίου το όνομα είχε προαναγγείλει, αυτός εκλήθη να ηγηθή αυτών των στρατιών, ο Κύρος! Αυτός διενοήθη ν’ αφαιρέση από τη μεγάλη πόλι την ποταμία άμυνά της. Έκαμε ν’ αφεθούν ανοιχτές οι πύλες της πόλεως για να εισβάλουν τα στρατεύματά του. Ο Ιεχωβά απέστειλε χείρα για να γράψη στον τοίχο της αιθούσης του συμποσίου του Βασιλέως Βαλτάσαρ ότι ο αριθμός των ημερών της βασιλείας του έφθασε στο τέλος του, οι πλάστιγγες τον βρήκαν λιποβαρή, το δε βασίλειο του θα διηρείτο και θα διεμοιράζετο μεταξύ των Μήδων και των Περσών. Ύστερ’ από λίγο, την ίδια νύχτα του 539 π.Χ., ο Βαλτάσαρ εφονεύθη, η βασιλική δυναστεία, που είχε αρχίσει από τον Ναβουχοδονόσορ πριν από ογδόντα έξη χρόνια, ετελείωσε, οι δε εξόριστοι της Ιερουσαλήμ μπορούσαν να υψώνουν τα παροιμιακά ρήματα του Ησαΐα εναντίον της δυναστείας εκείνης:

¹² «Πώς έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της αυγής! συνετρίφθης κατά γης, συ ο καταπατών τα έθνη! Συ δε έλεγες εν τη καρδία σου, θέλω αναβή εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού· . . . θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου. Εις τον άδην όμως θέλεις καταβή, εις τα βάθη του λάκκου.»​—Ησ. 14:3-15· Δαν. 5:1-31.

13. Τι λόγια μπορούσαν τώρα να λέγουν οι Ιουδαίοι εξόριστοι στην πόλι της Βαβυλώνος;

¹³ Στην ίδια την πόλι της Βαβυλώνος, οι Ιουδαίοι εξόριστοι μπορούσαν τώρα να λέγουν τα προφητικά λόγια του Ησαΐα: «Κατάβα και κάθισον επί του χώματος, παρθένε θυγάτηρ της Βαβυλώνος· κάθισον κατά γης· θρόνος πλέον δεν είναι, θυγάτηρ των Χαλδαίων . . . Κάθισον σιωπώσα, και είσελθε εις το σκότος, θυγάτηρ των Χαλδαίων διότι δεν θέλεις πλέον ονομάζεσθαι, Η κυρία των βασιλείων.» Οι Ιουδαίοι εξόριστοι μπορούσαν ταυτοχρόνως να λέγουν σ’ αυτήν, που άλλοτε τους είχε αιχμαλωτίσει: «Του λυτρωτού ημών το όνομα είναι, Ο Ιεχωβά των δυνάμεων, ο Άγιος του Ισραήλ.»​—Ησ. 47:1-5, ΜΝΚ.

14. Πώς αποκατεστάθησαν οι εξόριστοι, ανοικοδομήθη ο ναός κι επανεφέρθησαν σε αξιόλογη κατάστασι τα τείχη της Ιερουσαλήμ;

¹⁴ Κατόπιν ο Ιεχωβά, ως Λυτρωτής του Ισραήλ, ήγειρε το πνεύμα του κατακτητού της Βαβυλώνος, Κύρου του Πέρσου, να εκδώση το διάταγμά του, ελευθερώνοντας τους Ιουδαίους εξορίστους για να επιστρέψουν στο Όρος Σιών και ν’ ανοικοδομήσουν την Ιερουσαλήμ και τον εκεί ναό του Ιεχωβά. Προς το τέλος του εβδομηκοστού έτους ερημώσεως της Ιερουσαλήμ ένα πιστό υπόλοιπο Ισραηλιτών και χιλιάδες από τους μη Ιουδαίους δούλους των επέστρεψαν στην πατρίδα των κι εγκατεστάθησαν στα πρότερά των μέρη της πόλεως. Η ερήμωσις της Ιερουσαλήμ ετελείωσε, κι η Ιερουσαλήμ ηγέρθη από τη νάρκη της θλίψεώς της, απετίναξε το χώμα, εσηκώθη κι εκάθησε σε μια αξιοσέβαστη έδρα ως αγία πόλις. Την πρώτη μέρα του εβδόμου σεληνιακού μηνός του 537 π.Χ. ανηγέρθη ένα θυσιαστήριο στην περιοχή του ναού κι ανενεώθη η λατρεία του Ιεχωβά. Ύστερ’ από πολλά χρόνια εχθρικής εναντιώσεως επερατώθη η ανοικοδόμησις του ναού, στο έτος 516 π.Χ. Εξήντα ένα χρόνια αργότερα τα τείχη της Ιερουσαλήμ ετέθησαν σε αξιοσέβαστη κατάστασι, προς περαιτέρω απογοήτευσι των εχθρών, οι οποίοι ήσαν εναντίον της λατρείας του Ιεχωβά κι εναντίον του Σπέρματος της γυναικός Του.

15. (α) Μολονότι η πόλις Βαβυλών παρήκμαζε, πώς εξακολουθούσε ν’ ακμάζη η Βαβυλών η Μεγάλη; (β) Αντιπαραβάλετε τη στάσι των εκπροσώπων της «γυναικός» του Θεού και της Βαβυλώνος της Μεγάλης στην ανθρώπινη γέννησι του Σπέρματος.

¹⁵ Έτσι, η Ιερουσαλήμ (Σιών) ήσκησε πάλι θρησκευτική επιρροή στους λάτρεις του Ιεχωβά. Όσον αφορά τη Βαβυλώνα, η ειδωλολατρική αυτή πόλις έπαυσε να είναι παγκόσμια δύναμις και συνεχώς παρήκμαζε πολιτικώς κι εμπορικώς. Εν τούτοις, το μεγαλύτερο αντίστοιχο της, η Βαβυλών η Μεγάλη, εξακολουθούσε ν’ ακμάζη και να διατηρή το θρησκευτικό της βασίλειο στους «Εθνικούς» βασιλείς και στις παγκόσμιες δυνάμεις της γης, παριλαμβανομένων των Αυτοκρατοριών Μηδο-Περσικής, Ελληνικής και Ρωμαϊκής. Παρεμόνευε για την εμφάνισι του υποσχεμένου Σπέρματος της «γυναικός» του Ιεχωβά. Ήταν πρόθυμη να εξυπηρετήση τα συμφέροντα του Μεγάλου Όφεως, του Σατανά ή Διαβόλου, για το κέντημα της πτέρνας του Σπέρματος της γυναικός. Δεν ηγάλλετο εκείνη τη νύχτα του φθινοπώρου του έτους 2 π.Χ., όταν το Σπέρμα εγεννήθη ως άνθρωπος από μια Ιουδαία παρθένο στη Βηθλεέμ κι ωνομάσθη Ιησούς. Εκπρόσωποι της «γυναικός» του Θεού, ένα πλήθος ουρανίων αγγέλων, ηγάλλοντο και ενώθηκαν σε ύμνο προς τον Θεό λέγοντας, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας» (ΜΝΚ). Αλλ’ η Βαβυλών η Μεγάλη δεν ηνώθη σ’ αυτό. Αντιθέτως, έκανε σχέδια για τη θανάτωσι του βρέφους Ιησού από τα χέρια του μη Ιουδαίου άρχοντος της Ιερουσαλήμ, του Βασιλέως Ηρώδου, διορισμένου από τη Ρώμη.

16. Πώς ο Ιεχωβά εμπόδισε προς καιρόν τη συντριβή του Σπέρματος;

¹⁶ Ενώ ο Ιησούς εμεγάλωνε στη Βηθλεέμ, η εχθρά αυτή έστειλε μερικούς από τους θρησκευτικούς σοφούς της, αστρολόγους από την ανατολή, για να ειδοποιήσουν τον Βασιλέα Ηρώδη ότι εγεννήθη ο μέλλων βασιλεύς των Ιουδαίων. Ο Ηρώδης, κατόπιν πληροφοριών που έλαβε από τους ανύποπτους Ιουδαίους ιερείς και γραμματείς, έστειλε τους αστρολόγους στη Βηθλεέμ, όπου βρήκαν το παιδί, όχι πια στον σταύλο της γεννήσεώς του, αλλά σ’ ένα σπίτι. (Λουκ. 2:7, 12· Ματθ. 2:11) Ο παντοδύναμος Θεός παρημπόδισε την αναφορά των στον Ηρώδη και την προδοσία λεπτομερειών περί του Σπέρματος της γυναικός. Έκαμε να μεταφερθή το παιδίον Ιησούς στην Αίγυπτο για λίγον καιρό και κατόπιν, μετά τον θάνατο του Ηρώδου, να μεταφερθή στη Ναζαρέτ, τη Ρωμαϊκή επαρχία της Γαλιλαίας. Έτσι, η Βαβυλών η Μεγάλη θα ανέμενε για μεταγενέστερη ευκαιρία να συντρίψη το Σπέρμα.

17. Πώς επετεύχθη μια φαινομενική νίκη εναντίον του Σπέρματος, ποιος εχάρη και ποιος επένθησε γι’ αυτήν;

¹⁷ Στο έτος 33 οι πολιτικώς φιλόδοξοι ιερείς και θρησκευτικοί ηγέται των απίστων Ιουδαίων ενέδωσαν στο σχέδιο της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Συνέλαβαν μυστικά τον Ιησού Χριστό, τον κατεδίκασαν σε θάνατο για βλασφημία και τον παρέδωσαν στον Ρωμαίο Κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ με την επίμονη απαίτησι να θανατωθή σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου. Τελικά ο κυβερνήτης υπεχώρησε, κι ο Ιησούς πέθανε στον Γολγοθά το απόγευμα της ημέρας του Ιουδαϊκού πάσχα. Καθώς έκειτο νεκρός κι εγίνετο ο ενταφιασμός του, η Βαβυλών η Μεγάλη έχαιρε, η δε επίγεια Ιερουσαλήμ εξακολουθούσε να γιορτάζη το πάσχα της και την επακόλουθη εορτή των αζύμων. Αλλ’ η «γυνή» του Θεού, όπως εξεπροσωπείτο από ένα Ιουδαϊκό υπόλοιπο, που ακολουθούσε πιστά το Σπέρμα της όταν ήταν ζωντανό εν σαρκί στη γη, επένθησε.

18. Ποια αντιστροφή πραγμάτων έγινε την τρίτη μέρα;

¹⁸ Αλλ’ οποία αντιστροφή των πραγμάτων την τρίτη ημέρα του θανάτου του! Η πληγή της πτέρνας του εθεραπεύθη τελείως όταν ο ουράνιος Πατήρ του, ο Ιεχωβά Θεός τον ανέστησε σε ζωή εν πνεύματι και η «γυνή» του Θεού έλαβε το Σπέρμα της μαζί της στο ουράνιο βασίλειο. Με αγγέλους και με το ίδιο της Σπέρμα, που εξεδηλώθη ως ζωντανό εκ νεκρών, μετέδωσε τη χαρά της στο υπόλοιπο των ακολούθων του. Το πένθος των μετεβλήθη σε απεριόριστη χαρά. Στη διάρκεια των επομένων σαράντα ημερών έκαμε επανειλημμένες εμφανίσεις στους πιστούς αποστόλους και στους άλλους μαθητάς. Κατόπιν ανελήφθη στον ουρανό και παρουσιάσθη ενώπιον του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος έθεσε τον αγαπητό του Υιό στα δεξιά του. Ο Θεός τον ενέδυσε με αθανασία, μακριά από κάθε περαιτέρω προσωπική βλάβη από τον Μέγαν Όφιν, τον Διάβολο.

ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ ΤΗΣ

19. Στην Πεντηκοστή τι έλαβε χώραν, το οποίον παρέσχε την ευκαιρία στην ουράνια Ιερουσαλήμ να ‘ευφρανθή’;

¹⁹ Ύστερ’ από δέκα μέρες ήλθε η Ιουδαϊκή Πεντηκοστή. Τότε ο Ιεχωβά Θεός κατέστησε τη «γυναίκα» του ακόμη πιο καρποφόρο, διότι, εκχύνοντας το άγιο πνεύμα του στους πιστούς του επάνω στη γη, έκαμε τη «γυναίκα» του ν’ αρχίση να γεννά τα υπόλοιπα μέλη του σπέρματός της, τους συγκληρονόμους του Ιησού Χριστού, του Κυριωτέρου Σπέρματός της. Οι πλήρεις πνεύματος μαθηταί, χωρίς να επιδεικνύουν δουλεία στη θρησκευτική Βαβυλώνα τη Μεγάλη, αλλ’ ενεργώντας με την ελευθερία με την οποία ο Χριστός τούς ελευθέρωσε, άρχισαν να κηρύττουν το θαυμαστό τους άγγελμα απελευθερώσεως. Ο απόστολος Πέτρος, ως ο κυριώτερος εκπρόσωπος, είπε στους ερωτώντας Ιουδαίους: «Ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.» (Πράξ. 2:36) Τρεις χιλιάδες απ’ αυτούς επίστεψαν, μετενόησαν, εβαπτίσθησαν, κι έλαβαν την «δωρεάν του αγίου πνεύματος» και προσετέθησαν στο πνευματικό σπέρμα της «γυναικός» του Θεού. Πώς μπορούσε τώρα η ουράνια Ιερουσαλήμ να ‘ευφρανθή’ ως μήτηρ πολλών πνευματικών τέκνων, σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του Ησαΐα (44:1-13)!

20, 21. (α) Κατόπιν, πώς προσεπάθησε η Βαβυλών η Μεγάλη να παρεμποδίση την ανάπτυξι του υπολοίπου του σπέρματος της «γυναικός» του Θεού; (β) Στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ, είχε λόγο ν’ αγάλλεται η Βαβυλών η Μεγάλη;

²⁰ Η θρησκευτική Βαβυλών η Μεγάλη δεν μπορούσε πια να χρησιμοποιή τη βασιλική της εξουσία πάνω στους πολιτικούς άρχοντας της γης για να κεντήση την πτέρνα του Κυριωτέρου Σπέρματος της «γυναικός» του Ιεχωβά, διότι αυτός ήταν αθάνατος στον ουρανό εκ δεξιών της δυνάμεως του Θεού. Αλλ’ αυτή θα προσπαθούσε να παρεμποδίση την ανάπτυξι του υπολοίπου του σπέρματος της «γυναικός» του Θεού καταδιώκοντας αυτούς ακόμη και μέχρι θανάτου. Ως το έτος 64 (μ.Χ.) χρησιμοποιούσε κυρίως τους απίστους Ιουδαίους στην Ιερουσαλήμ και στις συναγωγές που ευρίσκοντο αλλού μέσα κι έξω από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τότε συνέβη η τυχαία πυρκαϊά της αρχαίας Ρώμης. Το επί γης υπόλοιπο του σπέρματος της «γυναικός» του Θεού κατηγορήθη γι’ αυτόν τον εμπρησμό και κατεδιώχθη από τις Ρωμαϊκές αρχές. Έξη χρόνια αργότερα έγινε η τρομερή καταστροφή της επιγείου Ιερουσαλήμ, όχι από κάποιο από τα πνευματικά τέκνα της «γυναικός» του Θεού στη γη, αλλ’ από τους Ρωμαίους, εναντίον της κυριαρχίας των οποίων επανεστάτησαν οι άπιστοι Ιουδαίοι.

²¹ Η Βαβυλών η Μεγάλη δεν είχε λόγο ν’ αγάλλεται θριαμβευτικά για την καταστροφή αυτή της επιγείου Ιερουσαλήμ, διότι οι μαθηταί του Ιησού ακολούθησαν την προειδοποίησί του κι έφυγαν από την καταδικασμένη πόλι και συνέχισαν τη λατρεία των έξω από τη Ρωμαϊκή επαρχία του Ιούδα.

22. Όσον αφορά τη «γυναίκα» του Θεού, είχε αυτή λόγο να πενθή;

²² Όσον αφορά τη «γυναίκα» του Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ, αυτή δεν είχε λόγο να πενθή, όπως έκαμε στο έτος 607 π.Χ., όταν οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την επίγεια Ιερουσαλήμ και τον ναό της. Η επίγεια Ιερουσαλήμ δεν την εκπροσωπούσε πια, αλλ’ αυτή είχε το υπόλοιπο των τέκνων της, ακόμη ελεύθερο, αυτοί δε μαζί με τον δοξασμένο Ιησού Χριστό απετέλεσαν ένα πνευματικό ναό, τον οποίον η Βαβυλών η Μεγάλη δεν μπορούσε να καταστρέψη με την καταστροφή επιγείων, υλικών θρησκευτικών κτιρίων, ακόμη και των κτιρίων, στα οποία έκανε θρησκευτικές συγκεντρώσεις η εκκλησία των πιστών ακολούθων του Χριστού.

23. Ποιοι αποτελούν τη Νύμφη του Χριστού, και ποια είναι η σχέσις των με τη «γυναίκα» του Θεού;

²³ Ολόκληρη η εκκλησία των 144.000 πιστών πνευματικών ακολούθων του Χριστού επρόκειτο ν’ αποτελέση μια συμβολική Νύμφη για τον Κύριον Ιησού Χριστό, η δε «γυνή» του Θεού ωρίσθη να γεννήση όλους αυτούς τους 144.000 επιτυχώς ως το υπόλοιπον του σπέρματός της για να προμηθεύση έτσι μια Νύμφη για το Κυριώτερο Σπέρμα της, τον Ιησού Χριστό. Έτσι, η «γυνή» του Θεού θα ήταν σαν μια μητέρα της Νύμφης του Χριστού, η δε όλη εκκλησία ως Νύμφη θα ήταν η πνευματική θυγατέρα της.

ΕΚΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΕΧΘΡΑΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ

24. Ποια αποκάλυψι παρά Θεού έκαμε ο Ιωάννης για μια Μεγαλύτερη Βαβυλώνα κατά της οποίας διεξάγεται αγών;

²⁴ Η Χριστιανική εκκλησία, η τάξις της Νύμφης, είτε διέκριναν εκ των προτέρων, από κατανόησι των αρχαίων Εβραϊκών προφητειών των σχετικών με τη Βαβυλώνα την παρά τον Ποταμόν Ευφράτην, είτε όχι, προτού πεθάνη ο τελευταίος από τους δώδεκα αποστόλους του Χριστού, επληροφορήθησαν θετικά ότι επρόκειτο ν’ αγωνισθούν εναντίον μιας Μεγαλυτέρας Βαβυλώνος. Ο τελευταίος απόστολος που επέζησε, ο Ιωάννης, έλαβε αποκάλυψι από τον Θεό, η οποία την υπεδείκνυε και της έδωσε το μυστηριώδες όνομα «Βαβυλών η Μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης.» Από τη συμβολική περιγραφή της εγνώρισαν ότι αυτή η θρησκευτική διεθνής πόρνη θα ‘εμέθυε εκ του αίματος των αγίων, και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού’. Επρόκειτο για το αίμα των μελών της Χριστιανικής εκκλησίας των 144.000 μαθητών, της Νύμφης του Χριστού. Εγνώρισαν ότι αυτή θα επέβαινε αγρίου πολιτικού συστήματος, που εξεικονίζετο από το κόκκινο θηρίο με τις επτά κεφαλές και τα δέκα κέρατα, και ότι αυτό το ίδιο θηρίο, ως σύνολον, θα ήταν μια όγδοη παγκόσμια δύναμις, ένας όγδοος «βασιλεύς». Στην εποχή του αποστόλου Ιωάννου η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατεδίωκε την τάξι της Νύμφης του Χριστού.

25. Πώς ήλθε σε ύπαρξι ο «Χριστιανικός κόσμος» κι έγινε δούλος της Βαβυλώνος της Μεγάλης εναντίον του υπολοίπου του σπέρματος;

²⁵ Στις αρχές του τετάρτου αιώνος ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος έγινε ο ειδωλολάτρης Ρωμαίος Ανώτατος Ποντίφηξ, και ισχυρίζετο ότι έγινε Χριστιανός. Συνεκάλεσε την πρώτη οικουμενική σύνοδο των θρησκευτικών επισκόπων, όχι στην αρχαία Ρώμη, αλλά στη Μικρά Ασία, στη Νίκαια, το έτος 325 (μ.Χ.). Με τους θρησκευτικούς επισκόπους, οι οποίοι συνεβιβάσθησαν με αυτόν, εσχημάτισε αυτό που απεκλήθη «η πρώτη Χριστιανική πολιτεία». Με αυτόν τον τρόπο ήλθε σε ύπαρξι ο «Χριστιανικός κόσμος». Ο «Χριστιανικός κόσμος», ως δούλος της Βαβυλώνος της Μεγάλης, έγινε και είναι ακόμη ο χειρότερος διώκτης του υπολοίπου του σπέρματος της «γυναικός» του Θεού, για να εμποδίση τη συμπλήρωσι της Νύμφης του Χριστού.

26. (α) Απ’ τον καιρό της διασπάσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εξακολούθησε η Βαβυλών η Μεγάλη να επικυριαρχή στην παγκόσμια δύναμι; (β) Ποιο είναι το κόκκινο θηρίο, και ποια η ιππεύτριά του;

²⁶ Μετά τη διάσπασι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, περιλαμβανομένης και της λεγομένης Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Βαβυλών η Μεγάλη ήσκησε τη θρησκευτική βασιλεία της στην επόμενη παγκόσμια δύναμι, την εβδόμη, την Αγγλο-Αμερικανική Παγκόσμια Δύναμι. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και καθ’ υποκίνησιν της νικηφόρου Αγγλο-Αμερικανικής Παγκοσμίου Δυνάμεως, εσχηματίσθη η Ογδόη Παγκόσμια Δύναμις, που συμβολίζεται από το κόκκινο, δεκακέρατο, επτακέφαλο θηρίο, δηλαδή, η Κοινωνία των Εθνών. Η ιστορία του Εικοστού Αιώνος αποδεικνύει ότι στην Κοινωνία ίππευε η διεθνής πόρνη Βαβυλών η Μεγάλη· Βαβυλώνα δε τη Μεγάλη εννοεί η Γραφή, όχι την παπική Ρώμη ή την Πόλι του Βατικανού, αλλά την παγκόσμια αυτοκρατορία της Βαβυλωνιακής θρησκείας, περιλαμβανομένων όλων των ψευδών θρησκειών.

27. Πότε το κόκκινο θηρίο επήγε στην άβυσσο, και πότε και με ποια μορφή ανεδύθη και ποιος ανερριχήθη στα νώτα του;

²⁷ Το κόκκινο θηρίο, σύμφωνα με την προφητεία της Αποκαλύψεως 17:7, 8, και με τα γραφόμενα της συγχρόνου ιστορίας, επήγε στην άβυσσο της αβοήθητης αδρανείας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν στο έτος 1945, με τη βοήθεια της νικηφόρου Αγγλο-Αμερικανικής Παγκοσμίου Δυνάμεως, ανεδύθη από την άβυσσο, το έκαμε αυτό υπό την μορφή των Ηνωμένων Εθνών. Αμέσως η Βαβυλών η Μεγάλη ανερριχήθη στα νώτα του. Η τελευταία εγκύκλιος του προηγουμένου πάπα υπό τον τίτλο «Ειρήνη επί Γης» είναι μία μόνο από τις πολλές αποδείξεις που υπάρχουν περί του ότι η παγκόσμια αυτοκρατορία της Βαβυλωνιακής θρησκείας ιππεύει το κόκκινο θηρίο.

28. (α) Πώς η αναβάτις αφαιρείται από τη ράχη του θηρίου; (β) Ποια κρίσις του Ιεχωβά επέρχεται εναντίον της, και ποιο είναι το αποτέλεσμα; (γ) Πριν απ’ αυτό, τι πρέπει να κάμουν όσοι αγαπούν την καθαρή θρησκεία;

²⁸ Αλλ’ όχι για πολύν καιρό! Ο απόστολος Ιωάννης, καθώς έβλεπε τον άγγελο του Θεού να ρίχνη μια πέτρα μεγέθους μιας μεγάλης μυλοπέτρας στη βαθιά θάλασσα, τον άκουσε να λέγη: «Ούτω με ορμήν θέλει ριφθή η Βαβυλών η μεγάλη πόλις, και δεν θέλει ευρεθή πλέον. Και εν αυτή ευρέθη αίμα προφητών και αγίων, και πάντων των εσφαγμένων επί της γης.» Αυτό περιλαμβάνει, εκτός από τον φόνο χιλιάδων Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, το αίμα που εχύθη στους δύο παγκοσμίους πολέμους του αιώνος μας. (Αποκάλ. 18:21-24) Η Βαβυλών με ορμή θ’ αφαιρεθή από τη ράχη της Ογδόης Παγκοσμίου Δυνάμεως. Ξαφνικά, ως «εν μια ημέρα», η από μακρού οφειλόμενη κρίσις του Ιεχωβά θα επέλθη εναντίον της, και ολόκληρο το θρησκευτικό της σύστημα θα κατακαή σαν μια μεγάλη πόλις μέχρις εδάφους. Θα μεταβληθή σε ερείπια με τόση βεβαιότητα όση και η αρχαία Βαβυλών. (Αποκάλ. 17:12 έως 18:20) Οπωσδήποτε, πριν από τότε, όλοι όσοι αγαπούν την καθαρή, αληθινή θρησκεία ας αποσπασθούν από την αρχαία αυτή εχθρά της «γυναικός» του Θεού. Σωθήτε από το να καταληφθήτε στην αιφνίδια καταστροφή της!

29. (α) Εκτός από την εχθρά γυναίκα, ποιοι άλλοι αντιμετωπίζουν την καταδίκη των; (β) Σε ποιον τόπο τους συνάγουν οι επιρροές των δαιμόνων; (γ) Σε ποιον τελικά στρέφεται η προσοχή του Σπέρματος;

²⁹ Τι νίκη θα είναι η καταστροφή εκείνη για τη «γυναίκα» του Θεού εναντίον της αρχαίας εχθράς της! Αλλά τα πράγματα δεν θα σταματήσουν εκεί. Λίγο αργότερα, οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις, στις οποίες η Βαβυλών η Μεγάλη ήσκησε μια θρησκευτική βασιλεία ή με τις οποίες διέπραξε θρησκευτική πορνεία, θ’ αντιμετωπίσουν όλες την καταδίκη των. Και τώρα ακόμη οι επιρροές των δαιμόνων τις συνάγουν στο πεδίον μάχης του Αρμαγεδδώνος σε μια πρόκλησι προς την παγκόσμια κυριαρχία της βασιλείας του Θεού δια του Μεσσίου του, του Κυριωτέρου Σπέρματος της «γυναικός» του Θεού. Εκεί το Σπέρμα της, με όλες τις ουράνιες στρατιές του, θα επιτεθή εναντίον των εχθρικών εκείνων δυνάμεων και θα τις καταστρέψη, αποδεικνύοντας τον εαυτό του Βασιλέα των βασιλέων και Κύριον των κυρίων. Τότε η προσοχή θα στραφή στον δαιμονικόν Κεντητήν της πτέρνας του Σπέρματος της «γυναικός» του Θεού και θα δεθή και θα ριφθή με τους δαίμονές του στην άβυσσο και θα εγκλεισθή εκεί. Έτσι, τελικά το Σπέρμα της «γυναικός» του Θεού θα συντρίψη την κεφαλή του Όφεως.

30. Γιατί η «γυνή» του Θεού θα έχη περαιτέρω αιτία χαράς;

³⁰ Μετά τη θριαμβευτική εκείνη ώρα η «γυνή» του Θεού θα έχη κι άλλη χαρά. Ο γάμος του Κυριωτέρου Σπέρματός της με την τάξι της Νύμφης, της συμβολικής θυγατρός της, θα τελεσθή πλήρως. Ο ουράνιος Πατήρ, Ιεχωβά Θεός, θα αγάλλεται με τη «γυναίκα» του, την παγκόσμια ουράνια οργάνωσί του. Στη γη ένας «πολύς όχλος», του οποίου ο τελικός αριθμός δεν μας είναι ακόμη γνωστός, θα επιζήση από τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος και θα αγαλλιασθή για την ένωσι του Νυμφίου και της πιστής του παρθένου Νύμφης. Ακριβώς όπως η «γυνή» του Θεού εσυμβολίζετο από μια πόλι, έτσι και η Νύμφη οργάνωσις των 144.000 μελών θα είναι σαν μια άγια ουράνια πόλις, μια Νέα Ιερουσαλήμ. Συμβολικώς, οι ένδοξοι νέοι ουρανοί θα βασιλεύουν στη δίκαιη νέα γη.​—Αποκάλ. 21:1-21.

31. Τι οφέλη θα ρέουν από τον θρόνο του Θεού στους συνετούς άνδρες και γυναίκες της γης;

³¹ Μέσω της ουρανίας Νέας Ιερουσαλήμ θα ρέη από τον θρόνο του Θεού και του ομοίου με Αμνόν Υιού του Ιησού Χριστού ένας ποταμός ύδατος ζωής με δένδρα ζωής, επίσης, σε καθεμιά από τις όχθες του, για να είναι δυνατόν να μετέχουν αυτών των προμηθειών για αιώνια ζωή όλοι οι συνετοί άνδρες και γυναίκες της γης. Ακόμη και οι νεκροί, τους οποίους ο Θεός ενθυμείται, θ’ αναστηθούν και θα έχουν την ευλογητή ευκαιρία να μετάσχουν σ’ αυτές τις ζωοπάροχες προμήθειες. Ο παράδεισος θα εκταθή σε όλη τη γη. Ο θάνατος που εκληρονομήθη από τον Αδάμ και την Εύα δεν θα υπάρχη πια. Η δίκαιη νέα γη θα ηχή για πάντα με αίνους στον Ιεχωβά Θεό, που εχάρισε τη νίκη δια του Χριστού στη «γυναίκα» του Θεού εναντίον όλων των αρχαίων εχθρών της,

[Εικόνα στη σελίδα 210]

Ο Βασιλεύς Βαλτάσαρ εθανατώθη από τους Μήδους και Πέρσας στο 539 π.Χ.