Ο Ερημωτής του «Χριστιανικού Κόσμου» Προεικονίσθηκε Ιστορικώς

«Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω, (ο αναγινώσκων ας εννοή·) τότε οι εν τη Ιουδαία, ας φεύγωσιν επί τα όρη.»—Ματθ. 24:15, 16.

 1. (α) Για ποιο πράγμα θα καταπλαγή ο κόσμος συντόμως όπως ακριβώς κατεπλάγη τότε το 70 μ.Χ.; (β) Τι θ’ αναγνωρίσουν τα πληροφορημένα άτομα ότι είναι αυτό, σύμφωνα με το εδάφιο Ησαΐας 28:21;

ΠΡΙΝ από χίλια εννεακόσια χρόνια ο κόσμος είχε καταπλαγή όταν η πόλις Ιερουσαλήμ της Μέσης Ανατολής είχε ερημωθή από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες το έτος 70 μ.Χ. Ακόμη και ο κατακτητής της πόλεως, Στρατηγός Τίτος, γυιος του Αυτοκράτορος Βεσπασιανού, εθαύμασε πώς είχε πέσει μια τόσο ισχυρά οχυρωμένη πόλις, και είπε: «Ο Θεός ήταν με το μέρος μας· ο Θεός είναι εκείνος ο οποίος έβγαλε τους Ιουδαίους μέσα απ’ αυτά τα φρούρια, διότι τι μπορούσαν να κάμουν ανθρώπινα χέρια ή εργαλεία εναντίον αυτών των πύργων.»a Αλλά σύντομα τώρα ο κόσμος θα καταπλαγή πάλι. Στο εγγύς μέλλον, όταν ο ισχυρά ωχυρωμένος «Χριστιανικός κόσμος» ηλικίας τώρα δεκαέξη αιώνων ερημωθή, θα καταπλήξη ακόμη και τον σύγχρονο κόσμο. Τα άτομα που είναι πληροφορημένα θα αναγνωρίσουν ότι αυτό είναι το «παράδοξον έργον» και η ‘εξαισία πράξις’ του Θεού όπως προελέχθη από τον προφήτη Ησαΐα.b Ποιος λοιπόν θα είναι ο Ερημωτής του «Χριστιανικού κόσμου»; Ο προφητικός Λόγος αυτού του ιδίου του Θεού υπέδειξε ποιος θα εκπληρώση τον ρόλο του ερημωτού. Και μάλιστα έκαμε να εξεικονισθή.

 2. (α) Τι εννοούμε με τον όρο «Χριστιανικός κόσμος»; (β) Εξ’ αιτίας του τι είναι ο «Χριστιανικός κόσμος» τι θα συμβή σ’ αυτόν, αλλά τι μπορεί να λεχθή για την αληθινή Χριστιανοσύνη;

² Αλλά τι εννοούμε με τον όρο «Χριστιανικός κόσμος»; Μεταξύ των ορισμών που δίνει το Τρίτον Νέον Διεθνές Λεξικόν του Ουέμπστερ είναι και ο εξής: «Το τμήμα του κόσμου στον οποίο επικρατεί η Χριστιανοσύνη ή το οποίον κυβερνάται κυρίως από Χριστιανικούς θεσμούς.» Αλλ’ η θρησκεία που ακολουθεί ο «Χριστιανικός κόσμος» με τις εκατοντάδες των θρησκευτικών του αιρέσεων απέχει πολύ από τη Χριστιανοσύνη της Βίβλου. Επομένως η θρησκεία του είναι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοσύνη. Γι’ αυτό θα ερημωθή και θα εξαφανισθή για πάντα. Μια τέτοια δήλωσις πιθανόν να είναι συγκλονιστική για πολλά άτομα στη θρησκευτική επικράτεια, αλλά η επαλήθευσις αυτής της δηλώσεως θα είναι ακόμη πιο συγκλονιστική. Τι μπορεί όμως να λεχθή για τη γνησία Χριστιανοσύνη; Παρ’ όλες τις προσπάθειες για να την καταστρέψουν μαζί με την ψευδή Χριστιανοσύνη, η αληθινή Χριστιανοσύνη δεν θα εξαφανισθή ποτέ. Αυτή θα ακμάζη και θα ευημερή σε μια μεταμορφωμένη ειρηνική γη και θ’ αποτελή μια ένδοξη τιμή για τον Ιδρυτή της, τον Ιησού Χριστό.

 3. (α) Αναφέρει η Βίβλος τον «Χριστιανικό κόσμο» ονομαστικώς ή κάνει κάποια άλλη μνεία; (β) Ποια εδάφια περιγράφουν τη χρήσι της λέξεως «τύπος»;

³ Είναι αλήθεια ότι το όνομα «Χριστιανικός κόσμος» δεν υπάρχει στις Ιερές Γραφές, τη Βίβλο. Επίσης, τον καιρό που εγράφη η Βίβλος δεν υπήρχε αυτό που λέγεται «Χριστιανικός κόσμος» διότι αυτός ήλθε για πρώτη φορά σε ύπαρξι τον Τέταρτον αιώνα μ.Χ., την εποχή του Αυτοκράτορος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Κωνσταντίνου και ως αποτέλεσμα της θρησκευτικής του δράσεως. Εν τούτοις, ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει τον τύπο του στον αρχαίο Βιβλικό κόσμο που εξεικονίζεται τυπικώς στην Αγία Γραφή. Έτσι στη γενική ιστορία του καθώς και στην πορεία της διαγωγής του ο «Χριστιανικός κόσμος» αντιστοιχεί με τον αρχαίο τύπο του, όπως ακριβώς η αποτύπωσις που γίνεται πάνω στο χαρτί αντιστοιχεί με το μελανωμένο στοιχείο που χρησιμοποιεί ο τυπογράφος. Στην Αγία Γραφή στο εδάφιο 1 Κορινθίους 10:11, σημειώνομε τη χρήσι της λέξεως «τύπος.» «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους [δηλαδή, εγίνοντο εις τους Ιουδαίους] παραδείγματα [κατά γράμμα, ως τύποι ή τυπικώς], και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.» Και, σύμφωνα με το εδάφιο Εβραίους 8:5, ο Ιεχωβά Θεός είπε στον προφήτη του Μωυσή στο Όρος Σινά: «Πρόσεχε . . . να κάμης πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα εις σε εν τω όρει.»

 4. (α) Ποιος αποστολικός συγγραφεύς χρησιμοποιεί τη λέξι «αντίτυπο»; (β) Ποιο είναι εδώ το αντίτυπο, και ποια σχέσι έχει με τον τύπο;

⁴ Έτσι ο σύγχρονος «Χριστιανικός κόσμος» είχε το αρχαίο πρότυπό του σε μια αρχαία οργάνωσι με την οποία αντιστοιχεί και ομοιάζει. Ο «Χριστιανικός κόσμος» ακολουθεί το παράδειγμα αυτού του αρχαίου προτύπου κι έτσι όμοια πράγματα συμβαίνουν σ’ αυτόν. Εκείνο το αρχαίο πρότυπο ονομάζεται ο «τύπος.» Επειδή ομοιάζει μ’ αυτόν τον αρχαίο τύπο, ο «Χριστιανικός κόσμος» ονομάζεται «αντίτυπο.» Γι’ αυτό οι Βιβλικές προφητείες οι οποίες έχουν εκπληρωθή στον αρχαίο τύπο έχουν ήδη εκπληρωθή ή θα εκπληρωθούν στο σύγχρονο αντίτυπο, δηλαδή, στον «Χριστιανικό κόσμο.» Ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος, γράφοντας τις θεόπνευστες επιστολές του στην Ελληνική γλώσσα του πρώτου αιώνος, χρησιμοποίησε τη λέξι «αντίτυπον.» Έτσι διαβάζομε στο εδάφιο 1 Πέτρου 3:21: «Του οποίου αντίτυπον ον το βάπτισμα σώζει και ημάς την σήμερον.» Επομένως, ο αρχαίος τύπος μας δείχνει με τι θα είναι όμοιο το σύγχρονο αντίτυπο· και αυτά που συνέβησαν στον αρχαίο τύπο δείχνουν προφητικώς τι πρέπει να συμβή στο σύγχρονο αντίτυπο, δηλαδή, στον «Χριστιανικό κόσμο,» στην προκειμένη περίπτωσι.

 5. (α) Ποια εξέχοντα σημεία χαρακτηρίζουν το αντίτυπο, τον «Χριστιανικό κόσμο»; (β) Ποιος ήταν ο αρχαίος τύπος του, λόγω ποιων αντιστοιχιών;

⁵ Με ποια αρχαία θρησκευτική οργάνωσι μοιάζει, λοιπόν, ο «Χριστιανικός κόσμος»; Ο «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι έχει σχέσεις με τον Δημιουργό Θεό, τον οποίον οι θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές ονομάζουν Ιεχωβά ή Γιαχβέ. ( Ψαλμ. 83:18, ΜΝΚ) Αυτός ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε διαθήκη με τον Ιεχωβά Θεό, δηλαδή, στην «καινή διαθήκη,» μέσω του μόνου μεσίτου μεταξύ Θεού και ανθρώπων, δηλαδή, του Ιησού Χριστού. Επειδή οι θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές προείπαν τον Μεσσία ή Χριστόν, παρεδέχεται αυτές τις Εβραϊκές Γραφές ως μέρος της Βίβλου που χρησιμοποιεί στις εκκλησίες του. Ισχυρίζεται ότι αποβλέπει στην έλευσι του Μεσσίου ή Χριστού, στη Δευτέρα έλευσί του. Ισχυρίζεται ότι ταξιδεύει δια μέσου αυτού του κόσμου προς την «πόλιν του Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ.» (Εβρ. 12:22) Με ποια αρχαία θρησκευτική οργάνωσι μοιάζει επομένως ο «Χριστιανικός κόσμος»; Σαφώς η απάντησις είναι, με την Ιερουσαλήμ και την επαρχία της Ιουδαίας, της οποίας η Ιερουσαλήμ ήταν πρωτεύουσα πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια. Η Ιερουσαλήμ και η Ιουδαία είχαν τις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές, και ισχυρίζοντο ότι ήσαν σε διαθήκη με τον Ιεχωβά Θεό μέσω του προφήτου Μωυσέως ως μεσίτου. Ισχυρίζοντο ότι απέβλεπαν στην έλευσι του Μεσσίου ή Χριστού.

 6. Ποια στάσι είχαν υιοθετήσει οι περισσότεροι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνος για τον Ιησού Χριστό και τι επρόκειτο να επιφέρη σ’ αυτούς η πορεία των;

⁶ Τον πρώτον αιώνα μ.Χ. μόνο μια μειονότης ή ένα υπόλοιπο των Ιουδαίων στην Ιουδαία και σε άλλες Ρωμαϊκές επαρχίες είχαν δεχθή τον Ιησού τον απόγονο του Βασιλέως Δαβίδ και του πατριάρχου Αβραάμ ως τον υποσχεμένο Μεσσία του Θεού. Εκτός απ’ αυτό το υπόλοιπο, η Ιερουσαλήμ και η Ιουδαία και το υπόλοιπο των Ιουδαίων, οι οποίοι ήσαν διεσπαρμένοι σ’ όλη τη γη, τον απέρριψαν. Η απόρριψίς του εκ μέρους των είχε συμβολισθή με την καθήλωσί του σ’ ένα εκτελεστικό πάσσαλο έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ την ημέρα του Πάσχα του έτους 33 μ.Χ. Αλλά τα γεγονότα που ακολούθησαν την καθήλωσί του προσέθεσαν στις πολλές αποδείξεις που είχαν ήδη δοθή ότι αυτός ήταν πράγματι ο προλεχθείς Μεσσίας ή Χριστός, ο Υιός του Θεού. Έτσι η απόρριψίς του εκ μέρους των επρόκειτο να επιφέρη καταστρεπτικές συνέπειες στους απίστους Ιουδαίους, όπως ακριβώς είχαν προείπει οι αρχαίες προφητείες από τον Δανιήλ και άλλους.—Δαν. 9:24-27.

 7. Πότε είπε ο Ιησούς την προφητεία του για την ερήμωσι της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ, και ποια ερώτησις των αποστόλων προκάλεσε αυτή την προφητεία;

⁷ Τρεις ημέρες πριν από εκείνη την κρίσιμη ημέρα του Πάσχα, ή στις 11 του Νισάν του 33 μ.Χ., αυτός ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός προφήτευσε την καταστροφή που θα επήρχετο στην Ιερουσαλήμ και στο ναό της καθώς και την ερήμωσι της Ιουδαίας εντός της γενεάς που ζούσε τότε. (Ματθ. 23:37 έως 24:2· Μάρκ. 13:1, 2· Λουκ. 21:5, 6· 19:41-44) Αργότερα την ίδια εκείνη ημέρα τέσσερες από τους αποστόλους του Ιησού του έκαμαν απ’ ευθείας ερώτησι σχετικά μ’ αυτό, και χωρίς αμφιβολία οι άλλοι οκτώ απόστολοι θα επλησίασαν για ν’ ακούσουν την απάντησι του Ιησού. Σύμφωνα με την αφήγησι του αποστόλου Ματθαίου (κεφάλαιον 24, εδάφιο 3) έκαμαν την εξής ερώτησι: «Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος (συστήματος πραγμάτων ΜΝΚ);» Υπέβαλαν την ερώτησι σ’ αυτόν ως προφήτην του Θεού.

 8. Απαντώντας ο Ιησούς τι προείπε πρώτα και πώς κατέταξε ‘πάντα ταύτα’;

⁸ Απαντώντας σ’ αυτή την ερώτησι που περιελάμβανε τρία σημεία, ο Ιησούς προείπε την εμφάνισι ψευδομεσσιών ή ψευδοχρίστων, την έκρηξι πολέμων μεταξύ εθνών και βασιλείων, πείνες ή ελλείψεις τροφίμων, επιδημίες και σεισμούς. Αυτά επρόκειτο να συμβούν μεταξύ του καιρού που επρόφερε την προφητεία και της επελεύσεως της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας. Όσον αφορά τη σημασία αυτών των γεγονότων ο Ιησούς είπε: «Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.» (Ματθ. 24:3-8) «Μη φοβηθήτε· διότι πρέπει ταύτα γείνωσι πρώτον· αλλά δεν είναι ευθύς το τέλος.»—Λουκ. 21:9.

 9. (α) Όταν θα συνέβαιναν αυτά τα πράγματα, ποιο έργο έπρεπε να κάμουν οι μαθηταί του Χριστού; (β) Τι δείχνει αν ο Ιησούς παραχωρούσε σ’ αυτούς πάρα πολύ λίγο καιρό πριν από το τέλος για να κάμουν αυτό το έργο;

⁹ Όταν θα συνέβαιναν αυτά τα παγκόσμια γεγονότα, τι έπρεπε να κάμουν οι απόστολοι του Χριστού; Έπρεπε να διεξάγουν το έργο που αυτός είχε θέσει ενώπιόν των, όταν είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Επρόκειτο να διεξάγουν ένα τέτοιο έργο κηρύγματος παρά τον θρησκευτικό διωγμό και την αύξησι της ανομίας και την συνεπεία τούτου ψύχρανσι της αγάπης της πλειονότητος των θρησκευομένων ανθρώπων. (Ματθ. 24:9-14· Μάρκ. 13:9-13) «Πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη.» (Μάρκ. 13:10) Σχετικά μ’ αυτό ο Ιησούς δεν παραχωρούσε στους αποστόλους και τους μαθητάς του πάρα πολύ λίγο καιρό για να δώσουν μια τόσο εκτεταμένη μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού. Ήδη το έτος 60 ή 61 μ.Χ., όταν ο απόστολος Παύλος ήταν σε μια Ρωμαϊκή φυλακή, επειδή εκήρυττε τη Βασιλεία του Θεού, μπορούσε να γράψη στους Χριστιανούς στις Κολοσσές, της Μικράς Ασίας, και να πη: «. . . της ελπίδος του ευαγγελίου το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν· του οποίου εγώ ο Παύλος έγινα υπηρέτης.»—Κολ. 1:23.

10. Αυτό το κήρυγμα την εποχή εκείνη σε ποιους έδωσε την ευκαιρία ν’ ακούσουν και να υιοθετήσουν ποια πορεία ασφαλείας;

¹⁰ Ο απόστολος Παύλος μπορούσε να το πη αυτό πέντε ή έξη χρόνια προτού οι Ιουδαίοι στην Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ στασιάσουν εναντίον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πράγμα που έπραξαν το έτος 66 μ.Χ., τριάμισυ χρόνια πριν από την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και του ναού της. Αυτό έδωσε ευκαιρία να κηρυχθή το ευαγγέλιον της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού όχι μόνο στα Έθνη αλλά επίσης στους περιτμημένους Ιουδαίους που ήσαν διεσπαρμένοι σ’ όλη τη γη, προτού η θρησκευτική των πρωτεύουσα, η Ιερουσαλήμ, καταστραφή το έτος 70 μ.Χ. Έτσι μπορούσαν ν’ αποφύγουν την καταστροφή μαζί με την Ιερουσαλήμ με το να την αποφεύγουν, να μη ανεβαίνουν στις θρησκευτικές εορτές της κάθε χρόνο. Δεν θα είχαν καταπλαγή όταν «το τέλος» επήλθε στην Ιουδαϊκή Ιερουσαλήμ.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΙΚΟΥ «ΒΔΕΛΥΓΜΑΤΟΣ»

11, 12. (α) Ύστερ’ από την εκπλήρωσι του κηρύγματος, τι μπορούσε να επέλθη στην Ιερουσαλήμ; (β) Ποια λόγια του Ιησού στα εδάφια Μάρκος 13:14-20 δείχνουν αν αι «αρχαί ωδίνων» επρόκειτο να χρησιμεύσουν ως τελική ένδειξις ότι το τέλος της Ιερουσαλήμ ήταν επικινδύνως κοντά;

¹¹ Ύστερ’ από την εκπλήρωσι σε παγκόσμια κλίμακα του κηρύγματος της βασιλείας του Θεού που είχε προλεχθή, μπορούσε ν’ αναμένεται το «τέλος» που θα επήρχετο στην Ιερουσαλήμ και στο ναό της. Αλλά, ύστερ’ απ’ αυτό το έργο κηρύγματος και αφού θα είχαν συμβή εκείνα που επρόκειτο να είναι «αρχαί ωδίνων,» θα υπήρχε κάποια ειδική ένδειξις ότι «το τέλος» της Ιερουσαλήμ και του ναού της ήταν επί τέλους πλησίον, επί θύραις; Ναι, και ο Ιησούς προείπε ποια θα ήταν αυτή η ένδειξις και τι επρόκειτο να κάμουν χωρίς καθυστέρησι οι Χριστιανοί που θα ευρίσκοντο στον επικίνδυνο τομέα. Σύμφωνα με τα εδάφια Μάρκος 13:14-20 ο Ιησούς προχώρησε και είπε:

¹² «Όταν δε ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, . . . ιστάμενον όπου δεν πρέπει, (ο αναγινώσκων ας εννοή,) τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη· και ο επί του δώματος, ας μη καταβή εις την οικίαν, μηδ’ ας εισέλθη δια να λάβη τι εκ της οικίας αυτού· και όστις είναι εις τον αγρόν, ας μη επιστρέψη εις τα οπίσω δια να λάβη το ιμάτιον αυτού· Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας, και τα θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις. Προσεύχεσθε δε δια να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι. Διότι αι ημέραι εκείναι θέλουσιν είσθαι θλίψις τοιαύτη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής της κτίσεως την οποίαν έκτισεν ο Θεός, έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και εάν ο Ιεχωβά δεν ήθελε συντέμει τας ημέρας εκείνας, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· αλλά δια τους εκλεκτούς, τους οποίους εξέλεξε, συνέτεμε τας ημέρας.»

13. (α) Σύμφωνα με τις αφηγήσεις του Μάρκου και του Ματθαίου, τι επρόκειτο να επέλθη στην Ιουδαία και στην Ιερουσαλήμ; (β) Σύμφωνα με την αφήγησι του Λουκά τίνος η εκδίκησις επρόκειτο να εκδηλωθή και τίνος οργή να εκσπάση;

¹³ Βάσει αυτής της προφητείας, η επαρχία της Ιουδαίας, μαζί με τη θρησκευτική της πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ, επρόκειτο να έχη μια θλίψι όμοια της οποίας δεν είχε προηγουμένως και δεν θα είχε πάλι. Στην αφήγησι της προφητείας του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 24:21, 22 ονομάζεται «θλίψις μεγάλη.» Σύμφωνα με την αφήγησι, όπως αναγράφεται στα εδάφια Λουκάς 21:22, 23, ο Ιησούς είπε: «Ημέραι εκδικήσεως (απονομής δικαιοσύνης, ΜΝΚ) είναι αύται, δια να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα. . . . Διότι θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης, και οργή κατά του λαού τούτου.» Αι «ημέραι» εκείναι θα ήσαν ημέρες ‘μεγάλης θλίψεως’ η οποία ωφείλετο δικαίως. Θα ήσαν «ημέραι απονομής δικαιοσύνης,» ή, κατά γράμμα, «ημέραι εκδικήσεως,» και αυτή θα ήταν «εκδίκησις» εκ μέρους του Θεού. Θα ήταν «οργή» Θεού η οποία θα εξεφράζετο επάνω στους κατοίκους της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς Χριστός εξεπλήρωνε εδώ την προφητεία των εδαφίων Ησαΐας 61:1, 2 με το να διακηρύττη την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.»—Λουκ. 21:22.

14. Για ν’ αποφύγουν την καταστροφή μαζί με την Ιερουσαλήμ, τι έπρεπε να κάμουν οι Ιουδαίοι Χριστιανοί στην Ιουδαία και στην Ιερουσαλήμ, και πότε;

¹⁴ Για ν’ αποφύγουν τη δυνατότητα να καταστραφούν σ’ αυτή τη ‘μεγάλη θλίψι’ οι Ιουδαίοι Χριστιανοί στην Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ έπρεπε να φύγουν με την πιο μεγάλη ταχύτητα. Πότε; Μόλις θα έβλεπαν να εμφανίζεται γύρω από την Ιερουσαλήμ η κατάστασις από την οποία θα εννοούσαν «ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής.» (Λουκ. 21:20) Αλλά ποιος θα επέφερε αυτή την ‘ερήμωσιν’ της Ιερουσαλήμ; Προφανώς τα ‘στρατόπεδα’ που θα την ‘περιεκύκλωναν.’ Αυτά τα μέσα που θα επέφεραν την ερήμωσι ο Ιησούς τα ωνόμασε «βδέλυγμα,» σύμφωνα με το εδάφιο Μάρκος 13:14, όπου αναφέρεται ότι είπε ο Ιησούς: «Όταν δε ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, . . . ιστάμενον όπου δεν πρέπει, (ο αναγινώσκων ας εννοή), τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη.»

15, 16. (α) Ποιος είναι ο τόπος όπου δεν πρέπει να ίσταται το «βδέλυγμα»; (β) Ως τι είδους πόλις εθεωρείτο τότε η Ιερουσαλήμ, και την διεφύλαξε από την καταστροφή αυτή η κατάστασις;

¹⁵ Αλλά ποιος είναι ο τόπος όπου το «βδέλυγμα» δεν πρέπει να ίσταται; Ένα βδέλυγμα δεν έχει δικαίωμα να βρίσκεται σ’ ένα τόπο που θεωρείται άγιος· και αυτό είναι εκείνο που ονομάζουν τόπο τα εδάφια Ματθαίος 24:15, 16, λέγοντας: «Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω, (ο αναγινώσκων ας εννοή·) τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη.» Αυτός ο άγιος τόπος ήταν η Ιερουσαλήμ και τα περίχωρά της.

¹⁶ Παραδείγματος χάριν, τα εδάφια Ματθαίος 4:5 και 27:53 ομιλούν για την Ιερουσαλήμ ως «την πόλιν την αγίαν.» Όταν οι Ιουδαίοι εστασίασαν το 66 μ.Χ. και οι Ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τον Στρατηγόν Κέστιον Γάλλον κατετροπώθησαν, οι Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ έκοψαν μερικούς νέους σίκλους αργυρίου, στη μία πλευρά των οποίων είχαν χαράξει τα λόγια «Ιερουσαλήμ η Αγία.» Αλλά η αγία κατάστασις που απελάμβανε η Ιερουσαλήμ έως τον μαρτυρικό θάνατο του Ιησού Χριστού ακριβώς έξω από τα τείχη της δεν την διεφύλαξε από την ερήμωσί της το έτος 70 μ.Χ. ούτε το ναό της, ο οποίος ειδικώς εθεωρείτο άγιος. (Πράξ. 21:28) Το μέσον με το οποίον ο Θεός επρόκειτο να επιφέρη ‘εκδίκησιν’ ήταν το «βδέλυγμα.»

17, 18. (α) Από ποιον προφήτη είχε προλεχθή αυτό το «βδέλυγμα», και πού βρίσκεται στο Εβραϊκό κείμενο αυτή η προφητεία; (β) Πού χρησιμοποιείται επίσης αυτή η έκφρασις στην Ελληνική Μετάφραση των Εβδομήκοντα;

¹⁷ Είναι σπουδαίο να σημειώσωμε ότι το «βδέλυγμα της ερημώσεως» είναι εκείνο που ελαλήθη «δια του προφήτου Δανιήλ.» (Ματθ. 24:15) Χωρίς αμφιβολία οι απόστολοι του Ιησού Χριστού εγνώριζαν τι είχε προλεχθή για «το βδέλυγμα της ερημώσεως» στο Εβραϊκό κείμενο της Βίβλου στα εδάφια Δανιήλ 11:31 και 12:11. Και εφόσον οι αφηγήσεις της ζωής του Ιησού Χριστού, όπως αναγράφονται από τον Ματθαίο και τον Μάρκο, έχουν γραφή στην Ελληνική, το ότι αναφέρουν «το βδέλυγμα της ερημώσεως» πρέπει επίσης να περιλαμβάνη την απόδοσι από την Ελληνική Μετάφρασι των Εβδομήκοντα του εδαφίου Δανιήλ 9:27, όπου συναντάται η παρομοία Ελληνική έκρασις και όπου διαβάζομε:

¹⁸ «Και δυναμώσει διαθήκην πολλοίς, εβδομάς μία· και εν τω ημίσει της εβδομάδος αρθήσεταί μου θυσία και σπονδή, και επί το ιερόν βδέλυγμα των ερημώσεων, και έως της συντελείας καιρού συντέλεια δοθήσεται επί την ερήμωσιν.»—Μετάφρασις των Εβδομήκοντα.

19. (α) Επομένως το «βδέλυγμα» με τι είχε σχέσι, και γιατί λοιπόν ήταν κατάλληλο να το αναφέρη ο Ιησούς; (β) Τι λέγει, όμως, το Εβραϊκό κείμενο του εδαφίου Δανιήλ 9:27;

¹⁹ Η προφητεία του Δανιήλ εδώ, η οποία είχε δοθή κοντά στο τέλος των εβδομήντα ετών της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ, είχε ειδικά σχέσι με την πόλι της Ιερουσαλήμ και την έλευσι του Μεσσία. Έτσι ήταν πολύ κατάλληλο ν’ αναφερθή ο Ιησούς Χριστός σ’ αυτή την ειδική προφητεία, στο εδάφιο Ματθαίος 24:15. Επομένως η προφητεία του Δανιήλ εδώ είχε κάποια σχέσι με το ναό που είχε ανοικοδομηθή στην Ιερουσαλήμ, όπως αναφέρεται στην απόδοσι της προφητείας του Δανιήλ από τη Μετάφρασι των Εβδομήκοντα. Αυτή δείχνει ότι το «βδέλυγμα των ερημώσεων» ή «βδέλυγμα της ερημώσεως,» έχει κάποια σχέσι με το ναό της Ιερουσαλήμ, όπου επρόκειτο να παρουσιασθή ο ίδιος ο Μεσσίας. Το Εβραϊκό κείμενο της προφητείας του Δανιήλ, όπως αποδίδεται από το Μασοριτικό κείμενο, διαφέρει λίγο. Το τελευταίο μέρος του εδαφίου Δανιήλ 9:27 λέγει: «Και επί το πτερύγιον των βδελυγμάτων θέλει είσθαι ο προκαλών ερήμωσιν· και έως της εξολοθρεύσεως, το αποφασισθέν θέλει εξακολουθεί να εκχέεται επίσης επί του ερημωμένου.»

20. Ποιον δείχνει, συνεπώς, αυτή η προφητεία του εδαφίου Δανιήλ 9:26 ότι είναι το «βδέλυγμα της ερημώσεως»;

²⁰ Ο «προκαλών ερήμωσιν» επρόκειτο έτσι να επέλθη «επί το πτερύγιον των βδελυγμάτων.» Αυτός ο ερημωτής θα ήταν συνεπώς ένα «βδέλυγμα της ερημώσεως» ή «βδέλυγμα των ερημώσεων.» (Ο΄)Εκείνο που αυτό επέφερε ήταν ερήμωσις στην Ιερουσαλήμ και στο ναό της. Αυτό είχε προφητευθή στο τελευταίο μέρος του προηγουμένου εδαφίου (26) της προφητείας του Δανιήλ, το οποίο λέγει: «Και ο λαός του ηγουμένου όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως το τέλος του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.» (Δαν. 9:26) Αυτή η προφητεία προσδιορίζει την ταυτότητα ‘του βδελύγματος των ερημώσεων’ ή του ‘βδελύγματος της ερημώσεως’ ότι είναι ‘ο ηγούμενος όστις θέλει ελθεί’ μαζί με τον ‘λαόν’ του οποίου ηγείται.

21. Ποιον δείχνει η ιστορία ότι ήταν ο «λαός» και ο «ηγούμενος» που επέφερε την ερήμωσι, σύμφωνα με τα εδάφια Λουκάς 21:20, 21;

²¹ Ποιον δείχνει η ιστορία ότι ήταν «ο λαός του ηγουμένου όστις θέλει ελθεί,» ο λαός ο οποίος ήλθε αφού ο Ιησούς είχε χρισθή ως ‘Χριστός Ηγούμενος’ το 29 μ.Χ., και ο οποίος λαός επέφερε την ερήμωσι της πόλεως της Ιερουσαλήμ και του αγιαστηρίου του ναού της; Ήταν ο στρατιωτικός «λαός» υπό τον ‘ηγούμενον,’ τον Σρατηγόν Τίτον γυιον του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Βεσπασιανού. Αυτό το γεγονός βρίσκεται σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού προς τους αποστόλους του που είχαν κάμει την ερώτησι: «Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη.»—Λουκ. 21:20, 21.

22. Τίνος ήσαν τα ‘στρατόπεδα’ γύρω από την Ιερουσαλήμ; (β) Έτσι ποια πράγματα που αναφέρονται στην προφητεία του Δανιήλ και στην προφητεία του Ιησού είναι το ίδιο;

²² Τα ‘στρατόπεδα’ τα οποία περιεκύκλωσαν την Ιερουσαλήμ το έτος 66 μ.Χ.και τα ‘στρατόπεδα’ που την περιεκύκλωσαν το 70 μ.Χ. ήσαν, και στις δύο περιπτώσεις, στρατεύματα της Έκτης Παγκοσμίου Δυνάμεως, δηλαδή, της Ρώμης. Εκείνα που την περιεκύκλωσαν το 66 μ.Χ. ήσαν στρατεύματα που είχαν μεταφερθή από τη Συρία από τον Στρατηγό Κέστιο Γάλλον. Ύστερα από την εκπληκτική αποχώρησι αυτού του στρατιωτικού ‘λαού’ υπό τον Στρατηγό Γάλλο, οι Χριστιανοί Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία ενήργησαν σύμφωνα με τη συμβουλή του Ιησού και άρχισαν να «φεύγωσιν εις τα όρη,» αυτοί δε οι Ιουδαίοι που είχαν μεταστραφή ήσαν μεταξύ των κεχρισμένων των ‘εκλεκτών’ του Θεού. Τα ‘στρατόπεδα’ τα οποία είχαν περικυκλώσει την Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ. ήσαν οι τέσσερες Ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τον Στρατηγόν Τίτον, η δωδεκάτη λεγεών προς δυσμάς, η πέμπτη και η δεκάτη πέμπτη προς βορράν και η δεκάτη προς ανατολάς. Αυτές οι λεγεώνες είχαν τελικά συμπληρωθή από ένα ενισχυμένο τείχος που είχαν ανεγείρει οι Ρωμαίοι γύρω από την πόλι για να κάμουν τους ανθισταμένους Ιουδαίους να λιμοκτονήσουν. Έτσι τα Ρωμαϊκά ‘στρατόπεδα,’ όπως αναφέρονται στο εδάφιο Λουκάς 21:20, και το «βδέλυγμα των ερημώσεων,» όπως αναφέρεται στο εδάφιο Δανιήλ 9:27 (Ο΄), καθώς και το «βδέλυγμα της ερημώσεως,» όπως αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 24:15 και Μάρκος 13:14, είναι το ίδιο.

23. Πώς μπορεί ν’ αποδειχθή αν αυτή η ίδια η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν το «βδέλυγμα» ή όχι;

²³ Έτσι μπορεί ν’αποδειχθή ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ως Έκτη Παγκόσμια Δύναμις δεν ήταν το «βδέλυγμα της ερημώσεως.» ‘Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε καταλάβει την Ιουδαία από την εποχή του Στρατηγού Πομπηΐου το 63 π.Χ. (εκτός από το 40 έως το 37 μ.Χ.) και Ρωμαϊκά στρατεύματα εστάθμευσαν στην Ιερουσαλήμ ως την εποχή που ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είχε υποστή οχλαγωγία στην Ιερουσαλήμ το έτος 56 μ.Χ. περίπου και έως τον στασιασμό των Ιουδαίων το 66 μ.Χ. (Πράξ. 21:31 έως 23:31) Στη διάρκεια των ολίγων ετών που οι Ιουδαίοι στην Ιουδαία απελάμβαναν ανεξαρτησία, μετά τον στασιασμό των, δεν υπήρχαν Ρωμαίοι στρατιώτες γύρω από την Ιερουσαλήμ.

24. (α) Έτσι ποιος συγκεκριμένα εξεπλήρωσε τον ρόλο του ‘βδελύγματος’; (β) Επέφερε αυτό την εύνοια του Θεού στον ερημωτή;

²⁴ Φυσικά, το 70 μ.Χ. τα ‘στρατόπεδα’ υπό τον Στρατηγό Τίτον ήσαν παράγοντες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και εκπροσωπούσαν εκείνη την αυτοκρατορία, την Έκτη Παγκόσμια Δύναμι. Αλλά εκείνα τα ‘στρατόπεδα,’ επειδή εκτελούσαν με άμεσο τρόπο το ερημωτικό έργο κατά της πόλεως η οποία εθεωρείτο «αγία» και με την οποία ήσαν συνδεδεμένα το όνομα και η λατρεία του Θεού, ήσαν το «βδέλυγμα της ερημώσεως.» Μολονότι εξεπλήρωναν τις προφητείες των προφητών του Ιεχωβά, αυτό δεν τους εξησφάλιζε κάποια εύνοια απ’ αυτόν. Εξακολουθούσαν να είναι ειδωλολατρικά στρατεύματα, που έφεραν τα Ρωμαϊκά στρατιωτικά λάβαρα, τα οποία οι στρατιώται ελάτρευαν ως θεούς.

25. Τι μπορεί να λεχθή όσον αφορά το αν τα στρατεύματα της Ρώμης σήμερα είναι το σύγχρονο «βδέλυγμα της ερημώσεως» ή όχι;

²⁵ Σήμερα, σ’ αυτόν το εικοστό αιώνα μ.Χ., η Ρώμη εξακολουθεί να παραμένη ως μια πόλις, αλλά τα στρατεύματα της Ρώμης, εν όλω ή εν μέρει, δεν αποτελούν το σύγχρονο «βδέλυγμα της ερημώσεως.» Αυτό δεν οφείλεται στο ότι η Ρώμη ισχυρίσθηκε ότι είναι «Χριστιανική» από την εποχή του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου τον τέταρτον αιώνα. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπαυσε να υπάρχη από πολύν καιρό. Την έχει αντικαταστήσει η Έβδομη Παγκόσμια Δύναμις, η Αγγλοαμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμις.

26. Ποιο ερώτημα εγείρεται σχετικά με την Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμι, ιδιαιτέρως όταν έχωμε υπ’ όψιν τα εδάφια Δανιήλ 11:31 και 12:11;

²⁶ Θ’ αποδειχθούν οι στρατιές αυτής της Έβδομης Παγκοσμίου Δυνάμεως ότι είναι το σύγχρονο «βδέλυγμα της ερημώσεως,» έστω και αν αυτή η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανική; Σύμφωνα με τη θεία προφητεία (Δανιήλ 11:31 και 12:11), ένα «βδέλυγμα της ερημώσεως» επρόκειτο να παίξη καταπληκτικό ρόλο σ’ αυτόν το εικοστόν αιώνα. Ποιο είναι, και θ’ αποδειχθή ότι είναι ο ερημωτής του θρησκευτικού «Χριστιανικού κόσμου» που έχει προλεχθή; Πρέπει να προσέξωμε περαιτέρω για να ιδούμε.

[Υποσημειώσεις]

[Χάρτης στη σελίδα 140]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

«Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων. . . Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν.»—Λουκ. 21:20,21

MEDITERRANEAN SEA

Pella

Samaria

MOUNT GERIZIM

SAMARIA

PEREA

Jericho

Jerusalem

Bethany

JUDEA

Wilderness of Judah

SALT SEA

Masada

IDUMEA