Γιατί η Διεθνής Συνέλευσις «Το Θείον Θέλημα» Απεφάσισε
«Και ώμοσαν προς τον Ιεχωβά, εν φωνή μεγάλη.»—2 Χρ. 15:14, ΜΝΚ.
1. Γιατί είναι καλό πράγμα να λάβη ένα έθνος ως σύνολο μια πιστή απόφασι «εν φόβω Θεού»;
ΕΙΝΑΙ καλό πράγμα για ένα έθνος να λάβη ως σύνολο μια πιστή απόφασι, «εν φόβω Θεού.» Τίποτα δεν συντελεί καλύτερα απ’ αυτό στην ενότητα του λαού του έθνους σε μια δίκαιη προσπάθεια προς διαρκές όφελος του όλου έθνους και προς τιμήν και εξύμνησιν του Θεού. Αυτός, ο Δημιουργός του ανθρώπου και της επιγείου κατοικίας του ανθρώπου, δεν παραβλέπει μια τέτοια εθνική ενέργεια. Είναι βέβαιο ότι θα δείξη την επιδοκιμασία του ευλογώντας και προστατεύοντας το έθνος και παρέχοντας σ’ αυτό την απαιτούμενη θεία βοήθεια για την τήρησι της ευσεβούς των αποφάσεως.
2. Πότε έγινε μια τέτοια εθνική ενέργεια προ πολλού καιρού, και ύστερ’ από ποια θαυματουργική νίκη;
2 Μια τέτοια εθνική ενέργεια έγινε προ πολλού καιρού ως ένα υγιές παράδειγμα για μας σήμερα. Έλαβε χώραν στο δέκατο πέμπτο έτος της βασιλείας του Ασά, βασιλέως της Ιερουσαλήμ, τον δέκατον αιώνα πριν από τη Χριστιανική εποχή. Ζερά ο Αιθίοψ, με ένα εκατομμύριο πολεμιστάς, εβάδισε δια μέσου της Αιγύπτου και απειλούσε να καταστρέψη το βασίλειο του Ιούδα. Στην κρίσιμη στιγμή ο Βασιλεύς Ασά επεκαλέσθη τον Ιεχωβά, τον θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Ο Ασά εισηκούσθη, και οι εχθροί εκείνοι του βασιλείου του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ εξωλοθρεύθησαν.
3. Στην επιστροφή του από τη νίκη ποια βεβαίωσις εδόθη στον Βασιλέα Ασά, και τι απόφασι έλαβε κατόπιν στον ναό του Ιεχωβά;
3 Όταν επέστρεψε ο Βασιλεύς Ασά από τη θαυματουργική αυτή νίκη, τον συνήντησε ο προφήτης Αζαρίας και του είπε για ενθάρρυνσι: «Ο Ιεχωβά είναι με σας, όταν σεις ήσθε μετ’ αυτού· και εάν εκζητήτε αυτόν, θέλει ευρεθή εις εσάς· εάν όμως εγκαταλείψητε αυτόν, θέλει σας εγκαταλείψει· . . . σεις δε ενδυναμούσθε, και ας μη ήναι εκλελυμέναι αι χείρες σας· διότι θέλει είσθαι μισθός εις το έργον σας.» Κάτω από τη δυνατή αυτή παρότρυνσι ο Βασιλεύς Ασά συνεκέντρωσε στον ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ όλους εκείνους τους Ισραηλίτας που υπηρέτησαν πιστά τον Ασά ως κεχρισμένον βασιλέα του Ιεχωβά. Το συναθροισμένο έθνος, εκτός από τις θυσίες που προσέφερε σ’ Αυτόν ως Θεόν του, ενώθηκε σε μια απόφασι. Σχετικά με αυτή, διαβάζομε: «Και εισήλθον εις συνθήκην να εκζητήσωσιν Ιεχωβά τον Θεόν των πατέρων αυτών, εξ όλης της καρδίας αυτών και εξ όλης της ψυχής αυτών· και πας όστις δεν εκζητήση Ιεχωβά τον Θεόν του Ισραήλ να θανατόνηται, από μικρού έως μεγάλου, από ανδρός έως γυναικός. Και ώμοσαν προς τον Ιεχωβά, εν φωνή μεγάλη, και εν αλαλαγμώ, και εν σάλπιγξι, και εν κερατίναις. Και πας ο Ιούδας ευφράνθη εις τον όρκον· διότι ώμοσαν εξ όλης της καρδίας αυτών, και εξεζήτησαν αυτόν μεθ’ όλης της θελήσεως αυτών και ευρέθη εις αυτούς· και έδωκεν εις αυτούς ο Ιεχωβά ανάπαυσιν κυκλόθεν.»—2 Χρον. 15:2-15, ΜΝΚ.
4. Τι είδους θυσίες προσφέρουν σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και ποιο προεξέχον χαρακτηριστικό παρουσιάσθη την έκτη ημέρα της διεθνούς συνελεύσεως των στη Νέα Υόρκη το 1958;
4 Οι φυσικοί εκείνοι Ισραηλίται που ενώθηκαν στην ένορκη αυτή απόφασι πρέπει να ηριθμούντο σε εκατοντάδες χιλιάδων, διότι σε μια μέρα εθυσίασαν επτακόσια βόδια κι επτά χιλιάδες πρόβατα. Σήμερα ένα υπόλοιπο του νέου έθνους των πνευματικών Ισραηλιτών προσφέρει τις θυσίες του αίνου και των Χριστιανικών έργων στον ίδιο Θεό. Το πνευματικό αυτό υπόλοιπο στη λατρεία του προς αυτόν, είχε ενωμένους μαζί του εκατοντάδες χιλιάδων «προβατοειδών» ανθρώπων καλής θελήσεως σε όλα τα μέρη της γης. Ακριβώς στις 27 του περασμένου μηνός Ιουλίου ως τις 3 Αυγούστου, απεσταλμένοι ή εκπρόσωποι αυτών των μαρτύρων του Ιεχωβά συνήλθαν εντός και πέριξ του Σταδίου Γιάγκη και του παρακειμένου Πόλο Γκράουντς, της πόλεως Νέας Υόρκης. Το πρόγραμμα της έκτης ημέρας, Παρασκευής 1ης Αυγούστου, ανήγγειλε μεταξύ των απογευματινών παρουσιάσεων τη διάλεξι με θέμα «Γιατί Αυτή η Συνέλευσις Πρέπει ν’ Αποφασίση,» από τον αντιπρόεδρο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, την οποίαν αμέσως ακολούθησε η παρουσίασις «Αυτή η Συνέλευσις Αποφασίζει,» από τον πρόεδρο της ιδίας Εταιρίας. Το προεξέχον αυτό χαρακτηριστικό της ημέρας παρουσιάσθη στη 1.30΄ μ.μ. κατ’ ευθείαν στο ακροατήριο εντός και πέριξ του Πόλο Γκράουντς, και κατόπιν στις 3.30΄ μ.μ. στο ακόμη μεγαλύτερο ακροατήριο εντός και πέριξ του Σταδίου Γιάγκη. Ο αντιπρόεδρος μίλησε υπό τύπον προεισαγωγής, για το εξής θέμα:
Γιατί Αυτή η Συνέλευσις Πρέπει ν’ Αποφασίση
5. Τι θα μπορούσε να λεχθή όσον αφορά τον αριθμό των Χριστιανών μαρτύρων που είναι συγκεντρωμένοι σ’ αυτή τη συνέλευσι;
ΠΟΤΕ προηγουμένως δεν συγκεντρώθηκαν ταυτόχρονα τόσο πολλοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά όπως σ’ αυτή τη Διεθνή Συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Το Θείον Θέλημα» εδώ στο Στάδιο Γιάγκη και στο Πόλο Γκράουντς της Νέας Υόρκης.
6. Γιατί αυτή δεν ήταν απλώς μια διεθνής συνέλευσις, και επάνω σε ποια στερεή βάσι στηρίχθηκε η συγκέντρωσις των Χριστιανών αυτών με ενότητα;
6 Αυτή δεν είναι απλώς μια διεθνής συνέλευσις. Είναι επίσης μια συνέλευσις από όλες τις φυλές, διότι ήλθαμε εδώ όχι μόνο από πολλά έθνη, όπως αντιπροσωπεύονται στις 123 χώρες και νήσους όπου διαμένομε, αλλά και από τους τρεις μεγάλους κλάδους της ανθρωπίνης οικογενείας που προέρχονται από τον κοινό μας προπάτορα, τον Νώε, τον υιόν του Λάμεχ, υιού του Μαθουσάλα, υιού του Ενώχ. (1 Χρον. 1:3, 4) Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια συνέλευσις Χριστιανικής ανθρωπίνης οικογενείας. Παρά τον τρόπο με τον οποίο φαινόμεθα στην επιφάνεια ή παρά τη διαφορά των γλωσσών που μιλούμε, είμεθα όλοι μία σάρκα, δημιουργημένοι από ένα Θεό και εξαγορασμένοι με μια απολυτρωτική θυσία, τη θυσία του Υιού του Ιησού Χριστού. Επί πλέον, η βάσις μας για να συγκεντρωθούμε έτσι βρίσκεται όχι μόνο στη φυσική μας ενότητα σαρκός· στηρίζεται πιο στερεά στην ενότητα μας σε Χριστιανική προσωπικότητα, «όπου», όπως μας υπενθυμίζει ο απόστολος Παύλος, «δεν είναι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσιν είναι ο Χριστός.» (Κολ. 3:10, 11) Η συνέλευσίς μας είναι έτσι απλώς μια πελώρια εκδήλωσις εκπληρώσεως της προφητείας του Ιεχωβά δια του Ησαΐα:
7. Η συνέλευσις αυτή ήταν μια πελώρια εκδήλωσις εκπληρώσεως ποιας προφητείας;
7 «Εν ταις εσχάταις ημέραις, το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. . . . και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»—Ησ. 2:2-4, ΜΝΚ.
8. Γιατί οι σύνεδροι αυτοί δεν έχουν λόγον να καυχώνται οι ίδιοι επειδή συγκεντρώθηκαν σε τέτοιους αριθμούς από τόσο πολλά μέρη;
8 Αν έχωμε υπ’ όψι τις παγκόσμιες συνθήκες σ’ αυτό το μέσον του θέρους του 1958, το να έλθωμε εδώ σ’ αυτή τη συνέλευσι του Θείου Θελήματος από τις τέσσερες γωνίες της υδρογείου, με τα πολλά μέσα ταξιδιού και με πολλές δαπάνες, σημαίνει όχι ένα μικρό κατόρθωμα. Δεν είναι κάτι για το οποίο να καυχηθούμε εμείς οι ίδιοι. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι Εκείνος που το επετέλεσε. Παρέθεσε για μας το πιο ορεκτικό πνευματικό συμπόσιο, που απολαμβάνομε εδώ· και απηύθυνε σ’ εμάς τη στοργική πρόσκλησι μέσω της ορατής του οργανώσεως επάνω στη γη. Επρομήθευσε για όλους μας τα μέσα να έλθωμε εδώ. Μας επροστάτευσε και μας διεφύλαξε στο δρόμο μας προς τα εδώ, και η προστασία του υπήρξε, επάνω μας σ’ αυτή τη συνέλευσι έως τώρα. Μας έφερε σ’ αυτή την περίστασι που δεν υπάρχει όμοια μ’ αυτήν. Σ’ Αυτόν προσφέρομε τις εγκάρδιες ευχαριστίες μας για τούτο. Σ’ αυτόν όλη η τιμή! «Ουχί δια δυνάμεως, ουδέ δια ισχύος, αλλά δια του πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.» (Ζαχ. 4:6) Και σε τούτο συμφωνούμε με την καρδιά μας!
9. Το ότι βρίσκονται μαζί σε τέτοιους αριθμούς από όλο τον κόσμο τους παρέχει την ευκαιρία να κάμουν τι;
9 Το ότι είμεθα μαζί σύμφωνα με το θείο θέλημα και με τη θεία πρόνοια, μας παρέχει μια καταπληκτική ευκαιρία. Το να είμεθα μαζί σε τέτοιους πελωρίους αριθμούς, από τόσο πολλά μέρη γύρω στην υδρόγειο, καθιστά πολύ κατάλληλο για μας ως μια ομάδα να ενωθούμε στο να κάμωμε κάποια δήλωσι για να τονίσωμε το γεγονός ότι έχομε το ένα πνεύμα του Θεού, ότι είμεθα «διδακτοί του Ιεχωβά» σε ενότητα γνώσεως και κατανοήσεως, και ότι εγίναμε δυνατοί και ενισχυμένοι στην απόφασί μας να πράξωμε το ένα θείο θέλημα ως μια ενωμένη θεοκρατική οργάνωσις, που καλείται με το άγιο όνομα του Θεού, Ιεχωβά.
10. Με ποιο θάρρος και προθυμία συγκεντρώθηκαν, και τι βρήκαν ότι ήταν πάρα πολύ κατάλληλη ευκαιρία να πράξουν εκείνη την ημέρα;
10 Εμείς, που έχομε βαπτισθή υπακούοντας στον Θεό και μιμούμενοι τον Ιησού Χριστό, είμεθα όλοι μας αφιερωμένοι στον Θεό για να πράξωμε το θέλημά του. Ήλθαμε εδώ άφοβοι για την αντιμετώπισι του θείου θελήματος και δίχως φόβο ν’ αντιμετωπίσωμε περαιτέρω αποκάλυψι του θείου θελήματος, διότι αυτό είναι το θέμα της συνελεύσεως αυτής. Είμεθα πρόθυμοι να μάθωμε περισσότερα για το θέλημα του Θεού. Εδώ ζητούμε ν’ ανανεώσωμε την απόφασί μας να πράττωμε το θέλημά του, για να μπορούμε να το πράττωμε πιστά προς εκπλήρωσιν της ευχής μας και για να κάνωμε την καρδιά Του να ευφραίνεται. Βλέπομε ότι υπάρχει πολλή σύγχυσις σε όλον αυτόν τον κόσμο, ακόμη και στον «Χριστιανικό κόσμο», όσον αφορά το ποιο είναι το θείον θέλημα. Γνωρίζομε, επίσης, ότι υπάρχουν πολλά «προβατοειδή» άτομα σε όλα τα μέρη της γης, που θέλουν να μάθουν ποιο είναι το θέλημα του Θεού, για να μπορέσουν να εκπληρώσουν τον σκοπό της ζωής τους εκτελώντας το. Συνεπώς, βρίσκομε την ευκαιρία αυτή πάρα πολύ κατάλληλη για να κάμωμε κάποια δήλωσι ως προς το ποιο είναι το θείον θέλημα και για να εκφράσωμε την απόφασί μας να εξακολουθήσωμε να το πράττωμε εμείς οι ίδιοι και να βοηθήσωμε άλλους ανθρώπους καλής θελήσεως να το πράξουν.
11. Γιατί δεν ήταν ανάγκη να περιγραφούν οι συνθήκες που υπάρχουν στη γη, και πώς ο Παύλος τις περιέγραψε στον Τιμόθεο πολύν καιρό πριν;
11 Οι εφημερίδες, τα περιοδικά και οι ραδιοφωνικές ανακοινώσεις του κόσμου περιγράφουν τα γεγονότα που λαμβάνουν χώραν και τις αξιοθρήνητες συνθήκες που υπάρχουν, τόσο στον «Χριστιανικό κόσμο», όσο και στο υπόλοιπο της γης. Δεν είναι ανάγκη να προβούμε σε λεπτομερή περιγραφή πραγμάτων που είναι ήδη πολύ γνωστά στους ανθρώπους. Πριν από δεκαεννέα αιώνες ο Χριστιανός αδελφός μας, ο απόστολος Παύλος, έγραψε μια εκ των προτέρων περιγραφή των όσων εμείς, που είμεθα συγκεντρωμένοι εδώ από όλα τα μέρη της γης, έχομε παρατηρήσει ότι αποτελούν την κρατούσα κατάστασι: «Εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής· . . . Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή. Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες θέλουσι προκόψει εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.»—2 Τιμ. 3:1-5, 12, 13.
12. Ποια διεκηρύχθη ότι είναι η ριζική αιτία για την κατάστασι των υποθέσεων του κόσμου, και γιατί υπεδείχθη μια ιδιαίτερη τάξις ως η πιο αξιόμεμπτη για τις παγκόσμιες συνθήκες;
12 Υπάρχει μια ριζική αιτία γι’ αυτή την κατάστασι των πραγμάτων. Χωρίς διλογία ή δισταγμό διακηρύττομε ότι η ριζική αυτή αιτία κάθε εγκλήματος, παρανομίας, μίσους, διαμάχης, προκαταλήψεως, κομμουνισμού και παράφρονος συγχύσεως, είναι η εσφαλμένη θρησκεία, η ψευδής θρησκεία, πίσω από την οποία βρίσκεται ο αόρατος εχθρός του ανθρώπου, ο Σατανάς ή Διάβολος. Οι άνθρωποι οι πιο υπεύθυνοι για την κατάστασι του κόσμου είναι οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι και ηγέται· και οι πιο αξιόμεμπτοι απ’ αυτούς είναι οι θρησκευτικοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου». Αυτοί έχουν την πλήρη Βίβλο, τις Άγιες Γραφές που είναι εμπνευσμένες από το πνεύμα του Θεού. Τα μέλη των θρησκευτικών των συστημάτων τούς πληρώνουν με δύσκολα κερδισμένο χρήμα και τους εμπιστεύονται στη μελέτη της Γραφής και στο κήρυγμα του θελήματος και του σκοπού του Θεού όπως εκτίθενται σ’ αυτήν. Οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» έχουν τον γεμάτο δέος σεβασμό των εκκλησιών των, οι οποίες βασίζονται στον κλήρο των για να τους διδάξη τη Γραφική αλήθεια και να ζη σύμφωνα με τις διδασκαλίες της μιμούμενος τον Ιησού Χριστό. Ο απόστολος Παύλος, ως υπόδειγμα για να το ακολουθήση ο κλήρος, είπε: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.» (1 Κορ. 11:1) Αν οι εκατοντάδες χιλιάδων κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» ενεργούσαν όπως παρήγγειλε ο Παύλος, τι δύναμι θα είχαν ασκήσει για να εμποδίσουν τον «Χριστιανικό κόσμο», ο οποίος κυριαρχεί του υπολοίπου κόσμου, από το να μπη στη σοβαρά σημερινή κατάστασι! Πόσο αποτελεσματικοί μπορούσαν να είναι στο να προλάβουν δύο παγκοσμίους πολέμους και τη μεγάλη έντασι και πίεσι που επέβαλε την ανάπτυξι των ατομικών και υδρογονικών βομβών!
13. Γιατί δεν ήσαν αδικαιολόγητοι κάνοντας μια τέτοια επίκρισι στον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου», και γιατί ήσαν πραγματικά κάτω από την υποχρέωσι να μιλήσουν για τους ηγέτας του «Χριστιανικού κόσμου»;
13 Είμεθα μήπως αδικαιολόγητοι κάνοντας μια τέτοια επίκρισι; Είναι άρα γε άδικο να αισθανώμεθα όπως ακριβώς ησθάνετο ο προφήτης του Ιεχωβά, ο Ιερεμίας, για μια όμοια κατάστασι στην εποχή του, και έπειτα να εκφραζώμεθα σύμφωνα με τα αισθήματά μας; Πιστεύομε όχι. Όχι πολλά χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της ή οίκου του Θεού, ο Ιερεμίας είπε: «Ένεκεν των προφητών η καρδία μου συντρίβεται εντός μου· σαλεύονται πάντα τα οστά μου· είμαι ως άνθρωπος μεθύων, και ως άνθρωπος συνεχόμενος υπό οίνου, εξ αιτίας του Ιεχωβά, και εξ αίτιας των λόγων της αγιότητος αυτού. Διότι η γη είναι πλήρης μοιχών· διότι εξ αίτιας του όρκου πενθεί η γη· εξηράνθησαν αι βοσκαί της ερήμου, και η οδός αυτών έγεινε πονηρά, και η δύναμις αυτών άδικος.» Κατόπιν, στα πονεμένα λόγια του Ιερεμία, ο Θεός προσθέτει τα εξής σχόλια: «Διότι και ο προφήτης και ο ιερεύς εμολύνθησαν· ναι, εν τω οίκω μου εύρηκα τας ασεβείας αυτών, λέγει ο Ιεχωβά.» (Ιερεμ. 23:9-11, ΑΣ) Έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο «Χριστιανικός κόσμος» στέκει σε μια σχέσι προς τον Θεό όμοια με του Ισραήλ στην εποχή του Ιερεμία. Ναι, ο «Χριστιανικός κόσμος» αντιμετωπίζει μια καταστροφή πιο τρομερή και ερημωτική από εκείνην που είδε ο Ιερεμίας να συμβαίνη στην Ιερουσαλήμ και τον ναό της. Αφού εμείς οι Χριστιανοί καλούμεθα με το όνομα του Θεού, όπως και ο Ιερεμίας ο ίδιος είπε ότι εκαλείτο και αυτός (Ιερεμ. 15:16, ΑΣ), και αφού είμεθα μάρτυρες του Ιεχωβά όπως ήταν και ο Ιερεμίας ο ίδιος, είμεθα κάτω από την υποχρέωσι να μιλήσωμε για τους ηγέτας του «Χριστιανικού κόσμου», που προεσκιάζοντο από τους προφήτας και ιερείς του Ισραήλ.
14, 15. Με ποια λόγια ο Ιερεμίας υπέδειξε εκείνους που ήσαν υπεύθυνοι για την πεπτωκυία κατάστασι του έθνους;
14 Υπό θείαν έμπνευσιν ο Ιερεμίας υπέδειξε τους θρησκευτικούς ηγέτας ως τους υπευθύνους για την κατάστασι του έθνους, που ήταν διατρυπημένο, ούτως ειπείν, από διαφθορά και αντιμετώπιζε βίαιη καταστροφή:
15 «Δια τούτο, ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων κατά των προφητών. Ιδού, εγώ θέλω ψωμίσει αυτούς αψίνθιον, και θέλω ποτίσει αυτούς ύδωρ χολής· διότι εκ των προφητών της Ιερουσαλήμ εξήλθεν ο μολυσμός εις άπαντα τον τόπον. Δεν απέστειλα τους προφήτας τούτους, και αυτοί έτρεξαν· δεν ελάλησα προς αυτούς, και αυτοί προεφήτευσαν· αλλ’ εάν ήθελον παρασταθή εν τη βουλή μου, τότε ήθελον κάμει τον λαόν μου να ακούση τους λόγους μου, και ήθελον αποστρέψει αυτούς από της πονηράς οδού αυτών, και από της κακίας των έργων αυτών.»—Ιερεμ. 23:15, 21, 22, ΜΝΚ.
16, 17. Γιατί, ομοίως, ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» είναι υπεύθυνος για την κακία των ανθρώπων σήμερα;
16 Ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου», Καθολικός και Προτεσταντικός, έχει τη Γραφή και έχει καιρό να τη μελετά και άμβωνας για να την κηρύττη. Αν, όπως είπε ο Ιεχωβά στον Ιερεμία, οι σύγχρονοι αυτοί θρησκευτικοί προφήται ‘παρίσταντο εν τη βουλή του’, σε στενή σχέσι μαζί Του ως πιστοί και φρόνιμοι δούλοι του, τότε θα είχαν κάμει τους λαούς του «Χριστιανικού κόσμου» ν’ ακούσουν τους λόγους του Θεού. Θα είχαν κάμει έτσι τους ανθρώπους να επιστρέψουν από την κακή τους πορεία, που ωδήγησε σ’ αυτή την ολέθρια κατάστασι σήμερα.
17 Αντιθέτως, ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» απέρριψε τον λόγον του Θεού και ωδήγησε τους ανθρώπους στο ν’ απορρίψουν τον λόγον του και να στραφούν σε κοσμικές φιλοσοφίες και αναπόδεικτες επιστημονικές θεωρίες. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι άνθρωποι προχωρούν και γίνονται χειρότεροι στην κακία των έργων των.
18, 19. Πώς περιέγραψε ένας κληρικός τελευταίως στον Λουθηρανό τη διάθεσι των ανθρώπων απέναντι της Γραφής και απέναντι της εκκλησίας, και ποιών «καταπληκτικών δυνατοτήτων» δεν επιλαμβάνεται ο κλήρος;
18 Τελευταίως, στο θρησκευτικό δημοσίευμα Ο Λουθηρανός, ένας κληρικός έλεγε για την αύξησι των εκκλησιαζομένων στην Αμερική: «Η εισερχόμενη παλίρροια της πίστεως» δεν «ενεκολπώθη το ευαγγέλιο», αλλά και δεν «απέρριψε την εκκλησία». Με άλλα λόγια, οι εκκλησιαζόμενοι αυτοί δεν ενεκολπώθησαν την Αγία Γραφή, αλλά και δεν απορρίπτουν τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» που έχουν απορρίψει τη Γραφή. Ο καιρός αυτός, παρατηρεί ο ίδιος κληρικός, είναι «καιρός καταπληκτικών δυνατοτήτων».—Ουώρλντ Τέλεγκραμ εντ Σαν Νέας Υόρκης, 14 Ιουνίου 1958.
19 Όμως ο κλήρος δεν θα επιληφθή αυτών των δυνατοτήτων κάνοντας τους ανθρώπους ν’ ακούσουν τον λόγον του Θεού, για να τους απομακρύνη από την αποστασία και να τους προετοιμάση για αιώνια ζωή στον νέο κόσμο του Θεού.
20. Γιατί βρίσκονται σε αμηχανία οι ηγέται του κόσμου, και ανάμεσα σ’ αυτή την αμηχανία τι πρέπει να υπάρχη για να καθοδηγήση την ανθρωπίνη κοινωνία;
20 Αν υπήρξε ποτέ μια τέτοια ημέρα, αυτή είναι η ημέρα της αμηχανίας που προείπε ο Ιησούς Χριστός. Αντιμετωπίζοντας ογκούμενα προβλήματα, την πείσμονα απροθυμία των ισχυρών των εθνών να συνεργασθούν, και τους κινδύνους πολέμου πυρηνικού, βλημάτων και βακτηριολογικού, από τον οποίον όλο το ανθρώπινο γένος θα υπέφερε και στις επερχόμενες γενεές, οι ηγέται του κόσμου βρίσκονται σε αμηχανία. Δεν γνωρίζουν τρόπον εξόδου από το διεθνές έλος. (Λουκ. 21:25) Ανάμεσα σ’ αυτή την παγκόσμια αμηχανία πρέπει να υπάρχη ένα άγγελμα στερεάς αληθείας για να καθοδηγήση την ανθρώπινη κοινωνία.
21. Ποιοι, από όλα τα άτομα σήμερα, πρέπει να έχουν αυτό το διαφωτιστικό άγγελμα, και γιατί;
21 Από όλα τα άτομα επάνω στο πρόσωπο της γης, εκείνοι που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί πρέπει να έχουν το άγγελμα που μπορεί να διαφωτίση όλους τους λαούς, οι οποίοι βρίσκονται στο μεγάλο σκοτάδι που σκεπάζει όλα τα έθνη, μη εξαιρουμένου ούτε του «Χριστιανικού κόσμου». Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις ακολουθεί εμέ, δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής.» Και στους Χριστιανούς που πιστά τον ακολουθούν είπε: «Σεις είσθε το φως του κόσμου. . . . Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων.» (Ιωάν. 8:12· Ματθ. 5:14, 16) Θετικά είπε ότι οι αληθινοί του ακόλουθοι θα είχαν το ένα και μόνο διαφωτιστικό, σωτήριο άγγελμα γι’ αυτή την ημέρα της αμηχανίας. Πριν από πολύν καιρό ο Ιεχωβά Θεός υπεσχέθη ότι θα εφοδιάση τους λάτρεις του με το εξόχως σπουδαίο άγγελμα.
22. Πώς ενεργεί ο κλήρος όσον αφορά την ηγεσία, και πώς η περίπτωσις του αντικαγκελλαρίου της αρχιεπισκοπής της Νέας Υόρκης φανερώνει το γεγονός αυτό;
22 Όμως ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» δεν έχει το άγγελμα της ημέρας για το ανθρώπινο γένος. Αποβλέπουν στους πολιτικούς, που βρίσκονται σε αμηχανία και σύγχυσι και ζάλη, για να αναλάβουν αυτοί την ηγεσία, ώστε να μπορέσουν οι κληρικοί να τους ακολουθήσουν και να τους δώσουν ηθική και θρησκευτική υποστήριξι στις εκκλησίες των. Ας εισηγηθούν οι πολιτικοί μια Κοινωνία Εθνών, και ο κλήρος είναι υπέρ αυτής. Ας προτείνουν οι πολιτικοί μια οργάνωσι Ηνωμένων Εθνών, και ο κλήρος την υποστηρίζει ως τη μία ελπίδα που όλο το ανθρώπινο γένος πρέπει να την υποστηρίξη ή αλλιώς όλο είναι χαμένο. Εδώ στη Νέα Υόρκη, με την ευκαιρία της δεκάτης επετείου των Ηνωμένων Εθνών, ανεπέμφθησαν προσευχές στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου «για θεία καθοδηγία σε όλες τις σκέψεις» των Ηνωμένων Εθνών. Ο Μονσινιόρ Θωμάς Α. Ντονέλλαν, ο οποίος εκήρυξε, είπε (για να παραθέσωμε από την έκθεσι των Τάιμς της Νέας Υόρκης της 31ης Οκτωβρίου 1955) ότι «παρά τις ‘ατέλειες, τα βέτο και την τακτική της κωλυσιεργίας’ τα Ηνωμένα Έθνη υπήρξαν, ‘ανθρωπίνως ειπείν, η τελευταία, πιο καλή ελπίδα για διεθνή ειρήνη’. Ο Μονσινιόρ Ντονέλλαν είναι αντικαγκελλάριος της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής της Νέας Υόρκης.»
23. Πώς ένας Πρεσβυτεριανός διάκονος της Νέας Υόρκης απέδειξε το ίδιο γεγονός στο 1952;
23 Με την ίδια τάσι, και σ’ αυτή την ίδια πόλι, σε μια προηγούμενη περίπτωσι, ο Πρεσβυτεριανός λειτουργός Δρ Ι. Σ. Μπόννελ έλαβε το εδάφιό του από την επί του όρους ομιλία του Ιησού, «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί», και είπε στους πολλούς αντιπροσώπους των Η.Ε. που ήσαν στο ακροατήριό του: «Μακάριοι είσθε σεις άνθρωποι των Ηνωμένων Εθνών, που αφιερώνετε τη ζωή σας στην κατανόησι των προβλημάτων άλλων ανθρώπων.» Η έκθεσις των Τάιμς της Νέας Υόρκης της 21ης Απριλίου 1952, ετελείωνε με την εξής παράγραφο: «Θεωρώντας ότι οι λαοί του κόσμου πρέπει να κατανοήσουν ότι τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν την υπέρτατη ελπίδα για παγκόσμια ειρήνη, ο λειτουργός αυτός εβεβαίωσε ότι η οργάνωσις δεν θα μπορούσε να υπάρχη αν κατ’ επανάληψιν παραμερίζεται από τα μεγαλύτερα έθνη του κόσμου.»
24. Πριν από δέκα χρόνια, πώς ο Πάπας Πίος Ι 2 έδωσε το παράδειγμα της στάσεως του «Χριστιανικού κόσμου» απέναντι των Η.Ε.;
24 Δίνοντας ένα παράδειγμα πριν από δέκα χρόνια για τη στάσι του «Χριστιανικού κόσμου» απέναντι της οργανώσεως των Η.Ε., ο Πάπας Πίος ΙΒ’ έκαμε έκκλησι στα έθνη μέλη της να «αφιερώσουν τις πιο αυστηρές των προσπάθειες στην επίλυσι των προβλημάτων διαρκούς ειρήνης και ασφαλείας στην προσεχή Γενική Συνέλευσι» και είπε: «Αν ποτέ μια συνέλευσις ανθρώπων, συναθροισμένων σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας, είχε ανάγκη της βοηθείας της προσευχής, αυτή είναι η προσεχής Συνέλευσις των Ηνωμένων Εθνών.»—Τάιμς της Νέας Υόρκης, της 2ας Σεπτεμβρίου 1948.
25. Υπό το φως της στάσεως του κλήρου, ποια δήλωσις του Σερ Αλεξάντερ Κάντογκαν παρουσιάζει μια πρόκλησι, και σε ποιους;
25 Ότι αυτή η στάσις του κλήρου παρουσιάζει μια πρόκλησι στους αληθινούς Χριστιανούς της Βίβλου καταδεικνύεται στη δήλωσι του Σερ Αλεξάντερ Κάντογκαν: «Ώσπου κάποιος να παραγάγη ένα καλύτερο σχέδιο, τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν τη μόνη οδό σωτηρίας.» Ως αυτό τον τελευταίο καιρό ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» δεν παρουσίασε κανένα καλύτερο σχέδιο.
26, 27. Μήπως η αποτυχία του κλήρου να έχη ένα «καλύτερο σχέδιο» σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει τίποτε καλύτερο, και με ποια λόγια ο Ιερεμίας εξέθεσε απερίφραστα την αιτία, για την οποίαν ο κλήρος δεν έχει καθοδηγητικό άγγελμα για τους ανθρώπους,
26 Για τους ανθρώπους του κόσμου ο κλήρος αντιπροσωπεύει τον Θεό της Χριστιανοσύνης. Μήπως η αποτυχία του κλήρου να έχη ένα σαφές άγγελμα, ένα «καλύτερο σχέδιο», σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει τίποτε καλύτερο από τα Ηνωμένα Έθνη; Θα ήταν ύβρις προς τον Ιεχωβά Θεό το να σκεφθούμε έτσι. Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι πληρωνόμενοι κληρικοί, που παρελαύνουν με ειδικά θρησκευτικά ενδύματα και επιδεικνύουν τον εαυτό τους ως αφωσιωμένον στον Θεό και ως αντιπρόσωπόν του, δεν έχουν άγγελμα για να οδηγήσουν τους ανθρώπους σε ενότητα, ειρήνη και ζωή; Ο προφήτης Ιερεμίας εκθέτει απερίφραστα την αιτία. Λέγει:
27 «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Μη ακούετε τους λόγους των προφητών των προφητευόντων εις εσάς· ούτοι σας κάμνουσι ματαίους· λαλούσιν οράσεις από της καρδίας αυτών, ουχί από στόματος Ιεχωβά. Λέγουσι πάντοτε προς τους καταφρονούντάς με, Ο Ιεχωβά είπεν, Ειρήνη θέλει είσθαι εις εσάς. . . . Στοχάζονται να κάμωσι τον λαόν μου να λησμονήση το όνομά μου, δια των ενυπνίων αυτών τα οποία διηγούνται έκαστος προς τον πλησίον αυτού, καθώς ελησμόνησαν οι πατέρες αυτών το όνομά μου δια τον Βάαλ. Ο προφήτης, εις τον οποίον είναι ενύπνιον, ας διηγηθή το ενύπνιον και εκείνος, εις τον οποίον είναι ο λόγος μου, ας λαλήση τον λόγον μου εν αληθεία.» «Δια τούτο, ιδού, εγώ είμαι εναντίον των προφητών, λέγει ο Ιεχωβά, οίτινες κλέπτουσι τους λόγους μου, έκαστος από του πλησίον αυτού.» «Ιδού, εγώ είμαι εναντίον των προφητευόντων ενύπνια ψευδή, λέγει ο Ιεχωβά, οίτινες διηγούνται αυτά, και πλανώσι τον λαόν μου με τα ψεύδη αυτών, και με την αφροσύνην αυτών· ενώ εγώ δεν απέστειλα αυτούς, ουδέ προσέταξα αυτούς· δια τούτο ουδόλως θέλουσιν ωφελήσει τον λαόν τούτον.»—Ιερεμ. 23:16, 17, 27, 28, 30, 32.
28, 29. (α) Αν έστελλε ο Θεός αυτούς τους κληρικούς, τι θα είχαν και τι θα έκαναν; (β) Πώς παραβιάζουν το εισαγωγικό μέρος της Κυριακής Προσευχής, και ποια, επομένως, είναι η στάσις του Ιεχωβά απέναντί των;
28 Αν είχε στείλει ο Ιεχωβά Θεός δια του Χριστού τους κληρικούς αυτούς, τότε θα είχαν το άγγελμά του και θα το εκήρυτταν υπακούοντας στην εντολή του. Δεν θα εκήρυτταν τα ενύπνια της καρδιάς των σύμφωνα με τα σχέδια των πολιτικών του κόσμου τούτου. Δεν θα έκλεπταν τους λόγους του Ιεχωβά ο ένας από τον άλλον ή από τους ενορίτας των. Μάλλον, θ’ απεδείκνυαν ότι έχουν τον λόγον Του λαλώντας τον με αλήθεια και εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους σε ό,τι η Γραφή έχει να πη όσον αφορά την εποχή μας.
29 Δεν θα έκαναν τον καθ’ ομολογίαν λαόν του Θεού να λησμονήση το άγιο όνομά του μέσω των ενυπνίων των που εξακολουθούν να διηγούνται ο ένας στον άλλον. Αρνούνται να ονομάζωνται με το άγιο όνομα του Θεού, Ιεχωβά. Δεν ομολογούν ότι είναι μάρτυρες του Ιεχωβά. Για να μη δώσουν υποστήριξι στο γεγονός ότι ο Ιεχωβά θα είχε μάρτυρας επάνω στη γη σ’ αυτόν τον κρισιμώτατο καιρό, όπως ακριβώς είχε από τις ημέρες του Άβελ του πρώτου μάρτυρος, κάνουν εσκεμμένες διευθετήσεις να κρατήσουν έξω από τις νεώτερες μεταφράσεις της Γραφής το όνομα του Θεού, Ιεχωβά. Με το παράδειγμά των και την πορεία της ενεργείας των αρνούνται ότι ένας αληθινός Χριστιανός πρέπει να είναι, όπως ήταν και ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος, μάρτυς του Ιεχωβά Θεού. Αναπέμπουν την Κυριακή Προσευχή, και όμως εργάζονται εναντίον του εισαγωγικού ακριβώς μέρους αυτής της Προσευχής, που λέγει: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου.» (Ματθ. 6:9) Γι’ αυτές τις ζωτικές αιτίες ο Θεός, του οποίου το όνομα παραμελείται και κακοπαριστάνεται, λέγει ότι είναι εναντίον αυτών των προφητών κηρύκων. Γι’ αυτό ακριβώς λέγει στους ανθρώπους να μην τους προσέχουν, διότι με κανένα τρόπο δεν θα ωφελήσουν το ανθρώπινο γένος, ούτε ακόμη και τον «Χριστιανικό κόσμο».
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ
30. Ποια εντολή έδωσε ο Ιησούς στους μαθητάς του όταν απεχωρίζετο απ’ αυτούς, και για να εκτελέσουν αυτή την εντολή πόσους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς έχει ο κλήρος ως υποστηρικτάς του;
30 Στα αποχαιρετιστήρια λόγια του προς τους μαθητάς του ο Ιησούς είπε: «Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το άγιον πνεύμα εφ’ υμάς· και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες . . . έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) «Και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού [του Ιησού] μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ. Σεις δε είσθε μάρτυρες τούτων.» (Λουκ. 24:47, 48) Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ή υπολογισμό του θρησκευτικού πληθυσμού του κόσμου, ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα υποστηρίζεται από 820 εκατομμύρια καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς. Επομένως, μαρτυρία σε όλους όσοι είναι επάνω στη γη σήμερα θα εσήμαινε, σύμφωνα με τον τελευταίο υπολογισμό, μαρτυρία σε 2.700.000.000 άτομα. «Ένα τεράστιο έργο!» θα αναφωνήση κάποιος. Όχι, αριθμητικώς ένα μικρό έργο· διότι έχομε 820 εκατομμύρια καθ’ ομολογίαν Χριστιανών, με τους οποίους να το εκτελέσωμε. Ο Ιησούς είπε ότι οι Χριστιανοί έπρεπε όλοι να είναι μάρτυρες ως τα πιο μακρινά μέρη της γης.
31. Για να δώσουν τα πλήθη του «Χριστιανικού κόσμου» μια παγκόσμια μαρτυρία, τι θα απητείτο από τον καθένα, και επομένως ποια ερωτήματα θέτομε ως προς το ποιες δυνατότητες θα είχε ο κλήρος;
31 Αφαιρέστε 820 εκατομμύρια από 2,7 δισεκατομμύρια. Υπολείπονται 1.880.000.000. Τώρα διαιρέστε τον αριθμό των 1.880.000.000 μη Χριστιανών με τον αριθμό των 820 εκατομμυρίων υποχρεωμένων Χριστιανών μαρτύρων. Έχομε πηλίκον περίπου 2,3. Με όλους τους μάρτυρας που είναι διαθέσιμοι στον «Χριστιανικό κόσμο», θ’ απητείτο ο καθένας να μαρτυρήση σε 2,3 μη Χριστιανούς, για να δοθή μια παγκόσμια μαρτυρία. Με άλλα λόγια, το ένα τρίτον του πληθυσμού της γης, που ανήκει στον «Χριστιανικό κόσμο», θα είχε απλώς να μαρτυρήση στα άλλα δύο τρίτα του πληθυσμού του κόσμου, που δεν είναι Χριστιανικά. Είχε ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» θαυμαστές δυνατότητες; Τι θα συνέβαινε αν ο κλήρος, όπως ο Καλός Ποιμήν Ιησούς Χριστός, είχε αναλάβει την ηγεσία και διεξήγε μια παγκόσμια εκστρατεία μαρτυρίας με τα 820 εκατομμύρια πρόβατα των θρησκευτικών των ποιμνίου; Ποια θα ήσαν τα αποτελέσματα σήμερα;
32. (α) Πώς έπρεπε ο κλήρος να ενεργήση αναλαμβάνοντας την ηγεσία στην παγκόσμια μαρτυρία; (β) Πόσα έτη δυνατοτήτων είχαν, αλλά με τι να επιδείξουν τον τρόπο του κηρύγματος και της διακονίας των;
32 Πώς θα έπρεπε ο κλήρος να ενεργήση αναλαμβάνοντας την ηγεσία σ’ αυτή την παγκόσμια μαρτυρία; Δεν ανήκει σ’ εμάς να τους ειπούμε πώς. Ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι ή μιμηταί του Χριστού. Το παράδειγμά του λέγει στον κλήρο πώς. Αυτός εκήρυττε δημοσία και στα σπίτια των ανθρώπων. Δεν πήγαινε σ’ αυτούς με αόρατο τρόπο μέσω του ραδιοφώνου ή με ταχυδρομημένη έντυπη ύλη. Δεν είχε εκκλησιαστικό κτίριο όπου εκήρυττε στους ανθρώπους που τον επλήρωναν. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.» (1 Κορ. 11:1) Ο Παύλος λέγει στον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου» πώς εμιμείτο τον Ιησούν και διεξήγε το έργο της μαρτυρίας. Ο Παύλος λέγει: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους.» (Πράξ. 20:20) Εμιμήθη ο κλήρος τον Ιησού Χριστό και τον μιμητή του, τον Παύλο; Δημοσία, κάπως, στα εκκλησιαστικά τους κτίρια σ’ ένα πληρώνον εκκλησίασμα. Αλλά τι θα πούμε για το «κατ’ οίκους» ή από σπίτι σε σπίτι; Επήγαν μήπως, σαν ποιμένες, να αναζητήσουν τα χαμένα, αποπλανημένα πρόβατα όπως επήγε και ο Ιησούς; Το χρονικό των πράξεων του κλήρου απαντά γι’ αυτούς. Τα αποτελέσματα του τρόπου της διακονίας και μαρτυρίας των απαντούν γι’ αυτούς σε μόνο τον «Χριστιανικό κόσμο», αυτό το ένα τρίτον του πληθυσμού του κόσμου. Υπολείπεται ακόμη ο μη Χριστιανικός πληθυσμός, δύο τρίτα του ανθρωπίνου γένους, στα οποία ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» ώφειλε μια υποχρέωσι υπό μορφήν μιας μαρτυρίας. Από την εποχή, τουλάχιστον, του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου στον τέταρτον αιώνα, ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» είχε, ως τώρα, 1.600 ετών δυνατότητες, ευκαιρίες!
33. (α) Όσον αφορά την ευθύνη, γιατί πρέπει οι μάρτυρες του Ιεχωβά να κυττάξουν επίσης τον εαυτό τους; (β) Γιατί, παρά τους μαρτυράς του, η οργή του Ιεχωβά κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ, και ενώπιον μιας ομοίας καταστροφής τι πρέπει να πράξουν σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά;
33 Ασφαλώς κάποιος απέτυχε ν’ ανταποκριθή στην ευθύνη του. Εμείς οι μάρτυρες πρέπει να κυττάξωμε τον εαυτό μας για να δούμε αν έχωμε συμμετάσχει στην αποτυχία. Στις ημέρες του Ιερεμία ο Ιεχωβά είδε την αποτυχία των ιερέων και των ενυπνιαστών προφητών. Δεν άφησε, εξαιτίας των, τον κινδυνεύοντα λαό χωρίς μαρτυρία. Ήγειρε τους αληθινούς του προφήτας και έθεσε τον λόγο του στα στόματά των, ιδιαίτερα του Ιερεμία και του Ιεζεκιήλ. Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ επήλθε οπωσδήποτε, λόγω της οργής του Ιεχωβά προς την πλειονότητα του λαού. «Ιδού, ανεμοστρόβιλος παρά του Ιεχωβά εξήλθε με ορμήν· και ανεμοστρόβιλος ορμητικός θέλει εξορμήσει επί την κεφαλήν των ασεβών. Ο θυμός του Ιεχωβά δεν θέλει αποστρέψει εωσού εκτελέση, και εωσού κάμη τους στοχασμούς της καρδίας αυτού· εν ταις εσχάταις ημέραις θέλετε νοήσει τούτο εντελώς.» (Ιερεμ. 23:19, 20, ΜΝΚ) Ομοίως σήμερα, ο Ιεχωβά «δεν θέλει αποστρέψει» από το να επιφέρη την καταστροφή του «Χριστιανικού κόσμου» στον Αρμαγεδδώνα. Οι μάρτυρές του, εν τούτοις, όπως ο Ιερεμίας και ο Ιεζεκιήλ και άλλοι αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά, αναμένουν να επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος. Πρώτα, ωστόσο, πρέπει να τελειώσωμε την αποστολή μας ως μάρτυρες του Ιεχωβά, χωρίς αποτυχία.
34. Τι είπε ο Ιεχωβά μέσω του Ιερεμία ότι πρέπει να γίνη προτού καταστραφή ο «Χριστιανικός κόσμος»;
34 Ένα μεγάλο έργο συνάξεως χρειάζεται να γίνη τώρα προτού καταστραφή ο «Χριστιανικός κόσμος» μαζί με το υπόλοιπο του κόσμου του Σατανά. Σχετικά με τούτο, ο Ιεχωβά επροφήτευσε μέσω του Ιερεμία: «Και εγώ θέλω συνάξει το υπόλοιπον των προβάτων μου εκ πάντων των τόπων όπου εδίωξα αυτά, και θέλω επιστρέψει αυτά πάλιν εις τας βοσκάς αυτών, και θέλουσι καρποφορήσει και πληθυνθή· και θέλω καταστήσει ποιμένας επ’ αυτά, και θέλουσι ποιμαίνει αυτά· και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον, ουδέ τρομάξει, ουδέ εκλείψει, λέγει ο Ιεχωβά. Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει ο Ιεχωβά, και θέλω ανεγείρει εις τον Δαβίδ βλαστόν δίκαιον, και βασιλεύς θέλει βασιλεύσει, και ενεργήσει με διάκρισιν, και εκτελέσει κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης. Εν ταις ημέραις αυτού ο Ιούδας θέλει σωθή, και ο Ισραήλ θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία· και τούτο είναι το όνομα αυτού, με το οποίον θέλει ονομασθή, Ο Ιεχωβά Είναι Η Δικαιοσύνη Ημών.»—Ιερεμ. 23:3-6, ΜΝΚ.
35. Ποιόν ήγειρε ο Ιεχωβά ως «δίκαιον βλαστόν» στον Δαβίδ, και πώς εξεπλήρωσε αυτός το έντιμο όνομά του Ο Ιεχωβά Είναι Η Δικαιοσύνη Ημών;
35 Ο Ιεχωβά είναι ο μέγας Ποιμήν. (Ψαλμ. 23:1) Αυτός φροντίζει για τα πρόβατά του που βρίσκονται εδώ επάνω στη γη. Ήγειρε τον Ποιμένα Βασιλέα Δαβίδ και ήγειρε επίσης σ’ αυτόν ένα «δίκαιον βλαστόν.» Αυτός ο «δίκαιος βλαστός» είναι ο Ιησούς Χριστός. Το 1914 ο Θεός τον έθεσε στην εξουσία ως βασιλέα του νέου κόσμου. Οι αποδείξεις που βεβαιώνουν το γεγονός αυτό εξακολουθούν να αυξάνουν για μας. Ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός βασιλεύει και έχει ενεργήσει με διάκρισι και εκτελέσει κρίσι και δικαιοσύνη στη γη μας, στην πνευματικώς αποκαταστημένη κατάστασί μας εδώ επάνω στη γη. Έχει σώσει τον πνευματικόν Ιούδα απελευθερώνοντάς μας από τη σύγχρονη Βαβυλώνα. Κάνει τον πνευματικόν Ισραήλ να κατοική ασφαλώς μολονότι βρισκόμαστε στο μέσον αυτού του κόσμου, ο οποίος μας μισεί. Εκπληρώνει το όνομα τιμής με το οποίο καλείται τώρα, Ο Ιεχωβά Είναι Η Δικαιοσύνη Ημών, ή, Ο Ιεχωβά Είναι Ο Υπερασττιστής Μας. (ΜΑΜ) Σ’ εμάς έχει φέρει τη δικαιοσύνη του Θεού. Αυτός είναι ο Βασιλεύς που μας έχει ελευθερώσει από τη Βαβυλώνα. Έχει δείξει στον κόσμο, ειδικά στον «Χριστιανικό κόσμο», ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι μαζί μας και είναι υπέρ ημών, και ότι έχομε μια δίκαιη στάσι ενώπιον του Θεού, όχι την κατάκρισί του. Λόγω της αποκλειστικής μας αφοσιώσεως στον Ιεχωβά και του ασυμβιβάστου αποχωρισμού μας από αυτόν τον κόσμο, στεκόμεθα δικαιωμένοι, διότι συμμορφωνόμεθα ολοένα περισσότερο με τον λόγον του Θεού και έχομε αρνηθή να συμμορφωθούμε με αυτόν τον κόσμο. Η υψίστη μας επιθυμία είναι να έχωμε μέρος με τον Βασιλέα μας στην υπεράσπισι της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά.
36. Γιατί οι άρχοντες και ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» δεν είναι εκείνοι που ο Ιεχωβά ήγειρε για να ποιμάνουν τα πρόβατα που αυτός συνάγει;
36 Εν τούτοις, ποιους ήγειρε ο Ιεχωβά ως ποιμένας όλων των προβάτων που συνάγει επάνω στη γη; Όχι τους πολιτικούς άρχοντας ή τον θρησκευτικό κλήρο που έχει μεγάλη οικειότητα με τους πολιτικούς του «Χριστιανικού κόσμου». Αυτοί έκαμαν τους ανθρώπους να περιπλανώνται με σύγχυσι, μη γνωρίζοντας πού πηγαίνουν. Δεν εβοήθησαν και δεν κατηύθυναν τους «προβατοειδείς» ανθρώπους προς τον Βασιλέα του Ιεχωβά, τον «δίκαιον βλαστόν» του Δαβίδ. Ο χειρισμός από μέρους των τών υποθέσεων της γης άφησε τους ανθρώπους σε μια κατάστασι φόβου, και τα έθνη βρίσκονται σε αγωνία.
37. Ποιους, λοιπόν, ήγειρε ο Ιεχωβά ως ποιμένας όλων των προβάτων που συναθροίζει, και πώς αυτοί εξήσκησαν ηγεσία;
37 Όταν κυττάζωμε την οργάνωσι που έχει επάνω της το άγιο όνομα του Θεού και που εργάζεται σκληρά για να κάμη τους ανθρώπους να θυμούνται το όνομά Του, μπορούμε να διακρίνωμε ότι ο Ιεχωβά ήγειρε τους υποσχεμένους πνευματικούς ποιμένας. Ήγειρε πιστούς, ευσυνειδήτους επισκόπους μαζί με τους διακονικούς των βοηθούς, Με αυτούς έθρεψε τα πρόβατά του με πνευματική τροφή και ωδήγησε τα βήματα τους στας «τρίβους» της ορθής Χριστιανικής δράσεως και της ορθής λατρείας του αληθινού Θεού. Αυτοί ωδήγησαν τα μέλη των εκκλησιών τών μαρτύρων του Ιεχωβά έξω στον αγρό για να εύρουν και να συνάξουν όλα τα πρόβατα που ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» είχε αφήσει να περιπλανώνται και να παραστρατούν. Έτσι ωδήγησαν όλο το ποίμνιο των μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη την οικουμένη να δώση μαρτυρία για το πιο μεγαλειώδες γεγονός όλων των χρόνων, την ίδρυσι της βασιλείας του Θεού ως της πρωτευούσης οργανώσεως του σύμπαντος, για τη διεκδίκησι του Θεού και για την ευλογία του ανθρωπίνου γένους.
38. Γιατί, όπως ο Ιερεμίας, έχομε μια τρομερή ευθύνη που μας βαρύνει;
38 Έχομε μια τρομερή ευθύνη που μας βαρύνει. Δεχθήκαμε το όνομα του Θεού επάνω μας και αυτός μας ευνόησε με ό,τι είχε κατακρατήσει από τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου», με το σωτήριο άγγελμα για όλους τους ανθρώπους, αδιάφορο ποιας φυλής, τωρινής θρησκείας, εθνικότητος, χρώματος, γλώσσης ή κοινωνικής τάξεως. Όπως ο Ιερεμίας μπορούμε να πούμε: «Γνώρισον ότι δια σε υπέφερα ονειδισμόν. Καθώς ευρέθησαν οι λόγοι σου, κατέφαγον αυτούς· και ο λόγος σου ήτο εν εμοί χαρά και αγαλλίασις της καρδίας μου· διότι το όνομά σου εκλήθη επ’ εμέ, Ιεχωβά Θεέ των δυνάμεων.»—Ιερεμ. 15:15, 16, ΜΝΚ.
39. Ιδιαίτερα από το 1919, τι προσπαθήσαμε να κάμωμε, και, αν έχωμε υπ’ όψι τα όσα επετεύχθησαν στο περασμένο έτος, πόσο γρήγορα θα μπορούσε να δοθή η μαρτυρία στα 2,7 δισεκατομμύρια της γης;
39 Από το 1919 ιδιαιτέρως προσπαθήσαμε να φθάσωμε όλη την οικουμένη με τα αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, όχι μόνο τα μη Χριστιανικά δύο τρίτα του πληθυσμού του κόσμου, αλλά και τα 820 εκατομμύρια των μελών του «Χριστιανικού κόσμου» που ο κλήρος των τα άφησε σε άγνοια της Βασιλείας, κατευθύνοντάς τα στα Ηνωμένα Έθνη του κόσμου τούτου. Στη διάρκεια του περασμένου έτους δράσεως στον αγρό, δηλαδή του 1957, εδαπανήσαμε 100.135.016 ώρες σε πραγματικό κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι και δημοσία, σε 164 χώρες και νήσους όπου βρίσκονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Από τις ώρες αυτές, πάνω από 20 εκατομμύρια εδαπανήθησαν για επανεπισκέψεις σε ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Επομένως, στο σύνολο των 100 εκατομμυρίων ωρών και πλέον, πάνω από ένα άτομο ελάμβανε μαρτυρία κάθε ώρα. Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες εκατομμυρίων άτομα έλαβαν τη μαρτυρία της Βασιλείας σε πάνω από 120 γλώσσες το περασμένο έτος μόνο. Αυτό έγινε με αντιμετώπισι σκληρής εναντιώσεως και, σε ωρισμένα μέρη, βιαίου διωγμού. Αν μας εδίδετο ελεύθερο πεδίον δράσεως, αν όλα τα έθνη άνοιγαν διάπλατα τις θύρες, με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά, πόσο γρήγορα θα μπορούσαν οι μάρτυρες του να φθάσουν τα 2,7 δισεκατομμύρια κατοίκων της γης με τα αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας! Εν τούτοις, όπως και αν έχουν τα πράγματα, προσπαθούμε να προωθήσωμε σε νέους αγρούς τη μαρτυρία.
40. Γιατί πρέπει να συνεχίσωμε την προσπάθεια να προωθήσωμε σε νέους αγρούς τη μαρτυρία, και επομένως, τι δεν μπορεί να υπάρξη τώρα για μας όσον αφορά το έργον;
40 Πρέπει να το κάμωμε αυτό. Η με το χέρι γραφή έχει εμφανισθή στους τοίχους αυτού του Βαβυλωνιακού παλαιού κόσμου, αναγγέλλοντας την καταδίκη ολόκληρης της παγκοσμίου οργανώσεως του Σατανά. Ο «Χριστιανικός κόσμος», ο οποίος συνεταύτισε τη μερίδα του και την τύχη του με αυτόν τον κόσμο, στέκει καταδικασμένος μαζί του για να υποστή μια καταστροφή που αν συγκριθή μ’ αυτήν η φρίκη της καταστροφής της Ιερουσαλήμ στην εποχή του Ιερεμία, θα ωχριάση. Η ζωή αναριθμήτων «προβατοειδών» ατόμων σε όλα τα μέρη της γης βρίσκεται σε κίνδυνο καθώς πλησιάζει η μεγάλη ημέρα της καταστροφής. Τα έργο μας δεν ετελείωσε. Η υποχρέωσίς μας είναι να προωθήσωμε αυτό το έργο της μαρτυρίας ώσπου η καταστροφή να καταφθάση έναν απρόσεκτο, εριφοειδή κόσμο. Είμεθα αφιερωμένοι να πράξωμε το θείο θέλημα. Αυτό, λοιπόν, είναι το έργο μας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού για τώρα. Αυτό είναι το έργο για το οποίο φερθήκαμε στην ώρα αυτή. Για μας δεν μπορεί να υπάρξη εγκατάλειψις του καθήκοντος, ούτε παρέκκλισις, ούτε επιβράδυνσις, ούτε αβεβαιότης, ούτε εκ των έσω παρεμπόδισις του έργου.
41, 42. Για ποια ενέργεια απετέλεσε υπέρτατη ευκαιρία η διεθνής συνέλευσις, και σε τι προέβη, επομένως, ο πρόεδρος της Εταιρίας;
41 Σήμερα, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, φερθήκαμε σ’ αυτή τη μία αρμονική συνέλευσι. Για μας τους μάρτυρας από τις τέσσερες γωνίες της γης, από τόσο πολλές εθνικότητες και γλώσσες, είναι μια υπέρτατη ευκαιρία να κάμωμε μια κοινή δήλωσι για το ποια είναι η στάσις μας απέναντι της καταστάσεως του κόσμου, ποια είναι η φωτισμένη μας κατανόησις του Θείου θελήματος και ποιος είναι ο κοινός μας σκοπός για το μέλλον προς εκπλήρωσιν της Θεόδοτης αποστολής μας. Γι’ αυτό ακριβώς «η συνέλευσις αυτή πρέπει ν’ αποφασίση» να εκφρασθή προτού χρειασθή ν’ αποχωρισθούμε, για να κοινοποιηθή η δήλωσις αυτή σε όλο τον κόσμο. Παραχωρώ, λοιπόν, το βήμα στον πρόεδρο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας, για να παρουσιάση κάποια δήλωσι, στην οποία μπορούμε όλοι ομόθυμα και εγκάρδια να ενωθούμε.
42 Εν μέσω πολλών χειροκροτημάτων ο πρόεδρος της Εταιρίας προχώρησε και παρουσίασε την ακόλουθη απόφασι.
[Εικόνα στη σελίδα 508]
N. H. Knorr
[Εικόνα στη σελίδα 509]
F. W. Franz