Αποδεχόμενοι Πλήρως την Πρόκλησι της Υπηρεσίας του Ιεχωβά

«Έκρυψα το πρόσωπόν μου από σου διά μίαν στιγμήν· με έλεος όμως αιώνιον θέλω σε ελεήσει, λέγει Ιεχωβά ο Λυτρωτής.»—Ησ. 54:8, ΜΝΚ

1, 2. Ποια γεγονότα στην αρχαία Ιερουσαλήμ ωδηγούσαν σε μια πρόκλησι που επρόκειτο να έχη μεγάλης σημασίας αποτελέσματα;

ΧΑΡΑΖΕ η αυγή επάνω από την Βηθλεέμ. Ήδη μπορούσε να διακρίνη κανείς μερικές κινήσεις δειλά στους δρόμους καθώς το αμυδρό φως της νέας ημέρας απεκάλυπτε μερικές σκιώδεις μορφές να σπεύδουν σε κάποια πρωινή καθημερινή εργασία. Η χαριτωμένη όψις μιας νεαρής γυναίκας πλησιάζει την πόλι και γλυστρά γρήγορα μέσα από τον ανοιχτό χώρο της εισόδου της πύλης. Υπάρχει μια εμφάνισις χαράς στην όψι της και κάτι το πηδηχτό στο βήμα της παρ’ όλο το δέμα που μεταφέρει τυλιγμένο στο περικάλυμμά της. Προχωρεί και μπαίνει σ’ ένα ταπεινό σπίτι όπου την καλωσορίζει σύντομα μια πολύ ηλικιωμένη γυναίκα, κατόπιν κάθονται και οι δυο, περιμένοντας με προσδοκία, η νεώτερη με μια μελλοντική ελπίδα, η γηραιότερη με την ελπίδα της εκπληρώσεως μιας επιθυμίας που είχε σε όλη της τη ζωή.

² Οι σκέψεις και των δύο γυναικών στρέφονται προς την πύλη της πόλεως και στα γεγονότα που αρχίζουν να εκτυλίσσωνται καθώς οι πρώτες ακτίνες του ήλιου που ανατέλλει φωτίζουν τη μικρή πόλι που είναι χτισμένη στο ύψωμα του λόφου. Και άλλοι άνθρωποι κινούνται μέσα στους δρόμους. Ο ήλιος ανεβαίνει υψηλότερα. Μολονότι δεν είναι ακόμη καλοκαίρι, η εξάμηνη περίοδος ξηρασίας έχει προχωρήσει καλά και ακόμη και σ’ αυτή την πρωινή ώρα της ημέρας ο ήλιος αρχίζει να κάνη τη ζέστη αισθητή. Τώρα υπάρχουν άνθρωποι παντού και ο ανοιχτός χώρος μπροστά στην πύλη της πόλεως είναι η σκηνή σημαντικής δραστηριότητος. Αλλά στην είσοδο της πύλης κάθεται μόνος του ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, που η εμφάνισις και η ενδυμασία του δείχνουν ότι είναι εύπορος και έχει κάποια θέσι στην κοινότητα. Η συμπεριφορά του είναι σοβαρή σήμερα το πρωί καθώς τα μάτια του ερευνούν κάθε νέο πρόσωπο που εμφανίζεται στην πλατεία. Είναι φανερό ότι αναζητεί κάποιον. Ξαφνικά αναφωνεί: «Γύρνα πίσω, έλα κάθησε εδώ, εσύ Τάδε.» Κάποιος ώριμος στα χρόνια, γυρίζει και κάθεται δίπλα στον πρώτο. Μ’ αυτόν τον χαιρετισμό και την ανταπόκρισι, επρόκειτο ν’ αρχίσουν γεγονότα που θα άλλαζαν όχι μόνο τη ζωή εκείνων των δυο γυναικών που περίμεναν υπομονητικά, στη μικρή πόλι της Βηθλεέμ, αλλά επίσης τη ζωή πολλών γενεών που επρόκειτο να έλθουν. Μια πρόκλησις επρόκειτο να γίνη στον «Τάδε» που θα είχε μεγάλης σημασίας αποτελέσματα, που θα έφθανεν ακόμη και ως την εποχή μας.

 3. Ποια ήσαν τα κυριώτερα πρόσωπα στο δράμα της Ναομί και της Ρουθ, και ποια ερωτήματα πρέπει να τακτοποιηθούν όσον αφορά τις σχέσεις των;

³ Το όνομα της νέας γυναίκας που είχε μπη στην πόλι αυτή την σημαντική ημέρα ήταν η Ρουθ και η ηλικιωμένη γυναίκα που την χαιρέτησε όταν μπήκε στο σπίτι ήταν η πεθερά της, η Ναομί, χήρα του Ελιμέλεχ. Η Ρουθ δεν ήταν γεννημένη φυσική Ιουδαία, μολονότι η Ναομί ήταν. Η Ρουθ ήταν Μωαβίτισσα. Αλλά πώς έγινε η νύφη της Ναομί και ζούσε στη Βηθλεέμ τόσο μακρυά από τη χώρα της και από τον λαό της; Ποια ήταν η σχέσις της με τον Βοόζ, τον ηλικιωμένο άνδρα που επιθυμούσε να συζητήση ένα ζήτημα με τον Τάδε; Και ποιο ήταν αυτό το ζήτημα που ήταν τόσο σπουδαίο ώστε η πρόκλησίς του να επηρεάση τη ζωή μας σήμερα, τριάντα και πλέον αιώνες αργότερα;

 4. Ποιον ή τι εξεικονίζουν τα κυριώτερα πρόσωπα;

⁴ Το δράμα που άρχισε να εκτυλίσσεται στον αρχαίο Ισραήλ, όπως αναγράφεται στο βιβλίο της Ρουθ, ήταν προφητικό γεγονότων της συγχρόνου εποχής που είναι τόσο προκλητικά και μεγάλης σημασίας όσον αφορά τ’ αποτελέσματά των όσο ήσαν κατά την εποχή εκείνη. (1 Κορ. 10:11· Ρωμ. 15:4) Και το καθένα από τα πρόσωπα που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το αρχαίο δράμα είναι επίσης εξεικονιστικό. Το όνομα του Ελιμέλεχ σημαίνει «Ο Θεός είναι βασιλεύς.» Έτσι εξεικονίζει τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Βοόζ, ένα στενό συγγενή της Ναομί, που το όνομά του σημαίνει «εν δυνάμει.» Έπρεπε ν’ αναμένεται, λοιπόν, ότι η Ναομί που τ’ όνομά της σημαίνει «η ευχαρίστησίς μου,» εξεικονίζει εκείνους που είναι νυμφευμένοι με τον Ιησού, εκείνους οι οποίοι αποτελούν τη νύμφη του, ιδιαίτερα εκείνους οι οποίοι βρίσκονται στη γη σ’ αυτόν τον «καιρό του τέλους,» όταν το δράμα αυτό έχη την αξιοσημείωτη εκπλήρωσί του. Η Ρουθ, που το όνομά της πιθανόν σημαίνει «φιλία,» έγινε η νύφη της Ναομί κι έτσι ήταν σε θέσι να παραγάγη σπέρμα για τη Ναομί. Έτσι και αυτή, επίσης, αντιπροσωπεύει εκείνους που αποτελούν τη νύφη του Χριστού, από μια ελαφρώς διαφορετική άποψι και κάτω από διαφορετικές περιστάσεις. Ποιον λοιπόν εξεικονίζει ο «Τάδε,» ο οποίος ήταν επίσης στενός συγγενής της Ναομί; Θ’ αφήσωμε τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη σύγχρονη εποχή να το προσδιορίσουν αυτό σαφώς.

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΗ

 5. (α) Τι συνέβη στη Βηθλεέμ την εποχή της Ναομί, και τι έκαμε ο σύζυγός της Ελιμέλεχ ως αποτέλεσμα; (β) Τι εξεικονίζει αυτό στη σύγχρονη εκπλήρωσι;

⁵ Επιστρέφομε τώρα στην εποχή που η ευτυχισμένη οικογένεια του Ελιμέλεχ ήταν ακόμη σε καλή κατάστασι με τη σύζυγό του Ναομί και τους δυο γυιους του Μααλών και Χελαιών, που κατοικούσαν στην εδαφική περιοχή του Ιούδα στη Βηθλεέμ ή Εφραθά. Βηθλεέμ σημαίνει «οίκος άρτου,» ενώ Εφραθά σημαίνει «καρποφορία» ή «γονιμότης.» Και τα δυο ονόματα έχουν σχέσι με αφθονία, με απουσία λιμού ή πείνας, αλλά σ’ αυτόν τον δέκατο τρίτο αιώνα π.Χ. πείνα και έλλειψις άρτου έπεσαν στην Βηθλεέμ και σ’ όλη την εδαφική περιοχή της φυλής του Ιούδα, που εξεικόνιζε την έλλειψι που με πνευματικό τρόπο ήλθε στην οργάνωσι του Ιεχωβά στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Είτε άλλοι κάτοικοι της Βηθλεέμ είχαν εγκαταλείψει την πόλι είτε όχι, ο Ελιμέλεχ έφυγε με την οικογένειά του. Διέσχισε τον Ιορδάνη Ποταμό και εγκαταστάθηκε στη χώρα ή στις πεδιάδες του Μωάβ για να κατοικήση προσωρινά εκεί ως ξένος πάροικος, όπως ακριβώς οι δούλοι του Ιεχωβά σήμερα είναι προσωρινοί κάτοικοι μέσα στο σύστημα πραγμάτων του Σατανά. (Ιωάν. 17:16· 1 Ιωάν. 5:19) Ενεργώντας έτσι, ο Ελιμέλεχ άφησε πίσω του στη χώρα του την κληρονομική ιδιοκτησία του.—Ρουθ 1:1, 2.

 6. Ποια γεγονότα συνέβησαν στη χώρα του Μωάβ με τους συγγενείς της Ναομί;

⁶ Με τον καιρό ο ηλικιωμένος Ελιμέλεχ πέθανε και άφησε τη Ναομί χήρα. Η Ναομί θεώρησε τότε καλό να νυμφεύση τους δυο γυιους της στη χώρα του Μωάβ και ο Μααλών, προφανώς ο μεγαλύτερος, νυμφεύθηκε τη Μωαβίτισσα Ρουθ, ενώ ο Χελαιών νυμφεύθηκε την Ορφά, επίσης Μωαβίτισσα. Αλλά τελικά ο Μααλών και ο Χελαιών πέθαναν και άφησαν πίσω μια χήρα μητέρα, την Ναομί, και δυο χήρες συζύγους, τη Ρουθ και την Ορφά. (Ρουθ 1:3-5) Ήσαν άτεκνες χήρες, χωρίς να γεννήσουν τέκνα για τη Ναομί. Η Ναομί, επειδή η ίδια ήταν πολύ ηλικιωμένη για ν’ αποκτήση τέκνα, έπρεπε να σηκώση το βάρος της μομφής. Ο θάνατος του Μααλών (που σημαίνει «ασθενικός, ανάπηρος») και του Χελαιών (που σημαίνει «αδυναμία») εξεικονίζει τον πνευματικό θάνατο μερικών που ήσαν ταυτισμένοι με την οργάνωσι του Θεού στη διάρκεια αυτής της περιόδου της δοκιμασίας. Ήταν καιρός μεγάλης θλίψεως για τον λαό του Ιεχωβά.

 7. Πώς έβλεπε η Ναομί την κατάστασί της, και ποια κατάστασι είχε προφητεύσει ο Ησαΐας αιώνες αργότερα;

⁷ Η Ναομί είδε ότι ήταν μια εγκαταλελειμμένη γυναίκα, μια γυναίκα χωρίς σπέρμα ή αναπαραγωγικές δυνάμεις για να παραγάγη σπέρμα. Ήταν ως ‘γυναίκα εγκαταλελειμμένη και τεθλιμμένη το πνεύμα, και γυναίκα νεότητος αποβεβλημένη.’ Την εποχή που ο καρπός της κοιλίας εθεωρείτο ευλογία από τον Ιεχωβά και η στειρότης ως κατάρα, η Ναομί ήταν δικαιολογημένη να πη: «Ο Ιεχωβά με εταπείνωσε.» (Ρουθ 1:21, ΜΝΚ) Αιώνες αργότερα ο προφήτης Ησαΐας ενεπνεύσθη να γράψη για μια όμοια ταπείνωσι, σ’ αυτή την περίπτωσι ως άμεσο αποτέλεσμα της δυσαρεσκείας του Ιεχωβά. Για να εκτιμήσωμε πλήρως την πρόκλησι που αντιμετώπιζε η Ναομί, οφείλομε να κατανοήσωμε την προφητεία του Ησαΐα και την εφαρμογή της στα γεγονότα τα οποία έχουν λάβει χώρα στη σύγχρονη εποχή στην εκπλήρωσι. «Διότι ο Ιεχωβά σε εκάλεσεν ως γυναίκα εγκαταλελειμμένην και τεθλιμμένην το πνεύμα, και γυναίκα νεότητος αποβεβλημένην, λέγει ο Θεός σου. Σε εγκατέλιπον διά ολίγον καιρόν πλην με έλεος μέγα θέλω σε περισυνάξει. Εν θυμώ μικρώ έκρυψα το πρόσωπόν μου από σου διά μίαν στιγμήν· με έλεος όμως αιώνιον θέλω σε ελεήσει, λέγει Ιεχωβά ο Λυτρωτής σου.»—Ησ. 54:6-8, ΜΝΚ.

ΙΕΧΩΒΑ, ΣΥΖΥΓΙΚΟΣ ΚΤΗΤΩΡ

8, 9. (α) Σε ποιον απευθύνονται τα λόγια των εδαφίων Ησαΐας 54:6-8, και πώς αποδεικνύεται αυτό στα συμφραζόμενα της προφητείας; (β) Ποιος όμιλος περιλαμβάνεται εκεί που εξεικονίζεται επίσης από τη Ναομί;

⁸ Αυτή η προφητεία υπονοεί ότι ο Ιεχωβά, ο Θεός ολοκλήρου της δημιουργίας, έχει μια σύζυγο. Είναι δυνατόν αυτό; Ναι, από συμβολική άποψι. Σ’ αυτήν λέγει το εδάφιον Ησαΐας 54:5: «Διότι ο ανήρ σου είναι ο Ποιητής σου· το όνομα αυτού είναι, Ο Ιεχωβά των δυνάμεων· και ο Λυτρωτής σου είναι ο Άγιος του Ισραήλ.» Αυτά τα λόγια δεν απευθύνονται στη Ναομί, η οποία είχε πεθάνει πέντε αιώνες πριν από την εποχή του Ησαΐα, ούτε σε οποιαδήποτε κατά γράμμα γυναίκα, αλλά σε μια οργάνωσι, την ουράνια Σιών, την παγκόσμια οργάνωσι των πνευματικών υιών του Θεού στον ουρανό. Τα τελευταία χίλια εννεακόσια χρόνια αυτοί οι πνευματικοί υιοί της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού δεν περιωρίσθηκαν στους αοράτους πνευματικούς αγγέλους του ουρανού, οι οποίοι εξακολουθούν να παραμένουν άγιοι και ευπειθείς στον Ιεχωβά Θεό. Αυτή η παγκόσμιος οργάνωσις του Ιεχωβά περιέλαβε και αποκυημένους από το πνεύμα υιούς του Θεού στη γη, οι οποίοι τελικά συμπληρώνουν τον αριθμό των 144.000. (Αποκάλ. 14:1) Όλοι αυτοί ακολουθούν τα βήματα του αρχηγού της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, δηλαδή, του Κυρίου Ιησού Χριστού.

⁹ Αυτοί οι 144.000 ακόλουθοι στα βήματα του Ιησού Χριστού είναι αρραβωνιασμένοι για να τον νυμφευθούν στον ουρανό και συνεπώς αποτελούν την υποψήφιον νύμφη του Χριστού, όπως τους αποκαλεί το εδάφιο Αποκάλυψις 21:9, «την νύμφην, του Αρνίου την γυναίκα.» Τα μέλη αυτής της τάξεως της νύμφης βρίσκονταν σε πορεία εκλογής στη διάρκεια των τελευταίων χιλίων εννεακοσίων ετών. Γι’ αυτόν το λόγο μόλις ένα υπόλοιπο απ’ αυτούς υπάρχει στη γη σήμερα. Εκείνοι που επέζησαν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή ήσαν αφιερωμένοι στον Θεό και βαπτισμένοι πριν από το έτος 1919 αυτού του εικοστού αιώνος, εξεικονίζονται στο δράμα από τη Ναομί. Αλλά, πώς έφθασαν να είναι στην κατάστασι της Ναομί στη γη του Μωάβ, άτεκνοι εγκαταλειμμένοι;

10. Ποια σχέσις υπάρχει μεταξύ του υπολοίπου και της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, και στη διάρκεια ποιας περιόδου «πέθανε» ο Μεγαλύτερος Ελιμέλεχ όσον αφορά την τάξι της Ναομί;

¹⁰ Για να κατανοήσουμε αυτό το χαρακτηριστικό του δράματος της Ναομί και της Ρουθ είναι αναγκαίο να κατανοήσωμε ένα άλλο χαρακτηριστικό της σχέσεως του υπολοίπου στη γη με τα άλλα μέλη της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, εκείνα που βρίσκονται στον ουρανό. Οτιδήποτε επηρεάζει αυτούς από το υπόλοιπο δηλαδή το υπόλοιπο της νύμφης που είναι ακόμη εν σαρκί, μολονότι είναι πνευματικοί υιοί του Θεού, επηρεάζει τη γυναίκα του Θεού, την ουράνια Σιών ή παγκόσμια οργάνωσι. Αυτό γίνεται πολύ σαφές όταν εξετάσωμε την προφητεία του Ησαΐα 54:6-8 υπό το φως των γεγονότων που περιέβαλαν τη δραστηριότητα της τάξεως της Ναομί στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Διότι σ’ εκείνη την περίοδο από το 1918 ως το 1919, ο Μεγαλύτερος Ελιμέλεχ «πέθανε» όσον αφορά την τάξι της Ναομί, η οποία έμεινε εγκαταλελειμμένη, ωσάν χωρίς συζυγικό κτήτορα. Ήταν μια πείρα ταπεινώσεως όταν ο Ιεχωβά, ο σύζυγος αυτής της παγκοσμίου οργανώσεως, απέρριψε τη γυναίκα του, όπως αντιπροσωπευόταν από τα αποκυημένα από το πνεύμα μέλη εδώ στη γη για την εκπλήρωσι των εδαφίων Ησαΐας 54:6-8.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ

11. Πότε και για ποιο λόγο δυσαρεστήθηκε ο Ιεχωβά με το υπόλοιπο, και πώς εκδηλώθηκε αυτό, επηρεάζοντας έτσι ολόκληρη την παγκόσμια οργάνωσι;

¹¹ Σημειώστε πως ο Ιεχωβά περιγράφει τη γυναίκα του στην προφητεία του Ησαΐα ως εγκαταλελειμμένη, τεθλιμμένη το πνεύμα από την οποία απέκρυψε το πρόσωπο του. Αυτό δείχνει μια περίοδο δυσαρεσκείας γι’ αυτήν. Γι’ αυτό, στο ενδέκατο εδάφιο, απευθύνεται σ’ αυτήν: «Ω τεθλιμμένη, τεταραγμένη, απαρηγόρητος» Το υπόλοιπον της τάξεως της Ναομί περιήλθε σε μια κατάστασι σαν αυτήν, ιδιαιτέρως το έτος 1918, όταν, κατά κάποιον τρόπον, είχαν εξορισθή από την εύνοια του Ιεχωβά Θεού. Το έτος εκείνο ο Ιεχωβά Θεός ήλθε ξαφνικά στον ναό του, συνοδευόμενος από τον αγγελιοφόρο της διαθήκης του, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Εξήτασε το υπόλοιπο που ήταν εδώ επάνω στη γη· και δυσαρεστήθηκε μαζί τους. (Μαλ. 3:1, 2) Για ένα διάστημα δεν είχαν δεχθή πλήρως την πρόκλησι της υπηρεσίας της Βασιλείας του Ιεχωβά η οποία είχε ανοιχθή σ’ αυτούς. Ήταν συγκρατημένοι από ανθρώπινο φόβο και δεν κρατούσαν τον εαυτό τους «αμόλυντο από τον κόσμο.» (Ιακ. 1:27) Επομένως ο Ιεχωβά τούς άφησε να πάνε σε δουλεία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους πολιτικούς συντρόφους της. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα πολύς διωγμός και κακομεταχείρισις είχαν συσσωρευθή επάνω τους που κορυφώθηκαν στη σύλληψι και φυλάκισι των εκπροσώπων των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας το 1918 με την ψευδή κατηγορία της κατασκοπίας.a Αυτό εσήμαινε ότι όλα τα μέλη της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, της γυναικός του Θεού, θα επηρεάζονταν από τη δυσαρέσκειά του, και η προφητεία προλέγει ότι ολόκληρη η οργάνωσις θα ήταν ως ‘γυναίκα εγκαταλελειμμένη.’

12. Πώς το ότι ο Ιεχωβά απέκρυψε το πρόσωπό του από τη γυναίκα του ταιριάζει με τον θάνατο του Ελιμέλεχ, αν ο Ελιμέλεχ εκπροσωπή τον Κύριο Ιησού Χριστό;

¹² Αλλά πώς το ότι ο Ιεχωβά απέκρυψε το πρόσωπό του από τη γυναίκα του ταιριάζει με τον θάνατο του Ελιμέλεχ, αν ο Ελιμέλεχ αντιπροσωπεύη τον Κύριο Ιησού Χριστό; Πώς ο ουράνιος Ιησούς Χριστός, αποθνήσκει στην πραγματικότητα όσον αφορά την τάξι της Ναομί στη γη; Στη διάρκεια της επιγείου διακονίας του ο Ιησούς έδειξε σαφώς τον κανόνα ενεργείας: ‘ Ό,τι βλέπω τον Πατέρα μου να κάμνη κάμνω και εγώ,’ Αν, λοιπόν στη διάρκεια της περιόδου της θείας δυσμενείας του υπολοίπου ο Ιεχωβά εγκατέλειψε τη γυναίκα του, απέκρυψε το πρόσωπό του απ’ αυτήν, τότε ο Υιός πρέπει να έχη κάμει το ίδιο, ιδιαίτερα σ’ αυτό το τμήμα της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, του πνευματικού υπολοίπου εδώ στη γη, που είναι μέλη της νύμφης του. Έτσι ο Ιησούς Χριστός, στην πραγματικότητα, «πέθανε» όσον αφορά εκείνους που εγκατέλειψε ο Ιεχωβά.

ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΕΓΕΙΡΕΤΑΙ

13. Τι απεφάσισε τώρα να κάμη η Ναομί, και πώς αυτό παρουσιάζει μια πρόκλησι στην Ρουθ και την Ορφά;

¹³ Τον καιρό εκείνο, στο αρχαίο δράμα, δέκα χρόνια είχαν περάσει και η Ναομί άκουσε τώρα ότι κάποια αλλαγή είχε συμβή στη Βηθλεέμ. Ο Ιεχωβά είχε κατευθύνει και πάλι την προσοχή του στον λαό του στέλνοντάς τους άρτο. Η Ναομί αποφασίζει να επιστρέψη. Αλλά υπάρχει ένας ακόμη πιο σοβαρός λόγος. Εκεί στη Βηθλεέμ του Ιούδα είχε κάποια κληρονομιά και ήταν ανάγκη να επιστρέψη για να την αναλάβη. Αυτό δημιούργησε μια σοβαρή πρόκλησι για τη Ρουθ και την Ορφά, τις δύο «θυγατέρες» της. Τι θα κάμουν; Είναι φανερό ότι χωρίς αντίρρησι ξεκίνησαν μαζί με τη Ναομί και πήραν την οδό της επιστροφής για τη Βηθλεέμ. (Ρουθ 1:6, 7) Κατόπιν, κάπου κατά μήκος του δρόμου, η Ναομί προσπαθεί να τις μεταπείση. «Υπάγετε, επιστρέψατε εκάστη εις τον οίκον της μητρός αυτής. . . . Ο Ιεχωβά να σας δώση να εύρητε ανάπαυσιν, εκάστη εν τω οίκω του ανδρός αυτής. Και εφίλησεν αυτάς· και αυταί ύψωσαν την φωνήν αυτών, και έκλαυσαν. Και είπον προς αυτήν, Ουχί· αλλά μετά σου θέλομεν επιστρέψει εις τον λαόν σου. Και είπεν η Ναομί, Επιστρέψατε, θυγατέρες μου· διά τι να έλθητε μετ’ εμού; μήπως έχω έτι υιούς εν τη κοιλία μου, διά να γείνωσιν άνδρες σας; Επιστρέψατε, θυγατέρες μου, υπάγετε· διότι εγήρασα, και δεν είμαι διά άνδρα·. . . μη, θυγατέρες μου· επειδή επικράνθην πολύ πλέον παρά σεις, ότι η χειρ του Ιεχωβά εξήλθε κατ’ εμού.»—Ρουθ 1:8-13, ΜΝΚ.

14. Ποια απόφασι έλαβε η Ορφά, και ποια όμοια πορεία ακολουθούν σήμερα εκείνοι τους οποίους αυτή εξεικονίζει;

¹⁴ «Εκείναι δε ύψωσαν την φωνήν αυτών, και έκλαυσαν πάλιν· και κατεφίλησεν η Ορφά την πενθεράν αυτής· η δε Ρουθ επροσκολλήθη εις αυτήν. Και είπεν η Ναομί, Ιδού, η σύννυμφός σου επέστρεψε προς τον λαόν αυτής, και προς τους θεούς αυτής· επίστρεψον και συ κατόπιν της συννύμφου σου.» (Ρουθ 1:14, 15) Η Ορφά εξεικονίζει μερικούς οι οποίοι έρχονται σ’ επαφή με την πιστή τάξι της Ναομί και οι οποίοι εκδηλώνουν κάποιο ενδιαφέρον και ζήλο επί ένα διάστημα, αλλά οι οποίοι αποσύρονται ενόσω ακόμη βρίσκονται στη Χριστιανική νεότητά τους. Τα ατομικά συμφέροντα και οι προσωπικές επιθυμίες τούς εμποδίζουν να δεχθούν την πρόκλησι του Ιεχωβά να τον ‘δοκιμάσουν’ αν «δεν σας ανοίξω τους καταρράκτας του ουρανού, και εκχέω την ευλογίαν εις εσάς, ώστε να μη αρκή τόπος δι’ αυτήν.»—Μαλ. 3:10· Εβρ. 10:38, 39· 2 Πέτρ. 2:22.

15, 16. Πώς ανταποκρίθηκε η Ρουθ στην πρόκλησι;

¹⁵ Εξ άλλου, η τάξις της Ρουθ θυσιάζει όλα τα προσωπικά πλεονεκτήματα για να συμμετάσχη μαζί με την τάξι της Ναομί στην εκπλήρωσι του σκοπού του Ιεχωβά γι’ αυτήν. «Αλλ’ η Ρουθ είπε, Μη με ανάγκαζε να σε αφήσω, διά να αναχωρήσω απ’ όπισθέν σου· διότι όπου αν συ υπάγης, και εγώ θέλω υπάγει· και όπου αν συ παραμείνης, και εγώ θέλω παραμείνει· ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου· όπου αν αποθάνης, θέλω αποθάνει, και εκεί θέλω ταφή· ούτω να κάμη ο Ιεχωβά εις εμέ, και ούτω να προσθέση, εάν άλλο τι παρά τον θάνατον χωρίση εμέ από σου.»—Ρουθ 1:16, 17, ΜΝΚ.

¹⁶ Μ’ αυτά τα λόγια, «Ούτω να κάμη ο Ιεχωβά εις εμέ, και ούτω να προσθέση» η Ρουθ ορκιζόταν στον Ιεχωβά ότι θα τα έκαμνε αυτά. Δεχόταν πλήρως την πρόκλησι να υπηρετή τον Θεό της Ναομί, συνοδεύοντας τη Ναομί στην υπηρεσία της ακόμη και ως τον θάνατο. Η αποτυχία της Ορφά ν’ ανταποκριθή δεν εξασθένισε την απόφασι της Ρουθ ούτε μείωσε τον ζήλο της. Η επιρροή της Ναομί είχε συντελέσει στη μεταστροφή της Ρουθ, και η βαθειά ριζωμένη επιθυμία της καρδιάς της Ναομί ήταν τώρα να συντελέση στο να υπάρξη πιστή ανταπόκρισις εκ μέρους της Ρουθ στην περαιτέρω πρόκλησι που είχαν ν’ αντιμετωπίσουν και οι δύο γυναίκες πίσω στην Βηθλεέμ.

ΜΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ

17. Τι απήντησε η Ναομί στους χαιρετισμούς των γειτόνων της με την επιστροφή της στη Βηθλεέμ;

¹⁷ Η πικρία και η απογοήτευσις που είχε εκφράσει η Ναομί στη Ρουθ και στην Ορφά όσον αφορά το τι τους περίμενε στη Βηθλεέμ δεν ανακουφίσθηκαν με την επιστροφή της Ναομί στο σπίτι της. Όταν επέστρεψε στο σπίτι της, το αίσθημα της απωλείας που αισθάνθηκε έγινε πιο δυνατό ακόμη και η βαθειά αντίληψις της αδυναμίας της αύξησε την πικρία και τον πόνο της. Όλη η πόλις συγκινήθηκε με την επιστροφή των, ιδιαίτερα ο γυναικείος κόσμος, και δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Τι συμβαίνει, πού είναι ο Ελιμέλεχ; Πού είναι ο Μααλών και ο Χελαιών; Και ποια είναι αυτή η Μωαβίτισσα κόρη; «Και αι γυναίκες έλεγον, Αύτη είναι η Ναομί; Και αυτή είπε προς αυτάς, Μη με ονομάζετε Ναομί [που σημαίνει «η ευχαρίστησίς μου»]· ονομάζετέ με Μαρά [που σημαίνει «πικρία»]· διότι ο Παντοδύναμος με επίκρανε σφόδρα· εγώ πλήρης ανεχώρησα, και κενήν επανήγαγέ με ο Ιεχωβά· διά τι με ονομάζετε Ναομί, αφού ο Ιεχωβά με εταπείνωσε, και ο Παντοδύναμος με κατέθλιψεν;»—Ρουθ 1:18-22, ΜΝΚ.

18. Γιατί ήταν ανάγκη να εξαγορασθή η γυνή του Θεού όπως εκπροσωπείται από το υπόλοιπο της τάξεως της Ναομί στη γη;

¹⁸ Είναι αλήθεια ότι η τάξις της Ναομί μπορούσε να λέγη στη διάρκεια αυτού του καιρού της θλίψεως: «Ονομάζετέ με Μαρά, πικραμένη.» Το εδάφιο Ησαΐας 12:1 αναφέρεται επίσης σ’ αυτή την αυστηρή παιδεία όταν λέγη μια ομιλία του προφήτου στον Ιεχωβά: «Αν και ωργίσθης εναντίον μου, εστράφη ο θυμός σου.» Κατόπιν το εδάφιο Ησαΐας 52:3 λέγει: «Διότι ούτω λέγει ο Ιεχωβά, επωλήθητε διά μηδέν και θέλετε λυτρωθή άνευ αργυρίου.» Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι οι οποίοι πήραν αιχμαλώτους τους αφιερωμένους δούλους του Θεού εδώ στη γη δεν είχαν πληρώσει γι’ αυτούς, τους πήραν για τίποτε. Τα εδάφια πέντε και έξη προσθέτουν: «Τώρα λοιπόν, τι έχω να κάμω εδώ, λέγει ο Ιεχωβά, επειδή ο λαός μου ελήφθη διά μηδέν; . . . Διά τούτο ο λαός μου θέλει γνωρίσει το όνομά μου· διά τούτο θέλει γνωρίσει εν εκείνη τη ημέρα, ότι εγώ είμαι ο λαλών· ιδού, εγώ.» Έτσι ο Θεός άφησε να πάη ο λαός του για τίποτε· αυτός επέτρεψε να τους καταλάβη ο εχθρός χωρίς να τους αγοράση. Επομένως, η γυνή του Θεού, όπως εκπροσωπείται από το υπόλοιπον της Ναομί εδώ στη γη, είχε ανάγκη ν’ απολυτρωθή, να εξαγορασθή από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.

19. Ποια υπόσχεσι του Ιακώβ στον Ιούδα θυμήθηκε ιδιαιτέρως η Ναομί στην εγκαταλελειμμένη κατάστασί της;

¹⁹ Αυτή την πρόκλησι αντιμετώπισε η Ναομί της Βηθλεέμ από τη φυλή του Ιούδα, άτεκνη και χήρα ως εγκαταλελειμμένη, τιμωρημένη από τον Ιεχωβά. Ωστόσο έκαιε βαθειά μέσα στην καρδιά της η επιθυμία να έχη μέρος στον σκοπό του Θεού για τις γυναίκες του Ισραήλ, ιδιαίτερα για μερικές ευνοημένες από την φυλή του Ιούδα, διότι εκείνες που θα ήσαν απ’ αυτή την φυλή ήσαν στη γραμμή για την υπόσχεσι του Ιακώβ, του πατρός του Ιούδα. Λίγο πριν από τον θάνατό του στην Αίγυπτο το έτος 1711 π.Χ., ο Ιακώβ ευλόγησε τον Ιούδα με τα εξής λόγια: «Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών.» (Γεν. 49:10) Αυτός ο Σηλώ, που το όνομά του σημαίνει «Εκείνος του Οποίου Είναι» ή «Εκείνος εις τον Οποίον Ανήκει,» πρέπει να είναι ο Προστάττων ο οποίος κρατεί το σκήπτρον. Πρέπει να είναι εκείνος ο οποίος κατέχει το βασιλικό σκήπτρον. Πρέπει να είναι ο Μεσσίας, το αληθινό Σπέρμα του Αβραάμ, μέσω του οποίου επρόκειτο να ευλογηθούν όλες οι οικογένειες της γης. (Γεν. 22:17, 18) Τίνος γυιος θ’ απεδείκνυε ότι είναι στη γραμμή της καταγωγής από τον Ιούδα, τον δισέγγονο του Αβραάμ; Ποια μητέρα στον Ιούδα θα είχε την εξαιρετική τιμή να τον κρατήση στο στήθος της; Όχι η Ναομί, θα μπορούσε να σκεφθή ορθά στην καρδιά της, άτεκνη και χωρίς την ηλικία ν’ αποκτήση τέκνα. Δεν είναι περίεργο ότι η Ναομί, σ’ αυτή την συντετριμμένη κατάστασί της, ανέκραξε: «Ονομάζετέ με Μαρά.»

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΙΑ ΟΔΟ

20. Ποια υπόσχεσις του Ιεχωβά είχε γίνει αιώνες αργότερα από τον Ησαΐα;

²⁰ Αλλά ο Ιεχωβά δεν επρόκειτο να εγκαταλείψη αυτή την πιστή γυναίκα, της οποίας η κραυγή είχε φθάσει στα ωτά του. Ορθά μπορούσε ο προφήτης να πη σ’ αυτήν από αυτά που είπε, ομιλώντας για λογαριασμό του Ιεχωβά αιώνες αργότερα στη γυναίκα που αυτή εξεικόνιζε: «Εν θυμώ μικρώ έκρυψα το πρόσωπόν μου από σου διά μίαν στιγμήν· με έλεος όμως αιώνιον θέλω σε ελεήσει, λέγει Ιεχωβά ο Λυτρωτής σου.» (Ησ. 54:8, ΜΝΚ) Πώς επρόκειτο να πραγματοποιηθή αυτό για τη Ναομί; Αν επρόκειτο να πεθάνη χωρίς φυσικό απόγονο δεν θα είχε κληρονόμο στον οποίον ν’ αφήση την γη του νεκρού συζύγου της. Εκτός αυτού, αν ο σκοπός του Ιεχωβά να φέρη τον Σηλώ από την φυλή του Ιούδα επρόκειτο να εκπληρωθή μέσω αυτής, είχε ανάγκη από ένα άρρενα κληρονόμο. Τι έπρεπε να κάμη;

21. Ποια πρόβλεψις είχε γίνει στον νόμο προς τον Ισραήλ για μια χήρα στην κατάστασι της Ναομί, και πώς αυτό παρουσίαζε μια πρόκλησι στην Ρουθ;

²¹ Και πάλι ο νόμος του Ισραήλ έκανε προμήθεια για κάποιον στη θέσι της Ναομί. Σύμφωνα με την υπόσχεσι του Ιεχωβά καμμιά πιστή γυναίκα στον αρχαίο Ισραήλ δεν επρόκειτο να μείνη στείρα. Είπε: «Εάν υπακούσης εις την φωνήν Ιεχωβά του Θεού σου· Ευλογημένος θέλει είσθαι. . . ο καρπός της κοιλίας σου.» (Δευτ. 28:2-4, ΜΝΚ) Ούτε ένας άνδρας δεν θα εγκατελείπετο χωρίς κάποιον να συνεχίση το όνομά του. Ο νόμος στον Ισραήλ έλεγε τα εξής: «Εάν συγκατοικώσιν αδελφοί, και αποθάνη εις εξ αυτών, και δεν έχη τέκνα, η γυνή του αποθανόντος δεν θέλει υπανδρευθή με ξένον· ο αδελφός του ανδρός αυτής θέλει εισέλθει προς αυτήν, και θέλει λάβει αυτήν εις εαυτόν γυναίκα, και εκπληρώσει το χρέος του ανδραδέλφου εις αυτήν. Και ο πρωτότοκος, τον οποίον γεννήση, θέλει ονομασθή με το όνομα του αποθανόντος αδελφού αυτού, και δεν θέλει εξαλειφθή το όνομα αυτού εκ του Ισραήλ.» (Δευτ. 25:5, 6) Αυτός ο νόμος μαζί με τον νόμο της εξαγοράς, ήταν η μόνη ελπίδα της Ναομί. Αν μπορούσε να βρεθή κάποιος αδελφός ή κοντινός συγγενής, τότε η Ναομί θα μπορούσε να εμπιστεύεται στην πρόβλεψι του νόμου για να ζητήση διέξοδο. Αλλά η ίδια η Ναομί δεν μπορούσε να γεννήση παιδί και αν ακόμη βρισκόταν ένας συγγενής. Η μόνη ευκαιρία γι’ αυτήν λοιπόν εξηρτάτο από την νύφη της την Ρουθ, η οποία μπορούσε να πάρη τη θέσι της σ’ αυτή τη διευθέτησι και να προμηθεύση σπέρμα για τον Ελιμέλεχ. Πώς θα έβλεπε αυτή την ευκαιρία η Ρουθ; Θα ήταν πρόθυμη ν’ αφήση κατά μέρος κάθε ελπίδα δική της που θα μπορούσε να έχη να βρη έναν νέο ο οποίος να της δώση κάτι γι’ αυτήν; Ή θ’ ανεγνώριζε σ’ αυτή την πρόκλησι μια ευκαιρία να κατανοήση τον σκοπό του Ιεχωβά και να τον κάμη σκοπό της ζωής της;

22. Ποιος άλλος στο προφητικό δράμα επρόκειτο να επηρεασθή απ’ αυτή την πρόκλησι, και πώς η έκβασίς του επηρεάζει εμάς σήμερα;

²² Και τι θα πούμε για τον Βοόζ και τον Τάδε; Πώς αυτοί θ’ αντιμετώπιζαν την πρόκλησι να προμηθεύσουν κληρονόμο στη Ναομί για το όνομα του νεκρού συζύγου της Ελιμέλεχ; Θα το ανεγνώριζαν σαν μια ευκαιρία να συμμετάσχουν πληρέστερα στην υπηρεσία του Ιεχωβά; Και πώς αυτή η πρόκλησις και η έκβασίς της επηρεάζουν εμάς σήμερα; Ο τρόπος με τον οποίο επρόκειτο ν’ αποκατασταθή το πνεύμα της Ναομί, και ο τρόπος με τον οποίο το όνειρο ολόκληρης της ζωής της επρόκειτο να πραγματοποιηθή, και το μέρος που είχαν η Ρουθ, ο Βοόζ και ο Τάδε στην αντιμετώπισι της προκλήσεως, όλα αποτελούν μέρος αυτού του θεοπνεύστου δράματος που μας ωθεί ακόμη και σήμερα να κάνωμε τον σκοπό του Ιεχωβά σκοπό της ζωής μας. Το άρθρο που ακολουθεί θ’ αποκαλύψη την έκβασι.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 269]

«Κάθου, θυγάτηρ μου, εωσού ίδης πώς θέλει τελειώσει το πράγμα· διότι ο άνθρωπος δεν θέλει ησυχάσει, εωσού τελειώση το πράγμα σήμερον»

[Εικόνα στη σελίδα 273]

Η Ρουθ δέχθηκε την πρόκλησι να υπηρετή τον Ιεχωβά, δηλώνοντας στη Ναομί: «Ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου»