Κεφάλαιο 4

Βασιλιάδες για Χίλια Χρόνια Χωρίς Διαδόχους

 1. Από τίνος τον καιρό κι έπειτα αποδείχτηκαν μη ικανοποιητικές οι ανθρώπινες βασιλείες;

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΠΟΙΗΤΕΣ βασιλείες δεν αποδείχτηκαν ικανοποιητικές για τις ανθρώπινες ανάγκες. Τουλάχιστον είκοσι δύο αιώνες πριν από τον Χριστό ή πάνω από 4.150 χρόνια πριν από σήμερα, η ανθρώπινη οικογένεια άρχισε να έχει ανθρωποποίητες βασιλείες. Το όνομα του πρώτου ανθρώπινου βασιλιά στην ιστορία είναι Νεβρώδ, και ήταν δισέγγονος εκείνου που κατασκεύασε την κιβωτό, του Νώε, και φαίνεται ότι ο Νεβρώδ έγινε μόνος του βασιλιάς, σύμφωνα μ’ αυτό που αναφέρεται στη Γένεση 10:8-12.

 2. (α) Ποια ήταν η στάση του Νώε απέναντι στη βασιλεία; (β) Ποιο είδος κυβέρνησης προτιμάει σαφώς σήμερα η πλειονότητα των ανθρώπων;

² Ο Νώε, που συνέχισε να ζει και μετά την αρχή της βασιλείας του Νεβρώδ, δεν ήταν αυτός που έκανε τον Νεβρώδ βασιλιά της Βαβέλ (ή Βαβυλώνας). Ο Νώε δεν έκανε ούτε και τον εαυτό του βασιλιά, αλλά εξακολούθησε να είναι απλώς ο πατριάρχης της επεκτεινόμενης ανθρώπινης οικογένειας. (Γένεσις 9:28, 29· 10:32 ως 11:9) Σήμερα, στο μεγαλύτερο μέρος τους, οι λαοί κουράστηκαν να έχουν βασιλιάδες με κληρονομικούς διαδόχους από τη δική τους οικογένεια. Υπάρχει μια σαφής προτίμηση για κυβερνήσεις του λαού, όπως είναι οι δημοκρατίες με προέδρους εκλεγμένους από το λαό. Κάτω απ’ αυτές τις δημοκρατίες οι άνθρωποι γρήγορα κουράζονται από μια ομάδα κυβερνητών που συνήθως προέρχεται από ένα μόνο πολιτικό κόμμα και ζητούν κάποια αλλαγή εκλέγοντας στην εξουσία υποψήφιους που ανήκουν σε κάποιο άλλο πολιτικό κόμμα.

 3. Ποιος έχει βαρεθεί τις ανθρωποποίητες βασιλείες, και τι διακήρυξε στην τοποθεσία της πρώτης ανθρωποποίητης βασιλείας;

³ Αλλά δεν κουράζονται μόνο οι άνθρωποι από τις ανθρωποποίητες βασιλείες με τους κληρονομικούς διαδόχους. Και ο Θεός, επίσης, κουράζεται απ’ αυτές. Πραγματικά, ο Θεός έχει βαρεθεί όλες τις ανθρωποποίητες κυβερνήσεις πάνω στη γη σήμερα.a Αν οι λαοί δε χόρτασαν ως τώρα απ’ αυτές, ο Θεός χόρτασε. Πραγματικά, αυτές οι ανθρωποποίητες κυβερνήσεις άσκησαν την κακή διοίκησή τους, την ανεπαρκή διακυβέρνησή τους πάνω στην ιδιοκτησία του Θεού, πάνω στη γη. Γι’ αυτό ο Θεός έκανε να διακηρυχτεί σ’ εκείνη ακριβώς τη θέση που ανέλαβε εξουσία ο πρώτος ανθρωποποίητος βασιλιάς, στην ίδια τη Βαβυλώνα, ότι στον ορισμένο δικό Του καιρό θα κατέστρεφε όλες αυτές τις ανθρωποποίητες κυβερνήσεις για να ανοίξει το δρόμο για τη χιλιετή βασιλεία του Γιου του, του Ιησού Χριστού. Μέσω του προφήτη Δανιήλ είπε στον Ναβουχοδονόσορ, τον βασιλιά της Βαβυλώνας: «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας».—Δανιήλ 2:44.

 4, 5. (α) Ποιοι είναι οι άρχοντες πάνω στο ανθρώπινο γένος τους οποίους αγαπάει ο Θεός; (β) Σύμφωνα με τον απόστολο Ιωάννη, αφού αυτοί οι άρχοντες αγαπούν τον Θεό, ποιους άλλους είμαστε βέβαιοι ότι θα αγαπούν επίσης;

⁴ Σύμφωνα μ’ αυτόν το σκοπό Του, ο Ύψιστος Θεός του ουρανού δεν αγαπάει αυτούς τους βασιλιάδες και τους άλλους πολιτικούς άρχοντες της γης. Ούτε και αυτοί Τον αγαπούν, μολονότι πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να είναι βασιλιάδες και πολιτικοί άρχοντες αυτού που ονομάζεται Χριστιανικός κόσμος. Αν Τον αγαπούσαν, θα έκαναν αυτό που είπε ο Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Θεού, στους μαθητές του: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού», και δε θα κατείχαν πολιτικά αξιώματα σε κάποια ανθρωποποίητη κυβέρνηση σήμερα. (Ματθαίος 6:33) Είναι πολύ σπουδαίο για την ανθρωπότητα να έχει πάνω της σαν βασιλιά ένα άτομο το οποίο ο Θεός του ουρανού αγαπάει. Αυτό ισχύει και για τους συντρόφους αυτού του βασιλιά: για το καλό της ανθρωπότητας πρέπει να είναι άτομα τα οποία ο Θεός αγαπάει. Και αυτός είναι ο λόγος που θα τους διατηρήσει στο αξίωμα. Εξάλλου αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο τους τοποθετεί σ’ αυτό το αξίωμα. Αυτοί ήδη αγαπούν και θα συνεχίσουν ν’ αγαπούν τον μόνο ζωντανό και αληθινό Θεό. Αυτό σημαίνει, κατ’ ανάγκη, ότι θα αγαπούν επίσης και τους ανθρώπους πάνω στη γη. Πάνω σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ο απόστολος Ιωάννης έγραψε:

⁵ «Εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και μισή τον αδελφόν αυτού, ψεύστης είναι· διότι όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού, τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε πώς δύναται να αγαπά; Και ταύτην την εντολήν έχομεν απ’ αυτού, όστις αγαπά τον Θεόν, να αγαπά και τον αδελφόν αυτού».—1 Ιωάννου 4:20, 21.

 6. Πώς έχει επηρεάσει την ανθρωπότητα η επιμονή των αρχόντων να φρουρούν τα σύνορά τους και την κυριαρχία τους;

⁶ Οι ανθρώπινοι βασιλιάδες και οι άλλοι πολιτικοί άρχοντες έδειξαν μεγάλο ζήλο για τα εθνικά ή τα κρατικά σύνορά τους, τα οποία ενεργούν σαν διαιρετική δύναμη ανάμεσα στα έθνη και στους λαούς. Κάθε πολιτικός άρχοντας επιδιώκει να έχει τον έλεγχο μέσα στην περιοχή του, και περιμένει από το λαό να είναι πιστός σ’ αυτόν. Κάτω απ’ αυτό το σύστημα, η γη κομματιάστηκε σε πολλές εθνικές και κρατικές περιοχές, σε κάθε μια από τις οποίες επιβάλλεται εθνική κυριαρχία, και αυτό δεν κατέληξε στην ενοποίηση όλης της ανθρωπότητας. Δημιουργήθηκαν εθνικοί ανταγωνισμοί. Και τώρα παρουσιάζεται ένα ερώτημα που φέρνει αμηχανία.

 7. Ποιος είναι ο σκοπός του Θεού σχετικά με την ουράνια κυβέρνηση της γης, και πώς το δείχνει αυτό η Αποκάλυψη 14:1-5;

⁷ Ο θείος σκοπός δεν ήταν να κυβερνάει ο Ιησούς Χριστός σαν βασιλιάς μόνος του τα χίλια χρόνια. Ο αγαπητός Γιος του Θεού δεν πρόκειται να στέκεται μόνος του σαν Βασιλιάς πάνω στο Όρος Σιών, την έδρα της κυβέρνησης. Αλλά, όπως μας λέει ο απόστολος Ιωάννης: «Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών. . . . Και έψαλλον ως ωδήν νέαν ενώπιον του θρόνου και ενώπιον των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων· και ουδείς ηδύνατο να μάθη την ωδήν, ειμή αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης. . . . Ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη. Ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον· και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος, διότι είναι άμωμοι ενώπιον του θρόνου του Θεού».—Αποκάλυψις 14:1-5.

 8. Ποια ερωτήματα δημιουργούνται σχετικά με την ανάθεση εδαφικών περιοχών στα μέλη των 144.000 κληρονόμων της Βασιλείας, και επίσης σχετικά με τις γλώσσες;

⁸ Αφού λοιπόν θα υπάρχουν 144.001 βασιλικοί άρχοντες πάνω από τη γη, μήπως αυτό σημαίνει ότι η γη θα διαιρεθεί σε 144.000 τομείς, που πάνω από τον καθένα θα εξουσιάζει ένας από τους 144.000, και οι άνθρωποι θα είναι έτσι υπόλογοι σ’ εκείνον τον δικό τους βασιλιά κάτω από τη Βασιλική Κεφαλή τον Ιησού Χριστό; Δε θα κατέληγε αυτός ο διαχωρισμός των κατοίκων της γης σε σύνορα, έστω και αόρατα, και δε θα δημιουργούσε αυτό κάποιες διαφορές ανάμεσα στους κατοίκους της γης που θα κατοικούσαν στα αντίθετα μέρη των συνόρων; Επίσης, θα διοριστεί ένας κληρονόμος της Βασιλείας που μιλάει Κινέζικα πάνω σε μια περιοχή που κατοικείται από Κινέζους, ένας κληρονόμος της Βασιλείας που θα μιλάει Ρώσικα πάνω από έναν πληθυσμό που μιλάει Ρώσικα, και ένας Αγγλόφωνος κληρονόμος της Βασιλείας πάνω σε Αγγλόφωνους, κ.ο.κ. ανάλογα με τις διάφορες ομάδες γλωσσών; Θα εξακολουθήσει να υπάρχει ο διαιρετικός φραγμός της γλώσσας, που εμποδίζει την αμοιβαία κατανόηση;

 9. (α) Ανάμεσα από ποιους έχουν παρθεί οι 144.000 κληρονόμοι της Βασιλείας, και σύμφωνα με ποια εντολή του Ιησού; (β) Ποιο ερώτημα παρουσιάζεται σχετικά με τις γλωσσικές διαφορές τους;

⁹ Αυτές είναι φυσιολογικές ερωτήσεις, κατάλληλες ερωτήσεις. Αλλά απ’ αυτή την άποψη πρέπει να πούμε ότι η Αγία Γραφή δε δείχνει τι διορισμοί ή βασιλικές ευθύνες θα δοθούν μέσω της Βασιλικής Κεφαλής, του Ιησού Χριστού, στα άτομα που θα αποτελούν τους 144.000 συγκληρονόμους του Χριστού. Στους περασμένους δεκαεννέα αιώνες από τότε που ιδρύθηκε η Χριστιανική εκκλησία το 33 μ.Χ., αυτοί οι 144.000 συγκληρονόμοι του Χριστού πάρθηκαν από τα έθνη, τους λαούς και τις φυλές πολλών γλωσσών. Ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του που είχαν συγκεντρωθεί στη Γαλιλαία λίγες μέρες πριν αναληφθεί πίσω στον ουρανό: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς». (Ματθαίος 28:19) Μήπως πρέπει να φανταστούμε ότι πάνω στον ουρανό, σε Βασιλική δόξα, οι 144.000 συμβασιλείς θα είναι διαιρεμένοι λόγω διαφοράς γλώσσας και θα χρειάζονται διερμηνείς; Ο απόστολος Παύλος έγραψε για τις ‘γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων’.—1 Κορινθίους 13:1.

10. Ποια θα είναι η γλώσσα των 144.000 στον ουρανό, και τι γίνονται οι προηγούμενες επίγειες γλώσσες τους;

¹⁰ Χωρίς αμφιβολία, οι αναστημένοι δοξασμένοι 144.000 θα μιλούν όλοι την ίδια ουράνια γλώσσα, και το δώρο αυτής της γλώσσας θα τους δοθεί στα νέα πνευματικά τους σώματα κατά την ανάστασή τους από τους νεκρούς. Αυτό δε σημαίνει ότι η προηγούμενη επίγεια γλώσσα τους θα εξαλειφθεί από τις διάνοιές τους. Όχι, γιατί με το να έχουν το χαρακτηριστικό της προηγούμενης ανθρώπινης γλώσσας τους θα μπορούν να αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ότι είναι τα ίδια άτομα. Αλλά στην ουράνια ανάστασή τους θα μιλούν τη γλώσσα του Κυρίου Ιησού Χριστού, και αυτός θα μιλάει τη γλώσσα του ουράνιου Πατέρα του, του Ιεχωβά Θεού.

ΜΙΑ ΦΥΛΗ, ΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ

11. Τι θα γίνει με τους σημερινούς φραγμούς της γλώσσας πάνω στη γη κάτω από τη χιλιετή βασιλεία, πώς θα γίνει αυτό και γιατί;

¹¹ Έτσι και ο τωρινός φραγμός της γλώσσας πάνω στη γη θα αφαιρεθεί από το ανθρώπινο γένος κάτω από τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού και των 144.000 συμβασιλέων του. Ο αρχικός σκοπός του Θεού για τη γη ήταν να γεμίσει άνετα με ανθρώπινα πλάσματα που θα μιλούν μια κοινή γλώσσα, τη γλώσσα του πρώτου τους πατέρα, του τέλειου ανθρώπου Αδάμ. Στον κήπο της Εδέμ η ανθρώπινη φυλή ξεκίνησε με μια γλώσσα. Μετά τον παγγήινο κατακλυσμό των ημερών του Νώε, ο Θεός έδωσε στο ανθρώπινο γένος ένα καινούργιο δίκαιο ξεκίνημα με μια γλώσσα, τη γλώσσα του δίκαιου Νώε, του δέκατου ανθρώπου στη γενεαλογική γραμμή από τον Αδάμ. Εκείνη η μια γλώσσα συνεχίστηκε ωσότου έγινε η απόπειρα να χτιστεί ο Πύργος της Βαβέλ.

12. Πώς θα εξαλείψει ο Θεός τα αποτελέσματα της σύγχυσης των γλωσσών την οποία έφερε στη διάρκεια του Πύργου της Βαβέλ;

¹² Τότε ο Παντοδύναμος Θεός διέσπασε την ενότητα των οικοδόμων που είχαν ενώσει τις προσπάθειές τους σ’ ένα κακό έργο. Πώς; Αυτό έγινε με το να φέρει σύγχυση στη γλώσσα, αναγκάζοντάς τους έτσι να διασκορπιστούν σαν γλωσσικοί όμιλοι σε διάφορα μέρη της γης. (Γένεσις 11:1-9) Σύμφωνα με τον αρχικό Του σκοπό, ο Θεός θα ξαναφέρει πάλι το ανθρώπινο γένος στη μια οικογενειακή γλώσσα, τη γλώσσα με την οποία είχε προικίσει τον πρώτο ανθρώπινο πατέρα της ανθρωπότητας, αλλά με πολύ πιο πλούσιο λεξιλόγιο, πιθανόν με όμορφες εκφράσεις από άλλες γλώσσες που ο Θεός εφεύρε στην εποχή του Πύργου της Βαβέλ.

13. Για ποιους θα δημιουργηθεί έτσι ένα προσωρινό πρόβλημα γλώσσας, αλλά ποια οφέλη θα προκύψουν;

¹³ Για εκείνους που έζησαν πριν από τον Κατακλυσμό, περιλαμβανομένων και των οχτώ ανθρώπων που επέζησαν από τον κατακλυσμό του Νώε, αυτό δε θα παρουσιάζει μεγάλο πρόβλημα κατά την ανάστασή τους από τους νεκρούς σε ζωή πάνω στη γη κάτω από τη Χιλιετή βασιλεία του Θεού. Αλλά για τη συντριπτική πλειονότητα του υπόλοιπου ανθρώπινου γένους, αυτό θα σημαίνει να μάθουν μια νέα γλώσσα, τη γλώσσα που ο Θεός προορίζει για όλο το ανθρώπινο γένος. Έχοντας υπόψη τους καλούς εκπαιδευτές της γλώσσας που χρησιμοποιούνται από τη Βασιλεία, δε θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα απ’ αυτή την άποψη. Ακόμη και τα αναστημένα βρέφη θα μπορούν να διδαχτούν τη νέα γλώσσα από νηπιακή ηλικία. Με τον τρόπο αυτό όλοι θα μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους απευθείας, και καθένας θα κατανοεί πλήρως τις λέξεις και τις εκφράσεις της γλώσσας του άλλου. Τι ενοποιητική επίδραση θα έχει αυτό πάνω στην ανθρώπινη οικογένεια! Σκεφτείτε να μπορούν όλοι να διαβάζουν τις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές,b καθένας για τον εαυτό του, και να βλέπει πώς βγήκαν αληθινές όλες οι προφητείες της κι επίσης πώς περιέχει μια ακριβή ιστορική αφήγηση ως τις μέρες του προφήτη Μαλαχία! Τότε οι ειλικρινείς θα μπορούν να πουν, όπως και ο απόστολος Παύλος: «Έστω ο Θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύστης».—Ρωμαίους 3:4.

14. Πώς θα καταργηθούν οι σημερινοί φυλετικοί και εθνικοί φραγμοί για εκείνους που έχουν μέρος στην πρώτη ανάσταση;

¹⁴ Αυτό που θα γίνει με το φραγμό της γλώσσας, θα γίνει και με τους σημερινούς φραγμούς που οφείλονται στην εθνικότητα και στη φυλή. Για τους 144.000 κληρονόμους της Βασιλείας που συμμετέχουν στην ‘πρώτη ανάσταση’, αυτοί οι τελευταίοι φραγμοί θα είναι πράγματα του παρελθόντος. Οι φραγμοί εκείνοι ήταν ταυτισμένοι με τη σάρκα. Η ανάστασή τους δε θα είναι με σάρκινα σώματα που είχαν προηγουμένως πάνω στη γη, γιατί είναι γραμμένο: «Τούτο δε λέγω [εγώ ο απόστολος Παύλος], αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν». (1 Κορινθίους 15:50) «Αν δε και εγνωρίσαμεν [εμείς οι Χριστιανοί] κατά σάρκα τον Χριστόν, αλλά τώρα πλέον δεν γνωρίζομεν». (2 Κορινθίους 5:16) Στην ‘πρώτη ανάσταση’ οι 144.000 κληρονόμοι της Βασιλείας αποκτούν ‘θεία φύση’, όχι ανθρώπινη φύση με όλους τους σημερινούς φυλετικούς και εθνικούς φραγμούς. (2 Πέτρου 1:4) Θα είναι όλοι αδελφοί σε μια ειδική ουράνια οικογένεια, γιοι του Θεού: «Εάν δε τέκνα και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού». (Ρωμαίους 8:17) Έτσι υπάρχει ενότητα ανάμεσά τους σύμφωνα με τη «θεία φύση».

15, 16. (α) Πώς οι 144.000 κληρονόμοι της Βασιλείας υπερνικούν ανθρώπινα, γήινα εμπόδια για να διατηρήσουν ενότητα; (β) Σε ποια αίτηση που έκανε ο Ιησούς στην προσευχή του στον Θεό για χάρη τους προσκολλούνται;

¹⁵ Αλλά, ακόμη και στη διάρκεια του καιρού που ήταν εδώ με σάρκα κάτω από δοκιμή πάνω σ’ αυτή τη γη, αυτοί οι 144.000 κληρονόμοι της Βασιλείας δεν επέτρεψαν στους εθνικούς και φυλετικούς φραγμούς του ανθρώπινου γένους γενικά να τους χωρίσουν. Από άποψη σάρκας αυτοί είναι ‘μαθητές από όλα τα έθνη’. (Ματθαίος 28:19) Αλλά κατά κύριο λόγο, αυτοί είναι μαθητές του Χριστού και κατά δεύτερο μόνο λόγο θεωρούν ότι είναι απ’ αυτό ή εκείνο το γένος, το έθνος ή τη φυλή. Το γεγονός ότι είναι βαφτισμένοι μαθητές του Χριστού τούς ενώνει πάνω στη γη και ξεπερνάει όλα τα σαρκικά, ανθρώπινα εμπόδια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο διακηρύττουν ότι είναι και παραμένουν αυστηρά ουδέτεροι σχετικά με τις διαμάχες ανάμεσα στα γένη, στα έθνη και στις φυλές αυτού του κόσμου και δε συμμετέχουν στην τοπική, εθνική ή διεθνή πολιτική. Προσκολλούνται σ’ αυτό που παρακάλεσε ο Ιησούς Χριστός στην προσευχή του προς τον Θεό σχετικά μ’ αυτούς:

¹⁶ «Εγώ περί αυτών παρακαλώ· δεν παρακαλώ περί του κόσμου, αλλά περί εκείνων, τους οποίους μοι έδωκας, διότι ιδικοί σου είναι. . . . Εγώ έδωκα εις αυτούς τον λόγον σου, και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, διότι δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου. . . . Και εγώ την δόξαν την οποίαν μοι έδωκας έδωκα εις αυτούς, διά να ήναι εν καθώς ημείς είμεθα εν, εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, διά να ήναι τετελειωμένοι εις εν, και να γνωρίζη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας».—Ιωάννης 17:9-23.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

17. (α) Πώς οι 144.000 δε μιμήθηκαν τους θρησκευόμενους του Χριστιανικού κόσμου και του Ιουδαϊσμού σχετικά με τον πόλεμο; (β) Ποιο Γραφικό κανόνα θα επιβάλουν πάνω στους ανθρώπους της γης σαν ουράνιοι βασιλιάδες;

¹⁷ Αυτός είναι ο λόγος, που πάνω στη γη, οι 144.000 κληρονόμοι της Βασιλείας δε μιμήθηκαν τους Ρωμαιοκαθολικούς που πολεμούν με σαρκικά όπλα εναντίον Ρωμαιοκαθολικών, τους Ορθόδοξους που πολεμούν εναντίον Ορθόδοξων, τους Προτεστάντες που πολεμούν εναντίον Προτεσταντών και τους φυσικούς Ιουδαίους που πολεμούν εναντίον των φυσικών Ιουδαίων, επειδή απλώς και μόνο ζουν κάτω από εθνικές κυβερνήσεις που έχουν εμπλακεί σε θανάσιμο πόλεμο. Δε βγήκαν να μαθητεύσουν με το άγγελμα του Ευαγγελίου ή την Αγία Γραφή στο ένα χέρι και με το σπαθί ή το πολυβόλο στο άλλο. Μολονότι προέρχονται από πολλά διαφορετικά έθνη, έχουν εκπληρώσει την αρχή που δηλώνεται στην προφητεία του Ησαΐα 2:4: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον». Και αν αυτοί είχαν προσκολληθεί σ’ αυτόν το θείο κανόνα όταν ήταν πάνω στη γη, ασφαλώς θα τον επιβάλουν όταν θα είναι βασιλιάδες πάνω από τη γη, απαιτώντας από τους υπηκόους τους στη γη να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτόν τον ίδιο ειρηνικό κανόνα.

18. Ποιος άλλος διεθνής όμιλος πάνω στη γη ζει σύμφωνα μ’ αυτόν τον κανόνα διαγωγής, όπως προείδε ο απόστολος Ιωάννης;

¹⁸ Σαν μια ευτυχισμένη πρόγευση αυτού του γεγονότος, υπάρχει τώρα ένα μεγάλο διεθνές πλήθος που είναι συνταυτισμένο με το υπόλοιπο αυτών των κληρονόμων της Βασιλείας και που ζει σύμφωνα μ’ αυτόν τον ειρηνικό κανόνα. Πρόκειται για τον γνωστό όμιλο που προειπώθηκε ότι επρόκειτο να συναχθεί σ’ αυτόν τον καιρό της παγκόσμιας ιστορίας, όπως τον περιγράφει ο απόστολος Ιωάννης, λέγοντας: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού, όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης έλεγον· Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου [του Ιησού Χριστού] . . . . Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού, και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς».—Αποκάλυψις 7:9-15.

19. Ποιες σχέσεις έχουν ήδη μεταξύ τους οι άνθρωποι εκείνοι που ζουν πάνω στη γη και με τους οποίους θα αρχίσει το νέο σύστημα του Θεού, και ποια λόγια του Πέτρου που ειπώθηκαν σ’ αυτούς που αγαπούν τη μακροζωία θα προσέξουν αυτοί;

¹⁹ Αφού ο Ιεχωβά Θεός απλώνει τη σκηνή της προστασίας του πάνω απ’ αυτόν τον σημερινό ‘πολύ όχλο’ και τον περνάει με ασφάλεια μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψη’ που πλησιάζει, εκείνοι που εισέρχονται ζωντανοί στο νέο σύστημα του Θεού πάνω στη γη θα είναι ένα ειρηνικό διεθνές πλήθος. Τα πολεμοχαρή έθνη θα έχουν τότε εξαφανιστεί! Η ανθρώπινη κοινωνία στη νέα τάξη του Θεού θα ξεκινήσει μ’ έναν ‘πολύ όχλο’ που θα επιζήσουν από τη θλίψη και οι οποίοι όλοι έχουν ήδη ειρηνικές σχέσεις μεταξύ τους. Λόγω της αγάπης τους για την αιώνια ζωή θα εξακολουθήσουν να ζουν σύμφωνα με τα λόγια που παρέθεσε ο απόστολος Πέτρος: «Όστις θέλει να αγαπά την ζωήν και ίδη ημέρας αγαθάς ας παύση την γλώσσαν αυτού από κακού και τα χείλη αυτού από του να λαλώσιν δόλον, ας εκκλίνη από κακού και ας πράξη αγαθόν, ας ζητήση ειρήνην και ας ακολουθήση αυτήν».—1 Πέτρου 3:10, 11· Ψαλμός 34:12-14.

20. (α) Για να εκπληρωθεί ποια προφητεία σχετικά με τον εαυτό του, δε θα επιτρέψει ο Χριστός να διαταραχθεί η ειρήνη; (β) Πώς η βασιλεία του Χριστού θα είναι όμοια με τη βασιλεία του Σολομώντα;

²⁰ Μετά τη θύελλα της ‘μεγάλης θλίψης’, θα ακτινοβολεί πάνω στον καθαρισμένο πλανήτη παγγήινη ειρήνη σαν ουράνιο τόξο. Ο Βασιλιάς του Ιεχωβά, το «Αρνίον», ο Ιησούς Χριστός που θα βασιλεύσει χίλια χρόνια, δε θα επιτρέψει να διαταραχθεί εκείνη η ειρήνη. Αλλιώς, δε θα εκπλήρωνε την προφητεία που προλέχθηκε πριν από πολύ καιρό σχετικά μ’ αυτόν: «Παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού, διά να διατάξη αυτήν και να στερεώση αυτήν εν κρίσει και δικαιοσύνη από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο». (Ησαΐας 9:6, 7) Ας θυμηθούμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ‘κάτι περισσότερο από τον Σολομώντα’. (Ματθαίος 12:42) Η σαραντάχρονη βασιλεία του Βασιλιά Σολομώντα, του γιου του Δαβίδ, χαρακτηριζόταν από ειρήνη, που ταίριαζε με το όνομα του Σολομώντα, το οποίο σημαίνει «Ειρηνικός». Ο Ιησούς Χριστός, όμως, θα διατηρήσει ειρήνη για χίλια χρόνια.

«ΕΠΙ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΑΥΤΟΥ»

21. Από τίνος το θρόνο και τη βασιλεία δεν μπορεί να αποσυνδεθεί η κυβέρνηση του Άρχοντα της Ειρήνης;

²¹ Αν διαβάσουμε πάλι το Ησαΐας 9:6, 7, θα παρατηρήσουμε ότι η «εξουσία» του Άρχοντα της Ειρήνης πρόκειται να είναι «επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού». Δεν μπορούμε να αποσυνδέσουμε αυτή την υποσχεμένη χωρίς τέλος ειρήνη από το θρόνο και τη βασιλεία του Δαβίδ, ο οποίος βασίλευσε στην Ιερουσαλήμ στη διάρκεια των ετών 1070-1037 π.Χ. Αυτή η ειρήνη δεν εξαρτάται από οποιονδήποτε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ή από τα Ηνωμένα Έθνη, την ανθρωποποίητη οργάνωση για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Γιατί συμβαίνει αυτό;

22. (α) Για ποιο λόγο ο ζήλος του Ιεχωβά θα εκπληρώσει εκείνη την προφητεία; (β) Σχετικά με τη θρησκεία, τι είδους άνθρωπος ήταν ο Δαβίδ;

²² Εξαιτίας μιας απαράβατης διαθήκης ή θείας υπόσχεσης που έκανε ο «Ιεχωβά των δυνάμεων» σχετικά με τον Βασιλιά Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ στην αρχή της βασιλείας του εκεί. Πάνω σε ποια βάση; Ο Δαβίδ δεν ήταν ούτε άθεος ούτε αγνωστικιστής. Ήταν ένας πολύ ευλαβής άνθρωπος, αλλά όχι σαν τους ειδωλολάτρες ή τους πολυθεϊστές των μη Ισραηλιτικών εθνών της εποχής του. Διαβάστε μόνοι σας τους πολλούς ψαλμούς ή λυρικά ποιήματα που συνέθεσε ο Δαβίδ και τα οποία περιέχονται στο Βιβλίο των Ψαλμών, και θα διαπιστώσετε ότι ο Δαβίδ ήταν ένας ολοκάρδιος λάτρης του Ιεχωβά, του Θεού του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Σ’ έναν από τους πιο γνωστούς ψαλμούς του, τον Ψαλμό 23, ο Δαβίδ είπε: «Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός. Βεβαίως χάρις και έλεος θέλουσι με ακολουθεί πάσας τας ημέρας της ζωής μου· και θέλω κατοικεί εν τω οίκω του Κυρίου εις μακρότητα ημερών». (Ψαλμός 23:1, 6) Επίσης, στον Ψαλμό 40:8, 9 είπε: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου. Εκήρυξα δικαιοσύνην εν συνάξει μεγάλη· ιδού, δεν εμπόδισα τα χείλη μου, Κύριε, συ εξεύρεις».

23, 24. (α) Τι ήθελε να κάνει ο Δαβίδ για να στεγάσει την Κιβωτό της διαθήκης αφού την έφερε στην Ιερουσαλήμ; (β) Τι είπε ο Ιεχωβά στον Δαβίδ για κάποιο οικοδομικό έργο;

²³ Ύστερα από μερικούς μήνες αφού ο Βασιλιάς Δαβίδ είχε κάνει την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσά του, φρόντισε να ανεβάσουν την ιερή Κιβωτό της Διαθήκης, «την κιβωτό του Θεού», στην Ιερουσαλήμ και να τη βάλουν σε μια σκηνή που στήθηκε κοντά στο βασιλικό παλάτι. Ο Δαβίδ αισθάνθηκε τη μεγάλη διαφορά που υπήρχε ανάμεσα στη δική του ανακτορική κατοικία, «τον οίκο των κέδρων», και στην κατοικία της Κιβωτού της Διαθήκης του Ιεχωβά. Τελικά ανέφερε στον προφήτη Νάθαν την πρόθεσή του να οικοδομήσει ένα ναό άξιο για την κιβωτό του Ιεχωβά. (2 Σαμουήλ 7:1-3) Αλλά ο Θεός μήνυσε τα παρακάτω στον Δαβίδ:

²⁴ «Αίμα πολύ έχυσας και πολέμους μεγάλους έκαμες· δεν θέλεις οικοδομήσει οίκον εις το όνομά μου, διότι αίματα πολλά έχυσας επί της γης ενώπιόν μου· ιδού, θέλει γεννηθή εις σε υιός, όστις θέλει είσθαι ανήρ αναπαύσεως· και θέλω αναπαύσει αυτόν από πάντων των εχθρών αυτού κύκλω· διότι Σολομών θέλει είσθαι το όνομα αυτού, και εν ταις ημέραις αυτού θέλω δώσει ειρήνην και ησυχίαν εις τον Ισραήλ· ούτος θέλει οικοδομήσει οίκον εις το όνομά μου».—1 Χρονικών 22:8-10.

25. Δείχνοντας ο Ιεχωβά την εκτίμησή του, τι ‘οίκο’ υποσχέθηκε να οικοδομήσει για τον Δαβίδ;

²⁵ Αυτό δε σήμαινε ότι ο Ιεχωβά δεν εκτίμησε τη γεμάτη αγάπη επιθυμία του Δαβίδ να οικοδομήσει έναν οίκο λατρείας για την τιμή του ονόματος του Θεού. Ο Ιεχωβά το εκτίμησε αυτό, και για να δείξει την εκτίμησή του έκανε μια διαθήκη ή μια ιερή υπόσχεση να οικοδομήσει «οίκον» για τον Δαβίδ, όχι ένα κατά γράμμα σπίτι για να κατοικεί αλλά έναν ‘οίκο’ μιας σειράς βασιλιάδων από την οικογένεια του Δαβίδ. Μέσω του προφήτη Νάθαν στάλθηκαν τα παρακάτω λόγια στον Βασιλιά Δαβίδ: «Ο Κύριος προσέτι αναγγέλλει προς σε ότι ο Κύριος θέλει οικοδομήσει οίκον εις σε . . . και θέλει στερεωθή ο οίκος σου και η βασιλεία σου έμπροσθέν σου έως αιώνος· ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα».—2 Σαμουήλ 7:11-16.

26. Δείχνοντας την ευγνωμοσύνη του, τι είπε ο Δαβίδ με προσευχή σχετικά με το όνομα του Ιεχωβά και το σκοπό Του για τον ‘οίκο’;

²⁶ Αποδεχόμενος με ευγνωμοσύνη αυτή τη θεία διαθήκη, ο Δαβίδ είπε με προσευχή: «Και τώρα, Κύριε Θεέ, τον λόγον τον οποίον ελάλησας περί του δούλου σου και περί του οίκου αυτού ας στερεωθή εις τον αιώνα, και κάμε ως ελάλησας. Και ας μεγαλυνθή το όνομά σου έως αιώνος, ώστε να λέγωσιν, Ο Κύριος των δυνάμεων είναι ο Θεός επί τον Ισραήλ· και ο οίκος του δούλου σου Δαβίδ ας ήναι εστερεωμένος ενώπιόν σου. Διότι συ, Κύριε των δυνάμεων, Θεέ του Ισραήλ, απεκάλυψας εις τον δούλον σου, λέγων, Οίκον θέλω οικοδομήσει εις σε· διά τούτο ο δούλος σου εύρηκε την καρδίαν αυτού ετοίμην να προσευχηθή προς σε την προσευχήν ταύτην. Και τώρα, Δέσποτα Κύριε, συ είσαι ο Θεός, και οι λόγοι σου θέλουσιν είσθαι αληθινοί, και συ υπεσχέθης τα αγαθά ταύτα προς τον δούλον σου· τώρα λοιπόν ευδόκησον να ευλογήσης τον οίκον του δούλου σου, διά να ήναι ενώπιόν σου εις τον αιώνα· διότι συ, Δέσποτα Κύριε, ελάλησας· και υπό της ευλογίας σου ας ήναι ο οίκος του δούλου σου ευλογημένος εις τον αιώνα».—2 Σαμουήλ 7:25-29.

27. Τι είπε ο Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα, και αργότερα μέσω του Ιεζεκιήλ, στον Βασιλιά Σεδεκία, για να δείξει ότι ενέμενε στη διαθήκη για τη Βασιλεία με τον Δαβίδ;

²⁷ Ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά απάντησε σ’ εκείνη την προσευχή του Δαβίδ. Για το λόγο αυτό, πάνω από τριακόσια χρόνια αργότερα, μέσω του προφήτη του Ησαΐα, διακήρυξε ότι ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θα στερέωνε την εξουσία του Άρχοντα της Ειρήνης «επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού» και θα τη διατηρούσε «από του νυν και έως του αιώνος». (Ησαΐας 9:6, 7) Πάνω από έναν αιώνα κατόπιν, όταν η βασιλεία των απογόνων του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ επρόκειτο να καταστραφεί, ο Ιεχωβά έδειξε ότι έμενε πιστός στη διαθήκη για τη Βασιλεία με τον Δαβίδ διακηρύσσοντας ότι το δικαίωμα σ’ αυτή τη βασιλεία δε θα αφαιρούνταν από τον οίκο του Δαβίδ. Απευθυνόμενος στον Σεδεκία, τον τελευταίο βασιλιά που κάθησε πάνω στο θρόνο του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ, ο Ιεχωβά μίλησε μέσω του προφήτη Ιεζεκιήλ και είπε: «Σήκωσον το διάδημα και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος, εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό».—Ιεζεκιήλ 21:25-27.

28. (α) Πότε ανατράπηκε η βασιλεία του οίκου του Δαβίδ, και τι αξίωμα κατείχε ο Ζοροβάβελ πάνω στον Ιούδα εβδομήντα χρόνια αργότερα; (β) Τι προφήτευσε ο Ζαχαρίας για τον καθαρισμό του οίκου του Δαβίδ;

²⁸ Ο θρόνος του Δαβίδ ανατράπηκε κατά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ., και οι επιζήσαντες Ιουδαίοι εξορίστηκαν στη Βαβυλώνα. Εβδομήντα χρόνια αργότερα ένα υπόλοιπο από θεοφοβούμενους Ιουδαίους απελευθερώθηκε από τη Βαβυλώνα για να επιστρέψει στη γη του Ιούδα και να οικοδομήσει έναν άλλο ναό στην τοποθεσία του πρώτου ναού που είχε οικοδομηθεί από τον Βασιλιά Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ. Ο Ζοροβάβελ ο γιος του Σαλαθιήλ, ένας απόγονος του Βασιλιά Δαβίδ, έγινε κυβερνήτης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά σήκωσε τους προφήτες Αγγαίο και Ζαχαρία για να ενθαρρύνουν τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ στο έργο της ανοικοδόμησης του ναού. Δείχνοντας ακόμη οσιότητα στη διαθήκη για τη Βασιλεία με τον Δαβίδ, ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον προφήτη Ζαχαρία να πει: «Εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι πηγή ανεωγμένη εις τον οίκον Δαβίδ και εις τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ διά την αμαρτίαν και διά την ακαθαρσίαν».—Ζαχαρίας 13:1.

29. Πότε η Ιερουσαλήμ και ο Ιούδας απέκτησαν έναν Εδωμίτη βασιλιά, και ποιο ερώτημα θα μπορούσε να δημιουργηθεί για τη διαθήκη της Βασιλείας με τον Δαβίδ;

²⁹ Περισσότερα από τετρακόσια χρόνια πέρασαν και η γη της Παλαιστίνης ήρθε κάτω από την εξουσία των ιμπεριαλιστών Ρωμαίων. Με διορισμό της Ρωμαϊκής Συγκλήτου, ένας μη Ιουδαίος Εδωμίτης που ονομαζόταν Ηρώδης ο Μέγας έγινε βασιλιάς της Ιερουσαλήμ και της επαρχίας της Ιουδαίας. Μήπως ύστερα απ’ όλους αυτούς τους αιώνες, είχε ξεχάσει ο Ιεχωβά τη διαθήκη του με τον Δαβίδ για αιώνια βασιλεία, της οποίας η ειρήνη δε θα είχε τέλος; Συνολικά, πάνω από χίλια χρόνια είχαν περάσει από τότε που ο Θεός έκανε τη διαθήκη αυτή, αλλά μήπως η διαθήκη είχε τώρα αχρηστευθεί, είχε παλιώσει, και δεν έδειχνε πια σημεία ζωής επειδή φαινομενικά ήταν σε αδράνεια; Ίσως οι άπιστοι να το νόμιζαν αυτό. Αλλά τι σκεφτόταν ο Θεός;

ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΔΑΒΙΔ

30, 31. (α) Ποια γενεαλογική γραμμή καταγωγής από τον Βασιλιά Δαβίδ παρατηρούσε ο Ιεχωβά; (β) Τίνος την κόρη στη γενεαλογική αυτή γραμμή παρατήρησε ο Ιεχωβά, και ποιον είχε αυτή αρραβωνιαστεί για να τον παντρευτεί;

³⁰ Ο Θεός που δεν ξεχνάει, ο θείος Δημιουργός της διαθήκης για τη Βασιλεία, θεωρούσε ότι ήταν δεσμευμένος να εκπληρώσει την υπόσχεση της διαθήκης του προς τον Δαβίδ. Παρατηρούσε τους άρρενες απογόνους του πιστού Βασιλιά Δαβίδ στον οποίο είχε υποσχεθεί να οικοδομήσει έναν βασιλικό ‘οίκο’. Είδε μια από τις γραμμές απογόνων του Δαβίδ να περνάει, όχι μέσω του Βασιλιά Σολομώντα αλλά μέσω ενός άλλου γιου του Δαβίδ, του Νάθαν. Αυτή η ιδιαίτερη γραμμή περνάει μέσα από είκοσι άλλους και γεννάει τον Ζοροβάβελ, ο οποίος έγινε κυβερνήτης της Ιερουσαλήμ στις μέρες του προφήτη Ζαχαρία. Ο Ζοροβάβελ είχε ένα γιο που λεγόταν Ρησά και μετά απ’ αυτόν συνεχίστηκε μια αδιάσπαστη γραμμή απογόνων μέσω δεκαέξι άλλων, ύστερα από τους οποίους γεννήθηκε ο Ηλί σαν γιος του Ματθάτ. (Λουκάς 3:23-31) Τότε ο Θεός πρόσεξε, όχι έναν άρρενα απόγονο, αλλά μια κόρη του Ηλί. Είχε γεννηθεί στην πόλη της Βηθλεέμ, στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας, στη διάρκεια του τελευταίου μισού του πρώτου αιώνα π.Χ. Λεγόταν Μαρία.

³¹ Στο πέρασμα του χρόνου η Μαρία φέρθηκε προς τα βόρεια στην πόλη Ναζαρέτ στη Ρωμαϊκή επαρχία της Γαλιλαίας. Εκεί έφτασε σε ηλικία γάμου, και την αρραβώνιασαν για να παντρευτεί έναν ξυλουργό που λεγόταν Ιωσήφ, και ήταν γιος του Ιακώβ και κάτοικος της Ναζαρέτ.

32. Γιατί ήταν κατάλληλος ο αρραβώνας για να παντρευτεί τον Ιωσήφ, και ποιο ερώτημα δημιουργήθηκε για τον κληρονόμο τού Δαβίδ;

³² Αυτός ο αρραβώνας ήταν πολύ κατάλληλος. Γιατί; Επειδή ο Ιωσήφ, μολονότι ένας ταπεινός ξυλουργός στην αφανή πόλη της Ναζαρέτ, ήταν απόγονος του Βασιλιά Δαβίδ, όχι μέσω του Νάθαν, αλλά μέσω του πρώτου βασιλικού διαδόχου του Δαβίδ, του Σολομώντα. Έτσι ο Ιωσήφ είχε νομικά δικαιώματα στο θρόνο του βασιλικού του προγόνου Δαβίδ. Μήπως επρόκειτο ο Ιωσήφ να γίνει ο άμεσος, φυσικός πατέρας τού από πολύ καιρό αναμενόμενου αιώνιου κληρονόμου του Βασιλιά Δαβίδ;

33, 34. (α) Γιατί ο Ιεχωβά έδωσε αποδείξεις ότι ευνοούσε τη Μαρία; (β) Ποια προφητεία του Ιακώβ πάνω στο κρεβάτι του θανάτου του εκπληρώθηκε μ’ αυτά που συνέβησαν τώρα;

³³ Πριν γίνει ο γάμος και πάρει ο Ιωσήφ τη Μαρία από το σπίτι της στο σπίτι που αυτός θα έφτιαχνε γι’ αυτήν σαν νόμιμα παντρεμένη γυναίκα του, συνέβη κάτι το εξαιρετικά ασυνήθιστο, κάτι που οι άνθρωποι αυτού του εικοστού Αιώνα του Εγκεφάλου αρνούνται να πιστέψουν. Ήταν τώρα το τέλος του έτους 3 π.Χ. Ήταν ένας σημειωμένος καιρός για τον Θεό, για τον οποίο περίμενε πολύ διάστημα. Ξαφνικά έγιναν φανερές οι αποδείξεις ότι ο Θεός ήταν με τη Μαρία την κόρη τού Ηλί, όχι μόνο γιατί ήταν μία εξαιρετική Ιουδαία κοπέλα αλλά και γιατί ήταν απόγονος της βασιλικής οικογένειας του Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα. Έτσι αυτό που συνέβη έγινε με σκοπό να εκπληρωθεί η θεόπνευστη προφητεία που απαγγέλθηκε από τον πατριάρχη Ιακώβ για τον τέταρτο γιο του, τον Ιούδα. Αυτό συνέβη πίσω το έτος 1711 π.Χ., όταν ο Ιακώβ, λίγο πριν πεθάνει, είπε για τον Ιούδα:

³⁴ «Σκύμνος λέοντος είναι ο Ιούδας· . . . ως λέων . . . τις θέλει εγείρει αυτόν; Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ [ή, Εκείνος Του Οποίου Είναι]· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών».—Γένεσις 49:8-10.

35, 36. (α) Ποιο θαυματουργικό πράγμα είχε κάνει ο Θεός για την Ελισάβετ, την ηλικιωμένη συγγενή της Μαρίας; (β) Τι είπε ο άγγελος Γαβριήλ στη Μαρία για το σκοπό του Θεού σχετικά με το θρόνο του Δαβίδ;

³⁵ Πώς έδειξε ο Θεός ότι ήταν με τη Μαρία, το παρθένο κορίτσι από τη φυλή του Ιούδα και από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ; Ο Θεός έκανε κάτι για τη Μαρία που ήταν μεγαλύτερο απ’ αυτό που είχε κάνει για μια ηλικιωμένη συγγενή της Μαρίας που λεγόταν Ελισάβετ, τη σύζυγο του Λευίτη ιερέα Ζαχαρία. Ο Θεός αναζωογόνησε θαυματουργικά τις αναπαραγωγικές δυνάμεις του Ζαχαρία και της Ελισάβετ, ώστε τώρα ήταν στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της και επρόκειτο πολύ σύντομα να γεννήσει ένα γιο που τελικά θα τον αποκαλούσαν Ιωάννη Βαφτιστή. Αλλά τι έκανε ο Θεός για την Ιουδαία παρθένα Μαρία, της οποίας ο καιρός του αρραβώνα με τον ξυλουργό Ιωσήφ δεν είχε τελειώσει ακόμη; Ο γιατρός Λουκάς μάς λέει:

³⁶ «Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας ονομαζομένην Ναζαρέτ, προς παρθένον ηρραβωνισμένην με άνδρα ονομαζόμενον Ιωσήφ, εξ οίκου Δαβίδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. Και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν, είπε· Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου· ευλογημένη συ εν γυναιξί. Εκείνη δε ιδούσα διεταράχθη διά τον λόγον αυτού, και διελογίζετο οποίος τάχα ήτο ο ασπασμός ούτος. Και είπεν ο άγγελος προς αυτήν· Μη φοβού, Μαριάμ· διότι εύρες χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί και θέλεις γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος θέλει είσθαι μέγας και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή, και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος».—Λουκάς 1:26-33.

37. Πώς εξήγησε ο Γαβριήλ στη Μαρία ότι θα γεννούσε γιο χωρίς ανθρώπινο πατέρα;

³⁷ Αυτό σήμαινε ότι ο μελλοντικός σύζυγος της Μαρίας, ο Ιωσήφ, δεν επρόκειτο να είναι ο άμεσος φυσικός πατέρας του Ιησού! Τι; Γέννηση ενός γιου χωρίς ανθρώπινο πατέρα; Για να της εξηγήσει πώς θα γινόταν αυτή η θαυματουργική παρθενική γέννηση, ο άγγελος Γαβριήλ συνέχισε και είπε: «Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· διά τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού. Και ιδού, Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνέλαβεν υιόν εις το γήρας αυτής, και ούτος είναι μην έκτος εις αυτήν την καλουμένην στείραν· διότι ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ».—Λουκάς 1:34-37.

38. Τι συνέβη τώρα στη Μαρία, και τίνος Γιος θα ήταν το παιδί της;

³⁸ Δέχτηκε, όμως, η Μαρία να γίνει μ’ αυτόν τον τρόπο επίγεια μητέρα εκείνου που επρόκειτο να είναι ο αιώνιος και μόνιμος κληρονόμος του Βασιλιά Δαβίδ; Το εδάφιο Λουκάς 1:38 μας λέει: «Είπε δε η Μαριάμ· Ιδού, η δούλη του Κυρίου· γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου. Και ανεχώρησεν απ’ αυτής ο άγγελος». Κατόπιν άγιο πνεύμα ήρθε πάνω στη Μαρία, και η δύναμη του Ύψιστου Θεού την επισκίασε. Έτσι συνέλαβε θαυματουργικά, αλλά όχι από τον μελλοντικό σύζυγό της τον Ιωσήφ. Αυτό σήμαινε ότι ο Ιεχωβά Θεός ο Ύψιστος ήταν ο Πατέρας του παιδιού Ιησούς που αυτή συνέλαβε τώρα στην κοιλιά της. Άλλα θεόπνευστα εδάφια δείχνουν ότι ο Ιεχωβά μετέφερε τη ζωή του αγαπητού μονογενούς Γιου Του σε ένα ωάριο της Μαρίας και αυτή συνέλαβε. (Ιωάννης 3:16· Φιλιππησίους 2:5-11) Δεν υπήρχε τίποτα το βέβηλο σ’ αυτό. Γι’ αυτό το λόγο «Το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού». Αυτό συνέβη στον ορισμένο καιρό του Θεού, όπως είναι γραμμένο «Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον [το Μωσαϊκό νόμο]».—Γαλάτας 4:4.

Ο ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

39. (α) Ποιος θα έκανε τον Ιησού, το γιο της Μαρίας, βασιλιά πάνω στον οίκο του Ιακώβ; (β) Τι είδους δικαίωμα κληρονόμησε ο Ιησούς μέσω της Μαρίας;

³⁹ Αυτά που είπε ο άγγελος Γαβριήλ στη Μαρία αποδείκνυαν ότι ο γιος της Ιησούς θα ήταν ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλιά Δαβίδ: «Θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος». (Λουκάς 1:32, 33) Ούτε οι Ιουδαίοι πριν από δεκαεννιά αιώνες ούτε οι φυσικοί Ιουδαίοι σήμερα θα έδιναν σ’ αυτόν τον Ιησού το θρόνο του προπάτορά του Δαβίδ. Ο ουράνιος Πατέρας, ο Ιεχωβά Θεός, ήταν εκείνος που επρόκειτο να του δώσει εκείνο το θρόνο της Βασιλείας, ο οποίος, στην περίπτωση του Δαβίδ, ήταν μόνο «επί τον οίκον του Ιακώβ», του πατριάρχη των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Έτσι μέσω της Ιουδαίας παρθένας Μαρίας ο πρωτότοκός της γιος γεννήθηκε στη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ, και μέσω αυτής ο Ιησούς είχε σαρκικά φυσικά δικαιώματα στη βασιλεία του Δαβίδ. Για ν’ αποδείξει αυτό το γεγονός ο απόστολος Παύλος εμπνεύστηκε να γράψει για τα καλά νέα από τον Θεό: «Περί του Υιού αυτού, όστις εγεννήθη εκ σπέρματος Δαβίδ κατά σάρκα, και απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει κατά το πνεύμα της αγιωσύνης διά της εκ νεκρών αναστάσεως, Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών».—Ρωμαίους 1:1-4.

40. (α) Τι αισθάνθηκε την υποχρέωση να κάνει ο Ιωσήφ προς τον Θεό σχετικά με το γιο της Μαρίας, τον Ιησού, και έτσι τι μεταβίβασε στον Ιησού; (β) Τίνος γιο αποκαλεί ο Λουκάς τον Ιωσήφ, και γιατί;

⁴⁰ Όταν φανερώθηκε η εγκυμοσύνη της Μαρίας, δόθηκε στον μελλοντικό σύζυγό της μια εξήγηση και του ειπώθηκε να πάρει τη Μαρία σαν σύζυγό του σπίτι του. Ο Ιωσήφ την πήρε εκεί στη Ναζαρέτ. Αναγνώρισε την υποχρέωσή του απέναντι στον Θεό να υιοθετήσει τον Γιο του Θεού μέσω της Μαρίας σαν δικό του πρωτότοκο γιο κι έτσι να δώσει στον Ιησού το νομικό δικαίωμα για το θρόνο του Δαβίδ, εφόσον ο Ιωσήφ ήταν ένας απόγονος του Δαβίδ μέσω του Βασιλιά Σολομώντα.c (2 Σαμουήλ 7:13-16) Αυτό είναι εκείνο που έκανε ο Ιωσήφ με το να κάνει περιτομή στον Ιησού την όγδοη μέρα από τη γέννησή του και να τον ονομάσει Ιησού και επίσης με το να παρουσιάσει το βρέφος Ιησού την τεσσαρακοστή μέρα από τη γέννησή του για τις τελετουργίες του καθαρισμού για τον εαυτό του και τη Μαρία στο ναό στην Ιερουσαλήμ. (Ματθαίος 1:17-25· Λουκάς 2:21-24) Αυτός είναι ο λόγος που ονομάστηκε ‘γιος του Ιωσήφ’. (Ιωάννης 1:45· 6:42) Γι’ αυτό το λόγο, επίσης, στη γενεαλογία του γιατρού Λουκά για τον Ιησού Χριστό αναφέρεται: «Και αυτός ο Ιησούς ήρχιζε να ήναι ως τριάκοντα ετών, ων, καθώς ενομίζετο, υιός Ιωσήφ, του Ηλί». (Λουκάς 3:23) Ο Ιωσήφ, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν γιος του Ιακώβ, αποκαλούνταν επίσης «υιός του Ηλί» γιατί είχε παντρευτεί την κόρη του Ηλί τη Μαρία κι έτσι ήταν γαμπρός του Ηλί.

41. Πού γεννήθηκε το 2 π.Χ. εκείνος που ονομάστηκε «Ιησούς ο από Ναζαρέτ»;

⁴¹ Ο Ιησούς Χριστός αποκαλέστηκε αργότερα «Ιησούς ο από Ναζαρέτ» και «Ιησούς ο από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας». (Ιωάννης 19:19· Ματθαίος 21:11) Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς είχε γεννηθεί στη Ναζαρέτ; Όχι, γιατί πριν από τη γέννησή του η μητέρα του Μαρία και ο σύζυγός της Ιωσήφ, επειδή ήταν και οι δύο γεννημένοι στη Βηθλεέμ του Ιούδα, υποχρεώθηκαν να κατεβούν στη Βηθλεέμ το έτος 2 π.Χ. για λόγους απογραφής ύστερα από το διάταγμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα, του Καίσαρα Αύγουστου. Έτσι ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, η οποία αποκαλούνταν «η πόλις του Δαβίδ», επειδή και ο ίδιος ο Δαβίδ, ο γιος του Ιεσσαί, είχε γεννηθεί εκεί.—Λουκάς 2:1-7.

42, 43. Εκτός από τη μαρτυρία του Γαβριήλ ποια άλλη αγγελική μαρτυρία έχουμε ότι ο γιος της Μαρίας επρόκειτο να είναι ο Μεσσίας του Θεού;

⁴² Έχουμε και άλλη μαρτυρία εκτός από τη μαρτυρία του αγγέλου Γαβριήλ ότι αυτός ο Ιησούς ο γιος της Μαρίας επρόκειτο να είναι ο Μεσσίας ή Χριστός, ο Χρισμένος, που επρόκειτο να είναι ο μόνιμος κληρονόμος του θρόνου και της βασιλείας του Δαβίδ. Έχουμε τη μαρτυρία ενός άλλου ουράνιου αγγέλου τη νύχτα της γέννησης του Ιησού γύρω στις αρχές του Οκτωβρίου του έτους 2 π.Χ. Αυτός ο ένδοξος άγγελος εμφανίστηκε σε ποιμένες που είχαν ακόμη τα ποίμνιά τους έξω στα χωράφια κοντά στη Βηθλεέμ εκείνη την εποχή του έτους.

⁴³ Στους τρομαγμένους ποιμένες ο άγγελος είπε: «Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν, διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς· Θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη». Το ότι αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη γέννηση φάνηκε απ’ αυτό που συνέβηκε τότε: «Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου υμνούντων τον Θεόν και λεγόντων· Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία (ευδοκίας, κείμενο)».—Λουκάς 2:8-14.

44. Γιατί φέρθηκε το παιδί Ιησούς στην Αίγυπτο, και πώς έγινε ξυλουργός στη Ναζαρέτ;

⁴⁴ Ο Σατανάς ο Διάβολος έμαθε για τη γέννηση αυτού του Γιου του Θεού που επρόκειτο να γίνει «Χριστός Κύριος». Θέλοντας με φθόνο να κρατήσει τη διακυβέρνηση αυτού του κόσμου, ο Σατανάς ο Διάβολος προσπάθησε να βάλει να σκοτώσουν το μικρό παιδί Ιησού λίγο καιρό μετά την παρουσίασή του στο ναό στην Ιερουσαλήμ, και αυτό από το χέρι του φιλύποπτου Βασιλιά Ηρώδη του Μέγα. Έτσι ο άγγελος του Θεού είπε στον Ιωσήφ να φύγει με τη μητέρα και το παιδί στην Αίγυπτο έως ότου τον ειδοποιήσει αργότερα. Μετά το θάνατο του Βασιλιά Ηρώδη ο άγγελος του Θεού είπε στον Ιωσήφ να γυρίσει στη χώρα του λαού του. Αλλά, επειδή πάνω στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας, στην οποία περιλαμβανόταν και η Βηθλεέμ, κυβερνούσε ο γιος του Ηρώδη Αρχέλαος, ο Ιωσήφ παρέκαμψε τη Βηθλεέμ και γύρισε στη Ναζαρέτ στην επαρχία της Γαλιλαίας. Εκεί ανατράφηκε ο Ιησούς και ονομάστηκε Ναζωραίος. Εκεί αυτός ο μελλοντικός Βασιλιάς εργάστηκε σαν ξυλουργός.—Ματθαίος 2:1-23· 13:55· Μάρκος 6:1-3.

45. (α) Τι έπρεπε να έχει ο Ιησούς, όπως είχε ο Δαβίδ, για να γίνει πραγματικά ο Μεσσίας ή Χριστός; (β) Πότε και γιατί πήγε ο Ιησούς στον Ιορδάνη Ποταμό να βαφτιστεί;

⁴⁵ Ωστόσο, η λέξη Χριστός ή Μεσσίας, που σημαίνει Χρισμένος, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί στον Ιησού παρά μόνο όταν πραγματικά χρίστηκε. Ο πρόγονός του, ο βοσκός Δαβίδ από τη Βηθλεέμ, είχε χριστεί από τον προφήτη του Θεού Σαμουήλ πολλά χρόνια πριν ενθρονιστεί πραγματικά σαν βασιλιάς στον Ισραήλ. (1 Σαμουήλ 16:1-13· 2 Σαμουήλ 2:1-4· 5:1-3) Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Ιησού. Όταν σαν άνθρωπος ήταν στο τριακοστό έτος της ηλικίας του, ο συγγενής του, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής, άρχισε το έργο του βαφτίσματος γιατί τότε άρχισε να αναγγέλλει τη βασιλεία του Θεού, λέγοντας: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». (Ματθαίος 3:1, 2) Απ’ αυτή την αναγγελία ο Ιησούς ήξερε ότι είχε φθάσει ο καιρός για ν’ αρχίσει και ο ίδιος να ασχολείται αποκλειστικά με τα συμφέροντα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Καθώς πλησίαζε το τέλος του τριακοστού έτους της ανθρώπινης ζωής του εγκατέλειψε τη Ναζαρέτ και πήγε στον Ιωάννη, ο οποίος βάφτιζε στον Ιορδάνη Ποταμό. Γιατί; Όχι για να βαφτιστεί συμβολίζοντας τη μετάνοιά του για αμαρτίες, αφού δεν είχε καμιά, αλλά για να συμβολίσει την παρουσίαση του εαυτού του πλήρως στον Ιεχωβά Θεό για να κάνει το θείο θέλημα σχετικά με τη «βασιλεία των ουρανών», τη βασιλεία του Θεού. Ο Ιωάννης δεν το κατάλαβε αυτό. Γι’ αυτό διαβάζουμε:

46. (α) Πώς ο Ιησούς έγινε εκεί στο βάφτισμά του ο Μεσσίας ή Χριστός; (β) Γιατί ο Θεός αποκάλεσε εκεί τον βαφτισμένο Ιησού Γιο του;

⁴⁶ «Τότε έρχεται ο Ιησούς από της Γαλιλαίας εις τον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην διά να βαπτισθή υπ’ αυτού. Ο δε Ιωάννης εκώλυεν αυτόν, λέγων· Εγώ χρείαν έχω να βαπτισθώ υπό σου, και συ έρχεσαι προς εμέ; Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Άφες τώρα· διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην. Τότε αφίνει αυτόν. Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος· και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν και ερχόμενον επ’ αυτόν· και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα· Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην». (Ματθαίος 3:13-17) Μ’ αυτή την έλευση του αγίου πνεύματος του Θεού πάνω στον βαφτισμένο Ιησού, αυτός χρίστηκε, όχι από τον Ιωάννη τον Βαφτιστή, αλλά από τον Θεό. Με τον τρόπο αυτό έγινε ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Χρισμένος. Αυτό συνέβη στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 29 μ.Χ. Ο Θεός τον ανήγγειλε τότε σαν Γιο του, επειδή τώρα με το άγιο πνεύμα του είχε γεννήσει τον Ιησού να είναι πνευματικός Γιος του. (Ιωάννης 1:32-34) Τώρα ήταν ένας πνευματικός Μεσσίας ή Χριστός, ανώτερος από έναν ανθρώπινο Μεσσία.

47. Ποιες ευκαιρίες για να γίνει ένας απλός ανθρώπινος Μεσσίας απέρριψε ο Ιησούς, και ποιο έργο ανέλαβε σύμφωνα με το χρίσμα του;

⁴⁷ Μήπως ο Ιησούς προσπάθησε να γίνει επίγειος βασιλιάς «επί τον οίκον του Ιακώβ», στην Ιερουσαλήμ; Όχι! Στην έρημο του πειρασμού, αρνήθηκε μια προσφορά που του έγινε από τον Σατανά τον Διάβολο να τον κάνει βασιλιά, όχι απλώς πάνω στον οίκο του Ιακώβ, αλλά πάνω σ’ όλα τα βασίλεια αυτού του κόσμου. (Ματθαίος 4:1-11· Λουκάς 4:1-13) Αργότερα, αφού έκανε ένα θαύμα τρέφοντας ένα πλήθος, απέφυγε την προσπάθεια χιλιάδων Ιουδαίων που είχαν χορτάσει, να τον κάνουν επίγειο βασιλιά τους. (Ιωάννης 6:1-15) Ήξερε ότι η βασιλεία του επρόκειτο να έρθει από Εκείνον που τον είχε χρίσει να είναι Μεσσιανικός Βασιλιάς, από τον Ιεχωβά Θεό. Εκτιμώντας το προκαταρκτικό έργο που του είχε ανατεθεί όταν χρίστηκε με το πνεύμα του Θεού, ο Ιησούς ανέλαβε το ειδικό έργο να διδάξει και να κηρύξει τη βασιλεία του Θεού σ’ ολόκληρη τη γη του «οίκου του Ιακώβ». Ιδιαίτερα το έκανε αυτό μετά τη φυλάκιση του Ιωάννη του Βαφτιστή στο έτος 30 μ.Χ.

48. Ποια προφητεία του Ησαΐα διάβασε ο Ιησούς στους Ναζωραίους στη συναγωγή της Ναζαρέτ, και τι αγωνίστηκε να κάνει τον υπόλοιπο χρόνο της επίγειας ζωής του;

⁴⁸ Στη συναγωγή στη Ναζαρέτ διάβασε στους Ναζωραίους την προφητεία του Ησαΐα 61:1, 2, λέγοντας: «Πνεύμα Κυρίου του Θεού είναι επ’ εμέ· διότι ο Κύριος με έχρισε διά να ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους· διά να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Κυρίου». Έχοντας αυτό σαν θέμα για την ομιλία του, ο βαφτισμένος Ιησούς άρχισε λέγοντας: «Σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών». (Λουκάς 4:16-21) Μ’ αυτό έδωσε στους πρώην συμπολίτες του να καταλάβουν ότι αυτός ήταν ο Χρισμένος του Ιεχωβά, ο Μεσσίας, ο Χριστός. Σ’ όλη την υπόλοιπη επίγεια ζωή του προσπάθησε να εκπληρώσει αυτό για το οποίο τον είχε εξουσιοδοτήσει το χρίσμα του με το πνεύμα του Ιεχωβά, αυτό που του είχε ανατεθεί να κάνει.

49, 50. (α) Σχημάτισε ο Ιησούς κάποιο στράτευμα για να επανιδρύσει τη βασιλεία του Ισραήλ; (β) Ποια εξήγηση έδωσε ο Ιησούς στον Πιλάτο για το γεγονός ότι ήταν βασιλιάς κι όμως δεν πολεμούσε για μια βασιλεία;

⁴⁹ Γι’ αυτό, δεν αναμίχθηκε στην πολιτική αυτού του κόσμου ούτε δημιούργησε κάποιο στράτευμα σαν τους Μακκαβαίους για να διώξει τους Ρωμαίους από τη χώρα και να επανιδρύσει τη βασιλεία του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Γιατί όχι;

⁵⁰ Το λόγο για τον οποίο δεν το έκανε αυτό τον εξήγησε στον Ρωμαίο κυβερνήτη, τον Πόντιο Πιλάτο, στον οποίο είχε παραδοθεί από τους θρησκευτικούς εχθρούς του για να εκτελεστεί σαν στασιαστής εναντίον της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Σ’ απάντηση στο ερώτημα του κυβερνήτη, «Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;» ο Ιησούς τελικά είπε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, διά να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν». Σ’ αυτό ο Πιλάτος είπε: «Λοιπόν βασιλεύς είσαι συ;» Δίνοντας μαρτυρία για την αλήθεια, ο Ιησούς απάντησε: «Συ λέγεις ότι βασιλεύς είμαι εγώ». Ναι, ήταν βασιλιάς μιας βασιλείας που δεν είναι μέρος του κόσμου στον οποίο η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν τότε η παγκόσμια δύναμη.—Ιωάννης 18:33-37.

51, 52. (α) Τι οδηγίες έδωσε ο Ιησούς στους «ακολούθους» του να κάνουν; (β) Είπε ο Ιησούς στους δώδεκα αποστόλους και κατόπιν στους εβδομήντα ευαγγελιστές να αναπτύξουν πολιτική δράση ή να κάνουν ευαγγελιστικό έργο, και πώς;

⁵¹ Ποιους εννοούσε ο Ιησούς με τα λόγια, «οι υπηρέται μου»; Εννοούσε τους άοπλους μαθητές του, στους οποίους περιλαμβάνονταν και οι δώδεκα απόστολοί του («απεσταλμένοι»). Και αυτούς επίσης τους είχε διδάξει να απέχουν από την πολιτική αυτού του κόσμου και τις βίαιες διαμάχες της και να ειδικευτούν στη διδασκαλία και στο κήρυγμα με ειρηνικό τρόπο των καλών νέων της υποσχεμένης βασιλείας του Θεού.

⁵² Όταν σε μια περίπτωση απέστειλε τους δώδεκα αποστόλους του, δεν τους είπε να οργανώσουν κάποιο παράνομο πολιτικό κίνημα και να οδηγήσουν τους Ιουδαίους σε επανάσταση· αλλά είπε: «Και υπάγοντες κηρύττετε, λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε· δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε». (Ματθαίος 10:1-8) Όταν ο Ιησούς έστειλε αργότερα άλλους εβδομήντα ευαγγελιστές τούς έδωσε παρόμοιες οδηγίες και τους είπε τι να κηρύττουν, λέγοντας: «Και εις ήντινα πόλιν εισέρχησθε και σας δέχωνται, τρώγετε τα παρατιθέμενα εις εσάς, και θεραπεύετε τους εν αυτή ασθενείς και λέγετε προς αυτούς· Επλησίασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού».—Λουκάς 10:1-9.

53, 54. (α) Ποιο κήρυγμα προείπε ο Ιησούς στην προφητεία του για την παρουσία του και τη συντέλεια αυτού του συστήματος; (β) Σε τι δεν επιτρέπει αυτό το έργο του κηρύγματος να αναμιχθούν, αφού σύμφωνα μ’ αυτά που γνωρίζουν, από ποια πηγή δεν πρόκειται να έρθει η κυβέρνηση την οποία κηρύττουν;

⁵³ Στις 11 του Νισάν του έτους 33 μ.Χ., ακριβώς πριν από το θάνατό του τη Μέρα του Πάσχα, ο Ιησούς έδωσε την αξιοσημείωτη προφητεία του σχετικά με τη μελλοντική παρουσία του και τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων. Σ’ αυτή την προφητεία δεν παρέλειψε να προείπει το σπουδαίο έργο που θα έπρεπε να κάνουν οι ακόλουθοί του, οι μαθητές του, γιατί είπε: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθαίος 24:3-14) Πριν από το πλήρες τέλος αυτού του συστήματος πρέπει να γίνει σ’ όλον τον κόσμο από τους μαθητές του αυτό το παγκόσμιο κήρυγμα της βασιλείας: «Και πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη». (Μάρκος 13:10) Αυτό το ειρηνικό κήρυγμα της βασιλείας ανάμεσα σ’ όλα τα έθνη δε θα τους επέτρεπε να αναμιχθούν στην κοσμική πολιτική και να ταχθούν με κάποια πλευρά στις διεθνείς συγκρούσεις.

⁵⁴ Όπως ο Αρχηγός τους Ιησούς Χριστός, έτσι κι αυτοί έπρεπε μόνο να κηρύττουν τα καλά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Δεν είχαν πάρει την εξουσία ούτε τη δύναμη να εγκαταστήσουν αυτή τη βασιλεία πάνω στη γη. Αυτή δεν επρόκειτο να είναι μια γήινη κυβέρνηση· δεν ήταν «εντεύθεν, [απ’ αυτή την πηγή, ΜΝΚ ]». Ήταν μια ουράνια κυβέρνηση με υπερανθρώπινη δύναμη πάνω απ’ όλο το ανθρώπινο γένος. Φυσιολογικά, λοιπόν, μόνο ο Ύψιστος Θεός του ουρανού θα μπορούσε να εγκαθιδρύσει αυτή τη Μεσσιανική κυβέρνηση πάνω σ’ όλους τους κατοίκους της γης.

55. Σχετικά με την εκτέλεση του χρίσματός του και την εκπλήρωση των Βιβλικών προφητειών, μπορούν να υπάρξουν αντιρρήσεις ότι ο Ιησούς έχει τα προσόντα να κυβερνήσει όλο το ανθρώπινο γένος;

⁵⁵ Ποιος, λοιπόν, στον ουρανό ή στη γη, μπορεί να βρει ελάττωμα στην επίγεια ζωή του Μεσσία, του Χριστού, του χρισμένου να κυβερνά σαν βασιλιάς πάνω σ’ όλο το ανθρώπινο γένος για χίλια χρόνια; Ποιος μπορεί δίκαια να έχει αντίρρηση στο να γίνει ο Ιησούς ο Χιλιετής Βασιλιάς με τη δικαιολογία ότι δεν είναι άξιος ή ότι δεν έχει τα κατάλληλα προσόντα; Κανείς. Δείχνοντας την άμεμπτη ζωή του Ιησού πάνω στη γη, ο απόστολος Πέτρος είπε στον Ρωμαίο εκατόνταρχο Κορνήλιο και στους Εθνικούς φίλους του: «Τον λόγον τούτον σεις εξεύρετε, όστις εκηρύχθη καθ’ όλην την Ιουδαίαν, αρχίσας από της Γαλιλαίας, μετά το βάπτισμα, το οποίον εκήρυξεν ο Ιωάννης, πώς ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με Πνεύμα Άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ’ αυτού· και ημείς είμεθα μάρτυρες πάντων όσα έκαμε και εν τη γη των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ». (Πράξεις 10:37-39) Όλη η μαρτυρία αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός πάνω στη γη εκπλήρωσε όλα όσα του είχαν ανατεθεί να κάνει με το χρίσμα του. Εκπλήρωσε όλες τις Βιβλικές προφητείες σχετικά με τον εαυτό του, ακόμη και μέχρι τον μαρτυρικό θάνατό του.

[Υποσημειώσεις]