Εκδήλωσις Νομιμοφροσύνης Προς τον Ιεχωβά και τον Λόγον Του

 1. Πώς είναι συχνά ασυνεπείς οι απόψεις που εκφράζουν μέλη εκκλησιών για τη Βίβλο, και γιατί υπάρχει αυτή η κατάστασις;

Σ’ ΑΥΤΟΝ τον σύγχρονο, υλιστικό κόσμο δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο ν’ ακούη ένας να εκφράζωνται αμφιβολίες σχετικά με την αξιοπιστία της Αγίας Γραφής. Όταν ερωτήσετε μέλη εκκλησιών, αν αναγνωρίζουν τη Γραφή ως τον Λόγον του Θεού, μπορεί πρόθυμα ν’ απαντήσουν ναι. Αλλά συχνά αυτά τα ίδια άτομα ύστερ’ από λίγο, μπορεί να πουν ότι υπάρχουν πράγματα στη Γραφή που δεν τα πιστεύουν. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι στερούνται γνώσεως ή στο ότι έχουν επηρεασθή από γνώμες σκεπτικιστών. Αλλά, ανεξάρτητα από την αιτία της αμφιβολίας των, η στάσις των δεν φανερώνει πιστότητα προς τον Θεόν και τον Λόγον του.

 2. Ποια στάσι εκφράζουν πολλοί κληρικοί απέναντι στις αφηγήσεις της Βίβλου; Περιγράψτε.

² Οι κληρικοί οι ίδιοι, σε αριθμό που διαρκώς αυξάνει, κάνουν δημόσιες δηλώσεις δυσπιστίας προς την Βίβλο. Στόχος συχνής επιθέσεως είναι τα θαύματα που αναφέρονται στις Γραφές. Και το πιο συχνά γελοιοποιούμενο θαύμα είναι η παρθενική γέννησις του Ιησού. Σχετικά με αυτή, ένας κληρικός της Αγγλικανικής Εκκλησίας είπε: «Θα μπορούσε ένας νοήμων άνθρωπος του εικοστού αιώνος να πιστεύη . . . ότι ο Ιησούς εγεννήθη από μια Παρθένο χωρίς τη σύμπραξι ανθρωπίνου πατρός; Αν ο καθένας, που δεν πιστεύει στην παρθενική γέννησι, εκαλείτο να εγκαταλείψη την Αγγλικανική Εκκλησία, θα επροκαλείτο μεγάλη έλλειψις κληρικών και είναι ζήτημα αν θα παρέμεναν καθόλου καθηγηταί στα θεολογικά μας κολλέγια.»—Δη Σάνταιη Εξπρές, 6 Αυγούστου 1967.

 3. Γιατί το γεγονός ότι παρθενικές γεννήσεις δεν συμβαίνουν στην εποχή μας δεν αποτελεί λογικό επιχείρημα εναντίον της πίστεως στην παρθενική γέννησι του Ιησού;

³ Αλλά γιατί ένας που ομολογεί πίστι στον Θεό να το βρίσκη δύσκολο να πιστεύση τη Γραφική αφήγησι, ότι η Ιουδαία παρθένος Μαρία συνέλαβε εκ του αγίου πνεύματος του Θεού και εγέννησε τον Ιησού; (Λουκ. 1:30-35· Ματθ. 1:18-25) Είναι αλήθεια ότι δεν συμβαίνουν παρθενικές γεννήσεις στις γυναίκες της εποχής μας. Αλλ’ αυτό είναι επαρκής λόγος για να μη πιστεύσωμε; Αυτοί οι κληρικοί πιστεύουν μόνον τα γεγονότα που τα βλέπουν οι ίδιοι προσωπικώς; Αλλά μήπως αρνούνται να πιστεύσουν ότι η γη η ίδια είχε κάποια αρχή, απλώς διότι δεν ήταν τότε εκεί για να ιδούν πώς συνέβη; Αποκρούουν, επίσης, τη σκέψι ότι η επίγεια ζωή είχε κάποια αρχή;

 4. Γιατί δεν είναι παράλογο το ότι ο Δημιουργός μπορούσε να κάμη μια παρθένο να γεννήση;

⁴ Πράγματι, ποιο θα ήταν πιο δύσκολο: να κάμη ο Θεός να συλληφθή στην κοιλία μιας ζώσης παρθένου ένα παιδί, ή να δημιουργήση το πρώτο ζων ανθρώπινο πλάσμα από την άψυχη ύλη; Είναι λογικώτατο ότι ο Παντοκράτωρ Δημιουργός, που εσχεδίασε τη γυναίκα και της έδωσε την ικανότητα να γεννά τέκνα, θα μπορούσε, επίσης, να κάνη μια γυναίκα να συλλάβη μέσω της αόρατης ενεργού δυνάμεώς του, του αγίου του πνεύματος. Είναι αλήθεια ότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να εξηγήση λεπτομερώς πώς η παρθένος Μαρία συνέλαβε «εν γαστρί,» αλλ’ αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήττη. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβη τελείως πώς γίνεται η σύλληψις και η ανάπτυξις ενός παιδιού μέσα στη μήτρα της μητέρας του, ακόμη και κάτω από φυσιολογικές συνθήκες. Και μόνη η σκέψις ότι όλα τα στοιχεία διαμορφώσεως για την ανάπτυξι ενός ολοκλήρου ανθρώπου, με όλα τα απαιτούμενα όργανα, μπορούν να περιληφθούν σ’ ένα μόνο γονιμοποιημένο κύτταρο μάς καταπλήσσει. (Ψαλμ. 139:14-16) Εν τούτοις, ποιος μπορεί ν’ αρνηθή ότι σύλληψις πραγματικά γίνεται και ότι παιδιά γεννιώνται;

 5. Με το ν’ απορρίπτουν οι κληρικοί την παρθενική γέννησι του Ιησού, ποια άλλη θεμελιώδη διδασκαλία της Αγίας Γραφής παραμερίζουν, και γιατί αυτό;

⁵ Επί πλέον, όποιος απορρίπτει την παρθενική γέννησι του Ιησού παραμερίζει, επίσης, την απολυτρωτική θυσία ως βάσι της σωτηρίας. Γιατί; Διότι η ζωή ενός τελείου ανθρώπου, που αντιστοιχούσε με την ζωή του τελείου Αδάμ, εχρειάζετο για την απολύτρωσι του ανθρωπίνου γένους. (1 Τιμ. 2:5, 6) Αν ο Ιησούς ήταν απλώς ένα υλοποιημένο πνεύμα, δεν θα είχε προσόντα γι’ αυτό. Αν ένας ανθρώπινος πατέρας τού είχε μεταβιβάσει τη ζωή, θα είχε κληρονομήσει την ατέλεια του Αδάμ. (Ιώβ 14:4) Αλλά επειδή ο Θεός ήταν ο πατέρας του, η τελειότης του ήταν εξασφαλισμένη· και αφού γεννήθηκε από ανθρώπινη μητέρα, ήταν και αυτός άνθρωπος. Επίσης, η παρθενική γέννησίς του είχε προλεχθή από τον προφήτη Ησαΐα αιώνες πριν. (7:14) Είναι, λοιπόν, φανερό ότι εκείνο που λέγει η Γραφή για την παρθενική γέννησι του Ιησού είναι σε αρμονία με το υπόλοιπο μέρος του Λόγου του Θεού. Έτσι, αν λογικευθούμε λίγο, θα ιδούμε ότι υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύσωμε σε ό,τι λέγει η Γραφή για τη γέννησι του Ιησού και να ενθαρρύνωμε και άλλους να κάμουν το ίδιο.

 6. Ποια είναι η πραγματική αιτία που αυτοί οι κληρικοί δεν πιστεύουν στην παρθενική γέννησι του Ιησού, και πώς τα γεγονότα δείχνουν ότι έτσι συμβαίνει;

⁶ Πώς συμβαίνει, λοιπόν, αυτοί οι κληρικοί να λέγουν ότι δεν πιστεύουν στην παρθενική γέννησι του Ιησού; Μήπως δεν πιστεύουν στον Θεό κι’ έτσι απορρίπτουν τη σκέψι κάθε θείας επεμβάσεως στις ανθρώπινες υποθέσεις; Γι’ απάντησι σ’ αυτή την ερώτησι, σημειώστε τι ένας Καναδός κληρικός δηλώνει στο βιβλίο του Μία Εκκλησία Χωρίς Θεό: «Ο Βέρνερ Πελτς, που έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο Δεν Υπάρχει Πλέον Θεός είναι βικάριος της Αγγλικανικής Εκκλησίας· . . . ο Πατήρ Τζάκσον που είπε ‘Αν υπάρχη Θεός, δεν μπορούμε να ομιλούμε γι’ αυτόν ότι είναι το υπέρτατον ον,’ είναι εφημέριος του Πανεπιστημίου. Ο Θωμάς Άλτιζερ, που έγραψε Το Ευαγγέλιον του Χριστιανικού Αθεϊσμού είναι καθηγητής Βιβλικών Σπουδών σε ένα Αμερικανικό πανεπιστήμιο· εγώ ανήκω στο προσωπικό μιας ενοριακής Αγγλικανικής Εκκλησίας στο Τορόντο. Ισχυρίζομαι ότι είμαι Χριστιανός, του Αγγλικανικού Δόγματος· κι’ όμως μπορώ να ειπώ με όλη τη σοβαρότητα, ότι δεν υπάρχει Θεός.» (σελίς 39) Τέτοια στάσις δεν είναι σπάνιο πράγμα μεταξύ του κλήρου. Μια έκθεσις στον Εθνικό Παρατηρητή λέγει: «Μια νοοτροπία ‘ο Θεός είναι νεκρός’ διαπερνά τις διάνοιες ενενήντα τοις εκατό των Προτεσταντικών θεολόγων κάτω των 40 ετών.» Έτσι είναι φανερό ότι απροκάλυπτη απιστία απέναντι του Θεού και του Λόγου του επικρατεί στις τάξεις του κλήρου. Αλλά δεν είναι ανάγκη να συμμερίζεσθε τις απόψεις των.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ ΜΑΣ

7, 8. (α) Πώς μόνο μπορούμε ν’ αποδείξωμε ότι είμεθα πραγματικά πιστοί στον Ιεχωβά και στον Λόγο του; (β) Μήπως πρέπει ν’ αναμένωμε να κατανοούμε κάθε τι σχετικά με τον Ιεχωβά και πώς και γιατί έκαμε όλα όσα αποδίδονται σ’ αυτόν μέσα στη Βίβλο;

⁷ Για να αποδείξετε τον εαυτό σας αληθινά πιστό απέναντι στον Ιεχωβά και τον Λόγον του, έχετε ανάγκη να γνωρίζετε τι περιέχει η Γραφή. Έχετε ανάγκη να πεισθήτε ότι η Γραφή είναι αληθινά θεόπνευστη. Έχετε ανάγκη να ιδήτε μέσα σ’ αυτήν τις αποδείξεις της υπερτάτης σοφίας και αγάπης του Θεού, και οι αποδείξεις αυτές διατυπώνονται σαφώς και με τρόπο που και ένα παιδί μπορεί να τις καταλάβη. (Ματθ. 5:44, 45· 1 Ιωάν. 4:8-10) Αλλά είναι λογικό να περιμένωμε να καταλάβωμε όλα για τον Ιεχωβά και πώς και γιατί έκαμε όλα όσα η Γραφή αποδίδει σ’ αυτόν; Όχι· υπάρχουν πράγματα που η διάνοιά μας, με τους ανθρώπινους περιορισμούς της, δεν μπορεί τελείως να συλλάβη. Όπως αναφέρεται στο εδάφιο Ρωμαίους 11:33, ένας απόστολος του Ιησού Χριστού πολύ σοφά ανεγνώρισε: «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού!» Εν τούτοις, μολονότι ο απόστολος Παύλος δεν ισχυρίζετο ότι είχε διερευνήσει όλες τις κρίσεις του Θεού, με οσιότητα ανεγνώρισε το δικαίωμα του Θεού ως Δημιουργού να ενεργή σύμφωνα με το θέλημά του, διότι, όπως ο Παύλος γράφει στο εδάφιο 36, «εξ αυτού, και δι’ αυτού, και εις αυτόν είναι τα πάντα· αυτώ η δόξα εις τους αιώνας.»—Βλέπε, επίσης, Αποκάλυψις 4:11.

⁸ Έτσι, αυτοί οι εμπνευσμένοι συγγραφείς της Βίβλου μας παροτρύνουν να προσφέρωμε τους εαυτούς μας στον Θεό για την αγία του υπηρεσία, όχι βέβαια στα τυφλά, χωρίς κατανόησι, αλλά, όπως λέγει το πρώτο εδάφιο του δωδεκάτου κεφαλαίου της προς Ρωμαίους επιστολής, ‘με την λογικήν λατρείαν.’ Ωστόσο, αυτή η ικανότης λογικεύσεως πρέπει να χρησιμοποιήται ορθά.

 9. Γιατί θα συναντήσωμε δυσκολίες, αν αναμένωμε να συμφωνή η Αγία Γραφή με την προσωπική μας άποψι;

⁹ Υπάρχουν άτομα, που αρχίζουν μια μελέτη της Γραφής με τη σκέψι ότι πρέπει να συμφωνή με τις προσωπικές των απόψεις. Αυτό, βέβαια, δυσχεραίνει την εκτίμησί τους σε ό,τι η Γραφή λέγει. Γιατί; Διότι, όπως δείχνει η Γραφή, ‘αι οδοί του Θεού είναι υψηλότεραι από τας οδούς ημών, και αι βουλαί του Θεού είναι υψηλότεραι από τας βουλάς ημών.’ (Ησ. 55:9) Είμεθα όλοι ατελείς, υποκείμενοι σε λάθη. Ο βασιλεύς Σολομών, ένας από τους σοφότερους ανθρώπους που έζησαν ποτέ, ωμολόγησε αυτό το γεγονός, λέγοντας: «Ουδείς άνθρωπος είναι αναμάρτητος.» (1 Βασ. 8:46) Η ανθρώπινη πείρα έχει καταδείξει πόσο αληθινό είναι αυτό. Έτσι, όταν ένα άτομο θεωρή τα πράγματα από την άποψι της ατελούς ανθρωπίνης λογικεύσεως, μπορεί αι κρίσεις του Θεού να του φανούν περίεργες. Αλλ’ αν η Γραφή προσηρμόζετο με τη δική μας περιωρισμένη ανθρώπινη άποψι, αυτό θ’ αποτελούσε απόδειξι ότι είναι από τον Θεό; Όχι!—Ιεζεκ. 18:29, 30.

10. Πώς πρέπει να πλησιάζωμε μια μελέτη των οδών του Ιεχωβά;

¹⁰ Καθώς μαθαίνομε τις οδούς του Ιεχωβά, πρέπει να περιμένωμε να κάμωμε προσαρμογές στη σκέψι μας. Αντί να συζητούμε για το πώς νομίζομε ότι ο Θεός θα έπρεπε να είχε αποφασίσει για ωρισμένα ζητήματα, μάλλον θα έπρεπε να επιθυμούμε να μάθωμε από ό,τι αυτός έκαμε. Αν δείχνωμε κατάλληλη διάθεσι, θα μας βοηθήση. «Θέλει οδηγήσει τους πράους εν κρίσει, και θέλει διδάξει τους πράους την οδόν αυτού.»—Ψαλμ. 25:9.

ΕΚΜΑΘΗΣΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

11. Όταν το ζήτημα εξετασθή κατάλληλα, πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από μια μελέτη της κρίσεως του Ιεχωβά κατά των Χαναναίων;

¹¹ Ως παράδειγμα, ας παρατηρήσωμε τι μπορούμε να μάθωμε από την απόφασι δικαιοκρισίας του Ιεχωβά σχετικά με την καταστροφή των Χαναναίων. Το δίδαγμα που περιλαμβάνεται σ’ αυτή μπορεί να ευρύνη την προσωπική μας άποψι, να δυναμώση την πίστι μας και να μας κάμη να εκτιμήσωμε περισσότερο από πριν τις ευθύνες μας. Ας παρακολουθήσωμε μαζί την Γραφική αφήγησι.

12. Προτού εισέλθουν οι Ισραηλίται στη γη Χαναάν, τι οδηγίες τους έδωσε ο Μωυσής;

¹² Ο Ιεχωβά είχε απελευθερώσει τους Ισραηλίτας από τη δουλεία της Αιγύπτου και τώρα ήσαν στρατοπεδευμένοι στα όρια της νέας γης, όπου τους είχε οδηγήσει. Ο προφήτης του Μωυσής ωμίλησε προς τον λαό και είπε: «Όταν Ιεχωβά ο Θεός σου σε φέρη εις την γην, εις την οποίαν υπάγεις διά να κληρονομήσης αυτήν, και εκδιώξη έθνη πολλά απ’ έμπροσθέν σου, . . . επτά έθνη μεγαλήτερα και δυνατώτερά σου· και όταν Ιεχωβά ο Θεός σου παραδώση αυτούς έμπροσθέν σου, θέλεις πατάξει αυτούς· κατακράτος θέλεις εξολοθρεύσει αυτούς· δεν θέλεις κάμει συνθήκην μετ’ αυτών, ουδέ θέλεις δείξει έλεος προς αυτούς.» (Δευτ. 7:1, 2, ΜΝΚ) Αλλά γιατί;

13. Τι αποδεικνύει όσον αφορά την αξιοπιστία Του το ότι ο Ιεχωβά έδωσε τη χώρα στον Ισραήλ;

¹³ Ο Μωυσής εξήγησε: «Ιεχωβά ο Θεός σου εκδιώκει αυτά απ’ έμπροσθέν σου, . . . διά να στερεώση τον λόγον, τον οποίον ο Ιεχωβά ώμοσε προς τους πατέρας σου, προς τον Αβραάμ, προς τον Ισαάκ και προς τον Ιακώβ.» (Δευτ. 9:5, ΜΝΚ) Τετρακόσια και πλέον χρόνια προηγουμένως ο Ιεχωβά είχε κάμει επίσημη διαθήκη με τον πιστό δούλο του Αβραάμ και υποσχέθηκε αυτή τη χώρα σ’ αυτόν και στο σπέρμα του, και είχε ανανεώσει την υπόσχεσι αυτή στον Ισαάκ και στον Ιακώβ. Τώρα είχε έλθει ο καιρός να εκπληρωθή η υπόσχεσις. Ο Ιεχωβά δεν ελησμόνησε. Δεν άλλαξε τη γνώμη του επειδή οι Χαναναίοι ήσαν σ’ αυτή τη χώρα. Ο Θεός δεν ψεύδεται. (Γεν. 15:5-21· Τίτον 1:2) Δεν υπόσχεται ωρισμένη αμοιβή και έπειτα δίνει κάτι άλλο. Ο λόγος του είναι αξιόπιστος και γι’ αυτό μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες.—Αββακ. 2:3.

14. Μήπως η εκδίωξις των Χαναναίων κατέληξε σε παθήματα ενός αθώου λαού;

¹⁴ Αλλά μήπως αυτή η ενέργεια του Θεού επέφερε άδικα παθήματα σ’ ένα αθώο λαό, τους τότε κατοίκους της χώρας; Καθόλου! Όπως ο Μωυσής είπε στον Ισραήλ: «Διά την ασέβειαν των εθνών τούτων Ιεχωβά ο Θεός σου εκδιώκει αυτά απ’ έμπροσθέν σου.» (Δευτ. 9:5, ΜΝΚ) Η Γραφή, καθώς και η αρχαιολογία, δείχνει ότι ήσαν στο έπακρον διεφθαρμένοι. Διέπρατταν μοιχεία, σοδομία και κτηνωδία, κι’ ελάτρευαν τον θεό-είδωλο Μολώχ με τις θρησκευτικές του τελετές θυσίας παιδιών. (Λευιτ. 18:3, 20-25) Για τους ανθρώπους αυτούς, ο Καθηγητής Μέριλ Άγκερ παρατηρεί: «Η κτηνωδία, λαγνεία και παραλυσία της μυθολογίας των Χαναναίων είναι κατά πολύ χειρότερη παρά οπουδήποτε άλλου στην Εγγύς Ανατολή, εκείνον τον καιρό. Και τα εκπληκτικά χαρακτηριστικά των θεοτήτων των Χαναναίων, που δεν παρουσίαζαν ούτε ίχνος ηθικής, επέφεραν στους λάτρεις των τις χειρότερες τάσεις και απαιτούσαν πολλές από τις πιο εξαχρειωτικές τελετουργίες της εποχής, όπως ιερή πορνεία, θυσίες παιδιών και λατρεία του φιδιού. . . . Ο χαρακτήρας της θρησκείας των Χαναναίων, όπως απεικονίζεται στην Ουγκαριτική λογοτεχνία, παρέχει ευρεία βάσι για να καταδειχθή η ακρίβεια των . . . Γραφικών περιγραφών στους χαρακτηρισμούς των περί του ηθικού και θρησκευτικού εκφυλισμού των κατοίκων της Χαναάν.»

15. Ανασκοπώντας την κρίσι του Ιεχωβά εναντίον των διεφθαρμένων Χαναναίων, πώς διαπιστώνομε ότι τόσο η στάσις του απέναντι στην κακία όσο και η μακροθυμία του προς τους ανθρώπους είναι καθησυχαστικά;

¹⁵ Έτσι, τι μαθαίνομε από αυτό; Ένα πράγμα είναι σαφές: ότι ενώ ο Ιεχωβά αγαπά τη δικαιοσύνη, μισεί, επίσης, το κακό. (Ψαλμ. 45:7) Επίσης, από ό,τι έγινε εκεί καταφαίνεται ότι ο Ιεχωβά δεν καταστρέφει βιαστικά ατελείς ανθρώπους από την πρώτη εμφάνιση της παραβάσεώς των. Όπως αναφέρεται στη Γένεσι 15:16, ο Θεός είχε σημειώσει την ανομία των Αμοραίων κατοίκων της Χαναάν τετρακόσια και πλέον χρόνια προηγουμένως, αλλά δεν τους κατέστρεψε τότε. Έδειξε εξαιρετική μακροθυμία. Ακόμη και όταν έφθασε ο καιρός για την εκτέλεσι κρίσεως εναντίον των Χαναναίων, ο Ιεχωβά επέτρεψε να γλυτώσουν η Ραάβ στην Ιεριχώ και οι κάτοικοι της Γαβαών και των γειτονικών της πόλεων, γιατί έδειξαν πίστι στον Ιεχωβά και συνταύτισαν το μέλλον τους με τον Ισραήλ. Αυτό μας παρέχει πρόσθετη διαβεβαίωση. Μας δίνει σοβαρούς λόγους να πιστεύωμε ότι ο Ιεχωβά δεν θα ανέχεται αιωνίως το κακό, αλλά ότι είναι μακρόθυμος και έχει συμπάθεια προς τα πλάσματά του.—Ιεζ. 33:11· 2 Πέτρ. 3:15.

16. Τι απέγιναν τα παιδιά των Χαναναίων, και, για να ωφεληθούμε από την αρχή που εφαρμόσθηκε εκεί, ποια παγίδα πρέπει ν’ αποφύγωμε;

¹⁶ Μαθαίνομε, επίσης, κάτι από το ό,τι συνέβη στα παιδιά των Χαναναίων. Δεν εγλύτωσαν, όταν έγινε η εκτέλεσις των πονηρών γονέων των. Αυτό είναι σημαντικό, και, αν δεν επιτρέψωμε στον αισθηματισμό να θολώση την όρασί μας, μπορούμε πολύ να ωφεληθούμε από την αρχή που εφαρμόσθηκε εκεί.

17, 18. (α) Όπως φαίνεται από την Αγία Γραφή, σε ποιον έχει αναθέσει ο Θεός την πλήρη ευθύνη για τ’ ανήλικα παιδιά; (β) Γιατί, λοιπόν, θα ήταν ασυνεπές να επέμβη ο Θεός για να προστατεύση τα τέκνα από τ’ αποτελέσματα των πράξεων των πατέρων των;

¹⁷ Η απόκτησις παιδιών είναι ένα προνόμιο, αλλά μ’ αυτό υπάρχει και ευθύνη. Η Γραφή δείχνει ότι ο Θεός θέτει πλήρη ευθύνη στους γονείς για τα ανήλικα παιδιά των. Στον λαό του ο Θεός είπε μέσω του προφήτου Μωυσέως: «Έθεσα ενώπιόν σας την ζωήν και τον θάνατον, την ευλογίαν και την κατάραν· διά τούτο εκλέξατε την ζωήν, διά να ζήτε, συ και το σπέρμα σου· διά να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, διά να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και διά να ήσαι προσηλωμένος εις αυτόν.» (Δευτ. 30:19, 20, ΜΝΚ) Ανάλογα με την πορεία που θα έπαιρναν, οι Ισραηλίται θα εδιάλεγαν είτε τη ζωή είτε τον θάνατο, και για τον εαυτό των και για τα παιδιά των.

¹⁸ Δεν μπορούμε να παραβλέψωμε το γεγονός ότι τα παιδιά ή ωφελούνται ή υποφέρουν από ό,τι κάνουν οι γονείς. Αν ο γονεύς είναι εργατικός, καλόκαρδος και αφωσιωμένος στον Θεό, τα παιδιά θα έχουν μεγάλη ωφέλεια. Αν όμως ο γονεύς είναι οκνηρός ή μέθυσος, μπορεί λογικά να περιμένη να προστατεύση ο Θεός τα παιδιά του από τα αποτελέσματα της κακής του πορείας; Είναι ο Θεός υποχρεωμένος ν’ αναλάβη την ευθύνη του γονέως ή να την αναθέση σε κάποιον άλλον για να μη υποφέρουν τα παιδιά του; Θα ήταν συνεπές για τον Θεό να συνεργάζεται μ’ ένα τέτοιον άνθρωπο στο ν’ αποφύγη αυτός την ευθύνη του; Βέβαια όχι.

19. Ποιος ήταν στην πραγματικότητα εκείνος ο οποίος εξέλεξε τον θάνατο για τα τέκνα των Χαναναίων; Μπορούσαν να ενεργήσουν διαφορετικά;

¹⁹ Οι Χαναναίοι γονείς θα μπορούσαν να διαλέξουν τη ζωή για τον εαυτό τους και για τα παιδιά τους. Η Ραάβ έκαμε την εκλογή· το ίδιο και οι κάτοικοι της Γαβαών και τριών άλλων πόλεων της Χαναάν. Ανεγνώρισαν ότι ο αληθινός Θεός ωδηγούσε τους Ισραηλίτας κι’ έτσι επήραν θέσι με το μέρος των. Γι’ αυτό το λόγο, αυτοί και τα παιδιά τους εσώθηκαν. (Ιησ. Ναυή 2:1-21· 6:25· 9:3-21) Και άλλοι θα μπορούσαν να κάμουν το ίδιο, αλλά αρνήθηκαν. Ενεργώντας έτσι, εδιάλεξαν τον θάνατο για τον εαυτό των και για τα παιδιά των.

20. Πώς γονείς σήμερα δείχνουν ότι ενδιαφέρονται πράγματι για το τι θα συμβή στα ανήλικα τέκνα των την ημέρα της εκδικήσεως του Ιεχωβά;

²⁰ Έχει αυτό καμμιά σημασία για μας σήμερα; Βεβαιότατα! Γονείς που εδιάλεξαν άσωτη πορεία ζωής δεν έχουν λόγο να πιστεύουν ότι, όταν έλθη το πλήγμα στην ημέρα της εκδικήσεως του Θεού, που γοργά πλησιάζει, ο Θεός θα φεισθή τα ανήλικα παιδιά τους, απλώς επειδή είναι νεαρής ηλικίας. Η ευθύνη είναι επάνω στους γονείς να δώσουν το παράδειγμα ορθής λατρείας και να οδηγήσουν σ’ αυτή την οδό τα παιδιά τους. (Εφεσ. 6:4) Τι σημαίνουν για σας τα παιδιά σας; Ζήτε σύμφωνα με την ευθύνη σας; Έχετε αφιερώσει τη ζωή σας στον Ιεχωβά Θεό και αποδεικνύετε την πιστότητά σας σ’ αυτόν κάνοντας το θέλημά του; Αν ναι, θα δείξετε ότι κατανοείτε και τηρείτε πιστά τις αρχές, που τόσο ζωντανά καταφαίνονται σε ό,τι συνέβη στους κατοίκους της Χαναάν.—Παροιμ. 2:7, 8.

ΠΙΣΤΟΤΗΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΠΙΕΣΙ

21. Με ποιο τρόπο πολλοί Χριστιανοί νεαράς ηλικίας δείχνουν πιστότητα στον Λόγο του Θεού στο σχολείο ακόμη και κάτω από πίεσι;

²¹ Πιστότης ή έλλειψις πιστότητος εκδηλώνεται ιδιαίτερα, όταν ένα άτομο αντιμετωπίζη δυσκολίες ή όταν ευρεθή κάτω από πίεσι. Και αυτό είναι κάτι που δοκιμάζουν όλοι εκείνοι που ακολουθούν στα βήματα του Ιησού Χριστού. (2 Τιμ. 3:12) Δεν είναι δύσκολο να μιλάτε σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, όταν είσαστε μαζί με εκείνους που συμφωνούν μαζί σας. Αλλά τι θα κάμετε, όταν αντιμετωπίζετε εκείνους που υποτιμούν την αξία των Γραφών; Αν πηγαίνετε στο σχολείο, παραδείγματος χάριν, τι συμβαίνει, όταν οι διδάσκαλοι ή οι μαθηταί κάνουν ταπεινωτικά σχόλια για την αφήγησι της Αγίας Γραφής; Εκδηλώνετε την πιστότητά σας στον Λόγο του Θεού; Σ’ όλα τα μέρη της γης υπάρχουν νεαροί Χριστιανοί που το πράττουν αυτό κι’ επωφελούνται απ’ αυτές τις ευκαιρίες για να μιλήσουν υπέρ της αληθείας. Μερικές φορές αυτό φέρνει χλευασμό από μέρους συμμαθητών. (1 Πέτρ. 2:19, 20) Σε άλλες περιπτώσεις, άνοιξε το δρόμο για να εξηγηθούν εκτενώς οι λόγοι για την πίστι ενός, με αποτέλεσμα να δοθή μια καλή μαρτυρία σχετικά με τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του.

22. Πώς οι τρεις Εβραίοι νεανίσκοι στην αρχαία Βαβυλώνα απέδειξαν την πιστότητά των στον Ιεχωβά και στο νόμο του;

²² Πιστοί δούλοι του Ιεχωβά σε κάθε εποχή εστάθηκαν σταθεροί στην αφοσίωσί τους σ’ αυτόν. Εβραίοι νεανίσκοι στην αρχαία Βαβυλώνα επιέσθηκαν να παραβιάσουν τον νόμο του Ιεχωβά κατά της ειδωλολατρίας. Ο Ναβουχοδονόσορ, ηγεμών της αυτοκρατορίας αυτής, έγινε έξω φρενών, όταν του ανέφεραν ότι αυτοί δεν υπήκουσαν στην αυτοκρατορική διαταγή του να πέσουν και να προσκυνήσουν την πανύψηλη εικόνα, που αυτός είχε στήσει. Δεν ήταν γιατί ο βασιλεύς αρνήθηκε ν’ αναγνωρίση την θρησκεία των Ιουδαίων. (Δαν. 2:46-49) Αλλά υπερηφάνεια είχε θολώσει τώρα το μυαλό του. Απαιτούσε να συμμορφωθούν οι νεανίσκοι αυτοί με το διάταγμά του. Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ δεν έδειχναν έλλειψι σεβασμού προς τον βασιλέα, αλλά εγνώριζαν ότι ο νόμος του Ιεχωβά απαγόρευε τη λατρεία εικόνων. Ανεγνώριζαν τον Ιεχωβά ως τον Υπέρτατο Κυρίαρχο, ώστε σ’ αυτόν ώφειλαν νομιμοφροσύνη. Τη νομιμοφροσύνη των την απέδειξαν με πιστότητα στον νόμο του Θεού, ακόμη και όταν ο βασιλεύς της Βαβυλώνος τους απείλησε με θάνατο.—Δαν. 3:13-24.

23, 24. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα αποδεικνύουν την πιστότητά των στον Ιεχωβά εν όψει των απαιτήσεων των ανθρωπίνων κυβερνήσεων;

²³ Οι απόστολοι του Ιησού Χριστού αντιμετώπισαν όμοια δοκιμασία πιστότητας. Όταν τους έσυραν ενώπιον του συνεδρίου στην Ιερουσαλήμ, τους διέταξαν να παύσουν να κηρύττουν ‘εν τω ονόματι του Ιησού.’ Δεν τους είπαν ότι απαγορεύεται να διαβάζουν τις Γραφές ή να μιλούν γι’ αυτές στους άλλους. Μόνον εκείνο το ένα πράγμα εύρισκαν ότι δεν επιτρέπεται να γίνεται. (Πράξ. 4:15-18) Έτσι και τώρα σε μερικές χώρες οι κρατικές αρχές λέγουν στους μάρτυρες του Ιεχωβά ότι δεν υπάρχει αντίρρησις να διαβάζουν τη Γραφή ή να συζητούν γι’ αυτή μεταξύ τους, αλλά δεν τους αρέσει να κηρύττουν ότι «Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.» (Ματθ. 4:10, ΜΝΚ) Δεν τους αρέσει να λέγεται ότι οι αληθινοί Χριστιανοί, όπως είπε ο Ιησούς, «δεν είναι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:14) Θέλουν ν’ αναμιγνύωνται οι άνθρωποί των στις υποθέσεις του κόσμου και να είναι πρόθυμοι να εκδηλώνουν την αφοσίωσί των προς το Κράτος με «διατεταγμένες» ενέργειες αφοσιώσεως.

²⁴ Τι πρέπει να κάμουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν αντιμετωπίζουν τέτοιες κυβερνητικές απαιτήσεις; Θα ήταν σωστό ν’ αποκρύψουν μέρη της Γραφής από το κοινόν, για ν’ αρέσουν στους κοσμικούς κυβερνήτας; Τι θα εκάνατε σεις; Ο Πέτρος και ο Ιωάννης, οι απόστολοι του Ιησού Χριστού έδειξαν, τι η πιστότης επέβαλλε να κάμουν, λέγοντας στο Ιουδαϊκό συνέδριο: «Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού, να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε· διότι ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.» Και όταν τους έφεραν και για δεύτερη φορά ενώπιον του συνεδρίου, οι απόστολοι είπαν καθαρά ποια θέσι παίρνουν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 4:19, 20· 5:29.

ΠΙΣΤΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΙΣ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

25-27. Ποια απόδειξις υπάρχει ότι οι κληρικοί δεν υποστηρίζουν πιστά τον ηθικό κανόνα της Βίβλου;

²⁵ Σε αντίθεσι με τους αποστόλους, στην Ιερουσαλήμ υπήρχαν εκείνοι που ισχυρίζοντο ότι είναι ιερείς του Θεού, αλλά που ήσαν τελείως πρόθυμοι να υποκαταστήσουν με ανθρώπινα διατάγματα τις εντολές του Θεού. (Ματθ. 15:1-9) Οι σύγχρονοι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» φανερώνουν όμοια διάθεσι. Ακούονται συχνά δημοσία ν’ απορρίπτουν όσα λέγει η Γραφή σε διάφορα ζητήματα. Έτσι ιδιαιτέρως απερίφραστα έχουν εκφρασθή για το θέμα της σεξουαλικής ηθικής.

²⁶ Όποιος έχει μελετήσει την Γραφή γνωρίζει, τι αυτή λέγει σχετικά με το ζήτημα αυτό: «Μη μοιχεύσης.» (Ρωμ. 13:9) «Φεύγετε την πορνείαν.» (1 Κορ. 6:18) «Ούτε . . . μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται . . . δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.» (1 Κορ. 6:9, 10) Δεν υπάρχει καμμιά ασάφεια σε ό,τι λέγει η Γραφή: μοιχεία, πορνεία και ομοφυλοφιλία καταδικάζονται από τον Θεό. Υποστηρίζουν, όμως, οι κληρικοί αυτό που λέγει ο Λόγος του Θεού; Σύμφωνα με τον Ιωσήφ Φλέτσερ μιας Επισκοπελιανής θεολογικής Σχολής, όπως είπε, σχολιάζοντας τη λεγομένη «νέα ηθική,» «δεν υπάρχει τίποτε κατά της εκτός του γάμου σεξουαλικής σχέσεως, διότι αυτή, σύμφωνα με την ηθική, σε μερικές περιπτώσεις, είναι κάτι καλό.» (Περιοδικό Κόμμονγουηλ, 4 Ιανουαρίου 1966) Ο Πρεσβυτεριανός εκκλησιαστικός λειτουργός Γκόρντον Κλάντον δεν αρκείται μόνον σ’ αυτά, αλλά όπως γράφει στο περιοδικό Κρίστιαν Σέντσιουρυ (8 Ιανουαρίου 1969): «Τώρα πρέπει ακόμη να προχωρήσωμε και να διακηρύξωμε ότι οι εξώγαμες σεξουαλικές σχέσεις, με κατάλληλη κατανόησι και αγάπη, είναι πράγματι κάτι το θετικώς καλό.» Και κάνει γνωστό ότι πιστεύει, πως είναι καθήκον της εκκλησίας να ελαττώση κάθε επιρροή που μια αυστηρότερη ηθική μπορεί να έχη επάνω στην κοινωνία. Αλλά αυτή η τάσις δεν σταματά ακόμη έως εδώ.

²⁷ Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης (12 Φεβρουαρίου 1966) έγραψαν σχετικά με την κατάργησι ποινικών κυρώσεων της Βρεττανικής νομοθεσίας κατά της ομοφυλοφιλίας επί περιπτώσεων «συναινούντων ενηλίκων»: «Οι εκκλησίες είναι επί κεφαλής της μεταρρυθμιστικής απαιτήσεως. Η εκκλησία της Αγγλίας καθώς και Ρωμαιοκαθολικοί και Μεθοδιστικοί όμιλοι ζητούν να γίνη δεκτή η σύστασις [τροποποιήσεως] .» Το 1967 ενενήντα επισκοπελιανοί ιερείς που συγκεντρώθηκαν στη Νέα Υόρκη εδήλωσαν ότι η εκκλησία πρέπει ν’ αναγνωρίση ότι η ομοφυλοφιλία «δυνατόν να είναι μάλιστα κάτι καλό.» Και στην Ολλανδία Ρωμαιοκαθολικός ιερεύς ετέλεσε τους γάμους δύο «αρρένων ομοφυλοφίλων.» Το αποκρουστικό είναι ότι οι άνθρωποι που κάνουν τέτοια πράγματα ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί εκκλησιαστικοί λειτουργοί!—Τίτον 1:16.

28. Πώς αποδεικνύομε αν εμείς προσωπικώς είμεθα πιστοί υποστηρικταί του ηθικού κανόνος της Βίβλου;

²⁸ Όσοι διαβάζουν τη Γραφή γνωρίζουν ότι αυτοί οι κληρικοί δεν κάνουν καλά, δεν ενεργούν σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού και η στάσις των καταδικάζεται απ’ αυτόν. (Ρωμ. 1:32) Αλλ’ αν ένα άτομο πιστεύη ότι η Γραφή δεν είναι σωστή, θα χρειασθή να τ’ αποδείξη όχι μόνο με λόγια. Άσχετα με το τι κάποιος λέγει με το στόμα του, αν ο ίδιος, έξω από τα μάτια του κόσμου, διαπράττη πορνεία, μοιχεία ή ομοφυλοφιλία ή έχη χαλαρή διαγωγή που οδηγεί σε τέτοια πράγματα, αυτός επίσης είναι ακάθαρτος στα όμματα του Θεού. Άσχετα με το τι ομολογεί ότι είναι, άσχετα με το τι οι άλλοι σκέπτονται γι’ αυτόν, ένας που έχει τέτοια διαγωγή δεν είναι πιστός στον Θεό.—1 Θεσ. 4:7, 8· Ωσηέ 4:12.

29, 30. Ποια σχέσι έχει η στάσις της καρδιάς ενός απέναντι στην ηθική με την πιστότητά του στον Ιεχωβά;

²⁹ Η πιστότης έχει σχέσι με την καρδιά, και η καρδιά αντιπροσωπεύει τι έχει ένα άτομο βαθιά μέσα του. (Λουκ. 5:22) Ο Ιεχωβά παρατηρεί, όχι μόνο τι φαινόμαστε απ’ έξω, αλλά και τι είναι οι καρδιές μας. «Πάσαι αι οδοί του ανθρώπου φαίνονται ορθαί εις τους οφθαλμούς αυτού· πλην ο Ιεχωβά σταθμίζει τας καρδίας.»—Παροιμ. 21:2, ΜΝΚ.

³⁰ Όταν ο Θεός σταθμίζη τη δική σας καρδιά, τι βρίσκει; Είναι σε καλή κατάστασι; (Ησ. 65:14) Βρίσκει μια καρδιά που εκτιμά βαθιά τα λόγια του και ευφραίνεται με τον νόμο του; (Ψαλμ. 119:11, 97) Βρίσκει ότι γνησίως και από βαθιά μέσα σας θεωρείτε και σεις την ανήθικη διαγωγή όπως την θεωρεί ο Θεός; Μισείτε αληθινά ό,τι είναι κακό; Αυτό μας προτρέπει να κάνωμε ο ψαλμωδός, λέγοντας: «Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν· αυτός φυλάττει τας ψυχάς των οσίων αυτού.» (Ψαλμ. 97:10, ΜΝΚ) Αν δίνωμε προσοχή σ’ αυτή τη συμβουλή, αυτό αποδεικνύει πιστότητα εκ μέρους μας και μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι οι ψυχές μας θα είναι πολύτιμες στα όμματα του Ιεχωβά.

ΛΑΒΕΤΕ ΣΤΑΣΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

31. Αν ένα άτομο πιστεύη ό,τι λέγει η Αγία Γραφή, πώς θα το εκδηλώνη αυτό;

³¹ Τώρα είναι καιρός να τακτοποιήσωμε τελείως και με πλήρη σαφήνεια τη σχέσι μας απέναντι στον Ιεχωβά Θεό και τον Λόγο του. Πιστεύετε πραγματικά σε ό,τι λέγει ο Θεός στον Λόγο του, την Αγία Γραφή; Αν ναι, τότε τα λόγια σας θα το αντανακλούν, η διαγωγή σας θα το δείχνη. Θα είναι φανερό και από την εκλογή των συναναστροφών που κάνετε. Θα το έχετε απόφασι να ενεργήτε σύμφωνα με τον Ψαλμό 149:1, (ΜΝΚ), όπου μας λέγεται:«Αινείτε τον Γιαχ! Ψάλατε εις τον Ιεχωβά ωδήν νέαν, την αίνεσιν αυτού, εν τη συνάξει των οσίων.»

32, 33. Όταν ένα άτομο ζητή την εκκλησία εκείνων οι οποίοι είναι πιστοί στον Ιεχωβά και στον Λόγο του, ποια γεγονότα σχετικά με τις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» πρέπει να έχη υπ’ όψιν του;

³² Όπως έχομε ιδεί, οι διάφορες εκκλησιαστικές συγκεντρώσεις για λατρεία δεν απαρτίζονται όλες από ανθρώπους πιστούς στον Ιεχωβά και τον Λόγο του. Μπορεί μερικοί να παίρνουν μαζί τους στην εκκλησία την Γραφή. Ίσως σ’ ένα εκκλησιαστικό κήρυγμα ο ιεροκήρυκας να παραθέση ένα εδάφιο της Γραφής. Αλλά πολλά εκκλησιαστικά δόγματα και τελετές δεν είναι σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού. Αληθινά, τόσο πολύ ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει απομακρυνθή από τις διδασκαλίες του Λόγου του Θεού, ώστε το περιοδικό Κρίστιαν Σέντσιουρυ (5 Σεπτεμβρίου 1962) έγραψε: «Αν είμεθα πραγματικά ειλικρινείς, θα μπορούσε να υπάρξη καλύτερο σύμβολο της σημερινής καταστάσεως του Προτεσταντισμού από μια κλειστή Γραφή, κατασκονισμένη και με στίβες από κιτρινιασμένες νεκρολογίες;» Και μια Καθολική εφημερίς, η Λουξεμπούργκερ Βορτ (16 Ιανουαρίου 1965), σχολιάζοντας την κατάστασι στο Λουξεμβούργο, γράφει: «Δεν είναι θλιβερή η κατάστασις όταν . . . η πιο μεγάλη πλειοψηφία των Καθολικών μας, ναι, των ιερέων μας, ποτέ δεν εδιάβασε όλη τη Γραφή, ούτε καν την Καινή Διαθήκη;»

³³ Αλλά δεν πρόκειται για μια πρόσφατη κατάστασι. Το 1929 έγινε μια έρευνα μεταξύ 500 σπουδαστών της Θεολογίας των Εκκλησιών των Βαπτιστών, των Κογκρεγκασιοναλιστών, των Επισκοπελιανών, των Ευαγγελιστών, των Λουθηρανών, των Μεθοδιστών και των Πρεσβυτεριανών. Και στην ερώτησι: «Πιστεύετε ότι η Αγία Γραφή είναι τελείως ελεύθερη από θρύλους και μύθους;» Ενενήντα πέντε στους εκατό απ’ αυτούς έδωσαν την απάντησι, «Όχι.» Είναι φανερό ότι αυτοί δεν δέχονται ότι η Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού.

34. Πώς εκατοντάδες χιλιάδων άνθρωποι σ’ όλη τη γη εξεδήλωσαν την επιθυμία των ν’ αποδειχθούν πιστοί στον Ιεχωβά και στο Λόγο του;

³⁴ Αν δεν συμφωνήτε με την θέσι που παίρνουν αυτοί σχετικά με τη Γραφή, έχει ζωτική σημασία να το εκδηλώσετε. Και υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδων άνθρωποι σε όλα τα μέρη της γης που το έχουν κάμει αυτό. Αυτοί δεν θέλουν να έχουν κανένα μέρος με οποιαδήποτε θρησκευτική οργάνωσι, που είναι άπιστη στον Ιεχωβά Θεό και τον Λόγον του, την Αγία Γραφή. (2 Κορ. 6:14-17· Αποκάλ. 18:4) Γι’ αυτόν τον λόγο εγκατέλειψαν τις εκκλησίες, αλλά δεν έπαυσαν να λατρεύουν τον Θεό. Συγκεντρώνονται τακτικά για λατρεία στις 25.000 και πλέον εκκλησιαστικές συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη τη γη. Πιστεύουν ό,τι λέγει η Αγία Γραφή. Υποστηρίζουν τους ηθικούς της κανόνες. Μπορείτε να τους συναντήσετε σχεδόν σε κάθε κοινότητα, να επισκέπτωνται κάθε εβδομάδα τα σπίτια των γειτόνων των για να τους ενθαρρύνουν να μελετούν τη Γραφή. Χαίρουν να παρουσιάζουν σε κάθε ειλικρινή άνθρωπο την πληθώρα αποδείξεων ότι η Γραφή είναι αληθινά ο Λόγος του Θεού. Και, κάτι περισσότερο, μ’ ευχαρίστησι προσφέρονται να διεξάγουν μια δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη για να βοηθήσουν τους ειλικρινείς ανθρώπους ν’ αποκτήσουν ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού ώστε να μπορούν να ζουν σε αρμονία μ’ αυτόν.

35. Ποιο μέλλον αναμένει εκείνους που αποδεικνύονται πιστοί στον Ιεχωβά;

³⁵ Τι θαυμάσιο μέλλον έχουν αυτοί οι πιστοί δούλοι του Θεού! Διότι ο θεόπνευστος Λόγος του διακηρύττει: «Ο Ιεχωβά . . . δεν εγκαταλείπει τους οσίους αυτού· εις τον αιώνα θέλουσι διαφυλαχθή· το δε σπέρμα των ασεβών θέλει εξολοθρευθή. Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.—Ψαλμ. 37:28, 29, ΜΝΚ.