Η Συμβολική Γυνή του Θεού Κερδίζει τη Νόμιμη Υπόθεσί Της

 1. (α) Ποιος τρόπος σκέψεως είναι συνήθης τώρα, όπως ήταν στους Βιβλικούς καιρούς, όταν ομιλούμε, για ένα έθνος ή μια οργάνωσι και τα μέλη της; (β) Ποιες «μητέρες» και «παιδιά» είναι αναμεμιγμένα στη δικαστική υπόθεσι του εδαφίου Ιερεμίας 51:36; (γ) Γιατί η μελέτη αυτής της υποθέσεως είναι σπουδαία για μας σήμερα;

ΔΕΝ είναι ασυνήθιστο πράγμα να ομιλούμε μ’ ένα συμβολικό τρόπο για τα μέλη μιας οργανώσεως ή τους κατοίκους ενός έθνους ως να είναι τα τέκνα αυτής της οργανώσεως. Κατά τον ίδιο τρόπο μπορεί να θεωρηθή μια οργάνωσις ή ένα έθνος συμβολικώς ως η «μητέρα», ενώ ο δημιουργός ή ιδρυτής της οργανώσεως ή έθνους να θεωρηθή ως ο «πατέρας». Η ιδία εφαρμογή ήταν συνήθης στους Βιβλικούς χρόνους. Η Ιερουσαλήμ ως η πρωτεύουσα του Ιουδαϊκού έθνους εθεωρείτο ως η μητέρα των τέκνων της, των κατοίκων του έθνους, και ο Ιεχωβά Θεός ως ο ιδρυτής ήταν ο Πατήρ του έθνους και επομένως ο «Σύζυγος» της Ιερουσαλήμ (ή Σιών), της μητρός πόλεως ή οργανώσεως. (Ησ. 54:5, 6) Μια αντίπαλος οργάνωσις της Ιερουσαλήμ ήταν η Βαβυλών, η οποία εθεωρείτο, επίσης, ως η μητέρα των τέκνων της, των κατοίκων της Βαβυλώνος. Προεικόνιζε την «πόρνη» οργάνωσι, τη θρησκευτική Βαβυλώνα τη Μεγάλη. (Ησ. 47:1, 8, 9· Αποκάλ. 17:1-5) Υπήρχε μια πολύ παλαιά αντιζηλία μεταξύ των δύο συμβολικών «γυναικών», και στον ιδιαίτερο καιρό που εξετάζομε αυτή τη σκηνή μια δικαστική υπόθεσις διεξήγετο. (Μιχ. 7:8· Ιερεμ. 51:36) Ο σκοπός για τον οποίο εξετάζομε αυτή τη δικαστική υπόθεσι των Βιβλικών χρόνων είναι ο εξής: Μολονότι η υπόθεσις αυτή έχει πραγματικά εκδικασθή και διευθετηθή εν αληθεία και υπήρξε πολύ σοβαρή και σπουδαία για τα πρόσωπα που ήσαν αναμεμιγμένα, εχρησίμευσε, επίσης, ως ένα δράμα με προφητική σημασία. Οι παίκται της εποχής εκείνης αντιπροσωπεύουν κάτι μεγαλύτερο σήμερα, και ο όλος τρόπος ενεργείας και η έκβασις είναι, συνεπώς, μια μικρογραφία ή σε μικρή κλίμακα περιγραφή γεγονότων που θα λάβουν χώρα στην εποχή μας και τα οποία επηρεάζουν βαθιά τη ζωή κάθε ατόμου επάνω στη γη.

 2. (α) Τι εξεικόνιζαν η Ιερουσαλήμ και η Βαβυλών; (β) Πώς υπήρξε μια αντιζηλία μεταξύ της συμβολικής Ιερουσαλήμ ή Σιών και της συμβολικής Βαβυλώνος;

² Η αρχαία πόλις Βαβυλών, η οποία, όπως μεταγενέστερα άρθρα αυτής της σειράς θα δείξουν, αντιπροσώπευε τη μεγάλη ψευδή θρησκευτική αυτοκρατορία, η οποία ασκεί επίδρασι επάνω σε όλα τα έθνη σήμερα, ήταν μία από τις δύο γυναίκες στη δικαστική υπόθεσι, ενώ η άλλη ήταν η Ιερουσαλήμ, η πόλις που εξελέγη από τον Θεό, και η οποία εξεικονίζει την ουράνια οργάνωσι του Θεού, η οποία αντιπροσωπεύεται επί της γης από τους κεχρισμένους μάρτυράς του. Αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες είναι υπό μια έννοια τα τέκνα και μέλη αυτής της οργανώσεως και εξαγγέλλουν τα αγαθά νέα της προσεχούς διακυβερνήσεως της γης από την ουράνια βασιλεία του Θεού. Όπως δείχνει η ιστορία, οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνήντησαν πάντοτε εναντίωσι από την ψευδή θρησκεία αυτού του κόσμου. Αν ανατρέξωμε στο παρελθόν για να παρακολουθήσωμε την εναντίωσι στο έργο του κηρύγματος των αγαθών νέων της Βασιλείας, θα διαπιστώσωμε ότι πηγάζει από τους ηγέτας της κοσμικής θρησκείας, οι οποίοι υποδαυλίζουν εχθρότητα με ψευδείς κατηγορίες και κακοπαράστασι και έχουν ασκήσει πίεσι για να επιφέρουν επίσημο διωγμό επάνω στους μάρτυρας του Ιεχωβά.

Η ΒΑΒΥΛΩΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ

 3. (α) Πώς τα τέκνα της Σιών έφθασαν να βρίσκονται σε αιχμαλωσία; (β) Εφόσον είχαν πωληθή σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα από τον Ιεχωβά, επί ποιας βάσεως μπορούσε η Σιών να έχη μια δικαστική υπόθεσι εναντίον της Βαβυλώνος;

³ Πώς η Σιών είχε μια δικαστική υπόθεσι εναντίον της Βαβυλώνος κατά την εποχή που εξετάζομε, όταν επλησίαζε το 539 π.Χ. και στη διάρκεια του; Τα τέκνα της Σιών ήσαν σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, στην οποία τους είχε πωλήσει ο Θεός, όχι για χρήματα, αλλά λόγω των αμαρτιών των εναντίον της διαθήκης Του μαζί τους. Είχε είπει ότι αυτή η αιχμαλωσία θα διαρκούσε εβδομήντα χρόνια, για να μπορέση η γη, η οποία είχε μολυνθή από τους απειθείς Ισραηλίτας, να απολαύση τα σάββατα που είχαν παραλείψει να τηρήσουν όπως είχαν διαταχθή. Πού, λοιπόν, υπάρχει η νόμιμη κατηγορία; Α, μολονότι αυτό αληθεύει, η Σιών είχε μια δικαστική υπόθεσι εναντίον της Βαβυλώνος για τους εξής λόγους: (1) Η Βαβυλών υπήρξε παραλόγως σκληρή κατά την εκτέλεσι της αιχμαλωσίας των τέκνων της Σιών (Ησ. 14:3-6)· (2) δεν είχε καμμιά απολύτως πρόθεσι να τους αφήση να φύγουν στο τέλος των καθωρισμένων εβδομήντα ετών δουλείας αλλά επίστευε ότι θα τους κρατούσε για πάντα (Ησ. 14:17)· (3) ο σπουδαιότερος λόγος εναντίον της ήταν ότι απέδωσε τη νίκη της στον ψευδή θεό Μαρδώκ, έναν που δεν ήταν θεός, αλλά ένα απλό είδωλο που αντιπροσώπευε τον αρχικό ιδρυτή της ή πατέρα Νεβρώδ, ο οποίος ήταν ένας δούλος του Διαβόλου ως θεού. Έφθασε στο αποκορύφωμα των αμαρτημάτων της τη νύχτα της πτώσεώς της με το ότι απροκαλύπτως εξυψώθη εναντίον του Ιεχωβά, βεβηλώνοντας το όνομά του και υπερβαίνοντας τα όρια με τη βεβήλωσι των σκευών του ναού που είχε καταστρέψει.—Δαν. 5:1-4.

 4. Στο σημείο αυτό, τι θα ήταν επωφελές να κάμη ο αναγνώστης, και γιατί;

⁴ Για να λάβη μια πλήρη κατανόησι αυτής της υποθέσεως και του πόσο ζωτική είναι σήμερα, ο αναγνώστης θα ωφεληθή αν σταματήση εδώ και διαβάση από τις Άγιες Γραφές ένα σύντομο τμήμα από τριάντα ένα εδάφια του βιβλίου του Ιερεμία, κεφάλαιο 51, εδάφια 34 έως 64. Αυτό θα προσδώση πολύ μεγαλύτερη διαύγεια και κατανόησι σε ό,τι λέγεται στις επόμενες παραγράφους του άρθρου αυτού.

ΚΑΜΜΙΑ ΜΕΡΟΛΗΨΙΑ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ

 5. (α) Επειδή ήταν Πατήρ των τέκνων του Ισραήλ, θα έδειχνε μήπως ο Ιεχωβά μεροληψία υπέρ αυτών; Γιατί; (β) Γιατί είναι ωφέλιμο για μας να εντυπώσωμε καλά στη διάνοιά μας κάθε λεπτομέρεια αυτής της δικαστικής υποθέσεως;

⁵ Η δικαστική υπόθεσις εφέρθη ενώπιον του Ιεχωβά Θεού, του μεγάλου Κριτού και του Ανωτάτου Δικαστηρίου του σύμπαντος, και μολονότι ήταν ο Πατήρ των τέκνων του Ισραήλ, η δικαιοσύνη του δεν θα του επέτρεπε να εκδώση απόφασι εναντίον της Βαβυλώνος, εκτός αν υπήρχαν πραγματικά βάσιμα στοιχεία γι’ αυτό. Εξέδωσε την απόφασι χωρίς να δείξη εύνοια, σε πλήρη αρμονία και ισορροπία με τη δικαιοσύνη του. Διαβάζομε την απόφασί του με μεγάλο ενδιαφέρον, έχοντας υπ’ όψιν να εξετάσωμε αργότερα τη σύγχρονη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας.

 6. Ποια βεβαίωσις δίδεται στη Σιών στο εδάφιο Ιερεμίας 51:36, και πώς εξέφρασε την αρχή αυτή ο Μωυσής;

⁶ Στον Ιερεμία 51:36-38, ο Ιεχωβά λέγει στη Σιών: «Ιδού, εγώ θέλω διαδικάσει την δίκην σου, και θέλω εκδικήσει την εκδίκησίν σου· και θέλω καταστήσει την θάλασσαν αυτής ξηράν, και θέλω ξηράνει την πηγήν αυτής. Και η Βαβυλών θέλει είσθαι εις σωρούς, κατοικητήριον θώων, θάμβος και συριγμός, άνευ κατοίκου. Θέλουσι βρυχάσθαι ομού ως λέοντες· θέλουσιν ωρύεσθαι ως σκύμνοι λεόντων.» Εφόσον η εκδίκησις της Σιών ή Ιερουσαλήμ ήταν αδιαρρήκτως συνδεδεμένη με τη διεκδίκησι της κυριαρχίας και του ονόματος του Θεού της, και εφόσον αυτός είναι Κριτής πάντων και ο Διαχειριστής της δικαιοσύνης σε όλο το σύμπαν, δεν θα επέτρεπε να συνεχίζεται για πάντα μια άδικη κατάστασις. Θα επανώρθωνε τα πάντα, γι’ αυτό η Σιών μπορούσε άνετα ν’ αφήση σ’ αυτόν την εκτέλεσι της εκδικήσεως. Ο Ιεχωβά προείπε πριν από αιώνες, στο αποχαιρετιστήριο άσμα του προφήτου Μωυσέως, ότι θα απέδιδε εκδίκησι στους αντιπάλους του και εκείνους που τον μισούν και ότι θα εξεδικείτο το αίμα των δούλων του και θα έκανε εξιλασμόν για τη γη του λαού του.—Δευτ. 32:36-43.

 7. (α) Πώς η εκ των προτέρων κρίσις του Ιεχωβά εναντίον της Ιερουσαλήμ ικανοποιήθη; (β) Πώς η έκφρασις του Ιεχωβά στον Ιερεμίαν 51:36-38 θα εξεπληρούτο εναντίον της Βαβυλώνος;

⁷ Η δικαιοσύνη του Ιεχωβά όσον αφορά την κρίσι του εναντίον της Σιών ικανοποιήθη, όταν η Ιερουσαλήμ παρέμεινε σ’ αιχμαλωσία τα εβδομήντα χρόνια που προελέχθησαν. Τώρα είχε ελθεί ο καιρός ν’ αρχίση να λαμβάνη η Βαβυλών την τιμωρία της, την εκδίκησι του Θεού. Στον ωρισμένο καιρό θα εγίνετο απλώς σωροί λίθων, ένα κατοικητήριο θώων, κάτι, για το οποίο, όταν θα περνούσαν οι άνθρωποι και το έβλεπαν έκθαμβοι, θα εσύριζαν σαν να περνούν από στοιχειωμένο τόπο. Οι κάτοικοι της θα εβρυχώντο και θα ωρύοντο, όταν θα εμαράζωναν, ως σκύμνοι λέοντος πεινασμένοι και στενοχωρημένοι. Μολονότι οι βασίλισσές της Σεμίραμις και Νίτοκρις, σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο, κατεσκεύασαν εκτεταμένα υδραυλικά έργα, τα οποία περιελάμβαναν φρέατα για την άρδευσι των περιφήμων κήπων της, καθώς και μια δεξαμενή περιφερείας εβδομήντα έξη χιλιομέτρων, και ο Ναβουχοδονόσορ είχε οικοδομήσει μια μεγάλη τεχνητή λίμνη, όλα αυτά, κατόπιν αποφάσεως του Ιεχωβά, θα εξηραίνοντο. Έχουν έκτοτε ξηρανθή και εξηφανίσθησαν.

 8. (α) Τι συμπόσια έστρωσε ο Ιεχωβά για τους ισχυρούς της Βαβυλώνος; (β) Κατά ποιόν τρόπο εδοκίμασαν ένα «ύπνον αιώνιον»;

⁸ Τη νύχτα της πτώσεως της Βαβυλώνος, εν μέσω θορυβωδών συμποσίων και κραιπάλης σε όλη την πόλι, ο Ιεχωβά έστρωσε τα δικά του συμπόσια γι’ αυτή, πολύ πιο σημαντικά, για να της προσφέρη το ποτήριον του οίνου της οργής του—μια θανατηφόρο πόσι. Ενώ οι Βαβυλώνιοι ήσαν έξαλλοι από τη μέθη των που τους έφερνε ύπνο, μια μέθη από την οποία ανέμεναν να συνέλθουν, ο ύπνος τους μετετράπη σε αιώνιο, διότι πολλοί εθανατώθησαν έτσι καθώς ήσαν σε μια αναισθησία μέθης. Ήσαν σαν πρόβατα για σφαγή, ακόμη δε και οι ηγέται των, καθώς και ο Βασιλεύς Βαλτάσαρ ο ίδιος, θα εφέροντο στο τέλος των ως κριοί και τράγοι.—Ιερεμ. 51:39, 40.

 9. (α) Εξηγήστε το εδάφιο Ιερεμίας 51:41, σχετικά με τη Σησάχ ή Βαβυλώνα. (β) Πώς η Βαβυλών είχε καλυφθή από τα κύματα της θαλάσσης; (Ιερεμ. 51:42) (γ) Πώς εξεπληρώθησαν τα εδάφια Ιερεμίας 51:43, 44; (δ) Ποια εξήγησι έδωσαν οι Βαβυλωνιακοί ιερείς για την ταπεινωτική πτώσι της Βαβυλώνος, αλλά πώς μπορούσε να πληροφορηθή ο Κύρος την αλήθεια σχετικά με αυτό;

⁹ Τα πλήθη των στρατευμάτων του Κύρου επήλθαν επί της Βαβυλώνος σαν μια θάλασσα. Ήταν καταπληκτικό για τους παρατηρητάς να βλέπουν τι συνέβη σ’ αυτή τη νύχτα εκείνη, αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή, διότι επρόκειτο να γίνη μια άνυδρος πεδιάδα, και ο θεός της Βηλ ή Μαρδώκ δεν θα υπερίσχυε εναντίον ουδενός. Τα τόσο ισχυρά τείχη της Βαβυλώνος, που εφαίνοντο να φθάνουν στον ουρανό, θα εγίνοντο ερείπια. (Ιερεμ. 51:41-44) Η Βαβυλών ήταν μια πόλις, στην οποίαν απέβλεπε, εζήλευε και εξυμνούσε όλη η γη, εκτός από το λαό του Ιεχωβά. Οι κρεμαστοί της κήποι, ο μεγάλος της πύργος της Βαβέλ και ο ναός του Βηλ συνετέλεσαν ώστε αυτή να γίνη η θαυμαστή πόλις του κόσμου. Η αλλαγή, που επέφερε ο Ιεχωβά, ήταν τόσο ενοχλητική και ταπεινωτική, ώστε οι ιερείς της Βαβυλώνος προσπάθησαν να δώσουν την εξήγησι ότι ήταν μια άμεση ενέργεια από μέρους του Μαρδώκ ο οποίος είχε προσβληθή και τους έδιδε τώρα ένα κατάλληλο μάθημα σεβασμού προς τον εαυτό του. Πιθανόν να είχαν κάνει τον Κύρο να το πιστέψη κατ’ αρχάς, μέχρις ότου και αυτός εδιάβασε τις προφητείες του Ησαΐα και του Ιερεμία, οι οποίες έδειχναν την πραγματική αιτία της πτώσεως της Βαβυλώνος.

ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΕΞ ΑΥΤΗΣ, Ο ΛΑΟΣ ΜΟΥ!

10. (α) Τι ώφειλαν να κάμουν οι Ισραηλίται οι οποίοι είχαν ακούσει την προφητεία του Ιερεμία, και ποια προειδοποίησις ήταν κατάλληλη γι’ αυτούς; (β) Ποιες ήσαν οι αγγελίες του εδαφίου Ιερεμίας 51:46 και πώς θα μπορούσε ν’ αποδοθή και να κατανοηθή η έκφρασις «εξουσιαστής εναντίον εξουσιαστού»;

¹⁰ Αλλά τι έγιναν τα τέκνα της Σιών, που ήσαν αιχμαλωτισμένα στη Βαβυλώνα; Όφειλαν να ιδούν καθαρά την έκβασι αυτής της δικαστικής υποθέσεως, και να υποστηρίξουν τη Σιών στην υπόθεσί της. Δεν έπρεπε να ενεργήσουν από εκδίκησι, αλλά μόλις θα εξετελείτο η απόφασις του Θεού έπρεπε να ήσαν έτοιμοι να εξέλθουν εκ μέσου αυτής. Άλλως, αν παρατηρούσαν τον υλισμό της Βαβυλώνος και έβλεπαν το μεγαλείο της όπως έκαμαν άλλοι, ήταν πιθανόν ν’ αρχίσουν να χάνουν την όρασι του γεγονότος ότι εκρίνετο από τον Ιεχωβά. Θα έπρεπε να ποθούσαν να εξέλθουν από αυτή τη χώρα, που ήταν γεμάτη από εικόνες είδωλα, και θα ενεθυμούντο την υπόσχεσι που είχε κάμει ο Θεός στους προπάτορές των Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ· διαφορετικά πιθανόν να άρχιζαν να έχουν τους ίδιους φόβους που είχε η ίδια η Βαβυλών, όταν επλησίαζε ο καιρός της κρίσεώς της. Αν συνέβαινε αυτό, θα πέθαιναν και αυτοί, επίσης. Διότι σε όλους εκείνους, που αγαπούσαν τη Βαβυλώνα, ήρχοντο αγγελίες, οι οποίες παρέλυαν τις καρδιές των πολλά χρόνια προτού πέση η Βαβυλών. Οι εκθέσεις αυτές ήσαν σχετικές με τις νίκες του Κύρου. Πρώτα κατέκτησε τους Μήδους. Έπειτα εβάδισε προς δυσμάς για να υποτάξη την ισχυρή Λυδική Αυτοκρατορία υπό τον βασιλέα Κροίσο και να κατακτήση τη νοτία ακτή της Μικράς Ασίας. Από έτος σε έτος η απειλή του Κύρου εγίνετο μεγαλύτερη μέχρις ότου τελικά είχε φθάσει σ’ αυτές τις πύλες της Βαβυλώνος. Η έκφρασις εις Ιερεμίαν 51:46, «εξουσιαστής εναντίον εξουσιαστού», θα μπορούσε, επίσης, ν’ αποδοθή «εξουσιαστής επί εξουσιαστήν» για να τονίση τη συνεχή αλλαγή άρχοντος, δηλαδή, από τον Ναβονίδη ως τον Βαλτάσαρ ως τον Δαρείο τον Μήδο ως τον Κύρο τον Πέρση.—Ιερεμ. 51:45, 46.

11. Με την εξήγησι που έδωσαν οι ιερείς για την πτώσι της Βαβυλώνος, μήπως μπόρεσαν να εμποδίσουν όπως επέλθη μεγαλύτερος ονειδισμός επάνω στους θεούς των;

¹¹ Ο μύθος των Βαβυλωνιακών ιερέων, ότι ο Μαρδώκ ήταν υπεύθυνος για την πτώσι της Βαβυλώνος στον Κύρο, δεν μπορούσε να συνεχίζεται για πάντα. Οι Πέρσαι στην αρχή πιθανόν να έδειξαν ανοχή στους θεούς της Βαβυλώνος για πολιτικούς και κοινωνικούς λόγους, για την επίδρασι που θα μπορούσε να έχη αυτό επάνω στους Βαβυλωνίους, που είχαν υποταχθή. Αλλά οι ίδιοι ήσαν λάτρεις του Ζοροάστρη και, εν καιρώ, μεγαλύτερη στενοχωρία και όνειδος ήλθε επάνω στους θεούς της Βαβυλώνος λόγω του διωγμού εκ μέρους των Περσών αυτών των Βαβυλωνιακών μη-θεών.a—Ιερεμ. 51:47.

12. Πώς οι ουρανοί και η γη θα έκραζαν γεμάτοι από αγαλλίασι για την ανταπόδοσι του Θεού εναντίον της Βαβυλώνος; (Ιερεμ. 51:48, 49)

¹² Βέβαια, ως ενδιαφερόμενοι παρατηρηταί της προόδου της δικαστικής υποθέσεως της Σιών, οι άγγελοι του Θεού θα έχαιραν για τη δικαστική νίκη της Σιών. Η γη, δηλαδή, ο λαός του Θεού επί της γης, θα είχαν ενωθή στη γεμάτη αγαλλίασι κραυγή για την ανταπόδοσί της εναντίον της Βαβυλώνος για όσους από τον λαό Ισραήλ εσφαγιάσθησαν καθώς και για τις πολλές χιλιάδες των άλλων που αυτή είχε σφαγιάσει κατά τη διεξαγωγή του πολέμου της εναντίον των εθνών για παγκόσμιο κατάκτησι, διότι ήταν ένοχος αίματος εκείνων που εσφαγιάσθησαν σ’ όλη τη γη.—Ιερεμ. 51:48, 49.

13. Εξηγήστε το εδάφιο Ιερεμίας 51:50.

¹³ Εν αναμονή του διατάγματος απελευθερώσεως, που θα ενεργούσε ο Ιεχωβά στην καρδιά του Κύρου να εκδώση, λέγει ο Ιεχωβά στον λαό του που επροστατεύθη και διεφυλάχθη: «Οι εκφυγόντες την μάχαιραν, υπάγετε, μη στέκεσθε· ενθυμήθητε τον Ιεχωβά μακρόθεν, και η Ιερουσαλήμ ας αναβή επί την καρδίαν σας.» (Ιερεμ. 51:50, ΜΝΚ) Με τα μέσα μεταφοράς που υπήρχαν την εποχή εκείνη, η Σιών ή Ιερουσαλήμ ήταν πολύ μακριά από τη Βαβυλώνα, ένα ταξίδι τεσσάρων ή πέντε μηνών, κι επάνω στο πιο δύσκολο έδαφος. Αλλά οι Ισραηλίται δεν επρόκειτο να κάμουν όπως η σύζυγος του Λωτ και να κυττάξουν οπίσω. Έπρεπε να είχαν έντονη επιθυμία να επιστρέψουν στο άγιον όρος της Ιερουσαλήμ για να λατρεύσουν και ν’ απομακρυνθούν από τη Βαβυλώνα όσο το δυνατόν περισσότερο.

14. (α) Πώς το εδάφιο Ιερεμίας 51:51 δείχνει την πιο σπουδαία αιτία για την απόφασι του Ιεχωβά εναντίον της Βαβυλώνος στη δικαστική υπόθεσι; (β) Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της κρίσεως του Ιεχωβά σ’ αυτή την υπόθεσι, όπως φαίνεται στο εδάφιο Ιερεμίας 51:52;

¹⁴ Ο σοβαρώτερος λόγος για την κρίσι του Ιεχωβά εναντίον της Βαβυλώνος αναφέρεται εις Ιερεμίαν 51:51, όπου ο λαός του Ιεχωβά ομιλεί για την αισχύνη που εδοκίμασαν από τον εχθρό, κυρίως όταν ξένοι ήλθαν εναντίον του αγίου τόπου του οίκου του Ιεχωβά ο οποίος εβεβηλώθη στα χέρια των Βαβυλωνίων. Αυτό απαιτούσε άμεση εκδίκησι, όχι μόνο εναντίον των απεριτμήτων Βαβυλωνίων οι οποίοι ενήργησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο εναντίον του ναού του Θεού, αλλά επίσης εναντίον των θεών τους οποίους υπηρετούσαν και οι οποίοι έτσι εφαίνοντο ισχυρότεροι από τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό το λόγο οι υπηρετούντες είδωλα Βαβυλώνιοι θα εσφάζοντο και οι οδύνες των θανάτου θα ηκούοντο σε όλη τη χώρα. Τα γλυπτά των θα εβεβηλώνοντο και θα συνετρίβοντο, και θα ήσαν ανίκανα να σώσουν τα τέκνα της.—Ιερεμ. 51:52.

15. (α) Ποια ήταν η στάσις της Βαβυλώνος προς τον Ιεχωβά, όπως περιγράφεται στο εδάφιο Ιερεμίας 51:53; (β) Πώς η Βαβυλών θα εκραύγαζε γι’ αυτό που της συνέβη; (γ) Πώς οι ισχυροί της Βαβυλώνος έπεσαν σ’ ένα ύπνον από τον οποίο δεν θα υπήρχε αφύπνισις; (Ιερεμίας 51:57)

¹⁵ Α, ναι, η Βαβυλών νόμισε ότι μπορούσε να χλευάση τον Θεό. Με όλους τους φόβους που είχε από τις αγγελίες περί Κύρου, είχε το αίσθημα ότι ήταν στον κολοφώνα της δυνάμεώς της επί της γης και ότι οι θεοί της στον πύργο της Βαβέλ και τα τείχη της μπορούσαν να την προστατεύσουν από οτιδήποτε. Παρέβλεψε, όμως, το γεγονός ότι είχε να κάμη με τον Ύψιστο Θεό. (Ιερεμ. 51:53) Ναι, η φωνή της υπήρξε πολύ μεγάλη και κομπαστική και ήταν θορυβώδης σε αίνους για τους θεούς της, στους οποίους ήσαν ενωμένοι και οι χιλιάδες των κατοίκων της Βαβυλώνος. Τι κραυγή θα εξέβαλε, όταν κατερρίφθη τόσο γρήγορα και απρόοπτα! Οι άρχοντές της, οι κυβερνήται της και οι ισχυροί άνδρες της ήλθαν κάτω από αυτή την κρίσι όταν ήσαν στον ύπνο, στον ύπνο του Σιεόλ ή τάφου όλου του ανθρωπίνου γένους μάλλον παρά σ’ ένα προσωρινόν ύπνο μεθυστικής κραιπάλης. Στην πάροδο του χρόνου η μεγάλη εκείνη πόλις επρόκειτο να καταστραφή τόσο πλήρως ώστε μόνο η σιγή του θανάτου θα εβασίλευε επάνω στα κονιοποιημένα ερείπιά της, επάνω σε μια νεκρή πόλι.—Ιερεμ. 51:54-57.

16. (α) Τι θα συνέβαινε στις πύλες της Βαβυλώνος; (β) Πώς οι λαοί θα διεπίστωναν ότι ο κόπος αυτών ήταν εις μάτην, και θα εφθείροντο; (Ιερεμ. 51:58)

¹⁶ Η Βαβυλών είχε πολλούς ανθρώπους από πολλά έθνη, οι οποίοι ειργάζοντο για τα συμφέροντά της, οικοδομώντας τα τείχη και τους ναούς της, και τώρα όλος ο κόπος των ήταν εις μάτην. Είχαν απλώς οικοδομήσει κάτι που επρόκειτο να κατακαή. Και οποιοιδήποτε, που θα προσπαθούσαν να την αποκαταστήσουν στην παλιά της κατάστασι ή να την κάμουν να παραμείνη για πάντα, απλώς θα εκουράζοντο. Οι πύλες της, τα ξύλινα μέρη της, θα παρεδίδοντο στις φλόγες, και ο χαλκός αυτών των πυλών θα εχάνετο. Τα εξωτερικά τείχη πιθανόν να κατεστράφησαν από τον Κύρο και ο Δαρείος ο 1 είναι δυνατόν να εξετέλεσε και άλλες κατεδαφίσεις, οπωσδήποτε, όμως, έφθασε τελικά στην κατάστασι που απεκάλυψαν οι αρχαιολόγοι, η οποία αποδεικνύει ότι όλα αυτά υπέστησαν πλήρη ερήμωσι.—Ιερεμ. 51:58.

ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΙΣ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ

17. (α) Τι είχε γίνει μ’ ένα αντίγραφο του βιβλίου της προφητείας του Ιερεμία σχετικά με τη Βαβυλώνα; (β) Πώς μπορούσε ο Σεραΐας να παρηγορήση τους Ισραηλίτας στη Βαβυλώνα κατά την επίσκεψί του εκεί;

¹⁷ Στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Σεδεκία, η προφητεία του Ιερεμία, που εξετάζεται εδώ, είχε χρησιμοποιηθή κατά ένα τρόπο ο οποίος καλώς εξεικόνιζε την πτώσι της Βαβυλώνος που θα συνέβαινε στο μέλλον ύστερ’ από εβδομήντα πέντε έτη. Η προφητεία του Ιερεμία, από το πεντηκοστό κεφάλαιο, εδάφιο δεύτερο, ως το πεντηκοστό πρώτο κεφάλαιο, εδάφιο πεντηκοστό όγδοο, εγράφη από αυτόν και είχε δοθή εντολή από τον Ιερεμία στον Σεραΐα, τον κοιτωνάρχην του βασιλέως και προφανώς κατά σάρκα αδελφό του γραμματέως του Ιερεμία Βαρούχ, να μεταφέρη αυτό το έγγραφο στη Βαβυλώνα και να αναγνώση πάντας τους λόγους μεγαλοφώνως. Κατόπι θα έπαιρνε το βιβλίο και θα έδενε σ’ αυτό ένα λίθο και θα το έρριχνε μέσα στον Ευφράτη, λέγοντας: «Ούτω θέλει βυθισθή η Βαβυλών, και δεν θέλει σηκωθή εκ των κακών, τα οποία εγώ θέλω φέρει επ’ αυτήν· και οι Βαβυλώνιοι θέλουσιν εξασθενήσει.» (Ιερεμ. 51:61-64) Αφού θα εδιάβαζε μεγαλοφώνως αυτή τη θεόπνευστη προφητεία, ο Σεραΐας θ’ απηυθύνετο στον Ιεχωβά ως τον ομιλητή των λόγων που ήσαν γραμμένοι στην προφητεία. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Σεραΐας εδιάβασε το βιβλίον μεγαλοφώνως κοντά στον Ευφράτη Ποταμό δίχως κανείς ν’ ακούση την ανάγνωσι εκτός από τον ίδιο τον Ιεχωβά. Φυσικά, θα ήταν επικίνδυνο να το διαβάση εις επήκοον των Βαβυλωνίων. Εν τούτοις, ο Σεραΐας θα ήταν δυνατόν να ενθυμήται πολλά από αυτά που είχε διαβάσει, και θα μπορούσε να παρηγορήση τους Ισραηλίτας εκεί στην αιχμαλωσία με το να τους ομιλή για τις ελπίδες, που τους εδίδοντο από την προφητεία του Ιερεμία.

18. Πώς εξεικονίσθη η πτώσις της Βαβυλώνος της Μεγάλης από την πράξι του Σεραΐα;

¹⁸ Έτσι η γυνή του Ιεχωβά εκέρδισε την υπόθεσί της και ο Σύζυγός της, ο Υπέρτατος Κριτής του Σύμπαντος, ενήργησε με πλήρη δικαιοσύνη κατά την λήψι της αποφάσεως και την εκτέλεσι της κρίσεως. Αυτό προσφέρει μια καλή εξεικόνισι και ένα υπόδειγμα για όλους εκείνους, που αγαπούν δικαιοσύνη σήμερα και οι οποίοι θα επιθυμούσαν να ιδούν να εκτελήται δικαιοσύνη εναντίον της μεγάλης αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας λόγω της ευθύνης της για μια τόσο μεγάλη αιματοχυσία επί της γης και ιδιαίτερα για την εχθρότητά της εναντίον του Θεού και των διαγγελέων της Βασιλείας του. Τα εδάφια Αποκάλυψις 18:20, 21 μας δείχνουν ότι αυτό ήταν ένα υπόδειγμα: «Ευφραίνου επ’ αυτήν, ουρανέ, και οι άγιοι απόστολοι και οι προφήται, διότι έκρινεν ο Θεός την κρίσιν σας εναντίον αυτής.» Και ένας ισχυρός άγγελος εσήκωσε ένα λίθο σαν μια μεγάλη μυλόπετρα και την έρριξε με ορμή στη θάλασσα, λέγοντας: «Ούτω με ορμήν θέλει ριφθή η Βαβυλών η μεγάλη πόλις, και δεν θέλει ευρέθη πλέον.»

19. (α) Γιατί η προφητεία της Αποκαλύψεως εναντίον της Βαβυλώνος δεν θα μπορούσε να έχη εφαρμογή στην αρχαία κατά γράμμα πόλι της Βαβυλώνος; (β) Γιατί είναι ωφέλιμο να συνεχίσωμε την εξέτασι των Βιβλικών προφητειών περί της Βαβυλώνος;

¹⁹ Είναι εύκολο να δούμε ότι αυτή η προφητεία δεν μπορούσε να έχη εφαρμογή στην κατά γράμμα πόλι της Βαβυλώνος στη Μεσοποταμία, διότι αυτή είχε παύσει να είναι παγκόσμιος δύναμις από εξακόσια χρόνια προηγουμένως και όταν η προφητεία της Αποκαλύψεως για μέλλοντα ακόμη πράγματα εκπληρωθή πλήρως, η κατά γράμμα Βαβυλών θα έχη μείνει σε απόλυτη ερήμωσι επί πολλά έτη. Πρέπει να αναμένωμε μια πολύ μεγαλύτερη εκπλήρωσι. Επομένως, είναι ωφέλιμο για μας να συνεχίσωμε την εξέτασι των Βιβλικών προφητειών περί της Βαβυλώνος, διότι αυτό θα μας βοηθήση να αντιληφθούμε τη σημασία σπουδαίων παγκοσμίων γεγονότων, που λαμβάνουν χώραν ενώπιον μας σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα.

[Υποσημειώσεις]

(υποσημείωσις) Δώστε σημεία που ν’ αποδεικνύουν ότι η Περσική ανοχή για τους Βαβυλωνιακούς θεούς είχε λήξει.