τους μπορεί να πληγώση τα αισθήματα των άλλων.

Η φιλοξενία φαίνεται να είναι κάτι φυσικό για τους Ισπανούς. Είναι συνήθειά τους να λέγουν ότι το σπίτι τους είναι δικό σας, και ότι αυτοί είναι στη διάθεσί σας. Οι επισκέπται πρέπει να είναι τόσο ευγενικοί με τους οικοδεσπότας των όσο και οι οικοδεσπόται των είναι προς αυτούς.

Βεβαίως δεν, κάνει καλή εντύπωσι όταν οι επισκέπται καθαρίζουν τα παπούτσια τους με τις πετσέτες ή τις κουβέρτες του σπιτιού. Ούτε είναι σωστό να λερώνωμε τις πετσέτες και τα σινδόνια με το να τα χρησιμοποιούμε πριν πλυθούμε καλά. Είναι αγένεια, επίσης, ν’ αργούμε το βράδυ πέραν από τη συνηθισμένη ώρα ύπνου του οικοδεσπότου κι έτσι να ξυπνούμε τον οικοδεσπότη για να μας ανοίξη. Μερικοί απερίσκεπτα κάνουν τέτοια πράγματα.

Ένα ταξίδι στην Κεντρική Αμερική μπορεί να είναι μια θαυμάσια πείρα, κι ένα από τα σπουδαιότερα του ταξιδιού μπορεί να είναι η παραμονή σας στο σπίτι, ενός κατοίκου του τόπου. Αλλ’ αν αυτό είναι προνόμιό σας, δεν θα ήταν θαυμάσιο αν ο οικοδεσπότης σας μείνη ευχαριστημένος που σας είχε μαζί του όπως κι εσείς που μείνατε στο σπίτι του;

«Ο Λόγος ο Σος Αλήθεια Εστί»

‘Γνώσις που Προσθέτει Πόνον’—Πρέπει να Αποφεύγεται;

«ΔΙΟΤΙ εν πολλή σοφία είναι πολλή λύπη και όστις προσθέτει, γνώσιν, προσθέτει πόνον.» (Εκκλησ. 1:18) Αυτό ήταν το θεόπνευστο συμπέρασμα του σοφού Βασιλέως Σολομώντος. Αλλά γιατί έφτασε σ’ αυτό το συμπέρασμα; Πρέπει αυτό να μας εμποδίση από το ν’ αποκτήσουμε περισσότερη γνώσι;

Πρέπει να θυμηθούμε ότι στο Βιβλίο του Εκκλησιαστού, ο Σολομών εξέταζε τον «οχληρόν περισπασμόν» των αμαρτωλών και θνητών ανθρώπων. Είπε: «Έδωκα την καρδίαν μου εις το να εκζητήσω και να ερευνήσω διά της σοφίας περί πάντων των γινομένων υπό τον ουρανόν τον οχληρόν τούτον περισπασμόν ο Θεός έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων, διά να μοχθώσιν εν αυτώ.» (Εκκλησ. 1:13, 14) Έτσι, η σοφία και η γνώσις που ο Σολομών εξέταζε εδώ δεν περιλαμβάνει τη γνώσι που είναι αναγκαία για την απόκτησι θείας επιδοκιμασίας και ευλογίας.

Η αύξησις σε ανθρώπινη και κοσμική γνώσι είναι εκείνη που μπορεί να προσθέση πόνο. Τέτοια γνώσις μπορεί να φέρη απογοήτευσι κι ερεθισμό. Αυτό συμβαίνει διότι γίνεται κανείς οδυνηρά ενήμερος του γεγονότος ότι πάρα πολλά πράγματα στην ατελή ανθρώπινη κοινωνία είναι ελλειπή και δεν μπορεί η ικανότης του ανθρώπου να τα διορθώση. Ο Σολομών ετόνισε αυτό το σημείο όταν είπε: «Το στρεβλόν δεν δύναται να γίνη ευθές, και αι ελλείψεις δεν δύνανται ν’ αριθμηθώσιν.»—Εκκλησ. 1:15.

Εκτός αυτού, η ανθρώπινη ζωή, είναι πολύ σύντομη. Γι’ αυτό όταν κανείς, αναπτύσσεται σε γνώσι και σοφία, αρχίζει να εννοή πόσο περιωρισμένες ευκαιρίες έχει για να χρησιμοποιήση τη γνώσι και τη σοφία του. Και είναι ακόμη πιο μάταιο όταν προβλήματα και δυσμενείς συνθήκες εμποδίζουν τις προσπάθειές του να εφαρμόση τη γνώσι και τη σοφία του.

Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς ν’ αποφύγη κάθε ανθρώπινη γνώσι για ν’ αποφύγη τον πόνο. Διότι σε κάθε προσπάθεια, είτε είναι εμπόριο, τέχνη, επιχείρησις είτε άλλη απασχόλησις, ένα άτομο χρειάζεται κάποια γνώσι. Αυτή η γνώσις θα τον προφυλάξη από το να σπαταλήση τους πόρους του, τις προσπάθειες και τις ικανότητές του άσκοπα. Πράγματι, η γνώσις χρειάζεται για να διατηρηθή κανείς στη ζωή. Ο Εκκλησιαστής λέγει στο 7:12: «Η υπεροχή της γνώσεως είναι, ότι η σοφία ζωοποιεί τους έχοντας αυτήν.» Η γνώσις μπορεί να προστατεύση κάποιον, όχι μόνον από συμφορά που οφείλεται σε απερισκεψία ή σε ανοησία, αλλ’ ακόμη από αυτοκαταστροφή λόγω ακολασίας, αχαλίνωτων παθών και επιβλαβών συναισθημάτων.

Η ανθρώπινη γνώσις και η σοφία έχουν βέβαια μεγαλύτερη αξία από την καθαρή απερισκεψία. Ο Βασιλεύς Σολομών παρετήρησε: