Πιστότης στη Γαμήλιο Διαθήκη Υποκινεί το Θείο Έλεος
«Και θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν εις τον αιώνα· και θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν εν δικαιοσύνη και εν κρίσει και εν ελέει και εν οικτιρμοίς, και θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν εν πίστει· και θέλεις γνωρίσει τον Ιεχωβά.»—Ωσηέ 2:19, 20, ΜΝΚ.
1. Στον εικοστό μας αιώνα ποια ερωτήματα εγείρονται ως προς την ενέργεια ενός συζύγου απέναντι μιας συζύγου που είναι ένοχη μοιχείας;
ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΗ σύζυγος, που είναι ένοχη μοιχείας, έχει ελάχιστους λόγους ν’ αναμένη έλεος από το νόμιμο σύζυγό της. Ούτε έχει κανένα βάσιμο λόγο να αισθάνεται ασφαλής αποβλέποντας στους εξώγαμους εραστάς της για να την συντηρούν πάντοτε. Ύστερα από μια μακρά περίοδο σεξουαλικής ικανοποιήσεως, ακόμη και οι περιπαθείς ερασταί μπορεί να κουρασθούν από μια τέτοια έκλυτη μοιχαλίδα και ν’ αναζητήσουν άλλη γυναίκα. Σε μια τέτοια περίπτωσι, πού μπορεί αυτή να πάη; Η πιστότης στο γαμήλιο συμβόλαιό της πρέπει να την οδηγήση να επιστρέψη στον νόμιμο σύζυγό της. Αλλά θα δείξη εκείνος έλεος και θα ξαναδεχθή την μοιχό σύζυγό του; Πόσο συχνά συμβαίνει ένα τέτοιο πράγμα σ’ αυτόν τον ανελεήμονα κόσμο στον εικοστό μας αιώνα;
2. Τίνος οι σκέψεις και οι ενέργειες είναι ανώτερες από εκείνες των ανθρώπων, και τι έκαμε ο Ιεχωβά για τον λαό της διαθήκης Του το 537 π.Χ.;
2 Υπάρχει, όμως, κάποιος που λέγει στους ανθρώπους: «Αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου . . . αλλ’ όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης ούτως αι οδοί μου είναι υψηλότεραι των οδών υμών και αι βουλαί μου των βουλών υμών.» Ποιος είναι αυτός, του οποίου οι σκέψεις και οι ενέργειες είναι τόσο ανώτερες; Είναι Εκείνος που βρίσκεται ψηλά στον ουρανό πάνω από τους ανθρώπους. Αυτός, που είπε τα παραπάνω λόγια, αποκαλύπτει ότι είναι ο Ιεχωβά, και το κάνει αυτό μέσω του αρχαίου προφήτου του Ησαΐα, του γυιου του Αμώς. (Ησ. 55:8, 9· 1:1) Ο Ιεχωβά είπε αυτά τα λόγια όταν προείπε την αποκατάστασι του εξορίστου λαού της διαθήκης του από την ειδωλολατρική γη της Βαβυλώνος στη Θεόδοτη γη των στη Μέση Ανατολή. Αντίθετα με κάθε ανθρώπινη σκέψι ή συλλογισμό, αυτός ο Θεός του ελέους επραγματοποίησε αυτή την αποκατάστασι το 537 π.Χ.
3. Με τον χειρισμό ποιου προβλήματος εσχετίζετο αυτή η αποκατάστασις και πώς το Όρος Σινά της Αραβίας συνεδέθη με αυτό;
3 Αυτή η αποκατάστασις ενός εξορίστου λαού στη μακρυνή τους πατρίδα, που είχε αφεθή ακατοίκητη επί εβδομήντα χρόνια, εσχετίζετο με τον χειρισμό ενός γαμήλιου προβλήματος που είχε ο Ιεχωβά στα χέρια του. Πριν από χίλια περίπου χρόνια είχε συνάψει γάμον μ’ εκείνον τον εξόριστο λαό, το αρχαίο έθνος Ισραήλ. Ο τόπος του γάμου ήταν η περιοχή του Όρους Σινά στο κάτω δυτικό άκρο της Αραβικής Χερσονήσου. Εκείνος που εξετέλεσε χρέη λειτουργού μεταξύ των μερών του γάμου ήταν ο προφήτης Μωυσής, ο οποίος ενήργησε ως μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Ως θεμελιώδη διάταξι κανόνων για τη ρύθμισι της γαμηλίου σχέσεως, ο Θεός έδωσε τις Δέκα Εντολές, από τις οποίες η πρώτη έλεγε τα εξής: «Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εξαγαγών σε εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού.»—Έξοδ. 20:1-3.
4. Σε ποιον ανήκαν πραγματικά εκείνες οι απελευθερωμένες δώδεκα φυλές του Ισραήλ, και σε ποια σχέσι θέλησαν να εισέλθουν και πώς;
4 Ο Ιεχωβά, ελευθερώνοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ από την άδικη καταδυνάστευσι και δουλεία στην αρχαία Αίγυπτο, είχε πραγματικά αγοράσει ή εξαγοράσει αυτή την εθνική «σύζυγο» για να είναι δική του. (Ησ. 63:7-9) Εκείνη δίκαια ανήκε σ’ αυτόν. Έτσι, ως Συζυγικός Κύριος, θέλησε να κάμη με αυτό το όμοιο με σύζυγο έθνος ένα γαμήλιο συμβόλαιο. Αυτό το συμβόλαιο ήταν το ιερό συμβόλαιο που εβασίζετο στον κώδικα των νόμων του Θεού και γενικά χαρακτηρίζεται ως η Μωσαϊκή Διαθήκη του Νόμου. Οι Ισραηλίτες, για να έχουν ευλογίες και ασφάλεια λόγω του ότι είχαν τον Θεό ως ουράνιο Κύριό τους, ήλθαν σε σχέσι γάμου. Υποσχέθηκαν να παραμείνουν πιστοί στο συμβόλαιο του γάμου των, στη Μωσαϊκή διαθήκη του Νόμου. Έγιναν ο μόνος λαός που είχε κάμει διαθήκη με τον Θεό στη γη. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά είπε: «Εγώ είχα σ’ αυτούς συζυγική κυριότητα.»—Ιερεμ. 31:31, 32, ΜΝΚ.
5. Ανάμεσα σ’ ένα ανήθικο κόσμο, σε τι δυσκολεύθηκε το έθνος Ισραήλ να παραμείνη πιστό, και τίνος η πορεία εξεικονίσθηκε από τη Γόμερ, τη σύζυγο του Ωσηέ;
5 Ανάμεσα σ’ έναν ανήθικο κόσμο που ήταν προσκολλημένος στον Βάαλ και σε πολλούς άλλους ψευδείς θεούς, το έθνος Ισραήλ πολύ δυσκολεύθηκε να παραμείνη πιστό στη γαμήλια διαθήκη του, στο συμβόλαιό του με τον Ιεχωβά ως Θεό του και Συζυγικό του Κύριο. Έτσι το έθνος γενικά υπέκυψε σε πνευματική μοιχεία απέναντι του Ιεχωβά. (Ιακ. 4:4) Στο έτος 997 π.Χ. έγινε μια διάσπασις στο δωδεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ. Η μοιχευτική πορεία του τμήματος που ελέγετο το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ εξεικονίσθηκε από τη σύζυγο του προφήτου Ωσηέ, που ελέγετο Γόμερ.
6, 7. (α) Πώς ο Ιεχωβά είχε μια νομική υπόθεσι εναντίον του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ; (β) Ποιους ανεζήτησε να βρη χωρίς επιτυχία εκείνο το βασίλειο του Ισραήλ και σε ποιον ήθελε να επιστρέψη;
6 Η Γόμερ μετεστράφη σε «γυναίκα πορνείας.» Απέκτησε «τέκνα πορνείας.» (Ωσηέ 1:1-3) Αυτό έδειχνε πώς το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ έκαμε πολιτικές συμμαχίες με τα ειδωλολατρικά έθνη. Το όμοιο με σύζυγο έθνος Ισραήλ άρχισε να στηρίζεται σ’ αυτά τα ειδωλολατρικά έθνη αντί να στηρίζεται στον Συζυγικό Κύριό του, τον Ιεχωβά. Την οικονομική ευημερία που απελάμβανε την απέδιδε τώρα σ’ εκείνα τα κοσμικά έθνη αντί να την αποδίδη στον Ιεχωβά. Άρχισε να λατρεύη τους θεούς εκείνων των εθνών και παρεβίασε σκανδαλωδώς τη διαθήκη του γάμου του με τον Ελευθερωτή και Συζυγικό Κύριό του, τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό τον λόγο ο Ιεχωβά είχε μια νομική υπόθεσι εναντίον εκείνου του πνευματικώς μοιχού βασιλείου του Ισραήλ. Σύμφωνα με τους όρους της γαμήλιου διαθήκης, ο Ιεχωβά είχε το νόμιμο δικαίωμα και την υποχρέωσι ν’ αναλάβη δράσι εναντίον του αποστάτου Ισραήλ. Τελικά το έπραξε. Είπε τα εξής:
7 «Δια τούτο, ιδού, εγώ θέλω φράξει την οδόν σου με ακάνθας και οικοδομήσει φραγμόν, δια να μη εύρη τας οδούς αυτής. Και θέλει τρέξει κατόπιν των εραστών αυτής και δεν θέλει φθάσει αυτούς, και θέλει ζητήσει αυτούς και δεν θέλει ευρεί· τότε θέλει ειπεί, Θέλω υπάγει και επιστρέψει προς τον πρώτον μου άνδρα· διότι καλήτερον ήτο τότε εις εμέ παρά τώρα. Και αυτή δεν εγνώριζεν ότι εγώ έδωκα εις αυτήν τον σίτον και τον οίνον και το έλαιον και επλήθυνα το αργύριον εις αυτήν και το χρυσίον, με τα οποία κατεσκεύασαν τον Βάαλ.»—Ωσηέ 2:6-8.
8. Ποιον λοιπόν εσκόπευε ο Ιεχωβά να τιμωρήση χωρίς όμως να ενεργήση αντίθετα με ποια απόφασί του;
8 Σύμφωνα μ’ αυτά τα λόγια, ο Ιεχωβά εσκόπευε να τιμωρήση τον λαό του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ. Δεν είχε σκοπό να διαφυλάξη τη βασιλική εξουσία του έθνους, διότι ο Ιεχωβά δεν θα ενεργούσε αντίθετα από εκείνο που είχε πει προηγουμένως στην προφητεία του Ωσηέ: «Θέλω καταπαύσει την βασιλείαν του οίκου Ισραήλ. Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω συντρίψει το τόξον του Ισραήλ εν τη κοιλάδι του Ιεζραέλ.»—Ωσηέ 1:4, 5.
9. (α) Ποιοι μπορούσαν να ωφεληθούν από την πειθαρχική ενέργεια εναντίον του βασιλείου του Ισραήλ; (β) Με ποιο γεγονός τερματίσθηκε η γαμήλια διαθήκη μεταξύ του Ισραήλ και του Ιεχωβά;
9 Ωστόσο, υπήρχαν μεμονωμένοι Ισραηλίτες που μπορούσαν να ωφεληθούν από την πειθαρχική ενέργεια που επεβλήθη στο αποστατημένο έθνος. Λάβετε ως παράδειγμα, εκείνους τους επτά χιλιάδες Ισραηλίτες που δεν είχαν κλίνει γόνυ στον Βάαλ. (1 Βασ. 19:18· Ρωμ. 11:1-5) Ας μη παραβλέπωμε το εξής γεγονός: Όταν ο Ιεχωβά έκαμε το βασίλειο του Ισραήλ να παύση να υπάρχη και άφησε τους επιζώντες Ισραηλίτες να εκτοπισθούν στην Ασσυρία το 740 π.Χ., δεν ακύρωσε τη γαμήλια διαθήκη του με ολόκληρο το έθνος Ισραήλ. Όταν στο έτος 607 π.Χ. ο Ιεχωβά άφησε την Ιερουσαλήμ να καταστραφή και τους επιζήσαντες Ιουδαίους να μεταφερθούν εξόριστοι στη Βαβυλώνα, δεν ακύρωσε τη Μωσαϊκή Διαθήκη του Νόμου με την οποία οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ είχαν έλθει σε σχέσι γάμου μ’ αυτόν τον Ουράνιο Σύζυγο. Η νόμιμη γαμήλια σχέσις μεταξύ του Ιεχωβά και όλου του Ισραήλ δεν τερματίσθηκε παρά μόνον όταν οι Ιουδαίοι ηγέτες θανάτωσαν τον Ιησού Χριστό το 33 μ.Χ.—Κολ. 2:14.
10. Πώς οι «περιπαθείς ερασταί» του βασιλείου του Ισραήλ το εγκατέλειψαν, αλλά ποιοι θα μπορούσαν να ωφεληθούν από την πειθαρχική ενέργεια του Ιεχωβά;
10 Μολονότι το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ εζήτησε βοήθεια από κοσμικά έθνη που υπήρξαν περιπαθείς ερασταί του, ήλθε ο καιρός του Ιεχωβά να ζητήση λογαριασμό από τον Ισραήλ χωρίς να δείξη έλεος. Ο Ισραήλ δεν μπόρεσε να βρη κανένα από τους περιζήτητους εραστάς του ικανό να τον βοηθήση. Ο Ισραήλ δεν μπόρεσε να λάβη αποτελεσματική βοήθεια, σαν να εμποδιζόταν από ένα αδιαπέραστο αγκαθωτό φραγμό. Οι πρώην ερασταί του απεδείχθησαν ανίκανοι να δώσουν την απαιτούμενη βοήθεια στον Ισραήλ, μολονότι το ήθελαν αυτό. Ύστερα από μια τριετή πολιορκία που έκαμαν οι Ασσύριοι, η πρωτεύουσα του Ισραήλ Σαμάρεια κυριεύθηκε το 740 π.Χ. Οι Ισραηλίτες που επέζησαν εξωρίσθηκαν στη γη των αιχμαλωτιστών τους. Το βασίλειο εκείνων των δέκα Ισραηλιτικών φυλών ποτέ δεν αποκαταστάθηκε στη Θεόδοτη γη του. Ποιοι λοιπόν θα ωφελούντο από την πειθαρχική ενέργεια του Ιεχωβά; Μόνον άτομα από εκείνους που είχαν μεταφερθή ως εξόριστοι στην Ασσυρία. Αυτοί θα είχαν την ευκαιρία να κάμουν σοβαρές σκέψεις. Θα ενεθυμούντο πόσο καλά ήσαν τα πράγματα όταν οι προπάτορές των υπηρετούσαν τον Ιεχωβά ως τον Ουράνιο Σύζυγο και Θεόν τους. Αν κατανοούσαν τώρα ποια ήταν η καλύτερη κατάστασις, θα εγκατέλειπαν τη λατρεία του Βάαλ και θα ζητούσαν ν’ ανανεώσουν τη διαθήκη που είχαν κάμει με τον Ιεχωβά.
11, 12. Πότε δόθηκε η ευκαιρία στους Ισραηλίτες που ήσαν εξόριστοι στην Ασσυρία να επιστρέψουν στη λατρεία του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ και πώς έγινε αυτό;
11 Πότε δόθηκε η ευκαιρία σ’ εκείνους τους Ισραηλίτες που ήσαν εξόριστοι στην Ασσυρία να επιστρέψουν ενωμένοι στη λατρεία του Ιεχωβά στον διωρισμένο τόπο του; Πρώτη φορά το έτος 537 π.Χ., κάτω από μια νέα παγκόσμιο δύναμι. Πώς έγινε αυτό; Το έτος 632 π.Χ., η πρωτεύουσα της Ασσυρίας Νινευή περιήλθε στους Βαβυλωνίους και η Βαβυλωνιακή Παγκόσμιος Δύναμις απέκτησε την ανωτάτη θέσι. Έτσι, οι επαρχίες της Ασσυρίας με τους εξορίστους Ισραηλίτες έγιναν επαρχίες της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας. Μετά από εικοσιπέντε περίπου χρόνια εκτελέσθηκε η κρίσις του Ιεχωβά στο ήδη αποστατημένο βασίλειο του Ιούδα. Έτσι, το 607 π.Χ. ο Ιεχωβά άφησε την Ιερουσαλήμ και τον ναό της λατρείας να καταστραφούν. Χιλιάδες Ιουδαίοι που επέζησαν εκτοπίσθηκαν στη Βαβυλώνα, για να συναντήσουν τους εξόριστους Ισραηλίτες στις άλλοτε Ασσυριακές επαρχίες.
12 Στο εβδομηκοστό έτος από τότε, ο Ιεχωβά είδε ότι είχε δοθή επαρκής τιμωρία στη διεφθαρμένη ομοία με σύζυγο οργάνωσί του στη γη. Εκδηλώνοντας έλεος ο Ιεχωβά ήγειρε τον Κύρο τον Πέρση, όπως είχε προείπει, ν’ ανατρέψη τη Βαβυλώνα το 539 π.Χ. Λίγο αργότερα, το 537 π.Χ., ο Ιεχωβά υπεκίνησε αυτό τον Κύρο τον Μέγα να εκδώση ένα διάταγμα απελευθερώσεως ώστε οι μετανοημένοι Ισραηλίτες να μπορέσουν να επιστρέψουν στην αγαπημένη τους πατρίδα.
13. Γιατί, σύμφωνα με ό,τι αναγράφεται στο Δευτερονόμιο 24:1-4, επρόκειτο για ένα εξαιρετικό έλεος του Θεού στον όμοιο με σύζυγο λαό της διαθήκης του;
13 Δεν ήταν αυτό μια εξαιρετική πράξις ελέους από μέρους του Ουρανίου Συζύγου προς τον λαό της διαθήκης του, τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ; Ναι· διότι σύμφωνα με τη Μωσαϊκή διαθήκη του Νόμου, αυτό δεν ήταν κάτι που έπρεπε ν’ αναμένεται. Στον Νόμο διαβάζομε τα εξής: «Όταν τις λάβη γυναίκα και νυμφευθή μετ’ αυτής, και συμβή να μη εύρη χάριν εις τους οφθαλμούς αυτού, διότι εύρηκεν εν αυτή άσχημον πράγμα, τότε ας γράψη εις αυτήν γράμμα διαζυγίου, και ας δώση αυτό εις την χείρα αυτής, και ας αποπέμψη αυτήν εκ της οικίας αυτού. Και αφού αναχωρήση από της οικίας αυτού, δύναται να υπάγη και να συζευχθή μετά άλλου ανδρός. Και εάν ο δεύτερος ανήρ αυτής μισήση αυτήν και γράψη εις αυτήν γράμμα διαζυγίου και δώση αυτό εις την χείρα αυτής, και αποπέμψη αυτήν από της οικίας αυτού, ή εάν αποθάνη ο δεύτερος ανήρ, ο λαβών αυτήν εις γυναίκα αυτού, ο πρώτος αυτής ανήρ, ο αποπέμψας αυτήν, δεν δύναται να λάβη αυτήν πάλιν εις εαυτόν γυναίκα, αφού εμολύνθη· διότι είναι βδέλυγμα ενώπιον του Ιεχωβά· και δεν θέλεις επιφέρει αμαρτίαν εις την γην, την οποίαν Ιεχωβά ο Θεός σου δίδει εις σε κληρονομίαν.»—Δευτ. 24:1-4, ΜΝΚ.
14. Στον Ιερεμία 3:1, πώς ο Ιεχωβά είπε ότι είχε λόγους για μόνιμο διαζύγιο από τον Ισραήλ;
14 Στις ημέρες του προφήτου Ιερεμία, ο Ιεχωβά ετόνισε αυτόν τον νόμο στους παραβάτας της διαθήκης Ιουδαίους του βασιλείου του Ιούδα. Ο Ιεχωβά, τονίζοντας το γεγονός ότι είχε λόγους να διαζευχθή για πάντα τον Ισραήλ, ενέπνευσε τον Ιερεμία να πη τα εξής: «Λέγουσιν, Εάν τις αποβάλη την γυναίκα αυτού και αναχωρήση από αυτού και γείνη άλλου ανδρός, θέλει επιστρέψει πάλιν εκείνος προς αυτήν; η γη εκείνη [του Ιούδα] δεν θέλει όλως μιανθή; Συ επόρνευσας μεν μετά πολλών εραστών· θα επέστρεφες πάλιν προς εμέ; λέγει ο Ιεχωβά.»—Ιερ. 3:1, ΜΝΚ.
15. Πότε και πώς έγινε η ακύρωσις της γαμηλίου σχέσεως, και πώς εκδηλώθηκε το έλεος του Ιεχωβά σε μεμονωμένους Ιουδαίους;
15 Παρ’ όλα αυτά, μόνο το εξαιρετικό έλεος του Ιεχωβά επέτρεψε να συνεχισθή η διαθήκη γάμου με όλον τον Ισραήλ επί αιώνες μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. Αλλ’ ο καιρός της ακυρώσεως της γαμήλιας σχέσεως ήλθε το 33 μ.Χ., όταν το έθνος απέρριψε τον Μεσσία Ιησού και τον εθανάτωσε έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Τότε το έθνος διεζεύχθη από τη γαμήλια σχέσι του με τον Ιεχωβά Θεό. Το δείχνει αυτό η Ιουδαϊκή ιστορία από τότε; Ναι. Σπλαγχνικά, όμως, ο Ιεχωβά επέτρεψε σε μεμονωμένους Ιουδαίους που επίστευσαν στον Μεσσία Ιησού ν’ ανανεώσουν τη σχέσι τους μαζί του με μια νέα διαθήκη, τη διαθήκη της οποίας μεσίτης ήταν ο Μεσσίας Ιησούς.
16. Γιατί το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών δεν θα καταστραφή με τον Χριστιανικό κόσμο, και ποιοι άλλοι επωφελούνται από το έλεος του Ιεχωβά;
16 Σήμερα ο Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι είναι σ’ αυτή τη νέα διαθήκη. Εν τούτοις, παρά τον ισχυρισμό του, παρά το Άγιον Έτος 1975 της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, παρά τις άλλες θρησκευτικές αναζωπυρώσεις, ο Χριστιανικός κόσμος είναι καταδικασμένος σε καταστροφή στη διάρκεια της επικείμενης «μεγάλης θλίψεως» που θα επέλθη σ’ αυτόν τον ασεβή κόσμο. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά, με το στοργικό του έλεος, εξήγαγε ένα μετανοημένο υπόλοιπο πνευματικών Ισραηλιτών από τον Βαβυλωνιακό Χριστιανικό κόσμο. Έτσι, αυτοί δεν θα καταστραφούν μαζί του. (Αποκάλ. 18:4) Αλλά δεν εξήλθε απ’ αυτόν μόνο ένα υπόλοιπο πνευματικών Ισραηλιτών. Ένας «πολύς όχλος» άλλων προβατοειδών ανθρώπων επωφελήθηκε από το μεγάλο έλεος του Ιεχωβά από το έτος 1935 μ.Χ. Αυτοί εξήλθαν απ’ όλα τα μέρη της Βαβυλώνος της Μεγάλης και ενώθηκαν με το υπόλοιπο για να δίνουν αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά.—Αποκάλ. 7:9-17· Ιωάν. 10:16.
ΠΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΙΧΕΙΑ
17, 18. (α) Γιατί ο Χριστιανικός κόσμος πρέπει να υποστή τις θείες κατάρες; (β) Σε μια σχετική προειδοποίησι, τι είπε ο Ιεχωβά στον Ωσηέ 2:9-13;
17 Οι θρησκευτικές οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου, επειδή ισχυρίζονται ότι έχουν κάμει διαθήκη με τον Θεό της Βίβλου, πρέπει να υποστούν τις ποινές των πορνικών παραβάσεών των, διότι έγιναν φίλοι των πολιτικών και των στρατιωτικών παραγόντων. Ας ενθυμούνται ότι ο αρχαίος Ισραήλ επρόκειτο να υποστή τις θείες κατάρες ως ποινές για την παράβασι της Μωσαϊκής διαθήκης του Νόμου μεταξύ αυτού και του Ιεχωβά ως του Ουρανίου Συζύγου της ομοίας με σύζυγο οργανώσεώς του. Σε μια σχετική προειδοποίησι, ο Ιεχωβά είπε ακόμη τα εξής μέσω του Ωσηέ:
18 «Δια τούτο θέλω επιστρέψει και λάβει τον σίτον μου εν τω καιρώ αυτού και τον οίνον μου εν τω διωρισμένω καιρώ αυτού, και θέλω αφαιρέσει το μαλλίον μου και το λινάριόν μου, τα οποία είχε δια να σκεπάζη την γύμνωσιν αυτής. Και τώρα θέλω αποκαλύψει την ακαθαρσίαν αυτής έμπροσθεν των εραστών αυτής, και ουδείς θέλει λυτρώσει αυτήν εκ της χειρός μου. Και θέλω καταπαύσει πάσαν την ευφροσύνην αυτής, τας εορτάς αυτής, τας νεομηνίας αυτής και τα σάββατα αυτής και πάσας τας πανηγύρεις αυτής. Και θέλω αφανίσει τας αμπέλους αυτής και τας συκάς αυτής, περί των οποίων είπε, Μισθώματά μου είναι ταύτα, τα οποία μοι έδωκαν οι ερασταί μου· και θέλω καταστήσει αυτάς δάσος, και τα θηρία του αγρού θέλουσι κατατρώγει αυτάς. Και θέλω επισκεφθή επ’ αυτήν τας ημέρας των Βααλείμ, καθ’ ας εθυμίαζεν εις αυτούς και εστολίζετο με τα ενώτια αυτής και τα περιδέραια αυτής και επορεύετο κατόπιν των εραστών αυτής, εμέ δε ελησμόνησε, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ωσηέ 2:9-13.
19. Σύμφωνα με την διαθήκη του Νόμου, ποιες ήσαν οι υποχρεώσεις του Ιεχωβά απέναντι σ’ ένα μοιχό έθνος;
19 Ας σημειωθή ότι ο Ισραήλ λησμόνησε τον Ιεχωβά. Τι είδους μεταχείρισις του άξιζε γι’ αυτό; Ο Ιεχωβά, σύμφωνα με τις σαφείς προειδοποιήσεις του στη γαμήλιο διαθήκη του με τον Ισραήλ, ήταν υποχρεωμένος ν’ αποσύρη τις υλικές ευλογίες του λόγω της απιστίας απέναντι σ’ Αυτόν ως τον Ουράνιο Σύζυγο. Δεν ήταν υποχρεωμένος να συντηρήση μια μοιχαλίδα, ένα έθνος που παρέβη τη διαθήκη του και εστράφη στη λατρεία των ομοιωμάτων του Βάαλ και είχε μοιχευτικές σχέσεις με κοσμικούς εραστάς. Ο Ιεχωβά μπορούσε κατάλληλα να εκθέση σε δημόσια θέα την ηθική αναξιοπιστία και την έκλυτη ζωή του έθνους, ώστε ακόμη και οι κοσμικοί σύντροφοί του να στραφούν εναντίον του με καταφρόνησι.
20. Πώς ο Ιεχωβά μπορούσε να κάμη το μοιχό έθνος σαν ένα δάσος και με ποιον τρόπο δεν μπορούσε κανείς να το αποσπάση από το εκτελεστικό χέρι του Ιεχωβά;
20 Ο Ιεχωβά μπορούσε να κάμη το μοιχό έθνος σαν ένα άγριο δάσος που δεν παρείχε προστασία ή ασφάλεια σε κανένα από τα άγρια θηρία. Το έθνος δεν μπορούσε ν’ απαιτήση απαλλαγή από την τιμωρία απλώς επειδή κατήγετο από τους πιστούς πατριάρχας Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ (Ισραήλ) και τους αρχηγούς των δώδεκα φυλών που ήσαν γυιοι του Ιακώβ. Οι σαρκικές σχέσεις μ’ αυτούς τους άνδρες δεν θα είχαν καμμιά δύναμι ούτε αξία για ν’ απαλλάξουν το έθνος από το χέρι του Ιεχωβά όταν αυτός θα εκτελούσε δυσμενή κρίσι.
21. Παρά τη φυσική γραμμή καταγωγής, στην εκπλήρωσι ποιας προγενέστερης διαθήκης του Ιεχωβά δεν αποδείχθηκε άξιος να μετάσχη ο Ισραήλ;
21 Αυτό δεν εσήμαινε ότι ο Ιεχωβά δεν ενεθυμείτο και δεν ήταν προσηλωμένος στη διαθήκη που είχε κάμει με τον φίλο του Αβραάμ το 1943 π.Χ. Ο Ιεχωβά ωρκίσθηκε στον εαυτό του για κείνη τη διαθήκη και ποτέ δεν θα την παραβή, αλλ’ ο μοιχός Ισραήλ δεν αποδείχθηκε άξιος να μετάσχη στην εκπλήρωσι εκείνης της διαθήκης, μολονότι αυτή είχε φυσική καταγωγή από τον Αβραάμ. Ο Ιεχωβά είπε τα εξής στον προπάτορά των Αβραάμ: «Θέλεις είσθαι εις ευλογίαν και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντας σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.» (Γεν. 12:2, 3) «Θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.»—Γεν. 22:17, 18.
22. Μολονότι ο Ιεχωβά επέτρεψε να ανατραπούν τα βασίλεια του Ισραήλ και του Ιούδα, γιατί διεφύλαξε το σπέρμα του Αβραάμ και τι έκαμε σ’ ένα υπόλοιπο αυτού;
22 Ο κυριώτερος από το σπέρμα του Αβραάμ, δηλαδή ο Μεσσίας, δεν είχε έλθει ως τον καιρό της καταστροφής της Σαμάρειας το 740 π.Χ., ούτε στον καιρό της καταστροφής της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. Κι εν τούτοις, ο Μεσσιανικός Απόγονος του Αβραάμ έπρεπε να έλθη μέσω της φυσικής του σαρκικής γραμμής. Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά άφησε τους εχθρούς να ανατρέψουν το βασίλειο του Ισραήλ και το βασίλειο του Ιούδα, αλλ’ ωστόσο ώφειλε να διαφυλάξη το φυσικό σπέρμα του Αβραάμ. Γιατί; Διότι από εκείνη τη γραμμή θα προήρχετο ο Μεσσίας για την ευλογία όλων των εθνών της γης. (Ματθ. 1:1-3· Γαλ. 3:8-29) Γι’ αυτό τον σκοπό ο Ιεχωβά σπλαχνικά διεφύλαξε ένα υπόλοιπο μετανοημένων Ισραηλιτών έως τα εβδομήντα χρόνια της εξορίας που ακολούθησαν μετά την ανατροπή του βασιλείου του Ιούδα στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά ενέμεινε πιστά στη διαθήκη του γάμου του με το πιστό υπόλοιπο. Κατόπιν, ήγειρε εκείνον που προεσκίαζε τον Μεσσία, δηλαδή, τον Κύρον τον κατακτητή της Βαβυλώνος. Μέσω αυτού του απελευθερωτού ο Ιεχωβά αποκατέστησε το υπόλοιπο του σπέρματος του Αβραάμ στη γη του Ιούδα.
23. Τι είπε ο Ιεχωβά στο Ωσηέ 2:14-16 για να προείπη την επικείμενη συμφιλίωσί του με τον όμοιο με σύζυγο λαό της διαθήκης του;
23 Ο Ιεχωβά, λοιπόν, για να προείπη αυτή τη συμφιλίωσί του με τον όμοιο με σύζυγο λαό της διαθήκης του, ενέπνευσε τον προφήτη του Ωσηέ να πη περαιτέρω: «Δια τούτο, ιδού, εγώ θέλω εφελκύσει αυτήν και θέλω φέρει αυτήν εις την έρημον, και θέλω λαλήσει προς την καρδίαν αυτής. Και εκείθεν θέλω δώσει εις αυτήν τους αμπελώνας αυτής και την κοιλάδα του Αχώρ δια θύραν ελπίδος· και θέλει ψάλλει εκεί ως εν ταις ημέραις της νεότητος αυτής και ως εν τη ημέρα της αναβάσεως αυτής από γης Αιγύπτου. Και εν τη ημέρα, εκείνη, λέγει ο Ιεχωβά, θέλεις με καλέσει, Ο ανήρ μου [Εβρ. ισί]· και δεν θέλεις με καλέσει πλέον, ο κύριός μου [Εβρ. βααλί].» (Ωσηέ 2:14-16, ΜΝΚ) Ή για να το παραθέσωμε από την μετάφρασι του Λήσερ, εδάφιο δεκαέξη: «Και εν τη ημέρα εκείνη, λέγει ο Κύριος, θέλεις με καλέσει Ισί [ο σύζυγός μου], και δεν θέλεις με καλέσει πλέον Βααλί [ο κύριός μου].»—Ωσηέ 2:18.
24. Πώς μίλησε ο Ιεχωβά στην ομοία με σύζυγο οργάνωσί του στην ‘έρημο’ και τι εσήμαινε ότι θα της έδινε τους ‘αμπελώνας της;’
24 Ενώ οι Ισραηλίτες ήσαν εξόριστοι στη γη της Βαβυλώνος, ήσαν σαν να ευρίσκοντο στην ‘έρημο’. Εκεί ο Ιεχωβά σπλαχνικά ‘είλκυσε’ το μετανοημένο υπόλοιπο και ‘μίλησε στην καρδιά του.’ Αυτό το έκαμε μέσω της στοργικής του τιμωρίας και μέσω των προφητών Ιεζεκιήλ και Δανιήλ. Ο Ιεχωβά είχε υποσχεθή να δώση στην όμοια με σύζυγο τιμωρημένη οργάνωσί του ‘τους αμπελώνας της εκείθεν.’ Αυτό εσήμαινε ότι θα την εξήγε από τη Βαβυλωνιακή ‘έρημο’ και θα την αποκαθιστούσε στην από πολλού έρημη γη του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ.
25. Το ότι έδωσε ο Ιεχωβά στην ομοία με σύζυγο οργάνωσί του την κοιλάδα του Αχώρ ‘ως ελπίδα’ τι εσήμαινε γι’ αυτήν;
25 Όταν ο Ιεχωβά μίλησε για ‘την κοιλάδα του Αχώρ,’ υπενθύμισε το εξής: Όταν οι Ισραηλίτες εισέβαλαν και κατέστρεψαν την πόλι της Χαναάν Ιεριχώ, ο άπληστος Αχάν λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου, μαζί με την οικογένειά του, επειδή παρέβη την εντολή του Ιεχωβά. Έτσι ο Αχάν, έβλαψε τον Ισραήλ με την ιδιοτελή παρακοή του επειδή έλαβε λάφυρα. Η κοιλάς όπου λιθοβολήθηκε ο Αχάν ωνομάσθηκε κατάλληλα «Κοιλάς του Αχώρ,» το δε όνομα Αχώρ σημαίνει «Αναταραχή.» (Ιησ. Ναυή 7:10-26) Επομένως, η υπόσχεσις του Ιεχωβά να δώση στην ομοία με σύζυγο οργάνωσί του την ‘κοιλάδα του Αχώρ δια θύραν ελπίδος’ εσήμαινε ότι θα την αποκαθιστούσε στην πατρίδα της όπου ευρίσκετο η κοιλάς.
26. Πώς η ομοία με σύζυγο οργάνωσις που ήταν στην ‘έρημο’ απήντησε στον Ιεχωβά και πώς αυτός έδωσε απόδειξι της ανανεώσεως της γαμήλιας σχέσεως.
26 Τι θα λεχθή τώρα για το μετανοημένο υπόλοιπο της ομοίας με σύζυγο οργανώσεως του Ιεχωβά; ‘Απήντησαν’ αυτοί ή ανταποκρίθηκαν θετικά στην πειστική πολιτεία του Ιεχωβά και στα όσα αυτός είχε πει στην ‘καρδιά’ τους; Η Βιβλική ιστορία απαντά, Ναι! Στις ημέρες της ‘νεότητός’ του σαν έθνος του Ισραήλ, απήντησε ή ενήργησε μ’ ένα ολοκάρδιο τρόπο. Απεδέχθη την πρόσκλησι του Ιεχωβά να γίνη η ομοία με σύζυγο οργάνωσίς του με το να συνάψη τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου μαζί Του. Όπως τότε, το μετανοημένο υπόλοιπο που ήταν στην αρχαία Βαβυλώνα δέχθηκε να ανανεώση τους γαμηλίους δεσμούς μεταξύ του Ισραήλ και του Ουρανίου Συζύγου του τού Ιεχωβά. Σε απόδειξι της ανανεώσεως αυτής της γαμήλιας σχέσεως, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον τυπικό Μεσσία, τον Κύρο τον Μέγαν, και επανέφερε το πιστό υπόλοιπο του Ισραήλ στη γη του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ.
27. Ποια πορεία έλαβε τότε το υπόλοιπο απέναντι της λατρείας του Βάαλ και τι έδειξε η ομοία με σύζυγο οργάνωσις αποκαλώντας τον Ιεχωβά «ο ανήρ μου»;
27 Ποτέ πια δεν εστράφη ο αποκαταστημένος λαός της διαθήκης του Ιεχωβά στη λατρεία του Βάαλ και στις άλλες μορφές ειδωλολατρίας. Το αποκαταστημένο υπόλοιπο με ζήλο αποκατέστησε τη λατρεία του Ουρανίου Συζύγου του Ισραήλ ως Θεού του στη γη που του είχε δοθή. Αισθάνθηκε βαθειά ευγνωμοσύνη και εκτίμησι όπως ακριβώς και οι προπάτορές του όταν απελευθερώθηκαν από την Αίγυπτο και τις στρατιωτικές της δυνάμεις. Ο Ουράνιος Σύζυγος του Ισραήλ εφαίνετο πλησιέστερα, πιο κοντά προς αυτούς. Η ομοία με σύζυγο οργάνωσις απευθύνθηκε αυθόρμητα στον Ιεχωβά με πιο στενό και αφωσιωμένο τρόπο. Έτσι η οργάνωσις τον εκάλεσε από πνευματική άποψι, «ο ανήρ μου,» αντί να τον καλέση «ο κύριός μου.» Δεν ήθελε πια να αισθάνεται ότι ήταν απλώς «κτήμα,» σαν ν’ ανήκε σ’ ένα κύριο δούλων! Ήθελε να αισθάνεται σαν μια βοηθός του, ακριβώς όπως αισθανόταν η πρώτη γυναίκα Εύα προς τον σύζυγό της Αδάμ. (Γεν. 2:19-24) Τι ευλογητή διευθέτησις ήταν όλο αυτό!
28. Ποια διευθέτησις είναι τόσο ευλογητή σήμερα όσο ήταν η αρχαία εκείνη εκδήλωσις θείου ελέους;
28 Ευλογητό, επίσης, είναι το σύγχρονο αντίστοιχο στον εικοστό μας αιώνα. Τι θαυμαστά αποτελέσματα προέρχονται και σήμερα ακόμη από το έλεος του Ιεχωβά στο οποίο τον υποκινεί η πιστότης του προς την πνευματική γαμήλιο διαθήκη! Ευτυχείς είναι εκείνοι που απολαμβάνουν το έλεός του!