Πόσο Σπλαχνικοί Είσθε;

 1. Γιατί δεν δικαιολογείται η παρούσα γενεά για τη μεγάλη της έλλειψι ελέους;

Σ’ ΑΥΤΗΝ την εποχή της μισαλλοδοξίας και του προσωπικού συμφέροντος, εκείνος που ενεργεί με έλεος αποτελεί μια ζωογόνο ευλογία. Λέγεται για τον αληθινό Θεό: «Ελεήμων και οικτίρμων ο Ιεχωβά· μακρόθυμος και πολυέλεος. Αγαθός ο Ιεχωβά προς πάντας· και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα ποιήματα αυτού.» (Ψαλμ. 145:8, 9, ΜΝΚ) Και ο Ιησούς μάς ενουθέτησε και είπε «γίνεσθε λοιπόν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ σας είναι οικτίρμων.» (Λουκ. 6:36) Τι κατηγορητήριο της παρούσης γενεάς είναι οι αφόρητες συνθήκες που προκύπτουν από τις αναρίθμητες υπόνοιες, τους ανταγωνισμούς και τις εχθρότητες λαών και εθνών!

 2. Σε ποιους μόνο παρέχεται το θείον έλεος, και γιατί;

² Το εδάφιον Παροιμίαι 28:27 λέγει: «Όστις δίδει εις τους πτωχούς, δεν θέλει έλθει εις ένδειαν αλλ’ όστις αποστρέφει τους οφθαλμούς αυτού θέλει έχει πολλάς κατάρας.» Απ’ αυτό είναι φανερό ότι το έλεος του Θεού δεν θα παρασχεθή σ’ εκείνους που κρύπτουν τους οφθαλμούς των. Ο Θεός δεν είναι αισθηματολόγος. Η άσκησις του ελέους του είναι πάντοτε σε αρμονία με τις άλλες ιδιότητές του και τους δικαίους κανόνας του, περιλαμβανομένης της δικαιοσύνης και της αγιότητός του. (Ωσηέ 2:19) Οποιοσδήποτε υπολογίζει στο θείον έλεος, σκεπτόμενος ότι ο Θεός θα συνεχίση το έλεός του σ’ αυτόν, οτιδήποτε και αν κάνη, είναι καταδικασμένος σε πικρή απογοήτευσι. Εκείνος που δείχνει εσκεμμένη ανευλάβεια στις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά με τις πράξεις και την πορεία της ζωής του κάνει παράβασι στον Θεό, ο δε αληθινός Θεός «εν τη οργή αυτού θέλει κλείσει τους οφθαλμούς αυτού.»—Ψαλμ. 77:9· Ρωμ. 2:4-11.

 3. Ποια ερωτήματα θα μας βοηθούσαν να καθορίσωμε τη δική μας ποιότητα ελέους;

³ Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος έδωσε μια συνετή προειδοποίησι και ταυτόχρονα διαβεβαίωσι όταν έγραψε: «Η κρίσις θέλει είσθαι ανίλεως εις τον όστις δεν έκαμε έλεος· και το έλεος καυχάται κατά της κρίσεως.» (Ιακ. 2:13) Πόσο σπλαγχνικοί είσθε σεις; Σας είναι εύκολο να παραβλέψετε παραπτώματα που έγιναν εις βάρος σας; Ή μήπως δυσκολεύεσθε να βγάλετε αυτά τα πράγματα από τη διάνοιά σας; Έχετε συναίσθησι των αναγκών εκείνων που είναι στο περιβάλλον σας; Ή μήπως αυτά τα πράγματα πρέπει συνεχώς να τίθενται υπ’ όψιν σας; Μήπως έχετε τάσι να υποπτεύεσθε τα ελατήρια των άλλων; Ή μπορείτε ν’ αναγνωρίσετε και να δεχθήτε την ειλικρίνεια και την έλλειψι δόλου; Είσθε πρόθυμοι να φροντίζετε περισσότερο για κείνους που υπερέχουν ή έχουν ιδιαίτερα προσόντα κατά κάποιον τρόπο; Ή μπορείτε να βρήτε αληθινή ευχαρίστησι σε αυστηρά πνευματικές ιδιότητες; Αν επρόκειτο να σταθμίσετε τον εαυτό σας στον ζυγό αυτών των ερωτημάτων, μήπως θα βρισκόσαστε ελλειπής σε έλεος; Το αποτέλεσμα είναι ζωτικό διότι είτε ενδιαφερόμεθα ατομικώς είτε όχι, η κρίσις του Ιεχωβά θα εισέλθη σ’ εμάς ατομικά, ακριβώς όπως ο Θεός το έδειξε αυτό μέσω του Ιακώβου, και μόνον εκείνος που κάνει έλεος θα λάβη έλεος όταν έλθη σε κρίσι.

 4. Πώς θα μπορούσαμε να διακρίνωμε ένα σπλαγχνικό άτομο;

⁴ Σπλαγχνικός άνθρωπος είναι εκείνος που δεν έχει μνησικακία, που είναι πρόθυμος να παραμερίζη την καταδίκη και την τιμωρία όταν το επιτρέπουν οι περιστάσεις, που είναι γενναιόδωρος στο να δίνη και υλικώς και πνευματικώς, που συναισθάνεται εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη και ο οποίος δείχνει ενδιαφέρον γι’ αυτούς μ’ ένα ενεργό τρόπο, που δεν δείχνει μεροληψία και δεν χρησιμοποιεί τη γλώσσα του με υπερηφάνεια ή ζηλοτυπία, που εκτελεί τις φιλανθρωπικές του πράξεις και διανέμει τα χαρίσματα του ελέους του με ειλικρίνεια και ταπεινότητα χωρίς κομπασμό, που δεν γίνεται τόσο έντονος στις σχέσεις του με τους συντρόφους του ώστε αυτοί να του γίνουν απλώς μέλη μιας οργανωτικής μηχανής. Η γενναιόφρων παραχώρησις του εαυτού του, περισσότερο μάλιστα από τα αποκτήματά του, δεν θα μείνη χωρίς αμοιβή—από τον Ιεχωβά βέβαια. Ο Λόγος του Θεού λέγει: «Ο ελεών πτωχόν δανείζει εις τον Ιεχωβά· και θέλει γείνει εις αυτόν η ανταπόδοσις αυτού.» Και ο Ιησούς προσέθεσε στην παροιμία: «Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί θέλουσιν ελεηθή.»—Παροιμ. 19:17· Ματθ. 5:7.

Η ΑΦΟΣΙΩΣΙΣ ΣΤΙΣ ΟΡΘΕΣ ΑΡΧΕΣ ΦΕΡΝΕΙ ΕΥΝΟΙΑ

 5. Ποιος ήταν ο Ιωσήφ, και γιατί αυτός ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον πατέρα του;

⁵ Ένα εξέχων παράδειγμα ενός ανθρώπου που μιμήθηκε το έλεος του Ιεχωβά ήταν ο Ιωσήφ ο δισέγγονος του Αβραάμ και γυιος του Ιακώβ ή Ισραήλ. Ο Ιωσήφ γεννήθηκε στη Συρία, και ήταν ο πρώτος από τους δύο γυιους του Ιακώβ με την αγαπητή του σύζυγο Ραχήλ. (Γέν. 30:22-24· 35:24) Επειδή ο Ιακώβ ήταν ενενήντα ενός ετών όταν γεννήθηκε ο Ιωσήφ, ο Ιωσήφ ήταν γυιος του γήρατός του και αγαπήθηκε περισσότερο από τους μεγαλύτερους αδελφούς του. Όταν ο Ιωσήφ ήταν έξη ετών περίπου, ο Ιακώβ ανεχώρησε από την Παδάν-αράμ όπου είχε πάει για να λάβη σύζυγο μέσα από τον λαό του και μαζί με όλη την οικογένειά του επέστρεψε στη γη Χαναάν. (Γέν. 31:17, 18, 41) Διέμεινε ένα χρονικό διάστημα στη Σοκχώθ, στη Συχέμ και στη Βαιθήλ. Αργότερα, στον δρόμο από τη Βαιθήλ στη Βηθλεέμ, η μητέρα του Ιωσήφ, η Ραχήλ, πέθανε ενώ γεννούσε τον δεύτερο γυιο της, τον Βενιαμίν έτσι, ο Βενιαμίν ήταν ο μόνος ομοθαλής αδελφός του Ιωσήφ, διότι οι άλλοι γυιοι του Ιακώβ ήσαν ετεροθαλείς αδελφοί του Ιωσήφ, γεννημένοι στον Ιακώβ από την Λεία, την αδελφή της Ραχήλ, και από την Ζελφάν και την Βαλλάν, τις δύο θεραπαινίδες της Λείας και της Ραχήλ.—Γέν. 33:17-19· 35:1, 5, 6, 16-19.

 6. (α) Τι ανέφερε στον πατέρα του ο Ιωσήφ για τους ετεροθαλείς αδελφούς του και γιατί αυτό δεν ήταν μια άσπλαγχνη πράξις; (β) Πώς, σε μια προηγουμένη περίπτωσι, ο Συμεών και ο Λευί φάνηκαν στερούμενοι συμπαθείας;

⁶ Οι δέκα ετεροθαλείς αδελφοί του Ιακώβ δεν επέδειξαν την ίδια αφοσίωσι στις ορθές αρχές που εξεδήλωσε ο Ιωσήφ από νεαρή ηλικία. Όταν ήταν δεκαεπτά ετών έβοσκε πρόβατα μαζί με τους γυιους του Ιακώβ από την Βαλλάν και την Ζελφάν. Μολονότι ήταν νεώτερος από τους αδελφούς του, ο Ιωσήφ επέδειξε περισσότερο ζήλο για τα συμφέροντα του πατέρα του παρά αυτοί οι ετεροθαλείς αδελφοί και κατά καθήκον έφερε μια κακή πληροφορία στον πατέρα του. (Γέν. 37:2) Δεν ενεργούσε άσπλαγχνα κάνοντας τούτο, διότι αυτοί οι αδελφοί ακολουθούσαν μια πορεία αδικοπραγίας ο δε Ιακώβ εδικαιούτο να ενημερώνεται σ’ αυτό. Αυτή η αφοσίωσις στις ορθές αρχές μπορεί να συνετέλεσε στην αγάπη του Ιακώβ για τον Ιωσήφ. Αλλά οι αδελφοί του Ιωσήφ αντί να ωφεληθούν από το παράδειγμα του Ιωσήφ, επέδειξαν μια φθονερή στάσι και έδειξαν το ίδιο σκληρό πνεύμα σ’ αυτόν που τους έκαμε κάτω από την ηγεσία του Συμεών και του Λευί, να σφάξουν τους άνδρας της Συχέμ που επεχείρησαν ν’ αποκαταστήσουν φιλικές σχέσεις με αυτούς και οι οποίοι ήσαν ανυπεράσπιστοι τότε. Μολονότι ισχυρίσθηκαν ότι η σφαγή των Συχεμιτών απ’ αυτούς ήταν δικαιολογημένη, ο πατέρας τους, ο Ιακώβ, είπε στον Συμεών και στον Λευί, ηγουμένους της επιθέσεως: «Εις ταραχήν με εβάλετε, κάμνοντάς με μισητόν μεταξύ των κατοίκων της γης,» και μετά από πολλά χρόνια ο Ιακώβ αναφέρθηκε στον θυμό του Συμεών και του Λευί ως κατηραμένον, διότι «επικατάρατος ο θυμός αυτών, διότι ήτο αυθάδης· και η οργή αυτών, διότι ήτο σκληρά.» (Γέν. 34:1-31· 49:7) Λόγω ελλείψεως συμπαθείας των, όταν είδαν ότι ο πατέρας τους αγαπούσε τον Ιωσήφ περισσότερο απ’ όλους τους άλλους αδελφούς του και του έκαμε ένα μακρύ ποικιλόχρωμο χιτώνα (ίσως όμοιον μ’ εκείνους που φορούν τα υψηλά πρόσωπα), «δεν ηδύναντο να ομιλώσιν προς αυτόν ειρηνικώς.»—Γέν. 37:3, 4.

 7. Τι ενύπνια είδε ο Ιωσήφ, και πώς φέρθηκε ο πατέρας του και οι ετεροθαλείς αδελφοί του;

⁷ Εν καιρώ ο Ιωσήφ είδε ένα ενύπνιο το οποίον αφηγήθηκε στους αδελφούς του. Κατά το ενύπνιο αυτό, οι αδελφοί του έδεναν δεμάτια στο μέσον του αγρού οπότε το δικό του δεμάτι σηκώθηκε και στάθηκε όρθιο ενώ τα δεμάτια των ετεροθαλών αδελφών του περιεκύκλωσαν το δικό του και έπεσαν ολόγυρα στο δικό του δεμάτι. Τότε οι αδελφοί του τού είπαν: «Βασιλεύς θέλεις γείνει εφ’ ημάς;» και βρήκαν άλλη μια αιτία να τον μισήσουν. Η αφήγησις συνεχίζεται: «Ενυπνιάσθη δε και άλλο ενύπνιον, και διηγήθη αυτό προς τους αδελφούς αυτού· και είπεν, Ιδού, ενυπνιάσθην άλλο ενύπνιον και ιδού, ο ήλιος, και η σελήνη, και ένδεκα αστέρες με προσεκύνουν. Και διηγήθη αυτό προς τον πατέρα αυτού, και προς τους αδελφούς αυτού, και επέπληξεν αυτόν ο πατήρ αυτού, και είπε προς αυτόν, Τι είναι το ενύπνιον τούτο, το οποίον ενυπνιάσθης; άραγε θέλομεν έλθει, εγώ και η μήτηρ σου, και οι αδελφοί σου, διά να σε προσκυνήσωμεν έως εδάφους; Και εφθόνησαν αυτόν οι αδελφοί αυτού· ο δε πατήρ αυτού εφύλαττε τον λόγον.» Ο Ιακώβ προφανώς ανεγνώρισε ότι τα ενύπνια μπορεί να είχαν σημασία. Μολονότι θα εφαίνετο ότι ο Ιωσήφ εξεδήλωνε μια στάσι ανωτερότητος από τους αδελφούς του, απλώς αφηγείτο τι του απεκάλυψε ο Ιεχωβά, μια περίστασι που έδωσε στους αδελφούς του άλλη μια ευκαιρία να εκδηλώσουν την κατάστασι της καρδίας των.—Γέν. 37:5-11.

Η ΖΗΛΟΤΥΠΙΑ ΕΚΤΡΕΦΕΙ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΜΙΣΟΣ

 8. Πώς ο Ιωσήφ βρέθηκε μακρυά από το σπίτι του με τους ετεροθαλείς αδελφούς του και πώς το θεώρησαν αυτό οι αδελφοί του;

⁸ Οι ετεροθαλείς αδελφοί του πήγαν τότε να βοσκήσουν το ποίμνιο του πατέρα τους στην περιοχή της Συχέμ ενώ ο Ιακώβ κατοικούσε στη Χεβρών. Ο Ιακώβ ενδιαφέρθηκε για την ευημερία τους, έχοντας ίσως υπ’ όψιν την εχθρότητα που είχε εγερθή εναντίον αυτού και των υιών του στην περιοχή αυτή όταν εξήρχοντο από τη Συρία. Μολονότι επρόκειτο για ένα δυσάρεστο καθήκον γι’ αυτόν ένεκα της εχθρότητος των ετεροθαλών αδελφών του, ο Ιωσήφ δεν εδίστασε να πάη από μέρους του Ιακώβ να δη αν αυτοί ήσαν σώοι και ασφαλείς και αν ήταν και το ποίμνιο επίσης σώον και ασφαλές. Τελικά τους βρήκε κοντά στη Δωθάν, αλλά πριν ακόμη τους πλησιάση αυτοί τον διέκριναν εξ αποστάσεως και εμηχανεύοντο να τον θανατώσουν.—Γέν. 37:12-20.

 9. Τι εσχεδίαζε ο Ρουβήν να κάνη, και τι έπαθε τελικά ο Ιωσήφ στα χέρια των αδελφών του;

⁹ Ο Ρουβήν, πρωτότοκος γυιος του Ιακώβ, προσπάθησε να τον απελευθερώση από τα χέρια τους, για να τον επιστρέψη στον πατέρα του, από ενδιαφέρον για τη δική του ευθύνη ως πρωτοτόκου για τον Ιωσήφ. (Γέν. 37:22-30) Προφανώς ο Ρουβήν δεν ήταν παρών όταν επέρασε το καραβάνι των Ισμαηλιτών οδεύοντας προς την Αίγυπτο και προερχόμενο από τη Γαλαάδ. Ο Ιούδας επρότεινε να πωληθή σ’ αυτούς ο Ιωσήφ αντί να θανατωθή και να καλυφθή το αίμα του. Οι αδελφοί συνεφώνησαν και, μολονότι ο Ιωσήφ εζήτησε έλεος, τον επώλησαν στους Ισμαηλίτας για είκοσι αργύρια. Κατόπιν έλαβαν τον χιτώνα του Ιωσήφ, τον οποίον είχαν λάβει απ’ αυτόν, έσφαξαν ένα ερίφιο και εβύθισαν τον χιτώνα στο αίμα του. Όταν αργότερα έδειξαν τον χιτώνα στον Ιακώβ, αυτός επείσθη ότι ένα άγριο θηρίο κατέφαγε τον γυιο του, και πολύ εθλίβετο και δεν ήθελε να παρηγορηθή. Τελικά οι έμποροι έφεραν τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο όπου τον επώλησαν ως δούλο στον Πετεφρή αρχηγόν της φρουράς του Φαραώ.—Γέν. 37:21-36.

10. Πώς αυτό είναι παράδειγμα για μας σήμερα, και τι ωφέλεια θα απεκόμιζε ο Ιωσήφ από τα παθήματά του;

¹⁰ Το θανάσιμο αυτό μίσος που εξεδήλωσαν οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ιωσήφ με τόσο βίαιο τρόπο και η σκληρή τους έλλειψις ενδιαφέροντος για τον πατέρα τους μένουν σαν ένα παράδειγμα προειδοποιήσεως σε οποιονδήποτε σήμερα ο οποίος μπορεί να υποθάλψη εχθρότητα στους πνευματικούς αδελφούς του της Χριστιανικής εκκλησίας. Ο Ιησούς είπε: «Πας ο οργισμένος αναιτίως κατά του αδελφού αυτού, θέλει είσθαι ένοχος εις την κρίσιν.» (Ματθ. 5:22) Αλλά ο Ιωσήφ ητοιμάζετο ν’ αποβή μεγάλη ευλογία στον λαό του, και τα παθήματα που υπέστη επρόκειτο να τον εκλεπτύνουν γι’ αυτή τη μεγάλη ευθύνη.

Ο ΙΩΣΗΦ ΕΣΤΗΡΙΧΘΗ ΜΕ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

11. Τι στάσι έλαβε ο Ιωσήφ στις πικρές του πείρες, και ωστόσο τι άλλες δοκιμασίες τον ανέμεναν;

¹¹ Ο Ιωσήφ ποτέ δεν άφησε τις πικρές του εμπειρίες να τον κάμουν να δυσφορήση και ν’ απομακρυνθή από τον αληθινό Θεό. Αντιθέτως, εβασίζετο ολοένα περισσότερο στη δύναμι του Ιεχωβά για σωτηρία και διαφύλαξι, και γι’ αυτό ευλογήθηκαν όλα τα έργα των χειρών του. Η επιμέλειά του στην υπηρεσία του Πετεφρή τον έκαμαν να εξυψωθή εν καιρώ στη θέσι του επιστάτου του οίκου του Πετεφρή. Η σύζυγος του Πετεφρή κατ’ επανάληψιν προσεπάθησε, αλλά ανεπιτυχώς, να δελεάση τον Ιωσήφ, ο οποίος παρέμεινε σταθερός στην απόφασί του να μην αμαρτήση κατά του Θεού του. Κατόπιν αποτυχίας των προσπαθειών της, η σύζυγος του Πετεφρή κατηγόρησε ψευδώς τον Ιωσήφ για απόπειρα βιασμού της, οπότε ο Πετεφρής επίστευσε όσα αυτή του είπε, και ο Ιωσήφ ρίχθηκε στη φυλακή.—Γεν. 39:1-20.

12. (α) Τι υπέστη ο Ιωσήφ στη φυλακή, τι εμπειρία είχε με τους δύο δούλους του Φαραώ και πώς αυτό τον ενεθάρρυνε; (β) Ποια περιστατικά ωδήγησαν στην αποφυλάκισι του Ιωσήφ;

¹² Επί ένα χρονικό διάστημα ο Ιωσήφ υπέστη κακομεταχείρισι στη φυλακή. (Ψαλμ. 105:17, 18) Εν τούτοις, η επιμέλειά του και η εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά ανταμείφθηκαν πάλι με άλλα καθήκοντα, και η υποδειγματική του διαγωγή κάτω από δυσμενείς περιστάσεις κατέληξε στην τοποθέτησί του σε θέσι εμπιστοσύνης από τους λοιπούς δέσμιους. Σ’ αυτούς περιελήφθησαν τελικά δύο δούλοι του Φαραώ, ο αρχιοινοχόος του και ο αρτοποιός του. Αργότερα, είδε ο καθένας τους ένα ενύπνιο και το επόμενο πρωί ήσαν κατηφείς επειδή δεν υπήρχε κανείς να τους εξηγήση τα ενύπνιά των. Ο Ιωσήφ, με συναίσθησι της ανάγκης των και με την κατάλληλη πίστι στον Ιεχωβά Θεό, τους ερμήνευσε τα ενύπνια τους και, ακριβώς όπως τους τα απεκάλυψε, έτσι συνέβησαν. Ο αρχιοινοχόος αποκαταστάθηκε στην εύνοια του Φαραώ μετά τρεις μέρες, ενώ ο αρτοποιός κρεμάσθηκε στο ίδιο χρονικό διάστημα. Ο Ιωσήφ, ενθαρρυνόμενος ασφαλώς από την εύνοια του Ιεχωβά που του έδωσε τις ερμηνείες και επαναπαυόμενος χωρίς αμφιβολία στη θεία πηγή των δικών του ενυπνίων, προέτρεψε τον αρχιοινοχόο να μιλήση στον Φαραώ υπέρ του Ιωσήφ, και εκείνος δέχθηκε να το πράξη. Αλλά ο αρχιοινοχόος, μετά την αποφυλάκισί του, το ελησμόνησε, ώσπου μετά δύο χρόνια ο ίδιος ο Φαραώ είδε ενύπνια που δεν μπορούσε να τα καταλάβη. Όταν όλοι οι μάγοι ιερείς της Αιγύπτου δεν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν τα ενύπνια του Φαραώ, ο αρχιοινοχόος θυμήθηκε την εμπειρία του με τον Ιωσήφ και την αφηγήθηκε στον Φαραώ. Αμέσως ο Ιωσήφ προσήχθη από τη φυλακή να ερμηνεύση τα ενύπνια του Φαραώ.—Γεν. 39:21-41:14.

13. Ποια ήταν η ερμηνεία των ενυπνίων του Φαραώ, και πώς ο Ιωσήφ ανταμείφθηκε από τον Ιεχωβά για τη μακροθυμία του στη διάρκεια των δοκιμασιών του;

¹³ Το παρελθόν της μακροθυμίας που είχε αναπτύξει ο Ιωσήφ, και η συμπαθής στάσις που ετήρησε στη διάρκεια των δοκιμασιών του, επρόκειτο να ανταμειφθούν τώρα. Ο Ιωσήφ, αποδίδοντας πάλι πίστι στον Ιεχωβά ερμήνευσε και τα δύο ενύπνια του Φαραώ, εξηγώντας ότι επρόκειτο να υπάρξουν επτά χρόνια αφθονίας ακολουθούμενα από επτά χρόνια πείνας. Ο Ιωσήφ τότε είπε στον Φαραώ ότι ο Ιεχωβά του έδωσε μια απάντησι ειρήνης και περιέγραψε πώς ο Φαραώ θα μπορούσε να προετοιμασθή για τα έτη της πείνας στη διάρκεια των ετών της αφθονίας. Ο Φαραώ ανεγνώρισε στο πρόσωπο του Ιωσήφ τον ικανό διαχειριστή του επισιτισμού που θα εχρειάζετο και τον διώρισε σ’ αυτή τη θέσι, κάνοντάς τον δεύτερο στο βασίλειο και δίνοντάς του όλη την εξουσία να οργανώση το έργον της αποταμιεύσεως σιτηρών για τα χρόνια της πείνας. Τόσο μεγάλες ποσότητες αποταμίευσαν ώστε τελικά έπαυσαν να τις μετρούν. Στον Ιωσήφ δόθηκε επίσης μια σύζυγος, η Ασενέθ, θυγατέρα του Ποτιφερά, ιερέως της Ων, η οποία του εγέννησε δύο γυιους, τον Μανασσή και τον Εφραΐμ.—Γέν. 41:15-52.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΕΔΑΦΟΣ ΓΙΑ ΕΛΕΟΣ

14. Ποια ευκαιρία είχε ο Ιωσήφ στην εξυψωμένη του θέσι, και πώς το έλεός του ετέθη στην πιο σοβαρή δοκιμασία;

¹⁴ Τότε ο Ιωσήφ ήταν πραγματικά σε μια αξιοζήλευτη θέσι. Η ζωή του λαού της Αιγύπτου, περιλαμβανομένης και της ζωής του Πετεφρή και της συζύγου του, ήταν στα χέρια του, αλλά δεν υπήρχε κίνδυνος για κανέναν απ’ αυτούς. Ο Ιωσήφ είχε ήδη αποδειχθή ότι ήταν ένας συγχωρητικός και ελεήμων άνθρωπος, όχι εκδικητικός ή φιλέκδικος. Ωστόσο, το έλεός του επρόκειτο να τεθή στην πιο αυστηρή δοκιμασία. Αυτό έγινε όταν η πείνα επεκτάθηκε σε όλη τη γη και ήρχοντο άνθρωποι απ’ όλη τη γη στην Αίγυπτο ζητώντας σιτάρι. Μια μέρα, όταν ο Ιωσήφ εφρόντιζε για τα καθήκοντά του και στοργικά επρομήθευε τροφή στα έθνη που πεινούσαν καθώς και στους Αιγυπτίους, παρουσιάσθηκαν ενώπιον του οι δέκα ετεροθαλείς αδελφοί του και προσεκύνησαν με τα πρόσωπα εστραμμένα προς τη γη. Αμέσως ο Ιωσήφ θυμήθηκε τα ενύπνια που είχε ιδεί γι’ αυτούς και, μολονότι τους ανεγνώρισε, προσποιήθηκε ότι δεν τους ανεγνώρισε και τους μίλησε μόνο μέσω διερμηνέως. Πώς θα συμπεριεφέρετο σ’ αυτούς; Μετά από είκοσι χρόνια και πλέον, ήλθε ο καιρός κρίσεώς των. Επειδή ενήργησαν χωρίς έλεος ήσαν άξιοι να κριθούν χωρίς έλεος, ο δε Ιωσήφ ενεργώντας ως εκπρόσωπος του Ιεχωβά, δεν μπορούσε να παραβή τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά. Ωστόσο, ο Ιωσήφ δεν ήταν εκδικητικός άνθρωπος, και είχε ν’ αποδώση λογαριασμό στον Θεό για την πορεία της ενεργείας του προς αυτούς. Με την άνωθεν σοφία λοιπόν τους έθεσε υπό δοκιμασίαν.—Γέν. 41:53-42:8.

15. (α) Πώς μεταχειρίσθηκε ο Ιωσήφ τους ετεροθαλείς αδελφούς του, και με ποιο σκοπό υπ’ όψιν; (β) Τι στάσι έλαβαν οι ετεροθαλείς αδελφοί του σ’ αυτή τη στροφή των πραγμάτων;

¹⁵ Ενεργώντας σκληρά απέναντί τους, τούς κατηγόρησε ως κατασκόπους, και όταν εκείνοι ωμολόγησαν την αθωότητά των και του αφηγήθησαν ότι ήσαν όλοι γυιοι ενός ανθρώπου και ότι άλλος ένας αδελφός ήταν ακόμη στο σπίτι, ο Ιωσήφ εδέσμευσε τον Συμεών ενώπιόν τους και τους είπε ότι αυτός πρέπει να μείνη κρατούμενος ώσπου να επανέλθουν με τον άλλον αδελφό τους. Οι αδελφοί του, με θλιμμένη την καρδιά εξεδήλωσαν μια στάσι πλήρους μεταμέλειας, παραδεχόμενοι αυτή τη συμφορά σαν μια ανταποδοτική κρίσι από τον Θεό, διότι, όπως είπαν μεταξύ τους, «είδομεν την θλίψιν της ψυχής αυτού (του Ιωσήφ) ότε παρεκάλει ημάς, και δεν εισηκούσαμεν αυτού.» Ο Ιωσήφ, που τους άκουσε, αν και εκείνοι δεν το εγνώριζαν αυτό, συγκινήθηκε πολύ και απομακρύνθηκε απ’ αυτούς με δάκρυα. Εν τούτοις, η δοκιμασία τους δεν ετελείωσε ακόμη. Δεν πρέπει να υπάρχη αμφιβολία για την ειλικρίνεια της μεταμελείας των. Ο Ιωσήφ, γεμίζοντας τα δοχεία τους με σιτάρι, τους επέστρεψε και τα χρήματά τους μέσα στα σακκιά τους, και τους έστειλε στο σπίτι τους κρατώντας τον Συμεών.—Γέν. 42:9-28.

16. (α) Πώς ο Βενιαμίν τελικά κατέβη στην Αίγυπτο, και πώς φέρθηκε ο Ιωσήφ όταν τον είδε; (β) Σε ποια τελική δοκιμασία υπέβαλε ο Ιωσήφ τους ετεροθαλείς αδελφούς του, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

¹⁶ Τελικά το σιτάρι τους εξαντλήθηκε και αναγκάσθηκαν να επιστρέψουν στην Αίγυπτο. Αλλά είχαν προειδοποιηθή να μην ιδούν το πρόσωπο του σιτιάρχου της Αιγύπτου πάλι αν δεν έφερναν τον αδελφό τους μαζί τους. Ο Ιακώβ, φοβούμενος μήπως χάσει τον μόνον απομένοντα γυιο της αγαπητής του συζύγου Ραχήλ όπως είχε ήδη χάσει τον Ιωσήφ, ηρνείτο να τον αφήση να φύγη, ώσπου τελικά δεν υπήρχε άλλη διέξοδος. Ο Ιούδας υποσχέθηκε να είναι εγγυητής γι’ αυτόν. Όταν εμφανίσθηκαν ενώπιον του Ιωσήφ και ο Ιωσήφ είδε τον ομαθαλή αδελφό του Βενιαμίν μαζί τους δεν μπόρεσε να κρατηθή. Τα εσωτερικά του συναισθήματα διεγέρθηκαν απέναντι του αδελφού του, αποσύρθηκε σ’ ένα εσωτερικό δωμάτιο και αναλύθηκε σε δάκρυα. Κατόπιν έθεσε τους ετεροθαλείς αδελφούς του στην τελική δοκιμασία. Μ’ έναν εύσχημο τρόπο έκαμε να φανή ότι ο Βενιαμίν είχε κλέψει ένα πολύτιμο αργυρούν ποτήριον, και εζήτησε να παραμείνη ο Βενιαμίν ως δούλος του ενώ οι άλλοι θα επέστρεφαν στο σπίτι τους ,και στον πατέρα τους. Συντετριμμένοι και θλιβόμενοι που ήξεραν ότι η απώλεια του αγαπητού Βενιαμίν θα έφερνε την πολιάν του πατρός των στον τάφο, παρακάλεσαν τον Ιωσήφ να τους αποδώση τον Βενιαμίν προς χάριν του πατρός των και τελικά, όταν ο Ιούδας προσφέρθηκε να μείνη αυτός στη θέσι του Βενιαμίν, ο Ιωσήφ δεν μπόρεσε να κρατηθή περισσότερο και ξεσπώντας σε δάκρυα αποκαλύφθηκε στους αδελφούς του, λέγοντας: «Εγώ είμαι Ιωσήφ ο αδελφός σας, τον οποίον επωλήσατε εις την Αίγυπτον. Τώρα λοιπόν μη λυπείσθε, μηδ’ ας φανή εις εσάς σκληρόν ότι με επωλήσατε εδώ· επειδή εις διατήρησιν ζωής με απέστειλεν ο Θεός έμπροσθέν σας.» Ο Ιωσήφ, κατά παράκλησιν του Φαραώ, εφρόντισε τότε να έλθη ο πατέρας του ο Ιακώβ στην Αίγυπτο με όλον τον οίκον του, και το καλύτερο μέρος της γης Αιγύπτου έγινε δικό τους.—Γεν. 42:29-47:31.

ΚΡΙΣΙΣ ΜΕ ΥΨΙΣΤΟΝ ΕΛΕΟΣ

17. (α) Τι είναι εκείνο που τονίζει την έκτασι και ποιότητα του ελέους του Ιωσήφ, και γιατί μπορούμε λογικά να είμεθα βέβαιοι ότι το έλεος ήταν μια χαρακτηριστική ιδιότης του Ιωσήφ; (β) Πώς μπορούμε εμείς προσωπικά να ωφεληθούμε από τα παραδείγματα του Ιωσήφ, του Ιησού και του Στεφάνου;

¹⁷ Η έκτασις και η ποιότης του ελέους του Ιωσήφ τονίζονται από τις περιστάσεις στις οποίες έγινε. Ο Ιωσήφ, που υπέστη σκληρή, και φονική μάλιστα, μεταχείρισι από τους ετεροθαλείς αδελφούς του, συκοφαντήθηκε μοχθηρά από τη σύζυγο του Πετεφρή, φυλακίσθηκε σκληρά και άδικα από τον Πετεφρή, λησμονήθηκε απερίσκεπτα και αχάριστα από τον αρχιοινοχόο τον οποίον με συμπάθεια παρηγόρησε, δεν διανοήθηκε ν’ ανταποδώση τα ίσα όταν ήταν μέσα στην εξουσία του να το πράξη. Αντιθέτως, στοργικά και με βαθειά και ειλικρινή διάκρισι εφρόντισε για όλες τις ανάγκες τους, παρέχοντας το συμπαθές ενδιαφέρον του σε όλους από τον οίκον του πατρός του και σε όλον τον λαό και το έθνος της Αιγύπτου. Ασφαλώς η ελεήμων ιδιότης του δεν ήταν κάτι που αποκτήθηκε από τον Ιωσήφ μόνον μετά την εξύψωσί του σε μια θέσι περιωπής και εξουσίας. Μάλλον, το έλεος που έκανε σ’ αυτόν ο Ιεχωβά στη διάρκεια των δοκιμασιών του, διαφυλάττοντας, υποστηρίζοντας και καθησυχάζοντας αυτόν, παραμένει ως μαρτυρία της συγχωρητικότητος και της ελεήμονος στάσεως που ετήρησε πάντοτε ο Ιωσήφ. Αυτό φαίνεται πλήρως βέβαιο από τον κανόνα που έθεσε ο Ιησούς: «Μακάριοι οι ελεήμονες διότι αυτοί θέλουσιν ελεηθή.» (Ματθ. 5:7) Αυτό ομοιάζει πολύ με τη στάσι του Ιησού πάνω στο ξύλο του μαρτυρίου όταν επρόκειτο να πεθάνη και είπε: «Πάτερ, συγχώρησον αυτούς· διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι,» και με τη στάσι του Στεφάνου όταν ελιθοβολείτο μέχρι θανάτου και ανέκραξε: «Ιεχωβά, μη λογαριάσης εις αυτούς την αμαρτίαν ταύτην.» (Λουκ. 23:34· Πράξ. 7:60) Η ελεήμων στάσις που επεδείχθη σε κάθε περίπτωσι ανταμείφθηκε από τον Ιεχωβά.

18. Γιατί μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα να δείχνωμε έλεος;

¹⁸ Δεν φαίνεται λοιπόν καθαρά ποιο θα είναι το συμφέρον μας στην απόδοσι ελέους; Ο Παύλος μάς διαβεβαιώνει ότι «έκαστος ημών θέλει δώσει λόγον εις τον Θεόν.» (Ρωμ. 14:12) Πόσο καθησυχαστικό είναι να γνωρίζωμε ότι το έλεος καυχάται κατά της κρίσεως! Είτε είμεθα σ’ ένα κρίσιμο σημείο του παρόντος καιρού, είτε σε μια πλησιάζουσα ημέρα κρίσεως (2 Πέτρ. 3:7), το πώς θα διάγωμε αποδίδοντας λόγο για τον εαυτό μας ενώπιον του Θεού και του διωρισμένου Κριτού του, Ιησού Χριστού, θα εξαρτηθή, μεταξύ άλλων, από τον βαθμό του ελέους που θα δείξωμε. Αν ακολουθούμε με συνέπεια την εντολή αγάπης του Ιησού, σε όλες τις περιστάσεις, αυτό θα μας βοηθήση να συμπληρώσωμε τον βαθμό του ελέους και ταυτόχρονα, θα συμβάλη στον αίνο του Ιεχωβά και στην ειρήνη της εκκλησίας.

[Εικόνα στη σελίδα 692]

Παρά τις παρακλήσεις του Ιωσήφ για έλεος, οι αδελφοί του τον επώλησαν στους Ισμαηλίτας για είκοσι αργύρια

[Εικόνα στη σελίδα 694]

Μολονότι οι αδελφοί του Ιωσήφ του φέρθηκαν άσπλαγχνα, εκείνος δεν τους ανταπέδωσε αλλά έδειξε συμπάθεια στους μετανοημένους αδελφούς του και εφρόντισε για όλες τις ανάγκες τους