Γιατί ο Χριστιανικός Κόσμος Δεν θα Επιζήση; — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Γιατί ο Χριστιανικός Κόσμος Δεν θα Επιζήση;

«Απέρριψαν τον λόγον του Κυρίου· και ποία σοφία είναι εν αυτοίς; . . . από προφήτου έως ιερέως, πας τις πράττει ψεύδος.»—Ιερ. 8:9, 10.

1. Γιατί δεν είναι παράδοξο το ότι η Ιερουσαλήμ θα απογοητεύση ως παράγων ειρήνης;

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ Ιερουσαλήμ, η πόλις που τιμήθηκε με τρεις από τις πιο μεγάλες θρησκείες του κόσμου, φαίνεται πάλι ότι παίζει ένα παγκόσμιο ρόλο. Θα αποδείξη όμως ότι είναι η πόλις του Άρχοντος της Ειρήνης; Θα αποδείξη ακόμη ότι αποτελεί τον ουσιώδη παράγοντα για την αποκατάστασι της παγκοσμίου ειρήνης; Ως προς αυτές τις απόψεις θα απογοητεύση εκείνους που αποδίδουν σ’ αυτή μεγάλη θρησκευτική αξία. Αυτό δεν πρέπει να μας φαίνεται παράδοξο, διότι και η αρχαία Ιερουσαλήμ ακόμη εγκατέλειψε τον Θεό του οποίου ο ένδοξος ναός εστεφάνωνε την κορυφή του Όρους Μοριά, ενός από τα φημισμένα βουνά της.

2. (α) Τι μπορούμε να χάσωμε αν ακούμε τους εκπροσώπους του Χριστιανικού κόσμου; (β) Τι ήγειρε ο Ιεχωβά για να προειδοποιήση τον Χριστιανικό κόσμο;

² Ας μην είμεθα μεταξύ εκείνων που ακολουθούν σήμερα την πορεία που οδηγεί σε αναπόφευκτη απογοήτευσι. Ο Χριστιανικός κόσμος, που στηρίζει μεγάλες ελπίδες στη σύγχρονη Ιερουσαλήμ, είχε από πολύν καιρό μια δεσπόζουσα φωνή στις θρησκευτικές και πολιτικές υποθέσεις. Παρά το γόητρο του, μπορεί να μη λάβωμε την αιώνια ζωή που ποθούμε αν ακούμε αυτά που λέγουν οι εκπρόσωποί του σ’ αυτό τον πολύ κρίσιμο καιρό όλης της ανθρωπίνης ιστορίας. Σύμφωνα με τον αλάνθαστο Λόγο του Θεού, τον οποίον ο Χριστιανικός κόσμος ομολογεί ότι λατρεύει, αυτό το σύστημα της κατ’ όνομα, καθ’ ομολογίαν Χριστιανοσύνης είναι καταδικασμένο, όπως ήταν και η Ιερουσαλήμ των ημερών του προφήτου Ιερεμία. (Ιερ. 6:1-8) Μέσω ατόμων που είναι πλήρως αφιερωμένα στον Θεό όπως ήταν και ο Ιερεμίας, ο Χριστιανικός κόσμος προειδοποιήθηκε κατάλληλα για τη βέβαιη καταστροφή που του επιφυλάσσεται. Όπως ακριβώς τις τελευταίες ημέρες της Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Ιερεμία, ο Ιεχωβά Θεός ήγειρε τους κεχρισμένους του μάρτυρες για ν’ αποτελέσουν τη σύγχρονη τάξι του Ιερεμία. (2 Χρον. 36:15, 16) Τακτικά, ο Ιεχωβά έστελνε αυτούς τους Χριστιανούς μάρτυρες του, στα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου, σαν να λέμε, «εγειρόμενος πρωί και αποστέλλων.» (Ιερ. 7:25, 13) Αλλά όλα ήσαν μάταια!

3. Ποιο πρότυπο αντιδράσεως σ’ αυτή την προειδοποίησι ακολούθησαν οι «προφήτες» και οι «ιερείς» του Χριστιανικού κόσμου;

³ Εν τούτοις, οι «προφήτες» και οι «ιερείς» του Χριστιανικού κόσμου αρνήθηκαν να δώσουν προσοχή. Δεν τους αρέσει να ενοχλούνται τα «ποίμνιά» τους. Τους δίνουν, λοιπόν ψευδείς διαβεβαιώσεις οι οποίες διαψεύδουν τις προφητείες του Θεού. Έτσι ήταν και στις ημέρες του Ιερεμία. Έτσι ήταν και στις ημέρες των αποστόλων του Χριστού. (Ιερ. 5:20, 21· Ματθ. 13:13-15· Πράξ. 28:25-27) Μήπως κι εμείς θέλομε να είμαστε σαν αυτούς τους πλανημένους ανθρώπους και ν’ αρνηθούμε να δώσωμε προσοχή; Όχι!

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ Σ’ ΕΝΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΥΛΑΚΤΟ

4, 5. (α) Σε ποιο είδος οικοδομήματος θέτουν την εμπιστοσύνη τους σήμερα οι λαοί του Χριστιανικού κόσμου; (β) Πώς περιγράφει ο Ιερεμίας τον λαό που έκανε ένα παρόμοιο σφάλμα στην εποχή του;

⁴ Εκατομμύρια ανθρώπων σήμερα θέτουν την εμπιστοσύνη τους σ’ ένα καταδικασμένο θρησκευτικό οικοδόμημα. Ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου παρακινεί τα μέλη των εκκλησιών του να το πράττουν αυτό. Ο λαός της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα έκανε ένα παρόμοιο σφάλμα στις ημέρες του Ιερεμία. Δεν επιθυμούμε να τους μιμηθούμε. Ο Ιερεμίας είχε λάβει εντολή από τον Ιεχωβά να σταθή στην πύλη του ναού της Ιερουσαλήμ και να πη δημοσία στους εισερχόμενους εκεί:

⁵ «Μη πεποίθατε εις λόγους ψευδείς, λέγοντες, Ο ναός του Κυρίου, ο ναός του Κυρίου, ο ναός του Κυρίου είναι ούτος. . . . Ιδού, σεις πεποίθατε εις λόγους ψευδείς, εκ των οποίων δεν θέλετε ωφεληθή. Κλέπτετε, φονεύετε και μοιχεύετε και ομνύετε ψευδώς και θυμιάζετε εις τον Βάαλ και περιπατείτε οπίσω άλλων θεών, τους οποίους δεν γνωρίζετε· έπειτα έρχεσθε και ίστασθε ενώπιον μου εν τω οίκω τούτω, εφ’ ον εκλήθη το όνομά μου, και λέγετε, Ηλευθερώθημεν, δια να κάμνητε πάντα ταύτα τα βδελύγματα; Σπήλαιον ληστών έγεινεν ενώπιόν σας ο οίκος ούτος, εφ’ ον εκλήθη το όνομά μου; ιδού, αυτός εγώ είδον ταύτα, λέγει Κύριος.»—Ιερ. 7:4-11.

6. Στη διάρκεια ποιας ενεργείας χρησιμοποίησε ο Ιησούς εκφράσεις του Ιερεμία σχετικά με τον λαό της Ιερουσαλήμ;

⁶ Ο Ιερεμίας δεν ήταν εξουσιοδοτημένος να καθαρίση τον ναό απ’ όλα τα βέβηλα πράγματα που είχαν επισωρεύσει εκεί αυτοί που ανεμίγνυαν τη λατρεία του Ιεχωβά με την ειδωλολατρία. (Ιερ. 7:30, 31) Αλλά 630 και πλέον χρόνια μετά την καταστροφή του ναού εκείνου ο Ιησούς Χριστός, ως ο Υιός του Θεού, καθάρισε τον ανοικοδομημένο ναό της Ιερουσαλήμ σε δύο περιπτώσεις. Όταν το έκανε αυτό, ο Ιησούς χρησιμοποίησε εκφράσεις του Ιερεμία. Διαβάζομε: «Και εισήλθεν ο Ιησούς εις το ιερόν του Θεού και εξέβαλε πάντας τους πωλούντας και αγοράζοντας εν τω ιερώ, και τας τραπέζας των αργυραμοιβών ανέτρεψε και τα καθίσματα των πωλούντων τας περιστεράς, και λέγει προς αυτούς· Είναι γεγραμμένον, Ο οίκος μου, οίκος προσευχής θέλει ονομάζεσθαι, σεις δε εκάμετε αυτόν σπήλαιον ληστών.» (Ματθ. 21:12, 13· βλέπε επίσης Ιωάννης 2:15, 16.) Εκείνος ο βεβηλωμένος ναός κατεστράφη το έτος 70 μ.Χ.

7. (α) Καθώς οι θρησκευόμενοι του Χριστιανικού κόσμου συνεχίζουν τη λατρεία τους, σε τι μετατρέπουν συγχρόνως το θρησκευτικό τους οικοδόμημα; (β) Πώς αποκαλούν τον Ιησού Χριστό, και ωστόσο πώς αυτός θα τους αποκαλέση;

⁷ Ιδιαίτερα από το έτος 1919 μ.Χ., η τάξις του συγχρόνου Ιερεμία επέστησε την προσοχή του κόσμου στη βεβηλωμένη κατάστασι του Χριστιανικού κόσμου. Καθώς τα μέλη εκκλησιών διεξάγουν τη λατρεία τους μέσα σ’ αυτό το καθ’ ομολογίαν Χριστιανικό σύστημα πραγμάτων, μετέχουν συγχρόνως και σε ‘κλοπές, φόνους και μοιχείες και ομνύουν ψευδώς.’ Από θρησκευτική άποψι θυσιάζουν σε άλλους θεούς (Βάαλ, Κυρίους), πέρα από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Από υλιστική άποψι μετατρέπουν το θρησκευτικό τους οικοδόμημα σε «σπήλαιον ληστών.» (Ιερ. 7:9-11) Παρ’ όλα αυτά τα οποία είναι βδελυκτά στον Ιεχωβά, οι θρησκευόμενοι του Χριστιανικού κόσμου αποδίδουν λατρεία χειλέων στον Ιησού Χριστό και τον αποκαλούν «Κύριο.» Νομίζουν ότι, επειδή το κάνουν αυτό, όλα είναι εν τάξει και ότι η λατρεία τους είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό και στον Χριστό. Αλλά, θα εκπλαγούν όταν ο Ιησούς Χριστός θα τους αποκαλέση ‘εργάτες της ανομίας,’ επειδή δεν κάνουν το θέλημα του Πατρός του.—Ματθ. 7:21-23.

8. Γιατί οι θρησκευόμενοι του Χριστιανικού κόσμου νομίζουν ότι το θρησκευτικό τους σύστημα απολαμβάνει μια ξένοιαστη ζωή;

⁸ Όπως οι Ισραηλίτες στους οποίους ο Ιερεμίας απηύθυνε το μήνυμα του Ιεχωβά, έτσι και οι θρησκευόμενοι του Χριστιανικού κόσμου βλέπουν το «ναό» τους, πάνω στον οποίο καλούν το όνομα του Χριστού, σαν φυλακτό κατά της συμφοράς στα χέρια του Θεού. Δείχνουν το κατ’ όνομα Χριστιανικό τους σύστημα και λέγουν: «ο ναός του Κυρίου είναι ούτος.» (Ιερ. 7:4) Η Ρωμαιο-Καθολική Εκκλησία ισχυρίζεται ότι είναι αποστολική, σχηματίζοντας μια γραμμή αποστολικών διαδόχων που ανάγεται ως την εποχή, των δώδεκα αποστόλων του Χριστού. Η Αγγλικανική Εκκλησία, της Μεγάλης Βρεταννίας κάνει κάτι παρόμοιο σε σχέσι με τους «επισκόπους» της (επισκοπικός κλήρος). Τα πατριαρχεία των Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στηρίζονται σε μια φανταστική, αδιάσπαστη διαδοχή των επισκόπων τους μέχρι τους δώδεκα αποστόλους, οι οποίοι, όπως ισχυρίζονται, είχαν αποστολικούς διαδόχους. Η παπωσύνη της Ρώμης ισχυρίζεται ότι είναι οικοδομημένη επάνω στον απόστολο Πέτρο ως ‘ταύτην την πέτραν’, κι έτσι «πύλαι άδου» δεν μπορούν να υπερισχύσουν εναντίον της. (Ματθ. 16:18, 19) Εξ αιτίας αυτής της δήθεν αδιάσπαστης συνέχειας των πραγμάτων από τις ημέρες του Χριστού, νομίζουν ότι ο Χριστιανικός κόσμος απολαμβάνει ξένοιαστη ζωή, ασφαλή από εξολόθρευσι.

9, 10. (α) Ποιο ερώτημα εγείρεται για τους λάτρεις που θέτουν την εμπιστοσύνη τους στην ‘ξένοιαστη ζωή’ του Χριστιανικού κόσμου; (β) Τι είπε ο Ιεχωβά στον Ιερεμία να πη για τους Ιουδαίους που ενεπιστεύοντο στο ναό τους;

⁹ Εν τούτοις, αν ένα άτομο αποθέση την εμπιστοσύνη του στη ‘ξένοιαστη ζωή’ του Χριστιανικού κόσμου, μήπως αυτό εγγυάται την ασφάλεια του από το να υποστή συμφορές και καταστροφή μαζί του; Ο απόστολος Παύλος προειδοποιεί ότι στις «έσχατες ημέρες» οι άνθρωποι θα παρουσιάζοντο ως «έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Και,» προσθέτει, «τούτους φεύγε.» (2 Τιμ. 3:1-5) Επομένως, λοιπόν, όταν ένα άτομο εκτελή τους εξωτερικούς τοπικισμούς σ’ έναν οίκο ή ίδρυμα που είναι καθ’ ομολογίαν αφιερωμένο στο Θεό, αλλά συγχρόνως είναι βεβηλωμένο από την ανάμιξι ψευδούς λατρείας και κοσμικότητας, μήπως αυτό εξασφαλίζει την προστασία του από την εκδήλωσι δικαίας δυσμένειας εκ μέρους του Θεού; Τι διέταξε ο Ιεχωβά τον Ιερεμία να πη στους Ισραηλίτες οι οποίοι ενεπιστεύοντο στο «ναό» τους; Ακούστε:

¹⁰ «Υπάγετε τώρα εις τον τόπον μου τον εν Σηλώ, [περίπου 32 χιλιόμετρα (20 μίλια) βορείως της Ιερουσαλήμ], όπου έθεσα το όνομά μου κατ’ αρχάς, και ιδέτε τι έκαμον εις αυτόν δια την κακίαν του λαού μου Ισραήλ. Και τώρα επειδή επράξατε πάντα ταύτα τα έργα, λέγει Κύριος, και ελάλησα προς εσάς, εγειρόμενος πρωί και λαλών, και δεν ηκούσατε· και σας έκραξα και δεν απεκρίθητε· δια τούτο θέλω κάμει εις τον οίκον, εφ’ ον εκλήθη το όνομά μου, εις τον οποίον σεις θαρρείτε, και εις τον τόπον τον οποίον έδωκα εις εσάς και εις τους πατέρας σας, καθώς έκαμα εις την Σηλώ· και θέλω σας απορρίψει από του προσώπου μου, καθώς απέρριψα πάντας τους αδελφούς σας, άπαν το σπέρμα του Εφραΐμ.»—Ιερ. 7:12-15.

11. Στις ημέρες του Σαμουήλ, τι συνέβη στη Σηλώ που συνεκλόνισε τη θρησκευτική ευαισθησία των Ισραηλιτών;

¹¹ Αυτό που συνέβη στη Σηλώ στις ημέρες του νεαρού προφήτου Σαμουήλ συνεκλόνισε τη θρησκευτική ευαισθησία των Ισραηλιτών. Ενεπιστεύοντο στην ιερή κιβωτό της διαθήκης για να τους σώση από ήττα στα χέρια των Φιλισταίων. Γι’ αυτό και έβγαλαν την κιβωτό από τα Άγια των Αγίων της σκηνής του μαρτυρίου που ήταν στη Σηλώ, και παραβάτες του νόμου ιερείς, οι γιοι του αρχιερέως Ηλεί, την έφεραν στη μάχη. Αλλά η Κιβωτός δεν τους προστάτευσε από τις συνέπειες των παραβάσεων του νόμου του Ιεχωβά. Αλλοίμονο, η Κιβωτός έπεσε στα χέρια των ειδωλολατρών Φιλισταίων, οι ιερατικοί γιοι του Ηλεί, Οφνεί και Φινεές, φονεύθηκαν, και όταν ο ευτραφής αρχιερεύς Ηλεί έλαβε τη θλιβερή είδησι, λιποθύμησε και πέφτοντας προς τα πίσω έσπασε τον τράχηλο του και πέθανε. Οι Ισραηλίτες συνέχισαν να καταδυναστεύωνται από τους Φιλισταίους, και ποτέ πια η Κιβωτός, το σύμβολο της παρουσίας του Ιεχωβά, δεν επέστρεψε στη θέσι της στην ιερή σκηνή του μαρτυρίου στη Σηλώ, μολονότι επεστράφη από τους πληγέντες ειδωλολάτρες Φιλισταίους.—1 Σαμ. 3:1 έως 7:2.

12. Πώς μεταχειρίσθηκε ο Ιεχωβά την Ιερουσαλήμ και τη γη του Ιούδα, όπως είχε μεταχειρισθή και την άλλοτε ευνοούμενη Σηλώ;

¹² Ο Ιεχωβά προειδοποίησε μέσω του Ιερεμία ότι θα έκανε το ίδιο στην Ιερουσαλήμ, όπως είχε κάνει και στην άλλοτε ευνοούμενη Σηλώ. Άφησε τους Βαβυλώνιους να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ. Ακόμη και ο ναός που είχε ανεγείρει ο Βασιλεύς Σολομών και που στέγαζε την κιβωτό της διαθήκης, κατεδαφίσθηκε. Η ίδια η κιβωτός εξαφανίσθηκε, και κανείς σήμερα δεν ξέρει που βρίσκεται. Μετά τη συμφορά που επήλθε στη Σηλώ, οι Φιλισταίοι άφησαν τους Ισραηλίτες να μείνουν εκεί. Αλλά όταν οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και τον ναό της, εξετόπισαν τους περισσότερους από τους επιζώντες Ιουδαίους στη μακρυνή Βαβυλώνα. Οι λίγοι Ιουδαίοι που απέμειναν πίσω, τελικά εγκατέλειψαν τη γη με τρόμο και κατέφυγαν στην Αίγυπτο. Έτσι, ολόκληρη η γη του Ιούδα, έμεινε ακατοίκητη. Ο Ιεχωβά απέρριψε από το πρόσωπο του εκείνους τους Ιουδαίους που ήσαν παραβάτες της διαθήκης!

13. Ποιο μάθημα πρέπει να μάθωμε απ’ αυτή την περίπτωσι της αδικαιολόγητης εμπιστοσύνης;

¹³ Ας μάθωμε σήμερα ένα μάθημα απ’ αυτό. Ας μη θέτωμε την εμπιστοσύνη μας σε ό,τι ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου νομίζει ότι θα χρησιμεύση σαν ένα θρησκευτικό φυλακτό που θα τον σώση από την εξόντωσι. Η «μεγάλη θλίψις» που θα επέλθη σύντομα πάνω στο Χριστιανικό κόσμο, θα είναι χειρότερη από εκείνη που κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και το ναό της 37 χρόνια αφότου ο Ιησούς καθάρισε εκείνο που είχε μετατραπή σε «σπήλαιον ληστών,» τον βεβηλωμένο ναό της Ιερουσαλήμ.—Ματθ. 24:1, 2, 21, 22.

ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΒΕΒΗΛΩΣΙ

14. Γιατί δεν πρέπει να προσευχώμεθα στον Θεό για τη διαφύλαξι του Χριστιανικού κόσμου;

¹⁴ Κανείς απ’ όσους αγαπούν αληθινά τον Θεό της Αγίας Γραφής, δεν θα προσευχηθή ώστε να μη συμβή ποτέ ένα τέτοιο παράξενο πράγμα στο Χριστιανικό κόσμο. Ο Ιεχωβά διέταξε τον προφήτη του Ιερεμία να μη προσευχηθή για να διαφύγη η Ιερουσαλήμ και ο βεβηλωμένος ναός της την έκχυσι της δικαίας αγανακτήσεως του Θεού. Το σύγχρονο αντίτυπο της Ιερουσαλήμ, ο Χριστιανικός κόσμος, αποδείχθηκε αδιόρθωτος. Ύστερα απ’ όλα αυτά τα χρόνια που ο Ιεχωβά έστελνε τους Χριστιανούς μάρτυρές του να προειδοποιήσουν τους λαούς του Χριστιανικού κόσμου, αυτός συνεχίζει την κακία του σε βαθμό που δεν συγχωρείται.—Ιερ. 7:18-26· 5:7-9.

15, 16. (α) Εξ αιτίας ποιας πορείας διαγωγής, δεν είναι άξιος οίκτου ο Χριστιανικός κόσμος; (β) Τι είπε ο Ιεχωβά στον Ιερεμία 7:30, 31, περιγράφοντας αυτή την πορεία;

¹⁵ Δεν πρέπει να λυπηθούμε τον Χριστιανικό κόσμο επειδή η καταστροφή του θα επηρεάση τόσο πολλές ανθρώπινες ψυχές. Η πορεία του επέφερε μεγάλη μομφή στον Θεό. Γιατί να μη σκεφθούμε πρώτα τον Θεό; Αυτός είναι πιο σπουδαίος απ’ όλα τα ανθρώπινα πλάσματα. Σκεφθήτε πώς ο Χριστιανικός κόσμος, με τις εκατοντάδες εκατομμύρια μέλη των εκκλησιών του, επέφερε όνειδος στο όνομά του και κατεδίωξε τους πιστούς μάρτυρες του που διεκήρυτταν τις προειδοποιήσεις του και τις ψυχοσωτήριες συμβουλές του. Μήπως έχομε πιο πολύ συμπάθεια στους αδιάφορους, απειθείς ανθρώπους, παρά στο όνομα του Υψίστου Θεού; Είναι αλήθεια ότι η καταστροφή τους μαζί με τον Χριστιανικό κόσμο είναι αξιοθρήνητη, αλλά η παρούσα πορεία της επαίσχυντης θρησκευτικής διαγωγής που ακολουθούν δεν είναι λιγώτερο αξιοθρήνητη. Ο Ιεχωβά περιέγραψε αυτή την πορεία, λέγοντας τα εξής;

¹⁶ «Διότι οι υιοί Ιούδα έπραξαν πονηρά ενώπιον μου, λέγει Κύριος· έθεσαν τα βδελύγματα αυτών εν τω οίκω εφ’ ον εκλήθη το όνομά μου, δια να μιάνωσιν αυτόν. Και ωκοδόμησαν τους υψηλούς τόπους του Τοφέθ, όστις είναι εν τη φάραγγι του υιού Εννόμ [έξω από το νότιο τείχος της Ιερουσαλήμ], δια να καίωσι [τι;] τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών εν πυρί· το οποίον δεν προσέταξα ουδέ ανέβη επί την καρδίαν μου.»—Ιερ. 7:30, 31· σημειώστε επίσης Λευιτικόν 18:21· 20:2-5

17. (α) Ποιο ερώτημα ανακύπτει για οίκτο προς τα ανθρώπινα πλάσματα που θυσιάζοντο και προς τους γονείς που τα θυσίαζαν; (β) Ποιοι πρωτοστάτησαν στην ιδέα αυτών των ανθρωπίνων θυσιών;

¹⁷ Τώρα, λοιπόν, όταν μιλούμε για οίκτο, για ποιον έχομε περισσότερο οίκτο; Για τους ειδωλολάτρες γονείς που αντιμετώπισαν διαφορές με τον Ιεχωβά; Ή για τους γιους και τις θυγατέρες που ξεφώνιζαν όταν προσεφέροντο ως ανθρώπινες θυσίες στον ψευδή θεό Μολόχ (Βασιλέα), σ’ ένα υψηλό θυσιαστήριο στον Τοφέθ στην κοιλάδα του γιου του Εννόμ; (Ιερ. 32:35) Πώς θα μπορούσαν εκείνοι οι άκαρδοι γονείς να συνδέσουν αυτή τη λατρεία του δαιμονικού ειδωλικού θεού Μολόχ με τη λατρεία που εγίνετο στον άγιο ναό προς βορράν ακριβώς της κοιλάδος; Δεν ήταν ο Ιεχωβά που έδωσε την εντολή να προσφέρουν αυτά τα ζώντα ανθρώπινα πλάσματα θυσία σ’ ένα ψευδή θεό. Η ιδέα αυτών των ανθρωποθυσιών ήλθε στην καρδιά των θρησκευτικών αποστατών της εποχής εκείνης, αλλά ποτέ δεν ήλθε στην καρδιά του Ιεχωβά Θεού. Τι αξίζουν οι άνθρωποι που προσπαθούν να αναμίξουν αυτή τη λατρεία με τη λατρεία του Ιεχωβά;

18. Αριθμητικώς, πώς παραβάλλονται αυτές οι αρχαίες θυσίες μ’ εκείνες που προσεφέρθησαν από τον Χριστιανικό κόσμο σε διάστημα λιγώτερο από ένα αιώνα τώρα;

¹⁸ Εκείνο τον καιρό, οι θυσίες παιδιών από τους αποστάτες ‘υιούς του Ιούδα’ ωχριούσαν από μηδαμινότητα ως προς τον αριθμό, αν παραβληθούν με τις ανθρώπινες θυσίες που προσέφερε ο Χριστιανικός κόσμος στους μη Χριστιανικούς θεούς του ανά τους αιώνες. Μολονότι ο Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι είναι η ορατή βασιλεία του Άρχοντος της Ειρήνης, έχει προσφέρει αναρίθμητους γιους και θυγατέρες στο θεό του πολέμου, στο Μολόχ ή «Βασιλέα» του. Σε διάστημα λιγώτερο από ένα αιώνα τώρα, ο Χριστιανικός κόσμος θυσίασε δεκάδες εκατομμυρίων από τα καλύτερα νεαρά μέλη των εκκλησιών του στους δύο κατ’ εξοχήν αιματηρούς πολέμους όλης της ανθρωπίνης ιστορίας, και σε πολλούς μικρότερους πολέμους. Ο Χριστιανικός κόσμος βλάσφημα το αποκαλεί αυτό Χριστιανοσύνη. Αυτές τις θυσίες τις θεωρεί ως «υπέρτατες θυσίες» που εξασφαλίζουν στους θυσιαζομένους άμεση μετάβασι στην παρουσία του Χριστού στον ουρανό!

ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΥΑΡΕΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟ

19. Η παρουσίασις λοιπόν, του σώματος ενός Χριστιανού ως ‘θυσίας ζώσης, αγίας’ στον Θεό, τι σημαίνει γι’ αυτόν;

¹⁹ Δεν είναι αυτό το είδος των θυσιών που συνιστά ο Ιεχωβά Θεός, στους ακολούθους του Υιού του Ιησού Χριστού. Αντιθέτως, στην επιστολή προς Ρωμαίους 12:1, 2, ενέπνευσε τον απόστολο Παύλο να γράψη: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία, και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» Το να παρουσιάση ο Χριστιανός το σώμα του ως «θυσίαν ζώσαν, αγίαν,» δεν σημαίνει να αυτοκτονήση ή να κάνη ένα θρησκευτικό ιερέα να τον θανατώση και να τον προσφέρη επάνω σ’ ένα θυσιαστήριο. Αυτό δεν θα ήταν ‘λογική λατρεία.’ Αντιθέτως, σημαίνει ότι ο Χριστιανός πρέπει να ζη μια αυτοθυσιαστική ζωή υπέρ της υπηρεσίας του Θεού, και όχι να κάνη τον εαυτό του εθελουσίως μάρτυρα για επίδειξι.

20. Τι θυσίες μπορεί ένας ζωντανός Χριστιανός να προσφέρη στον Θεό, ζώντας μ’ ένα τέτοιο τρόπο «ευάρεστον εις τον Θεό;»

²⁰ Ο αληθινός Χριστιανός, ζώντας συνεχώς με ένα τρόπο «ευάρεστον εις τον Θεόν,» μπορεί να προσφέρη στο Θεό τις θυσίες που μνημονεύονται στην επιστολή προς Εβραίους 13:15, 16: «Δι’ αυτού λοιπόν [του Χριστού, Αρχιερέως του Θεού] ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού. Την δε αγαθοποιίαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε, διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.»

21. Για τον εκλεκτό του λαό, τι προέταξε ο Ιεχωβά από την προσφορά θυσιών ζώων, και γι’ αυτό τι θα λεχθή για τις ανθρώπινες θυσίες;

²¹ Οι θυσίες που περιγράφονται έτσι δεν επιδέχονται ανάμιξι της λατρείας του Ιεχωβά με την προσφορά ανθρωπίνων ή ζωικών θυμάτων στους ψευδείς θεούς αυτού του κόσμου. (Ησ. 42:8) Το πρώτιστο πράγμα που ζητεί ο Θεός από τον λαό του είναι η υπακοή, το να υπακούωμε εις «το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» Όταν ο Ιεχωβά διέσωσε τον εκλεκτό λαό του από τη θανατηφόρα καταδυνάστευσι της αρχαίας Αιγύπτου, δεν προέταξε, ως πρώτης σπουδαιότητος, την προσφορά θυσιών ζώων σ’ αυτόν: «Αλλά τον λόγον τούτον προσέταξα εις αυτούς, λέγων‏׃ Ακούσατε την φωνήν μου και θέλω είσθαι Θεός σας, και σεις θέλετε είσθαι λαός μου· και περιπατείτε εν πάσαις ταις οδοίς, τας οποίας διώρισα εις εσάς, δια να ευημερήτε.» (Ιερ. 7:22, 23· 1 Σαμ. 15:22) Αν λοιπόν ο Ιεχωβά δεν απαιτούσε θυσίες ζώων από τον εκλεκτό του λαό, πολύ περισσότερο δεν θα ζητούσε θυσίες ανθρώπων απ’ αυτόν. Η ιδέα των ανθρωπίνων θυσιών, όπως εκείνες που εγίνοντο στον Βάαλ ή στον Μολόχ, ‘ουδέ ανέβησαν επί την καρδίαν [του].’—Ιερ. 7:31.

22, 23. (α) Πώς ο Χριστιανικός κόσμος, παρ’ όλη την ιστορία του εκχύσεως ανθρωπίνου αίματος, απέτυχε να προσφέρη θυσίες ευπρόσδεκτες στον Θεό; (β) Τι επρόκειτο να συμβή στο αρχαίο πρότυπο του που δείχνει αν ο Χριστιανικός κόσμος θα μείνη ατιμώρητος;

²² Ο Χριστιανικός κόσμος, παρ’ όλη την αιματοβαμμένη από έκχυσι ανθρωπίνου αίματος ιστορία του, δεν έχει προσφέρει στο Θεό τις θυσίες που τον ευαρεστούν. Απέτυχε να δείξη υπακοή στο θεό της Αγίας Γραφής. (Μιχ. 6:6-8) Μέχρι σήμερα ο Χριστιανικός κόσμος δεν έχει μετανοήσει από την απειθή του πορεία, ώστε να προσφέρη στο Θεό την κατάλληλη θυσία: «Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει.» (Ψαλμ. 51:17) Είναι λοιπόν άξιος να μείνη ατιμώρητος; Θα μείνη ατιμώρητος; Το αρχαίο πρότυπό του, η Ιερουσαλήμ, υπέστη την πρέπουσα ποινή, όπως ακριβώς είπε ο Ιεχωβά:

²³ «Δια τούτο, ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, καθ’ ας δεν θέλει ονομάζεσθαι πλέον Τοφέθ ουδέ Φάραγξ του υιού Εννόμ, αλλ’ η φάραγξ της σφαγής· διότι θέλουσι θάπτει εν Τοφέθ, εωσού να μη υπάρχη τόπος. Και τα πτώματα του λαού τούτου θέλουσιν είσθαι τροφή εις τα πετεινά του ουρανού και εις τα θηρία της γης· και δεν θέλει είσθαι ο εκφοβίζων. Και θέλω παύσει από των πόλεων του Ιούδα και από των οδών της Ιερουσαλήμ την φωνήν της χαράς και την φωνήν της ευφροσύνης, την φωνήν του νυμφίου και την φωνήν της νύμφης· διότι η γη θέλει κατασταθή έρημος.»—Ιερ. 7:32-34· 19:6-9.

24. Πότε έγινε η τυπική εκπλήρωσις της ιερής εκείνης προφητείας;

²⁴ Η εκπλήρωσις αυτής της ιερής προφητείας δεν έγινε στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Ιωσία, ο οποίος έκανε ένα έργο συντριβής των ειδώλων και βεβήλωσε τους τόπους που ήσαν αφιερωμένοι στη λατρεία του Μολόχ και των άλλων δαιμονικών θεών. (2 Βασ. 23:3-20) Η μεταστροφή του Τοφέθ και της κοιλάδος τον Εννόμ σε κοιλάδα φόνου, στρωμένη με τα πτώματα των Ιουδαίων, χωρίς τάφους που θα εμπόδιζαν τα σαρκοβόρα πτηνά και ζώα από την καταβρόχθησί τους, έγινε στο έτος 607 π.Χ., όταν η επί πολύ καιρό πολιορκουμένη Ιερουσαλήμ έπεσε στους Βαβυλώνιους και οι αξιοθρήνητοι επιζώντες εκπατρίσθηκαν και η πόλις έμεινε ερημωμένος τόπος. Επί 70 χρόνια, η Ιερουσαλήμ και η Ιουδαία έμειναν ερημωμένες.—2 Χρον. 36:17-21.

25. Έχοντας υπ’ όψι τα προλεχθέντα, ο Χριστιανικός κόσμος δεν θα διαφύγη την εκπλήρωσι ποιας προφητείας του Ιερεμία;

²⁵ Ο σημερινός, ένοχος αίματος Χριστιανικός κόσμος, με τα ειδωλολατρικά του έθιμα, τις ανθρωποποίητες παραδόσεις του, και την ανάμιξι των ειδωλολατρικών φιλοσοφιών με τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής, δεν θα περάση καλύτερα από το αρχαίο πρότυπό του. Δεν θα διαφύγη τη συμμετοχή στην εκπλήρωσι της προφητείας του Ιεχωβά: «Ανεμοστρόβιλος μέγας θέλει εγερθή εκ των άκρων της γης. Και εν εκείνη τη ημέρα θέλουσι κοίτεσθαι τεθανατωμένοι παρά Κυρίου απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης· δεν θέλουσι θρηνολογηθή ουδέ συναχθή ουδέ ταφή· θέλουσιν είσθαι δια κοπρίαν επί της επιφανείας της γης.» (Ιερ. 25:32, 33) Όχι! Ο Χριστιανικός κόσμος δεν θα επιζήση από την επικείμενη «μεγάλη θλίψι.» (Ματθ. 24:1, 2, 21, 22) Επί πλέον, όλη η υπόλοιπη παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας θα τον ακολουθήση σύντομα στην καταστροφή!

[Πλαίσιο στη σελίδα 9]

Η Βιβλική προφητεία του Ιερεμία δείχνει σ’ αυτούς που αγαπούν τη δικαιοσύνη ‘την οδό της ζωής.’ Περιγράφει επίσης την εκτέλεσι κρίσεως από τον Ιεχωβά Θεό κατά της ψευδούς θρησκείας και των εθνών που εναντιώνονται στο θέλημα του. Αυτή η ώρα πλησιάζει! Είναι επίκαιρο, λοιπόν, για τη «Σκοπιά,» να εξετάση στο παρόν τεύχος, και στα επόμενα, τη σύγχρονη εκπλήρωσι της προφητείας του Ιερεμία.