Το Όνομα στο Οποίον Όλα τα έθνη Εκλέγουν να Περιπατούν

«Πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του θεού αυτού· ημείς δε θέλομεν περιπατεί εν τω ονόματι του Θεού ημών εις τον αιώνα.»—Μιχ. 4:5, ΜΝΚ.

 1. Μολονότι οι άνθρωποι ενός έθνους είναι διηρημένοι θρησκευτικώς ποιον ενοποιητικό θεό θα ειδωλοποιήσουν και θα λατρεύσουν;

ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ Έθνη, ως οργάνωσις για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, έχουν τώρα 132 έθνη μέλη. Υπάρχουν και άλλα έξω. Το καθένα απ’ αυτά τα πολιτικά έθνη έχει ένα ιδεώδες που κρατά τον λαό του ενωμένο κάτω από μια μόνο κυβέρνησι. Έτσι περιπατεί ή πηγαίνει εν ονόματι αυτού τον ιδεώδους· δηλαδή, προχωρεί ως ένας οπαδός ή ακόλουθος αυτού του κοινού ιδεώδους. Πριν περάση πολύς καιρός οι λαοί αρχίζουν να ειδωλοποιούν αυτό το ιδεώδες. Γι’ αυτούς γίνεται θεός που λατρεύουν και θεωρούν ότι είναι πάνω από όλα τα ιδιωτικά και προσωπικά συμφέροντα. Έτσι οι άνθρωποι πιθανόν να είναι διηρημένοι από θρησκευτική άποψι, και ωστόσο θα λατρεύσουν αυτό το εθνικό ιδεώδες ως ένα ενοποιητικό θεό.

 2. Πώς εκατομμύρια άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι είναι άθεοι αντιφάσκουν στην πραγματικότητα;

² Εκατομμύρια άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι άθεοι, αθεϊσταί, και δεν εμπιστεύονται σε κανένα θεό. Αντιφάσκουν όμως με το να λατρεύουν ένα εθνικό θεό. Από τον καιρό της Αμερικανικής Επαναστάσεως (1775-1783) έχομε ακούσει πολλά για «την θεά της Ελευθερίας.» Ή, ο θεός ή η θεά πιθανόν να είναι αυτό που ονομάζεται δημοκρατία, κυβέρνησις από τον λαό. Ή, μπορεί να είναι ο μεγάλος εχθρός της δημοκρατίας, δηλαδή, ο διεθνής Κομμουνισμός. Οι λαοί προσκολλώνται σ’ αυτές τις πολιτικές αρχές με μια προσήλωσι που ισοδυναμεί με φανατική θρησκευτική αφοσίωσι. Επί πλέον, το καθένα από τα έθνη διαφυλάττει ζηλότυπα αυτό που θεωρεί ως την «εθνική κυριαρχία» του, σαν να επρόκειτο για ένα θεό που δεν πρέπει να παραβιασθή ή να χαθή. Σε μερικά έθνη πολλοί άνθρωποι ειδωλοποιούν ένα ισχυρό στρατιωτικό κατεστημένο που δίνει στο έθνος μια θέσι ισχύος από την οποία να διαπραγματεύεται με άλλα έθνη. Σχετικά με τον σημερινό «βασιλέα του βορρά,» είχε προλεχθή από καιρό: «Τον δε θεόν Μαουζείμ (των οχυρωμάτων, ΜΝΚ) θέλει δοξάσει επί του τόπου αυτού.»—Δαν. 11:38.

 3. Πώς το εδάφιο Μιχαίας 4:5 εκτιμά ορθώς την πορεία των εθνών, και πώς ο Ψαλμός 96:5 δίνει ορθή εκτίμησι της αξίας αυτών των δημοφιλών θεών;

³ Ο θεόπνευστος συγγραφεύς των αρχαίων χρόνων ορθώς εξετίμησε την πορεία των συγχρόνων εθνών όταν είπε: «Πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του θεού αυτού.» (Μιχ. 4:5) Ο καθένας απ’ αυτούς τους θεούς είναι πολύ δημοφιλής στον τόπο του. Γι’ αυτό, αν ένα άτομο που πραγματικά γνωρίζει τι σημαίνουν όλ’ αυτά αρνήται να συμβαδίση με το πλήθος, τότε γίνεται μεγάλη επίθεσις εναντίον αυτού του ατόμου. Η αγανάκτησις γίνεται έκδηλη στο σημείο που να λαμβάνωνται βίαια μέτρα εναντίον του κατηγορουμένου. Το ερώτημα όμως είναι, Ποια αξία έχουν αυτοί οι ειδωλολατρικοί «θεοί»; Πού οδηγούν τους λαούς των εθνών; Σ’ αυτά τα ερωτήματα η παρούσα παγκόσμια κατάστασις θα έπρεπε να δώση την πιο πειστική απάντησι, ιδιαίτερα έχοντας υπ’ όψιν το αναλλοίωτο ρεύμα των παγκοσμίων υποθέσεων και συνθηκών. Είμεθα υποχρεωμένοι να συμφωνήσωμε ότι ο αρχαίος συγγραφεύς είχε ορθή εκτίμησι των δημοφιλών θεοτήτων όταν είπε: «Πάντες οι θεοί των εθνών είναι είδωλα (θεοί χωρίς αξία, ΜΝΚ).»—Ψαλμ. 96:5.

 4. Ανάμεσα σε ποιες πορείες είναι η εκλογή των ατόμων σήμερα, και ποιοι σήμερα κάνουν την εκλογή η οποία φέρνει ασφάλεια;

⁴ Είναι καιρός ν’ αφυπνισθούν οι άνθρωποι όσον αφορά την αξία των δημοφιλών θεών τους. Οι «θεοί» οι οποίοι τους έφεραν σ’ αυτή την παρούσα σύγχυσι είναι ανίκανοι να τους βγάλουν απ’ αυτή και δεν μπορούν να βασισθούν σ’ αυτούς για να βγουν απ’ αυτήν. Αν «οι λαοί» δεν αφυπνίζωνται, τότε, τουλάχιστον, άτομα πρέπει ν’ αφυπνισθούν, προτού ο ανεμοστρόβιλος των γοργά εξελισσομένων γεγονότων τους απορροφήση και τους παρασύρη στην καταστροφή. Το ν’ απομακρυνθούμε απ’ αυτή τη καταστρεπτική δίνη σ’ ένα τόπο ασφαλείας θα σημάνη ότι έχομε εκλέξει τον αληθινό Θεό και ότι περιπατούμε στο όνομα αυτού του Θεού. Ή θα συνεχίσωμε να περιπατούμε εν ονόματι κάποιου δημοφιλούς θεού, ή θα εκλέξωμε να βαδίσωμε προς μια άλλη κατεύθυνσι και να περιπατούμε εν ονόματι ενός Θεού καλύτερου απ’ όλους τους δημοφιλείς θεούς των λαών των εθνών. Η εκλογή αυτής της τελευταίας πορείας, της ορθής πορείας, είναι ακόμη δυνατή για κείνους που αγαπούν ζωή και ευτυχία. Τα πρόσφατα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες σ’ όλη τη γη έχουν αφυπνισθή στη σημασία των παγκοσμίων γεγονότων και έχουν κάμει την επιτυχή εκλογή. Δεν είναι ακόμη πάρα πολύ αργά για να ενεργήσουν και άλλοι ομοίως.

 5. Μήπως μόνο η ειλικρίνειά τους συνετέλεσε στο να λάβουν αυτή τη θαρραλέα πορεία, και γιατί αυτή είναι η ορθή πορεία:

⁵ Είναι θαρραλέα μια τέτοια πορεία; Ναι, είναι πράγματι! Το να λάβη κανείς μια τέτοια θαρραλέα πορεία απαιτεί ασφαλώς ειλικρίνεια. Η ειλικρίνειά των στο ν’ ακολουθήσουν αυτή την πορεία δεν αμφισβητείται ούτε μια στιγμή, αλλά η απλή ειλικρίνειά των, όπως αποδεικνύεται από το ότι έχουν λάβει αυτή την πορεία, την καθιστά την ορθή πορεία; Όχι! Επομένως, η θαρραλέα πορεία υιοθετείται όχι μόνο από ειλικρίνεια, αλλά βάσει της αξιόπιστης πληροφορίας, της ορθής γνώσεως. Και τούτο με αξιόπιστη καθοδήγησι, καλύτερη από την καθοδήγησι των ‘χωρίς αξία θεών.’ Η ορθότης αυτής της πορείας αποδεικνύεται από το γεγονός ότι είχε προλεχθή σε μια προφητεία που απεδείχθη ότι δεν είναι ψευδής αλλά αληθινή. Όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της προφητείας είναι αληθινά, διότι προέρχεται από τον Θεό τον οποίον κανείς δεν μπορεί να κατηγορήση ότι έχει ψευσθή, διότι δεν ψεύδεται. Ύστερ’ από τέσσερις χιλιάδες και πλέον χρόνια της πολιτείας του με το ανθρώπινο γένος μπορεί ακόμη να γραφή γι’ αυτόν: «Αδύνατον να ψευσθή ο Θεός.» (Εβρ. 6:18· Τίτον 1:2) Αυτός είναι ο Θεός στο όνομα του οποίου ολοένα περισσότερα άτομα εκλέγουν να περιπατούν σήμερα.

 6. Από ποιον τόπο προέρχεται αυτή η προφητεία, και πότε την είπε ο προφήτης;

⁶ Έτσι η προφητεία η οποία προείπε ορθώς αυτό το εκπληκτικό γεγονός της εποχής μας δεν προήλθε από κανένα μυθικό τόπο. Αυτός ο τόπος είναι ιστορικός—μια χώρα η οποία είναι παγκοσμίως γνωστή σήμερα, γιατί κάθε μέρα αναφέρεται στις ειδήσεις—είναι το Ισραήλ. Ο θεόπνευστος ομιλητής της προφητείας ήταν ένας άνθρωπος που ωνομαζόταν Μιχαίας, ο οποίος λέγει ότι είναι Μωρασθίτης, δηλαδή από μια πόλι της εδαφικής περιοχής της φυλής του Ιούδα και είκοσι περίπου μίλια νοτιοδυτικώς της Ιερουσαλήμ. Έζησε στη διάρκεια της βασιλείας τριών ιστορικών βασιλέων, δηλαδή, «Ιωάθαμ, Άχαζ και Εζεκίου, βασιλέων του Ιούδα.» (Μιχ. 1:1) Αυτό τοποθετεί τον Μιχαία στον όγδοο αιώνα π.Χ., κι’ έτσι η προφήτευσίς του πρέπει να είχε λήξει πριν το έτος 716 π.Χ.

 7. Ποιο πράγμα σχετικά με τον Μιχαία ενισχύει την εμπιστοσύνη μας στην προφητεία του, και ποιος μεταγενέστερος προφήτης σχετίζεται μ’ αυτό;

⁷ Εν τούτοις, εκείνο που πρέπει να ενισχύση την εμπιστοσύνη μας ότι ο Μιχαίας ήταν αληθινός προφήτης ενός αληθινού και ζώντος Θεού, δεν είναι μόνο η ιστορικότης του, αλλ’ επίσης το θάρρος του να πη το άγγελμά του, μολονότι αυτό έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του. Στην εποχή του οι βασιλείς είχαν ουσιαστικά απόλυτη δύναμι, δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω στους υπηκόους των. (Παροιμ. 16:14) Αυτή η ικανότης του προφήτου Μιχαία καλεί την προσοχή μας σε μετέπειτα περιστάσεις όπου ο προφήτης Ιερεμίας στην Ιερουσαλήμ είχε απειληθή με θάνατο από τους Ιουδαίους ηγέτας οι οποίοι είχαν αντίρρησι στις ομιλίες οι οποίες φαίνονταν σ’ αυτούς αντιπατριωτικές και στασιαστικές. Ας διαβάσωμε την αφήγησι του ιδίου του Ιερεμία σχετικά μ’ αυτό:

 8. Πώς τα εδάφια Ιερεμίας 25:16-19 έχουν σχέσι με τη θαρραλέα προφητεία του Μιχαία;

⁸ «Τότε οι άρχοντες και άπας ο λαός είπον προς τους ιερείς και προς τους προφήτας, Δεν υπάρχει κρίσις θανάτου εις τον άνθρωπον τούτον διότι εν τω ονόματι του Ιεχωβά του Θεού ημών ελάλησε προς ημάς. Τότε εσηκώθησαν τινές εκ των πρεσβυτέρων του τόπου, και ελάλησαν προς άπασαν την συναγωγήν του λαού, λέγοντες, Ο Μιχαίας ο Μωρασθίτης προεφήτευεν εν ταις ημέραις Εζεκίου βασιλέως του Ιούδα, και ελάλησε προς πάντα τον λαόν του Ιούδα, λέγων, Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Η Σιών θέλει αροτριασθή ως αγρός, και η Ιερουσαλήμ θέλει γείνει σωροί λίθων, και το όρος του Οίκου ως υψηλοί τόποι δρυμού. Μήπως ο Εζεκίας ο βασιλεύς του Ιούδα και πας ο Ιούδας εθανάτωσαν αυτόν; δεν εφοβήθη τον Ιεχωβά, και παρεκάλεσε το πρόσωπον του Ιεχωβά, και ο Ιεχωβά μετενόησε περί του κακού το οποίον ελάλησε κατ’ αυτών; Ημείς λοιπόν ηθέλομεν προξενήσει μέγα κακόν κατά των ψυχών ημών.»—Ιερεμ. 26:16-19, ΜΝΚ.

 9. (α) Πώς ο Μιχαίας ανταποκρίθηκε στις τρεις βασικές απαιτήσεις για ένα αληθινό προφήτη; (β) Τι σημαίνει το όνομα Μιχαίας, και ποιος λέγει το εδάφιο Ησαΐας 26:4 ότι είναι ο κατάλληλος τρόπος για ν’ αντιδράσωμε σ’ αυτή την προκλητική ερώτησι;

⁹ Χωρίς αμφισβήτησι, ο Μιχαίας απέδειξε ότι ήταν ένας αληθινός προφήτης του μόνου αληθινού Θεού, διότι, ανταποκρίθηκε στις τρεις βασικές απαιτήσεις. Δηλαδή: (1) Μίλησε εν ονόματι του αληθινού Θεού. (2) Οι προφητείες του εξεπληρώθησαν. (3) Οι προφητείες του είχαν σκοπό και συνετέλεσαν στο να στρέψουν έντιμους ανθρώπους στον μόνο αληθινό Θεό. (Δευτ. 13:1-5· 18:20-22) Πέραν από κάθε αμφισβήτησι, ο Μιχαίας περπάτησε εν ονόματι του Θεού του. Αυτό το ίδιο το όνομά του αποτελεί μια πρόκλησι για όλους εμάς να παραβάλωμε τον Θεό του με όλους τους ‘χωρίς αξία θεούς’ που λατρεύουν οι λαοί των εθνών, διότι το Εβραϊκό όνομά του, Μιχαία, σημαίνει ποιος είναι όμοιος με τον Γιαχ;» Ο κατάλληλος τρόπος για ν’ αντιδράσωμε σ’ αυτή την προκλητική ερώτησι είναι εκείνος που συνιστά ένας προφήτης ο οποίος ήταν σύγχρονος του Μιχαία, δηλαδή, ο Ησαΐας, ο οποίος έγραψε: «Θαρρείτε επί τον Ιεχωβά πάντοτε· διότι εις Γιαχ τον Ιεχωβά είναι αιώνιος δύναμις.»—Ησ. 26:4· 12:2, ΜΝΚ.

ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟΝ ΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

10. (α) Πραγματικά, ποια πρέπει να είναι η απάντησίς μας στην ερώτησι που ενυπάρχει στο όνομα του Μιχαία; (β) Ποιο ερώτημα προκύπτει σχετικά με την απάντησί μας σ’ αυτή, και σε ποιο σημείο στροφής της ιστορίας αναφέρεται ο Μιχαίας για καθοδήγησί μας σ’ αυτό το ζήτημα;

¹⁰ Αν επιθυμούμε ν’ απαντήσουμε στην προκλητική ερώτησι που ενυπάρχει στο όνομα του Μιχαία, τα γεγονότα πρέπει να μας υποχρεώσουν ν’ απαντήσωμε: «Δεν υπάρχει κανείς όμοιος με Γιαχ τον Ιεχωβά!» Εφόσον αυτό συμβαίνει, το ερώτημα που τώρα αντιμετωπίζομε είναι, Τι πρόκειται να κάμωμε σχετικά μ’ αυτό; Το να κάνωμε το ορθό σχετικά μ’ αυτό θα σημειώση ένα σημείο στροφής στη ζωή μας, ακόμη και στη ζωή πολλών ανθρώπων οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί. Αυτή η αλλαγή θα ήταν σε αρμονία με αυτά που προείπε ο προφήτης Μιχαίας. Στις προφητείες του ετόνισε το σημείο στροφής στην ανθρώπινη ιστορία. Δεν εννοούμε μ’ αυτό την προφητεία του Μιχαία που λέγει ότι ο υποσχεμένος Μεσσίας ή Χριστός θα εγενάτο ως άνθρωπος στη μικρή πόλι Βηθλεέμ της γης του Ιούδα. (Μιχ. 5:2) Ο καιρός της εκπληρώσεως αυτής της προφητείας χρησιμοποιείται ως η έναρξις αυτού που ο Χριστιανικός κόσμος ονομάζει «Χριστιανική εποχή,» μολονότι δεν είναι ακριβώς βέβαιος για την ακριβή ημερομηνία της γεννήσεως του Χριστού. (Ματθ. 2:1-6· Λουκ. 2:4-17) Αυτό έγινε περίπου πριν από δυο χιλιάδες χρόνια. Αλλά το σημείο στροφής σε όλη την ανθρώπινη ιστορία στο οποίο αναφερόμεθα είναι το σημείο στο οποίο έφθασε η γενεά μας. Ο προφήτης Μιχαίας το ετόνισε από τότε αυτό!

11. Αναφερόμενος σε τι εισάγει ο Μιχαίας αυτή την ένδοξη προφητεία, και γιατί θα πρέπει να περιμένωμε να δούμε την εκπλήρωσί της στη δική μας γενεά;

¹¹ Ο Μιχαίας προείπε τι θα ελάμβανε χώρα σ’ αυτή τη στροφή των γεγονότων. Βλέπομε να λαμβάνη χώρα αυτό σήμερα; Θα πρέπει να το βλέπωμε, εφόσον ευρισκόμεθα ακριβώς σ’ αυτή την περίοδο της ιστορίας. Όταν ο Μιχαίας περιέγραψε προφητικά αυτό που μπορούμε να βλέπωμε να λαμβάνη χώρα σήμερα, το εισήγαγε με το να προείπη εκείνο που απεδείχθη ότι ήταν ένα σημείο στροφής στην ιστορία του λαού του. Αυτή η προφητεία είχε την εκπλήρωσί της τον αιώνα που ήλθε μετά τον Μιχαία, και έτσι αυτός δεν ζούσε για να δη την εκπλήρωσι αυτών που είχε προείπει. Έτσι διέφυγε μια εθνική συμφορά. Αλλά αυτή η συμφορά επάνω στο ίδιο το έθνος του είχε ένα παράλληλο στη διάρκεια της συγχρόνου γενεάς μας, και γι’ αυτό αξίζει να το εξετάσωμε. Ας διαβάσωμε λοιπόν τι έχει γράψει ο Μιχαίας και ας δούμε πόσο καλά εισάγει μια ένδοξη προφητεία η οποία βρίσκει την εκπλήρωσί της σ’ αυτόν ακριβώς τον εικοστό αιώνα:

12. Στα εδάφια Μιχαίας 3:9-4:1, ποια κακή θρησκευτική κατάστασι περιέγραψε ο προφήτης, και ποιες αλλαγές προείπε σχετικά με «το όρος του οίκου του Ιεχωβά»;

¹² «Ακούσατε λοιπόν τούτο, αρχηγοί του οίκου Ιακώβ, και άρχοντες του οίκου Ισραήλ, οι βδελυττόμενοι την κρίσιν, και διαστρέφοντες πάσαν ευθύτητα· οι οικοδομούντες την Σιών εν αίματι, και την Ιερουσαλήμ εν ανομία. Οι άρχοντες αυτής κρίνουσι με δώρα, και οι ιερείς αυτής διδάσκουσιν επί μισθώ, και οι προφήται αυτής μαντεύουσιν επί αργυρίω, και επαναπαύονται επί τον Ιεχωβά, λέγοντες, Δεν είναι ο Ιεχωβά εν μέσω ημών; κακόν δεν θέλει έλθει εφ’ ημάς. Διά τούτο η Σιών εξ αιτίας σας θέλει αροτριασθή ως αγρός, και η Ιερουσαλήμ θέλει γείνει σωροί λίθων, και το όρος του οίκου ως υψηλοί τόποι δρυμού. Και εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών και λαοί θέλουσι συρρέει εις αυτό.»—Μιχ. 3:9 έως 4:1, ΜΝΚ.

13. Πότε έλαβε χώρα στους αρχαίους χρόνους αυτή η στροφή των γεγονότων;

¹³ Αντηχεί αυτή η παραπομπή από τον Μιχαία σαν μια απότομη στροφή στα γεγονότα ενός έθνους; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μεγαλειώδες τελικό μέρος αυτής της προφητείας πρέπει να εκπληρωθή, διότι τα λόγια της προφητείας που την εισάγουν βεβαιότατα έχουν εκπληρωθή. Η γραπτή ιστορία που υπάρχει το δείχνει αυτό. Το έτος 607 π.Χ., στην αρχή του μηνός που αντιστοιχούσε με τον δικό μας μήνα Οκτώβριο, η πόλις που υπήρχε εκεί στη Μέση Ανατολή η οποία με ποιητικό τρόπο ωνομαζόταν «Σιών» έκειτο σαν ένας απλός αγρός που είχε αροτριασθή. Ναι, η εθνική πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ έκειτο σε απλούς σωρούς ερειπίων.

14. (α) Με τι άρχισε να μοιάζη τότε «το όρος του οίκου του Ιεχωβά»; (β) Λόγω ποιων κρίσεων και θρησκευτικών πράξεων θέλησε ο Ιεχωβά να συμβή αυτό;

¹⁴ Και τι πρέπει να λεχθή για το όρος που είχε ύψος 2.500 πόδια, και επάνω στο οποίο υπήρχε σε μια επιβλητική ωραιότητα ο οίκος του Ιεχωβά για τη λατρεία του, που είχε οικοδομήσει ο Βασιλεύς Σολομών; Αυτό το ιερό όρος είχε αρχίσει να φαίνεται σαν «υψηλοί τόποι δρυμού.» Είχε εγκαταλειφθή σαν μια δασώδης κορυφή λόφου. Ήταν αυτό μια δυσμένεια του Ιεχωβά Θεού; Φαίνεται ναι. Και εν τούτοις το είχε θελήσει να γίνη αυτό, διότι αυτός ενέπνευσε τον προφήτη του Μιχαία να είναι ο πρώτος ο οποίος να προείπη αυτή την θρησκευτική συμφορά. Είχε όλους τους λόγους να το κάμη αυτό, ιδιαίτερα εφόσον η Ιερουσαλήμ ήταν γεμάτη από αδικία και μολυσμένη από αδικαιολόγητες πράξεις αιματοχυσίας. Τι άλλο μπορούσε να αναμένεται για μια πόλι όταν οι αρχηγοί της έκλειναν τα μάτια στη δικαιοσύνη με το να δέχωνται δώρα, όταν οι ιερείς του ναού έκαναν τις θρησκευτικές διδασκαλίες για μια ωρισμένη τιμή και όταν οι κατ’ απομίμησιν προφήται έκαναν δαιμονικές προφητείες για να συγκεντρώνουν χρήματα από τον εύπιστο λαό; Κι’ εν τούτοις εκείνοι οι θρησκευτικοί υποκριταί ενόμιζαν ότι περπατούσαν εν ονόματι του Ιεχωβά, ή ότι ο Ιεχωβά θα εξακολουθούσε να είναι ανάμεσα τους στο ναό του, για να τους προστατεύη από συμφορά! Δεν είναι περίεργο ότι η προφητεία του Μιχαία, μολονότι τόσο συνταρακτική, πραγματοποιήθηκε.

15. (α) Ποια μέσα χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά για να φέρη την προειπωμένη εθνική συμφορά, και πότε; (β) Τι συνέβη στα κυβερνητικά και θρησκευτικά πράγματα στην Ιερουσαλήμ, και τι συνέβη με την εκτίμησι του Ιεχωβά ως Θεού;

¹⁵ Η θρησκεία δεν αποτελεί προστασία για τους υποκριτάς. Οι θρησκευτικοί υποκριταί είχαν απογοητευθή από ό,τι εσφαλμένα περίμεναν από τον Ιεχωβά, παρά τα όσα κατευθύνθηκε ο Μιχαίας να προείπη. Με ποια μέσα, λοιπόν, έφερε ο Ιεχωβά μια εθνική συμφορά επάνω τους το 607 π.Χ.; Μέσω των Βαβυλωνίων υπό τον Ναβουχοδονόσορα. Ύστερ’ από δεκαοκτώ περίπου μήνες πολιορκίας της Ιερουσαλήμ, τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα εισέβαλαν στην πόλι, λεηλάτησαν αυτήν και το ναό της, ωδήγησαν εκείνους που επέζησαν σε αθλία κατάστασι στην αιχμαλωσία, και κατέκαυσαν την αγία πόλι. Ο βασιλικός θρόνος, «ο θρόνος του Ιεχωβά,» όπως τον ωνόμαζαν, επάνω στον οποίο είχε καθήσει η γραμμή των βασιλέων της βασιλικής οικογενείας του Δαβίδ, εξαφανίσθηκε, καθώς επίσης και «η κιβωτός της διαθήκης» του Ιεχωβά η οποία ήταν τοποθετημένη στο εσωτερικό διαμέρισμα, «τα Άγια των Αγίων,» του ναού. Έτσι η βασιλεία του Δαβίδ, που ως τότε είχε κυβερνήσει την Ιερουσαλήμ 463 χρόνια, είχε καταρρεύσει. Επίσης, η όλη διάταξις της λατρείας του Ιεχωβά στο ναό του διεκόπη. Η εκτίμησις του Ιεχωβά ως Θεού κατέπεσε απότομα ανάμεσα στα ειδωλολατρικά έθνη, η λατρεία του έπεσε απότομα πολύ χαμηλά στην εκτίμησι των εθνών του κόσμου. Το άγιο όνομά του φαινόταν ότι είχε βεβηλωθή.

16. Τι ωδηγούντο να πιστεύουν τα ειδωλολατρικά έθνη που παρατηρούσαν σχετικά με το αν θα έκανε την εμφάνισί της και πάλι η λατρεία του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, και γιατί;

¹⁶ Θα έκανε την εμφάνισί της και πάλι η λατρεία του Ιεχωβά; Χωρίς αμφιβολία αυτό ήταν το ερώτημα που υπήρχε στις διάνοιες πολλών ενδιαφερομένων ειδωλολατρών. Αν εγνώριζαν και πίστευαν τις προφητείες του Μιχαία και του Ησαΐα και του Ιερεμία και άλλων προφητών του Ιεχωβά θα εγνώριζαν ότι η απάντησις είναι Ναι! Αλλά οι άπιστοι ειδωλολάτραι καθώς και εκείνοι οι οποίοι περιφρονούσαν την λατρεία του Θεού του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ έλεγαν όχι. Ο ένας χρόνος μετά τον άλλο περνούσαν ως το εβδομηκοστό έτος, και δεν υπήρχε αποκατάστασις της λατρείας του Ιεχωβά στην αγία πόλι. Η Ιερουσαλήμ εξακολουθούσε να είναι ένας σωρός ερειπίων· η Σιών συνέχιζε να μοιάζη μάλλον μ’ ένα αγρό κατασκαμμένο σαν να είχε οργωθή. Το όρος του ναού έμοιαζε μ’ ένα εγκαταλελειμμένο λόφο στη ζούγκλα. Αντί για την ενόργανη μουσική και τις ψαλμωδίες του ναού, υπήρχαν οι σκληρές και παράφωνες κραυγές των πουλιών και των αγρίων ζώων που έρχονταν από κει. Οι γύρω ειδωλολάτραι που παρατηρούσαν φαίνονταν να είχαν λόγους να πιστεύουν ότι με τον λαό του Ιεχωβά σε εξορία κυρίως στη Βαβυλώνα, η λατρεία Του θα έσβηνε.

17. Ποια στροφή των γεγονότων συνέβηκε σχετικά με την Βαβυλώνα, και πώς ένας άλλος κλάδος της ανθρωπίνης οικογενείας ανέλαβε την παγκόσμια δύναμι;

¹⁷ Εν τούτοις, ποτέ ας μη νομίση κανείς ότι η λατρεία του αληθινού Θεού μπορεί να εξαλειφθή! Εκείνοι που είχαν ικανοποιηθή από την ολέθρια παρακμή της λατρείας του Ιεχωβά δεν πίστευαν καθόλου ότι μια στροφή των γεγονότων ήταν κοντά. Ήλθε μ’ ένα εκπληκτικό τρόπο. Στο τέλος των εξήντα οκτώ ετών που είχε μείνει η Ιερουσαλήμ έρημη χωρίς άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο, η ισχυρή Τρίτη Παγκόσμιος Δύναμις στη Βιβλική ιστορία έπεσε. Όπως είχε προλεχθή από τους προφήτας του Θεού Ιεχωβά, ο οποίος ποτέ δεν ψεύδεται, η αυτοκρατορία της Βαβυλώνος έπεσε. Η Βαβυλών με τις τρομερές στρατειές της είχε καταστρέψει τον ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ με την δική του άδεια, αλλά δεν έμεινε ατιμώρητη για την υπερήφανη πράξι της εξυβρίσεως του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού. Η παγκόσμια δύναμις των Σιμιτικών αρχόντων έπαυσε. Με μια στροφή των γεγονότων, άρχισε μια παγκόσμια δύναμις από Αρείους ή Ιαφεθικούς άρχοντας, για να συνεχισθή ως τη δική μας εποχή. Ο Πέρσης κατακτητής, Κύρος ο Μέγας, έγινε βασιλεύς της Τετάρτης Παγκοσμίου Δυνάμεως στη Βιβλική ιστορία. Η Βαβυλωνιακή θρησκεία τώρα σωριάσθηκε. Ο κυριώτερος θεός της, ο Μερωδάχ η Μαρδώκ, έπεσε σε δυσμένεια.

18. (α) Ποια προφητεία του Ιερεμία σχετικά με τον θεό της Βαβυλώνος και τη γη της επρόκειτο ν’ αρχίση να εκπληρώνεται τότε; (β) Πώς η ερήμωσις της Βαβυλώνος παραβάλλεται με την ερήμωσι που είχε επιβάλει στην Ιερουσαλήμ;

¹⁸ Είχε έλθει ο καιρός για να εκπληρωθούν τα λόγια του προφήτου Ιερεμία: «Αναγγείλατε εν τοις έθνεσι, και κηρύξατε, και υψώσατε σημαίαν (σημείον, ΜΝΚ) κηρύξατε· είπατε, Εκυριεύθη η Βαβυλών, κατησχύνθη ο Βηλ [ο Κύριος], συνετρίβη ο Μερωδάχ· . . . Διότι από βορρά αναβαίνει έθνος εναντίον αυτής, το οποίον θέλει καταστήσει την γην αυτής έρημον, και δεν θέλει υπάρχει ο κατοικών εν αυτή· από ανθρώπου έως κτήνους θέλουσι μετατοπισθή, θέλουσι φύγει.» (Ιερεμ. 50:2, 3) Αυτή η προφητεία έχει σημασία για μας σήμερα. Μπορούμε να ρωτήσωμε, Που είναι η Βαβυλών του Ευφράτου Ποταμού σ’ εκείνο που ονομάζεται σήμερα η χώρα του Ιράκ; Δεν είναι παρά εγκαταλελειμμένα ερείπια, που βρίσκονται στο ίδιο κατάντημα που είχε επιβάλει επάνω στην αρχαία Ιερουσαλήμ, μόνο που η ερήμωσίς της συνεχίζεται επί αιώνες, χίλια και πλέον χρόνια, ενώ η ερήμωσις της Ιερουσαλήμ κράτησε μόνο εβδομήντα χρόνια.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΑΠΟΚΤΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΩΣ ΘΕΟΣ

19. Ύστερ’ από την κατάκτησι της Βαβυλώνος από την Περσία, ποιος θεός άρχισε να έχη την υπεροχή, και ποιον χρησιμοποίησε αυτός ο θεός για την αποκατάστασι του ναού του;

¹⁹ Με την εκπληκτική πτώσι της Βαβυλώνος το 539 π.Χ., ποιος θεός υπερείχε σε διεθνή σπουδαιότητα; Ο εθνικός θεός των νικηφόρων Περσών ή ο θεός των εξορίστων στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά; Η προφητεία του Μιχαία, μαζί με προφητείες άλλων θεοπνεύστων ανδρών, έδειχνε ότι ο Ιεχωβά θ’ αποκτούσε την υπεροχή, και το έκαμε αυτό για ν’ αποδείξη ότι οι προφητείες του είναι αλάνθαστες. Ο Μιχαίας είπε κάτω από έμπνευσι: «Και εν ταις εσχάταις ημέραις [σε μελλοντικές ημέρες, Μετάφρασις Μπάιγκτον] το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών και λαοί θέλουσι συρρέει εις αυτό.» (Μιχ. 4:1) Για να κάμη μια πρώτη ή τυπική εκπλήρωσι αυτής της προκλητικής προφητείας, ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε ως όργανο τον Βασιλέα Κύρον τον Μέγαν, ένα λάτρη του κυριωτέρου θεού της νικηφόρου Περσίας. Ο Ιεχωβά, με την ανωτερότητά Του, έκαμε τον λάτρη ενός ψευδούς θεού να εργασθή γι’ Αυτόν για την αποκατάστασι του ναού της Ιερουσαλήμ.

20. Σ’ εκπλήρωσι ποιας προφητείας σχετικά με τον Πέρση κατακτητή έλαβε χώρα αυτό, και πότε και πώς;

²⁰ Πώς συνέβη αυτό; Ο Ιεχωβά είπε ότι αυτός ήταν «ο λέγων προς τον Κύρον, Ούτος είναι ο βοσκός μου, και θέλει εκπληρώσει πάντα τα θελήματά μου· και ο λέγων προς την Ιερουσαλήμ, Θέλεις ανακτισθή· και προς τον ναόν, Θέλουσι τεθή τα θεμέλιά σου.» (Ησ. 44:27, 28) Ο Βασιλεύς Κύρος εξεπλήρωσε πλήρως εκείνο που ευαρεστούσε τον Ιεχωβά, μολονότι αυτό ήταν αντίθετο μ’ εκείνο που ο εθνικός θεός του της Περσίας ήθελε να κάμη. Το έτος 537 π.Χ., το εβδομηκοστό έτος της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ και του ναού της, ο Ιεχωβά διήγειρε το πνεύμα του Κύρου να διατάξη την ανοικοδόμησι του ναού στην Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτό τον σκοπό ο Κύρος διέταξε ότι οι εξόριστοι στη Βαβυλώνα οι οποίοι ήσαν πρόθυμοι να εργασθούν εθελοντικά γι’ αυτό το ναό έπρεπε ν’ απελευθερωθούν από τη Βαβυλώνα και να επιστρεφθούν στο «όρος του οίκου του Ιεχωβά.» (2 Χρον. 36:20-23· Έσδρας 1:1-4) Στο τέλος αυτού του εβδομηκοστού έτους από την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ ένα πιστό υπόλοιπο εθελοντών για το έργο του ναού είχαν επιστρέψει στη γη του Ιούδα, κι’ έτσι έδωσαν τέλος στην ερήμωσί της. Την άνοιξι του επομένου έτους (536 π.Χ.) είχαν τεθή τα θεμέλια του δευτέρου ναού της Ιερουσαλήμ.—Έσδρας 3:8-12.

21. Εις πείσμα ποιου πράγματος συμπληρώθηκε ο δεύτερος ναός του Ιεχωβά, και πότε;

²¹ Αυτό δεν ήταν ευχάριστο στους ειδωλολάτρας εναντιουμένους στη λατρεία του Ιεχωβά. Αλλά η εναντίωσίς των δεν μπορούσε να επιβληθή στον Παντοκράτορα Θεό. Γι’ αυτό, ύστερ’ από χρόνια ενεργού εναντιώσεως απ’ αυτούς τους προκλητικούς ειδωλολάτρας, ο ναός του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ είχε συμπληρωθή από το πιστό υπόλοιπο σε καιρό χειμώνος, την τρίτη ημέρα του σεληνιακού μηνός Αδάρ του έτους 515 π.Χ.—Έσδρας 6:15.

22. Πώς «το όρος του Ιεχωβά» είχε «στηριχθή επί της κορυφής των ορέων,» τόσο σχετικά με το αποκαταστημένο υπόλοιπο όσο και με τα ειδωλολατρικά έθνη και τους λαούς;

²² Για να χρησιμοποιηθεί στο να το επιτύχουν αυτό, το αποκαταστημένο υπόλοιπο ώφειλε να εξυψώση τη λατρεία του Ιεχωβά επάνω από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή του, και να γκρεμίση τη λατρεία των ψευδών θεών που είχαν με άπιστο τρόπο υιοθετήσει οι πατέρες των. Η λατρεία του Ιεχωβά, όπως αντιπροσωπευόταν από «το όρος του οίκου του Ιεχωβά» ανυψώθηκε επάνω από την υπεροπτική ανύψωσι που τα ειδωλολατρικά έθνη είχαν δώσει στους δαιμονικούς θεούς των, τους οποίους σε πολλές περιπτώσεις λάτρευαν σε κατά γράμμα υψηλούς τόπους, όπως σε λόφους και βουνοκορφές. Με μια μεταφορική έννοια, το όρος του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά είχε «στηριχθή επί της κορυφής των ορέων» και είχε «υψωθή υπεράνω των βουνών.» Ο σεβασμός για τη λατρεία του Ιεχωβά ανέλαβε την υπέρτατη θέσι, όχι μόνον ανάμεσα στον εκλεκτό του λαό, αλλ’ επίσης και ανάμεσα σε πολλά άτομα των ειδωλολατρικών εθνών και λαών. Χωρίς αμφιβολία πολλά τέτοια άτομα ήλθαν στην Ιερουσαλήμ για να λατρεύσουν τον αληθινό Θεό, όπως ακριβώς είχαν κάμει εκείνοι οι θρησκευτικοί προσήλυτοι στις ημέρες των Χριστιανών αποστόλων και όπως ακριβώς είχε κάμει ο βασιλικός ευνούχος της Αιθιοπίας, τον οποίον ο ευαγγελιστής Φίλιππος είχε λάβει εντολή να μεταστρέψη στη Χριστιανοσύνη.—Πράξ. 2:5-10· 8:26-39· Ιωάν. 12:20, 21.

23. (α) Εν ονόματι τίνος άρχισαν να περιπατούν εκείνα τα άτομα από τα έθνη καθώς και τους λαούς; (β) Τι είδους εκπλήρωσις της προφητείας ήταν εκείνη, και, από τον καιρό της ελεύσεως του Μεσσία, ποιο ερώτημα εγείρεται όσον αφορά στο όνομα τίνος να περιπατούμε;

²³ Αντί να περιπατούν εν ονόματι των προηγουμένων θεών τους, αυτά τα άτομα απ’ όλα τα διάφορα έθνη και τους λαούς άρχισαν να περιπατούν εν ονόματι του Θεού του οποίου η λατρεία είχε εξυψωθή πάρα πολύ, του Ιεχωβά. Πράγματι, αυτό αποτελούσε εκπλήρωσι της προφητείας του Μιχαία. Αλλά μόνο μια μερική εκπλήρωσι, μια μικρογραφική ή τυπική εκπλήρωσι. Η πλήρης και τελεία εκπλήρωσις δεν έλαβε χώρα την εποχή εκείνη προτού ο Ιεχωβά Θεός αποστείλη τον Μεσσία του στη γη. Η τελική εκπλήρωσις το κορύφωμα της ενδόξου προφητείας του Μιχαία είχε χρονομετρηθή να λάβη χώρα στον εικοστό αιώνα μας. Πώς λαμβάνει χώρα αυτό; Μήπως επειδή ζούμε στον εικοστό αιώνα που ο Χριστιανικός κόσμος έχει αναπτυχθή στην πιο μεγάλη έκτασί του, δηλαδή σ’ ένα αριθμό μελών που υπολογίζεται σε εννεακόσια και πλέον εκατομμύρια μεταξύ των εθνών σ’ όλη τη γη; Και δεν έχει κάμει αυτό να έλθη μια αλλαγή; Από τον καιρό της ελεύσεως του Μεσσία ή Χριστού, δεν είναι ορθό να περιπατούμε στο όνομα του Μεσσία, του Ιησού, αντί να περιπατούμε στο όνομα του Ιεχωβά; Αποτελούν οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου την εκπλήρωσι της προφητείας του Μιχαία; Αυτό αξίζει να εξεταστή εδώ!

Ο Καιρός για ν’ Αποφασίσωμε στο Όνομα Τίνος Θεού θα Περπατούμε

 1. Απεδείχθη ότι ο δεύτερος ναός της Ιερουσαλήμ ήταν ο ναός στον οποίο θα προσήρχοντο τα έθνη και οι λαοί για να λατρεύουν τον Ιεχωβά για πάντα, και γιατί;

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ναός που είχε οικοδομηθή στην Ιερουσαλήμ, στη διάρκεια των ημερών του προφήτου Ζαχαρία, απεδείχθη ότι ήταν μόνο τυπικός και γι’ αυτό είχε μια προφητική σημασία. Δεν απεδείχθη ότι ήταν ο μόνιμος ναός στον οποίο θα προσήρχοντο όλα τα έθνη και οι λαοί για να λατρεύουν τον Ιεχωβά Θεό για πάντα. Λόγω αυτού του γεγονότος, ο επίγειος ναός της Ιερουσαλήμ κατεστράφη το 70 μ.Χ., όταν η Ιερουσαλήμ είχε καταστραφή για δευτέρα φορά, αυτή τη φορά από τις στρατιές της Έκτης Παγκοσμίου Δυνάμεως, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

 2. Ποιος το προείπε αυτό, και πότε έληξαν οι καιροί που ανέφερε;

² Αυτό είχε προλεχθή από τον Ιησού Χριστό τριάντα επτά χρόνια πριν, το 33 μ.Χ., και είπε ότι από τότε η Ιερουσαλήμ θα συνέχιζε να ήταν πατουμένη έως ότου εκπληρωθούν οι «καιροί των Εθνών» («οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών,» ΜΝΚ.) (Λουκ. 21:20-24) Αυτοί οι Καιροί των Εθνών, επτά τον αριθμό, άρχισαν με την πρώτη ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα από τους Βαβυλωνίους το έτος 607 π.Χ. Η Ιερουσαλήμ δεν είχε ποτέ πάλι ένα βασιλέα της βασιλικής οικογενείας του Δαβίδ επάνω στο θρόνο της, και έτσι εκείνοι οι Καιροί των Εθνών συνέχισαν επί 1.844 χρόνια ύστερ’ από τη δευτέρα καταστροφή της επιγείου Ιερουσαλήμ. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί οι Καιροί των Εθνών έληξαν το έτος 1914 μ.Χ.

 3. Ποιο ερώτημα εγείρεται όσον αφορά την ανοικοδόμησι ενός τρίτου ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ εφόσον έληξαν οι Καιροί των Εθνών το 1914, και εξαρτάται η εξάπλωσις της λατρείας του Ιεχωβά από έναν τέτοιο ναό;

³ Αυτό δεν εσήμαινε ότι το τέλος αυτών των Καιρών των Εθνών το 1914 έδειχνε τον καιρό για ν’ ανεγερθή στην Ιερουσαλήμ ένας τρίτος ναός για τη λατρεία του Ιεχωβά. Όχι, μολονότι η έναρξις των Καιρών των Εθνών, στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 607 π.Χ. βρήκε το ναό της Ιερουσαλήμ να κείται σε ερείπια και έρημος από λάτρεις ανάμεσα σε μια γη εγκαταλελειμμένη από άνθρωπο και κατοικίδια ζώα. Δεν ήταν ανάγκη ν’ ανεγερθή στην Ιερουσαλήμ, ένας επίγειος υλικός ναός για τη λατρεία του Ιεχωβά, για να πάρη τη θέσι του Μωαμεθανικού τεμένους, του θόλου του Βράχου, που εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί. Ούτε η έναρξις ούτε η εξάπλωσις της λατρείας του Ιεχωβά στη σύγχρονη εποχή εξηρτάτο από την ανέγερσι ενός τέτοιου ναού εκεί, για να προσέρχωνται εκεί τα έθνη. Τον λόγο για τον οποίο δεν έπρεπε να γίνη αυτό θα τον δούμε σύντομα.

 4. Ώς ποια έκτασι είχε πέσει πολύ χαμηλά η λατρεία του Ιεχωβά με την έλευσι του 1914 μ.Χ. και τι δεν είχαν ακόμη εκτιμήσει ούτε οι Σπουδασταί της Γραφής όσον αφορά το όνομά του;

⁴ Στη γη η λατρεία του Ιεχωβά ως Θεού ήταν σε χαμηλό επίπεδο το έτος 1914 μ.Χ., ακόμη και ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι ωμολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί, για να μη μιλήσωμε για τους φυσικούς, περιτετμημένους Ιουδαίους. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος που εξερράγη το έτος εκείνο, έφερε τη λατρεία του Ιεχωβά στη γη σ’ ένα ακόμη χαμηλότερο επίπεδο. Ο Διεθνής Σύλλογος των Σπουδαστών της Γραφής, ο οποίος απέρριπτε τη διδασκαλία της Τριάδος λόγω του αντιγραφικού χαρακτήρος της, δεν είχε ακόμη εκτιμήσει τη σπουδαιότητα του ονόματος λόγω της χρήσεως των γενικά εξουσιοδοτημένων μεταφράσεων της Γραφής (όπως η Εξουσιοδοτημένη ή Μετάφρασις του Βασιλέως Ιακώβου) που σπανίως περιείχαν το όνομα του Ιεχωβά ή που δεν το περιείχαν καθόλου. Εν τούτοις, μέσω των στηλών του περιοδικού Η Σκοπιά δημοσίευαν άρθρα με κατάλληλους τίτλους όπως «Η Διαρκής Παρουσία του Ιεχωβά Ανάμεσα στον Λαό Του» (1/10/14), «Ιεχωβά ο Θεός μας Είναι Είς» (15/8/15), «Ο Ιεχωβά Τιμωρεί τον Κόσμο» και «Η Πράξις του Ιεχωβά—Η Παράδοξος Πράξις Αυτού» (1/1/16), και «Ο Ιεχωβά Ένας Ακριβής Χρονομέτρης» (15/3/19), (στην Αγγλική). Εν τούτοις, εκείνοι οι Σπουδασταί της Γραφής δεν είχαν αντιληφθή τότε ότι είχε έλθει ο καιρός για να κάνη ο Ιεχωβά Θεός όνομα για τον εαυτό του.—Ησ. 63:14.

 5. Ποιο ήταν το ιστορικό του μεγαλυτέρου σώματος εκείνων οι οποίοι ωμολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και γιατί αυτό μας υπενθυμίζει εκείνα που λέγουν τα εδάφια Μιχαίας 3:9, 10;

⁵ Αλλά τι μπορούσε να λεχθή για το πολύ μεγαλύτερο σώμα εκείνων που ωμολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί, δηλαδή, γι’ αυτή την παγκόσμια θρησκευτική οργάνωσι που ονομάζεται Χριστιανικός κόσμος; Μια δολοφονία μέσα στα όριά της έκαμε να εκραγή ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος άρχισε στις 28 Ιουλίου 1914. Στο τέλος των Καιρών των Εθνών στις 4 περίπου Οκτωβρίου 1914, οκτώ έθνη και αυτοκρατορίες του Χριστιανικού κόσμου, μαζί με την Ιαπωνία, εμάχοντο εναντίον αλλήλων. Και στο τέλος του πολέμου εκείνου στις 11 Νοεμβρίου 1918 υπήρχαν είκοσι τέσσερα έθνη του Χριστιανικού κόσμου, μαζί με τέσσερις μη Χριστιανικές χώρες, οι οποίες πολεμούσαν εναντίον αλλήλων. Σε αντίθεσι με τον Διεθνή Σύλλογο των Σπουδαστών της Γραφής, οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου, καθώς και ο Ιουδαϊσμός και ο Μωαμεθανισμός, είχαν αναμιχθή σ’ αυτόν τον πόλεμο. Τα μέλη των εκκλησιών που είχαν λάβει την ηγεσία σ’ αυτή την παγκόσμια αιματοχυσία, υπενθύμιζαν μια περιγραφή του προφήτου Μιχαία για τους αρχηγούς και άρχοντας της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ της εποχής του τους ‘οικοδομούντας την Σιών εν αίματι και την Ιερουσαλήμ εν ανομία.’—Μιχ. 3:9, 10.

 6. Πώς οι αρχηγοί και θρησκευτικοί ηγέται του Χριστιανικού κόσμου ταιριάζουν με την περιγραφή που δίνει ο Μιχαίας, και που εκδηλώθηκε εξαιρετικά ότι ο Χριστιανικός κόσμος ‘διέστρεφε πάσαν ευθύτητα’;

⁶ Στη διάρκεια εκείνων των τεσσάρων ετών και τρισήμισυ μηνών διηπειρωτικού πολέμου, υπήρχαν κριταί στον Χριστιανικό κόσμο που χειρίζονταν κρίσεις με δωροδοκία, υπήρχαν οι θρησκευτικοί κληρικοί που εμπορικοποιούσαν τη θρησκεία με το να προσφέρουν τις υπηρεσίες των με αμοιβή, υπήρχαν οι θρησκευτικοί προφήται που έκαναν αντιγραφικές προβλέψεις για να ευαρεστήσουν τους ανθρώπους για χρηματισμό; Ναι, όπως ακριβώς όμοιοι άνδρες έκαναν ανάμεσα στον εκλεκτό λαό του Θεού την εποχή του Μιχαία. Υπήρχε αποστροφή για την πραγματική δικαιοσύνη και ‘διαστροφή πάσης ευθύτητος.’ Αυτό εκδηλώθηκε εξαιρετικά στις ενέργειες του Χριστιανικού κόσμου απέναντι στους Διεθνείς Σπουδαστάς της Γραφής, οι οποίοι αρνήθηκαν ν’ αναμιχθούν στην πολιτική του και δεν επιθυμούσαν να έχουν μέρος στον πόλεμο για εμπορικές και πολιτικές υποθέσεις, σ’ ένα πόλεμο που δεν ήταν θεοκρατικός. Διωγμοί, περιοριστικές απαγορεύσεις, φυλακίσεις επεσώρευσαν επάνω σ’ αυτούς τους ευσυνείδητους σπουδαστάς της Γραφής, και στις αρχές του θέρους του 1918 έβαλαν στη φυλακή τον πρόεδρο του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής και επτά από τα άλλα μέλη της Εταιρίας Σκοπιά στις Ομοσπονδιακές Φυλακές της Ατλάντα, Τζόρτζια, των Η.Π.Α., τους αρνήθηκαν προσωρινή αποφυλάκισι επί εγγυήσει και έφεσι.

7, 8. (α) Έτσι η λατρεία του Ιεχωβά από ποια θρησκευτική οργάνωσι είχε καταπατηθή; (β) Πώς είχε ερημωθή η πνευματική περιοχή των λάτρεων του Ιεχωβά, σε συμπαραβολή με το εδάφιο Μιχαίας 3:12;

⁷ Αυτό βέβαια ήταν καταπάτησις της λατρείας του Ιεχωβά! Από ποιον; Από τη σύγχρονη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, στην οποία επικρατεί το πιο πολυπληθές και ισχυρό τμήμα, δηλαδή, ο Χριστιανικός κόσμος. Ναι, ο Χριστιανικός κόσμος, ο οποίος έχει ολόκληρη τη Γραφή στην οποία υπάρχει το όνομα του Ιεχωβά, υπηρετούσε πρωτίστως ως όργανο της Βαβυλώνος της Μεγάλης για την ερήμωσι της λατρείας του Υψίστου Θεού Ιεχωβά. Ο Χριστιανικός κόσμος άφηνε τη λατρεία του Ιεχωβά να φθαρή εντός των ορίων του. Προκαλούσε την ερήμωσί της ανάμεσα στους Διεθνείς Σπουδαστάς της Γραφής, οι οποίοι αναζωογονούσαν τη λατρεία του Ιεχωβά ως του Θεού και Πατρός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ως αποτέλεσμα τούτου, στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα μέσα του φθινοπώρου του 1918, όχι μόνον υπήρχαν πολλά μέρη της κατά γράμμα γης ερημωμένα από τις καταστροφές του πολέμου, αλλά και η επίγεια πνευματική κατάστασης των λάτρεων του Ιεχωβά είχε ερημωθή, δηλαδή, σχετικά με τις ελπίδες της πνευματικής αποκαταστάσεως και της επανόδου στην προηγουμένη θέσι. Μπορούσε να παραβληθή μ’ εκείνο που προείπε ο Μιχαίας για τη δική του γη λόγω των φρικαλεοτήτων της Βαβυλώνος:

⁸ «Η Σιών εξ αιτίας σας θέλει αροτριασθή ως αγρός, και η Ιερουσαλήμ θέλει γείνει σωροί λίθων, και το όρος του οίκου ως υψηλοί τόποι δρυμού.»—Μιχ. 3:12.

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ

 9. (α) Γιατί δεν ήταν αναγκαίο η πνευματική κατάσταση των λάτρεων του Ιεχωβά να κείται ερημωμένη εβδομήντα χρόνια; (β) Ύστερ’ από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, ποιο πρέπει να γίνη το κέντρον της λατρείας του Ιεχωβά;

⁹ Δεν υπήρχε, όμως, καμμιά ανάγκη να κείται ερημωμένη η πνευματική κατάστασις των λάτρεων του Ιεχωβά εβδομήντα χρόνια, όπως στην περίπτωσι της γης του Ιούδα, η οποία είχε παραμείνει έρημη χωρίς άνθρωπο και οικιακό ζώο τα πρώτα εβδομήντα χρόνια των «καιρών των Εθνών.» (Λουκ. 21:20-24· 2 Χρον. 36:20, 21) Η όμοια με θάνατο κατάστασις των μαρτύρων του Ιεχωβά που είχε εκτεθή δημοσία είχε προλεχθή ότι θα διαρκούσε μια σύντομη περίοδο, σαν τρισήμισυ μέρες. (Αποκάλ. 11:3-12) Οι Καιροί των Εθνών είχαν ήδη λήξει το 1914, όταν έθνος είχε σηκώσει μάχαιραν εναντίον έθνους και άρχισαν να μαθαίνουν τον πόλεμο σε παγκόσμια κλίμακα με ολική επιστράτευσι και ομαδική ανθρώπινη σφαγή. Στο τέλος αυτών των καιρών των εθνών, είχε λήξει ο καιρός να καταπατήται από τα έθνη το δικαίωμα της Ιερουσαλήμ για τη Μεσσιανική βασιλεία και η γέννησις της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά στα χέρια του δικαιωματικού διαδόχου του Βασιλέως Δαβίδ, του Ιησού Χριστού είχε γεννηθή στους ουρανούς, στην «ουράνια Ιερουσαλήμ.» Επί ένδεκα και πλέον αιώνες η επίγεια Ιερουσαλήμ υπήρξε το κέντρον της λατρείας του Ιεχωβά. Η «ουράνια Ιερουσαλήμ,» με την Μεσσιανική βασιλεία της στην εξουσία, πρέπει τώρα να προωθήση αυτή την ίδια λατρεία.

10, 11. (α) Ώστε τι ενήργησε κατάλληλα να επιτύχη στη γη η «ουράνια Ιερουσαλήμ»; (β) Σύμφωνα με ποια επίδρασι επάνω στους λαούς;

¹⁰ Σε αρμονία μ’ αυτό, η «ουράνια Ιερουσαλήμ,» το ουράνιο κέντρο της λατρείας του Ιεχωβά, ενήργησε κατάλληλα για να επιτύχη εγκαίρως την αποκατάστασι της λατρείας του Θεού της στη γη, και μάλιστα σε κλίμακα που δεν είχε γίνει ποτέ προηγουμένως. Η προφητεία του εκπροσώπου του Ιεχωβά, του Μιχαία, το είχε προείπει αυτό, και η εκπλήρωσις αυτής της ένδοξης προφητείας υπήρξε θαυμαστή. Προχωρώντας για να προείπη την αποκατάστασι, ο Μιχαίας ενεπνεύσθη να πη: «Και εν ταις εσχάταις ημέραις.» Δηλαδή, ύστερ’ από την τρομερή ερήμωσι της Σιών και της Ιερουσαλήμ και του «όρους του οίκου» που είχε μόλις προείπει ο Μιχαίας στο προηγούμενο εδάφιο. (Μιχ. 3:12· 4:1) Τι επρόκειτο να συμβή; Μια εκπληκτική αντιστροφή! Ακούστε:

¹¹ «Και εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών και λαοί θέλουσι συρρέει εις αυτό.»—Μιχ. 4:1, ΜΝΚ.

12. Ποια ήταν η μικρογραφική εκπλήρωσις αυτής της προφητείας, και τι παραβάλλεται μ’ αυτό στη σύγχρονη εποχή;

¹² Μια μικρογραφική εκπλήρωσις αυτής της προφητείας άρχισε το 537 π.Χ. με την απελευθέρωσι του πιστού Ιουδαϊκού υπολοίπου από τη Βαβυλώνα, ύστερ’ από αυτοκρατορικές διαταγές να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ και ν’ ανοικοδομήσουν τον οίκο της λατρείας του Ιεχωβά στην κορυφή του όρους της πόλεως. Τώρα που οι Καιροί των Εθνών έληξαν το 1914 μ.Χ. ζούμε στον «έσχατο καιρό» των εθνών, που η περαιτέρω κυριαρχία των στη γη αντιμετωπίζει την πρόκλησι της νεογέννητης Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά Θεού στους ουρανούς. (Δαν. 12:4· Ματθ. 24:3-14) Στον ωρισμένο καιρό της, το πρώτο μεταπολεμικό έτος, δηλαδή, το 1919, ήλθε η θεία απελευθέρωσις των λάτρεων του Ιεχωβά οι οποίοι είχαν επιζήσει πιστά από τις συντριπτικές πείρες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και αυτή η απελευθέρωσις χαρακτηρίσθηκε με αξιοσημείωτο τρόπο από την απόλυσι από τις Ομοσπονδιακές Φυλακές του κυβερνώντος σώματος των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής, οι οποίοι είχαν αναγνωρίσει σαφώς ότι οι Καιροί των Εθνών είχαν λήξει και ότι η εγκαθιδρυμένη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά πρέπει να διακηρυχθή σε όλη την οικουμένη και σ’ όλα τα έθνη, προς μαρτυρίαν.

13. Ώς ποια έκτασι το σύγχρονο υπόλοιπο εξύψωσε το επίπεδο της λατρείας του Ιεχωβά;

¹³ Όπως εκείνο το αποκαταστημένο Ιουδαϊκό υπόλοιπο που είχε ασχοληθή στην ανοικοδόμησι του οίκου του Ιεχωβά στην κορυφή του όρους στην Ιερουσαλήμ, έτσι και το σύγχρονο υπόλοιπο των λάτρεων του Ιεχωβά ασχολήθηκε στην προώθησι της αγνής λατρείας του, εξυψώνοντας την επάνω απ’ όλα τα άλλα συμφέροντα της επιγείου ζωής. Αυτή η αξιόλογη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού έπρεπε να είναι το πιο υψηλό πράγμα στη ζωή τους. Καμμιά άλλη λατρεία, άσχετα με το πόσο υψηλή είναι από τους ανθρώπους, δεν πρέπει να επιτραπή να είναι υψηλότερη από τη λατρεία του Υψίστου Θεού Ιεχωβά. Η εξύψωσίς της πρέπει να στηριχθή σταθερά επάνω απ’ όλες τις άλλες μορφές ανθρώπινης λατρείας, άσχετα με το πόσο μπορεί να τις εγκωμιάζουν και να τις διαφημίζουν άνθρωποι και δαίμονες.

14. (α) Γιατί δεν εξουσιοδότησε ο Ιεχωβά το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ να οικοδομήση και πάλι το ναό στην Ιερουσαλήμ; (β) Ποιο ναό πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε, και γιατί;

¹⁴ Έτσι αυτό το πιστό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών δεν ασχολήθηκε στην ανοικοδόμησι ενός κατά γράμμα ναού στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά δεν εξουσιοδότησε το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών να οικοδομήσουν και πάλι τον ναό που είχε αποφασίσει να καταστραφή από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Δεν χρειάζεται ένα τέτοιο ανθρωποποίητο ναό σ’ εκείνον τον άγιο τόπο του παλιού καιρού διότι μας είπε σαφώς ότι δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς. Έχει τον αληθινό πνευματικό του ναό στον οποίο κατοικεί προσωπικώς. Είναι ο ναός στου οποίου το διαμέρισμα Άγια των Αγίων εισήλθε ο Αρχιερεύς του Ιησούς Χριστός την άνοιξι του 33 μ.Χ. με την πολύτιμη αξία της τελείας ανθρώπινης θυσίας του χάριν όλου του αμαρτωλού και θνήσκοντος ανθρωπίνου γένους. (Εβρ. 9:24-26· Πράξ. 17:24) Αυτό τον πνευματικό ναό οφείλαμε ν’ αναγνωρίσωμε, κι’ έτσι να δώσωμε στον Ύψιστο Θεό την πραγματική του επιβλητικότητα, αγιότητα και μεγαλειότητα. Αυτόν το ναό πρέπει να πλησιάσωμε με ειλικρινές πνεύμα λατρείας, και αυτό μπορούμε να το κάνωμε παντού στη γη, διότι αυτό είναι εκείνο που ο Ιησούς Χριστός ο Αρχιερεύς του Ιεχωβά είπε. (Ιωάν. 4:21-24) Η επίγεια Ιερουσαλήμ δεν υπολογίζεται πια!

15, 16. (α) Το 1925 τι άρχισε το υπόλοιπο να εκτιμά όσον αφορά το όνομα του Ιεχωβά, και γιατί ανέλαβαν μια νέα ονομασία για τον εαυτό τους το 1931; (β) Πώς αυτό ήταν σε εκπλήρωσι των εδαφίων Ζαχαρίας 10:9-12;

¹⁵ Καθώς κυλούσαν τα μεταπολεμικά χρόνια, ο αριθμός των πνευματικών Ισραηλιτών οι οποίοι ήσαν ενασχολημένοι σ’ αυτό το αλληγορικό έργο της ανοικοδομήσεως του ναού ηύξανε. Ήσαν Χριστιανοί, ακόλουθοι στα βήματα του Ιησού Χριστού, αλλά και όλα τα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου ισχυρίζονταν επίσης το ίδιο. Έτσι στο όνομα τίνος αυτό το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών οικοδόμων του ναού εξέλεξε να περιπατή; Έπρεπε να λάβουν μια σπουδαία απόφασι. Από το έτος 1925 και έπειτα άρχισαν να διακρίνουν ότι είχε έλθει ο καιρός για να κάμη ο Ύψιστος Θεός όνομα για τον εαυτό του. Ήσαν αποφασισμένοι να μη δυσφημούν αυτό το όνομα μαζί με τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς του Χριστιανικού κόσμου. Έτσι, ύστερ’ από έξη χρόνια εντατικών προσπαθειών να κάνουν αυτό το θείο όνομα γνωστό παγκοσμίως, ανέλαβαν, το θέρος του 1931, το βασισμένο στις Γραφές όνομα, μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό έγινε σε εκπλήρωσι της προφητείας που είχε λαλήσει ο Ζαχαρίας στη διάρκεια των ημερών της ανοικοδομήσεως του ναού της Ιερουσαλήμ τον έκτο αιώνα π.Χ.:

¹⁶ «Θέλουσι με ενθυμηθή εν απομεμακρυσμένοις τόποις· και θέλουσι ζήσει μετά των τέκνων αυτών, και θέλουσιν επιστρέψει. . . . και θέλω ενισχύσει αυτούς εις τον Ιεχωβά· και θέλουσι περιπατεί εν τω ονόματι αυτού, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ζαχ. 10:9-12, ΜΝΚ.

17, 18. (α) Από τότε πώς εγνώρισαν οι λαοί των εθνών τον Ιεχωβά Θεό και τον αληθινό ναό του για λατρεία; (β) Τι έλεγε το εδάφιο Μιχαίας 4:2 σχετικά με τους λαούς οι οποίοι θα συνέρρεαν σ’ αυτόν το ναό;

¹⁷ Συνεπώς, από τον καιρό της ιστορικής εκείνης αποφάσεως το έτος 1931 μ.Χ., αυτό το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών οικοδόμων του ναού μετέβησαν σ’ όλα τα έθνη κηρύττοντας το ευαγγέλιο της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού εν ονόματι του Ιεχωβά, ως Χριστιανοί μάρτυρές του. (Ησ. 43:10-12· 44:8) Ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα τούτου, οι λαοί των εθνών έμαθαν για τον Ιεχωβά Θεό και για τον πνευματικό ναό του στον οποίο πρέπει ν’ αποδίδουν αγνή λατρεία; Η πληροφορία που καταφθάνει απ’ όλα τα μέρη της γης απαντά μ’ ένα θετικό Ναι! Σημειώστε τι λέγει ο προφήτης Μιχαίας σχετικά μ’ αυτούς τους λαούς οι οποίοι κατακλύζουν τον ναό του Ιεχωβά:

¹⁸ «Και έθνη πολλά θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, και εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού· διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ.»—Μιχ. 4:2, ΜΝΚ.

19. (α) Πώς προωθήθηκε ο «νόμος» και ο «λόγος του Ιεχωβά» από την ουράνια Ιερουσαλήμ στους λαούς των εθνών; (β) Το ότι λέγουν «Θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού» τι σημαίνει γι’ αυτούς;

¹⁹ Μέσω των ενεργειών του κηρύγματος και της διδασκαλίας εκ μέρους του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών οικοδόμων του ναού σ’ όλη τη γη η γνώσις του ‘νόμου’ και του ‘λόγου του Ιεχωβά’ προωθήθηκε από την ουράνια Ιερουσαλήμ, την έδρα της νεογέννητης ουράνιας Μεσσιανικής βασιλείας. Εκθέσεις που συσσωρεύονται κάθε χρόνο δείχνουν ότι άτομα απ’ όλα τα έθνη συρρέουν στον εξυψωμένο «οίκο του Ιεχωβά» για να Τον λατρεύουν στον πνευματικό του ναό. Τι σημαίνει αυτό που λέγουν αυτοί οι εκζητηταί του Ιεχωβά: «Θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού»; Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα άτομα όλων των εθνικοτήτων που διδάσκονται, αφιερώνονται στον Ιεχωβά για να κάμουν το θέλημά του. Εκλέγουν τον θεό τους.

20. Τι έλεγαν τα εδάφια Ζαχαρίας 2:10, 11 για να προείπουν το ίδιο πράγμα;

²⁰ Αυτό ακριβώς το πράγμα είχε προλεχθή επίσης από τον προφήτη Ζαχαρία, όταν προφήτευε στις ημέρες της ανοικοδομήσεως του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Απευθυνόμενος στους οικοδόμους του ναού, είπε: «Τέρπου και ευφραίνου, θύγατερ Σιών· διότι, εγώ έρχομαι, και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου, λέγει Ιεχωβά. Και έθνη πολλά θέλουσιν ενωθή μετά του Ιεχωβά εν τη ημέρα εκείνη, και θέλουσιν είσθαι λαός μου.»—Ζαχ. 2:10, 11, ΑΣΜ.

21, 22. Πώς αυτοί οι λαοί των πολλών εθνών κάνουν ακριβώς το αντίθετο εκείνου που έκαμαν οι 24.000 Ισραηλίται στις πεδιάδες Μωάβ, σύμφωνα με τα εδάφια Αριθμοί 25:3-5 και Ωσηέ 9:10;

²¹ Αυτοί οι άνθρωποι των ‘πολλών εθνών’ κάνουν ακριβώς το αντίθετο απ’ εκείνο που είχαν κάμει οι είκοσι τέσσερες χιλιάδες Ισραηλίτες στις πεδιάδες Μωάβ λίγο πριν το έθνος Ισραήλ διασχίσει τον Ιορδάνη Ποταμό για να εισέλθη στη γη της Επαγγελίας. Αυτοί οι είκοσι τέσσερις χιλιάδες είχαν εγκαταλείψει τον Ιεχωβά, όπως αναγράφεται στα εδάφια Αριθμοί 25:3-5: «Και προσεκολλήθη ο Ισραήλ εις τον Βέελ-φεγώρ· και εξήφθη η οργή του Ιεχωβά κατά του Ισραήλ. . . . Και είπεν ο Μωυσής προς τους κριτάς του Ισραήλ, Φονεύσατε έκαστος τους ανθρώπους αυτού, τους όσοι προσεκολλήθησαν εις τον Βέελ-φεγώρ.»

²² Σχετικά μ’ εκείνους τους αποστάτας Ισραηλίτας η προφητεία του Ωσηέ 9:10 λέγει: «Αυτοί υπήγον προς τον Βέελ-φεγώρ, και αφιερώθησαν εις την αισχύνην και έγειναν βδελυκτοί, καθώς το αντικείμενον της αγάπης αυτών.» Σε κτυπητή αντίθεσι μ’ αυτούς σήμερα, ενώ η «θυγάτηρ Σιών» αλαλάζει χαρούμενα και ψάλλει διότι ο Ιεχωβά κατοικεί ανάμεσά της στην «πόλιν του ζώντος Θεού,» εκατοντάδες χιλιάδες άτομα από «έθνη πολλά» έρχονται και ενώνονται, αφιερώνονται στον Ιεχωβά και γίνονται λαός του.—Εβρ. 12:22.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

23. Ποιας προσοχής τυγχάνουν από τον Ιεχωβά, όπως λέγουν τα εδάφια Μιχαίας 4:3, 4, και πώς ενεργούν απέναντι αλλήλων;

²³ Επειδή αυτοί οι αφιερωμένοι άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων δέχονται τον νόμο ο οποίος εξέρχεται από την ουράνια Σιών και τον λόγο του Ιεχωβά ο οποίος προέρχεται από την ουράνια Ιερουσαλήμ, ποιας προσοχής τυγχάνουν από τον Ιεχωβά και πώς ενεργούν απέναντι αλλήλων; Η προφητεία του Μιχαία προχωρεί για να μας πληροφορήση λέγοντας: «Και θέλει κρίνει αναμέσον λαών πολλών, και θέλει ελέγξει έθνη ισχυρά, έως εις μακράν· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία, και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού, και υπό την συκήν αυτού· και δεν θέλει, υπάρχει ο εκφοβών· διότι το στόμα του Ιεχωβά των δυνάμεων ελάλησε.»—Μιχ. 4:3, 4, ΜΝΚ.

24. (α) Εξεπλήρωσαν τα Ηνωμένα Έθνη αυτή την προφητεία του Μιχαία 4:3, 4; (β) Γιατί ο «πολύς όχλος» που συρρέει στις αυλές του ναού από το 1935 δεν λατρεύει τα Ηνωμένα Έθνη ως θεό;

²⁴ Η ανθρωποποίητη παγκόσμια οργάνωσις για διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, δηλαδή, τα Ηνωμένα Έθνη, δεν επέτυχαν την εκπλήρωσι αυτής της προφητείας. Αυτή η πολιτική οργάνωσις εξακολουθεί να έχη τη Διάσκεψι Αφοπλισμού η οποία συνέρχεται τακτικά ανάμεσα σ’ ένα κόσμο ο οποίος είναι πιο ισχυρά εξοπλισμένος από οποτεδήποτε πριν στην ιστορία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον ‘πολύν όχλον’ από τα ‘πολλά έθνη’ τα οποία συρρέουν στις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά για να Τον λατρεύσουν με ενωμένο τρόπο. Γνωρίζουν από τις προφητείες της Γραφής ότι τα Ηνωμένα Έθνη θ’ αποτύχουν και ότι είναι εσφαλμένο να τα κάνη κανείς θεό του. (Αποκάλ. 13:14, 15· 7:9-17) Γνωρίζουν ότι και αυτά θ’ αποτύχουν όπως ακριβώς απέτυχε η Κοινωνία των Εθνών που είχε προηγηθή. Ιδιαίτερα από την άνοιξι του έτους 1935 μ.Χ., ή τέσσερα χρόνια πριν από την έκρηξι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτοί οι εκζητηταί του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού άρχισαν να συρρέουν στις αυλές του ναού του. Εξεπλήρωσαν την προφητεία του Μιχαία;

25. (α) Ομιλώντας αλληγορικά, πώς οι λάτρεις του Ιεχωβά έχουν σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα; (β) Επομένως, στον Αρμαγεδδώνα, σε ποιον θείο κανόνα θα προσκολληθούν όσον αφορά τη συμπεριφορά τους απέναντι στα έθνη;

²⁵ Έχει σφυρηλατήσει ο διεθνής αυτός ‘πολύς όχλος’ των λάτρεων στο ναό του Ιεχωβά μ’ ένα συμβολικό τρόπο τας μαχαίρας του σε υνία και τας λόγχας του σε δρέπανα; Τα γεγονότα της γραπτής ιστορίας που είναι διαθέσιμα δείχνουν ότι το έχουν κάμει και ότι εξακολουθούν να το κάνουν ως αυτή την ημέρα. Τον Νοέμβριο του 1939, ανάμεσα στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο που εμαίνετο τότε επί δύο μήνες, υπεστήριξαν τη μη συμμετοχή τους στην εθνική πολιτική με το να διακηρύττουν θαρραλέα τη στάσι τους υπέρ της Χριστιανικής ουδετερότητας απέναντι σ’ όλες τις κοσμικές ένοπλες συρράξεις. Ως αυτή την ημέρα, παρά τον φανατικό διωγμό γι’ αυτό το ζήτημα, έχουν μείνει σταθεροί στη διακήρυξι της ουδετερότητάς των. (Βλέπε άρθρον «Ουδετερότητος» 1ης Νοεμβρίου 1939, του περιοδικού Η Σκοπιά, στην Αγγλική.) Ακόμη και όταν τα στρατικοποιημένα έθνη φθάσουν ώς τον Αρμαγεδδώνα και ο Ιεχωβά Θεός εξαπολύση τον θεοκρατικό του «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» εναντίον των εχθρικών εθνών, αυτοί οι άοπλοι λάτρεις του Ιεχωβά Θεού δεν θα σηκώσουν ούτε ένα άοπλο χέρι εναντίον αυτών των εθνών. Θα παραμείνουν προσκολλημένοι στον θείο κανόνα: «Η μάχη δεν είναι υμών, αλλά του Θεού.»—2 Χρον. 20:15· Αποκάλ. 16:14, 16.

26. (α) Ποια κατάστασι πραγμάτων βρίσκομε επομένως στην πνευματική κατάστασι των λάτρεων του Ιεχωβά στη γη; (β) Ποια θα είναι η κατάστασις κατοικήσεώς των στη γη μετά τον Αρμαγεδδώνα;

²⁶ Τι, λοιπόν, βλέπομε σήμερα σχετικά με την πνευματική κατάστασι των λάτρεων του Ιεχωβά στη γη; Το εξής: Μολονότι προέρχονται από πολλά έθνη και διάφορες φυλές, υπάρχει θεοσεβής ειρήνη ανάμεσά τους. Δεν καταφεύγουν σε βίαιο πόλεμο για να τακτοποιήσουν τις διαφορές τους. Διατηρούν πρώτα την ειρήνη τους με τον Ιεχωβά Θεό και κατόπιν ειρήνη με τον άνθρωπο. Για να μιλήσωμε με την προφητική γλώσσα της εικόνος ειρήνης και ασφαλείας, κάθονται χωρίς φόβο στον κήπο τους, ο καθένας κάτω από την άμπελο και τη συκή του, απολαμβάνοντας την πνευματική και ζωοπάροχη ευημερία με την οποία τους κατακλύζει ο Θεός τον οποίον λατρεύουν ενωμένα. Με αδελφικές σχέσεις καλής γειτονίας, όπως προελέχθη στην προφητεία του Ζαχαρία (3:10), ‘προσκαλούν έκαστος τον πλησίον αυτού υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού.’ Αυτή είναι πραγματικά μια πολύτιμη πρόγευσις ειρήνης, ασφαλείας και ευημερίας όταν ο Παντοκράτωρ Θεός θα έχη καταστρέψη όλους τους απομένοντας εχθρούς του στον Αρμαγεδδώνα και αποκαταστήση τότε τον παράδεισο στη γη. Οι λάτρεις του Ιεχωβά θα καθήσουν κατά γράμμα κάτω από τις αμπέλους των και τις συκιές των που θα είναι δίπλα στις χαρούμενες κατοικίες των.

ΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΟΣ!

27, 28. (α) Από ποια εκλογή που θα κάνωμε τώρα εξαρτάται το ν’ απολαύσωμε αυτή την μελλοντική πραγματικότητα, και ποια ποικιλία υπάρχει όσον αφορά την εκλογή που πρέπει να γίνη σήμερα; (β) Ποια εκτίμησι κάνει η Γραφή γι’ αυτούς τους θεούς του κόσμου;

²⁷ Πολύ ελκυστική προοπτική αυτή! Αλλά η μελλοντική απόλαυσις από ένα άτομο αυτής της Παραδεισιακής πραγματικότητος εξαρτάται από την εκλογή του αληθινού Θεού τώρα. Σ’ όλη τη γη οι άνθρωποι ειδωλοποιούν διάφορα πράγματα ως θεούς. Ένας από τους πιο δημοφιλείς θεούς σε κάθε χώρα είναι ο πατριωτικός εθνικισμός. Για πολλούς ανθρώπους μια ωρισμένη πολιτική ιδεολογία είναι ένας θεός. Το πολιτικό ίδρυμα που ονομάζεται Το Κράτος θεωρείται επίσης ως θεός από πολλούς. Ο μιλιταρισμός έχει επίσης τους λάτρεις του σ’ αυτόν τον πυρηνικό αιώνα του διαστήματος. Η υλιστική επιστήμη έχει επίσης τους αφοσιωμένους λάτρεις της. Και τι πρέπει να λεχθή για τα είδωλα των σπορ, τα θεατρικά και κινηματογραφικά είδωλα, τα μουσικά είδωλα; Και αυτά έχουν τους θαυμαστάς των ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι είναι «φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.» (2 Τιμ. 3:4) Ασυναίσθητα, πολλοί άνθρωποι λατρεύουν δαίμονας, διότι ο απόστολος Παύλος είπε: «Εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν.» (1 Κορ. 10:20) Και όλοι αυτοί οι θεοί έχουν επάνω τους εκείνον τον οποίον ο Παύλος ονομάζει «θεόν του κόσμου τούτου» (του παρόντος συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ), δηλαδή, τον Σατανά τον Διάβολο.—2 Κορ. 4:4.

²⁸ Πράγματι, ο θεόπνευστος ψαλμωδός ορθώς εξετίμησε τους θεούς των εθνών λέγοντας: «Πάντες οι θεοί των εθνών είναι είδωλα» (θεοί χωρίς αξία, ΜΝΚ). (Ψαλμ. 96:5) Ποια αξία θα έχουν αυτοί οι θεοί για το ανθρώπινο γένος, όταν ο Ιεχωβά Θεός τους απομακρύνη στον Αρμαγεδδώνα και δέση και ρίξη στην άβυσσο τον Σατανά τον Διάβολο και τους δαίμονάς του;—Αποκάλ. 16:16· 20:1-3.

29. (α) Γιατί δεν υπάρχει, έδαφος για ουδετερότητα σχετικά με τους θεούς; (β) Σε αρμονία με το εδάφιο Μιχαίας 4:5, ποια οριστική απόφασι έχουν λάβει εκείνοι οι οποίοι, ασχολούνται στην ανοικοδόμησι της αληθινής λατρείας;

²⁹ Πλησιάζομε γοργά σ’ αυτόν τον καιρό, τον καιρό του Θεού. Δεν είναι πια δυνατή μια ουδέτερη θέσι απέναντι στους θεούς. Η παγκόσμια κατάστασις που εξελίσσεται τώρα μας υποχρεώνει να λάβωμε μια τελική απόφασι. Ποιον θα εκλέξουμε—τον αληθινό Θεό ή τους χωρίς αξία θεούς στους οποίους είναι αφιερωμένοι οι λαοί των εθνών; Να θυμάσθε ότι εκπληρώνεται σήμερα η προφητεία του Μιχαία 4:1-4. Εξαρτάται από μας, επομένως, να εξετάσωμε τα λόγια τα οποία ακολουθούν αμέσως αυτή την προφητεία. Τα λόγια του Μιχαία μας καλούν να περιφρονήσωμε όλους τους ψευδείς θεούς αυτού του καταδικασμένου κόσμου. Ο Μιχαίας λέγει: «Πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του θεού αυτού· ημείς δε θέλομεν περιπατεί εν τω ονόματι Ιεχωβά του Θεού ημών εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.» (Μιχ. 4:5, ΜΝΚ ) Αυτή είναι η αναλλοίωτη απόφασις που έχουν λάβει όλο το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών οι οποίοι ασχολούνται στην ανοικοδόμησι της αληθινής λατρείας στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά Θεού. Αυτή είναι η απόφασις που παίρνουν εκείνοι από τον διεθνή ‘πολύ όχλο’ οι οποίοι συρρέουν στις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά. Είναι αυτή η προσωπική απόφασις του καθενός από μας;

30. (α) Πώς ο Ιησούς έδειξε ότι αυτό είναι το ορθό πράγμα που πρέπει να γίνη; (β) Ποιος είναι ο Θεός τον οποίο μπορούμε να λατρεύωμε «εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα,» και τι θα σημάνη αυτό για μας;

³⁰ Είναι η μόνη ορθή απόφασις. Είναι υπέρ του θεού εκείνου τον οποίον ο Ιησούς Χριστός θέτει στην πρώτη θέσι με το να τον λατρεύη με αποκλειστική αφοσίωσι. Κανένας δεν μπορεί να είναι πραγματικός Χριστιανός εκτός αν μιμήται το τέλειο παράδειγμα του Ιησού Χριστού. (Ψαλμ. 69:9· Ιωάν. 2:13-17· 20:17· Αποκάλ. 3:12) Όλοι οι ψευδείς θεοί θ’ απολεσθούν, και οι λάτρεις των μαζί μ’ αυτούς. Ο Ιεχωβά μόνος είναι ο αληθινός Θεός, ο οποίος είναι άφθαρτος, αθάνατος, ο οποίος ζη «εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.» Αυτή η εκλογή λατρείας σημαίνει αιώνια διεκδίκησι γι’ αυτόν και ατελείωτες ευλογίες και χαρές για μας στην ειρηνική νέα του τάξι.—1 Τιμ. 1:17· Ψαλμ. 90:2.

Οι Περισσότεροι Φοβούνται

◆ Φοβάστε να περπατήσετε μόνος στη γειτονιά σας όταν σκοτεινιάση; Μέσα σε τέσσερα μόνο χρόνια, από το 1968 ώς το 1972, ο αριθμός των Αμερικανών που είπαν «Ναι» σ’ αυτή την ερώτησι αυξήθηκε κατά 38 τοις εκατό. Πόσες γυναίκες όλων των φυλών ηλικίας 50 ετών και άνω λέγουν ότι φοβούνται τώρα; Οι τρεις στις τέσσερες.