Κεφάλαιον 6
Η Ανθρώπινη Ζωή Έξω από τον Παράδεισο έως τον Κατακλυσμό
1. Ποιο χαρακτηριστικό για το «σπέρμα» που εσχετίζετο με τον σκοπό του έκαμε ο Θεός γνωστό και ποιο ερώτημα ήγειρε αυτό;
ΣΤΟ πέρασμα του χρόνου ο ουράνιος Ευεργέτης του ανθρώπου έκαμε γνωστό ένα χαρακτηριστικό του ‘αιωνίου σκοπού’ του που κρούει μια συμπαθητική χορδή στην καρδιά μας. Αυτό ήταν ότι το υποσχεμένο «σπέρμα» της ουρανίας «γυναικός» του θα ζούσε για λίγο στη γη μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό αμέσως εγείρει το ερώτημα στις διάνοιές μας, αφού το «σπέρμα» θα εγεννάτο στην ανθρώπινη φυλή μας, από ποια γενεαλογική γραμμή των απογόνων του Αδάμ και της Εύας θα προήρχετο το «σπέρμα;»
2. Σε τι κυρίως περιώρισε ο Θεός τα περιεχόμενα της Βίβλου και γιατί είναι ανάγκη να μελετούμε τη Βίβλο;
2 Είναι σπουδαίο να γνωρίζωμε την ιστορία της ανθρώπινης γενεαλογικής γραμμής του «σπέρματος.» Η ιστορία λαών και εθνών που δεν έχουν καμμιά σχέσι με την πορεία της ζωής αυτού του «σπέρματος» δεν είναι απαραιτήτως σπουδαία ή χρήσιμη. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά Θεός περιώρισε τα περιεχόμενα της Αγίας Γραφής κυρίως στο να μας πη σχετικά με την πορεία της γενεαλογικής γραμμής αυτού του «σπέρματος.» Όταν γνωρίσουμε αυτή τη Βιβλική ιστορία θα μπορέσωμε να διαπιστώσωμε ποιο είναι το «σπέρμα» που θα συντρίψη τον Όφιν και δεν θα εκτεθούμε στον κίνδυνο ν’ απατηθούμε ή να πλανηθούμε από έναν υποκριτή, από ένα ψευδές σπέρμα. Η απάτη θα μπορούσε να μας οδηγήση σε αιώνια καταστροφή. Ο Μεγάλος Απατεών, που εισήγαγε την ψευδή απάτη στον κήπο της Εδέμ και που είναι εχθρός του αληθινού «σπέρματος,» χρησιμοποιεί ακόμη τα παλιά του τεχνάσματα. Θα ήθελε να μας εξαπατήση όλους και να μας απομακρύνη από το «σπέρμα» του ‘αιωνίου σκοπού’ του Θεού. Γι’ αυτό έχομε ανάγκη να μελετούμε την Αγία Γραφή.
3. Ποιος ήταν ο πρωτότοκος γυιος του Αδάμ και ποιο ερώτημα εγείρεται για τον γυιο του Αδάμ, τον Σηθ;
3 Στην Εβραϊκή Βίβλο, τελευταία στη σειρά είναι τα δυο βιβλία των Χρονικών και όχι το προφητικό βιβλίο του Μαλαχία. Αν ανατρέξωμε τώρα στο πρώτο βιβλίο των Χρονικών παρατηρούμε ότι αρχίζει από μια γραμμή δέκα γενεών μετά τον Αδάμ, ως εξής: «Αδάμ, [1] Σηθ, [2] Ενώς, [3] Καϊνάν, [4] Μααλαλεήλ, [5] Ιάρεδ, [6] Ενώχ, [7] Μαθουσάλας, [8] Λάμεχ, [9] Νώε, [10] Σημ, Χαμ και Ιάφεθ.» (1 Χρονικών 1:1-4) Ο Σηθ δεν ήταν ο πρωτότοκος γυιος του Αδάμ έξω από τον Παράδεισο της Εδέμ. Ήταν ο Κάιν και ο επόμενος γυιος του Αδάμ και της Εύας αναφέρεται ότι ήταν ο Άβελ. (Γένεσις 4:1-5) Γιατί, λοιπόν, ο Σηθ αναφέρεται στη γενεαλογική γραμμή έως τον Νώε;
4. Τι φανερώνει το ότι ο Θεός δεν «προώρισε» τον Σηθ να είναι ο πρώτος στον κατάλογο της γενεαλογικής γραμμής από τον Αδάμ;
4 Μήπως ο Ιεχωβά Θεός το είχε σχεδιάσει έτσι; Όχι, διότι αυτό θα εσήμαινε ότι ο Θεός σχεδίασε να φονεύση ο Κάιν τον νεώτερο αδελφό του Άβελ κι έτσι να χάση το δικαίωμα να είναι εκείνος από τον οποίο η σημερινή ανθρωπότης θα μπορούσε να έλκη την καταγωγή της. Ούτε σχεδίασε ο Θεός να πεθάνη ο Άβελ με βδελυκτό φόνο πρόωρα και πριν μπορέση ν’ αποκτήση τους αναγκαίους απογόνους κι’ έτσι να χρειασθή να τον αντικαταστήση ο Σηθ. (Γένεσις 4:25) Το ότι ο Θεός δεν σχεδίασε το φόνο του Άβελ για να δώση σειρά στον Σηθ είναι φανερό από την προειδοποίησι που έδωσε ο Θεός στον Κάιν για να μην πέση θύμα χονδροειδούς αμαρτίας λόγω δυσαρεσκείας επειδή η προσφορά του στον Θεό απερρίφθη, ενώ η θυσία του αδελφού του Άβελ έγινε δεκτή.—Γένεσις 4:6, 7.
5, 6. Το ότι ο Σηθ γεννήθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωσι του Αδάμ τι εσήμαινε γι’ αυτόν και πώς το ότι ωνόμασε τον γυιο του Ενώς πιστοποιεί αυτό το γεγονός;
5 Ο Ιεχωβά Θεός δεν το σχεδίασε έτσι, αλλά πέρασε πολύς χρόνος ώσπου να γεννηθή ένας γυιος του Αδάμ μέσω του οποίου η γενεαλογική γραμμή θα συνεχίζετο ως τη γέννησι του υποσχεμένου «σπέρματος,» του Μεσσίου κατά την σάρκα. Αυτή η αργοπορία της ενάρξεως της γενεαλογικής γραμμής από τον Αδάμ φαίνεται στο εδάφιο Γένεσις 5:3, όπου διαβάζομε: «Έζησε δε ο Αδάμ εκατόν τριάκοντα έτη, και εγέννησεν υιόν κατά την ομοίωσιν αυτού, κατά την εικόνα αυτού, και εκάλεσε το όνομα αυτού Σηθ.» Ο Σηθ, επειδή ήταν καθ’ ομοίωσιν και εικόνα του Αδάμ, δηλαδή, κατά το είδος του Αδάμ, ήταν ατελής, επειδή είχε κληρονομήσει την αμαρτία και επομένως ήταν καταδικασμένος σε θάνατο. Το ότι ο Σηθ εγνώριζε αυτό το γεγονός φαίνεται από το όνομα που έδωσε στον γυιο του, εν σχέσει με τον οποίον διαβάζομε: «Και εις τον Σηθ ομοίως εγεννήθη υιός· και εκάλεσε το όνομα αυτού Ενώς.» (Γένεσις 4:26) Το όνομα αυτό σημαίνει «ασθενικός, νοσηρός, ανίατος.»
6 Σύμφωνα μ’ αυτό, η Εβραϊκή λέξις ενώς, όταν δεν χρησιμοποιήται ως κύριον όνομα, μεταφράζεται «θνητός άνθρωπος.» Λόγου χάριν, όταν ο Ιώβ είχε πληγή από βαρειά αρρώστια είπε, σύμφωνα με τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου: «Τι είναι ο θνητός άνθρωπος, [Εβραϊκά: ενώς] ώστε μεγαλύνεις αυτόν, και βάλλεις τον νουν σου επ’ αυτόν;»—Βλέπε Ιώβ 7:17· 15:14· επίσης, Ψαλμός 8:4· 55:13· 144:3· Ησαΐας 8:1.
7-9. (α) Ποια θρησκευτική συνήθεια άρχισε στις ημέρες του Ενώς; (β) Τι δείχνει αν αυτή η συνήθεια ήταν επωφελής για τον άνθρωπο ή όχι;
7 Στη διάρκεια της ζωής του Ενώς, εγγόνου του Αδάμ, συνέβη κάτι αξιοσημείωτο, στο οποίο το εδάφιον Γένεσις 4:26, ΜΝΚ, εφιστά την προσοχή μας, λέγοντας τα εξής σχετικά με τη γέννησι του Ενώς, γυιου του Σηθ: «Τότε έγεινεν αρχή να ονομάζωνται με το όνομα του Ιεχωβά.» Ο Ενώς γεννήθηκε όταν ο Σηθ ήταν ηλικίας εκατόν πέντε ετών, δηλαδή διακόσια τριάντα πέντε χρόνια μετά τη δημιουργία του Αδάμ. (Γένεσις 5:6, 7) Έως τότε ο ανθρώπινος πληθυσμός της γης είχε αυξηθή με το γάμο πολλών γυιων και θυγατέρων του Αδάμ μεταξύ των και με τους γάμους των απογόνων των. Ήταν καλά για την ανθρωπότητα και τιμή για τον Θεό το ότι άρχισαν ‘να ονομάζωνται με το όνομα Ιεχωβά’ οι άνθρωποι που είχαν αυξηθή αρκετά ως τότε; Ήταν αυτό κάτι σαν εκείνο που οι σύγχρονοι ευαγγελισταί θέλουν να ονομάζουν «θρησκευτική αναζωπύρωσι»; Η αρχαία Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, που έγινε από Ιουδαίους της Αλεξανδρείας της Αιγύπτου, αποδίδει ως εξής αυτή την Εβραϊκή περικοπή: «Και τω Σηθ εγένετο υιός, επωνόμασε δε το όνομα αυτού, Ενώς· ούτος ήλπισεν επικαλείσθαι το όνομα Κυρίου του Θεού.»—Γένεσις 4:26, Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, έκδοσις Σ. Μπάξτερ και Υιών.
8 Η Μετάφρασις της Βίβλου της Ιερουσαλήμ εκφράζει παρόμοια σκέψι, λέγοντας: «Αυτός ήταν ο πρώτος που επεκαλέσθη το όνομα του Γιαχβέ.» Αλλ’ αυτή η μετάφρασις δεν λαμβάνει υπ’ όψιν την ευπρόσδεκτη λατρεία την οποία ο πιστός Άβελ απέδωσε στον Ιεχωβά προτού φονευθή από τον ζηλότυπο Κάιν. Όσο για τη Νέα Αγγλική Βίβλο, αυτή λέγει: «Τότε οι άνθρωποι άρχισαν να επικαλούνται τον ΚΥΡΙΟΝ με το όνομα.» (Το ίδιο και Η Νέα Αμερικανική Βίβλος) Εν τούτοις, το αρχαίο Παλαιστινιακό Ταργκούμ παίρνει μια δυσμενή άποψι του ζητήματος. Ο περίφημος Ρασί (Ραββίνος Σελομώ Γιτσάκι, 1040-1105 μ.Χ.) αποδίδει ως εξής το εδάφιο Γένεσις 4:26. «Τότε ο βέβηλος εκαλείτο με το Όνομα του Κυρίου.» Δηλαδή, απεδίδοντο σε ανθρώπους και σε άψυχα πράγματα οι ιδιότητες του Ιεχωβά κι αυτοί εκαλούντο με ανάλογα ονόματα. Αυτό εσήμαινε ότι η ειδωλολατρία «εν τω ονόματι του Ιεχωβά,» άρχισε τότε.
9 Το γεγονός ότι η επίκλησις του ονόματος του Ιεχωβά δεν ήταν σύμφωνη με τον τρόπο του Θεού καταδεικνύεται από το ότι μόνον ύστερα από τριακόσια ογδόντα επτά χρόνια από τη γέννησι του Ενώς γεννήθηκε ένας άνθρωπος που είχε την επιδοκιμασία του Θεού. Αυτός ήταν ο Ενώχ.
ΠΕΡΙΕΠΑΤΗΣΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
10. Το γεγονός ότι ο Ενώχ περιεπάτησε με τον αληθινό Θεό τι επίδρασι είχε στον μακρόβιο πατέρα του Ιάρεδ;
10 Εν σχέσει με αυτόν τον δισέγγονο του Ενώς, που γεννήθηκε στο έτος 3404 π.Χ., αναγράφονται τα εξής: «Και έζησεν ο Ενώχ εξήκοντα πέντε έτη, και εγέννησε τον Μαθουσάλα· και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του αληθινού Θεού, αφού εγέννησε τον Μαθουσάλα, τριακόσια έτη, και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας· και έγειναν πάσαι αι ημέραι του Ενώχ τριακόσια εξήκοντα πέντε έτη.» (Γένεσις 5:21-23, ΜΝΚ) Αυτή ήταν σε σύγκρισι μια βραχεία διάρκεια ζωής για τον Ενώχ, του οποίου ο πατέρας Ιάρεδ έζησε εννεακόσια εξήντα δύο χρόνια και του οποίου ο γυιος, ο Μαθουσάλας, έζησε εννεακόσια εξήντα εννέα χρόνια και έγινε ο πιο μακρόβιος άνθρωπος που έζησε ποτέ. Και όμως ο Ενώχ «περιεπάτησε μετά του Θεού.» Αυτό δεν ελέχθη για τον πατέρα του Ιάρεδ, που έζησε οκτακόσια χρόνια μετά τη γέννησι του Ενώχ. (Γένεσις 5:18, 19 ΜΝΚ). Προφανώς, λοιπόν, η πίστις του Ιάρεδ δεν μπορούσε να συγκριθή με την πίστι του Ενώχ στον Θεό και ο Ιάρεδ δεν περιεπάτησε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ή με τον δεδηλωμένο σκοπό του.
11. Ποια προφητεία έδωσε ο Ενώχ και ποια κατάστασι των ανθρώπων αντανακλούσε αυτό;
11 Αναφέρεται με αξιοπιστία ότι ο Ενώχ ήταν ένας προφήτης του Αληθινού Θεού. Σε μια επιστολή που εγράφη στον πρώτο αιώνα μ.Χ., είναι γραμμένο: «Προεφήτευσε δε περί τούτων και ο Ενώχ, έβδομος από Αδάμ, λέγων· Ιδού, ήλθεν ο Ιεχωβά με μυριάδας αγίων αυτού, διά να κάμη κρίσιν κατά πάντων και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών διά πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών, τα οποία έπραξαν και διά πάντα τα σκληρά, τα οποία ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς.» (Ιούδας 14, 15, ΜΝΚ) Αυτή η προφητεία ασφαλώς αντανακλά τη θρησκευτική κατάστασι που επικρατούσε τότε, στις ημέρες του Ενώχ. Αλλιώς, ποια θα ήταν η βάσις για να δοθή μια τέτοια θεόπνευστη προφητεία που προειδοποιούσε για την επερχόμενη κρίσι του Ιεχωβά εναντίον όλων των ασεβών, η οποία ήταν τόσο βέβαιη σαν να είχε ήδη εκπληρωθή; Επειδή ο Ενώχ δεν ήταν από τους ασεβείς των ημερών του, ο Θεός μπορούσε να τον χρησιμοποιήση για να εκφράση προφητείες. Μολονότι έζησε έξω από τον Παράδεισο που τον εφύλατταν τα χερουβείμ και που υπήρχε ακόμη στις ημέρες του, ‘ο Ενώχ περιεπάτησε μετά του αληθινού Θεού.’
12, 13. Κατά την αντίληψι των Ιουδαίων και του Χριστιανικού κόσμου, πού μετετέθη ο Ενώχ;
12 Γιατί, όμως, έζησε ο Ενώχ μια ζωή συγκριτικά τόσο σύντομη για εκείνον τον καιρό; Η Γένεσις 5:24, ΜΝΚ, μας πληροφορεί: «Και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του αληθινού Θεού, και δεν ευρίσκετο πλέον διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός.»
13 Πιθανόν να βρέθηκε ο Ενώχ σε κάποια δύσκολη θέσι όταν τον μετέθεσε ο Θεός. Μήπως οι εχθροί του Ενώχ απειλούσαν να τον φονεύσουν και γι’ αυτό ο Θεός τον απομάκρυνε από τη σκηνή για να τον φυλάξη από βίαιο θάνατο; Δεν γνωρίζομε. Εγείρεται το ερώτημα, Πού τον μετέθεσε ο Θεός; Μια Ιουδαϊκή σκέψις είναι ότι ο Θεός τον πήρε στον ουρανό. Αυτή είναι και η σκέψις του Χριστιανικού κόσμου σήμερα. Παραδείγματος χάριν, σε μια επιστολή που εγράφη προς τους Εβραίους τον πρώτο αιώνα μ.Χ. γίνεται ένα σχόλιο για τον Ενώχ, και γι’ αυτό η Νέα Μετάφρασις της Βίβλου από τον Δρα Τζαίημς Μόφφατ, του παρόντος αιώνος, μεταφράζει ως εξής το εδάφιο Εβραίους 11:5: «Διά πίστεως ο Ενώχ ελήφθη στον ουρανό ώστε να μην πεθάνη ποτέ (δεν κατελήφθη από θάνατον, διότι ο Θεός τον είχε απομακρύνει).» Η Νέα Αγγλική Βίβλος λέγει εδώ τα εξής: «Διά πίστεως ο Ενώχ μετεφέρθη σε μια άλλη ζωή χωρίς να περάση από θάνατο· και δεν ευρίσκετο, διότι ο Θεός τον είχε μεταθέσει. Διότι οι Γραφές μαρτυρούν γι’ αυτόν ότι πριν μετατεθή είχε ευαρεστήσει τον Θεό.»—Βλέπε, επίσης, τη Βίβλον της Ιερουσαλήμ.
14. Ποιο σημείο δείχνει αν ο Ενώχ είχε το δικαίωμα να πάη στον ουρανό, επειδή ‘περιεπάτησε μετά του Θεού;’
14 Εν τούτοις, ο Ψαλμός 89:48 θέτει το ερώτημα: «Τις άνθρωπος θέλει ζήσει και δεν θέλει ιδεί θάνατον; Τις θέλει λυτρώσει την ψυχήν αυτού εκ της χειρός του άδου;» Έτσι, και ο Ενώχ επίσης είχε λάβει από τον αμαρτωλό Αδάμ την κληρονομία του θανάτου και αυτός επίσης έπρεπε να πεθάνη, μολονότι περιεπάτησε με τον αληθινό Θεό. Αργότερα εγράφη ότι ο δισέγγονος του Ενώχ επίσης ‘περιεπάτησε με τον αληθινό Θεό’ κι εν τούτοις η ζωή του δεν συντομεύθηκε. Έζησε περισσότερα χρόνια από τον Αδάμ—εννεακόσια πενήντα χρόνια, δηλαδή πενήντα χρόνια λιγώτερα από χίλια. (Γένεσις 6:9, ΜΝΚ· 9:28, 29) Συνεπώς, το ότι ο Ενώχ περιεπάτησε με τον Θεό λιγώτερο χρονικό διάστημα από τον δισέγγονό του δεν του έδωσε περισσότερο δικαίωμα να πάη στον ουρανό ή σε μια άλλη ζωή απ’ ό,τι στον Νώε που περιεπάτησε τόσον καιρό με τον Θεό.
15. Πώς, λοιπόν, μπορεί να μετετέθη ο Ενώχ διά να μη ιδή θάνατον;
15 Ο προφήτης Μωυσής πέθανε σε ηλικία εκατόν είκοσι ετών και ο Θεός τον έθαψε και μέχρι σήμερα κανένας δεν γνωρίζει πού ετάφη ο Μωυσής. (Δευτερονόμιον 34:5-7) Έτσι ο Θεός ξαφνικά απομάκρυνε τον Ενώχ από τη σκηνή των συγχρόνων του και δεν είναι γνωστό πού πέθανε ο Ενώχ και πού είναι ο τάφος του. Δεν υπέστη βίαιο θάνατο από τα χέρια των εχθρών του. Επειδή ήταν προφήτης, θα μπορούσε τη στιγμή που βρισκόταν σε μια προφητική έκστασι να λάβη όρασι της νέας τάξεως στην οποία ο Θεός «θέλει καταπιεί τον θάνατον εν νίκη.» (Ησαΐας 25:8) Σ’ αυτή τη νέα τάξι ο Ενώχ ανέμενε να ζήση σε μια Παραδεισιακή γη. Ενώ ο Ενώχ ευρίσκετο κάτω από την επήρεια μιας τέτοιας οράσεως, στην οποίαν είδε ότι το ανθρώπινο γένος θ’ απαλλαγή από τον θάνατο με τη σπλαχνική διάταξι του Θεού, θα μπορούσε ο Θεός να τον απομακρύνη από τη σκηνή και να τερματίση την παρούσα ζωή του κι’ έτσι ο Ενώχ δεν θα γνώριζε ότι πέθανε. Μ’ ένα τέτοιο θαυμαστό τρόπο θα συνέβη αυτό που είναι γραμμένο στο εδάφιο Εβραίους 11:5:
«Διά πίστεως μετετέθη ο Ενώχ, διά να μη ιδή θάνατον, και δεν ευρίσκετο, διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός· επειδή προ της μεταθέσεως αυτού εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν.»
ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ
16. Πώς υποθέτομε ότι ο Αδάμ και ο Μαθουσάλας εγνώριζαν ο ένας τον άλλον;
16 Ο γυιος του Ενώχ Μαθουσάλας γεννήθηκε 969 χρόνια πριν από τον παγγήινο κατακλυσμό κι’ έτσι πέθανε στο έτος του Κατακλυσμού. Μολονότι ο Μαθουσάλας ήταν ο όγδοος της γενεαλογικής γραμμής από τον Αδάμ, εγνώρισε τον πρώτο ανθρώπινο πατέρα του; Ναι. Ο Αδάμ δημιουργήθηκε 1656 χρόνια πριν από τον Κατακλυσμό. Έζησε 930 χρόνια. Αν τα προσθέσωμε στην ηλικία του Μαθουσάλα, έχομε 1.899 χρόνια. Αφαιρώντας 1.656 χρόνια απ’ αυτό το σύνολο, έχομε αποτέλεσμα 243 χρόνια. Έτσι, η ζωή του Αδάμ και του Μαθουσάλα συμπίπτουν η μια με την άλλη επί 243 χρόνια.—Γένεσις 5:5, 21, 25-27.
17. Ποια προφητεία εξέφρασε ο γυιος του Μαθουσάλα Λάμεχ στη γέννησι του Νώε και γιατί αυτό το όνομα ήταν κατάλληλο;
17 Ο Μαθουσάλας έζησε αρκετό χρονικό διάστημα ώστε ν’ ακούση τις προειδοποιήσεις που είχαν γίνει για τον επερχόμενο παγγήινο κατακλυσμό και είδε σχεδόν την αποπεράτωσι των προετοιμασιών που έγιναν για να επιζήσουν μερικοί από το ανθρώπινο γένος από την παγκόσμια εκείνη καταστροφή. Μπόρεσε να ιδή τον εγγονό του Νώε να κηρύττη δικαιοσύνη και να ετοιμάζη τα μέσα για την ανθρώπινη επιβίωσι. Απ’ όλους τους γυιους του Μαθουσάλα, ο Λάμεχ ήταν εκείνος που έγινε πατέρας του Νώε. Στη γέννησι του Νώε ο Λάμεχ ενεπνεύσθη να πη μια προφητεία σχετική με αυτόν. Αυτή η προφητεία απεκάλυπτε ότι ο Θεός εσκόπευε να χρησιμοποιήση τον Νώε, τον γυιο του Λάμεχ. Διαβάζομε τα εξής: «Έζησε δε ο Λάμεχ εκατόν ογδοήκοντά δύο έτη, και εγέννησεν υιόν· και εκάλεσε το όνομα αυτού Νώε, λέγων, Ούτος θέλει ανακουφίσει ημάς από του έργου ημών, και από του μόχθου των χειρών ημών, εξ αιτίας της γης την οποίαν κατηράσθη ο Ιεχωβά.» Ο Λάμεχ έζησε μέχρι πέντε χρόνια πριν από τον Κατακλυσμό. (Γένεσις 5:27-31, ΜΝΚ) Το όνομα Νώε ήταν σε αρμονία με την προφητεία του Λάμεχ, διότι σημαίνει «Ανάπαυσίς» και υπονοεί παρηγοριά δι’ αναπαύσεως. Η κατάρα του Θεού επρόκειτο ν’ αφαιρεθή από τη γη που είχε καταρασθή εξ αιτίας της παραβάσεως του Αδάμ.—Γένεσις 3:17.
18. Πότε, στη ζωή του Νώε, άρχισε ο κατακλυσμός και πότε ετελείωσε;
18 Ο κατακλυσμός ήλθε όταν ο Νώε ήταν εξακοσίων ετών και συνεχίσθηκε ως το εξακοσιοστό πρώτο έτος της ζωής του. (Γένεσις 7:11· 8:13· 7:6) Η παγκόσμια καταστροφή που έγινε στις ημέρες του Νώε προεσκίαζε τη μεγαλύτερη καταστροφή που πρόκειται σύντομα να γίνη στη γενεά μας και γι’ αυτό αξίζει να ενδιαφερθούμε γι’ αυτήν.—Παροιμίαι 22:3.
19. Πώς ήταν ο Νώε σαν τον Ενώχ στην πορεία της ζωής του;
19 Για πολλούς αιώνες ο Νώε, που γεννήθηκε στο έτος 2970 π.Χ., ήταν άτεκνος: «Και ο Νώε ήτο ηλικίας πεντακοσίων ετών και εγέννησεν ο Νώε τον Σημ, τον Χαμ, και τον Ιάφεθ.» (Γένεσις 5:32) Τι είδους υπόμνημα είχε ο Νώε για τον εαυτό του πριν ακόμη γίνη πατέρας; «Αυτή είναι η γενεαλογία του Νώε. Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού· μετά του αληθινού Θεού περιεπάτησεν ο Νώε.» (Γένεσις 6:9, 10, ΜΝΚ) Ο Νώε, λοιπόν, ήταν σαν τον Ενώχ.
20. Γιατί εγείρεται ένα ερώτημα σχετικά με τους ‘υιούς του αληθινού Θεού’ που εμφανίσθηκαν στη γη στις ημέρες του Νώε;
20 Μολονότι ο Νώε ήταν απόγονος του Σηθ και του Ενώχ και επίσης ‘περιεπάτησε μετά του αληθινού Θεού’ εν τούτοις, δεν ωνομάσθηκε ‘υιός του αληθινού Θεού.’ Αν αυτός δεν ωνομάσθηκε έτσι, ποιος άλλος από τους απογόνους του αμαρτωλού Αδάμ στη γη εκείνες τις ημέρες θα μπορούσε να ονομασθή έτσι; Ποιοι, λοιπόν, ήσαν εκείνοι για τους οποίους αναφέρεται ότι εμφανίσθηκαν στη γη στις ημέρες του Νώε και για τους οποίους τώρα διαβάζομε; «Και ότε ήρχισαν οι άνθρωποι να πληθύνωνται επί του προσώπου της γης, και θυγατέρες εγεννήθησαν εις αυτούς, ιδόντες οι υιοί του αληθινού Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν. Και είπεν ο Ιεχωβά, Δεν θέλει καταμείνει πάντοτε το πνεύμα μου μετά του ανθρώπου, διότι είναι σαρξ· αι ημέραι αυτού θέλουσιν είσθαι ακόμη εκατόν είκοσι έτη.»—Γένεσις 6:1-3, ΜΝΚ.
21. Ποιοι ήσαν αυτοί οι ‘υιοί του αληθινού Θεού’ και τι επεθύμησαν;
21 Εκείνοι «οι υιοί του αληθινού Θεού» πρέπει να ήσαν άγγελοι από τον ουρανό, οι οποίοι έως τότε αποτελούσαν μέρος της ουρανίας οργανώσεως του Ιεχωβά, των αγίων ‘υιών του αληθινού Θεού,’ της συμβολικής «γυναικός» του Ιεχωβά που θα εγίνετο η μητέρα του υποσχεμένου «σπέρματος.» Όταν εθεμελιώνετο η γη για να κατοικηθή από τον άνθρωπο, αυτοί παρατηρούσαν το δημιουργικό έργο του Ιεχωβά και αλάλαζαν με επιδοκιμασία. (Ιώβ 38:7· Γένεσις 3:15) Αυτοί, παρατηρώντας τους γάμους που εγίνοντο μεταξύ των ανθρώπων, ιδιαίτερα με ωραίες γυναίκες, άρχισαν να επιθυμούν τη σεξουαλική ζωή στη γη με γυναίκες δικές τους.
22. Πώς αυτοί οι ‘υιοί του αληθινού Θεού’ ικανοποίησαν την επιθυμία τους και έτσι αμάρτησαν;
22 Πώς θα μπορούσαν αυτοί ως πνευματικά πλάσματα να απολαμβάνουν σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκες από σάρκα στη γη; Με το να υλοποιηθούν με σάρκινα σώματα ως ελκυστικοί άνδρες και να λάβουν ανθρώπινες συζύγους και να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μαζί τους. Επειδή ο Δημιουργός και ουράνιος Πατήρ είχε επιτρέψει τον γάμο μεταξύ σαρκίνων επιγείων πλασμάτων της ιδίας φύσεως και όχι μεταξύ πνευματικών και σαρκίνων ανθρωπίνων πλασμάτων, γι’ αυτό «οι υιοί του αληθινού Θεού» δεν ήλθαν ως άνδρες από σάρκα για να υπηρετήσουν ως αγγελιοφόροι του Ιεχωβά Θεού, από τον οποίον παίρνουν εντολές και αποστέλλονται. Αντιθέτως, άρχισαν να προξενούν σύγχυσι μεταξύ των φύσεων—πνευματικών και ανθρωπίνων, ουρανίων και επιγείων. (Λευιτικόν 18:22, 23) Προφανώς αυτοί οι «υιοί του αληθινού Θεού» αμάρτησαν.
23. Με τι πνεύμα ενήργησε επί μακρόν ο Θεός στην αμαρτωλή ανθρωπότητα και τι εδήλωσε τώρα;
23 Έως τότε, πάνω από χίλια χρόνια είχαν περάσει από την ανταρσία του Αδάμ στην Εδέμ εναντίον της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιεχωβά ενήργησε με πνεύμα υπομονής και μακροθυμίας προς το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος, διότι ακόμη και στις ημέρες του Ενώχ, προπάππου του Νώε, οι άνθρωποι γενικά είχαν γίνει πολύ «ασεβείς.» Και τώρα άρχιζε μια νέα μορφή ηθικής διαφθοράς και σεξουαλικής διαστροφής με γάμους μεταξύ γυναικών και υλοποιημένων αγγέλων. Είχε έλθει ο καιρός που ο υπομονητικός Δημιουργός θα έπαυε να ενεργή προς το εκφυλισμένο ανθρώπινο γένος με πνεύμα ανοχής και αυτοσυγκρατήσεως. Ο Θεός, με όλο το δίκαιο, εδήλωσε τελικά: «Δεν θέλει καταμείνει πάντοτε το πνεύμα μου μετά του ανθρώπου, διότι είναι σαρξ· αι ημέραι αυτού θέλουσιν είσθαι ακόμη εκατόν είκοσι έτη.»—Γένεσις 6:3.
24. (α) Καθώρισε ο Θεός εκεί το όριον ηλικίας του ανθρώπου, όπως στην περίπτωσι του Μωυσέως; (β) Τι έγινε τότε και γιατί έγινε μια σημαντική παραχώρησις χρόνου;
24 Αυτό δεν αποτελούσε καθορισμό ορίου ηλικίας στον άνθρωπο όπως στην περίπτωσι του προφήτου Μωυσέως, ο οποίος έζησε εκατόν είκοσι χρόνια. Ήταν η θεία απόφασις ότι η ασεβής ανθρωπότης θα είχε μόνο εκατόν είκοσι χρόνια υπάρξεως έως τον παγκόσμιο κατακλυσμό. Αυτή λοιπόν η θεία απόφασις γνωστοποιήθηκε στο έτος 2490 π.Χ. Αυτό εσήμαινε ότι τότε άρχισε ο ‘έσχατος καιρός’ για τον ασεβή εκείνο κόσμο των ημερών του Νώε. Ο Θεός που είχε ένα σκοπό χρονολόγησε τα πράγματα. Μολονότι δεν είχε σχεδιάσει να συμβή ένα τόσο συγκλονιστικό γεγονός σχετικά με τους ‘υιούς του αληθινού Θεού,’ εν τούτοις, ήταν τελείως κύριος της καταστάσεως και μπορούσε να χειρίζεται όλα τα ενδεχόμενα· ο Θεός είναι πάνσοφος και παντοδύναμος. Το ότι επέτρεψε μια τόσο παρατεταμένη χρονική περίοδο πριν από το τέλος εκείνου του ασεβούς κόσμου ήταν πολύ συνετό πράγμα. Γιατί; Διότι η θεία απόφασις είχε εκδοθή είκοσι χρόνια προτού ο Νώε γίνη πατέρας και ωστόσο του επέτρεψε ν’ αποκτήση τρεις γυιους και να μεγαλώσουν αυτοί, να νυμφευθούν και να ενωθούν με τον πατέρα τους κάνοντας τις απαιτούμενες προετοιμασίες για να επιζήσουν από την απειλή του κατακλυσμού.—Γένεσις 5:32· 7:11.
ΟΙ ΝΕΦΙΛΕΙΜ
25, 26. Πώς ωνομάσθηκαν οι απόγονοι που προήλθαν από τους γάμους αγγέλων και γυναικών και γιατί;
25 Οι ημέρες της επιμιξίας μεταξύ των γεμάτων πάθος ‘υιών του αληθινού Θεού’ και των γυναικών ήσαν μετρημένες. Αλλ’ ήταν δυνατόν να προέλθουν απόγονοι απ’ αυτή την ανάμιξι των φύσεων μεταξύ υλοποιημένων πνευμάτων και σαρκίνων θηλυκών πλασμάτων με δυνάμεις αναπαραγωγής; Η Γένεσις 6:4 απαντά σ’ αυτά ως εξής:
«Κατ’ εκείνας τας ημέρας ήσαν οι γίγαντες [Νεφιλείμ, ΜΝΚ] επί της γης, και έτι ύστερον αφού οι υιοί του Θεού εισήλθον εις τας θυγατέρας των ανθρώπων, και αύται ετεκνοποίησαν εις αυτούς· εκείνοι ήσαν οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί.»
26 Οι γυιοι αυτών των μικτών γάμων ήσαν μιγάδες και ελέγοντο Νεφιλείμ. Αυτό το όνομα σημαίνει «καταρρίπτοντες,» που δείχνει ότι αυτοί οι δυνατοί μιγάδες κατέρριπταν βίαια τους άλλους ή έκαναν τους πιο αδύνατους ανθρώπους να πέσουν. Πέρασε πολύς καιρός ώσπου να συλληφθούν και να γεννηθούν αυτοί οι Νεφιλείμ και κατόπιν να μεγαλώσουν και ν’ αρχίσουν τη βίαιη πορεία των. Επειδή αυτοί ήσαν μιγάδες, κανονικά δεν μπορούσαν να αναπαραγάγουν το μικτό είδος των.
27. Τι ήταν εκείνο που ο Θεός είχε σκοπό να εξαλείψη από προσώπου της γης και γιατί;
27 Η ανθρώπινη οικογένεια δεν ωφελήθηκε από την τόσο στενή, ανάμιξι των απειθών υλοποιημένων ‘υιών του αληθινού Θεού’ με ανθρώπους. «Και είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας. Και μετεμελήθη ο Ιεχωβά ότι εποίησε τον άνθρωπον επί της γης· και ελυπήθη εν τη καρδία αυτού. Και είπεν ο Ιεχωβά, Θέλω εξαλείψει τον άνθρωπον, τον οποίον εποίησα, από προσώπου της γης· από ανθρώπου έως κτήνους, έως ερπετού, και έως πτηνού του ουρανού· επειδή μετεμελήθην ότι εποίησα αυτούς. Ο δε Νώε εύρε χάριν ενώπιον του Ιεχωβά.» (Γένεσις 6:5-8, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά λυπήθηκε διότι ο άνθρωπος τον οποίον είχε δημιουργήσει έπεσε τόσο χαμηλά ηθικώς και πνευματικώς. Ήταν λυπηρό να έχη ανθρώπους στη γη με τόσο εκφυλισμένη προσωπικότητα. Αυτοί ήσαν εκείνοι τους οποίους εσκόπευε να εξαλείψη από τη γη, αλλ’ όχι την ανθρώπινη φυλή, της οποίας ο Νώε αποτελούσε ένα δίκαιο μέλος.
28. Γιατί μπορούμε σήμερα να είμεθα ευγνώμονες που αποφάσισε ο Θεός να τερματίση την προκατακλυσμιαία κατάστασι της βίας στη γη;
28 Σε έντονη αντίθεσι με τον Νώε και την οικογένειά του, «διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης.» (Γένεσις 6:11, 12) Εκείνες τις μέρες πριν από τον κατακλυσμό, ο κόσμος της ανθρωπότητος είχε μπη σ’ έναν αιώνα βίας. Σήμερα, και μάλιστα από το έτος 1914 μ.Χ., το έτος το οποίο εξερράγη ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος με όλη του τη βιαιότητα, ο κόσμος έχει μπη σ’ έναν «αιώνα βίας,» όπως τον ονομάζουν οι παρατηρηταί του. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, κάλιστα να ρωτήσωμε, Ποια θα ήταν σήμερα η κατάστασις του κόσμου, αν ο Παντοδύναμος Θεός άφηνε εκείνον τον «αιώνα της βίας» πριν από τον Κατακλυσμό να συνεχισθή χωρίς διακοπή; Και μόνον η σκέψις για το ποιες θα ήσαν οι πιθανότητες, μας κάνει να φρίττωμε. Πολύν καιρό πριν από τώρα η γη θα ήταν ένας τόπος πολύ επικίνδυνος για να ζη κανείς σ’ αυτόν. Μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες που αποφάσισε ο Θεός να θέση τέρμα σ’ εκείνον τον προκατακλυσμιαίο «αιώνα της βίας.»
ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ, ΜΙΑ ΦΥΛΗ ΕΠΙΖΗ
29. Οι οδηγίες του Ιεχωβά στον Νώε ενηρμονίζοντο με ποιον σκοπό του Θεού για τη γη;
29 Ο Ιεχωβά Θεός ενέμεινε στον αρχικό του σκοπό να γεμίση τη γη στην οποία θα επικρατούν Παραδεισιακές συνθήκες, με τους απογόνους του πρώτου ανθρώπου και της γυναικός του. Επίσης, έπρεπε να διαφυλαχθή η γενεαλογική γραμμή που θα ωδηγούσε στην έλευσι του Μεσσία. Σύμφωνα με αυτό, ο Ιεχωβά ωδήγησε τον ευπειθή Νώε να κατασκευάση μια κιβωτό (δηλαδή, ένα πλωτό κιβώτιο) που θα ήταν τόσο μεγάλη ώστε να περιλάβη τον Νώε, την οικογένειά του και βασικά είδη των χερσαίων ζώων και πτηνών του ουρανού όπως είναι το περιστέρι και ο κόρακας. Κανένας χώρος μέσα στην κιβωτό δεν κατελήφθη από κάποια ατμομηχανή ή πετρελαιομηχανή και καύσιμα εφόδια για να προωθηθή η κιβωτός· η κιβωτός απλώς επέπλεε με τους ζωντανούς ενοίκους της και με τρόφιμα επαρκή για ένα έτος ή περισσότερο.—Γένεσις 6:13-7:18.
30. Για να γίνη ένας τέτοιος κατακλυσμός στον πλανήτη, ποια ήταν η φυσική κατάστασις στη γη και γύρω απ’ αυτήν μετά τη δεύτερη δημιουργική «ημέρα»;
30 Για να εννοήσωμε τις δυνατότητες ενός τέτοιου κατακλυσμού που εκάλυψε όλον τον πλανήτη, πρέπει να λάβωμε μια εικόνα της καταστάσεως των πραγμάτων που σχετίζονται με την υδρόγειο σφαίρα μας συνολικά. Στην επιφάνειά της υπήρχαν γήινοι όγκοι μεγάλοι και μικροί που εξείχαν από τις θάλασσες. Πάνω απ’ όλους αυτούς υπήρχε ένας θόλος, το στερέωμα, που περιείχε τον αέρα τον οποίον ανέπνεαν οι άνθρωποι και τα άλλα ζώα. Αλλά πέρα απ’ αυτό υπήρχε ένα βαθύ υδάτινο επικάλυμμα που περιέβαλλε τη γη σαν ένα σπάργανο και το οποίο ο Δημιουργός έκαμε ν’ ανυψωθή και να φθάση σ’ ένα επιστημονικά ακριβές ύψος τη δεύτερη δημιουργική «ημέρα.» Εκεί παρέμεινε αιωρούμενο σαν ένα περικάλυμμα γύρω από τη γήινη σφαίρα, για να καταρρεύση πάλι στη γη μόνο σύμφωνα με τον σκοπό του Δημιουργού και την προσταγή Του. (Γένεσις 1:6-8) Ένας θεόπνευστος Βιβλικός σχολιαστής του πρώτου αιώνος μ.Χ. το περιέγραψε ωραία αυτό λέγοντας: «Με τον λόγον του Θεού οι ουρανοί έγειναν έκπαλαι και η γη συνεστώσα εξ ύδατος και δι’ ύδατος.»—2 Πέτρου 3:5.
31, 32. Τι έδειχνε το ημερολόγιο της κιβωτού του Νώε σχετικά με τον κατακλυσμό;
31 Ο παγκόσμιος κατακλυσμός δεν αποτελεί μύθον που προέρχεται από Βαβυλωνιακές πηγές. Είναι ένα ιστορικό γεγονός που έχει αφήσει τα αποτελέσματά του στη γη μέχρι σήμερα. Είχε χρονολογηθή και συνέβη στον ωρισμένο του καιρό. Σύμφωνα με το ημερολόγιο της κιβωτού του Νώε, ο κατακλυσμός άρχισε τη δεκάτη εβδόμη ημέρα του δευτέρου μηνός του σεληνιακού έτους, στο εξακοσιοστό έτος της ηλικίας του.
32 Έπειτα ο Νώε έγραψε στο ημερολόγιο τη διάρκεια της βροχοπτώσεως που συνεχίσθηκε σαράντα μέρες. Ακόμη και οι κορυφές των τότε βουνών είχαν καλυφθή ώστε ήσαν κάτω από τα νερά δεκαπέντε πήχεις. Τη δεκάτη έβδομη ημέρα του εβδόμου σεληνιακού μηνός η κιβωτός κάθισε επάνω στο όρος Αραράτ. Με τη δύναμι του Δημιουργού σχηματίσθηκαν νέες λεκάνες στον εξωτερικό φλοιό της γήινης σφαίρας για ν’ απορροφηθούν τα νερά του κατακλυσμού. Την πρώτη ημέρα του πρώτου μηνός του νέου σεληνιακού έτους ετελείωσε η απορρόφησις των υδάτων. Την εικοστή εβδόμη ημέρα του δευτέρου μηνός του νέου σεληνιακού έτους, δηλαδή μετά από ένα σεληνιακό έτος και δέκα μέρες αφ’ ότου άρχισε ο κατακλυσμός, ο Θεός είπε στον Νώε να βγη από την κιβωτό και να βγάλη επίσης και όλα τα ζώα που ήσαν μέσα.—Γένεσις 7:11-8:19.
33. Τι χάθηκε στον Κατακλυσμό και τι επέζησε;
33 Έτσι, κάτω από θεία προστασία, η ανθρώπινη φυλή που προήρχετο από τον Αδάμ επέζησε από τον παγκόσμιο κατακλυσμό και τελείωσε ένας ασεβής κόσμος, δηλαδή ένας κόσμος ασεβών ανθρώπων. Αυτό εσήμαινε επίσης ότι εκείνοι οι κακόφημοι μιγάδες Νεφιλείμ κατεστράφησαν, επειδή αυτοί ήσαν από σάρκα όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Ο Βιβλικός σχολιαστής του πρώτου αιώνος το περιγράφει αυτό πολύ καλά με απλή κατανοητή γλώσσα, λέγοντας:
«Και εάν [ο Θεός] τον παλαιόν κόσμον δεν εφείσθη, αλλά φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών εφύλαξεν όγδοον τον Νώε, κήρυκα της δικαιοσύνης, . . . διά των οποίων (υδάτων) ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος.»—2 Πέτρου 2:5· 3:6.
34. Κατά τον Μωυσή, τι συνέβη στα ζώντα πλάσματα της γης και σ’ εκείνα που ήσαν στην κιβωτό;
34 Αυτό συμφωνεί με τη δήλωσι του προφήτου Μωυσέως: «Εκ πάντων των όντων επί της ξηράς, πάντα όσα είχον πνοήν ζωής εις τους μυκτήρας αυτών, απέθανον. Και εξηλείφθη παν το υπάρχον επί του προσώπου της γης, από ανθρώπου έως κτήνους, έως ερπετού και έως πτηνού του ουρανού, και εξηλείφθησαν από της γης· έμενε δε μόνον ο Νώε, και όσα ήσαν μετ’ αυτού εν τη κιβωτώ. Και εκραταιούντο τα ύδατα επί της γης εκατόν πεντήκοντα ημέρας.»—Γένεσις 7:22-24.
35. Αν δεν θέλωμε να φυλαχθούμε για την ‘κακή ημέρα’ της εκτελέσεως της θείας κρίσεως, τι πρέπει να κάμωμε τώρα, όπως ο Νώε;
35 Αυτός ο κατακλυσμός σε παγκόσμια κλίμακα ήταν πραγματικά μια «επέμβασις του Θεού.» Δείχνει με δραματικό τρόπο κάτι που οφείλομε εμείς σήμερα να το πάρωμε στα σοβαρά. Τι δείχνει; «Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερώνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως, διά να κολάζωνται.» (2 Πέτρου 2:9, ΜΝΚ) «Ο Ιεχωβά έκαμε τα πάντα δι’ εαυτόν, έτι και τον ασεβή διά την ημέραν την κακήν.» (Παροιμίαι 16:4, ΜΝΚ) Αν λοιπόν, εμείς δεν επιθυμούμε να φυλαχθούμε για την ‘κακή ημέρα’ που πλησιάζει γοργά, την «ημέραν» που καθώρισε ο Ιεχωβά για την εκτέλεσι των δικαίων του κρίσεων εναντίον όλων των αδίκων στη γη, είμεθα υποχρεωμένοι να ‘περιπατούμε με τον Θεό,’ όπως έκαμε ο Νώε και να συμμορφωνώμεθα με τον σκοπόν του.
36. (α) Στον Κατακλυσμό, τι συνέβη στους Νεφιλείμ; (β) Επίσης, τι συνέπειες υπέστησαν οι απειθείς ‘υιοί του αληθινού Θεού;’
36 Στον Κατακλυσμό εξετελέσθη θεία κρίσις όχι μόνον εναντίον των αδίκων ανθρώπων και των Νεφιλείμ, αλλά και των απειθών ‘υιών του Θεού’ οι οποίοι επίσης έλαβον πείραν κρίσεως εναντίον των της οποίας ήσαν άξιοι. Είναι αλήθεια ότι όταν ο Κατακλυσμός εκάλυψε όλη τη γη, οι ‘υιοί του αληθινού Θεού’ εγκατέλειψαν τις συζύγους των και τις οικογένειές των, απέβαλαν τα υλικά σώματά τους και δεν πνίγηκαν. Αλλά τι συνέβη όταν επέστρεψαν στην πνευματική τους κατάστασι, που ήταν ο κατάλληλος τόπος διαβιώσεώς των; Ανέλαβαν τότε την προηγούμενη στενή σχέσι που είχαν με τον Θεό; Ήταν η σχέσις των μαζί του η ίδια όπως πριν; Εξακολούθησαν να είναι στην αγία ουράνια οργάνωσι ως ‘υιοί του αληθινού Θεού;’ Όχι· αλλά σ’ αυτά τα απειθή πνευματικά πλάσματα βλέπομε την αρχή των ‘δαιμονίων’ (εκτός από τον Σατανά ή Διάβολο) για τα οποία ομιλεί ο Μωυσής. (Δευτερονόμιον 32:17· επίσης Ψαλμός 106:37) Αλλά οι Βιβλικοί σχολιασταί του πρώτου αιώνος αναφέρουν πιο συγκεκριμένα ειδικά πώς αντιμετώπισε ο Ιεχωβά Θεός αυτά τα απειθή πνευματικά πλάσματα, λέγοντας:
«Και αγγέλους, οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτών αξίαν αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον, εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους διά την κρίσιν της μεγάλης ημέρας.» (Ιούδας 6) «Τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, τα οποία ηπείθησαν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενε ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι’ ύδατος.» (1 Πέτρου 3:19, 20) «Ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας, άλλα ρίψας αυτούς εις τον τάρταρον δεδεμένους με αλύσεις σκότους, παρέδωκε διά να φυλάττωνται εις κρίσιν.»—2 Πέτρου 2:4.
37. Ποια ήταν η κατάστασις των ‘απειθών υιών του αληθινού Θεού’ όταν επέστρεψαν στο πνευματικό βασίλειο;
37 Με το να αποβάλουν οι απειθείς ‘υιοί του αληθινού Θεού’ τα υλικά των σώματα και να επιστρέψουν στο πνευματικό βασίλειο δεν μετασχηματίσθηκαν πάλι σε αγίους αγγέλους. Αυτοί βρέθηκαν με το μέρος του Σατανά του Διαβόλου, του αρχικού στασιαστού εναντίον του Ιεχωβά Θεού. Δεν ήσαν πια κατάλληλοι να έχουν μια θέσι στην όμοια με σύζυγο ουράνια οργάνωσι των αγίων ευπειθών ‘υιών του αληθινού Θεού.’ Γι’ αυτόν τον λόγον υποβιβάσθηκαν σε ‘δαιμόνια.’ Η χαμηλή αυτή ταπεινωτική και ατιμωτική κατάστασις χαρακτηρίσθηκε πολύ κατάλληλα ως Τάρταρος. Η Συριακή Μετάφρασίς της Βίβλου την χαρακτηρίζει ως «τους πιο βαθείς τόπους.» (Βλέπε επίσης Ιώβ 40:15· 41:23 στην Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα) Τα απειθή αυτά πνεύματα δεν απολαμβάνουν πια πνευματική διαφώτισι όπως έκρινε κατάλληλο ο Θεός να χαρίση στους πιστούς αγγελικούς υιούς του. Έτσι, αυτοί βυθίσθηκαν σε πυκνό σκοτάδι και κρατήθηκαν εκεί σαν να ήσαν δεμένοι «με παντοτεινά δεσμά,» φυλαττόμενοι «διά την κρίσιν της μεγάλης ημέρας.» Δεν μπορούν, λοιπόν, αυτοί να δώσουν πνευματική διαφώτισι στην ανθρωπότητα.
38. Τίνος ‘σπέρμα’ έγιναν τα απειθή αυτά πνεύματα και πώς ενεργούν για εξαπάτησι και υποδούλωσι του ανθρώπου;
38 Αυτά τα απειθή πνεύματα έγιναν το αόρατο «σπέρμα» του Μεγάλου Όφεως, Σατανά του Διαβόλου. Το γεγονός ότι αυτά τα πνεύματα ρίφθηκαν στο Ταρταρικό σκότος μαζί με τον Σατανά τον Διάβολο, δεν αποτελούσε συντριβή της κεφαλής του όφεως από το υποσχεμένο σπέρμα της ουρανίας ‘γυναικός’ του Θεού. Το άγιο «σπέρμα» δεν είχε παραχθή ακόμη κι’ εκείνα τα φυλακισμένα πονηρά πνεύματα ανυπομονούσαν να γνωρίσουν ποιο θα ήταν αυτό το «σπέρμα» για να ενωθούν στο κέντημα της «πτέρνας» του. (Γένεσις 3:15) Γι’ αυτόν τον λόγο τα πονηρά αυτά πνεύματα κάτω από τον Σατανά, τον αρχηγό τους, ευρίσκοντο κοντά στους ανθρώπους για να τους απατήσουν και να τους στρέψουν εναντίον του ‘σπέρματος’ όταν θα ήρχετο. Προσπαθούν να επικοινωνούν με τους ανθρώπους μέσω των πνευματιστικών μέντιουμ, επειδή δεν τους επιτρέπεται πια να παίρνουν σάρκινα σώματα. Διατείνονται ότι είναι «ασώματες ψυχές» πεθαμένων ανθρώπων. Βασανίζουν ή πολιορκούν και ενοχλούν ασθενούς χαρακτήρος άτομα και καταλαμβάνουν μάλιστα άτομα που υποκύπτουν εύκολα σ’ αυτούς. Ο προφήτης Μωυσής ενεπνεύσθη να προειδοποιήση τον λαό του Θεού να φυλαχθή από οποιαδήποτε σχέσι μ’ αυτούς τους δαιμονικούς εχθρούς του Θεού. (Δευτερονόμιον 18:9-13) Φυλαχθήτε λοιπόν από τον πνευματισμό!
39. Εφόσον δεν πρέπει να στραφούμε στους δαίμονας, σε τι πρέπει να στραφούμε για πνευματική διαφώτισι;
39 Αν επιθυμούμε να λάβωμε διαφώτισι για τον ‘αιώνιο σκοπό’ του Ιεχωβά Θεού, είναι ανάγκη ν’ αποφεύγωμε αυτές τις πνευματιστικές δυνάμεις του σκότους που τυφλώνουν τους περισσοτέρους ανθρώπους ως προς την αλήθεια του Θεού. Ο γραπτός Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, αποτελεί το μέσον της πνευματικής διαφωτίσεώς μας, σύμφωνα με τους θεόπνευστους λόγους του ψαλμωδού ο οποίος είπε στον Ιεχωβά Θεό: «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.»—Ψαλμ. 119:105.
40. Παρά την ανταρσία ανθρώπων και αγγέλων, τι αποδεικνύει την πιστότητα της ουρανίας οργανώσεως του Θεού και την συνεργασία της;
40 Στο φως του Λόγου του Θεού ανατρέξαμε για τα πρώτα 1.656 χρόνια της υπάρξεως του ανθρώπου στη γη, από τη δημιουργία του Αδάμ έως τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Παρά την ανταρσία αγγέλων και ανθρώπων, ο αναλλοίωτος Θεός ενέμεινε στον αρχικό του σκοπό εν σχέσει με το ανθρώπινο γένος στη γη. Μολονότι άγνωστοι αριθμοί αγγέλων υπέκυψαν σε ιδιοτελή επιθυμία και αμάρτησαν και χρειάσθηκε ν’ αποβληθούν από την όμοια με σύζυγο ουράνια οργάνωσι, αυτοί δεν συγκρίνονται μ’ εκείνους που παρέμειναν πιστοί στον Θεό μέσα στην αγία του οργάνωσι, σαν μια πιστή σύζυγος σ’ ένα στοργικό σύζυγο. Ύστερα από χιλιετηρίδες ο προφήτης Δανιήλ είδε σε όραμα εκατό εκατομμύρια πιστούς αγγέλους που εξακολουθούσαν να υπηρετούν τον Ύψιστο Θεό, ‘τον Παλαιόν των Ημερών.’ (Δανιήλ 7:9, 10) Αυτή η ουράνια ‘γυναίκα,’ η μελλοντική μητέρα του προειπωμένου «σπέρματος,» ήλθε σε «έχθρα» με τον Μεγάλον Όφιν, τον Σατανά ή Διάβολο, και το «σπέρμα» του. Ήταν σταθερά αποφασισμένη να συνεργασθή με τον Ιεχωβά Θεό στην πραγματοποίησι του σκοπού του που τώρα έκαμε γνωστό, δηλαδή να παραγάγη το «σπέρμα» στον ωρισμένο του καιρό.
41. Ποιο σημείο εσκόπευε μοχθηρά ν’ αποδείξη ο Σατανάς ενώπιον όλης της κτίσεως και επέτυχε πλήρως και πριν από τον Κατακλυσμό;
41 Στη γη και στον Παράδεισο της Εδέμ, ο Αδάμ και η Εύα με τη δημιουργία τους σε ανθρώπινη τελειότητα είχαν γίνει το ορατό μέρος της παγκοσμίου οργανώσεως του Ιεχωβά. Κάτω από δοκιμασία δεν ετήρησαν την ακεραιότητά τους απέναντι στον Δημιουργό τους, τον ουράνιο Πατέρα τους. Επειδή καταδικάσθηκαν σε θάνατο, εξεδιώχθησαν από την παγκόσμια οργάνωσι του Ιεχωβά και έπαυσαν να θεωρούνται ως τέκνα Του. Αλλά τι θα πούμε για τους απογόνους των; Αν κρίνωμε από τους παραβάτας Αδάμ και Εύα, οι απόγονοί των, που γεννήθηκαν ατελείς και κληρονόμησαν αμαρτία, δεν θα μπορούσαν να τηρήσουν ακεραιότητα στον Δημιουργό κάτω από δοκιμασία και πίεσι από τον Μεγάλον Όφιν, Σατανά τον Διάβολο. Προφανώς, ο Σατανάς ή Διάβολος είχε σκοπό ν’ αποδείξη ενώπιον όλης της κτίσεως στον ουρανό και στη γη ότι κανένας δεν θα τηρούσε ακεραιότητα. Το απέδειξε αυτό, ακόμη και πριν από τον Κατακλυσμό; Η Βιβλική ιστορία που εκφράζει τη θεία άποψι πάνω σ’ αυτό το θέμα δείχνει τουλάχιστον ότι τρεις άνθρωποι ετήρησαν την ακεραιότητά τους, δηλαδή, ο Άβελ, ο Ενώχ και ο Νώε.
42, 43. (α) Τι απέδειξαν οι περιπτώσεις του Άβελ, του Ενώχ και του Νώε; (β) Πώς ήταν ακριβής η πρόβλεψις του Ιεχωβά ως προς την παροχή περαιτέρω αποδείξεων;
42 Οι τρεις εκείνοι πιστοί θεοσεβείς άνθρωποι υπεστήριξαν την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά του Δημιουργού των. Απέδειξαν ότι ο Σατανάς ο Διάβολος, είναι ένας αλαζονικός ψεύτης, που ισχυρίζεται ότι ο Παντοκράτωρ Θεός δεν μπορεί να θέση κανέναν άνθρωπο στη γη, ο οποίος, ακόμη και σ’ ένα Παραδεισιακό περιβάλλον, θα τηρήση ακεραιότητα στον Ιεχωβά όταν εκτεθή στους πειρασμούς και στις πιέσεις του Σατανά ή Διαβόλου. Οι περιπτώσεις του Άβελ, του Ενώχ και του Νώε αποδεικνύουν ότι ο Θεός, ο Δημιουργός, ήταν δικαιολογημένος ν’ αφήση την ανθρώπινη φυλή, που προήλθε από τον αμαρτωλό Αδάμ και την Εύα, να συνεχίση την ύπαρξί της στη γη. Εκτός από τον Άβελ, τον Ενώχ και τον Νώε και άλλοι άνδρες καθώς και γυναίκες ήταν βέβαιο ότι θα ενεφανίζοντο, καθώς η ανθρώπινη ζωή στην γη θα συνεχίζετο έξω από τον Παράδεισο, συσσωρεύοντας έτσι κι’ άλλες αποδείξεις κατά του ψεύδους και της συκοφαντίας που εξαπολύει ο Διάβολος εναντίον του Θεού.
43 Η πρόβλεψις του Ιεχωβά ήταν ακριβής και ο σκοπός του ασφαλώς επρόκειτο να επιτύχη. Ο Μεσσιανικός του σκοπός που είχε αναγγελθή παρουσία του Μεγάλου Όφεως στον κήπο της Εδέμ, έδωσε πρόσθετη δύναμι στον αρχικό σκοπό του Θεού και επεβεβαίωσε την εκπλήρωσί του. Η παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά στη γη, όπως αποδείχθηκε με τόσο ισχυρό τρόπο στον παγκόσμιο κατακλυσμό, ποτέ δεν θα παύση ν’ ασκήται στο ανθρώπινο γένος.