14 Νισάν—Μια Μέρα Ανάμνησης

«Τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 11:24.

 1. Πώς νίκησε ο Ιησούς τον κόσμο;

«ΘΑΡΣΕΙΤΕ, εγώ ενίκησα τον κόσμον». Μ’ αυτά τα λόγια παρηγοριάς και ενθάρρυνσης, ο Ιησούς ενίσχυσε τους 11 πιστούς αποστόλους του τη νύχτα προτού πεθάνει. Ο Ιησούς είχε αποδειχτεί νικητής του κόσμου! Είχε αντισταθεί με επιτυχία σε κάθε προσπάθεια του Αντιδίκου του, του Σατανά του Διαβόλου, να διασπάσει την αφοσίωσή του στον Ιεχωβά. Και τώρα, που σε λίγες ώρες θ’ αντιμετώπιζε το θάνατο σ’ έναν πάσσαλο βασανισμού είχε εμπιστοσύνη ότι θα διακρατούσε την πορεία της πιστής ακεραιότητάς του ως το πλήρες τέλος.—Ιωάννης 16:33· Εβραίους 12:2.

 2. Γιατί θέσπισε ο Ιησούς ‘το δείπνο του Κυρίου’;

² Αυτό το γεγονός που έχει παγκόσμια σπουδαιότητα έλαβε χώρα πριν από χίλια εννιακόσια πενήντα δύο χρόνια τη 14η μέρα του Νισάν, του πρώτου σεληνιακού μήνα του Ιουδαϊκού θρησκευτικού ημερολογίου. Αυτή θα ήταν μια μέρα που ποτέ δεν έπρεπε να ξεχαστεί από τους πιστούς ακολούθους του. Για να βεβαιωθεί ότι οι όσιοι ακόλουθοί του ποτέ δε θα αγνοούσαν τη σημασία τού τι επρόκειτο τότε να λάβει χώρα, ο Ιησούς θέσπισε ένα ειδικό αναμνηστικό δείπνο, που περιγράφτηκε από τον απόστολο Παύλο σαν ‘το δείπνο του Κυρίου’. Κάτω από θεία έμπνευση ο Παύλος αναφέρει ότι σ’ αυτή την περίπτωση ο Ιησούς διέταξε τους μαθητές του που ήταν παρόντες: «Τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου». (1 Κορινθίους 11:20, 24) Αν ενδιαφέρεστε να είστε ένας από τους ακολούθους του Ιησού, εκτιμάτε το λόγο για τον οποίο δόθηκε αυτή η εντολή, τι αυτή σας καλεί να κάνετε, και τι μπορεί να σημαίνει για το μέλλον σας;

Μια Μνημειώδης Μέρα

 3. Γιατί, και κάτω από ποιες περιστάσεις, έγινε η 14 Νισάν για πρώτη φορά μια μέρα για υπενθύμιση;

³ Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρώπου που η 14 Νισάν είχε ξεχωριστεί σαν μια μέρα για υπενθύμιση. Το 1513 π.Χ., ο Ιεχωβά, μέσω του δούλου του Μωυσή, διέταξε τους Ισραηλίτες: «Και η ημέρα αύτη [14 Νισάν] θέλει είσθαι εις εσάς εις μνημόσυνον· και θέλετε εορτάζει αυτήν εορτήν εις τον Κύριον εις τας γενεάς σας». Τι προκάλεσε τη γιορτή τότε; Ο Ιεχωβά ο ίδιος απάντησε: «Τούτο είναι θυσία του πάσχα εις τον Κύριον, διότι παρέτρεξε τας οικίας των υιών Ισραήλ εν Αιγύπτω ότε επάταξε τους Αιγυπτίους».—Έξοδος 12:14, 27.

 4. Ποια σπουδαία ζητήματα περιλαμβάνονταν στην απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αίγυπτο;

⁴ Εκείνη η φοβερή απελευθέρωση στην Αίγυπτο κάθε Ισραηλιτικού πρωτότοκου, που περιλάμβανε ανθρώπους και ζώα, έλαβε χώρα τη νύχτα εκείνη της 14ης Νισάν. Ήταν το αποκορύφωμα εννιά προηγούμενων χτυπημάτων εναντίον των δαιμονικών θεών που λατρεύονταν από τους Αιγυπτίους, τονίζοντας το σκοπό του Ιεχωβά που είχε αναγγελθεί από πριν στον υπερήφανο Φαραώ: «Και δια τούτο βεβαίως σε διετήρησα, διά να δείξω εν σοι την δύναμίν μου και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάση τη γη». Λίγες μέρες αργότερα το όνομα και η δύναμη του Ιεχωβά δείχτηκαν ακόμη περισσότερο όταν ελευθέρωσε εκατομμύρια Ισραηλιτών και ένα μεγάλο σύμμικτο πλήθος στην Ερυθρά Θάλασσα, ενώ έπνιξε το άνθος των στρατιών του Φαραώ. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που ο Μωυσής και οι γιοι Ισραήλ έψαλαν: «Ας ψάλλω προς τον Κύριον· διότι εδοξάσθη ενδόξως»!—Έξοδος 9:16· 15:1.

 5. Ποιος σκοπός εξυπηρετήθηκε με τη γιορτή του Πάσχα;

⁵ Αφού οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στη γη που ήταν υποσχεμένη στον προπάτορά τους Αβραάμ, έπρεπε να γιορτάζεται το Πάσχα εθνικά μια φορά το χρόνο στην Ιερουσαλήμ, σε υπακοή της εντολής στο Δευτερονόμιο 16:1-8. Έτσι ο Ιεχωβά όρισε ότι η 14 Νισάν θα έπρεπε πάντοτε να ξεχωρίζει στις διάνοιες του τυπικού του λαού. Ποιο σκοπό εξυπηρετούσε αυτό; Επρόκειτο να είναι μια μέρα για την εξύψωση του ονόματος του Ιεχωβά, για την ανάμνηση των μεγάλων πράξεων απελευθέρωσης. Έτσι αιώνες αργότερα η σημασία του Πάσχα θα είχε εξέχουσα θέση στις καρδιές και στις σκέψεις των γονέων του Ιησού για τους οποίους, μας λέγεται, «επορεύοντο δε οι γονείς αυτού κατ’ έτος εις Ιερουσαλήμ εν τη εορτή του πάσχα». Σύμφωνα με το Ιουδαϊκό έθιμο, ο γιος τους ο Ιησούς θα ήταν μαζί τους.—Λουκάς 2:41, 42.

 6. Για ποιους λόγους ενδιαφερόταν ο Ιησούς να τηρήσει το Πάσχα του 33 μ.Χ. με τους πιστούς αποστόλους του;

⁶ Μετά από το βάφτισμα του Ιησού στον Ιορδάνη και την έναρξη της διακονίας του, αυτός προφανώς θα συνέχισε να γιορτάζει το Πάσχα με τη Μαρία, την επίγεια μητέρα του, και τους γιους της, τους ετεροθαλείς αδελφούς του. Ωστόσο, στις 14 Νισάν, του 33 μ.Χ., ο Ιησούς διευθέτησε να γιορτάσει τη γιορτή με τους 12 αποστόλους του. Η αφήγηση του Λουκά μας λέει πώς σκέφτηκε ο Ιησούς σ’ αυτή την περίπτωση: «Πολύ επεθύμησα να φάγω το πάσχα τούτο με σας προτού να πάθω»! (Λουκάς 22:15) Γιατί είχε ο Ιησούς τόσο μεγάλη επιθυμία; Επειδή γνώριζε τη σημασία των γεγονότων που επρόκειτο σύντομα να λάβουν χώρα εκείνη τη μνημειώδη μέρα που είχε αρχίσει με τη δύση του ήλιου. Ο Ιησούς γνώριζε επίσης ότι τέτοια γεγονότα θα ξεπερνούσαν κατά πολύ εκείνα που συνέβησαν πίσω στο 1513 π.Χ. Θα εξύψωναν το όνομα του Ιεχωβά περισσότερο από όσο ποτέ πριν και θα έθεταν τη βάση για την τελική ευλογία όλων των οικογενειών της γης. Επίσης, είχε πολλά να πει στους μαθητές του προτού πεθάνει, ενσταλάζοντάς τους θάρρος για να παραμείνουν όσιοι ακόλουθοί του. Οι λεπτομερείς αφηγήσεις των Ευαγγελίων μάς επιτρέπουν να ακούσουμε, να το πούμε έτσι, τι είπε και έκανε ο Ιησούς.—Ιωάννης 12:31· 17:26.

Τι Έλαβε Χώρα; Ποια Ήταν η Σημασία Του;

 7. (α) Ποια γεγονότα στη διάρκεια του τελευταίου Πάσχα του Ιησού οδήγησαν στη θέσπιση της Ανάμνησης του θανάτου του; (Ιωάννης 13:1-30) (β) Περιγράψτε τη διαδικασία του Ιησού όταν θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου.

⁷ Και ενώ έτρωγαν, ο Ιησούς σηκώθηκε και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών του, δίνοντας έτσι ένα τέλειο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης. Μετά ο Ιησούς είπε, «Εις εξ υμών θέλει με παραδώσει». Σύντομα μετά από αυτό, γύρισε προς τον Ιούδα και είπε, «Ό,τι κάμνεις, κάμε ταχύτερον». Η αφήγηση του Ιωάννη αναφέρει: «Εξήλθεν ευθύς· ήτο δε νυξ». (Ιωάννης 13:21, 27, 30) Μετά απ’ αυτό ήταν που ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του. Ας ακούσουμε πώς ο αυτόπτης μάρτυρας Ματθαίος περιγράφει τι συνέβη: «Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων, Πίετε εξ αυτού πάντες· διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ’ υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου. Και αφού ύμνησαν, εξήλθον εις το όρος των ελαιών».—Ματθαίος 26:26-30· βλέπε επίσης Μάρκος 14:22-26, Λουκάς 22:19,20, και 1 Κορινθίους 11:23-26.

 8. Γιατί είναι τόσο σπουδαίο να καταλάβουμε τη σημασία των λόγων και των πράξεων του Ιησού στη θέσπιση της Ανάμνησης;

⁸ Ποια ήταν η πλήρης σημασία όσων είπε και έκανε ο Ιησούς σ’ εκείνη τη περίπτωση; Ο Παύλος τόνισε το πόσο σπουδαίο είναι για όλους τους χρισμένους ακολούθους του Χριστού να το εκτιμήσουν αυτό, λέγοντας: «Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου». Βέβαια κανένας από τους χρισμένους δε θα ήθελε να είναι ‘ανάξιος’ στα μάτια του Ιεχωβά, με αποτέλεσμα τη δυσμενή κρίση του γι’ αυτόν. Ακόμη, ο «πολύς όχλος» θα θέλουν να θεωρηθούν άξιοι σαν σύντροφοι του χρισμένου υπολοίπου. Έτσι, με τον ερχομό μιας ακόμη Ανάμνησης την Πέμπτη, 4 Απριλίου 1985, είναι επίκαιρο για όλους μας να επανεξετάσουμε μαζί το ζήτημα με λεπτομέρειες.—1 Κορινθίους 11:27.

 9. (α) Γιατί η απόδοση των λόγων του Ιησού, «αυτό σημαίνει το σώμα μου» είναι πιο σωστή από, «τούτο είναι το σώμα μου»; (Βλέπε υποσημείωση.) (β) Ποια ειδική σημασία έδωσε ο Ιησούς στο ψωμί; (γ) Στο κρασί;

⁹ Ο Ιησούς είπε, «Τούτο είναι το σώμα μου».a Λέγοντας αυτά τα λόγια, ο Ιησούς έδωσε μια ειδική σημασία στο ψωμί—ήταν ένα σύμβολο του δικού του αναμάρτητου σάρκινου σώματος που έδωσε «υπέρ της ζωής του κόσμου». (Ιωάννης 6:51) Ομοίως, όταν είπε για το ποτήρι με το κρασί, «Τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης,. . . εκχυνόμενον. . . εις άφεσιν αμαρτιών», χρησιμοποιούσε το κρασί που υπήρχε στο ποτήρι και που ήδη είχε υποστεί ζύμωση σαν σύμβολο του δικού του αίματος. Αυτό το αίμα επρόκειτο να είναι η βάση για να θέσει σε λειτουργία μια «νέα διαθήκη». Το χυνόμενο αίμα του επρόκειτο επίσης να είναι το μέσον για την παροχή «αφέσεως αμαρτιών».—Ματθαίος 26:28· Ιερεμίας 31:31-33· Εβραίους 9:22.

10. Τι αφήνεται να εννοηθεί από τη συμμετοχή στο ψωμί και στο κρασί;

¹⁰ Τι αφήνεται να εννοηθεί λοιπόν από μέρους εκείνων που συμμετέχουν στον άρτο και στον οίνο στη διάρκεια του εορτασμού της Ανάμνησης; Η ίδια η πράξη δείχνει στους συμμετέχοντες, και στους παρατηρητές, ότι έχουν ήδη ωφεληθεί από τη θυσία του αντιλύτρου του Χριστού Ιησού, αλλά με έναν ειδικό τρόπο και για έναν ειδικό σκοπό. Πώς συμβαίνει αυτό; Με βάση την πίστη τους στη θυσία του Χριστού και την αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά, ο Θεός τούς τιμά με την αξία της ανθρώπινης θυσίας του Ιησού. Για ποιο σκοπό; Για να είναι δυνατόν να καταλογιστεί σ’ αυτούς ανθρώπινη τελειότητα και έτσι να έχουν μια δίκαιη υπόσταση μπροστά στο Θεό. Μετά ο Ιεχωβά τους γεννάει αυτούς με το άγιό του πνεύμα και γίνονται πνευματικοί του γιοι. Τώρα είναι σε θέση να θυσιάσουν το δικαίωμά τους να ζουν στη γη σε αντάλλαγμα για μια ουράνια κληρονομιά. Όλα αυτά έχουν λάβει χώρα προτού συμμετάσχουν στο Δείπνο του Κυρίου.—Ρωμαίους 5:1, 2, 8· 8:15-17· Ιακώβου 1:18.

11, 12. (α) Ποια δυο πρόσθετα πράγματα δείχνονται όταν πίνει κάποιος από το κρασί; (β) Εξηγήστε τη διαθήκη που κάνει ο Ιησούς μ’ εκείνους που συμμετέχουν.

¹¹ Εξετάστε τώρα τι άλλο συνεπάγεται το ότι πίνουν το κρασί. Αν και ο Ιεχωβά έχει καταλογίσει δικαιοσύνη στους πνευματικούς γιους και τους έχει υιοθετήσει σαν γιους, βρίσκονται ωστόσο ακόμη στην ατελή σάρκα. Τείνουν ακόμη να αμαρτάνουν και το αναγνωρίζουν αυτό. Πίνοντας το κρασί, ομολογούν ότι εξαρτιούνται κάθε μέρα από το αίμα του Χριστού Ιησού, «το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών».—1 Ιωάννου 1:9, 10· 2:1.

¹² Υπάρχει ωστόσο ακόμη και κάτι άλλο, που αφήνεται να εννοηθεί από την πόση του κρασιού. Οι συμμετέχοντες βεβαιώνουν ότι έχουν φερθεί στη «νέα διαθήκη» που προείπε πριν από πολύ καιρό ο Ιεχωβά μέσω του προφήτη του Ιερεμία. Αυτή η διαθήκη τέθηκε σε λειτουργία με το αίμα του Ιησού. Τα μέρη σ’ εκείνη τη διαθήκη είναι ο Ιεχωβά Θεός και οι πνευματικοί του γιοι, που όλοι μαζί αποτελούν τον πνευματικό Ισραήλ. Κάθε μέλος έχει εκλεγεί από τον Θεό. Ο Ιησούς είναι ο Μεσίτης της διαθήκης, με την οποία βοηθάει εκείνα τα 144.000 μέλη της διαθήκης να γίνουν μέρος του σπέρματος του Αβραάμ. (Ιερεμίας 31:31-34· 2 Θεσσαλονικείς 2:13· Εβραίους 8:10, 12· 12:22-24· Γαλάτας 3:29) Αυτοί είναι επίσης εκείνοι που ο Ιησούς παίρνει σε ‘διαθήκη για τη βασιλεία’. Σαν αποτέλεσμα, θα χρησιμοποιηθούν μαζί με το Βασιλιά τους τον Ιησού Χριστό για να μεταδώσουν τις ευλογίες ζωής του Ιεχωβά σε όλες τις οικογένειες της γης.—Λουκάς 22:28-30· Ιωάννης 6:53· Αποκάλυψις 5:9, 10· Γένεσις 22:15-18.

13. Ποια είναι τα πράγματα που θα πρέπει να θυμούμαστε τώρα στις 14 Νισάν;

¹³ Πραγματικά, καθώς εξετάζουμε την πλήρη σημασία των λόγων του Ιησού τα οποία είπε αυτή την ημέρα για ενθύμιση, μας γίνεται υπόμνηση με έντονο τρόπο για την αγάπη του Ιεχωβά που έκανε την προμήθεια του αγαπητού του Γιου. Μας γίνεται επίσης υπόμνηση για την αγάπη του Ιησού που έδωσε τη ζωή του σαν λύτρο για όλο το πιστό ανθρώπινο γένος. (Ιωάννης 3:16· Ρωμαίους 5:8· 1 Τιμόθεον 2:5, 6) Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες πολύτιμες αλήθειες που συζήτησε ο Ιησούς με τους ακολούθους του εκείνο το βράδι. Από τους Βιβλικούς συγγραφείς, μόνο ο απόστολος Ιωάννης αναγράφει αυτή την πολύ προσωπική συζήτηση.

Δόξα, Αγάπη, και Ενότητα

14. (α) Πώς δοξάζεται ο Ιεχωβά με κάθε εορτασμό της Ανάμνησης; (β) Ποιο μέρος παίζει η αγάπη στο να θυμούμαστε τον Ιησού, και σε ποια αυτοεξέταση θα πρέπει αυτό να παρακινήσει τις διάνοιες όλων εκείνων που συμμετέχουν;

¹⁴ Ο Ιησούς είπε: «Τώρα εδοξάσθη ο Υιός του ανθρώπου, και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ». (Ιωάννης 13:31) Από τον καιρό της απελευθέρωσης του Ισραήλ από την Αίγυπτο, η 14 Νισάν έχει ταυτιστεί με τη δικαίωση του ονόματος του Θεού, την κυριαρχία του, και τη δύναμή του. Τώρα, με την πιστότητα του Ιησού μέχρι θανάτου και την μετέπειτα ένδοξη ανάστασή του με τη δύναμη του Θεού, δόθηκε μεγαλύτερη ακόμη τιμή και δόξα στο όνομα του Θεού. (Παράβαλε Παροιμίαι 27:11.) Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του ότι θα έδιναν απόδειξη ότι ήταν μαθητές του τηρώντας ‘μια νέα εντολή’, να ‘αγαπάνε αλλήλους όπως αυτός τους είχε αγαπήσει’. (Ιωάννης 13:34, 35) Το βάθος της αδελφικής μας αγάπης είναι μια αντανάκλαση της εκτίμησής μας για την αγάπη που εκδήλωσε ο Ιησούς για μας τότε.—1 Ιωάννου 4:19.

15. (α) Ποια ελπίδα ζωής τίθεται μπροστά σε όλους που συμμετέχουν επάξια; (β) Πώς αποδεικνύεται η αγάπη για τον Ιησού;

¹⁵ Η ελπίδα να ζήσουν κάποια μέρα σε ουράνια κατοικία είναι μέρος της χαράς που τέθηκε μπροστά σ’ εκείνους που εκλέχτηκαν να είναι συνάρχοντες με το Χριστό. (Αποκάλυψις 20:6) Ο Ιησούς εισάγει αυτή την ελπίδα, λέγοντας: «Υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. . . πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν». (Ιωάννης 14:2-4) Τι υποδοχή περιμένει όλους εκείνους που παραμένουν πιστοί μέχρι τέλους! Γι’ αυτό, ο Ιησούς νουθετεί: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε». Αυτό σημαίνει όλες τις εντολές του, περιλαμβανομένης και της εντολής να διδάξουν και να κάνουν μαθητές.—Ιωάννης 14:15, 21· Ματθαίος 28:19, 20.

16. (α) Πώς τόνισε ο Ιησούς την ανάγκη για ενότητα μεταξύ των ακολούθων του, και γιατί είναι τόσο σπουδαία αυτή η ενότητα; (β) Τι πρέπει να αντιμετωπίσουν όλοι οι ακόλουθοι του Χριστού, αλλά τι τους βοηθάει να το κάνουν αυτό;

¹⁶ Πόσο σπουδαίο είναι για τους ακολούθους τού Ιησού να είναι ενωμένοι μαζί του και μεταξύ τους! Ο Ιησούς χρησιμοποιεί την παραβολή ενός κλήματος και των κλαδιών του για να τονίσει αυτό το γεγονός. Η ενότητα καταλήγει σε καρποφορία και αυτή, με τη σειρά της, δοξάζει τον Πατέρα. (1 Κορινθίους 1:10· Ιωάννης 15:1, 5, 8) Όλοι οι ακόλουθοι του Ιησού αντιμετωπίζουν διωγμό και εναντίωση. Αλλά πόσο ενισχύει την πίστη να γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς κράτησε την ακεραιότητά του σαν νικητής τού κόσμου παρ’ όλες τις επιθέσεις του Σατανά!—Ιωάννης 15:18-20· 16:2, 33.

17. Εξετάστε μερικά αιτήματα του Ιησού στην προσευχή του που αναγράφεται στο 17ο κεφάλαιο του Ιωάννη.

¹⁷ Ο Ιησούς κλείνει εκείνο το βράδι με μια εγκάρδια προσευχή στον Πατέρα του. Η ενδόξαση του Πατέρα του παίρνει την πρώτη θέση στην παράκλησή του. Προσεύχεται ώστε οι ακόλουθοί του να προστατευθούν από τον πονηρό, τον Σατανά, καθώς παραμένουν χωρισμένοι από τον κόσμο. Προσεύχεται επίσης ώστε η ίδια στοργική ενότητα που υπάρχει μεταξύ αυτού και του Πατέρα του να συνεχίσει να αυξάνει και ανάμεσα στον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των ακολούθων του.—Ιωάννης κεφάλαιο 17.

18. Εξετάζοντας το σύνολο των παρευρεθέντων στην Ανάμνηση το 1984, γιατί τόσο λίγοι πήραν από τα εμβλήματα;

¹⁸ Εξετάσαμε μόνο λίγες από τις πολύτιμες αλήθειες και σκέψεις που μοιράστηκε ο Ιησούς με τους μαθητές του εκείνη τη νύχτα περίπου 1.952 χρόνια πριν, αλλά βέβαια αυτές μας βοηθούν να καταλάβουμε γιατί η 14 Νισάν είναι πραγματικά μια μέρα για να την θυμούμαστε. Δεν είναι λοιπόν, παράδοξο που 7.416.974 Μάρτυρες του Ιεχωβά και φίλοι τους είδαν το περασμένο έτος τη σπουδαιότητα τού να συναθροιστούν και να τηρήσουν το Δείπνο του Κυρίου. Και όμως, από εκείνο το μεγάλο πλήθος, υπήρχαν μόνο 9.081 που πήραν από τα εμβλήματα. Γιατί; Επειδή η μεγάλη πλειονότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα βλέπουν τους εαυτούς τους σαν μέρος του «πολλού όχλου» που στέκεται «ενώπιον του θρόνου και του Αρνίου». Αυτοί αποβλέπουν σε ζωή στον πλανήτη Γη σαν την αιώνια κατοικία τους, και όχι να ζήσουν στους ουρανούς που οι 144.000 «θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη».—Αποκάλυψις 7:9· 20:6· Ψαλμός 37:11.

19. Τι αποτελεί τη βάση για τη μελέτη της επόμενης εβδομάδας και γιατί είναι σπουδαίο όλοι να παραβρεθούν;

¹⁹ Ωστόσο, έχουν δημιουργηθεί μερικές ερωτήσεις, σχετικά με τη σχέση μεταξύ του Δείπνου του Κυρίου και του «πολλού όχλου» των «άλλων προβάτων». (Ιωάννης 10:16) Φαίνεται κατάλληλο, λοιπόν, όπως τα ζητήματα αυτά εξεταστούν στο επόμενο άρθρο, ώστε να μην υπάρχει καμιά παρανόηση από μέρους οποιουδήποτε καθώς πλησιάζει ένας ακόμη εορτασμός της Ανάμνησης.—1 Θεσσαλονικείς 5:21.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Θυμηθείτε—

◻ Ποιοι παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης;

◻ Ποια σπουδαία ζητήματα θα πρέπει να μας υπενθυμίζει η Ανάμνηση;

◻ Πώς αποδεικνύεται η από μέρους μας καθημερινή ανάμνηση του Ιησού;

◻ Ποιο σπουδαίο ζήτημα συνδέεται πάντοτε με τις 14 Νισάν;