Αληθινή Λατρεία Σημαίνει Δράσι

 1. (α) Ποιο ερώτημα πρέπει να θέση κανείς για τη θρησκεία του; (β) Τι πρέπει να σημαίνη η θρησκεία του για ένα άτομο και τι πρέπει να είναι, αν είναι ένας λάτρης του αληθινού Θεού;

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ η θρησκεία σας για σας; Θεωρείτε τη θρησκεία σαν κάτι, που είναι καλό να το έχετε, αλλά το οποίο δεν επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις άλλες πλευρές της ζωής σας, όπως η εργασία ή οι κοινωνικές υποθέσεις; Θεωρείτε μήπως ότι αποτελεί μέρος ενός καλού πνεύματος στην κοινότητα το να πηγαίνετε στην εκκλησία τις Κυριακές και να κάνετε εισφορές στην εκκλησία ή σε κάποιο έργο κοινωνικής προνοίας, στο οποίο ίσως αυτή ενασχολείται, και να συμμετέχετε από καιρό σε καιρό σε κάποια προσπάθεια της κοινότητος που γίνεται υπό την προστασία της εκκλησίας; Αν έτσι βλέπετε τη θρησκεία σας, κάτι το εσφαλμένο υπάρχει στη λατρεία σας. Αν η θρησκεία σας δεν σας απορροφά πλήρως, δεν διαμορφώνη κάθε φάσι της δραστηριότητος της ζωής σας είκοσι τέσσερες ώρες την ημέρα και δεν σας υποκινή σε μια πραγματική, γεμάτη ζωή δράσι, τότε υπάρχει κάτι το ελλιπές, διότι η αληθινή λατρεία του Παντοδυνάμου Θεού πάλλεται, ζωογονεί, είναι λατρεία συνεχούς δράσεως. Γνωρίζετε ότι, αν είσθε ένας αληθινός λάτρης του Θεού, οφείλετε να είσθε ένας διαγγελεύς, και ότι το να εξαγγέλλετε πρέπει ν’ αποτελή το κύριο μέλημά σας;

 2. (α) Ποίου πράγματος διαγγελεύς πρέπει να είναι ένας αληθινός λάτρης; (β) Ποιος είναι ένας τρόπος, με τον οποίο μπορούμε να έχωμε μια ιδέα του τι απαιτεί από μας ο Ιεχωβά σήμερα;

² Ποίου πράγματος διαγγελεύς είναι ο αληθινός λάτρης, και σε ποια έκτασι πρέπει να γίνεται η εξαγγελία; Είναι μια διακήρυξις με την ευρυτάτη έννοια, δια της χρήσεως κάθε καταλλήλου μέσου, μ’ ένα φιλάγαθο τρόπο σε όλη τη κτίσι. (Κολ. 1:13) Η διακήρυξις του ονόματος του Υψίστου, του Δημιουργού του ουρανού και της γης, πρέπει να γίνεται, και αυτό πρέπει να γίνεται μ’ ένα τρόπο, ο οποίος κάνει γνωστό το όνομά του κατάλληλα. Αυτός ο Θεός, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, ήταν ο Θεός των αρχαίων Εβραίων, ο Θεός, ο οποίος απέστειλε τον Ιησού στη γη και ο Θεός των Χριστιανών σήμερα. Η πολιτεία του Ιεχωβά με τον λαό του των αρχαίων χρόνων ήταν ένα μικρογραφικό πρότυπο του τι απαιτείται από τον λαό του σήμερα, και είναι καταγεγραμμένη για την παρηγορία και τη διδασκαλία μας. Όταν μαθαίνωμε για το έργο εξαγγελίας, το οποίο απήτησε αυτός από τον λαό του τότε, αποκτούμε κάποια ιδέα για το έργο που πρέπει να γίνη σήμερα, αλλά σε μια πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.—Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11.

ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΩΜΕ ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ

 3. (α) Ποιο αποτέλεσμα είχε επάνω στον αρχαίο λαό του Θεού, όταν ελησμόνησαν το όνομά του; (β) Τι έκαμε, ο Ιεχωβά για να χαροποιήση τις καρδιές των αιχμαλώτων; (γ) Ποιο μέρος επρόκειτο να παίξη ο Ησαΐας, συμβολικώς;

³ Υπήρχε ένας καιρός, που ο λαός του Θεού είχε λησμονήσει το όνομά του, δηλαδή, παρέλειψαν να εκτιμήσουν το τι αυτό αντεπροσώπευε, και, ως αποτέλεσμα, έχασαν το προνόμιο να εξαγγέλλουν αυτό το όνομα κι επήγαν σ’ αιχμαλωσία σε μια ειδωλολατρική παγκόσμιο δύναμι, τη Βαβυλώνα. Ο Ιεχωβά είχε ειδοποιήσει τον λαό του εκ των προτέρων, πριν οδηγηθούν σε αιχμαλωσία και, για να χαροποιήση τις καρδιές εκείνων, που μεταξύ αυτών ήσαν ειλικρινείς, προείπε την απελευθέρωσί τους και περιέγραψε τη δράσι που έπρεπε να αναλάβουν αμέσως μετά την απελευθέρωσί τους. Αυτό το έκαμε μέσω του προφήτου του Ησαΐα, τον οποίο εχρησιμοποίησε για να λαλήση ως ένας οξυδερκής φρουρός, που στέκει στην ερημωμένη τοποθεσία της πόλεως Σιών, η οποία θα παρέμενε έρημη επί εβδομήντα έτη. Ο φρουρός θα ανέμενε ανυπομόνως την απελευθέρωσι και επάνοδο των Ιουδαίων για να οικοδομήσουν το ναό του Ιεχωβά και την πόλι Σιών. Μπορούμε να φαντασθούμε τους εαυτούς μας να στέκουν σ’ αυτή την ερημωμένη θέσι, ακούοντας τον φρουρό να αναφωνή: «Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, του κηρύττοντος ειρήνην! του ευαγγελιζομένου αγαθά, του κηρύττοντος σωτηρίαν, του λέγοντος προς την Σιών, Ο Θεός σου βασιλεύει!»—Ησ. 52:7.

 4. Ποια νέα εξήγγελλε ο αγγελιαφόρος, και ποια επίδρασι είχαν σ’ εκείνους, οι οποίοι αγαπούσαν τη Σιών;

⁴ Από την τοποθεσία της Σιών ή Ιερουσαλήμ, 610 περίπου μέτρα επάνω από την επιφάνεια της Μεσογείου Θαλάσσης, ο αγγελιαφόρος, που ήρχετο με συναρπαστικά νέα, μπορούσε να είναι ορατός από μεγάλη απόστασι καθώς επλησίαζε. Ποια ήσαν τα νέα που εξήγγελλε; Ήσαν νέα των ειρηνικών σκοπών του Ιεχωβά για τη Σιών, η ευδοκία του, το τέλος της δυσμενείας του επάνω στον λαό του. Προς τους αιχμαλώτους στη Βαβυλώνα, οι οποίοι αγαπούσαν τη λατρεία του Θεού και οι οποίοι αγαπούσαν τη Σιών, αυτά ήσαν συνταρακτικά νέα, αγαθά νέα. Ήταν κάτι που εχρειάζοντο—αγαλλίασις, χαρά γι’ αυτούς.

 5. Εξηγήστε πώς τα νέα, τα οποία εξήγγελλε ο αγγελιαφόρος, είχαν σχέσι με την κυριαρχία και το όνομα του Ιεχωβά.

⁵ Ποιο ήταν το περιεχόμενο του αγγέλματος; Ήταν σχετικό με την κυριαρχία και το όνομα του Ιεχωβά. Στη διάρκεια των εβδομήντα ετών της αιχμαλωσίας, η Ιερουσαλήμ, η πόλις του ‘θρόνου του Ιεχωβά’, επάνω στον οποίον είχαν καθήσει οι βασιλείς της γραμμής του Δαβίδ, ήταν ερημωμένη, εγκαταλελειμμένη από όλο τον λαό του Θεού, ο οποίος ήταν σε αιχμαλωσία. Δεν υπήρχαν καθόλου κάτοικοι στη γη του Ιούδα. Επομένως, εφαίνετο ότι, αντί να είναι ο Ιεχωβά ο πραγματικός αόρατος Βασιλεύς, ήταν βασιλεύς ο Μαρδώκ, ο κυριώτερος θεός της Βαβυλώνος. Εν τούτοις, τώρα τα πράγματα είχαν αντιστραφή, και, με την αποκατάστασι της ‘πόλεως του μεγάλου Βασιλέως’ με τον ναό του μέσα σ’ αυτή, μπορούσε και πάλι να λεχθή στην Ιερουσαλήμ: «Ο Θεός σου βασιλεύει!» Μολονότι οι βασιλείς της γραμμής του Δαβίδ δεν είχαν αποκατασταθή επάνω στον θρόνο, εν τούτοις ο λαός του Ιεχωβά ήταν ελεύθερος και μπορούσε ν’ ανοικοδομήση την πόλι της Σιών. Έτσι, με μια έννοια η πτώσις της Βαβυλώνος εσήμαινε την εγκατάστασι της βασιλείας του Θεού. Οι πόδες του αγγελιαφόρου, ο οποίος ήρχετο με αυτά τα θαυμάσια νέα, μολονότι ήσαν σκονισμένοι και κουρασμένοι, εφαίνοντο ωραίοι σ’ εκείνους, οι οποίοι αγαπούσαν τη Σιών και τον Ιεχωβά Θεό.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΙ

 6. (α) Τίνος ήταν εικών ο προφητικός αγγελιαφόρος; (β) Πώς γνωρίζομε ότι αυτή η εφαρμογή της προφητείας είναι ορθή;

⁶ Αυτός ο προφητικός αγγελιαφόρος των αγαθών νέων εξεικόνιζε κάτι μεγαλύτερο, όπως ακριβώς η Βαβυλών εξεικόνιζε μια πολύ πιο εκτεταμένη Βαβυλώνα, η οποία αναφέρεται στην Αποκάλυψι ως «Βαβυλών η Μεγάλη», η οποία είναι η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Ο μεγαλύτερος αγγελιαφόρος είναι πρωτίστως ο υποσχεμένος Μεσσίας, ο Κεχρισμένος της προφητείας, ο Χριστός, όπως τον αποκαλούσαν οι Ελληνόφωνοι Ιουδαίοι. Οι κεχρισμένοι οπαδοί του οφείλουν να τον αντιγράψουν και ν’ ακολουθήσουν στα ίχνη του· επομένως και αυτοί, επίσης, οφείλουν να γίνουν αγγελιαφόροι των αγαθών νέων, με αυτόν ως ηγέτη των. Το ότι αυτή η εφαρμογή είναι ορθή αποδεικνύεται από τη δήλωσι τού αποστόλου Παύλου εις Ρωμαίους 10:13-15 (ΜΝΚ): «Διότι πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή. Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πώς θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι; Καθώς είναι γεγραμμένον, “Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!”»

 7. (α) Ποιοι ήσαν οι φρουροί, για τους οποίους ομιλεί το εδάφιο Ησαΐας 52:8, και τι κάνουν; (β) Πώς μπορεί να λεχθή ότι είδαν «πρόσωπον προς πρόσωπον»;

⁷ Ο Ησαΐας συνεχίζει το όραμα σαν να υπήρχαν φρουροί στην Ιερουσαλήμ, οι οποίοι ανέμεναν αυτόν τον ένδοξο αγγελιαφόρο και λέγει, στο εδάφιο Ησαΐας 52:8 (ΜΝΚ): «Οι φύλακές σου θέλουσιν υψώσει φωνήν· εν φωναίς ομού θέλουσιν αλαλάζει· διότι θέλουσιν ιδεί οφθαλμός προς οφθαλμόν, όταν ο Ιεχωβά ανορθώση την Σιών.» Έτσι οι φρουροί της Ιερουσαλήμ θα ήσαν οι Ισραηλίται εκείνοι, οι οποίοι έλαβαν τα νέα σχετικά με την αποκατάστασι της Σιών πριν από τους άλλους και ανταπεκρίθησαν στο να μεταδώσουν τα νέα στα υπόλοιπα τέκνα της Σιών. Ήσαν εκείνοι, οι οποίοι θα ύψωναν μαζί τη φωνή τους, με μια δυνατή κραυγή. Θα έκραζαν ενωμένοι ώστε οι άλλοι να γνωρίσουν τα χαρμόσυνα νέα ότι ο Θεός βασιλεύει! Όταν η Βαβυλών έπεσε το 539 π.Χ., οι πιστοί Ιουδαίοι εγνώριζαν, από την προφητεία του Ιερεμία, ότι σύντομα θα ήταν ο καιρός της απελευθερώσεώς των. (Ιερεμ. 25:11-14) Όταν είδαν πραγματικά να πέφτη η Βαβυλών στα χέρια του Κύρου, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αυτό το έκαμε ο Ιεχωβά. Δεν ήταν ο Κύρος ο Πέρσης εκείνος, που το επετέλεσε αυτό με τη δική του δύναμι, μολονότι ήταν ένας ικανός στρατηγός. Αναμφιβόλως, ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος ήταν εκείνος, ο οποίος μπορούσε ν’ ανοίξη τις πύλες της Βαβυλώνος και τους απελευθέρωσε από αυτή την ισχυρή παγκόσμιο δύναμι. Έτσι ήταν ακριβώς ως να έβλεπαν οι φρουροί τον Ιεχωβά πρόσωπον προς πρόσωπον ή οφθαλμός προς οφθαλμόν, δηλαδή, ως να εκύτταζαν κατάματα ο ένας τον άλλο, ως να έβλεπαν τα μάτια τους μέσα στα δικά του, εγκαθιστώντας έτσι μια στενή, προσωπική επαφή.—Αριθμ. 14:14.

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΣΘΕΝΑΡΗ ΔΡΑΣΙ

 8. (α) Η απελευθέρωσις των Ισραηλιτών από τη Βαβυλώνα τι καιρός ήταν; (β) Κατά ποιό τρόπο ο Ιεχωβά «εγύμνωσε τον άγιον βραχίονα αυτού ενώπιον πάντων των εθνών», και με ποιό αποτέλεσμα;

⁸ Επομένως, δεν ήταν καιρός θρηνωδίας αλλά ούτε καιρός για αδιαφορία ή νωθρότητα. Ήταν καιρός για δράσι. Ο Ησαΐας συνεχίζει: «Αλαλάξατε, ευφράνθητε ομού, ηρημωμένοι τόποι της Ιερουσαλήμ· διότι ο Ιεχωβά παρηγόρησε τον λαόν αυτού, ελύτρωσε την Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά εγύμνωσε τον αγίον βραχίονα αυτού ενώπιον πάντων των εθνών· και πάντα τα πέρατα της γης θέλουσιν ιδεί την σωτηρίαν του Θεού ημών.» (Ησ. 52:9, 10, ΜΝΚ) Ναι, ήταν καιρός αλαλαγμού, καιρός ευφροσύνης κι επομένως καιρός να διακηρυχθούν αυτά τα αγαθά νέα σε όλους εκείνους, οι οποίοι θα ήθελαν ν’ ακούσουν. Ο Ιεχωβά είχε, σαν να πούμε, αναστρέψει το μανίκι και γυμνώσει τον βραχίονα του για να εργασθή για τη σωτηρία του λαού του από τη Βαβυλώνα. Αυτό δεν το είχε κάμει αφανώς ή κρυφά, αλλά ενώπιον όλων, και όσοι ζούσαν στα πέρατα της κατοικουμένης γης έπρεπε ν’ ακούσουν και να ιδούν τι έκαμε ο Θεός για ν’ απελευθερώση το λαό του. Αυτό εσήμαινε ότι το όνομα του Θεού θα εξυψούτο και θα τον παρεδέχοντο οι άνθρωποι ως τον ζώντα και αληθινόν Θεό και Κυρίαρχο του Σύμπαντος.

 9. (α) Πώς τα νέα του αγγελιαφόρου επρόκειτο να λάβουν διεθνή εξάπλωσι; (β) Τι υπεστήριζε τη μαρτυρία εκείνων, οι οποίοι εξήγγελλαν τα νέα;

⁹ Τον καιρό, που ελάμβανε χώραν αυτό, υπήρχαν πολλοί Ιουδαίοι, οι οποίοι ζούσαν σε διάφορα μέρη της κατοικουμένης γης. Αυτοί οι Ιουδαίοι της «Διασποράς» έπρεπε ν’ ακούσουν και να δώσουν μαρτυρία σε άλλους σχετικά με τη σωτηρία τους και μπορούσαν πράγματι να πουν: ‘Ούτος είναι ο Θεός ημών.’ Στο βάρος αυτής της διεθνούς μαρτυρίας προσετίθετο αυτό το ίδιο το γεγονός ότι η Σιών είχε αποκατασταθή και ανοικοδομηθή, αποδεικνύοντας ότι οι λόγοι των για τη δύναμι και την ισχύ του Θεού των ήσαν αληθινοί.

10. Μήπως το να ομιλούν ήταν όλο αυτό που έπρεπε να κάνουν οι εξόριστοι Ιουδαίοι, ή τι;

¹⁰ Εκτός από το να ομιλούν, έπρεπε ν’ αναληφθή και δράσις εκ μέρους των εξορίστων στη Βαβυλώνα. Ο Ησαΐας προφητικώς τους δείχνει την ευθύνη των, λέγοντας: «Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον· εξέλθετε εκ μέσου αυτής· καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Ιεχωβά· διότι δεν θέλετε εξέλθει εν βία, ουδέ μετά φυγής θέλετε οδοιπορήσει· διότι ο Ιεχωβά θέλει υπάγει έμπροσθέν σας, και ο Θεός του Ισραήλ θέλει είσθαι η οπισθοφυλακή σας.»—Ησ. 52:11, 12, ΜΝΚ.

Ο ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΕΥΔΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΥΣΙΩΔΗΣ

11. Πότε έπρεπε να ενεργήσουν οι εξόριστοι, και ποια δράσι διέτασσαν οι λόγοι του Θεού εις Ησαΐαν 52:11, 12;

¹¹ Αυτό απαιτούσε ταχεία, θετική ενέργεια. Όταν το διάταγμα του Κύρου εξεδόθη το 537 π.Χ., ώφειλαν να ενεργήσουν αμέσως και να συρθούν από τη Βαβυλώνα και να εξέλθουν από αυτόν τον ακάθαρτο τόπο της ψευδούς λατρείας. Κατενόησαν ότι ο Θεός είπε, κατ’ ουσίαν: ‘Φύγετε από όλη τη θρησκευτική ακαθαρσία της Βαβυλώνος. Μην αφήσετε να σας πιάση κανείς. Επιστρέψτε στην αγνή λατρεία του Θεού. Εξέλθετε εκ μέσου αυτής και της ειδωλολατρικής ατμοσφαίρας, που δυσφημεί τον Θεό. Πηγαίνετε στον τόπο, όπου μπορείτε να υπηρετήτε τον Θεό και να είσθε θρησκευτικώς καθαροί—τον τόπο λατρείας του Ιεχωβά.’

12. (α) Ποια ήταν η πιο σπουδαία αιτία για να είναι οι επαναπατριζόμενοι καθαροί; (β) Από ποια ελατήρια ήσαν ελεύθεροι όσοι επέστρεφαν, και ποιο ήταν το κύριο ελατήριό των;

¹² Η πιο σπουδαία αιτία γι’ αυτή τη νουθεσία να είναι θρησκευτικώς και ηθικώς καθαροί ήταν το γεγονός ότι αυτοί οι Ισραηλίται επρόκειτο να μεταφέρουν πίσω τα ιερά σκεύη, τα οποία είχε κλέψει ο Ναβουχοδονόσορ από τον ναό του Ιεχωβά. Ο Κύρος είχε επιτρέψει να ελευθερωθούν και αυτά, επίσης, και εκείνοι, οι οποίοι θα τα μετέφεραν, έπρεπε να καθαρισθούν από κάθε μολυσμό της ακάθαρτης Βαβυλωνιακής θρησκείας. Αυτό έπρεπε να γίνη όχι μόνο κατά ένα εξωτερικό, τυπικό τρόπο, αλλά πρωτίστως στην καρδιά. Εκείνοι, που εξήλθαν από τη Βαβυλώνα, έπρεπε να επιστρέψουν άγιοι για ν’ αποκαταστήσουν τη λατρεία του Ιεχωβά· κι έτσι επρόκειτο να γίνη, διότι τότε η Ιερουσαλήμ ήταν έρημη, εκείνοι δε που επέστρεφαν ήσαν μόνο όσοι ήσαν τελείως αφιερωμένοι και πλήρως απορροφημένοι στο να ιδούν ότι το όνομα του Ιεχωβά είχε εξυψωθή. Δεν είχαν πολιτικά ή υλιστικά ελατήρια.

13. (α) Σε ποιον οφείλεται η απελευθέρωσις των εξορίστων; (β) Πώς μπορεί να συγκριθή η αναχώρησις από τη Βαβυλώνα με τη φυγή από την Αίγυπτο πριν από εννέα αιώνες;

¹³ Ο λαός του Ιεχωβά εγνώριζε τι επρόκειτο να κάμη. Εγνώριζαν ότι αυτός τους είχε απελευθερώσει και ήταν μαζί τους. Έτσι, μολονότι η αναχώρησίς των από τη Βαβυλώνα είχε γίνει βιαστικά, εν τούτοις δεν ήταν μια πανικόβλητη φυγή. Δεν είχε γίνει καμμιά προσπάθεια εκ μέρους των ν’ ανακτήσουν μόνοι των την ελευθερία τους. Περίμεναν μέχρις ότου ο Θεός επιφέρη την πτώσι της Βαβυλωνιακής Τρίτης Παγκοσμίου Δυνάμεως. Συνεπώς, ούτε στον Κύρο, ούτε σ’ αυτούς δεν έπρεπε ν’ αποδοθή η απελευθέρωσίς των. Παρατηρούμε ότι δεν συνέβη όπως κατά την αναχώρησί τους από τη χώρα της Αιγύπτου πριν από 976 χρόνια, οπότε ο Φαραώ τούς παρακινούσε, τους ωθούσε να εξέλθουν, όπως είχε προείπει ο Ιεχωβά. Μολονότι δεν είχε σημειωθή αταξία στη φυγή από την Αίγυπτο, εντούτοις οι Ισραηλίται αντιμετώπιζαν κάποια δυσκολία λόγω της σπουδής, όπως τα εδάφια Έξοδος 12:30-34, 39 αναφέρουν· είχαν σπρωχθή να εξέλθουν από την Αίγυπτο και δεν μπορούσαν να χρονοτριβήσουν. Δεν είχαν χρόνο να προετοιμάσουν προμήθειες για τους εαυτούς των. Μετέφεραν ακόμη και τη ζύμη των από αλεύρι προτού ακόμη αυτή προφθάση να φουσκώση και τις σκάφες των τυλιγμένες μέσα στα επανωφόρια τους επάνω στους ώμους των. Εν τούτοις, η αναχώρησις είχε γίνει με τάξι, όπως περιγράφεται στο εδάφιο Έξοδος 13:18: «Και ανέβησαν οι υιοί Ισραήλ εκ της γης Αιγύπτου εις παράταξιν μάχης [δηλαδή, όπως ένας στρατός σε πέντε τμήματα, με προφυλακή, οπισθοφυλακή, κύριο σώμα, και δύο πτέρυγες].» (ΜΝΚ, έκδοσις 1953, περιθώριον) Αντιθέτως, για την αναχώρησι από τη Βαβυλώνα, μπορούσαν να κάμουν πλήρεις προετοιμασίες εκ των προτέρων, και με τον Ιεχωβά ως οπισθοφυλακή και προστάτη των ανεχώρησαν με αξιοπρέπεια, τάξι και ήρεμο θάρρος.

14. Πώς οι φρουροί είδαν «πρόσωπον προς πρόσωπον» τον Ιεχωβά, όταν συνεκέντρωνε πάλι στη Σιών, και τι αισθήματα είχαν οι επαναπατριζόμενοι, όταν είδαν το λόφο όπου υπήρχε προηγουμένως ο ναός του Σολομώντος;

¹⁴ Εκείνοι, οι οποίοι εγκατέλειψαν τη Βαβυλώνα, είχαν τη διαβεβαίωσι ότι θα έφθαναν με ασφάλεια στη Σιών, μολονότι θα διέσχιζαν μια ερημική οδό μήκους εκατοντάδων μιλίων. Με τον Ιεχωβά ενώπιον των ως ηγέτη των, οι φρουροί μπορούσαν, σαν να πούμε, να βλέπουν πρόσωπον προς πρόσωπον τον Ιεχωβά, καθώς τους συνεκέντρωνε πάλι στη Σιών. Τι ευφρόσυνη ευκαιρία πρέπει να ήταν αυτή για τους επαναπατριζομένους, όταν είδαν να εμφανίζεται ο λόφος της Ιερουσαλήμ η Σιών, όπως ακριβώς ήταν ένα ευφρόσυνο θέαμα για τους φρουρούς, όταν είδαν να έρχεται ο αγγελιαφόρος της απελευθερώσεως.—Ησ. 52:8.

ΔΡΑΣΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

15. Ποια εφαρμογή αυτής της προφητείας κάνει ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς;

¹⁵ Το ότι όλ’ αυτά ήσαν προφητικά για τους Χριστιανούς αποδεικνύεται από τον απόστολο Παύλο, όταν αναφέρη το εδάφιο Ησαΐας 52:11 και επεκτείνη τη σημασία αυτών των λόγων, λέγοντας: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, “Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου.” Δια τούτο “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε”, λέγει Ιεχωβά, “και μη εγγίσητε ακάθαρτον”.»—2 Κορ. 6:14-17, ΜΝΚ.

16. (α) Ποιοι είναι οι φρουροί του Θεού σήμερα, και τι βλέπουν; (β) Τι πρέπει να εξετάση ένα άτομο για τη θρησκεία του και την οργάνωσί της; (γ) Αν διαπιστώση ότι η θρησκεία του δεν ασχολείται στη δράσι της διακηρύξεως του ονόματος του Ιεχωβά, τι πρέπει να κάμη, με ποια ανταμοιβή;

¹⁶ Σήμερα υπάρχει δράσις για εκείνους, οι οποίοι είναι Χριστιανοί. Υπάρχει ένα μεγάλο έργο διακηρύξεως να γίνη, όχι μόνο σε μια μικρή περιοχή του κόσμου, αλλά σε ολόκληρη την κατοικουμένη γη. (Ματθ. 24:14) Ο λαός του Θεού είναι οι φρουροί. Βλέπουν ότι η Βαβυλών η Μεγάλη, η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, έπεσε. Έχει εκτεθή. Οι ψευδείς διδασκαλίες της και ο φόβος ανθρώπου, που κάποτε τους κρατούσαν, δεν μπορούν πια να τους συγκρατήσουν τόσο αυτούς όσο και οποιοδήποτε άλλο έντιμο άτομο, που επιθυμεί να εξέλθη προς την ένδοξη ελευθερία, η οποία έρχεται σ’ εκείνους που λατρεύουν τον αληθινό Θεό Ιεχωβά. Σύντομα η Βαβυλών η Μεγάλη θα καταστραφή πλήρως. Επομένως, είναι επείγον για οποιονδήποτε, ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι ένας λάτρης του Θεού, να εξετάση τη θρησκεία του και να ιδή αν έχη αυτά τα αγαθά νέα να διακηρύξη. Οφείλει, επίσης, να ερευνήση για να ιδή αν η οργάνωσίς του διακηρύσση τα αγαθά νέα ή όχι, στη μεγίστη δυνατή έκτασι δηλαδή, ως τα πέρατα της γης. Και οφείλει, όπως έκαμαν οι πιστοί Ιουδαίοι, όταν επέστρεψαν στη Σιών, να έχη ολόκληρη την καρδιά, διάνοια και ψυχή του απορροφημένη στη διακήρυξι αυτής της πληροφορίας σε άλλους. Αν η θρησκεία σας δεν είναι μια θρησκεία δράσεως στη διαφήμισι του ονόματος του Ιεχωβά, είναι θανατηφόρος. Φύγετε από αυτή, διότι είναι ένα τμήμα της συγχρόνου Βαβυλώνος της Μεγάλης. Δεν είναι τόπος για τους λάτρεις του αληθινού Θεού. Ελάτε στην ευφρόσυνη κατάστασι της διακηρύξεως των αγαθών νέων ότι ο Ιεχωβά Θεός Βασιλεύει. Σύντομα η βασιλεία του θα ευλογήση εκείνους, οι οποίοι ακούουν και εγείρονται σε δράσι ως διαγγελείς των αγαθών νέων με ζωή σε μια γη εξωραϊσμένη με την ειρήνη και ευημερία που μόνο ο Δημιουργός της μπορεί να δώση.