Τι θα Σημαίνη για Σας «Ελθέτω η Βασιλεία του Θεού»;

«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»​—Ματθ. 6:9, 10.

 1. Σε ποιους τα λόγια «Ας έλθη η βασιλεία του Θεού» δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε, αλλά γιατί σ’ αυτό το ζήτημα πρέπει να επιστηθή η προσοχή των τώρα;

ΓΙΑ τα δύο τρίτα και πλέον του κόσμου του ανθρωπίνου γένους τα λόγια «Ας έλθη η βασιλεία του Θεού» δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της θρησκείας των. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι της ίδιας θρησκείας, και εκατομμύρια ακόμη λέγουν ότι είναι άθεοι και δεν έχουν καθόλου θρησκεία. Εν τούτοις, άσχετα με το αν αυτοί φροντίζουν να μάθουν για την έλευσι της βασιλείας του Θεού ή όχι, η βασιλεία του Θεού θα έλθη. Θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν αυτή την κυβέρνησι, όταν η έλευσίς της θα πραγματοποιηθή πλήρως στο προσεχές μέλλον. Γι’ αυτό ακριβώς οι άνθρωποι σε όλη τη γη έχουν ανάγκη να τους επιστηθή η προσοχή σ’ αυτό το ζωτικό ζήτημα τώρα.

 2. (α) Ποιοι άλλοι, επίσης, έχουν όμοια ανάγκη να λάβουν αυτή την πληροφορία, και γιατί; (β) Για ποιο πράγμα είναι τώρα καιρός να λάβωμε απόφασι όσον αφορά την έλευσι της βασιλείας του Θεού;

² Όσοι βρίσκονται σε άγνοια δεν είναι οι μόνοι που έχουν μια τέτοια ανάγκη. Ακόμη πλείστοι από τους ανθρώπους εκείνους που γνωρίζουν τα λόγια «Ας έλθη η βασιλεία του Θεού» έχουν μια όμοια ανάγκη. Γιατί πρέπει να συμβαίνη αυτό; Επειδή, μολονότι ονομάζονται Χριστιανοί και θρησκευτικά αναπέμπουν την προσευχή «Ελθέτω η βασιλεία σου», δεν μιλούν και δεν ενεργούν σαν να κατανοούσαν για ποιο πράγμα προσεύχονται. Ασφαλώς δεν μιλούν και δεν ενεργούν σε αρμονία με μια τέτοια προσευχή. Ερωτήστε τους τι θα σημαίνη γι’ αυτούς και για τους υπολοίπους του ανθρωπίνου γένους η έλευσις της βασιλείας του Θεού, και θα λάβετε διαφορετικά είδη απαντήσεων, και μάλιστα χωρίς κάποια αυθεντική απόδειξι ή υποστήριξι. Η βασιλεία του Θεού, όταν έλθη, θα έχη ασφαλώς ένα αποτέλεσμα επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος, είτε για το αιώνιο καλό κάθε ατόμου είτε για την αιώνια καταστροφή του. Τι, λοιπόν, θα σημαίνη στον καθένα από μας το ας έλθη η βασιλεία του Θεού; Φυσικά πρέπει να επιθυμούμε να σημαίνη το ατελεύτητο καλό μας. Τι μπορούμε να πράξωμε για να την κάμωμε να σημαίνη ένα τέτοιο πράγμα για μας; Τώρα είναι ο καιρός ν’ αποφασίσωμε τι θα σημαίνη αυτό για μας. Τώρα είναι ο καιρός να μάθωμε τι πρέπει να πράξωμε για ν’ αποκτήσωμε αυτό το ευτυχές μέλλον.

 3. Ποιας φυλής και εθνικότητος ήταν ο διδάσκαλος της προσευχής «Ελθέτω η βασιλεία σου», και πού εγεννήθη;

³ Τα λόγια «Ας έλθη η βασιλεία του Θεού» βασίζονται στην προσευχή που απευθύνεται στον Θεό στον ουρανό, δηλαδή, «Ελθέτω η βασιλεία σου.» Πολλοί άνθρωποι δεν παρατηρούν το γεγονός ότι η προσευχή αυτή εδιδάχθη από έναν Ασιάτη. Μεταξύ των τριών κλάδων του ανθρωπίνου γένους, του Ιαφεθικού, του Σημιτικού και του Χαμιτικού, ο Ασιάτης αυτός ήταν από τον Σημιτικό κλάδο. Η γραμμή της οικογενειακής καταγωγής του ανάγεται πίσω στον Σημ, τον δεύτερο από τους τρεις γυιούς του Νώε, από τους οποίους κατάγεται όλο το σημερινό ανθρώπινο γένος. (Γέν. 10:21· Λουκ. 3:23-36) Μεταξύ των πολλών οικογενειών των Σημιτών βρίσκομε την οικογένεια των Εβραίων, Ισραηλιτών ή Ιουδαίων. Ο Ασιάτης διδάσκαλος της προσευχής να έλθη η βασιλεία του Θεού ήταν ένας τέτοιος Εβραίος, Ισραηλίτης ή Ιουδαίος. Εγεννήθη στην πόλι Βηθλεέμ στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας σχεδόν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, στην ίδια πόλι όπου είχε γεννηθή ο φημισμένος πρόγονός του, ο Δαβίδ ο γυιος του Ιεσσαί, ο οποίος έγινε βασιλεύς της Ιερουσαλήμ.

 4. Πώς εδόθη το όνομά του σ’ αυτόν, και τι τονίζει η σημασία του τίτλου του «ο Υιός του Δαβίδ»;

⁴ Προτού καν γεννηθή στη Βηθλεέμ, το όνομά του απεφασίσθη από τον Θεό, και έτσι στη γέννησι ωνομάσθη Γεσούα από τους Εβραίους ή Ιησούς από τους Έλληνας. Αργότερα προσετέθη στο όνομά του ο τίτλος Μεσσίας ή Χριστός, και έτσι έφθασε να ονομάζεται Ιησούς ο Μεσσίας ή Ιησούς Χριστός. Ωνομάζετο, επίσης, Ιησούς ο Υιός του Δαβίδ, για να τονισθή ο τίτλος του ή το δικαίωμά του στη βασιλεία που κατείχετο κάποτε από τον προπάτορά του Δαβίδ πάνω στο έθνος Ισραήλ.​—Ματθ. 1:1, 18-25· Μάρκ. 10:47, 48· Λουκ. 1:28-33· 2:4-21· Ιωάν. 7:42.

5, 6. (α) Τίνος η προσευχή αυτή «Ελθέτω η βασιλεία σου» αποτελούσε μέρος; (β) Σχετικά με τούτο πώς ετονίσθη το πράγμα για την έλευσι του οποίου επανειλημμένως προσευχόμεθα, και επομένως γιατί ορθώς αναπέμπομε την προσευχή;

⁵ Την άνοιξι του έτους 31 της Κοινής μας Χρονολογίας, ή όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν ηλικίας τριάντα ενός ετών, εδίδαξε την περίφημη προσευχή που είναι γνωστή γενικά ως η Κυριακή Προσευχή, και που περιλαμβάνει την αίτησι στον εν ουρανοίς Θεό, «Ελθέτω η βασιλεία σου.» Ολίγα άτομα φαίνεται να γνωρίζουν ότι η προσευχή αυτή αποτελούσε μέρος της φημισμένης του επί του Όρους Ομιλίας. Η ομιλία αυτή αρχίζει με τους εννέα λεγόμενους Μακαρισμούς, ο πρώτος από τους οποίους λέγει: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι [οι έχοντες συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης, ΜΝΚ]· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.» Μια άλλη έκθεσις αυτού του Μακαρισμού λέγει: «Μακάριοι σεις οι πτωχοί, διότι υμετέρα είναι η βασιλεία του Θεού.» Στην ίδια αυτή επί του Όρους Ομιλία ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε ό,τι απεκλήθη ο Χρυσούς Κανών, με τα εξής λόγια: «Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.»

⁶ Σ’ αυτή την Ομιλία ο Ιησούς είπε, επίσης, όσον αφορά τις επίγειες ανάγκες μας: «Εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και πάντα ταύτα θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 5:1-4· Λουκ. 6:20· Ματθ. 7:12· 6:32, 33) Ο Ιησούς έτσι έθεσε τη βασιλεία του Θεού σε θέσι προτεραιότητος από όλες τις επίγειες ανάγκες μας, ως κάτι υψίστης σπουδαιότητος. Δεν είπε να ζητούμε πρώτα τη βασιλεία αυτής της χώρας ή τη βασιλεία εκείνης της χώρας, ή την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ή οποιοδήποτε άλλο κοσμικό αξίωμα, αλλά είπε να ζητούμε πρώτα τη βασιλεία του Θεού μαζί με τη δικαιοσύνη του Θεού. Πολύ προφανώς, λοιπόν, η ουράνια βασιλεία του Θεού πρέπει να είναι της μεγίστης αξίας και σπουδαιότητος, και ορθώς οφείλομε να προσευχώμεθα για την έλευσί της, όπως ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε τους αληθινούς ακολούθους του να κάνουν.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΣ

7, 8. Ποια ερωτήματα εγείρονται για την έλευσί της, και για να γνωρίζωμε τις ακριβείς απαντήσεις, τι πρέπει να κάμωμε;

⁷ Πώς, εν τούτοις, θα έλθη η ουράνια βασιλεία του Θεού; Πότε θα έχη έλθει η βασιλεία Του ως απάντησις σ’ αυτή την προσευχή που εδιδάχθη πριν από δεκαεννέα αιώνες και που ανεπέμπετο έκτοτε από τους εκζητητάς της βασιλείας του Θεού; Θα σημαίνη η έλευσίς της συμφορά για σας ή ευλογία για σας, και τι πρέπει να κάμη ο καθένας για ν’ αποφύγη συμφορά;

⁸ Για να γνωρίζωμε ακριβώς, πρέπει να εξετάσωμε το ζήτημα υπό το φως των διδασκαλιών του Ιησού και υπό το φως ολοκλήρου της Γραφής, της οποίας οι διδασκαλίες του αποτελούν ένα μέρος μόνο. Εκατοντάδες εκατομμυρίων άτομα παρενόησαν το ζήτημα εξαιτίας λόγων, που κακώς προσετέθησαν στην αρχική προσευχή που εδιδάχθη από τον Ιησού Χριστό. Σύμφωνα με το Κριτικόν Κείμενον των Ελληνικών Γραφών, η προσευχή λέγει τα ακόλουθα:

9, 10. Τι λέγει η προσευχή σύμφωνα με το Κριτικόν Κείμενον των Ελληνικών Γραφών;

⁹ «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· Αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί γης· Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον· και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφήκαμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.»​—Ματθ. 6:9-13, Κριτικόν Κείμενον.

¹⁰ Η επανέκθεσις της προσευχής, όπως βρίσκεται στο κατά Λουκάν 11:2-4, λέγει: «Πάτερ, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· τον άρτον ημών τον επιούσιον δίδου ημίν το καθ’ ημέραν και άφες ημίν τας αμαρτίας ημών, και γαρ αυτοί αφίομεν παντί οφείλοντι ημίν· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν.»​—Κριτικόν Κείμενον.

11. Πώς εισήχθη αντίφασις στον τρόπο που η προσευχή έφθασε ν’ απαγγέλλεται, και σε τι συνίσταται η αντίφασις αυτή;

¹¹ Αντίφασις εισήχθη σ’ αυτή την προσευχή, όταν κάποιος θρησκευτικός αντιγραφεύς των Αγίων Γραφών προσέθεσε στην προσευχή όπως εδόθη στην επί του Όρους Ομιλία τα ακόλουθα λόγια: «Διότι σου είναι η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας· Αμήν.» (Ματθ. 6:13, Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασις, Μαρτίνου Λουθήρου Γερμανική Μετάφρασις) Ως αποτέλεσμα εκατοντάδες εκατομμυρίων θρησκευτικών ανθρώπων στον «Χριστιανικό κόσμο» επί αιώνες απήγγειλαν την προσευχή προσθέτοντας τα μη αυθεντικά εκείνα λόγια ως κατακλείδα ή δοξολογία. Προφανώς δεν εσταμάτησαν ποτέ για να σκεφθούν πώς στην αρχή της προσευχής θα μπορούσαν ν’ απαγγείλουν τα λόγια «Ελθέτω η βασιλεία σου» και έπειτα στο τέλος της προσευχής των να πουν: «Σου είναι η βασιλεία.» Αν η βασιλεία ήταν ήδη του Θεού, γιατί να προσεύχωνται στην ίδια προσευχή: «Ελθέτω η βασιλεία σου»;

12. Ποια ανοησία, για την οποία προειδοποιούμεθα στις Παροιμίες 30:5, 6, δείχνει μια τέτοια προσθήκη;

¹² Αυτό δείχνει πόσο ανόητο είναι να προσθέτη κανείς κάτι στον εμπνευσμένο λόγο του Θεού με την ιδέα να προσπαθήση να τον βελτιώση ή να τον κάμη πληρέστερον. Καλά προειδοποιούν γι’ αυτό οι Παροιμίες 30:5, 6, λέγοντας: «Πας λόγος Θεού είναι δεδοκιμασμένος. . . . Μη προσθέσης εις τους λόγους αυτού· μήποτε σε εξέλεγξη, και ευρεθής ψεύστης.» Ασφαλώς στην εποχή του Ιησού η βασιλεία του Θεού δεν είχε έλθει.

13. Από πού ελήφθησαν προφανώς τα προστεθειμένα λόγια;

¹³ Τα λόγια που εσφαλμένως προσετέθησαν στην ορθή προσευχή του Ιησού ελήφθησαν προφανώς από τα λόγια του Βασιλέως Δαβίδ που απηυθύνοντο στον Θεό, όπως βρίσκονται στο 1 Χρονικών 29:11, που η Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις αποδίδει ως εξής: «Σου, Ιεχωβά, είναι η μεγαλωσύνη, και η δύναμις, και η τιμή, και η νίκη, και η δόξα· διότι σου είναι πάντα τα εν τω ουρανώ και τα επί της γης· σου η βασιλεία, ω Ιεχωβά, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων.»a

14. Πότε ήσαν αληθινοί οι λόγοι «Σου είναι η βασιλεία, ω Ιεχωβά», και γιατί τους ανέφερε ο ομιλητής;

¹⁴ Αυτά τα λόγια ήσαν αληθινά στο έτος 1037 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, στις τελευταίες ημέρες του Δαβίδ ως βασιλέως της Ιερουσαλήμ. Ο Δαβίδ ήταν ο βασιλεύς του έθνους των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, αλλά κατενόησε ότι ήταν απλώς ο ορατός ανθρώπινος αντιπρόσωπος του Θεού του Ιεχωβά, ο οποίος ήταν ο πραγματικός Βασιλεύς, ο αόρατος, ουράνιος Βασιλεύς του έθνους Ισραήλ. Ο υλικός βασιλικός θρόνος, επάνω στον οποίον ο Δαβίδ εκάθησε επί σαράντα χρόνια, ήταν πραγματικά θρόνος του Ιεχωβά, ο δε Βασιλεύς Δαβίδ παρητείτο τώρα, λόγω της γηραιάς του ηλικίας, από τον θρόνον αυτόν χάριν του νεαρού, αλλά σοφού υιού του Σολομώντος. Έτσι ο Βασιλεύς Δαβίδ, σ’ αυτή την αποχαιρετιστήρια ομιλία προς τη συναγωγή του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, εξωμολογείτο ότι η βασιλεία του Ισραήλ δεν ανήκε πραγματικά σ’ αυτόν ή στη βασιλική του οικογένεια. Πραγματικά ανήκε στον Θεό, τον οποίον αυτός και όλος ο Ισραήλ τότε ελάτρευαν, στον Ιεχωβά.

15. (α) Γιατί η κυβέρνησις του Ισραήλ ήταν τότε πραγματικά μια μικρογραφική βασιλεία του Θεού; (β) Ποια εδάφια των Γραφών υποστηρίζουν το γεγονός αυτό;

¹⁵ Ο Ιεχωβά Θεός ήταν εκείνος που είχε ιδρύσει την ανθρώπινη βασιλεία επάνω στο έθνος Ισραήλ στο έτος 1117 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία. Επίσης, ήταν Αυτός που έκαμε να χρισθή ο Δαβίδ ως βασιλεύς και των δώδεκα φυλών του Ισραήλ στο 1070 π.Χ. Συνεπώς, η βασιλεία του έθνους Ισραήλ τότε στις ημέρες του Δαβίδ ήταν μια μικρογραφία ή σε μικρή κλίμακα βασιλεία του Θεού επάνω στη γη. Σε αρμονία με τούτο διαβάζομε στο εδάφιο 23 του ίδιου κεφαλαίου του 1 Χρονικών 29 τι έλαβε χώραν αφού ο Δαβίδ παρητήθη από τον θρόνο χάριν του αγαπητού του υιού Σολομώντος: «Τότε ο Σολομών εκάθισεν επί του θρόνου του Ιεχωβά βασιλεύς αντί Δαβίδ του πατρός αυτού, και ευημέρησε· και πας ο Ισραήλ υπήκουσεν εις αυτόν.» (ΜΝΚ) Αργότερα, όταν η βασίλισσα της Σεβά επεσκέφθη τον βασιλέα Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ και είδε τη δόξα του, είπε: «Έστω Ιεχωβά ο Θεός σου ευλογημένος, όστις ευηρεστήθη εις σε, δια να σε θέση επί του θρόνου αυτού, να ήσαι βασιλεύς εις Ιεχωβά τον Θεόν σου.» (2 Χρον. 9:8, ΜΝΚ) Σε αντιστοιχία με το γεγονός ότι ο ορατός θρόνος του Ιεχωβά ήταν στην Ιερουσαλήμ, η προφητεία του Ιερεμία 3:17 (ΜΝΚ) λέγει: «Εν εκείνω τω καιρώ θέλουσιν ονομάσει την Ιερουσαλήμ θρόνον του Ιεχωβά· και πάντα τα έθνη θέλουσι συναχθή προς αυτήν, εν τω ονόματι του Ιεχωβά, προς την Ιερουσαλήμ.»

16. Με ποιον τρόπο υπεσχέθη ο Ιεχωβά ότι ο Δαβίδ θα είχε μόνιμο κληρονόμο στη βασιλεία του Θεού;

¹⁶ Πολλά έτη πριν από την παραίτησι και τον θάνατο του Βασιλέως Δαβίδ, ο Ιεχωβά ο Θεός τού έκαμε μια διαθήκη ή ιεροπρεπές συμβόλαιο μαζί του, ότι η βασιλική ιδιότης σ’ αυτή τη μικρής κλίμακος βασιλεία του Θεού πάνω στον Ισραήλ θα παρέμενε στη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ για πάντα. Μέσω του προφήτου του Νάθαν ο Ιεχωβά Θεός είπε στον Βασιλέα Δαβίδ: «Ο Ιεχωβά προσέτι αναγγέλλει προς σε, ότι ο Ιεχωβά θέλει οικοδομήσει οίκον εις σε. Αφού πληρωθώσιν αι ημέραι σου, και κοιμηθής μετά των πατέρων σου, θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου, το οποίον θέλει εξέλθει εκ των σπλάγχνων σου, και θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού. . . . Και θέλει στερεωθή ο οίκός σου και η βασιλεία σου έμπροσθέν σου έως αιώνος· ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα.» (2 Σαμ. 7:11-16, ΜΝΚ) Μ’ αυτό τον τρόπο ο Ιεχωβά υπεσχέθη ότι ο Βασιλεύς Δαβίδ θα είχε έναν μόνιμο κληρονόμο στο θρόνο της βασιλείας του Θεού. Αυτός ο κληρονόμος θα εκαλείτο ο Υιός του Δαβίδ.

ΔΙΑΚΟΠΗ

17. Συνεχίσθηκε η τυπική βασιλεία του Θεού επάνω στον Ισραήλ, και ποιο γεγονός στην ιστορία του Ισραήλ αποδεικνύει την απάντησι;

¹⁷ Στην εποχή του ο Βασιλεύς Δαβίδ μπορούσε να πη στον Θεό: «Σου η βασίλεια, ω Ιεχωβά.» Αλλά ήλθε καιρός που δεν υπήρχε μικρογραφική βασιλεία του Θεού επάνω στη γη, δεν υπήρχε τυπική βασιλεία του Θεού επάνω στο έθνος Ισραήλ. Πότε έγινε αυτό; Στο έτος 607 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία. Σ’ αυτό το έτος ο Παντοδύναμος Θεός επέτρεψε στα στρατεύματα της Βαβυλώνος να καταστρέψουν τη βασιλική πόλι της Ιερουσαλήμ, όπου οι βασιλείς της γραμμής του Δαβίδ εκάθηντο στον θρόνο του Ιεχωβά. Άφησε τον θρόνο του να ανατραπή, και έκαμε να εξορισθούν στη μακρινή γη της Βαβυλώνος όσοι επέζησαν από την πολιορκία και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα έγιναν έρημοι χωρίς ανθρώπινο κάτοικο ή κατοικίδιο ζώο. Με αυτό το γεγονός έπαυσε να υπάρχη βασιλεία Θεού επάνω στη γη.​—Ιεζ. 21:25-27.

18. (α) Μετά την αποκατάστασι των Ιουδαίων εξορίστων στην πατρίδα των, γιατί δεν μπορούσαν οι κυβερνήται στην Ιερουσαλήμ να λέγουν: «Σου η βασιλεία, ω Ιεχωβά»; (β) Εξαιτίας τούτου, ποιο ήταν το ερώτημα;

¹⁸ Έπειτα από εβδομήντα χρόνια, αφού οι εξόριστοι Ισραηλίται αποκατεστάθησαν στην πατρίδα των, δεν υπήρχε θρόνος του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ για να κάθωνται κυβερνήται επάνω σ’ αυτόν. Η τυπική βασιλεία του Θεού δεν επανιδρύθη στην Ιερουσαλήμ μ’ έναν απόγονο του Βασιλέως Δαβίδ που να βασιλεύη αντιπροσωπεύοντας τον Θεό στον θρόνο του Ιεχωβά. Οι «καιροί των εθνών» είχαν αρχίσει. (Λουκ. 21:24) Επομένως, οι Ιουδαίοι κυβερνήται στην Ιερουσαλήμ, που ήσαν υποκείμενοι στους Εθνικούς κατακτητάς, δεν μπορούσαν να λέγουν, όπως ο Βασιλεύς Δαβίδ είχε ειπεί, στον Ιεχωβά Θεό: «Σου η βασιλεία.» Σύμφωνα με τη διαθήκη του Θεού με τον Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία, επρόκειτο ακόμη να έλθη ένας μόνιμος κληρονόμος της βασιλείας του Θεού επάνω στον Ισραήλ. Αυτό εσήμαινε ότι η βασιλεία του Θεού θα ξαναζούσε με αυτόν τον μόνιμο κληρονόμο στον θρόνο, ως αντιπρόσωπον του Ιεχωβά. Δεν είναι παράδοξο ότι οι πιστοί Ιουδαίοι απέβλεπαν στην έλευσι της βασιλείας του Θεού. Το ερώτημα, συνεπώς, ήταν, Επί πόσον καιρό θα συνεχίζετο η διακοπή αυτή στη λειτουργία της βασιλείας του Θεού; Πότε θα ήρχετο η βασιλεία του Θεού σύμφωνα με την υπόσχεσί Του;

19. Γιατί ο Ιησούς καλώντας την Ιερουσαλήμ ‘πόλιν του μεγάλου βασιλέως’ δεν διέψευσε τη συνέχεια αυτής της καταστάσεως στον Ισραήλ;

¹⁹ Αυτή η κατάστασις στον αρχαίον Ισραήλ συνεχίσθηκε επί αιώνες. Κοντά στην αρχή της Κοινής μας Χρονολογίας ο Ιησούς ο Υιός του Δαβίδ εγεννήθη στη Βηθλεέμ της γης της Ιουδαίας. Είναι αλήθεια ότι, όταν ο Ιησούς έδωσε την επί του Όρους Ομιλία του, είπε: «Να μη ομόσητε μηδόλως· μήτε εις τον ουρανόν, διότι είναι θρόνος του Θεού· μήτε εις την γην, διότι είναι υποπόδιον των ποδών αυτού· μήτε εις τα Ιεροσόλυμα, διότι είναι πόλις του μεγάλου βασιλέως.» (Ματθ. 5:34, 35) Εν τούτοις, τα λόγια εκείνα δεν εσήμαιναν ότι η βασιλεία του Θεού κυβερνούσε στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς είπε ότι ο θρόνος του Θεού ήταν ο ουρανός, όχι ένας υλικός θρόνος για ανθρωπίνους άρχοντας στην Ιερουσαλήμ. Όλη η γη ήταν σαν απλό υποπόδιο για τα πόδια του Θεού. (Ματθ. 23:22) Όταν ο Ιησούς είπε αυτά τα λόγια, η Ιερουσαλήμ και η γη της Ιουδαίας ήσαν μέρος της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας. Ο άνθρωπος που τότε εκάθητο κυβερνώντας ήταν, όχι ένας Ιουδαίος, όχι ένας απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ, αλλά ένας Ρωμαίος ονόματι Πόντιος Πιλάτος.​—Λουκ. 3:1.

20. Όταν ο Ιησούς εισήλασε στην Ιερουσαλήμ, τι ανέμεναν ενθουσιώδεις Ιουδαίοι, και πώς το έδειχναν αυτό οι κραυγές των;

²⁰ Στην τελευταία εβδομάδα της ζωής του επάνω στη γη, ο Ιησούς Χριστός εισήλθε καθήμενος σε όνο σαν σε θριαμβευτική πορεία στην Ιερουσαλήμ. Ενθουσιώδεις Ιουδαίοι, που ανέμεναν να ιδρυθή η βασιλεία του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού, τον συνώδευαν με χαρά και έκραζαν: «Σώσον, δεόμεθα, Υιέ Δαβίδ! Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Ιεχωβά! Σώσον αυτόν, δεόμεθα, εν τοις υψίστοις!» «Σώσον, δεόμεθα! Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Ιεχωβά, ο βασιλεύς του Ισραήλ!» «Ευλογημένη η ερχομένη βασιλεία του πατρός ημών Δαβίδ!»​—Ματθ. 21:9· Ιωάν. 12:13· Μάρκ. 11:10, ΜΝΚ.

21. Πώς η κατάστασις του Ισραήλ συνεχίσθηκε έτσι ώστε κανείς στην Ιερουσαλήμ δεν μπορούσε να πη: «Σου η βασιλεία»;

²¹ Μέσα στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς επήγε στον ναό, αλλά δεν εχρίσθη από τον Ιουδαίον αρχιερέα ως βασιλεύς. Δεν εκάθησε σε θρόνο του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ για να βασιλεύση ως ο ορατός, επίγειος αντιπρόσωπος του Θεού. Έπειτα από πέντε ημέρες, ή την ημέρα του Πάσχα, εστάθη ενώπιον του Κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου σε δίκη για τη ζωή του. Εκεί είπε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» (Ιωάν. 18:36) Έτσι, ακόμη και στις ημέρες του Ιησού επάνω στη γη, τα λόγια του Δαβίδ στο 1 Χρονικών 29:11 δεν θα μπορούσαν ορθώς να λεχθούν στον Θεό από οποιονδήποτε στην Ιερουσαλήμ, δηλαδή, «Σου η βασιλεία.»

22. Επομένως στην Προσευχή του Κυρίου, για ποιο πράγμα εδίδαξε ο Ιησούς τους μαθητάς του να προσεύχωνται, και στο να απαγγέλλουν τι δεν ενώνονται με τον «Χριστιανικό κόσμο»;

²² Γι’ αυτό το λόγο, όταν ο Ιησούς εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται εκείνο που είναι γνωστό ως η Κυριακή Προσευχή, δεν προσέθεσε τους λόγους εκείνους στο τέλος της προσευχής του. Ο Ιησούς εγνώριζε ότι οι λόγοι εκείνοι δεν ήσαν αληθινοί. Εδίδαξε, λοιπόν, τους μαθητάς του να προσεύχωνται ακόμη για την έλευσι της βασιλείας του Θεού, η οποία βασιλεία είχε τυπικώς ανατραπή στο 607 π.Χ. Σήμερα οι ορθώς διδαγμένοι ακόλουθοι του Ιησού δεν ενώνονται με τους θρησκευόμενους του «Χριστιανικού κόσμου» στο να λέγουν τα νόθα λόγια: «Σου είναι η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας· Αμήν.» Δεν φέρνουν αντίφασι στην προσευχή, «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» Γνωρίζουν ότι η βασιλεία του Θεού πρέπει ακόμη να έλθη.

ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ;

23. Πώς μερικοί θρησκευόμενοι του «Χριστιανικού κόσμου» λέγουν ότι θα έλθη η βασιλεία του Θεού;

²³ Τώρα τι θα σημαίνη η βασιλεία του Θεού, όταν θα έλθη, για τον λαό της γης; Με ποιον τρόπο θα έλθη η βασιλεία του Θεού; Ρωτήστε κάποιον θρησκευόμενο του «Χριστιανικού κόσμου» και θα πη: ‘Η βασιλεία του Θεού απέχει πενήντα χιλιάδες χρόνια, διότι πρόκειται να έλθη με τη μεταστροφή του κόσμου του ανθρωπίνου γένους στον Χριστό’. Αλλά είναι αληθινή μια τέτοια απάντησις;

24. Τι δείχνει το Παγκόσμιο Ημερολόγιο με αριθμούς του πληθυσμού όσον αφορά τη μεταστροφή του κόσμου στον Χριστό;

²⁴ Σύμφωνα με τη σελίδα 719 του Παγκοσμίου Ημερολογίου (The World Almanac) του 1963 (έκδοσις Νέας Υόρκης), ο λεγόμενος Χριστιανικός πληθυσμός επάνω στη γη αριθμεί 904.332.500 άτομα. Εν τούτοις, το Στατιστικό Ετήσιο Βιβλίο των Ηνωμένων Εθνών, που εκυκλοφόρησε τον Μάιο του 1962, έδειχνε ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός είχε περάσει τα τρία δισεκατομμύρια ήδη στο 1961 και έστεκε στα τρία δισεκατομμύρια εκατόν τέσσερα εκατομμύρια, αυξάνοντας κάθε έτος κατά πενήντα τέσσερα εκατομμύρια άτομα. Μια εξέτασις των αριθμών δια μέσου των ετών, επίσης, δείχνει ότι ο μη Χριστιανικός πληθυσμός αυξάνει ταχύτερα από τον λεγόμενο Χριστιανικό πληθυσμό. Προφανώς ο κόσμος δεν μεταστρέφεται στον Χριστό, αλλά ο «Χριστιανικός κόσμος» οπισθοχωρεί σε σύγκρισι με τον παγκόσμιο πληθυσμό. Είναι τώρα ολιγώτερος από το ένα τρίτον ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους.

25. Σύμφωνα με τους αριθμούς που δίδονται, ποια είναι η κατάταξις των θρησκειών του κόσμου ανάλογα με τη δύναμι των αριθμών;

²⁵ Από όλες τις θρησκευτικές οργανώσεις επάνω στη γη η Ρωμαιοκαθολική είναι η ισχυρότερη οργάνωσις. Το Παγκόσμιο Ημερολόγιο δείχνει ότι έχει 550.350.000 μέλη, ο οποίος αριθμός περιλαμβάνει και νεωστί βαπτισμένα βρέφη. Η επόμενη ισχυρότατη θρησκευτική οργάνωσις είναι η Μωαμεθανική, με 433.740.000 Μουσουλμάνους, μια μη Χριστιανική ομάδα. Έπειτα έρχεται ο Ινδουισμός της Ινδίας με 335.802.500 μέλη. Μετά τον Ινδουισμό έρχεται ο Κομφουκιανισμός με 300.240.500. Κατόπιν, στη σειρά, καθ’ όσον αφορά αριθμούς, έρχονται οι Προτεστάνται, έπειτα οι Βουδδισταί, κατόπιν οι Ανατολικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, έπειτα οι Αρχέγονοι θρησκευόμενοι όπως οι Ιθαγενείς της Αφρικής και της Αυστραλίας, έπειτα οι Σιντοϊσταί, οι Ταοϊσταί, οι Ιουδαίοι ή Εβραίοι, και οι Ζωροαστριανοί. Τελικά, το Παγκόσμιο Ημερολόγιο δίνει έναν γενικό όμιλο θρησκευτικών ατόμων ή ατόμων που δεν έχουν θρησκεία ως αποτελούμενον από 552.771.700 άτομα, που είναι πάνω από τον δοθέντα αριθμόν Ρωμαιοκαθολικών.b

26. (α) Πώς διάγει ο Ρωμαιοκαθολικισμός απέναντι του διεθνούς κομμουνισμού; (β) Πώς ένας κληρικός τελευταίως ετόνισε αυτό το γεγονός εν σχέσει με τη Νότιο Αμερική;

²⁶ Ο Ρωμαιοκαθολικισμός, αν και είναι ισχυρός αριθμητικώς, και μολονότι ο πάπας του στην πόλι του Βατικανού ισχυρίζεται ότι είναι ο Τοποτηρητής του Χριστού που κυβερνά ως Βασιλεύς, χάνει μπροστά στον διεθνή κομμουνισμό. Στις 14 Δεκεμβρίου 1963, σε συγκέντρωσι στην Πόλι του Μεξικού 200 περίπου Προτεσταντών και Ορθοδόξων εκκλησιαστικών ηγετών από 48 χώρες, ο εκτελεστικός γραμματεύς της Επιτροπής για Πρεσβυτεριανή Συνεργασία στη Λατινική Αμερικήc είπε:

«Κανείς δεν εμμένει πια στην αφελή ιδέα» περί Νοτίου Αμερικής ως «Καθολικής ηπείρου». . . . «Πολλοί Χριστιανοί των οποίων οι συνειδήσεις έγιναν ευαίσθητες από το κήρυγμα του Ευαγγελίου», είπε, «επροτίμησαν να εγκαταλείψουν την εκκλησία και να γίνουν Κομμουνισταί ηγέται.»​—Τάιμς Νέας Υόρκης, 15 Δεκεμβρίου 1963.d

27. Τι είδους χώρα από θρησκευτική άποψι είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Βορείου Αμερικής σήμερα;

²⁷ Όσον αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Βορείου Αμερικής, ενώ δεν μπορούν πια να ονομάζονται Προτεσταντική χώρα, πολύ απέχουν από το να είναι Ρωμαιοκαθολική χώρα. Οι Ρωμαιοκαθολικοί ιεράρχαι παρέχουν ζοφερά γεγονότα και αριθμούς όσον αφορά την άποψι της Εκκλησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.e

28. Παρά τις συντριμμένες ελπίδες του «Χριστιανικού κόσμου», πότε θα έλθη η βασιλεία του Θεού, και γιατί έτσι;

²⁸ Αν εξαρτώνται από τη μεταστροφή του κόσμου στη Χριστιανοσύνη, οι θρησκευτικοί άνθρωποι του «Χριστιανικού κόσμου» δεν μπορούν ποτέ να περιμένουν να δουν τη βασιλεία του Θεού να έρχεται στην εποχή των ή σ’ αυτή τη γενεά, ή, πράγματι, και καθόλου. Εν τούτοις, αν και οι ελπίδες των συνετρίβησαν, επειδή βασίζονται σε μια εσφαλμένη ερμηνεία της Αγίας Γραφής, αυτό δεν σημαίνει ότι η βασιλεία του Θεού δεν θα έλθη στην εποχή μας, μέσα σ’ αυτή τη γενεά. Υπό το φως των Βιβλικών προφητειών και μετρήσεων του χρόνου, όλες οι αποδείξεις μαρτυρούν ότι η βασιλεία Του θα έλθη μέσα στη γενεά μας, επειδή δεν θα έλθη με μεταστροφή του κόσμου στη Χριστιανοσύνη και δεν υπήρχε ποτέ πρόθεσις να έλθη μ’ αυτό τον τρόπο. (1 Τιμ. 4:1-3· 2 Τιμ. 3:1-7· 2 Πέτρ. 3:3, 4, 7) Αν δεν έρχεται με ειρηνική μεταστροφή του κόσμου, πώς θα έλθη η βασιλεία του Θεού και θ’ αναλάβη πλήρη εξουσία;

29, 30. (α) Στο όραμα που περιγράφεται στον Δανιήλ, κεφάλαιο έβδομο, ποια σειρά παγκοσμίων δυνάμεων φανερώνεται στον προφήτη; (β) Στο όραμα, πώς εικονίζεται η έλευσις της βασιλείας του Θεού;

²⁹ Αν έχετε ένα αντίτυπο της Αγίας Γραφής, αυτό θ’ απαντήση στην ερώτησι για σας, διότι η Γραφή είναι το εμπνευσμένο Βιβλίο του Θεού. Στραφήτε στην προφητεία του Δανιήλ, κεφάλαιο έβδομο. Εκεί βρίσκομε μια περιγραφή της ελεύσεως της βασιλείας του Θεού στα χέρια ενός που ονομάζεται ο Υιός του ανθρώπου. Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Δαβίδ, ναι, ο μόνιμος κληρονόμος της αιωνίας βασιλείας της υποσχεμένης στη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ. Πρώτα ο προφήτης Δανιήλ βλέπει μια συμβολική εικόνα των παγκοσμίων δυνάμεων από τη Βαβυλωνιακή Παγκόσμιο Δύναμι ως το πολιτικό σύστημα που περιλαμβάνει τη σημερινή Αγγλο-Αμερικανική Παγκόσμιο Δύναμι.f Στο όραμα ο Δανιήλ βλέπει, όχι την ειρηνική μεταστροφή των παγκοσμίων εκείνων δυνάμεων στον Υιόν του ανθρώπου, αλλά τη βίαιη καταστροφή των. Αφού βλέπει αυτό, ο προφήτης Δανιήλ προχωρεί και λέγει:

³⁰ «Είδον εν οράμασι νυκτός, και ιδού, ως Υιος ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού, και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών, και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»​—Δαν. 7:13, 14.

31. Στο όραμα, ποια βασιλεία είναι εκείνη που δίδεται στον Ιησούν τον Υιόν του Δαβίδ;

³¹ Αφού ο Ιησούς ο Υιος του Δαβίδ εικονίζεται εκεί ως ο «υιος του ανθρώπου», η βασιλεία που εδόθη σ’ αυτόν τον υιον του ανθρώπου από τον Θεό, τον ‘Παλαιόν των ημερών’, είναι εκείνη για την οποίαν ο Ιησούς εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται.

32. (α) Πώς εικονίζεται το τέλος του τελευταίου πολιτικού συστήματος που ο Θεός ο Κριτής επιτρέπει; (β) Πώς αφηρέθησαν οι διακυβερνήσεις των άλλων συμβολικών θηρίων, και παράτασις ζωής εδόθη σ’ αυτά;

³² Τι, λοιπόν, σημαίνει για τα πολιτικά συστήματα του κόσμου τούτου η έλευσις της κυβερνήσεώς του σε εξουσία; Στο όραμα ο άγγελος του Θεού εξηγεί στον Δανιήλ το σύμβολο του τετάρτου θηρίου και των κεράτων του ως του τελευταίου από τα πολιτικά συστήματα που ο Θεός ο Κριτής επιτρέπει στη γη· κατόπιν δε ο άγγελος περιγράφει το βίαιο τέλος αυτού του κοσμικού πολιτικού συστήματος, λέγοντας: «Κριτήριον όμως θέλει καθίσει, και θέλει αφαιρεθή η εξουσία αυτού, δια να φθαρή και να αφανισθή έως τέλους.» (Δαν. 7:26) Τούτο εξηγεί την εικόνα αυτού του τελευταίου θηριώδους πολιτικού συστήματος όπως δίδεται στα εδάφια ενδέκατο και δωδέκατο, που λέγουν: «Εθεώρουν εωσού εθανατώθη το θηρίον, και το σώμα αυτού απωλέσθη και εδόθη εις καύσιν πυρός. Περί δε των λοιπών θηρίων, η εξουσία αυτών αφηρέθη· πλην παράτασις ζωής εδόθη εις αυτά έως καιρού και χρόνου.» Οι διακυβερνήσεις εκείνων των άλλων θηριωδών πολιτικών συστημάτων αφηρέθησαν η μία μετά την άλλη σε περασμένους καιρούς· και η «παράτασις ζωής [η οποία] εδόθη εις αυτά» είναι μόνο ώσπου το τέταρτο και τελευταίο πολιτικό σύστημα να καταστραφή βίαια με θανάτωσι και καύσι, οπότε και αυτά, επίσης, καταστρέφονται.

33. Σύμφωνα με το Δανιήλ 7:27, 28, σε ποιους δίδεται η εξουσία κάτω από όλους τους ουρανούς, και επί πόσον καιρό;

³³ Αυτό ακριβώς θα σημαίνη για τα πολιτικά συστήματα του κόσμου τούτου η έλευσις της βασιλείας του Θεού, που δίδεται στον Υιον του ανθρώπου και στους πιστούς μαθητάς του. Συνεπώς, το Δανιήλ 7:27, 28 τελειώνει την εξήγησι, λέγοντας: «Και η βασιλεία, και η εξουσία, και η μεγαλωσύνη των βασιλειών των υποκάτω παντός του ουρανού, θέλει δοθή εις τον λαόν των αγίων του Υψίστου, του οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν. Έως ενταύθα είναι το τέλος του πράγματος.»

34. (α) Ποιοι είναι εκείνοι που χαρακτηρίζονται ως οι ‘άγιοι του Υψίστου’, και πόσοι απ’ αυτούς υπάρχουν; (β) Η βίαιη μετακίνησις των πολιτικών συστημάτων της γης θα συντελεσθή με τη βοήθεια η χωρίς τη βοήθεια του πνευματικού υπολοίπου;

³⁴ Σ’ αυτή την προφητεία εκείνοι που χαρακτηρίζονται ως οι ‘άγιοι του Υψίστου’ είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός και όλοι οι πιστοί του ακόλουθοι που κληρονομούν την ουράνια βασιλεία μαζί του. Σύμφωνα με το τελευταίο βιβλίο της Γραφής, την Αποκάλυψι, που παραθέτει πολλές περικοπές από το βιβλίο του Δανιήλ, αυτοί οι ακόλουθοι που κληρονομούν την ουράνια βασιλεία με τον δοξασμένον Ιησού Χριστό, αριθμούνται μόνο σε 144.000. (Αποκάλ. 7:4-8· 14:1-3) Σήμερα υπάρχει στη γη μόνο ένα υπόλοιπο αυτών των πνευματικών κληρονόμων της ουρανίας βασιλείας του Θεού, ολιγώτεροι από 13.000, σύμφωνα με τη στατιστική. Αλλ’ αυτοί δεν θα εμπλακούν σε βία εναντίον των πολιτικών συστημάτων του κόσμου τούτου. Ο Ιεχωβά Θεός ο Κριτής θα φροντίση για τη μετακίνησι των πολιτικών συστημάτων της γης μέσω του ουρανίου Υιού του, Ιησού Χριστού του Υιού του Δαβίδ.

35. Ποιο γεγονός τονίζει για τη βασιλεία του Θεού η αποτυχία του «Χριστιανικού κόσμου» στη μεταστροφή του κόσμου;

³⁵ Στους λεγομένους Χριστιανούς, που εφιλοξένησαν τη γλυκειά ιδέα της ειρηνικής μεταστροφής του κόσμου στη Χριστιανοσύνη και της ιδρύσεως από τους ιδίους της βασιλείας του Θεού μ’ αυτό τον τρόπο, η βίαιη καταστροφή των πολιτικών ιδρυμάτων της γης με βία από τον Θεό του ουρανού, μπορεί να έρχεται σαν μια σκέψις που εμποιεί φρίκην. Εν τούτοις, πρέπει επίσης να φρίττουν με την αποτυχία του προγράμματός των μεταστροφής του κόσμου. Η αποτυχία των τονίζει μόνο το γεγονός ότι, για να κυβερνήση όλη τη γη η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού, πρέπει ο δρόμος να ξεκαθαρισθή με βίαια μέσα από τον ουρανό. Και άλλες Βιβλικές προφητείες εξαίρουν το γεγονός αυτό.

36. Στο δεύτερο κεφάλαιο της προφητείας του Δανιήλ, ποίων την πορεία ανιχνεύει το όραμα;

³⁶ Επιστρέψατε στην προφητεία του Δανιήλ, κεφάλαιο δεύτερο. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Δανιήλ παρουσιάζει το δράμα της πορείας των παγκοσμίων δυνάμεων, σε όλη τη γραμμή από την αρχαία Βαβυλωνιακή Παγκόσμια Δύναμι, δια μέσου της Ρωμαϊκής Παγκοσμίου Δυνάμεως και τέλος σε μια απόφυσι αυτής της Ρωμαϊκής Παγκοσμίου Δυνάμεως, στη σημερινή Αγγλο-Αμερικανική Παγκόσμια Δύναμι, την πολιτική συμμαχία της Βρεττανικής Αυτοκρατορίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Βορείου Αμερικής.g

37. Πώς θα καταστραφή ό,τι απομένει από αυτή τη σειρά των πολιτικών παγκοσμίων δυνάμεων, και πώς το όραμα το εξεικονίζει αυτό;

³⁷ Αυτή η σειρά των παγκοσμίων δυνάμεων έχει ειδωλοποιηθή, όπως μια ειδωλολατρική εικών. Σύμφωνα με το διάταγμα του Θεού, που εκτίθεται στην προφητεία του Δανιήλ, εκείνο που έχει μείνει σήμερα από αυτή τη σειρά των πολιτικών παγκοσμίων δυνάμεων θα καταστραφή από τη βιαία ενέργεια του Θεού. Θα συμβή όπως όταν, στην όρασι, ο λίθος, που απεκόπη από το όρος του Θεού, κτυπά την ειδωλολατρική εικόνα και την συντρίβη, μεταβάλλοντάς την σε σκόνη που οι βίαιοι άνεμοι τη μεταφέρουν μακριά πέραν ανορθώσεως.​—Δαν. 2:1-43.

38. Τι συμβολίζει πραγματικά η επέλευσις του συμβολικού λίθου εναντίον της συμβολικής εικόνος;

³⁸ Ο προφήτης Δανιήλ, αναφερόμενος σ’ αυτόν τον λίθον ως συμβολίζοντα τη βασιλεία του Θεού μέσω του Ιησού του Μεσσία, εξηγεί: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων [των παρόντων πολιτικών αρχόντων του κόσμου τούτου], θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» (Δαν. 2:44) Η έλευσις της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού, που συμβολίζεται εδώ με τον λίθον, δεν σημαίνει τίποτε ολιγώτερο από τη διεξαγωγή του τελικού πολέμου που προελέχθη στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, του πολέμου «της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», ο οποίος κοινώς καλείται η Μάχη του Αρμαγεδδώνος.​—Αποκάλ. 16:14-16.

39. Πώς ηρμηνεύθη από τους σχολιαστάς του «Χριστιανικού κόσμου» το κτύπημα της εικόνος από τον λίθον, και πότε θεωρείται ότι εδόθη το μεγάλο κτύπημα;

³⁹ Οι Βιβλικοί σχολιασταί του «Χριστιανικού κόσμου», όπως ο Δρ Αδάμ Κλάρκυ της Βρεττανίας στον δέκατον ένατον αιώνα, ερμήνευσαν το Δανιήλ 2:44 ως να εσήμαινε ότι ο λίθος που απεκόπη από το όρος ήταν το Χριστιανικό Ευαγγέλιο και ότι, όταν θα κτυπούσε τα έθνη, θα τα μετέστρεφε, και οι κυβερνήται καθώς και ο κυβερνώμενος λαός θα εγίνοντο Χριστιανοί ώσπου, εν καιρώ, όλος ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους θα εγίνετο Χριστιανικός. Υπήρξε σκέψις ότι το μεγάλο κτύπημα εδόθη στην ειδωλολατρική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όταν, στο έτος 312 μ.Χ., ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Μέγας μετεστράφη και η Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία με τη συγχωνευμένη θρησκεία της έφθασε να εγκαθιδρυθή.h

40. Αλλά τι μπορεί να λεχθή για την καταπληκτική δύναμι των θρησκειών του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα, και πώς περνά ο «Χριστιανικός κόσμος» στα χέρια του διεθνούς κομμουνισμού;

⁴⁰ Αλλά ιδού ότι βρισκόμαστε εξήντα και πλέον χρόνια μέσα στον εικοστόν αιώνα, και η καταπληκτική δύναμις των θρησκειών του «Χριστιανικού κόσμου» χάνει ολοένα περισσότερο την ισχύ της. Οι πολιτικοί άρχοντες δεν γίνονται πια Ρωμαιοκαθολικοί ή Ελληνοκαθολικοί ή Προτεστάνται εξαναγκάζοντας τους υπηκόους των να γίνουν τέτοιοι μαζί τους. Καθώς αναφέρεται στα Μόρνινγκ Νιους (καθώς επίσης στο Τάιμς Χέραλντ) του Ντάλλας, Τέξας, της 22ας Ιουνίου 1963, ένας Πρεσβυτεριανός κληρικόςi είπε ότι, όχι μόνο είναι σε δοκιμασία η θρησκεία τού «Χριστιανικού κόσμου», αλλά «ο κόσμος γελά μ’ εμάς. Εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο πιο εκλεκτός αγρός ιεραποστολής για τις άλλες θρησκείες του κόσμου.» Το απέδωσε αυτό εν μέρει στη θρησκευτική άγνοια των εκκλησιαζομένων του «Χριστιανικού κόσμου», και προσέθεσε: «Έχομε αφήσει πολλές από τις ευθύνες μας σ’ έναν ειδωλολατρικό κόσμο.» Εν τούτοις, όχι μόνο ο κόσμος γελά με την άγνοια αυτών των λεγομένων Χριστιανών, αλλά και ο «Χριστιανικός κόσμος» κλονίζεται κάτω από τα κτυπήματα που δίδονται σ’ αυτόν από τον διεθνή κομμουνισμό. Ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν θέλει να ταφή από τον Κομμουνισμό μια από τις ημέρες αυτές.

ΜΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΙΣ

41. Είναι Γραφική η ειρηνική μεταστροφή του κόσμου, και, στην παραβολή του των μνων, τι δείχνει ο Ιησούς Χριστός για τους εχθρούς της βασιλείας του Θεού;

⁴¹ Όχι μόνο είναι αντιγραφική η θρησκευτική ελπίδα ειρηνικής μεταστροφής του κόσμου στις θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου», αλλά είναι και μη ρεαλιστική σήμερα. Ακόμη και στην παραβολή του ή εξεικόνισι των μνων, που αναγράφεται στο Ευαγγέλιο του Λουκά, κεφάλαιο δέκατο ένατο, ο Κύριος Ιησούς Χριστός προειδοποίησε ότι οι εχθροί της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού θα κατεστρέφοντο βίαια με ενέργεια του ίδιου του Μεσσία.

42. Γιατί ο Ιησούς έδωσε την παραβολή, και πώς η παραβολή εμέτρησε τον καιρό για την έλευσι της βασιλείας του Θεού;

⁴² Το κατά Λουκάν 19:11 αναφέρει γιατί ο Ιησούς έδωσε αυτή την παραβολή, λέγοντας: «Και ενώ αυτοί ήκουον ταύτα, προσθέσας είπε παραβολήν, διότι ήτο πλησίον της Ιερουσαλήμ, και αυτοί ενόμιζον ότι η βασιλεία του Θεού έμελλεν ευθύς να φανή.» Αντιθέτως, ο Ιησούς εξεικόνισε ότι η βασιλεία του Θεού απείχε τότε πολύ. Πώς; Κατά το ότι ο Ιησούς παρωμοίασε τον εαυτό του προς ένα ευγενή με πλούτον, ο οποίος έπρεπε να ταξιδέψη σε μια μακρινή χώρα «δια να λάβη εις εαυτόν βασιλείαν» και να επιστρέψη ως βασιλεύς. Αν μετρηθή με την ταχύτητα των μέσων ταξιδιού στην εποχή του Ιησού, το ταξίδι στη μακρινή χώρα ακολουθούμενο από το ταξίδι της επιστροφής με βασιλική εξουσία θα εχρειάζετο πολύν καιρό. Επομένως ο Ιησούς επρόκειτο να απουσιάση πολύν καιρό.

43. Τι έκαμαν οι συμπολίται που μισούσαν τον ευγενή, και πώς εξεδηλώθη το μίσος αυτό στην εκπλήρωσι της παραβολής;

⁴³ Εν τούτοις, υπήρχαν εκείνοι που εναντιώνοντο στο να λάβη ο ευγενής τέτοια βασιλική εξουσία. Το κατά Λουκάν 19:14 αναφέρει: «Οι συμπολίται αυτού όμως εμίσουν αυτόν, και απέστειλαν κατόπιν αυτού πρέσβεις, λέγοντες, Δεν θέλομεν τούτον να βασιλεύση εφ’ ημάς.» Η παραβολή δεν εισέρχεται σε λεπτομέρειες για το πόσο πλήρως οι συμπολίται εκείνοι εξέφρασαν το μίσος των ή για το πώς ο ευγενής επήγε στη μακρινή χώρα για να λάβη τη βασιλική εξουσία. Αλλά στην εκπλήρωσι της παραβολής πλείστοι από τους Ιουδαίους έλεγαν: ‘Δεν θέλομε να έχωμε αυτόν τον άνθρωπο τον Ιησού Χριστό να άρχη ως βασιλεύς επάνω μας’. Σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν το να γίνη βασιλεύς των, οι Ιουδαίοι τον κατεδίκασαν σε θάνατο και τον παρέδωσαν στις Ρωμαϊκές αρχές της Ιερουσαλήμ για να θανατωθή με βραδύν θάνατο επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου.

44. Πώς ο Ιησούς επήγε στη συμβολική ‘μακρινή χώρα’, και πώς ο λαός του εξακολούθησε να δείχνη μίσος γι’ αυτόν;

⁴⁴ Πώς, λοιπόν, ο Ιησούς επήγε στη ‘μακρινή χώρα’, δηλαδή, στον ουρανό, που ο Ιησούς είπε ότι ήταν ο θρόνος του Θεού; Την τρίτη ημέρα μετά τον σκληρό του θάνατο ο Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά ήγειρε τον ευγενή Υιό του εκ νεκρών και τον εκάλεσε στους ουρανούς την τεσσαρακοστή ημέρα μετά απ’ αυτό και εκάθισε τον αναστημένο Ιησού Χριστό στα δεξιά του στον ουρανό. (Πράξ. 2:22-36· 3:13-21) Ακόμη και αφού ο Ιησούς Χριστός ανέβη στη ‘μακρινή χώρα’ της ουρανίας παρουσίας του Θεού, ο επίγειος λαός του, οι Ιουδαίοι, εξακολούθησαν να δείχνουν το μίσος των γι’ αυτόν καταδιώκοντας τους πιστούς ακολούθους του. Έτσι περαιτέρω άφησαν τον Θεό να γνωρίζη ότι δεν ήθελαν να βασιλεύση επάνω τους ο ευγενής Υιός του.

45. Πού, επίσης, βρίσκονται και άλλοι που μισούν τη βασιλεία του Θεού, και πώς δείχνουν μίσος;

⁴⁵ Εν τούτοις, υπάρχουν όχι μόνο Ιουδαίοι εχθροί της βασιλείας του Θεού υπό τον Μεσσία του, αλλά και εχθροί σε όλα τα άλλα έθνη του κόσμου του ανθρωπίνου γένους. Και αυτοί, επίσης, αρνούνται να δεχθούν το άγγελμα της Βασιλείας από τους ακολούθους του Χριστού και τους καταδιώκουν. Προτιμούν τις πολιτικές διακυβερνήσεις από ανθρώπους αυτού του κόσμου, περιλαμβανομένου του οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, που αποτελείται από 113 μέλη έθνη. Τι θα σημαίνη, λοιπόν, η έλευσις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού σε τέτοιους επίγειους εχθρούς;

46. Στην παραβολή, πώς έδειξε ο Ιησούς πώς η έλευσις της βασιλείας θα επηρεάση τους εχθρούς του, και ποια τυπική εκπλήρωσις τούτου υπήρξε;

⁴⁶ Ο Ιησούς έδωσε την απάντησι στο τέλος αυτής της παραβολής των μνων. Εκεί παρουσιάζει τον ευγενή, ο οποίος εξησφάλισε τη βασιλική εξουσία και επέστρεψε να κυβερνήση, να λέγη: «Πλην τους εχθρούς μου εκείνους οίτινες δεν με ηθέλησαν να βασιλεύσω επ’ αυτούς, φέρετε εδώ, και κατασφάξατε έμπροσθέν μου.» (Λουκ. 19:27) Βέβαια αυτό δεν σημαίνει κάποια ειρηνική μεταστροφή των στην αληθινή Χριστιανοσύνη. Σημαίνει μια βίαιη καταστροφή. Υπήρξε μια τυπική εκπλήρωσις τούτου στο έτος 70 μ.Χ., όταν οι αμετάστρεπτοι Ιουδαίοι, που είχαν στασιάσει εναντίον του Ρωμαίου Καίσαρος, επολιορκήθησαν στην πρωτεύουσά των Ιερουσαλήμ και τελικά, έπειτα από έναν φριχτό αποκλεισμό, η πόλις κατεστράφη. Αναφέρεται ότι 1.100.000 στασιασταί Ιουδαίοι απωλέσθησαν, και 97.000 από εκείνους που επέζησαν εξετοπίσθησαν για να γίνουν δούλοι σε διάφορα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.​—Λουκ. 19:41-44· 21:20-24.

47. Παρά το γεγονός εκείνο του 70 μ.Χ., για ποιο πράγμα προσεύχονται ακόμη οι Χριστιανοί, και τι θα σημαίνη η εκπλήρωσις της προσευχής σε σύγκρισι με ό,τι συνέβη στο 70 μ.Χ.;

⁴⁷ Εν τούτοις, η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού δεν ήλθε σ’ εκείνο το έτος 70. Σήμερα οι αληθινοί Χριστιανοί αναπέμπουν ακόμη στον Θεό τα λόγια της προσευχής του Κυρίου: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» Ο Βιβλικός χρονολογικός πίναξ και η εκπλήρωσις της Βιβλικής προφητείας στις συνθήκες και στα συμβάντα του κόσμου από το 1914 δίνουν απόδειξι για το ότι η έλευσις της βασιλείας του Θεού όπως περιεγράφη στις παραπάνω προφητείες είναι πλησίον. Η βίαιη καταστροφή που θα σημαίνη η έλευσίς της στους εχθρούς της επάνω στη γη θα είναι πολύ πιο μεγάλη και πιο τρομερή από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και τη σφαγή των αμεταστρέπτων Ιουδαίων από τους Ρωμαίους πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια.

48. Τι δεν εκτιμούν οι άνθρωποι του «Χριστιανικού κόσμου» ως προς τη σημασία εκείνου για το οποίο προσεύχονται στην Προσευχή του Κυρίου;

⁴⁸ Πόσο λίγο, λοιπόν, οι άνθρωποι του «Χριστιανικού κόσμου» κατανοούν εκείνο για το οποίο προσεύχονται όταν απαγγέλλουν στις εκκλησίες των: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης»! Λίγο εκτιμούν ότι προσεύχονται για κάτι βίαιο από τα χέρια του Θεού, για την καταστροφή του παρόντος παγκοσμίου συστήματος πραγμάτων, ναι, για την καταστροφή ακόμη του «Χριστιανικού κόσμου», του πρωτίστου υποστηρικτού της οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών και του κατόχου μεγάλων αποθεμάτων ατομικών και υδρογονικών βομβών και άλλων όπλων μαζικής σφαγής. Αυτό ακριβώς θα σημαίνη η έλευσις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού για τους εχθρούς της, τόσο μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο», όσο και έξω απ’ αυτόν.

49. Στην προφητεία του για το τέλος αυτού του κοσμικού συστήματος, με τίνος τις ημέρες παρέβαλε ο Ιησούς τις ημέρες του Υιού του ανθρώπου, και από ποιες απόψεις;

⁴⁹ Δεν ήταν χωρίς σημασία το ότι ο Ιησούς, στην προφητεία του για το τέλος αυτού του κοσμικού συστήματος πραγμάτων επάνω στη γη, είπε: «Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος υμών.»​—Ματθ. 24:37-39, 42.

50. Τι είδους συμβάν ήταν ο κατακλυσμός της εποχής του Νώε, και τι προμηνύει τούτο για τον σημερινό πληθυσμό της γης;

⁵⁰ Εκείνος ο κατακλυσμός της εποχής του Νώε ήταν μια βίαιη λειτουργία των φυσικών δυνάμεων υπό τον έλεγχο του Θεού. Εσάρωσε ολόκληρη τη γη, καταστρέφοντας όλα τα πλήθη ανθρώπων και ζώων έξω από την κιβωτό, στην οποίαν ο Νώε και η οικογένειά του και πολλά είδη ζώων επέζησαν. Ο ανθρώπινος πληθυσμός της γης σήμερα είναι πάνω από τρία δισεκατομμύρια, και επομένως, τι σφαγή, τι καταστροφή θα συμβή όταν, στην εποχή μας, σαν έλθη η βασιλεία του Θεού, θα είναι όπως ήταν στην εποχή του Νώε με την έλευσι του κατακλυσμού!

51. Τι θα σημαίνη η έλευσις της βασιλείας του Θεού για κείνους που την αγαπούν, και τι θα σημαίνη γι’ αυτούς η ομοιότης των ημερών του Υιού του ανθρώπου με τις ημέρες του Νώε;

⁵¹ Αλλά μήπως η έλευσις της βασιλείας του Θεού ως της δικαιωματικής κυβερνήσεως όλης της γης σημαίνει μόνο καταστροφή; Για τους εχθρούς της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, ναι! Εξ άλλου, για κείνους που αγαπούν τη βασιλεία του Θεού, που ζητούν πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του, θα είναι ευτυχία, ευλογία, απελευθέρωσις, σωτηρία. Στον κατακλυσμό της εποχής του Νώε ήταν η διαφύλαξίς του και των υιών του Ιάφεθ, Σημ και Χαμ και των τεσσάρων συζύγων, οκτώ ανθρωπίνων ψυχών εν όλω. Έπειτα από ένα πλήρες ηλιακό έτος μέσα στην κιβωτό, αυτοί εβγήκαν έξω σε μια καθαρισμένη γη και άρχισαν εκ νέου τη λατρεία των στον Ιεχωβά Θεό. Η επιβίωσίς των κάτω από τη φροντίδα του Θεού κατέληξε σε ζωή για όλους εμάς σήμερα επάνω στη γη. (Γέν. 7:1 έως 9:19) Αφού ο Ιησούς το προείπε αυτό, όπως ήταν στις ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και στις ημέρες του Μεσσιανικού Υιού του ανθρώπου, θα υπάρξουν εκείνοι που θα επιζήσουν από τη βίαιη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων, το οποίο σύστημα είναι ο εχθρός της βασιλείας του Θεού.

52. Πώς έδειξε ο Ιησούς αυτή την επιβίωσι στην προφητεία του για την τελική θλίψι;

⁵² Στην προφητεία του για το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, ο Ιησούς είπε ότι η συμφορά θα έφθανε σε μεγάλη κλίμακα θλίψεως που θα υπερέβαινε κάθε τι που το ανθρώπινο γένος είχε δοκιμάσει προηγουμένως. Είπε: «Τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.» (Ματθ. 24:21, 22) Επομένως θα υπάρξουν επιζώντες από το τέλος του κοσμικού συστήματος για ν’ αντιστοιχούν με τον Νώε και την οικογένειά του.

ΠΙΣΤΟΙ ΔΟΥΛΟΙ

53. (α) Πώς εικονίσθηκαν στην παραβολή των μνων οι «εκλεκτοί» που επιζούν; (β) Ποια ερωτήματα εγείρονται για τον ένα δούλο που δεν ειργάσθη με τη μνα του κυρίου του;

⁵³ Σ’ αυτούς τους επιζώντας θα περιλαμβάνωνται εκείνοι που ο Ιησούς ωνόμασε «εκλεκτούς», εκείνοι που εικονίζονται στην παραβολή του των μνων από τους πιστούς δούλους, στους οποίους ο ευγενής έδωσε μνας προτού αναχωρήση για τη μακρινή χώρα για να εξασφαλίση βασιλική εξουσία. Ο ένας από τους δέκα δούλους που αναφέρονται δεν υπήκουσε στις διαταγές του ευγενούς: «Πραγματεύθητε εωσού έλθω.» Οι εννέα άλλοι δούλοι έκαμαν επωφελή εργασία με τη μνα του ο καθένας· ο ένας οκνηρός, άπιστος δούλος δεν έκαμε. Εκράτησε τη μνα του φυλαγμένη σ’ ένα μαντήλι. Δεν εκέρδισε αύξησι για τον ευγενή του κύριο. Τι θα εσήμαινε γι’ αυτόν τον ανωφελή δούλο η επιστροφή του κυρίου του ως βασιλέως, ειδικά όταν έδωσε πίσω μόνο το ποσόν των χρημάτων που είχε λάβει​—τίποτε χαμένο, αλλά τίποτε κερδισμένο; Θα εσήμαινε ευλογία ή κατάρα; Η κατάρα του αποφασισμένη!

54. Στην παραβολή, τι εσήμαινε η έλευσις του βασιλέως γι’ αυτόν τον ανωφελή δούλο;

⁵⁴ Ο ευγενής κύριός του, τώρα βασιλεύς, τον ωνόμασε πονηρόν. Διέταξε να αφαιρεθή η μνα απ’ αυτόν, διότι δεν είχε εργασθή για τη βασιλεία του κυρίου του. Δεν ήταν υπέρ του κυρίου του και έτσι κατετάχθη με τους συμπολίτας που μισούσαν τον βασιλέα και ήσαν εναντίον του. Ετιμωρήθη μαζί μ’ εκείνους τους εχθρικά διακειμένους συμπολίτας που εσφάγησαν κατά διαταγήν του βασιλέως. (Λουκ. 19:13, 20-27) Σε μια από τις άλλες παραβολές του Ιησού όμοια μ’ αυτήν, ο αχρείος δούλος ερρίφθη έξω από το σπίτι του κυρίου «εις το σκότος το εξώτερον» για να κλαίη και να τρίζη τα δόντια του μαζί με όλους τους άλλους εκεί έξω. (Ματθ. 25:24-30) Η έλευσις του βασιλέως δεν εσήμαινε χαρά γι’ αυτόν!

55. Για τους δούλους που ειργάσθησαν με τη μνα του ο καθένας, τι εσήμαινε η έλευσις του βασιλέως;

⁵⁵ Στην παραβολή, οι εννέα άλλοι δούλοι έφεραν κέρδος για τη βασιλεία εργαζόμενοι ο καθένας με τη μνα του. Ο βασιλικός κύριός των τους ανεκήρυξε αγαθούς δούλους και τους έδωσε εξουσία πόλεων στην επικράτειά του. Δεν άξιζαν να κατασφαγούν μαζί με τους συμπολίτας εχθρούς του βασιλέως. Γι’ αυτούς η έλευσις του βασιλέως εσήμαινε ευλογία και ζωή. (Λουκ. 19:15-19, 24-26) Θα σημαίνη η έλευσις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού κάτι όμοιο για μας;

56. Ποιους εξεικονίζουν οι δούλοι στους οποίους ο Κύριος άφησε τας μνας;

⁵⁶ Όταν ο Ιησούς Χριστός, όπως εικονίζεται από τον άνθρωπο ευγενούς γεννήσεως, άφησε αυτή τη γη για το ουράνιο βασίλειο, άφησε πίσω του πολύτιμα πράγματα στα χέρια των ακολούθων του που εικονίζονται από τους δούλους, που έλαβαν μία μνα ο καθένας για να εργασθούν μ’ αυτήν. Οι δούλοι αυτοί εξεικόνιζαν όχι μόνο τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού Χριστού ούτε απλώς όλους τους μαθητάς του εκείνου του καιρού, αλλά και τους πιστούς σημερινούς ακολούθους του, αφιερωμένους, βαπτισμένους πιστούς, τους οποίους ο Θεός εκάλεσε να είναι συγκληρονόμοι με τον Μεσσιανικόν Βασιλέα στην ουράνια βασιλεία.​—Ρωμ. 8:14-17.

57. (α) Πόσοι από εκείνους τους συγκληρονόμους της Βασιλείας βρίσκονται ακόμη στη γη, και τι κάνουν με τη συμβολική μνα; (β) Ποιοι έχουν ενωθή μαζί τους, και τι θα σημαίνη γι’ αυτούς η έλευσις, της βασιλείας του Θεού;

⁵⁷ Ένα υπόλοιπο από αυτούς τους συγκληρονόμους είναι ακόμη ζωντανό στη γη, αυξάνοντας δραστήρια τα πολύτιμα πράγματα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού με το να πράττη όπως είπε ο Ιησούς, στο κατά Ματθαίον 24:14: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Έχουν τώρα ενωθή μαζί του εκατοντάδες χιλιάδων άτομα που άκουσαν αυτά τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και που εγκατέλειψαν εκείνους που μισούν τη βασιλεία του Θεού. Έδωσαν απόδειξι της αγάπης των για τη βασιλεία του Θεού αναλαμβάνοντας, επίσης, το κήρυγμά της και την περισυλλογή με το μέρος της και άλλων ακόμη που αγαπούν τη δικαία αυτή κυβέρνησι. Όπως στην περίπτωσι του υπολοίπου των κληρονόμων της Βασιλείας, και αυτοί θα λάβουν την επιδοκιμασία του βασιλέως, θα εισαχθούν, όχι στην ουράνια βασιλεία ως συγκληρονόμοι του Ιησού του Μεσσία, αλλά σε μια «νέα γη», μια γη καθαρισμένη με τη σφαγή όλων των εχθρών της βασιλείας του Θεού. Αυτό ακριβώς θα σημαίνη γι’ αυτούς η έλευσις της βασιλείας του Θεού.​—Αποκάλ. 14:1-5· 7:4-17.

58. Όσον αφορά την έλευσι της βασιλείας του Θεού, γιατί ο καιρός αυτός στον οποίο ζούμε είναι επικίνδυνος, αλλά ποια ευκαιρία μάς παρουσιάζει επίσης;

⁵⁸ Τώρα είναι καιρός να λάβωμε μια απόφασι καθώς αντιμετωπίζομε όλοι αναπόφευκτα την ερώτησι, Τι θα σημαίνη για σας «Ελθέτω η βασιλεία του Θεού»; Πρέπει να σημαίνη ένα από δύο πράγματα, είτε σφαγή με τους εχθρούς και περιφρονητάς αυτής της δικαίας θείας κυβερνήσεως, είτε ζωή, ειρήνη, ευτυχία και αυξανόμενα προνόμια μ’ αυτή τη βασιλεία. Ο μακρός χρόνος μεταξύ του καιρού που ο Κληρονόμος της Βασιλείας Ιησούς Χριστός επήγε στη ‘μακρινή χώρα’ πριν από δεκαεννέα αιώνες και της ελεύσεως της βασιλείας του Θεού με τον Μεσσία στο θρόνο έχει ήδη διανυθή. Ο Ιησούς προείπε ότι η Βασιλεία θα ερχόταν αιφνίδια για την εκτέλεσι θείας κρίσεως στους φίλους και στους εχθρούς αυτής της ουρανίας κυβερνήσεως. Επομένως, ο καιρός στον οποίο ζούμε είναι ένας επικίνδυνος καιρός για μας! Αλλ’ αν ειλικρινώς επιθυμούμε να σημαίνη ευλογία για μας η έλευσις της βασιλείας του Θεού, τώρα είναι, επίσης, εύθετος καιρός αβέβαιου μήκους για μας, να βγούμε μέσα από τους εχθρούς της βασιλείας του Θεού, ώστε να μη χαθούμε μαζί τους.

59. Γιατί ο παρών καιρός είναι καιρός μεγάλου προνομίου, και πώς μπορούν τα νέα της Βασιλείας να γίνουν αγαθά νέα για μας;

⁵⁹ Ο παρών καιρός είναι, επίσης, καιρός μεγάλου προνομίου. Σε μια κλίμακα μεγαλειωδέστερη παρά ποτέ προηγουμένως εκπληρώνεται η προφητεία του Ιησού, εφόσον τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού κηρύττεται τώρα σε όλη τη γη σε 194 τουλάχιστον χώρες σε 162 γλώσσες, στους κατοίκους της γης άσχετα με τη φυλή των, το χρώμα ή την τωρινή θρησκεία των. (Ματθ. 24:14) Ας κάμωμε τα νέα της βασιλείας του Θεού αγαθά νέα για τον εαυτό μας με το να δεχθούμε τα νέα ως αληθινά και να ταχθούμε με το μέρος της βασιλείας του Θεού και έπειτα να κηρύξωμε τα νέα και σε άλλους ακόμη, για να μπορέσουν ομοίως να τα κάμουν αγαθά νέα για τον εαυτό τους. Ας τους βοηθήσωμε έτσι, επίσης, να επιζήσουν από την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών». (Ησ. 61:1, 2) Η βασιλεία του Θεού στα χέρια του Μονίμου Κληρονόμου του Βασιλέως Δαβίδ είναι αιώνια, και μπορούμε ν’ απολαύσωμε αυτή την ηγεμονική κυβέρνησι του Υιού του Δαβίδ αιωνίως με το πώς αποφασίζομε τώρα.

60. Πώς το Ησαΐας 9:6, 7 δείχνει ότι μπορούμε ν’ απολαύσωμε την ηγεμονική κυβέρνησι του Υιού του Δαβίδ για πάντα;

⁶⁰ «Διότι», λέγει η προφητεία του Ησαΐα 9:6, 7 (ΜΝΚ) στον λαόν του Ιεχωβά Θεού, «παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»

61. Τι θα πούμε για την ειρήνη και τη διάρκεια της κυβερνήσεώς του;

⁶¹ Σκεφθήτε το να ζήτε επάνω στη γη κάτω από την ηγεμονική κυβέρνησι αυτού του Υιού που εγεννήθη πριν από δεκαεννέα αιώνες στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Δοξασμένος τώρα στους ουρανούς, θα ζη σύμφωνα με τους τίτλους που ο Ιεχωβά Θεός απονέμει σ’ αυτόν, δηλαδή, Θαυμαστός Σύμβουλος, Θεός Ισχυρός, Αιώνιος Πατήρ, Άρχων Ειρήνης, Η ηγεμονική του κυβέρνησις δεν θα έχη τέλος. Η ειρήνη του για τους υπηκόους του δεν θα έχη τέλος. Πράγματι, η κυβέρνησίς του θα είναι στερεά εγκαθιδρυμένη και αιωνίως υποστηριγμένη από δικαιοσύνη και ευθύτητα. Κάτω από τη διακυβέρνησί του τι τόπος θα είναι αυτή η γη!

62. Τι πράττοντας μπορούμε να αισθανθούμε και να δοκιμάσωμε τη μεγαλειώδη σημασία της αγγελικής ψαλμωδίας του κατά Λουκάν ευαγγελίου 2:13, 14;

⁶² Η έλευσις της βασιλείας, που ο Ιεχωβά Θεός ιδρύει με τον Άρχοντα της Ειρήνης επάνω στον ουράνιο θρόνο, μπορεί να σημαίνη αιώνια ειρήνη για σας. Εκείνο που πρέπει να κάμωμε είναι να λάβωμε τώρα την πορεία που κερδίζει για μας την ευδοκία του Ιεχωβά Θεού. Τότε μπορούμε πράγματι να αισθανθούμε και να δοκιμάσωμε για τον εαυτό μας τη μεγαλειώδη σημασία της ψαλμωδίας του πλήθους των αγγέλων στην ανθρώπινη γέννησι του Υιού του Θεού, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας.» (Λουκ. 2:13, 14, Κριτικόν Κείμενον· Ησ. 61:1, 2) Είθε σεις, αναγνώσται μας, να κάμετε την έλευσι της βασιλείας του Θεού δια του Χριστού να σημαίνη ειρήνη για σας.

[Υποσημειώσεις]

«6:13 Η δοξολογία στο τέλος της Προσευχής του Κυρίου δεν απαντάται στα καλύτερα αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα (Άλεφ, Β, Δ, Ζ), στην Παλαιά Λατινική μετάφρασι, και στη Λατινική Βουλγάτα, αλλά προσετέθη στην Προσευχή πολύ ενωρίς, όταν εχρησιμοποιείτο σε δημοσία λατρεία. Μια μορφή της ήταν πολύ γνωστή από τον καιρό του Χρυσοστόμου, στο τέλος του τετάρτου αιώνος. Είναι μια λειτουργική προσθήκη, προφανώς βασισμένη στο 1 Χρον. 29:11.»

Η Σκοπιά της Σιών της 15ης Ιανουαρίου 1898, σελίς 31, παράγραφος 2, έλεγε: «‘Διότι σου είναι η βασιλεία, και η δύναμις, και η δόξα, εις τους αιώνας, Αμήν’. Αυτά τα λόγια, αν και βρίσκονται στην Κοινή μας Μετάφρασι και σε μερικά από τα Ελληνικά χειρόγραφα, δεν βρίσκονται, όμως, στα αρχαιότατα Ελληνικά χειρόγραφα, στο Σιναϊτικό και στο Βατικανό. Αυτά, λοιπόν, φαίνεται να υπήρξαν ανθρώπινα λόγια προστεθειμένα στα λόγια του Κυρίου μας. Σε ό,τι αφορά αυτή τη γη, τα λόγια αυτά δεν υπήρξαν αληθινά στη διάρκεια του Ευαγγελικού αιώνος: η κυριαρχία της γης δεν ήταν του Κυρίου· η εξουσία της γης δεν ήταν του Κυρίου· και η δόξα της γης δεν ήταν του Κυρίου. . . .»