Προλέγοντας Αυτόν στον Οποίον Ανήκει η Υπακοή Όλων των Λαών
«Συνάχθητε, δια να σας αναγγείλω τι μέλλει να συμβή εις εσάς, εν ταις εσχάταις ημέραις.»—Γέν. 49:1.
1. Σε ποια χρονική περίοδο ζούμε, και ποιας αρχαίας προρρήσεως βλέπομε την εκπλήρωσι;
ΖΟΥΜΕ στις «έσχατες ημέρες», είτε το πιστεύομε είτε όχι. Βλέπομε να λαμβάνη εκπλήρωσι μια αρχαία πρόρρησις που δεν διέφυγε την προσοχή ούτε της παγκοσμίου εκείνης οργανώσεως, των Ηνωμένων Εθνών. Περιηγηταί, που επισκέπτονται την έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη δυτική όχθη του ποταμού Χάντσον στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, διαβάζουν αυτή την πρόρρησι εγχαραγμένη σ’ έναν από τους μαρμάρινους τοίχους:
Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.
Επειδή η περικοπή αυτή αφήνεται χωρίς παραπομπή στην πηγή της, ολίγοι μόνο περιηγηταί κατανοούν ότι παρατίθεται από την προφητεία του Ησαΐα που βρίσκεται στην Αγία Γραφή. Αλλά το κύριο σημείο που πρέπει να σημειώσωμε είναι ότι ο προφήτης Ησαΐας είπε ότι αυτό επρόκειτο να συμβή στο τέλος μιας χρονικής περιόδου.
2, 3. (α) Πότε λέγει η προφητεία του Ησαΐα ότι έπρεπε η πρόρρησις αυτή να εκπληρωθή; (β) Αν η προφητεία του Ησαΐα εκπληρώνεται σήμερα, πού, λοιπόν, πρέπει να βρισκώμαστε;
2 Παραθέτοντας από μια σύγχρονη μετάφρασι της Γραφής, δίνομε εδώ την πλήρη προφητεία, για να δείξωμε πότε πρέπει να εκπληρωθή:
Εν ταις εσχάταις ημέραις, το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών, και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.—Ησ. 2:2-4, Μετάφρασις Νέου Κόσμου.
3 Αν, τώρα, η προφητεία αυτή εκπληρώνεται σήμερα από ανθρώπους πολλών εθνικοτήτων που δεν πολεμούν πια ο ένας τον άλλον και που δεν σχεδιάζουν να το πράξουν αυτό επειδή δεν μαθαίνουν πια τον πόλεμο, τότε πρέπει να είμεθα στις «έσχατες ημέρες»—δηλαδή, στις τελευταίες ημέρες αυτού του πολεμοπλήκτου κόσμου. Επομένως ένας κόσμος δίχως πόλεμο πρέπει να είναι πλησίον, όπως εξεικονίζεται από ένα λαό που παρατηρείται σήμερα ευρύτατα.
4. Ποιος λαός παρατηρείται έτσι ευρέως σήμερα, και σε ποια προφητική εντολή υπακούει, που κατεγράφη από τον Ησαΐα;
4 Ποιόν λαό; Σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα θα έπρεπε να είναι εκείνος ο λαός που λατρεύει τον Θεό, του οποίου το όνομα μνημονεύεται τρεις φορές σ’ αυτή την προφητεία. Επειδή το όνομά του είναι Ιεχωβά, ο λαός πρέπει να είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί ασφαλώς εξυψώνουν τη λατρεία του Ιεχωβά υπεράνω «της κορυφής των ορέων» και την υψώνουν «υπεράνω των βουνών». Από τις τέσσερες γωνίες της γης, από «πάντα τα έθνη» και από ‘πολλούς λαούς’, πλήθη ενώνονται στη λατρεία του Ιεχωβά ως του Μόνου ζώντος και αληθινού Θεού και γίνονται μάρτυρές του. Υπακούουν στην προφητική του εντολή που κατεγράφη στον Ησαΐα, κεφάλαιο τεσσαρακοστό τρίτο, εδάφιο δωδέκατο (ΜΝΚ): «Σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και εγώ ο Θεός.»
5. Τι δείχνει το Βιβλίο του Έτους 1962 ότι έπραξε ο λαός αυτός στο περασμένο υπηρεσιακό έτος για να προσκαλέση ανθρώπους να λατρεύσουν τον Ιεχωβά;
5 Ας στραφούμε, λοιπόν, στο Βιβλίο των Μαρτύρων του Ιεχωβά του Έτους 1962 και ας συμβουλευθούμε τον Πίνακα των Χωρών, όπου αυτοί δίνουν μαρτυρία και έχουν οργανώσει εκκλησίες. Εκεί μετρούμε 188 χώρες, από το Άντεν ως τη Ζανζιβάρη. Συμβουλευόμενοι τον πίνακα, που εκτείνεται στις σελίδες 34-41 και εκθέτει λεπτομερώς τα διοργανωτικά χαρακτηριστικά και τη δράσι σε καθεμιά από τις χώρες αυτές, μαθαίνομε ότι, στη διάρκεια του περασμένου υπηρεσιακού έτους, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έθεσαν στον αγρό ένα μέσον όρον 884.587 εργατών μηνιαίως, που επήγαιναν στις κατοικίες όλων των ανθρώπων ασχέτως φυλής, χρώματος, εθνικότητος, θρησκείας ή κοινωνικής καταστάσεως και διεκήρυτταν σ’ αυτούς τα αγαθά νέα της βασιλείας του Ιεχωβά μέσω του εγκατεστημένου Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Στη διάρκεια του υπηρεσιακού αυτού έτους εδαπάνησαν 132.695.540 ώρες κηρύττοντας έτσι την βασιλεία του Θεού, σε 150 και πλέον γλώσσες. Αυτό ήταν πραγματικά μια μεγάλη ποσότης χρόνου που εχρησιμοποιήθη για να προσκληθούν άνθρωποι να λατρεύσουν τον Ιεχωβά.
6. Αντίτυπα ποιου ψηφίσματος ανέγνωσαν εκατομμύρια ανθρώπων στο 1958-1959 και ποια ήταν μια εξέχουσα απόφασις που περιείχετο σ’ αυτό;
6 Τον Δεκέμβριο του 1958 και εν συνεχεία το 1959, εκατομμύρια άτομα σε όλη τη γη ανέγνωσαν ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο, που αυτοί οι Μάρτυρες έθεσαν σε κυκλοφορία σε 53 γλώσσες σε αριθμό 72.348.403 αντιτύπων. Αυτό έλεγε για ένα Ψήφισμα που υιοθετήθη στη διεθνή των συνέλευσι στο Στάδιο Γιάγκη και στο Πόλο Γκράουντς της πόλεως Νέας Υόρκης. Την Παρασκευή, 1η Αυγούστου 1958, η Απόφασις αυτή υπεβλήθη σ’ ένα αριθμημένο ακροατήριο 194.418 ατόμων από 123 χώρες, και αυτό την υιοθέτησε δια βοής, με μεγάλη επευφημία. Εξέχουσα μεταξύ των όσων υιοθετήθησαν ήταν η απόφασίς των να εξακολουθήσουν να ζουν σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα 2:4, την οποίαν ανεγνώρισαν ως εκπληρωνόμενη σ’ αυτούς.
7. Πώς έζησαν σύμφωνα με αυτή την προφητεία ως την ημέρα αυτή, και ποιου γεγονότος απόδειξι αποτελεί τούτο;
7 Ως την ημέρα αυτή, άσχετα με τις πολιτικές και θρησκευτικές φιλονεικίες των κοσμικών εθνών, αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ενώθηκαν σε πολεμικές προπαρασκευές, ούτε ‘εσήκωσαν μάχαιραν’ εναντίον των Χριστιανών αδελφών των σε άλλα έθνη. Δεν μαθαίνουν πλέον τον πόλεμον. Τούτο παρά το γεγονός ότι η παγκόσμια οργάνωσίς των αυξάνει κατά δεκάδας χιλιάδων κάθε έτος. Το πράγμα αυτό είναι από τον Ιεχωβά. Αποτελεί εύγλωττη απόδειξι ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες».
8. Για να βεβαιωθούμε πιο πολύ γι’ αυτό, σε ποιόν προφήτη στρεφόμεθα, που αναφέρεται στο Ησαΐας 2:3, και ποια ερωτήματα εγείρονται όσον αφορά αυτόν;
8 Για να βεβαιωθούμε ακόμη περισσότερο γι’ αυτό το γεγονός, ας εξετάσωμε μια άλλη προφητεία που εδόθη όσον αφορά τις «έσχατες ημέρες». Εδόθη από έναν προφήτη που κατονομάζεται ανωτέρω στην προφητεία του Ησαΐα. Είναι κατάλληλο να αναφέρωμε το όνομά του εδώ, επειδή το Ησαΐας 2:3 (ΜΝΚ) λέγει ότι εκείνοι οι άνθρωποι, που σήμερα ζητούν να λατρεύσουν τον αληθινό Θεό, θα έλεγαν: «Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκο του Θεού του Ιακώβ.» Ποιος είναι αυτός ο Ιακώβ, του οποίου Θεός ήταν ο Ιεχωβά; Τι επροφήτευσε όσον αφορά τις «έσχατες ημέρες»;
9. Πού εδαπάνησε τη ζωή του αυτός ο προφήτης;
9 Ο Ιακώβ προήλθε από το μέρος εκείνο της νοτιοδυτικής Ασίας που είναι γνωστό σήμερα ως η Μέση Ανατολή. Επί είκοσι χρόνια ζούσε στη Συρία, όπου έγινε πατέρας δώδεκα τέκνων. Αλλά τον καιρό που έδινε αυτή την προφητεία για τις ημέρες μας, ζούσε στην Αίγυπτο, τη σημερινή Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία. Ο Ιακώβ ήταν γυιός του Ισαάκ και εγγονός του Αβραάμ. Το περισσότερο μέρος της ζωής του ζούσε με τον πατέρα του και τον πάππο του στην εδαφική περιοχή που τώρα κατέχεται από τις χώρες της Ιορδανίας και του Ισραήλ. Τα τελευταία δεκαέξη χρόνια της ζωής του τα εδαπάνησε στην Αίγυπτο με όλη την οικογένειά του, ως ξένος και πάροικος.
10, 11. (α) Γιατί όλες οι φυλές της γης πρέπει να ενδιαφέρωνται γι’ αυτόν τον Ιακώβ; (β) Με ποια ομάδα προφητών ήταν συνδεδεμένος ο Ιακώβ;
10 Όλοι επάνω στη γη οφείλουν να ενδιαφέρωνται γι’ αυτόν τον Ιακώβ. Γιατί; Εξαιτίας εκείνων που ο Θεός είπε στον Ιακώβ σε μια θαυμαστή όρασι. Ο Ιακώβ είχε μόλις αφήσει τον πατέρα του Ισαάκ προς νότον στη Βηθ-σαβεέ και επήγαινε στη Συρία για να νυμφευθή. Στο δρόμο του προς βορράν κοιμήθηκε έξω στον αγρό που ήταν κοντά στη Βαιθήλ (τώρα Βεϊτίν, στην Ιορδανία). Τη νύχτα εκείνη είδε το ενύπνιό του, μια κλίμακα που έφθανε από τη γη στον ουρανό, και από την κορυφή της κλίμακος ο Θεός μίλησε και είπε στον Ιακώβ:
«Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός του Αβραάμ του πατρός σου, και ο Θεός του Ισαάκ· την γην, επί της οποίας κοιμάσαι, εις σε θέλω δώσει αυτήν, και εις το σπέρμα σου· και θέλει είσθαι το σπέρμα σου ως η άμμος της γης, και θέλεις εξαπλωθή προς δύσιν, και προς ανατολήν, και προς βορράν, και προς νότον· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι, και εν τω σπέρματί σου, πάσαι αι φυλαί της γης.»—Γέν. 28:13, 14, ΜΝΚ.
11 Λόγω αυτής της θείας υποσχέσεως, όλοι όσοι θέλουν να ευλογηθούν επάνω στη γη, αδιάφορο από ποια φυλή είναι, θα πρέπει να ευλογηθούν μέσω ενός «σπέρματος» ή απογόνου αυτού του Ιακώβ. Αργότερα ο Ιεχωβά Θεός μετέβαλε το όνομα του Ιακώβ σε Ισραήλ, έτσι ώστε στη Γραφή ονομάζεται και με τα δύο ονόματα, πότε Ιακώβ και πότε Ισραήλ. Όπως ο Αβραάμ και ο Ισαάκ, έτσι και ο Ιακώβ έγινε προφήτης του Ιεχωβά. Ο Ψαλμός 105:14, 15 σαφώς αποκαλεί τον Ιακώβ προφήτη. Αφού μιλεί για τις περιπλανήσεις του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ στη Γη της Επαγγελίας, λέγει πώς τους επροστάτευσε ο Ιεχωβά Θεός και αναφέρει: «Δεν αφήκεν άνθρωπον να αδικήση αυτούς· μάλιστα υπέρ αυτών ήλεγξε βασιλείς, λέγων, Μη εγγίσητε τους κεχρισμένους μου, και μη κακοποιήσητε τους προφήτας μου.»
12. Πότε ο Ιακώβ φαίνεται να είχε το καλύτερο αποτέλεσμα ως προφήτης;
12 Φυσικά, κάθε φορά που ο Ιακώβ μιλούσε στον οικογενειακό του κύκλο για την επαγγελία που έδωσε ο Θεός σ’ αυτόν στη Βαιθήλ, ενεργούσε ως προφήτης. Αλλά σε καμμιά περίπτωσι το αξίωμά του ως προφήτου δεν φαίνεται να είχε καλύτερο αποτέλεσμα παρά όταν έδωσε λόγους αποχαιρετισμού στους γυιούς του και στους εγγονούς του. Όταν, λοιπόν, στο 1712 π.Χ. ήταν στην επιθανάτια κλίνη του, εκάλεσε μαζί τους δώδεκα γυιούς του στο δωμάτιο της ασθενείας του για να πη προς αυτούς τα τελευταία του λόγια, καθώς εκάθητο με τα πόδια του κρεμάμενα προς τα κάτω στη μία πλευρά του κρεββατιού. Αυτό έγινε αφού είχε ήδη ευλογήσει τους εγγονούς του, Μανασσή και Εφραΐμ, που ήσαν γυιοί του Ιωσήφ, του ενδεκάτου γυιού του Ιακώβ. Ο Ιωσήφ υπηρετούσε τότε ως πρωθυπουργός της Αιγύπτου, πρώτιστος δούλος του Φαραώ του βασιλέως της Αιγύπτου.—Γέν. 48:1-22.
13. Δίνοντας την τελική του προφητεία, ποιο ύφος εκφράσεως εχρησιμοποίησε ο Ιακώβ;
13 Καθώς έδινε ο Ιακώβ τα τελικά του αγγέλματα στους δώδεκα γυιούς του, χρησιμοποιούσε το ποιητικό ύφος των Εβραίων προφητών, διότι ο Ιακώβ ήταν Εβραίος, όπως ήσαν και ο Αβραάμ και ο Ισαάκ. Η ποίησίς του δεν εξεδηλώνετο με «ρίμα» ή ομοιοκαταληξία στο τέλος των γραμμών ή των στίχων. Συνίστατο στο να κάνη τις ρυθμικές γραμμές να δίνουν παράλληλες σκέψεις ή ιδέες, όπως, παραδείγματος χάριν, μιλώντας για τον εαυτό του σε μια πρότασι ως Ιακώβ και έπειτα στην επόμενη πρότασι ως Ισραήλ, τα οποία ονόματα ανεφέροντο και τα δύο στο ίδιο πρόσωπο. Επομένως, η προφητική αυτή ποίησις είναι κάτι περισσότερο από ό,τι καλείται ανομοιοκατάληκτος στίχος, δηλαδή, στίχος χωρίς ρίμα, στον οποίο τα τέλη των γραμμών δεν έχουν όμοια. Η Εβραϊκή ποίησις εκφράζεται σε γραμμές που πηγαίνουν παράπλευρα η μία με την άλλη στην ίδια κατεύθυνσι σκέψεως και που έτσι εκφράζουν όμοιες ιδέες, μα που πραγματικά διευρύνουν τη σκέψι ή την ιδέα ή το θέμα. Καθώς προχωρούμε στην ποιητική επιθανάτια προφητεία του Ιακώβ, θα μπορέσωμε να το σημειώσωμε αυτό.
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΑ ΚΛΙΝΗ
14. Κάτω από ποια δύναμι μίλησε τότε ο Ιακώβ, και τι λέγει η Γένεσις 49:1, 2 για να το δείξη αυτό;
14 Η σκηνή της επιθανάτιας κλίνης στην κατοικία του Ιακώβ στην Αίγυπτο το 1712 π.Χ. περιγράφεται στη Γένεσι, κεφάλαιο τεσσαρακοστό ένατο. Το Θείο πνεύμα της εμπνεύσεως ήλθε επάνω στον Ιακώβ σ’ αυτή την περίστασι, και μίλησε σαν προφητικός μάρτυς του Ιεχωβά. Δείχνοντας τούτο, η Γένεσις 49:1, 2 (Μετ. Ο΄) μας λέγει: «Εκάλεσε δε ο Ιακώβ τους υιούς αυτού, και είπε,
Συνάχθητε, ίνα αναγγείλω υμίν, τι απαντήσει υμίν επ’ εσχάτων των ημερών· αθροίσθητε και ακούσατέ μου, υιοί Ιακώβ, ακούσατε Ισραήλ του πατρός υμών.»
15. Ποια χαρακτηριστικά της Εβραϊκής ποιήσεως παρατηρούμε στα αρχικά λόγια του Ιακώβ;
15 Παρατηρήστε πώς (1) η έκφρασις «Συνάχθητε» είναι «παράλληλη ποιητικώς με την όμοια έκφρασι «αθροίσθητε»· (2) η έκφρασις «και ακούσατέ μου» είναι παράλληλη προς την έκφρασι «ίνα αναγγείλω υμίν»· (3) η έκφρασις «και ακούσατέ μου» προς την έκφραση «ακούσατε»· και η έκφρασις «Ισραήλ του πατρός υμών» προς την έκφρασι «υιοί Ιακώβ». Σε όλη την προφητεία του Ιακώβ θα παρατηρήσωμε αυτόν τον ποιητικό παραλληλισμό σκέψεων ή σχετικών εκφράσεων. Όλο τούτο χρησιμεύει για να δώση έκτασι στη σκέψι και να διευρύνη την έννοια καθώς και να κάμη πιο βέβαιη την υπονοούμενη σκέψι.
16. Σε ποιον καιρό απέβλεπε τότε προφητικά ο Ιακώβ;
16 Ο πατριάρχης Ιακώβ που πέθαινε κύτταζε πολύ πιο πέρα από τις ημέρες των δώδεκα γυιών που τον άκουαν προσεκτικά. Κύτταζε πολύ πιο πέρα από τον καιρό που οι οικογένειες των δώδεκα γυιών του θα εσχημάτιζαν δώδεκα φυλές, οι οποίες, μαζί, θ’ αποτελούσαν ένα ενωμένο έθνος στην Υποσχεμένη Γη της Παλαιστίνης, ένα έθνος ονομαζόμενο με το όνομα του πατέρα του Ιακώβ ή Ισραήλ. Ο Ιακώβ απέβλεπε στον καιρό ενός νέου έθνους, ενός πνευματικού έθνους του εκλεκτού λαού του Θεού, ενός πνευματικού Ιακώβ ή Ισραήλ.
17, 18. (α) Σε ποια θεμέλια εβασίζετο ολόκληρο το έθνος Ισραήλ; (β) Πώς κάτι που αντιστοιχεί μ’ αυτό, είναι αληθινό για τον πνευματικό Ισραήλ;
17 Ο Ιακώβ, ως ο κοινός πατέρας, εχρησίμευε ως το ευρύ θεμέλιο για ολόκληρο το έθνος του φυσικού Ισραήλ, ή Ισραήλ κατά σάρκα. Οι δώδεκα γυιοί του Ιακώβ χρησίμευαν ως δώδεκα δευτερεύοντα θεμέλια ή δώδεκα στύλοι που εβασίζοντο επάνω στον Ιακώβ. Επάνω σ’ αυτά τα δώδεκα στηρίγματα ή στύλους εβασίζετο ολόκληρο το έθνος Ισραήλ, με αδελφοσύνη.
18 Κάτι σαν αυτό είναι αληθινό για τον πνευματικό Ισραήλ, «τον Ισραήλ του Θεού», όπως τον απεκάλεσε αργότερα ένα θεόπνευστο μέλος του. (Γαλ. 6:16) Όπως ακριβώς το έθνος του αρχαίου Ισραήλ ήταν μια μεγάλη σύναξις ή εκκλησία για τη λατρεία του Θεού του Ιακώβ, του Ιεχωβά, έτσι και ο πνευματικός Ισραήλ είναι μια μεγάλη σύναξις ή εκκλησία για τη λατρεία του ίδιου Θεού. Εκείνος που αντιστοιχεί με τον πατριάρχη Ιακώβ είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, επειδή αυτός είναι το θεμέλιο αυτής της συνάξεως ή εκκλησίας του πνευματικού Ισραήλ. Ο Ιησούς το έδειξε αυτό όταν είπε σ’ έναν από τους δώδεκα αποστόλους του: «Συ είσαι Πέτρος [Λίθος], και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου.» (Ματθ. 16:18) Ο Ιησούς, οικοδομώντας αυτή την εκκλησία ή σύναξι επάνω στον εαυτό του, κάνει χρήσι δώδεκα αποστόλων, που αντιστοιχούν προς τους δώδεκα γυιούς του Ιακώβ. Στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής αυτοί καλούνται ‘οι δώδεκα απόστολοι του Αρνίου’, οι δε δώδεκα θεμέλιοι λίθοι της Νέας Ιερουσαλήμ έφεραν τα δώδεκα ονόματα των αποστόλων εκείνων του Αρνίου Ιησού Χριστού. Αλλά οι δώδεκα πύλες της Νέας Ιερουσαλήμ ήσαν χαραγμένες με τα ονόματα των «δώδεκα φυλών των υιών Ισραήλ».—Αποκάλ. 21:12-14.
19. Από ποιους αποτελείται η ουράνια κυβερνώσα τάξις, και πώς περιγράφονται αυτοί στην Αποκάλυψι 7:4-8;
19 Η ουράνια κυβερνώσα τάξις συμβολίζεται από την ένδοξη Νέα Ιερουσαλήμ. Θ’ αποτελήται από 144.000 δοκιμασμένους και πιστούς ακολούθους του Αρνίου Ιησού Χριστού. Αυτοί σφραγίζονται με το άγιο πνεύμα από τον Θεό, και διατηρούν αυτή τη σφραγίδα ως το τέλος της επιγείου δοκιμασίας των. Η Αποκάλυψις 7:4-8 αναφέρεται σ’ αυτούς ως πνευματικόν Ισραήλ και τους εικονίζει ότι αποτελούνται από δώδεκα φυλές. Τα ονόματα αυτών των φυλών τα λαμβάνει από τους γυιούς και τους εγγονούς του πατριάρχου Ιακώβ. Τους τοποθετεί σε κάποια τάξι, ως εξής:
Και [εγώ ο απόστολος Ιωάννης] ήκουσα τον αριθμόν των εσφραγισμένων· εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ήσαν εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλής των υιών Ισραήλ·
εκ [1] φυλής Ιούδα, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [2] φυλής Ρουβήν, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [3] φυλής Γαδ, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [4] φυλής Ασήρ, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [5] φυλής Νεφθαλείμ, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [6] φυλής Μανασσή, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [7] φυλής Συμεών, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [81 φυλής Λευί, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [9] φυλής Ισσάχαρ, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [10] φυλής Ζαβουλών, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [11] φυλής Ιωσήφ, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι·
εκ [12] φυλής Βενιαμίν, δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι.
20. (α) Τι πρέπει να παρατηρηθή για την τάξι της κατονομασίας των φυλών, αλλά ποιος αριθμός των διατηρείται; (β) Τι πρέπει να παρατηρηθή για όλες εκείνες τις φυλές, με ποιο αποτέλεσμα στην όλη οργάνωσι;
20 Δεν είναι αυτή η τάξις στην οποία εγεννήθησαν οι γυιοί του πατριάρχου Ιακώβ ή Ισραήλ. Επί πλέον, λείπει το όνομα του πέμπτου γυιού του Ιακώβ, του Δαν, λαμβάνει δε τη θέσι του Δαν το όνομα του εγγόνου του Ιακώβ, που ελέγετο Μανασσής. Αν κάτι από την ιστορία της φυλής του Δαν υπηγόρευσε το να χρησιμοποιηθή ο Μανασσής αντί του Δαν, θα το εξετάσωμε αργότερα. Οπωσδήποτε η Αποκάλυψις 7:4-8 διατηρεί τον αριθμό δώδεκα ως τον αριθμό των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ. Επίσης, όλα τα ονόματα είναι ονόματα των ένδεκα γυιών του Ιακώβ και ενός από τους εγγονούς του Ιακώβ μέσω του Ιωσήφ. Παρατηρούμε, επίσης, ότι κάθε φυλή έχει ίσον αριθμόν μελών. Έτσι καμμιά φυλή δεν είναι αριθμητικώς μεγαλύτερη από τις άλλες, αλλά ολόκληρη η οργάνωσις του πνευματικού Ισραήλ εικονίζεται ότι βρίσκεται σε τελεία ισορροπία, κάθε φυλή δε μόνη της τονίζει πάλι τον αριθμό δώδεκα.
21. Προφητεύοντας, ακολούθησε μήπως ο Ιακώβ τη σειρά της γεννήσεως των γυιών του, και ως τι μπορούσε να τους προσφωνήση όλους;
21 Εν τούτοις, όταν ο πατριάρχης Ιακώβ έδωσε την επιθανάτια προφητεία του, δεν έβαλε όλους τους γυιούς του στη σειρά της γεννήσεώς των από τις τέσσερες μητέρες των, δηλαδή, την πρώτη σύζυγο του Ιακώβ, τη Λεία, και την υπηρέτριά της ή δούλη της Ζελφά, και τη δεύτερη σύζυγο του Ιακώβ, τη Ραχήλ, και την υπηρέτριά της Βαλλά. Ο Ιακώβ, ως ο κοινός πατέρας των, μπορούσε να τους προσφωνήση όλους ως ‘υιούς του Ιακώβ’ και να ονομάση τον εαυτό του ‘Ισραήλ τον πατέρα των’.
22. Προς όφελος ποιων πραγματικά επροφήτευε τότε ο Ιακώβ, αλλά και ποιοί άλλοι σήμερα πρέπει επίσης να ενδιαφέρωνται;
22 Ο Ιακώβ συνήθροισε τους δώδεκα γυιούς του για να τους πη τι θα συνέβαινε σ’ αυτούς ή σ’ εκείνους που προεικονίζοντο απ’ αυτούς «εν ταις εσχάταις ημέραις». Αυτό σημαίνει στις ημέρες μας, οι οποίες είναι οι ‘τελευταίες ημέρες’ του πνευματικού Ισραήλ επάνω στη γη, προτού το μικρό υπόλοιπο των 144.000 μελών του εισέλθη στην ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ με τον Υιόν του Θεού, το Αρνίον Ιησούν Χριστόν. Επομένως, εκείνο που είπε ο Ιακώβ στους δώδεκα γυιούς του πριν από τρεις χιλιάδες εξακόσια χρόνια και πλέον, το είπε πραγματικά προς όφελος του μικρού υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ που είναι στη γη τώρα, σ’ αυτή την πιο θαυμαστή περίοδο της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους. Και επειδή αυτοί είναι μέλη του πνευματικού εκείνου «σπέρματος του Αβραάμ», μέσω του οποίου πρόκειται να ευλογηθούν για πάντα όλα τα έθνη και οι φυλές της γης, έπεται ότι εκείνα τα άτομα από όλες τις φυλές και τα έθνη της γης, που ενδιαφέρονται έτσι να ευλογηθούν, πρέπει να ενδιαφέρωνται να εξετάσουν τώρα μαζί μας τα επιθανάτια λόγια του Ιακώβ.
ΡΟΥΒΗΝ
23. Πώς συνέβη να λάβη το όνομά του ο πρωτότοκος γυιός του Ιακώβ, και ποια ερωτήματα τώρα ηγέρθησαν ως προς τη θέσι του ως πρωτοτόκου;
23 Ο Ιακώβ, μιλώντας με ποιητικούς παραλληλισμούς, επροφήτευσε για τον Ρουβήν, τον πρωτότοκό του γυιό μέσω της πρώτης, αλλά ολιγώτερο αγαπωμένης συζύγου του Λείας, μιας Συρίας κόρης. Η Λεία, λοιπόν, στη γέννησί του είπε: «Ιδού υιός!» και κατόπιν έκαμε αυτή την εκφώνησι όνομά του, Ρουβήν. Ως ο πρωτότοκος γυιός του Ιακώβ, ο Ρουβήν φυσικά είχε τα δικαιώματα του πρωτοτόκου γυιού της οικογενείας. Ως τοιούτος είχε δικαίωμα δύο μερίδων στην περιουσία που άφησε πίσω του ο Ιακώβ ο πατέρας του. Το ερώτημα ήταν, Θα εισήρχετο τώρα ο Ρουβήν σ’ αυτά τα δικαιώματα του πρωτοτόκου; Επίσης, ο πατριάρχης Ιακώβ, ως κεφαλή της οικογενείας, είχε ενεργήσει ως ιερεύς του Ιεχωβά για ολόκληρη την οικογένεια και είχε προσφέρει θυσίες στο οικογενειακό θυσιαστήριο και είχε οδηγήσει σε προσευχή και στο να δίδεται θρησκευτική διδασκαλία. Ως πατέρας είχε επίσης ενεργήσει ως ο κυβερνήτης της όλης οικογενείας και όλων των δούλων της και των κτηνών της και των κτημάτων της. Τι θα πούμε γι’ αυτά τα προνόμια;
24. Πώς επρόκειτο να διάγουν οι δώδεκα οικογένειες μετά τον θάνατο του Ιακώβ, και ποια ζητήματα έπρεπε τώρα να τακτοποιήσουν οι λόγοι του για τον Ρουβήν;
24 Με τον θάνατο του κοινού των πατέρα οι δώδεκα γυιοί δεν επρόκειτο να διασπασθούν σε δώδεκα οικογένειες, που η καθεμιά θ’ ακολουθούσε τον δρόμο της· επρόκειτο να είναι προσκολλημένοι μαζί σαν ένας λαός, ένα έθνος. Αλλά ποιος επρόκειτο τώρα να ενεργή ως ιερεύς γι’ αυτόν τον λαό ή εκκλησίασμα; Ποιος επρόκειτο να ενεργή στην κυβερνητική θέσι; Επρόκειτο αυτά τα προνόμια που κανονικά ανήκαν στον πρωτότοκον να απονεμηθούν στον Ρουβήν με την έμπνευσι του πνεύματος του Θεού; Προσέχομε, λοιπόν, στα λόγια του Ιακώβ με τόσο τουλάχιστον ενδιαφέρον, όσο είχαν οι δώδεκα γυιοί του Ιακώβ όταν άκουαν:
«Ρουβήν ο πρωτότοκός μου, συ ισχύς μου, και αρχή της γεννητικής μου δυνάμεως· εξοχότης αξιοπρεπείας και εξοχότης δυνάμεως· με απερίσκεπτον ελευθερίαν ως ύδατα, δεν έχεις την υπεροχήν διότι ανέβης επί την κλίνην του πατρός σου· τότε εμίανας αυτήν· επί την κλίνην μου ανέβη!»—Γεν. 49:3, 4. ΜΝΚ.
25, 26. (α) Με ποια έκφρασι ετόνισε ο Ιακώβ ότι ο Ρουβήν ήταν ο πρωτότοκός του, και τίνος άξιος έπρεπε να έχη αποδειχθή; (β) Τι εννοείται με την έκφρασι «εξοχότης αξιοπρεπείας»; Με την έκφρασι «εξοχότης δυνάμεως»;
25 Πριν από τη νύχτα του γάμου του με την πρώτη του σύζυγο Λεία, ο Ιακώβ δεν είχε ποτέ σεξουαλική επικοινωνία. Δεν είχε προηγουμένως υποσκάψει τη δύναμί του να παράγη τέκνα, μολονότι τότε (στο 1774 π.Χ.) ήταν ηλικίας ογδόντα τεσσάρων ετών. Το τελευταίο του τέκνο και γυιός δεν εγεννήθη παρά δεκατρία και πλέον έτη μετά ταύτα. Μπορούσε, λοιπόν, να προσφωνήση τον πρωτότοκόν του Ρουβήν ως «συ ισχύς μου, και αρχή της γεννητικής μου δυνάμεως». Ο Ρουβήν έπρεπε να είναι ο καλύτερος γυιός της οικογενείας, άξιος να έχη διπλάσια κληρονομία από οποιονδήποτε από τους αδελφούς του. (Δευτ. 21:17) Έπρεπε να υπερέχη από τους αδελφούς του από όλες τις απόψεις.
26 Στον Ρουβήν έπρεπε να περιέλθη φυσικά ‘η εξοχότης της αξιοπρεπείας και η εξοχότης της δυνάμεως’. Με την έκφρασι «εξοχότης αξιοπρεπείας» φαίνεται να εννοήται το ιερατείο του έθνους. Το ιερατείο θα έπρεπε να εφοδιάζεται από τα άρρενα μέλη της φυλής του Ρουβήν. Με την έκφρασι «εξοχότης δυνάμεως» μπορεί να εννοήται η κυβερνητική ή βασιλική ιδιότης, όταν κάποτε ο λαός αυτός θα εγίνετο βασίλειο. Η αξιοπρέπεια του ιερατείου του Ιεχωβά Θεού θα έπρεπε να συμπέση στον Ρουβήν, και η δύναμις της κυβερνήσεως ή βασιλείας θα έπρεπε να τεθή επάνω στους ώμους του. Τι έκαμε εν σχέσει με αυτό η προφητεία του Ιακώβ; Επηλήθευσε η προφητεία του Ιακώβ;
27. Ποια αναρμοδιότητα θυμήθηκε ο Ιακώβ εναντίον του Ρουβήν;
27 Ο Ιακώβ θυμήθηκε μια αναρμοδιότητα για τον Ρουβήν, η οποία τον επηρέασε και για τα τρία προνόμια, του πρωτοτόκου, του ιερατείου και της κυβερνήσεως. Ο Ρουβήν είχε καταισχύνει τον πατέρα του. Είχε διαπράξει αιμομικτική ανηθικότητα με την παλλακή του πατρός του, Βαλλά, την υπηρέτρια της αγαπημένης συζύγου του Ιακώβ, Ραχήλ. Αυτό έγινε λίγο μετά τον θάνατο της προσφιλούς Ραχήλ, αφού εγέννησε τον Βενιαμίν. Το Βιβλικό υπόμνημα δεν εξηγεί αν ο πρωτότοκος Ρουβήν εβίασε τη δούλη Βαλλά για να εμποδίση το να λάβη αυτή τη θέσι της Ραχήλ στη στοργή του Ιακώβ και έτσι να γίνη πιο ευνοημένη από τη μητέρα του Ρουβήν Λεία, ή αν ο Ρουβήν ενήργησε από καθαρή λαγνεία για την Βαλλά. Απλώς λέγει: «Και ότε κατώκει ο Ισραήλ εν τη γη εκείνη, υπήγεν ο Ρουβήν και εκοιμήθη μετά της Βαλλάς παλλακής του πατρός αυτού· και ήκουσε τούτο ο Ισραήλ.» Η δε Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα προσθέτει: «Και πονηρόν εφάνη εναντίον αυτού.»—Γεν. 35:22· 35:21, ΜΟ΄.
28. (α) Πότε συνέλαβε τον Ρουβήν η αμαρτία του, και με ποιές συνέπειες; (β) Πώς ενήργησε ο Ρουβήν, και πώς έπρεπε να έχη ενεργήσει;
28 Στον καιρό αυτής της σοβαρής προσβολής εναντίον του πατρός του Ιακώβ και εναντίον της μητρός των ετεροθαλών αδελφών του Δαν και Νεφθαλείμ, ο πρωτότοκος Ρουβήν δεν απεβλήθη ούτε απερρίφθη. Αλλά τώρα τελικά, περίπου πενήντα χρόνια αργότερα, η αμαρτία του Ρουβήν τον ευρίσκει, τον συλλαμβάνει. (Αριθμ. 32:6, 23) Υπό θείαν έμπνευσιν ο θνήσκων πατέρας του τού μιλεί για τις συνέπειες της αχρείας του πράξεως. Ο Ιακώβ τού λέγει: «Δεν έχεις την υπεροχήν.» Έτσι ο Ρουβήν απογυμνώνεται από την ‘εξοχότητα της αξιοπρεπείας και την εξοχότητα της δυνάμεως’ και επίσης από το δικαίωμα ενός πρωτοτόκου γυιού σε δύο μέρη της κληρονομίας του πατρός του. Γιατί; Επειδή ενήργησε με «απερίσκεπτον ελευθερίαν ως ύδατα». Απεδείχθη είτε ασταθής όπως τα νερά είτε ταραχώδης και ορμητικός σαν νερά που ξεσπούν σ’ ένα φράγμα ή κατεβαίνουν με μανία σαν χείμαρρος σε μια κοιλάδα. Απερίσκεπτη ελευθερία που δεν προσέχει τις συνέπειες δεν συμβαδίζει με εξοχότητα. Ο Ρουβήν έπρεπε να έχη ασκήσει εγκράτεια. Έπρεπε να έχη δείξει τον σεβασμό ενός γυιού για την αξιοπρέπεια του πατρός του και για την τιμή των δύο γυιών της Βαλλάς, της παλλακής του πατρός του.
29, 30. (α) Αργότερα, ποια περίπτωσις στην εκκλησία της Κορίνθου, ήταν όμοια με του Ρουβήν; (β) Ποιοι υπέφεραν για την ανηθικότητα του Ρουβήν, και πώς;
29 Ο Ρουβήν εβεβήλωσε τη γαμήλια κλίνη του πατρός του. Αυτό ήταν κάτι σαν την περίπτωσι της Χριστιανικής εκκλησίας της Κορίνθου πολύ αργότερα, στην οποίαν ο απόστολος Παύλος απέκοψε από την επικοινωνία έναν καθ’ ομολογίαν Χριστιανόν, ο οποίος επήρε τη σύζυγο του πατέρα του και είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί της. (1 Κορ. 5:1-13) Ο Ιακώβ, βρίσκοντας αηδές το να μιλήση περαιτέρω άμεσα στον Ρουβήν γι’ αυτή την επαίσχυντη διαγωγή, κλείνει την προφητική του κρίσι για τον πρωτότοκο Ρουβήν λέγοντας: «Επί την κλίνην μου ανέβη!» Για την ανηθικότητα του Ρουβήν οι γυιοί του, ναι, ολόκληρη η φυλή του υπέφερε. Πώς έγινε αυτό, αναφέρεται στο 1 Χρονικών 5:1, 2:
30 «Οι δε υιοί του Ρουβήν πρωτοτόκου του Ισραήλ, (διότι ούτος ήτα ο πρωτότοκος· επειδή όμως εμίανε την κοίτην του πατρός αυτού, τα πρωτοτόκια αυτού εδόθησαν εις τους υιούς του Ιωσήφ, υιού του Ισραήλ· πλην ουχί δια να έχη τα πρωτοτόκια ως προς την γενεαλογίαν· διότι ο Ιούδας υπερίσχυσεν υπέρ τους αδελφούς αυτού, ώστε εξ αυτού να εξέλθη ο ηγούμενος· τα πρωτοτόκια όμως ήσαν του Ιωσήφ).»
31, 32. (α) Πώς οι απόγονοι του Ρουβήν δεν είχαν υπεροχή ή διάκρισι στον Ισραήλ; (β) Πώς εξεδηλώθησαν στις ημέρες του Κριτού Βαράκ και στην εποχή που η Ασσυρία αιχμαλώτισε τον Βόρειον Ισραήλ;
31 Τα προνόμια εποπτείας στο έθνος Ισραήλ αφηρέθησαν από τον Ρουβήν επειδή ατίμασε τη φυσική του θέσι ως πρωτοτόκου. Κανείς από τους απογόνους του Ρουβήν δεν έγινε ένας από τους κριτάς, τους προφήτας ή τους αρχηγούς του Ισραήλ. Όταν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ εγκατεστάθησαν στη Γη της Επαγγελίας στον δέκατον πέμπτον αιώνα π.Χ., στον Ρουβήν εδόθη το τμήμα της γης του ανατολικά της Νεκράς Θαλάσσης και του Ιορδάνου ποταμού. Αργότερα, όταν διεξήχθη η μάχη στα «ύδατα του Μεγιδδώ» για την ελευθέρωσι της γης από τον Χαναναίο καταδυνάστη Βασιλέα Ιαβείν και τον στρατηγό του Σισάρα, οι Ρουβηνίται δεν επήγαν να υποστηρίξουν τον Κριτήν Βαράκ και την προφήτιδα Δεβόρρα. Συνεπώς στο άσμα της νίκης των ο Βαράκ και η Δεβόρρα, έλαβαν σημείωσι της παραλείψεως των Ρουβηνιτών, ψάλλοντας: «Εις τας διαιρέσεις του Ρουβήν ηγέρθησαν μεγάλαι συζητήσεις καρδίας. Ο Γαλαάδ [παράπλευρα στον Ρουβήν] ησύχαζε πέραν του Ιορδάνου.»—Κριτ. 5:15, 17, ΜΝΚ.
32 Έπειτα από αιώνες, όταν το βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ φέρθηκε αιχμάλωτο στην Ασσυρία, οι Ρουβηνίται ήσαν μεταξύ των πρώτων που μετοικίσθησαν. (1 Χρον. 5:26) Αληθινά η φυλή του Ρουβήν δεν είχε υπεροχή από τις όμοιές της φυλές στον Ισραήλ.
33. Ποια θέσις δίδεται στη φυλή του Ρουβήν στην όρασι που είδε ο Ιεζεκιήλ για τη διανομή της γης υπό την βασιλεία του Θεού;
33 Στην όρασι της διαιρέσεως της γης, που είδε ο Ιεζεκιήλ και που εξεικονίζει τη διανομή της γης υπό την βασιλεία του Θεού στον νέο κόσμο, ο Ρουβήν δεν λαμβάνει θέσι αμέσως έπειτα από την «αγία μερίδα» γης στην οποία βρίσκεται ο ναός του Ιεχωβά, η πόλις Ιεχωβά-Σαμμά και η περιοχή του άρχοντος. Ο Ιούδας τίθεται ακριβώς προς βορράν της αγίας μερίδος, και ο Ρουβήν είναι ο επόμενος προς βορράν του Ιούδα.—Ιεζ. 48:6-22.
34. Τι δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, εν σχέσει με την όρασι της σφραγίσεως των 144.000, αλλά τι υπενθυμίζεται στα μέλη με τούτο;
34 Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, ότι στην όραση που είδε ο απόστολος Ιωάννης για τη σφράγισι των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ, η φυλή του Ρουβήν δεν λαμβάνει την κυριώτερη μνεία, αλλά κατονομάζεται δεύτερη, ή μετά τη φυλή του Ιούδα. (Αποκάλ. 7:5· βλέπε σελίδα 556.) Έτσι στα μέλη των 144.000 πνευματικών Ισραηλιτών υπενθυμίζεται πώς ο Ρουβήν απεστερήθη πολύτιμα προνόμια επειδή δεν έδωσε το ορθό παράδειγμα ως πιστός επίσκοπος μεταξύ του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά Θεού.
35. Για απερίσκεπτη ελευθερία σαν του Ρουβήν, ποιες συνέπειες θα επακολουθήσουν σε πνευματικούς Ισραηλίτας, και πώς διευκρινίσθη τούτο στην περίπτωσι του ανηθίκου Χριστιανού της Κορίνθου;
35 Οποιαδήποτε αφιερωμένα, βαπτισμένα άτομα στον πνευματικόν Ισραήλ, που ασκούν απερίσκεπτη ελευθερία και δείχνουν αστάθεια και ορμούν απερίσκεπτα προς τη μοιχεία ή πορνεία, είναι προωρισμένα να αποτύχουν γι’ αυτό. Μπορεί να δείξουν ειλικρινή μετάνοια για την ανηθικότητά των, αλλά έχουν ανεξάλειπτα κηλιδώσει το υπόμνημά των. Έδωσαν πτωχό παράδειγμα για το ποίμνιο του Θεού. Όπως εκείνος ο άνθρωπος στην εκκλησία της Κορίνθου, που εβεβήλωσε τη γαμήλια κλίνη του πατέρα του, μπορεί ν’ απεκόπησαν από την επικοινωνία και να επανεγκατεστάθησαν αργότερα λόγω της κατά Θεόν λύπης των που οδηγεί σε μετάνοια. Αλλ’ ο Κορίνθιος εκείνος, αφού απεκόπη έτσι από την επικοινωνία, δεν μπορούσε να παρουσιάση τον εαυτό του ως εφωδιασμένον με τα προσόντα για την παραδειγματική θέσι επισκόπου στη Χριστιανική εκκλησία. (2 Κορ. 7:9, 10· 2:6-11) Δεν ήταν άμεμπτος και δεν ήταν υγιές παράδειγμα για το ποίμνιο του Θεού, όπως έπρεπε να είναι ένας επίσκοπος. (1 Τιμ. 3:1-4· Τίτον 1:5-9) Όπως η φυλή του Ρουβήν, δεν ήταν κατάλληλος ν’ αναλάβη ηγετική θέσι στον πνευματικό Ισραήλ.
36. (α) Ποιας τάξεως είναι και οι 144.000 της εκκλησίας; (β) Αν και υπάρχει φυλή του Ρουβήν στον πνευματικό Ισραήλ, από τι δεν πρέπει να λαμβάνουν θάρρος οι 144.000 και γιατί;
36 Στο φως, επομένως, της ταπεινωτικής κρίσεως που ο θνήσκων πατέρας του Ρουβήν επρόφερε γι’ αυτόν, η περίπτωσίς του έχει ένα σοβαρό μάθημα για το μικρό υπόλοιπο των 144.000 μελών του πνευματικού Ισραήλ που βρίσκεται ακόμη στη γη. Και οι 144.000 αποτελούν την «εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς», και οφείλουν να συμπεριφέρωνται ως τοιούτοι πάντοτε. (Εβρ. 12:23) Αλλά μερικοί, επειδή ενεργούν απρόσεκτα, χωρίς να σκέπτωνται τις συνέπειες, όπως ενήργησε και ο Ρουβήν, μπορεί να υποστούν απώλεια ειδικών προνομίων στη Χριστιανική εκκλησία εδώ επάνω στη γη, ανεκκλήτως. Μόνο με το έλεος του Θεού και επειδή υποβάλλονται σε πνευματική θεραπεία δεν αποβάλλονται μονίμως και δεν παραμένουν έξω από τον πνευματικόν Ισραήλ. Με τη στοργική αγαθότητα του Θεού υπάρχει μια φυλή Ρουβήν στον πνευματικό Ισραήλ. Για τούτο μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες· αλλ’ ας μη λαμβάνωμε θάρρος από το έλεος του Θεού και έτσι να ριψοκινδυνεύωμε. Ο Ρουβήν υπέστη συνέπειες. Το ίδιο θα συμβή και μ’ εμάς!
ΣΥΜΕΩΝ ΚΑΙ ΛΕΥΙ
37, 38. (α) Σε ποιο βαθμό ήσαν αδελφοί ο Συμεών και ο Λευί, και τι σημαίνουν τα ονόματά των; (β) Σύμφωνα με τα τελικά λόγια του Ιακώβ, σε τι υπήρξε η αδελφική των συνεργασία;
37 Ο πατριάρχης Ιακώβ, αφού παρήλθε τον πρωτότοκο γυιό του, έστρεψε την προσοχή του στον δεύτερο γυιό του, τον Συμεών, και στον τρίτο γυιό του, τον Λευί, που και οι δύο ήσαν γυιοί από την πρώτη του σύζυγο Λεία. Προφητεύοντας στο ύφος της Εβραϊκής ποιήσεως, ο θνήσκων Ιακώβ είπε:
«Συμεών και Λευί οι αδελφοί, όργανα βίας τα σφαγιαστικά όπλα αυτών· εις την βουλήν αυτών μη εισέλθης ψυχή μου· εις την συνέλευσιν αυτών μη ενωθής διάθεσίς μου· διότι εν τω θυμώ αυτών εφόνευσαν ανθρώπους, και εν τω πείσματι αυτών κατηδάφισαν τείχος· επικατάρατος ο θυμός αυτών, διότι ήτο αυθάδης· και η οργή αυτών, διότι είναι σκληρά· θέλω δώσει εις αυτούς μερίδα εις τον Ιακώβ, και θέλω διασκορπίσει αυτούς εις τον Ισραήλ.»—Γεν. 49:5-7, ΜΝΚ.
38 Αυτοί οι δύο ομοπάτριοι και ομομήτριοι αδελφοί συνειργάσθησαν, αλλ’ αυτό το έκαμαν σε κακά έργα. Το όνομα Συμεών σημαίνει «Ακοή», δηλαδή, με αποδοχή· και το όνομα Λευί σημαίνει «Ενωμένος· Προσκόλλησις.»
39, 40. (α) Ποια ήταν η ειδική περίπτωσις που ο Συμεών και ο Λευί εχρησιμοποίησαν όργανα βίας ως τα σφαγιαστικά των όπλα; (β) Πώς απήντησαν τότε στον πατέρα των σ’ αυτό το ζήτημα;
39 Η ειδική περίπτωσις που ήσαν όργανα βίας τα σφαγιαστικά των όπλα, ήταν όταν ανέλαβαν αυθαίρετα να εκδικήσουν οι ίδιοι την τιμή της από τον ίδιο πατέρα και μητέρα αδελφής των Δείνας. Αυτό έγινε προτού ο πρεσβύτερος αδελφός των Ρουβήν βιάση την παλλακή του πατέρα των Βαλλά. Όταν η κατασκήνωσις του πατριάρχου Ιακώβ ήταν κοντά στην πόλι Συχέμ στη Γη της Επαγγελίας, παρεβιάσθη η παρθενία της Δείνας. Αυτό έγινε από τον γιό του Ευαίου άρχοντος της πόλεως εκείνης. Οι αδελφοί της Δείνας εσχεδίασαν να λάβουν εκδίκησι. Επιμένοντας ότι ο βιαστής έπρεπε να περιτμηθή σαν Ισραηλίτης προτού μπορέση να νυμφευθή τη Δείνα, έκαμαν όλα τα αρσενικά της Συχέμ να περιτμηθούν. Την τρίτη ημέρα της περιτομής των, όταν οι περιτετμημένοι άνδρες πονούσαν τόσο πολύ, ώστε δύσκολα μπορούσαν να κινηθούν, ο Συμεών και ο Λευί ενήργησαν.
40 «Δύο εκ των υιών του Ιακώβ, ο Συμεών και ο Λευί, αδελφοί της Δείνας, έλαβον έκαστος την μάχαιραν αυτού, και εισήλθον εις την πόλιν ασφαλώς, και εφόνευσαν παν αρσενικόν. Και τον [Άρχοντα] Εμμώρ και τον Συχέμ τον υιόν αυτού, εφόνευσαν εν στόματι μαχαίρας· και έλαβον την Δείναν εκ του οίκου του Συχέμ, και εξήλθον.» Ακολούθησε η λεηλασία της πόλεως και η αιχμαλωσία των γυναικών και παιδιών από τα χέρια των άλλων γυιών του Ιακώβ «επειδή είχον μιάνει την αδελφήν αυτών». Όταν ο Ιακώβ δεν έδειξε συμπάθεια σε ό,τι είχε γίνει και επέπληξε τον Συμεών και τον Λευί, αυτοί απήντησαν: «Έπρεπε λοιπόν την αδελφήν ημών να μεταχειρισθώσιν ως πόρνην;»—Γέν. 33:18 έως 34:31.
41. Ποια ήταν η πρόθεσίς των για τον Ιωσήφ όταν ήταν ηλικίας δεκαεπτά ετών, και πότε ο πατέρας των το ανεκάλυψε αυτό;
41 Έπειτα από χρόνια, όταν ο ετεροθαλής αδελφός των Ιωσήφ είχε γίνει ηλικίας δεκαεπτά ετών, ο Συμεών και ο Λευί ήθελαν να τον φονεύσουν επειδή τον φθονούσαν διότι ήταν ο ευνοημένος γυιός του πατέρα των. Ο Ρουβήν ο πρεσβύτερος αδελφός των δεν ήθελε να φονεύση τον Ιωσήφ, ούτε ο Ιούδας, ο αδελφός ο αμέσως μεγαλύτερος από τον Συμεών και τον Λευί. Και οι νεώτεροι ακόμη αδελφοί, οι τέσσερες γυιοί των δύο παλλακών του Ιακώβ, διέκειντο φιλικώς προς τον Ιωσήφ ή τον ηνείχοντο. Και οι ακόμη νεώτεροι, ο Ισσάχαρ και ο Ζαβουλών, δεν είχαν φωνή εξουσίας στο ζήτημα. Όταν, λοιπόν, ο Ιωσήφ τούς έκαμε επίσκεψι επιθεωρήσεως κοντά στην πόλι Δωθάν, προφανώς ο Συμεών και ο Λευί ήσαν εκείνοι που «συνεβουλεύθησαν κατ’ αυτού να φονεύσωσιν αυτόν». Η εισήγησις του Ιούδα τους απέτρεψε από το να τον φονεύσουν, ο δε Ρουβήν επανήλθε μεταξύ των πολύ αργά για να εμποδίση το να πωλήσουν τον Ιωσήφ ως δούλον για να ληφθή στην Αίγυπτο. (Γεν. 37:2-36) Στον δέοντα καιρό, αφού ο Ιωσήφ βρέθηκε ζωντανός στην Αίγυπτο ως πρωθυπουργός της, ο Ιακώβ έμαθε πώς είχε συμβή η αιφνίδια εξαφάνισις του γυιού του. Πιθανόν ο Ιακώβ είχε και αυτό επίσης στο νου όταν μίλησε για τα «όργανα βίας» του Συμεών και του Λευί.
42. Αν δεν είχαν χρησιμοποιήσει όργανα βίας, σε ποια θέσι θα μπορούσε να έχη έλθει ο Συμεών και ο Λευί έπειτα απ’ αυτόν;
42 Είναι αλήθεια ότι ο Ιωσήφ ήταν ο πρωτότοκος γυιός της αγαπημένης συζύγου τού πατέρα του Ραχήλ, αλλά εγεννήθη επειτα από χρόνια μετά τον Συμεών και τον Λευί, ως ενδέκατος γυιός του Ιακώβ. Επομένως, αν δεν υπήρχε η εκδικητική των βία εναντίον των κατοίκων της Συχέμ χωρίς τη συναίνεσι του πατρός των, θα μπορούσαν να έχουν έλθει στη θέσι της ηγεσίας αφού την απεστερήθη ο Ρουβήν, θα είχε δε ο Συμεών την πρώτη ευκαιρία και ο Λευί θα ήταν έπειτα απ’ αυτόν. Αλλά η έκφρασις κρίσεως εναντίον των από τον Ιακώβ στην επιθανάτια κλίνη του έδειξε καθαρά ότι και οι δύο είχαν αποστερηθή από αυτή την ευκαιρία.
43. Πώς, στην τελευταία ημέρα της ζωής του, ο Ιακώβ έδειξε ότι δεν είχε και δεν ήθελε καμμιά κοινοτική ευθύνη για το έγκλημά των;
43 Έτσι στην τελευταία ημέρα της ζωής του ο Ιακώβ εκαθάρισε τον εαυτό του από κάθε σχέσι με τη βία που διεπράχθη εναντίον της πόλεως Συχέμ. Ο βιασμός της θυγατρός του Δείνας δεν την έκαμε δικαία. Η ψυχή του Ιακώβ, ο οποίος επρόκειτο να πεθάνη εκεί στην Αίγυπτο, δεν ήθελε οικειότητα με τον Συμεών και τον Λευί σ’ ένα τέτοιο έγκλημα. Η ίδια η διάθεσις του Ιακώβ ήταν εναντίον τού να ενωθή με την συνέλευσι ατόμων έσχατης βίας σαν αυτήν. Προτού τελειώση τη πορεία του στη ζωή διεκήρυξε ότι δεν είχε κοινοτική ευθύνη γι’ αυτή την έκχυσι αίματος. Ο Συμεών και ο Λευί είχαν αφήσει την οργή να τους καταλάβη όσο το δυνατόν περισσότερο· είχαν ενεργήσει αυθαίρετα κάνοντας μια τέτοια εκδικητική πράξι χωρίς πρώτα να συμβουλευθούν τον πατέρα των. Τον είχαν κάμει δυσωδία σε όλη τη Χαναάν.
44. Επάνω σε τι ο Ιακώβ προέφερε την κατάρα του, και τι ήταν αποφασισμένος να κάμη όσον αφορά τις μέλλουσες δυνατότητες του Συμεών και του Λευί;
44 Τώρα, όμως, έπειτα από πενήντα περίπου χρόνια, ο Ιακώβ, με την θνήσκουσα πνοή του, δεν κατηράσθη τον Συμεών και τον Λευί τους ίδιους. Κατηράσθη τον θυμό των «διότι ήτο αυθάδης» και την οργή των, «διότι είναι σκληρά». Δεν μπορούσε να την επιδοκιμάση ούτε και στους γυιούς του, ούτε και όταν εξεχύνετο χάριν της αδελφής των. Τους συνεχώρησε, αλλά δεν θα μετέβαλλε τις συνέπειες γι’ αυτούς. Δεν μπορούσε να διορίση κανένα απ’ αυτούς στην ηγετική θέσι ή στη διακυβέρνησι. Δεν έκαμε αυτούς και τις φυλές των αποβλήτους στον Ισραήλ, αλλά θα διασπούσε τώρα την ενότητά των και τη συνεργασία των σε έργα αυθάδους θυμού και σκληρής οργής. Κάτω από προφητική έμπνευσι ο Ιακώβ προσδιώρισε γι’ αυτούς μια θέσι στη γη που ο Θεός είχε υποσχεθή να δώση σ’ αυτόν και στους απογόνους του. Ήλθαν σ’ αυτήν έπειτα από 239 χρόνια, αλλ’ ο Ιακώβ προείπε ότι δεν θα ήσαν γείτονες στη γη.
45. Σε αρμονία με την απόφασι του Ιακώβ, τι είδους μερίς στον Ισραήλ εδόθη στον Συμεών και στον Λευί;
45 Προφητικώς, και ως κληρονόμος της Γης της Επαγγελίας, ο Ιακώβ έδωσε στον Συμεών και στον Λευί «μερίδα εις τον Ιακώβ», αλλά για κανένα απ’ αυτούς δεν ήταν στερεή μερίς, αδιάσπαστη μερίς. Ο Ιακώβ έδωσε στους δύο αδελφούς χωριστή μερίδα στη γη. Έτσι όχι μόνο διεχωρίσθησαν ο Συμεών και ο Λευί ο ένας από τον άλλον στη γη, αλλά ο καθένας ήταν ο ίδιος διηρημένος. Όταν ο προφήτης Μωυσής ευλόγησε τις φυλές του Ισραήλ λίγο προτού διαβούν τον Ιορδάνη Ποταμό για να μπουν στη Γη της Επαγγελίας, ούτε καν ανέφερε το όνομα του Συμεών. (Δευτ. 33:16-23) Η φυλή του Συμεών ήταν τοποθετημένη σε μικρές νήσους εδάφους που είχαν κατανεμηθή εδώ κι εκεί στο έδαφος της φυλής του Ιούδα. Καμμιά απ’ αυτές τις λωρίδες που περιεβάλλοντο από την περιοχή του Ιούδα δεν ήταν παράπλευρα στην πόλι της Ιερουσαλήμ, η οποία έγινε η εθνική πρωτεύουσα. Όταν οι φυλές συνεισέφεραν πόλεις από την περιοχή των στους Λευιτικούς ιερείς για να χρησιμεύουν ως πόλεις καταφυγίου και να προσφεύγουν σ’ αυτές οι ακούσιοι φονείς, καμμιά πόλι δεν συνεισέφερε η φυλή του Συμεών. Όταν προσδιωρίσθησαν σαράντα οκτώ πόλεις για όλους τους Λευίτας περιλαμβανομένων και των ιερέων, μόνο δεκατρείς απ’ αυτές συνεισέφεραν οι φυλές του Ιούδα, του Συμεών και του Βενιαμίν. Επομένως οι Λευίται πρέπει να διέμεναν σε ολίγες μόνο πόλεις της φυλής του Συμεών.—Ιησ. Ναυή 20:7-9· 19:1-9· 21:3, 4.
46. Μέσω των οδηγιών του Θεού προς τον Μωυσή, με ποιο προνόμιο ετιμήθησαν οι Λευίται, και πώς αυτό τους καθιστούσε ικανούς να έρχωνται όλοι μαζί πάλι για έργο;
46 Όχι με την προφητεία του Ιακώβ, αλλά με τη μεταγενέστερη οδηγία του Ιεχωβά προς τον Λευιτικό προφήτη Μωυσή, η φυλή του Λευί ετιμήθη με το προνόμιο της ιερατείας και της διακονίας στον ναό της λατρείας του Ιεχωβά. Επομένως οι Λευίται δεν έλαβαν κληρονομία στη Γη της Επαγγελίας, εφόσον ο Ιεχωβά ο Θεός ήταν πράγματι η κληρονομία των. Ό,τι θα μπορούσε να είναι ο εδαφικός των κλήρος στη Γη της Επαγγελίας, εδόθη στη φυλή ενός από τους γυιούς του Ιωσήφ· έτσι ώστε το όλον έθνος Ισραήλ είχε ακόμη δώδεκα φυλετικές περιοχές. Αυτές οι δώδεκα φυλές συνεισέφεραν όλες ένα σύνολον από σαράντα οκτώ πόλεις για τη διαμονή των Λευιτών, όταν δεν υπηρετούσαν στον ναό του Ιεχωβά. Έτσι συνέβαινε ώστε τα μέλη της φυλής του Λευί να είναι διασκορπισμένα χειρότερα από όσο ήσαν τα μέλη της φυλής του Συμεών, δηλαδή, σε όλη τη γη του Ισραήλ. Μόνο στον ναό του Ιεχωβά ήρχοντο πάλι όλοι οι Λευίται μαζί, για ένα καλό έργο στην υπηρεσία του Ιεχωβά στις τακτικές του προσδιωρισμένες εορτές και στην ημέρα του εξιλασμού. Πόσο θαυμάσια εβεβαιώθη η αλήθεια των λόγων του Ιακώβ προς τον Συμεών και τον Λευί: «Θέλω διασκορπίσει αυτούς εις τον Ισραήλ»!
47, 48. (α) Πώς αυτό παραμένει αληθινό σχετικά με τον Συμεών και τον Λευί ακόμη και στην όρασι του Ιεζεκιήλ για τη διαίρεσι της γης; (β) Τι τονίζει αυτός ο συνεχής διαχωρισμός των δύο αδελφών;
47 Αυτό παρέμεινε αληθινό ακόμη και στην προφητική όρασι του Ιεζεκιήλ για τη διαίρεσι της γης κάτω από την ερχόμενη βασιλεία του Θεού. Τα μέλη της φυλής του Λευί ήσαν τοποθετημένα στην «αγίαν μερίδα» γύρω στο αγιαστήριο του Ιεχωβά. Η φυλή του Συμεών ήταν χωρισμένη στα νότια της Αγίας Μερίδος, αμέσως κάτω από τη φυλή του Βενιαμίν, η οποία συνώρευε με τα νότια της Αγίας Μερίδος. (Ιεζ. 48:8-14, 22, 24) Έτσι ο Συμεών δεν ήταν σε άμεση επαφή με την κυβέρνησι της γης. Και στην όρασι του Ιεζεκιήλ για την έδρα της κυβερνήσεως, η πόλις που ονομάζεται Ιεχωβά Σαμμά (που σημαίνει «Ο Ιεχωβά ο Ίδιος Είναι Εκεί»), οι πύλες του Συμεών και του Λευί δεν είναι παράπλευρα η μια στην άλλη, αλλά η πύλη του Συμεών είναι εβδόμη και στα νότια, αν και η πύλη του Λευί είναι τρίτη και στα βόρεια.—Ιεζ. 48:31, 33, ΜΝΚ· βλέπε σελίδα 559.
48 Αυτός ο συνεχής διαχωρισμός του Συμεών και του Λευί τονίζει το πώς ο Θεός αποδοκιμάζει αδελφούς ή άλλους που ενεργούν μαζί σ’ ένα τραχύ, σκληρό έργο κάτω από την επιρροή της οργής.
49. Πώς ο ιερεύς Φινεές έδειξε ότι εκτιμούσε το γεγονός αυτό, και τίνος απεδείχθη άξιος;
49 Ο Ιερεύς Φινεές από τη φυλή του Λευί έδειξε ότι εκτιμούσε το γεγονός αυτό με τον τρόπο που ενήργησε στις πεδιάδες του Μωάβ ακριβώς στην αντίπερα όχθη του Ιορδάνου Ποταμού από τη Γη της Επαγγελίας. Όταν οι Ισραηλίται άρχισαν να έχουν ανήθικες, ειδωλολατρικές σχέσεις με τις θυγατέρες του Μωάβ, ο Άρχων Ζιμβρί από τη φυλή του Συμεών αναιδώς έφερε μια ειδωλολάτρισσα κόρη, τη Μαδιανίτιδα αρχόντισσα Χασβί, μέσα από το στρατόπεδο του Ισραήλ και στη σκηνή του για να έχη σεξουαλική τέρψι μαζί της. Μήπως ο Λευίτης Φινεές το επεδοκίμασε αυτό επειδή έγινε από έναν άνθρωπο της φυλής του Συμεών; Μήπως συνειργάσθη με τον Ζιμβρί, όπως ο Λευί είχε συνεργασθή με τον Συμεών σε μια καταραμένη πράξι; Όχι! Αλλ’ ο Φινεές εισώρμησε στη σκηνή του Συμεωνίτου μ’ ένα δοράτιο και εφόνευσε και τον Ζιμβρί και την ειδωλολάτρισσα φίλη του. Λόγω αυτού του ζήλου για τη λατρεία του Θεού ο Φινεές έλαβε την ευλογία του Θεού. Έδειξε ότι, ως Λευίτης, ήταν άξιος της ιερατείας.—Αριθμ. 25:1-15.
50, 51. (α) Η παρουσία μιας φυλής Λευί στον πνευματικόν Ισραήλ, τι δεν σημαίνει γι’ αυτή τη φυλή, και γιατί; (β) Τι μας υπενθυμίζει η προφητεία του Ιακώβ για τον Συμεών και τον Λευί, και πώς μέλη του πνευματικού Ισραήλ υπήρξαν ένοχα από αυτή την άποψι;
50 Στη σειρά των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ ο Συμεών κατατάσσεται έβδομος και ο Λευί όγδοος. (Βλέπε σελίδα 556.) Το γεγονός ότι κατονομάζεται μια φυλή για τον Λευί δεν σημαίνει ότι οι 12.000 αυτής της φυλής υπηρετούν ως ιερατείο για όλον τον πνευματικόν Ισραήλ. Όχι· αλλά και οι 144.000 είναι ιερείς. Και για τους 144.000 είναι γραμμένο: «Θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.» (Αποκάλ. 20:6) Επομένως το όνομα Λευί πρέπει να μας υπενθυμίζη κάτι άλλο παρά ιερατείο. Ομοίως και το όνομα Συμεών.
51 Εκείνο που μας υπενθυμίζει η επιθανάτια προφητεία του Ιακώβ εν σχέσει με τον Συμεών και τον Λευί είναι ότι κατάρα επικάθηται στη χρήσι οργάνων βίας ως όπλων σφαγής για να δοθή διέξοδος σε σκληρό θυμό και αυθάδη οργή. Εκείνοι που αποτελούν τις πνευματικές φυλές του Συμεών και του Λευί μπορεί να έχουν χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα με οργή και θυμό για τη σφαγή των συνανθρώπων των σε στρατιωτικές συμπλοκές αυτού του κόσμου ή ακόμη για την προσωπική τους εκδίκησι ή την υπεράσπισι του οικογενειακού ονόματος. Αλλά τώρα που έγιναν μέλη του πνευματικού Ισραήλ εγκαταλείπουν αυτές τις καταραμένες συνήθειες, γνωρίζοντας ότι «έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι» είναι τα «έργα της σαρκός» και δεν είναι ο «καρπός του πνεύματος» του Θεού.—Γαλ. 5:19-22.
52, 53. (α) Ποια ενέργεια ανέλαβε το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ που είναι ακόμη στη γη έναντι των οργάνων της βίας; (β) Ποιών φυλών οι άνδρες, επομένως, μπορούν ασφαλώς να καταταχθούν μαζί, και γιατί;
52 Έχομε αποδείξεις ότι πριν από δεκαεννέα αιώνες, όταν τα δώδεκα αποστολικά θεμέλια της Νέας Ιερουσαλήμ ήσαν ακόμη στη γη, οι Χριστιανοί εφήρμοσαν στον εαυτό τους τα προφητικά λόγια του Ησαΐα 2:4 που τα έχουν σήμερα κακώς οικειοποιηθή τα Ηνωμένα Έθνη. Ομοίως σήμερα εκείνοι που μπορεί να είναι από τις πνευματικές φυλές του Συμεών και του Λευί επάνω στη γη, πραγματικά, το μικρό υπόλοιπο και των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ επάνω στη γη, αποκηρύττουν τη χρήσι οργάνων βίας και όπλων σφαγής και προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με το Ησαΐας 2:4, που λέγει: «Και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.» Επομένως, εκείνοι που ανήκουν στις πνευματικές φυλές του Συμεών και του Λευί έχουν υποστή αλλαγή προσωπικότητος. Αν και στον πνευματικόν Ισραήλ κατατάσσονται ο ένας έπειτα από τον άλλον, μπορούν να τύχουν εμπιστοσύνης ότι θα εργασθούν μαζί ασφαλώς, διότι τώρα υπακούουν στο Ρωμαίους 12:17-19, (ΜΝΚ):
53 «Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού· . . . Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί· αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον, “Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις· εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά”.»
ΙΟΥΔΑΣ
54. Γιατί ο Ιούδας μπορεί να ανέμενε επίπληξι από τον Ιακώβ, αλλά πώς η υπόθεσίς του εξειλίχθη χωρίς αισχύνη για τον Ιούδα;
54 Ως ο τέταρτος γυιός του Ιακώβ με την πρώτη του σύζυγο Λεία, ο επόμενος φυσικά στη γραμμή για να τον προσέξη ο θνήσκων πατέρας του, ήταν ο Ιούδας. Και αυτός, επίσης, μπορεί να ανέμενε μια επίπληξι, διότι είχε χωρίς να το γνωρίζη μια υπόθεσι με την πρώην νύμφη του Θάμαρ. Αλλ’ αντί ο Ιούδας να διαπράξη μοιχεία με μια πόρνη ή ιερόδουλον, εξηπατήθη επιδέξια να εκτελέση εκείνο που είχε παραμελήσει, δηλαδή, να δώση ανδραδελφικό σύζυγο στη χήρα Θάμαρ. Επομένως, σ’ αυτή την περίπτωσι ο Ιούδας επήρε τη θέσι του γυιού του Σηλά, του αδελφού του Ηρ, του νεκρού συζύγου της Θάμαρ. Έτσι οι δίδυμοι γυιοί του Ιούδα μέσω της Θάμαρ δεν ήσαν τέκνα μοιχείας, ούτε οι Γραφές τους αναφέρουν με ατιμία· πράγματι, ο ένας απ’ αυτούς έγινε πρόγονος του Ιησού Χριστού. Όταν ο Βοόζ, πρόγονος του Χριστού, επήρε τη Ρουθ ως σύζυγό του, ο λαός είπε στον Βοόζ: «Ας γείνη ο οίκός σου ως ο οίκος του Φαρές, τον οποίον εγέννησεν η Θάμαρ εις τον Ιούδαν, εκ του σπέρματος το οποίον ο Ιεχωβά θέλει δώσει εις σε εκ της νέας ταύτης [της Ρουθ].»—Ρουθ 4:12, ΜΝΚ· Γέν. 38:6-30.
55. Τι θυμήθηκε αναμφιβόλως ο Ιακώβ για τον Ιούδα, και με ό,τι είπε για τον Ιούδα, ποια ζήτημα εκανόνισε όσον αφορά τον Ισραήλ;
55 Επομένως ο θνήσκων Ιακώβ δεν είχε αιτία να προβάλη αυτή την υπόθεσι ως εναντίον του Ιούδα. Αναμφιβόλως ο Ιακώβ θυμήθηκε πώς ο Ιούδας ήταν εναντίον της θανατώσεως του Ιωσήφ και είχε επίσης ευγενικά προσπαθήσει να διαφυλάξη τη ζωή και την ελευθερία του αδελφού του Ιωσήφ, του Βενιαμίν, ακόμη και να προσφερθή να λάβη τη θέσι του Βενιαμίν ως δούλου στην Αίγυπτο. (Γέν. 37:26· 43:8-10· 44:18-34) Έτσι, με το ποιητικό ύφος της Εβραϊκής προφητείας, ο Ιακώβ μίλησε και εκανόνισε τώρα το ζήτημα της μελλοντικής διακυβερνήσεως στον Ισραήλ, λέγοντας:
«Ιούδα, εσέ θέλουσιν επαινέσει οι αδελφοί σου· η χειρ σου θέλει είσθαι επί τον τράχηλον των εχθρών σου· οι υιοί του πατρός σου θέλουσι σε προσκυνήσει·· σκύμνος λέοντος είναι ο Ιούδας· εκ του θηρεύματος υιέ μου ανέβης· αναπεσών, εκοιμήθη ως λέων, και ως σκύμνος λέοντος· τις θέλει εγείρει αυτόν; δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών. Εις την άμπελον δένει το πωλάριον αυτού, και εις τον εκλεκτόν βλαστόν, το παιδίον της όνου αυτού· θέλει πλύνει εν οίνω το ένδυμα αυτού, και εν το αίματι της σταφυλής το περιβόλαιον αυτού· οι οφθαλμοί αυτού θέλουσιν είσθαι ερυθροί εκ του οίνου, και οι οδόντες αυτού λευκοί εκ του γάλακτος.»—Γέν. 49:8-12.
56. Τι εσήμαινε το όνομα του Ιούδα, και πώς ο Ιακώβ του έδωσε μια εφαρμογή στον Ιούδα, δείχνοντας συγχρόνως μια αντίθεσι μεταξύ των αδελφών του και των εχθρών του;
56 Καθώς η Λεία εδοξολόγησε ή ήνεσε τον Ιεχωβά για τη γέννησι αυτού του τετάρτου γυιού της, ωνόμασε το όνομα του Ιούδας, που σημαίνει «Αινούμενος, Αντικείμενον Αίνου.» (Γέν. 29:35) Ο Ιακώβ άφησε το όνομα να παραμείνη, και στην επιθανάτια κλίνη του τού έδώσε επίσης μια εφαρμογή στον φορέα του, τον Ιούδα. Οι ένδεκα αδελφοί του θα τον επαινούσαν και για τις ιδιότητές του και για την υπηρεσία που θα προσέφερε στο έθνος. Φυσικά, οι εχθροί του δεν θα τον επαινούσαν, τουλάχιστον όχι εκούσια, διότι το χέρι του θα ήταν ‘επί τον τράχηλόν των’. Στον πόλεμο θα εκέρδιζε τη νίκη και θα έτρεπε τους εχθρούς του σε φυγή ή θα τους υπέβαλλε σε υποταγή.
57, 58. (α) Με ποιόν τρόπο οι αδελφοί του Ιούδα επρόκειτο να τον προσκυνήσουν, και γιατί; (β) Πώς, ακόμη και ως την κατάκτησι της γης Χαναάν, εφάνη ότι η ηγεσία επεφυλάσσετο για τη φυλή του Ιούδα;
57 Ως προς το πώς θα τον επαινούσαν οι αδελφοί του, αυτό δεν θα ήταν μόνο με προφορικό λόγο, αλλά και με το πώς θα συμπεριεφέροντο προς αυτόν. Οι ένδεκα αδελφοί του ήσαν όλοι γυιοί του πατέρα του, αλλά μόνο πέντε εκτός από τον ίδιο ήσαν γυιοί της μητέρας του Λείας. Όχι τον Ρουβήν τον πρωτότοκο, αλλά τον Ιούδα θα προσκυνούσαν οι αδελφοί του. Αυτό εσήμαινε ότι οι αδελφοί του θα τον ανεγνώριζαν ως ανώτερόν των, ως άρχοντά των. Σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο καιρό, αυτός και οι αδελφοί του προσεκύνησαν τον Ιωσήφ ως πρωθυπουργό της Αιγύπτου, όπως ζούσαν τότε. Αλλ’ όσον αφορά τις εσωτερικές υποθέσεις των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, οι αδελφοί, περιλαμβανομένου και του Ιωσήφ, επρόκειτο να προσκυνήσουν τον Ιούδα. Αυτό, φυσικά, μιλούσε για τη φυλή του Ιούδα, και προέλεγε ότι ο άρχων τον οποίον το έθνος θα προσκυνούσε, θα ήταν από τον Ιούδα.
58 Αργότερα το 1 Χρονικών 5:2 εξέθεσε ωραία το ζήτημα, λέγοντας: «Διότι ο Ιούδας υπερίσχυσεν υπέρ τους αδελφούς αυτού, ώστε εξ αυτού να εξέλθη ο ηγούμενος· τα πρωτοτόκια όμως ήσαν του Ιωσήφ.» Σε αρμονία με τούτο, όταν ο Ιεχωβά Θεός απηλευθέρωσε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ από την Αίγυπτο, όπου είχαν υποδουλωθή μετά τον θάνατο του Ιωσήφ, η φυλή του Ιούδα ήταν εκείνη που ωδήγησε στην πορεία μέσα από την έρημο προς την Υποσχεμένη Γη της Χαναάν. (Αριθμ. 2:3· 10:12-14) Όταν δώδεκα κατάσκοποι απεστάλησαν στη Γη της Επαγγελίας για να την κατοπτεύσουν και να επιστρέψουν με μια αναφορά, ο Ιούδας ήταν εκείνος που παρήγαγε τον Χάλεβ, έναν από τους δύο πιστούς κατασκόπους, που επέζησαν για να ξαναμπούν στη Γη της Επαγγελίας. Αυτός ο Χάλεβ έλαβε ενεργό μέρος στην καθυπόταξι εκείνου του τμήματος της γης που απενεμήθη στη φυλή του Ιούδα. (Αριθμ. 13:6, 30· 14:6-10, 38· Ιησ. Ναυή 15:13-20· 14:6-14) Όταν έλαβε χώραν η κλήρωσις για τη διαμοίρασι της κατακτημένης γης, στον Ιούδα εδόθη η πρώτη απονομή. (Ιησ. Ναυή 15:1) Στην κατάκτησι και κυρίευσι της γης, ο Ιεχωβά Θεός ώρισε να λάβη την ηγεσία η φυλή του Ιούδα. (Κριτ. 1:1-8) Τότε άρχων της φυλής Ιούδα ήταν ο Σαλμά, ο οποίος έγινε απώτερος πρόπαππος του Δαβίδ. (1 Χρον. 2:10, 11· Ρουθ 4:20-22· Ματθ. 1:5, 6) Στη Γη της Επαγγελίας η περιοχή του Ιούδα έκειτο στο πλήρες μήκος της δυτικής ακτής της Νεκράς Θαλάσσης και εξετείνετο προς δυσμάς ως τη Μεσόγειο Θάλασσα.
59. Πώς η φυλή του Ιούδα απεδείχθη ως σκύμνος λέοντος;
59 Έτσι η φυλή του Ιούδα ήταν σαν λέων μεταξύ των κτηνών του δάσους. (Μιχ. 5:8) Με κάθε καταλληλότητα ο πατριάρχης Ιακώβ μπορούσε να πη: «Σκύμνος λέοντος είναι ο Ιούδας.» Η φυλή του Ιούδα παρέσχε τη μόνιμη δυναστεία ή οικογένεια βασιλέων για το έθνος Ισραήλ. Ο Δαβίδ έγινε η κεφαλή αυτής της δυναστείας βασιλέων, επειδή ο Ιεχωβά Θεός έκαμε μαζί του διαθήκη για αιώνια βασιλεία στην οικογένειά του. Στην αρχή η φυλή του Ιούδα μπορεί να υπήρξε σαν σκύμνος λέοντος, όταν ο Βασιλεύς Σαούλ από τη φυλή του Βενιαμίν κυβερνούσε όλον τον Ισραήλ, και ο Δαβίδ, ο φονεύς του γίγαντος, έγινε αξιωματικός στον στρατό του Βασιλέως Σαούλ. Αλλ’ ο Θεός απεφάσισε να μη συνεχίση τη βασιλεία του Ισραήλ στην οικογένεια του Σαούλ λόγω της εκουσίας παρακοής του Σαούλ· και έτσι στο 1070 π.Χ., μετά τον θάνατο του Βασιλέως Ισ-βοσθέ του γυιού του Σαούλ, και οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ έκαμαν βασιλέα των τον Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα.
60, 61. (α) Πώς ο Δαβίδ έζησε σύμφωνα με το όνομα της φυλής του, και ποια σχέσι είχε με τον Ιησού Χριστό; (β) Τι πρέπει να αναμένωμε εμείς οι αναγνώσται για περαιτέρω εξέτασι της προφητείας του Ιακώβ;
60 Έτσι σε μεγάλη κλίμακα εξεπληρώθη η προφητεία του Ιακώβ, ότι οι αδελφοί του Ιούδα θα τον επαινούσαν και θα τον προσκυνούσαν. (2 Σαμ. 4:5 έως 5:5) Κατά μέγιστον μέρος, ο Δαβίδ, τον οποίαν η φυλή του Ιούδα επρομήθευσε ως εθνικόν ηγέτην, συμπεριεφέρθη μ’ ένα επαινετό τρόπο. Έγινε προφητικός τύπος του ερχομένου Βασιλέως, στον οποίο θα ανήκε η ενωμένη υπακοή όλων των ανθρώπων, όπως προελέχθη από τον Ιακώβ. Πράγματι, ο Δαβίδ έγινε ο επιφανής πρόγονος του προφητευμένου Εκείνου, του Ιησού Χριστού· και από τον Βασιλέα Δαβίδ ο Ιησούς Χριστός εκληρονόμησε το δικαίωμα να είναι άρχων στον Ισραήλ.—Λουκ. 1:26-33.
61 Ωστόσο, για περαιτέρω εξέτασι της προφητείας του Ιακώβ όσον αφορά Αυτόν, στον οποίον ανήκει η υπακοή όλων των λαών, πρέπει να αναμένωμε τη δημοσίευσι του άρθρου «Συνάρχοντες με τον ‘Λέοντα εκ της Φυλής Ιούδα’.»
(Βλέπε το τεύχος της Σκοπιάς της 1ης Οκτωβρίου 1962)
[Πίνακας στη σελίδα 556]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
Χάρτης των Δώδεκα Υιών τον Ιακώβ
Πρώτη σύζυγος, Λεία Ιακώβ Παλλακή, Ζελφά
Ρουβήν Συμεών Λευί Ιούδας Ισσάχαρ Ζαβουλών Δείνα Γαδ Ασήρ
(1) (2) (3) (4) (9)(10) (θυγάτηρ)(7) (8)
Δευτέρα σύζυγος, Ραχήλ Ιακώβ Παλλακή, Βαλλά |
Ιωσήφ Βενιαμίν Δαν Νεφθαλί
(11)(12)(5) (6)
Μανασσής Εφραΐμ
[Χάρτης στη σελίδα 559]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
ΟΡΑΣΙΣ ΙΕΖΕΚΙΗΛ της Αγίας Μερίδος και των Δώδεκα Φυλών (Ιεζεκιήλ 48:1-28)
ΔΑΝ (1)
ΑΣΗΡ (2)
ΝΕΦΘΑΛΙ (3)
ΜΑΝΑΣΣΗΣ (4)
ΕΦΡΑΪΜ (5)
ΡΟΥΒΗΝ (6)
ΙΟΥΔΑΣ (7)
Ο ΑΡΧΩΝ
Αγία Μερίς
Ο ΑΡΧΩΝ
ΒΕΝΙΑΜΙΝ (8)
ΣΥΜΕΩΝ (9)
ΙΣΣΑΧΑΡ (10)
ΖΑΒΟΥΛΩΝ (11)
ΓΑΔ (12)
Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Ιορδάνης Ποταμός
Νεκρά Θάλασσα
Κοιλ. Χειμάρ. Αιγύπτου
Β
Α
Δ
Ν