Ζωογονηθήτε με το Πνεύμα του Ιεχωβά

«Ο Θεός είναι ο περιζωννύων με δύναμιν.» «Ο Ιεχωβά είναι η δύναμίς μου.»​—Ψαλμ. 18:32· 28:7

 1. Τι πρέπει να ενδιαφέρωνται να μάθουν οι σκεπτόμενοι άνθρωποι όλου του ανθρωπίνου γένους, και γιατί;

ΕΠΙ αιώνες οι άνθρωποι αγωνίσθηκαν και πέθαναν σε μια προσπάθεια να φέρουν διαρκή ειρήνη και ευτυχία ανάμεσα σ’ αυτόν τον πολεμόπληκτο κόσμο. Και όμως ούτε μία οργάνωσις δεν μπόρεσε να επιτελέση αυτόν τον ποθούμενο σκοπό, με μια μόνο εξαίρεσι. Η εξαίρεσις αυτή είναι ο όμιλος που είναι γνωστός ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Ενότης σκέψεως και ενότης ενεργείας υπήρξαν επίσης πολύ επιθυμητά πράγματα, αλλά δεν τα επέτυχε καμμιά κοινωνία ανθρώπων εκτός των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ζώντας ευτυχισμένα και εργαζόμενοι μαζί με ειρήνη και ενότητα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατέδειξαν μια γνησία αγάπη ο ένας για τον άλλον άσχετα με την ατομική τους φυλετική, εθνική, κοινωνική ή θρησκευτική καταγωγή. Και αυτό, επίσης, είναι κάτι που υπήρξε επιθυμητό επί πολύν καρό, αλλά που ποτέ δεν το κατώρθωσε οποιοσδήποτε άλλος όμιλος. Ασφαλώς, λοιπόν, το να γνωσθή πώς και με ποια δύναμι ή ισχύ ο ένας αυτός όμιλος επέτυχε αυτές τις πάρα πολύ επιθυμητές συνθήκες, πρέπει ν’ αποτελή ζήτημα υψίστου ενδιαφέροντος για τους σκεπτομένους ανθρώπους ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους.

 2. Παρατηρώντας τους μάρτυρας του Ιεχωβά, τι παραβλέπουν οι κοσμικοί ηγέται;

² Πολύ συχνά οι θρησκευτικοί ηγέται και άλλοι, ενώ παρατηρούν αυτές τις επιτεύξεις καθώς και την πολύ γοργή αύξησι των μαρτύρων του Ιεχωβά, αστοχούν ν’ αναγνωρίσουν με ποια δύναμι καταρθώνεται αυτό. Παραδείγματος χάριν, ένας κηρικός, ο Ιωάννης Α. Ο Μπράιεν, του Πανεπιστημίου της Νοτρ Νταμ, εδήλωσε: «Οι μάρτυρες κατώρθωσαν μια καταπληκτική αύξησι 2.300 τοις εκατό σε 25 χρόνια, σε συμπαραβολή μ’ ένα μέσον όρο αυξήσεως, 74 τοις εκατό για 254 άλλες εκκλησίες. . . . Αν εμείς οι Καθολικοί είχαμε τόσο μεγάλη αναλογία, θα είχαμε κερδίσει για τον Χριστό όχι μόνο τις εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων της Αμερικής που είναι χωρίς εκκλησία, αλλά και εκείνους ολοκλήρου του κόσμου.»​—Εξτένσιον, Ιανουάριος 1959· Άουρ Σάντυ Βίζιτορ, 16 Δεκεμβρίου 1956.

 3. Σε τι αποδίδουν οι άνθρωποι του Θεού τις μεγάλες επιτυχίες των;

³ Με κάθε ταπεινοσύνη διανοίας και καρδιάς οι μάρτυρες του Ιεχωβά (ερωτήστε οποιονδήποτε απ’ αυτούς) γρήγορα ομολογούν ότι με τη δική τους ικανότητα του σκέπτεσθαι και με τη δική τους δύναμι δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν αποκτήσει αυτή την αξιοσύστατη υπόληψι. Μόνο αποβλέποντας στον Ιεχωβά τον Παντοκράτορα για την αναγκαία δύναμι, και λαμβάνοντάς την από αυτή την αληθινή Πηγή κάθε δυναμικής ενεργείας και σθεναρής ισχύος, έγιναν ικανοί να κάμουν εκείνο που η παραπάνω αναφερόμενη αυθεντία είπε ότι «είναι άνευ ομοίου στη σύγχρονη ιστορία». Αλλά πώς αυτοί οι ταπεινοί Μάρτυρες λαμβάνουν τέτοια θεία βοήθεια, δύναμι και ζωτικότητα;

4, 5. (α) Γιατί είναι σπουδαίο να έχη κανείς καλή καρδιά; (β) Πώς η μελέτη Γραφής σχετίζεται με τη λήψι δυνάμεως από τον Ιεχωβά;

⁴ Πρέπει πρώτα ν’ ανταποκριθή κανείς σε ωρισμένους όρους για να λάβη τη δύναμι του Ιεχωβά· αυτή δεν έρχεται αυτόματα. Εν πρώτοις, πρέπει να έχωμε καλή καρδιά. Κανείς δεν μπορεί να έχη το πνεύμα του Θεού αν τα ελατήρια της καρδιάς του είναι ιδιοτελή, αν ζητή να εκμεταλλευθή αυτό το πνεύμα για εμπορικό κέρδος, ή αν επιθυμή αυτό το πνεύμα για τη δημοτικότητα που μπορεί προσωπικώς να του φέρη. (Πράξ. 8:17-22) Αν ένας είναι υπερήφανος ή ευχαριστήται σε πράξεις πονηρίας, δεν μπορεί να περιμένη ότι θα λάβη πνεύμα από την αγιωτάτη αυτή Πηγή. Πρέπει να είναι κανείς ταπεινός και ευδίδακτος.

⁵ Τώρα, με τέτοια καλή κατάστασι καρδιάς, έχει κανείς το κατάλληλο έδαφος για να φυτευθή σ’ αυτό ακριβώς γνώσις του θελήματος και του σκοπού του Ιεχωβά όπως αποκαλύπτονται στον λόγον του, την Αγία Γραφή. (Λουκ. 8:5-8, 15) Ο Μωυσής και ο Ιησούς διεκήρυξαν και οι δύο ότι ο άρτος μόνο δεν είναι επαρκής για ζωή για να έχη κανείς ζωτικότητα και δύναμι από τον Θεό, πρέπει να τρέφη την καρδιά και τη διάνοια με τον λόγον Του. Για να ισχύη και να ανδρίζεται ο Ιησούς του Ναυή, ο Ιεχωβά τού είπε: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα.» «Ο λόγος του Θεού», προσθέτει ο απόστολος Παύλος, «είναι ζων, και ενεργός.» (Δευτ. 8:3· Ματθ. 4:4· Ιησ. Ναυή 1:7, 8· Εβρ. 4:12) Αυτός ο λόγος του Θεού που διατηρεί τη ζωή κάνει τον πιστόν ισχυρό σε πίστι, ελπίδα και αγάπη, «μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη». Έτσι εξηρτισμένος κανείς μπορεί να κάμη κραταιά έργα και να υπομείνη τις τραγωδίες της ζωής. «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.» «Πάντα ανέχεται» και «πάντα υπομένει».​—1 Κορ. 13:7, 8, 13.

6, 7. Ποια παραδείγματα αποδεικνύουν ότι η συνταύτισις με την οργάνωσι του Ιεχωβά είναι ουσιώδης για τη λήψι του πνεύματός του;

⁶ Από τη μελέτη του λόγου Θεού εκτιμά κανείς ότι ο Ιεχωβά δεν διανέμει τη δυναμική του ενέργεια μέσω απλώς μιας οργανώσεως που εκλέγει να ονομασθή θρησκευτική. Ούτε ο Θεός πολιτεύεται με άτομα ανεξάρτητα από τη συζυγική του οργάνωσι, η «μητέρα» όλων εκείνων που είναι αφιερωμένοι στον Θεό. (Γαλ. 4:26) Πάντοτε είχε τον αγωγό Του επικοινωνίας επάνω στη γη, μέσω του οποίου ενεργεί το πνεύμα του. Θυμάστε πώς η Μαριάμ και ο Ααρών απεπειράθησαν ν’ αντιπαρέλθουν αυτόν τον αγωγό και, ως αποτέλεσμα, σχεδόν έχασαν τη ζωή τους; Ο Ιησούς, μόνο αφού εβαπτίσθη από τον εκπρόσωπον του Ιεχωβά έλαβε άγιο πνεύμα και δύναμι που τον κατέστησαν ικανό να εκτελέση τα ισχυρά έργα του. (Αριθμ. 12:1-16· Ματθ. 3:16· Πράξ. 10:38) Μέσω του αγίου αυτού πνεύματος ο Ιησούς εβοήθησε εκείνους που ήσαν συνδεδεμένοι μαζί του, ώστε μπόρεσαν να κατανοήσουν την αλήθεια, και έτσι μπόρεσαν επίσης να λάβουν δύναμι για να θεραπεύουν ασθενείς, να καθαρίζουν λεπρούς, να εγείρουν νεκρούς, να εκβάλλουν δαιμόνια. Έτσι τονίζεται η σπουδαιότης της συνταυτίσεως με την οργάνωσι του Ιεχωβά.​—Ματθ. 10:8· Λουκ. 24:45· 1 Κορ. 2:10.

⁷ Όπως στο παρελθόν, έτσι και σήμερα ο Ιεχωβά έχει την ορατή του οργάνωσι επάνω στη γη και μέσω αυτής εκτυλίσσεται κατανόησις του θελήματός του. Αυτή η οργάνωσις χρειάζεται επίσης για την ολοκλήρωσι των προσπαθειών όλων των Χριστιανών, στα πολλά έθνη, ώστε να μη γίνωνται διπλές προσπάθειες ή έλλειψις ενότητος ενεργείας. Γι’ αυτούς τους προσθέτους λόγους, λοιπόν, η συνταύτισις με αυτή την οργάνωσι είναι ουσιώδης αν ελπίζη κανείς να λάβη το πνεύμα του Ιεχωβά.

 8. Τι δείχνει το Γαλάτας 3:2 ότι είναι επίσης αναγκαίο για να λάβη κανείς το άγιο πνεύμα από τον Θεό;

⁸ Αλλά αυτό είν’ όλο; Είναι η λήψις γνώσεως και η συνταύτισις με την ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά πράγματα επαρκή για η λήψι αγίου πνεύματος από τον Θεό; Όχι, περισσότερα απαιτούνται. «Τούτο μόνον θέλω να μάθω από σας, Εξ έργων νόμου ελάβετε το πνεύμα, ή εξ ακοής της πίστεως;» (Γαλ. 3:2) Πρέπει, λοιπόν, να υπάρχη «ακοή πίστεως», η οποία σημαίνει προθυμία να ενεργήση κανείς σύμφωνα με ό,τι ακούει. Όχι με νεκρά έργα της παλαιάς διαθήκης του νόμου, αλλά με ενεργητική δραστηριότητα υποκινούμενη από Χριστιανική πίστι, δείχνομε στον Ιεχωβά ότι είμεθα άξιοι να έχωμε το πνεύμα του. Επομένως, όπως έγινε και στην περίπτωσι του Ιησού, πρέπει ν’ αφιερώσωμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά και να βαπτισθούμε για να λάβωμε το πνεύμα του.

 9. Είναι κατάλληλο να παρακαλούμε τον Ιεχωβά να μας ζωογονήση με το πνεύμα του;

⁹ Τον ίδιο καρό που κάνει κανείς τα παραπάνω βήματα πρέπει να ζητή ένθερμα το πνεύμα του Ιεχωβά. Μην παραμένετε σιωπηλοί· κάνετε γνωστή την αίτησί σας. Από αυτή την άποψι ο πιστός είναι πολύ καλότυχος, διότι μέσω της προσευχής μπορεί να επικοινωνήση άμεσα με τον Δημιουργό του, την αληθινή πηγή κάθε δυνάμεως. Ο Ιησούς είπε: «Διότι πας ο αιτών λαμβάνει· και ο ζητών ευρίσκει· και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή . . . εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσο μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;» Μη διστάζετέ, λοιπόν, να παρακαλέσετε τον ουράνιο Πατέρα για επαρκή δύναμι και ισχύ να πράξετε το θέλημά του, διότι μπορεί «υπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν.» Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος, ζητώντας θεία δύναμι για την πρώτη εκκλησία, το έκαμε αυτό μέσω προσευχής. «Κάμπτω τα γόνατά μου προς τον Πατέρα», έγραφε, «δια να δώση εις εσάς κατά τον πλούτον της δόξης αυτού να κραταιωθήτε εν δυνάμει δια του πνεύματος αυτού εις τον εσωτερικόν άνθρωπον.»​—Λουκ. 11:10-13· Εφεσ. 3:20, 14, 16.

10. Εκχύνει μήπως ο Ιεχωβά το πνεύμα του με αφθονία και στα «άλλα πρόβατα» και στο «υπόλοιπο»;

¹⁰ Αφού οι περισσότεροι από τους αναγνώστας αυτού του περιοδικού είναι από την τάξι των «άλλων προβάτων» που ανέφερε ο Ιησούς (Ιωάν. 10:16), θα ενδιαφέρωνται ιδιαίτερα να γνωρίζουν αν ο Ιεχωβά δίδη δύναμι σ’ εκείνους που ανήκουν στην τάξι των «άλλων προβάτων» όπως δίδει στο κεχρισμένο «υπόλοιπο» του σώματος του Χριστού. Και οι δύο τάξεις, το «υπόλοιπο» και τα «άλλα πρόβατα», αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, δεν είναι έτσι; Δεν έχουν μήπως και οι δύο τάξεις όμοιες ευθύνες; Δεν είναι και οι δύο μέτοχοι στο ίδιο έργο κάτω από τις ίδιες συνθήκες δοκιμασίας; Επομένως και οι δύο τάξεις έχουν την ίδια ανάγκη θείας δυνάμεως μέσω αγίου πνεύματος. Είναι αφάνταστο ότι ο Θεός της δικαιοσύνης θα έθετε σε μειονεκτική θέσι μια τάξι κατακρατώντας τα πνεύμα του ενώ συγχρόνως το δίδει με αφθονία στην άλλη τάξι. Θυμηθήτε, επίσης, πώς οι πιστοί άνδρες των αρχαίων χρόνων, μολονότι δεν ήσαν από την κεχρισμένη τάξι της «εκκλησίας», ωστόσο ήσαν τόσο γεμάτοι από άγιο πνεύμα ώστε μπόρεσαν να γράψουν θεόπνευστες Γραφές. Μπόρεσαν επίσης να καταστρέφουν ειδωλολατρικούς ναούς, να φονεύσουν λέοντας και άρκτους, να θεραπεύσουν λεπρούς, και ακόμη να εγείρουν νεκρούς. Ομοίως σήμερα εκείνοι που ανήκουν στην τάξι των άλλων προβάτων» έχουν το προνόμιο να επιτελούν πολλά ισχυρά κατορθώματα με τη βοήθεια της ενεργού δυνάμεως του Ιεχωβά.

11. Ποιοι παράγοντες, λοιπόν, αποφασίζουν αν ένας είναι κατάλληλος να λάβη το πνεύμα του Ιεχωβά;

¹¹ Ο παράγων, λοιπόν, που αποφασίζει ότι ένας είναι κατάλληλος να λάβη άγιο πνεύμα, είναι όχι ο προορισμός του, αλλά, μάλλον, η πνευματική του ωριμότης και η διανοητική του διάθεσις. Ένα άτομο μπορεί να είναι πιο πρόθυμο να λάβη το πνεύμα και ν’ ακολουθήση την καθοδηγία του παρά ένα άλλο, που μπορεί να σβήνη το πνεύμα με το να μην περιπατή τελείως σύμφωνα με την κατεύθυνσί του. Αν ένα άτομο πηγαίνη αντίθετα στη θεία καθοδηγία, μπορεί να συμβή σ’ αυτό ό,τι συνέβη και στον Βασιλέα Σαούλ, για τον οποίον είναι γραμμένο: «Και το πνεύμα του Ιεχωβά απεσύρθη από του Σαούλ.» Τι τρομερό πράγμα είναι να συμβή αυτό σε κάποιον, να χάση το πνεύμα του Ιεχωβά! Ο Σαούλ, όπως και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, απέθανε θάνατο αυτοκτονίας. Και αυτό μπορεί να συμβή σε έναν, είτε από το κεχρισμένο «υπόλοιπο», είτε από την τάξι των «άλλων προβάτων», αν αυτός δεν είναι προσεκτικός.​—1 Σαμ. 16:14, ΜΝΚ.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

12. Ποιες τρεις απόψεις του ηλεκτρισμού εξεικονίζουν ωραία τη δύναμι του αγίου πνεύματος;

¹² Δεν μπορούμε να δούμε την ενέργεια την ίδια· όμως, όταν τίθεται σε χρήσι, μπορούμε εύκολα να δούμε τα αποτελέσματα που παράγει. Όταν η δυναμική ενέργεια του Ιεχωβά, μολονότι αόρατη, ζωογονή τους ανθρώπους, μπορούμε εύκολα ν’ αναγνωρίσωμε τα αποτελέσματά της. Από αυτή την άποψι το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά παρωμοιώθη με τον ηλεκτρισμό, ο οποίος μπορεί να χρησιμεύση για φωτισμό, ή ως μέσον επικοινωνίας, ή ως μια ισχυρή δύναμις που επιτελεί μεγάλες ποσότητες έργου. Δεν μπορούμε να πούμε αν ένα άτομο είναι γεμάτο από άγιο πνεύμα με τα να το κυττάξωμε απλώς, όπως δεν μπορούμε να κυττάξωμε ηλεκτρικά καλώδια και να πούμε αν έχουν ρεύμα ή όχι. Κυττάζοντας απλώς έναν ηλεκτρικό συσσωρευτή δεν μπορεί κανείς να πη αν είναι φορτισμένος ή όχι.

13. Ποια απόδειξις υπάρχει που μαρτυρεί ότι το πνεύμα του Ιεχωβά είναι ένα ισχυρό μέσο διαφωτίσεως;

¹³ Όπως ο ηλεκτρισμός χρησιμεύει για φωτισμό, έτσι και το πνεύμα του Ιεχωβά μπορεί να δώση διαφώτισι και διευκρίνισι του λόγου του Θεού σ’ αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς. (Ψαλμ. 119:105· Ιωήλ 2:28) Ότι κατανόησις και κατεύθυνσις έρχονται μόνο με το άγιο πνεύμα γίνεται φανερό όταν παρατηρούμε τη σύγχυσι και τη γενική έλλειψι κατανοήσεως και κατευθύνσεως που εκδηλώνεται στις διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις του κόσμου τούτου. Είναι τυφλές ως προς το γεγονός ότι η βασιλεία του Θεού είναι η μόνη ελπίς του ανθρωπίνου γένους. Δεν μπορούν να δουν ότι ο Βασιλεύς αυτής της βασιλείας εγκατεστάθη στο αξίωμα και βασιλεύει τώρα στους ουρανούς. Δεν βλέπουν τη γοργή προσέγγισι της καταστροφής του παρόντος συστήματος πραγμάτων που κυβερνάται από τον Διάβολο. Δεν βλέπουν ότι ο υποσχεμένος κατά γράμμα παράδεισος είναι πάρα πολύ πλησίον. Είναι τελείως τυφλοί σ’ αυτές τις αλήθειες που χαροποιούν την καρδιά, διότι αποκαλύπτονται μόνο με το πνεύμα του Ιεχωβά.​—1 Κορ. 2:9, 10.

14. Στην παγκόσμια και εντατική «στρατεία», στην οποίαν εμπλέκονται Χριστιανοί, ποια λειτουργία εκτελεί το άγιο πνεύμα;

¹⁴ Αν δεν υπήρχαν περίπλοκα συστήματα ηλεκτρικής επικοινωνίας, θα ήταν αδύνατο οι επιτελικοί αξιωματικοί να διευθύνουν στρατηγικώς μεγάλους στρατούς σε παγκόσμια κλίμακα. Το ίδιο και με την «στρατεία», στην οποίαν αναπτύσσονται τώρα Χριστιανοί ολόγυρα στη γη. Αν δεν υπήρχε το Πνεύμα του Ιεχωβά δεν θα υπήρχε η συνεχής ροή οδηγιών, ούτε θα υπήρχε επαρκής δύναμις για τις άγριες «εκ του σύνεγγυς» μάχες με τον εχθρό.​—2 Κορ. 10:4-6· Εφεσ. 6:11, 12.

15. Ποια κατορθώματα δυνάμεως μπόρεσαν να επιτελέσουν ο Νώε, ο Σαμψών και άλλοι όταν εζωογονήθησαν με το πνεύμα του Ιεχωβά;

¹⁵ Πελώριες μηχανές που κινούνται με ηλεκτρισμό, παράγουν ό,τι ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κατορθώση. Με όμοιο τρόπο η δύναμις του Ιεχωβά μπορεί να ζωογονήση ανθρώπους να κάμουν εκείνο που αλλιώς δεν θα μπορούσαν να εκτελέσουν. Υπό την καθοδηγία του πνεύματος του Θεού ο Νώε και οι γυιοί του, μολονότι δεν ήσαν ναυπηγοί στην τέχνη ούτε είχαν εκπαιδευθή σχετικώς, είχαν πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία στην κατασκευή ενός πελωρίου, ασφαλούς από θύελλα καταφυγίου. Αργότερα, όταν ήλθε καιρός να οικοδομηθή μια ιερή σκηνή στην έρημο, διαβάζομε: «Ιδέτε, ο Ιεχωβά εκάλεσεν εξ ονόματος Βεσελεήλ, τον υιόν του Ουρί, υιού του Ωρ, εκ φυλής Ιούδα και ενέπλησεν αυτόν πνεύματος θείου, σοφίας, συνέσεως, και επιστήμης, και πάσης καλλιτεχνίας και δια να επινοή έντεχνα έργα, ώστε να εργάζηται εις χρυσίον, και εις αργύριον, και εις χαλκόν· και να γλύφη λίθους ενθέσεως, και να σκαλίζη ξύλα δι’ εργασίαν, δια παν έντεχνον έργον.» Αυτό ακριβώς το ίδιο πνεύμα του Ιεχωβά κατέστησε ικανόν έναν αλλιώς φυσιολογικό άνθρωπο που ωνομάζετο Σαμψών να εκτελή υπερφυσικά κατορθώματα δυνάμεως.​—Έξοδ. 35:30-33, ΜΝΚ· Κριτ. 13:25· 14:6, 19· 15:14.

16. Ποιο ρόλο έπαιξε το πνεύμα του Ιεχωβά στην αναγραφή της Βιβλικής προφητείας;

¹⁶ Πώς μπόρεσαν οι συγγραφείς της Βίβλου να αναγράψουν προφητεία χωρίς ελάττωμα ανακριβείας; Ο απόστολος Πέτρος απαντά, λέγοντας: «Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.» Χωρίς αυτή την καθοδηγούσα δύναμι από τον Ιεχωβά, θα ήταν εντελώς αδύνατο να προείπη ο Δανιήλ πριν από 2.500 χρόνια γεγονότα του εικοστού αυτού αιώνος, αλλά όταν εκινήθη προς τα εμπρός με θεία δύναμι προβλέψεως ο προφήτης αυτός του Ιεχωβά περιέγραψε τον «ψυχρό πόλεμο» που διεξάγεται τώρα μεταξύ του Ανατολικού και του Δυτικού συγκροτήματος εθνών, με τόσον ρεαλισμό όσος υπάρχει στις επικεφαλίδες των καθημερινών μας εφημερίδων.​—2 Πέτρ. 1:21.

17. Στις ημέρες του Ιησού και των αποστόλων πώς επεδείχθη θαυματουργικά η δυναμική ενέργεια του Ιεχωβά;

¹⁷ Αν ο Ιησούς και οι απόστολοι επρόκειτο ν’ αποδείξουν τη θεία καταγωγή της Χριστιανοσύνης, θα έπρεπε να επιδείξουν υπερφυσικές δυνάμεις, και τούτο το έκαμαν. Όσον αφορά τον Ιησούν το ιστορικό υπόμνημα λέγει: «Και ήλθον προς αυτόν όχλοι πολλοί, έχοντες μεθ’ εαυτών χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κουλλούς, και άλλους πολλούς· και έρριψαν αυτούς εις τους πόδας του Ιησού, και εθεράπευσεν αυτούς· ώστε οι όχλοι εθαύμασαν βλέποντες κωφούς λαλούντας, κουλλούς υγιείς, χωλούς περιπατούντες, και τυφλούς βλέποντας· και εδόξασαν τον Θεόν του Ισραήλ.» (Ματθ. 15:30, 31) Τι θαυμαστή επίδειξις της δυναμικής ενεργείας του Ιεχωβά! Αυτή η ίδια θεία δύναμις εχορηγήθη επίσης στους αποστόλους. «Και προσκαλέσας [ο Ιησούς] τους δώδεκα μαθητάς αυτού, έδωκεν εις αυτούς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε να εκβάλλωσιν αυτά, και να θεραπεύωσι πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν. Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς, και παρήγγειλεν εις αυτούς, λέγων, . . . Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.» Αργότερα, στην Πεντηκοστή, διαβάζομε: «Και επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν.»​—Ματθ. 10:1, 5, 8· Πράξ. 2:4.

18. Ποια είναι μερικά από τα πράγματα που ο λαός του Θεού επετέλεσε μέσω του καθοδηγητικού πνεύματος του Ιεχωβά στους συγχρόνους καιρούς;

¹⁸ Έχοντας επιτελέσει τον σκοπό της σταθερής εγκαθιδρύσεως της Χριστιανοσύνης ως εκ Θεού, η μετάδοσις θαυματουργικών χαρισμάτων του πνεύματος για τη φυσική θεραπεία των ανθρώπων έπαυσε με τον θάνατο των αποστόλων, αλλά το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά ως βοηθός για τον λαό του εξακολούθησε ως την ημέρα αυτή. Εκείνοι που συνεταυτίσθησαν επί πολλά χρόνια με την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά γνωρίζουν καλά τη λειτουργία αυτού του πνεύματος του Θεού, διότι αληθινά υπήρξε η υποκινούσα και ωθούσα δύναμις πίσω από το έργον των. Σε κανένα άνθρωπο ή σώμα ανθρώπων δεν μπορεί να δοθή η τιμή για το ενοποιημένο έργο κηρύγματος των μαρτύρων του Ιεχωβά σε παγκόσμια κλίμακα σε 179 χώρες και επικράτειες. Σε κανένα άνθρωπο δεν μπορεί ν’ αποδοθή η θαυμαστή ροή των Βιβλικών αληθειών. Οι αποφάσεις όσον αφορά τη Θεοκρατική οργάνωσι, η λειτουργία της Βιβλικής Σχολή της Σκοπιάς «Γαλαάδ», η διευθέτησις της Σχολής Διακονίας της βασιλείας, η ίδρυσις και διεύρυνσις τυπογραφικών εργοστασίων σε πολλά μέρη του κόσμου​—όλα αυτά τα πράγματα και πολύ περισσότερα ακόμη, δεν επετελέσθησαν, βέβαια, μόνο με την ικανότητα του σκέπτεσθαι και την πρόβλεψι ανθρωπίνων πλασμάτων. Οι μεγάλες νομικές νίκες, που έγιναν τόσο πολυάριθμες και που υπερήσπισαν και εβεβαίωσαν νομικώς την αληθινή λατρεία στη γη, είναι πραγματικά νίκες του Ιεχωβά. Το πνεύμα Του διηύθυνε όλο αυτό το έργον, περιλαμβανομένης και της μοναδικής στάσεως του λαού του απέναντι των περιχαρακωμένων μεταγγιστών αίματος. Ασφαλώς, χωρίς το καθοδηγητικό πνεύμα του Θεού θα ήταν αδύνατο ν’ αντιμετωπισθή η ορμητική παλίρροια του χλευασμού, του εμπαιγμού και της δυσμενούς «συμβουλής» ειλικρινών συγγενών και εκτιμωμένων επιστημόνων. Όχι, μια τέτοια αδαμάντινη στάσις για την ιερότητα του αίματος δεν οφείλεται σε απλόν ανθρώπινο συλλογισμό και ηγεσία. Κάθε αίνος και τιμή ανήκει στο κοθοδηγητικό πνεύμα του Ιεχωβά.

19. Τι σημαίνει αμαρτία εναντίον του πνεύματος του Θεού, και γιατί αυτή είναι τόσο επικίνδυνη;

¹⁹ Άλλες εκδηλώσεις του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά περιλαμβάνουν την αποκοπή από την επικοινωνία και την εκτέλεσι εγκληματιών, όπως, λόγου χάριν, του Καρέ, του Δαθάν, του Αβειρών, του Αχάν, του Ιούδα του Ισκαριώτου, του Ανανία και της Σαπφείρας. Στην περίπτωσι των δύο τελευταίων η Γραφή λέγει ότι εψεύσθησαν στο άγιον πνεύμα του Θεού. Πρέπει, επομένως, να καταβάλλεται μεγάλη προσοχή για να μην αμαρτήσωμε ποτέ εναντίον του πνεύματος του Θεού. Στην εποχή του Ιησού οι Φαρισαίοι έκαμαν ακριβώς αυτό απορρίπτοντας τα θεία θαύματα και έτσι απορρίπτοντας τη φανερή εκδήλωσι της λειτουργίας του πνεύματος. Αντί τούτου, πρέπει κανείς με χαρά να υποτάσσεται στο πνεύμα, να μην εναντιώνεται ή ανθίσταται στην κατεύθυνσί του και στη νουθεσία του. Ποτέ μην εμποδίζετε ή περιορίζετε το πνεύμα με το να εργάζεσθε εναντίον της λειτουργίας του ή με το να ζήτε αντίθετα στις οδηγίες του.​—Αριθμ. 16:1-35· Ιησ. Ναυή 7:1-26· Ματθ. 27:3-10· Πράξ. 5:3.

20. Πού βρίσκει κανείς τον καρπόν του πνεύματος του Ιεχωβά, και γιατί εκεί;

²⁰ «Ο δε καρπός του πνεύματος», λέγει το Γαλάτας 5:22, 23, «είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» Πού βρίσκει κανείς αυτόν τον απολαυστικό καρπό σήμερα; Ανάμεσα στους πολλούς κλάδους των κοινωνιών του κόσμου τούτου; Φυσικά όχι! Εκεί βρίσκει κανείς πολύ σαπρόν καρπό—μίση, πολέμους, προκαταλήψεις, ψεύδη, κλοπές, ανηθικότητα, και ούτω καθεξής. Αντιθέτως, βρίσκει κανείς μόνο την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά να παράγη τον ωραίο καρπό του πνεύματος του Ιεχωβά. Αυτό δεν είναι μυστικό. Οι κοσμικοί παρατηρηταί βλέπουν αυτή τη φανερή εκδήλωσι του αγίου πνεύματος· όμως, όσο παράδοξο και αν φαίνεται, δεν κινούνται για ν’ αποτελέσουν μέρος αυτής της ενοποιημένης, ευτυχούς οργανώσεως. Μερικοί που εξεπλάγησαν για την ειρήνη, την αρμονία και την ενότητα της ορατής οργανώσεως του Ιεχωβά, πραγματικά επολέμησαν εναντίον εκείνου που βλέπουν και για το οποίο θαυμάζουν και το οποίο μόνο η δυναμική ενέργεια του Ιεχωβά θα μπορούσε να έχη παραγάγει. Εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία με τους υποκριτάς Φαρισαίους, αμαρτάνοντας εναντίον του πνεύματος του Θεού, και τούτο είναι μια ασυγχώρητη αμαρτία.​—Ματθ. 12:32· Εβρ. 6:4-6· 10:26.

Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΝΙΚΑΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

21, 22. Από πού οι μάρτυρες του Ιεχωβά λαμβάνουν την αναγκαία δύναμι για ν’ αντισταθούν στον Κομμουνιστικό διωγμό, και με ποια αποτελέσματα;

²¹ Μια άλλη απόδειξις του πνεύματος του Θεού που ζωογονεί τον λαό του είναι ο τρόπος με τον οποίο μπόρεσαν ν’ αντισταθούν στον παραπεταμένο διωγμό των ολοκληρωτικών κυβερνήσεων. Με τα λόγια του ψαλμωδού οι διωκόμενοι αυτοί μάρτυρες του Ιεχωβά ψάλλουν: «Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι. Δια τούτο δεν θέλομεν φοβηθή, και αν σαλευθή η γη, και μετατοπισθώσι τα όρη εις το μέσον των θαλασσών· και αν ηχώσι και ταράττωνται τα ύδατα αυτών· και σείωνται τα όρη δια το έπαρμα αυτών.»​—Ψαλμ. 46:1-3.

²² Σ’ αυτόν τον αγώνα εναντίον των αθέων ολοκληρωτικών στοιχείων ο λαός του Ιεχωβά αντλεί εξακολουθητικά από την ουράνια Πηγή της δυνάμεώς του, λέγοντας: «Ο Θεός είναι ο περιζωννύων με δύναμιν . . . περιέζωσάς με δύναμιν εις πόλεμον.» (Ψαλμ. 18:32, 39· 2 Σαμ. 22:2, 3, 40) Έτσι εξηρτισμένοι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, μολονότι αποκεκομμένοι από επαφή με τους αδελφούς των σε άλλα μέρη του κόσμου, εν τούτοις αποδεικνύονται πολύ ανώτεροι σε υπομονή, ζωτικότητα και δυναμική ώθησι από τους κτηνώδεις βασανιστάς των. Το Θεόδοτο έργον των εξακολουθεί ν’ αυξάνη και να ευοδούται προς ολοσχερή φόβον και κατάπληξιν των τυραννικών δικτατόρων.

23. Τώρα, έπειτα από μια προσεκτική εξέτασι των πιστών μαρτύρων του Ιεχωβά, σε ποιο συμπέρασμα πρόκειται να φθάσουν οι σκεπτόμενοι άνθρωποι;

²³ Σεις σκεπτόμενοι άνθρωποι ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους, κυττάξτε προσεκτικά τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Παρατηρήστε πώς κατέρριψαν όλους τους εθνικούς, φυλετικούς, κοινωνικούς και θρησκευτικούς φραγμούς που διαιρούν. Σημειώστε την ενότητά τους σε δράσι και μορφή λατρείας. Ιδέτε πώς εναντιώνεται σ’ αυτούς μοχθηρά ολόκληρος ο κόσμος, και όμως πώς εξακολουθούν να διατηρούν την ακεραιότητά των κάτω από δοκιμασία. Κυττάξτε τη διοργανωτική των ευόδωσι και επέκτασι σε αριθμούς. Παρατηρήστε τον καταναλίσκοντα ζήλο των και αγάπη των για τη δικαία βασιλεία του Ιεχωβά. Εξετάστε όλα αυτά προσεκτικά και θα γνωρίσετε ασφαλώς ότι μια ισχυρή αόρατη δύναμις, ναι, το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά, ζωογονεί τον λαόν αυτόν. Αυτό είναι μια επίδειξις της «ενότητος του πνεύματος» σε μια μεγαλειώδη παγκόσμια κλίμακα!​—Εφεσ. 4:3.

24. (α) Αν δεν έρχεται με στρατιωτική ισχύν ή ανθρώπινη δύναμι, από τι έρχεται η δύναμις του Χριστιανού; (β) Για ποια υπέροχη αιτία πρέπει οι διάκονοι του Θεού να εξαρτώνται από τη δύναμι που χορηγεί ο Ιεχωβά;

²⁴ Τώρα, όλα αυτά γίνονται όπως ακριβώς ο Ιεχωβά είπε πριν από πολύν καιρό ότι θα εγίνοντο: «Ουχί δια δυνάμεως, ουδέ δια ισχύος, αλλά δια του πνεύματός μου, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» Γι’ αυτό ακριβώς ο απόστολος Παύλος απέδιδε τη δύναμί του στη δύναμι του Ιεχωβά, λέγοντας: «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντός με.» Ποτέ, λοιπόν, ένας δούλος του Ιεχωβά ας μην εμπιστεύεται στη δική του δύναμι ή στη δύναμι άλλων ανθρώπων, αλλά, αντιθέτως, «εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός, δια να δοξάζεται εν πάσιν ο Θεός».​—Ζαχ. 4:6, ΜΝΚ· Φιλιππησ. 4:13· 1 Πέτρ. 4:11.

25. Ποιες μεγαλειώδεις ευλογίες απολαμβάνουν στο πλήρες όλοι εκείνοι που ζωογονούνται τώρα από το πνεύμα του Ιεχωβά;

²⁵ Επειδή οι αφιερωμένοι διάκονοί του κάνουν το παν για να αινήται και δοξάζεται ο Ιεχωβά, αυτός, με τη σειρά του, χορηγεί σ’ αυτούς πολλές ευλογίες. Χαρά και ευτυχία είναι ανάμεσα σ’ αυτές τις ευλογίες. Οι Γραφές λέγουν, «δεχθέντες τον λόγον εν μέσω πολλής θλίψεως», τον εδέχθητε, όμως, «μετά χαράς πνεύματος αγίου». (1 Θεσ. 1:6) Επί πλέον, υπάρχει η υπόσχεσις: «Μακάριος ο άνθρωπος του οποίου η δύναμις είναι εν σοι·. . . . Προβαίνουσιν από δυνάμεως εις δύναμιν.» Αυτή η χαρά και η ευτυχία δεν είναι μια επιπόλαιη ευθυμία εμπνευσμένη από τους «αστείους ανθρώπους» του κόσμου. Μάλλον είναι ένα γνήσιο, βαθύ, εσωτερικό αίσθημα ικανοποιήσεως και ευχαριστήσεως που το απολαμβάνει κανείς ακόμη και αν δάκρυα από σωματικό πόνο ρέουν στις παρειές του επειδή τον χτυπούν δίχως έλεος στο βαθύ υπόγειο μιας υγρής φυλακής. Είναι η ευτυχία που έρχεται σ’ εκείνους που χαροποιούν την καρδιά του Ιεχωβά, σ’ εκείνους που συμμετέχουν στη δικαίωσι του μεγάλου του Ονόματος και του Αγίου του Λόγου.​—Ψαλμ. 84:5, 7· Παροιμ. 27:11.