Αναγνώριση της Ταυτότητας του Μεσσία, του Βασιλιά — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Κεφάλαιο 7

Αναγνώριση της Ταυτότητας του Μεσσία, του Βασιλιά

1. Γιατί ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε κατάλληλα τον Δανιήλ για να προφητεύσει τη χρονολόγηση των γεγονότων;

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ Δανιήλ θα είναι ανάμεσα σ’ αυτούς που θ’ αναστηθούν για να συμμετάσχουν στις διευθετήσεις που θα κάνει η Βασιλεία του Θεού πάνω στη γη. Καθώς τελείωνε τη μακρόχρονη υπηρεσία του στον Ιεχωβά, του ειπώθηκε: «Θέλεις αναπαυθή και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών.» Ο Δανιήλ ενδιαφερόταν βαθιά για «τον έσχατον καιρόν» και για τα «θαυμάσια» που θα συνέβαιναν τότε, όπως ακριβώς ενδιαφερόμαστε κι’ εμείς σήμερα. Γι’ αυτό, ήταν κατάλληλο που ο μέγας Τηρητής του Χρόνου, ο Ιεχωβά Θεός, χρησιμοποίησε τον Δανιήλ σαν προφήτη του σε σχέση με το χρονοδιάγραμμα για την ‘έλευση’ της Βασιλείας.—Δανιήλ 12:4, 6, 13· 11:27, 35· παράβαλε με Αμώς 3:7· Ησαΐας 46:9-11.

«ΟΙ ΕΡΗΜΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ»

2. Ποια προφητεία του Ησαΐα εκπληρώθηκε αιφνίδια το 539 π.Χ., και πώς; (β) Ποιο θαύμα χρειαζόταν για να εκπληρωθεί έγκαιρα το Ιερεμίας 25:11, 12;

² Σύμφωνα με την προφητεία που πρόφερε ο Ιεχωβά αιώνες προηγουμένως, η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία έπεσε στα στρατεύματα του Κύρου του Πέρση και του Δαρείου του Μήδου. (Ησαΐας 44:24, 27, 28· 45:1, 2) Ο Δαρείος έγινε βασιλιάς πάνω στην πρώην Βαβυλωνιακή βασιλεία. Αυτό συνέβηκε το έτος 539 π.Χ. Είχαν περάσει τώρα 68 χρόνια από τότε που ο Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας είχε καταστρέψει την Ιερουσαλήμ και το ναό της, είχε ερημώσει τη γη του Ιούδα κι’ είχε μεταφέρει τους επιζήσαντες Ιουδαίους στη Βαβυλώνα. Γι’ αυτό με μεγάλη προσδοκία ο ηλικιωμένος Δανιήλ έγραψε, στο πρώτο έτος του Δαρείου: «Εγώ ο Δανιήλ ενόησα εν τοις βιβλίοις τον αριθμόν των ετών, περί των οποίων ο λόγος του Κυρίου έγεινε προς Ιερεμίαν τον προφήτην, ότι ήθελον συμπληρωθή εβδομήκοντα έτη εις τας ερημώσεις της Ιερουσαλήμ.» (Δανιήλ 9:2· Ιερεμίας 25:11, 12) Με ποιο θαύμα θα μπορούσαν οι αιχμάλωτοι Ιουδαίοι, μέσα σε δυο ακόμη χρόνια, να επιστρέψουν και ν’ αποκαταστήσουν τη λατρεία του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ;

3. Γι’ αυτό, ποια ένθερμη προσευχή πρόφερε ο Δανιήλ;

³ Ο Δανιήλ ικέτευσε θερμά τον Ιεχωβά για τον λαό του, αναγνωρίζοντας τις αμαρτίες τους και ζητώντας το έλεος του Ιεχωβά. Πάνω απ’ όλα, παρακάλεσε τον Ιεχωβά ν’ αφαιρέσει από το μεγάλο Του όνομα το όνειδος που σωρεύθηκε επάνω του από τα γειτονικά έθνη του Ισραήλ. Ικέτευσε τον Θεό του: «Κύριε, εισάκουσον· Κύριε, συγχώρησον· Κύριε, ακροάσθητι και κάμε· μη χρονίσης, ένεκέν σου, Θεέ μου· διότι το όνομά σου εκλήθη επί την πόλιν σου και επί τον λαόν σου.»—Δανιήλ 9:4-19.

4. Πώς απάντησε ο Ιεχωβά σ’ εκείνη την προσευχή;

⁴ Απάντησε ο Ιεχωβά σ’ αυτή την προσευχή; Απάντησε! Και κάνοντάς το αυτό, εκπλήρωσε επίσης την προφητεία του. Έκανε το διάδοχο του Δαρείου, τον Κύρο της Περσίας, να εκδώσει ένα διάταγμα για να ανεβεί το Ισραηλιτικό υπόλοιπο στην Ιερουσαλήμ και να ξαναχτίσει το ναό του Ιεχωβά. Καθώς τα «εβδομήκοντα έτη» τελείωναν, το 537 π.Χ., εκείνοι οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι άρχισαν και πάλι να προσφέρουν θυσίες στον Ιεχωβά στο ξαναχτισμένο θυσιαστήριο του στην Ιερουσαλήμ.—2 Χρονικών 36:17-23· Έσδρας 3:1· Ησαΐας 44:28· 45:1.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ

5. (α) Τι επακολούθησε αμέσως; (β) Ποια χρονική περίοδος τονίζεται στο Δανιήλ 9:24-27;

⁵ Δόθηκε επίσης μια άμεση συνέχεια σ’ εκείνη την προσευχή του Δανιήλ. Ο άγγελος Γαβριήλ υλοποιήθηκε μπροστά του σε ανθρώπινη μορφή, κι’ άρχισε να του μιλάει. Αποκάλεσε τον Δανιήλ «σφόδρα αγαπητόν [εις τον Ιεχωβά]» και προχώρησε να του δώσει περαιτέρω «σύνεσιν [ενόραση με κατανόηση, ΜΝΚ].» (Δανιήλ 9:20-23) Αυτά που είχε να του πει ήταν εντελώς νέα, μια καινούργια αποκάλυψη στον Δανιήλ. Ήταν μια καταπληκτική προφητεία, η οποία περιλάμβανε γεγονότα που θα κάλυπταν μια περίοδο όχι «εβδομήκοντα ετών», αλλά «εβδομήκοντα εβδομάδων». Παρακαλείσθε να διαβάσετε ολόκληρη αυτή την προφητεία στο Δανιήλ 9:24-27. Τι σημαίνει αυτή η προφητεία;

6. Πόσο μήκος είχαν οι «εβδομήκοντα εβδομάδες»;

⁶ Λέει ότι «εβδομήκοντα εβδομάδες» είχαν διορισθεί μέχρι την εμφάνιση του «Χριστού του Ηγουμένου», του υποσχεμένου Βασιλιά στη γραμμή του Δαβίδ. Θα μπορούσαν να είναι αυτές κατά γράμμα εβδομάδες; Όχι, γιατί ήταν δύσκολο να συμβούν όλ’ αυτά τα πράγματα που προφητεύθηκαν μέσα σε ενάμιση χρόνο. Αποδείχθηκε ότι ήταν «εβδομάδες» στις οποίες κάθε μέρα θα υπολογιζόταν σαν ένας χρόνος. (Παράβαλε με Λευϊτικόν 25:8.) Πραγματικά, αρκετές μεταφράσεις της Γραφής χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως «εβδομήκοντα εβδομάδες ετών» στο Δανιήλ 9:24. («Μια Αμερικανική Μετάφραση», «Μόφφατ», «Σημερινή Αγγλική Μετάφραση»· βλέπε επίσης υποσημειώσεις στη «Μετάφραση του Ρόδερχαμ», «Η Νέα Αμερικανική Βίβλος», «Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ».) Οι «εβδομήκοντα εβδομάδες» είναι σαφώς 490 κατά γράμμα χρόνια.

7, 8. (α) Γιατί οι «εβδομήκοντα εβδομάδες» δεν υπολογίζονται από το διάταγμα του Κύρου; (β) Πώς απαντήθηκε η προσευχή του Νεεμία; (γ) Πώς ανταποκρίθηκαν οι Ιουδαίοι στον «λόγον» του βασιλιά; (δ) Πότε συνέβη αυτό;

⁷ Από πότε αρχίζουν να υπολογίζονται οι «εβδομήκοντα εβδομάδες»; Το Δανιήλ 9:25 μας λέει: «Από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ.» Αλλά, το διάταγμα του Κύρου δεν περιείχε καμιά τέτοια «προσταγή». Περιοριζόταν στην ‘ανοικοδόμηση του οίκου του Ιεχωβά’, που θα περιλάμβανε και το θυσιαστήριο για θυσίες. (Έσδρας 1:1-4) Για 80 χρόνια και περισσότερο κατόπιν, η ίδια η πόλη παρέμενε ‘ερημωμένη’, με τα τείχη της κατεδαφισμένα. Τον καιρό εκείνο ένας πιστός Ιουδαίος, ο Νεεμίας, υπηρετούσε σαν οινοχόος στον Βασιλιά Αρταξέρξη της Περσίας, στο παλάτι στα Σούσα. Μόλις άκουσε για τη θλιβερή κατάσταση των Ιουδαίων στην Ιερουσαλήμ, προσευχήθηκε να εξαλειφθεί αυτός ο «ονειδισμός» πάνω στο όνομα του Ιεχωβά.—Νεεμίας 1:3, 11· 2:17.

⁸ Με θλιμμένο πρόσωπο ο Νεεμίας έφερε κρασί στο βασιλιά. Ο Αρταξέρξης τον ρώτησε: «Δια τι το πρόσωπον σου είναι σκυθρωπόν, ενώ συ άρρωστος δεν είσαι; Τούτο δεν είναι ειμή λύπη καρδίας.» Μόλις έμαθε την αιτία, ο βασιλιάς έδωσε αμέσως οδηγίες στο Νεεμία να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ, για να μπορέσει να χτίσει το «τείχος» και τις «πύλες» της πόλεως. Όταν ο Νεεμίας έφθασε εκεί για να τους αναφέρει για την εύνοια που έδειξε ο Θεός, και για να μεταβιβάσει του βασιλιά ‘την προσταγή να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ’, πώς αντέδρασε ο λαός; «Οι δε είπον, Ας σηκωθώμεν και ας οικοδομήσωμεν. Ούτως ενίσχυσαν τας χείρας αυτών προς το αγαθόν.» Όλα αυτά συνέβησαν «εν τω εικοστώ έτει Αρταξέρξου του βασιλέως.»—Νεεμίας 2:1-18.

9. Πώς μπορούμε να καθορίσουμε το 20ο έτος του Αρταξέρξη;

⁹ Ποιο έτος ήταν αυτό; Το βάρος των αποδείξεων είναι ότι αυτός ο Αρταξέρξης (που ονομαζόταν επίσης «Μακρόχειρ» γιατί το δεξί του χέρι ήταν πιο μακρύ) ανέβηκε στον Περσικό θρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του Ξέρξη. Το πρώτο έτος της βασιλείας του Αρταξέρξη ήταν το 474 π.Χ. Έτσι το 20ο έτος του θα ήταν το 455 π.Χ.a

10. Πώς εκπληρώθηκε η προφητεία για τις πρώτες «επτά εβδομάδες»;

¹⁰ Έτσι λοιπόν οι «εβδομάδες» του Δανιήλ 9:25 θα άρχιζαν να υπολογίζονται από το 455 π.Χ. Διαβάζουμε:

«Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο· θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχώριας.»

Είναι φανερό ότι οι πρώτες «επτά εβδομάδες», ή 49 χρόνια, καλύπτουν το χρόνο που ανοικοδομήθηκε η πόλη, μέχρι το 406 π.Χ. Οι «καιροί στενοχώριας» αναφέρονται στη σκληρή εναντίωση στο έργο ανοικοδομήσεως που αντιμετώπισαν από τους γειτονικούς λαούς. (Νεεμίας 4:6-20) Αλλά, όπως δείχνει η ιστορία, η Ιερουσαλήμ ήταν μια μεγάλη και ακμάζουσα πόλη κατά το τέλος εκείνου του αιώνα.b

11. Πώς εμφανίστηκε ακριβώς στον ορισμένο καιρό «ο Χριστός ο Ηγούμενος»;

¹¹ Μετά απ’ αυτές τις επτά εβδομάδες, επρόκειτο να έχουμε κι’ άλλες «εβδομάδες εξήκοντα δύο»—κάνοντας έτσι ένα σύνολο από 69 εβδομάδες ετών, ή 483 χρόνια, από το 455 π.Χ. «έως του Χριστού του Ηγουμένου.» Αυτά τα 483 χρόνια, που περιλάμβαναν μόνο μέρος του 455 π.Χ. και μέρος του τελευταίου χρόνου, θα επεκτείνονταν ως το 29 μ.Χ. Εμφανίσθηκε πραγματικά ο Μεσσίας τότε; Το Λουκάς 3:1-3 δηλώνει ότι «εν δε τω δέκατω πέμπτω έτει της ηγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος», ο Ιωάννης ο Βαπτιστής «ήλθεν εις πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνου, κηρύττων βάπτισμα». Αφού οι ιστορικοί καθορίζουν ότι ο Τιβέριος έγινε Ρωμαίος αυτοκράτορας στις 17 Αυγούστου του 14 μ.Χ. (Γρηγοριανό ημερολόγιο), αυτό σημαίνει ότι το κήρυγμα και το βάπτισμα του Ιωάννη θα άρχιζαν στη διάρκεια του 15ου έτους του Τιβερίου—την άνοιξη του 29 μ.Χ. Το φθινόπωρο του ίδιου αυτού έτους—του 29 μ.Χ.—βαπτίστηκε ο Ιησούς, και το άγιο πνεύμα κατέβηκε από τον ουρανό για να τον χρίσει σαν Χριστό. Πραγματικά, ακριβώς στον καθορισμένο καιρό για να εκπληρωθεί η θεία προφητεία!—Λουκάς 3:21, 22.

12. (α) Τι περίμεναν τότε πολλοί Ιουδαίοι; (β) Γιατί δεν μπόρεσαν να εννοήσουν το σημείο της προφητείας; (γ) Πώς μπορούμε εμείς να ωφεληθούμε;

¹² Τις μέρες εκείνες, πολλοί από τους Ιουδαίους περίμεναν την έλευση του Μεσσία, γιατί χωρίς αμφιβολία κάτι γνώριζαν για τις «εβδομήκοντα εβδομάδες». (Λουκάς 3:15· Ιωάννης 1:19, 20) Αλλ’ επειδή είχαν σκληρές καρδιές, η πλειονότητα απέτυχε να κατανοήσει το σημείο της προφητείας. (Ματθαίος 15:7-9) Εμείς, όμως, σήμερα μπορούμε να ενισχύσουμε την πίστη μας με το να δώσουμε προσοχή σ’ όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του «προφητικού λόγου». (2 Πέτρου 1:19-21) Αυτός ο «λόγος» όχι μόνο δείχνει καθαρά την ταυτότητα του Μεσσία, όπως εξηγείται στον πίνακα στη σελίδα 67, αλλ’ επίσης μας δείχνει τις θαυμαστές ευλογίες που θ’ απολαύσουμε κάτω από τη βασιλεία του «Χριστού του Ηγουμένου.»—Ησαΐας 9:6, 7.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ‘ΕΚΚΟΠΤΕΤΑΙ’

13, 14. Πώς η εμφάνιση και η πορεία του Μεσσία ήταν εντελώς διαφορετικά από κείνα που περίμεναν οι Ιουδαίοι;

¹³ Κατέληξε η εμφάνιση του «Χριστού του Ηγουμένου» σε άμεση απελευθέρωση για τους Ιουδαίους; Αυτοί τον περίμεναν σαν ισχυρό πολεμιστή, έναν ηγεμόνα που θα τους ελευθέρωνε από τη σκληρή δουλεία στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. (Ιωάννης 6:14, 15) Αλλ’ ο σκοπός του Πατέρα του, του Ιεχωβά, ήταν να φέρει μια διαφορετική απελευθέρωση.

¹⁴ Στην προφητεία των «εβδομήκοντα εβδομάδων», ο Γαβριήλ έκανε σαφές ότι ο Μεσσίας, αντί να γίνει ένας μεγάλος πολιτικός άρχοντας, επρόκειτο να «εκκοπή. . .πλην ουχί δι’ εαυτόν.» Επρόκειτο να πεθάνει έναν επονείδιστο θάνατο χωρίς ν’ αφήσει για τις μετέπειτα γενιές φήμη ή υλικά πλούτη. Πόσο καταπληκτικά εκπληρώθηκαν αυτά! Όταν γύμνωσαν τον Ιησού για να τον εκτελέσουν οι στρατιώτες έρριξαν κλήρους ακόμη και σ’ όλα εκείνα που του είχαν απομείνει—τα ιμάτιά του.—Δανιήλ 9:26α· Ματθαίος 27:35.

15. (α) Πότε «εκκόπη» ο Μεσσίας; (β) Πώς επιβεβαιώθηκε η ακρίβεια αυτού του χρονικού στοιχείου;

¹⁵ Πότε έγινε η εκτέλεση; Ο Γαβριήλ είπε ότι θα γινόταν «εν τω ήμισει της [τελικής] εβδομάδος» ετών, δηλαδή, την άνοιξη του 33 μ.Χ., τριάμισι χρόνια μετά το βάπτισμα και το χρίσμα του Ιησού. Σε απόδειξη ότι η προφητεία αυτή ήταν ακριβής, το Ευαγγέλιο του Ιωάννη δείχνει ότι ο Ιησούς παραβρέθηκε τότε στο τέταρτο Πάσχα μετά το βάπτισμά του.—Δανιήλ 9:27β· Ιωάννης 2:13· 5:1· 6:4· 13:1.

16, 17. (α) Πώς εκπληρώθηκαν τραγικά οι περαιτέρω λόγοι του Δανιήλ 9:26; (β) Πώς οι αληθινοί ακόλουθοι του Μεσσία του καιρού εκείνου ήταν ένα παράδειγμα για μας;

¹⁶ Ναι, «ο Χριστός ο Ηγούμενος» «εκκόπη». Πόσο τραγικό ήταν που οι Ιουδαίοι δεν αναγνώρισαν το βασιλιά τους! Αλλά κι’ άλλα γεγονότα επρόκειτο ν’ ακολουθήσουν. Η Ιερουσαλήμ πρέπει και πάλι να ερημωθεί. Όπως προείπε η προφητεία του Δανιήλ:

«Και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.»—Δανιήλ 9:26β.

¹⁷ Σ’ επαλήθευση της προφητείας, η περίοδος που ακολούθησε την ‘εκκοπή’ του Μεσσία ήταν σημαδεμένη με πόλεμο «έως του τέλους». Τελικά, το 70 μ.Χ., ο Ρωμαϊκός στρατός σάρωσε σαν κατακλυσμός την πολιορκημένη Ιερουσαλήμ. Η πόλη και ο ναός της κατεδαφίστηκαν, ‘αφανίσθηκαν’. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηπο, 1.100.000 Ιουδαίοι χάθηκαν σ’ εκείνο το ολοκαύτωμα. Ευτυχώς, τον καιρό εκείνο οι αληθινοί ακόλουθοι του Μεσσία είχαν ακούσει το προειδοποιητικό «σημείο» και είχαν φύγει σε ασφάλεια στα βουνά πέρα από τον Ιορδάνη. (Ματθαίος 24:3-16) Αυτό τονίζει επίσης για μας σήμερα το πόσο ζωτικό είναι να προσέχουμε στο προφητικό «σημείο» του Θεού πριν ‘έλθη’ η Βασιλεία, για να εκτελέσει κρίση πάνω στο σημερινό πονηρό παγκόσμιο σύστημα.—Λουκάς 21:34-36.

Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΟΦΕΛΗ

18. Τι ωφέλεια προέκυψε από την πρώτη έλευση του Μεσσία;

¹⁸ Τι λοιπόν θα πετύχαινε η πρώτη έλευση του Μεσσία; Ο Γαβριήλ είχε πει στον Δανιήλ:

«Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την άγιαν σου, δια να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος.» (Δανιήλ 9:24α)

Πριν από το θάνατό του και με τον θάνατό του «ο Μεσσίας ο Ηγούμενος» τα εκπλήρωνε όλα αυτά! Αυτό δεν θα ήταν μια πολιτική απελευθέρωση, αλλά μια θαυμαστή πνευματική απελευθέρωση. Μέσω της απολυτρωτικής δυνάμεως της τέλειας ανθρώπινης ζωής του, που δόθηκε σαν θυσία, ο Ιησούς θ’ αφαιρούσε την κηλίδα της αμαρτίας και της παραβάσεως από κείνους που θα τον δέχονταν σαν Μεσσία, και θα τους έφερνε σε «νέα διαθήκη» σαν πνευματικό «Ισραήλ του Θεού.»—Γαλάτας 6:16· Ιερεμίας 31:31, 33, 34.

19. Πώς έκανε ο Μεσσίας «να παύση η θυσία και η προσφορά»;

¹⁹ Έτσι, αυτό που δεν μπορούσε να κάνει η διαθήκη του Νόμου με μεσίτη τον Μωυσή, με βάση τις θυσίες των ζώων, θα το πραγματοποιούσε τώρα η νέα διαθήκη με μεσίτη τον Χριστό, με βάση τη δική του μοναδική ανθρώπινη θυσία, που θα γινόταν «εν τω ήμισει της εβδομάδος». Έτσι θα έκανε να «παύση η θυσία και η προσφορά», γιατί οι προσφορές του νόμου δεν θα είχαν πια καμιά αξία. (Δανιήλ 9:27) Όπως δήλωσε αργότερα ο απόστολος Παύλος: «Τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα. Τα δε πάντα είναι εκ του Θεού, όστις διήλλαξεν ημάς προς εαυτόν δια του Ιησού Χριστού και έδωκεν εις ημάς την διακονίαν της διαλλαγής.»—2 Κορινθίους 5:17, 18.

20. Για ποια προοπτική του ανθρώπινου γένους μπορείτε να είσαστε ευτυχισμένοι;

²⁰ Στον ορισμένο καιρό, τα οφέλη της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού θα εκτείνονταν πολύ πέρα από τον πνευματικό Ισραήλ του οποίου ο Παύλος έγινε μέρος, γιατί συνεχίζει και λέει ότι, μέσω του Χριστού, ο Θεός συμφιλιώνει «τον κόσμον προς εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών.» (2 Κορινθίους 5:19) Σαν μέρος του κόσμου της ανθρωπότητας, δεν είσαστε ευτυχείς που οι παραβάσεις σας λόγω ανθρώπινης ατέλειας μπορούν να συγχωρηθούν με βάση τη θυσία Εκείνου που σας συμφιλιώνει με τον Θεό;

21, 22. (α) Πώς η εβδομηκοστή εβδομάδα ‘εσφράγισε δράσιν και προφητείαν’; (Δανιήλ 9:24) (β) Πώς χρίσθηκαν «τα Άγια των Αγίων» (ΜΝΚ);

²¹ Αλλά η ‘εβδομηκοστή εβδομάς’ όχι μόνο θα έκανε να «εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος» αλλά και θα έκανε «να σφραγισθή όρασις και προφητεία.» Όπως δηλώνει η Αποκάλυψις 19:10, «η μαρτυρία του Ιησού είναι το πνεύμα της προφητείας.» Και ο Ιησούς, κατά την πρώτη έλευση του σαν Μεσσίας, εκπλήρωσε κατά γράμμα εκατοντάδες προφητείες μ’ αυτά που έκανε και μ’ αυτά που είπε. Αυτό ήταν σαν να έμπαινε πάνω σ’ αυτές τις προφητείες μια ανεξίτηλη σφραγίδα, που τις αποδείκνυε αληθινές, ακριβείς και ότι προέρχονταν από τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. Τώρα, μέσω του Μεσσία, όλες οι υποσχέσεις ευλογίας του Θεού για το λαό του θα εκπληρώνονταν, «Διότι πάσαι αι επαγγελίαι του Θεού είναι εν αυτώ το ναι»—δηλαδή στον Μεσσία, Ιησού.—Δανιήλ 9:24β· 2 Κορινθίους 1:20.

²² Επίσης στη διάρκεια εκείνης της ‘εβδομηκοστής εβδομάδος’ επρόκειτο να χρισθεί ο «Άγιος των Αγίων [τα άγια των αγίων, ΜΝΚ]». Τα «χειροποίητα άγια» στο ναό της Ιερουσαλήμ δεν θα μπορούσαν πια να εξυπηρετούν το σκοπό του Θεού σε σχέση με τη συγχώρηση των αμαρτιών. Ήταν μόνο μια εικόνα της πραγματικότητας στη διευθέτηση σχετικά με το μεγάλο πνευματικό ναό που ήρθε σε ύπαρξη με το χρίσμα του Μεσσία το 29 μ.Χ. Σ’ αυτό τον πνευματικό ναό, μετά τον θάνατο και την ανάστασή του, ο Χριστός εισήλθε στον ουρανό για να παρουσιάσει «άπαξ» την αξία της ανθρώπινης θυσίας του σ’ αυτή την παρουσία του Θεού. (Εβραίους 9:23-26) Έτσι η ουράνια κατοικία του Θεού πήρε μια νέα άποψη. Είχε χρισθεί σαν «τα Άγια των Αγίων», αφού έγινε η πνευματική πραγματικότητα που εικονίσθηκε από τα Άγια των Αγίων του ναού στην Ιερουσαλήμ. Έτσι, αρχίζοντας από την ημέρα της Πεντηκοστής, το 33 μ.Χ., και ως το τέλος της ‘εβδομηκοστής εβδομάδος’, εκείνοι οι Ιουδαίοι που είχαν δεχτεί την προμήθεια του Θεού, είχαν ένα μοναδικό προνόμιο. Με βάση τη θυσία του Χριστού που παρουσιάσθηκε σ’ εκείνα τα «Άγια των Αγίων», κι αυτοί, επίσης, είχαν χρισθεί για να υπηρετήσουν σαν υφιερείς στον πνευματικό ναό του Θεού.

23. (α) Πώς ευνοήθηκαν ειδικά οι Ιουδαίοι στη διάρκεια της εβδομηκοστής εβδομάδας; (β) Πώς ευνοήθηκαν και άλλοι μετά το τέλος της «εβδομηκοστής εβδομάδος»;

²³ Γι’ αυτούς τους Ιουδαίους που θα εισάγονταν στον πνευματικό Ισραήλ, η προφητεία λέει: «Και θέλει στερεώσει την διαθήκη εις πολλούς εν μια εβδομάδι.» Αυτή είναι η ‘εβδομάς ετών’ από το 29-36 μ.Χ., στη διάρκεια της οποίας οι φυσικοί Ιουδαίοι ειδικά ευνοήθηκαν να υιοθετηθούν σαν μέρος του πνευματικού ‘σπέρματος του Αβραάμ’. (Δανιήλ 9:27α) Αλλά κατόπιν, με το κήρυγμα του Πέτρου στον απερίτμητο Εθνικό Κορνήλιο, ανοίχθηκε ο δρόμος για απερίτμητους ανθρώπους των εθνών να φερθούν επίσης στην Αβραμιαία διαθήκη. Σχετικά μ’ αυτό, ο Παύλος γράφει: «Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού· επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε. Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος, δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ Ιησού· εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.»—Γαλάτας 3:26-29· Πράξεις 10:30-35, 44-48.

24. (α) Ποια θαυμαστή διαβεβαίωση περιλαμβάνει και για άλλους ακόμη η Αβραμιαία υπόσχεση; (β) Πώς μπορείτε να συμμετάσχετε, όπως δείχνει το Λουκάς 9:23;

²⁴ Αλλά τι θα γίνει με το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος—τα δισεκατομμύρια που δεν συνάχθηκαν για να γίνουν μέρος του «μικρού ποιμνίου» με κληρονομιά στους ουρανούς; Α, η Αβραμιαία υπόσχεση δίνει και σ’ αυτούς μια θαυμαστή διαβεβαίωση, γιατί ο Θεός σ’ αυτή την υπόσχεση δηλώνει: «Εν τω σπέρματί σου [του Αβραάμ] θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.» (Γένεσις 22:18) Επιθυμείτε να πάρετε μέρος σ’ αυτή την ευλογία; Μπορείτε, και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προσευχόσαστε να ‘έλθη η βασιλεία του Θεού’. Επίσης καθώς εξακολουθείτε να ερευνάτε τον Λόγο του Θεού, θα μάθετε πώς μπορείτε να «απαρνηθείτε» τον εαυτό σας με αφιέρωση στον Θεό και ν’ ακολουθείτε τον Χριστό τον Ηγούμενο «συνεχώς».—Λουκάς 9:23.

[Υποσημειώσεις]

a Βλέπε «Η Σκοπιά», 1 Φεβρουαρίου 1966, σελίδες 89-91· «Βοήθημα για Κατανόηση της Βίβλου», σελίδα 1473 (στην Αγγλική).

b Για παράδειγμα, τον τέταρτο αιώνα π.Χ., ο Ιώσηπος στο έργο του «Κατά Απίωνος», Βιβλίο 1:22, παραθέτει από τον ιστορικό Εκαταίο από τα Άβδηρα τα εξής: «Οι Ιουδαίοι έχουν πολλά οχυρά και χωριά σε διάφορα μέρη της χώρας, αλλά μόνο μια οχυρωμένη πόλη, που έχει περίμετρο πενήντα στάδια [γύρω στα 10.000 μέτρα] και με κάπου εκατόν είκοσι χιλιάδες κατοίκους· την ονομάζουν Ιερουσαλήμ.»

[Πίνακας στη σελίδα 67]

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ «ΧΡΙΣΤΟΝ ΤΟΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟΝ» ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ «70 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ»

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ

Ησαΐας 40:3 Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ετοιμάζει την οδό Ματθαίος 3:1-3

Μιχαίας 5:2 Γεννήθηκε στη Βηθλεέμ Ματθαίος 2:1-6

Γένεσις 49:10 Από τη φυλή Ιούδα Λουκάς 3:23-33

Ησαΐας 7:14 Από παρθένο Ματθαίος 1:23-25

Ησαΐας 9:7 Απόγ., κληρον. του Δαβίδ Ματθαίος 1:1, 6-17

Ιερεμίας 31:15 Μετά φονεύονται τη βρέφη Ματθαίος 2:16-18

Ωσηέ 11:1 Καλείται από την Αίγυπτο (καταφύγιο) Ματθαίος 2:14, 15

Δανιήλ 9:25 Εμφανίζεται στο τέλος των 69 «εβδομάδων» Λουκάς 3:1, 21, 22

Ψαλμός 40:7, 8 Παρουσιάζει τον εαυτό του να κάνει το θέλημα του Θεού Ματθαίος 3:13-15