Πώς Καθοδηγείτε τη Ζωή Σας;
«Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ· οι περιπατούντες εν τω νόμω του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ]—Ψαλμός 119:1.
1. Ποιο πράγμα είναι σπουδαίο για την ευτυχία, όπως δείχνει η ιστορία;
‘ΤΙ χρειάζεται για να είστε ευτυχισμένοι;’ Πολλοί θ’ απαντήσουν αναφέροντας διάφορα υλικά πράγματα όπως είναι η τροφή, ο ρουχισμός και η στέγη, ή διάφορα είδη ψυχαγωγίας και απολαύσεων. Αλλά η ιστορία αποδεικνύει ότι πιο σπουδαία πράγματα για την ευτυχία σας είναι η άποψη που έχετε για τη ζωή και ο τρόπος που ζείτε. Στις σχέσεις σας με τον εργοδότη σας, τους συναδέλφους σας και την οικογένειά σας—τους λέτε την αλήθεια; Παίρνετε κάτι που δεν είναι δικό σας; Συμμετέχετε σε εργασία ή διασκέδαση που είναι αμφιβόλου ηθικής;
2. Πώς καθοδηγούν μερικοί τη ζωή τους, και σε ποια ερωτήματα οδηγεί αυτό;
2 Μερικοί, για να αποφασίσουν πάνω στα ζητήματα αυτά, προτιμούν καθορισμένους κανόνες που είτε τους γνωρίζουν ή ψάχνουν να τους βρουν όταν τους χρειαστούν. Άλλοι κάνουν αυτό που «νομίζουν» σωστό σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Αλλά ίσως ρωτήσετε, Αφού η Αγία Γραφή λέει τόσο πολλά για τη «συνείδηση,» τι είναι συνείδηση; Πώς λειτουργεί; Παίζει ζωτικό ρόλο για να παίρνουμε αποφάσεις και να βρίσκουμε την ευτυχία; Και πώς μπορούμε να πούμε, όπως ο απόστολος Παύλος: «Εγώ έζησα ενώπιον του Θεού μετά πάσης καλής συνειδήσεως μέχρι ταύτης της ημέρας»;—Πράξεις 23:1.
Η Συνείδησή Σας—Τι Είναι;
3, 4. Τι είναι η «συνείδηση,» και ποιοι την έχουν;
3 Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι η συνείδηση είναι ένα γενικό αίσθημα για το τι είναι δίκαιο και τι άδικο. Ωστόσο έχουμε μια πηγή που μας δίνει ακριβέστερη πληροφορία γι’ αυτήν—τον Λόγο του Θεού. Η Βίβλος μάς βοηθάει να καταλάβουμε ότι η συνείδηση είναι ένας εσωτερικός μάρτυρας. Γι’ αυτό ο Παύλος είπε: «Έχων συμμαρτυρούσαν με εμέ την συνείδησίν μου εν πνεύματι αγίω.» (Ρωμαίους 9:1) Χρησιμοποίησε τη λέξη συνείδηση, που σημαίνει, κατά γράμμα, καλή γνώση μαζί με τον εαυτό μου. Έτσι η συνείδηση είναι η ικανότητα να κοιτάζουμε τον εαυτό μας και να τον κρίνουμε, να μαρτυρούμε για τον εαυτό μας.
4 Η συνείδηση δεν είναι απλώς κάτι που αναπτύσσεται με την κοινωνικότητα, γιατί η Γραφή δείχνει ότι ο Θεός την φύτεψε μέσα στο πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι. (Γένεσις 3:7, 8) Εξετάζοντας την ευθύνη των Ιουδαίων και των Εθνικών, ο Παύλος έγραψε: «Επειδή όταν οι Εθνικοί, οι μη έχοντες νόμον, πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες, είναι νόμος εις εαυτούς· οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών, και τους λογισμούς κατηγορούντας, και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων.» (Ρωμαίους 2:14, 15) Ακόμη και λαοί που δεν έχουν πάρει κάποιο γραπτό νόμο από τον Θεό θεωρούν πράξεις όπως είναι ο φόνος, η κλοπή και η αιμομιξία, εσφαλμένες. Μπορούμε επίσης να δούμε από τα παραπάνω εδάφια ότι η αλληλοεπίδραση της καρδιάς και της διάνοιας (των διαλογισμών») δημιουργεί την συνείδηση.
5. Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η συνείδησή σας;
5 Η λειτουργία της συνειδήσεως, με την οποία είμαστε ίσως καλύτερα εξοικειωμένοι, είναι εκείνη που κρίνει τη διαγωγή μας ‘μετά το γεγονός,’ δηλαδή μετά την κακή πράξη. Όταν βγάζουμε το συμπέρασμα ότι σφάλαμε ή ότι ενεργήσαμε αισχρά, η συνείδησή μας μάς κατηγορεί και μας καταδικάζει. (Παράβαλε 2 Σαμουήλ 24:10· 1 Ιωάννου 3:20.) Αν το καταλάβουμε αυτό, αυτός ο ρόλος της συνειδήσεως μπορεί να μας βοηθήσει με το να μας υποκινήσει ν’ αποφύγουμε να επαναλάβουμε το σφάλμα. Και μπορεί να μας κάνει να μετανοιώσουμε, να ζητήσουμε συγνώμη ή ακόμη και να επανορθώσουμε τη βλάβη αν μπορούμε.—Ψαλμός 32:3, 5· Ματθαίος 5:23, 24· Λουκάς 19:1-8.
6. Πώς αλλιώς μπορεί να λειτουργήσει η συνείδησή σας;
6 Η συνείδησή μας μπορεί να λειτουργήσει και με έναν άλλον τρόπο. Μολονότι μερικοί λένε ότι η καλή συνείδηση είναι σιωπηλή, πρέπει η συνείδησή μας να μιλάει και να μας κεντρίζει να κάνουμε το σωστό όταν αντιμετωπίζουμε κάποια απόφαση ή κάποιο πρόβλημα. Ένα καλό παράδειγμα βρίσκουμε στην άρνηση του Ιωσήφ να δεχτεί τις ερωτικές προτάσεις της συζύγου του Πετεφρή. Μολονότι ο Θεός δεν είχε δώσει ακόμη ένα γραπτό νόμο εναντίον της μοιχείας, η συνείδηση του Ιωσήφ τον ώθησε να απορρίψει την ανηθικότητα. (Γένεσις 39:1-9) Αν ακούσουμε τη συνείδησή μας πριν ενεργήσουμε, μπορεί να αποφύγουμε τον πόνο μιας ενοχλημένης συνειδήσεως.
7. Τι θέλουμε να καθορίσουμε απ’ αυτή τη μελέτη;
7 Το ερώτημα παραμένει: Πόσο πρέπει να μας επηρεάζει η συνείδηση; Πιστεύετε ότι τα περισσότερα ηθικά και προσωπικά ζητήματα πρέπει να αποφασίζονται με βάση τη συνείδηση; Ή είναι προτιμότεροι οι κανόνες; Αυτό πρέπει να το ξέρουμε. Υπάρχουν, επίσης, κίνδυνοι που πρέπει να τους γνωρίζουμε; Τι δείχνει ο Λόγος του Θεού που αναφέρεται ότι είναι «ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης»;—2 Τιμόθεον 3:16.
Ακραίες Απόψεις
8. Από ποια δυο άκρα έχουν δει την ηθική;
8 Η διαμάχη ανάμεσα στους κανόνες και στη συνείδηση είναι πανάρχαια. Στο άρθρο «Καζουιστική» [περιστασιακή ηθική] η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) εξηγεί ότι «μερικές φορές υπάρχει η γνώμη ότι η ηθική είναι ένας εξωτερικός νόμος, άλλοτε πάλι ότι είναι μια εσωτερική διάθεση. . . . Εκείνοι που πιστεύουν στο νόμο έθεσαν την εμπιστοσύνη τους στην εξουσία ή στη λογική· ενώ εκείνοι που πιστεύουν στη διάθεση αποβλέπουν κυρίως στις ενστικτώδεις λειτουργίες μας—στη συνείδηση, στον κοινό νου ή στο συναίσθημα.» Ακρότητες και στις δυο απόψεις υπήρχαν όταν ζούσαν στη γη ο Χριστός και οι απόστολοι. Μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα την υποβοηθητική ισορροπία και τη θεοσεβή σοφία της Βίβλου, αν εξετάσουμε την κατάσταση τότε.
9, 10. (α) Πώς έδειξαν οι Φαρισαίοι ότι πήγαιναν προς το ένα άκρο; (β) Αντίθετα, ποια θέση έπαιρναν γενικά οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι;
9 Οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι υποστήριζαν με ζήλο τους κανόνες. Επειδή δεν τους αρκούσε ο Μωσαϊκός νόμος, ανέπτυξαν πολυάριθμους κανόνες ή «εντάλματα ανθρώπων» που ακύρωναν τις εντολές του Θεού. Όχι μόνο ανέπτυξαν αυτούς τους κανόνες που ξεπερνούσαν αυτά που ζητούσε ο Θεός, αλλά και με την προσκόλληση στο γράμμα του νόμου ενθάρρυναν την ιδέα ότι η δικαιοσύνη μπορούσε να προέλθει από τη γνώση και την τήρηση αυτών των ανθρώπινων διατάξεων.—Ματθαίος 15:1-20· 23:1-5· Λουκάς 18:9-12.
10 «Στο άλλο άκρο βρισκόταν η αρχαία Ελλάδα,» σχολιάζει ο κλασσικός λόγιος Σάμιουελ Χ. Μπούτσερ. «Στους Έλληνες . . . κανένα σύστημα διδασκαλίας και τηρήσεως, κανένα εγχειρίδιο που να περιέχει επίσημους κανόνες ηθικής, δεν μεταβιβάστηκε ποτέ σε γραπτή μορφή. . . . Οι ομοιόμορφοι κανόνες παρέλυαν τη δράση.» Όσο για τους Ρωμαίους η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα λέει: «Ο Κικέρωνας και ο Σενέκας είχαν για οδηγό τους τον κοινό νου. Έκριναν κάθε πρόβλημα ανάλογα με την ουσία του, αποβλέποντας περισσότερο στο πνεύμα παρά στο γράμμα.» Αυτή η Ελληνο-Ρωμαϊκή φιλοσοφία ήταν δημοφιλής τον πρώτο αιώνα. Θα άρεσε στους Χριστιανούς; Ο Παύλος έγραψε: «Βλέπετε μη σας εξαπατήσει τις δια της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, . . . κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν.»—Κολοσσαείς 2:8· Πράξεις 17:18-21.
11. Πώς έγιναν φανερά τα δυο άκρα αργότερα στην ιστορία;
11 Στους μετέπειτα αιώνες, επίσης, και τα δυο άκρα είχαν τους υποστηρικτές τους, ακόμη και ανάμεσα σε άτομα που λέγονταν Χριστιανοί. Οι Ιησουίτες ήταν γνωστοί γιατί υποστήριζαν μια ηθική βασισμένη σε αναρίθμητους εκκλησιαστικούς νόμους. Μετά τη Μεταρρύθμιση, ο Προτεσταντισμός τόνιζε τον ατομικισμό και τη συνείδηση, που έχει οδηγήσει στην τωρινή άποψη η οποία είναι γνωστή σαν «περιστασιακή ηθική,» που την εκλαΐκευσε ο Επισκοπελιανός Δρ Τζόζεφ Φλέτσερ. Το Νάσιοναλ Ομπζέρβερ γράφει: «Ο Δρ Φλέτσερ έβγαλε ένα αμφισβητήσιμο μανιφέστο για την ατομική ελευθερία και ευθύνη, βασισμένο στην ηθική της αδελφικής αγάπης, το οποίο, όπως λέει, θα ελευθερώσει τον σύγχρονο άνθρωπο από τους άκαμπτους, αρχαϊκούς κανόνες και κώδικες νόμων όπως είναι οι ‘Δέκα Εντολές’. . . . Έτσι, με την αγάπη σαν μοναδικό οδηγό, οι εκτρώσεις, οι προγαμιαίες σχέσεις, το διαζύγιο, . . . και άλλες συνηθισμένες παραβάσεις γίνονται ηθικά αποδεκτές από τον Δρ Φλέτσερ σε μερικές καταστάσεις.»
12. Ποιον κίνδυνο αντιμετωπίζουμε που πρέπει να αποφύγουμε;
12 Είναι σαφές ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να πηγαίνουν στα άκρα—να καθοδηγούνται είτε μόνο από κανόνες, είτε από τη συνείδηση. Μερικοί όταν βλέπουν την αδυναμία της μιας ακρότητας, από υπερβολική αντίδραση, πηγαίνουν στο άλλο άκρο, σαν το εκκρεμές που πηγαίνει από την δεξιά άκρη στην αριστερή. Για παράδειγμα, στη διάρκεια του Μεσαίωνα το εκκρεμές πήγε από την τάση των Ιησουιτών, να κατευθύνονται μόνο από κανόνες, στην έμφαση των μεταρρυθμιστών για ελευθερία και συνείδηση. Επίσης, ίσως να γνωρίζετε γονείς που ήταν υπερβολικά αυστηροί στην ανατροφή των παιδιών τους. Όταν, όμως, τα παιδιά τους μεγάλωσαν, αντέδρασαν πηγαίνοντας στο αντίθετο άκρο, και άφησαν τα παιδιά τους να κάνουν ό,τι ήθελαν, με καταστρεπτικά αποτελέσματα. Μπορούμε να δούμε την αλήθεια των Βιβλικών σχολίων: «Κύριε, γνωρίζω ότι η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.»—Ιερεμίας 10:23.
Η Υποβοηθητική Ισορροπημένη Καθοδήγηση του Θεού
13. Ποια βοήθεια μας δίνει η Βίβλος για την ηθική και τη συνείδηση;
13 Ο Ιεχωβά έχει δώσει ισορροπημένη βοήθεια για τους Χριστιανούς στη Γραφή ώστε να μπορούν ν’ αποφεύγουν: (1) να τονίζουν υπερβολικά την προσκόλληση σε κανόνες, που μπορεί να κάνει τη ζωή και τη λατρεία άχαρη και άκαμπτη, ή (2) να δίνουν υπερβολική έμφαση στην ελευθερία της συνειδήσεως που οδήγησε μερικούς σε ανθρώπινη λογίκευση η οποία δικαιολογεί ακόμη και την αδικοπραγία. Για να αφομοιώσουμε την ισορροπία του Λόγου του Θεού και να ωφεληθούμε από την καθοδηγία του, πρέπει να έχουμε την στάση του Δαβίδ: «Δείξον μοι, Κύριε, τας οδούς σου· δίδαξόν με τα βήματά σου. Οδήγησόν με εν τη αληθεία σου, και δίδαξόν με· διότι συ είσαι ο Θεός της σωτηρίας μου.»—Ψαλμός 25:4, 5.
14, 15. Τι μπορούμε να μάθουμε από τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές σχετικά με την άποψη των Ιουδαίων και του Θεού για το νόμο;
14 Η Γραφή αποκαλύπτει ότι ο Ιησούς αποδοκίμασε τη νοοτροπία των γραμματέων και Φαρισαίων να προσκολλώνται άκαμπτα σε κανόνες. Σε μερικούς Ιουδαίους που δεν ήθελαν να χρησιμοποιούν τη Θεόδοτη ικανότητα να σκέπτονται, ίσως να τους άρεσαν οι κανόνες, όπως ως ποιο σημείο του αγκώνα να πλένουν τα χέρια τους, τι σημαίνει «εργασία» το Σάββατο,a από ποιες σοδειές έπρεπε να δίνουν δέκατα, και άλλα. Αυτός ο τρόπος σκέψεως έφερνε βαριά φορτία, απαιτούσε ατέλειωτες ερμηνείες και αποσπούσε την προσοχή από το πνεύμα και τα σοβαρότερα ζητήματα της Αγίας Γραφής. Ο Ιησούς είπε στους θρησκευτικούς ηγέτες: «Αποδεκατίζετε το ηδύοσμον και το άνηθον, και το κύμινον· και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν.»—Ματθαίος 23:23· Μάρκος 7:3, 4.
15 Ο Μωσαϊκός νόμος συνέβαλε στην πνευματικότητα, στην ηθική και στην υγεία των Εβραίων, και τους αποδείκνυε επίσης ότι σαν αμαρτωλοί είχαν ανάγκη από τον Μεσσία. (Γαλάτας 3:19, 23-25· Ρωμαίους 7:7-14) Επειδή ήταν ένας τέλειος κανόνας, κανένας Ισραηλίτης δεν μπορούσε να τον τηρήσει αλάθητα και ν’ αποκτήσει, έτσι, τέλεια συνείδηση. (Εβραίους 9:9, 10) Γι’ αυτό, μολονότι αυτός ο νομικός κώδικας είχε θεία προέλευση, όταν ο σκοπός για τον οποίο τον είχε δώσει ο Θεός εκπληρώθηκε, τον κατάργησε. Τότε, αντί να πολιτεύεται με τον λαό του Ονόματός του με βάση ένα εκτεταμένο γραπτό κώδικα, ο Θεός θα ‘έθετε τους νόμους του στο νου τους και στην καρδιά τους.’—Ιερεμίας 31:33· Εβραίους 10:16· 2 Κορινθίους 3:5-11.
16. Τι μάθημα υπάρχει εδώ για (α) άτομα που είναι πολύ αυστηρά στον εαυτό τους, και για (β) εμάς και για την άποψή μας για τους κανόνες;
16 Μ’ αυτά υπόψη, εκείνοι που σήμερα επιβλέπουν ή συντονίζουν την εργασία των άλλων, πρέπει να φροντίζουν να μη τους παραφορτώνουν με περιττούς ανθρώπινους κανόνες. Αυτή η τάση μπορεί να είναι έντονη σ’ εκείνους που είναι πολύ αυστηροί ή απαιτητικοί από τον εαυτό τους κι έτσι νομίζουν ότι και οι άλλοι πρέπει να βλέπουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Αλλά ο Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς: «Ουχί διότι έχομεν εξουσίαν επί της πίστεώς σας, αλλ’ είμεθα συνεργοί της χαράς σας· επειδή εν τη πίστει στέκεσθε.» (2 Κορινθίους 1:24) Σχετικά με το ίδιο ζήτημα, οι Χριστιανοί γενικά πρέπει να προσέχουν να μην απαιτούν από εκείνον που έχει εξουσία να τους βάζει κανόνες σε κάθε ζήτημα. Αντίθετα, πρέπει ν’ αυξήσουμε σε γνώση για όσα λέει ο Λόγος του Θεού, ώστε να εκπαιδεύουμε τη συνείδησή μας και τις δυνάμεις μας αντιλήψεως.—Εβραίους 5:14.
17. Από ποια άλλη εσφαλμένη άποψη πρέπει να φυλαγόμαστε;
17 Ένας άλλος κίνδυνος, όμως, είναι να πάμε στο άλλο άκρο, πιστεύοντας ότι ο Χριστιανός είναι ελεύθερος να κάνει ουσιαστικά καθετί που του επιτρέπει η συνείδησή του. Μερικοί πρόσφατα δημιούργησαν σοβαρό ζήτημα σ’ αυτό το σημείο λέγοντας «η Χριστιανοσύνη δεν είναι θρησκεία κανόνων» και αναφέρουν εδάφια σαν το παρακάτω: «Διότι σεις, αδελφοί, προσεκλήθητε εις ελευθερίαν· μόνον μη μεταχειρίζεσθε την ελευθερίαν εις αφορμήν της σαρκός, αλλά δια της αγάπης δουλεύετε αλλήλους. Διότι όλος ο νόμος εις ένα λόγον συμπληρούται, εις τον, ‘Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.’» (Γαλάτας 5:13, 14) Είναι αλήθεια ότι οι Χριστιανοί δεν είναι κάτω από τον Μωσαϊκό νόμο ή κάτω από οποιονδήποτε άλλο εκτεταμένο κώδικα θείων νόμων. Εντούτοις, θα πρέπει να προσέχουμε ώστε ‘κανείς να μη μας εξαπατήσει με δελεαστικά επιχειρήματα,’ γιατί μια ειλικρινής εξέταση της Γραφής δείχνει ότι πραγματικά περιέχει για μας μερικούς νόμους ή κανόνες.—Κολοσσαείς 2:4.
Οι Χριστιανοί δεν Είναι Άνομοι
18, 19. Ποια είναι η θέση των Χριστιανών για τους νόμους και τους κανόνες;
18 Ο Παύλος έγραψε στους Κορινθίους ότι ένας άνδρας ένοχος πορνείας έπρεπε να αποκοπεί. Πρόσθεσε ότι οι ειδωλολάτρες, οι μοιχοί, οι ομοφυλόφιλοι, οι κλέφτες, οι πλεονέκτες, οι μέθυσοι, οι χλευαστές και οι εκβιαστές «δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.» (1 Κορινθίους 5:1, 6, 7, 11-13· 6:9-11) Διαβάζουμε επίσης ότι οι Χριστιανοί πρέπει ‘να απέχουν από πράγματα θυσιασμένα στα είδωλα, από αίμα, από πνικτά και από πορνεία’ και ότι δήθεν αδελφοί που προάγουν ψεύτικες διδασκαλίες πρέπει να αποβάλλονται. (Πράξεις 15:28, 29· Τίτον 3:10· 2 Ιωάννου 9-11) Εδώ πρόκειται σαφώς για νόμους. Ένας που κάνει συστηματικά τέτοια αμαρτήματα δεν μπορεί να γίνει αληθινός Χριστιανός. Και αν ένας δούλος του Θεού κάνει τέτοια αμαρτήματα και δεν μετανιώνει, πρέπει να αποκοπεί.
19 Βρίσκουμε επίσης Βιβλικούς κανόνες και για παραβάσεις που δεν συνεπάγονται αποκοπή. Για παράδειγμα, ο Παύλος έγραψε ότι οι άγαμοι Χριστιανοί πρέπει να παντρεύονται «μόνον . . . εν Κυρίω,» και πρόσταξε «εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη.» (1 Κορινθίους 7:39· 2 Θεσσαλονικείς 3:10) Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί, ‘Αφού δεν πρόκειται να με αποκόψουν αν παρακούσω αυτή τη συμβουλή, φαίνεται ότι αυτοί δεν είναι σοβαροί κανόνες.’ Τι ασύνετος τρόπος σκέψεως! Ο Θεός θεωρεί αυτούς τους κανόνες εξίσου σοβαρούς. Δεν είπε ο Παύλος στους Θεσσαλονικείς να ‘σημειώνουν’ και να ‘μη συναναστρέφονται’ με τεμπέληδες που θεληματικά παρακούουν τον κανόνα να εργάζονται;—2 Θεσσαλονικείς 3:14, 15. b
20, 21. Τι μπορούμε να μάθουμε για τις εκκλησιαστικές κατευθυντήριες γραμμές, και πώς πρέπει να τις θεωρούμε;
20 Μερικοί κανόνες έχουν γίνει ειδικά για το καλό της εκκλησίας. Για παράδειγμα, στο παρελθόν μερικοί Χριστιανοί μπορούσαν να μιλούν σε άγνωστες γλώσσες. Ο Παύλος έδωσε οδηγίες μόνο δύο ή τρεις να μιλούν σε κάθε περίπτωση, ο καθένας με τη σειρά, και να είναι παρών ένας μεταφραστής—κανόνες που συνέβαλαν στην αύξηση της ειρήνης και της τάξεως. (1 Κορινθίους 14:26-33) Έτσι και σήμερα, οι πρεσβύτεροι μιας εκκλησίας μπορούν να δίνουν οδηγίες για να μένουν ελεύθερες οι έξοδοι στις Αίθουσες Βασιλείας, να μη κρατιούνται θέσεις αδικαιολόγητα, και να παρκάρουν τα αυτοκίνητα έχοντας υπόψη τους γείτονες και την ασφάλεια. Αυτοί οι εκκλησιαστικοί κανόνες δεν είναι αντιγραφικοί, γιατί έχουν τον ίδιο σκοπό (την ειρήνη και την τάξη) όπως είχε και η συμβουλή του Παύλου για τις γλώσσες. Σχετική μ’ αυτό είναι και η συμβουλή της Γραφής: «Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας.» (Εβραίους 13:17) Εφόσον με το να αποφεύγουμε αμαρτήματα όπως το ψέμα και η κλοπή δείχνουμε υπακοή στον Θεό, το εδάφιο αυτό περιλαμβάνει επίσης την υπακοή μας στην καθοδήγηση που δίνουν οι πρεσβύτεροι σε εκκλησιαστικά ζητήματα. Και αυτό είναι εύκολο να γίνει αν αποφεύγουν να βάζουν νόμους που ‘κατακυριεύουν την κληρονομιά του Θεού.’—1 Πέτρου 5:3.
21 Άλλοι «κανόνες» ή τρόποι για να γίνουν ορισμένα πράγματα, ωφελούν το ποίμνιο σ’ όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, παρακαλούνται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να δίνουν τις εκθέσεις για τη μαρτυρία τους. (Παράβαλε Πράξεις 2:41, 42· 8:14.) Ένας που πηγαίνει στα άκρα σχετικά με την ατομική ελευθερία, ίσως να διαφωνεί μ’ αυτή τη διαδικασία. Σκεφθείτε, όμως, το καλό που προκύπτει όταν, αυτοί που επιβλέπουν το ποίμνιο, μπορούν να γνωρίζουν από τις εκθέσεις το βαθμό στον οποίον δόθηκε η μαρτυρία για τη βασιλεία, σε ποια μέρη χρειάζεται βοήθεια, και πότε νέοι μαθητές μπορούν να σχηματίσουν μια εκκλησία. Και δεν χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις παγκόσμιες εκθέσεις; (Ιεζεκιήλ 9:11· Μάρκος 6:30· Πράξεις 14:21-23· 15:3· 19:1-6) Με εμπιστοσύνη ότι ο Θεός κατευθύνει το λαό του, μπορούμε να εκδηλώσουμε πνεύμα υποστηρίξεως και συνεργασίας.
22. Γιατί πρέπει να εξετάσουμε περισσότερο το ζήτημα της συνειδήσεως;
22 Εκτός από τους συγκεκριμένους νόμους ή κανόνες, οι Γραφές περιέχουν ωφέλιμες αρχές που οι σοφοί Χριστιανοί μπορούν να εφαρμόζουν για να είναι «άμωμοι εν οδώ.» (Ψαλμός 119:1) Οι αρχές είναι ειδικά χρήσιμες για να συμμορφώσουμε τη συνείδησή μας με τον τρόπο σκέψεως του Θεού. Αλλά τι σημαίνει αυτό σε ‘ζητήματα συνειδήσεως’; Μερικοί έχουν τη γνώμη. ‘Αν κάτι εξαρτάται από τη συνείδησή μου, τότε είναι εντελώς προσωπικό ζήτημα το τι θα κάνω.’ Ας εξετάσουμε το ζήτημα στο επόμενο άρθρο και ας μάθουμε πώς μπορούμε να εκπαιδεύσουμε ακόμη περισσότερο τη συνείδησή μας ώστε να μάς δώσει τη μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια.
[Υποσημειώσεις]
Μπορείτε να Εξηγήσετε;
□ Τι είναι η συνείδησή σας, και με ποιους τρόπους μπορεί να σας βοηθήσει;
□ Ποια δυο άκρα υπάρχουν σχετικά με την ηθική;
□ Πώς μας βοηθάει η Βίβλος να έχουμε τη σωστή άποψη για την ηθική καθοδήγηση;
□ Ποια Γραφική άποψη χρειαζόμαστε για τους νόμους ή τους κανόνες;
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 20]
Εκείνοι που είναι πολύ απαιτητικοί από τον εαυτό τους πρέπει να φυλάγονται από την τάση να κάνουν και να επιβάλλουν πολλούς κανόνες στους άλλους
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 21]
Μερικοί εσφαλμένα νομίζουν ότι ο Χριστιανός είναι ελεύθερος να κάνει οτιδήποτε του επιτρέπει η συνείδησή του
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Στα ηθικά ζητήματα οι άνθρωποι συχνά έχουν πάει από το ένα άκρο στο άλλο
ΚΑΘΗΚΟΝ ΑΙΣΘΗΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΝΟΜΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΝΟΝΕΣ