Εγκατάλειψις του Οίκου του Δημιουργού του Ουρανού και της Γης

 1. Με ποια πραγματικότητα σχετίζεται αυτός ο «οίκος»;

ΑΥΤΟΣ ο «οίκος» σχετίζεται με τη μεγίστη πραγματικότητα σε όλη την ύπαρξι. Ποια είναι αυτή; Ο μεγάλος Δημιουργός όλων των δημιουργημένων πραγμάτων, ορατών και αοράτων σ’ εμάς. Ακόμη και το γνωστό σύμπαν, το οποίο εφέρθη εντός της ακτίνος της οράσεώς μας με τα τηλεσκόπια και τα μικροσκόπια, για να μην αναφέρωμε το ραδιόφωνο, είναι πάρα πολύ μεγάλο για μας ώστε να μη λάβωμε υπ’ όψι τον Δημιουργό του.

 2. (α) Πώς ένα «κουάζαρ», που ανεκαλύφθη τώρα τελευταία, παραβάλλεται μ’ ένα αστέρα; (β) Για τους αστρονόμους, τι υπονοεί η επέκτασις του σύμπαντος όσον αφορά το πώς έφθασε ως αυτό το σημείο;

² Όσον αφορά το μέγεθος, γνωρίζετε τι είναι ένα «κουάζαρ»; Τώρα τελευταία οι αστρονόμοι ανεκάλυψαν αυτό που απεκάλεσαν Αστεροειδείς Πηγές Ραδίου, ή «κουάζαρ», για συντομία. Αυτά είναι αστρονομικά αντικείμενα, τα οποία εκπέμπουν μια τεραστία ποσότητα ενεργείας σε μορφή φωτός και σε ραδιοκύματα. Ένα κουάζαρ ομοιάζει μ’ ένα άστρο, αλλά «προφανώς είναι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο και δισεκατομμύρια φορές λαμπρότερο. Μερικά κουάζαρ πάλλουν ρυθμικώς.» Υπάρχουν περίπου σαράντα γνωστά κουάζαρ, η δε ανακάλυψις του πιο απομακρυσμένου από αυτά ανηγγέλθη στις 17 Μαΐου 1965, και είναι γνωστό με το σύμβολο 3C-9.a Αναφέρεται ότι αυτό το ουράνιο αντικείμενο βρίσκεται τόσο μακριά ώστε φαίνεται να είναι κοντά στον χρόνο ενάρξεως του σύμπαντος. «Το φως είναι τόσο απομακρυσμένο ώστε το φως που προέρχεται από αυτό άρχισε να ταξιδεύη προς τη γη λίγο μετά την υποτιθεμένη γέννησι του σύμπαντος.» Η ζωή αυτών των κουάζαρ πιθανώς έληξε στη διάρκεια των δισεκατομμυρίων ετών που απητήθησαν για να φθάση το φως τους στη γη. Η έκθεσις λέγει: «Ο ρυθμός, που παρετηρήθη και με τον οποίον επεκτείνεται το σύμπαν, υπονοεί ότι αυτό εγεννήθη σ’ ένα μεμονωμένο σημείο πριν από δεκατρία δισεκατομμύρια περίπου έτη​—σχεδόν το τριπλάσιο της ηλικίας της γης.»​—Τάιμς Νέας Υόρκης, 18 Μαΐου 1965, σελίδες πρώτη και δευτέρα.

3, 4. (α) Από αυτό, τι συμπεραίνομε όσον αφορά το αν ο Θεός κατοική σ’ έναν οίκο επί της γης; (β) Τι διδάσκει ο «Χριστιανικός κόσμος» που σημαίνει ότι ο Θεός έγινε μικρός, αλλά τι είπε ο Παύλος στους ειδωλολάτρας Αθηναίους;

³ Από την ανωτέρω ανακάλυψι τι λογικώς συμπεραίνομε; Το εξής: Ότι ο Θεός, ο Δημιουργός αυτών των καταπληκτικώς μεγάλων πραγμάτων, είναι πάρα πολύ μεγάλος για να κατοική σ’ ένα οίκο εδώ επάνω στη γη. Το να λέγη κανείς ότι ένας τέτοιος Θεός κατοικεί σ’ ένα ανθρωποποίητον οίκο επάνω σ’ αυτή τη μικροσκοπική γη μας φαίνεται γελοίο και πολύ ορθώς έτσι το βλέπουν οι επιστήμονες του εικοστού αιώνος. Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος Θεός να γίνη τόσο μικρός; Κι εν τούτοις ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» διδάσκει για τον Θεό, που έγινε τόσο πολύ μικρός ώστε να κατοικήση μέσα σ’ ένα μικροσκοπικό κύτταρο ωαρίου στη μήτρα μιας Ιουδαίας παρθένου, της Μαρίας. Η Αγία Γραφή η ιδία δεν διδάσκει ένα τέτοιο πράγμα. Εκείνο που διδάσκει είναι ότι ο Θεός ο Δημιουργός μετέφερε τη ζωή του μονογενούς του Υιού από τον ουρανό στη μήτρα αυτής της Ιουδαίας παρθένου για να γίνη ο άνθρωπος Ιησούς, ο οποίος αργότερα έφθασε να ονομάζεται Χριστός. Σύμφωνα με αυτό, που ο άγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε στην Ιουδαία παρθένο Μαρία, ο πρωτότοκος υιός της ήταν, όχι ο ίδιος ο Θεός, αλλά ο Υιός του Θεού. Δεν ήταν η Μητέρα του Θεού, αλλά η μητέρα του Υιού του Θεού. (Βλέπε Λουκάς 1:26-33) Αλλά όσον αφορά τον Θεό, τον Δημιουργό τον ίδιο, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είπε στους ειδωλολάτρας Έλληνας:

⁴ «Άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα σας βλέπω εις άκρον θεολάτρας. . . . Ο Θεός όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς, ουδέ λατρεύεται υπό χειρών ανθρώπων, ως έχων χρείαν τινός, επειδή αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα. Και έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης. . . . Γένος λοιπόν όντες του Θεού, δεν πρέπει να νομίζωμεν τον Θεόν ότι είναι όμοιος με χρυσόν ή άργυρον ή λίθον, κεχαραγμένα δια τέχνης και επινοίας ανθρώπου.»​—Πράξ. 17:22-29.

 5. (α) Κατοικεί ο Θεός σ’ ένα κτίριο όπως ένα είδωλο κατοικεί σ’ ένα ναό; (β) Τι μπορεί ο Θεός να κάμη σ’ ένα κτίριο, όπου διεξάγεται η λατρεία του, όπως στην περίπτωσι του ναού του Σολομώντος;

⁵ Έτσι ο Θεός, τον οποίον διδάσκει η Αγία Γραφή, δεν κατοικεί σ’ ένα επίγειο υλικό κτίριο με τον τρόπο, που μερικά χρυσά, αργυρά ή λίθινα αγάλματα κατοικούν σ’ ένα ναό, μια παγόδα ή ένα βατ μιας από τις ειδωλολατρικές θρησκείες του κόσμου αυτού. Εν τούτοις, ο αληθινός Θεός του ουρανού και της γης μπορεί να αγιάση μια σκηνή ή ένα ναό, ο οποίος έχει οικοδομηθή με υπακοή προς τις εντολές του. Μπορεί, επίσης, να θέση το όνομά του σ’ ένα τέτοιο κτίριο, το οποίο έχει μ’ αυτό τον τρόπο αγιάσει ή καταστήσει άγιο. Ένα τέτοιο κτίριο μπορεί, επομένως, να ονομασθή ως «ο οίκος του Θεού», όχι ένας οίκος, στον οποίο αυτός κατοικεί κατά γράμμα προσωπικώς, αλλά ένας οίκος, όπου θα μπορή να διεξάγεται η καθαρή του λατρεία. Αυτό συνέβαινε με το ναό, που συνεπλήρωσε ο Βασιλεύς Σολομών στην Ιερουσαλήμ το έτος 1027 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία. Ως απάντησι στην προσευχή του Βασιλέως Σολομώντος, ο Θεός είπε σ’ αυτόν: «Ήκουσα της προσευχής σου και της δεήσεώς σου, την οποίαν εδεήθης ενώπιόν μου. Ηγίασα τον οίκον τούτον, τον οποίον ωκοδόμησας, δια να θέσω εκεί το όνομά μου εις τον αιώνα· και θέλουσιν είσθαι οι οφθαλμοί μου και η καρδία μου εκεί δια παντός.»​—1 Βασ. 9:3.

 6. Τι προσηυχήθη ο Σολομών να κάμη ο Θεός σχετικά με το ναό, τον οποίο ο Σολομών είχε οικοδομήσει;

⁶ Όταν ο Βασιλεύς Σολομών, ο οικοδόμος του ναού, έκαμε την αφιέρωσι αυτού του μεγαλοπρεπούς θρησκευτικού κτιρίου επάνω στο Όρος Μοριά στην Ιερουσαλήμ, είπε σαφώς ότι δεν ανέμενε ότι ο ισχυρός Δημιουργός του ουρανού και της γης θα κατοικήση σ’ αυτό το ναό μ’ ένα κατά γράμμα τρόπο. Στην προσευχή του της αφιερώσεως ο Βασιλεύς Σολομών είπε: «Αλλά θέλει αληθώς κατοικήσει Θεός επί της γης; ιδού, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι· πόσον ολιγώτερον ο οίκος ούτος, τον οποίον ωκοδόμησα! Πλην επίβλεψον επί την προσευχήν του δούλου σου, και επί την δέησιν αυτού, Ιεχωβά Θεέ μου, ώστε να εισακούσης της κραυγής και της δεήσεως, την οποίαν ο δούλος σου δέεται ενώπιόν σου την σήμερον· δια να ήναι οι οφθαλμοί σου ανεωγμένοι προς τον οίκον τούτον νύκτα και ημέραν, προς τον τόπον περί του οποίου είπας, Το όνομά μου θέλει είσθαι εκεί· δια να εισακούης της δεήσεως, την οποίαν ο δούλος σου θέλει δέεσθαι εν τω τόπω τούτω.»​—1 Βασ. 8:27-29, ΜΝΚ.

7, 8. (α) Πώς αντεπροσωπεύετο η παρουσία του Θεού στο ναό του Σολομώντος; (β) Πώς αυτό συμφωνεί με τις Δέκα Εντολές και το μέγεθος του Θεού;

⁷ Ο Βασιλεύς Σολομών ήταν λογικός. Οφείλομε κι εμείς να είμεθα λογικοί, όπως ακριβώς είναι η Αγία Γραφή, όσον αφορά το πώς σκεπτόμεθα για τον οίκο του Θεού. Ο ναός, που είχε οικοδομήσει ο Βασιλεύς Σολομών, δεν εστέγασε κάποιο ανθρωποποίητο άγαλμα για ν’ αντιπροσωπεύη τον Θεό. Η παρουσία του Ιεχωβά Θεού σ’ αυτόν τον ναό εσυμβολίζετο από εκείνο που ελέγετο το φως Σιεκινάχ, ένα φως που θαυματουργικά εφώτιζε το ενδότερο διαμέρισμα του ναού, τα Άγια των Αγίων. Όταν ο αρχιερεύς εισήρχετο εκεί κάθε χρόνο την Ημέρα του Εξιλασμού για να ραντίση το θυσιαστικό αίμα του εξιλασμού μπροστά στην ιερά κιβωτό της διαθήκης, είχε ο αρχιερεύς το προνόμιο να βλέπη αυτό το θαυματουργικό φως.​—Λευιτ. 16:11-17.

⁸ Εκτός απ’ αυτό, δεν υπήρχε ούτε άγαλμα ούτε εικόνα στο ναό του Ιεχωβά για να τον αντιπροσωπεύη. Πραγματικά, η πρώτη και η δευτέρα από τις Δέκα Εντολές του απαγόρευαν απολύτως την κατασκευή και ειδωλοποίησι ανθρωποποιήτων εικόνων ή αγαλμάτων. (Έξοδ. 20:1-6) Αυτό συμφωνεί με το γεγονός ότι ο ζων και αληθινός Θεός θέλει από τα πλάσματά του άμεση λατρεία και είναι πολύ μεγάλος και δεν είναι δυνατόν να στεγασθή σ’ ένα οποιονδήποτε ανθρωποποίητο ναό.

 9. Τι είπε ο Θεός ως προειδοποίησι στον Σολομώντα σχετικά με το ναό;

⁹ Μετά την αφιέρωσι του πρώτου ναού στην Ιερουσαλήμ, ο Θεός είπε ως προειδοποίησι στον Βασιλέα Σολομώντα τον οικοδόμο του ναού και τους βασιλικούς διαδόχους του: «Εάν ποτέ στραφήτε απ’ εμού, σεις, ή τα τέκνα σας, και δεν φυλάξητε τας εντολάς μου, τα διατάγματά μου τα οποία έθεσα έμπροσθέν σας, αλλά υπάγητε και λατρεύσητε άλλους θεούς, και προσκυνήσητε αυτούς, τότε θέλω εκριζώσει τον Ισραήλ από προσώπου της γης την οποίαν έδωκα εις αυτούς· και τον οίκον τούτον, τον οποίον ηγίασα δια το όνομά μου, θέλω απορρίψει από προσώπου μου, και ο Ισραήλ θέλει είσθαι εις παροιμίαν και εμπαιγμόν, μεταξύ πάντων των λαών. Αυτός δε ούτος ο οίκος θέλει γίνει σωρός ερειπίων. Πας ο διαβαίνων πλησίον αυτού θέλει μένει έκθαμβος, και θέλει βεβαίως κάμνει συριγμόν και θέλουσι λέγει, Διατί ο Ιεχωβά έκαμεν ούτως εις την γη ταύτην, και εις τον οίκον τούτον;»​—1 Βασ. 9:6-8, ΜΝΚ.

10, 11. (α) Τι αποδεικνύει αν η προειδοποίησις αυτή ήταν μια ματαία απειλή; (β) Μπορούμε να παραμερίσωμε ελαφρώς αυτό το ιστορικό γεγονός, και τι έχει να πη ο Παύλος σχετικά με αυτό;

¹⁰ Εκείνο, για το οποίο εδόθη προειδοποίησις εδώ, πράγματι συνέβη στο ναό που είχε οικοδομήσει ο Βασιλεύς Σολομών. Αυτό οφείλεται στο ότι οι βασιλείς του Ισραήλ, με λίγες εξαιρέσεις, εμόλυναν κι εβεβήλωσαν τον οίκο ή ναό του Ιεχωβά. Το θέρος του έτους 607 π.Χ. έγινε ερείπια από τις Βαβυλωνιακές στρατιές του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ. Αν ο Ισραήλ είχε δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό στον οίκο του Θεού, αυτό δεν θα ελάμβανε χώρα. Αλλά οι Ισραηλίται δεν εσεβάσθησαν τον οίκο, επάνω στον οποίον ο Θεός είχε θέσει το όνομά του Ιεχωβά, κι έτσι η προειδοποίησίς του απεδείχθη ότι δεν ήταν απλώς μια κενή απειλή. Επί εβδομήντα έτη, από το 607 ως το 537 π.Χ. παρέμεινε σε ερείπια, ενώ οι εκτοπισμένοι Ισραηλίται ήσαν εξόριστοι στη μακρινή γη της Βαβυλωνίας. Μπορούμε εμείς οι σημερινοί άνθρωποι να παραμερίσωμε επιπόλαια αυτό το ιστορικό γεγονός ως να μην είχε σημασία για μας τώρα; Όχι διότι ο αναλυτικός σχολιαστής της Ισραηλιτικής ιστορίας, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, μας προειδοποιεί:

¹¹ «Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών δια να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι επεθύμησαν. Μηδέ γίνεσθε ειδωλολάτραι, καθώς τινές εξ αυτών . . . Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τίνες αυτών επόρνευσαν, . . . Μηδέ ας πειράζωμεν τον Ιεχωβά, καθώς και τίνες αυτών επείρασαν, . . . Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινες αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού. Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν. Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.»​—1 Κορ. 10:6-12, ΜΝΚ.

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΙΣ ΤΟΥ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΟΙΚΟΥ

12. Σαν ποια γενεά των Ιουδαίων δεν θέλομε να γίνωμε, αλλά γιατί θέλομε να γίνωμε σαν τον Κυβερνήτη Νεεμία του Ιούδα;

¹² Οι μέλλουσες γενεές έχουν την τάσι να επαναλαμβάνουν τα λάθη των προηγουμένων γενεών, εκτός αν λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τα μαθήματα, που διδάσκει η ιστορία του παρελθόντος, ειδικά η Βιβλική ιστορία. Έτσι, όπως και οι άνθρωποι του παρελθόντος, υφίστανται τις ίδιες ή παρόμοιες κακές συνέπειες για την ίδια κακή διαγωγή προς τον οίκο του Θεού. Εμείς οι άνθρωποι της παρούσης γενεάς θα έπρεπε να θέλωμε να είμεθα σαν τον Νεεμία, κυβερνήτη της επαρχίας του Ιούδα τον πέμπτον αιώνα π.Χ. Έκαμε σθεναρά βήματα για να σταματήση την εγκατάλειψι ή παραμέλησι του οίκου του Θεού μεταξύ του εκλεκτού Του λαού. Αυτός δεν ήταν ο ναός του Σολομώντος, που είχε καταστραφή τον έβδομο αιώνα π.Χ., αλλά ήταν ο ναός, ο οποίος είχε ανοικοδομηθή τον έκτο αιώνα π.Χ., όταν το υπόλοιπο των Ιουδαίων λάτρεων επέστρεψε από τη γη της Βαβυλώνος στην Ιερουσαλήμ. Όταν η ισχυρή Βαβυλών έπεσε στους Μήδους και Πέρσας το 539 π.Χ., η γη του Ιούδα έγινε μια Περσική επαρχία υπό τον Κύρο τον Μέγα. Το 455 π.Χ. ο Βασιλεύς Αρταξέρξης της Περσίας διώρισε τον Νεεμία να κυβερνήση την επαρχία του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Ο Νεεμίας δεν αγνοούσε την μέχρι τότε Ιουδαϊκή ιστορία. Δεν ήθελε οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι της γενεάς του να υποστούν συμφορά για σφάλματα όμοια μ’ εκείνα των προγόνων τους. Για τον σκοπό αυτόν έκαμε χρήσι της ισχύος του ως κυβερνήτου.

13. Τι συνέβη στο ναό του Θεού το 70 μ.Χ., και τι δείχνει αν ο Νεεμίας έσφαλε;

¹³ Δεν ήταν από σφάλμα του Νεεμία το ότι αυτός ο ανοικοδομημένος ναός στην Ιερουσαλήμ, υπέστη καταστροφή από τις Ρωμαϊκές Λεγεώνες του Στρατηγού Τίτου το έτος 70 της Κοινής μας Χρονολογίας. Ο ναός του Ιεχωβά, που κατεστράφη τότε, ποτέ δεν ανοικοδομήθη, και σήμερα βρίσκομε στην προηγουμένη θέσι του μια άλλη οικοδομή γνωστή ως το Δώμα του Βράχου, αφιερωμένο στον Αλλάχ των Μουσουλμάνων ή Μωαμεθανών. Μια έρευνα για τα αίτια τούτου αποκαλύπτει ότι προήλθε από την κακή χρήσι ή κατάχρησι του ανοικοδομημένου ναού του Ιεχωβά. Πράγματι ο Νεεμίας έδειξε ορθό ενδιαφέρον και δεν ενήργησε με υπερβολική αυστηρότητα. Θα κάνωμε καλά να εξετάσωμε τα μέτρα που έλαβε.

14. Για ποιο οικοδομικό έργο εφρόντισε πρώτα ο Νεεμίας, και ύστερα στις 24 του μηνός Τισρί πώς εφέρθησαν οι εορτασταί Ισραηλίται;

¹⁴ Εν πρώτοις, ο Νεεμίας εξησφάλισε τις προσπάθειες των αποκαταστημένων Ιουδαίων για ν’ ανοικοδομήση τα προστατευτικά τείχη της Ιερουσαλήμ, σε πενήντα δύο ημέρες. Ύστερα έστρεψε την προσοχή του περισσότερο προς τα ζητήματα του ναού και την πνευματική κατάστασι των κατοίκων του Ιούδα. (Νεεμ. 6:15 έως 7:5· 8:1-9) Τον σεληνιακό μήνα μετά τη συμπλήρωσι των τειχών της Ιερουσαλήμ, δηλαδή, την εικοστή τετάρτη ημέρα του μηνός Τισρί, ο λαός, ο οποίος μόλις είχε τελειώσει την τέλεσι της εορτής της σκηνοπηγίας στην Ιερουσαλήμ, συνήχθη με μια πιο σοβαρή διάθεσι, «με νηστείαν, και με σάκκους, και με χώμα εφ’ εαυτούς.»​—Νεεμ. 9:1.

15, 16. (α) Μ’ αυτή την ευκαιρία τι ανεγνώσθη, και ποια εξομολόγησις έγινε; (β) Η προσευχή, η οποία προσεφέρθη τότε, ποια μνεία για δουλεία και «διαθήκην πιστήν» έκαμε;

¹⁵ Την εποχή εκείνη είχε συμπληρωθή η συγγραφή όλων των θεοπνεύστων Εβραϊκών Γραφών (39 βιβλία), εκτός από τα βιβλία του Νεεμία και του Μαλαχία. Εν τούτοις, σ’ αυτή την ιεροπρεπή ευκαιρία ανεγνώσθη μόνο από το «βιβλίον του νόμου» (τα πέντε βιβλία του Μωυσέως) επί χρονικό διάστημα ενός τετάρτου της ημερησίας περιόδου (τρεις ώρες), και ύστερ’ απ’ αυτό εξωμολογήθησαν τις αμαρτίες τις δικές των και των πατέρων των, και, επίσης, προσεκύνησαν Ιεχωβά τον Θεόν των. Κατόπιν ανεπέμφθη προσευχή για όλο τον λαό από μερικούς διακονικούς Λευίτας, οι οποίοι εστάθησαν επάνω σ’ ένα βήμα. Η προσευχή έληξε με την εξής δήλωσι, όπως αναγράφεται στα εδάφια Νεεμίας 9:36-38:

¹⁶ «Ιδού, δούλοι είμεθα την ημέραν ταύτην· και εν τη γη την οποίαν έδωκας εις τους πατέρας ημών, δια να τρώγωσι τον καρπόν αυτής και τα αγαθά αυτής, Ιδού, δούλοι είμεθα επ’ αυτής· και αυτή δίδει πολλήν αφθονίαν εις τους βασιλείς τους οποίους επέβαλες εφ’ ημάς δια τας αμαρτίας ημών· και κατεξουσιάζουσιν επί των σωμάτων ημών, και επί των κτηνών ημών, κατά την αρέσκειαν αυτών· και είμεθα εν θλίψει μεγάλη. Όθεν δια πάντα ταύτα ημείς κάμνομεν διαθήκην πιστήν, και γράφομεν αυτήν και επισφραγίζουσιν αυτήν οι άρχοντες ημών, οι Λευίται ημών, και οι ιερείς ημών.»

17. Ποιοι ενώθηκαν στην επισφράγισι αυτής της γραπτής διαθήκης και πώς ο λαός υπεστήριξε εκείνους οι οποίοι την επεσφράγισαν;

¹⁷ Ο ίδιος ο Νεεμίας ήταν ένας από τους άρχοντας ή αρχηγούς του λαού, οι οποίοι επεσφράγισαν τη δεσμευτική ισχύ αυτής της πιστής διαθήκης εγγράφως. Όλοι οι υπόλοιποι από τον λαό, ντυμένοι με σάκκους και με χώμα επάνω των, υπεστήριξαν τους άρχοντάς των, τους ιερείς των και τους αντιπροσωπευτικούς Λευίτας, και ετέθησαν υπό όρκον και υπό την ευθύνην μιας κατάρας σχετικά με αυτή την πιστή διαθήκη, αποφασισμένοι όλοι να βρίσκωνται σε αρμονία με τους νόμους και τις απαιτήσεις του Θεού.​—Νεεμ. 10:1-29.

18. Τι είχε αποφασισθή σχετικά με το γάμο, τα σάββατα, την οικονομική υποστήριξι του οίκου του Θεού, την ξυλεία για το θυσιαστήριο;

¹⁸ Μ’ αυτό τον τρόπο ανελάμβαναν και πάλι την υποχρέωσι ν’ αποφεύγουν μικτούς γάμους με τους ειδωλολάτρας γείτονάς των μέσα στη χώρα των και γύρω από αυτήν. Θα ενέμεναν, επίσης, στην τήρησι της εβδομαδιαίας ημέρας του σαββάτου και του σαββατιαίου έτους κάθε έβδομο έτος με την ακύρωσι κάθε χρέους που τους ώφειλαν οι Ισραηλίται αδελφοί των. Όσον αφορά τον «οίκον του Θεού ημών», τον ναό της Ιερουσαλήμ, που είχε ανοικοδομηθή πριν από εξήντα ένα χρόνια, επέβαλαν στον εαυτό τους ένα κεφαλικό φόρο ενός τρίτου του σίκλου (περίπου 6 δραχμές σε άργυρο) κάθε χρόνο για τις δαπάνες του ναού, για να διατηρηθούν οι υπηρεσίες, που προσεφέροντο εκεί. Επίσης, ήταν ανάγκη να γίνη προμήθεια πολλής ξυλείας για το πυρ του θυσιαστηρίου, επάνω στο οποίο προσεφέροντο οι πολλές θυσίες κάθε ημέρα· και η προμήθεια της ποσότητος που ήταν αναγκαία κατενέμετο τακτικά μεταξύ του λαού.

19, 20. (α) Ποιες άλλες προσφορές έπρεπε να γίνωνται σύμφωνα με το νόμο του Θεού επιπρόσθετα στα δέκατα; (β) Όλη αυτή η υλική υποοτήριξις προσεφέρετο ως αμοιβή για ποιες υπηρεσίες;

¹⁹ Εκτός απ’ αυτό, υπήρχαν οι απαρχές που ο νόμος του Θεού διέτασσε να προσφέρωνται από τους Ισραηλίτας, οι απαρχές των αγρών των και των κήπων των, και οι απαρχές του ποιμνίου και της αγέλης των και επίσης της ανθρωπίνης κοιλίας, τα πρωτότοκα των τέκνων των.

²⁰ Αυτές οι προσφορές ήσαν επιπρόσθετες στο δέκατο ή στον δεκατισμό της ετησίας αυξήσεώς των, για τη συντήρησι των ιερέων και των διακονικών Λευιτών, οι οποίοι υπηρετούσαν τακτικά στον «οίκον του Θεού ημών.» Ακόμη και οι Λευίται που υπηρετούσαν στο ναό υπεχρεούντο από το νόμο να προσφέρουν ένα δέκατο από ό,τι ελάμβαναν, και αυτό προωρίζετο για τους ιερείς, έτσι ώστε και οι Λευίται του ναού συμμετείχαν στη διευθέτησι του δεκατισμού και έκαμαν την κατάλληλη προσφορά των για τη συντήρησι του οίκου του Θεού. (Αριθμ. 18:26-32) Στο ναό ήσαν τα «σκεύη του αγιαστηρίου», καθώς, επίσης, και οι ιερείς που χρησιμοποιούσαν τα σκεύη αυτά, εκτός από τους πυλωρούς και τους ψαλτωδούς. Όλοι αυτοί είχαν ανάγκη από υλική υποστήριξι, ως αμοιβή για τις πνευματικές των υπηρεσίες.

21. Τι θα εσήμαινε η παραμέλησις της αποδόσεως όλων αυτών των πραγμάτων, και γιατί δεν θα ήθελαν οι Ισραηλίται να θεωρηθούν ένοχοι τέτοιας εγκαταλείψεως τώρα;

²¹ Παραμέλησις στην απόδοσι όλων αυτών των αναγκαίων πραγμάτων για τη συντήρησι των υπηρετών του ναού και τη διατήρησι των εργασιών του ναού θα εσήμαινε εγκατάλειψι του οίκου ή ναού του Ιεχωβά Θεού. Ειδικά τώρα, ενώπιον της επισφραγισμένης εγγράφου ‘πιστής διαθήκης’ και του όρκου και της ευθύνης για μια κατάρα από τον Θεό που ανέλαβαν τώρα οι Ισραηλίται, θα έπρεπε να μη γίνουν πάλι ένοχοι τέτοιας εγκαταλείψεως. Ο Νεεμίας ο κυβερνήτης του Ιούδα περιέλαβε και τον εαυτό του σ’ αυτή την υποχρέωσι, όταν είπε: «Δεν θέλομεν [όχι θέλετε] εγκαταλείψει τον οίκον του Θεού ημών.»​—Νεεμ. 10:30-39.

ΑΞΙΑ ΕΝΘΥΜΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΡΗΣΕΩΣ

22. Ποιο ενδιαφέρον έδειξε η νέα επίσκεψις του Νεεμία στην Ιερουσαλήμ, αλλά ποια τάσι της σαρκός που έχει εκπέσει συνήντησε στους Ιουδαίους;

²² Τι ισχυρή δήλωσις αξία ενθυμήσεως και τηρήσεως είναι η δήλωσις του Νεεμία προς τους Ιουδαίους, οι οποίοι ήσαν αφιερωμένοι ως ένα έθνος στον Ιεχωβά Θεό και οι οποίοι ισχυρίζοντο ότι είναι λατρευταί του! Πόσο επιρρεπής είναι η εκπεσμένη ανθρωπίνη σαρξ, στο να υποχωρή στον υλισμό και να παραβλέψη τα πνευματικά συμφέροντα και οφέλη και να υποπέση έτσι σε μια εγκατάλειψι του οίκου του Θεού! Ο Κυβερνήτης Νεεμίας το διεπίστωσε αυτό. Αφού υπηρέτησε ως κυβερνήτης επί δώδεκα έτη, επέστρεψε στο βασιλικό ανάκτορο του Πέρσου βασιλέως, δηλαδή, «εν τω τριακοστώ δευτέρω έτει Αρταξέρξου του βασιλέως της [νικημένης] Βαβυλώνος.» (Νεεμ. 13:6) Κατόπιν, ύστερ’ από απουσία από την Ιερουσαλήμ, το μήκος της οποίας δεν αναφέρει, επέστρεψε στον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ κατόπιν αδείας του Πέρσου βασιλέως. Ο ίδιος ο Νεεμίας δεν είχε απολέσει το ενδιαφέρον του για τον οίκο του Θεού, αλλά με θλίψι διεπίστωσε ότι ο λαός στον Ιούδα είχε απολέσει το ενδιαφέρον του.

23. Ποιον είχε δεχθή ο αρχιερεύς Ελιασείβ για να κατοική εντός του ναού, και τι έκαμε ο Νεεμίας σχετικά με αυτό;

²³ Ο αρχιερεύς Ελιασείβ είχε δεχθή μέσα στο ναό έναν Αμμωνίτη εχθρό, τον Τωβία, ο οποίος είχε εναντιωθή στην ανοικοδόμησι των τειχών της Ιερουσαλήμ. Είχε μάλιστα γίνει συγγενής του Τωβία και είχε παραχωρήσει για την προσωπική του χρήσι μια αίθουσα φαγητού στην αυλή του ναού, που προηγουμένως εχρησιμοποιείτο για εναποθήκευσι των προμηθειών για τη συντήρησι των υπηρετών του ναού. Αυτό ήταν αντίθετο προς την εντολή του Θεού εις Δευτερονόμιον 23:3-6. Εκείνο που εφαίνετο ορθό στον αρχιερέα του ναού ήταν ανεκτό από τον λαό. Όχι, όμως, και από τον Νεεμία! Διότι ο ίδιος μας λέγει: «Και δυσηρεστήθην πολύ· και έρριψα έξω του οικήματος πάντα τα σκεύη του οίκου του Τωβία. Και προσέταξα, και εκαθάρισαν τα οικήματα· και επανέφερα εκεί τα σκεύη του οίκου του Θεού, τας εξ αλφίτων προσφοράς, και το λιβάνιον.»​—Νεεμ. 13:4-9.

24. Τι παρέλειψε να κάμη ο αρχιερεύς Ελιασείβ υπέρ των Λευιτών του ναού, και ποια ήσαν τ’ αποτελέσματα;

²⁴ Όχι μόνο είχε δεχθή ο αρχιερεύς Ελιασείβ μέσα στην αίθουσα φαγητού του ναού ένα ανεπιθύμητο εχθρό Αμμωνίτη, αλλά δεν έκαμε καμμιά ενέργεια για να κρατήση τους νομίμους Λευίτας στις Θεόδοτες θέσεις καθηκόντων των στο ναό. Επέτρεψε ν’ ατονήσουν οι εισφορές των δεκάτων των Ισραηλιτών, έτσι ώστε οι διακονικοί Λευίται δεν ελάμβαναν την απαιτουμένη υλική υποστήριξι. Πολλοί από αυτούς ήσαν αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν το έργο του ναού και να υπάγουν στα σπίτια των στις καθωρισμένες για τους Λευίτας πόλεις και να καλλιεργούν τους κήπους των για να προμηθεύωνται τρόφιμα για τον εαυτό τους και τις οικογένειές των. Τι έκαμε, λοιπόν, ο Νεεμίας;

25. Τι αναφέρει ο Νεεμίας ότι έκαμε σχετικά με αυτό;

²⁵ Αναφέρει: «Και έμαθον ότι τα μερίδια των Λευιτών δεν εδόθησαν εις αυτούς· διότι οι Λευίται και οι ψαλτωδοί, οι ποιούντες το έργον, έφυγον έκαστος εις τον αγρόν αυτού. Και επέπληξα τους προεστώτας, και είπα, Δια τι εγκατελείφθη ο οίκος του Θεού; Και εσύναξα αυτούς, και αποκατέστησα αυτούς εις την θέσιν αυτών.» Δεν επερίμενε περισσότερο για ν’ αναλάβουν δράσι οι προεστώται αλλά έκαμε διευθετήσεις ώστε όλοι οι κάτοικοι του Ιούδα να φέρουν τα δέκατά των στις αποθήκες του ναού.​—Νεεμ. 13:10-12· Αριθμ. 35:1-8.

26. Σχετικά με αυτό ποιους διορισμούς υπηρεσίας έκαμε ο Νεεμίας για τους υπηρέτας του ναού;

²⁶ Εκτός απ’ αυτό, ο Νεεμίας δεν ήθελε πια τις υπηρεσίες του παραβάτου αρχιερέως Ελιασείβ, αλλά, όπως λέγει: «Κατέστησα φύλακας επί των αποθηκών, Σελεμίαν τον ιερέα, και Σαδώκ τον γραμματέα, και εκ των Λευιτών τον Φεδαΐαν· και πλησίον αυτών, Ανάν τον υιόν του Ζακχούρ, υιού του Ματθανία· διότι ελογίζοντο πιστοί· το έργον δε αυτών ήτο να διανέμωσιν εις τους αδελφούς αυτών.» (Νεεμ. 13:13) Έτσι τώρα οι διακονικοί Λευίται δεν είχαν λόγους να φύγουν στα σπίτια τους!

27, 28. (α) Με ποιες πράξεις ως βάσι προσευχήθηκε ο Νεεμίας να τύχη ενθυμήσεως «επ’ αγαθώ»; (β) Γιατί ανέλαβε ενέργεια εναντίον ενός εγγονού του αρχιερέως, και πώς;

²⁷ Αργότερα, όταν ο Νεεμίας προσευχήθηκε στον Ιεχωβά Θεό να τον θυμηθή «επ’ αγαθώ», σε τι ανεφέρθη ο Νεεμίας ως βάσι γι’ αυτή τη δέησι; Ανέφερε μήπως ότι είχε εγκαταλείψει τη θέσι του ως οινοχόου του βασιλέως της Περσίας και ότι είχε κάμει αυτό το μακρύ ταξίδι στην Ιερουσαλήμ και είχε ανοικοδομήσει εκ νέου τα τείχη της σε πενήντα δύο ημέρες παρά τις εχθρικές απειλές; Όχι! Αλλά ανέφερε όσα είχε κάμει υπέρ του οίκου του Θεού, Προσευχήθηκε: «Μνήσθητί μου, Θεέ μου, περί τούτου, και μη εξαλείψης τα ελέη μου τα οποία έκαμα εις τον οίκον του Θεού μου, και εις τας τελετάς αυτού.» Επέμεινε στο να διακονούν καθαροί υπηρέται στον οίκο του Θεού· αλλά δεν συνέβαινε αυτό με τον αρχιερέα Ελιασείβ, ο οποίος είχε επιτρέψει σ’ ένα εγγονό του να συνάψη μικτό γάμο και να νυμφευθή την θυγατέρα του Σαμαρείτου εχθρού, Σαναβαλλάτ του Ορωνίτου. Σχετικά με αυτό, ο Νεεμίας λέγει:

²⁸ «Και είς εκ των υιών του Ιωαδά, υιού του Ελιασείβ του ιερέως του μεγάλου, ήτο γαμβρός Σαναβαλλάτ του Ορωνίτου· όθεν απεδίωξα αυτόν απέμπροσθέν μου.»​—Νεεμ. 13:14, 28.

29. Σύμφωνα με τα τελικά λόγια του, τι έκαμε ο Νεεμίας σχετικά με τη μόλυνσι του ιερατείου και τη διαθήκη των υπηρετών του ναού;

²⁹ Ο Νεεμίας συνεχίζει την έκθεσί του γι’ αυτή την ενέργεια υπέρ του οίκου του Θεού, λέγοντας τα εξής στο τέλος του βιβλίου που φέρει το όνομά του: «Μνήσθητι αυτών, Θεέ μου, διότι εβεβήλωσαν την ιερατείαν, και την διαθήκην της ιερατείας, και των Λευιτών. Και εκαθάρισα αυτούς από πάντων των ξένων, και διώρισα φύλακας εκ των ιερέων και των Λευιτών, έκαστον εις τα έργα αυτού· και δια την προσφοράν των ξύλων, εν καιροίς ωρισμένοις, και δια τας απαρχάς. Μνήσθητί μου, Θεέ μου, επ’ αγαθώ.»​—Νεεμ. 13:29-31.

ΕΤΥΧΕ ΕΝΘΥΜΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΙ

30, 31. (α) Θα απαντήση ο Θεός στην προσευχή του Νεεμία, και ποιος κανών που δίδεται εις Εβραίους 6:10 εφαρμόζεται εδώ; (β) Ποια κατάλληλα λόγια έγραψε ο προφήτης Μαλαχίας σχετικά με τους φοβουμένους τον Ιεχωβά;

³⁰ Απήντησε ο Ιεχωβά Θεός στην πριν από είκοσι τέσσερες αιώνες προσευχή εκείνη του Νεεμία; Ναι· για το αιώνιο αγαθό του Νεεμία. Ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι άδικος ώστε να λησμονήση και ν’ αφήση χωρίς αμοιβή όλα τα καλά, που έκαμε ο Κυβερνήτης Νεεμίας για τον οίκο του Θεού στην Ιερουσαλήμ. Διετήρησε την προσευχή του Νεεμία προς ενθύμησι σε ένα μόνιμο υπόμνημα με το να την καταστήση μέρος των θεοπνεύστων Αγίων Γραφών. Για τους Εβραίους ακολούθους του Ιησού Χριστού, ο οποίος προσέφερε ακόμη μεγαλύτερη υπηρεσία υπέρ του πραγματικού «οίκου του Θεού ημών», είναι γραμμένο: «Διότι δεν είναι άδικος ο Θεός, να λησμονήση το έργον σας, και τον κόπον της αγάπης την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντες τους αγίους και υπηρετούντες.» (Εβρ. 6:10) Το ίδιο και με τον Νεεμία. Πραγματικά εφοβείτο τον Ιεχωβά Θεό· και στο βιβλίο του Μαλαχία, ο οποίος ήταν προφανώς σύγχρονος του Νεεμία στην ανοικοδομημένη πόλι της Ιερουσαλήμ, βρίσκομε να περιλαμβάνωνται τα εξής κατάλληλα λόγια:

³¹ «Τότε οι φοβούμενοι τον Ιεχωβά ελάλουν προς αλλήλους, έκαστος προς τον σύντροφον αυτού, και ο Ιεχωβά προσείχε, και ήκουε· και εγράφη βιβλίον ενθυμήσεως ενώπιον αυτού, περί των φοβούμενων τον Ιεχωβά, και των σκεπτόμενων το όνομα αυτού.»​—Μαλαχ. 3:16, ΜΝΚ.

32. (α) Πώς θ’ ανταμειφθή ο Νεεμίας, και τι θα μάθη τότε; (β) Τίνος εξέχον παράδειγμα θα είναι;

³² Ο Νεεμίας κοιμάται ακόμη στο θάνατο στον Σιεόλ ή Άδη, τον κοινό τάφο του νεκρού ανθρωπίνου γένους. Αλλά στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του «Χριστού του Ηγουμένου», ο Νεεμίας θ’ ανταμειφθή με μια ανάστασι εκ νεκρών. (Δαν. 9:24-27) Δεν θα βρη πια τότε ένα υλικό ναό του Ιεχωβά Θεού επάνω στο Όρος Μοριά στην Ιερουσαλήμ. Θα πληροφορηθή τότε τι συνέβη στον τελευταίο από τους Ιουδαϊκούς ναούς εκεί το έτος 70 της Κοινής μας Χρονολογίας, όπως προελέχθη από τον Ιησού Χριστό τον Υιό του Θεού. (Ματθ. 23:37 έως 24:2· Λουκ. 19:36-44· 21:5, 6) Θα μάθη για τον πνευματικό ναό του Θεού, ο οποίος προεικονίσθη από εκείνον τον υλικό ναό στο Όρος Μοριά στην Ιερουσαλήμ. Θα μάθη πώς ο πνευματικός ναός προεφυλάχθη από το να εγκαταλειφθή από τους ακολούθους του μεγάλου Αρχιερέως αυτού του ναού. Ο ίδιος ο Νεεμίας θα ενωθή με άλλους πιστούς επί της γης στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού μέσω αυτού του εξυψωμένου πνευματικού ναού. Θα είναι ένα εξέχον παράδειγμα του πώς άτομα, τα οποία δεν εγκαταλείπουν τον οίκον του Θεού ασφαλώς ανταμείβονται πλήρως.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 41]

Προσκόμισις υλικών αγαθών για τους υπηρέτας του ναού