‘Όλος ο Ισραήλ θα Σωθεί’

«Ούτω πας ο Ισραήλ θέλει σωθή, καθώς είναι γεγραμμένον· Θέλει ελθεί εκ Σιών ο λυτρωτής, και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από του Ιακώβ».—Ρωμαίους 11:26.

 1. (α) Σχετικά με το Ρωμαίους 11:26, ποια ερωτήματα εγείρονται; (β) Γιατί η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν είναι ο Ισραήλ που επρόκειτο να «σωθεί»;

ΠΟΙΟ έθνος εννοείται εδώ; Πώς σώζεται; Και πώς επηρεάζονται όλα τα άλλα έθνη από τη σωτηρία του; Όταν η Βρετανική εντολή πάνω στην Παλαιστίνη εξέπνευσε το 1948, οι Ιουδαίοι κατέλαβαν μέρος εκείνης της περιοχής και ίδρυσαν τη Δημοκρατία του Ισραήλ. Με τη νίκη τους πάνω στις Αραβικές δυνάμεις στον πόλεμο των έξι ημερών του 1967, οι Ισραηλινοί επεξέτειναν τα σύνορα της δημοκρατίας τους. Αλλά από την ίδρυσή της η Δημοκρατία του Ισραήλ χρειάστηκε να διατηρεί την ύπαρξή της με τη δύναμη των όπλων. Είτε το σημερινό Ισραήλ έχει αποθηκεύσει πυρηνικές βόμβες για την εθνική του επιβίωση είτε όχι, ασφαλώς αυτό το έθνος δεν εμπιστεύεται πάνω στον ‘ελευθερωτή από τη Σιών’. Μαζί με τα άλλα Έθνη, αυτή η σχετικά νεαρή πολιτική οντότητα αποτελεί μέρος των Ηνωμένων Εθνών! Είναι σαφές ότι αυτή η δημοκρατία δεν είναι μια θεοκρατία, όπως έγινε το έθνος Ισραήλ στις μέρες του Μωυσή, πίσω στο 1513 π.Χ.

 2. Πώς η ίδρυση της Δημοκρατίας του Ισραήλ διαφέρει από την αποκατάσταση των Ιουδαίων στην πατρίδα τους το 537 π.Χ.;

² Ο Αυστριακός Ισραηλίτης Θεόδωρος Χερτζλ, ιδρυτής της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Σιωνιστών το 1897, διακήρυξε ότι οι Ιουδαίοι ήταν έθνος και απαίτησε να τους παραχωρηθεί κάποια περιοχή για την ίδρυση ενός Εβραϊκού κράτους. Αλλά τίποτα σ’ όλες τις εξελίξεις που αφορούσαν τη Δημοκρατία του Ισραήλ δεν είχε καμιά αντιστοιχία με την αποκατάσταση των Ιουδαίων στην πατρίδα τους το 537 π. Χ., το πρώτο έτος του Πέρση αυτοκράτορα Κύρου του Μεγάλου. Εκείνη η αρχαία αποκατάσταση εκπλήρωσε τον διακηρυγμένο σκοπό του Θεού του Ισραήλ, του Ιεχωβά, όπως προειπώθηκε στο Ησαΐας 45:1-5. (2 Χρονικών 36:22, 23· Έσδρας 1:1-4) Αλλά κατά την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας του Ισραήλ δεν είδαμε να ακολουθείται καμιά ειρηνική πορεία με πλήρη πίστη στο Θεό του αρχαίου Ισραήλ. Έτσι η ίδρυση αυτού του κράτους δεν μπορεί να ερμηνευτεί σαν εκπλήρωση των προφητειών των Εβραϊκών Γραφών· ούτε είναι απόδειξη ότι η έλευση του Ιουδαίου Μεσσία είναι πλησίον.

 3. Πώς έβλεπαν τη σωτηρία ‘όλου του Ισραήλ’ κάποτε οι Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής, αλλά τι συνέβη σχετικά μ’ αυτό το 1932;

³ Μέχρι το έτος 1929 τα μέλη του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής νόμιζαν ότι οι φυσικοί Ιουδαίοι ήταν ακόμη ο εκλεκτός λαός του Θεού, ότι θα συνάγονταν πίσω στην Παλαιστίνη σε κατάσταση απιστίας, ότι εκεί θα μεταστρέφονταν στον Ιησού Χριστό σαν το υποσχεμένο Σπέρμα του Αβραάμ και ότι θα γίνονταν τότε το ηγετικό έθνος της γης για την ευλογία όλου του ανθρώπινου γένους. Ωστόσο, το 1932 αποδείχτηκε ότι αυτό ήταν μια παρανόηση της Βιβλικής προφητείας, περιλαμβανομένων και των λόγων του εδαφίου Ρωμαίους 11:26 για τη σωτηρία ‘όλου του Ισραήλ’.—Βλέπε Μελέτη 8 του βιβλίου Ελθέτω η Βασιλεία Σου, έκδοση 1891 από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά.

Ποιοι Αποτελούν ‘Όλο τον Ισραήλ’;

 4. Ποιες περιστάσεις σήμερα δείχνουν ότι η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν είναι «ο Ισραήλ του Θεού»;

⁴ Αυτό που ο Ιουδαίος συγγραφέας στο εδάφιο Ρωμαίους 11:26 το αποκάλεσε «πας Ισραήλ», στο εδάφιο Γαλάτας 6:16 το αποκάλεσε «ο Ισραήλ του Θεού». Αν, όμως, οι φυσικοί Ιουδαίοι στη Δημοκρατία του Ισραήλ και ολόγυρα στη γήινη σφαίρα δεν αποτελούν ‘όλο τον Ισραήλ’, τότε ποιοι είναι τα μέλη του; Αυτό το ερώτημα είναι ζωτικό, αφού οι σημερινοί φυσικοί Ιουδαίοι δε γνωρίζουν σε ποια από τις 12 φυλές του Ισραήλ ανήκουν. Έχουν ραβίνους αλλά δεν έχουν ιερατείο, δεν έχουν αρχιερέα πάνω στη γη, δεν έχουν ναό στην Ιερουσαλήμ ούτε και θυσιαστήριο πάνω στο οποίο να προσφέρουν θυσίες σύμφωνα με το Νόμο που τους έδωσε ο Θεός μέσω του Μωυσή. Όλα αυτά λείπουν από τότε που οι Ρωμαίοι κατάστρεψαν την Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Δεν υπάρχει επίσης απόδειξη ότι ο Θεός του οποίου το όνομα αρνούνται να προφέρουν είναι πια μαζί τους σαν έθνος. Κι όμως, ο Ιεχωβά Θεός έχει πραγματικά έναν Ισραήλ πάνω στη γη, και μάλιστα σ’ αυτόν τον 20ό αιώνα. Έτσι ποιοι είναι τα μέλη του;

 5, 6. Πώς δείχνει ο Παύλος ότι το να είναι κανείς «ο Ισραήλ του Θεού» δεν εξαρτάται από φυσικές, σαρκικές περιστάσεις;

⁵ Ο φυσικός Εβραίος Σαούλ από την Ταρσό, ο οποίος είχε το προνόμιο να γίνει ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, μας δίνει μια ικανοποιητική απάντηση. Γύρω στο έτος 56 μ.Χ. έγραψε μια μακρά επιστολή «προς πάντας τους όντας εν Ρώμη αγαπητούς του Θεού, προσκεκλημένους αγίους». (Ρωμαίους 1:1, 7) Στην επιστολή εκείνη, ο Παύλος προσδιόρισε ποιοι είναι εκείνοι που θεωρούνται από το Θεό αληθινοί Ισραηλίτες, όχι Ισραηλίτες κατά σάρκα αλλά σύμφωνα με το πνεύμα. Ο Παύλος έγραψε:

⁶ «Διότι πάντες οι εκ του Ισραήλ δεν είναι ούτοι Ισραήλ, ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ, διά τούτο είναι πάντες τέκνα, αλλ’ εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα. Τουτέστι, τα τέκνα της σαρκός ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται διά σπέρμα. . . . Ο δε Ησαΐας κράζει υπέρ του Ισραήλ· Αν και ο αριθμός των υιών Ισραήλ ήναι ως η άμμος της θαλάσσης, το υπόλοιπον αυτών θέλει σωθή· διότι θέλει τελειώσει και συντέμει λογαριασμόν μετά δικαιοσύνης, επειδή συντετμημένον λογαριασμόν θέλει κάμει ο Κύριος επί της γης. Και καθώς προείπεν ο Ησαΐας· Εάν ο Κύριος Σαβαώθ δεν ήθελεν αφήσει εις ημάς σπέρμα, ως τα Σόδομα ηθέλομεν γίνει, και με τα Γόμορρα ηθέλομεν ομοιωθή».—Ρωμαίους 9:6-9, 27-29.

 7, 8. Γιατί οι φυσικοί Ισραηλίτες απέτυχαν να συμπληρώσουν όλες τις θέσεις σαν κλαδιά του συμβολικού ελαιόδεντρου που περιγράφεται στους Ρωμαίους κεφάλαιο 11;

⁷ Κατόπιν, στους Ρωμαίους κεφάλαιο 11, ο Παύλος παρομοίασε το έθνος Ισραήλ με ένα ελαιόδεντρο που συνδέεται με τον ‘φίλον του Ιεχωβά’, τον πατριάρχη Αβραάμ. (Ιακώβου 2:23) Αφού εκείνος ο «φίλος» είχε δείξει την υπακοή του, ο Θεός τού είπε: «Εν τω σπερματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου». (Γένεσις 22:18) Επειδή η πλειονότητα των φυσικών Ιουδαίων δεν έδειξε την πίστη του προπάτορά τους Αβραάμ και δεν υπήκουσε στο Θεό, εκείνοι οι άπιστοι Ισραηλίτες αποκόπηκαν από το συμβολικό ελαιόδεντρο που ήταν ριζωμένο στον Μεγαλύτερο Αβραάμ, τον Ιεχωβά Θεό. Τις θέσεις τους τις πήραν Εθνικοί που πίστευαν, ή μη Ιουδαίοι, ώστε το συμβολικό δέντρο να μπορέσει να έχει τον πλήρη αριθμό των κλάδων του. Εκείνοι που πήραν τις θέσεις των φυσικών Ισραηλιτών έγιναν «σπέρμα του Αβραάμ» σαν προσήλυτοι, ή Ισραηλίτες μέσω υιοθεσίας από μέρους του Θεού, του Μεγαλύτερου από τον Αβραάμ. (Γαλάτας 3:26-29) Έγιναν Ισραηλίτες με μια πνευματική έννοια, δηλαδή, πνευματικοί Ισραηλίτες. Αυτός είναι ο λόγος που ο Παύλος προχώρησε και είπε:

⁸ «Διότι δεν θέλω να αγνοήτε, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, διά να μη υψηλοφρονήτε, ότι τύφλωσις κατά μέρος έγινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών, και ούτω πας ο Ισραήλ θέλει σωθή, καθώς είναι γεγραμμένον · Θέλει ελθεί εκ Σιών ο λυτρωτής, και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από του Ιακώβ. Και αύτη είναι η παρ’ εμού διαθήκη προς αυτούς, όταν αφαιρέσω τας αμαρτίας αυτών».—Ρωμαίους 11:25-27.

 9. Μολονότι ‘οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών’ εξέπνευσαν το 1914, ποια είναι η θέση της Δημοκρατίας του Ισραήλ απέναντι στο Μεσίτη της νέας διαθήκης;

⁹ Παρατηρούμε ότι ο Παύλος δε λέει, ‘έως ότου έχουν εκπληρωθεί οι καιροί των Εθνών’. Μάλλον, λέει, «εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών», «έως ότου έχει εισέλθει ο πλήρης αριθμός των ανθρώπων των εθνών (ΜΝΚ)». Οι Καιροί των Εθνών, ή «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών», εξέπνευσαν το 1914, το έτος που ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. (Λουκάς 21:24, Εξουσιοδοτημένη Μετάφραση) Παρ’ όλα αυτά, σήμερα, 70 χρόνια αργότερα, η Δημοκρατία του Ισραήλ και οι φυσικοί Ιουδαίοι πάνω σ’ όλη τη γη δεν ισχυρίζονται ότι βρίσκονται στη νέα διαθήκη που είπε ο Ιεχωβά ότι θα έκανε με τον οίκο Ισραήλ. (Ιερεμίας 31:31-34) Πριν από 19 και πλέον αιώνες, στις 14 Νισάν του 33 μ. Χ., τη νύχτα του Ιουδαϊκού Πάσχα, ο μελλοντικός Μεσίτης εκείνης της διαθήκης προσέφερε ένα κύπελλο με κρασί στους πιστούς αποστόλους του και έκανε το εξής σχόλιο: «Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον». (Λουκάς 22:20) Αλλά ύστερα από όλο αυτό το χρονικό διάστημα η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό σαν τον Μεσίτη της διαθήκης που προειπώθηκε στην προφητεία του Ιερεμία.

10. Πόσο μέρος του «σπέρματος» για την ευλογία όλου του ανθρώπινου γένους αποτέλεσαν οι φυσικοί Ιουδαίοι που πίστεψαν, και με ποια συνέπεια;

¹⁰ Σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, «ο λυτρωτής» δεν έχει έρθει ακόμη από τη Σιών. (Ησαΐας 59:20· Ρωμαίους 11:26) Αλλά τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ. Χ., ένα υπόλοιπο από τους αρχαίους Ισραηλίτες δέχτηκαν πραγματικά τον Ιησού σαν το Μεσσία. Εκείνο το υπόλοιπο άρχιζε τότε να λαβαίνει το υποσχεμένο άγιο πνεύμα και να φέρνεται στην προειπωμένη διαθήκη. Ωστόσο, ένα υπόλοιπο δεν ήταν αρκετό για να αποτελέσει τον πλήρη αριθμό της πνευματικής «νύμφης» του Χριστού, η οποία αποτελείται συνολικά από 144.000. (Αποκάλυψις 7:1-8· 14:1-3· 21:9) Έτσι δεν ήταν αρκετοί εκείνοι οι φυσικοί Ισραηλίτες που έγιναν μέρος του συμβολικού ελαιόδεντρου που ήταν ριζωμένο στον Μεγαλύτερο Αβραάμ, ο οποίος υποσχέθηκε ότι το «σπέρμα» του αρχαίου πατριάρχη θα έφερνε ευλογίες σ’ όλες τις ανθρώπινες φυλές, Ιουδαϊκές και μη Ιουδαϊκές.

11, 12. Σε ποιον Ισραήλ αναφέρεται ο «πας Ισραήλ», και πώς μπορεί να αποδειχτεί αυτό Γραφικά;

¹¹ Πώς, λοιπόν, επρόκειτο να ‘σωθή όλος ο Ισραήλ’ μέσω του υποσχεμένου ‘λυτρωτή’; Σημειώστε παρακαλούμε ότι ο Παύλος έγραψε την επιστολή του στους Ρωμαίους γύρω στο 56 μ.Χ., αφού είχε γράψει στους Γαλάτες (γύρω στο 50-52 μ. Χ.). Επομένως, τα εδάφια Ρωμαίους 11:25-27 γράφτηκαν μετά τα λόγια του στους Γαλάτες 6:16 για τον «Ισραήλ του Θεού». Εκείνος ήταν ο Ισραήλ με τον οποίο είχε γίνει η νέα διαθήκη μέσω του Ιησού Χριστού, όχι του προφήτη Μωυσή. Ο Ιησούς ήταν ο Μεσίτης για έναν Χριστιανικό Ισραήλ, έναν πνευματικό Ισραήλ, που γεννήθηκε σαν έθνος τη μέρα της Πεντηκοστής το 33 μ.Χ., όταν το άγιο πνεύμα χύθηκε πάνω στους Ιουδαίους οι οποίοι δέχτηκαν τον Ιησού Χριστό σαν Μεσίτη της νέας διαθήκης.

¹² Σ’ εκείνη την περίπτωση ήταν παρών ο Ιουδαίος απόστολος Πέτρος. Αργότερα, έγραψε στους «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού» και είπε: «Είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός . . . οι ποτέ μη όντες λαός, τώρα δε λαός του Θεού». (1 Πέτρου 1:1, 2· 2:9, 10) Αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο Ισραήλ ο οποίος θα ‘σωζόταν όλος’ δεν είναι η σημερινή δημοκρατία των Ισραηλινών ή οι διασκορπισμένοι φυσικοί Ισραηλίτες σ’ ολόκληρη τη γήινη σφαίρα. Ο «πας Ισραήλ» που επρόκειτο να «σωθή» ήταν ο πνευματικός Ισραήλ ο οποίος γεννήθηκε την Πεντηκοστή του 33 μ. Χ. με το να γεννηθεί με το αναπαραγωγικό πνεύμα του Θεού. Σ’ αυτόν τον «Ισραήλ του Θεού» επρόκειτο να έρθει ο υποσχεμένος Λυτρωτής.

13. (α) Πώς και πότε ήρθε από τη Σιών ο υποσχεμένος Λυτρωτής; (β) Με τον καιρό, ποιους περιέλαβε σαν μέλη του «ο Ισραήλ του Θεού»;

¹³ Αυτός ο Λυτρωτής ήρθε πραγματικά τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. Πώς; Με την έκχυση του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά πάνω στους 120 περίπου μαθητές σ’ ένα ανώγειο στην εθνική πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ. Έτσι εκείνοι οι μαθητές έγιναν το αρχικό τμήμα του «Ισραήλ του Θεού» γεννημένοι σε πνευματική ζωή, έχοντας την ελπίδα αιώνιας ζωής στο πνευματικό βασίλειο. Αυτός ο πνευματικός Ισραήλ έφτασε τελικά να περιλαμβάνει τους μη Ιουδαίους οι οποίοι πίστεψαν στον υποσχεμένο Λυτρωτή. Πότε συνέβη αυτό; Κατά την μεταστροφή των Σαμαρειτών—και αργότερα των εντελώς Εθνικών κατά τη μεταστροφή τού Ρωμαίου εκατόνταρχου Κορνήλιου και της οικογένειάς του και των φίλων του το 36 μ.Χ.—ο Ιεχωβά, ο Μεγαλύτερος Αβραάμ, υιοθέτησε όλους αυτούς τους μη Ιουδαίους που πίστευαν στο μονογενή Γιο του, τον Ιησού Χριστό, το συμβολικό κορμό του συμβολικού ελαιόδεντρου. Έτσι εκείνοι οι μη Ιουδαίοι μπορούσαν να πάρουν τις θέσεις των άπιστων Ιουδαίων που αποκόπηκαν από εκείνο το ελαιόδεντρο που είχε 144.000 «κλάδους».—Πράξεις, κεφάλαιο 10· 15:14-21.

Τώρα Επιτελείται το Έργο του Εγκεντρισμού

14. Για ποιο πράγμα υπάρχουν ήδη αρκετές αποδείξεις σχετικά με ‘όλον τον Ισραήλ’;

¹⁴ Χίλια εννιακόσια σαρανταεννιά χρόνια έχουν σχεδόν περάσει από το μνημειώδες εκείνο γεγονός το 36 μ.Χ. Λογικά, λοιπόν, το έργο του Παντοδύναμου Θεού για να σωθεί «πας ο Ισραήλ» έχει επιτευχθεί με μεγαλειώδη τρόπο. Αυτή ήταν μια περίοδος χρόνου πολύ μακρύτερη από τον Ιουδαϊκό αιώνα της αποκλειστικής θείας εύνοιας από το 1513 π.Χ., στις μέρες του Μωυσή, μέχρι το 36 μ.Χ., που έγινε η πρώτη μεταστροφή απερίτμητων μη Ισραηλιτών, ή Εθνικών. Χωρίς αμφιβολία αυτή η εκτεταμένη περίοδος άφησε αρκετό χρόνο για να σωθή «πας Ισραήλ», δηλαδή για να εκλεγεί ο αριθμός των μελών που χρειαζόταν. Υπάρχουν τώρα αποδείξεις ότι αυτό έχει ήδη γίνει.

15. Στην προφητεία του Ιησού σχετικά με το «σημείον» της «συντελείας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ]», πώς είπε ότι θα συνάγονταν οι «εκλεκτοί»;

¹⁵ Ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε σ’ εκείνη τη χρονική περίοδο όταν έδωσε μια προφητεία για την αόρατη πνευματική «παρουσία» του και «τη συντέλεια του αιώνος» και είπε: «Θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών». (Ματθαίος 24:3, 30, 31) Πότε άρχισε αυτή η «παρουσία» του Ιησού Χριστού;

16, 17. Πότε άρχισε η «παρουσία» του Ιησού Χριστού, και ποια αξιοσημείωτα γεγονότα ακολούθησαν σχετικά με τους «εκλεκτούς»;

¹⁶ Η «παρουσία» του Ιησού άρχισε κατά τον τερματισμό των «επτά καιρών» των Εθνών το φθινόπωρο του 1914. (Δανιήλ 4:23-36) Τον καιρό εκείνο ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός έστρεψε την προσοχή του στο να ασκήσει τη δύναμή του σ’ αυτή τη γη, πάνω στην οποία μαινόταν ο πόλεμος. Τα γεγονότα της ιστορίας αποδεικνύουν ότι το μεταπολεμικό έτος 1919 ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός που τότε βασίλευε απέστειλε τους ουράνιους αγγέλους του για να συνάξουν «εκλεκτούς» από όλα τα μέρη της γης. Κάτω από την επίβλεψη της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, αυτοί συνάχθηκαν μαζί σε παγκόσμια ενότητα, για να συνδυάσουν τις προσπάθειές τους από τότε κι έπειτα για την εκτέλεση της προφητικής οδηγίας του Ιησού που αναγράφεται στο Ματθαίο 24:14: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος».

¹⁷ Κατά τη γενική συνέλευση του λαού του Θεού το 1931, υιοθέτησαν ομόφωνα το νέο όνομα, ώστε να είναι γνωστοί σαν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αργότερα ακολούθησε η έκδοση από την Εταιρία του βιβλίου Ιεχωβά, που εξύψωνε το όνομα του Ιεχωβά το οποίο ήταν τόσο ευτυχισμένοι να φέρνουν πάνω τους. Με ευγνωμοσύνη οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, έλαβαν εκείνο το νέο βιβλίο το έτος 1934, όταν ο Ναζιστής Φύρερ, ο Αδόλφος Χίτλερ, ξεκινούσε για να εξολοθρεύσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην κεντρική Ευρώπη.

18. Ποια εξέλιξη, στον ορισμένο καιρό, έδειξε ότι ο πλήρης αριθμός των «εκλεκτών» είχε συναχθεί;

¹⁸ Αυτό που ακολούθησε έδειχνε ότι η σύναξη των αφιερωμένων, βαφτισμένων «εκλεκτών» για την ουράνια Βασιλεία είχε πραγματοποιηθεί. Πώς φαίνεται αυτό; Επειδή το έτος 1935 η προσοχή και οι προσπάθειες εκείνων των «εκλεκτών» κατευθύνθηκαν προς τον «πολύν όχλον» για τον οποίο δόθηκε προφητική όραση στην Αποκάλυψη 7:9-17. Από ποιους θα αποτελούνταν αυτό το «μεγάλο πλήθος», ή ο «πολύς όχλος»; Από ανθρώπους οι οποίοι θα απέδιδαν δόξα και τιμή στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό και οι οποίοι θα ανταμείβονταν με αιώνια ζωή πάνω σε μια παραδεισένια γη στην οποία θα εισέρχονταν χωρίς να πεθάνουν παρά τη μεγαλύτερη «θλίψι» όλης της ανθρώπινης ιστορίας. Κατανοήθηκε ότι αυτοί οι ευνοημένοι θα ήταν τα επίγεια «άλλα πρόβατα» του Καλού Ποιμένα, του Ιησού Χριστού. Με χαρά, επρόκειτο να γίνουν «μία ποίμνη» με το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’ που θα ήταν ζωντανό ακόμη πάνω στη γη.—Ιωάννης 10:16.

Ποια Είναι η Απάντησή Σας;

◻ Γιατί η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν είναι ο Ισραήλ που εννοεί το εδάφιο Ρωμαίους 11:26;

◻ Γιατί οι φυσικοί Ισραηλίτες απέτυχαν να γεμίσουν όλες τις θέσεις σαν κλαδιά του συμβολικού ελαιόδεντρου;

◻ Ποιος είναι ο υποσχεμένος Λυτρωτής, και πότε και πώς ήρθε από τη Σιών;

◻ Ποιοι αποτελούν ‘όλο τον Ισραήλ’, και πότε ήταν ήδη συναγμένος ο πλήρης αριθμός τους;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 14]

Το 1935 αποδείχτηκε ότι τα «άλλα πρόβατα» που συναναστρέφονταν με το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’ ήταν ο «πολύς όχλος»

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Όταν ο Ιησούς θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου, τι σήμαινε το «ποτήριον»;

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Υπερπλήρες ακροατήριο στη συνέλευση του 1935 στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον των ΗΠΑ