Ο Βασιλικός «Ποιμήν» της Βιβλικής Προφητείας

 1. Πώς έχουν κρατήσει τους λαούς οι πολιτικοί ποιμένες του κόσμου, και πώς θα θεραπευθή αυτό;

ΟΙ πολιτικοί «ποιμένες» αυτού του συστήματος πραγμάτων κρατούν διηρημένους τους προβατοειδείς ανθρώπους. Κάθε λαός ανήκει και σ’ ένα ξεχωριστό εθνικό ποίμνιο. Δεν υπάρχει κανένα ποίμνιο που να περιλαμβάνη όλη την ανθρωπότητα, Τα Ηνωμένα Έθνη, η οργάνωσις για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, απέτυχε να δημιουργήση ένα τέτοιο παγκόσμιο ποίμνιο, μολονότι αποτελείται τώρα από 151a έθνη μέλη. Δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη των ανθρώπων για μια ποίμνη κάτω από ένα Ποιμένα. Μόνο ο Δημιουργός, ο οποίος «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης,» μπορεί να προμηθεύση τον απαιτούμενο Κυβερνητικό Ποιμένα για τη σύναξι όλων των ανθρώπων σε μία ποίμνη.—Πράξ. 17:26.

2, 3. (α) Γιατί ο Ιεχωβά έκρινε καλό να εκθρονίση τους ποιμένες που κατήγοντο από τον Βασιλέα Δαβίδ; (β) Γιατί τα εδάφια Ιερεμίας 23:1, 2 εκφράζουν ουαί εναντίον αυτών των ποιμένων;

² Ο Δημιουργός, μέσω του εκλεκτού του λαού Ισραήλ, κατέδειξε σε όλο τον κόσμο ότι, κάτω από το παρόν σύστημα πραγμάτων, κανένας ατελής άνθρωπος δεν μπορεί να συγκεντρώση όλη την ανθρωπότητα ως μία ποίμνη και να την διακυβέρνηση ως ο ποιμένας της. Αυτό αποδείχθηκε αληθινό ακόμη και με τη δυναστεία των βασιλέων που κατήγοντο από τον Βασιλέα Δαβίδ, ο οποίος κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και την έκανε πρωτεύουσα το 1070 π.Χ. Ως επίγειοι, εκπρόσωποι του Θεού του Ισραήλ, εκάθησαν επάνω σ’ αυτό που εκαλείτο ‘θρόνος του Κυρίου.’ (1 Χρον. 29:23· 2 Χρον. 13:8) Επειδή οι κυβερνητικοί ποιμένες συνεχώς χειροτέρευαν (με λίγες μόνο εξαιρέσεις), ο Θεός έκρινε καλό να εκθρονίση αυτή τη δυναστεία μετά από 463 έτη διακυβερνήσεως.

³ «Ουαί εις τους ποιμένας τους φθείροντας και διασκορπίζοντας τα πρόβατα της βοσκής μου, λέγει Κύριος. Δια τούτο ούτω λέγει Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, κατά των ποιμένων, οίτινες ποιμαίνουσι τον λαόν μου· Σεις διεσκορπίσατε τα πρόβατα μου και απεδιώξατε αυτά και δεν επεσκέφθητε αυτά· ιδού, εγώ θέλω επισκεφθή εφ’ υμάς την κακίαν των έργων υμών, λέγει Κύριος.»—Ιερ. 23:1, 2.

 4. Ως «ποιμένες,» πώς τα πέρασαν ο Σαλλούμ (Ιωάχαζ) και ο Ιωακείμ;

⁴ Μετά τον θάνατο του καλού Βασιλέως Ιωσία, το 628 π.Χ. οι τρεις γιοι του και ένας εγγονός του αποδείχθηκαν κακοί στις ενέργειες τους. Αυτό κατέληξε στο διασκορπισμό των υπηκόων τους. Παραδείγματος χάριν, ο Σαλλούμ ή Ιωάχαζ, ήταν ο πρώτος διάδοχος του Ιωσία στον ‘θρόνο του Ιεχωβά.’ Αφού αυτός εβασίλευσε τρεις μήνες, εξωρίσθηκε στην Αίγυπτο κι εκεί πέθανε. (Ιερ. 22:10-12) Όσο για τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Ιωακείμ, η 11-ετής βασιλεία του ήταν τόσο καταπιεστική και αιμοσταγής ώστε το μόνο που άξιζε ήταν να ριφθή το πτώμα του έξω από τις πύλες της Ιερουσαλήμ και να ταφή «ταφήν όνου.»—Ιερ. 22:13-19.

 5. Ως «ποιμένες,» πώς τα πέρασαν ο Ιεχονίας (Ιωαχείν) και ο Σεδεκίας;

⁵ Τον Ιωακείμ διαδέχθηκε ο νεαρός γιος του Ιωαχείν ή Ιεχονίας. (Ματθ. 1:11, 12) Επειδή ήταν απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ και κάθησε στον ‘θρόνο του Ιεχωβά,’ θα μπορούσε ν’ απολαμβάνη τόση εκτίμησι όσο ένα δακτυλίδι σφραγίδας στο δεξί χέρι του Ιεχωβά. Αλλά λόγω της κακίας του, του άξιζε να εκδιωχθή για να εξορισθή στη γη της Βαβυλώνας. Αφού εβασίλευσε μόνο τρεις μήνες και 10 μέρες, υποχρεώθηκε να παραδοθή στον βασιλέα της Βαβυλώνος, ο οποίος τότε πολιορκούσε την Ιερουσαλήμ. Ο Ιωαχείν και περισσότεροι από 10.000 Ισραηλίτες απήχθησαν σε εξορία στη Βαβυλώνα, για να πεθάνουν εκεί. Δεν άφησε πίσω του κανένα γιο για να καθήση στο θρόνο, αλλά ο θείος του, ο Σεδεκίας, γιος του Ιωσία, έγινε βασιλεύς υποτελής στον Αυτοκράτορα Ναβουχοδονόσορ. (2 Βασ. 24:5-17· Ιερ. 22:24-30) Ο Σεδεκίας παρέβη τον όρκο που είχε λάβει στο όνομα του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, όταν αντίκρυσε τις συνέπειες της στασιαστικής του πορείας και ρώτησε τον προφήτη Ιερεμία, αυτό έφερε μόνο ένα μήνυμα καταδίκης για τον Σεδεκία.

 6. Πώς η «ουαί» κατά των «ποιμένων» εκείνων αποδείχθηκε ουαί κατά των υπηκόων τους, και πώς ο Ιεχωβά ήταν υπεύθυνος για τη διασπορά;

⁶ Αυτό που υπέστησαν εκείνοι οι τέσσερις βασιλικοί «ποιμένες» του βασιλείου του Ιούδα και οι υποποιμένες άρχοντες ήταν πράγματι «ουαί.» Αυτό σήμαινε επίσης και τη διασπορά των προβατοειδών υπηκόων τους με το να εξορισθούν στην Αίγυπτο και στη Βαβυλώνα. Έτσι, η γη του Ιούδα αφέθη ερημωμένη. Λόγω της ανομίας τους οι «ποιμένες» ήσαν υπεύθυνοι γι’ αυτή τη διασπορά των ‘προβάτων.’ Ο Θεός του Ισραήλ, ο Ιεχωβά, μπορεί να λεχθή ότι έκανε τη διασπορά μόνο κατά το ότι ήγειρε τις πειθαρχικές εκτελεστικές του δυνάμεις για να επιφέρουν τιμωρία στον παραβάτη λαό του.—Ιερ. 23:1, 2· 2 Χρον. 36:9-21.

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΑΛΕΙΤΟ «Ο ΙΕΧΩΒΑ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΗΜΩΝ»

7, 8. (α) Ποιος μόνο μπορεί να προμηθεύση έναν «ποιμένα» ανώτερο από κείνους τους τελευταίους τέσσερις βασιλείς της Ιερουσαλήμ, και γιατί; (β) Τι είπε ο Ιεχωβά στον Ιερεμία 23:3-6 υποσχόμενος έναν τέτοιο ανώτερο ποιμένα;

⁷ Ο ιδεώδης ποιμένας είναι ο Θεός της Βίβλου, ο Ιεχωβά. Αυτός μπορεί να προμηθεύση έναν κυβερνητικό ποιμένα καλύτερο από κείνους τους τελευταίους τέσσερις βασιλείς της Ιερουσαλήμ, των οποίων η κακία κατέληξε στη διασπορά των προβατοειδών υπηκόων τους. Εξ αιτίας της απογοητεύσεως που αφήνουν πίσω τους οι ατελείς ανθρώπινοι άρχοντες για τους υπηκόους τους, ο ουράνιος Ποιμήν Ιεχωβά υποσχέθηκε να προμηθεύση έναν ανώτερο κυβερνητικό ποιμένα. Αφού λοιπόν απήγγειλε «ουαί» στους απογοητευτικούς «ποιμένες» του βασιλείου του Ιούδα, ενέπνευσε τον προφήτη του Ιερεμία να πη:

⁸ «Και εγώ θέλω συνάξει το υπόλοιπον των προβάτων μου εκ πάντων των τόπων, όπου εδίωξα αυτά, και θέλω επιστρέψει αυτά πάλιν εις τας βοσκάς αυτών, και θέλουσι καρποφορήσει και πληθυνθή· και θέλω καταστήσει ποιμένας επ’ αυτά και θέλουσι ποιμαίνει αυτά· και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον ουδέ τρομάξει ουδέ εκλείψει, λέγει Κύριος. Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω ανεγείρει εις τον Δαβίδ βλαστόν δίκαιον [σε αντίθεσι με τους άδικους βασιλικούς απογόνους], και βασιλεύς θέλει βασιλεύσει και ευημερήσει και εκτελέσει κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης. Εν ταις ημέραις αυτού ο Ιούδας θέλει σωθή και ο Ισραήλ θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία· και τούτο είναι το όνομα αυτού, με το οποίον θέλει ονομασθή, ο Κύριος (ο Ιεχωβά, ΜΝΚ) η δικαιοσύνη ημών.»—Ιερ. 23:3-6.

 9. Γιατί το γεγονός ότι το όνομα του υποσχεμένου «ποιμένος» θα ήταν «Ο Ιεχωβά η Δικαιοσύνη Ημών,» δεν σημαίνει ότι είναι ο ίδιος ο Ιεχωβά;

⁹ «Αυτός θέλει ονομασθή: ‘Ο Κύριος είναι Υπερασπιστής ημών.’» Έτσι απέδωσε το εδάφιο Ιερεμίας 23:6 η εκδοσις 1978 της Μεταφράσεως της Ιουδαϊκής Εκδοτικής Εταιρίας της Αμερικής, ενώ η μετάφρασις Μόφαττ το αποδίδει, «ο υπέρμαχος μας.» Κανένας άνθρωπος στη γη δεν έφερε αυτό το όνομα κατά γράμμα. Ωστόσο, η προφητεία εκπληρώθηκε στον Ιησού Χριστό. Το ότι αυτός εδικαιούτο να λάβη αυτό το όνομα δεν σημαίνει ότι ο Ιησούς είναι ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός. Ο Ισραηλίτης που ελέγετο Ιωσεδέκ, του οποίου το όνομα σημαίνει «ο Ιεχωβά Ανακηρύχθηκε Δίκαιος» ή «ο Ιεχωβά Είναι Δίκαιος,» δεν ήταν ο ίδιος ο Ιεχωβά. (1 Χρον. 6:14, 15, ΜΝΚ) Το εδάφιο Ιερεμίας 33:16, ΜΝΚ, μας λέγει ότι και η Ιερουσαλήμ ακόμη θα εκαλείτο «Ο Ιεχωβά Η Δικαιοσύνη Ημών» αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι η Ιερουσαλήμ ήταν ο ίδιος ο Ιεχωβά; Όχι! Το όνομα του τελευταίου εν ενεργεία βασιλέως της Ιερουσαλήμ ήταν Σεδεκίας, και αυτό το όνομα σημαίνει «Η Δικαιοσύνη του Γιαχ.» Ο βασιλεύς που θα εκαλείτο «Ο Ιεχωβά η Δικαιοσύνη Ημών,» δηλαδή, ο Ιησούς Χριστός, βρίσκεται σε οξεία αντίθεσι με τον Βασιλέα Σεδεκία.

10, 11. (α) Σε ποιον λαό εκπληρώθηκε η υπόσχεσις των εδαφίων Ιερεμίας 23:5, 6; (β) Σε ποιον προσαρτίσθηκε κατάλληλα το όνομα «Ο Ιεχωβά η Δικαιοσύνη Ημών,» και πώς;

¹⁰ Η προφητεία του Ιερεμία 23:5, 6 δεν εκπληρώθηκε στις μέρες του Ιησού στον κατά γράμμα Ιούδα και Ισραήλ και στην Ιερουσαλήμ. Τα Ιουδαϊκά εκείνα στοιχεία απέρριψαν τον Ιησού ως τον Μεσσία. Υπέστησαν καταστροφή και διασπορά από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Πράγματι, η προφητεία εκπληρώνεται στους πνευματικούς Ισραηλίτες, στους κεχρισμένους μαθητές του Χριστού.

¹¹ Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 1914-1918, το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών διεσπάρη από τον κλήρο και τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου που είχαν εμπλακή τότε σε παγκόσμιο πόλεμο. Αλλ’ από το έτος 1919 κι εμπρός, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον δοξασμένο Ιησού Χριστό να συγκεντρώση το διεσπαρμένο υπόλοιπο σε μια πνευματική ενότητα, σε όλο τον κόσμο. Τα μέλη αυτού του μετανοημένου, αποκαταστημένου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών καθαρίσθηκαν κι έτσι έγιναν κατάλληλοι για να διακηρύξουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» διεθνώς, «εν όλη τη οικουμένη.» (Ματθ. 24:9-14) Μ’ αυτό τον τρόπο, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά μέσω του Χριστού, ανακηρύχθηκαν δίκαιοι ή έτυχαν υπερασπίσεως. Ο Ιεχωβά αποδείχθηκε Υπερασπιστής τους, «υπέρμαχος» τους, κι αυτοί έγιναν Χριστιανοί μάρτυρες του. (Ησ. 43:10) Εφόσον αυτή η εύνοια επρόκειτο να έλθη μέσω του τότε ενθρονισμένου Βασιλικού Ποιμένος, του Ιησού Χριστού, το όνομα «Ο Ιεχωβά Η Δικαιοσύνη Ημών» ήταν άξιο να προσαρτισθή σ’ αυτόν,

12. Η απελευθέρωσις του υπολοίπου από τη Βαβυλώνα και η επανεγκατάστασίς τους στη γη του Ιούδα προελείανε την οδό για ποια σπουδαία γέννησι;

¹² Για να το προσκιάση αυτό, ο Ιεχωβά έφερε ένα μετανοημένο υπόλοιπο Ισραηλιτών από «της γης του βορρά» και τους αποκατέστησε στη γη τους το 537 π.Χ. (Ιερ. 23:7, 8) Αυτή η έξοδός τους από τη Βαβυλώνα και η επανεγκατάστασίς τους στην από μακρού ερημωμένη γη του Ιούδα προελείανε την οδό για να λάβη χώρα η μεγαλύτερη γέννησις επάνω στη γη, στη Βηθλεέμ του Ιούδα. Ήταν η γέννησις του Ιησού Χριστού ως απογόνου του Βασιλέως Δαβίδ.—Λουκ. 2:1-38· 3:23-31.

13. (α) Ο Ιεχωβά ήγειρε ένα ‘δίκαιο βλαστό’ στον Δαβίδ σε πείσμα ποιας Δαβιδικής δυναστείας; (β) Πώς ενήργησε ο Ιεχωβά με το υπόλοιπο σε αρμονία με το όνομα του βλαστού, «Ο Ιεχωβά Η Δικαιοσύνη Ημών;»

¹³ Έτσι, λοιπόν, ο Ιεχωβά ήγειρε στον Δαβίδ ένα ‘δίκαιο βλαστό,’ παρά την θλιβερή προφητεία Του εναντίον του Βασιλέως Ιεχονία (ή Ιωαχείν).b (Ιερ. 22:24 ως 23:2· Ματθ. 1:11-16· 2 Βασ. 25:27-30) Αυτός ο ‘δίκαιος βλαστός,’ ο Ιησούς Χριστός, κατέθεσε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του ως θυσία στους μελλοντικούς ανθρώπινους υπηκόους του. Μ’ αυτό, έθεσε τη βάσι, ώστε οι 144.000 αφιερωμένοι ακόλουθοί του να ‘ανακηρυχθούν δίκαιοι’ με σκοπό να γίνουν συγκληρονόμοι μ’ αυτόν στην ουράνια βασιλεία του. (Ρωμ. 8:14-17· 1 Κορ. 1:30, 31) Από το 1919 μ.Χ., παρά τις κατηγορίες που έγιναν από τους κληρικούς του Χριστιανικού κόσμου εναντίον του υπολοίπου αυτών των 144.000 κληρονόμων της βασιλείας, ο Ιεχωβά αποκατέστησε αυτό το υπόλοιπο στην εύνοιά του και στην υπηρεσία Του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Ιεχωβά τους υποστήριξε, τους δικαίωσε δηλαδή ‘τους ανεκήρυξε δικαίους’ μέσω του Χριστού.—Ρωμ. 8:31-33· Ιερ. 23:6, Μόφαττ· JPS· ΜΝΚ.

14. Ανάμεσα σ’ αυτό το κεχρισμένο υπόλοιπο, ποιους δούλους ήγειρε ο Ιεχωβά αφότου γεννήθηκε η Βασιλεία το 1914;

¹⁴ Ανάμεσα σ’ αυτό το αποκαταστημένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών ο Ιεχωβά ήγειρε πιστούς πρεσβυτέρους ή επισκόπους. Εφόσον η Μεσσιανική βασιλεία γεννήθηκε στους ουρανούς στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, αυτοί οι επίσκοποι υπηρετούν ως ηγεμονικοί ποιμένες στη γη ώσπου να τελειώση όλο το υπόλοιπο την επίγεια πορεία του και να ενωθή με τον Βασιλικό «Ποιμένα» στην ουράνια βασιλεία του.»—Ιερ. 23:3, 4· Ησ. 32:1, 2.

ΠΩΣ ΑΠΕΤΥΧΕ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

15. Σε αντίθεσι με την κατάστασι του κεχρισμένου υπολοίπου, σε ποια κατάστασι βρίσκεται τώρα ο Χριστιανικός κόσμος;

¹⁵ Κάτω από τον ουράνιο Βασιλέα, που καλείται «Ο Ιεχωβά Η Δικαιοσύνη Ημών,» διαμένει το αποκαταστημένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών σ’ ένα πνευματικό παράδεισο. (Ιερ. 23:3-6) Κανένας τέτοιος παράδεισος πνευματικής ειρήνης και ασφαλείας δεν υπάρχει σήμερα στον Χριστιανικό κόσμο. Αυτός βρίσκεται σε μια κατάστασι μολυσμένη με μοιχεία και μαστίζεται από πνευματική πείνα. Η κατάστασίς του είναι απελπιστική και είναι ο προάγγελος ενός αποτελέσματος που θα είναι ακόμη πιο αποκαρδιωτικό, Θα κάνη τον άνθρωπο να τρικλίζη όπως ο μεθυσμένος αλκοολικός.—Ιερ. 23:9, 10· Ματθ. 24:21, 22.

16, 17. Σε αρμονία, με τα εδάφια Ιερεμίας 23:11-14, ποιοι είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάστασι του Χριστιανικού κόσμου;

¹⁶ Οι υπαίτιοι γι’ αυτή την κατάστασι είναι οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου. Αυτοί απεγοήτευσαν τα εκκλησιαστικά τους μέλη. Είναι ακριβώς όπως ο Ιεχωβά είπε για τους ψευδοπροφήτες και τους ιερείς του ναού των ημέρων του Ιερεμία:

¹⁷ «Διότι και ο προφήτης και ο ιερεύς εμολύνθησαν· ναι, εν τω οίκω [το ναό] μου εύρηκα τας ασεβείας αυτών, λέγει Κύριος. Δια τούτο η οδός αυτών θέλει είσθαι εις αυτούς ως ολίσθημα εν τω σκότει· θέλουσιν ωθηθή και πέσει εν αυτή· . . . Αλλ’ εν τοις προφήταις της Ιερουσαλήμ είδον φρίκην· μοιχεύουσι και περιπατούσιν εν ψεύδει και ενισχύουσι τας χείρας των κακούργων, ώστε ουδείς επιστρέφει από της κακίας αυτού· πάντες ούτοι είναι εις εμέ ως Σόδομα και οι κάτοικοι αυτής [της Ιερουσαλήμ] ως Γόμορρα.»—Ιερ. 23:11-14.

18. Από πότε και με ποια έννοια οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου υπήρξαν ένοχοι πνευματικής μοιχείας;

¹⁸ Από τότε που ιδρύθηκε ο Χριστιανικός κόσμος, στις ημέρες Κωνσταντίνου του Μεγάλου, Ανωτάτου Ποντίφικος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Καθολικός κλήρος και, αργότερα, ο Προτεσταντικός κλήρος υπήρξαν ένοχοι πνευματικής μοιχείας. Πώς; Με το να γίνουν φίλοι αυτού του κόσμου και να λάβουν μέρος στην πολιτική του και στις στρατιωτικές του επιχειρήσεις.—Ιακ. 4:4.

19. Πώς οι κληρικοί και τα εκκλησιαστικά τους μέλη μολύνθηκαν με κατά γράμμα ανηθικότητα;

¹⁹ Ο κλήρος άφησε τους κατά γράμμα μοιχούς και ομοφυλοφίλους να μένουν στις τάξεις τους και να λειτουργούν στις εκκλησίες τους. Ας μην απορούμε, λοιπόν, γιατί ο κλήρος αφήνει τέτοιους τύπους ανηθίκων ανθρώπων να παραμένουν μεταξύ αυτών που έχουν εγγραφή ως εκκλησιαστικά τους μέλη. Σήμερα η ανήθικη κατάστασις του Χριστιανικού κόσμου είναι πασίγνωστη, ‘φρικιαστική,’ σε μεγαλύτερη κλίμακα από τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Ο Χριστιανικός κόσμος, όπως του αξίζει, θα υποστή την τύχη των αρχαίων εκείνων ανηθίκων πόλεων.

20. Γιατί οι κληρικοί θα ποιούν το ποτήρι του θανάτου;

²⁰ Ως οι πιο αξιόμεμπτοι μεταξύ των ανθρώπων του Χριστιανικού κόσμου, οι κληρικοί και οι θρησκευτικοί αρχηγοί, θα πιούν το ποτήρι του θανάτου: «Διότι εκ των προφητών της Ιερουσαλήμ [που προεικόνιζε τον Χριστιανικό κόσμο] εξήλθεν ο μολυσμός εις άπαντα τον τόπον.»—Ιερ. 23:15.

21. Πώς, το 1925 μ.Χ., η τάξις του Ιερεμία επέστησε την προσοχή του κόσμου στην αποστασία των κληρικών;

²¹ Η σύγχρονη τάξις του Ιερεμία υπήρξε πρόθυμη και άφοβη να επιστήση την προσοχή του κόσμου στην αποστασία του κλήρου. Το 1925 ήταν ένα αξιοσημείωτο έτος γι’ αυτό. Στη γενική συνέλευσι του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής στην Ινδιανάπολι της Πολιτείας Ινδιάνα, στις 24-31 Αυγούστου, το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η υιοθέτησις ενός ψηφίσματος με τίτλο «Άγγελμα Ελπίδος.» Ο πρόεδρος του Συλλόγου εισήγαγε το ψήφισμα μετά την εκφώνησι της ομιλίας του με τίτλο «Πρόσκλησις Προς Δράσιν» και προχώρησε στην ανάγνωσί του. Αυτό το ψήφισμα, μεταξύ άλλων, έλεγε:

. . . οι θρησκευτικοί, αμφότεροι Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι, είναι καταφανείς δια την αλαζονείαν των, δοκησισοφίαν, ασέβειαν, και ανοσιότητα. Όθεν είναι προφανές ότι αι θεραπείαι αι προσφερθείσαι υπό πάντων των προμνημονευθέντων στοιχείων απεδείχθησαν μάταιαι, ανεπαρκείς και τελείως ανίκανοι όπως ικανοποιήσωσι την επιθυμίαν του ανθρώπου.

Ο Καθολικισμός αξιοί και ιδιοποιείται εκείνο όπερ δικαίως και αποκλειστικώς ανήκει μόνον εις τον Θεόν. Οι Νεωτερισταί αρνούνται τον Θεόν, αρνούνται τον Λόγον αυτού και το σχέδιον της απολυτρώσεως, και προσφέρουσι τυφλάς δυνάμειςc προς θεραπείαν της απελπιστικής καταστάσεως του ανθρώπου. Οι Θεμελιωτισταί, ενώ αξιούσιν ότι πιστεύουσιν εις την Γραφήν, δια της πορείας των έργων των αρνούνται ταύτην. Διδάσκουσι ψευδείς και δυσφημητικάς δια το όνομα του Θεού διδασκαλίας, και ομού μετά των Καθολικών και Νεωτεριστών, έχουσι συμμαχήσει μετά των πολιτικών και εμπορικών δυνάμεων του κόσμου αξιούντες βλασφήμως ότι κατέχουσι την ικανότητα να εγκαθιδρύσωσι την βασιλείαν του Θεού επί της γης. Πάντες ούτοι ηνώθησαν υπό την ηγεσίαν του Σατανά για να θέσωσι τον Θεόν κατά μέρος, και να δυσφημήσωσι το σεπτόν αυτού όνομα. . . .

. . . Γνωρίζων τούτο, και ότι ο καιρός είναι βραχύς, ο Διάβολος προσπαθεί να κατακλύση τον κόσμον με κατακλυσμόν ψευδών και απατηλών διδασκαλιών, και ν’ απομακρύνη τας διανοίας των ανθρώπων τελείως από του Ιεχωβά. Ο καιρός ήδη επέστη δια τον Θεόν ίνα γνωστοποιήση το όνομα του επί της γης, και να γνωρίση εις τους λαούς την αλήθειαν αναφορικώς με το θείον σχέδιον, όπερ είναι το μόνον μέσον σωτηρίας δια τον κόσμον.—Παράγραφοι 5, 6, 9. Βλέπε Σκοπιάν 1 Νοεμβρίου 1925, σελ. 327. Σημειώστε επίσης Αποκάλυψις 8:12· 16:8, 9.

22. (α) Ποιοι εξυπηρετούν τον σκοπό του Θεού να κάνη όνομα για τον εαυτό του; (β) Πώς οι κληρικοί έδειξαν ανευλάβεια στο όνομα του Θεού με τον τρόπο που προφητεύουν;

²² Η διάλεξις «Πρόσκλησις Προς Δράσιν,» με την οποία προλογίσθηκε το παραπάνω ψήφισμα, έλεγε αυτά στην παράγραφο 28: «Ο καιρός επέστη δια τον Ιεχωβά να γνωρίση το όνομά του επί της γης. Η εκκλησία έχει μέρος εις τούτο μέχρι του σημείου του να είναι οι μάρτυρες του Κυρίου.» (Σελ. 842 της Σκοπιάς 1 Νοεμβρίου 1925) Από την αρχή, λοιπόν, του έτους (1926) μετά το ψήφισμα και τη διανομή του σε όλο τον κόσμο μ’ ένα φυλλάδιο, η τάξις του Ιερεμία έκανε μια αξιοσημείωτη προσπάθεια για να θέση το όνομα του Ιεχωβά ενώπιον όλης της ανθρωπότητος. Αλλ’ οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου αποδείχθηκαν ανευλαβείς ως προς το όνομα του Θεού. Οι κληρικοί, μεταθέτοντας το όνομα του Θεού από τον καθωρισμένο σκοπό του να επιφέρη καταστρεπτικό ανεμοστρόβιλο στον Χριστιανικό κόσμο, έλεγαν «Προς τους καταφρονούντας με [τον Θεό] ο Κύριος είπεν, Ειρήνην θέλει είσθαι εις εσάς.» Και σε όλους όσοι βαδίζουν σύμφωνα με τις επιθυμίες της καρδιάς τους έλεγαν, «Δεν θέλει έλθει κακόν εφ’ υμάς.»—Ιερ. 23:17-20.d

23. (α) Μήπως ο Ιεχωβά απέστειλε αυτούς τους κληρικούς, ή ποιος τους έστειλε; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Ιερεμίας 23:21, 22, τι θα συνέβαινε αν οι κληρικοί είχαν παρασταθή εν τη βουλή του Ιεχωβά;

²³ Εν τούτοις, ποιος απέστειλε αυτούς τους κληρικούς με τις υποσχέσεις τους για ειρήνη; Αυτοί δεν ‘παρεστάθησαν εν τη βουλή του Ιεχωβά’ για να μάθουν ακριβώς το άγγελμα του. Ο Ιεχωβά δεν τους απέστειλε εν ονόματί του. Δεν τους είπε ότι μπορούσαν να προφητεύουν εκείνο που εξήρχετο ‘από το στόμα του.’ Οι θρησκευτικές αιρέσεις του Χριστιανικού κόσμου τους απέστειλαν από τα θεολογικά τους σεμινάρια. Τι θα συνέβαινε αν οι κληρικοί είχαν παρασταθή εν τη «βουλή» του Ιεχωβά ή στο συμβούλιο του και προσηλώνοντο στις αποκαλύψεις του; Ο Ιεχωβά λέγει: «Αλλ’ εάν ήθελον παρασταθή εν τη βουλή μου, τότε ήθελον κάμει τον λαόν μου να ακούση τους λόγους μου, και ήθελον αποστρέψει αυτούς από της πονηράς οδού αυτών και από της κακίας των έργων αυτών.»—Ιερ. 23:21, 22.

24. Αν οι κληρικοί είχαν παρασταθή στο συμβούλιο του Ιεχωβά, τι θ’ αποδεικνύετο αναληθές για τα εκκλησιαστικά μέλη του Χριστιανικού κόσμου και τις συνέπειες;

²⁴ Σ’ αυτή την περίπτωσι, δεν θα υπήρχε η φρικτή Βιβλική αμάθεια που υπάρχει σήμερα μεταξύ των εκκλησιαζομένων. Αν οι ίδιοι οι κληρικοί είχαν αναλάβει την ηγεσία και είχαν συμμορφωθή με τον αποκεκαλυμμένο Λόγο του Θεού και δίδασκαν στα εκατομμύρια των εκκλησιαστικών μελών τους να κάνουν το ίδιο, δεν θα συνέβαιναν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, πόλεμοι που άρχισαν μέσα στο Χριστιανικό κόσμο! Οι υπεύθυνοι κληρικοί δεν μπορούν να κρυφθούν από τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά δεν ήταν μόνο ένας «Θεός εγγύθεν» ώστε να μη βλέπη τα μακρυνά πράγματα.—Ιερ. 23:23, 24.

25. Για το ακροαματικό κοινό, σύμφωνα με τα εδάφια Ιερεμίας 23:25-28, τι πρέπει να κάνη τώρα οποίος έχει κάτι να προσφέρη;

²⁵ Ο καιρός ήλθε για ν’ αποφασίσουν οι άνθρωποι αν θα συνεχίσουν να προσέχουν στα ‘ενύπνια’ των κληρικών του Χριστιανικού κόσμου ή θα προσέξουν στον Λόγο του Ιεχωβά που διακηρύττεται από την τάξι του Ιερεμία. Ο καιρός ήλθε επίσης και για κείνους που ισχυρίζονται ότι είναι διάκονοι του Θεού να ενεργήσουν σύμφωνα με το ζήτημα που εκτίθεται στα εδάφια Ιερεμίας 23:25-28: «Ο προφήτης, εις τον οποίον είναι ενύπνιον, ας διηγηθή το ενύπνιον και εκείνος, εις τον οποίον είναι ο λόγος μου, ας λαλήση τον λόγον μου εν αληθεία.»

26. Αφού πρέπει να γένη διαχωρισμός μεταξύ των ενυπνίων και του Λόγου του Θεού, τι απεφάσισε να κάνη η τάξις του Ιερεμία και ο ‘πολύς όχλος’;

²⁶ Τι σχέσι έχει ο Λόγος του Ιεχωβά με τα αβάσιμα ‘ενύπνια,’ τις οράσεις της καρδιάς απλών ανθρώπων; Καμμιά σχέσι! Πρέπει να υπάρχη διαχωρισμός μεταξύ των δύο πραγμάτων, σαν τον διαχωρισμό του σίτου από το άχυρο. Η τάξις του Ιερεμία, έχοντας τον Λόγο του Θεού μέσα τους, απεφάσισαν να τον διακηρύξουν πιστά και παντοτεινά. Από σεβασμό προς τον Ιεχωβά ένας «όχλος πολύς» ακροατών απεφάσισε να κάνη το ίδιο.

27. Πότε, και πώς, ο Λόγος του Θεού είναι όμοιος με πυρ και με σφύρα;

²⁷ Εδώ και 60 σχεδόν χρόνια η τάξις του Ιερεμία διεκήρυξε πιστά τον Λόγο του Ιεχωβά. Από μόνος του αυτός ο Λόγος, δεν κατέκαυσε τις εύφλεκτες οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου· ούτε συνέτριψε το όμοιο με βουνό σύστημα πραγμάτων. Ωστόσο, ο θείος Λόγος όπως κηρύττεται από την τάξι του Ιερεμία, δεν είναι, μια αποτυχία. Όταν, στον ωρισμένο καιρό του Ιεχωβά, στη ‘μεγάλη θλίψι,’ αυτός ο εκπεφρασμένος Λόγος πραγματοποιηθή απ’ αυτόν, τότε το ερώτημα του θα απαντηθή κατηγορηματικά: «Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; Λέγει Κύριος· και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;» (Ιερ. 23:29) Ας τηρούμε πίστι, λοιπόν, σ’ αυτόν τον Λόγο.

28. Πώς οι κληρικοί ‘κλέπτουσι τους λόγους του Θεού, ο καθένας από του πλησίον αυτού,’ και γι’ αυτό, ποιος είναι εναντίον τους;

²⁸ Αντίθετα με την τάξι των κληρικών, εκείνοι που ανήκουν στην τάξι του Ιερεμία, απεστάλησαν από τον Ιεχωβά να μιλήσουν εν ονόματί του. Παρ’ όλα αυτά, οι κληρικοί προφήτες ισχυρίζονται επίσης ότι μιλούν εν ονόματί του και, επομένως, ότι λέγουν την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Μ’ αυτό τον τρόπο οι θρησκευτικοί ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου «κλέπτουσι» πραγματικά τη δύναμι και το αποτέλεσμα του καταστρεπτικού αγγέλματος που διακηρύσσεται από την τάξι του Ιερεμία. Είναι αλήθεια ότι η τάξις του Ιερεμία υποστηρίζει το άγγελμά της παραθέτοντας τους λόγους, «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά.» Αλλ’ οι κληρικοί προσπαθούν να προσθέσουν βαρύτητα και τον ήχο της αληθείας σε ό,τι κηρύττουν επισυνάπτοντας τη λέξι, «Αυτός λέγει!» Φαινομενικά μιλούν παρά Θεού. Συμβαίνει λοιπόν, να χρησιμοποιούν ένα κείμενο της Βίβλου ως πρόσχημα, για να διακηρύττουν πολιτική ή ακόμη και πολεμική προπαγάνδα. Αλλ’ ο Ιεχωβά είναι εναντίον αυτών των κληρικών προφητών, τους οποίους αυτός δεν απέστειλε από την ‘βουλή’ του και οι οποίοι «κλέπτουσι» τους λόγους της Βίβλου για να κάνουν μια εσφαλμένη εφαρμογή.—Ιερ. 23:30, 31,

29. Πώς θα δείξη ο Ιεχωβά ότι αυτοί οι κληρικοί προφήτες είναι απατηλοί;

²⁹ Πώς θα δείξη ο Ιεχωβά ότι αυτοί οι κληρικοί προφήτες είναι απατηλοί; Με το να μην εκπληρωθούν όσα αναγγέλλουν ότι «Αυτός λέγει!» ή όσα τολμούν να λέγουν εν ονόματι του. Αυτός δεν υποστηρίζει τα ψεύδη τους. «Ιδού, εγώ είμαι εναντίον των προφητευόντων ενύπνια ψευδή, λέγει Κύριος, οίτινες διηγούνται αυτά και πλανώσι τον λαόν μου με τα ψεύδη αυτών και με την αφροσύνην αυτών· ενώ εγώ δεν απέστειλα αυτούς ουδέ προσέταξα αυτούς· δια τούτο ουδόλως θέλουσιν ωφελήσει τον λαόν τούτον, λέγει Κύριος.» (Ιερ. 23:32) Αυτό είναι πολύ κακό για τον λαό!

30. Σε τι πρέπει ν’ αποδίδωμε κατάλληλη βαρύτητα—στις διαβεβαιώσεις των κληρικών ή στον Λόγο του Ιεχωβά;

³⁰ Στον παρόντα καιρό, οπότε ο Χριστιανικός κόσμος δεν βρίσκεται σε ειρήνη με τον Θεό, ας μη κατευναζώμεθα με πνευματικό νυσταγμό ούτε να κοιμώμεθα από τις ψευδείς διαβεβαιώσεις περί ειρήνης των κληρικών. Ας αναλάβωμε με σοβαρότητα «το φορτίον,» ή βαρύ άγγελμα, από τον Λόγο του Θεού.—Ιερ. 23:33.

«ΤΟ ΦΟΡΤΙΟΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ»

31. Όταν αυτοί του Χριστιανικού κόσμου μας ρωτούν να τους πούμε καθαρά ποιο είναι το σοβαρό άγγελμα για σήμερα, τι είμεθα υποχρεωμένοι να τους πούμε;

³¹ Σήμερα το άγγελμα του Ιεχωβά γι’ αυτό το πολιτικό, θρησκευτικό κι εμπορικό σύστημα πραγμάτων είναι βαρύ διότι περιλαμβάνει καταδίκη που σημαίνει ερημωτική καταστροφή. Ο καθένας μας, λοιπόν, φέρνει την βαρειά ευθύνη να διακηρύττη το άγγελμα του Ιεχωβά γι’ αυτόν τον «καιρό του τέλους.» Όταν, λοιπόν, απαντούμε σε ερωτήματα των ανθρώπων σχετικά με την τύχη αυτού του συστήματος πραγμάτων, ας προσέχωμε να λέμε πραγματικά το «φορτίον» του Ιεχωβά. Όταν η λαϊκή τάξις του Χριστιανικού κόσμου ή οι προφήτες ή οι ιερείς μάς ρωτούν να τους πούμε καθαρά, ποια σημεία καταδεικνύουν το φορτίον του Λόγου του Ιεχωβά, είμεθα υποχρεωμένοι να τους πούμε ότι οι ίδιοι οι λαοί του Χριστιανικού κόσμου αποτελούν γι’ αυτόν ένα «φορτίον,» και τι φορτίο! Αυτός, λοιπόν, θ’ απαλλαγή απ’ αυτό το φορτίο εγκαταλείποντας τον Χριστιανικό κόσμο σε συμφορά.

32. Πώς οι άνθρωποι του Χριστιανικού κόσμου αντικρούουν τα όσα διακηρύττει η τάξις του Ιερεμία ότι είναι «το φορτίον του Κυρίου» κι έτσι τι διαστρέφουν;

³² Οι άνθρωποι που δεν σέβονται τον Ιεχωβά, δεν θέλουν να δεχθούν αυτά που διακηρύττει η τάξις του Ιερεμία ως «φορτίον» του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, δεν θέλουν να το ενθυμούνται σαν κάτι πραγματικά σοβαρό. Σε αντίθεσι, ακολουθούν τους δικούς τους προφήτες και ιερείς στην παρουσίασι αυτού που επιμένουν ότι είναι το πραγματικό «φορτίον» του Λόγου του Θεού. Αλλά η αντιπρότασίς τους δεν βασίζεται στις Άγιες Γραφές. Είναι ιδιωτικής ερμηνείας, και γι’ αυτό «το φορτίον θέλει είσθαι εις έκαστον ο λόγος αυτού.» Σ’ αυτούς τους ιδιογνώμονες θρησκευόμενους, η τάξις του Ιερεμία λέγει: «Διεστρέψατε τους λόγους του Θεού του ζώντος, του Κυρίου των δυνάμεων, του Θεού ημών.» (Ιερ. 23:33-36) Αλλά μήπως μπορούν να διαστρέψουν τη συμφορά για την οποία μας προειδοποιεί το «φορτίον του Κυρίου»; Α, Όχι!

33, 34. Ενώπιον τίνος πρέπει η τάξις του Ιερεμία να επιστήση την προσοχή των θρησκευόμενων που αποκαλούν το άγγελμα της «Το φορτίον του Κυρίου»;

³³ Αντίθετα μ’ εκείνα που διεκήρυξε η τάξις του Ιερεμία από το μεταπολεμικό έτος 1919, οι εκπρόσωποι του Χριστιανικού κόσμου παρουσιάζουν το ψευδές, παραπλανητικό τους άγγελμα. Για να το κάνουν να φαίνεται σοβαρό στους άλλους, το χαρακτηρίζουν ως «Το Φορτίο του Ιεχωβά.» Σ’ αυτούς τους θρησκευόμενους, ο Ιεχωβά έστελνε συνεχώς την τάξι του Ιερεμία για να τους πη να μη χαρακτηρίζουν τις ρητορεύσεις και προφητεύσεις τους, ως «Το φορτίο του Ιεχωβά.» Τι απάντησι, λοιπόν, πρέπει να δώση η τάξις του Ιερεμία σ’ αυτούς τους θρησκευομένους; Την εξής:

³⁴ «Δια τούτο ούτω λέγει Κύριος· Επειδή λέγετε τον λόγον τούτον, Το φορτίον του Ιεχωβά, εγώ δε απέστειλα προς εσάς [από την τάξι του Ιερεμία], λέγων, Δεν θέλετε λέγει, Το φορτίον του Ιεχωβά· δια τούτο, ιδού.»—Ιερ. 23:38, 39. (ΜΝΚ)

35, 36. Σύμφωνα με τα εδάφια Ιερεμίας 23:39, 40, ποια απόφασι που δόθηκε από τον Ιεχωβά πρέπει να διακήρυξη η τάξις του Ιερεμία σε κείνους που λέγουν ή που ακούουν για ένα πλαστό «φορτίον»;

³⁵ Σωστά! ο Ιεχωβά είναι παρών ως Κριτής των προφητών του Χριστιανικού κόσμου. Τι απόφασι επιδίδει σχετικά με τους «προφήτες» που χαρακτηρίζουν το μήνυμα τους ως «Το Φορτίον του Ιεχωβά» και σχετικά με τον λαό που δίνει προσοχή στο πλαστό «φορτίον»; ο Κριτής μάς λέγει:

³⁶ «Εγώ θέλω σας λησμονήσει παντελώς και θέλω απορρίψει υμάς και την πόλιν την οποίαν έδωκα εις υμάς και εις τους πατέρας ημών, από προσώπου μου· και θέλω φέρει εφ’ υμάς όνειδος αιώνιον και καταισχύνην αιώνιον, ήτις δεν θέλει λησμονηθή.»—Ιερ. 23:39, 40.

37. (α) Πώς ο Ιεχωβά εξετέλεσε τη δικαστική του απόφασι στις ημέρες του Ιερεμία, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; (β) Πώς τα περνούσε τότε ο Ιερεμίας, και πώς θα συμβή το ίδιο σχετικά με την τάξι του Ιερεμία;

³⁷ Η απόφασις του Κριτού Ιεχωβά, έτσι όπως εκτίθεται, εκτελέσθηκε στις μέρες του Ιερεμία, όταν οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και τον βεβηλωμένο ναό της το 607 π.Χ. Αυτή η επονείδιστη, ταπεινωτική πείρα για κείνους τους ισχυρογνώμονες, άπιστους Ισραηλίτες, απέδειξε ότι ο Ιεχωβά, στον οποίον δεν έδειξαν σεβασμό, τους ελησμόνησε τότε παντελώς. Τους εγκατέλειψε στις συνέπειες της κακίας τους. Το γεγονός αυτό κατεσιώπησε τα στόματα των αλαζονικών ψευδοπροφητών. Αλλά το στόμα του Ιερεμία συνεχώς επροφήτευε. Ο Ιεχωβά δεν τον εγκατέλειψε. Ομοίως, ο Ιεχωβά δεν θα εγκαταλείψη και την τάξι του Ιερεμία, όταν σε λίγο καιρό εκτελέση τη βαρειά απόφασί του εναντίον των κληρικών και εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου.—Ιερ. 39:11-40:4· Θρήνοι 1:1-22,

‘ΔΕΛΕΑΣΜΕΝΟΣ’—ΕΠΩΦΕΛΩΣ

38. Με ποια έννοια ο Ιεχωβά δελέασε τον Ιερεμία, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

³⁸ Έτσι, ο Ιερεμίας τελείωσε 40 χρόνια διακηρύττοντας σε όλους ό,τι ο Ιεχωβά τον προσέταξε. Διεπίστωσε ότι ο Ιεχωβά υπερίσχυσε κατ’ αυτού. Ο Ιεχωβά αποδείχθηκε ισχυρότερος απ’ αυτόν. Ο Λόγος του είχε ασκήσει πειστική δύναμι στον Ιερεμία. (Ρόδερχαμ.) Γι’ αυτό, ο Ιερεμίας εγκαρτέρησε στη θεία υπηρεσία ως το τέλος της. Σχετικά μ’ αυτό, ο Ιεχωβά τον ‘εδελέασε.’ Αυτός αποδείχθηκε πιο ισχυρός από τις αδυναμίες του Ιερεμία. Γι’ αυτό, ο Ιερεμίας δεν εθίγη που δελεάσθηκε.

39, 40. Ποια λόγια του Ιερεμία επαναφέρονται στη μνήμη μας, αφού ο Πασχώρ ελευθέρωσε τον Ιερεμία από τα δεσμά;

³⁹ Εδώ, επαναφέρομε στη μνήμη μας τα λόγια του Ιερεμία αφού ο Πασχώρ, ο προϊστάμενος του ναού, τον ελευθέρωσε από τα δεσμά:

⁴⁰ «Ιεχωβά, με εδελέασας και εδελεάσθην· υπερίσχυσας κατ’ εμού [εναντίον της τάσεως μου] και κατίσχυσας· έγεινα χλευασμός όλην την ημέραν· πάντες με εμπαίζουσι. Διότι αφού ήνοιξα στόμα, βοώ, φωνάζω βίαν και αρπαγήν· όθεν ο λόγος του Ιεχωβά έγινεν εις εμέ προς ονειδισμόν και προς χλευασμόν όλη την ημέραν. Και είπα, Δεν θέλω αναφέρει περί αυτού ουδέ θέλω λαλήσει πλέον εν τω ονόματι αυτού· όμως ο λόγος αυτού ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου, και απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν και δεν ηδυνάμην πλέον. Διότι ήκουσα ύβριν παρά πολλών· τρόμος πανταχόθεν· . . . Αλλ’ ο Ιεχωβά είναι μετ’ εμού ως ισχυρός πολεμιστής· δια τούτο οι διώκται μου θέλουσι προσκόψει και δεν θέλουσιν υπερισχύσει· θέλουσι καταισχυνθή σφόδρα· διότι δεν ενόησαν· η αιώνιος αισχύνη αυτών δεν θέλει λησμονηθή.»—Ιερ. 20:7-11. (ΜΝΚ)

41. Πώς λοιπόν θα μπορέσουμε να εξακολουθήσωμε να μιλούμε για τον Βασιλικό Ποιμένα που καλείται «ο Κύριος η Δικαιοσύνη ημών»;

⁴¹ Ο Ιεχωβά, ως «ισχυρός πολεμιστής» θα μας ενισχύση στις αδυναμίες μας. Με τη δύναμί του, θα εξακολουθήσωμε να μιλούμε για τον Βασιλικό Ποιμένα του, που καλείται «Ο Ιεχωβά η Δικαιοσύνη ημών.»

[Υποσημειώσεις]