Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Υπομένουν για την Κυρίαρχο Θεότητά Του

«Ιδού! Μακαρίζομεν τους υπομένοντας. Ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ και είδετε την έκβασιν, που έδωκεν ο Ιεχωβά.»​—Ιάκ. 5:11, ΜΝΚ

1, 2. (α) Πώς και γιατί συνεχίζεται ως την εποχή μας η εχθρότης, η οποία οφείλεται στο ζήτημα της Θεότητος; (β) Τι σημαίνει το ότι η Βαβυλών η Μεγάλη έπεσε το 1919, και πώς αυτό καθιστά δυνατόν να λαμβάνη χώραν ένα έργο διασώσεως;

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ως ο Μεγαλύτερος Ιώβ (ή «αντικείμενον εχθρότητος») της εποχής του, απέδειξε ότι η κατηγορία του Σατανά που περιλαμβάνει την παγκόσμιο Κυρίαρχο Θεότητα του Ιεχωβά είναι εξ ολοκλήρου ψευδής. Αντεστάθη σ’ όλες τις Βαβυλωνιακές θρησκευτικές πιέσεις που ασκήθηκαν εναντίον του. Με νικηφόρο τρόπο ο Ιησούς υπέμεινε και η έκβασις γι’ αυτόν ήταν ευτυχής από τα χέρια του αληθινού κυριάρχου Θεού, του Ιεχωβά. Ο Διάβολος, θέλοντας να έχη περισσότερες από μία απάντησι στην πρόκλησί του εναντίον του Ιεχωβά, διετήρησε ένα πόλεμο εχθρότητος και ψευδούς κατηγορίας εναντίον των αληθινών κεχρισμένων ακολούθων στα βήματα του Ιησού δια μέσου των αιώνων.

² Πράγματι, στην ίδια ακριβώς εποχή, που ενεθρονίσθη ο Χριστός Ιησούς ως Βασιλεύς της ουρανίας βασιλείας το 1914 (Δαν. 7:13, 14), είχε επιτραπή στον Σατανά να επιβάλη μια σκληρή ‘ομοία με τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία’ στο κεχρισμένο υπόλοιπο επί της γης από το 1914 έως το 1919.a Η εγκαθίδρυσις της Βασιλείας το 1914 έφερε αμέσως πόλεμο μεταξύ του ενθρονισμένου Βασιλέως της, Χριστού Ιησού, που ονομάζεται Μιχαήλ, και του αντιπάλου Σατανά με τους πονηρούς του αγγέλους. Αυτό κατέληξε σε πλήρη ήττα του Σατανά το 1918, όταν αυτός και οι πονηρές δυνάμεις του εξεβλήθησαν από το ουράνιο βασίλειο για να καταρριφθούν κάτω στα γειτονικά μέρη της γης. (Αποκάλ. 12:7-10) Όμοια με τους βασιλείς Δαρείον και Κύρον των αρχαίων χρόνων, τους κατακτητάς της αρχαίας Βαβυλώνος, τους ‘βασιλείς τούς από ανατολών ηλίου,’ ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς, συνέχισαν την ουρανία νίκη με το να προβούν σ’ ενέργεια δυσμενούς κρίσεως εναντίον της Βαβυλώνος της Μεγάλης, του επιγείου αριστουργήματος του Σατανά της ψευδούς θρησκείας. (Αποκάλ. 16:12) Δίχως μάχη ο Χριστός Ιησούς ως ο Μεγαλύτερος Κύρος επεβλήθη επάνω στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Αυτό εσήμαινε ότι επραγματοποίησε την κύκλωσί της, την πτώσι της από την φαινομενικώς ουρανία εύνοια, την πρώτη της πτώσι στις ανώτερες χείρες επιτηρήσεως του Χριστού. (Αποκάλ. 14:8· 18:2) Η περίοδος επιτηρήσεως που επακολούθησε συνεχίζεται, με αναμονή της πλήρους καταστροφής της Βαβυλώνος της Μεγάλης αργότερα στον καιρό της εκλογής του Ιεχωβά. (Αποκάλ. 17:15-18) Στη διάρκεια αυτού του χρόνου κυκλώσεως από το 1919 και κατόπιν, που παρετάθη φιλεύσπλαγχνα, ο Χριστός Ιησούς με προσοχή και στοργικότητα απελευθέρωσε το αληθινό Χριστιανικό υπόλοιπο από τον έλεγχο των προηγουμένων Βαβυλωνιακών αιχμαλωτιστών των. (Αποκάλ. 18:4) Πραγματικά, η φιλεύσπλαχνη ενέργεια της απελευθερώσεως συνεχίζεται ως αυτόν ακριβώς τον καιρό του 1966, οπότε ένα μεγάλο πλήθος άλλων που αγαπούν τη δικαιοσύνη διασώζονται από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. (Αποκάλ. 7:9, 14) Μετά την κατάρριψί του από τον ουρανό ο Σατανάς έχει καταστή τώρα ‘υποπόδιον των ποδών του Χριστού’ ένας θεός της Βαβυλώνος της Μεγάλης κατά κάποιον τρόπο περιορισμένος κάτω από την κύκλωσι του Χριστού. (Ψαλμ. 110:1, 2· 2 Κορ. 4:4) Εν τούτοις, επετράπη στον Σατανά από το 1919 να συνεχίση τη μεγάλη του Βαβυλωνιακή εχθρότητα όχι μόνο για να ονειδίση το κεχρισμένο υπόλοιπο των ακολούθων του Χριστού, αλλά, επίσης, να ονειδίση και τους πολλούς άλλους, οι οποίοι τώρα εξέρχονται από τη Βαβυλώνα για να συμμετάσχουν ως πρόσφυγες στην προάσπισι της Κυριάρχου Θεότητας του Ιεχωβά.​—Αποκάλ. 12:13-17.

 3. Εφαρμόστε το εδάφιο Παροιμίαι 27:11 στη σημερινή κατάστασι.

³ Έτσι, όπως στην περίπτωσι του αρχαίου Ιώβ και όπως αντιμετωπίσθηκε από τον Μεγαλύτερο Ιώβ, τον Ιησού Χριστό, η σύγχρονη ομοία με τον Ιώβ ομάς των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά ώφειλε να προμηθεύση στον Θεό μια απάντησι για τον Σατανά όλα αυτά τα χρόνια, ακόμη και μετά την πτώσι του Σατανά από τον ουρανό, ώστε ο Σατανάς να μην έχη καμμιά βάσι για να ονειδίζη τον Ιεχωβά με την περίπτωσί τους. Ο ουράνιος Πατήρ των Ιεχωβά λέγει σ’ αυτούς τώρα: «Υιέ μου, γίνου σοφός, και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με.»​—Παροιμ. 27:11.

ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

4, 5. (α) Ποιοι είναι το «αντικείμενον εχθρότητος» σήμερα, και γιατί; (β) Ποια δίπλευρη εκστρατεία αποστασίας ανεπτύχθη, και από ποια πηγή;

⁴ Η μελέτη μας για την εκπλήρωσι του προφητικού δράματος του Ιώβ μετατοπίζεται τώρα από την εποχή του Ιησού στην εποχή αυτού του εικοστού αιώνος. Οι πιστοί κεχρισμένοι, εφόσον είναι ακόλουθοι στα βήματα του Ιησού, ως μία ομάδα καθίστανται ο σύγχρονος Ιώβ, το μεγαλύτερο «αντικείμενον εχθρότητος.» Ως από κοινού διωκόμενοι υπέφεραν μαζί με τον Ιησού όπως υπέφερε αυτός για τη διακράτησι σταθερά της ακεραιότητός των στον αληθινό Θεό, Ιεχωβά, και για την αντίκρουσι κάθε είδους Βαβυλωνιακής θρησκευτικής εχθρότητος. (Ιωάν. 15:20) Ένα σύντομο ιστορικό σκιαγράφημα των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά επιβεβαιώνει όλα αυτά πολύ ζωηρά ως ιστορική πληροφορία. (Βλέπε Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Θείο Σκοπό [στην Αγγλική], έκδοσις 1959, για περισσότερες λεπτομέρειες.)

⁵ Μετά τον θάνατο του τελευταίου αποστόλου στη στροφή του χρόνου στον δεύτερον αιώνα μ.Χ., ένας αυξανόμενος αριθμός από αυτούς, που ασκούσαν την αληθινή Χριστιανική θρησκεία, απεσκίρτησαν ή έγιναν αποστάται. Με πανουργία ο παλαιός εχθρός Σατανάς κατέβαλε δραστήριες προσπάθειες για να μολύνη την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά μέσω μιας διπλεύρου εκστρατείας. Πρώτον, με το να εισαγάγη μη θεοκρατικούς τρόπους διακυβερνήσεως της εκκλησίας, εμόλυνε την αρχική καθαρή οργανωτική διάρθρωσι του ναού όπως είχε εγκαθιδρυθή από τον Ιησού Χριστό. (Εφεσ. 2:19-22) Δεύτερον, με την εισαγωγή ειδωλολατρικών διδασκαλιών και ειδωλολατρικών εορταστικών τελετουργιών εμόλυνε την ορθή δημοσία διακήρυξι ‘θυσιών αίνου’ (Εβρ. 13:15), οι οποίες προσεφέροντο από την τάξι του ναού των κεχρισμένων Χριστιανών. Όλη αυτή η αποστασία εβλάστησε από την ιδία γενική Βαβυλωνιακή πηγή όπως συνέβη με τις επιδράσεις, οι οποίες είχαν παραγάγει τον αποστάτη Ιουδαϊσμό στους αιώνες που προηγήθησαν από την εποχή του Ιησού. Ο Βαβυλωνοποιηθείς Ελληνισμός ήταν και πάλι η δύναμις, που εχρησιμοποιήθη από τον Σατανά για να κατακλύση και να καταβάλη τον αυξανόμενο αριθμό εκείνων που ισχυρίζοντο ότι ήσαν Χριστιανοί.

 6. Παρουσιάστε μερικές εσφαλμένες συνήθειες, οι οποίες άρχισαν να γίνωνται δεκτές.

⁶ Βαθμιαίως μερικοί από τους επισκόπους και πρεσβυτέρους των εκκλησιών είχαν παρασυρθή να θεωρούν τον εαυτό τους ως άρχοντας του ποιμνίου. Έτσι, με τον καιρό, μια τάξις κληρικών άρχισε να κυριαρχή επάνω σε μια τάξι λαϊκών, τελείως αντίθετα με την εντολή του Ιησού: «Είς είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε.» (Ματθ. 23:8) Ειδωλολατρικές ημέρες όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα έφθασαν να θεωρούνται εορταστικές περίοδοι. Τα γενέθλια κοσμικών αρχόντων ετιμώντο. Κάποτε στη διάρκεια του τρίτου αιώνος το θείον όνομα, Ιεχωβά, αφηρέθη από όλα τ’ αντίτυπα των ιερών Ελληνικών Γραφών, περιλαμβανομένης και της Ελληνικής Μεταφράσεως των Εβδομήκοντα.b Ο τίτλος Κύριος αντικατέστησε το προσωπικό όνομα Ιεχωβά. Όπως μπορεί να ενθυμούμεθα, οι αποστατημένοι Ιουδαίοι είχαν κάμει ακριβώς το ίδιο μετά τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία των του έκτου αιώνος π.Χ. Την εποχή εκείνη ακολούθησαν τις συνήθειες των Βαβυλωνίων, οι οποίοι δεν ωνόμαζαν πια τον πρώτιστο θεό τους Μερωδάχ με το προσωπικό του όνομα, αλλ’ αντιθέτως προτιμούσαν τον τίτλο Βηλ (Κύριος). Αυτό κατέστησε δυνατόν να γίνη ευκολώτερα δεκτός ο γενικός τίτλος Βηλ από τους άλλους θρησκευτικώς ευαισθήτους λαούς.

 7. (α) Κατονομάστε μερικές Βαβυλωνιακής προελεύσεως διδασκαλίες που εισεχώρησαν. (β) Τι συνέβη με τα «ζιζάνια» και τον «σίτο», που αναφέρονται στην παραβολή του Ιησού; (γ) Ποιος είναι ο «άνθρωπος της αμαρτίας» που αναφέρεται από τον Παύλο; Περιγράψτε την άνοδό του.

⁷ Η Βαβυλωνιακής προελεύσεως διδασκαλία της αθανασίας της ψυχής εισεχώρησε, επίσης, μέσω της ειδωλολατρικής Ελληνικής θρησκευτικής επιρροής. Μ’ αυτόν τον τρόπο, επίσης, η Ελληνιστική αντίληψις περί άδου ως ενός τόπου συνειδητού βασανισμού των ψυχών των πονηρών ανθρώπων κατέστη ένα αντιγραφικό ζήτημα πίστεως. Σε πλήρη αρμονία με την προφητεία του Ιησού περί «ζιζανίων» ή αποστατών, οι κατ’ απομίμησιν Χριστιανοί, με τις «σίββωλεθ» (Κριτ. 12:6) διδασκαλίες των Βαβυλωνιακής Χριστιανοσύνης, άρχισαν να επισκιάζουν από ιστορική άποψι τον αληθινό σίτο ή τους κεχρισμένους με τις «σχίββωλεθ» διδασκαλίες της αληθινής Χριστιανοσύνης. (Ματθ. 13:24-30) Ο Παύλος επιβεβαιώνει την άνοδο της ωργανωμένης αποστασίας, που είχε προφητευθή, με το να προσθέση ότι ένας ισχυρός «άνθρωπος της αμαρτίας» θ’ ανεπτύσσετο για να γίνη «ο αντικείμενος» για να «καθίση εις τον ναόν του Θεού.» (2 Θεσ. 2:3-8) Το 325 μ.Χ. όσοι αποτελούσαν αυτή την τάξι του ‘ανθρώπου της αμαρτίας’ των αποστατών αρχόντων ανεγνωρίσθησαν από την ειδωλολατρική Ρώμη υπό τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ως θρησκευτικοί άρχοντες μιας νέας Ρωμαϊκής κρατικής θρησκείας, μιας συγχωνεύσεως της Χριστιανικής αποστασίας με τη Ρωμαϊκή ειδωλολατρία. Αυτός που είναι τώρα γνωστός ως «Χριστιανικός κόσμος» ήλθε σε ύπαρξι και έγινε το κυρίαρχο τμήμα της Βαβυλώνος της Μεγάλης, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Από τότε η τάξις του «ανθρώπου της αμαρτίας» έγινε ο συλλογικός όμιλος του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου» των πολλών αιρέσεών του, που την εποχή εκείνη είχαν τελείως Βαβυλωνοποιηθή, ως ένα αναπόσπαστο μέρος της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Έτσι στους δεκαέξη αιώνες, που ακολούθησαν το έτος 325 μ.Χ., ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» έχει επικρατήσει στην παγκόσμιο σκηνή της ψευδούς θρησκείας και όπως ο «άνθρωπος της αμαρτίας» έχει καλλιεργήσει συμβολικά «ζιζάνια» ή ψευδείς Χριστιανούς.

ΟΜΟΙΟΙ ΜΕ ΣΙΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ

 8. Πώς εμφανίσθηκαν εκ νέου οι όμοιοι με σίτο Χριστιανοί;

⁸ Σύμφωνα με την ιδία ως άνω προφητεία του Ιησού, ο «σίτος» ή οι αληθινοί Χριστιανοί έγιναν και πάλι εμφανείς ιστορικώς για να παραμένουν διαχωρισμένοι από τα «ζιζάνια» ή αποστάτας καθώς ο καιρός του «θερισμού» επλησίαζε στη «συντέλεια του αιώνος» (στο «τέλος ενός συστήματος πραγμάτων», ΜΝΚ). (Ματθ. 13:37-43) Έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα και μετά το 1870 ένας μικρός όμιλος ειλικρινών, κεχρισμένων συνήλθαν μαζί για να σχηματίσουν τελικά την Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά υπό την προεδρία του Καρόλου Ταίηζ Ρώσσελ. Αυτοί οι κεχρισμένοι αργότερα ενεκολπώθησαν το όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά.» Ως σήμερα, το 1967, εμφανίζονται ως τέτοιοι Χριστιανοί μάρτυρες στην παγκόσμιο σκηνή.

 9. Παρουσιάστε την ψευδή και κατόπιν την διευκρινισμένη κατανόησι μερικών βασικών διδασκαλιών.

⁹ Αυτός ο όμιλος των κεχρισμένων εγκαίρως απέβαλε πολλές από τις ψευδείς Βαβυλωνιακές δοξασίες, οι οποίες αποτελούσαν εμπόδια στο Χριστιανικό τους δρόμο. Μερικές από τις διευκρινίσεις ήσαν ότι ο άνθρωπος δεν έχει αθάνατη ψυχή, αλλά ότι ο άνθρωπος είναι μια ζώσα ψυχή (Γεν. 2:7)· ότι ο Χριστός Ιησούς ο Λυτρωτής δεν ήταν κατά το ήμισυ άνθρωπος και κατά το ήμισυ Θεός, αλλ’ ότι ήταν στο πλήρες άνθρωπος (1 Τιμ. 2:5, 6· 1 Ιωάν. 4:2, 3)· ότι στην ανάστασι δεν θα υπάρξη «ανάστασις του σώματος», αλλά ανάστασις της νεκράς «ψυχής» ή του ατόμου (Ιωάν. 5:25-28)· ότι δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο όπως η «τριάς», αλλά ότι ο Ιεχωβά είναι υπέρτατος και αποκλειστικός στην Κυρίαρχο Θεότητά του. (1 Κορ. 8:4-6) Έστρεψαν τον ποτιστικό σωλήνα προς τον άδη για να σβήσουν τα ψευδή πυρά των Ελληνιστικών διδασκαλιών ότι οι πονηροί ψήνονται στον άδη.c (Πράξ. 2:31) Στον ωρισμένο καιρό το όνομα Ιεχωβά αποκατεστάθη για να χρησιμοποιήται στις εκκλησιαστικές των συναθροίσεις, εμφανίσθηκε και πάλι στις Βιβλικές των εκδόσεις και μάλιστα αποκατεστάθη 7.198 φορές στη δική των Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών.d

ΕΧΘΡΟΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΛΗΡΟ

10, 11. (α) Ποιοι στην εποχή μας εξεικονίσθησαν από τους τρεις ψευδείς φίλους του Ιώβ; (β) Πώς εξεφράσθησαν μερικοί θρησκευτικοί συγγραφείς για τους μάρτυρας του Ιεχωβά;

¹⁰ Αμέσως από το 1880 αυτός ο όμοιος με τον Ιώβ όμιλος συνάξεως κεχρισμένων επέσυρε τα πυρά της θρησκευτικής εχθρότητος από την τάξι του «ανθρώπου της αμαρτίας,» του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου,» που ήταν τώρα διηρημένος σε πολλές αιρέσεις. Έτσι αυτοί οι όμοιοι με τον Ιώβ κεχρισμένοι έφθασαν να έχουν «ψευδείς φίλους,» που επιχειρηματολογούσαν εναντίον των όπως είχε ο αρχαίος Ιώβ τους τρεις δικούς του και ο Ιησούς τους θρησκευτικούς αιρετικούς ομίλους που ασκούσαν ισχυρή επιρροή. Και πάλι, το «τρία,» που είναι ένας αριθμός ο οποίος υποδεικνύει έμφασι, τονίζει καλά την ολοκληρωτική, ενωμένη εναντίωσι, που εξετόξευσε ο αιρετικός κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» εναντίον των συγχρόνων ομοίων με τον Ιώβ. Είναι ιστορικό γεγονός ότι, όπως ο Ιώβ και ο Ιησούς εθεωρούντο απόβλητοι στην εποχή τους, έτσι και οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεπιστώθη ότι είναι ανεπιθύμητοι, δύσοσμοι απόβλητοι του «Χριστιανικού κόσμου.»​—Ιώβ 2:7, 8.

¹¹ Παραδείγματος χάριν, οι Μάρτυρες δεν θεωρούνται «αξιοσέβαστοι» ή «κανονικοί,» όταν ομιλούν γι’ αυτούς σε συσχετισμό με τις όμοιες με ζιζάνια αιρέσεις του «Χριστιανικού κόσμου.»

«Εν πάση περιπτώσει, είτε τους αγαπούν είτε τους αντιπαθούν, είτε τους επιδοκιμάζουν είτε τους αποδοκιμάζουν, αυτοί [οι μάρτυρες του Ιεχωβά] συνεχίζουν τη μαρτυρία των όχι μόνο στην Αμερική αλλά σε πολλές ξένες χώρες με σθένος κι επιμονή που θα επιθυμούσε ένας να βρίσκωνται συχνότερα στη δική του καθώς και στις άλλες εξόχως αξιοσέβαστες ‘κανονικές εκκλησίες.’»e (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

Από τους πλουσίους σε εμφάνισι θρησκευτικούς ηγέτας οι όμοιοι με «σίτο» Μάρτυρες θεωρούνται ως ένα «ανορθόδοξο δόγμα» ‘πτωχών και αμορφώτων’.

«Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ανήκουν σ’ ένα από εκείνα τα ανορθόδοξα θρησκευτικά δόγματα . . . τα οποία ευδοκιμούν μεταξύ εκείνων, οι οποίοι είναι βεβαρημένοι με το κάθε τι εκτός από εγκόσμια αγαθά και μορφωτικά χαρίσματα.»f (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

Επίσης, αυτοί οι «απόβλητοι» Μάρτυρες αναφέρονται και ως να έχουν ‘παρεκκλίνει’.

«Πολλοί που παρατηρούν τους μάρτυρας του Ιεχωβά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια ‘Χριστιανική παρέκκλισι’ κατά το ότι το σύστημα της διδασκαλίας μιμείται και ταυτοχρόνως διαστρέφει τις βασικές Χριστιανικές δοξασίες.»g (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

Τελικά θεωρούνται από τον κλήρο «απεχθείς» και «φανατικοί».

«Το να τεθή χαλινός στην προπαγανδιστική δράσι αυτής της απεχθούς αιρέσεως​—εκτός αν αποδειχθή ότι αποτελεί οριστικό κίνδυνο για την κοινωνία—​θα ήταν μια ισχυρή επίθεσις εναντίον των ελευθεριών όλων των πολιτών. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι, κατά την κρίσι μας, μία ιδιαιτέρως απεχθής και φανατική αίρεσις, αλλά δεν είναι υπό κρίσιν η αληθινότης ή η απατηλότης της διδασκαλίας των και καμμιά κατηγορία για αντικοινωνικές τάσεις δεν περιελήφθη στην υπόθεσι επί της οποίας το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε την [δυσμενή] απόφασί του.»h (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΙΣ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΩΝ ΤΡΟΠΩΝ

12. Ποιοι από τους αρχικούς τρόπους ενεργείας της Χριστιανοσύνης αποκατεστάθηκαν μετά το 1880;

¹² Από το 1880 και κατόπιν οι σύγχρονοι όμοιοι με τον Ιώβ κεχρισμένοι αποκατέστησαν επί πλέον τους αρχικούς τρόπους ενεργείας της Χριστιανοσύνης. Αυτό κατέστησε όλους ικανούς να υπηρετούν ως διάκονοι μαζί, λάμποντας δημοσία ως «το φως του κόσμου.» (Ματθ. 5:14-16) Αυτό έγινε με την αποκατάστασι τού από σπίτι σε σπίτι έργου μαρτυρίας και της διεξαγωγής ιδιωτικών επανεπισκέψεων στις κατοικίες όπως έκαναν ο Ιησούς και οι απόστολοι στην εποχή τους. Επί πλέον, κάθε τελετουργικός τύπος απερρίφθη από τις εκκλησιαστικές των συναθροίσεις και, αντ’ αυτού, οι συναθροίσεις των ήσαν εκπαιδευτικής φύσεως, και έκαναν έκκλησι στη διάνοια μέσω μελέτης της Γραφής, αντί να είναι μιας συγκινησιακής, τελετουργικής φύσεως. Αυτός ο όμιλος των κεχρισμένων συμμετείχε, επίσης, σε μια ευρεία διανομή Γραφών, Γραφικών βοηθημάτων και φυλλαδίων, που ανήρχοντο σ’ εκατοντάδες εκατομμυρίων.

13. Όσον αφορά το 1914, τι εξηγγέλθη; Πόσο ζηλωταί ήσαν οι κεχρισμένοι, και ποιες σκέψεις έγιναν εναντίον του κλήρου;

¹³ Ιδιαιτέρως ανήγγειλαν ότι το έτος 1914 θα εσημείωνε το τέλος ‘των καιρών των Εθνών’ (Λουκ. 21:24) και τον καιρό της εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του Χριστού στον ουρανό. Όλα αυτά απεδείχθησαν αληθινά κι επιβεβαιώθηκαν με την έναρξι του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τα συναφή γεγονότα μεταξύ των Εθνών. Το Χριστιανικό τους έργο, που διεξήγετο σε ευρεία κλίμακα σε πολλές χώρες, έφερε με αξιοσημείωτο τρόπο αυτούς τους κεχρισμένους στην παγκόσμιο σκηνή της θρησκευτικής ιστορίας. Τα γεμάτα ζήλο θρησκευτικά των έργα επέφεραν αισχύνη στην τάξι του ‘ανθρώπου της αμαρτίας’ ή αιρετικού κλήρου. Αυτά τα μέλη του κλήρου θα έπρεπε να είχαν δείξει πιο προσεκτικό ενδιαφέρον στο να διδάσκουν τον Λόγο του Θεού στα ποίμνιά των αντί να προσφέρουν στους ενορίτας των μια δηλητηριώδη δίαιτα Βαβυλωνιακών διδασκαλιών. Έτσι έγινε ώστε αυτή η μικρή μειονότης των κεχρισμένων άρχισε να εκδηλώνη ακεραιότητα έναντι του Ιησού Χριστού και έναντι του Θεού, η οποία δημιουργούσε ένοχες σκέψεις εις βάρος του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου», Καθολικού, Ορθοδόξου και Ευαγγελικού.

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΙΣ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΙ

14. Περιγράψτε πόσο βαθιά απασχολήθηκαν οι κεχρισμένοι με την υπεράσπισι του εαυτού των.

¹⁴ Όμοια με την περίπτωσι του Ιώβ των αρχαίων χρόνων, αυτοί οι σύγχρονοι μάρτυρες εδυσφημήθηκαν και κακοπαρεστάθηκαν από τον θρησκευτικό κλήρο και τους ηγέτας του «Χριστιανικού κόσμου», που είχαν προσκιασθή από τους τρεις φίλους του Ιώβ, οι οποίοι απεδείχθησαν κακοί παρηγορηταί και ψευδείς φίλοι. Τους ωνόμασαν με κάθε είδους υποτιμητικά ονόματα, όπως «αρνητάς του άδου», «κοιμητάς της ψυχής», «Ρωσσελιστάς», «Ροδερφορδιστάς», «Χαραυγιστάς της Χιλιετηρίδος», «αντιπατριωτικούς ειρηνιστάς», «διαστρεβλωτάς των Γραφών», «αχειροτονήτους κήρυκας», κλπ. Η διακονία των του λόγου του Θεού αμφισβητήθη ως δολία, απατηλή, μη διατεταγμένη από τον Θεό, και ως διεξαγόμενη κάτω από διάφορες ονομασίες ή τίτλους όπως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής, Σύλλογος του Άμβωνος του Λαού, για να προκαλήται σύγχυσις και ν’ αποκρύπτεται το γεγονός ότι ήσαν «Ρωσσελισταί.» Τους θεωρούσαν ως ψευδείς Χριστιανούς, στην πραγματικότητα καθόλου Χριστιανούς, ως «ψευδοπροφήτας,» αντιχρίστους, και ως να μην έχουν καμμιά στάσι ενώπιον του Θεού. Όσοι αποτελούσαν το κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά, όπως ακριβώς ώφειλε να υπερασπισθή ο Ιώβ, ώφειλαν να υπερασπισθούν εναντίον αυτών των θρησκευτικών κατηγοριών του ότι είναι μία ανορθόδοξος αίρεσις θρησκευτικών υποκριτών, σε μια προσπάθεια ν’ αποδείξουν την ακεραιότητά των ως αληθινοί Χριστιανοί, ότι αυτοί ήσαν η «πραγματικότης», και ότι αυτοί ήσαν πράγματι σε αρμονία με τον Θεό και τον λόγο του και έχουν την εύνοια του Θεού και είναι αληθινοί Χριστιανοί διάκονοι χειροτονημένοι από τον Θεό και όχι από θρησκευτικά ιδρύματα θρησκευτικών κληρικών. Έτσι προέκυψε μια μεγάλη αντιλογία μεταξύ του θρησκευτικού κλήρου και των κεχρισμένων του Θεού, του διωρισμένου υπολοίπου, ακριβώς όπως ο Ιώβ ήλθε σε αντιλογία με τον Ελιφάς, τον Σωφάρ και τον Βιλδάδ. Έτσι, όπως ο Ιώβ, όσοι αποτελούσαν το κεχρισμένο υπόλοιπο ασχολήθηκαν ειδικώς με τον εαυτό τους και την προσωπική τους στάσι ενώπιον του Θεού. Απέτυχαν ν’ αποδώσουν πλήρη εκτίμησι στο όνομα του Θεού Ιεχωβά και να ιδούν ότι η διεκδίκησις του ονόματος του Θεού και της παγκοσμίου κυριαρχίας του ήταν το πρώτιστο πράγμα, ώστε έπρεπε να ήσαν μάρτυρές του με αυτό το πρώτιστο ζήτημα υπ’ όψι των. Το κύριο πράγμα δεν ήταν το να ληφθούν στον ουρανό.

Η ΟΡΘΗ ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΕΛΙΟΥ

15, 16. (α) Τι αντιστοιχεί με τον Ελιού σήμερα, και πώς αυτό; (β) Πώς χρησιμοποιείται Η Σκοπιά για να παρουσιάση ορθές εκτιμήσεις;

¹⁵ Ποιος, λοιπόν, ήταν εκείνος ο οποίος έκαμε τελικά ορθή εκτίμησι αυτών των βασικών ζητημάτων και την εδημοσίευσε για να προσέξουν οι κεχρισμένοι και να διορθώσουν τα πράγματα; (Ησ. 1:18· 2 Τιμ. 3:16) Όπως ο νέος Ελιού ήταν εκείνος, ο οποίος έκαμε την ορθή εκτίμησι στον ηλικιωμένο Ιώβ την εποχή του Ιώβ, έτσι και ο σύγχρονος νέος Ελιού ήταν εκείνος ο οποίος έκαμε την επίπληξι στους 1.900 ετών ηλικίας ομοίους με τον Ιώβ κεχρισμένους. Κατά του αρχαίου Ιώβ, «εξήφθη ο θυμός αυτού [του Ελιού], διότι εδικαίονεν [ο Ιώβ] εαυτόν μάλλον παρά τον Θεόν.» (Ιώβ 32:2) Ο σύγχρονος Ελιού φαίνεται καλά ότι περιλαμβάνει το πνευματικό κυβερνών σώμα του κεχρισμένου υπολοίπου του σώματος του Χριστού, το οποίο είναι πάντοτε στενά συνταυτισμένο με τους διευθυντάς της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας.i Αυτός ο κυβερνών όμιλος των κεχρισμένων, εφόσον κατηρτίσθη σε μια εργαζομένη μονάδα από το 1870, είναι ιστορικώς νέος σε συμπαραβολή με τον ηλικίας 1.900 ετών ‘πιστόν και φρόνιμον δούλον’, ο οποίος συλλογικώς απετελέσθη από τους πιστούς κεχρισμένους που ζούσαν επί της γης σε κάθε δεδομένη περίοδο χρόνου. (Ματθ. 24:45, 46) Η κυβερνώσα μονάς Ελιού υπήρξε υπεύθυνος από τα 1879 για την έκδοσι του περιοδικού Η Σκοπιά.

¹⁶ Όταν ο Ελιού της εποχής μας απέκτησε την ορθή εκτίμησι των πραγμάτων, εχρησιμοποίησε το περιοδικό Η Σκοπιά ως μέσον για να συμβουλεύση με προοδευτικό τρόπο τους κεχρισμένους. Η Σκοπιά ήταν εκείνη, που εδημοσίευσε πρώτη ότι η διεκδίκησις της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά ήταν πιο σπουδαία από τη διεκδίκησι οποιουδήποτε ανθρώπου ως ατόμου. Δίνοντας τη συμβουλή του, όπως ο νέος Ελιού της εποχής του Ιώβ, από ιστορική άποψι νέος κυβερνών όμιλος έδειξε περισσότερο από νεανική εμπιστοσύνη στο πνεύμα του Θεού για παροχή πνευματικής συμβουλής αντί ν’ αποβλέψη στη μακραίωνη ανθρωπίνη σοφία και φιλοσοφία όπως έπραττε ο κλήρος. Γι’ αυτό, ο σύγχρονος Ελιού μέσω του περιοδικού Η Σκοπιά μπορούσε περαιτέρω ν’ αναλάβη την ηγεσία στο να εκθέση την ηλικίας 1.600 ετών τάξιν του ‘ανθρώπου της αμαρτίας’, του αιρετικού κλήρου. Με Χριστιανική παρρησία από το 1919 Η Σκοπιά μπόρεσε να υποστηρίξη με ορθή εκτίμησι ότι ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» «εξακολουθούσε ν’ ανακηρύσση τον Θεόν πονηρόν» με το ότι επί πολλούς αιώνες εκήρυττε πράγματα, τα οποία βασίζονται σε αντιτιθέμενες προς τον Ιεχωβά, Βαβυλωνιακές διδασκαλίες. (Ιώβ 32:3) Μ’ αυτόν τον τρόπο η δικαία εκτίμησις και ο ορθός υπολογισμός των θρησκευτικών εξελίξεων έγιναν με προοδευτικό τρόπο προσιτά σε όλα τα άτομα που ήσαν δίκαια διατεθειμένα μέσω του περιοδικού Η Σκοπιά.

ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΟΜΟΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥ ΙΩΒ

17. Περιγράψτε την πείρα της ομοίας με τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσίας, η οποία επήλθε στους κεχρισμένους από το 1914 έως το 1919.

¹⁷ Τώρα ήλθε μια ειδική ομοία με του Ιώβ εποχή δοκιμασίας επάνω στις λίγες χιλιάδες των κεχρισμένων από το φθινόπωρο του 1914 έως την άνοιξι του 1919. Μια ομοία με τη Βαβυλωνιακή περίοδος αιχμαλωσίας επεβλήθη σ’ αυτούς. Ειρωνεία επεσωρεύθη επάνω τους από τον κλήρο. Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου εχαρακτηρίσθησαν συκοφαντικά ως «κίνδυνοι της ασφαλείας». Αυτό επέφερε εναντίωσι της κυβερνήσεως επάνω τους στον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες. Οι εκδόσεις των έγιναν αντικείμενο απαγορεύσεως. Εκείνοι, που είχαν την ηγεσία μεταξύ των, εφυλακίσθησαν. Τελικά, το ωργανωμένο έργο των δημοσίας μαρτυρίας παρέλυσε το θέρος του 1918. Τα κεντρικά γραφεία των στο Μπρούκλυν, Νέας Υόρκης, υπεχρεώθησαν να κλείσουν, με διατήρησι προσωρινών γραφείων στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας. Οι τόποι των θρησκευτικών των συναθροίσεων υπέστησαν επιδρομή κι εκλείσθησαν. Ναι, επήλθε επάνω τους μια κατάστασις πνευματικής ενδείας, εγκαταλείψεως. Οι πιστοί κεχρισμένοι έφθασαν στο σημείο να διερωτώνται τι εσήμαιναν όλ’ αυτά και γιατί ο Ιεχωβά επέτρεπε όλη αυτή την απροκάλυπτη εχθρότητα. Μήπως δεν είχαν αναλάβει εν ονόματι του Θεού και του Χριστού ένα μεγάλο έργο δημοσίας μαρτυρίας μεταξύ των εθνών στα τριάντα περίπου χρόνια πριν από το 1914; Μήπως δεν έδειχνε ο Ιεχωβά ότι ευνοούσε αυτό το έργο με το να χορηγή σ’ αυτό συνεχή αύξησι πριν από το 1914; Αυτοί οι όμοιοι με τον Ιώβ ήθελαν να μάθουν: Γιατί, λοιπόν, υπήρχε τώρα όλη αυτή η εναντίωσις και εχθρότης;​—Ματθ. 24:9, 10.

18. Τι αντιστοιχούσε με την αφαίρεσι των τέκνων του Ιώβ και την ασθένειά του;

¹⁸ Πολλοί, οι οποίοι, ως πνευματικά τέκνα, είχαν αποβλέψει σ’ αυτούς για πνευματική καθοδήγησι και βοήθεια, εγκατέλειψαν τώρα τη συναναστροφή τους. Συνολικώς, ήταν μια περίοδος ενδείας όσον αφορά «πνευματικά τέκνα» και μέσα θρησκευτικής λατρείας. Αυτοί οι κεχρισμένοι, θεωρούμενοι από τον αιρετικό κλήρο ως απόβλητοι και πνευματικώς ασθενείς, που επρόκειτο να είναι αντικείμενο αποστροφής και περιφρονήσεως, εγκατελείφθησαν το 1918 για να συλλογίζωνται τη θλιβερή πνευματική των κατάστασι, παρούσα και μέλλουσα. (Αποκάλ. 11:7-10) Μια κατάστασις πνευματικής δυστυχίας τούς είχε επιβληθή από τον Σατανά και όλες τις επίγειες δυνάμεις του. Αλλά επανειλημμένως οι όμοιοι με τον Ιώβ κεχρισμένοι ερωτούσαν στις προσευχές των: Γιατί, ναι γιατί επιτρέπει ο Ιεχωβά όλ’ αυτά;

19. Περιγράψτε την κατάστασι που διεμορφώθη σήμερα από αυτούς που εξεικονίζονται από τους τρείς φίλους του Ιώβ.

¹⁹ Ενώ οι κεχρισμένοι υπέμεναν αυτή την κατάστασι ταπεινώσεως, οι σύγχρονοι ‘τρεις ψευδείς φίλοι’, η συλλογική ομάς του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου», αύξησε την καυστική του εχθρότητα επάνω στο υπόλοιπο. Άστοργοι στη σκέψι και την καρδιά τους, οι θρησκευτικοί ηγέται έθεσαν σε χρήσι όλη τη Βαβυλωνιακή των τακτική και επιχειρηματολογία. Ισχυρίσθησαν ότι ελάτρευαν τον Θεό της Γραφής, αλλά στην πραγματικότητα απροκαλύπτως ‘κατεδίκαζαν τον Θεόν’. (Ιώβ 32:3, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά Θεός εύρε τα επιχειρήματα και τις επιθέσεις των χωρίς αλήθεια, ενώ οι κεχρισμένοι ευρέθησαν αληθείς. (Ιώβ 42:7, 8) Οι διδασκαλίες και οι παραδόσεις του κλήρου είναι αυτές που προήλθαν δια μέσου των αιώνων από τη Βαβυλώνα και όχι από τη Βίβλο. Από το 325 μ.Χ. ως την εποχή μας, ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» υπήρξε το πιο ισχυρό τμήμα της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Υπήρξαν και είναι τώρα οι χειρότεροι διώκται των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί οι σύγχρονοι ‘τρεις ψευδείς παρηγορηταί’ με την εχθρότητά των θα εξακολουθήσουν, με μεταφορική έννοια, να ‘μαστιγώνουν’ και να ‘δέρουν’ τους αληθινούς μάρτυρας έως το πλήρες ερημωτικό τέλος της Βαβυλώνος της Μεγάλης.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ

20. Περιγράψτε την αποκατάστασι των κεχρισμένων, και από πότε έχει γίνει;

²⁰ Όπως ο Ιώβ είχε γίνει ευτυχής με την έκβασι μιας αποκαταστάσεως, έτσι και οι σύγχρονοι κεχρισμένοι είχαν την πείρα μιας πνευματικώς παραδεισιακής αποκαταστάσεως από το 1919 κι έπειτα. Αυτή η αποκατάστασις εσήμαινε μεγάλη πνευματική ευημερία και ευτυχία γι’ αυτούς στη βασιλική υπηρεσία της Βασιλείας του Ιεχωβά. Για ν’ αυξηθή η χαρά τους, ένα μεγάλο πλήθος ομοίων με πρόβατα ανθρώπων καθωδηγήθη να εξέλθη από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και να προσέλθη στο βασίλειο της πνευματικής ευνοίας. Πράγματι το 1934 ελέχθη στα «άλλα πρόβατα» ν’ αφιερωθούν και να βαπτισθούν και να γίνουν τα ευτυχισμένα πνευματικά τέκνα του κεχρισμένου υπολοίπου.j Αλλά μόλις το 1942 άρχισε να λαμβάνη χώραν η εκπλήρωσις στην πλήρη δύναμί της τής γεννήσεως των δέκα νέων τέκνων του Ιώβ.k Από τότε κι έπειτα έχουν προσέλθει κατά εκατοντάδες χιλιάδων τα συμβολικά «δέκα τέκνα» για να βοηθήσουν τον σύγχρονο Ιώβ, το κεχρισμένο υπόλοιπο.​—Ησ. 2:2, 3· Ζαχ. 8:23.

ΠΡΩΗΝ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΤΩΡΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

21, 22. (α) Πώς τα εδάφια Ιώβ 42:8, 9 εφαρμόζονται σήμερα; (β) Ποιά πορεία ακολούθησαν αυτοί οι μετανοημένοι, σύμφωνα με σύγχρονες πείρες;

²¹ Στην εποχή της αποκαταστάσεως του Ιώβ, ο Ελιφάς, ο Σωφάρ και ο Βιλδάδ εδέχθησαν τη συμβουλή του Ιεχωβά να μετανοήσουν από την ψευδή θρησκευτική στάσι των, και να δεχθούν τις ιερατικές υπηρεσίες του Ιώβ για να μη συμβή σ’ αυτούς κατά ‘την αφροσύνην των.’ (Ιώβ 42:8, 9) Επίσης, μετά την αποκατάστασι του Ιησού δια της αναστάσεως και εξυψώσεώς του στον ουρανό, οι αποτελεσματικές ιερατικές του υπηρεσίες έγιναν δεκτές καθώς ένα «πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν.» (Πράξ. 6:7) Υπήρξε μήπως μία παράλληλη εξέλιξις σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες; Ναι! Στις δεκαετίες αποκαταστάσεως από το 1919, κληρικοί με δικαία καρδιά από πολλές θρησκευτικές αιρέσεις σε διάφορα μέρη της γης μετενόησαν και εδέχθησαν τις ιερατικές υπηρεσίες του υπολοίπου των ομοίων με τον Ιώβ κεχρισμένων με το να βαπτισθούν πάλι και να διορισθούν ως αληθινοί διάκονοι του Ιεχωβά.l Ακόμη και κληρικοί σε εξέχουσες θέσεις έκαμαν πλήρη στροφή, περιλαμβανομένου και ενός ιερέως, ο οποίος προηγουμένως ήταν Έλλην Ορθόδοξος επίσκοπος. Αντί να ζητούν πια κοσμική φήμη, αυτοί οι πολλοί διάκονοι, οι οποίοι ανεμορφώθησαν, κηρύττουν τώρα με ζήλο τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας ακριβώς στους ίδιους τόπους, όπου είχαν υπηρετήσει ως αιρετικοί κληρικοί. Αλλ’ αντί να κηρύττουν από ένα άμβωνα σ’ ένα κτίριο ναού, έχουν τώρα τις θύρες των οικιών ως τον ορθό άμβωνά τους.

²² Τι συνέβη σ’ αυτούς τους πρώην κληρικούς, επειδή ακολούθησαν αυτή την ορθή και ταπεινή πορεία; Από τους πρώην «φίλους» των κληρικούς δέχονται μεγάλη Βαβυλωνιακή εχθρότητα και μομφή, την οποία υπέστησαν με θάρρος και πιστότητα. Από τον Κυρίαρχο Θεό Ιεχωβά λαμβάνουν ευδοκία, διότι φέρουν επαξίως το θείον όνομα, γνωστοποιώντας την Κυρίαρχο Θεότητα του Ιεχωβά από σπίτι σε σπίτι ακριβώς όπως έκανε ο Ιησούς Χριστός. Ύστερ’ από έτη ορθής δράσεως κηρύγματος, πολλοί από αυτούς τους πρώην κληρικούς διωρίσθησαν προεδρεύοντες διάκονοι τοπικών εκκλησιών μαρτύρων του Ιεχωβά. Με τη σειρά των, και αυτοί είχαν το προνόμιο να παρακολουθήσουν τις Σχολές Διακονίας της Βασιλείας της Εταιρίας Σκοπιά για περαιτέρω διακονική εκπαίδευσι. Κι εδώ, λοιπόν, βλέπομε μια ακόμη φιλεύσπλαγχνη αιτία, για την οποία επιτρέπει ο Ιεχωβά να υφίσταται η Βαβυλών η Μεγάλη λίγο ακόμη, ώστε και άλλοι από αυτούς τους αιχμαλώτους κληρικούς που ταπεινώνονται και έχουν δικαία καρδιά, να μπορέσουν ατομικώς ν’ ακολουθήσουν την ηγεσία που ετέθη από εκείνους που προηγήθησαν και να εξέλθουν γρήγορα προτού συμβή σ’ όλους εκείνους που παρέμειναν στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη ‘κατά την αφροσύνην των’.

Η ΕΧΘΡΟΤΗΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

23, 24. Εξηγήστε γιατί η εχθρότης του κλήρου συνεχίζεται όπως εξεικονίζεται στην (α) περίπτωσι του Ιωσήφ στην Αίγυπτο και (β) σε μια παραβολή του Ιησού.

²³ Γιατί, όμως, συμβαίνει ώστε ο σύγχρονος Ιώβ να υφίσταται με αυξανόμενο ρυθμό πικρή εχθρότητα από τον αμετανόητο Βαβυλωνιακό κλήρο, αν αυτός είναι ο καιρός της αποκαταστάσεως και εξυψώσεως των κεχρισμένων; Η κατάστασις είναι ομοία με τ’ αντιτυπικά επτά έτη πείνης και επτά έτη ευφορίας στην Αίγυπτο στη διάρκεια της διοικήσεως του Ιωσήφ.a (Γεν. 41:29-32) Στη σύγχρονη εφαρμογή των αυτές οι δύο αντιτυπικές επταετείς περίοδοι προχωρούν συγχρόνως. Επάνω στη γη ή επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου» υπάρχει μεγάλη πνευματική πείνα ακροάσεως του Λόγου του Θεού. (Αμώς 8:11) Ενώ επάνω στη γη, επικράτεια ή κατάστασι των αληθινών κεχρισμένων υπάρχει μεγάλη πνευματική αφθονία.

²⁴ Αυτή η ταυτόχρονη εκπλήρωσις επιβεβαιώνεται στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. (Λουκ. 16:19-31) Εδώ τόσο η κατάστασις της τάξεως του «πλουσίου» ή του κλήρου όσο και η κατάστασις της ομάδος του «Λαζάρου», του κεχρισμένου υπολοίπου, λαμβάνουν χώραν συγχρόνως, δηλαδή, από το 1919 έως τώρα. Τα φυσικά γεγονότα παρέχουν αφθονία αποδείξεων ότι από το 1919 οι κεχρισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά απήλαυσαν πνευματική ευημερία όσον αφορά τη διακονία των, ενώ στο ίδιο χρονικό διάστημα ο κλήρος εδοκίμασε αυξημένες διαψεύσεις και πνευματικές αποτυχίες στη διακονία του. Όλο αυτό παρέχει απόδειξι του «βασανισμού» του. Στην αρχή αυτού του άρθρου εξετέθη μια άλλη επιβεβαίωσις του ότι, ενώ η Βαβυλών η Μεγάλη έπεσε κάτω από την κυκλωτική δύναμι του Χριστού Ιησού το 1919, εν τούτοις της επετράπη να υπάρχη με όλη την πνευματική διαφθορά και εχθρότητά της ωσότου συμπληρωθή η διάσωσις των αιχμαλώτων της, στο τέλος της οποίας θα καταστραφή πλήρως.​—Αποκάλ. 18:4· 17:15-18.

25. (α) Ποιος είναι ένας άλλος σκοπός, για τον οποίον ο Ιεχωβά επιτρέπει να συνεχίζεται η Βαβυλωνιακή εχθρότης στην εποχή μας; (β) Τι μπορεί ν’ αναμένεται στο επόμενο άρθρο της Σκοπιάς;

²⁵ Ο Ιεχωβά, εν τη σοφία του, επέτρεψε να εξακολουθή αυτή η συνεχιζομένη Βαβυλωνιακή εχθρότης και για έναν άλλο σκοπό. Γιατί; Διότι τώρα παρέχεται στον ‘πολύν όχλον’ των «άλλων προβάτων», επίσης, η ευκαιρία να υποστηρίξουν τους κεχρισμένους στην απάντησί τους προς τον Σατανά για τους ονειδισμούς και τις προκλήσεις του σχετικά με την Κυρίαρχο Θεότητα του Ιεχωβά. Με όλη αυτή την ιστορική πληροφορία, είμεθα τώρα έτοιμοι να εξετάσωμε τις φυσικές αποδείξεις της μεγάλης θρησκευτικής πολεμικής, η οποία εμαίνετο μεταξύ των κεχρισμένων, οι οποίοι προασπίζουν την Θεότητα του Ιεχωβά από το ένα μέρος και του Βαβυλωνιακού κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου» από το άλλο. Με πόσο αξιοσημείωτο τρόπο οι λεπτομερείς πείρες και τα επιχειρήματα εναντίον του Ιώβ στην εποχή του και εναντίον του Ιησού στην εποχή του επαναλαμβάνονται σε έντυπη μορφή σήμερα και σε μια μεγαλύτερη κλίμακα εχθρότητος εναντίον των συγχρόνων Μαρτύρων!

[Υποσημειώσεις]