Οφέλη και Αμοιβές από το να Είσθε Πνευματικά Ασφαλείς
1. Ποιοι είναι ασφαλείς από τους κινδύνους του ξεπεσμένου κόσμου;
Η ΥΛΙΣΤΙΚΗ, φυσική ασφάλεια του ανθρωπίνου γένους καταρρέει, αλλά η πνευματική ασφάλεια αποδεικνύεται ότι είναι προστασία από τους ηθικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς και θρησκευτικούς κινδύνους του ξεπεσμένου αυτού κόσμου. Οι πνευματικώς ασφαλείς είναι εκείνοι που θέτουν πρώτα στη ζωή τους τα πνευματικά πράγματα τα οποία εκτίθενται στον Άγιο Λόγο του Θεού. Γνωρίζουν ότι ο Θεός θα φροντίση για όλες τις άλλες ανάγκες των.
2, 3. Πώς το υπόλοιπο και ο πολύς όχλος έκαμαν πραγματικά τον Ιεχωβά καταφύγιό τους;
2 Για να μας ενθαρρύνη να δώσωμε στον Θεό την κυριαρχική θέσι στη ζωή μας, ο θεόπνευστος συγγραφεύς του Ψαλμού 91 προχωρεί για να μας δώση ένα αίσθημα ασφαλείας, λέγοντας τα εξής: «Επειδή συ τον Ιεχωβά, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον έκαμες καταφύγιόν σου, δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν, και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου.»—Ψαλμ. 91:9, 10, ΜΝΚ.
3 Τι θαυμάσια σκέψις είναι να κάνωμε τον Ύψιστο Θεό ‘καταφύγιό μας’! Διότι δεν λέγομε μόνο στον Ιεχωβά, «Συ είσαι καταφυγή μου,» αλλά και κάνομε αυτόν πραγματικά έναν τόπο όπου ζητούμε τον λιμένα μας για ασφάλεια. Το κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ του Θεού χωρίς φόβο, δημοσία, εδήλωσε ότι ο Ιεχωβά είναι καταφύγιόν του, ιδιαίτερα από το έτος 1925 και έπειτα. Ο ‘πολύς όχλος,’ που εμφανίσθηκε αργότερα και ενώθηκε με το υπόλοιπο στη λατρεία του Ιεχωβά ως Θεού, μιμήθηκε το υπόλοιπο διακηρύττοντας και κάνοντας αυτόν καταφύγιό του, και επομένως τόπον κατοικίας του.
4. Για ποιο εξέχον ζήτημα ενώθηκαν αυτοί οι δύο όμιλοι στην πορεία ενεργείας των;
4 Ενωμένοι οι δύο αυτοί όμιλοι διεκήρυξαν τον Ύψιστο, τον Ιεχωβά, ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο. Τώρα στο επίμαχο ζήτημα μεταξύ της κυριαρχίας του Θεού σε όλη τη γη και της ανθρώπινης κυριαρχίας, αυτοί έλαβαν το μέρος των υπέρ της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Συνεχώς αναγγέλλουν σ’ όλον τον κόσμο ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού στα χέρια του Υιού του Ιησού Χριστού αποτελεί τη μόνη ελπίδα για τη στενάζουσα ανθρωπότητα. Παραμένουν κοντά στον Ιεχωβά ως τη μόνη Πηγή κάθε ασφαλείας. Τα αιώνια συμφέροντά τους για τώρα και για το μέλλον είναι ασφαλή με Αυτόν!
5. Ποιες συμφορές δεν συμβαίνουν σ’ εκείνους που έκαμαν τον Θεό καταφύγιο της ζωής των;
5 Για τον πονηρό αυτόν κόσμο οι συμφορές αυξάνουν, όχι μόνο σε πολιτικές και οικονομικές υποθέσεις, αλλά και πολύ πιο έντονα σε ηθικά, κοινωνικά και θρησκευτικά ζητήματα. Αλλά σ’ εκείνους που κάνουν τον μόνον ζώντα και αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, καταφύγιο της ζωής των, ‘δεν συμβαίνει κακόν,’ δηλαδή, καμμιά από τις συμφορές που περιγράφονται στα προηγούμενα εδάφια του Ψαλμού 91. Φυσικά, μπορεί αυτοί να υποστούν μαζί με όλον τον κόσμο φυσικές συμφορές μεγάλης κλίμακος, όπως είναι οι πλημμύρες, οι τυφώνες, οι σεισμοί, οι επιδημίες, οι ελλείψεις τροφίμων, οι καταστροφές από τους διεθνείς και τους μεταξύ διαφόρων φυλών πολέμους και τις πολιτικές επαναστάσεις, αλλ’ αυτά δεν καταστρέφουν την πνευματικότητά των ούτε εξασθενούν την πίστι των και την εμπιστοσύνη των στον Παντοδύναμο Θεό. Μπορούν ν’ αναλαμβάνουν υλικώς και σωματικώς απ’ αυτές τις επίγειες συμφορές.
6. Γιατί η πνευματική συμφορά είναι πιο σοβαρή, και ποιοι είναι εκείνοι που υποφέρουν απ’ αυτήν;
6 Η πνευματική συμφορά όμως, είναι διαφορετική. Απ’ αυτήν δεν υπάρχει επανόρθωσις, όπως στην περίπτωσι του θρησκευτικού Χριστιανικού κόσμου και του Ιουδαϊσμού. Αυτές οι θρησκευτικές ομάδες, όπως και ο ειδωλολατρικός κόσμος, δεν βρίσκονται σε πνευματική ευημερία. Εξακολουθούν να νοσούν, να είναι σε εξασθενημένη θρησκευτική κατάστασι, ενώ τους περιμένει καταστρεπτική συμφορά στην επικείμενη μεγάλη θλίψι. (Ματθ. 24:21, 22· Αποκάλ. 7:14) Συμφορά αναμένει όλους εκείνους που δεν καταφεύγουν στον Ιεχωβά και δεν κατοικούν σ’ αυτόν.
7. (α) Ποιες είναι οι συμβολικές πηγές που μολύνουν τον όμοιο με πόλι κόσμο; (β) Με ποια πορεία υπάρχει ασφάλεια για μας που είμεθα σαν παρεπίδημοι που κατοικούν σε σκηνές;
7 Εκείνοι που παραμένουν με εμπιστοσύνη κοντά στον Ύψιστο Θεό εξεικονίζονται ως παρεπίδημοι, που κατοικούν σε σκηνές στο παρόν σύστημα πραγμάτων, έξω από τα όρια της πόλεως. (1 Πετρ. 2:11· Εβρ. 11:8-10) Η θεία επαγγελία γι’ αυτούς ως τάξις είναι: «Και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου.» (Ψαλμ. 91:10) Μεταξύ των πνευματικώς βλαβερών μαστίγων που λυμαίνονται τώρα τον όμοιο με πόλι κόσμο είναι και μερικά μολυσματικά πράγματα, όπως ο εθνικισμός, ο φανατικός πατριωτισμός, η διδασκαλία της εξελίξεως ως γεγονότος, ο ιδιοτελής υλισμός, η τοξικομανία, η μανία μεταγγίσεως αίματος, η άσκησις πνευματισμού, η σύγχρονη «νέα σεξουαλική ηθική,» η φιληδονία μάλλον παρά η φιλοθεΐα, το θρησκευτικό αιρετικό πνεύμα, η «ανωτέρα κριτική» της Βίβλου, η λατρεία της «ιεράς αγελάδος» της επιστήμης, καθώς και η λατρεία του πολιτικού «θηρίου» και η λατρεία της μεταπολεμικής του «εικόνος» των Ηνωμένων Εθνών, διαδόχου της Κοινωνίας των Εθνών. (Αποκάλ. 9:20, 21· 13:1-18) Μόνον όταν εκείνοι που κάνουν τον Ιεχωβά καταφύγιό τους κρατούν τη «σκηνή» τους στημένη μακρυά από την «πόλι» αυτού του κόσμου, θα απαλλαγούν από το μόλυσμα των πολλών της «μαστίγων.» Ας είμεθα, λοιπόν, σε απόστασι, και ας μην αποτελούμε μέρος αυτού του κόσμου.—Ιωάν. 17:14-16· παράβαλε με Εβραίους 11:9, 10.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΠΕΣΩΜΕ ΘΥΜΑΤΑ
8. Τι περισσότερο χρειαζόμεθα από μια απλή ανθρώπινη καθοδήγησι, και είναι αυτή στη διάθεσί μας;
8 Καθώς περιπατούμε σ’ αυτόν τον κόσμο των πνευματικών κινδύνων, χρειαζόμεθα κάτι περισσότερο από μια ανθρώπινη καθοδήγησι για να είναι ο τρόπος της ζωής μας ευάρεστος στον Θεό. Έχομε διαβεβαίωσι αυτής της υπερανθρώπινης καθοδηγίας, διότι, όπως λέγει ο ψαλμωδός, «θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σού, διά να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου.»—Ψαλμ. 91:11.
9. Ποια υπόσχεσι στον κατά σάρκα Ισραήλ μας υπενθυμίζει αυτό, και ποια διακονία που αποδίδεται στον Ιησού, και ποια διαβεβαίωσι στους όμοιους με παιδιά ακολούθους του;
9 Αυτή η υπόσχεσις μας υπενθυμίζει ότι ο Θεός, μέσω του προφήτου Μωυσέως, είπε στο έθνος του κατά σάρκα Ισραήλ: «Ιδού εγώ αποστέλλω άγγελον έμπροσθέν σου διά να σε φυλάττη εν τη οδώ, και να σε φέρη εις τον τόπον τον οποίον προητοίμασα. Διότι ο άγγελός μου θέλει προπορεύεσθαι έμπροσθέν σου.» (Έξοδ. 23:20, 23· 32:34· 33:2) Επίσης, όταν ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός απέκρουσε τρεις πειρασμούς που του παρουσιάσθηκαν στην έρημο της Ιουδαίας, ένας από τους οποίους περιελάμβανε τα εδάφια 11, 12 του Ψαλμού 91, «τότε αφήνει αυτόν ο Διάβολος, και ιδού άγγελοι προσήλθον και υπηρετούν αυτόν.» (Ματθ. 4:1-11) Όσον αφορά τους ομοίους με παιδιά ακολούθους του ο Ιησούς είπε: «Οι άγγελοι αυτών εν τοις ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς.» (Ματθ. 18:10) Αυτοί οι ουράνιοι άγγελοι έχουν τώρα θεία εντολή σχετικά με το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών και τους πιστούς συντρόφους των.
10. Το καθήκον των αγγέλων «να σε φυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου» σε ποιες οδούς εφαρμόζεται;
10 Το καθήκον αυτών των αγγέλων «να σε φυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου» εφαρμόζεται στις ‘οδούς’ που ακολουθούν οι λάτρεις του Ιεχωβά και που είναι σε αρμονία με τον αποκεκαλυμμένο λόγον του και είναι επομένως κάτω από την επιδοκιμασία και την καθοδηγία του. Οι άγγελοί του δεν θα ήθελαν να συμβαδίζουν με το ‘υπόλοιπο’ και τον ‘πολύ όχλο’ των συντρόφων του αν η πορεία των ήταν διαφορετική—ιδιοτελής και ισχυρογνώμων.—Ματθ. 13:41, 42.
11. Πώς η προφητεία του Ιησού για τη ‘συντέλεια του αιώνος’ και για τον άγγελο που πετά στο μεσουράνημα δείχνουν την αγγελική διαφύλαξι των ακολούθων του στη γη;
11 Η προφητεία του ιδίου του Ιησού σχετικά με το ‘σημείον της παρουσίας του και της συντελείας του αιώνος’ προέλεγε καθαρά ότι για τη σύναξι των εκλεκτών μελών του πνευματικού Ισραήλ θα έστελνε τους αγγέλους του. Επίσης, όταν θα ερχόταν να χωρίση τους λαούς των εθνών που είναι όμοια με τα πρόβατα και ερίφια, οι άγγελοι θα ήσαν μαζί του. (Ματθ. 24:3, 31· 25:31, 32· Αποκάλ. 7:1-8) Το τελευταίο βιβλίο της Γραφής, η Αποκάλυψις, όπως δόθηκε μέσω του Ιησού στον απόστολο Ιωάννη, αποκαλύπτει θετικά ότι οι ουράνιοι άγγελοι θα ησχολούντο με το κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ στην επίγεια δράσι του στη διάρκεια της «συντελείας του αιώνος.» Λόγου χάριν, στην εκπλήρωσι της οράσεως του Ιωάννου, ο οποίος είδε τον άγγελο να πετά στο μεσουράνημα με το αιώνιο ευαγγέλιον για να κηρύξη σ’ όλους τους κατοίκους της γης, καταδεικνύεται η αγγελική καθοδήγησις και διαφύλαξις των λάτρεων του Ιεχωβά, οι οποίοι εκτελούν αυτό το έργο στη γη. (Αποκάλ. 14:6, 7) Αλλά και κάτι περισσότερο:
12. Σύμφωνα με την Αποκάλυψι, όταν άρχισε το υπόλοιπο να εκχύνη τις επτά φιάλες, γιατί πρέπει να είχαν αγγελική καθοδηγία και διαφύλαξι;
12 Όταν οι ‘επτά έσχατες πληγές’ άρχισαν να εκχύνωνται στη διάρκεια των ετών 1922 έως 1928 μ.Χ., μέσω του κεχρισμένου ‘υπολοίπου’ εκείνο τον καιρό, θα πρέπει να υπήρχε αγγελική καθοδήγησις και διαφύλαξις. Και αυτό είναι λογικό, διότι η Αποκάλυψις, κεφάλαια 15 - 17, αποκαλύπτει ότι οι «φιάλες» που ήσαν πλήρεις του θυμού του Θεού εκρατούντο και κατευθύνοντο από τους ουρανίους αγγέλους, οι οποίοι έλαβαν αυτές τις φιάλες από τα χέρια του Θεού. Ενεργώντας έτσι με τις οδούς υπηρεσίας του Θεού, οι λάτρεις του Ιεχωβά είναι βέβαιοι για την αγγελική διαφύλαξι.—Ψαλμ. 34:7· Εβρ. 1:13, 14.
13. Τι θέτουν τα επίγεια όργανα του Σατανά στον δρόμο εκείνων που περιπατούν στις οδούς του Ιεχωβά, και τι λέγει σχετικά ο Ψαλμός 91:12;
13 Οι ‘οδοί,’ τις οποίες ακολουθούμε ως λάτρεις του Ιεχωβά Θεού, βρίσκονται ανάμεσα σ’ αυτό το κοσμικό σύστημα πραγμάτων του οποίου «θεός» είναι ο Σατανάς ή Διάβολος. (2 Κορ. 4:4) Επομένως, θα ανεμένετο ότι τα επίγεια όργανα αυτού του ψευδούς θεού θα έθεταν στην οδό μας συμβολικούς λίθους για να προσκόψουν οι λάτρεις του Ιεχωβά και να υποστούν καταστροφική πτώσι. Σχετικά όμως με αυτές τις αιτίες προσκόμματος ο ψαλμωδός λέγει παρακάτω τα εξής για τους αγγέλους του Ιεχωβά: «Θέλουσι σε σηκώνει επί των χειρών αυτών, διά να μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου.»—Ψαλμ. 91:12.
14. Στον πρώτον αιώνα μ.Χ. τι αποδείχθηκε ότι ήταν ο «λίθος προσκόμματος» για το έθνος του κατά σάρκα Ισραήλ, και γιατί;
14 Αυτό σημαίνει ότι οι ουράνιοι αυτοί άγγελοι θα μας φυλάττουν και θα μας υποστηρίζουν ώστε να μη επηρεασθούμε από ένα τέτοιο ‘λίθο.’ Τον πρώτο αιώνα μ.Χ. οι αποστάται Ισραηλίται, και ‘οι δύο οίκοι Ισραήλ,’ δεν είχαν τέτοια αγγελική συμπαράστασι για να μη προσκόψουν και φθάσουν σε πνευματική ερήμωσι. Προσέκοψαν στον αληθινό Μεσσία του Ιεχωβά τον Ιησού Χριστό, ο οποίος ήταν γι’ αυτούς «λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου,» όπως προελέχθη στο βιβλίο του Ησαΐα 8:14. (1 Πέτρ. 2:7, 8) Η απόρριψις εκ μέρους των του Ιησού ως του Μεσσίου έβλαψε τους περιτετμημένους Ιουδαίους πνευματικώς μέχρι σήμερα. Εν τούτοις, αυτός ο ‘λίθος’ δεν είναι εκείνος που αναγράφεται στον Ψαλμό 91:12.
15. Πώς ο λίθος του Ψαλμού 91:12 διαφέρει, και πώς πρέπει να παρασταθή αυτό;
15 Αυτός ο ‘λίθος’ είναι κάτι που προέρχεται από τον Μεγάλο Αντίδικο του Ιεχωβά, τον Σατανά ή Διάβολο· αν λοιπόν ένας δέχεται αυτό που είναι ο ‘λίθος,’ πέφτει στη δυσμένεια του Θεού. Αυτός δεν μοιάζει με τον Μεσσιανικό ‘λίθο’ του πρώτου αιώνος, ο οποίος, αν εγίνετο δεκτός από το Ιουδαϊκό έθνος, θα εχρησίμευε στο να έχουν συνεχώς την εύνοια του Θεού. Αλλά τότε οι εθνικιστικοί Ιουδαίοι ακολούθησαν τους ψευδείς Μεσσίες που δεν ήσαν από τον Θεό. Ο Ιησούς Χριστός, αποβλέποντας και στην εποχή μας, ειδοποίησε τους μαθητάς του να φυλάγωνται από τους ψευδείς Μεσσίες ή Χριστούς σ’ αυτή τη ‘συντέλεια του αιώνος.’ (Ματθ. 24:3, 5, 23-26) Αυτοί οι ψευδόχριστοι, όπως είχε προλεχθή, εγέρθηκαν, όχι ιδιαίτερα με μορφή μεμονωμένων ανθρώπων, αλλ’ ως πολιτικά και οικονομικά συστήματα, στα οποία απεδόθησαν Μεσσιανικές εξουσίες και μέσω των οποίων ανεμένοντο Μεσσιανικές ευλογίες. Λόγου χάριν, όπως όταν ο Νικήτα Κρούστσεφ υποσχέθηκε ότι ο Ρωσικός Κομμουνισμός του δικού του τύπου θα εγκαθίδρυε τον παράδεισο για τους λαούς. Και πώς θα μπορούσαμε ποτέ να λησμονήσωμε ότι τον Δεκέμβριο του 1918 το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική εχαιρέτησε την προτεινόμενη Κοινωνία των Εθνών ως «την πολιτική εκδήλωσι της Βασιλείας του Θεού στη γη»;
16. Χάρις στους αγγέλους, ποιοι είναι μερικοί από τους λίθους στους οποίους οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν προσέκοψαν και δεν έπεσαν;
16 Οι άγγελοι του Ιεχωβά με πιστότητα ‘εσήκωσαν’ τους λάτρεις του ‘στα χέρια τους’ για να μη προσκόψουν τα πόδια τους σε κανένα «λίθον» αυτού του είδους και περιέλθουν στη δυσμένειά του. Όταν τον Νοέμβριο του 1939 εξεδήλωσαν δημοσία την προσκόλλησί τους στη Χριστιανική «ουδετερότητα» απέναντι σε όλους τους κοσμικούς διαπληκτισμούς, αυτό τους ενίσχυσε στην πορεία που ήδη είχαν εκλέξει να αρνηθούν τη στρατιωτική επιστράτευσι, σε καιρό ειρήνης καθώς και σε καιρό πολέμου. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εγέρθηκαν δικτάτορες πολιτικών κυβερνήσεων, όπως ο Αδόλφος Χίτλερ, που είχε σκοπό να επανιδρύση την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού έθνους για χίλια χρόνια. Αλλά οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά ποτέ δεν υπέκυψαν σε τέτοιους δικτάτορες που έλαβαν τη θέσι του αληθινού Μεσσίου του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού. Σε καιρούς που εδοκιμάζοντο ως προς τη στάσι των απέναντι στην ανωτερότητα του νόμου του Υψίστου Θεού, αυτοί υιοθέτησαν τους λόγους των αποστόλων του Χριστού και είπαν στους πολιτικούς, στους δικαστάς και στην αστυνομία: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 5:29) Χάρις στους αγγέλους του Ιεχωβά, κανένας ‘λίθος,’ όπως είναι οι απαγορεύσεις και οι προγραφές εναντίον των και εναντίον του κηρύγματος της βασιλείας του Θεού, δεν έκαμε αυτούς τους λάτρεις του Ιεχωβά να προσκόψουν και να πέσουν.
ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΑΠΟ ΦΑΝΕΡΕΣ ΚΑΙ ΚΡΥΦΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
17. Ως προς τον τρόπο εκφράσεως, πώς ο Ψαλμός 91:13 μοιάζει με το εδάφιον Λουκάς 10:19;
17 Προς το τέλος του έτους 32 μ.Χ., ο Ιησούς Χριστός απέστειλε εβδομήντα μαθητάς ως ευαγγελιζομένους της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Προφανώς μιλώντας σ’ αυτούς με συμβολική γλώσσα τους είπε: «Ιδού, δίδω εις εσάς την εξουσίαν του να πατήτε επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού· και ουδέν θέλει σας βλάψει.» (Λουκ. 10:19) Ομοίως, με συμβολική έννοια, ο ψαλμωδός τώρα λέγει στην τάξι που έκαμε τον Ιεχωβά κατοικία της: «Θέλεις πατήσει επί [νεαρόν, ΜΝΚ] λέοντα και επί ασπίδα· θέλεις καταπατήσει σκύμνον και δράκοντα.»—Ψαλμ. 91:13.
18. Πώς, συμβολικά, καταπατήθηκε το νεαρό λιοντάρι;
18 Το νεαρό λιοντάρι κάνει μια φανερή κατά μέτωπον επίθεσι εκθέτοντας τον εαυτό του. Έτσι και τα ισχυρά πολιτικά κράτη κατέφυγαν σε νομοθετικές ενέργειες που κατονομάζουν το θύμα. Εξέδωκαν φανερά νόμους που στρέφονται εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά ή εφήρμοσαν εθνικιστικούς νόμους εναντίον των. Ποιος ήταν ο σκοπός τους; Να τους καταβροχθίσουν, να τους αφομοιώσουν, να τους υποδουλώσουν θρησκευτικώς στο Κράτος, κάνοντάς τους ένα εθνικό θρησκευτικό θεσμό, αποχωρισμένον από το παγκόσμιο σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά που κυβερνάται από τον Θεό. Οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά απέρριψαν μια τέτοια ολοκληρωτική διάταξι, που ελέγχεται από το κράτος. Θεοκρατικά αυτοί έμειναν σταθεροί στη θεία διακυβέρνησι!
19. Πώς, συμβολικά, καταπατήθηκε η ασπίδα;
19 Αντίθετα με το νεαρό λιοντάρι, η ασπίδα (δηλητηριώδης όφις) επιτίθεται στο σκοτάδι από ένα απόκρυφο τόπο. Είναι επικίνδυνη, «ως όφις επί της οδού,» με τον οποίον παραβάλλεται η φυλή του Δαν, «δάκνων τας πτέρνας του ίππου.» (Γέν. 49:16, 17) Δηλητηριώδεις, ανύποπτες επιθέσεις σαν εκείνες της ασπίδας έχουν γίνει εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά τους οποίους σκόπιμα καθιστούν θύματα, καθώς αυτοί οι μάρτυρες συνεχίζουν δημοσία το έργο της διακηρύξεως της βασιλείας του Θεού από σπίτι σε σπίτι, ακόμη και σε χώρες όπου οι κρατικές θρησκείες έχουν δύναμι. Οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου, χρησιμοποιώντας το Κράτος ως εκτελεστή των, έκαμαν συγκαλυμμένες επιθέσεις εναντίον μαρτύρων του Ιεχωβά μέσω των πολιτικών, των νομοθετών, των αστυνομικών αρχών και των δικαστών. (Ψαλμ. 94:20) Αλλά όσο για τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αυτοί δεν παρέλυσαν από φόβο λόγω του δηλητηρίου αυτών των αδίκων επιθέσεων. Παρέμειναν νομοταγείς και ειρηνικά απευθύνθηκαν στα δικαστήρια για τα συνταγματικά τους δικαιώματα, κάνοντας έκκλησι στον νόμο υπέρ των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που παρέχονται από το Κράτος. Έφεραν μέχρι τα ανώτατα δικαστήρια τους νομικούς των αγώνες για ν’ αποκαταστήσουν και να υπερασπίσουν νομικώς την ελευθερία της θρησκείας και το δικαίωμα της κηρύξεως της βασιλείας του Θεού. (Φιλιππ. 1:7, 16) Η νίκη συχνά εστεφάνωσε τις προσπάθειές τους!
20. Πώς οι Μάρτυρες, παρά την απαγόρευσι των Βιβλικών εντύπων των, έκαμαν μαθητάς;
20 Είτε οι εχθροί χρησιμοποίησαν φανερές κατά μέτωπον επιθέσεις είτε συγκαλυμμένες και πλάγιες επιθέσεις, καταπατήθηκαν από τους μάρτυρας του Υψίστου Θεού που προχωρούσαν μπροστά. Όταν τα έντυπά τους απαγορεύθηκαν, αυτοί προχωρούσαν στο Γραφικό τους έργο της μαθητεύσεως υπέρ του Χριστού χρησιμοποιώντας απλώς και μόνο την Αγία Γραφή στο έργο της μαρτυρίας των. Το αποτέλεσμα ήταν να βγουν νέοι μαθηταί!-—Ματθ. 28:19, 20.
21. Πώς οι λάτρεις του Ιεχωβά καταπατούν τον συμβολικό σκύμνο;
21 Ο ψαλμωδός υψώνει την έντασι των σχημάτων λόγου όταν, σ’ ένα παραλληλισμό, μιλεί για καταπάτησι του σκύμνου και του δράκοντος. Το λιοντάρι με χαίτη είναι μεγαλύτερο και πιο άγριο σε εμφάνισι από το μικρό λεονταράκι και ο δράκων είναι ένα θηριώδες ερπετό. Εν τούτοις οσοδήποτε εντυπωσιακό και αν φαίνεται, όσο αγριωπό και αν είναι το συμβολικό με χαίτη λιοντάρι όταν κάνη τη φανερή κατά μέτωπον επίθεσί του, οι λάτρεις του Ιεχωβά καταπατούν τον επικίνδυνο αυτό εχθρό που επιτίθεται. Συνεχίζουν την πορεία των υπακούοντας στον Ύψιστο Θεό ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο αντί να υπακούουν σε όμοιους με λέοντες ανθρώπους ή λεοντόμορφες ανθρωποποίητες οργανώσεις. Αποδίδουν στον όμοιο με λέοντα Καίσαρα μόνον εκείνα που ανήκουν στον Καίσαρα και δεν κατακρατούν διόλου οτιδήποτε ανήκει στον Θεό, αποδίδοντας σ’ Αυτόν όλα όσα του ανήκουν. (Πράξ. 5:29· Ματθ. 22:21) Δεν βλάπτονται λοιπόν πνευματικώς από την απειλητική ενέργεια του «λέοντος.»
22. Πώς οι λάτρεις του Ιεχωβά καταπατούν τον συμβολικό δράκοντα;
22 Ο δράκων μάς θυμίζει τον πατέρα του ‘σπέρματος’ του όφεως, τον Σατανά ή Διάβολο, ‘τον όφιν τον αρχαίον.’ (Γεν. 3:15· Αποκάλ. 12:9) Ο ψαλμωδός εδώ τον παριστάνει, όχι σαν ένα «κήτος,» αλλά σαν ένα χερσαίο τέρας, ένα ερπετό ασυνήθους μεγέθους, που είναι αρκετά μακρό ώστε να περισφίξη έναν άνθρωπο με τους δακτυλίους του, να τον συντρίψη και να τον καταβροχθίση. (Ιερ. 51:34) Αν λοιπόν οι λάτρεις του Ιεχωβά διακρίνουν ότι ο Σατανάς ή Διάβολος, με τη θηριώδη κοσμική του οργάνωσι, προσπαθεί να τους περιτυλίξη με τους δακτυλίους του και να τους συντρίψη με κοσμικές πιέσεις και να τους καταβροχθίση μέσα στη δαιμονοκρατούμενη οργάνωσί του, αυτοί ελευθερώνονται και καταπατούν αυτόν τον «δράκοντα.» Αποφεύγουν και αποκρούουν όλες τις μορφές του πνευματισμού, κι έτσι δεν επιτρέπουν στους δαίμονες να ελέγχουν ύπουλα τη διάνοια και τη θέλησί τους. (Λουκ. 10:17) Εξ άλλου, το κεχρισμένο υπόλοιπο των συγκληρονόμων του Χριστού πρέπει να το κάνουν αυτό, αν επιθυμούν να μετάσχουν στην εκπλήρωσι του εδαφίου Ρωμαίους 16:20, για την ταχεία συντριβή του Σατανά υπό τους πόδας των. Πρέπει ν’ αναλάβουν θετικές ενέργειες εναντίον του κόκκινου ‘δράκοντος’ τώρα και να τον κρατούν πάντοτε υπό τους πόδας των.—1 Πέτρ. 5:8.
ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΓΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ
23. Τι λέγει ο Θεός στον Ψαλμό 91:14 για κείνους που τον αγαπούν γι’ αυτό που είναι;
23 Ο Σατανάς ή Διάβολος αρνείται ότι τα ανθρώπινα πλάσματα μπορούν ν’ αγαπούν τον Θεό τον Δημιουργό τους γι’ αυτό που είναι. Αλλ’ ο Ύψιστος Θεός εκτιμά την αληθινή αγάπη ακόμη και των επιγείων πλασμάτων Του. Το πώς ο Θεός εκδηλώνει την εκτίμησί του το δείχνει ο ψαλμωδός, όταν παίρνη τώρα τη θέσι του Θεού σαν να ομιλή και να λέγη για τους στοργικούς λάτρεις του ως τάξεως: «Επειδή έθεσεν εις εμέ την αγάπην αυτού, διά τούτο θέλω λυτρώσει αυτόν· θέλω υψώσει αυτόν, διότι εγνώρισε το όνομά μου.»—-Ψαλμ. 91:14.
24. Γιατί οι λάτρεις του Ιεχωβά καταφεύγουν σ’ Αυτόν και όχι απλώς και μόνον για να βρουν πνευματική ασφάλεια;
24 Οι λάτρεις του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού εναπέθεσαν τη στοργή τους σ’ αυτόν, διότι αυτός είναι η υψίστη προσωποποίησις της αγάπης. Αυτοί προσκολλήθηκαν ή προσηλώθηκαν σ’ αυτόν στοργικά, ανοίγοντας τις καρδιές τους αυθόρμητα σ’ αυτόν. Έχουν εντολή να τον αγαπούν, αλλά τον αγαπούν διότι αυτός πρώτος τους αγάπησε και εξεδήλωσε σ’ αυτούς την αγάπη του μέσω του μονογενούς του Υιού, του Ιησού Χριστού. (Δευτ. 7:7· 10:15· Μάρκ. 12:29, 30· 1 Ιωάν. 4:19) Δεν καταφεύγουν λοιπόν σ’ Αυτόν απλώς και μόνον για να βρουν πνευματική ασφάλεια.
25. Από τι ο Ιεχωβά προμήθευσε τρόπον διαφυγής για τους λάτρεις του, και τι θα γίνη στο μέλλον;
25 Ο Παντοδύναμος Θεός ανταποδίδοντας σ’ αυτούς τη στοργή του προμήθευσε στους λάτρεις του διαφυγή από θρησκευτική αιχμαλωσία σ’ αυτόν τον κόσμο και από βέβαιη εξολόθρευσι. Προς απόδειξιν τούτου οι αληθινοί λάτρεις του υπάρχουν σήμερα σ’ αυτούς τους κινδυνώδεις καιρούς και αυξάνουν σε αριθμούς. Η ικανότης του να παρέχη μέσον διαφυγής σε μελλοντικές περιπτώσεις ανάγκης εξακολουθεί να είναι τόσο μεγάλη όσο ήταν πάντοτε!
26. Ποιο σημείο τονίζεται με τα λόγια του Ιεχωβά: «Θέλω υψώσει αυτόν, διότι εγνώρισε το όνομά μου»;
26 Εκείνοι που λατρεύουν τον Ύψιστο Θεό εν πνεύματι και αληθεία ποτέ δεν θα εξαφανισθούν από το πρόσωπο της γης. Αλλιώς, και το όνομά του θα εξαλείφετο από τη γη. Αυτό είναι το σημείο που τονίζεται όταν λέγη για τον όμιλο των λάτρεών του: «Θέλω υψώσει αυτόν, διότι εγνώρισε το όνομά μου.»—Ψαλμ. 91:14.
27. Το 1925, σε τι άρχισε να συγκεντρώνεται η προσοχή μας, και ως εκ τούτου τι άρθρο εδημοσίευσε η «Σκοπιά» της 1 Ιανουαρίου 1926;
27 Από το έτος 1925 μ.Χ. και εμπρός το κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ έλαβε υπ’ όψιν ότι οι Γραφές έδειχναν ότι είχε έλθει ο καιρός για να κάμη ο Θεός γνωστό το όνομά του σ’ όλον τον κόσμο. (Ιερ. 32:20· Ησ. 63:12) Αυτό συνεκέντρωσε την προσοχή στο προσωπικό όνομα του Θεού, στο όνομα Ιεχωβά. Γι’ αυτό από την αρχή του επομένου έτους, οι αναγνώσται της Σκοπιάς αντιμετώπισαν το προκλητικό ερώτημα, «Ποιος θα Τιμήση τον Ιεχωβά;» αυτός ήταν ο τίτλος του κυρίου άρθρου που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 1 Ιανουαρίου 1926 αυτού του περιοδικού, στην Αγγλική, και 15 Ιανουαρίου 1926, στην Ελληνική.
28. Τι έκαμαν οι λάτρεις του Ιεχωβά το 1928 στη Διεθνή συνέλευσι Σπουδαστών της Γραφής στο Ντητρόιτ για να δείξουν ότι εγνώρισαν το όνομα του Ιεχωβά;
28 Μετά από τρία χρόνια σχεδόν, ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής, δείχνοντας ότι ‘είχαν γνωρίσει’ το θείον όνομα, σε μια διεθνή συνέλευσι που έγινε στο Ντητρόιτ της πολιτείας Μίσιγκαν το θέρος του 1928, υιοθέτησε με θυελλώδεις επευφημίες «Μια Διακήρυξι Εναντίον του Σατανά και Υπέρ του Ιεχωβά.» Αυτή η διακήρυξις τυπώθηκε και κυκλοφόρησε τότε σε όλον τον κόσμο σε δεκάδες εκατομμύρια αντίτυπα. Σ’ εκείνο το πολυσήμαντο έτος 1928 υπήρχαν 44.000 Σπουδασταί των Γραφών που υπηρετούσαν στον αγρό και ανέλαβαν τη φροντίδα της διανομής αυτής της διακηρύξεως. Αργότερα πάλι ένα νέο αποκορύφωμα στεφάνωσε το προηγούμενο.
29, 30. (α) Για να διαφημισθή ακόμη περισσότερο το θείο όνομα, τι έγινε με τον τίτλο του εξωφύλλου της «Σκοπιάς» του 1939; (β) Έκαμε ο Ιεχωβά γνωστό το όνομά του παντού, και αν ναι, από ποιους;
29 Το απόγευμα της Κυριακής 26 Ιουλίου 1931, στη διεθνή συνέλευσι του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής στο Κολόμπους της πολιτείας Οχάιο, έγινε η ενθουσιώδης ψήφισις της Αποφάσεως υπέρ της αποδοχής του Νέου Ονόματος, μάρτυρες του Ιεχωβά. Κατόπιν, αυτή η Απόφασις ενεκρίθη από τις εκκλησίες σε όλον τον κόσμο ότι από τότε η θρησκευτική τους οργάνωσις θα ήταν γνωστή ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Για να διαφημισθή ακόμη περισσότερο το θείο όνομα, την 1 Μαρτίου 1939, λίγους μήνες πριν από την έκρηξι του 2 Παγκοσμίου Πολέμου, το επίσημο περιοδικό των Μαρτύρων εξεδόθη με νέα ονομασία, «Η Σκοπιά Αγγέλλουσα την Βασιλείαν του Ιεχωβά.» Και τώρα, που εισήλθαμε στο κρίσιμο έτος 1975, μπορεί κάλλιστα να τεθή το ερώτημα: Έχει κάμει ο Ύψιστος Θεός της προφητείας γνωστό το όνομά του παντού; Η απάντησις είναι ολοφάνερη, Ναι! Από ποιους; Όχι από τον Χριστιανικό κόσμο ούτε από τον Ιουδαϊσμό, αλλ’ από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά!
30 Αληθινά, το να προστατεύη ο Ιεχωβά τους λάτρεις του επειδή αυτοί «εγνώρισαν το όνομά μου» εσήμαινε να προστατεύη το δικό του όνομα και να έχη ένα μέσον διακηρύξεως του ονόματός του ‘σε όλη τη γη.’—-Ρωμ. 9:17· Έξοδ. 9:16.
31. Σε τίνος το όνομα είναι αποφασισμένοι να βαδίσουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και τίνος το όνομα θα επικαλούνται για βοήθεια;
31 Η απόφασις αυτών των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά είναι τώρα όμοια μ’ εκείνη του Μιχαία 4:5: «Πάντες οι λαοί θέλουσιν περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του Θεού αυτού· ημείς δε θέλομεν περιπατεί εν τω ονόματι Ιεχωβά του Θεού ημών εις τον αιώνα και εις τον αιώνα.» Θα εξακολουθήσουν να επικαλούνται για βοήθεια το όνομά Του με πλήρη εμπιστοσύνη σε ό,τι λέγει παρακάτω ο Ψαλμός 91:15: «Θέλει με επικαλείσθαι και θέλω εισακούει αυτού· μετ’ αυτού θέλω είσθαι εν θλίψει· θέλω λυτρώνει αυτόν και θέλω δοξάζει αυτόν.»
ΔΙΑΣΩΣΙΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΑΣΙΣ
32. Πώς δείχνει ο Ιεχωβά ότι δεν εγκατέλειψε ως μάρτυράς του εκείνους που τον επικαλούνται και πώς θα το δείξη ακόμη αυτό;
32 Οι λάτρεις του Ιεχωβά, λόγω της αυξανομένης εχθρότητος του κόσμου εναντίον των και λόγω του ακαταπαύστου πολέμου του Σατανά ή Δράκοντος εναντίον των, έχουν περάσει πολλές θλίψεις. Αλλ’ ο Ιεχωβά, πιστός στον λόγο του, ήταν πάντοτε μαζί τους και ποτέ δεν τους εγκατέλειψε ως μάρτυρες Του. Στην τρομερή θλίψι που επίκειται, καθώς αυτός ο πονηρός κόσμος φθάνει στο τέλος του σε πλήρη καταστροφή, ο Ιεχωβά θα είναι με τους λάτρεις του και θαυματουργικά θα το κάμη αυτό γνωστό! Αντί να τους αφήση να καταστραφούν άδοξα απ’ όλους τους εχθρούς των, ορατούς και αοράτους, ο Ιεχωβά λέγει: «Θέλω λυτρώνει αυτόν και θέλω δοξάζει αυτόν.»
33, 34. Με τι τρόπο δοξάζονται από τον Ιεχωβά οι λάτρεις του μετά τη διάσωσί των;
33 Η ενδόξασις, για την οποία δίδεται υπόσχεσις εδώ, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην την ενδόξασι των μελών του κεχρισμένου υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ στον ουρανό με τον ανάσσοντα Βασιλέα Ιησούν Χριστόν. Αυτό θα γίνη στον ωρισμένο καιρό του Ιεχωβά, μετά από μια υποσχεμένη ‘μακρότητα ημερών.’
34 Αλλά ο Ιεχωβά έχει ήδη κάμει λαμπρές διασώσεις των λάτρεών του στη γη, και αυτό έφερε πνευματική δόξα σ’ αυτούς, προς τιμήν του ονόματός Του. Μετά απ’ αυτές τις θείες διασώσεις, αυτοί είχαν το προνόμιο να υπερισχύσουν απέναντι των εχθρών τους, οι οποίοι είναι επίσης και του Ιεχωβά εχθροί. Μέχρι σήμερα έχουν τιμηθή με περαιτέρω υπηρεσία πάνω στη γη ως μάρτυρές Του και κήρυκες της ακατανίκητης Μεσσιανικής βασιλείας του. Φυσικά, στη διάρκεια της επικείμενης μεγάλης θλίψεως του κόσμου και της αποκορυφώσεώς της στον ‘πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος’ στον Αρμαγεδδώνα, θα επέλθη η μεγαλύτερη και πιο αξιόλογη διάσωσίς των από τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό και θα επιζήσουν απ’ αυτή την καταστρεπτική μεγάλη θλίψι και θα συμμερισθούν τη δόξα του νικηφόρου μέρους εκείνου του μεγαλυτέρου Πολέμου από όλους τους πολέμους! Θα τιμηθούν με είσοδο στη θεία νέα τάξι αυτής της γης.
35. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά επιζούν για ν’ απολαύσουν ποια δόξα στη γη, και πώς ο Θεός θα το κάμη αυτό δυνατόν;
35 Έτσι αυτοί θα επιζήσουν για ν’ απολαύσουν τη δόξα να είναι εκείνοι τους οποίους διασώζει ο Ύψιστος Θεός καθώς πολεμά νικηφόρως για την υπεράσπισι της παγκοσμίου κυριαρχίας του και τον αγιασμό του αξίου ονόματός του. (Αποκάλ. 16:14, 16· Ιεζ. 38:23· Ψαλμ. 83:18) Η σωτηρία που θα δώση σ’ αυτούς ο Θεός θα το κάμη αυτό δυνατόν. Ο Ιεχωβά, μέσω του ψαλμωδού του, λέγει τα εξής στο τέλος αυτού του εξαισίου ψαλμού: «Θέλω χορτάσει αυτόν μακρότητα ημερών και θέλω δείξει εις αυτόν την σωτηρίαν μου.»—Ψαλμ. 91:16.
36. Πότε δόθηκε στο υπόλοιπο η κατανόησις της προοπτικής να επιζήσουν από τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, και σε τι βαθμό μπορεί να ικανοποιηθούν με τη ‘μακρότητα ημερών’ στη γη;
36 Μόνο από το τέλος του έτους 1928 δόθηκε στο κεχρισμένο υπόλοιπο του «Ισραήλ του Θεού» πνευματική κατανόησις της προοπτικής να επιζήσουν από τον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος στον Αρμαγεδδώνα και να εισέλθουν εδώ στη γη στη δίκαιη νέα τάξι του Ιεχωβά. (Βλέπε Σκοπιά 15 Δεκεμβρίου 1928, στην Αγγλική, σελίς 376, παράγραφοι 35, 36, και 1 Ιανουαρίου 1929, σελ. 8, παρ. 35, 36, στην Ελληνική.) Και τώρα, που άρχισε το έτος 1975, μερικές χιλιάδες από το κεχρισμένο υπόλοιπο, που ζουν ακόμη στη γη, αποβλέπουν στην πραγματοποίησι αυτής της χαρωπής προοπτικής. Ο αυξανόμενος ‘πολύς όχλος’ των προβατοειδών συντρόφων των αποβλέπει με αυτούς στο να εισέλθη στη Νέα Τάξι χωρίς διακοπή της ζωής. Στη Νέα Τάξι ο Ιεχωβά Θεός θα προσθέση «μακρότητα ημερών» στο κεχρισμένο υπόλοιπο στη γη ως το σημείο που θα είναι ικανοποιητικό για τα μέλη του. Απομένει να δούμε αν αυτοί θα παραμείνουν ακόμη εδώ στη γη για να ιδούν την έναρξι της αναστάσεως των επιγείων νεκρών και να συναντήσουν τους πιστούς μάρτυρες της αρχαιότητος, των προχριστιανικών χρόνων. Αυτοί θα ήθελαν να το απολαύσουν αυτό προτού αναληφθούν από την επίγεια σκηνή στην ουράνια αμοιβή με τον Χριστό.
37. Με ποια ‘μακρότητα ημερών’ θα είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν τα μέλη του πολλού όχλου;
37 Εκείνοι από τον ‘πολύ όχλο’ που θα παραμείνουν πιστοί στον Παγκόσμιο Κυρίαρχο Ιεχωβά Θεό σε όλη την αποφασιστική δοκιμασία μετά το τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στο ανθρώπινο γένος, θα ικανοποιηθούν με ‘μακρότητα ημερών’ σε αιώνια ζωή, ατελεύτητη στον επίγειο ‘Παράδεισο της Τρυφής’ κάτω από την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά. Πόσο ανταμείβει η λατρεία του Ιεχωβά!
38. Αν ένας που κατοικεί «υπό την σκέπην του Υψίστου» πεθάνη πιστός πριν από το τέλος του Αρμαγεδδώνος και το ρίξιμο του Σατανά στην άβυσσο, γιατί αυτό δεν αναιρεί τη σπουδαιότητα της πνευματικής ασφαλείας;
38 Εκτιμούμε τώρα και επιθυμούμε ειλικρινά την πνευματική ασφάλεια που παρέχει ο Ιεχωβά Θεός; Δεν είναι αυτό το είδος ασφαλείας πολύ σπουδαίο αν θέλωμε να φυλαχθούμε για την ένδοξη αμοιβή που ο Θεός επιφυλάσσει για όλους τους πιστούς λάτρεις του; Όλοι όσοι παραμένουν με εμπιστοσύνη στον τόπο της πνευματικής ασφαλείας του Ιεχωβά, ‘κατοικώντας υπό την σκέπην του Υψίστου,’ θα μπορέσουν να δουν τη σωτηρία του Ιεχωβά. (Ψαλμ. 91:16) Αυτό θα είναι αληθινό, ακόμη και αν οι ημέρες ενός πιστού περικοπούν με θάνατο προτού αρχίση η δίκαιη Νέα Τάξις μετά τον πόλεμο του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα και τη φυλάκισι του Σατανά και των δαιμόνων του μέσα στην άβυσσο. (Αποκάλ. 20:1-6) Ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί ακόμη να παράσχη στους πιστούς σωτηρία από τον θάνατο με την υποσχεμένη ανάστασι των νεκρών. Εκείνοι που εγκαταλείπουν τον θείο τόπο της πνευματικής ασφαλείας ποτέ δεν θα περάσουν από την επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι’ με την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και δεν θα δουν τη σωτηρία του!
39. Τι ευχαρίστησι θα θέλαμε να έχη ο Ιεχωβά για τον καθένα από μάς και πώς θα κάμωμε να την έχη;
39 Ο Ιεχωβά θα ευχαριστηθή να μας κάμη να δούμε τη σωτηρία που θα προέλθη απ’ Αυτόν μέσω του Ιησού Χριστού του Υιού του. Είθε εμείς στοργικά να του δώσωμε την ευκαιρία να έχη αυτή τη θεία ευχαρίστησι στην περίπτωσι του καθενός από μας. Αυτό μπορούμε να το κάμωμε παραμένοντας επαξίως «υπό την σκέπην» της πνευματικής ασφαλείας την οποία αυτός επρομήθευσε για τους πιστούς λάτρεις του.—Παροιμ. 21:31· Αποκάλ. 7:9-17.