Αρκείσθε σ’ Αυτά που Έχετε;

Η ΕΚΖΗΤΗΣΙΣ ευτυχίας αποτελεί έμφυτη ανθρώπινη επιθυμία. Αυτή η επιθυμία είναι ορθή και κατάλληλη. Φυτεύθηκε στις ανθρώπινες καρδιές από το Δημιουργό, επειδή, σαν ‘μακάριος Θεός,’ θέλει όλα του τα πλάσματα να είναι ευτυχισμένα.—1 Τιμ. 1:11.

Ωστόσο, το ερώτημα είναι: Πώς μπορεί κανείς ν’ αποκτήση ευτυχία; Έχοντας υπ’ όψι την έμφασι που τίθεται στις υλικές ανέσεις σήμερα, πολλοί άνθρωποι φαίνεται ότι εξισώνουν την ευτυχία με τα υλικά αποκτήματα. Όταν ρωτούνται αν θα ήθελαν να μάθουν πώς ν’ αποκτήσουν ευτυχία στη ζωή τους, συχνά απαντούν: ‘Αν είχα χρήματα, θα ήμουν ευτυχισμένος.’

Η επικράτησις αυτού του τρόπου σκέψεως δεν πρέπει να μας εκπλήσση. Μέσω όλων των ειδών διαφημίσεων και προπαγάνδας—μερικά έκδηλα και μερικά ύπουλα—τα εμπορικά στοιχεία του κόσμου διαρκώς ενθαρρύνουν τους ανθρώπους ν’ αγοράζουν περισσότερα και να δαπανούν περισσότερα. Οι άνθρωποι φθάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι μπορούν πράγματι να εξοικονομήσουν χρήματα αγοράζοντας τα νέα προϊόντα, παρά το γεγονός ότι έχουν ήδη το ίδιο αντικείμενο, μολονότι είναι παλαιότερο ή διαφορετικό μοντέλο. Παραδείγματος χάρι, μια συγκεκριμένη διαφήμισις στο Χονγκ Κονγκ παροτρύνει: «Αν είσθε ήδη κάτοχος ενός μεγάλου αυτοκινήτου, αποκτήστε κι’ αυτό το αυτοκίνητο, επίσης,» ένα πιο ενιαίο μοντέλο. Ένας άλλος διαφημιστής ρωτά: «Καταβροχθίζει το ‘αιρκοντίσιον’ ενέργεια;» Κατόπιν έρχεται η υπόδειξις: «Αντικαταστήστε το τώρα με μια συσκευή . . . υψηλής αποδοτικότητας.»

Μερικώς σαν αποτέλεσμα όλου του βομβαρδισμού των εμπορικών διαφημίσεων, παρατηρείται ανικανοποίησις μεταξύ των ανθρώπων. Πολλοί προσπαθούν να βρουν τρόπους ν’ αποκτήσουν περισσότερα χρήματα για ν’ αγοράσουν περισσότερα υλικά πράγματα, κάνοντας τη σκέψι ότι αυτό θα τους φέρη την ευτυχία και την ασφάλεια που ποθούν. Αλλά πόσο συχνά οι προσπάθειές τους καταλήγουν σε αποτυχία και απογοήτευσι! Μερικοί, αποτυγχάνοντας ν’ αποκτήσουν τον επιθυμητό πλούτο με νόμιμα μέσα, έχουν καταφύγει σε παράνομες μεθόδους—την κλοπή, την ένοπλη ληστεία, την πώλησι ναρκωτικών, και τα παρόμοια. Αυτό υπογραμμίζει την αληθινότητα της Βιβλικής παροιμίας: «Όστις σπεύδει να πλουτήση, δεν θέλει μείνει ατιμώρητος.»—Παρ. 28:20

Αλλά μερικοί μπορεί να πουν: ‘Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι, ενώ πολλοί έχουν αποτύχει να γίνουν πλούσιοι, άλλοι έχουν επιτύχει;’ Ναι, σε κάθε χώρα υπάρχουν μερικοί που έχουν γίνει πλούσιοι μέσω σκληρής εργασίας ή ευφυΐας, μολονότι ο αριθμός αυτός είναι σχετικά μικρός. Εν τούτοις, το πιο ουσιώδες ερώτημα είναι: Είναι ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι; Πρέπει να παραδεχθούμε ότι ακόμα κι’ εκείνοι που έχουν επιτύχει στη συσσώρευσι πλούτου συχνά δεν είναι ικανοποιημένοι και πάντοτε θέλουν να γίνουν πιο πλούσιοι. Ο Δημιουργός του ανθρώπου γνωρίζει καλά αυτή την τάσι των ατελών ανθρώπων. Ο Λόγος του δηλώνει σαφώς: «Ο αγαπών το αργύριον δεν θέλει χορτασθή αργυρίου· ουδέ εισοδημάτων ο αγαπών την αφθονίαν.» (Εκκλ. 5:10) Πόσο ακριβής έχει αποδειχθή αυτή η παρατήρησις!

Η ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Ο Δημιουργός, επίσης, γνωρίζει καλά τη βλάβη και τη δυστυχία που μπορεί να φέρη ένας υλιστικός τρόπος ζωής. Λόγω του στοργικού ενδιαφέροντός του για το ανθρώπινο γένος, ο Θεός στο Λόγο του έχει δώσει πολλές συμβουλές που προειδοποιούν τον άνθρωπο να μην πέση σ’ αυτή την παγίδα. Άσχετα με την επιτυχία που μπορεί να σημειώση κανείς στη συσσώρευσι υλικού πλούτου, είναι βέβαιο ότι θα χάση όλα τα αποκτήματά του στο θάνατο. Ασφαλώς, είναι μάταιο να συγκεντρώνη κανείς όλες τις προσπάθειές του στην απόκτησι πλούτου που, μετά το θάνατό του, θα μείνη στους άλλους. Η κατάστασις περιγράφεται κατάλληλα από το σοφό Βασιλέα Σολομώντα με τα εξής λόγια: «Καθώς εξήλθεν εκ της κοιλίας της μητρός αυτού, γυμνός θέλει επιστρέψει, υπάγων καθώς ήλθε· και δεν θέλει βαστάζει ουδέν εκ του κόπου αυτού, δια να έχη εν τη χειρί αυτού.» Έτσι, ο σοφός άνδρας είχε εύλογη αιτία για να καταλήξη στο εξής συμπέρασμα: «Και τούτο έτι κακόν θλιβερόν, καθώς ήλθεν, ούτω να υπάγη· και τις ωφέλεια εις αυτόν ότι εκοπίασε δια τον άνεμον;»—Εκκλ. 5:15, 16.

Επίσης, εκείνοι που φλέγονται από την επιθυμία να γίνουν πλούσιοι, συχνά υποφέρουν από ασθένειες που προκαλούνται από καταστρεπτικά συναισθήματα όπως είναι η ανησυχία, ο φόβος και η ζήλεια. Ο Σολομών, ένας δεινός παρατηρητής της ζωής στους αρχαίους καιρούς, τόνισε με ακρίβεια: «Θέλει προσέτι τρώγει κατά πάσας αυτού τας ημέρας εν σκότει και εν πολλή λύπη και αρρωστία,» στην οποία περιλαμβάνονταν προφανώς και προβλήματα πέψεως. (Εκκλ. 5:17) Η σύγχρονη ιατρική έρευνα έχει καθαρά βεβαιώσει το πολύ επιβλαβές αποτέλεσμα που μπορεί να έχουν τα αρνητικά συναισθήματα στη σωματική υγεία ενός ατόμου. Δεν είναι η επιβλαβής υγεία πολύ μεγάλο τίμημα που μπορεί να πληρώση κανείς για τον υλικό πλούτο;

Η ασυγκράτητη επιθυμία για περισσότερη υλική άνεσι και αποκτήματα μπορεί, επίσης, να καταστρέψη την ευτυχία ενός ατόμου. Παραδείγματος χάρι, πολλοί άνθρωποι εργάζονται πέρα από το κανονικό ωράριο ή αναλαμβάνουν περισσότερες από μια εργασίες για ν’ αγοράζουν πολυτελή πράγματα, και το μόνο που διαπιστώνουν είναι ότι είναι πολύ κουρασμένοι ή πολύ απασχολημένοι ώστε δεν μπορούν ν’ απολαύσουν αυτά τα πράγματα όταν τα αποκτήσουν. Άλλοι αγοράζουν πολυτελή πράγματα ή κάνουν δαπανηρά ταξίδια επί πιστώσει, υποβαλλόμενοι σε χρέος και αναλαμβάνοντας ένα βαρύ οικονομικό φορτίο. Πολλοί έχουν αναγκασθή να κηρύξουν πτώχευσι λόγω της ανικανότητάς τους ν’ αντεπεξέλθουν σε τέτοιες οικονομικές υποχρεώσεις, φέροντας μεγάλη στενοχώρια και όνειδος στον εαυτό τους και στις οικογένειές τους. Αν αυτά τα άτομα ήσαν ευχαριστημένα με τα απαραίτητα της ζωής, θα επέφεραν αυτή τη στενοχώρια και τη δυστυχία στον εαυτό τους και στα αγαπημένα τους πρόσωπα;

ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΙΣ

Ο Δημιουργός του ανθρώπου, με την ανώτερη σοφία του, γνωρίζει την πορεία που οδηγεί στη γνήσια ικανοποίησι και ευτυχία. Μέσω του Χριστιανού αποστόλου Παύλου, στοργικά συμβουλεύει: «Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας. . . . έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.» (1 Τιμ. 6:6-8) Το άτομο που αρκείται στα απαραίτητα της ζωής, δεν υποκινείται ν’ αυξήση τα αποκτήματά του με απληστία ή φιλοδοξία. Απαλλάσσεται από τη μεγάλη ανησυχία και τη δυστυχία που φέρνει η ανικανοποίησις. Ικανοποιημένος με ό,τι έχει, μπορεί να αφιερώνη το χρόνο του και τις δυνάμεις του σε πράγματα που είναι πιο ουσιώδη και ικανοποιητικά από τα υλικά πλούτη.

Για να είμαστε αληθινά ευτυχισμένοι, χρειαζόμαστε μια καλή σχέσι με το Θεό. Αυτό μπορεί να γίνη μόνο αν αποκτήσωμε ακριβή γνώσι για το Δημιουργό και τον υπηρετούμε με όλη μας την καρδιά. Αλλά μερικοί ίσως ρωτήσουν: ‘Γιατί πρέπει κανείς ν’ αφιερωθή στο Θεό για να γίνη ευτυχισμένος; Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που δεν έχουν καμμιά θρησκευτική τάσι κι’ ωστόσο δείχνουν ότι απολαμβάνουν την υλική τους ευημερία και τα καλύτερα πράγματα στη ζωή;’ Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η γνήσια ευτυχία είναι κάτι βαθύτερο από την απλή απόλαυσι ή τη στιγμιαία ευχαρίστησι ενός πράγματος. Περιλαμβάνει μια βαθειά έννοια ευημερίας και εσωτερικής ειρήνης. Ένας άνθρωπος μπορεί να αισθάνεται ευχαρίστησι από τα αποκτήματά του. Αλλά, έχοντας υπ’ όψι την αβεβαιότητα της ζωής, πώς μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα έχη την ίδια ευχαρίστησι και αύριο; Ακόμη και όταν αισθάνεται ίσως ότι είναι ευτυχισμένος, μπορεί κάτι που στηρίζεται σε μια πολύ εφήμερη βάσι να θεωρηθή αληθινή ευτυχία;

Η Αγία Γραφή περιγράφει άτομα που θεωρούν τον εαυτό τους ευτυχισμένο λόγω της υλικής τους ευημερίας. Παρουσιάζονται να λένε: «Αι αποθήκαι ημών πλήρεις, ώστε να δίδωσι παν είδος τροφής· τα πρόβατα ημών πληθυνόμενα εις χιλιάδας και μυριάδας εν τοις αγροίς ημών· οι βόες ημών πολύτοκοι· να μη υπάρχη μήτε έφοδος εχθρών μήτε εξόρμησις μηδέ κραυγή εν ταις πλατείαις ημών. Μακάριος ο λαός, όστις ευρίσκεται εν τοιαύτη καταστάσει.» Ωστόσο, η Αγία Γραφή τονίζει κατόπιν μια ανώτερη ευτυχία: «Μακάριος ο λαός, του οποίου ο Κύριος είναι ο Θεός αυτού.»—Ψαλμ. 144:13-15.

Ένα άτομο που είναι αφιερωμένο στο Θεό και απολαμβάνει μια στενή σχέσι με το Δημιουργό του διακατέχεται από μια βαθειά έννοια ασφάλειας και ειρήνης, που είναι ουσιώδης για την αληθινή ευτυχία. Το άτομο γνωρίζει ότι, άσχετα με το ποια ατυχία μπορεί να του συμβή, ο Θεός το έχει διαβεβαιώσει για τη στοργική φροντίδα του. (Εβρ. 13:5, 6) Ένα άτομο, όταν είναι δούλος του Θεού, έχει επίσης ένα σκοπό στη ζωή και μια μεγαλειώδη ελπίδα για το μέλλον. Γνωρίζει ότι ο Ύψιστος πρόκειται να εξαλείψη όλο το μίσος και την πονηρία που έχουν επιφέρει τόσο πολύ πόνο και θλίψι σ’ αυτή τη γη. Το παρόν σύστημα θα αντικατασταθή από δίκαιη διακυβέρνησι, κάτω από την οποία οι άνθρωποι «δεν θέλουσι κοπιάζει εις μάτην ουδέ θέλουσι τεκνοποιεί δια καταστροφήν,» αλλά θα μπορούν ν’ απολαμβάνουν τους καρπούς του έργου τους για πάντα.—Ησ. 65:17-25.

Σ’ όλο τον κόσμο σήμερα υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι στο παρελθόν δεν μπόρεσαν να βρουν την ευτυχία σε υλιστικές επιδιώξεις, αλλά αργότερα κέρδισαν την αληθινή ευτυχία και ικανοποίησι. Αυτό συνέβη όταν έμαθαν την αλήθεια του Λόγου του Θεού και άρχισαν να ζουν σύμφωνα μ’ αυτή.

Σε μια χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας, ένας νεαρός από μια πλούσια οικογένεια προσπάθησε να βρη ευτυχία αγωνιζόμενος να επιφέρη μια πολιτική τροποποίησι. Η πορεία αυτή του δημιούργησε μόνο δυσκολίες με τις κυβερνητικές εξουσίες. Έπειτα, προσπάθησε στον εμπορικό τομέα και πέτυχε να συσσωρεύση αξιόλογα χρηματικά ποσά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά του διέφευγε ακόμη η ευτυχία. Όταν στράφηκε στα ναρκωτικά, δεν αισθάνθηκε καμμιά ικανοποίησι. Τελικά, στην απελπισία του, ζήτησε βοήθεια από Μάρτυρες του Ιεχωβά και γρήγορα κατάλαβε ότι είχε βρη την αλήθεια. Μετά από μια περίοδο εντατικής μελέτης, αφιερώθηκε στον Ύψιστο να κάνη το θέλημά του. Αυτό επέφερε μια πλήρη αλλαγή στην άποψι αυτού του νεαρού για τη ζωή. Όταν κατάλαβε ότι η αληθινή ευτυχία μπορεί ν’ αποκτηθή μόνο αν υπηρετή κανείς το Θεό ολοκάρδια, έγινε ολοχρόνιος διαγγελέας των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. Από τότε απολαμβάνει πολλές ευλογίες στη νέα του σταδιοδρομία, μεταξύ των οποίων και μια ευτυχία που ικανοποιεί την ψυχή και που ποτέ δεν είχε δοκιμάσει όταν ασχολείτο σε υλιστικές επιδιώξεις.

Ναι, η πραγματική ικανοποίησις και ευτυχία μπορούν να επιτευχθούν μόνο όταν βλέπη κανείς τα υλικά πράγματα με την αληθινή προοπτική. Μολονότι τα παρέχει ο στοργικός μας Δημιουργός για την απόλαυσί μας, με κανένα τρόπο δεν αποτελούν την κύρια πηγή ευτυχίας. Στην πραγματικότητα, η επιδίωξίς τους μακρυά από το θέλημα του Θεού μπορεί μόνο να οδηγήση στην απώλεια ευτυχίας. Η αληθινή ευτυχία και ικανοποίησις προέρχονται από το να υπηρετή κανείς το μεγάλο Δημιουργό και να κάνη το θέλημά του. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε στο πλήρες την υλική δημιουργία του Θεού και τη μεγαλύτερη ευτυχία που προέρχεται από τα πνευματικά πράγματα.