Στηριζόμενοι από την Ελπίδα της Χιλιετηρίδας

«Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. Όταν ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι το θέρος· ούτω και σεις, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας.—Μάρκ. 13:28, 29

1, 2. (α) Τι είπε ένας κοσμικός ηγέτης για τον πόλεμο και την ειρήνη; (β) Αλλά ποια ελπίδα παρουσίασε ο Ιησούς; (Παράβαλε με Λουκά 21:29-31.)

«ΣΤΟΝ αιώνα της υδρογονικής βόμβας, δεν υπάρχει πια καμμιά ουσιώδης διάκρισις μεταξύ παγγήινου πολέμου και παγγήινης αυτοκτονίας.» Αυτά είπε ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών καθώς επέστρεφε από την υπογραφή της Συνθήκης SALT με τη Σοβιετική Ένωσι. Δήλωσε επίσης ότι ο κόσμος ζει σ’ ένα «ημίφως ειρήνης,» αντιμετωπίζοντας πάντοτε την αμυδρά προοπτική «ενός καταστροφικού πυρηνικού πολέμου, ενός πολέμου που σε φρίκη και καταστροφή και θάνατο θα σμίκρυνε όλους μαζί τους πολέμους της μακράς και αιματηρής ιστορίας του ανθρώπου». Αλλά θα φθάση ο κόσμος σε παγγήινη αυτοκτονία; Ας εξετάσωμε ποια είναι η απάντησις του ‘Υιού του ανθρώπου,’ του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με το βιβλίο του Μάρκου.

² Ο Ιησούς Χριστός, στα γεγονότα που προφήτευσε, παρέβαλε τα «γινόμενα» στον 20ό μας αιώνα, με τη συκιά, όταν «ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα»—μια απόδειξις ότι το θέρος πλησιάζει. (Μάρκ. 13:28, 29) Αυτό αντιστοιχεί με την έλευσι του Ιησού για να εκτελέση κρίσι. Εν συνεχεία, θα ακολουθήσουν τα «χίλια έτη,» στη διάρκεια των οποίων ο Διάβολος δεν θα παροδηγή πια τα έθνη.—Αποκ. 20:2, 3.

 3. (α) Πώς έχει επηρεασθή το ανθρώπινο γένος από τα «γινόμενα» που ανέφερε ο Ιησούς; (β) Πώς πρέπει, οι μαθητές του Ιησού να θεωρούν αυτά τα γεγονότα;

³ Ωστόσο, τα «γινόμενα» δεν είναι ευχάριστα. Προφητεύοντας γι’ αυτά, ο Ιησούς μάς ενθαρρύνει με τα εξής λόγια: «Όταν δε ακούσητε πολέμους και φήμας πολέμων, μη ταράττεσθε· διότι πρέπει να γείνωσι ταύτα, αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει σεισμοί κατά τόπους και θέλουσι γείνει πείναι και ταραχαί. Ταύτα είναι αρχαί ωδίνων.» (Μάρκ. 13:4, 7, 8) Έτσι, οι μαθητές του Ιησού δεν ανησυχούν ακατάλληλα για τα τρομερά πράγματα που συμβαίνουν στη γη από τότε που «οι καιροί των εθνών» έληξαν το 1914. (Λουκ. 21:24-28) Αυτά όλα αποτελούν ένδειξι ότι ο Χριστός Ιησούς, ο Υιός του ανθρώπου, «πλησίον είναι επί τας θύρας,» και ότι οι αναστημένοι ακόλουθοί του σύντομα θα βασιλεύουν ως βασιλείς μαζί του επί «χίλια έτη.»—Ματθ. 24:33· Αποκ. 20:4.

«ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΥΣ»

 4. Γιατί συχνά οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπέφεραν περισσότερο από άλλους, και τι λέγει το εδάφιο Μάρκος 13:9 γι’ αυτό;

⁴ Μαζί με πολλούς άλλους από το ανθρώπινο γένος, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν υποφέρει απ’ αυτές τις ‘αρχές ωδίνων.’ Κατά καιρούς χρειάσθηκε να εγκαρτερήσουν ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι άλλοι, διότι αυτός είναι ο καιρός οπότε ο Διάβολος είναι ιδιαίτερα οργισμένος με «τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού.» (Αποκ. 12:12, 17) Ο Ιησούς μιλά γι’ αυτό το γεγονός, λέγοντας: «Σεις δε προσέχετε εις εαυτούς. Διότι θέλουσι σας παραδώσει εις συνέδρια, και εις συναγωγάς θέλετε δαρθή, και ενώπιον ηγεμόνων και βασιλέων θέλετε σταθή ένεκεν εμού προς μαρτυρίαν εις αυτούς.»—Μάρκ. 13:9.

 5. Προχωρώντας προς το στόχο της χιλιετηρίδας, ποια υπήρξε η πείρα των Μαρτύρων του Ιεχωβά από το 1914;

⁵ Πόσο αληθινά αποδείχθηκαν τα λόγια αυτά στην εποχή που ακολούθησε το έτος 1914! Τα περισσότερα έθνη που μετείχαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κυνήγησαν και δίωξαν τους ευσυνείδητους σπουδαστές των Γραφών. Κύματα εναντιώσεως κατεβρόχθισαν τους Γερμανούς μάρτυρες του Ιεχωβά στη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 και μέχρι τη δεκαετία του 1940, αλλά δεν μπόρεσαν να τους καταστρέψουν. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα περισσότερα έθνη της γης ενώθηκαν σε μια εκστρατεία μίσους κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αλλά παρά τα παθήματα τους, η λαμπρή ελπίδα της ευλογημένης χιλιετούς διακυβερνήσεως βρίσκεται πάντοτε ενώπιον αυτών των Χριστιανών και με στόχο την ευτυχία αυτού του καιρού, συνεχίζουν να προχωρούν εμπρός.—Αποκ. 20:6.

 6. (α) Ποια ‘μαρτυρία’ χρειάσθηκε να δώσει ο λαός του Ιεχωβά; (β) Μέχρι ποιου βαθμού έχει εκπληρωθή στους συγχρόνους καιρούς το εδάφιο Μάρκος 13:10;

⁶ Σήμερα, ο λαός του Ιεχωβά πρέπει να εμφανισθή ενώπιον δικαστών και αρχόντων σε πολλές χώρες, «προς μαρτυρίαν εις αυτούς.» Αυτό συμβαίνει επειδή οι δούλοι του Θεού δίδουν την πρωταρχική υποταγή τους στη βασιλεία του Χριστού, την οποία ο ίδιος ο Ιησούς περιέγραψε ότι «δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» (Ιωάν. 18:36) Ένας άλλος λόγος επίσης είναι επειδή μετέχουν με ζήλο στην εκπλήρωσι των ακολούθων λόγων της προφητείας του Ιησού: «Και πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη.» (Μάρκ. 13:10) Έχει αυτό εκπληρωθή από το 1914; Ασφαλώς ναι! Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, όχι με απλή ανθρώπινη δύναμι, αλλά με τη δύναμι του πνεύματος του Θεού, έχουν καλύψει τη γη με μια εκστρατεία κηρύγματος και έργου μαθητεύσεως. Σήμερα περισσότεροι από δύο εκατομμύρια Μάρτυρες κηρύττουν την ελπίδα της χιλιετηρίδας «εις τα πέρατα της οικουμένης.»—Ζαχ. 4:6· Ρωμ. 10:18.

 7. Με ποιους τρόπους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δοκιμάζουν τη βοήθεια της δυναμικής ενεργείας του Θεού; (Ησ. 40:28-31)

⁷ Μέσω της δυναμικής ενεργείας του, ο Θεός υποστηρίζει τον λαό του κατά θαυματουργικό τρόπο καθώς συνεχίζουν να ανταπεξέρχωνται στις καταστάσεις που περιγράφει ο Ιησούς περαιτέρω, λέγοντας: «Όταν δε σας φέρωσι δια να σας παραδώσωσι, μη προμεριμνάτε τι θέλετε λαλήσει, μηδέ μελετάτε, αλλ’ ότι δοθή εις εσάς εν εκείνη τη ώρα τούτο λαλείτε· διότι δεν είσθε σεις οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα το Άγιον. Θέλει δε παραδώσει αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και θέλουσιν επαναστή τέκνα επί γονείς και θέλουσι θανατώσει αυτούς. Και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου.»—Μάρκ. 13:11-13.

 8. Πώς το ‘άγιο πνεύμα’ βοήθησε συχνά το λαό του Θεού όταν ευρίσκετο κάτω από πίεσι;

⁸ Σ’ αυτές τις μέρες της Εκπληρώσεως του ‘σημείου’ του Ιησού, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που ο Ιεχωβά προμήθευσε ‘πνεύμα άγιον’ και κατεύθυνσι όταν υπήρχε μεγάλη ανάγκη. (Μάρκ. 13:4) Ένας Μάρτυς του Ιεχωβά πιστός περιοδεύων επίσκοπος, συνελήφθη πρόσφατα επειδή κήρυττε το «ευαγγέλιον,» και αυτοί που τον συνέλαβαν ετοιμάζοντο να τον εκτελέσουν. Ωστόσο, αυτός διαμαρτυρήθηκε ότι θα έπρεπε να του παρασχεθή πρώτα μια έντιμη δίκη. Όταν του παρεσχέθη, ζήτησε καταγραφή πρακτικών. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά, ο επίσκοπος εδωσε μια καλή μαρτυρία σχετικά με τη Βασιλεία, παραθέτοντας πολλά εδάφια. Όλα αυτά γράφθηκαν στα πρακτικά του δικαστηρίου. Ωστόσο, καταδικάσθηκε σε θάνατο. Αλλά την επομένη πληροφόρησε το δικαστήριο ότι ο νόμος του παραχωρούσε το δικαίωμα εφέσεως. Έτσι, του επετράπη να υποβάλη έφεσι της δίκης του με βάσι το γραπτό δικαστικό υπόμνημα. Το εφετείο ανέτρεψε την απόφασι, και άφησε τον περιοδεύοντα επίσκοπο ελεύθερο να συνεχίση το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού. Το άγιο πνεύμα τον βοήθησε να κερδίση την νίκη!—Παράβαλε με Πράξεις 4:13, 31· 5:32.

 9. Ποια προβλήματα έχουν αντιμετωπισθή και υπερπηδηθή σχετικά με μέλη οικογενειών;

⁹ Όπως προείπε ο Ιησούς, άπιστα μέλη οικογενειών εξεγείρονται ως διώκτες. Κατά καιρούς, προδόθηκαν μάρτυρες από τα ίδια τους τα στασιαστικά παιδιά, όπως συνέβη σ’ ένα στρατόπεδο προσφύγων στην Αφρική. Επίσης, σε ειρηνικές, σχετικά, χώρες, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρειάσθηκε μερικές φορές ν’ αγωνισθούν κατά του σκληρού διωγμού από γαμηλίους συντρόφους ή άλλα μέλη της οικογενείας. Καθώς δίδουν διακριτικά μαρτυρία και προσπαθούν στοργικά να βοηθήσουν αυτούς τους εναντιουμένους, όλοι αυτοί οι Μάρτυρες στηρίζονται από τη διαβεβαίωσι ότι «ο . . . υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.»—Μάρκ. 13:13· παράβαλε με Μάρκο 10:28-30· 1 Πέτρου 3:1-4.

ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ «ΒΔΕΛΥΓΜΑ»

10. Ποιο ερώτημα εγείρεται σχετικά με το εδάφιο Μάρκος 13:14;

¹⁰ Όλοι οι άνθρωποι που λαχταρούν την έλευσι της χιλιετηρίδας περιλαμβάνονται στην εκπλήρωσι των κατωτέρω λόγων του Ιησού: «Όταν δε ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν υπό Δανιήλ του προφήτου, ιστάμενον όπου δεν πρέπει—ο αναγινώσκων ας εννοή—τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγουσιν εις τα όρη.» (Μάρκ. 13:14) Ποιο είναι αυτό το «βδέλυγμα»;

11. (α) Πώς η βασιλεία του Θεού και το «βδέλυγμα» εμφανίζονται αντιμέτωπα; (β) Γιατί τα Ηνωμένα Έθνη είναι «βδέλυγμα» από την άποψι του Ιεχωβά;

¹¹ Το «βδέλυγμα» αντιστέκεται στη ‘βασιλεία του Κυρίου [Ιεχωβά Θεού] ημών και του Χριστού αυτού,’ που γεννήθηκε στους ουρανούς το 1914. (Αποκ. 11:15-12:12) Αυτή η βασιλεία περιγράφεται προφητικά ως ‘ωραία την θέσιν’ και «η εντέλεια της ωραιότητος.» (Ψαλμ. 48:2· 50:2) Αλλά τα έθνη αμέσως άρχισαν να οργίζωνται κατά της Βασιλείας. (Ψαλμ. 2:1-6) Πολύ γρήγορα δημιούργησαν την Κοινωνία των Εθνών, που επανεμφανίσθηκε αργότερα με την ονομασία Ηνωμένα Έθνη. Στο Γραφικό βιβλίο της Αποκαλύψεως αυτό το διεθνές σώμα απεικονίζεται σαν κάτι αληθινά ‘βδελυκτό’—«θηρίον κόκκινον, γέμον ονομάτων βλασφημίας, έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα.» (Αποκ. 17:3, 8) Πόσο ‘βδελυκτό’ είναι αυτό από την άποψι του Ιεχωβά! Ναι, βδελυκτό, διότι έχει εξυμνηθή ως το μέσον που θα φέρη «ειρήνη και ασφάλεια»—κάτι που μόνο η διακυβέρνησις της ένδοξης Βασιλείας του Χριστού μπορεί να επιτύχη για το ανθρώπινο γένος.—Ησ. 9:6, 7· παράβαλε με 1 Θεσσαλονικείς 5:3.

12. Πώς η Βαβυλών η Μεγάλη περιέπεσε στη δυσμένεια του Θεού, και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα γι’ αυτή;

¹² Ποιος έχει κάνει αυτούς τους κομπαστικούς ισχυρισμούς γι’ αυτό τον ανθρώπινο οργανισμό; Ιδιαίτερα, ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου! Τον Δεκέμβριο του 1918, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική, εγκωμίασε την τότε προτεινομένη Κοινωνία των Εθνών ως «την πολιτική έκφρασι της Βασιλείας του Θεού επί της γης.» Πιο πρόσφατα, το 1965, ο Πάπας Παύλος VI διακήρυξε ότι τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν «τη μόνη ελπίδα για ομόνοια και ειρήνη.» Μέχρι αυτό το έτος 1979, οι πάπες και οι κληρικοί εξακολουθούν να επιδιώκουν την εύνοια των Η.Ε. Αλλά πού ανήκουν αυτοί οι κληρικοί; Συνδέονται με μια θρησκευτική ‘πόρνη,’ που περιγράφεται στην Αποκάλυψι ως «Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης.» (Αποκ. 17:1, 3-6) Καθώς η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, αυτή η όμοια με πόρνη «γυναίκα» εμπορεύεται με τους πολιτικούς ηγέτες των εθνών, καθώς διακηρύττει την πίστι της στο «θηρίον,» τα Η.Ε., ισχυρίζεται ακόμη αλαζονικά ότι ‘κάθηται ως βασίλισσα’ πάνω σ’ αυτό το «θηρίο» και το κατευθύνει. (Αποκ. 18:7) Αλλά ενώ ακριβώς φαίνεται ότι ‘συνεργάζεται όμορφα’ με τους πολιτικούς εραστές της, τα ριζοσπαστικά «δέκα κέρατα» των Η.Ε. θα φθάσουν να ‘μισήσουν την πόρνην και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν’ και θα την καταστρέψουν ολοσχερώς.—Αποκ. 17:16.

13, 14. (α) Γιατί πρέπει εμείς τώρα να βεβαιωθούμε αν είναι πλήρης ‘η φυγή μας εις τα όρη’; (β) Ποια ένδειξις υπάρχει ότι πολλοί εξακολουθούν να υπακούουν στην εντολή της Αποκαλύψεως 18:4;

¹³ Με τα διορατικά μάτια της πίστεως, οι Χριστιανοί μπορούν ακόμη και τώρα να βλέπουν αυτό το «βδέλυγμα»—τα Η.Ε.—«ιστάμενον όπου δεν πρέπει,» και τα «κέρατα» να απειλούν το λεγόμενο ‘άγιο βασίλειο’ τον Χριστιανικού κόσμου. (Μάρκ. 13:14· Ματθ. 24:15) Η καταστροφή της ψευδούς θρησκείας πλησιάζει! Έχει σφάλλει με το να θέση την εμπιστοσύνη της σ’ αυτό το ‘βδελυκτό’ θηρίο! Καθώς ο αναγνώστης διακρίνει αυτά τα πράγματα, τι πρέπει να κάνη; Ο Ιησούς απαντά: «Ας φεύγωσιν εις τα όρη.»

¹⁴ Ευτυχώς, «οι εν τη Ιουδαία» δεν καθυστέρησαν τη φυγή τους προς τα προστατευτικά «όρη» του Ιεχωβά, έξω απ’ αυτό το βασίλειο. Συνεπώς, σήμερα, σε 205 χώρες και περιοχές σ’ όλη τη γη, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προειδοποιούν για το κοντινό τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Έχουν προσέξει τη φωνή που έρχεται από τον ουρανό και λέγει: «Εξέλθετε εξ αυτής [της Βαβυλώνας της μεγάλης] ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.» (Αποκ. 18:4, 5) Ο λαός του Ιεχωβά δεν είναι «εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 15:19) Χιλιάδες άτομα εξακολουθούν να φεύγουν, όπως φαίνεται από το σύνολο των 416.167 βαπτισθέντων στα τρία έτη που ακολούθησαν μετά το 1975.

ΜΙΑ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ

15. Πώς μπορούμε να εφαρμόσωμε τη συμβουλή των εδαφίων Μάρκος 13:15, 16 στη δική μας ζωή;

¹⁵ Υπογραμμίζοντας το επείγον της «συντελείας» του συστήματος πραγμάτων, ο Ιησούς συνεχίζει λέγοντας: «Και ο επί του δώματος ας μη καταβή εις την οικίαν, μηδ’ ας εισέλθη δια να λάβη τι εκ της οικίας αυτού, και όστις είναι εις τον αγρόν, ας μη επιστρέψη εις τα οπίσω δια να λάβη το ιμάτιον αυτού.» (Μάρκ. 13:15, 16) Στους Βιβλικούς χρόνους, όταν απειλούσε κάποια καταστροφή, θα ήταν απερίσκεπτο να κατεβή κανείς τις εξωτερικές σκάλες από τη σοφίτα του και να μπη στο σπίτι για να πάρη τ’ αποκτήματά του. Συχνά, ο πιο γρήγορος τρόπος διαφυγής θα ήταν να διασχίση τις διπλανές στέγες. Επίσης, ένας αγρότης, που έχει βγάλει τα ρούχα του για να εργασθή στον αγρό του, θα διακινδύνευε την ευκαιρία διαφυγής του αν επέστρεφε στο σπίτι του για να πάρη ένα ωραίο εξωτερικό ένδυμα. Ομοίως και σήμερα, η σωτηρία βρίσκεται στο να καταφύγη κανείς στη βασιλεία του Θεού και να θέτη συνεχώς σε πρώτη θέσι τα συμφέροντα της Βασιλείας—και όχι στο να προσπαθή να διασώση υλικά πράγματα από ένα καταδικασμένο κόσμο.—Παράβαλε με Λουκά 9:62· 12:22-31· 17:31, 32.

16. (α) Για ποιους θα είναι δύσκολη η κατάστασις όταν θα ξεσπάση η τελική «θλίψις»; (β) Σε αντίθεσι, ποια παρηγορητική προσδοκία μπορούν να έχουν οι ευσεβείς γονείς;

¹⁶ Ο Ιησούς λέγει στη συνέχεια: «Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις.» (Μάρκ. 13:17) Ήταν σκληρό, πολύ σκληρό, γι’ αυτά τα άτομα όταν τα αυτοκρατορικά στρατεύματα της Ρώμης ερήμωσαν την Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ. Και θα είναι ένας δύσκολος καιρός για τις οικογένειες που έχουν αγνοήσει την προμήθεια του Ιεχωβά για διαφυγή, όταν η τελική «θλίψις» θα ξεσπάση στη γη. Ευτυχώς, οι ευσεβείς γονείς που αγωνίζονται να αναθρέψουν τα μικρά παιδιά τους «εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά,» μπορούν ν’ αναμένουν ότι τα υπάκουα μικρά τους θα έλθουν κάτω από την οικογενειακή αξία, η οποία μπορεί να σημάνη σωτηρία γι’ αυτά. (Εφεσ. 6:4 ΜΝΚ παράβαλε με 1 Κορινθίους 7:14.) Αλλ’ η οδός της επιβιώσεως δεν θα είναι εύκολη, όπως δείχνουν τα περαιτέρω λόγια του Ιησού:

17. (α) Τι μπορούμε ν’ αναμένωμε από τον ‘χειμώνα’ της ‘θλίψεως’; (β) Πώς μπορούμε να ενεργήσωμε συνετά τώρα, και με ποια ελπίδα για το μέλλον; (Ησ. 26:20, 21)

¹⁷ «Προσεύχεσθε δε δια να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι. Διότι αι ημέραι εκείναι θέλουσιν είσθαι θλίψις τοιαύτη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής της κτίσεως, την οποίαν έκτισεν ο Θεός έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και εάν ο Κύριος δεν ήθελε συντέμει τας ημέρας εκείνας, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· αλλά δια τους εκλεκτούς, τους οποίους εξέλεξε, συνέτεμε τας ημέρας.» (Μάρκ. 13:18-20) Εμείς, ως άτομα, μπορεί να μην ‘τα καταφέρωμε’ αν καθυστερήσωμε τη διαφυγή στη διάρκεια μιας ευνοϊκής εποχής όπως το θέρος, και φθάση ο χειμώνας της ‘θλίψεως.’ Σ’ αυτούς τους αφύσικους καιρούς, κανείς δεν μπορεί να αναμένη ότι θα συνεχίση να ζη μια φυσιολογική ζωή. Η συνετή πορεία σήμερα είναι να διαφύγη κανείς προς την πλευρά της βασιλείας του Θεού, και να παραμείνη εκεί, δαπανώντας τον εαυτό του σε μια ζωή αυτοθυσίας υπέρ των συμφερόντων της Βασιλείας. (Μάρκ. 8:34-36- Ματθ. 6:33) Καθώς αντιμετωπίζομε την πιο μεγάλη απ’ όλες τις θλίψεις, μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες για τη διαβεβαίωσι του Ιησού ότι ο Ιεχωβά θα ‘συντμήση τας ημέρας’ για να σωθή πάσα «σαρξ» που έχει αφιερωθή σ’ αυτόν—δηλαδή οι ‘εκλεκτοί’ που θα κυβερνήσουν αργότερα με τον Χριστό και ο ‘πολύς όχλος’ που θα σχηματίσουν τον πυρήνα εκείνων που θα ζήσουν στη γη στη διάρκεια της χιλιετηρίδας.—Αποκ. 5:9, 10· 7:4, 9-17.

18. Πώς μπορούμε να αναμένωμε να φθάση στο αποκορύφωμα της η «στενοχωρία εθνών»; (Ησ. 45:18)

¹⁸ Ο Ιησούς, αφού προειδοποίησε για τους ‘ψευδόχριστους και ψευδοπροφήτες,’ πολλοί από τους οποίους έχουν εμφανισθή σ’ αυτές τις τελευταίες μέρες, αναφέρθηκε σε τρομερά σημεία που θα συνέβαιναν στον ουρανό, και στην ‘πολλή δύναμι και δόξα’ της ελεύσεώς του ως του Υιού του ανθρώπου,’ όταν θα εκτελέση κρίσι και θα συνάξη τους ακολούθους του για σωτηρία. (Ματθ. 24:24· Μάρκ. 13:26) Χωρίς αμφιβολία, με την έλλειψι τροφίμων, καυσίμων και άλλων εφοδίων, και τη συνεχή συσσώρευσι όπλων μαζικής καταστροφής, θα υπήρχε έντασις στη «στενοχωρία εθνών εν απορία, και . . . οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών «εις την οικουμένην.» (Λουκ. 21:25, 26) Εκείνο που μένει να δούμε είναι το αν τα έθνη αυτά θα αποπειραθούν να ακολουθήσουν την πορεία αυτοκτονίας ενός ολοκληρωτικού πυρηνικού πολέμου. Αλλά δεν μπορούν, και δεν θα εξαλείψουν το ανθρώπινο γένος από το πρόσωπο της γης! Διότι για τους «εκλεκτούς» και τους συντρόφους τους υπάρχει η σταθερή υπόσχεσις απελευθερώσεως.—Λουκ. 21:28· Ματθ. 24:21, 22.

19. Τι μπορούμε να αναμένωμε να δούμε στο εγγύς μέλλον;

¹⁹ Πράγματι, οι «αρχαί ωδίνων» έχουν φέρει μεγάλη θλίψι στην ανθρωπότητα από τότε που ‘έθνος ηγέρθη εναντίον έθνους’ σε παγκόσμιο πόλεμο. (Μάρκ. 13:8) Ωστόσο, ο Ιησούς μάς βεβαιώνει ότι, όπως ακριβώς αναγνωρίζαμε ότι πλησιάζει το θέρος όταν η συκιά εκβλαστάνη φύλλα, έτσι ‘αυτά τα γινόμενα’ σύντομα θα φθάσουν στο αποκορύφωμά τους με την έλευσι του Χριστού για να εκτελέση κρίσι. Αυτός λέγει: «Αληθώς σας λέγω ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει.» (Μάρκ. 13:21-27, 30, 31) Επίσης, η Αποκάλυψις που έδωσε ο Ιησούς αργότερα στον απόστολο Ιωάννη, μάς βεβαιώνει ότι μετά την απομάκρυνσι του Διαβόλου και όλων των έργων του θα ακολουθήσουν τα 1.000 χρόνια της βασιλείας του Θεού υπό τον Χριστό.—Αποκ. 20:2, 3· 1 Ιωάν. 3:8.

«ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ»

20. (α) Γιατί είναι επικίνδυνο το να γίνη κανείς νωθρός σ’ αυτή την εποχή; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Μάρκος 13:34, 35, πώς μπορούμε να δείξωμε πιστότητα στον Κύριο μας;

²⁰ Τα τελευταία λόγια της μεγάλης προφητείας του Ιησού περιλαμβάνουν μια ισχυρή προειδοποίησι για όλους μας. Μερικοί μπορεί να έχουν γίνει νωθροί, ή ακόμη να έχουν κοιμηθή, επειδή ο ‘Υιός του ανθρώπου’ δεν ήλθε για να λογαριασθή με τα έθνη τον καιρό που περίμεναν. Πόσο επικίνδυνο είναι αυτό! Ο Ιησούς συμβουλεύει: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ. Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεστε· διότι δεν εξεύρετε πότε είναι ο καιρός,» Το ότι δεν γνωρίζομε αυτό τον καιρό, αποτελεί ισχυρό λόγο για να παραμένωμε άγρυπνοι. Επί πλέον, η πιστότητα στον Κύριο μας, που εκδηλώνεται με το να κηρύττωμε με ζήλο το «ευαγγέλιον» σχετικά με την άφιξί του, απαιτεί διαρκή επαγρύπνησι. «Τούτο θέλει είσθαι ως άνθρωπος αποδημών, όστις αφήκε την οικίαν αυτού και έδωκεν εις τους δούλους αυτού την εξουσίαν και εις έκαστον το έργον αυτού και εις τον θυρωρόν προσέταξε να αγρυπνή. Αγρυπνείτε λοιπόν διότι δεν εξεύρετε πότε έρχεται ο κύριος της οικίας.»—Μάρκ. 13:32-35.

21. Εν όψει ποιων υποσχέσεων πρέπει εμείς να ‘αγρυπνούμε’;

²¹ Όταν λοιπόν, ο ‘Υιός του ανθρώπου’ φθάση «εξαίφνης,» για να εκτελέση κρίσι, είθε να μη μας βρη να κοιμώμεθα, αλλά να μας βρη πολύ δραστήριους στην εκτέλεσι του θελήματος του Πατέρα μας. Διότι θα ευλογηθούμε αν προσέξωμε τα επόμενα λόγια του Ιησού: «Και όσα λέγω προς εσάς προς πάντας λέγω· Αγρυπνείτε.» (Μάρκ. 13:37) Είθε να στηριχθούμε από τις πολύτιμες υποσχέσεις του Ιεχωβά, να περάσωμε δια μέσου της ‘θλίψεως’ και να εισέλθωμε στην υπέροχη ειρήνη που θα διαρκέση 1.000 χρόνια, κάτω από τη βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστό!—Αποκ. 20:1-6· 21:1-5.

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Οι «αρχαί ωδίνων» άρχισαν για την ανθρωπότητα το 1914 και έχουν αυξηθή έως τώρα