Ο Ιεχωβά Ονειδίζεται από τη Βαβυλωνιακή Εχθρότητα Εναντίον των Κεχρισμένων Μαρτύρων

«Υιέ μου, γίνου σοφός, και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με.»​—Παροιμ. 27:11.

1, 2. (α) Ποιος ονειδίζεται, από ποιον και πώς; (β) Με ποιο τρόπο θα παρουσιασθούν οι παράλληλες πείρες της εποχής μας με τις πείρες της εποχής του Ιώβ;

ΟΠΩΣ ο ονειδισμός από τον πονηρό Βασιλέα Σενναχειρείμ της αρχαίας Ασσυρίας, έτσι και σήμερα ο Σατανάς εξακολουθεί τον ονειδισμό του αληθινού Θεού Ιεχωβά με το να ομιλή υβριστικά εναντίον των κεχρισμένων μαρτύρων Του. (Ησ. 37:21-33) Οι όμοιοι με τον Ιώβ κεχρισμένοι, με το να υπομένουν πιστά την εναντίον τους Βαβυλωνιακή εχθρότητα, καθιστούν ικανό τον Ιεχωβά, όπως Αυτός λέγει, να «αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με [Σατανάν].» (Παροιμ. 27:11) Εν τω μεταξύ, στην προάσπισι από μέρους των της Κυριάρχου Θεότητος του Ιεχωβά στη γη αντιμετωπίζουν πολύν ονειδισμό. «Οι εχθροί μου, ονειδίζοντες με συντρίβουσι τα οστά μου, λέγοντές μοι καθ’ ημέραν, Πού είναι ο Θεός σου;»​—Ψαλμ. 42:10.

² Για ν’ αποδείξουμε την πλήρη έκτασι του συγχρόνου παραλλήλου των πειρών των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα με τις πείρες του αρχαίου Ιώβ, θα τονίσωμε τώρα περιπτώσεις Βαβυλωνιακής εχθρότητος του κλήρου εναντίον των κεχρισμένων μαρτύρων για τον καθένα από τους ονειδισμούς που έγιναν εναντίον του αρχαίου Ιώβ από τους τρεις Βαβυλωνοποιημένους φίλους του. Αυτό θα γίνη με το να παίρνωμε την κάθε μία από τις ομιλίες των φίλων του Ιώβ με τη σειρά και να δείχνωμε πώς ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» ωμίλησε με τον ίδιο σίββωλεθ τρόπο όπως οι αρχαίοι εκείνοι πράκτορες του Σατανά. (Κριτ. 12:6) Καθώς αυτό θ’ αναπτύσσεται θα παρατηρηθή ότι οι αιρετικές θρησκευτικές δηλώσεις έχουν τον ίδιο κύκλο εχθρότητος όπως οι δηλώσεις των αρχαίων Ελιφάς, Σωφάρ και Βιλδάδ. Οι όμοιοι με τον Ιώβ κεχρισμένοι εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται με αυτές ως οι υπ’ αριθ. 1 Θρησκευτικοί Κακοί Άνθρωποι του κόσμου που πρέπει ν’ αποφεύγονται σαν δηλητήριο.​—Ιώβ 22:5.

ΨΕΥΔΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΙ

 3. Ποια ψευδής κατηγορία για προκατάληψι έγινε, και από ποιον; Πώς παραλληλίζεται αυτό με την εποχή του Ιώβ;

³ Στο πλαίσιο του τρόπου σκέψεως του Ελιφάς, ο κλήρος ισχυρίζεται στην πραγματικότητα ότι οι θρησκευτικώς ακάθαρτοι, οι αμαρτωλοί, οι προκατειλημμένοι είναι εκείνοι οι οποίοι επισύρουν επάνω τους τον ονειδισμό και την θεία τιμωρία που τους αξίζει. (Ιώβ 4:2-8) Ένας Ρωμαίο-Καθολικός μονσινιόρ γράφει σε μια Καθολική εφημερίδα, που έχει κυκλοφορία σε ολόκληρη τη χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών, μια δριμεία καταδίκη της Βιβλικής Εταιρίας των μαρτύρων του Ιεχωβά.

«Απορρίπτοντας την ιδέα της Αγίας Τριάδος, η μετάφρασις της Βιβλικής Εταιρίας [η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Ελληνικών Χριστιανικών Γραφών, 1950] αντικαθιστά τη φράσι ‘ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα’, που εχρησιμοποιείτο συχνά [άπαξ] σε όλη τη μετάφρασι του Βασιλέως Ιακώβου με ‘το πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα’. (1 Ιωάν. 5:7) . . . Κάτι από την αβαθή γνώσι αυτής της αιρέσεως στο να υιοθετή τη λέξι Ιεχωβά ως μέρος του τίτλου της φαίνεται στον τρόπο μεταχειρίσεως αυτής της λέξεως από την Καθολική Βιβλική Εγκυκλοπαιδεία.»a (Οι αγκύλες ιδικές μας)

4, 5. Πώς υπερήσπισαν τον εαυτό τους οι Μάρτυρες (α) όσον αφορά την προκατειλημμένη μετάφρασι και (β) την από μέρους των χρήσι του ονόματος «Ιεχωβά»; (γ) Πώς αυτό συμφωνεί με το εδάφιο Ιώβ 6:10;

⁴ Οι σύγχρονοι Μάρτυρες, κάνοντας μια κατάλληλη υπεράσπισι όχι μόνο της ιδικής των ορθότητος αλλά, επίσης, και της Κυριάρχου Θεότητος του Ιεχωβά, όπως έκανε ο αρχαίος Ιώβ, λέγουν: «Δεν έκρυψα τους λόγους του Αγίου.» (Ιώβ 6:10) Σε μια ανοικτή επιστολή με ημερομηνία 11 Οκτωβρίου 1950, μια έντυπη εξασέλιδος απάντησις εδημοσιεύθη από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στο περιοδικό των Η Σκοπιά της 1ης Δεκεμβρίου 1950. (Σελ. 469-474, στην Αγγλική) Εκεί εδημοσιεύθησαν συντριπτικές αποδείξεις, που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά όχι μόνο δεν είναι προκατειλημμένοι στη δική των Μετάφρασι Νέου Κόσμου, αλλά μ’ εντιμότητα απέδωσαν την ουσία και τη φρασεολογία των κειμένων της αρχικής γλώσσης. Σημειώστε την ανωτέρω απάντησι της Σκοπιάς στην κατηγορία για προκατειλημμένη ανάμιξι στη Γραφή.

«Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου δεν έκαμε ανασύνταξι κανενός τμήματος του Ελληνικού κειμένου, ούτε και του εδαφίου 1 Ιωάννου 5:7, που αναφέρεται στο άρθρο σας ως ένα μέρος όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονται σε σύγκρουσι με την τριαδική διδασκαλία. . . . Είναι μια κατά γράμμα μετάφρασις του Ελληνικού κειμένου του ανωτέρω αναφερομένου Αυγουστίνου Μερκ, S. J. . . . και είναι, επίσης, μια κατά γράμμα μετάφρασις του Ελληνικού κειμένου από τον άλλο Ρωμαιο-Καθολικόν λόγιον, τον Τζόζεφ Μ. Μπόβερ, S. J. . . . Ακόμη και το δικό σας πολύτιμο Βατικανό Χειρόγραφο Αρ. 1209 του 4ου αιώνος δεν περιέχει αυτές τις λέξεις, αλλά τις στιγματίζει ως νόθους.»

Έτσι απεδείξαμε με συντριπτικό τρόπο την αυθεντική φύσι της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου και το ψεύδος της κατηγορίας εναντίον των κεχρισμένων μαρτύρων.

⁵ Επιπρόσθετα Η Σκοπιά υπερήσπισε την χρήσι από μέρους της του ονόματος «Ιεχωβά» με τον εξής τρόπο:

«Γιατί, λοιπόν, η Μετάφρασις Νέου Κόσμου χρησιμοποιεί το όνομα Ιεχωβά 237 φορές στο κύριο κείμενο της; Μήπως οφείλεται σε ‘αβαθή γνώσι’, όπως κάνετε υπαινιγμό; Όχι. . . . Επιπρόσθετα στις 19 Εβραϊκές μεταφράσεις, κάνει μνεία μεταφράσεων της ‘Καινής Διαθήκης’ σε 38 γλώσσες εκτός από την Αγγλική και την Εβραϊκή, στις οποίες οι μεταφρασταί χρησιμοποιούν τον ιδιωματικό τύπο του Εβραϊκού τετραγραμμάτου [παρουσιάσεως στην Εβραϊκή του θείου ονόματος].»

Κατόπιν Η Σκοπιά προέβη στην παρουσίασι μιας μακράς σειράς Καθολικών αυθεντιών και της χρήσεως από αυτούς του ονόματος Ιεχωβά δια μέσου των αιώνων, όπως ο Καρδινάλιος Τόμας ντε Βίο Καζετάνους στο σύγγραμμα του Σχόλια επί της Πεντατεύχου. Ποιος, λοιπόν, εκδηλώνει προκατάληψι​—ο Καθολικός κλήρος ή οι μάρτυρες του Ιεχωβά; Αποφασίστε σεις.

ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΙΣ

 6. Ποιο παράλληλο υπάρχει στο εδάφιο Ιώβ 4:15 όσον αφορά την έκκλησι για δαιμονική επιρροή και το αποτέλεσμα;

⁶ Από τους αρχαίους Βαβυλωνιακούς χρόνους, θρησκευτικοί ηγέται όπως ο Ελιφάς κάνουν έκκλησι σε συγκινησιακές επιδράσεις, που επιτυγχάνονται από αόρατα πνεύματα ή δαίμονας για να οικοδομήσουν τη θρησκευτική των θέσι μάλλον αντί να οικοδομήσουν πίστι βασισμένη στην Αγία Γραφή. (Ιώβ 4:12-17) Προσφάτως κάποια από τις Πεντηκοστιανές αιρέσεις με συγκινησιακό τρόπο υπετίμησε τη Γραφική γνώσι των μαρτύρων του Ιεχωβά και των συντρόφων των.

«Θα επιθυμούσα να ήταν δυνατόν για τον καθένα στην Εταιρία Σκοπιά, ενάμισυ εκατομμύριο και πλέον διακόνους και πενήντα εκατομμύρια και πλέον οπαδούς, που υπέστησαν πλύσι του εγκεφάλου, να αισθάνονταν όπως αισθάνομαι εγώ, και να έχουν την αίσθησι που μπορώ να έχω εγώ. . . . Αν μπορούν να το κάνουν αυτό [το παγκόσμιο έργον των] με δύναμι η οποία δεν είναι εκ του Θεού, τι μπορούμε να κάνωμε αν είμεθα κεχρισμένοι με το Πνεύμα του Θεού . . . Θέλω να προσεύχεσθε μαζί μας, ‘Κύριε, ανακάλυψε τις Αίθουσες Βασιλείας και έκχυσε το Πνεύμα σου ωσότου γεμίσουν. Εκρίζωσέ τους. . . . Κάμε τους να σεισθούν, όπως δεν έχουν σεισθή ποτέ!»b (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

Εδώ οι θρησκευόμενοι επικαλούνται το «αίσθημα» και μια «αίσθησι» ενός αοράτου και ακαθορίστου πράγματος. Αποτέλεσμα; Εξορκίζουν βία και εχθρότητα, «εκρίζωσιν» και «σείσιμο». Αλλά ο Ιησούς είπε, «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.»​—Ματθ. 22:39.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ ΤΩΝ

 7. Περιγράψτε το παράλληλο με το εδάφιο Ιώβ 4:18.

⁷ Οι όμοιοι με τον Ελιφάς θρησκευτικοί ηγέται μεθύουν, επίσης, σε μια ανεξαρτησία από τον Θεό και τον Χριστό. (Παροιμ. 3:5) Συμπεραίνουν ότι ο Θεός δεν λαμβάνει ειδική σημείωσι της υπακοής και της πιστότητος των δούλων του προς Αυτόν. (Ιώβ 4:18· Ματθ. 17:12, 13· 24:45) Ένας Γερμανός θρησκευτικός συγγραφεύς κατακρίνει τους μάρτυρας του Ιεχωβά διότι εμμένουν σε μια ενότητα σκέψεως και οργανώσεως στη Χριστιανική τους οδό. (Ησ. 55:8· Παροιμ. 12:15) Γράφει τα εξής:

«Τα μέλη της οργανώσεως [των μαρτύρων του Ιεχωβά] υποχρεούνται σε απόλυτη υπακοή. Αυτή η υποχρέωσις περιλαμβάνει το καθήκον της αποδοχής του Λόγου του Θεού μόνο με την ερμηνεία που προσφέρεται σ’ αυτούς από τις εκδόσεις του Μπρούκλυν. Η Εταιρία Σκοπιά έχει θεία εξουσία κι επομένως κατέχει, επίσης, το μονοπώλιο της αληθείας και της καταλλήλου διακηρύξεως του Ευαγγελίου. Απαγορεύεται να τρέφεται ένας από άλλες πηγές ή να διατηρή τις ιδικές του σκέψεις.»c (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

 8. Πώς απήντησαν οι Μάρτυρες στην καταγγελία;

⁸ Απαντώντας οι μάρτυρες του Ιεχωβά αντιπαραβάλλουν την ιδική τους ενοποιημένη πηγή πνευματικής αφθονίας με την πνευματικώς αηδιαστική τράπεζα που απλώνεται από τον κλήρο με την «ανεξαρτησία» του.

«Ποια από τις παραδεδεγμένες θρησκευτικές οργανώσεις του ‘Χριστιανισμού’ προμηθεύει νέα πνευματική τροφή γι’ αυτούς τους κρίσιμους καιρούς; Δεν προσφέρουν οι ‘θεμελιωτισταί’ τις ίδιες ακόμη ξερές φλούδες, δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια σύμβολα πίστεως που έχουν ηλικία αιώνων, και δεν ξαναδιδάσκουν μονότονα κατ’ επανάληψιν τα ολίγα βασικά των δόγματα που έχουν δανεισθή από την ειδωλολατρία; Αληθινά, ‘η θρησκεία των είναι εμπαιγμός, απλή παράδοσις που μανθάνεται με τη μηχανική επανάληψι’. (Ησ. 29:13, ΜΜ) Οι νεωτεριστικές εκκλησίες παρήγαγαν νέες διδασκαλίες που να ταιριάζουν με τους καιρούς, αλλά οι νέες προσφορές των δεν είναι κατάλληλες για το κήρυγμα του ευαγγελίου. Αντί τούτου, υπονομεύουν τη Βίβλο, απορρίπτοντάς την ως μύθον και θρύλον, το πολύ-πολύ θεωρώντας την μόνο ως καλή φιλολογία, και προσφέρουν επιστήμη και εξέλιξι, ψυχολογία και ψυχιατρική, σε μια προσπάθεια να είναι δημοφιλείς σ’ ένα υλιστικό πολιτισμό. Ο Θεός λέγει απότομα ότι «αι τράπεζαι είναι πλήρεις εμετού» στον «Χριστιανισμό». [Ησ. 28:8] Ανάμεσά τους βασιλεύει πάνω απ’ όλα η πνευματική πείνα. Τι αντίθεσις μεταξύ της καταστάσεως των ακολούθων των και της καταστάσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά!»d

Ας εξακολουθή ο «ανεξάρτητος» κλήρος να συνηγορή γι’ αυτό που οδηγεί σε πνευματική αναρχία αλλά οι ηνωμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά θα εξακολουθούν να είναι προσκολλημένοι στον μόνο όμοιο με άμπελο αγωγό.​—Ιωάν. 15:5, 6.

ΕΠΙΚΡΙΝΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ

 9. Πώς κατεκρίθησαν οι Μάρτυρες σε αρμονία με το εδάφιο Ιώβ 8:8;

⁹ Είναι καλώς γνωστό ότι πολλοί από τον κλήρο της τάξεως του ‘ανθρώπου της ανομίας’ είναι στύλοι και υπέρμαχοι της κοινώς παραδεδεγμένης δοξασίας, προσκολλημένοι επίμονα στην αρχαία, Βαβυλωνιακή σοφία των «προτέρων γενεών» και των «πατέρων», όπως ο αρχαίος Βιλδάδ. (Ιώβ 8:8) Από το ύψος των Βαβυλωνιακών παραδόσεων βλέπουν με συγκατάβασι τους μάρτυρας του Ιεχωβά που έχουν Γραφικώς εκπαιδευθή. Ακούστε ποια σχόλια έκαμε ένα εβδομαδιαίο Καθολικό Ιησουιτικό περιοδικό για τους μάρτυρας του Ιεχωβά σε διεθνή συνέλευσι.

«Ήταν [η συνέλευσις των μαρτύρων του Ιεχωβά] μία εντυπωσιακή επίδειξις της επιρροής που ασκεί αυτή η πρωτόγονος​—και διαστρεβλωμένη—​θρησκεία επάνω σε απλές διάνοιες σε μια εποχή συγχύσεως της ανθρωπότητος. Ήταν επίσης μια εικών της προωθητικής δυνάμεως μερικών ιδεών που διακρατούνται ισχυρά.»e (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

10. Ποια ήταν η απάντησις των ομοίων με τον Ιώβ;

¹⁰ Κατωτέρω είναι η απάντησις, που έδωσαν οι όμοιοι με τον Ιώβ κεχρισμένοι για τις ειρωνείες του κλήρου εναντίον των λόγω της από μέρους των απορρίψεως της παραδόσεως:

«Οι θρησκείες του «Χριστιανισμού», αντικαθιστώντας με αρχαίους ειδωλολατρισμούς και νεώτερες φιλοσοφίες τις αλήθειες που περιέχονται στη Γραφή, μοιάζουν με τον αποστάτη Ισραήλ που ωμολογούσε ότι ήταν λαός του Ιεχωβά: “Ο βους γνωρίζει τον κτήτορα αυτού· και ο όνος την φάτνην του κυρίου αυτού· ο Ισραήλ δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί.” (Ησ. 1:3) Τοποθετούν τον εαυτό τους σε μια θέσι για δριμεία κατάκρισι, εναντίον της οποίας κραυγάζουν θεωρώντας την μισαλλόδοξη. Αλλά δεν λέγει ο ίδιος ο Θεός εδώ ότι έχουν λιγώτερη νόησι από τον βουν και τον όνον;»f

Αυτοί οι κύριοι της παραδόσεως, αιρετικοί υποστηρικταί της παραδόσεως, κατηγορούν ότι η θρησκεία των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι «πρωτόγονος» και «διαστρεβλωμένη», εν τούτοις το όλο κεντρικό σημείο της θρησκείας των Μαρτύρων, η οποία βασίζεται στη Γραφή, συγκεντρώνεται στην υποστήριξι της Κυριάρχου Θεότητος του Ιεχωβά. (Ιώβ 8:3) Ναι, χαρακτηρίζουν τους «υιούς» ή συντρόφους των κεχρισμένων ως «αμαρτωλούς» (‘απλοϊκής διανοίας’) οι οποίοι εστασίασαν» (‘διεστρέβλωσαν τη θρησκεία’) κατά των παραδόσεων των αποστατημένων αιρέσεων, σε μια εποχή συγχύσεως του κόσμου, μιας συγχύσεως, την οποία επέφερε κατά μέγα μέρος ο ίδιος ο κλήρος.—Ιώβ 8:4, 9, 10.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΝΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΕΚΖΗΤΟΥΝ ΑΚΡΙΒΗ ΓΝΩΣΙ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

11. Παρουσιάστε μια πείρα, η οποία παραλληλίζεται με την κατηγορία του εδαφίου Ιώβ 11:7.

¹¹ Πολλοί αιρετικοί του «Χριστιανικού κόσμου» όπως ο Σωφάρ αισθάνονται την έκθεσι που γίνεται από το «πλήθος των λόγων» ή θρησκευτική διδασκαλία που δημοσιεύεται με ακρίβεια από τους ομοίους με τον Ιώβ μάρτυρας. (Ιώβ 11:2-4) Τους καταγγέλλουν ότι προχωρούν πέραν από τις πρώτες μεταφράσεις της Γραφής για ‘να εξιχνιάσουν τα βάθη του Θεού’ με ακρίβεια μέσω των πιο προσφάτων μεταφράσεων των Γραφών. (Ιώβ 11:5-8) Παρατηρήστε πώς επιτίθεται, ένα θρησκευτικό έντυπο μιας Αμερικανικής αιρέσεως:

«Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που επεχείρησαν οι ‘Μάρτυρες’ είναι ότι ανέλαβαν να κάνουν μια νέα Γραφή. Ανήγγειλαν μέσω του Νάθαν Χ. Νορρ ότι εκδίδουν μια ‘νέα μετάφρασι’ των Γραφών, διότι οι μεταφράσεις που υπάρχουν δεν είναι κατάλληλες γι’ αυτούς. . . . Όταν μια διδασκαλία γίνεται . . . παραδόξως αντι-θεϊκή, χρειάζεται μια ‘νέα μετάφρασις’ της Γραφής. Δηλαδή, χρειάζεται μια άλλη ‘Γραφή.’ Εκείνη που μας έδωσε ο Θεός δεν είναι κατάλληλη για το ξεκίνημα της νέας θρησκείας.»g

12. Δώστε μερικά σημεία από την απάντησι των Μαρτύρων.

¹² Ένα μέρος από την άμεση, απάντησι, που έδωσαν οι Μάρτυρες, έχει ως εξής:

«Ποια Γραφή εννοείτε με την έκφρασί σας ‘εκείνη που μας έδωσε ο Θεός;’ Ασφαλώς όταν η εφημερίς σας παραθέτη από την Αμερικανική Στερεότυπη Αναθεωρημένη Μετάφρασι, δεν χρησιμοποιείτε ‘εκείνην που μας έδωσε ο Θεός’. Ή μήπως είσθε τόσο αφελής ώστε να φαντάζεσθε ότι ο Θεός μας έδωσε πράγματι αυτή τη Μετάφρασι; Η Γραφή, την οποία μας έδωσε ο Θεός, είναι εκείνη, την οποία αυτός ενέπνευσε και η οποία εγράφη στην Εβραϊκή, την Αραμαϊκή και την κοινή Ελληνική, οι οποίες είναι σήμερα ουσιαστικώς νεκρές γλώσσες. Αν το να παραχθή μία ‘νέα μετάφρασις’ σε σύγχρονη γλώσσα και σύμφωνα με τις τελευταίες ανακαλύψεις όσον αφορά τη Γραφή σημαίνη να ‘κάνωμε μια νέα Γραφή’, ‘μία άλλη “Γραφή”,’ τότε πέστε μας το εξής: Γιατί η Αμερικανική Επιτροπή Αναθεωρήσεως, η οποία παρήγαγε την Αμερικανική Στερεότυπο Μετάφρασι, από την οποία κυρίως παραθέτει η εφημερίς σας, παρουσίασε το 1946 την Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασι της Καινής Διαθήκης και συντόμως θα παρουσιάση, επίσης, μια αναθεωρημένη Παλαιά Διαθήκη; Μήπως θα επιρρίψετε εναντίον της Επιτροπής των την κατηγορία ότι ‘κάνουν μια νέα Γραφή;’ Έχουν ‘γίνει τόσο παραδόξως αντιθεϊκοί’ ώστε να χρειάζωνται μια νέα μετάφρασι για να μπορέσουν να εγκαταστήσουν μια νέα θρησκεία;»h

Ας σκέπτεται ο κλήρος όμοια με τον Σωφάρ αν επιθυμή. Όσον αφορά τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ούτοι θα εξακολουθούν να ζητούν αυξημένη ακρίβεια του Θείου Λόγου.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΝΤΑΙ ΩΣ «ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ» ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

13. Παρουσιάστε ιστορική πληροφορία σχετικά με μια Γραφική διδασκαλία, για την οποία οι κεχρισμένοι κατηγγέλθησαν ως «αιρετικοί.»

¹³ Ο Ιώβ επίστευε στην ανάστασι του ατόμου. (Ιώβ 14:13, 14) Ομοίως ο Μεγαλύτερος Ιώβ, ο Ιησούς Χριστός, ήταν ο μέγιστος διδάσκαλος όσον αφορά την ανάστασι της νεκράς ψυχής. (Ιωάν. 11:25· Ματθ. 12:40· Πράξ. 2:25 -35) Σε καμμιά περίπτωσι δεν ομιλεί η Γραφή για την ‘ανάστασι του νεκρού σώματος’. Εν τούτοις, οι Φαρισαίοι της εποχής του Ιησού επίστευαν στην ‘ανάστασι του σώματος’.i Ομοίως και σήμερα ο κλήρος εξακολουθεί να διδάσκη την «σίββωλεθ» ή μη Γραφική άποψι υποστηρίζοντας την ‘ανάστασιν του σώματος’. Ένας υφηγητής της Συστηματικής θεολογίας σε μια θεολογική σχολή των Καλβινιστών καταγγέλλει τους Μάρτυρας ως «αιρετικούς» σ’ αυτό το σημείο.

«Στην ιστορία της Χριστιανικής εκκλησίας, οι άνθρωποι που εδίδασκαν ότι η ‘ανάστασις’ δεν ήταν σωματική εστιγματίζοντο ως αιρετικοί. Οι πρώτοι πατέρες [στην υποσημείωσί του αναφέρεται στους Πολύκαρπον, Ιουστίνον Μάρτυρα, Τατιανόν, Θεόφιλον, Αθηναγόραν και Ειρηναίον] σθεναρά υπεστήριξαν την ανάστασι του σώματος (με μια φυσική έννοια) ως μια διακεκριμένη Χριστιανική διδασκαλία. . . . Εν τούτοις, σήμερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι προσέχουν μόνο τη Γραφή, αναζωογονούν και πάλι αυτή την αρχαία αίρεσι!»j (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

14, 15. (α) Πώς οι Μάρτυρες το περιήγαγαν αυτό σε παραλογισμό; (β) Ποιοί είναι πραγματικά οι αιρετικοί, και γιατί;

¹⁴ Η Σκοπιά της 15ης Απριλίου 1963, (σελ. 237, 238), εκτός του ότι έδωσε πλήρη Γραφική υποστήριξι του γεγονότος ότι η ανάστασις του Ιησού και των άλλων δεν περιλαμβάνει την λήψι φυσικών σωμάτων στον ουρανό, περιήγαγε αυτή την άποψι του κλήρου σε παραλογισμό ως εξής:

«Υποθέστε ότι ο Ιησούς έχει το γήινο ανθρώπινο σώμα του στον ουρανό. Αφού οι κληρικοί, που επιμένουν ότι ο Ιησούς έχει το ανθρώπινο σώμα του στον ουρανό, διδάσκουν ότι αυτός είναι, επίσης, ο ίδιος ο Θεός, τότε γνωρίζομε με τι είναι όμοιος ο Θεός. Είναι όμοιος με τον Ιησούν όταν ήταν στη γη· είναι, πιθανώς, έξη ποδών ύψους, έχει μια Ιουδαϊκή μύτη, πιθανώς μια γενειάδα, έχει τα ανθρώπινα όργανα του φύλου, και φαίνεται να ζυγίζη εκατό περίπου χιλιόγραμμα. . . . Αν ο Ιησούς έχη το ανθρώπινο σώμα του στον ουρανό, τότε έχει ολόκληρο το πεπτικό σύστημα, περιλαμβανομένου του στόματος και του στομάχου· και οι πιστοί μαθηταί του, πηγαίνοντας στον ουρανό, θα είχαν τα ίδια πράγματα. . . . Σκεφθήτε! Αφότου αφίχθησαν ανθρώπινα σώματα, πρέπει τώρα να υπάρχουν αφεδρώνες στον ουρανό, χώροι ανακουφίσεως ιδιαίτεροι και κοινοί, χωριστά για άνδρες και γυναίκες. Και τώρα και για πάντα ο Ιησούς, που οι κληρικοί λέγουν ότι είναι ο ίδιος ο Θεός, πρέπει να χρησιμοποιή έναν ουράνιο «χώρο ανακουφίσεως», κάτι που ποτέ δεν χρειάσθηκε να κάμη στον ουρανό προτού γίνη άνθρωπος! (1 Βασ. 18:27) Τούτο πρέπει να είναι αληθινό αν οδηγούμε τα επιχειρήματα στη λογική τους κατάληξι! »

¹⁵ Με τ’ ανωτέρω υπ’ όψιν, ποιος ακριβώς είναι αιρετικός; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι υποστηρίζουν την Κυρίαρχο Μεγαλειότητα του Ιεχωβά Θεού ως πνεύματος και τελείως διαφόρου από τον άνθρωπο και υπεράνω του ανθρώπου, ή ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» με τους «πρώτους πατέρας» των, οι οποίοι στην πραγματικότητα υποστηρίζουν ότι ο Ύψιστος Θεός είναι όμοιος με τον μικροσκοπικό άνθρωπο; (Αριθμ. 23:19) Είναι σαφές ότι ο ονειδισμός «αιρετικοί», που προσάπτεται από τον κλήρο εναντίον των ομοίων με τον Ιώβ μαρτύρων, επιστρέφει στους ιδίους και τους πλήττει και τους στιγματίζει ως τους Φαρισαίους ότι είναι εναντίον των αληθινών διδασκαλιών της Γραφής κι επομένως ως «αιρετικούς.»​—Ματθ. 15:3.

ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ν’ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

16. Σύμφωνα με το εδάφιο Ιώβ 15:10, γιατί έγινε σύστασις ν’ αποφεύγουν τους Μάρτυρας, και από ποιον;

¹⁶ Ηγέται των παλαιοτέρων θρησκευτικών αιρέσεων κατηγορούν τους Μάρτυρας ότι είναι πλήρεις από «στοχασμούς ματαίους.» (Ιώβ 15:2-6) Όπως ο Ελιφάς ισχυρίζονται ότι οι όμοιοι με τον Ιώβ έχουν διωγκωμένες κεφαλές με πάρα πολλή Γραφική γνώσι. Αυτοί καταδικάζουν τους Μάρτυρας διότι δεν δίνουν προσοχή στην πείρα των παλαιοτέρων θρησκευτικών οργανώσεων. (Ιώβ 15:7-10) Ένα Καθολικό Ιησουίτικο περιοδικό στις Ηνωμένες Πολιτείες δίνει την εξής συμβουλή:

«Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ειδικοί με τον ιδικό τους περίεργο τρόπο. Γενικώς γνωρίζουν σχετικά με τη Γραφή περισσότερα από πλείστους Καθολικούς. Εφόσον επιμένουν να διεξάγουν κάθε συζήτησι με βάσι την Αγία Γραφή, ένας Καθολικός που θ’ αναμιχθή μαζί τους θα υποχρεωθή να τους αντιμετωπίση με τα δικά των μέσα. Ενώ η άποψις των Μαρτύρων για τη Γραφή είναι διαστρεβλωμένη, η αξιοθρήνητη έλλειψης γνώσεως που είναι πιθανόν ότι θα έχη ένας Καθολικός για τις Άγιες Γραφές τον τοποθετεί σε πολύ μειονεκτική θέσι. Θα ήταν καλά να ειδοποιούνται οι απροετοίμαστοι Καθολικοί να τους αποφεύγουν, διότι ολίγα θα επιτύχουν και είναι πιθανόν να διακινδυνεύσουν τη δική των πίστι. Μόνο καλώς εκπαιδευμένοι Καθολικοί μπορούν να τους αντιμετωπίσουν.»k (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

Έτσι μόνο οι «πολιοί» και «γέροντες» (Ιώβ 15:10) της Ρωμαίο-Καθολικής Εκκλησίας, εκείνοι, που είναι εμποτισμένοι με τις Βαβυλωνιακές παραδόσεις, θα μπορούσαν να συζητήσουν κατάλληλα για θρησκεία με τους κεχρισμένους μάρτυρας!

ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΝ ΠΥΡΙΝΟΝ ΑΔΗ

17. Ποια απόδειξις υπάρχει ότι ο κλήρος ανταπέδωσε αντίποινα διότι εξετέθη η διδασκαλία του τού πυρίνου άδου;

¹⁷ Άκαμπτοι στη στάσι των για τη Βαβυλωνιακή διδασκαλία των βασάνων του άδου, οι όμοιοι με τον Βιλδάδ σύγχρονοι εκπρόσωποι των θρησκειών εξακολουθούν ν’ ανταποδίδουν τα ίσα εναντίον της σαφούς εκθέσεως που κάνουν οι Μάρτυρες αποδεικνύοντας ότι οι διδασκαλίες των δεν είναι Γραφικές. Παραδείγματος χάριν, έχει τονισθή ότι οι άνθρωποι είναι ψυχές και τα ζώα είναι ψυχές και ότι οι ίδιες πιθανότητες υπάρχουν και στις δύο κατηγορίες, «καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος.» (Εκκλησ. 3:19-21) Εν όψει των σαφών αυτών Γραφικών δηλώσεων ο κλήρος παραπονείται εναντίον των ομοίων με τον Ιώβ μαρτύρων με τα λόγια του Βιλδάδ: «Δια τι λογιζόμεθα ως τετράποδα, και εξαχρειούμεθα έμπροσθέν σας;» (Ιώβ 18:3· 2 Πέτρ. 2:12) Ακούστε τώρα τι έχουν να πουν μερικοί οι οποίοι διδάσκουν ότι οι ψυχές ψήνονται στον άδη:

«‘Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά’, 70.000 τον αριθμό, μόλις είχαν μια συνέλευσι στη Νέα Υόρκη [1950] και έκαμαν πολύ θόρυβο. Ο Νάθαν Χ. Νορρ των, [πρόεδρος της Εταιρίας] τους υπεσχέθη εξαιρετικώς ενδιαφέροντα πράγματα για το ‘εγγύς μέλλον’, μεταξύ των οποίων είναι η κατάργησις του Άδου όπως εκτίθεται στις Γραφές. . . . Αλλά δεν διακρίνουν ότι η προσφορά γίνεται σ’ αυτούς με ορισμούς ακριβώς αντιθέτους από τη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Θεός. Ο Θεός τούς λέγει ότι υπάρχει ένας τόπος που λέγεται Κόλασις, και ότι αυτός δεν είναι Άδης ή ο τάφος. Οι ηγέται των τους λέγουν ότι δεν υπάρχει ένας τέτοιος τόπος. Αυτό είναι σαφώς αντι-Θεϊκό και στιγματίζει τους ‘Μάρτυρας’ ως να έχουν το ‘σημείον του θηρίου.’ Ο Θεός λέγει ότι οι πονηροί ‘θέλουσιν απέλθει εις κόλασιν αιώνιον’ (Ματθ. 25:46)· αλλά οι ‘Μάρτυρες’ λέγουν ότι δεν υπάρχει τέτοιος τόπος. Αλλά με το να λέγουν έτσι ετοιμάζονται για να μεταβούν οι ίδιοι εκεί!»l (Οι αγκύλες και τα πλάγια γράμματα ιδικά μας)

18. Ποια απάντησι εδημοσίευσαν οι Μάρτυρες;

¹⁸ Στην έντυπη τετρασέλιδη απάντησί των οι Μάρτυρες έθεσαν το ζήτημα σαφώς:

«Εκ των λόγων σου θέλεις καταδικασθή. Λέγετε, ‘η προσφορά γίνεται σ’ αυτούς με ορισμούς ακριβώς αντιθέτους από τη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Θεός.’ Πώς μπορεί να συμβαίνη αυτό; Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου δεν χρησιμοποιεί την Αρχαία Αγγλική λέξι ‘χελλ’ (κόλασις), αλλά χρησιμοποιεί τις ίδιες τις λέξεις που μας έδωσε ο Θεός στην αρχική του Βίβλο, δηλαδή, Άδης, Γέεννα και Τάρταρος. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι έγινε μια νέα Γραφή, μία Γραφή διαφορετική από εκείνην που μας έδωσε ο Θεός, αλλά σημαίνει χρήσι ακριβώς της γλώσσης που χρησιμοποιεί ο Θεός. Σπεύδετε, λοιπόν, να το χαρακτηρίσετε αυτό ως ‘σαφώς αντι-Θεϊκό’ και ως να φέρη ‘το σημείον του θηρίου.’ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν καταργούν τη Γέεννα, αλλά την τοποθετούν μέσα στις Γραφές όπου ανήκει. . . . Ο Ιησούς προειδοποίησε τους αντιπάλους του με την εξής επιτίμησι: ‘Εκ των λόγων σου θέλεις δικαιωθή, και εκ των λόγων σου θέλεις καταδικασθή.’ (Ματθ. 12:37) Με τους λόγους σας εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά η εφημερίς σας, Δη Βιντικέιτορ, δεν δικαιούται, αλλά καταδικάζεται ενώπιον του Θεού και όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως.»a Ο αναγνώστης μπορεί άλλη μια φορά να κρίνη ποιος έχει δίκαιο όσον αφορά αυτή τη διδασκαλία του κλήρου για τον πύρινο άδη.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΩΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΔΕΙΣ

19, 20. (α) Ποια αίρεσις κατηγόρησε ότι η Μετάφρασις Νέου Κόσμου είναι «φαντασιώδης», και πώς; (β) Πώς απήντησαν οι κεχρισμένοι μάρτυρες;

¹⁹ Ο όμοιος με τον Σωφάρ κλήρος εξακολουθεί ν’ ακούη από τους ομοίους με τον Ιώβ μάρτυρας αυτό που ονομάζει «ονειδιστικήν επίπληξιν.» (Ιώβ 20:3) Εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι οι Μάρτυρες είναι στον κόσμο οι υπ’ αριθ. 1 Κακοί Άνθρωποι της Θρησκείας. (Ιώβ 20:5) Μ’ αυτή τη διανοητική κατάστασι το περιοδικό Δη Μπάπτιστ Ρέκορντ σ’ ένα από τα κύρια άρθρα του εχαρακτήρισε την Μετάφρασι Νέου Κόσμου ως φαντασιώδη με τον εξής τρόπο:

«Ένα ακόμη δείγμα της φαντασιώδους μεταφράσεως των . . . ο ‘σταυρός’ . . . παραλείπεται υπέρ του ‘πασσάλου’. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα κύρος για τη μετάφρασι του σταυρού ως πασσάλου.»b

²⁰ Η Σκοπιά της 15ης Νοεμβρίου 1950 (στην Αγγλική), εδημοσίευσε μια πεντασέλιδη απάντησι, όπου οι κεχρισμένοι μάρτυρες αντέταξαν μια αποδεικτική υπεράσπισι της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου για κάθε σημείο στο οποίο επετέθη το περιοδικό Δη Μπάπτιστ Ρέκορντ. Ιδού, εν μέρει, η απάντησίς των στην ανωτέρω κατηγορία:

«Η επικεφαλίς σας λέγει, ‘Ο σταυρός δεν είναι πάσσαλος’ και η τετάρτη παράγραφός σας λέγει ότι είναι φαντασιώδες να χρησιμοποιήται ‘πάσσαλος’ αντί ‘σταυρού’, . . . Αν δεν ήσθε τόσο παράλογοι ώστε να μιλήσετε εσφαλμένα προτού ερευνήσετε, αλλά είχατε προμηθευθή ένα αντίτυπο της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου και είχατε διαβάσει τι λέγουν οι σελίδες 768-771 του Παραρτήματος για το εδάφιο Ματθαίος 10:38 και για το ‘ξύλον μαρτυρίου’, θα ήσθε πιο συγκρατημένοι στο άρθρο σας. Θα είχατε μάθει ότι το όργανον βασανισμού που οι Έλληνες ωνόμαζαν σταυρός και οι Λατίνοι κρουξ, ήταν αρχικώς μόνον πάσσαλος χωρίς οριζοντία δοκό σε οποιοδήποτε σημείο. . . . Προφανώς, στην ανάγνωσί σας της Γραφής, δεν εδώσατε την απαιτουμένη σημασία στο γεγονός ότι ο απόστολος Πέτρος ομιλεί γι’ αυτό ως ένα ‘ξύλον’ (Πράξ. 5:30· 10:39· 1 Πέτρ. 2:24), και ο απόστολος Παύλος ομιλεί επίσης γι’ αυτό ως ένα ‘ξύλον’, εις Πράξεις 13:29 και Γαλάτας 3:13. Είναι εύκολο να υποστηρίζετε ότι δεν ήταν ένα απλό ξύλο εκείνο, επάνω στο οποίο πέθανε ο Ιησούς, αλλά το άρθρο σας δεν μπόρεσε να παρουσιάση ούτε ίχνος αποδείξεως ή επιχειρήματος ότι η Μετάφρασις Νέου Κόσμου είναι φαντασιώδης, ανακριβής και αντιγραφική σ’ αυτό το σημείο.»c

Το περιοδικό Δη Μπάπτιστ Ρέκορντ εκλήθη να δημοσιεύση στις στήλες του την απάντησι της Σκοπιάς στο κύριο άρθρο της, για να επανορθώση την χονδροειδή κακοπαράστασι της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου κι έτσι ν’ αφαιρεθή το εμπόδιο στην υπόθεσι της αληθείας της Γραφής. Ποια ήταν η απάντησις; Περισσοτέρα εχθρότης του κλήρου στους ομοίους με τον Ιώβ μάρτυρας ως ονειδισμός εναντίον του Ιεχωβά.

ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΦΑΛΜΑΤΑ

21-23. (α) Πώς ο κλήρος προσπάθησε να κάνη εφαρμογή του εδαφίου Ιώβ 22:5 σήμερα; (β) Ποια ήταν η απάντησις των μαρτύρων;

²¹ Οι «κατά παράδοσιν» θρησκείες συνεχίζουν να βρίσκωνται σε σύγχυσι από τις συντριπτικές απαντήσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά, όταν ο κλήρος τούς κατηγορή με εξωφρενικό τρόπο για κάθε είδος κακίας και σφάλματα. Όπως ο Ελιφάς της παλαιάς εποχής, στον τελευταίο γύρο της αντιλογίας στην πραγματικότητα λέγουν: «Η κακία σου δεν είναι μεγάλη; και τα σφάλματα σου άπειρα;» (Ιώβ 22:5, ΜΝΚ) Παράδειγμα αυτού του είδους αδικαιολογήτου επιθέσεως είναι ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Αυγούστου 1955, του περιοδικού «Νάσιοναλ Κάθολικ Μάνθλυ φορ δη Φάμιλυ» που αποκαλείται «Ο Αγγελιαφόρος του Σπιτιού», με τον τίτλο «Αυτοκαλούνται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.» Ο συγγραφεύς ευρέθη εκτεθειμένος με το να δημοσιεύση τριάντα πέντε ψεύδη, ανακρίβειες και εσφαλμένες διαπιστώσεις στη βασική του προσπάθεια ν’ αποδείξη τους Μάρτυρας ως κακούς.

²² Το περιοδικό Ξύπνα! της 8ης Απριλίου 1956 (σελίδες 17, 18, στην Αγγλική) δημοσιεύει την πλήρη απάντησι των Μαρτύρων κάτω από την επικεφαλίδα «Η Υποκρισία των Ψευδολόγων.» (1 Τιμ. 4:1-3) Μερικά αποσπάσματα από την απάντησι θ’ αποκαλύψουν το αβάσιμον αυτής της επιθέσεως του κλήρου.

«Το άρθρον ισχυρίζεται περαιτέρω ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι ‘ο Χριστός υπερίπταται στον αέρα’, και ότι ανέμεναν να εμφανισθή ο Χριστός με ορατό τρόπο το 1874, και κατόπιν το 1914, και όταν δεν συνέβη τίποτε το 1874, και απεγοητεύθησαν το 1914 ‘ενεφανίσθησαν με το θαυμάσιο ότι ο Χριστός ήλθε πράγματι το 1914 αλλά αοράτως’. Το βέβαιον είναι ότι από αυτή την αρχή οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατενόησαν ότι η δευτέρα παρουσία του Χριστού επρόκειτο να είναι αόρατη. . . . Κατόπιν δίδεται στον αναγνώστη η βεβαίωσις ότι ‘η Φυλακή φαίνεται να είναι το κατάλληλο περιβάλλον για τους μάρτυρας. Ο ‘Δικαστής’ των Ρόδερφορδ ήταν στη φυλακή όταν ο ιδρυτής τους ‘Πάστωρ’ Κάρολος Ταίηζ Ρώσσελ πέθανε το 1916’, και ότι είχε σταλή εκεί για στασιασμό και παρεμπόδισι της επιστρατεύσεως. Εν τούτοις, ο καθένας γνωρίζει ότι το 1916 οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν κανένα νόμο περί στασιασμού ή επιστρατεύσεως. Η πραγματικότης είναι ότι ο Δικαστής Ρόδερφορδ κατεδικάσθη μόλις το 1918, ενάμισυ έτος και πλέον μετά τον θάνατο του Πάστορος Ρώσσελ, και ότι αυτή η καταδίκη ανετράπη αργότερα στο δικαστήριο και ανεγνωρίσθη ως άδικος.»

²³ Με αυτές τις αποδείξεις ενός πνεύματος ψεύδους από τους ποιμένας του «Χριστιανικού κόσμου», ποιος ακριβώς καταδικάζεται για κακία και σφάλματα; Είναι, λοιπόν, περίεργο ότι το κύμα του εγκλήματος του «Χριστιανικού κόσμου» ανέρχεται στα ύψη μαζί με την αύξησι των εκκλησιαζομένων στον «Χριστιανικό κόσμο»;

ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΑΙ ΠΑΡΑΚΙΝΟΥΝ ΣΕ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΙ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

24, 25. (α) Ποια απόδειξις παραλλήλων υπάρχει σήμερα για συμμόρφωσι και για την προσφυγή στο γραμμένο στα άστρα; (β) Δώστε μερικά σημεία της απαντήσεως που έδωσαν οι δούλοι του Ιεχωβά.

²⁴ Όπως ο αρχαίος Βιλδάδ, οι σύγχρονοι θρησκευτικοί ηγέται λογικεύονται ανθρωπίνως ότι η αγιότης του Θεού είναι πέραν μιμήσεως και πραγματοποιήσεως από τον άνθρωπο. (Ιώβ 25:4) Ισχυρίζονται ότι οι όμοιοι με τον Ιώβ κεχρισμένοι θα έπρεπε να παραιτηθούν της σταθερής των πορείας διαχωρισμού και ακεραιότητος σε αγιότητα στον Ιεχωβά. (2 Κορ. 6:17· 7:1· 1 Πέτρ. 1:15, 16) Επί πλέον, ο Βιλδάδ των αρχαίων χρόνων προδίδει τις Βαβυλωνιακές του κλίσεις με το να παρατηρή τις ανθρώπινες ενέργειες σε συσχετισμό με την κίνησι των άστρων. (Ιώβ 25:5) Σήμερα, επίσης, οι αποστάται φαίνεται να προτιμούν να παρατηρούν τ’ άστρα κατά τη Βαβυλωνιακή αστρολογία αντί της ασφαλούς συμβουλής της Βίβλου στα επιχειρήματα των εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Σημειώστε τη δική τους άποψι των πραγμάτων:

«Είδα ένα κληρικό να σπρώχνη ένα Μάρτυρα της Σκοπιάς και να αναφωνή ‘Καταραμένε . . .’ Τους περιωρίσαμε σε φυλακές λόγω των απόψεών των για τη στρατιωτική υπηρεσία και λόγω της πείσμονος αρνήσεώς των να υπαχθούν στη στρατολογία. . . . Τους επεπλήξαμε δημοσίως για τη στάσι τους απέναντι της Αμερικανικής σημαίας και του Αμερικανικού τρόπου ζωής. Τους εδώσαμε μαθήματα για την εναντίωσί τους στο ζήτημα της μεταγγίσεως αίματος. . . . Εκάμαμε κηρύγματα εναντίον τους και προειδοποιήσαμε τον λαό μας γι’ αυτούς. . . . Δεν έχω ιδεί το ωροσκόπιο γι’ αυτό, αλλά εφόσον οι καταπληκτικοί Μάρτυρες βρίσκονται εδώ για να παραμείνουν, μπορώ μόνο να ελπίζω ότι είναι γραμμένο στα άστρα ότι και αυτοί επίσης θα τροποποιήσουν την απίστευτη στάσι των εναντίον του χαιρετισμού της Αμερικανικής σημαίας, της συνεργασίας με την κυβέρνησι και τον σεβασμό των άλλων εκκλησιών . . .»d (Τα πλάγια γράμματα ιδικά μας.)

²⁵ Σ’ αυτή την Βαβυλωνιακή επίκλησι προς τα άστρα για συμμόρφωσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά εδημοσίευσαν την απάντησί τους στο περιοδικό Η Σκοπιά του 1958, σελίδες 224, 225. Εν μέρει έλεγε τα εξής:

«Η σύγχρονη ιστορία σταθερότητος στην αλήθεια του Θεού παρά την εναντίωσι και τον διωγμό στα έτη που μόλις πέρασαν, δεν δίδει ασφαλώς καμμιά ένδειξι ότι το μέλλον θα δη μια εγκατάλειψι των απαιτήσεων του Ιεχωβά από τον λαό του. Όσον αφορά την μέλλουσα πορεία ενεργείας των μαρτύρων του Ιεχωβά, αυτή δεν είναι γραμμένη ‘στα άστρα’· δεν μπορεί να την ιδή κανείς ανερευνώντας την έναστρη δημιουργία του Ιεχωβά. Πράγματι, η προσπάθεια προρρήσεως γεγονότων μέσω των άστρων ή η εμπιστοσύνη ενός ατόμου στην αξιούμενη «επιρροή» των άστρων είναι αντίθετη προς τον Λόγον του Ιεχωβά. Όχι στα άστρα των ορατών ουρανών, αλλά στον Θεό του ουρανού των ουρανών αποβλέπομε για το μέλλον μας»​—Βλέπε Ησαΐαν 47:1, 13.

ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΑΙ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ ΤΗ ΧΡΗΣΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ

26, 27. (α) Ποιο πρότυπο συνεχίζουν ν’ ακολουθούν οι αποσπάται όσον αφορά τη χρήσι του θείου ονόματος; (β) Πώς οι κεχρισμένοι ήσαν άγρυπνοι να υπερασπίσουν το όνομα του Ιεχωβά σε μια πρόσφατη πείρα;

²⁶ Όπως έχει ήδη εκτεθή, οι θρησκευτικοί ηγέται επηρεασμένοι από Βαβυλωνιακούς τρόπους απέφυγαν σε όλους τους αιώνες ν’ αναφέρωνται στον αληθινό Θεό με το θερμό, προσωπικό όνομά του, που χρησιμοποιείται κοινώς σήμερα ως Ιεχωβά. Το ίδιο συνέβαινε με τους τρεις ψευδείς παρηγορητάς του Ιώβ, το ίδιο συνέβαινε και από τους αιρετικούς Ιουδαίους την εποχή του Ιησού, συμβαίνει δε σε μεγάλο βαθμό από την τάξι του «ανθρώπου της ανομίας», τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου», σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες. Αποστάται ηγέται επίεσαν με Βαβυλωνιακό τρόπο μεταφραστάς της Βίβλου ν’ αφαιρέσουν το θείον όνομα. Παρατηρήστε την κατωτέρω ανέντιμη επίθεσι κατά των μαρτύρων του Ιεχωβά που έγινε από τον καθηγητή μιας Πρεσβυτεριανής θεολογικής σχολής, ο οποίος τους κατηγορεί ότι είναι ασυνεπείς επειδή έχουν αποκαταστήσει το θείον όνομα στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Τους κατηγόρησε ότι διακρατούν την «Αρειανή θεολογία» (αντιτριαδική) κι έτσι εχρωμάτισαν τη μετάφρασί τους μ’ ένα αντιτριαδικό τρόπο όταν αποκατέστησαν το όνομα Ιεχωβά σε μερικά εδάφια, όπου η Ελληνική λέξις «κύριος» ενεφανίζετο δίχως το οριστικό άρθρο και σε άλλα μέρη όχι.

²⁷ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά εδημοσίευσαν μια τρισέλιδη απάντησι σ’ αυτή την εχθρότητα.

«Λόγω των ανωτέρω απορούμε γιατί το μέλος της συγκλήτου της Θεολογικής Σχολής του Πρίνστον παρέθεσε μόνο μερικώς από τη σελίδα 9 του ανωτέρω αναφερομένου Προλόγου, αλλά δεν σας παρέθεσε όλη την ανωτέρω πληροφορία του Προλόγου όσον αφορά τον λόγο για τον οποίο οι μεταφρασταί έκριναν ότι ήταν κατάλληλο να τεθή και πάλι το θείον όνομα στις Χριστιανικές Γραφές. . . . Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου είναι συνεπής, και δεν παραβιάζει τον γενικό κανόνα ενεργείας, που εκτίθεται στον Πρόλογό της, όταν αποδίδη την έκφρασι εις 1 Κορινθίους 12:3, καθώς και εις Φιλιππησίους 2:11, ‘Ιησούς είναι Κύριος’ και όχι ‘Ιησούς είναι Ιεχωβά’. Συνεπώς οι μεταφρασταί δεν μπορούν να κατηγορηθούν ότι ενήργησαν έτσι επηρεασμένοι από την αντιτριαδική θεολογία του Αρείου. . . . Είναι πολύ εύκολο για ένα τριαδιστή θεολόγο του “Χριστιανικού κόσμου” να επικρίνη μια μετάφρασι της Γραφής, η οποία δεν συμφωνεί με την τριαδική διδασκαλία. Όταν, όμως, το κάνη αυτό, αποκρύπτοντας τη βάσι επί της οποίας η επικρινομένη μετάφρασις στηρίζει την συνεπή απόδοσί της, είναι άρα γε έντιμος και εμβριθής;»e

Άλλη μια φορά η Βαβυλωνιακή συνήθεια ν’ απορρίπτεται η Κυρίαρχος Θεότης του Ιεχωβά εξετέθη από τους ομοίους με τον Ιώβ άγρυπνους κεχρισμένους.​—Ιώβ 6:10.

ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ

28. Τι παραδέχεται ένας Αγγλικανός επίσκοπος όσον αφορά το όνομα του Θεού;

²⁸ Ένας Αγγλικανός επίσκοπος παραδέχεται ότι η Βαβυλωνιακή τακτική του κλήρου, που αποφεύγει το προσωπικό όνομα της Θεότητος και το αφαιρεί από τις μεταφράσεις της Γραφής, υπήρξε εσφαλμένη. Γράφει:

«Αν η Θεότης δεν είχε κύριον όνομα, κανένα όνομα πιο ενδεικτικό προσωπικού χαρακτήρος από το γενικό όνομα Θεός, δεν θα είχαμε κανένα λόγο να φανταζώμεθα ότι αυτή η Θεότης μάς αγαπά και απαιτεί εις αντάλλαγμα τη δική μας αγάπη. Αν μας ελέγετο ότι οφείλομε ν’ αγαπούμε τον Θεό, δεν θα μπορούσαμε να κάνωμε τίποτε άλλο από το να ισχυριζώμεθα ότι τον αγαπούμε. . . . Στον Ισραήλ ο Θεός έκαμε γνωστόν τον εαυτό του ως ένα πρόσωπο, με το κύριον όνομά του Γιαχβέ. (Έξοδ. 3:15) Το όνομα Γιαχβέ συναντάται στους Ψαλμούς και μόνο 665 περίπου φορές. . . . Έχει ήδη παρατηρηθή ότι στη Μετάφρασι του Βασιλέως Ιακώβου του 1611 και στην (Αγγλική) Αναθεωρημένη Μετάφρασι του 1885 η λέξις Ιεχωβά συναντάται μόνο τέσσερες φορές, περιπτώσεις στις οποίες, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, ήταν δύσκολο να παραλειφθή το Όνομα. Αλλά στην Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασι του 1952 η λέξις Ιεχωβά δεν εμφανίζεται καθόλου. . . . Δεν είχα ποτέ την ευχαρίστησι να συναντήσω ένα μέλος της ενθουσιώδους αιρέσεως που λέγονται Μάρτυρες του Ιεχωβά. . . . Φαίνεται ότι έχουν ζήλο για τον Θεό, αλλ’ όχι κατ’ επίγνωσιν. Και μπορώ ν’ ανακαλύψω κάποια αιτία για το μίσος των προς την Αναθεωρημένη Στερεότυπο Μετάφρασι και τους συγγραφείς της.»f (Τα πλάγια γράμματα ιδικά του)

Παρατηρήστε ότι αυτός ο επίσκοπος, αν και με ήπιο τρόπο, εν τούτοις επικρίνει τους μάρτυρας του Ιεχωβά ότι έχουν ‘ζήλον αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν’, μολονότι είχαν δίκαιο στο ζήτημα της αποκαταστάσεως παντού του θείου ονόματος.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΚΕΧΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ

29, 30. (α) Αντιπαραβάλετε ό,τι απεκαλύφθη στις παράλληλες εκθέσεις που μόλις εξητάσθησαν. (β) Ποιες συμπάθειες και τάσεις επέδειξε ο κλήρος; (γ) Πώς ο Ιεχωβά υπεστήριξε τους μάρτυρας του;

²⁹ Οι ανταλλαγές, που μόλις εξετέθησαν, παρουσίασαν τα χτυπητά παράλληλα μεταξύ του αρχαίου δράματος του Ιώβ και του δράματος, που στην παγκόσμιο σκηνή σήμερα περιστρέφεται γύρω από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. (1 Κορ. 4:9) Σε κάθε περίπτωσι οι Βαβυλωνοποιημένοι εκπρόσωποι του Σατανά κατέφυγαν σε ψεύδη, σε τμήματα αληθείας, απόκρυψι γεγονότων, συκοφαντίες, αισθηματολογία, αστρολογία και παρουσίασαν επιχειρήματα με πλήρη άγνοια της Γραφής. Από το άλλο μέρος, οι όμοιοι με τον Ιώβ μάρτυρες απήντησαν με την αλήθεια, συγκρατημένα, με Χριστιανική αγάπη, παραθέτοντας από τη Γραφή, εμμένοντας σε γεγονότα και με λογίκευσι από μια θέσι πλήρους και ακριβούς γνώσεως των Γραφών, προασπίζοντας πάντοτε την αλήθεια της Γραφής και την Κυρίαρχο Θεότητα του Ιεχωβά. Τώρα μπορεί να εκτιμηθή γιατί πολλοί κληρικοί από συμπάθεια ισχυρίζονται ότι αντιλαμβάνονται και παραθέτουν από τα επιχειρήματα των αντιπάλων του Ιώβ μάλλον παρά τα επιχειρήματα που παρουσιάζει ο ίδιος ο Ιώβ. Μια αυθεντία λέγει: «Τα λόγια των φίλων του [του Ιώβ] . . . γίνονται περισσότερο δεκτά από πολλές από τις απερίσκεπτες εκφράσεις του Ιώβ.»g

³⁰ Έχει τώρα αποδειχθή σαφώς ότι εκείνοι που έχουν Βαβυλωνιακό τρόπο σκέψεως μπορούν να εννοήσουν μόνο το σίββωλεθ της αποστασίας και, επομένως, αυτοί οι αιρετικοί δεν μπορούν ποτέ να εκτιμήσουν τους σχίββωλεθ λόγους της αληθινής λατρείας του Ιεχωβά, τους οποίους προήσπισαν την αρχαία εποχή ο Ιώβ, κατόπιν ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί του και τώρα οι σύγχρονοι μάρτυρες του Ιεχωβά. Μολονότι ο αληθής Θεός Ιεχωβά έχει ονειδισθή επί αιώνες από τον Σατανά και τους Βαβυλωνοποιημένους εκπροσώπους του, εν τούτοις έχει κάμει τη διεκδίκησί του μέσω των αληθινών δούλων του στη γη. Ο ίδιος ο Ιεχωβά έδειξε ποια παράταξις απεδείχθη ότι έχει δίκαιον. Στους συγχρόνους αιρετικούς αποστάτας ο Ιεχωβά λέγει: «Ο θυμός μου εξήφθη κατά σου, . . . διότι δεν ελαλήσατε περί εμού το ορθόν, ως ο δούλος μου Ιώβ.» (Ιώβ 42:7) Ευτυχείς είναι οι κεχρισμένοι του Ιεχωβά σήμερα, διότι στην ομοία με του Ιώβ αποκατάστασί τους από το 1919 εξακολουθούν να υπομένουν τη Βαβυλωνιακή εχθρότητα, που κατευθύνεται εναντίον τους καθώς υποστηρίζουν πιστά την Κυρίαρχο θεότητα του Ιεχωβά ως του Μεγάλου Βασιλέως της Αιωνιότητας. «Εις δε τον βασιλέα των αιώνων, τον άφθαρτον, τον αόρατον, τον μόνον σοφόν Θεόν, είη τιμή και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.»​—1 Τιμ. 1:17.

[Υποσημειώσεις]