Βρίσκοντας Χαρά για Αιώνια Ζωή

 1. (α) Παρέχει η διοίκησις του παρόντος κόσμου ελπίδα ζωής; (β) Τι δείχνει η Γραφή όσον αφορά το παρόν σύστημα;

ΕΙΝΑΙ δυνατή η αιώνια ζωή επάνω στη γη; Κυττάζοντας την κατάστασι των πραγμάτων σ’ αυτή τη γη σήμερα, θα μπορούσε κανείς να δικαιολογηθή νομίζοντας ότι η αιώνια εξάλειψις τις ανθρώπινης φυλής είναι μια πιθανότης. Ενώ οι ηγέται του κόσμου περιφέρονται από χώρα σε χώρα μιλώντας για «ειρήνη», τα οπλοστάσιά των εξακολουθούν να παράγουν πιο φρικώδη μυστικά όπλα. Συλλαμβάνονται στη θηλειά αυτού του δίχως αγάπη πυρηνικού αιώνος, και ο καθένας αγωνίζεται να ξεπεράση τους άλλους στην προετοιμασία των οργάνων του θανάτου. Όλοι όσοι αγαπούν ζωή με χαρά πρέπει να συμπεράνουν ότι η διοίκησις αυτού του παρόντος κόσμου είναι θανατηφόρος και διεφθαρμένη. Η Γραφή δείχνει ότι αυτό είναι το σύστημα πραγμάτων του Σατανά, εξουσιαζόμενο από «τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον». (Εβρ. 2:14) Αυτό το παγκόσμιο σύστημα είναι στον καιρό της κρίσεώς του και πρόκειται ν’ αντιμετωπίση την εκτέλεσι αυτής της κρίσεως, τον αιφνίδιον όλεθρόν του από τα χέρια του Ιεχωβά Θεού.​—1 Θεσ. 5:2, 3.

 2. Ποια πρόσκλησι κάνει ο Ιεχωβά σ’ εκείνους που αγαπούν ζωή, και γιατί αυτοί μπορούν να χαίρουν;

² Όταν παρέλθη η θανατηφόρος διοίκησις του Σατανά, θα είναι δυνατή η αιώνια ζωή επάνω στη γη; Η Γραφή απαντά, Ναι! Επί πλέον, δείχνει ότι μια νέα διοίκησις για ζωή θα φέρη ευλογίες ως τώρα άγνωστες, σε όλους τους ανθρώπους που αγαπούν δικαιοσύνη. Σχετικά με τη νέα αυτή διοίκησι, ο αιώνιος Θεός, ο Ιεχωβά ο ίδιος, διακηρύττει: «Επειδή, ιδού, νέους ουρανούς κτίζω, και νέαν γην· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων, ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν. Αλλ’ ευφραίνεσθε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω· διότι, ιδού, κτίζω την Ιερουσαλήμ αγαλλίαμα, και τον λαόν αυτής ευφροσύνην. Και θέλω αγάλλεσθαι εις την Ιερουσαλήμ, και ευφραίνεσθαι εις τον λαόν μου· και δεν θέλει ακουσθή πλέον εν αυτή φωνή κλαυθμού, και φωνή κραυγής.»​—Ησ. 65:17-19.

 3. Ποιοι είναι οι «νέοι ουρανοί» και η «νέα γη», και πότε γίνονται αιτία χαράς;

³ Η τυπική Ιερουσαλήμ της αρχαίας Παλαιστίνης έχει παύσει από πολύν καιρό να είναι «χαρά πάσης της γης», και ασφαλώς ο Ιεχωβά δεν βρίσκει χαρά στη διηρημένη από διαμάχη Ιερουσαλήμ της συγχρόνου Ιορδανίας, η οποία απηγόρευσε τη δράσι των μαρτύρων Του. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά βρίσκει αμέτρητη χαρά στη «Νέα Ιερουσαλήμ», τους διοικητικούς του «νέους ουρανούς» ενός ειρηνικού νέου κόσμου, μέσω της οποίας ‘συγκεφαλαιώνει τα πάντα . . . και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης’ υπό «την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού». (Εφεσ. 1:7-10· Κολ. 1:13) Κάτω από αυτή τη βασιλεία των ουρανών ο Ιεχωβά εφύτευσε τώρα μια οργάνωσι «νέας γης», την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του, που περιλαμβάνει ανθρώπους που αγαπούν δικαιοσύνη «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών.» (Αποκάλ. 7:9) Από το 1914 μ.Χ. στους ουρανούς και από το 1919 μ.Χ. επάνω στη γη, η ένδοξη αυτή δημιουργία του Θεού υπήρξε πηγή χαράς και αναψυχής για όλους όσοι κατοικούν μέσα στα όριά της.

 4. Ποια ευλογία διατάσσει ο Ιεχωβά, και πώς θα την χορηγήση;

⁴ Οι δαιμονικοί «ουρανοί» του Σατανά, καθώς και η επίγεια διακυβέρνησίς του μέσω διεφθαρμένων πολιτικών και απλήστων δικτατόρων, θα σαρωθούν γρήγορα στη λήθη από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». (Αποκάλ. 16:14-16· 19:11-21) Τότε η «Νέα Ιερουσαλήμ» των «ουρανών» του Θεού θα κατεβή στη γη με την έννοια ότι θα βρέξη αναρίθμητες ευλογίες επάνω στο ευπειθές ανθρώπινο γένος. Πόσο χαρούμενη θα είναι αυτή η σχέσις του νέου κόσμου μεταξύ Θεού και ανθρώπου! Διότι, «ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον.» (Αποκάλ. 21:1-5) Αιώνια απουσία θανάτου για τα τέκνα του Θεού! Μέσω της διοικήσεως των «νέων ουρανών» του ο Ιεχωβά διέταξε αυτή την ευλογία, «ζωήν έως του αιώνος».​—Ψαλμ. 133:3.

 5. (α) Πού βρίσκουν τώρα χαρά οι μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Πώς η κατάστασίς των έρχεται σε αντίθεσι με την κατάστασι των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων;

⁵ Οι ενωμένοι λάτρεις του Ιεχωβά, θρεμμένοι με αυτές τις μεγαλειώδεις Βιβλικές αλήθειες, με χαρά δίνουν μαρτυρία ως τα πέρατα της γης, παρηγορώντας εκατομμύρια ανθρώπων με την ελπίδα ζωής στον νέο κόσμο του Θεού. Τι χαρά βρίσκουν διακονώντας το άγγελμα του Θεού στους άλλους! Σε τι χτυπητή αντίθεσι έρχεται η πνευματική των ευημερία με την πνευματική πείνα που υπάρχει ανάμεσα στις θρησκείες των διαφόρων δογμάτων του συγχρόνου αυτού κόσμου! Συμβαίνει όπως ακριβώς προείπε ο Κύριος Ιεχωβά: «Ιδού, οι δούλοί μου θέλουσι φάγει, σεις δε θέλετε πεινάσει· ιδού, οι δούλοί μου θέλουσι πίει, σεις δε θέλετε διψήσει· ιδού, οι δούλοί μου θέλουσιν ευφρανθή, σεις δε θέλετε αισχυνθή· ιδού, οι δούλοί μου θέλουσιν αλαλάζει εν ευθυμία, σεις δε θέλετε βοά εν πόνω καρδίας, και ολολύζει υπό καταθλίψεως πνεύματος.» (Ησ. 65:13, 14) Πόσο αληθινό είναι αυτό για τη θρησκεία του κόσμου σήμερα! Δεν βρίσκει χαρά στο πλήθος των δογματικών της αποχρώσεων, και αρνείται να τεθή κάτω από την ενοποιητική διακυβέρνησι του «μακαρίου Θεού» και Υπερτάτου Κυριάρχου του σύμπαντος, του Ιεχωβά. Απορρίπτει την αρχική θρησκεία του αιωνίου Θεού.​—1 Τιμ. 1:11, 17.

ΕΞΕΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ

 6. (α) Ποια μελέτη θα είναι τώρα ενδιαφέρουσα; (β) Από ποια άποψι πρέπει να εξετασθούν οι θρησκείες του κόσμου;

⁶ Εν τούτοις, δεν ισχυρίζονται μερικές από τις θρησκείες των διαφόρων δογμάτων ότι έχουν την αρχική θρησκεία; Δεν κατευθύνουν τον δάκτυλο του χλευασμού στους μάρτυρας του Ιεχωβά, και λέγουν, «Σεις είσθε μια νέα θρησκεία»; Θα ήταν τώρα ενδιαφέρον να εξετάσωμε τους ισχυρισμούς των υπό το φως της ιστορίας και της Βιβλικής αληθείας. Στην αρχή ένα πράγμα είναι σαφές: Η αρχική θρησκεία δεν μπορεί να είναι διαιρετική θρησκεία. Δεν μπορεί να είναι θρησκεία μιας οικογενείας, μιας κοινότητος, μιας φυλής ή ακόμη ενός έθνους. Ένας άνθρωπος του Θεού ορθά ανέφερε μια θεμελιώδη αλήθεια πριν από 1.900 χρόνια, όταν είπε: «Επ’ αληθείας γνωρίζω, ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός αλλ’ εν παντί έθνει όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.» (Πράξ. 10:34, 35) Για να εκτιμήση ο άνθρωπος την αρχική θρησκεία, πρέπει να υψωθή πάνω από το τοπικό περιβάλλον του, ν’ απαλλαγή από τις υπερήφανες παραδόσεις που διαιρούν το ανθρώπινο γένος και να ζητήση τον ένα Θεό και Πατέρα, ο οποίος «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης.» (Πράξ. 17:26, 27) Με μια τέτοια ευρύτερη άποψι, εξετάστε τώρα τα θρησκευτικά συστήματα του κόσμου.

 7. (α) Μπορεί ο Προτεσταντισμός να διατυπώση αξίωσι ότι είναι η αρχική θρησκεία; (β) Μπορεί ο Καθολικισμός; (γ) Μπορούν οι Ανατολικές θρησκείες;

⁷ Πρώτα, υπάρχει το Προτεσταντικό σύστημα. Αυτό άρχισε ως νέα δόγματα, ή αποστασίες από τον Καθολικισμό. Συχνά η αιτία για το σχίσμα ήταν πολιτική, γαμήλια, ή κάποιο άλλο κοσμικό συμφέρον, έτσι ώστε ο Προτεσταντισμός διακρατεί ακόμη πολλές από τις διδασκαλίες του Καθολικισμού. Αν και ηλικίας λίγο πάνω από τετρακοσίων χρόνων, ο Προτεσταντισμός ο ίδιος έχει τώρα διασπασθή σε πάνω από διακόσια συγκρουόμενα δόγματα, μερικά δε από τα κυριώτερα δόγματα στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάλι διαιρεθή για ζητήματα δογματικά ή διοργανωτικά σε είκοσι ή περισσότερες ομάδες. Ο αιώνιος Θεός, ο Ιεχωβά, δεν θα μπορούσε να είναι ο πρωτουργός τέτοιας συγχύσεως! (1 Κορ. 14:33, 40) Τι θα πούμε, λοιπόν, για το Καθολικό σύστημα; Ο Καθολικισμός καυχάται για τη μεγαλύτερη ηλικία του. Εν τούτοις, η ιστορία δείχνει ότι το ρωμαιοκαθολικό δόγμα χρονολογείται πραγματικά όχι παλαιότερα από το έτος 312 μ.Χ., οπότε ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος το ίδρυσε ως την επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με τον ίδιο ως τον Μέγιστον Ποντίφηκα, ή πρώτον πάπα. Έτσι ο Ρωμαιοκαθολικισμός έλαβε αρχή ως κρατική θρησκεία. Είναι μόνο ένα από μερικά συγκρουόμενα Καθολικά δόγματα, που περιλαμβάνουν το Ελληνορθόδοξο, το Κοπτικό, το Αρμενικό Καθολικό, και άλλα. Επί πλέον, τα Καθολικά δόγματα είναι νέα εν συγκρίσει με τα Ανατολικά συστήματα του Κομφουκίου, του Βράχμα και Βούδδα, τα οποία όλα είχαν την αρχή τους τουλάχιστον οκτακόσια χρόνια πριν από τον Καθολικισμό. Είναι, λοιπόν, τα Ανατολικά συστήματα η αρχική θρησκεία; Μια εξέτασις δείχνει ότι οι θρησκείες αυτές έχουν ένα συγκεχυμένο πάνθεον και ότι έχουν επίσης διασπασθή σε πληθώρα δογμάτων. Ο Βουδδισμός της Κεϋλάνης, της Βούρμας και της Ταϋλάνδης διαφέρει από τον Βουδδισμό της Κίνας. Αυτός, εξ άλλου, είναι εντελώς διαφορετικός από τον Βουδδισμό της Ιαπωνίας, ο οποίος έχει μια μακρά ιστορία διαιρέσεως σε ανταγωνιζόμενα δόγματα, των οποίων ο αριθμός αυξήθηκε σε 165 τουλάχιστον στο πνευματικό κενόν που ακολούθησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.a

 8. (α) Ποιες είναι μερικές από τις αιτίες για τη σύγχυσι των διαφόρων δογμάτων; (β) Σε ποια κοινή καταγωγή μπορούν ν’ ανιχνευθούν οι σύγχρονες διαιρετικές θρησκείες;

⁸ Γιατί αυτός ο κόσμος παρουσιάζει μια τέτοια λυπηρή εικόνα πληθώρας θρησκευτικών αιρέσεων και πληθώρας θεών; Μία είναι η αιτία, ότι η θρησκεία του κόσμου δεν έχει στερεό θεμέλιο αληθείας. Δεν έχει συμπαγή βάσι ενός θεοπνεύστου γραπτού λόγου, τέτοια που έχει η αληθινή Χριστιανοσύνη στη Γραφή. Η βάσις της είναι συχνά μετακινούμενη άμμος δεισιδαιμονίας ή οι φιλοσοφίες των κατά κόσμον σοφών ανθρώπων που αγνοούν τον λόγον του αληθινού Θεού. Επί πλέον, η Γραφή και η κοσμική ιστορία, καθώς και οι ομοιότητες μορφής και διδασκαλίας, δείχνουν ότι όλα τα σημερινά συστήματα της θρησκείας του κόσμου έχουν κοινή προγονική καταγωγή, η οποία εγέννησε διαίρεσι. Είτε πρόκειται για το νήπιο Προτεσταντισμός, είτε για τον Καθολικισμό του μεσαίωνος, είτε για την με παλιά κεφαλή θρησκεία της Ανατολής​—όλα μπορούν να ανιχνευθούν στα «μυστήρια» της αρχαίας Βαβυλώνος, της πόλεως που ιδρύθη από τον Νεβρώδ πριν από 4.000 χρόνια και πλέον, λίγο μετά τον μεγάλο κατακλυσμό της εποχής του Νώε. Αμφιβάλλετε ότι η Βαβυλών είναι η πηγή της σύγχρονης διαιρετικής θρησκείας; Εξετάστε το ακόλουθο παράδειγμα:

 9. Πόσο διαδεδομένη είναι η διδασκαλία της τριάδος, και γιατί;

⁹ Τα «μυστήρια» της Βαβυλώνος διεκήρυτταν την ενότητα του «Μόνου Θεού», που περιελάμβανε τρία πρόσωπα, η ενότης δε αυτή σε τριάδα παριστάνετο μ’ ένα ισόπλευρο τρίγωνο.b Ομολογουμένως, μια τέτοια διδασκαλία όσον αφορά τη Θεότητα είναι μυστηριώδης και προκαλεί σύγχυσι, και, είναι λυπηρό να το πούμε, η Βαβυλωνιακή αυτή σύγχυσις έχει διαδοθή σε όλη τη γη. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι υιοθέτησαν την ίδια διδασκαλία, και πάλι ένα τρίγωνο εχρησιμοποιείτο ως σύμβολο της «τριμόρφου θεότητος».c Ως την ημέρα αυτή, ο Ινδουϊσμός τιμά τον τρισυπόστατο Θεό, Τριμούρτι, του οποίου η τριπρόσωπη εικόνα βρίσκεται στα Σπήλαια Ελεφάντα της Ινδίας, προφέρεται δε μια κατάρα εναντίον όλων όσοι κάνουν διάκρισι μεταξύ Βράχμα, Βισνού και Σίβα, των τριών θεών που παριστάνονται σ’ αυτή την εικόνα.d Ο Ιαπωνικός Βουδδισμός έχει μια τρισυπόστατη εικόνα, Σαν-πο-Κοζίν, έναν ωργισμένο θεό με τρεις κεφαλές και έξη όπλα, ο οποίος φρουρεί τους «τρεις θησαυρούς» του αφηρημένου, τρισυποστάτου Βούδδα, Βού-Πο-Σο.e Μια «Αγία Τριάς» από τρεις Θεούς σ’ ένα Θεό λατρεύεται επίσης από πλείστα Καθολικά και Προτεσταντικά δόγματα, αυτή δε υιοθετήθη για πρώτη φορά ως Καθολική δοξασία στη Σύνοδο της Νικαίας του 325 μ.Χ. Μολονότι η «Αγία Τριάς» δεν αναφέρεται πουθενά στη Γραφή, η Καθολική Εγκυκλοπαιδεία την χαρακτηρίζει ως «το κεντρικό δόγμα της Χριστιανικής θρησκείας». Προς υποστήριξιν του δόγματος της τριάδος η Καθολική εκκλησία έχει επίσης χρησιμοποιήσει εικόνες με τρεις κεφαλές σ’ ένα σώμα, όπως στο μοναστήρι των Τριαδιστών, στη Μαδρίτη της Ισπανίας.f

10. Τι λέγει ένας εξέχων Καθολικός εκπρόσωπος όσον αφορά την καταγωγή των διδασκαλιών και των τρόπων λατρείας της θρησκείας του;

¹⁰ Εν τούτοις, η τριάς είναι απλώς ένα παράδειγμα πολλών δοξασιών και τρόπων λατρείας, που βρίσκονται τόσο στον «Χριστιανικό κόσμο», όσο και στις Ανατολικές θρησκείες, και που έλαβαν αρχή στα «μυστήρια» της Βαβυλώνας. Ο Καρδινάλιος Νιούμαν, ένας εκπρόσωπος της Καθολικής θρησκείας, υποστηρίζει αυτή την άποψι στο βιβλίο του Δοκίμιον της Αναπτύξεως του Χριστιανικού Δόγματος: «Η χρήσις ναών, και τούτων αφιερωμένων σε ειδικούς αγίους, και στολισμένων κατά περιστάσεις με κλάδους δένδρων· το θυμίαμα, τα κανδήλια και τα κεριά . . . οι εορτές και οι εποχές, η χρήσις ημερολογίων, οι πομπές, οι ευλογίες των αγρών· τα ιερατικά ενδύματα, . . . οι εικόνες μεταγενέστερα, ίσως η εκκλησιαστική ψαλμωδία, . . . είναι όλα ειδωλολατρικής προελεύσεως και αγιάσθηκαν με την υοθέτησί τους από την εκκλησία.» Στον κατάλογο του καρδιναλίου θα μπορούσαν να προστεθούν το ροζάριο, οι επαναληπτικές προσευχές, οι φωτοστέφανοι​—πράγματι, ο Ανατολίτης που επισκέπτεται τη Δύσι, ή ο άνθρωπος της Δύσεως που επισκέπτεται την Ανατολή, δεν μπορεί να μην εκπλαγούν από την ομοιότητα των δύο συστημάτων θρησκείας. Όλα αυτά κατάγονται από την αρχαία Βαβυλώνα!

11. Από ποιες απόψεις ομοιάζει ο κομμουνισμός με τη Βαβυλωνιακή θρησκεία;

¹¹ Κάποιος υλιστής μπορεί τώρα να πη, «Αλλά κυττάξτε τον κομμουνισμό​—υπάρχει ένα σύστημα που απεκήρυξε τη θρησκεία.» Εν τούτοις, μπορεί πραγματικά να λεχθή ότι οι Κομμουνισταί είναι άθεοι; Δεν έχουν υιοθετήσει την ηρωολατρεία, με τον Μαρξ και τον Λένιν ως «θεούς», και στο 1950 η Συνέλευσις του Λαού στην δορυφόρο χώρα της Αλβανίας δεν εψήφισε ακόμη να εγείρη ανδριάντα στην «θεότητα, τον Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν»; Δεν εορτάζονται στην Ερυθρά Κίνα οι εορτές κάτω από υψωμένες προσωπογραφίες του Μάο-Τσε-τουνγκ και άλλων Κομμουνιστικών ειδώλων; Αυτό είναι το ίδιο είδος λατρείας που εχαρακτήρισε την ίδρυσι της Βαβυλώνος, όταν ο μιλιταριστής Νεβρώδ, ο οποίος «εξεδηλώθη ως ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά», εξυψώθη ως «θεός» και δικτάτωρ στη Βαβυλώνα. (Γέν. 10:9, 10, ΜΝΚ) Με τον ίδιο τρόπο ο σύγχρονος κομμουνισμός ως ο «βασιλεύς του βορρά» της Βιβλικής προφητείας, ‘μεγαλορρημονεί κατά του Θεού των θεών’ και τιμά τον «θεόν των οχυρωμάτων» συσσωρεύοντας μια τρομερή παράταξι πυρηνικών εξοπλισμών. (Δαν. 11:36, 38, ΜΝΚ) Το πνεύμα της υπερήφανης Βαβυλώνας διαιωνίζεται στην όχι και τόσο άθεη Ερυθρά θρησκεία του κομμουνισμού.

12. (α) Γιατί η θρησκεία της Βαβυλώνος μπορεί να ορισθή θρησκεία των νεκρών; (β) Ποια απαγγελία καταδίκης και προειδοποίησι κάνει ο ουρανός όσον αφορά αυτήν;

¹² Μήπως αυτό σημαίνει ότι η Βαβυλωνιακή θρησκεία, με τους κλάδους της που εκτείνονται σε όλη τη γη, αποτελεί την αρχική θρησκεία για το ανθρώπινο γένος; Πολύ απέχει απ’ αυτό! Η θρησκεία της Βαβυλώνος ήταν η αρχική διαιρετική θρησκεία μετά τον Κατακλυσμό, που ιδρύθη σε αντίθεσι προς τον Παντοδύναμο Θεό. Είναι μια θρησκεία των νεκρών, και όχι των ζώντων. Ως την ημέρα αυτή το κυριώτερο καθήκον πολλών από τους ιερείς της είναι να θάπτουν τους νεκρούς και να απαγγέλλουν προσευχές υπέρ των νεκρών. Είτε στη Δύσι είτε στην Ανατολή, είτε στην Ερυθρά Πλατεία της Μόσχας, αυτή εξακολουθεί να φυλάττη ιεροπρεπώς και να δοξάζη τους προγονικούς «μεγάλους», ενώ αγνοεί τον Ιεχωβά, τον Θεόν της ζωής. Όλοι όσοι ζητούν ζωή με χαρά πρέπει να προσέξουν την απαγγελία ουρανίας καταδίκης εναντίον της συγχρόνου Βαβυλώνος: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής. Και εσήκωσεν εις άγγελος ισχυρός λίθον ως μυλόπετραν μεγάλην, και έρριψεν εις την θάλασσαν, λέγων, Ούτω με ορμήν θέλει ριφθή η Βαβυλών η μεγάλη πόλις, και δεν θέλει ευρεθή πλέον.»​—Αποκάλ. 18:4, 21· βλέπε επίσης Ιερεμίας 51:6-8.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

13. Ποιος και μόνο μπορεί να εκλέξη την αληθινή θρησκεία για το ανθρώπινο γένος, και πού συγκεντρώνεται η θρησκεία αυτή;

¹³ Ποια, λοιπόν, είναι η θρησκεία της ζωής; Όπως ακριβώς είναι σπουδαίο να δούμε την κοσμική θρησκεία σήμερα στην αληθινή της προοπτική ως παγκόσμιο σύστημα διαιρετικής συγχύσεως, έτσι είναι ανάγκη ν’ αποκτήσωμε την ορθή προοπτική της αληθινής θρησκείας. Πρώτα, ας σημειωθή ότι αυτή δεν είναι ανθρωποποίητη θρησκεία. Δεν είναι η θρησκεία της δικής σας εκλογής, αλλά η θρησκεία που εξέλεξε ο Ιεχωβά Θεός, όχι μόνο για το ανθρώπινο γένος, αλλά για όλα τα ευπειθή πλάσματα στην αχανή Του δημιουργία. Είναι πολύ, πολύ αρχαιότερη από τα σύντομα 4.000 χρόνια της Βαβυλώνος. Η αληθινή θρησκεία δεν συγκεντρώνεται σε κανένα επίγειο ανάκτορο ή ναό, αλλά στην εξυψωμένη παρουσία του Ιεχωβά Θεού, του αιωνίου Βασιλέως και της Πηγής κάθε ζωής και ενεργείας στο σύμπαν.​—Ησ. 66:1· Ψαλμ. 10:16· 36:9.

14. (α) Ποιο αξιόπιστο υπόμνημα προμηθεύει η Γραφή; (β) Ποιον εδημιούργησε πρώτα ο Ιεχωβά, και από τι συνίστατο τότε η αληθινή λατρεία;

¹⁴ Πώς το ξέρομε αυτό; Είναι γνωστό επειδή είναι γραμμένο στη Γραφή, η οποία είναι το αρχαιότατο και πιο αξιόπιστο υπόμνημα, τόσο ιστορικό όσο και προφητικό, αναφορικά με το ζωτικό ζήτημα της θρησκείας. Το αρχικό μέρος της Γραφής είναι «ιστορία των ουρανών και της γης, ότε εκτίσθησαν αυτά, καθ’ ην ημέραν εποίησεν Ιεχωβά ο Θεός γην και ουρανόν.» (Γέν. 1:1-2:4, ΜΝΚ) Εν τούτοις, η Γραφή επίσης δείχνει ότι ο Ιεχωβά παρήγαγε μια ένδοξη πνευματική δημιουργία «υιών Θεού» προτού θέση τα υλικά θεμέλια αυτής της γης. Ο πρώτος από αυτούς τους πνευματικούς υιούς ονομάζεται «ο Λόγος του Θεού». (Αποκάλ. 19:13) Περιγράφεται επίσης υπό την μορφή της «Σοφίας» και ως να λέγη, στις Παροιμίες 8:22-31 (ΜΝΚ): «Ο Ιεχωβά με είχεν εν τη αρχή των οδών αυτού, προ των έργων αυτού, απ’ αιώνος. Προ του αιώνος με έχρισεν, απ’ αρχής, πριν υπάρξη η γη . . . . Τότε ήμην πλησίον αυτού δημιουργούσα· και εγώ ήμην καθ’ ημέραν η τρυφή αυτού, ευφραινομένη πάντοτε ενώπιον αυτού.» Με χαρά στην καρδιά ο Υιός ελάτρευε τον Πατέρα, εκτελώντας ευπειθώς το θείο θέλημα ως αριστοτέχνης εργάτης.

15. Σε τι οι πνευματικοί υιοί του Θεού βρήκαν ευφραντική χαρά;

¹⁵ Στην πορεία του χρόνου και άλλοι πνευματικοί υιοί εδημιουργήθησαν, και αυτοί δε επίσης βρήκαν ευφραντική χαρά στη λατρεία του Ιεχωβά. Οι υιοί αυτοί ήσαν παρόντες στη δημιουργία της γης, καθώς εξήγησε αργότερα ο Ιεχωβά στον ανθρώπινο δούλο του Ιώβ: «Πού ήσο ότε εθεμελίονον την γην; . . . Ότε τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού, και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον;» (Ιώβ 38:4, 7) Πρέπει μήπως να υποτεθή ότι οι υιοί αυτοί του Θεού έστεκαν πλάι νωθροί, αλαλάζοντας ενώ ο Ιεχωβά και ο πρώτος Υιός του έκαναν όλο το έργο; Μάλλον, είναι βέβαιο ότι σε όλους τους υιούς Του είχε προσδιορισθή έργον σύμφωνα με το θέλημα και τους σκοπούς του Ιεχωβά, και ότι, με την ευπειθή αφωσιωμένη υπηρεσία των, απέδιδαν λατρεία στον Ιεχωβά. Παραγωγικό έργο σύμφωνα με το θείο θέλημα είναι μια θεμελιώδης αρχή στην αρχική θρησκεία της ζωής.​—Ιωάν. 5:17· 15:8.

16, 17. (α) Πότε για πρώτη φορά εμφανίσθηκε η αληθινή θρησκεία στη γη, και σε τι συνίστατο; (β) Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος τότε να έχη εύρει αιώνια ζωή επάνω στη γη;

¹⁶ Με τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπου, Αδάμ, η λατρεία και υπηρεσία του Ιεχωβά έφθασε να είναι η αληθινή θρησκεία γι’ αυτή τη γη. Η ακριβής χρονολογική αναγραφή της Βίβλου δείχνει ότι αυτό έγινε πριν από 5.980 χρόνια και κάτι. Από τι συνίστατο η αρχική αυτή θρησκεία για το ανθρώπινο γένος; Δεν μπορούσε να είναι προγονική λατρεία, διότι ο Αδάμ δεν είχε προγόνους. Δεν εσχετίζετο με τελετουργίες για τους νεκρούς, διότι δεν υπήρχαν νεκροί. Ούτε ήταν η αρχική κατοικία του ανθρώπου, ο κήπος της Εδέμ, τόπος ναών, ειδώλων ή θυμιάματος. Ήταν ένας «παράδεισος τρυφής», ένας τόπος μεγάλης φυσικής ομορφιάς. Εκεί ο Θεός έθεσε μπροστά στον άνθρωπο, όχι μια μυστηριώδη, τυπική θρησκεία, αλλά έναν προσδιορισμό υπηρεσίας που θα έφερνε απεριόριστη χαρά στην εκτέλεσί της. Ο Ιεχωβά έδωσε στον άνθρωπο μια αξιαγάπητη σύζυγο και σύντροφο στην εργασία για να βοηθή στην υπηρεσία αυτή.

¹⁷ «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς· και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» Από τον Αδάμ απητείτο να εκτελέση αυτή την προσδιωρισμένη υπηρεσία με ταπεινή αναγνώρισι της εξαρτήσεώς του από τον Δημιουργό του, και γι’ αυτόν τον λόγο εδόθη η περαιτέρω εντολή: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γέν. 1:27, 28· 2:16, 17) Με ευπειθή και χαρούμενη υπηρεσία στον Ιεχωβά Θεό, ο Αδάμ θα μπορούσε να έχη εύρει αιώνια ζωή εδώ επάνω σ’ αυτή τη γη.

18. (α) Πώς άρχισε η ψευδής θρησκεία; (β) Μετεβλήθη τότε ο σκοπός του Ιεχωβά για τη γη, και πώς διαιωνίσθη τώρα η αληθινή θρησκεία επάνω στη γη;

¹⁸ Πώς άρχισε, λοιπόν, η ψευδής θρησκεία; Άρχισε όταν ένας φιλόδοξος πνευματικός υιός του Θεού εστασίασε εναντίον του Ιεχωβά. Έπεισε την Εύα και, μέσω αυτής, τον Αδάμ να εγκαταλείψουν την υπηρεσία του Ιεχωβά για τη διαιρετική θρησκεία την οποίαν αυτός, ο Σατανάς ή Διάβολος, εισήγαγε τώρα στη γη. Αυτοί έχασαν το χαρούμενο προνόμιό τους υπηρεσίας στο αγιαστήριο της Εδέμ. Έχασαν τη ζωή την ίδια όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για όλους τους απογόνους των. (Ρωμ. 5:12-14) Μήπως αυτό σημαίνει ότι η αρχική θρησκεία, η θρησκεία που έχει προοπτική αιωνίου ζωής, εχάθη από τη γη; Όχι ! Ο Ιεχωβά ‘έδωσε την γην εις τους υιούς των ανθρώπων’ για να είναι ένα αγιαστήριο ωραιότητος, ειρήνης και χαράς για πάντα. Ο σκοπός αυτός δεν μετεβλήθη. (Ψαλμ. 115:16· Ησ. 55:11) Επί πλέον, ο Ιεχωβά έδωσε υπόσχεσι στην Εδέμ ότι θα παρήγε από την όμοια με σύζυγο οργάνωσί του στον ουρανό ένα Σπέρμα, έναν κληρονόμο Βασιλείας, ο οποίος θα εσάρωνε τη διαιρετική λατρεία από τον ουρανό και τη γη και θα εγίνετο ο Αρχηγός των «νέων ουρανών» του Θεού για την ευλογία όλου του ανθρωπίνου γένους. (Γέν. 3:15· 2 Πέτρ. 3:13) Από την Εδέμ έως τώρα οι αληθινοί μάρτυρες του Ιεχωβά εμαρτύρησαν την ελπίδα αυτή. Το να δίδη κανείς μαρτυρία για το όνομα και τον σκοπό του Ιεχωβά, και όχι μια κενή επίδειξις πομπής και τελετουργίας, αποτελεί την αληθινή θρησκεία για το ανθρώπινο γένος ως την ημέρα αυτή.​—Ησ. 43:10-12.

19. Σχετικά με τι εκήρυτταν οι πρώτοι μάρτυρες του Ιεχωβά επάνω στη γη, και ποια ελπίδα διακρατούσαν;

¹⁹ Η γραμμή των τηρητών ακεραιότητος μαρτύρων του αληθινού Θεού αρχίζει με τον γυιό του Αδάμ, Άβελ. Κατόπιν προχωρεί μέσω του Ενώχ, ο οποίος επροφήτευσε για την κρίσι του Ιεχωβά εναντίον των ασεβών, και του Νώε, του ‘κήρυκος δικαιοσύνης’, ο οποίος εσώθη με την οικογένειά του μέσα από τον μεγάλο κατακλυσμό. (Ιούδ. 14, 15· 2 Πέτρ. 2:5) Αργότερα, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ έδωσαν χαρούμενη μαρτυρία, και ο Ιεχωβά τούς ευλόγησε, δίνοντας υπόσχεσι ότι ο κληρονόμος της Βασιλείας, ή Σπέρμα, θα προήρχετο από την οικογενειακή τους γραμμή. «Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς, και πεισθέντες, και εγκολπωθέντες, και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης . . . . Τώρα όμως επιθυμούσι καλητέραν [πατρίδα], τουτέστιν επουράνιον· δια τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς, να λέγηται Θεός αυτών· διότι ητοίμασε δι’ αυτούς πόλιν.»​—Εβρ. 11:4-16.

20. Πώς μπορεί να λεχθή ότι αυτοί οι Μάρτυρες ασκούσαν μια θρησκεία ζωής;

²⁰ Αφού αυτοί οι άνδρες πίστεως απέθαναν όλοι χωρίς να λάβουν την ‘εκπλήρωσιν των επαγγελιών’, πώς μπορεί να λεχθή ότι ήταν δική τους η θρησκεία της ζωής; Αυτό συμβαίνει επειδή ο Ιεχωβά τους υπεσχέθη ανάστασι σε ζωή επάνω στη γη, για να μπορέσουν να εξακολουθήσουν να Τον υπηρετούν χαρούμενα σε όλους τους επερχομένους αιώνες. «Ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και ο Μωυσής εφανέρωσεν . . . ότε λέγει Ιεχωβά τον Θεόν του Αβραάμ και τον Θεόν του Ισαάκ και τον Θεόν του Ιακώβ. Ο δε Θεός δεν είναι νεκρών, αλλά ζώντων· διότι πάντες ζώσιν εν αυτώ.» (Λουκ. 20:37, 38, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά είναι επίσης ο Θεός του Μωυσέως, του Δαβίδ, και όλων όσοι χαρούμενα μαρτυρούν το ένδοξό του όνομα και την επαγγελία του για το Σπέρμα και κληρονόμον της Βασιλείας.​—Έξοδ. 3:15· Ψαλμ. 145.

21. (α) Ποιο θαυμαστό πράγμα συνέβη έπειτα; (β) Πώς ο Υιός εξεπλήρωσε τον σκοπό, για τον οποίον ο Θεός τον έστειλε εδώ στη γη;

²¹ Έπειτα, μετά από 4.000 ταραγμένα χρόνια ανθρωπίνης ιστορίας, συνέβη ένα θαυμαστό πράγμα! Ο Ιεχωβά έστειλε τον Υιό του, τον πρωτότοκο της κτίσεώς του και την πρώτη χαρά όλης της ουρανίας οικογενείας του, εδώ σ’ αυτή τη γη. «Και ο Λόγος έγεινε σάρξ, και κατώκησε μεταξύ ημών, (και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός,) πλήρης χάριτος και αληθείας.» (Ιωάν. 1:14) Ο Υιός ο ίδιος διεκήρυξε: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.» (Ιωάν. 18:37) Εδίδαξε τους ακολούθους του να περιπατούν σύμφωνα με τη θρησκεία της ζωής, και να βρίσκουν χαρά πράττοντας το θείο θέλημα. Γι’ αυτούς τους πράους προβατοειδείς ανθρώπους είπε: «Εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία. Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός· ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων.» (Ιωάν. 10:10, 11) Έδωσε την τελεία ανθρώπινη ζωή του ως αντίλυτρο για όλους τους ανθρώπους που αγαπούν δικαιοσύνη. Αν και τούτο εσήμαινε θάνατο επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου, ο Υιός, Ιησούς Χριστός, βρήκε ασύγκριτη χαρά πράττοντας το θείο θέλημα ως ο Πρώτιστος Μάρτυς του Ιεχωβά επάνω στη γη.​—Ιωάν. 4:34· Εβρ. 12:1, 2.

22. Πώς οι μαθηταί του Ιησού ασκούσαν τη θρησκεία τους, και με ποια επιτυχία;

²² Μετά την ανάστασι και την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό, η χαρούμενη μαρτυρία για τη βασιλεία του Ιεχωβά και την ελπίδα αιωνίου ζωής απέκτησε περισσότερη ορμή, καθώς εξέχυσε ο Ιησούς το πνεύμα του Θεού επάνω στους μαθητάς του, εξουσιοδοτώντας τους να κηρύττουν «έως εσχάτου της γης». Πρώτα ολίγοι μεταξύ των Ιουδαίων, και έπειτα άνθρωποι όλων των εθνών εδέχθησαν το χαρούμενο άγγελμα της ζωής. «Και οι εθνικοί ακούσαντες έχαιρον και εδόξαζον τον λόγον του Ιεχωβά και επίστευσαν όσοι ήσαν ωρισμένοι δια την αιώνιον ζωήν. Και οι μαθηταί επληρούντο χαράς και πνεύματος αγίου.» Η θρησκεία της ζωής και της χαράς ευδοκιμούσε στη γη, καθώς οι πιστοί ‘εξέθετον δια μαρτυριών την βασιλείαν του Θεού’.​—Πράξ. 1:8· 8:25· 10:42· 13:48, 52, ΜΝΚ· 28:23.

23. (α) Γιατί ο «Χριστιανικός κόσμος απέτυχε να διαιωνίση την αληθινή θρησκεία; (β) Τι δείχνουν η προφητεία και τα γεγονότα για τη θρησκεία των μαρτύρων του Ιεχωβά;

²³ Εν τούτοις, τι θα πούμε γι’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα, αυτόν τον αιώνα του πυρηνικού διαστήματος, οπότε κακοί άνθρωποι απειλούν να σβήσουν κάθε ζωή επάνω στη γη με τις μεγάλης ολκής βόμβες των; Μπορεί να βρεθή η θρησκεία της ζωής επάνω στη γη σήμερα; Προσφέρει ελπίδα επιβιώσεως για το ανθρώπινο γένος; Ασφαλώς ο σύγχρονος «Χριστιανικός κόσμος» δεν διακηρύττει καμμιά τέτοια ελπίδα. Έγινε διαιρετικός και μέρος του κόσμου τούτου, και περιγράφεται από τον Χριστό τον ίδιο ως «ζιζάνια» που εχθρός έσπειρε στον αληθινό αγρό της μαρτυρίας. Αυτός ο ίδιος Υιός και Κληρονόμος, ο οποίος είναι τώρα ενθρονισμένος ως Βασιλεύς στους «νέους ουρανούς» του Ιεχωβά, αποστέλλει τους αγγέλους του να ‘συλλέξουν τα ζιζάνια’ και να ‘ρίψουν αυτά εις την κάμινον του πυρός’ της καταστροφής του Αρμαγεδδώνος. Αλλά τι πρέπει να λεχθή για την αληθινή Χριστιανοσύνη της Γραφής; Η ίδια προφητεία συνεχίζει: «Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος, εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών.» (Ματθ. 13:24-30, 36-43) Πόσο θαυμάσια εξεπληρώθη αυτή η προφητεία στους συγχρόνους μάρτυρας του Ιεχωβά! Επί σαράντα χρόνια τώρα το κεχρισμένο υπόλοιπο αυτών των Χριστιανών μαρτύρων άφησε το φως του να λάμπη ως τα πέρατα της γης. Με χαρά, οι καλής θελήσεως άνθρωποι μεταξύ των εθνών μαθαίνουν τη θρησκεία της ζωής, έτσι ώστε γίνονται και αυτοί επίσης ζηλωταί μάρτυρες υπέρ του ονόματος και της βασιλείας του Ιεχωβά. Από ολίγες χιλιάδες στο 1919, έγινε μια πρωτοφανής αύξησις σε 851.378 ενεργούς Μάρτυρας σε 179 χώρες παγκοσμίως στο 1960. Αυτοί εξακολουθούν να διδάσκουν από θύρα σε θύρα, «δοξολογούντες τον Θεόν, και ευρίσκοντες χάριν ενώπιον όλου του λαού», ‘ο δε Ιεχωβά προσθέτει εις αυτούς καθ’ ημέραν τους σωζομένους’. Ναι, κάθε ημέρα! Στα περασμένα δύο χρόνια πάνω από 180 νέοι διάκονοι εχειροτονούντο γι’ αυτή την υπηρεσία κάθε ημέρα του έτους!​—Πράξ. 2:47, ΜΝΚ.

24. Σε ποια έκτασι υπηρετούνται σήμερα οι άνθρωποι καλής θελήσεως από τη θρησκεία της ζωής, και με ποια προοπτική;

²⁴ Όπου κι αν ζήτε στη γη σήμερα, μπορείτε ν’ ακούσετε τα χαρούμενα νέα όσον αφορά τους «νέους ουρανούς» και την «νέαν γην» του Ιεχωβά. Αν ζήτε σε κάποια από τις σαράντα χώρες της Αφρικής, μπορείτε να τα ακούσετε από έναν από τους 119.409 Μάρτυρας που διαδίδουν φως σ’ αυτή την ήπειρο. Σε εξήντα επτά χώρες και νήσους της Αμερικής, υπάρχουν 353.632 ζηλωταί Μάρτυρες. Σε δεκαεννέα χώρες της Ευρώπης, 195.295 διάκονοι κηρύττουν αυτό το ίδιο μεγαλειώδες άγγελμα σε πολλές γλώσσες. Σαράντα έξη χώρες της Ασίας και νήσοι του Ειρηνικού υπηρετούνται από άλλους 9.695 διακόνους. Ακόμη και εκεί που ο κομμουνισμός ρίχνει τη σκοτεινή του σκιά, σε επτά Σοβιετοκρατούμενες χώρες, 123.383 Μάρτυρες αρνούνται να κατασιωπηθούν απέναντι σκληρών διωγμών. Άνθρωποι καλής θελήσεως σε όλη τη γη υπηρετούνται με τη θρησκεία της ζωής! Αυτή η παγγήινη μαρτυρία πρέπει να συνεχισθή ώσπου όλα τα άτομα καλής θελήσεως στο πρόσωπο της γης να έχουν συναχθή ως το ‘σπέρμα του λαού του Θεού’, για να παραμείνουν για πάντα στη χαρά της αιωνίου ζωής στον νέο κόσμο του Θεού. «Διότι ως οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, τα οποία εγώ θέλω κάμει, θέλουσι διαμένει ενώπιόν μου, λέγει ο Ιεχωβά, ούτω θέλει διαμένει το σπέρμα σας και το όνομά σας.»​—Ησ. 66:22, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]