Η Υπόσχεσις του Θεού για την Παγκόσμια Κυβέρνησί του Είναι Αξιόπιστη
«Ούτω λέγει Κύριος· Εάν ήναι δυνατόν να καταλύσητε την διαθήκην μου της ημέρας και την διαθήκην μου της νυκτός, ώστε να μη ήναι πλέον ημέρα και νυξ εν τω καιρώ αυτών, τότε θέλει δυνηθή να καταλυθή και η διαθήκη μου η προς τον Δαβίδ τον δούλον μου, ώστε να μη έχη υιόν δια να βασιλεύη επί του θρόνου αυτού.»—Ιερ. 33:20, 21.
1. Με ποια έννοια η βασιλική οικογένεια του Βασιλέως Δαβίδ αποδείχθηκε ότι είχε μια απαράμιλλη ιστορία;
ΑΥΤΟΣ ο κόσμος ποτέ δεν είδε κάτι σαν αυτό! Τι; Μια γραμμή βασιλέων σε μια οικογένεια επί 470 χρόνια και αργότερα, μετά από μια διακοπή 2.520 ετών, αυτή την οικογένεια ν’ αναλαμβάνη πάλι πλήρη βασιλική εξουσία. Η οικογένεια που είχε μια τέτοια απαράμιλλη ιστορία ήταν εκείνη του Βασιλέως Δαβίδ της Ιερουσαλήμ, του περίφημου προγόνου του Ιησού Χριστού, ο οποίος γεννήθηκε στη γενέτειρα του Δαβίδ, τη Βηθλεέμ.
2. Πού ήταν ο Ιερεμίας το έτος 608 π.Χ. στη διάρκεια της βασιλείας του τελευταίου βασιλέως της επίγειας γραμμής του Δαβίδ, και ποιος μόνο μπορούσε να χρησιμοποιηθή για την αναβίωσι της βασιλείας τη γραμμής του Δαβίδ;
2 Η βασιλεία του Δαβίδ στον λαό του άρχισε στο έτος 1077 π.Χ. Όταν, όμως, ο προφήτης Ιερεμίας άρχισε τη θυελλώδη σταδιοδρομία του στο έτος 647 π.Χ., η επίγεια βασιλική γραμμή του Δαβίδ εισήλθε στα τελευταία 40 χρόνια διακυβερνήσεώς της στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιερεμίας ήταν ένας πιστός υποστηρικτής της ιερής διαθήκης επαγγελίας που είχε κάνει ο Θεός με τον Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία. Εν τούτοις, στο έτος 608 π.Χ., ο Ιερεμίας βρέθηκε κάτω από στρατιωτική συνοδεία στη βασιλική πρωτεύουσα. Φυλακίσθηκε αμέσως στην Αυλή της Φυλακής, που βρισκόταν δίπλα στο ανάκτορο του Βασιλέως Σεδεκία, του 21ου βασιλέως της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ, αν αρχίσωμε να μετράμε από τον ίδιο τον Δαβίδ. Με την ανατροπή του Σεδεκία από τους Βαβυλώνιους στο έτος 607 π.Χ., τελείωσε η διαρκείας 470 ετών συνεχής βασιλεία της γραμμής του Δαβίδ στη Χεβρών και στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Μόνο ο Ιησούς Χριστός, ο προειπωμένος απόγονος του Δαβίδ, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή από τον Θεό για την αναβίωσι της βασιλείας του Δαβίδ σε εκπλήρωσι της διαθήκης που είχε κάνει ο Θεός μ’ αυτόν για μια αιώνια βασιλεία.
3. Ενώ ήταν κάτω από στρατιωτική συνοδεία, με ποιον ο Ιερεμίας είχε εξωτερική επικοινωνία και πώς αυτή η επικοινωνία άρχισε για δεύτερη φορά;
3 Ο προφήτης Ιερεμίας, όταν ήταν κάτω από στρατιωτική συνοδεία, δεν μπορούσε να επικοινωνήση με τους Βαβυλώνιους που πολιορκούσαν τότε την Ιερουσαλήμ, αλλά επικοινωνούσε με τον Θεό του, όπως διαβάζομε: «Και έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Ιερεμίαν εκ δευτέρου, ενώ αυτός ήτο έτι κεκλεισμένος εν τη πύλη της φυλακής, λέγων, Ούτω λέγει Κύριος ο κτίσας αυτήν, Κύριος ο πλάσας αυτήν δια να στερεώση αυτήν· Κύριος το όνομα αυτού· Κράξον προς εμέ και θέλω σοι αποκριθή και σοι δείξει μεγάλα και απόκρυφα, [ακατανόητα, ΜΝΚ ] τα οποία δεν γνωρίζεις.»—Ιερ. 33:1-3.
4. Ποια ήταν τα «μεγάλα και απόκρυφα» που επρόκειτο τώρα να περιγραφούν;
4 Τι θα του «έδειχνε»; Ότι η ορεινή πόλις Ιερουσαλήμ θα κατεδαφιζόταν και αργότερα, αφού θα έμενε ερημωμένη επί 70 χρόνια, θ’ ανοικοδομείτο. Και μάλιστα θα κατοικείτο και πάλι από τον δικό της λαό που είχε εξορισθή σε απόστασι 1.000 μιλίων (1.600 χιλιομέτρων)! Μολονότι η βασιλική γραμμή του Δαβίδ δεν θα επανήρχετο στον επίγειο θρόνο, εν τούτοις, θα συνεχιζόταν επί 639 χρόνια, έως το έτος 33 μ.Χ., τον καιρό της εμφανίσεως του μονίμου κληρονόμου του θρόνου για αιώνια βασιλεία. Αυτός ο Κληρονόμος αποδείχθηκε ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός!—Κολ. 1:13.
5 . Τι υποσχέθηκε ο Ιεχωβά Θεός σχετικά με την τότε πολιορκημένη πόλι της Ιερουσαλήμ;
5 Μόνο ο Κατασκευαστής και Θεμελιωτής της γης, ο Θεός που ελέγχει τις υποθέσεις του, μπορούσε να προβλέψη και να υποσχεθή αυτά τα πράγματα, Και το έκανε. Παρ’ όλες, λοιπόν, τις σκοτεινές απόψεις που μπορεί να είχαν υιοθετήσει οι παρατηρητές σχετικά με την τελική έκβασι της υποθέσεως για τον βασιλικό οίκο του Δαβίδ, μόνο ο Ιεχωβά μπορούσε να εμπνεύση τον Ιερεμία να πη:
«Διότι, ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ περί των οικιών της πόλεως ταύτης και περί των οικιών των βασιλέων του Ιούδα, οίτινες θέλουσι καταστραφή από χαρακωμάτων και από μαχαίρας, των ερχομένων δια να πολεμήσωσιν προς τους [πολιορκητάς] Χαλδαίους και δια να εμπλήσωσιν αυτάς με τα πτώματα των ανθρώπων, τους οποίους εγώ θέλω πατάξει, εν τη οργή μου και εν τω θυμώ μου και δια πάσας τας κακίας των οποίων έκρυψα το πρόσωπόν μου από της πόλεως ταύτης· Ιδού, εγώ θέλω φέρει εις αυτήν υγείαν και ίασιν και θέλω ιατρεύσει αυτούς, και θέλω κάμει αυτούς να ίδωσιν αφθονίαν ειρήνης και αληθείας. Και θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν του Ιούδα και την αιχμαλωσίαν του Ισραήλ, και θέλω οικοδομήσει αυτούς ως το πρότερον· και θέλω καθαρίσει αυτούς από πάσης της ανομίας αυτών, με την οποίαν ημάρτησαν εις εμέ· και θέλω συγχωρήσει πάσας τας ανομίας αυτών, με τας οποίας ημάρτησαν εις εμέ και με τας οποίας απεστάτησαν απ’ εμού. Και η πόλις αυτή [η Ιερουσαλήμ] θέλει είσθαι εις εμέ όνομα ευφροσύνης, αίνεσις και δόξα έμπροσθεν πάντων των εθνών της γης, τα οποία θέλουσιν ακούσει πάντα τα αγαθά, τα οποία εγώ κάμνω εις αυτούς [τους αιχμαλώτους]· και θέλουσιν εκπλαγή και τρομάξει, δια πάντα τα αγαθά και δια πάσαν την ειρήνην, την οποίαν θέλω κάμει εις αυτήν [την Ιερουσαλήμ].»—Ιερ. 33:4-9.
6. Τι επίδρασι θα είχε στα έθνη η ανόρθωσις της Ιερουσαλήμ μετά την έκχυσι του θυμού και της οργής του Ιεχωβά σ’ αυτήν, και γιατί;
6 Μέσω των κοσμοκατακτητών Βαβυλωνίων, ή Χαλδαίων, ο Ιεχωβά Θεός εξέχεε όλο τον θυμό και την οργή του στις πόλεις του Βασιλείου του Ιούδα. Δικαιολογημένα το έκανε αυτό, διότι οι Ιουδαίοι είχαν απομακρυνθή από τις εντολές του και είχαν παραβή τη διαθήκη που είχε κάνει με τους πατέρες τους. Η Ιερουσαλήμ, λοιπόν, θα καταστρεφόταν και όσοι θα επιζούσαν απ’ αυτή την καταστροφή θα εξορίζοντο στη Βαβυλώνα και η γη θα έμενε τελείως έρημη, χωρίς ανθρώπους και κατοικίδια ζώα. Μόνο η παρ’ αξίαν αγαθότης του Ιεχωβά θα μπορούσε, και θα επέφερε την ανόρθωσι, και θα αποκαθιστούσε την Ιερουσαλήμ σε μία υγιά κατάστασι σαν μια ανοικοδομημένη πόλι. Η θεραπεία της Ιερουσαλήμ από τον Ιεχωβά θα ήταν τόσο απροσδόκητη και ακατανόητη στα μη Ιουδαϊκά έθνη, ώστε αυτά τα έθνη θα τρόμαζαν από ένα τέτοιο θαυματουργό Θεό. Το αποτέλεσμα που θα είχε αυτή η ενέργεια σ’ αυτά τα έθνη θα τα συγκλόνιζε.
7. Ποια χαρακτηριστικά τακτικής Ισραηλιτικής ζωής θα ανανεώνονταν στις άλλοτε έρημες πόλεις του Ιούδα και του Βενιαμίν και της Ιερουσαλήμ;
7 Μολονότι η Ιερουσαλήμ θα παρέμενε σε κατάστασι ερημωμένων ερειπίων επί 70 χρόνια, εν τούτοις, ο Ιερεμίας, ο προφήτης αυτού του θαυματουργού Θεού, δεν μιλούσε για αδύνατα πράγματα όταν προείπε τι θα λεγόταν στη διάρκεια της πολιορκίας της:
«Ούτω λέγει Κύριος· Πάλιν θέλει ακουσθή εν τω τόπω τούτω, περί του οποίου σεις λέγετε, Είναι έρημος, χωρίς ανθρώπων και χωρίς κτήνους εν ταις πόλεσι του Ιούδα και εν ταις πλατείαις της Ιερουσαλήμ, αίτινες είναι έρημοι, χωρίς ανθρώπου και χωρίς κατοίκου και χωρίς κτήνους, η φωνή της χαράς και η φωνή της ευφροσύνης, η φωνή του νυμφίου και η φωνή της νύμφης, και η φωνή των λεγόντων, Αινείτε τον Κύριον των δυνάμεων, διότι αγαθός ο Κύριος, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.»
«Και των προσφερόντων ευχαριστήριους προσφοράς εις τον οίκον του Κυρίου· διότι θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν της γης, ως το πρότερον, λέγει Κύριος. . . .»
«Εν ταις πόλεσι της ορεινής, εν ταις πόλεσι της πεδινής και εν ταις πόλεσι του νότου και εν τη γη Βενιαμίν και εν τοις πέριξ της Ιερουσαλήμ και εν ταις πόλεσι του Ιούδα θέλουσι περάσει πάλιν τα ποίμνια υπό την χείρα του αριθμούντος, λέγει Κύριος.»—Ιερ. 33:10-13.
Ο ΥΠΟΣΧΕΜΕΝΟΣ ΠΡΟΣΕΧΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ
8. Η ανόρθωσις της Ιερουσαλήμ στο έτος 537 π.Χ. μήπως επέφερε αποκατάστασι της Δαβιδικής βασιλείας, και τι ήταν ακόμη μελλοντικό;
8 Η ανόρθωσις της Ιερουσαλήμ άρχισε το έτος 537 π.Χ., αλλά η πόλις αυτή δεν απέκτησε τότε ένα βασιλέα της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ. Είχε μόνο έναν επαρχιακό κυβερνήτη της γραμμής καταγωγής του Δαβίδ. Αυτός ο κυβερνήτης ήταν υποτελής στην αυτοκρατορία των Μήδων και Περσών, των κατακτητών της Βαβυλωνιακής Παγκόσμιας Δυνάμεως. Τι έγινε, λοιπόν, η διαθήκη που είχε κάνει ο Ιεχωβά με τον Βασιλέα Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία στα χέρια των απογόνων του Δαβίδ; Παρά την προσωρινή καταφρόνησι της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ τότε, η διαθήκη που είχε κάνει ο Ιεχωβά για μια βασιλεία εγγυάτο ότι η πιο ένδοξη περίοδος για τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ ήταν ακόμη μελλοντική.
9, 10. Για να γίνη αυτό, τι υποσχέθηκε ο Ιεχωβά να παραγάγη από την εξευτελισμένη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ;
9 Πόσο πρέπει να χαιρώμαστε εμείς σήμερα γι’ αυτό το γεγονός! Γιατί; Το δένδρο της βασιλικής οικογενείας του Δαβίδ είχε κοπή, αλλά ο κορμός του δεν είχε νεκρωθή. Ο Παντοδύναμος Θεός μπορούσε να τον κάνη να παραγάγη ένα «βλαστόν» που θα γινόταν ο Μόνιμος Κληρονόμος της υποσχεμένης βασιλείας. Ας προσέξωμε αυτά τα λόγια:
10 «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω εκτελέσει τον αγαθόν εκείνον λόγον, τον οποίον ελάλησα περί του οίκου Ισραήλ και περί του οίκου Ιούδα [στον οποίον ανήκε ο Δαβίδ]. Εν ταις ημέραις εκείναις και εν τω καιρώ εκείνω θέλω αναβλαστήσει εις τον Δαβίδ βλαστόν δικαιοσύνης, και θέλει εκτελέσει κρίσιν και δικαιοσύνην εν τη γη. Εν εκείναις ταις ημέραις ο Ιούδας [η φυλή του Δαβίδ] θέλει σωθή και η Ιερουσαλήμ [μετά την υποσχεμένη επανόρθωσί της] θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία· και τούτο είναι το όνομα, με το οποίον θέλει ονομασθή, Ο Κύριος η δικαιοσύνη ημών.» Αυτό είναι το ίδιο όνομα με το οποίο επρόκειτο να ονομασθή ο μελλοντικός Βασιλεύς της.—Ιερ. 33:14-16· παράβαλε με Ιερεμία 23:4-6.
11. Ο υποσχεμένος «βλαστός» αναβλάστησε στο πρόσωπο τίνος, και, το 1914 μ.Χ., πώς αποδείχθηκε αυτός ότι είναι πραγματικά «Βλαστός» του Ιεχωβά;
11 Αποδείχθηκε αξιόπιστη αυτή η υπόσχεσις που σχετιζόταν με την παγκόσμια κυβέρνησι; Ναι! Μολονότι έπρεπε να περάσουν περισσότερα από 640 χρόνια, ο κορμός της εκθρονισμένης, χωρίς στέμμα και σκήπτρο, οικογένειας του Δαβίδ αναβλάστησε «βλαστόν» στον ωρισμένο ακριβώς καιρό του Ιεχωβά. Αυτό έγινε στο πρόσωπο του Ιησού, ο οποίος γεννήθηκε στη γενέτειρα του Δαβίδ Βηθλεέμ και βαπτίσθηκε από τον πρόδρομό του, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, και αμέσως κατόπιν χρίσθηκε με το πνεύμα του Θεού να είναι ο Μόνιμος Κληρονόμος της διαθήκης που είχε κάνει ο Θεός με τον Δαβίδ για μια Βασιλεία. (2 Σαμ. 7:4-16· Ιεζ. 21:21-27) Στην πραγματικότητα, έγινε ο «Βλαστός» του Υπερτάτου Κυριάρχου Ιεχωβά, διότι, μετά το τέλος των «επτά καιρών» (2.520 ετών) της κυριαρχίας των Εθνών στη γη, στο έτος 1914 μ.Χ., ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός χρησιμοποιήθηκε για ν’ αναζωοποιήση την κυριαρχία του Ιεχωβά προς τη γη, σε εκπλήρωσι της διαθήκης της Βασιλείας.—Δαν. 4:13-26· Ζαχ. 6:12, 13.
12. (α) Πώς ο Ιησούς Χριστός αποδείχθηκε «δίκαιος» ως βλαστός; (β) Τίνος «Κύριος» έγινε ο Ιησούς, και πώς έγινε δυνατόν να επέλθη σωτηρία για τον «Ιούδα» και την «Ιερουσαλήμ»;
12 Το ότι αυτός ο βλαστός ήταν δίκαιος το απέδειξε ο Ιεχωβά Θεός όταν ανέστησε τον Ιησού Χριστό, μετά από ένα μαρτυρικό θάνατο, την τρίτη μέρα και τον εξύψωσε στα δεξιά Του στους ουρανούς. Έτσι, ο Ιησούς Χριστός, αν και ήταν άλλοτε ένας επίγειος «υιός του Δαβίδ,» έγινε «Κύριος» του Δαβίδ. (Ψαλμ. 110:1-4· Ματθ. 22:41-45) Όταν ανελήφθη πάλι στα δεξιά του ουράνιου Πατέρα του, αυτό έγινε με την αξία της τέλειας ανθρώπινης θυσίας του. Έτσι, μπορούσε να φέρη σωτηρία στον «Ιούδα», του οποίου πρωτεύουσα ήταν η «Ιερουσαλήμ.» Ασφαλώς, λοιπόν, ο Ιησούς έκανε τη βασιλεία του οίκου του Δαβίδ ν’ αναβλαστήση και πάλι!—Αποκ. 22:16.
13. (α) Ποια είναι η Ιερουσαλήμ που «κατοικεί τώρα εν ασφαλεία»; (β) Το όνομα «ο Ιεχωβά η Δικαιοσύνη Ημών» σε τίνος τη «δικαιοσύνη» αναφέρεται, και γιατί, το ίδιο όνομα εφαρμόζεται κατάλληλα και σ’ εκείνον που καλείται «Βλαστός»;
13 Ο Ιησούς Χριστός καλείται «ο λέων, όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ.» (Αποκ. 5:5) Η επίγεια Ιερουσαλήμ, επειδή απέρριψε και θανάτωσε «τον Λέοντα εκ της φυλής Ιούδα,» δεν «κατοίκησε εν ασφαλεία,» αλλά καταστράφηκε το έτος 70 μ.Χ. (Ματθ. 23:37, 38· Λουκ. 21:24) Εν τούτοις, η μεγαλύτερη Ιερουσαλήμ, η «επουράνιος Ιερουσαλήμ,» απολαμβάνει αυτή την ασφάλεια, διότι τα πνευματικά της τέκνα, οι 144.000 κεχρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, «κατοικούν εν ασφαλεία» κάτω από τη φροντίδα του Ιεχωβά. (Εβρ. 12:22· Γαλ. 4:26-28) Αυτή η «άνω Ιερουσαλήμ» είναι πραγματικά η οργάνωσις που καλείται «ο Κύριος [Ιεχωβά] η Δικαιοσύνη Ημών.» Εφόσον πρόκειται για «τη Δικαιοσύνη Ημών,» όχι «τη Δικαιοσύνη Εμού,» αναφέρεται στα 144.000 πνευματικά τέκνα της ουράνιας Ιερουσαλήμ, διότι ο Ιεχωβά Θεός τους ανακηρύσσει δίκαιους λόγω της αξίας της θυσίας του Χριστού. Το όνομα του Ιησού Χριστού ως του «Βλαστού» είναι επίσης «ο Κύριος [Ιεχωβά] η Δικαιοσύνη Ημών», διότι αυτός είναι ο εκπρόσωπος των 144.000 κεχρισμένων ακολούθων του.—Ιερ. 23:5, 6· βλέπε, επίσης, 1 Κορινθίους 1:30, 31· Ρωμαίους 3:21, 22.
14. Εφόσον ο Χριστός και η ταυτισμένη μ’ αυτόν οργάνωσις του φέρουν αυτό το όνομα, τι είδους κυβέρνησις είναι βέβαιο ότι θα είναι η επικείμενη παγκόσμια κυβέρνησις του Θεού;
14 Εφόσον ο κεχρισμένος Βασιλεύς και η ταυτισμένη μ’ αυτόν οργάνωσίς του καλούνται μ’ αυτό το Θεόδοτο όνομα, τι είδους κυβέρνησις είναι βέβαιο ότι θα είναι η επικείμενη παγκόσμια κυβέρνησις του Θεού για όλη την ανθρωπότητα; Ασφαλώς μια δίκαιη κυβέρνησις. Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμεθα γι’ αυτό!
Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΣ
15, 16. (α) Σύμφωνα με τα εδάφια Ιερεμίας 33:17, 18, τι δημοσίους λειτουργούς δεν θα παύση ο Ιεχωβά να έχη; (β) Ποιοι θα πληρώσουν αυτές τις δημόσιες θέσεις, και πού θα υπηρετούν τον Ιεχωβά;
15 Ο Ιεχωβά Θεός θα έχη, επίσης, το ορθό είδος ιερατείου μαζί με την υποσχεμένη Βασιλεία του. Μας κάνει να είμεθα βέβαιοι γι’ αυτό, λέγοντας στη συνέχεια τα εξής: «Διότι ούτω λέγει Κύριος· Δεν θέλει λείψει από του Δαβίδ άνθρωπος καθήμενος επί τον θρόνον του οίκου Ισραήλ· ούτε από των Ιερέων των Λευιτών θέλει λείψει άνθρωπος ενώπιον μου, δια να προσφέρη ολοκαυτώματα και να καίη προσφοράς εξ αλφίτων και να κάμνη θυσίας πάσας τας ημέρας.»—Ιερ. 33:17, 18.
16 Έχει σημασία, λοιπόν, το ότι από τον καιρό της καταστροφής της αποκαταστημένης Ιερουσαλήμ στο έτος 70 μ.Χ., δεν υπάρχει υλικός ναός του Ιεχωβά στη γη, ούτε αποδεδειγμένο μέλος της φυλής του Λευί και του οίκου του Ααρών, του αδελφού του Μωυσή, για να υπηρετή σ’ ένα τέτοιο ναό; Όχι, διόλου! Διότι ο Ιεχωβά τώρα έχει ως Αρχιερέα του και υφιερείς εκείνους που προσκιάσθηκαν από τους αρχαίους Λευίτες ιερείς του Ισραήλ, δηλαδή, τον Ιησού Χριστό και τους εκλεκτούς ακολούθους του, που χρίστηκαν για το πνευματικό ιερατείο με το πνεύμα του Θεού. Οι ουρανοί, όπου είναι ο θρόνος του Θεού, είναι τα Άγια των Αγίων του πνευματικού ναού στον οποίο υπηρετεί αυτό το ιερατείο.—Εβρ. 9:24· 1 Πέτρ. 2:9, 10.
17. Όπως δεν μπορούμε να παρεμποδίσωμε τον κύκλο μέρας και νύχτας, έτσι δεν μπορούμε να σταματήσωμε τον Ιεχωβά να κάνη τι σχετικά με τη βασιλεία και το ιερατείο;
17 Όλες, λοιπόν, οι υποσχέσεις του Θεού αποδείχθηκαν αξιόπιστες, και θα αποδειχθούν ακόμη αξιόπιστες για μας τους ανθρώπους. Ακούστε: «Ούτω λέγει Κύριος· Εάν ήναι δυνατόν να καταλύσητε την διαθήκην μου της ημέρας και την διαθήκην μου της νυκτός, ώστε να μη ήναι πλέον ημέρα και νυξ εν τω καιρώ αυτών, τότε θέλει δυνηθή να καταλυθή και η διαθήκη μου η προς τον Δαβίδ τον δούλον μου, ώστε να μη έχη υιόν δια να βασιλεύη επί του θρόνου αυτού, και η προς τους Λευίτας τους ιερείς, τους λειτουργούς μου. Καθώς η στρατιά του ουρανού δεν δύναται να αριθμηθή ουδέ η άμμος της θαλάσσης να μετρηθή, ούτω θέλω πληθύνει το σπέρμα Δαβίδ του δούλου μου και τους Λευίτας τους λειτουργούντας εις εμέ.»—Ιερ. 33:20-22.
18. Πόσο καιρό μετά την εποχή του Ιερεμία διετήρησε ο Ιεχωβά τη διαθήκη του σχετικά με το ιερατείο, και μέχρι την έλευσι τίνος;
18 Αν έπαυε ο ήλιος να λάμπη επάνω στη γη μας και αν έπαυε η γη να στρέφεται γύρω από τον άξονά της, τότε μόνο και ο Ιεχωβά θα κατέλυε τις διαθήκες του σχετικά με τον Δαβίδ και τους Λευίτες. Ο Παντοδύναμος Θεός πολλαπλασίασε το «σπέρμα» του Δαβίδ στα επόμενα 600 χρόνια και πλέον, ώσπου να έλθη ο Μόνιμος Κληρονόμος του, ο Ιησούς Χριστός. Αυτός έγινε το αντίτυπο του αρχιερέως Ααρών και έγινε, επίσης, ιερεύς στον ουράνιο θρόνο του, όπως ο Μελχισεδέκ. (Ψαλμ. 110:1-4· Γέν. 14:18-20· Ζαχ. 6:13· Εβρ. 6:20-7:3) Έτσι, ο Ιεχωβά εξουδετέρωσε τις φαινομενικές καταστροφές της Ιερουσαλήμ και του ναού της και εξακολουθεί να τηρή τις διαθήκες του.
19. Αν έπαυαν ποια τακτικά φαινόμενα σχετικά με τη γη μας θα κατέλυε ο Ιεχωβά τη διαθήκη του με τον Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία;
19 Παραδείγματος χάριν, όταν ο Βαβυλωνιακός στρατός με αρχηγό τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ πολιορκούσε την Ιερουσαλήμ για δεύτερη φορά, γράφθηκαν τα εξής λόγια: «Και έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Ιερεμίαν, λέγων, Δεν είδες τι ελάλησεν ο λαός ούτος, λέγων, Τας δύο οικογενείας, τας οποίας ο Κύριος εξέλεξεν, απέρριψεν αυτάς; ούτως αυτοί κατεφρόνησαν τον λαόν μου, ώστε δεν λογίζεται πλέον έθνος εις αυτούς. Ούτω λέγει Κύριος· Εάν δεν έκαμον την διαθήκην μου της ημέρας και της νυκτός, και εάν δεν διέταξα τους νόμους του ουρανού και της γης, τότε θέλω απορρίψει το σπέρμα του Ιακώβ και του Δαβίδ του δούλου μου, ώστε να μη λάβω εκ του σπέρματος αυτού κυβερνήτας επί το σπέρμα του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ· διότι θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν αυτών και θέλω οικτείρει αυτούς.»—Ιερ. 33:23-26.
20. Τι συνέβη στις ημέρες του Ιερεμία που έκανε να φανή ότι ο Ιεχωβά δεν θα είχε πια βασιλεία στη γη ούτε θ’ αναβιούσε ποτέ η λατρεία του;
20 Στο επόμενο έτος μετά την προφητεία εκείνη, η Ιερουσαλήμ υπέστη εισβολή και καταστράφηκε. Όσοι Ιουδαίοι επέζησαν αιχμαλωτίσθηκαν και πολλοί απ αυτούς εξορίσθηκαν μακριά στη Βαβυλώνα, Φαινόταν ότι ο Ιεχωβά απέρριψε πράγματι «τας δύο οικογενείας,» τις οποίες άλλοτε είχε εκλέξει. Η κατάστασις φαινόταν απελπιστική για την οικογένεια των βασιλικών απογόνων του Δαβίδ και για την οικογένεια των ιερέων, που κατάγονταν από τον Ααρών, τον πρώτο αρχιερέα του Ισραήλ. Αντίθετα με ό,τι είχε πει ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, φαινόταν ότι ο Ιεχωβά είχε καταλύσει τις διαθήκες του σχετικά με τη βασιλική οικογένεια και την ιερατική οικογένεια. Ήταν αμφισβητούμενο αν θα υπήρχε ποτέ πάλι μια βασιλεία του Ιεχωβά στη γη ή μια αναβίωσις της αληθινής του λατρείας επάνω στη γη!
21. Πώς απέδειξε ο Ιεχωβά ότι είναι συνεπής στην τήρησι διαθηκών, προς όφελος των εξορίστων Ισραηλιτών ;
21 Εν τούτοις, από τον καιρό της εθνικής εκείνης καταστροφής, η μέρα και η νύχτα και οι νόμοι του ουρανού και της γης δεν έπαυσαν να λειτουργούν. Ο Δημιουργός, λοιπόν, που δεν είχε καταλύσει τις διαθήκες του σχετικά με τα άψυχα εκείνα πράγματα του σύμπαντος, δεν θα μπορούσε να καταλύση τις διαθήκες που είχε κάνει, με νοήμονα πλάσματά του σχετικά με τη βασιλεία του και την αγνή του λατρεία. Και δεν το έκανε αυτό! Ελέησε πράγματι τους απογόνους του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Ύστερα από 70 χρόνια εξορίας, αυτοί οι απόγονοι συγκεντρώθηκαν πάλι στη Θεόδοτη πατρίδα τους.
22. Πώς ο Θεός εξεπλήρωσε σ’ αυτόν τον αποκαταστημένο λαό τη διαθήκη του σχετικά με τον «Βλαστόν δικαιοσύνης,» και τι αποδεικνύει αυτό ως προς την υπόσχεσι του Θεού;
22 Σ’ αυτόν τον αποκαταστημένο λαό ήλθε ο Ιησούς Χριστός, ο «Βλαστός δικαιοσύνης,» πριν από 19 αιώνες. Ο μαρτυρικός του θάνατος στο έτος 33 μ.Χ. δεν κατέλυσε τη διαθήκη του Θεού, διότι ο Θεός τον δόξασε στους ουρανούς. Εκεί, όπως λέγει, «Είμαι, ζων εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκ. 1:18) Επέζησε έως ότου ο Ιεχωβά τον εγκατέστησε Βασιλέα στην υποσχεμένη παγκόσμια κυβέρνησι. Αυτή η υπόσχεσις του Θεού αποδείχθηκε αξιόπιστη!
[Εικόνα στη σελίδα 21]
Όσο βέβαιο είναι ότι ο ήλιος ανατέλλει κάθε μέρα, τόσο βέβαιο είναι ότι ο Θεός θα τηρήση την υπόσχεσί του