Ο Γάμος—Μια Διάταξις Τιμώμενη στον Λόγο του Θεού

«Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας.»—Εβρ. 13:4.

 1. Πώς αντέδρασε ο Αδάμ όταν είδε για πρώτη φορά τη γαμήλιο σύντροφο του, και γιατί μπορούσε ο γάμος, τους να τους φέρη ατελεύτητη χαρά;

Ο ΓΑΜΟΣ ενός ανδρός και μιας γυναικός πρέπει να είναι μια πολύ ευτυχισμένη περίστασις. Έτσι ήταν και για το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος. Ο Αδάμ, προφανώς μετά από λίγο καιρό αναμονής, όταν τελικά είδε τη γυναίκα που επρόκειτο να είναι ο γαμήλιος σύντροφος του, ανεφώνησε ποιητικά: «Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου.» (Γέν. 2:23) Όλη η έγγαμη ζωή των θα μπορούσε να είναι μια ζωή ατελεύτητης χαράς, διότι ο Δημιουργός των είχε λάβει κάθε πρόνοια για μια τέτοια ακριβώς ζωή.

 2. (α) Μπορεί ο γάμος να είναι πηγή ευτυχίας κάτω από ατελείς συνθήκες; (Παροιμ. 5:18) (2) Με τι αισθήματα συνδέουν τον γάμο τα εδάφια Ιερεμίας 7:34 και Ησαΐας 62:1, 5;

² Και τώρα ακόμη, κάτω από τις ατελείς συνθήκες που προέρχονται από την απόρριψι της υπέρτατης κυριαρχίας του Θεού εκ μέρους του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους, ο γάμος μπορεί ακόμη να είναι μια πηγή γνησίας ευτυχίας όταν καταβάλλεται ειλικρινής προσπάθεια για την εφαρμογή των Γραφικών αρχών. Συχνά μνημονεύονται γάμοι στις Εβραϊκές και στις Ελληνικές Γραφές ως αντιπροσωπευτικές περιστάσεις ευτυχισμένων καιρών μεταξύ των δούλων του Θεού.(Γέν. 24:67· Άσμ. Ασμ. 3:11· Ιωάν. 3:29) Ο Ιεχωβά, προλέγοντας την ερήμωσι που επρόκειτο να επέλθη στην άπιστη Ιερουσαλήμ, είπε: «Θέλω παύσει από των πόλεων του Ιούδα και από των οδών της Ιερουσαλήμ την φωνήν της χαράς και την φωνήν της ευφροσύνης, την φωνήν του νυμφίου και την φωνήν της νύμφης· διότι η γη θέλει κατασταθή έρημος.» (Ιερεμ. 7:34) Η απουσία γάμων θα ήταν ένα χαρακτηριστικό της απωλείας της χαράς και της ευφροσύνης που θα επέφερε η ερήμωσις. Αντίθετα, ο προφήτης του Ιεχωβά, μιλώντας για την αποκατάστασι του Ισραήλ από την εξορία, είπε για την Ιερουσαλήμ ότι, «καθώς ο νέος νυμφεύεται με παρθένον, ούτως οι υιοί σου θέλουσι συνοικεί μετά σου.»—Ησ. 62:1, 5.

ΜΙΑ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΙΣ ΠΟΛΥ ΤΙΜΗΜΕΝΗ

 3. (α) Γιατί η κοίτη του γάμου πρέπει να τηρήται αμίαντος; (β) Ποιος είναι ο μόνος Γραφικός λόγος για διαζύγιο;

³ Λόγω της θείας προελεύσεως του γάμου και της φανερής ευλογίας του από τον Θεό, είναι εύκολο να διακρίνωμε γιατί ο Θεόπνευστος απόστολος έδωσε αυτή την προτροπή στους Εβραίους: «Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.» (Εβρ. 13:4) Υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος να τηρήται η κοίτη αμίαντος. Ο Ιησούς, αφού περιέγραψε τη δημιουργία του ανδρός και της γυναικός από τον Θεό, παρέθεσε κατόπιν τα λόγια του Θεού ως εξής: «Ένεκεν τούτου θέλει αφήσει άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα [αυτού], και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν.» Ετόνισε έτσι ότι τα λόγια που αναγράφονται στη Γένεσι 2:24 ελέχθησαν, όχι από τον Αδάμ, αλλά από τον Ιεχωβά Θεό. Ο Ιησούς συνεχίζοντας είπε ότι, λόγω αυτής της ενώσεως, «εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζη.» Εδήλωσε ότι ο μόνος λόγος για διαζύγιο που επιτρέπεται από τον Θεό είναι ο λόγος της ‘πορνείας.’ (Η λέξις πορνεία σημαίνει σεξουαλική διαστροφή σοβαρής μορφής μ’ ένα άλλο άτομο ή και με ζώο).—Ματθ. 19:3-9.

 4. Πώς θεωρεί ο Ιεχωβά Θεός την έλλειψι σεβασμού στη μονιμότητα της γαμήλιου διευθετήσεως;

⁴ Ο Ιεχωβά Θεός, λοιπόν, λαμβάνει πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τη στάσι που δείχνουν τα πλάσματα του σ’ αυτόν τον θείο θεσμό του γάμου. Πρέπει κατάλληλα ο γάμος να είναι μια μόνιμη, ισόβια ένωσις που διαλύεται μόνο με τον θάνατο ενός από τους γαμήλιους συντρόφους. (Ρωμ. 7:2, 3) Ο Θεός, προειδοποιώντας τους δούλους του στον Ισραήλ να μην πάρουν στα ελαφρά αυτή την ένωσι, είπε: «Ο Ιεχωβά εστάθη μάρτυς μεταξύ σου και της γυναικός της νεότητός σου, προς την οποίαν συ εφέρθης δολίως· ενώ αυτή είναι η σύζυγος σου και η γυνή της συνθήκης σου. . . . Προσέχετε εις το πνεύμα σας, και ας μη φέρηται μηδείς απίστως προς την γυναίκα της νεότητος αυτού. Διότι Ιεχωβά, ο Θεός του Ισραήλ, λέγει ότι μισεί τον αποβάλλοντα αυτήν.» (Μαλαχ. 2:14-16) Ναι, «τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός,» καθώς κι εκείνους που προσφεύγουν σε άδικα διαζύγια για να εκπληρώσουν ιδιοτελείς σκοπούς. Εκείνοι που εισέρχονται σε γαμήλιο ένωσι πρέπει επομένως να καταλάβουν πόσο σοβαρή και βαρεία ευθύνη αναλαμβάνουν. Ο Δημιουργός του γάμου αναμένει από τους δούλους του να τιμούν τον γάμο και να συμβάλλουν στο να τηρήται ο γάμος τίμιος.

 5. (α) Πώς πρέπει ένας Χριστιανός σύζυγος να μεταχειρίζεται τη σύζυγο του; (β) Με τι τρόπο η παράλειψις ενός συζύγου να μεταχειρίζεται καλά τη σύζυγο του επηρεάζει τη σχέσι του με τον Ιεχωβά Θεό;

⁵ Ο Ιεχωβά Θεός περιγράφει τη σύζυγο ενός ανδρός ως «συνεταίρο» του στο γαμήλιο συμβόλαιο. Οι Χριστιανοί σύζυγοι δεν μπορούν να τιμούν τον θεσμό του γάμου χωρίς να τιμούν τον γαμήλιο σύντροφο τους. Όπως συνεβούλευσε ο απόστολος Πέτρος, πρέπει ν’ αποδίδουν «τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον, και ως εις συγκληρονόμους της χάριτος της ζωής, δια να μη εμποδίζωνται αι προσευχαί σας.» (1 Πέτρ. 3:7) Ο Χριστιανός σύζυγος θα τιμήση αυτή τη σύντροφο του, όχι μόνο με το να της φέρεται με τρυφερό τρόπο, αλλά θα το κάμη αυτό ιδιαίτερα με το να δείχνη πιστότητα στη συζυγική ένωσι στην οποία μετέχει. Πρέπει πάντοτε να επιζητή να διαφυλάξη αυτή την ένωσι σαν μια ιερή ευθύνη. Αν με το να παραλείπη να δείχνη στη σύζυγο του την πρέπουσα λεπτότητα και συμπάθεια εμποδίζωνται οι προσευχές του, τότε πόσο περισσότερο θα εμποδίζωνται οι προσευχές του αν επιδίδεται σε κάποιο βαθμό απιστίας προς την σύντροφο του, δείχνοντας ακατάλληλο ενδιαφέρον για κάποιο άλλο άτομο έξω από την δική τους ένωσι. (Παροιμ. 5:15-21) Η μη επίδειξις καταλλήλου τιμής προς τη σύζυγο του σημαίνει ότι δεν τιμά τη διευθέτησι του γάμου και τον Πρωτουργό του γάμου. Αλλά ο σύζυγος τιμώντας αυτή τη διευθέτησι θ’ αγαπά τη σύζυγό του σαν το δικό του σώμα, και θα είναι πρόθυμος ακόμη και τη ζωή του να δώση προς χάριν της.—Εφεσ. 5:25, 28-33.

 6. (α) Τι απαιτεί ο Λόγος του Θεού από μια Χριστιανή σύζυγο; (β) Τι ευλογίες επέρχονται σε μια σύζυγο που ακολουθεί τη Γραφική συμβουλή;

⁶ Το ίδιο ισχύει και για τη Χριστιανή σύζυγο. Αυτή εκδηλώνει υποταγή στη συζυγική κεφαλή της όπως και η Χριστιανική εκκλησία «υποτάσσεται εις τον Χριστόν.» Δείχνει σ’ αυτόν, όχι απλώς σεβασμό, αλλά ‘φόβο’ σύμφωνα με το Κείμενο ή ‘βαθύ σεβασμό.’ (Εφεσ. 5:22-24, 33) Αν αυτός ο βαθύς σεβασμός την προφυλάσση από το να μιλή δυσφημιστικά σ’ αυτόν ή γι’ αυτόν, πόσο περισσότερο θα πρέπει να την προφυλάσση αυτός ο σεβασμός από το να δείχνη ακατάλληλο ενδιαφέρον για κάποιον έξω από τη συζυγική των ένωσι, ασχολούμενη σε ερωτοτροπίες οποιουδήποτε βαθμού. Ποτέ αυτή δεν μπορεί να τιμήση τον Θεό ατιμάζοντας τον σύζυγο της ή τη συζυγική των σχέσι. (Παροιμ. 2:16, 17) Αλλ’ αν αγαπά τον σύζυγο και τα τέκνα της, και είναι καθαρή και καλή νοικοκυρά, δείχνοντας ένα ‘πράο και ησύχιον πνεύμα,’ θα είναι πράγματι σαν ένα πολύτιμο κόσμημα και θ’ αποδίδη αίνο στον Ιεχωβά Θεό. Θα κερδίση την αμάραντη αγάπη του συζύγου της και θα συμβάλη στο να τον εκτιμούν οι όμοιοί του.—Παροιμ. 31:10-12, 23, 26-31· Τίτον 2:4, 5· 1 Πέτρ. 3:1-4.

ΕΠΙΚΥΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΒΙΒΛΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

 7. Τι αποκαλύπτουν οι Γραφές για τον τρόπο με τον οποίο εγκαθιδρύετο η γαμήλιος ένωσις στους αρχαίους χρόνους;

⁷ Στους Βιβλικούς χρόνους, πώς εβεβαιώνετο η συζυγική ένωσις; Ο γάμος ήταν πρωτίστως μια οικογενειακή ή φυλετική υπόθεσις. Δεν υπήρχε παρέμβασις από μια κοσμική κυβέρνησι, ούτε ενδιεφέροντο να εγκρίνεται ή να επικυρώνεται ο γάμος απ’ αυτή. Υπήρχαν, όμως, ωρισμένες διατυπώσεις. Οι συμφωνίες γάμων γενικά ετύγχαναν φροντίδος από τους αρχηγούς των οικογενειών. (Γέν. 34:4, 6, 8-10) Τουλάχιστον, ο μνηστήρ έπρεπε να ζητήση την έγκρισι του πατέρα της κόρης την οποία ζητούσε σε γάμο, όπως είχε κάμει ο Ιακώβ που αγάπησε τη Ραχήλ. (Γέν. 29:18-20) Θα μπορούσε να ζητηθή και η γνώμη του κοριτσιού, όπως έγινε όταν ο Ισαάκ ζήτησε τη Ρεβέκκα ως σύζυγο. (Γέν. 24:8, 58) Σύμφωνα με το έθιμο, επληρώνετο ένα νυμφικό τίμημα στον πατέρα, ο οποίος από τότε θα έχανε τις υπηρεσίες της θυγατρός του.—Γέν. 34:11, 12· Έξοδ. 22:16, 17.

 8. Στην αρχαιότητα, πώς εγίνετο δημοσίως γνωστό ότι ένας άνδρας και μια γυναίκα ήρχοντο σε κοινωνία γάμου;

⁸ Όπως είχε συμβή και στην Εδέμ, στους αρχαίους χρόνους δεν υπήρχε ιδιαίτερη τελετή ή ομιλία για την ιερολογία του γάμου, αλλ’ ο γαμπρός επήγαινε στο σπίτι της νύμφης και κατόπιν τη συνώδευε στον δρόμο προς το σπίτι του. Έτσι εδήλωνε δημοσία ότι την ελάμβανε ως γαμήλιο σύντροφο του. (Ματθ. 1:20, 24) Εκείνη πιθανώς έκανε ιδιαίτερη προετοιμασία, ελούετο και χρησιμοποιούσε αρωματικό έλαιο, και ίσως φορούσε μια λευκή εσθήτα, κάποιο άλλο εξωτερικό ένδυμα και στολίδια ή κοσμήματα. (Ψαλμ. 45:13-15· Ησ. 49:18· 61:10· Ιερεμ. 2:32) Οι δρόμοι ήσαν συχνά γεμάτοι από κόσμο που ήθελε να δη τους νεονύμφους, ιδιαίτερα μάλιστα οι νεαρές παρθένες έδειχναν ζωηρό ενδιαφέρον και συγκίνησι για τον γάμο. (Ιερεμ. 7:34· Ματθ. 25:1-6) Η άφιξις του γαμπρού στο σπίτι του ακολουθείτο από ένα γαμήλιο συμπόσιο με πολλούς προσκεκλημένους που μετείχαν στη χαρά, και οι οποίοι μάλιστα φορούσαν και ιδιαίτερο ένδυμα για την περίπτωσι.—Γέν. 29:22· Ματθ. 22:2, 3, 11· 25:10.

 9. Ποιος πρέπει να είναι ο πιο σοβαρός λόγος που υποκινεί τους συντρόφους να μείνουν πιστοί στη γαμήλια διευθέτησι και γιατί;

⁹ Με όλα αυτά τα μέσα ο γαμπρός και η νύμφη γνωστοποιούσαν φανερά την είσοδο τους σε γαμήλιο συμφωνία και την ανάληψι των ευθυνών που συνεπάγονται. Στους μετέπειτα χρόνους φαίνεται ότι ετηρούντο γραπτά αρχεία των γάμων. Αλλά πιο σπουδαίο από την μαρτυρία των άλλων ανθρώπων για την ένωσί τους, ήταν το γεγονός ότι το ζεύγος έπρεπε να είναι ενήμερο της γνώσεως που έχει ο Ιεχωβά Θεός για τη συμφωνία και την ένωσι στην οποία εισήλθαν. Αυτό το γεγονός έπρεπε να είναι η πρώτιστη και η πιο ισχυρή δύναμις που θα τους υποκινούσε να μείνουν πιστοί ο ένας στον άλλον. Έπρεπε να τους κάνη ν’ αγωνίζωνται για να τηρήσουν τον γάμο τους αμίαντο και να τους υποκινήση να δείχνουν επίσης βαθειά εκτίμησι για τους γάμους όλων των άλλων.—Παράβαλε Γένεσις 20:1-7· 39:7-9· Ιώβ 31:9-12· Παροιμίαι 6:23-35.

Η ΕΝΤΙΜΗ ΧΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΣΤΗΣΗ ΘΕΙΕΣ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΕΙΣ

10, 11. Πώς τα χαρακτηριστικά της μνηστείας και του γάμου στους αρχαίους χρόνους παριστάνουν τη σχέσι του Ιησού Χριστού με τους συντρόφους της Βασιλείας του;

¹⁰ Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του γάμου χρησιμοποιούνται ωραία στον Λόγο του Θεού για να παραστήσουν και να συμβολίσουν την ένωσι που υπάρχει μεταξύ του Υιού του Θεού και εκείνων που γίνονται σύντροφοι του στη Βασιλεία. (Αποκάλ. 21:2, 9, 10) Όσο γι’ αυτή την τάξι της ‘νύμφης,’ που αποτελείται από τους κεχρισμένους ακολούθους του Ιησού, η Αγία Γραφή τονίζει ότι ο Πατήρ, ο Ιεχωβά Θεός, είναι εκείνος που εκλέγει αυτή την τάξι για τον Υιό του και ότι αυτοί αγοράσθηκαν μ’ ένα τίμημα πολύ μεγάλης αξίας, με τη ζωή αυτού του Υιού που έγινε ο πνευματικός των σύζυγος και των οποίων η αγάπη ήταν αρκετά μεγάλη για να τον υποκινήση να πεθάνη χάριν αυτών. (Ιωάν. 13:1· Εφεσ. 5:25-27) Όπως είχε ζητηθή η γνώμη της Ρεβέκκας, έτσι και αυτοί εκφράζουν την προθυμία τους ν’ ακολουθήσουν «το Αρνίον όπου αν υπάγη.» (Αποκάλ. 14:1, 4) Ενόσω είναι στη γη θεωρούν τους εαυτούς των μνηστευμένους και ζητούν να διατηρηθούν όπως μια ‘αγνή παρθένος,’ αμόλυντοι από τον κόσμο και αδιάρρηκτοι στην αφοσιωμένη πιστότητα των. (2 Κορ. 11:2) Διατηρούν αυτή την πιστότητα στον Χριστό Ιησού κάτω από τις πιο σκληρές δοκιμασίες και τους πιο ύπουλους πειρασμούς. Αυτοί ενδύονται μια νέα προσωπικότητα που αντανακλά τις ωραίες ιδιότητες του ουρανίου Νυμφίου των, και με τις δίκαιες πράξεις των διατηρούν μια καθαρή ταυτότητα, σαν ένα καθαρό λευκό ένδυμα.—Κολ. 3:9, 10, 12-14· Αποκάλ. 19:7, 8.

¹¹ Στον ωρισμένο καιρό ο νυμφίος, που είναι τώρα ουράνιος Βασιλεύς, θα έλθη για να τους παραλάβη σε ουράνιες κατοικίες, με αποτέλεσμα ένα ευφρόσυνο συμπόσιο. (Ιωάν. 14:2, 3· Αποκάλ. 19:9) Με την καθιέρωσι της Αναμνήσεως του θανάτου του είπε στην πραγματικότητα τα εξής στην τάξι της νύμφης του: ‘Ποτέ μη με λησμονήσετε και ποτέ μην παύσετε να με αγαπάτε. Μην ξεχνάτε ότι εγώ έδωσα για σας τη ζωή μου.’ (1 Κορ. 11:25, 26) Αυτοί, όταν τελικά ενωθούν με τον Υιό του Θεού, θ’ αποτελέσουν μια συντροφιά μ’ αυτόν, μετέχοντας υποτακτικά στο προνόμιο της επεκτάσεως της Βασιλικής του κυριαρχίας και των ωφελημάτων προς τους ανθρώπους που θα γίνουν τέκνα του Βασιλέως.—Αποκάλ. 5:9, 10· 20:4, 5· Παράβαλε Ησαΐας 9:6, 7.

12. Γιατί οι σχέσεις μεταξύ του Ιησού Χριστού και των κεχρισμένων ακολούθων του πρέπει να είναι ένα ισχυρό κίνητρο για τους ανθρώπους να διατηρούν έντιμο τον γάμο;

¹² Ο Θεός έκρινε έτσι κατάλληλο να παραστήση πράγματα μεγίστης σπουδαιότητος σε μας μέσω αυτών των χαρακτηριστικών του γάμου. Αυτό παρέχει άλλο ένα ισχυρό λόγο για μας να δώσωμε την πρέπουσα τιμή στον γάμο. Αν αποτύχωμε να το κάνωμε αυτό, στην πραγματικότητα, δεν δείχνομε σεβασμό για τη σχέσι μεταξύ του Χριστού Ιησού και των κεχρισμένων ακολούθων του, καθώς και για τις ευλογίες που θα φέρη η καρποφόρος σχέσις των στην ανθρωπότητα συνολικά.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΙΣ ΓΙΑ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

13. (α) Ενεθάρρυναν ποτέ οι νόμοι του Ιεχωβά το διαζύγιο; (β) Ως προς τον γάμο, τι μπορούμε να μάθωμε από τις σχέσεις του Ιεχωβά με τον αρχαίο Ισραήλ;

¹³ Είναι αλήθεια ότι στους νόμους του Ιεχωβά έχει ληφθή πρόνοια για διαζύγιο. Ο Θεός όμως τονίζει ότι πουθενά δεν υποστηρίζει αυτή την πράξι, αλλ’ αντιθέτως κάνει μια γνήσια και καρτερική προσπάθεια να διατηρήση τον γάμο άθικτο. Χρησιμοποιώντας πάλι τον γάμο με μια μεταφορική έννοια, ο Ιεχωβά παρέστησε τον εαυτό του ως νυμφευμένο με το έθνος Ισραήλ μέσω μιας διαθήκης μ’ αυτόν. (Ιερεμ. 31:31, 32) Αυτός τους είχε εξαγοράσει από τη δουλεία στην Αίγυπτο. (Δευτ. 9:26) Στη σχέσι του με τον Ισραήλ, ο Ιεχωβά ήταν πάντοτε πιστός· ποτέ δεν έστρεψε τη στοργή του σε άλλα έθνη ούτε συνήψε σχέσεις μ’ αυτά. Ακόμη και όταν ο Ισραήλ ως έθνος αποδείχθηκε στασιαστικό, ο Ιεχωβά δεν έσπευσε να το απορρίψη. Από αγάπη επέδειξε καταπληκτική ανοχή και μακροθυμία. Μόνο κατόπιν προσπαθείας αιώνων για τη διαφύλαξι της ενότητας ο Ιεχωβά τελικά ‘χωρίσθηκε’ από το έθνος που έγινε σαν μια μοιχαλίς σύζυγος.—Ησ. 50:1· Ιερεμ. 3:8.

14. Έχοντας υπ’ όψιν το παράδειγμα του Ιεχωβά στις σχέσεις τον με τον Ισραήλ, τι πρέπει να υποκινούνται να κάνουν τα έγγαμα ζεύγη;

¹⁴ Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να πη ότι ο Θεός ζητεί από μας εκείνο που αυτός ο ίδιος δεν θέλει να κάνη όταν μας προτρέπη να καταβάλωμε κάθε προσπάθεια για να διατηρήσωμε τον γάμο σε τιμή και να εργασθούμε να διαφυλάξωμε την γαμήλιο ένωσι. Ασφαλώς οποιοσδήποτε ζητούσε να βρη πρόφασι για διαζύγιο για ιδιοτελείς λόγους, ποτέ δεν θα μπορούσε να Τον ευαρεστήση. Ο σεβασμός, ο θαυμασμός και η αγάπη μας για τον Ιεχωβά, μαζί με την επιθυμία μας να έχωμε την εύνοια και την επιδοκιμασία του, πρέπει να μας υποκινούν ν’ αποφεύγωμε οτιδήποτε θα έφερνε τον γάμο μας ή τον γάμο οποιουδήποτε άλλου σε δυσφήμισι. Έτσι, δεν θα επιρρίψωμε μομφή στη διάταξι του γάμου την οποία ο Θεός χρησιμοποίησε σαν μέσον για να παραστήση τους τρόπους ενεργείας του και την επεξεργασία των σκοπών του.

ΑΜΙΑΝΤΗ Η ΚΟΙΤΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

15. Ποια είναι η Γραφική άποψις για τις συζυγικές οφειλές;

¹⁵ Ο γάμος έχει ως θεμελιώδη σκοπό του τη δημιουργία οικογενειών. (Γέν. 1:27, 28) Εν τούτοις, ο Λόγος του Θεού τονίζει ότι οι δούλοι του δεν είναι υποχρεωμένοι να περιορίζουν τις σεξουαλικές σχέσεις μόνο σε προσπάθειες γεννήσεως τέκνων. Αυτές οι σχέσεις μπορούν κατάλληλα να εκπληρώσουν συναισθηματικές και φυσικές ανάγκες και να είναι μια περιοδική πηγή τέρψεως για τους νυμφευμένους. (1 Κορ. 7:1-5) Σε διάφορα Γραφικά εδάφια το ερωτικό παιγνίδι που προηγείται από τη σεξουαλική σχέσι, παρουσιάζεται ως έντιμο. (Παροιμ. 5:18, 19· Γέν. 26:8, 9) Αλλά και οι σύντροφοι του γάμου ακόμη πρέπει να φυλάγωνται ώστε οι γαμήλιες σχέσεις των να μην εκφυλισθούν σε κάτι μολυσμένο. Εκεί θα μπορούσε να οδηγήση το πάθος αν αφεθή αχαλίνωτο και κυριαρχήση. Πώς;

16. Ποια διαγωγή στις στενές γαμήλιες σχέσεις πρέπει ν’ αποφεύγεται πρόκειται η ένωσις να παραμείνη έντιμη;

¹⁶ Οι διεστραμμένες πράξεις στις οποίες επιδίδονται οι ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι με τις πράξεις αυτές δεν κάνουν φυσιολογική, κανονική συνουσία μεταξύ των, έχουν υιοθετηθή και από μερικά ανδρόγυνα που επιζητούν μεγαλύτερες «διεγέρσεις» ιδιαίτερα όπως είναι η στοματική και πρωκτική συνεύρεσις. Ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος, γράφοντας για τις συνθήκες των ημερών του, είπε ότι οι ομοφυλόφιλοι ‘ατιμάζουν τα σώματα αυτών μεταξύ των, με αισχρές σεξουαλικές ορέξεις, μεταλλάσσοντας τη φυσική χρήσι των σε παρά φύσι, απεργαζόμενοι ό,τι είναι άσεμνο και λαμβάνοντας την πλήρη αμοιβή της πλάνης των.’ (Ρωμ. 1:24-27) Όταν τα έγγαμα ζεύγη υιοθετούν ομοφυλοφιλικές μεθόδους ασφαλώς δεν αποδίδουν τιμή στη γαμήλιο ένωσι, αλλά, αντιθέτως, την εκφυλίζουν, εξυψώνοντας αντ’ αυτής το ιδιοτελές πάθος, και η κοίτη του γάμου χάνει την καθαρότητα της.a

17. Τι πρέπει να κατευθύνη ένα έγγαμο ζεύγος στις στενές του σχέσεις;

¹⁷ Εκτός από τις πράξεις που είναι καθαρά και φανερά χονδροειδείς και αισχρές, όπως είναι αυτές που είπαμε παραπάνω, οι Χριστιανοί πρέπει να καθοδηγούνται από τη συνείδησί των ως προς το τι περιλαμβάνει το ερωτικό παιγνίδι που οδηγεί στη συνουσία. Επίσης, αποτελεί βέβαια πορεία συνέσεως ν’ αποφεύγουν να πλησιάζουν τόσο κοντά προς τις αισχρές πράξεις που μνημονεύθηκαν προηγουμένως και στις οποίες μπορεί κανείς εύκολα να παρασυρθή λόγω απωλείας της αυτοκυριαρχίας του.—Ιακ. 1:14, 15.

18. Ποια οφέλη προέρχονται από τη διεξαγωγή των γαμήλιων υποθέσεων σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού;

¹⁸ Το να ενεργούμε σύμφωνα με τις υψηλές αρχές του Λόγου του Θεού δεν μας αποστερεί καθόλου από τις χαρές και την ευτυχία που μπορεί να φέρη ο γάμος. Αντιθέτως, η ωφέλιμη επίδρασις αυτής της συνετής πορείας αυξάνει τις χαρές του γάμου και τις κάνει πιο ικανοποιητικές και πλούσιες καθώς οι γαμήλιοι σύντροφοι αυξάνουν σε γνήσια στοργή, τρυφερότητα και ανιδιοτελή αφοσίωσι. Πράγματι, «τα διατάγματα του Ιεχωβά είναι ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν· η εντολή του Ιεχωβά λαμπρά, φωτίζουσα οφθαλμούς· . . . πλέον επιθυμηταί παρά το χρυσίον, . . . γλυκύτεροι υπέρ το μέλι και τους σταλαγμούς της κηρήθρας.»—Ψαλμ. 19:8, 10, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]