Το Όνομα που Οδηγεί σε Αληθινή Πίστη

«ΕΣΕΙΣ δεν πιστεύετε στον Ιησού και στο λυτρωτικό αίμα του», είπε μια γυναίκα σε κάποιο Μάρτυρα του Ιεχωβά. Ένας άντρας ισχυρίστηκε: «Εσείς αποκαλείτε τους εαυτούς σας Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά εγώ είμαι μάρτυρας του Ιησού».

Η άποψη ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πιστεύουν στον Ιησού ή δεν του προσδίδουν αρκετή εξοχότητα είναι πολύ συνηθισμένη. Αλλά τι δείχνουν τα γεγονότα;

Είναι αλήθεια ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ισχυρά συναισθήματα για το όνομα του Θεού, Ιεχωβά.a Ο Ιταμάρ, ένας Μάρτυρας στη Βραζιλία, θυμάται: «Το σημείο στροφής στη ζωή μου ήρθε όταν έμαθα το όνομα του Θεού. Όταν το διάβασα για πρώτη φορά, ένιωσα σαν να είχα ξυπνήσει από βαθύ ύπνο. Το όνομα Ιεχωβά με συγκλόνισε και με συγκίνησε· άγγιξε τα βάθη της ψυχής μου». Ωστόσο, προσθέτει: «Η καρδιά μου ξεχειλίζει από αγάπη και για τον Ιησού επίσης».

Ναι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν ότι για να αποκτήσουν αιώνια ζωή πρέπει να θέτουν πίστη «στο όνομα του Γιου του Θεού», του Ιησού. (1 Ιωάννη 5:13) Αλλά τι σημαίνει η φράση “στο όνομα του Ιησού”;

Τι Αντιπροσωπεύει το Όνομα του Ιησού

Η φράση «στο όνομα του Ιησού», καθώς και άλλες παρόμοιες, συναντάται παντού στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, ή αλλιώς στην «Καινή Διαθήκη». Στην πραγματικότητα, η λέξη «όνομα» σε συσχετισμό με το ρόλο του Ιησού εμφανίζεται πάνω από 80 φορές—περίπου 30 φορές στο βιβλίο των Πράξεων και μόνο. Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα βάφτιζαν στο όνομα του Ιησού, θεράπευαν στο όνομά του, δίδασκαν στο όνομά του, επικαλούνταν το όνομά του, υπέφεραν για το όνομά του και μεγάλυναν το όνομά του.—Πράξεις 2:38· 3:16· 5:28· 9:14, 16· 19:17.

Σύμφωνα με ένα Βιβλικό λεξικό, η λέξη όνομα χρησιμοποιείται συχνά στην Αγία Γραφή «για να περιγράψει όλα όσα υποδηλώνει ένα όνομα, την εξουσία, το χαρακτήρα, την τάξη, τη μεγαλειότητα, τη δύναμη, την εξοχότητα, κτλ., οτιδήποτε συνεπάγεται η λέξη όνομα». Επομένως, το όνομα του Ιησού αντιπροσωπεύει τη μεγαλοπρεπή και τεράστια εκτελεστική εξουσία που του έχει εμπιστευτεί ο Ιεχωβά Θεός. Ο ίδιος ο Ιησούς δήλωσε: «Μου έχει δοθεί όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη». (Ματθαίος 28:18) Όταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης θεράπευσαν κάποιον κουτσό, οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες απαίτησαν να μάθουν: «Με ποια δύναμη ή σε τίνος όνομα το κάνατε αυτό;» Τότε ο Πέτρος εξέφρασε με τόλμη την πίστη του στην εξουσία και στη δύναμη που αντιπροσωπεύει το όνομα του Ιησού, κάνοντας γνωστό ότι «στο όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, . . . μέσω εκείνου στέκεται εδώ μπροστά σας αυτός ο άνθρωπος υγιής».—Πράξεις 3:1-10· 4:5-10.

Πίστη στον Ιησού ή στον Καίσαρα;

Εντούτοις, το να ομολογεί κάποιος ότι έχει τέτοια πίστη στο όνομα του Ιησού δεν θα ήταν εύκολο. Όπως είχε προείπει ο Ιησούς, οι μαθητές του θα ήταν “αντικείμενα του μίσους όλων των εθνών εξαιτίας του ονόματός του”. (Ματθαίος 24:9) Γιατί; Επειδή το όνομα του Ιησού αντιπροσωπεύει τη θέση του ως του διορισμένου από τον Θεό Άρχοντα, του Βασιλιά των βασιλιάδων, στον οποίο θα έπρεπε να υποταχθούν όλα τα έθνη, κάτι που δεν είναι πρόθυμα ή διατεθειμένα να κάνουν.—Ψαλμός 2:1-7.

Και οι θρησκευτικοί ηγέτες των ημερών του Ιησού δεν ήθελαν να υποταχθούν στον Ιησού. Δήλωσαν: «Δεν έχουμε βασιλιά εκτός από τον Καίσαρα», απορρίπτοντας έτσι τον Γιο του Θεού. (Ιωάννης 19:13-15) Αντίθετα, έθεσαν την πίστη τους στο όνομα—τη δύναμη και την εξουσία—του Καίσαρα και της αυτοκρατορικής διακυβέρνησής του. Έκριναν μάλιστα ότι ο Ιησούς έπρεπε να πεθάνει ώστε να μπορέσουν εκείνοι να διατηρήσουν τη θέση και το αξίωμά τους.—Ιωάννης 11:47-53.

Στους αιώνες που ακολούθησαν το θάνατο του Ιησού, πολλοί από εκείνους οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανοί τήρησαν μια στάση παρόμοια με των Ιουδαίων ηγετών. Αυτοί οι αποκαλούμενοι Χριστιανοί έθεσαν την πίστη τους στη δύναμη και στην εξουσία του Κράτους, και αναμείχθηκαν στις συγκρούσεις του. Λόγου χάρη, τον 11ο αιώνα, όταν η εκκλησία συγκρότησε ένα σώμα άεργων πολεμιστών το οποίο αποκαλούνταν μιλίτια Κρίστι, ή αλλιώς Χριστιανοί ιππότες, «η ευθύνη για τη διεξαγωγή του δίκαιου πολέμου αφαιρέθηκε από τις κοσμικές εξουσίες του Χριστιανικού κόσμου και, αντ’ αυτών, την ανέλαβε η εκκλησία μέσω των Χριστιανών ιπποτών της». (Η Ιστορία της Χριστιανοσύνης, Έκδοση Οξφόρδης [The Oxford History of Christianity]) Η αφήγηση προσθέτει ότι ορισμένες παπικές διακηρύξεις έκαναν την πλειονότητα των σταυροφόρων να πιστεύουν ότι, με το να συμμετάσχουν στις σταυροφορίες, «είχαν κάνει συμβόλαιο με τον Θεό και είχαν εξασφαλίσει μια θέση στον Παράδεισο».

Μερικοί μπορεί να ισχυριστούν ότι είναι δυνατόν να είναι κάποιος όσιος στον Ιησού και ταυτόχρονα να συμμετέχει σε πολιτικές υποθέσεις, καθώς και στους πολέμους των εθνών. Ίσως πιστεύουν ότι καθήκον του Χριστιανού είναι να καταπολεμά το κακό οπουδήποτε και αν βρίσκεται αυτό και ότι κάτι τέτοιο περιλαμβάνει το να καταφύγει στον πόλεμο αν χρειαστεί. Αλλά είχαν την ίδια άποψη οι πρώτοι Χριστιανοί;

«Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν υπηρετούσαν στις ένοπλες δυνάμεις», αναφέρει ένα άρθρο στο περιοδικό Ο Χριστιανικός Αιώνας (The Christian Century). Εξηγεί πως, μέχρι τη δεκαετία του 170-180 Κ.Χ., δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι οι Χριστιανοί υπηρετούσαν στο στρατό. Το άρθρο προσθέτει στη συνέχεια: «Σιγά-σιγά, όμως, οι Χριστιανοί σταμάτησαν να εναντιώνονται στη στρατιωτική υπηρεσία».

Ποιες ήταν οι συνέπειες; «Ίσως τίποτα δεν έχει συμβάλει περισσότερο στη δυσφήμηση της Χριστιανοσύνης από ό,τι η τακτική που ακολουθούν τα μέλη της να τηρούν ουσιαστικά την ίδια στάση με εκείνους που δεν είναι Χριστιανοί όσον αφορά τη διεξαγωγή πολέμων», παρατηρεί το ίδιο άρθρο αυτού του περιοδικού. «Το γεγονός ότι οι Χριστιανοί από τη μια πλευρά ασπάζονται την πίστη του καλού Σωτήρα ενώ από την άλλη υποστηρίζουν ένθερμα τους θρησκευτικούς ή εθνικιστικούς πολέμους έχει ζημιώσει σε μεγάλο βαθμό την πίστη».

Μιμητές των Πρώτων Χριστιανών Σήμερα

Μπορούν οι Χριστιανοί σήμερα να μιμηθούν το εξαιρετικό παράδειγμα των πρώτων Χριστιανών; Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε αυτόν τον αιώνα έχουν δείξει πως μπορούν. Αναφερόμενος σε αυτούς, ο εκδότης του εντύπου Χόλοκοστ Ετζουκέισοναλ Ντάιτζεστ (Holocaust Educational Digest) παρατήρησε: «Κανένας Μάρτυρας του Ιεχωβά δεν θα πάει ποτέ να πολεμήσει. . . . Αν όλοι εκείνοι που κατείχαν θέση εξουσίας στον κόσμο είχαν υιοθετήσει αυτή την πίστη, τότε [ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος] δεν θα είχε συμβεί ποτέ».

Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για τις πιο πρόσφατες τοπικές συγκρούσεις, όπως αυτή που μαινόταν στη Βόρεια Ιρλανδία. Πριν από μερικά χρόνια, ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά κήρυττε από σπίτι σε σπίτι σε μια περιοχή Προτεσταντών στην πόλη Μπέλφαστ. Κάποιος οικοδεσπότης, όταν έμαθε ότι αυτός ο Μάρτυρας ήταν στο παρελθόν Καθολικός, ρώτησε: «Όταν ήσουν Καθολικός, υποστήριζες τον IRA [Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό];» Ο Μάρτυρας αντιλήφθηκε ότι αυτός ο άντρας θα μπορούσε να αντιδράσει βίαια, εφόσον είχε φυλακιστεί επειδή τον είχαν πιάσει να οπλοφορεί την ώρα που πήγαινε να σκοτώσει έναν Καθολικό, και μόλις είχε αποφυλακιστεί. Έτσι, ο Μάρτυρας απάντησε: «Δεν είμαι πια Καθολικός. Είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ως αληθινός Χριστιανός, ποτέ δεν θα σκότωνα κάποιον για χάρη οποιασδήποτε κυβέρνησης ή οποιουδήποτε ανθρώπου». Τότε ο οικοδεσπότης τού έσφιξε το χέρι και είπε: «Οι σκοτωμοί δεν είναι σωστοί. Κάνετε καλό έργο. Να το συνεχίσετε».

Τι Σημαίνει το να Θέτει Κάποιος Πίστη στο Όνομα του Ιησού

Εντούτοις, το να θέτει κάποιος πίστη στο όνομα του Ιησού δεν σημαίνει απλώς να απέχει από τον πόλεμο. Σημαίνει να υπακούει σε όλες τις εντολές του Χριστού. Εξάλλου, ο Ιησούς δήλωσε: «Εσείς είστε φίλοι μου αν εκτελείτε τις εντολές που σας δίνω», και μια από τις εντολές του είναι “να αγαπάμε ο ένας τον άλλον”. (Ιωάννης 15:14, 17) Η αγάπη επιδιώκει να κάνει το καλό στους άλλους. Διώχνει κάθε φυλετική, θρησκευτική και κοινωνική προκατάληψη. Ο Ιησούς κατέδειξε πώς γίνεται αυτό.

Οι Ιουδαίοι των ημερών του Ιησού είχαν ισχυρά συναισθήματα εναντίον των Σαμαρειτών. Σε αντίθεση, ο Ιησούς μίλησε σε μια Σαμαρείτισσα και, ως αποτέλεσμα, εκείνη και πολλοί άλλοι έθεσαν πίστη στο όνομά του. (Ιωάννης 4:39) Ο Ιησούς δήλωσε επίσης ότι οι μαθητές του θα ήταν μάρτυρές του «τόσο στην Ιερουσαλήμ όσο και σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξεις 1:8) Το ζωοπάροχο άγγελμά του δεν επρόκειτο να περιοριστεί στους Ιουδαίους. Παρόμοια, ο Πέτρος έλαβε την οδηγία να επισκεφτεί τον Ρωμαίο εκατόνταρχο Κορνήλιο. Αν και ήταν παράνομο να επισκεφτεί ένας Ιουδαίος κάποιον αλλόφυλο, ο Θεός έδειξε στον Πέτρο ότι “δεν έπρεπε να αποκαλεί κανέναν άνθρωπο μολυσμένο ή ακάθαρτο”.—Πράξεις 10:28.

Μιμούμενοι τον Ιησού, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βοηθούν πρόθυμα όλους τους ανθρώπους—άσχετα από το φυλετικό, θρησκευτικό ή οικονομικό παρελθόν τους—να μάθουν για τη σωτηρία που έρχεται μέσω του ονόματος του Ιησού. Η πίστη στο όνομα του Ιησού τούς υποκινεί να “διακηρύττουν δημόσια ότι ο Ιησούς είναι Κύριος”. (Ρωμαίους 10:8, 9) Σας προτρέπουμε να δεχτείτε τη βοήθειά τους ώστε να μάθετε και εσείς να θέτετε πίστη στο όνομα του Ιησού.

Το όνομα του Ιησού θα πρέπει πράγματι να εμπνέει αισθήματα τιμής, σεβασμού και υπακοής. Ο απόστολος Παύλος δήλωσε: «Στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο εκείνων που είναι στον ουρανό και εκείνων που είναι στη γη και εκείνων που είναι κάτω από το έδαφος, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει φανερά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού του Πατέρα». (Φιλιππησίους 2:10, 11) Αν και οι περισσότεροι από τους κατοίκους της γης μπορεί να μην είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν στη διακυβέρνηση του Ιησού, η Αγία Γραφή δείχνει ότι πλησιάζει ο καιρός κατά τον οποίο όλοι οι άνθρωποι θα χρειαστεί να το κάνουν αυτό—αλλιώς θα αφανιστούν. (2 Θεσσαλονικείς 1:6-9) Επομένως, τώρα είναι ο καιρός να θέσουμε πίστη στο όνομα του Ιησού με το να τηρούμε όλες τις εντολές του.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Στο όνομα του Ιησού, εκατομμύρια άτομα έχουν σκοτώσει και έχουν σκοτωθεί

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ο Ιησούς δεν είχε φυλετικές προκαταλήψεις. Εσείς έχετε;