Σωτηρία της Ανθρώπινης Φυλής με τον Τρόπο της Βασιλείας
«Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»—Ματθ. 6:10.
1. Ποια καλή είδησις υπάρχει για τον άνθρωπο, και από ποιο είδος αυθεντίας και πηγής;
ΔΕΝ ΘΑ υπάρξη έξοδος του ανθρώπου από τη γη. Η ανθρώπινη φυλή θα σωθή για να ζη αιώνια επάνω στη γη με ευτυχία. Δεν είναι αυτό καλή είδησις; Μάλιστα, και βασίζεται στην πιο ανώτερη αυθεντία και έρχεται από την πιο αξιόπιστη πηγή πληροφοριών!
2. (α) Γιατί μ’ αυτό δεν εννοούμε τους συγχρόνους επιστήμονας; (β) Ποιο ερώτημα θέτομε σχετικά με τους επιστήμονας ως αυθεντία;
2 Με αυτό μήπως εννοούμε τους συγχρόνους επιστήμονας του εικοστού αιώνος; Ασφαλώς όχι! Οι επιστήμονες οραματίζονται, μια τρομερή καταστροφή του διαστήματος με το πέρασμα μερικών χιλιάδων εκατομμυρίων ετών, στην οποία η γη θα εκτεθή σε υπερβολική θερμότητα που θα προέλθη από τον ήλιο ή από άλλα πύρινα σώματα στο διάστημα, οι κάτοικοι της γης θα καίωνται ελαφρά και θα ζαρώνουν μέχρι θανάτου και η απανθρακωμένη γη θα περιστρέφεται κατόπιν γύρω από τον ήλιο σαν ένας πλανήτης χωρίς ζωή. Μια τόσο εκτεταμένη άποψις για μια παγκόσμια καταστροφή δεν ανησυχεί την παρούσα γενεά της ανθρώπινης φυλής. Υπάρχουν όμως και περιορισμένες εκτάσεως απόψεις που διακρατούν οι επιστήμονες σχετικά με την εξαφάνισι της ανθρώπινης φυλής. Λόγω των κινδύνων που απειλούν τη σύγχρονη γενεά, οι άνθρωποι σήμερα έχουν πραγματικούς λόγους ν’ ανησυχούν. Έτσι από την άποψη των συγχρόνων επιστημόνων το εγγύς μάλιστα μέλλον όλου του ανθρωπίνου γένους είναι πολύ δυσοίωνον. Αλλ’ είναι οι απλοί ανθρώπινοι επιστήμονες η τελική αυθεντία σχετικά μ’ ένα τόσο σοβαρό ζήτημα; Με όλα τα πειράματά των ν’ ανακαλύψουν νέους παράγοντας και αλήθειες, έχουν αποδείξει οι επιστήμονες τουλάχιστον για ποιον σκοπό βρίσκεται ο άνθρωπος εδώ στη γη;
3. Γιατί μπορούμε να είμεθα χαρούμενοι και γεμάτοι ελπίδες λόγω της αυθεντικότητος και της πηγής των ειδήσεων που αναφέρονται εδώ;
3 Ακόμη και οι επιστήμονες δεν μπορούν ν’ αρνηθούν ότι μόνον ο Δημιουργός του ανθρώπου γνωρίζει τον σκοπό της υπάρξεως του ανθρώπου στη γη. Έτσι ο Δημιουργός είναι η Υψίστη Αυθεντία. Επειδή ποτέ δεν απεδείχθη ότι σφάλλει, είναι η πιο αξιόπιστη πηγή πληροφοριών. Γι’ αυτό δεν επιδιώκομε έναν απατηλό παράδεισο όταν δεχώμεθα απ’ αυτόν τα καλά νέα ότι η ανθρώπινη φυλή μας θα σωθή για ν’ απολαμβάνη ατέλειωτη ζωή με ευτυχία σε μια εξωραϊσμένη γη. Γι’ αυτόν τον λόγο μπορούμε να είμεθα χαρούμενοι και γεμάτοι ελπίδες.
4. Γι’ αυτό τον λόγο, γιατί δεν πρέπει να είμεθα αδιάφοροι;
4 Μπορούμε, εν τούτοις, γι’ αυτόν τον ίδιο λόγο, να είμεθα ξένοιαστοι και αδιάφοροι; Καθόλου! Το θέμα ακριβώς της συζητήσεώς μας υποδεικνύει ότι η ανθρώπινη φυλή, της οποίας αποτελούμε σήμερα μέρος, απειλείται σοβαρά να εξαφανισθή. Η συνεχής ύπαρξίς της αμφισβητείται όχι από απλούς κοινούς ανθρώπους, αλλ’ από ανθρώπους που είναι στα πράγματα, από κατατοπισμένους ανθρώπους του κόσμου. Συμφορά επίκειται. Η σελήνη δεν προσφέρει δρόμον διαφυγής. Ο άνθρωπος απειλεί να καταστρέψη τον εαυτό του, αν αφεθή στα δικά του επινοήματα. Και τα επινοήματά του είναι τα πιο καταστρεπτικά σ’ αυτή την εποχή της προωδευμένης επιστήμης.
5. Ποια είναι τα σύγχρονα επινοήματα με τα οποία ο άνθρωπος απειλεί να καταστρέψη τον εαυτό του;
5 Τα επινοήματα του ανθρώπου δεν είναι μόνον τα πυρηνικά και άλλα όπλα του συγχρόνου πολέμου που είναι ικανά για ομαδικούς φόνους σε μεγάλο ρυθμό ταχύτητας. Τα επινοήματα του ανθρώπου περιλαμβάνουν επίσης τρόπους καταστροφής της γης σε καιρό ειρήνης, δηλαδή, με την διευθέτησι της στεγάσεως του ανθρώπου, με το να έχη διαθέσιμα τρόφιμα για τη συντήρησι των ανθρώπων, με τη διανομή αυτών των εφοδίων διατροφής, με τη διάθεσι των αχρήστων προϊόντων των μεγάλων βιομηχανιών, με την εκμετάλλευσι των φυσικών πόρων της γης, με τη μόλυνσι του φυσικού περιβάλλοντος του ανθρωπίνου γένους. Προειδοποιήσεις για παγκόσμια πείνα μέσα σε λίγα χρόνια δεν είναι χωρίς ισχυρή βάσι. Η αδυναμία και οι περιωρισμένες ικανότητες των Ηνωμένων Εθνών ως οργανισμού για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια αποδεικνύονται όλο και περισσότερο. Οι επανειλημμένες συμβουλές που δίδονται στα έθνη να τακτοποιήσουν τις διαφορές των και να παύσουν τους ανταγωνισμούς των μέσα σε δέκα χρόνια, διότι διαφορετικά θα βυθισθούν σε παγκόσμια καταστροφή, βασίζονται σε ορθές κρίσεις και σε μαθήματα της ιστορίας. Περιλαμβανόμεθα όλοι προσωπικά.
6. Τι είναι, λοιπόν, φανερό ότι πρέπει ν’ αναμένωμε από τον ίδιο τον άνθρωπο, και σε τι ή σε ποιον δεν πρέπει ν’ αποβλέπωμε για τον εαυτό μας;
6 Είναι φανερό ότι εκείνο που αναμένεται από τον ίδιο τον άνθρωπο δεν είναι η επιστημονική σωτηρία, αλλ’ η καταστροφή της ανθρωπίνης φυλής. Δεν μπορούμε ν’ αποβλέπωμε σ’ εκείνο που οι επιστήμονες ονομάζουν «εξέλιξι του ανθρώπου» για να μάς σώση, αρκεί μόνον να έχουν μερικά εκατομμύρια χρόνια στη διάθεσί τους για να μπορέσουν να το κάμουν. Δεν μπορούμε ν’ αποβλέπωμε σε όλους τους ψυχολόγους και ψυχιάτρους του κόσμου για ν’ αλλάξουν τη νοοτροπία του ανθρωπίνου γένους και να κάμουν τους ανθρώπους ν’ αναπτύξουν μια νέα προσωπικότητα για να ενωθούν όλοι μαζί εναντίον της καταστροφής. Δεν μπορούμε να στηριχθούμε σε καμμιά διεθνή αστυνομική δύναμι που να είναι αρκετά ισχυρή και ανεξάρτητη και αρκετή αμερόληπτη ώστε να κάμη τα έθνη να φέρωνται καλά και να κάμουν αυτή τη γη ένα ασφαλή τόπο στον οποίο να ζουν.
7. (α) Σε τι έξω από τη γη και τον ίδιο τον άνθρωπο δεν μπορούμε ν’ αποβλέπωμε σε εσχάτη ανάγκη; (β) Σε ποιον πρέπει λογικώς ν’ αποβλέπωμε, και γιατί;
7 Προφανώς, αν και οι επιστήμονες δεν θέλουν να το παραδεχθούν, είμεθα υποχρεωμένοι ν’ αποβλέψωμε έξω από τον άνθρωπο και έξω από τη γήινη κατοικία του ανθρώπου για απελευθέρωσι αν πρόκειται να σωθή η ανθρώπινη φυλή. Όχι, βέβαια, σε κάποιους μυθικούς «ανθρώπους του Άρεως» να έλθουν από έναν άλλο πλανήτη, ν’ απαντήσουν στα σήματα της απελπισίας μας και να έλθουν να μάς βοηθήσουν. Ούτε και στους αστροναύτας να πατήσουν σε κάποιον πλανήτη πιο πέρα από τη σελήνη και να φέρουν πίσω μερικούς κατοίκους από εκεί υπέρτερης νοημοσύνης και ανώτερους από τους ανθρώπους που μπορούν να μάς βοηθήσουν προτού να είναι πολύ αργά! Πρέπει ν’ αποβλέπωμε για σωτηρία σε κάποιον νοήμον πρόσωπο απ’ έξω που είναι πραγματικό και που είναι μεγαλύτερο από όλους τους ανθρώπους μαζί, όχι μόνον αρκετά σοφό και ισχυρό, αλλ’ επίσης αρκετά στοργικό για να έλθη σε βοήθειά μας στην τρομερή ανάγκη μας. Σε ποιον θα ήταν πιο λογικό, πιο φρόνιμο, πιο ευφυές ν’ αποβλέπωμε παρά στον ίδιο τον Δημιουργό της ανθρωπίνης φυλής; Αν η ανθρώπινη φυλή ζη σήμερα, ασφαλώς ο ανώτερος Δημιουργός της πρέπει ομοίως να ζη σήμερα.
8, 9. (α) Τι δεν είχε υπ’ όψιν του ο Δημιουργός όταν δημιούργησε τη γη και έθεσε άνθρωπο επάνω σ’ αυτή; (β) Πού και πώς το λέγει αυτό;
8 Το γεγονός ακριβώς ότι η ανθρώπινη φυλή είναι εδώ αποδεικνύει ότι ο Δημιουργός δεν εδημιούργησε τη γη μας για να είναι ή να γίνη ένας απανθρακωμένος πλανήτης χωρίς ζωή που να περιστρέφεται στο διάστημα. Δεν δημιούργησε την ανθρώπινη φυλή για να καταστραφή τελικά ή να πεθάνη και να εξαφανισθή όπως εξαφανίσθηκε το πτηνόν διδώ. Δεν εργάσθηκε ματαίως και δεν ενήργησε αντίθετα με τον εαυτό του και δεν εξετέθη σε ματαίωσι του σκοπού του όταν δημιούργησε τη γη και έθεσε άνθρωπον επ’ αυτής. Εξηγώντας τον υπέροχο σκοπό για τον οποίο έθεσε το ανθρώπινο γένος σ’ αυτή τη γη, ο ίδιος διεκήρυξε:
9 «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο ποιήσας τους ουρανούς· ο αληθινός Θεός, ο Πλάσας την γην και Ποιήσας αυτήν· όστις εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά και δεν υπάρχει άλλος. . . . εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο λαλών δικαιοσύνην, ο αναγγέλλων ευθύτητα.»—Ησ. 45:18, 19, ΜΝΚ.
10. (α) Ποιος άκουσε να λέγονται αυτά τα λόγια, και πώς; (β) Ως ποιο βαθμό θεωρείται από την ανθρώπινη φυλή ως βιβλίο αξίας το βιβλίο που περιέχει αυτά τα λόγια;
10 Ποιος στη γη άκουσε αυτόν τον Θεό Ιεχωβά να λέγη αυτά τα λόγια; Σύμφωνα με τα γεγονότα της ιστορίας, ένας άνθρωπος του παλιού καιρού τον άκουσε. Ωνομάζετο Ησαΐας ο υιός του Αμώς, και ζούσε στην Ιερουσαλήμ στις ημέρες διαφόρων βασιλέων αυτής της ονομαστής πόλεως. Άκουσε εκείνα τα θεία λόγια μέσω εμπνεύσεως, δηλαδή, μέσω του πνεύματος ή της αοράτου ενεργού δυνάμεως του Θεού. (Ησαΐας 1:1) Όσα άκουσε και είδε σε όρασι, καθώς και ιστορικά γεγονότα της εποχής του, τα κατέγραψε σ’ ένα βιβλίο που φέρει το όνομά του, το βιβλίο του Ησαΐα. Αυτό είναι ένα από τα εξήντα έξη βιβλία των ιερών συγγραμμάτων της Αγίας Γραφής. Και τα λόγια που παραθέσαμε πιο πάνω βρίσκονται σ’ αυτό το βιβλίο του Ησαΐα, κεφάλαιο σαράντα πέντε, εδάφια δεκαοκτώ και δεκαεννέα. Η Αγία Γραφή, που περιέχει το βιβλίο του Ησαΐα, θεωρείται ότι έχει τόση αξία για όλη την ανθρώπινη φυλή ώστε έχει ήδη μεταφρασθή σε 244 γλώσσες, εκτός από διάφορα μέρη της που έχουν μεταφρασθή σε 1.169 άλλες γλώσσες. Ακόμη και το ιστορικό πρόσωπο, ο Ιησούς Χριστός, παρέθετε συχνά τα λόγια του προφήτου Ησαΐα επειδή ήσαν η θεόπνευστη αλήθεια.
11. (α) Τι δείχνει αυτή η θεία διακήρυξις που έγινε στον Ησαΐα σχετικά με τον Θεό και τον άνθρωπο; (β) Σχετικά με τι θ’ αναλάβη ο Θεός την απαιτούμενη δράσι;
11 Έτσι στον προφήτη Ησαΐα ο Θεός, ο οποίος δίνει το όνομά του ως Ιεχωβά, διακηρύττει ότι δεν δημιούργησε τη γη ματαίως αλλά την έπλασε για να κατοικήται. Αυτή η δήλωσις έγινε περίπου τριάντα τρεις αιώνες αργότερα από την εποχή που ο Θεός, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είχε δημιουργήσει τους πρώτους γονείς της ανθρώπινης φυλής, τον πρώτο άνδρα και τη γυναίκα. Αυτό αποδεικνύει ότι όχι μόνον ο Θεός ζούσε ακόμη, αλλ’ ότι ενδιαφερόταν ακόμη για τη γη και τους ανθρώπινους κατοίκους της. Αυτός δεν είναι Θεός, για τον οποίον μπορούν να πουν ότι πέθανε επειδή έχει εγκαταλείψει το ανθρώπινο γένος και μένει αδιάφορος και έξω από τις υποθέσεις της δικής του ανθρώπινης δημιουργίας. Οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου σφάλλουν απόλυτα όταν λέγουν ότι ο «Θεός είναι νεκρός.» Αυτός είναι αθάνατος· ζη αιώνια. Είναι Θεός σε όλη την αιωνιότητα. (Ψαλμ. 90:2) Από τη δημιουργία του ανθρώπου και έπειτα ο Δημιουργός διετήρησε το ενδιαφέρον του για τα ανθρώπινα πλάσματά του και παρακολουθούσε την πορεία της ανθρώπινης φυλής για να προφυλάξη τον αιώνιο σκοπό του για το ανθρώπινο γένος από το να ματαιωθή. Αντελαμβάνετο την ανθρώπινη κατάστασι στις ημέρες του προφήτου Ησαΐα πριν από είκοσι επτά αιώνες· αντιλαμβάνεται εξίσου την κατάστασι της ανθρώπινης φυλής σήμερα. Θα αναλάβη την απαιτουμένη δράσι.
12. (α) Πώς θ’ αποδειχθή ότι υπάρχει κάποιος υπέρτατος; (β) Ποιων οι προσπάθειες για τη σωτηρία της ανθρώπινης φυλής θ’ αποτύχουν;
12 Ο θρησκευτικός κληρικός που έγραψε το βιβλίο Ο Θεός δεν Υπάρχει Πλέον και είπε σ’ αυτό: «Αν υπάρχει Θεός δεν μπορεί να μιλήση για τον εαυτό του ως ένα υπέρτατο ον,» πολύ σύντομα θ’ αποδειχθή ότι απατήθηκε πολύ άσχημα και θα καταισχυνθή. Σε άμεση αντίθεσι με αυτόν τον κληρικό η θεόπνευστη προσευχή που απευθύνεται στον Δημιουργό του ανθρώπου θα εκπληρωθή, κατ’ ανάγκην σε λίγο, με αυτά τα λόγια: «Ας καταισχυνθώσι και ας εντραπώσι και ας απολεσθώσι· και ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.» (Ψαλμ. 83:17, 18, ΜΝΚ) Ποτέ δεν επέτρεψε να διαψευσθή στη διάρκεια όλης της περασμένης ιστορίας του ανθρωπίνου γένους· δεν θα επιτρέψη να διαψευσθή στον παρόντα κίνδυνο που αντιμετωπίζει όλη η ανθρώπινη φυλή. Αυτό απαιτεί τη διαφύλαξι της ανθρώπινης φυλής στο χειρότερο έπακρόν της. Οι σημερινές προσπάθειες του ανθρώπου για τη διαφύλαξι της ανθρώπινης φυλής είναι ανεφάρμοστες, απραγματοποίητες και είναι καταδικασμένες ν’ αποτύχουν. Ο τρόπος του Ιεχωβά για τη διαφύλαξι της ανθρώπινης δημιουργίας του είναι εφαρμόσιμος ρεαλιστικός και θα επιτύχη. Ο τρόπος της σωτηρίας του είναι ο τρόπος της Βασιλείας.
ΟΧΙ ΕΝΑΣ ΑΠΗΡΧΑΙΩΜΕΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
13. (α) Ποιο πολιτικό γεγονός από το 1917 μ.Χ. δεν πρέπει να μάς προδιαθέση κατά του τρόπου που θα χρησιμοποιήση ο Θεός επειδή είναι τρόπος βασιλείας; (β) Γιατί ο τρόπος του Θεού δεν θα είναι αντιδημοτικός και απηρχαιωμένος σήμερα;
13 Οι βασιλείες ως μορφή κυβερνήσεως για το ανθρώπινο γένος δεν είναι πολύ δημοφιλείς σήμερα. Υπάρχουν λιγώτερες βασιλείες στους ανθρώπους σήμερα από όσες υπήρχαν στο έτος 1917 πριν από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έχουν αντικατασταθή από λαϊκές μορφές κυβερνήσεως. Αυτό δεν πρέπει να επηρεάση τη διάνοια και την καρδιά μας εναντίον του τρόπου του Θεού επειδή είναι ο τρόπος της Βασιλείας. Οι δημοκρατίες απέτυχαν ακριβώς τόσο όσο και οι πολιτικές βασιλείες των ανθρώπων. Οι δημοκρατίες καθώς και οι βασιλείες των ανθρώπων που απέμειναν συστρέφονται στις ωδίνες του θανάτου των σήμερα. Οι βασιλείς του Χριστιανικού κόσμου ποτέ δεν εκυβέρνησαν «ελέω Θεού,» όπως ισχυρίζονταν. Εκείνες οι βασιλείες, όπως όλες οι άλλες βασιλείες αυτού του κόσμου, υπήρξαν απλές ανθρώπινες βασιλείες από ανθρώπους εγκαθιδρυμένες. Ο Ιεχωβά Θεός δεν θα χρησιμοποιήση καμμιά απ’ αυτές τις βασιλείες στον τρόπο του να σώση την ανθρώπινη φυλή. Έτσι η Βασιλεία του Θεού δεν θα είναι ένας μη δημοφιλής απηρχαιομένος τρόπος.
14. (α) Τι είναι, λοιπόν, η βασιλεία που αποτελεί το μέσον του Θεού για τη σωτηρία της φυλής μας; (β) Πότε και γιατί είχε ελαττωθή το κήρυγμα της βασιλείας, αλλά γιατί είναι τώρα ο καιρός για να κηρυχθή;
14 Τι είναι, λοιπόν, η βασιλεία που θα χρησιμοποιήση ο Θεός για τη σωτηρία της ανθρωπίνης φυλής; Είναι η βασιλεία που ανήγγελλε ο Ιησούς Χριστός σε όλη τη χώρα της Παλαιστίνης πριν από δεκαεννέα αιώνες, λέγοντας: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17, 23· 10:7) Αυτό είναι το ίδιο όταν έλεγε: «Επλησίασεν η βασιλεία του Θεού.» (Μάρκ. 1:14, 15) Η εγκατάστασις του Χριστιανισμού στις ημέρες του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου τον τέταρτο αιώνα μ.Χ. έκαμε να μη ακούεται πια το κήρυγμα της Βασιλείας του Θεού, επειδή οι θρησκευτικοί κληρικοί εχαιρέτησαν τις ανθρώπινες βασιλείες του «Χριστιανικού κόσμου» ως ν’ αποτελούσαν μέρη της βασιλείας του Θεού. Αλλ’ ο κήρυξ Ιησούς Χριστός είπε ότι το ευαγγέλιον της πραγματικής βασιλείας του Θεού θα εκηρύττετο σ’ όλον τον κόσμο στο τέλος αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Σ’ αυτή την αξιοσημείωτη προφητεία σχετικά με το σημείον που θα προηγείτο του τέλους αυτού του αθλίου συστήματος πραγμάτων είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Σήμερα αυτό το τέλος είναι ολοφάνερα πλησίον. Σύμφωνα με την προφητεία, ακούμε να κηρύττεται η Βασιλεία!
15. (α) Όταν ήταν στη γη ο Ιησούς κι εκήρυττε την εγγύτητα της βασιλείας Θεού ποιο σπουδαίο χαρακτηριστικό σχετικά μ’ αυτήν ετόνισε; (β) Τι μπορεί να λεχθή για τη συντριβή των ελπίδων για μία βασιλεία εις χείρας του Χριστού με την εκτέλεσί του σε πάσσαλο;
15 Το γεγονός ότι τόσο μακριά στο παρελθόν τον πρώτο αιώνα μ.Χ. ο Ιησούς Χριστός εκήρυττε «Επλησίασεν η βασιλεία του Θεού,» δείχνει ένα σπουδαίο χαρακτηριστικό αυτής της βασιλείας που δεν προέρχεται από ανθρώπους που είναι στη γη. Ποιο χαρακτηριστικό; Ότι ο Ιησούς Χριστός που ήταν τότε πλησίον επάνω στη γη είναι εκείνος που διωρίσθηκε από τον Θεό να κυβερνήση σ’ αυτή τη βασιλεία του Θεού που εκήρυττε σε τέτοια έκτασι. Αλλά δεν συνετρίβη κάθε ελπίδα της βασιλείας του Θεού στα χέρια του Ιησού Χριστού όταν αυτός πέθανε; Δεν θανατώθηκε επειδή εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού, όταν εκείνοι που ζήτησαν την εκτέλεσί του ως στασιαστού έλεγαν: «Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος, και εμποδίζοντα το να δίδωσι φόρους εις τον Καίσαρα, λέγοντα εαυτόν ότι είναι Χριστός βασιλεύς»; (Λουκ. 23:1, 2) Όχι, η ελπίδα της βασιλείας του Θεού στα χέρια του Ιησού Χριστού ως διωρισμένου Βασιλέως του δεν συνετρίβη με την άδικη εκτέλεσί του σε πάσσαλο έξω από την Ιερουσαλήμ. Γιατί όχι; Διότι την τρίτη ημέρα από τον θάνατό του ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος ποτέ δεν μπορεί να διαψευσθή, ανέστησε τον Ιησού Χριστό από τη νεκρή του κατάσταση σε πνευματική ζωή στους ουρανούς και τον ενέδυσε με αθανασία ως ανταμοιβή. Απέδειξε την ανάστασί του με τις εμφανίσεις που έκαμε στους μαθητάς του.
16. Ποιοι λόγοι υπάρχουν ώστε ο Ιησούς Χριστός ως άρχων να ονομάζεται «βασιλεύς»;
16 Γιατί, όμως, να ονομάζωμε τον Ιησού Χριστό «βασιλέα» και την κυβέρνησί του «βασιλεία»; Σήμερα οι ανθρώπινοι βασιλείς είναι κυρίως απλά διακοσμητικά πρόσωπα που χρησιμεύουν ως σύμβολον του έθνους, ενώ το πραγματικό έργο της λειτουργίας γίνεται από τον πρωθυπουργό και οι νόμοι γίνονται από τη βουλή, που είναι το νομοθετικόν σώμα. Εν τούτοις, στην ανθρώπινη ιστορία του παρελθόντος υπήρχαν βασιλείς που κυβερνούσαν ως «απόλυτοι μονάρχαι,» ως κυβέρνησις ενός ανθρώπου. Και ο Ιησούς Χριστός ορθά έχει το δικαίωμα ως βασιλεύς, διότι είναι ο απόγονος και νόμιμος κληρονόμος ενός γήινου βασιλέως. Φυσικά, ήταν ο υιός ενός μεγαλυτέρου από τον Βασιλέα Δαβίδ, διότι ο Ιεχωβά Θεός διεκήρυξε καθαρά, παρουσία ανθρώπων, ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιός του. Έτσι ήταν ο Υιός του ουρανίου Βασιλέως, διότι ο Ιεχωβά Θεός είχε το δικαίωμα του Βασιλέως τού εκλεκτού του λαού στη γη. (1 Σαμ. 8:7· 12:12, ΜΝΚ) Και σχετικά με τον Ύψιστο Θεό που είναι απόλυτος μονάρχης, η προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιο τριάντα τρία, εδάφιο είκοσι δύο, λέγει: «Ο Ιεχωβά είναι ο Κριτής ημών· ο Ιεχωβά είναι ο νομοθέτης ημών· ο Ιεχωβά είναι ο βασιλεύς ημών· αυτός θέλει σώσει ημάς.» Αλλ’ ο Ιησούς Χριστός ήταν εκείνος τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός υπεσχέθη να δώση στον Δαβίδ ως τον Μόνιμο Κληρονόμο του στη βασιλεία.
17. (α) Λόγω του ειλικρινούς ενδιαφέροντος του Δαβίδ για τον τόπο λατρείας του Θεού, ποια διευθέτησις είχε γίνει μ’ αυτόν; (β) Τι θ’ απητείτο από τον Μόνιμο Κληρονόμο του, και ποιον τίτλο έπρεπε να έχη;
17 Επειδή ο Βασιλεύς Δαβίδ εξέφρασε την επιθυμία να οικοδομήση ένα μεγάλο ναό στην Ιερουσαλήμ για τη λατρεία του Υψίστου Θεού, ο Ιεχωβά έκαμε μια ιεροπρεπή υπόσχεσι ή διαθήκη μαζί του για αιώνια βασιλεία. Μέσω του προφήτου Νάθαν είπε στον Δαβίδ: «Θέλει στερεωθή ο οίκος σου και η βασιλεία σου έμπροσθέν σου έως αιώνος· ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα.» (2 Σαμ. 7:1-17) Ο Σολομών ο υιός του Δαβίδ πέθανε, επίσης και οι διάδοχοί του στον θρόνο της Ιερουσαλήμ πέθαναν και κανένας απ’ αυτούς δεν απέδειξε ότι είναι ο μόνιμος κληρονόμος του Δαβίδ για να συνεχίση τη βασιλεία του Δαβίδ για πάντα. Ο Ιεχωβά Θεός υπεσχέθη να εγείρη στον Δαβίδ για να γίνη Μόνιμος Κληρονόμος του στη βασιλεία, για να εκπληρώση τη διαθήκη της βασιλείας που έκαμε ο Θεός με τον Δαβίδ. Ως διάδοχος του Βασιλέως Δαβίδ, αυτός ο Μόνιμος Κληρονόμος έπρεπε να τιτλοφορήται «βασιλεύς.»
18, 19. (α) Ποιαν εξέλεξε ο Ιεχωβά για να είναι η μητέρα του Μονίμου Κληρονόμου του Δαβίδ, και πώς επρόκειτο να μεταβιβασθή σ’ αυτόν το νόμιμο δικαίωμα για τη βασιλεία; (β) Γιατί είχε σταλή ο Γαβριήλ στη μελλοντική μητέρα, και τι της είπε;
18 Όταν, πριν από δυο χιλιάδες περίπου χρόνια, ο Ιεχωβά Θεός εξέλεξε μια παρθένο για να γίνη η ανθρώπινη μητέρα του ουρανίου Υιού του, εξέλεξε παρθένον που ήταν από τη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ. Τότε αυτή ήταν μνηστευμένη μ’ έναν άνδρα που ήταν επίσης από τη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ και ο οποίος μπορούσε να γίνη θετός πατήρ του παρθενογεννήτου υιού της υιοθετώντας τον ως τόν πρωτότοκον και μεταβιβάζοντας σ’ αυτόν το νόμιμο δικαίωμα στη βασιλεία του Δαβίδ. (Λουκ. 3:23-31· Ματθ. 1:1-18) Προτού αυτοί οι δύο, η Μαρία και ο Ιωσήφ, συνέλθουν ως σύζυγοι, ο Θεός έστειλε τον άγγελό του Γαβριήλ στη Μαρία, που ήταν παρθένος, για να της εξηγήση τα πράγματα και να λάβη τη συγκατάθεσί της να μείνη έγκυος με τη δύναμι του πνεύματος ή της αοράτου ενεργού δυνάμεως του Παντοδυνάμου Θεού. Την ώρα που έδινε εξηγήσεις ο Γαβριήλ είπε στη Μαρία:
19 «Θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν· και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομαστή· και θέλει δώσει εις αυτόν Ιεχωβά ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.»—Λουκάς 1:26-38, ΜΝΚ· Ματθ. 1:18, 19· Ρωμ. 1:3, 4.
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΕΝΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ
20, 21. (α) Πού επρόκειτο να γεννηθή ο Μόνιμος Κληρονόμος του Δαβίδ, και πώς πραγματοποιήθηκε αυτό; (β) Γιατί είχε σταλή ένας άγγελος στους ποιμένας στη Βηθλεέμ, και τι είπε σ’ αυτούς;
20 Μια τέτοια δήλωσις στη Μαρία ήταν βεβαίωσις ότι αυτός ο Ιησούς θα ήταν ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ σ’ εκπλήρωσι της διαθήκης της βασιλείας που είχε κάμει ο Θεός με τον Δαβίδ. Συνεπώς, η ζωή του ουρανίου Υιού του Θεού έπρεπε να μεταφερθή μέσω του πνεύματος του Θεού στη μήτρα της παρθένου Μαρίας για να μπορέση να γεννηθή στη βασιλική οικογενειακή γραμμή του Δαβίδ. Για να εκπληρώσουν την προφητεία του Θεού στον Μιχαία 5:2, η Μαρία και ο Ιωσήφ επέστρεψαν στη Βηθλεέμ, που ήταν στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας, στον τόπο που είχε γεννηθή ο Δαβίδ. Ο Δαβίδ ήταν ο ποιμήν στη Βηθλεέμ, και υπήρχαν ακόμη ποιμένες εκεί τον καιρό που η Μαρία εγέννησε τον θαυματουργικό πρωτότοκον υιόν της. Αυτό το γεγονός είχε σημασία για ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή. Γι’ αυτό άξιζε να επιβεβαιωθή από αυτόπτας μάρτυρας, μέλη της φυλής μας. Γι’ αυτό τη νύχτα που είχε γεννηθή ο Ιησούς στην πόλι γεννήσεως του Δαβίδ, ο Θεός έστειλε τον άγγελό του να αναγγείλη την ανθρώπινη γέννησι του Υιού του στους ποιμένας που ήσαν στους αγρούς της Βηθλεέμ. Ο ένδοξος άγγελος καθησύχασε τους φόβους των κατάπληκτων ποιμένων λέγοντας:
21 «Μη φοβείστε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς, θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη.»—Λουκ. 2:1-12.
22. (α) Με ποια έννοια επρόκειτο το νεογέννητο βρέφος να γίνει «Χριστός,» τίνος Κύριος επρόκειτο να είναι, και για τη χαρά πόσων ανθρώπων; (β) Τι είπε η στρατιά των αγγέλων μ’ εκείνη την ευκαιρία;
22 Εδώ έχομε τη δήλωσι του θείου σκοπού: Αυτός ο νεογέννητος Ιησούς επρόκειτο να γίνη ο Μεσσίας ή Χριστός, ο Κεχρισμένος για τη βασιλεία, ακριβώς όπως ο προπάτωρ του Δαβίδ είχε χρισθή για τη βασιλεία του εκλεκτού λαού του Θεού. Επιπλέον, επρόκειτο να είναι βασιλεύς μεγαλύτερος από ό,τι ήταν ο Δαβίδ, διότι θα γινόταν «Κύριος» του Δαβίδ, για εκπλήρωσι του προφητικού Ψαλμού 110:1, 2. Επρόκειτο επίσης να είναι «Σωτήρ,» και, αν αυτό δεν εσήμαινε ότι θα ήταν Σωτήρ της ανθρώπινης φυλής μας, γιατί θα ήταν σωστό ‘όλος ο λαός’ να έχη «χαράν μεγάλην» στον ευαγγελισμό της γεννήσεώς του; Ήδη υπήρχε ‘χαρά μεγάλη’ σε όλους τους αγίους ουρανούς γι’ αυτή τη θαυματουργική γέννησι παγκοσμίου σημασίας. Προς απόδειξιν αυτού διαβάζομε σ’ ένα γραπτό τεκμήριο, που έγραψε ένας άνθρωπος που ζούσε στις ημέρες που ήταν ο Ιησούς στη γη, αυτά τα λόγια: «Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας.»—Λουκ. 2:13, 14, ΜΝΚ.
23, 24. (α) Μεταξύ ποιων επρόκειτο αυτή η ‘μεγάλη χαρά‘ ν’ αρχίση στη γη; (β) Πώς αυτοί εισήλθαν σ’ αυτή τη ‘μεγάλη χαρά’;
23 Τώρα είχε έλθει ο καιρός για ν’ αρχίση στη γη η ‘μεγάλη χαρά’ του ευαγγελίου μεταξύ των ανθρώπων, στους οποίους ο Ιεχωβά Θεός είχε εκδηλώσει την εύνοιά του. Ο ένδοξος άγγελος είχε ‘ευαγγελισθή χαράν μεγάλην’ σ’ αυτούς και τώρα έπρεπε να επιβεβαιώσουν την ιστορική βάσι αυτού του ευαγγελίου με το να πάνε και να γίνουν αυτόπται μάρτυρες αυτής της γεννήσεως σε μια φάτνη της Βηθλεέμ, της πόλεως του Δαβίδ. Ο άγγελος τούς είχε δώσει το «σημείον» για να ξεχωρίσουν αυτό το νεογέννητο παιδίον από οποιαδήποτε άλλα παιδιά που μπορεί να είχαν γεννηθή εκείνη τη νύχτα μέσα ή έξω από τη Βηθλεέμ. Απέφυγαν να «αναμιχθούν,» ή θέλησαν να εξακριβώσουν το «σημείον» και να γίνουν υπεύθυνοι αυτόπται μάρτυρες αυτής της πιο σπουδαίας γεννήσεως που έλαβε ποτέ χώραν επάνω στη γη; Η αφήγησις του εντίμου ερευνητού μάς δίνει την απάντησι, λέγοντας:
24 «Και καθώς οι άγγελοι ανεχώρησαν απ’ αυτών εις τον ουρανόν, οι άνθρωποι οι ποιμένες είπον προς αλλήλους. ‘Ας υπάγωμεν λοιπόν έως Βηθλεέμ και ας ίδωμεν το πράγμα τούτο το γεγονός, το οποίον ο Ιεχωβά εφανέρωσεν εις ημάς. Και ήλθον μετά σπουδής, και εύρον την τε Μαριάμ και τον Ιωσήφ, και το βρέφος κείμενον εν τη φάτνη. Και ιδόντες διεκήρυξαν τον λόγον τον λαληθέντα προς αυτούς περί του παιδιού τούτου. Και πάντες οι ακούσαντες εθαύμασαν περί των λαληθέντων υπό των ποιμένων προς αυτούς. Η δε Μαριάμ εφύλαττε πάντας τους λόγους τούτους, διαλογιζομένη περί αυτών εν τη καρδία αυτής. Και επέστρεψαν οι ποιμένες, δοξάζοντες και υμνούντες τον Θεόν, δια πάντα όσα ήκουσαν και είδον, καθώς ελαλήθησαν προς αυτούς.»—Λουκάς 2:15-20, ΜΝΚ.
25. (α) Έτσι ποια πράγματα συμβάλλουν για ν’ αποδειχθή ότι δεν ήταν μια συνήθης γέννησις την οποία οι σύγχρονοι κληρικοί αμφισβητούν; (β) Πώς, σήμερα, μπορούμε να ενωθούμε μαζί μ’ εκείνους τους ποιμένας, ή με ποιους ανθρώπους της εποχής εκείνης μπορούμε να γίνωμε όμοιοι;
25 Αν αυτή ήταν μια συνήθης γέννησις ενός παιδιού που συνελήφθη από γυναίκα, η οποία είχε πρώτα σεξουαλικές σχέσεις με τον σύζυγό της, θα είχε αυτή η περίπτωσις τόσο μεγάλη σημασία για τον Θεό, τους αγγέλους και τους θεοσεβείς ανθρώπους; Θα ενωθούμε με τους πολλούς κληρικούς του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα οι οποίοι αμφισβητούν το «σημείον» που οι ποιμένες διεπίστωσαν ότι ήταν αληθινό, και λέγουν ότι η παρθενική γέννησις ήταν ένα πράγμα αδύνατο για τον Ιησού; Θα ενωθούμε με τους ποιμένας που ήσαν αυτόπται μάρτυρες και θα αισθανθούμε «χαράν μεγάλην» για το εξακριβωμένο «σημείον» και θα δοξάζωμε και θα υμνούμε τον Θεό όταν λέμε στους άλλους γι’ αυτό, ή θα είμεθα σαν τον Βασιλέα Ηρώδην τον Μέγαν, που κυβερνούσε τότε την Ιερουσαλήμ; Όταν, ύστερα από δυο χρόνια περίπου, άκουσε την είδησι για τη γέννησι του Ιησού, φοβήθηκε για τη βασιλεία του και προσεπάθησε να φονεύση τον Ιησούν. Επέτυχε να φονεύση μόνον τους παίδας της Βηθλεέμ ηλικίας δύο ετών και κάτω. Αλλά το βρέφος Ιησούς διέφυγε και ο Βασιλεύς Ηρώδης διεψεύσθη στις προσπάθειές του ν’ ανατρέψη τον τρόπο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπίνης φυλής με τον Χριστό τον Κύριο.—Ματθαίος 2:1-23.
26. Συμμετέχει ο «Χριστιανικός κόσμος» στη ‘μεγάλη χαρά’ την εποχή των Χριστουγέννων, και ποια βασικά γεγονότα σχετικά με τα «Χριστούγεννα» πρέπει να εξετασθούν;
26 Ασφαλώς ο «Χριστιανικός κόσμος» σήμερα δεν πρέπει να παρομοιωθή μ’ εκείνους τους ποιμένας της Βηθλεέμ; Ένα δισεκατομμύριο σχεδόν μέλη των εκκλησιών του δεν δείχνουν «χαράν μεγάλην» και δοξάζουν και αινούν τον Θεό κάθε χρόνο με το να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα; Η ιστορία απαντά ότι εκείνοι οι ποιμένες της Βηθλεέμ δεν γιόρταζαν Χριστούγεννα κάθε χρόνο αφού είχαν επισκεφθή το βρέφος στη φάτνη. Η Μαρία δεν εόρταζε Χριστούγεννα κατόπιν στην επέτειο που τον έφερε σ’ αυτόν τον κόσμο. Οι απόστολοι του Ιησού και οι άλλοι μαθηταί δεν γιόρταζαν Χριστούγεννα κάθε χρόνο και δεν του έδιναν ένα σωρό δώρα, ούτε έκαναν τραπέζια στα γενέθλιά του. Η Αγία Γραφή, η οποία μάς λέγει για τη θαυματουργική γέννησί του και η οποία συμπληρώθηκε εκατό χρόνια περίπου μετά τη γέννησί του, δεν μάς δίνει καθόλου την ημερομηνία της γεννήσεώς του ώστε να μπορούμε να γιορτάζωμε την ημέρα. Η Γραφή δεν περιέχει μάλιστα ούτε το όνομα Χριστούγεννα. Είναι ένα όνομα που το επενόησε ο «Χριστιανικός κόσμος» μετά την εγκαθίδρυσί του τον τέταρτο αιώνα και γιορτάζεται σε μια φανταστική ημερομηνία από τους Καθολικούς, τους Διαμαρτυρόμενους και άλλους.
27. Πώς πρόκειται να κριθή αν ο Χριστιανικός κόσμος» σήμερα έχει «χαράν μεγάλην» για τη γέννηση του Ιησού πριν από πολύν καιρό, και ποια θέσι έχουν τα εδάφια Εκκλησιαστής 7:1, 8 σ’ αυτό το ζήτημα;
27 Τι έδωσε ο «Χριστιανικός κόσμος» σε ‘όλον τον λαό’ για να τόν κάμη να έχη «χαράν μεγάλην» με την παρθενική γέννησι του Ιησού Χριστού; Είναι γεμάτος από «χαράν μεγάλην» για ό,τι ο Ιησούς Χριστός είναι σήμερα και, γι’ αυτόν τον λόγο, γεμάτος από «χαράν μεγάλην» διότι είχε γεννηθή πριν από πολύν καιρό; Για να έχη ο λαός σήμερα «χαράν μεγάλην» που ο Ιησούς είχε γεννηθή πριν από πολύν καιρό στη Βηθλεέμ, σημαίνει να έχη «χαράν μεγάλην» γι’ αυτό που είναι σήμερα ως αποτέλεσμα εκείνης της γεννήσεως. Όπως λέγει η Αγία Γραφή: «Κάλλιον όνομα καλόν παρά πολύτιμον μύρον· και η ημέρα του θανάτου παρά την ημέραν της γεννήσεως. Κάλλιον το τέλος του πράγματος παρά την αρχήν αυτού.» (Εκκλησ. 7:1, 8) Ο Ιησούς Χριστός, ως πρόσωπο, είναι πολύ καλύτερα σήμερα παρά όταν ήταν ένα νεογέννητο βρέφος πριν από δεκαεννέα αιώνες.
28. (α) Για την πιστότητά του ως τον μαρτυρικό θάνατο, πώς αντήμειψε ο Θεός τον Ιησού Χριστό; (β) Ποιες κατάλληλες ερωτήσεις εγείρονται, επομένως, για τον «Χριστιανικό κόσμο» σχετικά μ’ αυτό;
28 Ως ανταμοιβή για την πιστότητα στα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού ακόμη και μέχρι μαρτυρικού θανάτου στην Ιερουσαλήμ ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε εκ νεκρών από τον Ιεχωβά Θεό σε αθάνατη ζωή στον ουρανό. Ο Θεός «εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα· δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων· και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός.» (Φιλιππησ. 2:5-11) Αλλά τι θα πούμε για τον «Χριστιανικό κόσμο» που γιορτάζει τα Χριστούγεννα; Κλίνει σήμερα το γόνυ στο όνομα του Ιησού για να υποταχθή στον Θεό ως τον Ύψιστο; Ομολογεί με τη γλώσσα του ο «Χριστιανικός κόσμος,» που γιορτάζει τα Χριστούγεννα, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος του εις δόξαν του Θεού, του Πατρός του Χριστού; Η ιστορία του εικοστού αιώνος απαντά Όχι!
29. Γιατί η ιστορία του εικοστού αιώνος απαντά Όχι σ’ αυτές τις ερωτήσεις;
29 Ως αυτή την ημέρα ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν έπαυσε να ισχυρίζεται ότι είναι η βασιλεία του Θεού. Ποιος βασιλεύει και κυβερνά σ’ αυτόν; Όχι ο Ιησούς Χριστός αλλ’ οι πολιτικοί βασιλείς του, πρόεδροι και κυβερνήται που προέρχονται από κάποια ανθρώπινη ανθρωποποίητη δυναστεία ανθρώπων ή πού έχουν εκλεγή στο αξίωμα από τον κοινό λαό ή πού ασκούν την εξουσία κατ’ άλλον τρόπον. Οι πολιτικοί άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου» δεν παραχωρούν την κυριαρχία τους στον Ιησού Χριστό ως Κύριον, αν και η γλώσσα των μπορεί να τον ονομάζη «Κύριον.» Όσο για τον λαό, οι άνθρωποι ζητούν να κυβερνήσουν τα έθνη αυτοί οι ίδιοι, ο λαός, όχι κάποιος βασιλεύς. Είτε πρόκειται για τους πολιτικούς του άρχοντας είτε για τους λαούς του, ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό στην επίσημη θέσι του σήμερα ως Βασιλέως που κυβερνά.
[Εικόνα στη σελίδα 44]
Ο Θεός δεν θα χρησιμοποιήση τις ανθρώπινες βασιλείες για να σώση την ανθρώπινη φυλή· αυτές οι βασιλείες θα σαρωθούν από τη βασιλεία του Θεού, η οποία θα κυβερνά τη γη για πάντα