Τώρα Είναι ο Ωρισμένος Καιρός να Υποδεχθήτε τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο
1, 2. Στο 7ο κεφάλαιο του Δανιήλ, ο ενδοξασμένος «Υιός [του] ανθρώπου» περιγράφεται ως να εισάγεται ενώπιον τίνος και να λαμβάνη τι;
Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ είναι ο ‘Παλαιός των ημερών,’ ο Ιεχωβά. Σ’ αυτόν προσήλθε ο ενδοξασμένος «Υιός [του] ανθρώπου,» ο Ιησούς Χριστός, το έτος 1914 μ.Χ., για να λάβη τη ‘βασιλεία του κόσμου.’
2 Ο προφήτης Δανιήλ το προείπε αυτό, λέγοντας: «Ιδού, ως Υιός ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»—Δαν. 7:13, 14.
3. Σύμφωνα με το εδάφιο Δανιήλ 7:27, ποιοι εισάγονται επίσης σ’ αυτή την αιώνιο βασιλεία;
3 Σ’ αυτή τη βασιλεία εισάγονται αργότερα σ’ αυτόν τον ‘έσχατον καιρόν’ 144.000 αποκυημένοι από το πνεύμα μαθηταί του Χριστού. Όπως ακριβώς προείπε ο Δανιήλ στο εδάφιο 7:27: «Η βασιλεία και η εξουσία και η μεγαλωσύνη των βασιλειών των υποκάτω παντός του ουρανού θέλει δοθή εις τον λαόν των αγίων του Υψίστου, του οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν.»—Δαν. 12:4· Αποκάλ. 14:1-3· 20:4, 6.
4. Ποιας ουρανίου κυβερνήσεως υπήκοοι είναι τα μέλη του ‘πολλού όχλου’ σήμερα;
4 Επειδή ο Παλαιός των ημερών παραλαμβάνει τον Κεχρισμένο του Υιό Ιησού μαζί του στη ‘βασιλεία του κόσμου,’ η βασιλεία αυτή γίνεται ‘βασιλεία του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού.’ (Αποκάλ. 11:15) Έτσι, όλος ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους γίνονται επίγειοι υπήκοοι του Παγκοσμίου Κυριάρχου Ιεχωβά και του Χριστού του. Αυτοί οι επίγειοι υπήκοοι περιλαμβάνουν τώρα τον ‘πολύν όχλον,’ για τους οποίους μαθαίνομε στην όρασι που αναγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-17. Αυτή η όρασις κατενοήθη για πρώτη φορά το 1935 μ.Χ.
5. Σύμφωνα με το εδάφιο Αποκάλυψι 3:21, 63 χρόνια μετά την Πεντηκοστή του 33 μ. Χ., ο Ιησούς σε τι ενεθάρρυνε τους αποκυημένους από το πνεύμα μαθητές ν’ αποβλέπουν;
5 Σήμερα ο ‘πολύς όχλος’ αντιλαμβάνεται πλήρως ότι ‘η βασιλεία του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού’ περιλαμβάνει δύο βασικές προσωπικότητες, δηλαδή, τον Κύριο Ιεχωβά και τον Υιό του, τον Χριστό Ιησού· επίσης, ότι αυτή η ιδιαίτερη κυβέρνησις στην οποία είναι υπήκοοι χρονολογείται, όχι από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., αλλά από το 1914 μ.Χ. Συνεπώς, ο πολύς όχλος παρατηρεί ότι, 63 χρόνια μετά την Πεντηκοστή, Χριστός Ιησούς ενεθάρρυνε ακόμη τους αποκυημένους από το πνεύμα μαθητάς του ν’ αποβλέπουν σ’ αυτή τη βασιλεία, λέγοντας: «Όστις νικά θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση μετ’ εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού.» (Αποκάλ. 3:21) Επρόκειτο στο μέλλον να κληρονομήσουν αυτή την ερχόμενη ουράνια κυβέρνησι ως «κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού.» (Ρωμ. 8:17) Ο Ιησούς Χριστός είναι ο κύριος Κληρονόμος του Θεού, και οι μαθηταί του είναι οι δευτερεύοντες κληρονόμοι.—Εβρ. 1:1, 2.
6. Σύμφωνα με τα εδάφια 2 Πέτρου 1:10, 11, είχαν ήδη εισέλθει οι από το πνεύμα αποκυημένοι μαθηταί σ’ αυτή τη βασιλεία ή επρόκειτο να εισέλθουν αργότερα;
6 Έτσι, η Βασιλεία της οποίας αυτοί οι αποκυημένοι από το πνεύμα μαθηταί στη γη είναι «συγκληρονόμοι . . . Χριστού» δεν είναι κάτι στο οποίο ευρίσκοντο από τότε που εξεχύθη το άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. Γι’ αυτό τον λόγο, ο απόστολος Πέτρος, γράφοντας τη δευτέρα επιστολή του περίπου στο έτος 64 μ.Χ., ή 30 χρόνια μετά την Πεντηκοστή, έδωσε την εξής συμβουλή στους συγχριστιανούς του: «Ταύτα κάνοντες δεν θέλετε πταίσει ποτέ. Διότι ούτω θέλει σας δοθή πλουσίως ή είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού.»—2 Πέτρ. 1:10, 11.
7. Μέσω τίνος εισάγονται σ’ αυτή τη βασιλεία, κι έτσι ποια προσωρινή σχέσις με τον Ιησού Χριστό παρέρχεται;
7 Στον ωρισμένο καιρό του Θεού οι 144.000 συγκληρονόμοι του Χριστού εισάγονται μεγαλοπρεπώς σ’ αυτή την ουράνια βασιλεία μέσω της ‘πρώτης αναστάσεως.’ Τότε δεν θα είναι πια οι αποκυημένοι από το πνεύμα υπήκοοι στη γη υπό τον ‘αγαπητό [του Θεού] Υιό’. Αυτή η προσωρινή σχέσις με τον ενδοξασμένο Ιησού Χριστό θα τελειώση για πάντα. Θα είναι οι ουράνιοι, αθάνατοι, άφθαρτοι βασιλείς μαζί του. (2 Τιμ. 2:11, 12· Αποκάλ. 20:4, 6) Αυτό σημαίνει ότι η κατάστασις στην οποία ευρίσκοντο ως προσωρινοί υπήκοοι από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και ενώ ήσαν ακόμη εν σαρκί εδώ στη γη, θα παρέλθη για πάντα. (Κολ. 1:13) Επειδή έχουν ζήσει καθαρή και πιστή ζωή στη γη, κληρονομούν ‘την βασιλείαν του Χριστού και Θεού.’—Εφεσ. 5:5.
8. Άρχισε η 1.000ετής βασιλεία του Χριστού το 1914, και τι δείχνει σχετικά μ’ αυτό το προειπωμένο «σημείον»;
8 Η 1000ετής βασιλεία του Ιησού Χριστού με τους 144.000 συγκληρονόμους του δεν άρχισε το 1914 όταν «αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού.» Αυτό που άρχισε τότε για τον Ιησού Χριστό ήταν η επίσημη, βασιλική ‘παρουσία’ του, για την οποία είχαν ερωτήσει οι απόστολοι, σύμφωνα με το εδάφιο Ματθαίος 24:3. Η ‘παρουσία’ του με Βασιλική εξουσία δεν άρχισε όταν ο Θεός τον χρησιμοποίησε για να εκχύση το άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. (2 Θεσσ. 2:2) Μόνον από τη λήξι των Καιρών των Εθνών το 1914 έγινε ορατό το προειπωμένο «σημείον,» για ν’ αποδείξη ότι ο Υιός του Θεού είναι αοράτως παρών με Βασιλική εξουσία, στη ‘βασιλεία του κόσμου’.
9. Από τότε που θ’ άρχιζε να εκπληρώνεται το «σημείον,» τι θα εγνώριζαν οι μαθηταί ότι πλησίαζε και γιατί έπρεπε να διώξουν κάθε αποθάρρυνσι;
9 Αυτή η βασιλεία πρόκειται να καταστρέψη το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων. Ο Ιησούς στην προφητεία του, η οποία εκθέτει τα πράγματα που αποτελούν το καταπληκτικό «σημείον,» ανεφέρθη στη Βασιλεία όταν αυτή θα εκτελούσε αυτό το καταστρεπτικό έργο, λέγοντας στους αποστόλους του: «Ούτω και σεις, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού.» (Λουκ. 21:31) Αυτή η βασιλεία, εκτελώντας το έργο που έχει ανατεθή σ’ αυτήν, θ’ απαλλάξη τους πιστούς μαθητές του Χριστού, οι οποίοι βρίσκονται ακόμη στη γη από περαιτέρω καταπίεσι εκ μέρους των εθνών. Αυτό εξηγεί την αιτία για την οποία ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσις σας.»—Λουκ. 21:28.
10. Πότε λαμβάνει χώρα η «απολύτρωσις» του αναγεννημένου από το πνεύμα υπολοίπου, και τι περιλαμβάνει;
10 Το υπόλοιπο των αποκυημένων από το πνεύμα μαθητών του Χριστού, οι οποίοι βρίσκονται ακόμη στη γη, είδαν ότι «ταύτα» τα πράγματα άρχισαν να λαμβάνουν χώρα το 1914 μ.Χ. Η απελευθέρωσίς τους από το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων λαμβάνει χώρα όταν ο βασιλικός «λίθος» που εκόπη από το όρος της κυριαρχίας του Θεού πλήττη την ‘εικόνα’ της κοσμικής πολιτικής κυβερνήσεως της γης και την καταστρέφη στον ‘πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος’ στον Αρμαγεδδώνα. (Δαν. 2:44, 45· Αποκάλ. 16:14, 16) Η «απολύτρωσίς» τους περιλαμβάνει επίσης το ότι αργότερα θα ληφθούν από την επίγεια σκηνή και θα εισέλθουν στην «αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού,» μέσω της ‘πρώτης αναστάσεως.’ (2 Πέτρ. 1:11· Αποκάλ. 20:4, 6) Αυτό θα τους καταστήση ικανούς να άρχουν ως βασιλείς με τον Ιησού Χριστό στη διάρκεια της χιλιετηρίδος, όταν ο Σατανάς ο Διάβολος και οι δαίμονές του δένωνται και περιορίζωνται στην άβυσσο, και δεν θα μπορούν πλέον να κυριαρχούν αοράτως στις υποθέσεις του ανθρωπίνου γένους.—Αποκάλ. 20:1-3.
11. Ποιοι άλλοι θ’ απελευθερωθούν, επίσης, αλλά τα έθνη επειδή παραβλέπουν ποιο «πρόσταγμα» δεν θα λάβουν μέρος σ’ αυτή την απελευθέρωσι;
11 Η απολύτρωσις επίσης πλησιάζει και για τον ‘πολύν όχλο’ των προβατοειδών ατόμων, οι οποίοι λαμβάνουν τώρα τη στάσι τους με το αναγεννημένο από το πνεύμα υπόλοιπο υπέρ της βασιλείας «του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού.» Αλλά τα έθνη αγνόησαν το «πρόσταγμα» της Βασιλείας για το οποίο προειδοποιήθησαν, όπως εκτίθεται στον Ψαλμό 2:1-9: «Δια τι εφρύαξαν τα έθνη [από το έτος 1914 μ.Χ.] και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά, και κατά του χριστού αυτού, . . . Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα· ο Ιεχωβά είπε προς εμέ [τον Χριστό], Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον σε εγέννησα· ζήτησον παρ’ εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γης· θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς.»—Αποκάλ. 7:9, 10· 11:15.
ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
12. Παρά το γεγονός ότι οι Καιροί των Εθνών έληξαν το 1914, ποια στάσι λαμβάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προς την κοσμική πολιτική;
12 Από το 1914, η βασιλεία του «Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού» είχε δικαίωμα να επέμβη στις υποθέσεις των εθνών. Σημαίνει αυτό ότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δικαίωμα ν’ αναμιχθούν στην πολιτική του κόσμου; Μπορούν να λάβουν θέσεις, όπως κάνουν οι Καθολικοί και οι Διαμαρτυρόμενοι, με το μέρος αυτού ή εκείνου του πολιτικού κόμματος ή ακόμη και να συνωμοτήσουν εναντίον των εγκατεστημένων κυβερνήσεων να υποκινήσουν επαναστάσεις; Απολύτως όχι! Χωρίς να καταφύγουν σε συμβιβασμούς, οι Μάρτυρες αντέγραψαν το παράδειγμα του Αρνίου, του Ιησού Χριστού, με το να μην είναι μέρος «του κόσμου.» Παραμένουν απόλυτα πιστοί στη βασιλεία που γεννήθηκε στον ουρανό το 1914. (Ιωάν. 17:14, 16· Αποκάλ. 12:1-12) Παρά τον άγριο διωγμό που ηγέρθη εναντίον τους λόγω της Χριστιανικής τους ουδετερότητος απέναντι στις κοσμικές συγκρούσεις, εκτελούν τα προφητικά λόγια του ουράνιου Αρχηγού των, του Ιησού Χριστού, που είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14· Μάρκ. 13:10.
13. Έτσι, γιατί το τέλος των Καιρών των Εθνών και η έναρξις της χιλιετούς κυβερνήσεως του Χριστού δεν λαμβάνουν χώρα συγχρόνως;
13 Αυτή η μαρτυρία για τη Βασιλεία έπρεπε να δοθή προτού τελειώση αυτό το σύστημα πραγμάτων και αρχίση η 1000ετής βασιλεία του Χριστού. Επομένως, η γέννησις της βασιλείας του Θεού στον ουρανό το 1914, δεν εσήμανε την έναρξι της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Σύμφωνα με τις προφητείες της Γραφής, είναι πολλά που πρέπει να γίνουν προτού τελειώση αυτό το σύστημα πραγμάτων για ν’ ανοιχθή ο δρόμος για τη 1000ετή βασιλεία του Χριστού με τους αναγεννημένους από το πνεύμα 144.000 μαθητάς του.—Αποκάλ. 20:4, 6.
14. Τι είναι αποφασισμένος να κάνη ο Σατανάς ως προς τα έθνη, προτού κλεισθή στην άβυσσο, και γιατί;
14 Ο Σατανάς είναι αποφασισμένος, προτού αυτός και οι δαίμονές του ριφθούν στην άβυσσο για 1.000 χρόνια, να παρασύρη στην καταστροφή όλα τα έθνη κι έτσι να τα εμποδίση να γίνουν υπήκοοι του Χριστού στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας Του. Για τον σκοπό αυτό, οδηγεί όλα τα έθνη του κόσμου στο πεδίον μάχης του Αρμαγεδδώνος για να πολεμήσουν εκεί εναντίον του Ιεχωβά Θεού και του Χριστού του. (Αποκάλ. 16:13-16) Ο Σατανάς ο Διάβολος θα είναι έτσι υπεύθυνος για την αιώνια καταστροφή που θα πλήξη τα έθνη στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 12:12· 19:11-21) Πώς μπορούμε να διαφύγωμε την τρομερή καταστροφή μαζί τους;
15. Επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται να συμβαδίσουν με τα Έθνη, τι υφίστανται, και γιατί;
15 Πρέπει ν’ αρνηθούμε να βαδίσωμε ως σύμμαχοι με τα Έθνη στον πόλεμο που θα κάνουν εναντίον του Παντοκράτορος Ιεχωβά Θεού στον Αρμαγεδδώνα. Αυτή η πορεία έφερε πολλές δυσκολίες στους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά. Ιδιαίτερα από την έξωσι του Σατανά του Διαβόλου και όλων των δαιμονικών του αγγέλων από τον ουρανό, το υπόλοιπο των μελλοντικών συγκληρονόμων του Χριστού υπήρξε ο κύριος στόχος του ωργισμένου Σατανά του Διαβόλου. (Αποκάλ. 12:13-17) Ο σκοπός του είναι να διασπάση την ακεραιότητά τους στον Θεό, κι έτσι να τους κάνη ακατάλληλους να κυβερνήσουν ως βασιλείς μαζί με τον Χριστό στη διάρκεια των 1000 ετών, όταν όλοι οι δαίμονες θα είναι κλεισμένοι στην άβυσσο. Ο Σατανάς ο Διάβολος είναι αποφασισμένος να εμποδίση τον Χριστό να έχη τον πλήρη αριθμό των 144.000 συμβασιλέων στην ουράνια παγκόσμια κυβέρνησι. Θα το επιτύχη αυτό ο Σατανάς; Ποτέ!
16. Πώς θα εισαχθή αυτή η απηλλαγμένη από τους δαίμονες χιλιετηρίς και ως έκφρασις τίνος θα κυβερνά η παγκόσμιος κυβέρνησις του Θεού υπό τον Χριστό;
16 Όσο θα μπορούσε ένα σκουλήκι της γης να προσπαθήση να εμποδίση ένα τρακτέρ να περάση από πάνω του, άλλο τόσο θα μπορούσε ο Σατανάς και όλα τα έθνη της γης, στα οποία αυτός είναι αόρατος άρχων, να επιτύχουν να εμποδίσουν και να σταματήσουν την επικείμενη παγκόσμια κυβέρνησι! Ο Σατανάς, αφού υπέστη ήττα στον προηγούμενο πόλεμο του ουρανού, θα ιδή και την ήττα των παρωδηγημένων εθνών του στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Θα ιδή τον Χριστό να χρησιμοποιή ακαταμάχητα τη ‘σιδηρά ράβδο’ του, δηλαδή, το σκήπτρο του, και να συντρίβη τα συγκεντρωμένα έθνη σαν να ήσαν πήλινα σκεύη φτιαγμένα από ένα κεραμέα. (Ψαλμ. 2:8, 9· Αποκάλ. 12:5) Τότε ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα συλληφθούν από τον νικηφόρο Χριστό, θα αλυσοδεθούν και θα ριφθούν στη φυλακή της αβύσσου, που θα κλεισθή και θα σφραγισθή για 1.000 χρόνια. Στη διάρκεια αυτής της χιλιετηρίδος, που θα είναι απηλλαγμένη από τους δαίμονες, η παγκόσμια κυβέρνησις του Θεού υπό τον Χριστό θα κυβερνά ως η έκφρασις της δικαιωματικής παγκόσμιας κυριαρχίας του.—Αποκάλ. 20:1-6.
ΥΠΟΔΕΧΘΗΤΕ ΤΟΝ ‘ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ’!
17. Για να δείξωμε ότι πιστεύομε πως αυτή η παγκόσμιος κυβέρνησις είναι βεβαία, τι πρέπει να κάνωμε τώρα, μιμούμενοι το παράδειγμα τίνος;
17 Η θεία παγκόσμια κυβέρνησις που θ’ ανακουφίση και θα ευλογήση το καταπιεσμένο θνήσκον ανθρώπινο γένος είναι βεβαία! Πιστεύομε αυτό το γεγονός; Η πίστις μας σ’ αυτό το χαρμόσυνο γεγονός απαιτεί να κάνωμε κάτι τώρα! Να κάνωμε τι; Να κάνωμε αυτά που κάνει και ο αφιερωμένος, βαπτισμένος ‘πολύς όχλος,’ που άρχισε να σχηματίζεται 20 χρόνια μετά τη γέννησι της βασιλείας του Θεού το 1914. Αυτοί χαιρετούν τη βασιλεία «του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού» ως τη μόνη ελπίδα για διαρκή απελευθέρωσι! Σύμφωνα με την προφητική όρασι που παρουσιάζεται στην Αποκάλυψι 7:9-17, ο ‘πολύς όχλος’ καθαρίζει τη ζωή του και υπηρετεί τον Ιεχωβά Θεό στον πνευματικό του ναό τώρα! Το να μιμηθούμε αυτή την ίδια πορεία θα σημάνη ότι είμεθα με την πλευρά που θα νικήση στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:14, 16· 19:11-21) Τότε θα ανοιχθή μπροστά μας ο δρόμος για τον παράδεισο στη γη κάτω από την καλύτερη κυβέρνησι που η ανθρώπινη οικογένεια, θα μπορούσε ποτέ να έχη! Η επιθυμία μας για το καλύτερο δυνατόν μας παρακινεί να προετοιμαζώμεθα για ερχομό της τώρα!
18. Τι φέρνει τώρα μαζί του ο Κυρίαρχος Θεός κι έτσι τι πρέπει να παραδεχθούμε ότι του ανήκει;
18 Κοιτάξτε, τώρα, με τα μάτια της πίστεως, τη νικηφόρο πορεία του Υπερτάτου Κυρίου όλης της κτίσεως! Φέρνει μαζί του την παγκόσμια κυβέρνησι με βασιλέα τον Χριστό, για την ευλογία όλων των οικογενειών της γης, ζωντανών και νεκρών. Ας αναγνωρίσωμε τη δίκαιη κυριαρχία του και ας πούμε, με τα λόγια του Ψαλμού 24:1, 2 (ΜΝΚ): «Του Ιεχωβά είναι η γη και το πλήρωμα αυτής η οικουμένη και οι κατοικούντες εν αυτή. Διότι αυτός εθεμελίωσεν αυτήν επί των θαλασσών, και εστερέωσεν αυτήν επί των ποταμών.» Αυτό μας βεβαιώνει ότι τα υπόγεια νερά ποτέ δεν θ’ ανεβούν για να πλημμυρίσουν τη γη σαν πλημμύρα, και ότι, συγχρόνως, οι επτά θάλασσες έχουν φραγμούς που ετέθησαν από τον Δημιουργό.
19, 20. Σε αρμονία με τον Ψαλμό 24, έχομε λόγους να ομοιάζωμε με τους κατοίκους της αρχαίας Ιερουσαλήμ σε ποια περίπτωσι;
19 Τώρα έχομε λόγους να είμεθα όπως οι κάτοικοι της αρχαίας Ιερουσαλήμ το έτος 1070 π.Χ. Τότε ο Βασιλεύς Δαβίδ μετέφερε με τους Λευίτες ιερείς την ιερή κιβωτό της διαθήκης προς τις πύλες της πόλεως. Όταν η χαρούμενη πόλις είδε να πλησιάζη η πομπή με τη συμβολική παρουσία του Θεού, άκουσαν τη φωνή:
20 «Σηκώσατε, πύλαι, τας κεφαλάς σας, και υψώθητε, θύραι αιώνιοι, και θέλει εισέλθει ο Βασιλεύς της δόξης!»
21. (α) Γιατί ελέχθη να υψωθούν οι πύλες και οι αρχαίες θύρες της Ιερουσαλήμ; (β) Γιατί ήταν κατάλληλο να λεχθή ότι ο Ιεχωβά ήταν «δυνατός εν πολέμω»;
21 Για ν’ αναγγελθή το όνομα αυτού του βασιλικού Προσώπου μακρυά, οι φύλακες ή οι φρουροί των πυλών απαντούν: «Τις ούτος ο Βασιλεύς της δόξης;» Αμέσως και χωρίς ντροπή έρχεται η απάντησις των ιερέων: «Ο Ιεχωβά ο κραταιός και δυνατός, ο Ιεχωβά ο δυνατός εν πολέμω.» (Ψαλμ. 24:7, 8, ΜΝΚ) Ώστε δεν είναι κανένα ταπεινό άτομο που ζητεί να μπη στη βασιλική πόλι. Είναι η υψίστη Προσωπικότης όλου του σύμπαντος, ο Ιεχωβά, «ο Βασιλεύς της δόξης.» Γι’ αυτόν το λόγο, οι πύλες και οι μακροχρόνιες ή αρχαίες θύρες φαίνονται να είναι πάρα πολύ χαμηλές. Έτσι, έπρεπε να υψωθούν για να περάση ένας τόσο υψηλός βασιλεύς. Ήταν υψηλότερος από τον Βασιλέα Δαβίδ που κάθισε «επί του θρόνου του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ. (1 Χρον. 29:23, ΜΝΚ) Στα παλαιότερα χρόνια, άλλοι βασιλείς μπορεί να πέρασαν από τις αρχαίες θύρες της πόλεως, αλλά κανένας τόσο ένδοξος και τόσο δυνατός όσο ο Ιεχωβά, ο Ύψιστος Θεός. Αυτός ήταν Εκείνος που πολέμησε και έδωσε τη νίκη στον Βασιλέα Δαβίδ εναντίον των προηγούμενων ειδωλολατρών κατοίκων της πόλεως, των Ιεβουσαίων. Αυτός ήταν Εκείνος που πολέμησε κι έδωσε τη νίκη στον Βασιλέα Δαβίδ εναντίον των Φιλισταίων στις δυο επιθέσεις που έκαμαν στη νεοκατακτημένη πόλι της Ιερουσαλήμ για να εκθρονίσουν τον Δαβίδ.—2 Σαμ. 5:4-25.
22. Πώς συμβολιζόταν τότε ο «Ιεχωβά των δυνάμεων,» και με τι είδους αποστολή πλησίαζε τις θύρες της Ιερουσαλήμ;
22 Αυτός ο Πολεμιστής-Βασιλεύς, ο Ιεχωβά, όπως συμβολιζόταν από την κιβωτό της διαθήκης, πλησίαζε στην Ιερουσαλήμ το 1070 π.Χ. σε μια ειρηνική αποστολή. Από σεβασμό για το μεγαλείο του υψώνεται πάλι η φωνή από αυτούς που βαδίζουν προς την είσοδο: «Σηκώσατε, πύλαι, τας κεφαλάς σας, και υψώθητε, θύραι αιώνιοι, και θέλει εισέλθει ο Βασιλεύς της δόξης.» Πάλι υποβάλλεται η ερώτησις: «Τις είναι ούτος ο Βασιλεύς της δόξης;» Και πάλι έρχεται η επιβεβαιωτική απάντησις: «Ο Ιεχωβά των δυνάμεων· αυτός είναι ο Βασιλεύς της δόξης.»—Ψαλμ. 24:7-10, ΜΝΚ.
23. (α) Γιατί, από το 1914, ο Ιεχωβά των δυνάμεων είναι ιδιαιτέρως «βασιλεύς της δόξης»; (β) Τι θα διατηρήση στον Αρμαγεδδώνα και, μετά απ’ αυτό, τι θα κάνη για το ανθρώπινο γένος;
23 Σήμερα, σ’ αυτό το έτος 1978 μ.Χ., ο ‘πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος’ στον Αρμαγεδδώνα πλησιάζει. Τώρα, από τότε που τελείωσαν οι Καιροί των Εθνών, το 1914, «ο Ιεχωβά των δυνάμεων» είναι ιδιαίτερα «ο βασιλεύς της δόξης.» Γιατί; Διότι, όπως προελέγετο στον Ψαλμό 47:8, «ο Θεός βασιλεύει επί τα έθνη,» και ενεργεί πάλι ως ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος προς τη γη μας. Θα δείξη ακόμη τη δύναμί του όταν στον Αρμαγεδδώνα, «αι βασιλείαι του κόσμου [θα γίνουν] του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού.» (Αποκάλ. 11:15-18) Ο Χριστός του Ιεχωβά, ο Υιός που είναι μεγαλύτερος από τον Βασιλέα Δαβίδ, είναι εκείνος που έχει ενθρονισθή να Τον αντιπροσωπεύη στην παγκόσμια κυβέρνησι. Πρώτα, ο Ιεχωβά των δυνάμεων, συνοδευόμενος από τον Υιό του τον Ιησού Χριστό και τις δυνάμεις των ουρανίων αγγέλων, θ’ απαλλάξη το σύμπαν από το σημερινό πονηρό σύστημα πραγμάτων. Τότε θα ευλογήση το ανθρώπινο γένος με δίκαιη παγκόσμια εξουσία μέσω του Υιού του, Ιησού Χριστού. Αυτή η μεγαλειώδης προοπτική πλησιάζει στην πραγματοποίησί της!
24. Τι αξίζει, λοιπόν, αυτός ο Ιεχωβά των δυνάμεων τώρα από μέρους μας;
24 Δεν αξίζει τώρα αυτός ο ‘Βασιλεύς της δόξης,’ ο Ιεχωβά των δυνάμεων, εγκάρδια υποδοχή από μέρους μας; Ασφαλώς, Ναι! Είσελθε, λοιπόν, συ ο ένδοξος Βασιλεύς μας!