Θεοκρατική Οργάνωσις με την Οποία Πρέπει να Προχωρούμε Τώρα

 1. (α) Σύμφωνα με τον Ψαλμό 68:18, τι ήσαν εκείνοι οι δώδεκα απόστολοι; (β) Ως όμιλος, πώς ενεργούσαν μαζί, και επομένως τι ήσαν εξουσιοδοτημένοι να κάνουν;

ΕΚΕΙΝΟΙ οι «δώδεκα απόστολοι του Αρνίου» ήσαν δώρα στην εκκλησία από τον μεγάλο Θεοκράτη Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού. Ο Ψαλμός του Δαβίδ (68:18) είχε προείπει γι’ αυτά τα δώρα, και ο απόστολος Παύλος συνδέει αυτόν τον ψαλμό με την εκπλήρωσί του και λέγει: «Διά τούτο λέγει [στον Ψαλμό 68:18] : ‘Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν, και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους [υπό μορφήν ανθρώπων]’ . . . Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού.» (Εφεσ. 4:8-12) Στην αρχή εκείνοι οι δώδεκα απόστολοι, λόγω της θέσεώς των υπηρετούσαν ως ένα κυβερνών σώμα για ολόκληρη την εκκλησία των πιστών. Έτσι έκαναν διορισμούς ικανών ανδρών στην εκκλησία για να τους βοηθούν σε λιγώτερο ζωτικά ζητήματα. Ως απόδειξι τούτου, όταν η εκκλησία της Ιερουσαλήμ είχε αυξήσει σε πέντε χιλιάδες μέλη και είχε εγερθή μια ενοχλητική δυσκολία, ιδού τι συνέβη:

 2. Πώς τακτοποίησαν οι απόστολοι τη δυσκολία σχετικά με τη διανομή τροφής, κι’ έτσι τι συνέβη σχετικά με τον λόγο του Θεού;

² «Τότε οι δώδεκα προσκαλέσαντες το πλήθος των μαθητών, είπον, Δεν είναι πρέπον ν’ αφήσωμεν ημείς τον λόγον του Θεού, και να διακονώμεν εις τραπέζας. Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρομένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης. Ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου. Και ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός του πλήθους· και εξέλεξαν . . . τους οποίους έστησαν ενώπιον των αποστόλων· και προσευχηθένες επέθεσαν επ’ αυτούς τας χείρας. Και ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα.»—Πράξ. 6:1-7.

 3. (α) Γιατί εκείνοι οι διορισμοί των επτά βοηθών ήσαν θεοκρατικοί; (β) Είχαν γίνει προσθήκες στο κυβερνών σώμα, και τι δείχνει η αφήγησις τακτοποιήσεως του ζητήματος της περιτομής;

³ Εφόσον εκείνοι οι επτά βοηθοί είχαν διορισθή από το αποστολικό κυβερνών σώμα, οι οποίοι επέθεσαν τις χείρες των για επιδοκιμασία αυτών των βοηθών, αυτοί οι διορισμοί ήσαν θεοκρατικοί, όχι εκκλησιαστικοί ή δημοκρατικοί. Αργότερα, επίσημοι «πρεσβύτεροι» είχαν διορισθή θεοκρατικά και προστεθή στο κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ. Έτσι, το έτος περίπου 49 μ.Χ., όταν ο Παύλος και ο Βαρνάβας ήλθαν στην Ιερουσαλήμ και υπέβαλαν την ερώτησι που είχε εγερθή σχετικά με την περιτομή των μη Ιουδαίων πιστών, το κυβερνών σώμα το οποίο χειρίσθηκε και διευθέτησε αυτό το ζήτημα απετελείτο «υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων,» κάτω από την καθοδήγησι του αγίου πνεύματος του Θεού.—Πράξ. 15:1-29· 16:4.

4, 5. (α) Τι δείχνει αν η εκκλησία του πρώτου αιώνος ήταν ένα νομικό σωματείο αναγνωρισμένο από την κοσμική εξουσία ή όχι; (β) Τι ήταν ολόκληρη η εκκλησία, μ’ ένα σύνθετο τρόπο, και πώς τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 43:10 το δείχνουν αυτό;

⁴ Εκείνη η εκκλησία του πρώτου αιώνος δεν ήταν κάποιο νομικό σωματείο που είχε καταστατικό και ήταν καταχωρημένο και ανεγνωρισμένο από την Ιουδαϊκή κυβέρνησι στην Ιερουσαλήμ ή από τη Γερουσία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με αξιωματούχους διωρισμένους σύμφωνα με τις διατάξεις του Καίσαρος. Όχι, αλλά ήταν μια θεοκρατική οργάνωσις με αξιωματούχους και βοηθούς οι οποίοι ήσαν θεοκρατικώς διωρισμένοι από το κυβερνών σώμα και τον Ιησού Χριστό, την «κεφαλήν της εκκλησίας.» Τα «χαρίσματα εν ανθρώποις» δεν είχαν δοθή σ’ αυτήν από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Καίσαρα, αλλά από τον μεγάλο Θεοκράτη, τον Ιεχωβά Θεό, μέσω του Ιησού Χριστού. Για ποιον σκοπό; «Προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας.» (Εφεσ. 4:11, 12) Ολόκληρη η εκκλησία ήταν ένα υπηρεσιακό σώμα, δηλαδή όλα τα μέλη προσέφεραν ιερή υπηρεσία στον μεγάλο Θεοκράτη Ιεχωβά. Ήσαν ένας σύνθετος «υπηρέτης» του Θείου Άρχοντος, του οποίου ήσαν μάρτυρες. Μαρτυρούσαν ότι αυτός είχε αποστείλει τον υποσχεμένο Μεσσία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού του Υιού του. Σ’ αυτούς ως πνευματικούς Ισραηλίτας εφηρμόζοντο τα λόγια:

⁵ «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου τον οποίο έκλεξα.»—Ησ. 43:10, ΜΝΚ.

 6. Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός ο «οικονόμος» και «δούλος» που ανέφερε ο Ιησούς στα εδάφια Λουκάς 12:42-44;

⁶ Έτσι οι πολλοί μάρτυρες σχηματίζουν ένα «δούλο,» τον οποίον ο Ιεχωβά ονομάζει «ο δούλος μου τον οποίον έκλεξα.» Αυτός ο σύνθετος «υπηρέτης» είναι εκείνος τον οποίον είχε υπ’ όψιν ο Ιησούς Χριστός όταν μιλούσε για την αναχώρησί του και την επιστροφή του λέγοντας: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος, τον οποίον θέλει καταστήσει ο κύριος αυτού επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν; Μακάριος ο δούλος εκείνος τον οποίον ελθών ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Λουκ. 12:42-44.

 7. Πώς ανεφέρθη ο Ιησούς στην ιδία τάξι στην προφητεία του για το τέλος του συστήματος πραγμάτων;

⁷ Σημειώστε ότι ο Ιησούς ονομάζει αυτόν τον «οικονόμον» επίσης «δούλον» στον κύριό του. Στην προφητεία για την συντέλεια του συστήματος πραγμάτων ο Ιησούς ομιλεί γι’ αυτή την ιδία τάξι του «δούλου,» λέγοντας: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθ. 24:45-47.

 8. Πότε και πώς διώρισε ο Ιησούς την τάξι του «οικονόμου» ή «δούλου,» και τι ανέλαβε να κάμη;

⁸ Προτού αναχωρήση ο Ιησούς Χριστός ο Κύριος με την ανάληψί του στον ουρανό, συνεκέντρωσε τους πιστούς μαθητάς του, στους οποίους περιλαμβάνονταν και οι πιστοί απόστολοί του. Την ημέρα της Πεντηκοστής μετά την ανάληψί του και την επιστροφή του στον ουράνιο Πατέρα του, ο Ιησούς έλαβε και εξέχεε το άγιο πνεύμα επάνω στους μαθητάς του που ήσαν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ, και μ’ αυτόν τον τρόπο διώρισε αυτή την τάξι του «δούλου,» την τάξι του «οικονόμου,» για να δίνη στους «υπηρέτας» του, το «σώμα των υπηρετών» του, πνευματική τροφή, «εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν.» Η τάξις του δούλου ανέλαβε να το πράξη αυτό.

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ, ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ, «ΔΩΡΑ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ»

 9. Πότε ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανέλαβε μια επιθεώρησι της τάξεως του «δούλου,» και τι διεπιστώθη σχετικά μ’ αυτήν;

⁹ Το έτος 1914 μ.Χ., στο τέλος των «προσδιωρισμένων καιρών των εθνών,» ο Κύριος Ιησούς Χριστός εγκατεστάθηκε στην ουράνια Μεσσιανική βασιλεία. Κατόπιν ανέλαβε την επιθεώρησι της τάξεως του «δούλου» ή «οικονόμου» στη γη. (Ματθ. 25:14-30· Λουκ. 19:11-27) Βρήκε αφιερωμένους και βαπτισμένους κεχρισμένους μαθητάς στη γη οι οποίοι, παρά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τους διωγμούς καθώς και άλλες δυσκολίες, αγωνίζονταν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά. Προσπαθούσαν να τρέφουν μ’ ένα πνευματικό τρόπο τους πιστούς ‘υπηρέτας’ του Κυρίου Ιησού Χριστού ο οποίος τώρα εβασίλευε.

10. Ποιον διορισμό έκαμε σχετικά με την τάξι του πιστού «δούλου» το 1919 και ποιο όνομα έλαβε το 1931;

¹⁰ Τα γεγονότα της συγχρόνου ιστορίας δείχνουν ότι το έτος 1919 αναζωογόνησε αυτούς τους πολύ θλιμμένους μαθητάς και τους συγκέντρωσε σ’ ένα ενωμένο σώμα. Κατόπιν τους διώρισε ως την τάξι του «δούλου» του «επί πάντων των υπαρχόντων αυτού,» δηλαδή, επάνω σ’ όλα τα βασιλικά συμφέροντά του στη γη. (Αποκάλ. 11:7-12) Αυτό το δραστήριο σώμα των αφιερωμένων, κεχρισμένων Χριστιανών είναι εκείνοι οι οποίοι το καλοκαίρι του 1931 έλαβαν ένα όνομα για να τους διακρίνη από τις αιρέσεις του Χριστιανικού κόσμου, δηλαδή, μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ησ. 43:10-12· 44:8, ΜΝΚ.

11. Τι πρέπει να λεχθή για ένα κυβερνών σώμα αυτής της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου»;

¹¹ Αυτή η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» της εποχής μας έχει ένα ορατό κυβερνών σώμα όπως ακριβώς η ιδία τάξις είχε ένα κυβερνών σώμα τότε τον πρώτο αιώνα, από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και εμπρός.

12, 13. (α) Ποιες πνευματικές υπηρεσίες που προσφέρονταν από τα «χαρίσματα εν ανθρώποις» προσέφεραν οι δώδεκα απόστολοι ύστερ’ από την έκχυσι του πνεύματος; (β) Ποια αφήγησις αποδεικνύει ότι πράγματι ευαγγελίζοντο;

¹² Καθώς έχομε παρατηρήσει ήδη, η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» την εποχή εκείνη είχε ευνοηθή με χαρίσματα εν ανθρώποις, ή δώρα υπό μορφήν ανθρώπων. Αυτοί είχαν προμηθευθή από τον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με τα εδάφια Εφεσίους 4:7-11, όλ’ αυτά τα δώρα δεν ήσαν απόστολοι. Μερικοί ήσαν προφήται, άλλοι ευαγγελισταί, άλλοι ποιμένες, και άλλοι ακόμη διδάσκαλοι. Φυσικά, οι απόστολοι ήσαν ταυτοχρόνως και προφήται, ευαγγελισταί, ποιμένες (πάστορες) και διδάσκαλοι. Την ημέρα της Πεντηκοστής, με τη δύναμι του αγίου πνεύματος που είχε εκχυθή, οι δώδεκα απόστολοι προφήτευσαν, σ’ εκπλήρωσι του Ιωήλ 2:28, 29. (Πράξ. 2:16-18, 21) Ευηγγελίζοντο επίσης, δηλαδή εκήρυτταν το ευαγγέλιο, διότι αφού οι δώδεκα απόστολοι είχαν συλληφθή, φυλακισθή, οδηγηθή στο δικαστήριο, μαστιγωθή και απελευθερωθή, τι έκαμαν; Το εδάφιο Πράξεις 5:42 μας λέγει:

¹³ «Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.»

14. Εφόσον η εκκλησία ονομάζεται το «ποίμνιον του Θεού,» τι υποχρέωσι έθετε αυτό επάνω στους δώδεκα αποστόλους, και την εξεπλήρωσαν;

¹⁴ Η αφήγησις αποδεικνύει ότι δεν ήσαν μόνο ευαγγελισταί αλλά και διδάσκαλοι. Ήσαν εκείνοι οι απόστολοι επίσης ποιμένες ή πάστορες; Ναι. Θυμηθήτε πώς, στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, ο αναστημένος Ιησούς είπε στον Πέτρο ν’ αποδείξη την αγάπη του και την αφοσίωσί του με την υπακοή στην εντολή του: «Βόσκε τα αρνία μου. . . Ποίμενε τα πρόβατά μου. . . . Βόσκε τα πρόβατά μου.» (Ιωάν. 21:15-17) Όλοι οι άλλοι απόστολοι επίσης έγιναν και ενεργούσαν ως πνευματικοί ποιμένες στην εκκλησία. Το γεγονός ότι η εκκλησία ονομάζεται το «ποίμνιον του Θεού» έθετε σ’ αυτούς τους αποστόλους την υποχρέωσι να είναι ποιμένες αυτού του ποιμνίου.

15. Πώς η αφήγησις μας δείχνει αν οι απόστολοι είχαν μονοπωλήσει τη διακονία της προφητεύσεως;

¹⁵ Εν τούτοις, μολονότι οι δώδεκα απόστολοι καθώς και ο απόστολος Παύλος ήσαν ικανοί να υπηρετούν και υπηρετούσαν ως προφήται, ευαγγελισταί, ποιμένες και διδάσκαλοι, δεν είχαν μονοπωλήσει αυτές τις μορφές της Χριστιανικής διακονίας. Υπήρχαν και άλλοι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι Χριστιανοί που είχαν ειδικευθή ή ξεχώριζαν σ’ αυτές τις ποικιλίες της διακονίας. (1 Κορ. 12:4, 5) Παραδείγματος χάριν, όταν ο απόστολος Παύλος, στην Έφεσο, εβάπτισε εκείνους τους δώδεκα περίπου άνδρες στο όνομα του Κυρίου Ιησού και κατόπιν έβαλε τα χέρια του επάνω τους, «ήλθε το πνεύμα το άγιον επ’ αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον.» (Πράξ. 19:1-7) Το χάρισμα της θαυματουργικής προφητείας είχε μεταδοθή από το άγιο πνεύμα σε πολλούς άλλους αφιερωμένους και βαπτισμένους Χριστιανούς την εποχή των αποστόλων. (1 Κορ. 12:7-10, 27-29· 14:29-32· Πράξ. 13:1· 21:10) Έτσι δεν προεφήτευαν μόνο οι απόστολοι.

16. Πώς ο Παύλος στη Μίλητο έδειξε ότι και άλλοι εκτός από τους αποστόλους έπρεπε να εκπληρώνουν τη διακονία των πνευματικών ποιμένων;

¹⁶ Τι μπορεί να λεχθή για το χάρισμα των πνευματικών «ποιμένων»; Υπάρχει ιστορική απόδειξις ότι υπήρχαν. Το έτος 56 περίπου μ.Χ., όταν ο Παύλος, ο «απόστολος των εθνών» πήγαινε στην Ιερουσαλήμ, σταμάτησε στον λιμένα της Μιλήτου και έστειλε και εκάλεσε τους επισήμους πρεσβυτέρους της γειτονικής εκκλησίας της Εφέσου να έλθουν να τον συναντήσουν πριν από την αναχώρησί του. Στη διάρκεια των αποχαιρετιστηρίων λόγων του ο Παύλος υπενθύμισε σ’ αυτούς τους πρεσβυτέρους το πνευματικό έργο που είχαν διορισθή να κάμουν, λέγοντας: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος [του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, ΜΝΚ]. Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου.» (Πράξ. 20:28, 29) Έτσι εκείνοι οι πρεσβύτεροι ήσαν και επίσκοποι και πνευματικοί ποιμένες.

17. Ποιους εξεικόνιζαν οι όμοιοι με αστέρες άγγελοι των εδαφίων Αποκάλυψις 1:20· 2:1, και επομένως ποια ήταν η ευθύνη αυτών;

¹⁷ Χωρίς αμφιβολία, δεν ήταν ένας ατομικός πρεσβύτερος, επίσκοπος ή ποιμήν, αλλά ολόκληρο το «σώμα πρεσβυτέρων» ήταν αυτό που ο ενδοξασμένος Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, ωνόμασε «τον άγγελον» τον οποίον εσυμβόλιζε ένας ουράνιος αστέρας. Έτσι, το έτος 96 μ.Χ. είπε στον ηλικιωμένο απόστολο Ιωάννη στη Νήσο Πάτμο να γράψη λέγοντας: «Προς τον άγγελον της εκκλησίας της Εφέσου Γράψον. Ταύτα λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών.» (Αποκάλ. 2:1· 1:20) Το «πρεσβυτέριον» (ή σώμα πρεσβυτέρων) εκεί στην Έφεσο έπρεπε να ενεργή ως ένας αστέρας στο να διαχέη ουράνιο, πνευματικό φως επάνω στην εκκλησία στην οποία το άγιο πνεύμα τούς είχε διορίσει ποιμένας. Με αυτό το φως αυτοί οι πνευματικοί ποιμένες θα τους ωδηγούσαν ορθά.—1 Τιμ. 4:14.

18. Πώς τα εδάφια 1 Πέτρου 5:1-4 δείχνουν ότι ο Πέτρος ανεγνώρισε ότι το χάρισμα των ποιμένων περιελάμβανε και άλλους εκτός από τους αποστόλους;

¹⁸ Επίσης, σχετικά με το χάρισμα των ποιμένων στην εκκλησία του πρώτου αιώνος, ο απόστολος Πέτρος έγραψε, περίπου τα έτη 62-64 μ.Χ. Βάζοντας τον εαυτό του στο ίδιο επίπεδο με τους «πρεσβυτέρους» των εκκλησιών της Μικράς Ασίας, ο Πέτρος έγραψε: «Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων του Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης ήτις μέλλει να αποκαλυφθή· ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, . . . τύποι γινόμενοι του ποιμνίου· και όταν φανερωθή ο αρχιποιμήν, θέλετε λάβει τον αμαράντινον στέφανον της δόξης.» (1 Πέτρ. 5:1-4) Έτσι ο Πέτρος ανεγνώριζε ότι το χάρισμα των ποιμένων περιελάμβανε και άλλους εκτός από τους αποστόλους.

19. Όπως δείχνει ο Παύλος στον Τίτο 1:5-9, ποιοι ήσαν οι «διδάσκαλοι» οι οποίοι περιελαμβάνοντο μεταξύ των «χαρισμάτων εν ανθρώπους»;

¹⁹ «Διδάσκαλοι» είχαν δοθή επίσης ως χαρίσματα εν ανθρώποις. Αυτοί περιελάμβαναν όχι μόνο τους γονείς που διδάσκουν τα τέκνα των στις οικογενειακές συναθροίσεις ή συνήθη μέλη εκκλησιών που διδάσκουν σε ενδιαφερόμενα άτομα τις Γραφικές αλήθειες στις ιδιωτικές κατοικίες των, αλλά άνδρες οι οποίοι έχουν ειδικό χάρισμα στην τέχνη της διδασκαλίας και οι οποίοι διορίζονται επομένως να διδάσκουν μέσα στην εκκλησία στις τακτικές Γραφικές μελέτες της. Παραδείγματος χάριν, ύστερ’ από την απόλυσί του από την πρώτη φυλάκισί του στη Ρώμη, ο απόστολος Παύλος έγραψε στον Τίτο, τον οποίο είχε αφήσει στην Κρήτη για να διορίση πρεσβυτέρους στις εκκλησίες σε κάθε πόλι. Όταν ανέφερε τις ιδιότητες αυτών των πρεσβυτέρων, οι οποίοι ήσαν επίσης επίσκοποι, ο Παύλος έγραψε: «Πρέπει ο επίσκοπος να είναι . . . προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας, διά να ήναι δυνατός και να προτρέπη διά της υγιαινούσης διδασκαλίας, και να εξελέγχη τους αντιλέγοντας.»—Τίτον 1:5-9.

20. Πώς έδειξε ο Παύλος στον Τιμόθεο ότι οι επίσημοι «πρεσβύτεροι» των εκκλησιών είναι «χαρίσματα» υπό μορφήν «διδασκάλων»;

²⁰ Περίπου τον ίδιο χρόνο ο απόστολος Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο, στον οποίο είχε δώσει εξουσία να κάνη διορισμούς. Λέγοντας σ’ αυτόν τη βάσι με την οποία μπορούσαν να διορισθούν επίσκοποι σε μια εκκλησία, ο Παύλος παραθέτει δεκαέξη προσόντα. Ανάμεσα σ’ όλες αυτές τις ιδιότητες σημειώνομε την εβδόμη απαίτησι η οποία λέγει να είναι: «διδακτικός.» (1 Τιμ. 3:1-7) Ως επίσκοπος πρέπει να είναι περισσότερο από «νεοκατήχητος,» πρέπει να είναι επισήμως ένας «πρεσβύτερος.» Ότι οι μη αποστολικοί πρεσβύτεροι ήσαν μεταξύ των «χαρισμάτων» υπό μορφή διδασκάλων το έδειξε ο Παύλος στον Τιμόθεο με το να πη εν συνεχεία σ’ αυτόν: «Οι καλώς προϊστάμενοι πρεσβύτεροι ας αξιόνωνται διπλής τιμής· μάλιστα όσοι κοπιάζουσιν εις λόγον και διδασκαλίαν.» (1 Τιμ. 5:17) Επομένως, σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να έχουν επισήμους «πρεσβυτέρους» για να προεδρεύουν στις Γραφικές μελέτες στο μέσον της εβδομάδος που διεξάγονται σε μέρη που εξυπηρετούν τα μέλη της εκκλησίας των τα οποία κατοικούν σ’ εκείνη την περιοχή. Μόνον όταν δεν υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι διαθέσιμοι για όλες τις εβδομαδιαίες Γραφικές μελέτες, χρησιμοποιούνται «διακονικοί υπηρέται» για να διεξάγουν αυτές τις τοπικές Γραφικές μελέτες.—1 Τιμ. 3:8, 9, 12, 13.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ

21, 22. (α) Ποιους κατατάσσει ο Παύλος τρίτους μεταξύ των «χαρισμάτων εν ανθρώποις,» και διώρισε ο Ιησούς μόνον αποστόλους για να είναι τέτοιοι; (β) Ποιος εκαλείτο προσωπικώς «ευαγγελιστής,» και ως ποιο σημείο είχε ενεργήσει ως τέτοιος;

²¹ Τρίτον ανάμεσα στα «χαρίσματα εν ανθρώποις» ο απόστολος Παύλος ονομάζει «ευαγγελιστάς.» (Εφεσ. 4:8, 11) Στη διάρκεια της κατά σάρκα παραμονής του στη γη ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε αποστείλει περισσότερους από δώδεκα αποστόλους να κάνουν ευαγγελιστικό έργο. (Λουκ. 9:1-6· 10:1-11) Έτσι επίσης όταν ανελήφθη στον ουρανό και εξέχεε το άγιον πνεύμα επάνω στους μαθητάς του που ανέμεναν την ημέρα της Πεντηκοστής, διώρισε άλλους εκτός από τους δώδεκα αποστόλους για να είναι ευαγγελισταί.

²² Ο Φίλιππος από την Καισάρεια, τον οποίον οι απόστολοι είχαν διορίσει μαζί με άλλους έξη για να φροντίζη για τη διανομή τροφής σε μαθητάς που είχαν ανάγκη στην Ιερουσαλήμ, δεν παρέμεινε πολύν καιρό σ’ εκείνο το έργο που μπορούσε να κάνη ένας διακονικός υπηρέτης της εκκλησίας. Ύστερ’ από τον μαρτυρικό θάνατο του συνεργάτου του Στεφάνου εξερράγη διωγμός εναντίον των Χριστιανών με την υποκίνησι του Σαούλ από την Ταρσό, και οι μαθηταί, εκτός από τους αποστόλους, είχαν διασκορπισθή από την Ιερουσαλήμ. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους διασκορπισμένους μαθητάς ήταν και ο Φίλιππος, ο οποίος κατέβηκε στη Σαμάρεια και έκαμε παραγωγικό ευαγγελιστικό έργο εκεί. Κατόπιν παρουσίασε το ευαγγέλιο σ’ ένα επίσημο ευνούχο της Βασιλίσσης της Κανδάκης, ο οποίος επέστρεφε στην Αιθιοπία, και κατόπιν έκαμε ευαγγελιστικό έργο κατά μήκος της Ακτής της Μεσογείου Θαλάσσης από την Άζωτο ως την Καισάρεια. (Πράξ. 8:1-40) Είκοσι και πλέον χρόνια αργότερα ο Φίλιππος εξακολουθούσε να είναι απασχολημένος στο ευαγγελιστικό έργο του διότι, όταν ο Παύλος και οι ιεραποστολικοί σύντροφοί του επεσκέφθησαν τον Φίλιππο στην Καισάρεια, αυτός εξακολουθούσε να ονομάζεται ‘Φίλιππος ο ευαγγελιστής.’ (Πράξ. 21:8) Ως ένας από τα «χαρίσματα εν ανθρώποις» απεδείχθη ότι είχε μεγάλη αξία.

23. Ποιον λέγει ο Παύλος με επιστολή του να συνεχίση εργαζόμενος ως ευαγγελιστής;

²³ Ο Τιμόθεος, ένας ιεραποστολικός σύντροφος του αποστόλου Παύλου, ήταν ένας άλλος από τα «χαρίσματα» με την ιδιότητα του ευαγγελιστού. Λίγο πριν από τον θάνατό του, το 65 περίπου μ.Χ., ο Παύλος έγραψε μια δεύτερη επιστολή στον Τιμόθεο και έλεγε: «Εργάσθητι έργον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου κάμε πλήρη.—2 Τιμ. 4:5· 1 Θεσσ. 1:1, 5· 2:2, 4, 8, 9· 3:2, 6.

ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΧΘΗ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ;

24. Ποιοι σήμερα κάνουν ευαγγελιστικό έργο, και κάτω από την καθοδήγησι τίνος;

²⁴ Σήμερα οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά προσέχουν αυτά τα λόγια που απευθύνθηκαν στον Τιμόθεο πριν από δέκα εννέα αιώνες. Οι επίσημοι πρεσβύτεροι οι οποίοι είναι ικανοί να δίνουν δημόσιες ομιλίες από το βήμα του ομιλητού δεν είναι οι μόνοι που κάνουν έργο ευαγγελιστού. Όλα τα αφιερωμένα και βαπτισμένα μέλη των 27.150 και πλέον εκκλησιών σ’ όλη τη γη το πράττουν αυτό. Στην Αποκάλυψι 14:6 έχομε τη βεβαιότητα ότι αυτό διεξάγεται κάτω από αγγελική καθοδήγησι, διότι αυτό το εδάφιο προλέγει έναν άγγελο πετώμενο στο μεσουράνημα ο οποίος «είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν.»

25. Το 1919 σε ποιους είχε δοθή ενθάρρυνσις να κάνουν ευαγγελιστικό έργο μ’ ένα ποιο άμεσο τρόπο, και τι έλεγε το περιοδικό «Η Σκοπιά»;

²⁵ Το πρώτο μεταπολεμικό έτος 1919 ήλθε η αναζωογόνησις της δημοσίας Χριστιανικής δραστηριότητός μας. Τότε είχε δοθή ενθάρρυνσις ν’ αναλάβουν το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού—στους επισήμους πρεσβυτέρους και διακονικούς υπηρέτας και σ’ όλους τους αφιερωμένους άνδρες και γυναίκες ομοίως. Ενθαρρύνονταν να το κάνουν αυτό όχι μόνον με το να διαθέτουν τετρασέλιδα φυλλάδια, αλλ’ επίσης με το να πηγαίνουν στα σπίτια όπως ακριβώς έκαναν εκείνοι οι οποίοι ησχολούντο με το βιβλιοπωλικό έργο και να προσφέρουν στους οικοδεσπότας βιβλία και βιβλιάρια ως βοηθήματα Γραφικής μελέτης. Το άρθρο «Αναγγείλατε την Βασιλείαν» στο περιοδικό Η Σκοπιά έλεγε:

Η θύρα της ευκαιρίας ανοίγεται μπροστά σας. Εισέλθετε σ’ αυτήν γρήγορα. Να θυμάστε καθώς πηγαίνετε σ’ αυτό το έργο ότι δεν παρουσιάζεσθε απλώς ως αντιπρόσωπος ενός περιοδικού για να το διαθέσετε, αλλ’ είσθε ένας πρέσβυς του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων, αγγέλλοντας στους ανθρώπους μ’ αυτόν τον αξιοπρεπή τρόπο την έλευσι του χρυσού αιώνος, της ενδόξου βασιλείας του Κυρίου μας και Αρχηγού μας, για την οποία οι αληθινοί Χριστιανοί ήλπιζαν και προσηύχοντο από πολλούς αιώνες. Είσθε ένας άγγελος ειρήνης, που φέρει στον βασανισμένο από τον πόλεμο, στον ασθενή από την αμαρτία, στον θλιμμένο και συντετριμμένο κόσμο το χαρούμενο άγγελμα της σωτηρίας. Πόσο αξιοθαύμαστο είναι το προνόμιό μας!—«Η Σκοπιά» 15 Σεπτεμβρίου 1919, σελίς 281, παράγραφος 6.

26. Σε ποιους κρίσιμους καιρούς ζούμε, σύμφωνα με τις αποδείξεις που υπάρχουν διαθέσιμες, και τι πρέπει να παρέλθη και τι πρέπει ν’ αρχίση;

²⁶ Τώρα, ύστερ’ απ’ όλα τα χρόνια που μεσολάβησαν, έχομε την απόδειξι περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι ο Ιεχωβά Θεός ενεθρόνισε τον Υιόν του Ιησού Χριστό στη Μεσσιανική βασιλεία στους ουρανούς στο τέλος των καιρών των Εθνών το έτος 1914. Γνωρίζομε ότι βρισκόμεθα στον «έσχατον καιρόν» όσον αφορά τα πολιτικά έθνη του κόσμου και ότι η καταστροφή των στη «μεγάλη θλίψι» που έρχεται επάνω σ’ ολόκληρο τον κόσμο είναι απειλητικά κοντά. (Δαν. 12:1-4· Ματθ. 24:21, 22· Αποκάλ. 7:14) Όσον αφορά εμάς προσεγγίζομε στις πύλες της δικαίας νέας τάξεως σε παγγήινη έκτασι όπως την υπεσχέθη ο Ιεχωβά Θεός, η οποία τάξις θ’ αντικαταστήση πλήρως το πονηρό αυτό σύστημα πραγμάτων που τρικλίζει. Η παλαιά τάξις αυτών των περασμένων χιλιάδων ετών πρέπει να παρέλθη ανάμεσα στην πύρινη θλίψι που βρίσκεται μπροστά μας. Πρέπει ν’ αρχίση η νέα τάξις κάτω από την θεοκρατική κυβέρνησι του Ιεχωβά.

27, 28. (α) Τι είναι, λοιπόν, αυτή η πληροφορία και τι πρέπει να γίνη σχετικά μ’ αυτήν; (β) Τι έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά για να γίνη αυτό το έργο, και ποια είναι η στάσις της γήινης οργανώσεώς του απέναντι σ’ αυτό το έργο;

²⁷ Αυτά είναι τα μόνα αγαθά νέα στη γη σήμερα. Είναι το Ευαγγέλιον. Μ’ αυτό μπορούμε να κάνωμε ένδοξο ευαγγελιστικό έργο! Στην προφητεία του που αναγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 24:14 και Μάρκος 13:10 ο Ιησούς είπε ότι «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» πρέπει να κηρυχθή σε διεθνή κλίμακα προτού έλθη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ο Ιεχωβά ο μέγας Θεοκράτης μάς έχει προμηθεύσει τώρα τη θεοκρατική οργάνωσι για να κηρυχθή αυτό το ευαγγέλιο ώσπου να συμπληρωθή.

²⁸ Διέπεται αυτή η ορατή γήινη οργάνωσις από επιθυμία να κάμη αυτό το μεγαλειώδες έργο; Ιδού! Οι διωρισμένοι πρεσβύτεροι και επίσκοποι της εκκλησίας εργάζονται δραστηρίως γι’ αυτό τον σκοπό. Οι διακονικοί υπηρέται των εκκλησιών συνεργάζονται γι’ αυτό το σκοπό. Η μακρά παράταξις των εκκλησιών, οι αφιερωμένοι άνδρες και γυναίκες και τα τέκνα των, μετέχουν στο έργο από σπίτι σε σπίτι και δημοσία. Το κυβερνών σώμα επάνω σε όλες αυτές τις θεοκρατικές εκκλησίες, υποστηρίζει ολοψύχως αυτό το ευαγγελιστικό έργο και κάνει κάθε διευθέτησι για την εκτέλεσι αυτού του έργου μέσα στα πλαίσια του χρόνου που επιτρέπει ο Θεός. Η τάξις «του πιστού και φρονίμου δούλου» σήμερα έχει διορισθή επάνω σ’ όλα τα συμφέροντα της Βασιλείας που ανήκουν στον Κύριο Ιησού Χριστό, και, ως πιστός οικονόμος αυτών των συμφερόντων, προμηθεύει πνευματική τροφή με το ευαγγελιστικό έργο.

29. (α) Σύμφωνα με ποιο σχέδιο έχει διαμορφωθή αυτή η οργάνωσις, και επομένως τι είδους οργάνωσις είναι; (β) Πόσον καιρό θα είναι διαθέσιμη ως θείον όργανον ;

²⁹ Αυτή η παγκόσμια ευαγγελιστική οργάνωσις δεν έχει διαμορφωθή σύμφωνα με οποιοδήποτε νομικό σωματείο της εποχής μας που μπορεί ν’ απαιτούν οι νόμοι των ανθρωποποιήτων πολιτικών κυβερνήσεων που αντιμετωπίζουν τώρα καταστροφή στον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» τον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:14-16) Κανένα νομικό σωματείο στη γη δεν διαμορφώνει την ευαγγελιστική οργάνωσι ούτε την κυβερνά. Αντιθέτως, αυτή κυβερνά τέτοια σωματεία ως προσωρινά όργανα χρήσιμα για το έργο του μεγάλου Θεοκράτου. Επομένως, έχει διαμορφωθή σύμφωνα με το δικό του σχέδιο γι’ αυτήν. Είναι μια θεοκρατική οργάνωσις, που κυβερνάται από τη θεία Κορυφή προς τα κάτω, και όχι από τον λαό προς τα άνω. Τα αφιερωμένα και βαπτισμένα μέλη της βρίσκονται κάτω από τη Θεοκρατία! Τα επίγεια νομικά σωματεία θα παύσουν, όταν οι ανθρωποποίητες κυβερνήσεις, οι οποίες τα έχουν αναγνωρίσει, θα έχουν παρέλθει σύντομα. Αλλά η θεοκρατική οργάνωσις θα εξακολουθή να υπάρχη, υπηρετώντας τον Υπέρτατο Θεοκρατικό Άρχοντα. Κάτω από την προστασία του θα εισέλθη στη δικαία νέα τάξι του. Θα βρίσκεται εκεί μόλις παρέλθη η «μεγάλη θλίψις,» και θα είναι αμέσως έτοιμη να υπηρετή ως το όργανό Του στη νέα του τάξι.

30. Γιατί έχομε έξοχους λόγους να προχωρούμε ενωμένοι στην νέα τάξι του Θεού;

³⁰ Προχωρείτε, λοιπόν, κάτω από τη Θεοκρατία στη νέα τάξι! Ο Αρχηγός μας, ο ανάσσων ουράνιος Βασιλεύς, Ιησούς Χριστός, κινείται επί κεφαλής της παρατάξεώς μας που προχωρεί. Ας μη διασπάσωμε τις τάξεις μας, ούτε να καταληφθούμε από φόβο και άτακτο πανικό. Δεν έχομε να φοβηθούμε τίποτε από τη συσσώρευσι των πολλών εχθρών μας. Στο πλευρό μας είναι ο Παντοδύναμος Θεός, ο μεγάλος Θεοκράτης στον οποίον υπακούομε ως άρχοντα μάλλον παρά σε ανθρώπους. Αυτός είναι επάνω από όλους εμάς. Δικό του έργο είναι αυτό που κάνομε κατ’ εντολήν του μέσω του Ιησού Χριστού. Είμεθα οι «άνθρωποι ευδοκίας» του και Αυτός ευαρεστείται μαζί μας. Το πνεύμα του είναι εκείνο που διαπερνά ολόκληρη την οργάνωσι, και αυτό το άγιο πνεύμα είναι η ενεργός δύναμις η οποία μας ενώνει με αδιάρρηκτο τρόπο.

31. Γιατί εκτιμούμε το υψηλό προνόμιο που μας έχει δοθή σχετικά με τον Λόγο του Θεού, και τι πρέπει να κάνωμε γνωστό σε κάθε άνθρωπο;

³¹ Το ζωοπάροχο άγγελμά μας, το Ευαγγέλιο που κηρύττομε και διδάσκομε, είναι δικό του και πηγάζει από τον αποκαλυμμένο Λόγο του, την Αγία Γραφή. Το άγγελμά μας είναι αληθινό, και σύντομα θα φθάση στη χαρμόσυνη εκπλήρωσί του! Θεωρούμε μεγάλη τιμή μας που έχομε ευνοηθή με το προνόμιο να διακηρύττουμε και να διδάσκωμε αυτό το ευαγγέλιο σε όλο το ανθρώπινο γένος. Αμέσως μπροστά μας βρίσκεται η ένδοξη αμοιβή για το ότι ζούμε σύμφωνα μ’ αυτό το θαυμαστό προνόμιο. Προχωρείτε, λοιπόν, ενωμένοι στην νέα τάξι κάτω από τη Θεοκρατία! Κάμετε γνωστόν σε κάθε άνθρωπο πόσο βαθειά εκτιμούμε το ότι ο Ιεχωβά ανάσσει τώρα ως Θεός Βασιλεύς.—Ψαλμ. 96:10, ΜΝΚ.

[Πίνακας στη σελίδα 173]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Σύγχρονη Θεοκρατική Οργάνωσις των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά

ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ

ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ