Είναι Ένοχοι ‘Παρεμποδίσεως της Αναπτύξεως της Μαλάουι’;

ΥΠΟΘΕΣΤΕ ότι ήταν αλήθεια ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μια «φανατική αίρεσις» που έχει παρεμποδίσει τόσο την πολιτική όσο και την οικονομική ανάπτυξι της Μαλάουι, όπως αναφέρει η απόφασις του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι. Θα εδικαιολογούντο οι δαρμοί, οι βιασμοί, η καταστροφή σπιτιών και ιδιοκτησίας, η εκδίωξις από όλες τις εργασίες και ακόμη οι φόνοι;

Η Μαλάουι είναι μια κανονικά συγκροτημένη δημοκρατία, θεμελιωμένη σε δημοκρατικές αρχές. Έχει μια πλήρη νομοθεσία για τη διατήρησι της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της καλής τάξεως. Έχει ένα πλήρες δικαστικό σύστημα με μορφωμένους και ικανούς δικαστάς. Έχει ένα εκτεταμένο αστυνομικό σύστημα με εκπαιδευμένο προσωπικό.

Αν οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πράγματι παραβάται του νόμου, γιατί, τότε, δεν χρησιμοποιείται όλη αυτή η κυβερνητική οργάνωσις για να χειρισθή το πρόβλημα; Γιατί δεν χρησιμοποιούνται οι τακτικές διαδικασίες των νομικών κατηγοριών, συλλήψεων, δικαστικών δικών ή ακόμη και της φυλακίσεως; Γιατί θα έπρεπε η εξουσία και τα καθήκοντα ώριμων και εκπαιδευμένων ανδρών να μεταβιβασθούν σε συμμορίες ανωρίμων, αμόρφωτων και αδιαπαιδαγωγήτων νεαρών για να τα εκτελέσουν; Ναι, γιατί θα έπρεπε οποιαδήποτε κυβέρνησις να επιτρέπη σε αναρχικά στοιχεία να εκτελούν το έργο της; Δεν αποτελεί αυτό προσβολήν αυτής της ιδίας και της ικανότητός της να χειρισθή το πρόβλημα με συνταγματικά και νόμιμα μέσα;

Οι Αξιοπρεπείς Σκοποί της Μαλάουι

Το ίδιο Κόμμα του Κογκρέσσου της Μαλάουι διεκήρυξε το ενδιαφέρον του για ένα υψηλόν κανόνα διαγωγής στη χώρα. Η εφημερίς Τάιμς της Μαλάουι της 14 Σεπτεμβρίου 1972 έγραψε ότι ένα από τα θέματα που ετονίσθησαν από τους αντιπροσώπους στην ετησία συνέλευσι του Κόμματος του 1972 ήταν «η σπουδαιότης της καταλλήλου και μη προσβλητικής διαγωγής.» Η εφημερίς προσέθετεν ότι οι αντιπρόσωποι της συνελεύσεως «ετόνισαν ότι ως Μαλαουιέζοι θα έπρεπε να μαθαίνουν πράγματα με τρόπον που δεν θα εθεωρείτο ως ‘αισχρός και που δεν θα επηρέαζε την υπόληψι της Μαλάουι.’»

Έντονες δηλώσεις με τα ίδια νοήματα αποδίδονται στον Ισόβιο Πρόεδρο Δόκτορα Χ. Καμούζου Μπάντα τον ίδιον. Τα Νέα της Μαλάουι της 19 Σεπτεμβρίου 1972 έγραψαν: «Σχολιάζοντας την απόφασι που εψηφίσθη από την ετησία συνέλευσι 1972 του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι η Αυτού Εξοχότης ο Ισόβιος Πρόεδρος έδωκε έμφασι στη σπουδαιότητα των καλών τρόπων και την φύλαξι της παραδόσεως.» Η εφημερίς εσημείωσε ότι ο Ισόβιος Πρόεδρος «παρεκάλεσε τον λαό του να αναζωογονήση την παράδοσι με το να διδάσκουν τα παιδιά να σέβωνται τους γονείς και τους πρεσβυτέρους. Επίσης παρεκίνησε τους διδασκάλους να διδάσκουν στα παιδιά καλούς τρόπους.»

Αυτές οι δηλώσεις για την καλή διαγωγή είναι όλες πάρα πολύ αξιέπαινες. Ταιριάζουν με την εκ μέρους του Ισοβίου Προέδρου Μπάντα εναρκτήρια προσφώνησι της συνελεύσεως στην οποία ετόνισε «την οικοδόμησι του έθνους επί ηθικών και πνευματικών βάθρων, αφού αυτά θα ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος επί του οποίου μπορεί να στηρίζεται ένα πειθαρχημένο έθνος.»

Το ερώτημα είναι: Πώς είναι δυνατόν οι κτηνώδεις επιθέσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά να εναρμονίζωνται με αυτές τις δημόσιες δηλώσεις; Πώς μπορούν αυτές να μη επηρεάσουν δυσμενώς «την υπόληψι της Μαλάουι;» Πώς μπορεί τέτοια βία ‘να οικοδομήση το έθνος επί ηθικών και πνευματικών βάσεων’;

Ποιοι Πραγματικά Εμποδίζουν την Επίτευξι Αυτών των Σκοπών;

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι έχουν εργασθή σκληρά για να δώσουν ηθική και πνευματική διαφώτισι στους γείτονάς των, με το να διεξάγουν δωρεάν κατ’ οίκον μελέτες στον Λόγο του Θεού, τη Βίβλο. Εδίδαξαν χιλιάδες Μαλαουέζους να διαβάζουν και να γράφουν. Αυτοί οι ίδιοι επιμελώς ζητούν να διάγουν παραδειγματική ζωή, με ηθική καθαρότητα και με αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον. Ασφαλώς αυτό δεν αποτελεί κανένα εμπόδιο για τα καλά συμφέροντα της Μαλάουι, της κυβερνήσεώς της ή του λαού της.

Αλλά το να επιτρέπεται σε νεαρά στοιχεία ν’ ασχολούνται σε μια πανεθνική εκστρατεία βίας—να καταστρέφουν σπίτια, κτήματα και να κακοποιούν σώματα ανθρώπων, γυναικών και παιδιών—πώς αυτό είναι δυνατόν να βοηθήση στην επίτευξι αυτών των σκοπών ή του έργου για το καλό της χώρας;

Αφού οι συμμορίες των νεαρών δοκίμασαν τις επιθέσεις, τις καταστροφές, τις λαφυραγωγίες και τους βιασμούς, τι μπορεί να εγγυηθή ότι αυτοί οι νεαροί θα σταματήσουν τώρα και θα επιστρέψουν σε εύτακτη, ειρηνική διαγωγή απλώς επειδή η πρώτη ομάς των θυμάτων έπαυσε να υπάρχη; Τι μπορεί τώρα να εξασφαλίση ότι αυτοί δεν θα ζητούν νέα θύματα, και να γίνουν μάλιστα ένα ακανθώδες πρόβλημα για την κυβέρνησι που βρίσκεται στην εξουσία; Με το να μη λαμβάνονται μέτρα για να συντριβή αυτή η βία, δεν θα είναι σαν η κυβέρνησις πραγματικά ν’ ανοίγη το σκέπασμα ‘μιας πυξίδας της Πανδώρας γεμάτης από κακά’;

Συχνά μέλη του Συνδέσμου της Νεολαίας, στις επιθέσεις των εναντίον μαρτύρων του Ιεχωβά, εκόμπασαν, «Είμαστε η αστυνομία.» Οδηγίες από την Αστυνομική Υπηρεσία στους νεαρούς αυτούς να κάμουν έκθεσι σ’ αυτήν έχουν αγνοηθή. Αυτό δείχνει την έλλειψι σεβασμού για τις νομίμως υφιστάμενες αρχές.

Όχι εκείνοι που επετέθησαν, αλλά τα θύματα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, ήσαν εκείνοι που έδειξαν πλήρη σεβασμού αναγνώρισι της διωρισμένης εξουσίας. Πώς; Επειδή, όπως οι ίδιες οι εφημερίδες της Μαλάουι λέγουν, αυτοί σύμφωνα με τον νόμο, απευθύνθηκαν στην αστυνομία όταν τους επετέθησαν· πειθαρχικά συμπλήρωσαν τις απαιτούμενες αναφορές και έκαμαν έκκλησι για προστασία που παρέχει ο νόμος της Μαλάουι. Δεν προσπάθησαν να λάβουν τον νόμο στα χέρια τους.

Με το να επικαλεσθούν τις εξουσίες του νόμου με βάσι τα νομικά δικαιώματα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά απλώς ακολούθησαν το παράδειγμα ενός παλαιότερου Χριστιανού. Ο απόστολος Παύλος, όταν επρόκειτο να μαστιγωθή από τους ίδιους τους στρατιώτες που τον είχαν σώσει από έναν επιθετικό όχλο, εκάλεσε την προσοχή στην ιδιότητά του ως Ρωμαίου πολίτου, με αποτέλεσμα να ματαιωθή το μαστίγωμα. (Πράξ. 21:30-34· 22:24-29) Αργότερα, ήσκησε τα νόμιμα δικαιώματά του με μια επίκλησι προς τον Καίσαρα.—Πράξ. 25:9-12.

Αποδίδοντας τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα

Ο Χριστός Ιησούς εδίδαξε τους μαθητάς του ‘ν’ αποδίδουν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.’ (Μάρκ. 12:17) Εκείνοι που επιτίθενται εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά, μερικές φορές παραθέτουν τα λόγια αυτά, ισχυριζόμενοι ότι οι Μάρτυρες αστοχούν να τα τηρήσουν και επομένως υποφέρουν δικαίως. Το αντίθετον όμως αληθεύει.

Διαβάστε τα συμφραζόμενα αυτών των λόγων στη Βίβλο. Ιδέτε μόνοι σας ότι ο Ιησούς συζητούσε την πληρωμή φόρων εκείνη τη φορά. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διεθνή φήμη ότι είναι μεταξύ των πλέον ευσυνείδητων φορολογουμένων σε κάθε χώρα.

Ο αρθρογράφος Γκάυ Ράιτ, σχολιάζοντας στην εφημερίδα Εξαμάινερ του Σαν Φρανσίσκο τα γεγονότα της Μαλάουι, είπε για τους μάρτυρας του Ιεχωβά: «Θα μπορούσατε να τους θεωρήσετε ως πρότυπα πολιτών. Πληρώνουν επιμελώς φόρους, περιποιούνται τους ασθενείς, πολεμούν την αγραμματωσύνη.» Ομοίως, ένα άρθρο του εκδότου των Τάιμς της Νέας Υόρκης της 22 Οκτωβρίου 1972 έλεγε ότι οι Μάρτυρες πιστεύουν ότι «οι κοσμικοί νόμοι πρέπει να υπακούωνται, επί παραδείγματι στην πληρωμή φόρων.» Τα υπομνήματα φορολογίας οποιασδήποτε κυβερνήσεως, περιλαμβανομένης και της Μαλάουι, δείχνουν ότι αυτό είναι αληθινό. Στη Μαλάουι, στη διάρκεια της περιόδου από το έτος 1953 έως 1972, οι μάρτυρες του Ιεχωβά επισήμως μάλιστα απέβαλαν από τις εκκλησίες των δεκαοκτώ άτομα που εκουσίως παρέλειψαν να πληρώσουν τους φόρους των. Οι Μάρτυρες δεν συγχωρούν τέτοια ανυπακοή στον κοσμικό νόμο.

Η ουσία του ζητήματος είναι ότι, ενώ οι μάρτυρες του Ιεχωβά «αποδίδουν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα,» είναι ακριβώς πολύ προσεκτικοί ν’ αποδίδουν «τα του Θεού εις τον Θεόν»—όχι στον Καίσαρα.

Είναι μια ‘Φανατική Θρησκευτική Αίρεσις’;

Αλλά δεν είναι ‘φανατισμός’ ν’ αρνήται κανείς να ενωθή μ’ ένα πολιτικό κόμμα με το ν’ αγοράση μια κάρτα μέλους αυτού; Ή, τουλάχιστον, δεν γίνεται κανείς ‘φανατικός’ με το να κρατή τέτοια στάσι αντιμετωπίζοντας θάνατο;

Αν αυτό είναι φανατισμός, τότε δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζωμε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος ως ‘φανατικούς’ επίσης; Στην αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο αυτοκράτωρ ως αρχηγός του κράτους απαιτούσε από όλους να θυσιάζουν σ’ αυτόν ως σημείον υποταγής. Μια μόνον πρέζα θυμιάματος να έβαζαν επάνω στη φλόγα του θυσιαστηρίου ήταν αρκετό. Ποια θέσι ελάμβαναν οι πρώτοι Χριστιανοί; Η ιστορία μας λέγει:

«Οι Χριστιανοί ηρνούτο να . . . θυσιάζουν στο πνεύμα του αυτοκράτορος—πράγμα που κατά προσέγγισιν ισοδυναμεί σήμερα με την άρνησι του χαιρετισμού της σημαίας ή της επαναλήψεως του όρκου υποταγής . . . Πολύ λίγοι από τους Χριστιανούς υπέκυψαν, μολονότι ένα θυσιαστήριο με φωτιά που έκαιε επ’ αυτού υπήρχε γενικά στην αρένα για την ευκολία τους. Όλο εκείνο που ένας δέσμιος έπρεπε να κάμη ήταν να σκορπίση μια πρέζα θυμιάματος στη φλόγα και τότε του έδιναν ένα πιστοποιητικό θυσίας και αφήνετο ελεύθερος. Επίσης εξηγείτο προσεκτικά σ’ αυτόν ότι δεν ελάτρευε έτσι τον αυτοκράτορα· απλώς ανεγνώριζε τον θείο χαρακτήρα του αυτοκράτορος ως αρχηγού του Ρωμαϊκού κράτους. Ακόμη, σχεδόν κανένας Χριστιανός δεν επωφελείτο από τυχόν ευκαιρίες να διαφύγη.»—«Εκείνοι που Επρόκειτο να Πεθάνουν,» υπό Ντανιέλ Π. Μάννιξ, σελίδες 135, 137 [στην Αγγλική].

Στο Βιβλίον του Πολιτισμού [στην Αγγλική] υπό Έθελ Ροζ Πέυζερ, διαβάζομε (σελ. 549):

«Η Ρώμη είχε γεμίσει βαθμηδόν από ανθρώπους που υιοθετούσαν ξένες θρησκείες, οι οποίοι, όταν τους το ζητούσαν, θα ωρκίζονταν υποταγή στο θείο πνεύμα του αυτοκράτορος. Οι Χριστιανοί, όμως, ισχυροί στην πίστι τους, δεν έδιναν τέτοιον όρκο νομιμοφροσύνης. Και επειδή δεν ωρκίζονταν υποταγή σ’ εκείνο που εμείς σήμερα θα θεωρούσαμε ως ανάλογο με τη σημαία, εθεωρούντο πολιτικώς επικίνδυνοι.»

Σήμερα, ίσως να μη ζητήται να ριφθή μια πρέζα θυμίαμα και η απόκτησις ενός Πιστοποιητικού Θυσίας, αλλά, αντ’ αυτών, ζητείται ένας χαιρετισμός ή η αγορά μιας κάρτας του κόμματος. Ωστόσο, για τους μάρτυρας του Ιεχωβά αυτό είναι ζήτημα συνειδήσεως και βεβαίως αυτοί δεν γίνονται ‘πολιτικώς επικίνδυνοι’ μ’ αυτή την ευσυνειδησία. Η Χριστιανική των ουδετερότης σε όλες τις πολιτικές υποθέσεις βασίζεται στον Λόγο του Θεού, τη Βίβλο.

Χωρισμός από τον Κόσμο

Ο Υιός του Θεού είπε ότι οι ακόλουθοί του ‘δεν θα ήσαν μέρος του κόσμου,’ ακριβώς όπως αυτός δεν ήταν μέρος του κόσμου, και ότι «δια τούτο ο κόσμος σας μισεί.» (Ιωάν. 15:19) Ο Ιησούς απείχε από ανάμιξι σε πολιτικές υποθέσεις του κόσμου. Δεν ήταν ούτε υποστηρικτής του Βασιλέως Ηρώδη ούτε εχθρός του.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κρατούν την ίδια αυστηρή ουδετερότητα και ποτέ δεν αναμιγνύονται σε πολιτικές υποθέσεις. Αυτοί δεν μετέχουν σε επαναστάσεις, οχλαγωγίες, κινήματα ή πολιτικά πραξικοπήματα. Δεν απειλούν καμμιά ανεγνωρισμένη εξουσία. Ταυτοχρόνως προσηλώνουν τις προσωπικές των ελπίδες στη δίκαιη κυβέρνησι της Βασιλείας του Θεού με τον Υιόν Του και πιστά δίνουν σ’ αυτήν την πλήρη υποστήριξί των και υποταγή. Αυτό οφείλουν στον Θεό. Αυτό δεν μπορούν να το δώσουν σε κανένα ανθρώπινον άρχοντα ή κυβέρνησι. Αν διαταχθούν να ενεργήσουν αντίθετα με τον Λόγο του Θεού, δεν έχουν άλλη διέξοδο παρά ν’ απαντήσουν όπως οι απόστολοι: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 5:29.

Κανένα Εμπόδιο για την ‘Οικονομική Ανάπτυξι’

Εμποδίζουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά την οικονομική ανάπτυξι της Μαλάουι; Το εναντίον, αυτοί συμβάλλουν σ’ αυτήν. Εκείνοι που τους είχαν προσλάβει στις εργασίες των, επιβεβαιώνουν τις καλές τους συνήθειες στην εργασία, την τιμιότητα και την εργατικότητά τους. Όπως κατέδειξαν οι εκθέσεις, μερικοί εργοδότες εκινδύνευσαν να υποπέσουν στη δυσμένεια των αξιωματούχων με το να κάμουν παρακλήσεις υπέρ των Μαρτύρων υπαλλήλων στους οποίους είχαν εμπιστευθή σημαντικές θέσεις ευθύνης.

Στο παρελθόν, στις 11 Φεβρουαρίου 1964 ένας επόπτης του Τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά, ο Τζέρκερ Α. Γιόχανσον, συναντήθηκε με τον Δρ. Χ. Καμούζου Μπάντα και του ετόνισε ότι οι αρχηγοί των χωριών είχαν επαινέσει τους Μάρτυρες επειδή ήσαν μεταξύ εκείνων που πρώτοι υπεστήριξαν το πρόγραμμα για τοπικά κοινωφελή έργα. Ένα μέρος αυτών των έργων που απαιτούσαν προσωπική βοήθεια και στα οποία οι μάρτυρες του Ιεχωβά έλαβαν μέρος κατά τα περασμένα έτη περιελάμβανε: την κατασκευή τούβλων και το κόψιμο της βλαστήσεως για την κατασκευή σχολείων, την οικοδόμησι σχολικών κτιρίων, και οικιών για διδασκάλους, την κατασκευή δρόμων και γεφυρών. Όλα αυτά έγιναν με εθελοντική εργασία, χωρίς πληρωμή. Στην πραγματικότητα, οι Μάρτυρες προσέφεραν συχνά από τα δικά των χρήματα και οικοδομικά υλικά.

Αγορά Καρτών Συμμετοχής στο Πολιτικό Κόμμα

Η ουσία ολοκλήρου του θέματος βρίσκεται στο εξής σημείο: στην άρνησι των μαρτύρων του Ιεχωβά ν’ αγοράσουν κάρτα συμμετοχής στο Πολιτικό Κόμμα της Μαλάουι. Αυτό μόνο, και όχι άλλες κατηγορίες, αποτελεί το κατηγορητήριο που εκτοξεύουν διαρκώς εναντίον τους. Η αγορά αυτών των καρτών δεν έχει καμμιά σχέσι με την πληρωμή φόρων. Είναι η απόδειξις συμμετοχής στο πολιτικό Κόμμα.

Αλλά οι επιθέσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά επειδή δεν αγοράζουν αυτές τις κάρτες, έρχονται σε αντίθεσι με προηγούμενες δηλώσεις που είχε κάμει ο Διευθυντής του Πολιτικού Κόμματος της Μαλάουι. Προσέξτε:

Το 1967, οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι υπέστησαν σκληρή επίθεσι και ετέθησαν εκτός νόμου. Στις 30 Νοεμβρίου 1967, η εφημερίς Τάιμς της Μπλαντάιρ κάτω από τον τίτλο «ΚΑΚΟΗΘΗΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ» ανέφερε ότι ο Πρόεδρος Χ. Καμούζου Μπάντα είπε τα εξής: «Δεν εθέσαμε τους Μάρτυρας του Ιεχωβά εκτός νόμου επειδή δεν συμμετείχαν στο Πολιτικό Κόμμα της Μαλάουι. Αυτό αποτελεί κακοήθη προπαγάνδα εναντίον εμού προσωπικώς και ιδιαιτέρως εναντίον της Κυβερνήσεως.»

Δυο έτη αργότερα, μόλις ο Πρόεδρος επεστρέψε από μια περιοδεία στις Κεντρικές Επαρχίες, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έλαβαν πάλι ευρεία δημοσιότητα. Ένα άρθρο που εδημοσίευσαν οι Τάιμς της Μπλάνταϊρ στην πρώτη σελίδα ανέφερε: «Ο Πρόεδρος είπε, επί παραδείγματι, ότι δεν ήσαν οι παρακλήσεις της απαγορευμένης αιρέσεως ‘που με έκαμαν να πω ότι θέλω οι άνθρωποι ελεύθερα να ανανεώνουν τις κάρτες, με την καρδιά τους, όχι με εξαναγκασμό.’»—6 Οκτωβρίου 1969.

Έτσι ο ανώτατος αξιωματούχος της Μαλάουι συνέχισε ν’ ανακοινώνη δημοσίως ότι αντετίθετο στη χρήσι βίας για την αγορά καρτών συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα.

Και πάλι το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσον συμφωνούν τα λόγια με τα γεγονότα και τις πράξεις. Αν η επιθυμία του Ισοβίου Προέδρου είναι πράγματι να μη εξαναγκάζεται κανείς ν’ αγοράση μια κάρτα συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα, τότε είναι δυνατόν να μη έχη τη δύναμι και την εξουσία να θέση σε ισχύ αυτή την επιθυμία για όλη τη χώρα; Ή μήπως συμβαίνει να έχη χάσει τον έλεγχο ωρισμένων μελών του Πολιτικού Κόμματος της Μαλάουι του οποίου αρχηγός είναι ο ίδιος; Οπωσδήποτε δεν είναι δυνατόν να έχη περάσει απαρατήρητο από τον Ισόβιο Πρόεδρο όλο αυτό το ομαδικό κύμα βιαιότητος που έχει ξεσπάσει εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ όλο το μήκος και πλάτος της Μαλάουι.

Ήταν παρών στην τελευταία ημέρα της ετησίας συνελεύσεως του Κόμματος, όταν υιοθετήθησαν οι αποφάσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά και εξαπελύθη το κύμα του αγρίου διωγμού εναντίον τους. Σύμφωνα με όσα ελέχθησαν σ’ αυτή τη συνέλευσι, ο τύπος της Μαλάουι παρουσιάζει τον Ισόβιο Πρόεδρο ν’ αποκαλή τους μάρτυρας του Ιεχωβά, «μάρτυρες του Διαβόλου» και «ανόητη» αίρεσι που «δεν σέβεται την Κυβέρνησι» και «δεν θέλει να πληρώνη φόρο.» (Οι Τάιμς, 18 Σεπτεμβρίου 1972) Εφ’ όσον οι μάρτυρες του Ιεχωβά σέβονται αναμφιβόλως την Κυβέρνησι και οπωσδήποτε πληρώνουν τους φόρους, τότε μήπως είναι οι εφημερίδες υπεύθυνες που αναμιγνύονται σε ‘κακοήθη προπαγάνδα’ όταν δημοσιεύουν τέτοιες πύρινες δηλώσεις και τις αποδίδουν στον ανώτατο αξιωματούχο της χώρας;

Ομοίως, μήπως και τα μέλη της Ενώσεως Νέων και οι Νεαροί Πιονιέροι αναμιγνύονται σε ‘κακοήθη προπαγάνδα’ όταν χρησιμοποιούν το θέμα των καρτών συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα ως δικαιολογία για τις πρόσφατες επιθέσεις τους εναντίον των Μαρτύρων; Ενεργούν μήπως αντίθετα προς το εκπεφρασμένο θέλημα του ανωτάτου αξιωματούχου της Μαλάουι;

Και το πιο σπουδαίο, τι μπορεί να λεχθή για τη συχνή παρουσία Κυβερνητικών αντιπροσώπων, όπως είναι ο Γκουάντα Τσακουάμπα Φίρι και ο Γ. Κουμπβέζα Μπάντα, στις σκηνές του ξυλοδαρμού των Μαρτύρων και δια της βίας κατάληψι των οικιών και των περιουσιών των; Μήπως αυτοί οι επίσημοι ενεργούν αντίθετα προς τις επιθυμίες του Ισοβίου Προέδρου με το να επιδοκιμάζουν τέτοιες ενέργειες;

Σκεφθήτε επίσης την απόλυσι του Μ. Ρ. Καλιτέρα από τη θέσι του στο Ταχυδρομείο αφού εργάσθηκε εκεί είκοσι τρία έτη. Ποιος είχε δώσει οδηγίες γι’ αυτή την ενέργεια; Έλαβε μια επιστολή από τον Α. Ν. Τσαντζάλα, Γενικό Διευθυντή του Ταχυδρομείου, στην οποία του εδήλωνε:

«Εν συνεχεία της πρωινής συζητήσεώς μας, κατά την οποίαν επιβεβαιώσατε ότι είσθε Μάρτυς του Ιεχωβά, και ότι δεν είσθε διατεθειμένος να αγοράσητε ή να ανανεώσητε την κάρτα του Πολιτικού Κόμματος της Μαλάουι, σας αποστερώ των καθηκόντων σας άνευ αναβολής, από σήμερον, 4ην Οκτωβρίου 1972.

«2. Τούτο γίνεται κατόπιν εντολής της Αυτού Εξοχότητος του Ισοβίου Προέδρου, συμφώνως προς την οποίαν, οιοσδήποτε πολίτης ευρεθή και επιβεβαιωθή η ταυτότης του ως οπαδού των εκτός νόμου Μαρτύρων του Ιεχωβά, πρέπει να απολύεται, εάν δεν παραιτηθή εκουσίως από την εργασίαν του.»

Ο Κύριος Καλιτέρα εζήτησε περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτή την απαγόρευσι και έλαβε μια επιστολή από το γραφείο του Προσωπάρχου. Η δεύτερη παράγραφος αυτής της επιστολής έγραφε:

«2. Επιθυμώ να επιβεβαιώσω ό,τι έχει ήδη αναφέρει ο Διευθυντής του Ταχυδρομείου, ήτοι ότι ο Ισόβιος Πρόεδρος εξέδωσε εντολή συμφώνως προς την οποίαν κάθε Δημόσιος υπάλληλος που αρνείται να αγοράση Κάρτα Συμμετοχής εις το Πολιτικόν Κόμμα της Μαλάουι, δεν έχει καμμίαν σχέσιν με τις Δημόσιες Υπηρεσίες και κατά συνέπειαν πρέπει ν’ απολυθή εκ της θέσεώς του. Λαμβάνοντες υπ’ όψιν την άρνησίν σας και συμφώνως προς τα ανωτέρω, δέχομαι την παραίτησίν σας εκ της Δημοσίας Υπηρεσίας από της 4ης Οκτωβρίου 1972.»

Όλοι οι άλλοι μάρτυρες του Ιεχωβά που απελύθησαν από δημόσιες υπηρεσίες έλαβαν μια παρόμοια επιστολή. Μήπως αυτοί οι εκπρόσωποι της Κυβερνήσεως περιφρονούν τις επιθυμίες του Ισοβίου Προέδρου και παραποιούν τη θέσι του όταν κάνουν τέτοιες δηλώσεις βάσει κυβερνητικών εγγράφων;

Φυγή από τη Χώρα

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήλπιζαν ότι η Κυβέρνησις της Μαλάουι, και ειδικά ο Αρχηγός του Κράτους, ο Ισόβιος Πρόεδρος Δρ Χ. Καμούζου Μπάντα, θα έκανε ενέργειες για να τους χορηγήση νόμιμη προστασία. Όταν είδαν ότι δεν επρόκειτο να συμβή κάτι τέτοιο, υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα για να διαφυλάξουν τη ζωή τους. Σ’ αυτό εφήρμοσαν τη συμβουλή του Υιού του Θεού, ο οποίος είχε πει: «Όταν δε σας διώκωσιν εν τη πόλει ταύτη, φεύγετε εις την άλλην.» (Ματθ. 10:23) Εφ’ όσον δεν υπήρχε άλλη πόλις ή χωριό σ’ όλη τη Μαλάουι για να καταφύγουν, κατέφυγαν υποχρεωτικά σε άλλες χώρες.

Αλλά γιατί ο Θεός επιτρέπει να υπομένουν τέτοιο βίαιο διωγμό εκείνοι που επιθυμούν να Τον υπηρετούν; Ποιο πιθανό σκοπό μπορεί αυτό να εξυπηρετή;

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Οι εφημερίδες της Μαλάουι αποδίδουν τις πύρινες δηλώσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά στον Ισόβιο πρόεδρο της χώρας

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Ο Μάρτυς Μ. Ρ. Καλιτέρα εργαζόταν στο Ταχυδρομείο της Μαλάουι από το 1949 έως το 1972 που απελύθη. Όπως μπορείτε να δήτε, απελύθη όχι επειδή δεν επλήρωνε φόρους, αλλ’ επειδή δεν ήθελε ν’ αγοράση μια κάρτα συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα