Κεφάλαιον 15
Γιατί Πρέπει να Ενδιαφερώμεθα για τους Άλλους;
1. (α) Τι έκαμε πολλούς ανθρώπους να συμπεράνουν ότι οφείλουν να φροντίζουν μόνο για τον εαυτό τους και να μη ενδιαφέρωνται πολύ για τους άλλους; (β) Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
ΕΙΝΑΙ πολύ σπάνιο σήμερα το ανιδιοτελές ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων. Είναι αλήθεια πως όλοι μας γεννηθήκαμε με την ικανότητα να αγαπούμε. Αλλ’ όταν ανακαλύπτη κανείς ότι οι άλλοι προσπαθούν με ανέντιμο τρόπο να τον εκμεταλλευθούν, ή παρεξηγούνται οι προσπάθειές του να εκδηλώση αγάπη, ίσως συμπεράνη ότι η καλύτερη πορεία είναι να φροντίζη απλώς για το άτομό του. Άλλοι, βλέποντας ότι εκείνοι που εκμεταλλεύονται τον συνάνθρωπό τους για ιδιοτελές όφελος συχνά ευημερούν υλικώς, μπορεί να νομίσουν ότι αυτή είναι η οδός της επιτυχίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολύ λίγους φίλους, αν έχουν καθόλου. Υπάρχει πνεύμα δυσπιστίας και υποψίας. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτή τη θλιβερή κατάστασι;
2. (α) Πώς η Γραφή πιστοποιεί τη ρίζα του προβλήματος; (β) Τι σημαίνει να «γνωρίζωμε» τον Θεό;
2 Αυτό που λείπει είναι η αγάπη, το είδος της αγάπης που εκφράζεται μ’ ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για τη διαρκή ευημερία των άλλων ανθρώπων. Και γιατί λείπει; Η Γραφή, εισχωρώντας στη ρίζα του προβλήματος, λέγει: «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν· διότι ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννου 4:8) Είναι αλήθεια πως υπάρχουν ιδιοτελή άτομα που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, και που εκκλησιάζονται ακόμη. Αλλά το γεγονός είναι ότι δεν γνωρίζουν πράγματι τον Θεό. «Γνώσις» του Θεού σημαίνει καλή εξοικείωσι με την προσωπικότητά του, αναγνώρισι της εξουσίας του και κατόπιν ενέργεια σε αρμονία με αυτήν. (Ιερεμίας 22:16· Τίτον 1:16) Έτσι, λοιπόν, για να έχωμε την αληθινή απόλαυσι της ζωής που είναι δυνατή μόνον όταν εκδηλώνωμε αυθόρμητα αγάπη και την λαμβάνωμε από άλλους, οφείλομε να γνωρίζωμε καλά τον Θεό και να εφαρμόζωμε αυτά που μαθαίνομε.
3. Με ποιον τρόπο ο Θεός έδειξε εξαιρετικά την αγάπη του για το ανθρώπινο γένος;
3 «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, διά να ζήσωμεν δι’ αυτού», έγραψε ο απόστολος Ιωάννης. «Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. Αγαπητοί, επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους». (1 Ιωάννου 4:9-11) Ο Θεός δεν άφησε την άστοργη διαγωγή του κόσμου να ψυχράνη τη δική του αγάπη. Όπως αναφέρεται στους Ρωμαίους 5:8: «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών».
4. Πώς αυτό σας κάνει να αισθάνεσθε για τον Θεό;
4 Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν τους οποίους αγαπάτε τόσο πολύ ώστε θα είσθε πρόθυμοι να καταθέσετε τη ζωή σας γι’ αυτούς—ανθρώπους που ποτέ δεν έκαμαν τίποτε για σας; Αν είσθε γονεύς, η φυσική στοργή σάς κάνει να προστατεύετε τη ζωή των παιδιών σας με κίνδυνο της δικής σας. Αλλά θα ήσαστε πρόθυμος να πεθάνη το παιδί σας για να σωθούν άγνωστοι άνθρωποι; Αυτό είναι το είδος της αγάπης που έδειξε ο Θεός για μας. (Ιωάννης 3:16) Πώς αυτό σας κάνει να αισθάνεσθε για τον Θεόν; Αν πράγματι εκτιμούμε το τι έκαμε για μας, θα διαπιστώσωμε ότι η υπακοή στις εντολές του δεν αποτελεί βάρος.—1 Ιωάννου 5:3.
5. (α) Ποια είναι η «καινή εντολή» που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητάς του; (β) Πώς με τέτοια αγάπη δείχνομε την αφοσίωσί μας στον Θεό ως κυρίαρχο; (γ) Ποια, λοιπόν, είναι μερικά από τα πράγματα που πρέπει να κάνωμε στους άλλους δούλους του Θεού;
5 Τη νύχτα προ του θανάτου του, ο Ιησούς έδωσε στους μαθητάς του μια εντολή που θα τους εχαρακτήριζε ως διαφορετικούς από τον υπόλοιπον κόσμο. Είπε: «Καινήν εντολήν σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους». Η εντολή ήταν «καινή» κατά το ότι τους ελέχθη να αγαπούν τους άλλους, όχι απλώς όπως αγαπούσαν τον εαυτόν τους, αλλά, όπως είπε ο Ιησούς, «καθώς εγώ σας ηγάπησα». Αυτό θα εσήμαινε προθυμία να καταθέσουν ακόμη και τη ζωή τους ο ένας για τον άλλον. (Ιωάννης 13:34, 35· 1 Ιωάννου 3:16) Όταν δείχνωμε τέτοια αγάπη, δείχνομε επίσης την αφοσίωσί μας στον Θεό. Πώς συμβαίνει αυτό; Διότι αποδεικνύομε ότι ο Διάβολος είναι ψεύστης στην κατηγορία του ότι κανείς άνθρωπος δεν θα συνεχίση να υπακούη στον Θεό αν εκτεθή σε κίνδυνο η ζωή του, η ψυχή του. (Ιώβ 2:1-10) Είναι φανερό ότι η υπακοή σ’ αυτή την «καινή εντολή» απαιτεί βαθύ ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον. Σημαίνει να μη φειδώμεθα προσπαθειών, ούτε ακόμη και της ζωής μας, προκειμένου να παράσχωμε πνευματική και υλική βοήθεια στους άλλους δούλους του Θεού όπου υπάρχει ανάγκη.—Ιάκωβος 1:27· 2:15, 16· 1 Θεσσαλονικείς 2:8.
6. Σε ποιον άλλον πρέπει να δείχνωμε αγάπη, και γιατί;
6 Τα έργα αγάπης δεν πρέπει, εν τούτοις, να περιορίζωνται στους ομοπίστους μας. Ο Χριστός απέθανε για τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, όχι μόνο για κείνους που είχαν γίνει μαθηταί του στη διάρκεια της επιγείου διακονίας του. Έτσι οι Γραφές μάς παρακινούν: «Ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως». (Γαλάτας 6:10) Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες να το κάνωμε αυτό κάθε μέρα της ζωής μας. Όταν δεν είμεθα στενόκαρδοι αλλά ανοιχτόκαρδοι και γενναιόδωροι στην εκδήλωσι αγάπης προς τους άλλους, δείχνομε ότι πράγματι είμεθα ‘υιοί του πατρός μας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.’—Ματθαίος 5:43-48.
ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
7. Τι μπορεί εύκολα να μας επηρεάση στη συμπεριφορά μας απέναντι των άλλων;
7 Ζούμε ανάμεσα σ’ ένα άστοργο κόσμο. Ίσως και σεις αναγνωρίζετε ότι δεν δείξατε πάντοτε τόσο ενδιαφέρον για τους άλλους όσο θα μπορούσατε. Ακόμη κι’ εκείνοι που γνωρίζουν τι είναι ορθό εύκολα αποκτούν κακές συνήθειες από τις συναναστροφές τους. (1 Κορινθίους 15:33) Συνεπώς, αν πρόκειται ένα άτομο να υπηρετήση τον Θεό, απαιτείται να καταβάλλη συνειδητή προσπάθεια για την ‘ανακαίνισι του νοός.’ (Ρωμαίους 12:1, 2) Χρειάζεται ν’ αλλάξη τη στάσι του σχετικά με το πρόσωπο και την περιουσία των άλλων ανθρώπων.
8. (α) Πώς δείχνουν οι άνθρωποι την αδιαφορία τους για την περιουσία των άλλων; (β) Ποια συμβουλή της Γραφής θα μας εμποδίση να ενεργούμε έτσι;
8 Σε μερικές περιοχές υπάρχει συγκλονιστική αδιαφορία για τα υπάρχοντα των άλλων ανθρώπων. Απλώς για «διασκέδασι» νεαροί καταστρέφουν τόσο ιδιωτικές όσο και δημόσιες περιουσίες, ή παραμορφώνουν εκουσίως αντικείμενα για την απόκτησι των οποίων οι άλλοι εργάσθηκαν σκληρά. Άλλα άτομα, που ίσως εκφράζουν αποτροπιασμό για τέτοιους βανδαλισμούς, συμβάλλουν σ’ αυτούς με το να ρίπτουν σκουπίδια στα πάρκα, στους δρόμους, στα δημόσια κτίρια και παντού όπου βρίσκονται. Πρέπει να γίνωνται τέτοια πράγματα; Είναι συνεπή προς τη συμβουλή του Ιησού: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς»; Δείχνει μια τέτοια διαγωγή ότι είναι κανείς σε πλήρη συμφωνία με τον σκοπό του Θεού να γίνη αυτή η γη Παράδεισος;
9. (α) Πώς η κλοπή ανησυχεί όλους τους ανθρώπους; (β) Γιατί ο Θεός αποδοκιμάζει την κλοπή;
9 Σε πολλά μέρη οι άνθρωποι για να προστατεύσουν τη ζωή και τα υπάρχοντά τους βλέπουν ότι είναι αναγκαίο να κλειδώνουν τις πόρτες των και να κλείνουν τα παράθυρά των ή να έχουν ένα σκύλο ως φύλακα. Τα καταστήματα αυτοεξυπηρετήσεως αναγκάζονται να υψώσουν τις τιμές για ν’ αντισταθμίσουν τις απώλειες λόγω κλοπής. Η κλοπή είναι κοινή· αλλά δεν έχει θέσι στη ζωή εκείνων που προετοιμάζονται για ζωή στη νέα τάξι του Θεού. Αυτοί πρέπει να μάθουν να ενεργούν με τρόπο που συμβάλλει στην ασφάλεια των συνανθρώπων τους. Η Βίβλος δείχνει ότι είναι «χάρισμα Θεού» ν’ απολαμβάνη κανείς «καλόν εκ παντός του μόχθου αυτού». Είναι συνεπώς εσφαλμένο να προσπαθούμε να τον αποστερήσωμε από τους καρπούς του μόχθου του. (Εκκλησιαστής 3:13· 5:18) Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που, στο παρελθόν, ήσαν ανέντιμοι, αλλ’ έχουν αλλάξει. Όχι μόνο απέχουν από κλοπή, αλλά γνώρισαν τη χαρά του να δίνουν στους άλλους. (Πράξεις 20:35) Με την επιθυμία να ευαρεστήσουν τον Θεό, έθεσαν στην καρδιά τους αυτό που είναι γραμμένο στην προς Εφεσίους επιστολή 4:28: «Ο κλέπτων, ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τας χείρας αυτού, διά να έχη να μεταδίδη εις τον χρείαν έχοντα».
10. (α) Πώς, με τον τρόπο που μιλούμε στους άλλους, μπορούμε να δείξωμε ενδιαφέρον γι’ αυτούς; (β) Τι θα βοηθήση ένα άτομο να μάθη να δείχνη αγάπη μ’ αυτόν τον τρόπο;
10 Συχνά εκείνο που χρειάζονται οι άλλοι δεν είναι κάτι το υλικό, αλλ’ απλώς να τους δείξωμε καλωσύνη, ιδιαίτερα όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Εν τούτοις, όταν οι αποτυχίες ή τα σφάλματα ενός γίνωνται γνωστά, τι συμβαίνει συχνά; Δεν είναι ασύνηθες ν’ ακούση εκρήξεις θυμού, κραυγές, ύβρεις ή λόγια που πληγώνουν. Ακόμη κι’ εκείνοι που αναγνωρίζουν ότι είναι κακό να μιλούν έτσι, αποτυγχάνουν να συγκρατήσουν τη γλώσσα τους. Τι μπορεί να βοηθήση κάποιον να υπερνικήση μια τέτοια αδυναμία; Εκείνο που λείπει βασικά είναι η αγάπη, και αυτό δείχνει ότι υπάρχει ανάγκη να γνωρίση ο άνθρωπος καλύτερα τον Θεό. Όταν ένα άτομο πραγματικά εκτιμήση το βαθμό στον οποίον ο Θεός έδειξε μακροθυμία απέναντί του, δεν θα το βρη τόσο δύσκολο να είναι συγχωρητικό στους άλλους. Επί πλέον, με το να μιμήται το παράδειγμα του Θεού, μπορεί ακόμη ν’ αρχίση να βρίσκη τρόπους για να βοηθήση τον πταίστη, προσφέροντας φιλάγαθη συμβουλή με σκοπό να βελτιωθή.—Ματθαίος 18:21-35· Εφεσίους 4:31-5:2.
11. Γιατί δεν πρέπει να είμεθα υβριστικοί ακόμη κι’ όταν οι άλλοι είναι αγενείς σ’ εμάς;
11 Είναι αλήθεια ότι οι άλλοι άνθρωποι μπορεί να μη εφαρμόζουν αυτή την καλή συμβουλή που περιέχεται στον Λόγο του Θεού στις σχέσεις τους μαζί μας. Παρά τα ειλικρινή μας ελατήρια, μπορεί κατά καιρούς να διαπιστώσουμε ότι μας μιλούν με πολύ σκληρά λόγια. Τι θα κάμωμε τότε; Η Γραφή συμβουλεύει: «Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν». (Ρωμαίους 12:17-21· 1 Πέτρου 2:21-23) Η απροσδόκητη καλωσύνη από μέρους μας μπορεί να μαλακώση τη στάσι τους και να τους κάμη να δείξουν καλύτερους τρόπους απέναντί μας. Οποιαδήποτε και αν είναι η αντίδρασίς τους, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι όταν συμμορφωνώμεθα με την οδόν του Θεού, δείχνομε ότι υποστηρίζομε τον δικό Του τρόπο διακυβερνήσεως που βασίζεται στην αγάπη.
ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΙΣ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ
12, 13. Πώς η Γραφή βοηθεί ένα άτομο ν’ απομακρύνη κάθε αίσθημα φυλετικής, εθνικής ή κοινωνικής προκατάληψις;
12 Ένα άτομο που έχει πραγματική αγάπη δεν επηρεάζεται από τη φυλή, το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα ή την κοινωνική τάξι. Γιατί όχι; Διότι εκτιμά τη Βιβλική αλήθεια ότι «[ο Θεός] έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων». (Πράξεις 17:26) Όλοι οι άνθρωποι είναι συνεπώς συγγενείς. Καμμιά φυλή δεν είναι από την άποψι της καταγωγής της ανώτερη από κάποια άλλη.
13 Κανείς δεν έχει κανένα λόγο να καυχάται εξ αιτίας των προγόνων του, της φυλής, του χρώματος, της εθνικότητος ή της κοινωνικής θέσεως. «Πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού». (Ρωμαίους 3:23) Για ν’ αποκτήσουν δικαίωσι, όλοι πρέπει να βασισθούν στην απολυτρωτική θυσία του Χριστού. Η Γραφή δείχνει ότι εκείνοι που το πράττουν αυτό και που θα διαφυλαχθούν από την επερχόμενη «μεγάλη θλίψι», λαμβάνονται «εκ παντός έθνους και φυλών και γλωσσών».—Αποκάλυψις 7:9, 14-17.
14. Γιατί μια κακή προσωπική πείρα δεν είναι λογική βάσις για σκληρά αισθήματα εναντίον ανθρώπων μιας ωρισμένης φυλής ή εθνικότητος;
14 Στην προσπάθειά του ένας άνθρωπος να δικαιολογήση την προκατάληψί του, ίσως φέρνει στο νου του μια κακή πείρα που είχε με κάποιο άτομο μιας ορισμένης φυλής ή εθνικότητος. Αλλ’ είναι καλό να μη ξεχνά ότι δεν ανεμίχθησαν στην αδικοπραγία όλοι όσοι ανήκουν σ’ αυτή τη φυλή ή την εθνικότητα. Επιπλέον, άνθρωποι από τη δική του φυλή ή εθνικότητα διέπραξαν χωρίς αμφιβολία παρόμοιες κακές πράξεις. Αν ελπίζωμε να ζήσωμε στην ειρηνική νέα τάξι του Θεού, χρειάζεται να βγάλωμε από την καρδιά μας κάθε υπερηφάνεια που τείνει να μας αποξενώνη από τους άλλους ανθρώπους.
15. Αν τα σχόλια ενός ατόμου σχετικά με τη φυλή ή εθνικότητα επρόκειτο να σκανδαλίσουν έναν ομόπιστο, πώς αυτό θα επηρέαζε τη δική του στάσι ενώπιον του Θεού και του Χριστού;
15 Εκείνο που είναι στην καρδιά μας αργά ή γρήγορα εκδηλώνεται στην ομιλία μας, όπως είπε ο Ιησούς Χριστός: «Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα». (Λουκάς 6:45) Τι θα συμβή αν λόγια που φανερώνουν προκατάληψι για τους ανθρώπους μιας άλλης φυλής ή εθνικότητος επρόκειτο να σκανδαλίσουν κάποιον που άρχισε να δείχνη ενδιαφέρον για το Θείο δώρο της σωτηρίας; Αυτό θα μπορούσε να οδηγήση σε σοβαρές συνέπειες για κείνον που μίλησε άστοργα. Ο Ιησούς Χριστός προειδοποίησε: «Όστις σκανδαλίση ένα των μικρών των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει εις αυτόν καλήτερον να περιτεθή μύλου πέτρα περί τον τράχηλον αυτού, και να ριφθή εις την θάλασσαν».—Μάρκος 9:42.
16. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι πρέπει να ενδιαφερώμεθα αμερόληπτα για τους άλλους ανθρώπους;
16 Ο Χριστιανός έχει υποχρέωσι να ενδιαφέρεται για τους άλλους, άσχετα με το ποια είναι η φυλή, η εθνικότης ή η κοινωνική των θέσις. (Ιάκωβος 2:1-9) Ο Ιησούς εξέφρασε ωραία το σημείον αυτό όταν είπε: «Όταν κάμνης υποδοχήν, προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς. Και θέλεις είσθαι μακάριος· διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν». (Λουκάς 14:13, 14) Όταν ενδιαφερώμεθα ειλικρινά για τους άλλους ανθρώπους, δείχνομε ότι αντανακλούμε αληθινά τις ιδιότητες του Θεού.
ΣΤΟΡΓΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
17. (α) Ποιο είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που πρέπει να μεταδώσωμε στους άλλους; (β) Τι πρέπει να μας υποκινή να ενεργήσωμε έτσι;
17 Το ενδιαφέρον μας για τους άλλους δεν πρέπει βέβαια να περιορίζεται στις παρούσες υλικές των ανάγκες. Ούτε και θα ήταν πλήρης η αγάπη μας διότι απλώς είμεθα καλόκαρδοι στις σχέσεις μας με άτομα όλων των φυλών, των εθνικοτήτων και των κοινωνικών θέσεων. Για να έχη η ζωή τους πραγματικό νόημα, αυτά τα άτομα είναι ανάγκη να γνωρίσουν τον Ιεχωβά Θεό και τους σκοπούς του. Σε μια προσευχή προς τον Πατέρα του, ο Ιησούς Χριστός είπε: « Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν». (Ιωάννης 17:3) Αν διαβάσατε αυτό το βιβλίο από την αρχή, γνωρίζετε πώς ν’ αποκτήσετε αυτό το βραβείο. Είδατε μόνος σας τι λέγουν οι Γραφές για την προλεχθείσα «μεγάλη θλίψι» και τις φυσικές αποδείξεις που επιβεβαιώνουν την εγγύτητά της. Γνωρίζετε ότι η βασιλεία του Θεού είναι η μόνη ελπίδα για την ανθρωπότητα. Και άλλοι, επίσης, χρειάζονται αυτή τη ζωτική γνώσι. Σας υποκινεί η αγάπη σας για τον Ιεχωβά και τον συνάνθρωπό σας να μεταδώσετε αυτή τη γνώσι στους άλλους;
18. (α) Στο Ματθαίος 24:14, ποιο έργο προείπε ο Ιησούς για τις ημέρες μας; (β) Πώς πρέπει να βλέπωμε τη συμμετοχή σ’ αυτό;
18 Όταν μιλούσε για τη «συντέλεια του αιώνος», ο Ιησούς προείπε: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθαίος 24:14) Τι προνόμιο ν’ αντιπροσωπεύωμε τον Υπέρτατο Άρχοντα του σύμπαντος, τον ίδιο τον Ιεχωβά, ως ένας από τους μάρτυρές του! Η ευκαιρία να συμμετάσχωμε σ’ αυτό το ειδικό έργο που προελέχθη από τον Υιόν του Θεού είναι ακόμη ανοιχτή, αλλ’ όχι για πολύ ακόμη.
19. Γιατί η έλλειψις εμπιστοσύνης στην προσωπική σας ικανότητα δεν πρέπει να σας εμποδίση να μετάσχετε σ’ αυτό το έργο;
19 Όταν σκεφθήτε να συμμετάσχετε σ’ αυτό το έργο ως ένας από τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι καλό ν’ αναγνωρίσετε ότι δεν είναι η προσωπική ικανότης ομιλίας, αλλά ο Θεός που ανοίγει τις καρδιές εκείνων που ακούουν ευνοϊκά το ευαγγέλιο. (Πράξεις 16:14) Αν η καρδιά σας είναι πρόθυμη, ο Ιεχωβά μπορεί να σας χρησιμοποιήση για να κάμετε το θέλημά του. Το άγγελμα είναι δικό του και αυτός είναι εκείνος που το κάνει να αυξάνη. (1 Κορινθίους 3:6) Προσέξτε τι είπε ο απόστολος Παύλος για την περίπτωσί του: «Τοιαύτην δε πεποίθησιν έχομεν διά του Χριστού προς τον Θεόν. Ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ’ εαυτών να νοήσωμεν τι, ως εξ ημών αυτών, αλλ’ η ικανότης ημών είναι εκ του Θεού».—2 Κορινθίους 3:4-6.
20. (α) Θ’ ανταποκριθούν όλοι ευνοϊκά στο ευαγγέλιο; (β) Τι καλό προκύπτει από το κήρυγμα σε ανθρώπους οι οποίοι είναι αδιάφοροι ή ακόμα και εναντιούμενοι;
20 Δεν πρέπει βέβαια να αναμένωμε ότι όλοι οι άνθρωποι θα ανταποκριθούν ευνοϊκά στο ευαγγέλιο. Πολλοί θα είναι αδιάφοροι μερικοί θα εναντιωθούν. Εν τούτοις, μπορούν ν’ αλλάξουν. Ο Σαούλ από την Ταρσό που ήταν κάποτε διώκτης των Χριστιανών, έγινε ένας ζηλωτής απόστολος του Ιησού Χριστού. (1 Τιμόθεον 1:12, 13) Άσχετα αν οι άνθρωποι το γνωρίζουν ή όχι, είναι γεγονός ότι χρειάζονται το άγγελμα της Βασιλείας· θα πρέπει λοιπόν να το παρουσιάσωμε με ζήλο. Είναι ανάγκη να ενδιαφερθούμε ειλικρινά για την ευημερία τους, όχι μόνο για τη δική μας. Ένα τέτοιο ενδιαφέρον απαιτεί μια ολοκάρδια προσπάθεια προς όφελός των, μια προθυμία να δαπανηθούμε για να συμβάλωμε στην αιώνια ευημερία τους. (1 Θεσσαλονικείς 2:7, 8) Ακόμη και αν δεν θέλουν το άγγελμα της Βασιλείας, το καλό γίνεται. Η μαρτυρία δίδεται· το όνομα του Ιεχωβά εξυψώνεται και οι άνθρωποι ‘χωρίζονται.’—Ματθαίος 25:31-33.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ
21. Ποια ευθύνη έχει ένας αρχηγός οικογενείας όσον αφορά την πνευματική ευημερία του δικού του οίκου;
21 Η προσπάθεια, εν τούτοις, που καταβάλλετε να βοηθήσετε άλλους να ωφεληθούν από τις στοργικές προμήθειες του Ιεχωβά δεν θα έπρεπε να κατευθύνεται μόνο σ’ εκείνους που είναι έξω από την οικογένειά σας. Ένας αρχηγός οικογενείας, παραδείγματος χάριν, έχει μια κύρια ευθύνη προς τον δικό του οίκο. Η πνευματική ανάπτυξις των μελών της οικογενείας του εξαρτάται άμεσα από την κανονικότητα με την οποίαν προγραμματίζει τις οικογενειακές συζητήσεις και μελέτες που βασίζονται στον Λόγο του Θεού. Όταν οι προσευχές ενός πατέρα για την οικογένειά του εκδηλώνουν τη βαθειά του αφοσίωσι και ευγνωμοσύνη, αυτό μπορεί να διαμορφώση τη στάσι ολόκληρης της οικογενείας.
22. Γιατί είναι σπουδαίο για έναν πατέρα να τιμωρή τα τέκνα του, και τι πρέπει να την υποκινή να ενεργή έτσι;
22 Ο αρχηγός της οικογενείας έχει επίσης καθήκον να τιμωρή τα παιδιά του. Όταν εγείρωνται προβλήματα, μπορεί να φανή ευκολώτερο να αγνοηθούν. Εξ άλλου, αν η τιμωρία επιβάλλεται μόνον όταν ο πατέρας είναι ερεθισμένος, ή χειρίζεται τα προβλήματα μόνον όταν γίνουν σοβαρά, τότε κάτι λείπει. Οι Παροιμίες 13:24 λέγουν: «Ο αγαπών αυτόν [τον υιόν αυτού], παιδεύει αυτόν εν καιρώ». Πράγματι, πατέρας ‘που αγαπά’ είναι εκείνος ο οποίος, ακόμη και όταν είναι κουρασμένος στο τέλος της ημέρας, είναι συνεπής στην επιβολή τιμωρίας. Είναι μια περαιτέρω ένδειξις αγάπης αν εξηγή υπομονητικά στα παιδιά του τους λόγους της τιμωρίας και αν λαμβάνη υπ’ όψιν τους διανοητικούς, συναισθηματικούς και φυσικούς περιορισμούς του κάθε παιδιού. (Εφεσίους 6:4· Κολοσσαείς 3:21) Αν είσθε πατέρας, έχετε αυτό το είδος της αγάπης για τα παιδιά σας; Όταν με προθυμία επωμίζεσθε αυτή την ευθύνη, δείχνετε ότι αποβλέπετε όχι μόνο στην παρούσα, αλλά και στη μελλοντική ευημερία της οικογενείας σας.—Παροιμίες 23:13, 14· 29:17.
23. Πώς μπορεί μια μητέρα να δείξη ότι ενδιαφέρεται βαθιά για την πνευματική ευημερία της οικογενείας της;
23 Όταν η σύζυγος συνεργάζεται με τον σύζυγό της στη φροντίδα για την πνευματική κατάστασι της οικογενείας, συμβάλλει σημαντικά στην ευημερία του οίκου. Όταν ενδιαφέρεται βαθειά για τα παιδιά και κάνη καλή χρήσι του χρόνου της για να τα διαμορφώση με θεοσεβή τρόπο, αυτό συχνά αντικατοπτρίζεται στη διαγωγή τους και στη στάσι τους προς αυτήν. (Παροιμίες 29:15) Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει πατέρας στο σπίτι, η επιμελής διδασκαλία από τη Βίβλο εκ μέρους της μητέρας συνδυασμένη με το παλό παράδειγμα φέρνει άριστα αποτελέσματα.
24. (α) Αν μια Χριστιανή αντιμετωπίση εναντίωσι από τον γαμήλιο σύντροφό της, τι πρέπει να έχη υπ’ όψιν; (β) Κάτω από τέτοιες καταστάσεις πώς θα έδειχνε πραγματική αγάπη για τον άπιστο σύντροφό της;
24 Τι θα γίνη, όμως, αν ο πατέρας του σπιτιού δεν δέχεται τον Λόγο του Θεού και ίσως διώκει τη γυναίκα του; Τι θα έπρεπε αυτή να κάμη; Αν αγαπά τον Ιεχωβά, ασφαλώς δεν θα στρέψη τα νώτα προς τον Θεό. Θα θυμηθή ότι ο Σατανάς είναι εκείνος που κατηγόρησε ότι οι άνθρωποι θα λησμονούσαν τον Θεό αν θα υφίσταντο προσωπική ταλαιπωρία, και ασφαλώς η γυναίκα αυτή δεν θα θελήση να ταχθή με το μέρος του Σατανά. (Ιώβ 2:1-5· Παροιμίες 27:11) Ταυτοχρόνως, η Γραφή την προτρέπει να αγαπά βαθειά τον σύζυγό της και να ενδιαφέρεται για την αιώνια ευημερία του. Το να εγκαταλείψη τα όσα γνωρίζει ότι είναι η αλήθεια δεν θα έδειχνε από μέρους της τέτοια αγάπη· το αποτέλεσμα θα ήταν αναμφιβόλως απώλεια της αιωνίου ζωής και για τους δυο. Αν, όμως, παραμείνη σταθερή στην πίστι της, μπορεί να τον βοηθήση ν’ αποκτήση κι’ αυτός σωτηρία. (1 Κορινθίους 7:10-16· 1 Πέτρου 3:1, 2) Επιπλέον, συνεχίζοντας να τιμά τις γαμήλιες ευχές της ακόμη και κάτω από δυσκολίες, δείχνει τον βαθύ σεβασμό της για τον Πρωτουργό του γάμου, τον Ιεχωβά Θεό.
25. Πώς η απόφασις των γονέων επηρεάζει τις προοπτικές ζωής των τέκνων;
25 Υπάρχει κι’ ένας άλλος ισχυρός λόγος για ένα πιστό γονέα να διακρατήση πιστότητα στον Θεό ακόμη και αν αντιμετωπίζη εναντίωσι. Αυτός ο λόγος είναι τα παιδιά. Ο Θεός βλέπει με εύνοια τα νεαρά παιδιά των αφιερωμένων του δούλων και παρέχει τη διαβεβαίωσι ότι αυτά τα παιδιά, αν είναι υπάκουα, θα διαφυλαχθούν μέσα από την επερχόμενη ημέρα της «μεγάλης θλίψεως». Ακόμη και όταν μόνον ο ένας γονεύς είναι δούλος του Ιεχωβά, ο Θεός φιλάγαθα θεωρεί τα νεαρά παιδιά ως «άγια». (1 Κορινθίους 7:14) Τι θα συνέβαινε όμως αν ο πιστός γονεύς ‘επινοούσε δικαιολογίες’ για να παύση να εκτελή το θέλημα του Θεού; Ένας τέτοιος γονεύς θα έχανε την επιδοκιμασία του Θεού όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά επίσης και για τα νεαρά παιδιά του. (Εβραίους 12:25) Τι τραγική απώλεια θα ήταν αυτό!
26. Για να ενεργούμε με πραγματικά ενδιαφέρον για τον εαυτό μας και τους άλλους, τι χρειαζόμεθα;
26 Έτσι, γίνεται φανερό ότι σε όλες τις απόψεις είναι αναγκαίο να ενδιαφερώμεθα όχι μόνο διά τον εαυτό μας, αλλά και για τους άλλους, επίσης. Εμείς οι ίδιοι θα απολαμβάνωμε την αγάπη των άλλων, αν συνηθίσωμε να ενεργούμε με ανιδιοτελές ενδιαφέρον γι’ αυτούς. (Λουκάς 6:38) Αλλά για να εκδηλώσωμε γνήσια αγάπη και να μη παροδηγηθούμε από τη μυωπική ανθρώπινη λογίκευσι, είναι ανάγκη να γνωρίσωμε τον Ιεχωβά Θεό και ν’ απολαμβάνωμε μια αγαθή σχέσι μαζί του. Η πραγματοποίησις, όμως, αυτού εξαρτάται από μια εκλογή που πρέπει εμείς προσωπικά να κάμωμε.