Καμμιά Πνευματική «Κρίσις Ενεργείας» για τους Φρονίμους

ΣΗΜΕΡΑ υπάρχει «κρίσις ενεργείας» σε πολλές χώρες. Για μερικούς αυτό σημαίνει μείωσιν ταξιδιών με αυτοκίνητα, επειδή υπάρχει έλλειψις βενζίνης. Καύσιμα επίσης χρειάζονται για να θέσουν σε λειτουργία τεράστιες ηλεκτρογεννήτριες που παράγουν ηλεκτρισμό. Γι’ αυτό, πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να διατηρήσουν ενέργεια σβήνοντας τα μη αναγκαία φώτα.

Εν τούτοις, υπάρχει φως που δεν εξαρτάται από τις κοινώς χρησιμοποιούμενες πηγές ενεργείας. Οι ευγνώμονες που το κατέχουν αρνούνται να σβήσουν το φως τους ή και να ελαττώσουν την έντασί του. Με πνευματική έννοια αυτοί κάνουν το φως των να λάμπη.—Ματθ. 5:14-16.

Ο Ιησούς Χριστός είχε αυτούς υπ’ όψιν όταν παρωμοίασε τη βασιλεία του Θεού με δέκα παρθένους που προσεκλήθησαν σ’ ένα συμπόσιο γάμου. Η παραβολή του αποτελούσε μέρος απαντήσεως στο ερώτημα: «Τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντέλειας του αιώνος;» (Ματθ. 24:3) Είναι αποδεδειγμένο ότι τώρα ζούμε στις έσχατες ημέρες, και γι’ αυτό η εκπλήρωσις του προειπωμένου σημείου πρέπει να εγείρη την περιέργειά μας.

Αι δέκα παρθένοι είχαν λυχνίες, που θα ήσαν σκεύη με στόμιο και φυτίλι στο ένα άκρο και χειρολαβή στο άλλο. Αυτές θα ήσαν γεμισμένες με ελαιόλαδο, που εχρησιμοποιείτο τότε κοινώς για φωτισμό. Επειδή ο νυμφίος εβράδυνε, αι παρθένοι κοιμήθηκαν, και αφυπνίσθηκαν μόνο τα μεσάνυχτα με την αναγγελία ότι ήρχετο ο νυμφίος. Αι πέντε φρόνιμοι παρθένοι είχαν πρόσθετο έλαιον στα αγγεία που έφεραν, αλλά αι μωραί δεν έφεραν πρόσθετο έλαιον και έπρεπε να πάνε ν’ αγοράσουν. Εν τω μεταξύ, αι φρόνιμοι παρθένοι συνήντησαν τον νυμφίο και μπήκαν μαζί του στο γαμήλιο συμπόσιο. Αι μωραί παρθένοι αργότερα εζήτησαν να μπουν, αλλά ματαίως.—Ματθ. 25:1-12.

Ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός είναι ο νυμφίος, αι δε φρόνιμοι παρθένοι γίνονται η ουράνια νύμφη του, που αριθμεί τελικά 144.000. (Αποκάλ. 14:1-4· 19:7, 8· 20:6· 21:9) Ενόσω είναι στη γη, έχουν άφθονο έλαιον, τον Λόγο του Θεού και το άγιον πνεύμα. Δεν υποφέρουν λοιπόν από πνευματική κρίσι ενεργείας που θα επηρέαζε μια λυχνία. Αι μωραί παρθένοι, όμως, δεν είχαν αρκετό έλαιον για να τηρήσουν τις λυχνίες των αναμμένες από τότε που οι πρώτοι συγκληρονόμοι του Χριστού γεννήθηκαν πνευματικά την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. ώς τότε που εμφανίσθηκε ο Νυμφίος και θα εισήρχοντο στο γαμήλιο συμπόσιο.—Ρωμ. 8:17.

ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ

Αι δέκα συμβολικοί παρθένοι κοιμήθηκαν για λίγον καιρό. (Ματθ. 25:5) Αλλά στη διάρκεια των αιώνων εκείνων πρέπει να υπήρχαν μερικές εγέρσεις, ιδιαίτερα από τις φρόνιμες παρθένους. Ιδιαίτερα έγινε αυτό μετά τη θρησκευτική αφύπνισι στις αρχές του δεκάτου έκτου αιώνος μ.Χ., οπότε έγινε μια εντατική προσπάθεια στην Ευρώπη για επάνοδο στις Άγιες Γραφές ως το μόνο βιβλίο της θείας αληθείας. Η υπόσχεσις του Χριστού, του Νυμφίου, να επανέλθη εντυπωσίασε τους ειλικρινείς σπουδαστάς των Γραφών, οι οποίοι κατενόησαν ότι αυτό θα προηγείτο από τη χιλιετηρίδα που επισημαίνεται από τον περιορισμό του Σατανά στην άβυσσο.—Αποκάλ. 20:1-6.

Στη διάρκεια του πρώτου ημίσεως του δεκάτου ογδόου αιώνος, ο Λουθηρανός θεολόγος Γιόχαν Άλμπρεχτ Μπένγκελ της Γερμανίας προείπε ότι η χιλιετηρίς θα άρχιζε στο έτος 1836. Αργότερα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ουίλλιαμ Μίλλερ εδίδαξε στους ακολούθους του ότι ο Χριστός θα ενεφανίζετο εν σαρκί και θα τους προσελάμβανε στην ουράνια κατοικία τους το έτος 1843. Εν τούτοις, οι χρονολογίες εκείνες πέρασαν χωρίς γεγονότα, και ούτε του Μπένγκελ ούτε του Μίλλερ τα συγγράμματα, ή οι διακηρύξεις απέδειξαν ότι αποτελούσαν την προειπωμένη μεσονύκτιο κραυγή: «Ιδού ο νυμφίος, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού.»

Άλλα στη δεκαετηρίδα του 1870 μια μικρή ομάς που συνεδέετο με θρησκεύματα του Χριστιανισμού άρχισε να μελετά την Αγία Γραφή στο Πίτσμπουργκ της Αλλεγκένυ, Πενσυλβανίας. Μεταξύ αυτών ήταν ο Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ. Αυτοί έμαθαν ότι ο Χριστός θα επανήρχετο ως πνεύμα και ότι αυτό θα αποτελούσε έναρξιν αοράτου παρουσίας που θα εξεδηλώνετο με ορατές αποδείξεις.

Εκείνοι οι σπουδασταί των Γραφών συνέδεσαν τους καιρούς των Εθνών που είπε ο Ιησούς με τους επτά καιρούς που μνημονεύονται στο βιβλίο του Δανιήλ. (Λουκ. 21:24, Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου· Δαν. 4:16, 23, 25, 32) Κατενόησαν ότι εκείνοι οι επτά καιροί της κυριαρχίας της γης από τα έθνη άρχισαν προς το τέλος του εβδόμου αιώνος π.Χ. και θα διαρκούσαν 2.520 χρόνια. Γι’ αυτό, ο εικοσιτετραετής Κ. Τ. Ρώσσελ εδημοσίευσε άρθρο στο περιοδικό «Βιβλικός Ερευνητής» του Οκτωβρίου του 1876 στο οποίον έγραφε: «Οι επτά καιροί θα τελειώσουν στο έτος 1914 μ.Χ.»

Το 1877, ο Ρώσσελ συνεδέθη με τον Νέλσον Η. Μπάρμπουρ για την έκδοσι του βιβλίου Τρεις Κόσμοι, και ο Θερισμός Αυτού του Κόσμου. Ετονίζετο εκεί ότι το τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914 θα προηγείτο από μια τεσσαρακονταετή περίοδο που θα άρχιζε από ένα θερισμό διαρκείας τριάμισυ ετών από το έτος 1874 μ.Χ. Σύμφωνα με τη Βιβλική χρονολογία που έγινε δεκτή από τότε, υπενοείτο ότι τα 6.000 χρόνια της ανθρωπίνης υπάρξεως στη γη ετελείωσαν στο έτος 1872, ενώ έξη χιλιετηρίδες ανθρωπίνης αμαρτίας ετελείωσαν και η εβδόμη χιλιετηρίς άρχισε στο έτος 1874. Η παρουσία του Χριστού εθεωρείτο ότι άρχισε τον Οκτώβριο του 1874, στην αρχή του μεγάλου αντιτυπικού Ιωβηλαίου.—Λευιτ. κεφάλ. 25· Αποκάλ. 20:4.a

Απ’ αυτή την κατανόησι εκρίνετο ότι η τάξις των φρονίμων παρθένων άρχισε να προχωρή για να συναντήση τον Νυμφίον στο έτος 1874. (2 Κορ. 11:2) Όταν ο Κ. Τ. Ρώσσελ άρχισε να εκδίδη ένα νέο θρησκευτικό περιοδικό τον Ιούλιο του 1879, αυτό ωνομάσθηκε «Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού.» Αυτό εκήρυττε ότι η παρουσία του Χριστού άρχισε στο έτος 1874. Η αόρατη αυτή παρουσία ανεμένετο να συνεχισθή ώς το τέλος των Καιρών των Εθνών στο 1914, οπότε τα έθνη θα κατεστρέφοντο και το υπόλοιπον της τάξεως των φρονίμων παρθένων θα ενεδοξάζετο με τον Νυμφίο του στον ουρανό διά θανάτου και αναστάσεως για να ζη κατά το πνεύμα. (1 Κορ. 15:42-44) Έτσι, η τάξις των φρονίμων παρθένων θα εισήρχετο διά της θύρας στους γάμους.

Η τάξις των φρονίμων παρθένων προσπάθησε ν’ αφήση το φως της να λάμπη καθόσον επλησίαζε ο καιρός που ανέμενε να συναντήση τον Νυμφίο της στον ουρανό. Τελικά, έφθασε εκείνη η μέρα—1 Οκτωβρίου 1914. Οι Καιροί των Εθνών έληξαν, αλλά η προσδοκώμενη ουράνια ενδόξασις της εκκλησίας δεν επήλθε. Πραγματικά, δεν έγινε ώς τον καιρό που απεβίωσε ο Ρώσσελ την 31 Οκτωβρίου 1916. Μάλλον, μεγάλη θλίψις και διωγμός επήλθε σ’ εκείνους που επιθυμούσαν να συναντήσουν τον Νυμφίο. Αυτά αποκορυφώθησαν στο θέρος του 1918, οπότε ο νέος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά Ι. Φ. Ρόδερφορδ, και άλλοι επτά Χριστιανοί που συνεδέοντο με τα κεντρικά γραφεία καταδικάσθηκαν άδικα και φυλακίσθηκαν.

Ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ έμεινε μόνον εννέα μήνες στη φυλακή, όχι είκοσι χρόνια, όπως είχε καταδικασθή. Αυτός και οι επτά σύντροφοί του αποφυλακίσθηκαν στις 25 Μαρτίου 1919, και τελικά αθωώθηκαν πλήρως. Αλλά το έτος 1919 ήταν σημαντικό για άλλο λόγο. Καθώς οι νυστάζουσες παρθένοι εγέρθηκαν από τη μεσονύκτιο κραυγή ότι ήρχετο ο Νυμφίος στο έτος 1919 μ.Χ. το γεγονός της παρουσίας του ουρανίου Νυμφίου στη Βασιλεία επεξετάθη σε όλους εκείνους που έλεγαν ότι είναι παρθένοι αναμένοντας αυτόν.

ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΩΝ «ΛΥΧΝΙΩΝ» ΤΩΝ

Αμέσως έγιναν προσπάθειες να ενισχυθή το θάρρος των αληθινών Χριστιανών που ανέμεναν τον Νυμφίο. Συνεκλήθη μια γενική συνέλευσις στο Σήνταρ Πόιντ Οχάιο 1-8 Σεπτεμβρίου 1919. Πολύ μεγάλος ενθουσιασμός αναπτύχθηκε την 5η Σεπτεμβρίου, όταν ο Πρόεδρος Ι. Φ. Ρόδερφορδ ανεκοίνωσε την έκδοσι ενός νέου περιοδικού, του Χρυσού Αιώνος, από 1ης Οκτωβρίου 1919 και εφεξής. Ο αφιερωμένος λαός του Θεού ενθαρρύνθηκε να μετάσχη στην εγγραφή συνδρομητών σ’ αυτό, αποβλέποντας στον καιρό που θα κυκλοφορούσαν 4.000.000 αντίτυπα κάθε τεύχους του. Σήμερα, αυτό το περιοδικό που λέγεται «Ξύπνα!», εκτυπώνεται σε 8.000.000 αντίτυπα και πλέον από κάθε τεύχος.

Βέβαια, το έτος 1919 δεν είχε μικρή σημασία στην ιστορία της τάξεως των φρονίμων παρθένων του Θεού. Άρχισε τότε ένα μεγάλο παγκόσμιο έργο διακηρύξεως της Βασιλείας. Η τάξις των φρονίμων παρθένων αφυπνίσθηκε τότε και δεν αποκοιμήθηκε από τότε!

Αυτό έγινε πραγματικά όταν εσηκώθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι και ητοίμασαν τας λαμπάδας αυτών. (Ματθ. 25:7) Οι λαμπάδες κινδύνευαν να σβήσουν. Ενώ αι φρόνιμοι παρθένοι είχαν αγγεία γεμάτα με έλαιον αι μωραί παρθένοι δεν είχαν πρόσθετο έλαιον. Εν τούτοις αι φρόνιμοι παρθένοι δεν μπορούσαν να μοιρασθούν το έλαιόν τους, διότι η κατανομή του αποθέματος των δέκα θα προξενούσε ανεπάρκεια. Γι’ αυτό αι μωραί παρθένοι έπρεπε ν’ αναχωρήσουν και να προσπαθήσουν να εύρουν έλαιον από αλλού στην προχωρημένη εκείνη ώρα.

Το συμβολικό έλαιον εξεικονίζει τον Λόγο του Θεού και το άγιον πνεύμα του, που φωτίζει αυτόν τον Λόγον και παράγει στους κατόχους του ελαίου την θεία καρποφορία του πνεύματος. Η άρνησις κατανομής του ελαίου των με τις μωρές παρθένους σημαίνει ότι αι φρόνιμοι παρθένοι δεν συμβιβάζονται μ’ εκείνη την τάξι. Αι μωραί παρθένοι ομολογούν Χριστιανοσύνη, αλλά δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της. Μπορεί να επηρεάζωνται κάπως από τη γνώσι της Γραφής που έχουν, αλλά όχι ως το σημείο να έχουν το ισχυρό πνεύμα του Θεού μέσα τους για να παράγουν τους καρπούς του. Μολονότι αναμένουν να πάνε στον ουρανό, η θρησκευτική των ανάπτυξις δεν τους δίνει την ικανότητα να αντιμετωπίσουν το γεγονός της μεσονυκτίου κραυγής: «Ιδού, ο νυμφίος έρχεται· εξέλθετε εις απάντησιν αυτού.» Αυτοί έχουν κρίσι φωτιστικού ελαίου. Το φως των υστερεί.

Στο 1919 η τάξις των φρονίμων παρθένων προέβη στην έξοδό της από την Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Δεν μπορούσαν να συμβιβασθούν με την τάξι των μωρών παρθένων, και να συνδεθούν με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη λατρεύοντας την εικόνα του θηρίου, την Κοινωνία των Εθνών, η οποία Βαβυλών η Μεγάλη άρχισε να οδεύη ιππεύοντας στο έτος 1919. (Αποκάλ. 13:14, 15· 14:11, 12· 17:1-18· 18:4) Η αναμφίβολη στάσις των διασαφηνίσθηκε στη συνέλευσι του Σήνταρ Πόιντ την 7η Σεπτεμβρίου 1919, οπότε ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ έδωσε τη δημοσία διάλεξι «Η Ελπίδα για τη Στενάζουσα Ανθρωπότητα.» Σ’ αυτή την ομιλία ετόνισε καθαρά την αποδοκιμασία του Θεού κατά της Κοινωνίας των Εθνών, την οποία οι κληρικοί υπεστήριζαν ως την πολιτική εκδήλωσι της βασιλείας του Θεού στη γη. Η τάξις των φρονίμων παρθένων επίστευε ότι η βασιλεία του Υιού του Θεού ιδρύθηκε στον ουρανό στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, και αρνήθηκε ν’ αναγνωρίση και να λατρεύση οποιοδήποτε υποκατάστατόν της. Δεν μπορούσαν να παραδώσουν οποιαδήποτε ποσότητα από το πνευματικό τους έλαιον και να ελαττώσουν το μέτρον της αφοσιώσεώς των στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού.

Η τάξις των φρονίμων παρθένων συνάντησε έτσι τον ένδοξο Νυμφίο στο έτος 1919 και εξακολούθησε ν’ αποτελή μέρος της πομπής που τιμά αυτόν έως το τέλος. Όταν έφθασαν στη θύρα, εκρίθησαν άξιοι εισόδου. Ο Νυμφίος τούς βρήκε λάμποντας με τη Χριστιανική προσωπικότητα και γι’ αυτό δέχεται σήμερα αυτές τις φρόνιμους παρθένους ως μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας.—2 Κορ. 11:2, 3· Εφεσ. 5:27.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΘΥΡΑΣ

Αι μωραί παρθένοι, όταν επέστρεψαν, βρήκαν τη θύρα κλειστή. (Ματθ. 25:10) Αλλά, στην εκπλήρωσι, πότε η θύρα κλείεται επισήμως; Όταν ξεσπά η μεγάλη θλίψις και αρχίζη η καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου και όλου του υπολοίπου της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Τότε θα είναι αργά για τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς να εξέλθουν απ’ αυτή. Έως τότε επίσης ο πλήρης αριθμός των 144.000 εκλεκτών που αποτελούν την νύμφη του Χριστού θα έχη συμπληρωθή.—Ματθ. 24:21, 22,

Η παραβολή τελειώνει με τα εξής λόγια: «Ύστερον δε έρχονται και αι λοιπαί παρθένοι λέγουσαι, Κύριε, Κύριε άνοιξον εις ημάς. Ο δε αποκριθείς είπεν, Αληθώς σας λέγω, δεν σας γνωρίζω.» (Ματθ. 25:11, 12) Εξαιτίας της αμελείας των που επέφερε πνευματική κρίσι ελαίου, αι μωραί παρθένοι δεν συνάντησαν τον Νυμφίο και δεν προσέθεσαν καμμιά λαμπρότητα στη γαμήλιο πομπή του. Ασφαλώς λοιπόν αυτός ήταν δικαιολογημένος να τηρήση τη θύρα κλειδωμένη σ’ αυτούς.

Ομοίως, όταν η μεγάλη θλίψις αρχίση στον Χριστιανικό κόσμο, η τάξις των μωρών παρθένων θα διακρίνη ότι δεν είχε συνταυτισθή με τη θρησκευτική οργάνωσι που αποτελεί τις φρόνιμες παρθένους, τη νύμφη, την γυναίκα του Αρνίου. (Αποκάλ. 21:9) Θα φωνάξουν τον Νυμφίο αλλά η θύρα δεν θ’ ανοιχθή, διότι ο Ιησούς είπε σε μια άλλη περίπτωσι: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλά ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 7:21-24) Στη μεγάλη θλίψι ο Νυμφίος θ’ αφήση την τάξι των μωρών παρθένων έξω στο σκότος της βαθειάς νυκτός του κόσμου, για να απολεσθή μαζί με όλους τους άλλους εργάτας της ανομίας. Από την καταστροφή τους δεν θα έχουν ανάστασι σε ουράνια ζωή.

«ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ»

Ο Ιησούς ετόνισε το σημείον της παραβολής του με επίκαιρους λόγους για τους κεχρισμένους Χριστιανούς που ζουν στο τέλος του συστήματος πραγμάτων. Είπε: «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε την ημέραν ουδέ την ώραν.» (Ματθ. 25:13) Εκείνοι που θέλουν να είναι σαν τις πέντε φρόνιμους παρθένους πρέπει να λάμπουν συνεχώς με μια ενεργό Χριστιανική προσωπικότητα. Δεν συμβιβάζονται μ’ εκείνους που θα ήθελαν ν’ αφαιρέσουν λίγο ή πολύ από το πνευματικό τους έλαιον. Η πίστις των στην έλευσι και παρουσία του Νυμφίου πρέπει να συνεχίζεται λαμπρά, και είναι ανάγκη να παραμείνουν στην λάμπουσα πομπή που ακολουθεί τα βήματα του ώσπου να φέρη αυτός την νυμφική εκκλησία πλήρως στον οίκον του.

Η μακρά καθυστέρησις της αφίξεως του Νυμφίου ετελείωσε. Αυτός είναι παρών, στην ένδοξη παρουσία του. Πέρασε ο καιρός του νυσταγμού και του ύπνου! Τώρα είναι καιρός να λάμπουν προς τιμήν του και να συγχαίρουν με αυτόν στην χαρά που έθεσε ενώπιόν του ο ουράνιος Πατήρ του, τη χαρά της προσλήψεως της πνευματικής του νύμφης και του εορτασμού με το γαμήλιο συμπόσιο. Συνεπώς οι κεχρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί οφείλουν ν’ αγρυπνούν, διότι δεν γνωρίζουν την ημέρα ούτε την ώρα που θα κλεισθή η θύρα της ευκαιρίας, και δεν θ’ ανοιχθή ποτέ πάλι. Αλλά αυτοί οι άγρυπνοι και φρόνιμοι δεν θ’ αποκλεισθούν ένεκα μοιραίας κρίσεως πνευματικού φωτιστικού ελαίου.

[Υποσημειώσεις]

Στο έτος 1943 το βιβλίο της Εταιρίας Σκοπιά με τίτλο «Η Αλήθεια Θέλει Ελευθερώσει Υμάς» διέγραψε τα ανύπαρκτα πρόσθετα εκατό χρόνια της περιόδου των Κριτών και τοποθέτησε το τέλος των 6.000 ετών της ανθρώπινης υπάρξεως στη δεκαετία του 1970. Προσδιώρισε επίσης την αρχή της παρουσίας του Χριστού, όχι στο έτος 1874, αλλά στο 1914 μ.Χ.