Αποφυγή του Ληνού του Θυμού του Θεού — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Αποφυγή του Ληνού του Θυμού του Θεού

«Επάτησα μόνος τον ληνόν, και ουδείς εκ των λαών ήτο μετ’ εμού· και κατεπάτησα αυτούς εν τω θυμώ μου, και κατελάκτισα αυτούς εν τη οργή μου· και το αίμα αυτών ερραντίσθη επί τα ιμάτια μου.»—Ησ. 63:3.

1. Τον τρόπο αποφυγής ποιου πράγματος πρέπει να χαρήτε να μάθετε, και γιατί;

ΑΝ ΜΠΟΡΗΤΕ ν’ αποφύγετε το να συντριβή και σας αφαιρεθή η ίδια η ζωή σας, δεν θα χαρήτε να μάθετε πώς μπορείτε να το επιτύχετε αυτό; Το πεδίον μάχης που ονομάζεται Αρμαγεδδών, όπου θα διεξαχθή ο ‘πόλεμος της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’, θα είναι σαν ένας τεράστιος ληνός για όλο το ανθρώπινο γένος. Σχετικώς ολίγοι από αυτή τη γενεά του ανθρωπίνου γένους θ’ αποφύγουν το να συντριβούν σε αιώνιο θάνατο εκεί. Μπορείτε ν’ αποφύγετε αυτή την πείρα της συντριβής και να συμμετάσχετε σε όλη τη χαρά, το άσμα και τον αλαλαγμό που θα συνοδεύση και θα ακολουθήση το πάτημα αυτού του παγκοσμίου ληνού; Πώς μπορείτε να το κάμετε αυτό; Αξίζει να το μάθετε.

2. (α) Πώς ο Θεός εξηγεί τη σπουδαιότητα του ανθρωπίνου αίματος; (β) Τι απαιτώντας ο Θεός για τη ζωή ενός ατόμου που εφονεύθη χωρίς να είναι άξιον θανάτου, είναι τελείως δίκαιος;

² Το αίμα που ρέει ελεύθερα και πλήρως μέσα στα αιμοφόρα αγγεία του σώματός σας σημαίνει τη ζωή σας ως ανθρωπίνης ψυχής. Η μεγάλη «Πηγή της ζωής», ο Ιεχωβά Θεός, μας τονίζει πόσο σπουδαίο είναι το αίμα, που έχομε στο σώμα μας, λέγοντας: «Η ψυχή παντός είδους σαρκός είναι το αίμα αυτής με την ψυχήν εν αυτώ.» Μπορούμε, συνεπώς, ν’ αντιληφθούμε τη λογικότητα της εντολής του να μην εισάγωμε αίμα άλλων ανθρώπων στο σύστημά μας, όταν λέγη: «Όθεν είπα προς τους υιούς Ισραήλ, Δεν θέλετε φάγει αίμα ουδενός είδους σαρκός, διότι η ψυχή παντός είδους σαρκός είναι το αίμα αυτής. Πας ο τρώγων αυτό θέλει εξολοθρευθή.» Επειδή το αίμα έχει ζωτική αξία, ο Θεός δικαίως εδέχθη το αίμα ενός καταλλήλου θύματος ως εξιλαστική θυσία ή εξαγοραστική τιμή για τη ζωή που το ανθρώπινο γένος έχασε με την επιβολή ποινής για αδικοπραγία ή αμαρτία. Ο Θεός, λοιπόν, είπε: «Η ψυχή της σαρκός είναι εν τω αίματι· και εγώ έδωκα αυτό εις εσάς, δια να κάμνητε εξιλέωσιν υπέρ των ψυχών σας επί του θυσιαστηρίου· διότι το αίμα τούτο κάμνει εξιλασμόν με την ψυχήν εν αυτώ.» (Λευιτ. 17:11, 14, ΜΝΚ· Ψαλμ. 36:9) Όπως ακριβώς ο Θεός ευηρεστήθη να δεχθή το αίμα της ζωής ενός καταλλήλου θύματος ως τίμημα για τη ζωή ενός άλλου ο οποίος είχε χάσει το δικαίωμά της, έτσι ο Θεός είναι τελείως δίκαιος απαιτώντας να ισοφαρισθή ή αντισταθμισθή η ζωή ενός ατόμου που εφονεύθη χωρίς να είναι άξιον θανάτου, με την αφαίρεσι της ζωής του φονέως.

3. (α) Πώς εξέθεσε ο Θεός στον Νώε και στην οικογένειά του ότι αυτός είναι ο κανών της ενεργείας του; (β) Τίνος δεν στέκει ως σημείον το ουράνιο τόξο και επομένως ποιών ανθρώπων που θα επιζήσουν στέκουν ως σημεία ο Νώε και η οικογένεια του;

³ Πριν από τέσσερες χιλιάδες χρόνια και πλέον, ο Ιεχωβά το διεκήρυξε αυτό ως κανόνα του στους οκτώ ανθρώπους που επέζησαν του παγκοσμίου κατακλυσμού, δηλαδή, στον Νώε και την οικογένειά του, από τους οποίους καταγόμεθα όλοι εμείς που ζούμε σήμερα. Όταν τους εχορήγησε την άδεια να τρώγουν κρέας ζώων ως τροφή, ο Ιεχωβά Θεός είπε: «Κρέας όμως με την ψυχήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει. Και εξάπαντος το αίμά σας, το αίμα της ψυχής σας, θέλω εκζητήσει. Εκ της χειρός παντός ζώντος πλάσματος θέλω εκζητήσει αυτό· και εκ της χειρός του ανθρώπου, εκ της χειρός ενός όστις είναι αδελφός αυτού, θέλω εκζητήσει την ζωήν του ανθρώπου. Όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού, διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον.» (Γέν. 9:4-6, ΜΝΚ) Η ζωή ενός ζώου προσφερομένου ως θύματος δεν θα μπορούσε να κάμη ανταπόδοσι για τη ζωή του φονευμένου ανθρώπου· μόνο η ζωή του αδελφού (ανθρώπου) του φονευμένου ανθρώπου, η ζωή του ίδιου του φονέως, θ’ ανταπεκρίνετο στις απαιτήσεις της θείας δικαιοσύνης. Μολονότι τότε ο Ιεχωβά Θεός έκαμε να εμφανισθή στον ουρανό το ουράνιο τόξον ως αιώνιο σημείο ότι ποτέ δεν θα εξολόθρευε εκ νέου κάθε σάρκα με τα νερά ενός κατακλυσμού, το τόξον του, όμως, δεν στέκει ως σημείο ότι αυτός δεν μπορεί να συντρίψη και δεν θα συντρίψη κάθε ανθρώπινη σάρκα με άλλο μέσον όπως είναι ένας παγγήινος ληνός. Οι οκτώ άνθρωποι που επέζησαν του παγκοσμίου κατακλυσμού στέκουν ως προφητικό σημείο και εγγύησις ότι θα υπάρξουν ευτυχείς άνθρωποι που θα επιζήσουν όταν το ανθρώπινο γένος θα συντριβή στον ληνόν του θυμού του Θεού κατά τον Αρμαγεδδώνα.—Γέν. 9:4-6, 11-16· Ματθ. 24:37-39.

4. Γιατί το καταπάτημα του αίματος της ζωής θα γίνη με δικαιοσύνη στον Αρμαγεδδώνα;

⁴ Ο Νώε παρεσκεύασε οίνον μετά τον κατακλυσμό, χρησιμοποιώντας αναμφιβόλως ένα πατητήρι ή ληνό. Τον καιρό της παρασκευής του οίνου που ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου, το αίμα, ο χυμός, των σταφυλιών που συνθλίβονται, ρέει άφθονα κάτω από τα πόδια των πατητών στο υπολήνιο του οίνου. Στον «πόλεμον της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα, θα ρεύση ανθρώπινο αίμα, θα εκχυθή ανθρώπινη ζωή σε ανήκουστη κλίμακα, ουαί δε σ’ εκείνους που θα πολεμούν τότε εναντίον του Θεού του Παντοκράτορος! Το καταπάτημα του αίματος της ζωής θα γίνη με δικαιοσύνη μέσα στον θυμό του Θεού του Παντοκράτορος, και τούτο επειδή μεγάλη ενοχή αίματος βαρύνει το ανθρώπινο γένος. Όλη η περασμένη άδικη έκχυσις ανθρωπίνου αίματος θ’ αντισταθμισθή με τη συντριβή της ζωής των ενόχων αίματος. Δεν θα γίνη αδικία στο ανθρώπινο γένος, αλλά πληρωμή δικαίας οφειλής.

5, 6. Ποια πείρα του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ δείχνει ότι δεν θα υπάρχη καταφύγιο σε κανένα μέρος του «Χριστιανικού κόσμου», και πώς περιέγραψε αυτή την πείρα ο Θεός μέσω του Ησαΐα;

⁵ Κατά την τρομερή εκείνη εκτέλεσι των ενόχων αίματος δεν θα υπάρχη τόπος καταφυγίου σε κανένα μέρος του «Χριστιανικού κόσμου», έστω και αν αυτός θρησκευτικώς μνημονεύη τον Θεό και ισχυρίζεται ότι είναι ο λαός του. Οι Ισραηλίτες πριν από είκοσι πέντε αιώνες έκαναν το ίδιο πράγμα, αλλ’ αυτό δεν ενήργησε ως «φυλακτόν» για να τους προασπίση όταν ο Ιεχωβά εξεδήλωσε την οργή του για την εκούσια αδικοπραγία των και την παράβασι της διαθήκης που είχαν κάμει μαζί του και ετιμώρησε την Ιερουσαλήμ και τη γη του Ιούδα. Στον Αρμαγεδδώνα ο «Χριστιανικός κόσμος» θ’ αντιμετωπίση μια πείρα όμοια με την πείρα του αρχαίου Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, του προφητικού τύπου του απίστου «Χριστιανικού κόσμου». Περιγράφοντας από πριν εκείνο που συνέβη, ο Θεός είπε:

⁶ «Ιδού, ο Ιεχωβά κενόνει την γην, και ερημόνει αυτήν, και ανατρέπει αυτήν, και διασκορπίζει τους κατοίκους αυτής. Και θέλει είσθαι, ως ο λαός, ούτως ο ιερεύς· . . . Ολοκλήρως θέλει κενωθή η γη, και ολοκλήρως θέλει γυμνωθή· διότι ο Ιεχωβά ελάλησε τον λόγον τούτον. Η γη πενθεί, μαραίνεται, ο κόσμος ατονίζει, μαραίνεται, οι υψηλοί εκ των λαών της γης είναι ητονισμένοι. Και η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής· διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησαν διαθήκην αιώνιον. Δια τούτο η αρά κατέφαγε την γην, και οι κατοικούντες εν αυτή ηρημώθησαν· δια τούτο οι κάτοικοι της γης κατεκαύθησαν, και ολίγοι άνθρωποι έμειναν.»—Ησ. 24:1-6, ΜΝ.

7. Πώς ανέτρεψε ο Ιεχωβά τη γη του Ιούδα και την Ιερουσαλήμ, και ποια ήταν η αιτία τούτου;

⁷ Πώς ανέτρεψε ο Θεός τη γη του Ιούδα και την Ιερουσαλήμ; Αυτή ήταν γεμάτη από Ιουδαίους κατοίκους ακριβώς σαν μια λεκάνη γεμάτη από ωρισμένα πράγματα. Ο Ιεχωβά, λοιπόν, μετεχειρίσθη τη γη σαν μια γεμάτη λεκάνη, ανατρέποντάς την και εκφορτώνοντάς την από τους ανθρωπίνους κατοίκους της και έτσι κενώνοντας τη γη, διασκορπίζοντας τους πρώην κατοίκους της. Ο Ιεχωβά είχε κάμει προηγουμένως μια όμοια μεταχείρισι στη Σαμάρεια, την πρωτεύουσα του ειδωλολάτρου, φονέως Βασιλέως Αχαάβ, και συνεπώς ο Ιεχωβά είπε: «Ιδού, εγώ επιφέρω κακόν επί την Ιερουσαλήμ και επί τον Ιούδαν, ώστε παντός ακούοντος περί αυτού, θέλουσιν ηχήσει αμφότερα τα ώτα αυτού· και θέλω εκτείνει επί την Ιερουσαλήμ το σχοινίον της Σαμαρείας, και την στάθμην του οίκου του Αχαάβ· και θέλω σπογγίσει την Ιερουσαλήμ, καθώς σπογγίζει τις τρυβλίον, και σπογγίσας στρέφει άνω κάτω· και θέλω εγκαταλείψει το υπόλοιπον της κληρονομίας μου, και παραδώσει αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών· και θέλουσιν είσθαι εις διαρπαγήν και λεηλασίαν εις πάντας τους εχθρούς αυτών.» Η αιτία γι’ αυτή την ανατροπή της γης αναφέρεται, εν μέρει, στα ακόλουθα λόγια για τον Μανασσή, τον βασιλέα της: «Και αίμα έτι αθώον έχυσεν ο Μανασσής πολύ σφόδρα, εωσού ενέπλησε την Ιερουσαλήμ απ’ άκρου έως άκρου· εκτός της αμαρτίας αυτού, δια της οποίας έκαμε τον Ιούδαν να αμαρτήση, πράξας πονηρά ενώπιον του Ιεχωβά.» (2 Βασ. 21:10-16, ΜΝΚ) Μετά εκατό περίπου χρόνια, η τρομερή αυτή προφητεία επηλήθευσε.

8. Γιατί η γη δεν επανήλθε στην ορθή της πλευρά με το να ανατραπή, και πότε, επομένως, ετέθη στην ορθή της κατάστασι;

⁸ Μήπως η γη του Ιούδα και η Ιερουσαλήμ εξήλθαν στην ορθή πλευρά με το να ανατραπούν; Όχι! Η Ιερουσαλήμ και ο ναός της κατεστράφησαν από τους Βαβυλωνίους, η γη του Ιούδα κατεστράφη και τελείως ερημώθη, δεν απέμειναν δε ούτε κατοικίδια ζώα εκεί, και όσοι πρώην κάτοικοι απέμειναν, είτε αιχμαλωτίσθησαν στη Βαβυλώνα είτε εφοβήθησαν και έφυγαν στην Αίγυπτο. Η γη ανετράπη σαν μια λεκάνη χωρίς λαβές που κενώνεται από τα περιεχόμενά της· έτσι η εγκαταλελειμένη γη μετεβλήθη σε έρημο, σε άγριο δάσος, με μελαγχολικά ερείπια που τα ελυμαίνοντο θλιβερά θηρία και πτηνά. Αυτή δεν ήταν η ορθή κατάστασι για τη γη του Ιούδα. Ο Θεός την είχε δώσει στον εκλεκτό του λαό σύμφωνα με την επαγγελία του και την έδωσε σ’ αυτούς για να κατοικήται. Για τούτο, αφού την άφησε να κείται έρημη και να απολαμβάνη τα σάββατα της γης επί εβδομήντα χρόνια, ανέτρεψε τη Βαβυλώνα και επανέφερε ένα πιστό υπόλοιπο του λαού του από εκεί για να καταστή δυνατόν να ανακτισθή η Ιερουσαλήμ και να αποκατασταθή ο ναός της και να κατοικηθή εκ νέου η γη. Μια γη εγεννήθη την ημέρα εκείνη και ήταν στην ορθή της κατάστασι, σαν μια λεκάνη που επανεφέρθη στην ορθή πλευρά, γεμάτη κατοίκους που αινούσαν και ελάτρευαν τον Ιεχωβά. Σε τούτο βλέπομε μια προφητική εικόνα του πώς ο Ιεχωβά Θεός θα διαφυλάξη και θ’ απελευθερώση ένα πιστό υπόλοιπο ανθρώπων για να επιζήση του Αρμαγεδδώνος.—Ησ. 45:17-22· 66:8, 9· 2 Χρον. 36:17-23.

9. Με ποια πείρα συνθλίψεως παρομοιάζεται η μεταχείρισις της γης του Ιούδα από τον Ιεχωβά, και τι αυτό παριστάνει όσον αφορά τον «Χριστιανικό κόσμο»;

⁹ Ήταν τρομερός ο τρόπος με τον οποίον στη γη του Ιούδα κατεστράφη η αγία πόλις και ο ναός της, εξωλοθρεύθη το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της με μάχαιρα, πείνα και λοιμό, και όσοι επέζησαν διεσκορπίσθησαν σε αιχμαλωσία και εξορία σε εχθρικές χώρες. Η πείρα αυτή προήλθε από το χέρι του Ιεχωβά, του οποίου τη διαθήκη είχαν παραβή και του οποίου τη γη είχαν μολύνει με αθώο αίμα. Αυτό παρομοιάζεται με καταπάτημα από τον Ιεχωβά της γης του Ιούδα σ’ ένα μεγάλο ληνό, με τρομερή απώλεια ζωής και έκχυσι του αίματος των ενόχων. (Ιερεμ. 2:21· Ησ. 5:1-8) Ο συγγραφεύς των προφητικών Θρήνων πενθεί γι’ αυτό, λέγοντας: «Επιβλέψατε, και ιδέτε, αν ήναι πόνος κατά τον πόνον μου, όστις έγεινεν εις εμέ, με τον οποίον με έθλιψεν ο Ιεχωβά εν τη ημέρα της οργής του θυμού αυτού. . . . ο Κύριος με παρέδωκεν εις χείρας, εξ ων δεν δύναμαι να εγερθώ. Ο Κύριος κατέστρωσε πάντας τους δυνατούς μου εν τω μέσω μου· εκάλεσεν επ’ εμέ ωρισμένον καιρόν δια να συντρίψη τους εκλεκτούς μου· ο Κύριος επάτησεν εν ληνώ την παρθένον, την θυγατέρα Ιούδα. Δίκαιος είναι ο Ιεχωβά διότι απεστάτησα από του λόγου αυτού.» (Θρήνοι 1:12, 14, 15, 18, ΜΝ) Αυτό παριστάνει το τι θα γίνη όταν ο Ιεχωβά θα καταπατήση τον «Χριστιανικό κόσμο» σαν σε ληνό στον Αρμαγεδδώνα. Μόνο ότι η περίπτωσις εκείνη θα είναι πιο τρομακτική, επειδή ο «Χριστιανικός κόσμος» εκτείνεται σε όλη την υδρόγειο σφαίρα. Ας μη νομίζη κανείς ότι θα βρή καταφύγιο τότε στον μολυσμένο με αίμα «Χριστιανικό κόσμο».

10, 11. (α) Γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος τόπος σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο για να διαφύγη κανείς τη σύνθλιψι στον Αρμαγεδδώνα; (β) Γιατί το να καταφύγωμε στην «άμπελον της γης» είναι κάτι που πρέπει να το αποφύγωμε;

¹⁰ Δεν υπάρχει κανένας άλλος τόπος σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο όπου να μπορή κανείς να ζητήση καταφύγιο και να διαφύγη τη σύνθλιψι στον Αρμαγεδδώνα. Όλα τα έθνη, τόσο του «ειδωλολατρικού» όσο και του «Χριστιανικού» κόσμου, θα καταπατηθούν σαν σε έναν παγγήινο ληνό. Το εγκόσμιο σύστημα πραγμάτων είναι σαν μια μεγάλη «άμπελος της γης» που έχει εξαπλωθή σε όλη τη γη γεμίζοντας την με τον κακό της καρπό, και τώρα είναι σχεδόν καιρός για να εκριζωθή και συνθλιβή ολόκληρη η άμπελος και όλο το αίμα της ζωής της να εξαλειφθή με την πιο μεγάλη βιαιότητα. Όλα τα έθνη, ακόμη και εκείνα του «Χριστιανικού κόσμου» που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τη Χριστιανοσύνη, επολέμησαν μεταξύ τους ποτίζοντας τη γη με αίμα· και τώρα, από τη γέννησι της βασιλείας του Θεού στους ουρανούς το 1914 και αφότου άρχισε η παγκόσμια αναγγελία από τους μάρτυρας του Ιεχωβά της βασιλικής αυτής γεννήσεως, τα έθνη έφθασαν στο κορύφωμα της πονηρίας των με το να προετοιμάζωνται για πόλεμο εναντίον του Ιεχωβά Θεού και του ενθρονισμένου Βασιλέως του, Ιησού Χριστού.

¹¹ Σ’ αυτή την εποχή της βόμβας υδρογόνου, ο καρπός αυτής της διεθνούς «αμπέλου της γης» φθάνει σε πλήρη ωριμότητα και ο καιρός του τρυγητού της καταπληκτικής αυτής αμπέλου πλησιάζει, για να ριφθή ολόκληρη, ρίζα, κλάδος και καρπός, στον ληνόν του θυμού του Θεού. Ο Ιεχωβά Θεός μάλιστα επισπεύδει την ωρίμανσι του ασεβούς της καρπού με την εξής πρόκλησι που διακηρύττεται τώρα από τους μάρτυράς του. «Κηρύξατε τούτο εν τοις έθνεσιν, αγιάσατε πόλεμον, διεγείρατε τους μαχητάς, ας πλησιάσωσιν, ας αναβαίνωσι πάντες οι άνδρες του πολέμου· σφυρηλατήσατε τα υνία σας εις ρομφαίας, και τα δρέπανα σας εις λόγχας· ο αδύνατος ας λέγη, Εγώ είμαι δυνατός· συναθροίσθητε, και έλθετε κυκλόθεν, πάντα τα έθνη, και συνάχθητε ομού· εκεί θέλει καταστρέψει ο Ιεχωβά τους ισχυρούς σου. Ας εγερθώσι, και ας αναβώσι τα έθνη εις την κοιλάδα του Ιωσαφάτ· διότι εκεί θέλω καθίσει δια να κρίνω πάντα τα έθνη τα κυκλόθεν. Βάλετε δρέπανον, διότι ο θερισμός είναι ώριμος· έλθετε, κατάβητε· διότι ο ληνός είναι πλήρης, τα υπολήνια υπερεκχειλίζουσιν· επειδή η κακία αυτών είναι μεγάλη. Πλήθη, πλήθη εις την κοιλάδα της δίκης· διότι εγγύς είναι η ημέρα του Ιεχωβά εις την κοιλάδα της δίκης.» (Ιωήλ 3:9-14, ΜΝ) Το να καταφύγη τώρα οποιοσδήποτε στους κλάδους αυτής της «αμπέλου της γης», είτε εξακολουθώντας να είναι κλάδος της είτε καθήμενος κάτω απ’ αυτήν και απολαμβάνοντας τον καρπό της, σημαίνει να εξαλειφθή μαζί της στον ληνόν του θυμού του Θεού και να μην υπάρχη πλέον. Αυτή η πείρα της συνθλίψεως είναι βέβαια κάτι που πρέπει να το αποφύγη κανείς.

12. Ποια είναι μια εξέχουσα αιτία για την οποίαν ο Θεός θα συντρίψη τη ζωή αυτού του κόσμου, και τι ειδικώς επέρχεται για ό,τι αυτός οφείλει από αυτή την άποψι;

¹² Μια εξέχουσα αιτία για την οποίαν ο Θεός θα εκθλίψη το αίμα της ζωής του εγκοσμίου αυτού συστήματος πραγμάτων είναι η τεράστια ενοχή αίματος που το βαρύνει και που πρέπει να τιμωρηθή. Αυτό είναι αληθινό όχι μόνο για την πολιτική, εμπορική και κοινωνική οργάνωσι του κόσμου τούτου, αλλά και για τις θρησκείες του. Όλες οι θρησκείες του κόσμου τούτου συνδέονται τώρα με τη διεθνή συμμαχία, τα Ηνωμένα Έθνη, και την υποστηρίζουν. Αυτές οι θρησκείες συμβολίζονται όλες με μια εικόνα, την εικόνα της μεγάλης πόρνης, της Βαβυλώνος της Μεγάλης, η οποία ιππεύει στο επτακέφαλο θηρίον για να συνάψη μια μάχη εναντίον του ‘Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων’ του Ιεχωβά. Όλο το αίμα που εχύθη άδικα επάνω στη γη οφείλεται στην ψευδή θρησκεία και επομένως επιφορτίζεται μ’ αυτό η μυστηριώδης αυτή Βαβυλών η Μεγάλη. Ο Ιωάννης που είδε το όραμα της Αποκαλύψεως, εφιστώντας την προσοχή μας στην ενοχή της για έκχυσι αίματος πριν ακριβώς εκτελεσθή, λέγει: «Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων, και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού. . . . Και εν αυτή ευρέθη αίμα προφητών και αγίων, και πάντων των εσφαγμένων επί της γης.» (Αποκάλ. 17:6· 18:24) Εκτελώντας κρίσι στον Αρμαγεδδώνα, ο Θεός της δικαιοσύνης αποδίδει σε κάθε εγκόσμια θρησκεία ό,τι της οφείλεται για την αηδή της αιμοδιψία και ενοχή εκχύσεως αίματος.

13. Τι λέγουν οι ουράνιες δυνάμεις όσον αφορά αυτή την ενέργεια κρίσεως και πώς οι ένοχοι θα πιούν το ίδιο τους αίμα;

¹³ Λόγω αυτής της ενεργείας κρίσεως, τα ουράνια πλήθη αποδίδουν αίνο στον Ιεχωβά, λέγοντας: «Αλληλούια [αινείτε τον Γιαχ, ΜΝΚ], η σωτηρία και η δόξα, και η τιμή, και η δύναμις ανήκουσιν εις Κύριον τον Θεόν ημών· διότι αληθιναί και δίκαιαι είναι αι κρίσεις αυτού· διότι έκρινε την πόρνην την μεγάλην, ήτις έφθειρε την γην με την [θρησκευτικήν] πορνείαν αυτής, και εξεδίκησεν εκ της χειρός αυτής το αίμα των δούλων αυτού.» Η μακρά ιστορία της εγκοσμίου θρησκείας, που αναδίδει αναθυμίασιν αίματος, πρέπει τώρα να φανερωθή και η επικείμενη κρίσις εκείνων που έχυσαν αίμα αθώον με την υποκίνησι της Βαβυλωνιακής θρησκείας πρέπει να διακηρυχθή, για να καταδειχθή ότι ο Θεός είναι δίκαιος: «Δίκαιος είσαι, επειδή αίμα αγίων και προφητών εξέχεαν, και αίμα έδωκας εις αυτούς να πίωσι· διότι άξιοι είναι. . . . Ναι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις σου.» (Αποκάλ. 19:1, 2· 16:5-7, ΜΝΚ) Οι ένοχοι θα εξαναγκασθούν να πιουν το ίδιο το αίμα της ζωής των με τον θάνατό τους—του οποίου είναι άξιοι—στον Αρμαγεδδώνα.—Ησ. 49:26.