Πώς ο Θεός Έδειξε Έμπρακτα το Ενδιαφέρον Του — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Πώς ο Θεός Έδειξε Έμπρακτα το Ενδιαφέρον Του

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός δεν άφησε το ανθρώπινο γένος να ψηλαφή στα τυφλά για να βρη ανακούφισι, χωρίς βεβαία ελπίδα να τη βρη. Πριν από χιλιάδες χρόνια άρχισε να αποκαλύπτη τον σκοπό του και έκαμε να καταγραφή αυτή η αποκάλυψις ως ο Λόγος του, το άγγελμά του προς όλο το ανθρώπινο γένος.

Εμείς έχομε σήμερα αυτό το άγγελμα στη Βίβλο, τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού. Απ’ εκεί μπορούμε να μάθωμε τι είδους πρόσωπο είναι ο Ιεχωβά Θεός, ποιες είναι οι ιδιότητές του, πώς πολιτεύεται με τους ανθρώπους, από τι αρχές διέπεται. Από τις προφητείες της Γραφής μπορούμε να μάθωμε τι έχει αποφασίσει ο Θεός να πράξη και ποια πορεία μπορούμε ν’ ακολουθήσωμε για τη δική μας μελλοντική προστασία και όφελος.

Μέσα στις σελίδες της Βίβλου βρίσκομε άφθονες αποδείξεις της φροντίδος και του ενδιαφέροντος του Θεού για όλο το ανθρώπινο γένος. Μαθαίνομε ότι σέβεται την αξιοπρέπεια του κάθε ατόμου· ότι δεν θέλει καταναγκαστική υπηρεσία ή λατρεία, αλλά επιθυμεί πρόθυμη υπηρεσία από καρδιές που υποκινούνται από αγάπη. (Δευτ. 30:15, 16) Ο Λόγος Του δείχνει ότι στα μάτια του Θεού δεν υπάρχει καμμιά διαφορά μεταξύ ανθρώπων διαφορετικής εθνικότητος, φυλής ή κοινωνικής τάξεως. Οποιοσδήποτε εκλέξη να τον υπηρετή, μπορεί να το κάνη αυτό και να λάβη μεγάλες ευλογίες για τον εαυτό του και την οικογένειά του.—Πράξ. 10:34, 35.

Ας εξετάσωμε μερικούς τρόπους με τους οποίους η Βίβλος αποκαλύπτει ότι ο Ιεχωβά Θεός έδειξε το ζωηρό ενδιαφέρον του για όλο το ανθρώπινο γένος και τις ευλογίες του προς εκείνους που έθεσαν εμπιστοσύνη και πίστι σ’ αυτόν.

Η Πολιτεία του με τον Αβραάμ Δείχνει ότι ο Θεός Δεν Κάνει Φυλετικές Διακρίσεις

Ο Αβραάμ, ο προπάτωρ και της Ιουδαϊκής φυλής και των Αραβικών φυλών, έθεσε πίστι στα λόγια του Θεού και τον υπηρέτησε πρόθυμα. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, ο Θεός ευλόγησε τον Αβραάμ και την οικογένειά του. Τόσο πολύ εξετίμησε ο Θεός την πίστι του Αβραάμ ώστε απεφάσισε να χρησιμοποιήση ένα έθνος που θα προήρχετο από ένα κλάδο της οικογενείας του Αβραάμ κατά ένα ειδικό τρόπο, για ν’ αντιπροσωπεύη Αυτόν και τη λατρεία Του στη γη. Σ’ αυτό το έθνος, που κατήγετο από τον Ιακώβ ή Ισραήλ, εγγονό του Αβραάμ, έδωσε τους νόμους του. Τους εγκατέστησε μόνιμα στη χώρα που λεγόταν Χαναάν. (Δευτ. 4:7, 8) Επίσης, μέσω αυτού του έθνους ο Θεός διετήρησε το όνομά του ενώπιον των λαών της γης, και μέσω αυτού του έθνους έφερε τον Μεσσία, εκείνον που ήταν κεχρισμένος να ενεργήση ως ο Λυτρωτής του ανθρωπίνου γένους.—Γαλ. 3:24· 4:4.

Μήπως αυτό ήταν απλώς μια πράξις ευνοίας σ’ ένα ωρισμένο έθνος; Ως ο Δημιουργός όλων, γιατί να περιορίση την αγαθότητά του σ’ ένα έθνος; Μακριά από κάθε ιδιοτελή προσωποληψία, έθετε στην πραγματικότητα το προκαταρκτικό θεμέλιο για ‘την ευλογία όλων των φυλών της γης.’ (Γέν. 12:3· 22:18) Με το να πολιτεύεται μ’ αυτό το μοναδικό έθνος και με το να εγκαταστήση μια κυβέρνησι σ’ αυτούς, απεκάλυψε πολλές προσωπικές ιδιότητες του εαυτού του και ως Θεού και ως Βασιλέως, την αγαθότητα και το έλεός του καθώς επίσης και τις αναλλοίωτες αρχές της διακυβερνήσεώς του. Έθεσε το θεμέλιο για τη μελλοντική έλευσι του Μεσσία. Η καταγωγή ή γραμμή γενεαλογίας του Μεσσία και μια εκ των προτέρων προφητική σκιαγράφησις της ζωής του κατεγράφησαν και διετηρήθησαν για να μπορέσουν οι άνθρωποι να θέσουν πίστι σ’ αυτόν ως εκείνον που εστάλη πραγματικά από τον Θεό. Στη διάρκεια αυτών των αιώνων της πολιτείας του Θεού μ’ εκείνο το έθνος, εγράφετο η Αγία Γραφή, παρουσιάζοντας μια πραγματική ιστορική αφήγησι μαζί με προφητικές εικόνες και ‘σκιές των μελλόντων αγαθών’ όλα για το δικό μας όφελος.—1 Κορ. 10:11· Εβρ. 10:1.

Το Ενδιαφέρον που Έδειξε ο Θεός για έναν Ατελή Λαό

Όταν ο Θεός εξέλεξε εκείνο το έθνος που κατήγετο από τον Αβραάμ, αυτοί ήσαν μια μειονότης κι’ επιπλέον σκλάβοι. Μέσω του προφήτου Μωυσέως τούς είπε: «Δεν προετίμησεν εσάς ο Ιεχωβά, ουδέ έκλεξεν εσάς, διότι είσθε πολυπληθέστεροι παρά πάντα τα έθνη· επειδή σεις είσθε οι πλέον ολιγάριθμοι παρά πάντα τα έθνη· αλλ’ επειδή ο Ιεχωβά σάς ηγάπησε και διά να φυλάξη τον όρκον τον οποίον ώμοσε προς τους πατέρας σας, σας εξήγαγεν ο Ιεχωβά εν χειρί κραταιά, και σας ελύτρωσεν εκ του οίκου της δουλείας.» (Δευτ. 7:7, 8, ΜΝΚ) Συνεπώς, ο Θεός μπορούσε να δείξη ότι όχι μόνον εκτιμά και ανταμείβει την πιστή υπηρεσία και αφοσίωσι, όπως έδειξε ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, αλλ’ ότι επίσης τηρεί τον Λόγο του.—Δευτ. 7:9.

Εκείνο το έθνος είχε κάθε λόγο να πιστεύη στο ενδιαφέρον του Θεού γι’ αυτούς. Πολλές φορές υπέστησαν φονική επίθεσι και αντιμετώπισαν συντριπτικές αντίπαλες δυνάμεις. Όσον καιρό έθεταν την πίστι τους σ’ αυτόν, ο Ιεχωβά έσπευδε να τους σώση. (Κριτ. κεφ. 7· 2 Χρον. 14:9-15) Ακόμη κι όταν ο λαός απεμακρύνετο από τον Θεό και διέπραττε σοβαρές αμαρτίες, ο Θεός έδειχνε υπομονή και έλεος προς αυτούς. Κατά καιρούς τους τιμωρούσε αυστηρά, αλλά, όταν επέστρεφαν πάλι σ’ αυτόν, τους συγχωρούσε και τους ευλογούσε, δίνοντάς τους ευημερία, υγεία και ειρήνη. (Ιερεμ. 7:13, 14· 30:18, 21, 22). Η εξιστόρησις της διαρκείας δεκαπέντε αιώνων πολιτείας του μαζί τους είναι γεμάτη από καταπληκτική μακροθυμία και ανοχή της ανθρώπινης ατελείας, της αποστασίας και της σκληρής ισχυρογνωμοσύνης.

Τελικά ο Ισραήλ εστασίασε τελείως εναντίον του Ιεχωβά Θεού, απορρίπτοντας τον Υιόν Του και παραδίδοντάς τον στον Ρωμαίο κυβερνήτη για εκτέλεσι. Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός συνέχισε να στέλνη τους δούλους του σ’ αυτούς και να διακηρύττη αποκλειστικά σ’ αυτούς τα αγαθά νέα επί τριάμισυ χρόνια ακόμη. Μόνον τότε ετερμάτισε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του γι’ αυτούς και άρχισε να στέλνη τους αγγελιαφόρους του προς όλους τους Εθνικούς λαούς της γης. (Πράξ. κεφ. 10) Ο σκοπός για τον οποίον εχρησιμοποίησε το έθνος Ισραήλ σαν ιδιαίτερο όργανό του είχε εκπληρωθή και η ειδική σχέσις του με το έθνος αυτό ετελείωσε· εν τούτοις, άτομα μέσα απ’ αυτό τον λαό θα μπορούσαν πάντοτε να αποκτήσουν την εύνοιά του και την ευλογία του αν υπήκουαν στον Λόγο Του και έδειχναν πίστι στις προμήθειές του.—Ρωμ. 10:12· Γαλ. 3:28.

Με τον τρόπο πολιτείας του ο Θεός έδειξε ότι πραγματικά ενδιαφέρεται και, ότι πραγματικά τρέφει μεγάλη αγάπη για εκείνους που τον υπηρετούν. Έδειξε τι θα πράξη αν οι άνθρωποι υπακούουν σ’ αυτόν με ειλικρίνεια. Ο νόμος που έδωσε σ’ αυτό το έθνος ήταν τόσο έξοχος που, αν και δεν τον τηρούσαν τελείως, παρέμειναν ένα ανεξάρτητο έθνος επί εννέα σχεδόν αιώνες.

Το Ενδιαφέρον του Θεού για Όλα τα Έθνη

Στη διάρκεια όλου αυτού του χρόνου, ο Θεός δεν ελησμόνησε τα άλλα έθνη. Μιλώντας σ’ ένα πλήθος ειδωλολατρών Εθνικών στην Ασιατική πόλι των Λύστρων, ο απόστολος Παύλος τούς παρεκίνησε να ‘επιστρέψουν από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς.’ Μετά τους είπε: «Εν ταις παρελθούσαις γενεαίς [ο Θεός] αφήκε πάντα τα έθνη να περιπατώσιν εν ταις οδοίς αυτών καίτοι δεν αφήκεν αμαρτύρητον εαυτόν, αγαθοποιών, δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφορίας, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών.» (Πράξ. 14:15-17) Ο Θεός συνεχίζει να δίνη αυτή τη «μαρτυρία» ακόμη και μέχρι τις μέρες μας.

Το ενδιαφέρον του Θεού για όλα τα ανθρώπινα πλάσματα είναι έντονα έκδηλο με τον τρόπο που πολιτεύθηκε με τις πόλεις των Σοδόμων και Γομόρρων. Οι πόλεις αυτές είχαν βυθισθή στο έπακρον της διαφθοράς. Ο Θεός είπε: «Η κραυγή των Σοδόμων και των Γομόρρων επλήθυνε, και η αμαρτία αυτών βαρεία σφόδρα.» (Γέν. 18:20) Προφανώς οι γειτονικοί λαοί ένοιωθαν προσβολή και λύπη με τη διεφθαρμένη των συμπεριφορά και έκραξαν προς τον Θεό. Εκείνος σεβάσθηκε τη φοβισμένη στάσι τους και το δικαίωμα που είχαν να ελευθερωθούν από τον κίνδυνο της διαφθοράς στον οποίο οι Σοδομίτες τούς έθεταν. Γι’ αυτό τον λόγο απεφάσισε να καταστρέψη αυτές τις δύο πόλεις και όσους είχαν σχέσεις μαζί τους. Ακόμη και τότε, όμως, αν ευρίσκοντο έστω και δέκα ευσεβείς άνθρωποι εκεί, θα είχε διαφυλάξει τις πόλεις αυτές προς χάριν των δέκα.—Γέν. 18:22-33.

Η πολιτεία του Θεού με τα Σόδομα και τα Γόμορρα δείχνει ότι ο Θεός δεν αρέσκεται στον θάνατο κανενός, αλλά επιθυμεί όλοι να ζήσουν, αν θέλουν απλώς να ζουν με σεβασμό προς τους συνανθρώπους των και με υπακοή προς τις δίκαιες αρχές. (Ιεζ. 33:11· Μιχ. 6:8) Επιπλέον, η παρ’ αξίαν αγαθότης του Θεού και το ενδιαφέρον του είναι τόσο μεγάλο ώστε θα επαναφέρη στη ζωή το λαό των Σοδόμων μέσω αναστάσεως δίνοντάς τους την ευκαιρία να εκπαιδευθούν και να μεταστραφούν στην οδό της ζωής, όπως ακριβώς ανέφερε ο Υιός του.—Λουκ. 10:11, 12. Ματθ. 11:24.

Το Ενδιαφέρον του Θεού για τον Πλανήτη Γη ως Κατοικία του Ανθρώπου

Ο Θεός έδειξε το πραγματικό του ενδιαφέρον για τη δημιουργία του, τη γη, στους νόμους που έδωσε στο έθνος Ισραήλ. Οι νόμοι αυτοί προνοούσαν για το μέγιστο καλό της γης, των ανθρώπων και των ζώων που ζούσαν σ’ αυτή. Παραδείγματος χάριν, καθώρισε ώστε κάθε έβδομο έτος να είναι έτος αναπαύσεως. Όλοι απηλλάσσοντο από γεωργικές εργασίες, περιλαμβανομένων και των οικιακών ζώων. Σήμερα, κάθε γεωργός γνωρίζει ότι όταν το έδαφος παραμείνη ακαλλιέργητο για ένα διάστημα επανακτά τη γονιμότητά του.—Λευιτ. 25:2-7.

Εκτός αυτού, κάθε πεντηκοστό έτος δεν ήταν μόνον έτος αναπαύσεως αλλά επίσης «Ιωβιλαίον» έτος, ένα έτος στη διάρκεια του οποίου διεγράφοντο όλα τα χρέη. Όλα τα μέλη του έθνους που, λόγω οικονομικών δυσκολιών, είχαν πουλήσει τη γη τους, αποκτούσαν πάλι τη γη της κληρονομιάς τους, απηλλαγμένοι από χρέη. Ακόμη κι εκείνοι οι Ισραηλίται που ήσαν δούλοι αποκτούσαν την ελευθερία τους. Πόσο μεγάλο και ευγενικό ενδιαφέρον! Όσον καιρό το έθνος τηρούσε αυτούς τους νόμους δεν θα μπορούσε ποτέ να φθάση σε οικονομική κρίσι όμοια με αυτή που αντιμετωπίζουν πολλά έθνη σήμερα.—Λευιτ. 25:8-19.

Προαναλαμπές μιας Μελλοντικής Κυβερνήσεως για Όλη τη Γη

Ο θεόπνευστος απόστολος γράφει στην προς Ρωμαίους επιστολή 15:4: «Διότι όσα προεγράφησαν, διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και της παρηγορίας των Γραφών.» Αυτή η ελπίδα συγκεντρώνεται γύρω από τη μελλοντική δικαία κυβέρνησι την οποίαν ο Θεός έχει προορίσει για να αποκαταστήση το ανθρώπινο γένος και αυτή τη γη σε πλήρη αρμονία με Αυτόν. Όπως δείχνει ο ίδιος απόστολος, οι νόμοι που έδωσε μέσω της κυβερνήσεώς του στον αρχαίο Ισραήλ ήσαν «σκιά των μελλόντων αγαθών,» προαναλαμπές των ευεργετημάτων που θα προκύψουν από μια κυβέρνησι εγκαθιδρυμένη στους ουρανούς μέσω της οποίας ο Θεός θα διευθύνη ένα πρόγραμμα για τους κατοίκους της γης που θα καταλήξη στη διαρκή ευλογία όλων εκείνων που τρέφουν στην καρδιά τους αγάπη για τη δικαιοσύνη. (Εβρ. 10:1) Έτσι, διαβάζομε στην Αγία Γραφή στην προς Εφεσίους επιστολή 1:9, 10: «Κατά την ευδοκίαν αυτού, την οποίαν προέθετο εν εαυτώ, εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν τω Χριστώ και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης.»

Ναι, για να ελευθερώση το ανθρώπινο γένος από την κληρονομιά της αμαρτίας, της ατελείας και του θανάτου, που μας κληροδότησε ο προπάτωρ μας Αδάμ, και για να ικανοποιήση τις υπέρτατες αρχές της δικαιοσύνης, ο Θεός ενήργησε έτσι ώστε να δώση ο Υιός του τη ζωή του για να μας απολυτρώση από την κατάστασι της δουλείας. (Ρωμ. 3:23-26) Όπως αναφέρεται στους Ρωμαίους 5:7, 8: «Διότι μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνη. Αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.»

Σχεδόν επί έξη χιλιάδες χρόνια τώρα το ανθρώπινο γένος κοπιάζει και αγωνίζεται. Αλλά τώρα η Βίβλος δείχνει ότι πλησιάζει ένα μεγάλο σάββατο αναπαύσεως για τη γη και τους κατοίκους της. Η Βίβλος μάς λέγει ότι για τον Ιεχωβά ‘χίλια έτη είναι ως ημέρα μία.’ (2 Πέτρ. 3:8) Και ο Λόγος του προλέγει για μια χιλιετή ημέρα αναπαύσεως από παθήματα, πόλεμο, έγκλημα, πείνα και αδικία κάτω από τη Βασιλική εξουσία του Υιού του. Ναι, θα είναι ένα Ιωβιλαίο χιλίων ετών, όπου ακόμη και η υποδούλωσις στην αμαρτία, την ατέλεια, την ασθένεια και τον θάνατο θα παύση και οι πρόθυμοι υπήκοοι της Βασιλείας θα εξέλθουν από τη δουλεία και θα εισέλθουν στην πολυπόθητη «ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.»—Ρωμ. 8:19-21· Εβρ. 4:9, 11· Αποκάλ. 20:6.

Τότε, όπως προελέχθη, «Ο Κύριος των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας.» (Ησ. 25:6) Τότε θα επαληθεύση, σε παγκόσμια κλίμακα, ότι «Δεν θέλουσι κακοποιεί, ουδέ φθείρει . . . διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.»—Ησ. 11:9, ΜΝΚ.

Ίσως το πιο ισχυρό παράδειγμα του ενδιαφέροντος του Θεού φαίνεται σ’ εκείνους που θέτουν σήμερα την πλήρη εμπιστοσύνη τους στις υποσχέσεις του για μια τέτοια δικαία κυβέρνησι. Παρέχουν μια ορατή απόδειξι του τι μπορεί να επιτελέση ο Λόγος του στους ανθρώπους, την αλλαγή που μπορεί να φέρη στη ζωή τους η θεόδοτη ελπίδα.

Εκατομμύρια άτομα σήμερα έχουν ταχθή υπέρ της βασιλείας του Ιεχωβά Θεού ως της πραγματικής και μοναδικής ελπίδας για το ανθρώπινο γένος. Αυτοί βρίσκονται σε περισσότερες από 200 χώρες και νήσους της θαλάσσης. Αντιπροσωπεύουν μια καταπληκτικά ευρεία έκτασι από εθνικότητες, γλώσσες, φυλές και κοινωνικά στρώματα. Εν τούτοις, βρίσκονται σε ενότητα, δεν είναι διηρημένοι από την πολιτική, το αιρετικό πνεύμα, τον εμπορικό ανταγωνισμό, την κοινωνική διάκρισι ή τη φυλετική προκατάληψι. Απολαμβάνουν γνήσια ειρήνη και αποχή από διαμάχες, και συνδέονται μεταξύ των με αληθινή αδελφοσύνη. Αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα της καθημερινής ζωής όπως όλα τα άτομα και έχουν την ίδια κληρονομημένη ατέλεια· εν τούτοις βρίσκουν ότι η εφαρμογή των σοφών αρχών που περιέχονται στη Βίβλο τούς βοηθεί να λύσουν τα προβλήματά τους και βρίσκουν αληθινή χαρά στη ζωή. Είναι γνωστοί ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά διότι δίνουν μαρτυρία για την πίστι τους στον Ιεχωβά Θεό και μαρτυρούν τους σκοπούς του και το ενδιαφέρον του για το ανθρώπινο γένος.—Ησ. 43:10, 11.

Είναι αλήθεια ότι έχουν υποφέρει διωγμό στα χέρια δικτατόρων και ισχυρών θρησκευτικών οργανώσεων σε πολλές χώρες. Αλλά γνωρίζουν γιατί συμβαίνει αυτό και το θεωρούν προνόμιο να επιδεικνύουν την αδιάρρηκτη προσκόλλησί τους στις δίκαιες αρχές του Λόγου του Θεού και την ακλόνητη υπακοή τους στην κυριαρχία Του. Έχουν πίστι όπως ο θεόπνευστος μαθητής Ιάκωβος, ο οποίος έγραψε: «Μακάριος ο άνθρωπος όστις υπομένει πειρασμόν· διότι αφού δοκιμασθή, θέλει λάβει τον στέφανον της ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Ιεχωβά εις τους αγαπώντας αυτόν.»—Ιακ. 1:12, ΜΝΚ.

Η αγάπη για τον πλησίον τούς κάνει να εκτίθενται σε κίνδυνο φυλακίσεως, ή και σε χειρότερα ακόμη, προκειμένου να συνεχίσουν να προσφέρουν στους άλλους την ελπίδα που έχουν βρει μέσω των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. Γνωρίζουν το ενδιαφέρον του Θεού για το ανθρώπινο γένος, ο οποίος ‘δεν θέλει να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν,’ και επιζητούν να δείξουν παρόμοιο ενδιαφέρον.—2 Πέτρ. 3:9.

Η απόδειξις του ενδιαφέροντος του Θεού για το ανθρώπινο γένος είναι συνεπώς αναμφισβήτητη· μας περιβάλλει από όλες τις πλευρές. Είναι πλούσια έκδηλο στη γη και στις προμήθειές του για ζωή ενδιαφέρουσα και ικανοποιητική, καθώς και στα ίδια τα σώματά μας με τις καταπληκτικές τους ιδιότητες.

Αλλά περισσότερο απ’ όλα είναι καταφανές στον Λόγο του Θεού—στην εξήγησι που δίνει για την αιτία των παθημάτων του ανθρωπίνου γένους, στην αποκάλυψι της πολιτείας του Θεού με τα πλάσματά του και στον αναλλοίωτο σκοπό του να διορθώση όλη τη ζημία που προκάλεσε η ανταρσία πνευματικών και ανθρωπίνων πλασμάτων εναντίον της Κυριαρχίας του, στις αλλαγές που μπορεί να φέρη τώρα αμέσως στη ζωή των ανθρώπων και στην ελπίδα που δίνει για ανάστασι των νεκρών.

Ο Θεός πράγματι ενδιαφέρεται. Η ερώτησις που απομένει είναι, Ενδιαφερόμαστε εμείς; Μπορεί ν’ απαντήσωμε ναι, αλλά τι αποδεικνύει πραγματικά ότι ενδιαφερόμεθα;

[Πίνακας στη σελίδα 21]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Τώρα, ύστερα από 6.000 χρόνια ανθρώπινης υπάρξεως, σύμφωνα με τις Βιβλικές προφητείες, πλησιάζει ένα Ιωβιλαίον 1.000 ετών—μια περίοδος αναπαύσεως από παθήματα και καταπίεσι

1,000 2,000 3,000 4,000 5,000 6,000 7,000

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ 1914 ΧΙΛΙΕΤΗΣ

ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΝΩΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ

33 μ.Χ. ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΗΣΟΥ;

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Πολιτευόμενος με τον Αβραάμ, ο Θεός δεν έδειχνε μεροληψία αλλά, μάλλον, εξέφραζε το ενδιαφέρον του για το ανθρώπινο γένος· υποσχέθηκε να ευλογήση ανθρώπους απ’ όλα τα έθνη μέσω του «σπέρματος» του Αβραάμ

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Χρησιμοποιώντας ο Θεός ένα έθνος, τον αρχαίο Ισραήλ, ήθελε να δείξη τα αποτελέσματα της ενοποιημένης κατευθύνσεώς του και των δικαίων του αρχών διακυβερνήσεως