Εργαζόμενοι με τον Οργανωτή Όλου του Σύμπαντος
«Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί· σεις είσθε του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:9.
1. Ποια έκφραση που ακούστηκε πάνω από 60 χρόνια πριν συνάρπασε τους ακροατές της, και ποια επίδραση είχε αυτή στους ένθερμους Σπουδαστές της Γραφής εκείνου του καιρού;
«Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ». Αυτή η έκφραση χρησιμοποιήθηκε από ένα μέλος του συγγραφικού προσωπικού της Εταιρίας Σκοπιά στη διάρκεια της καθημερινής εξέτασης της Γραφής στην τραπεζαρία του Μπέθελ πάνω από 60 χρόνια πριν. Πόσο συνάρπασε την οικογένεια των κεντρικών γραφείων στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης! Αυτή η μοναδική φράση, «η οργάνωση του Θεού», χρησίμευσε στο να κατευθύνει τη μελλοντική σκέψη, την ομιλία και τη συγγραφή εκείνων των Σπουδαστών της Γραφής. Πλάτυνε την πνευματική τους όραση σχετικά με όλη τη δημιουργία και επηρέασε πάρα πολύ τη στάση τους προς τον θαυμάσιο Οργανωτή του σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεό.
2. Όπως φαίνεται από την ετυμολογία της, ποιος ορισμός μπορεί να δοθεί στη λέξη «οργάνωση»;
2 Σήμερα, αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο, αφού η λέξη «οργάνωση» χρησιμοποιείται τακτικά ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι εκτιμούν το προνόμιό τους να εργάζονται με τον Οργανωτή του σύμπαντος. (1 Κορινθίους 3:5-9) Η λέξη «οργάνωση» προέρχεται από τη λέξη όργανον. Μεταξύ άλλων πραγμάτων, σημαίνει ένα εργαλείο ή σκεύος με το οποίο εκτελείται κάποια εργασία. Εμφανίζεται μερικές φορές στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα και χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σ’ ένα μουσικό όργανο, όπως η κιθάρα του Δαβίδ. Η ρίζα αυτής της λέξης είναι η λέξη έργον, ένα ουσιαστικό που σημαίνει «εργασία». Έτσι μια οργάνωση είναι μια διευθέτηση πραγμάτων που τίθεται σε λειτουργία για να επιτελέσει ή να απεργαστεί κάτι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και με την ελάχιστη δαπάνη χρόνου και ενέργειας.
Πρώτες Απόψεις για την Οργάνωση
3. Τι έγραψε αυτό το περιοδικό στο τεύχος του Μαρτίου του 1883 (στην αγγλική) για την «οργάνωσή μας»;
3 Πριν από χρόνια, όμως, οι Σπουδαστές της Γραφής δυσκολεύονταν κάπως στην εφαρμογή της λέξης «οργάνωση». Για παράδειγμα, στο τεύχος της Σκοπιάς του Πύργου του Μαΐου 1883, (στην Αγγλική) αναφέρθηκε:
«Αλλά, αν και είναι αδύνατον για τον κοινό άνθρωπο να δει την οργάνωσή μας, επειδή δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα του Πνεύματος του Θεού, εμπιστευόμαστε ότι μπορείτε να δείτε ότι η αληθινή Εκκλησία είναι πάρα πολύ αποτελεσματικά οργανωμένη, και είναι στην καλύτερη δυνατή θέση να εργάζεται με τάξη. . . . Έχουμε απεριόριστη πίστη στον Κύριό μας· και αυτή η τέλεια οργάνωση, αόρατη στον κόσμο, προχωρεί σε μια βέβαιη και ένδοξη νίκη».
4. Ποια άποψη για τη διοργάνωση παρουσιάστηκε στο τεύχος της 1ης Δεκεμβρίου 1894 (στην αγγλική) αυτού του περιοδικού;
4 Ωστόσο, το τεύχος της Σκοπιάς του Πύργου 1 Δεκεμβρίου 1894 (στην Αγγλική) είπε:
«Αλλά καθώς αυτό το έργο της διοργάνωσης της εκκλησίας του νέου Ευαγγελικού αιώνα δεν ήταν μέρος του έργου του θερισμού του παλιού Ιουδαϊκού αιώνα, έτσι το παρόν έργον θερισμού ή η συγκομιδή του Ευαγγελικού αιώνα είναι επίσης χωριστό και διακεκριμένο λόγω του νέου Χιλιετούς αιώνα που τώρα πλησιάζει. . . . Είναι σαφές ότι η διαμόρφωση της ορατής οργάνωσης τέτοιων συναγμένων θα ήταν εκτός αρμονίας με το πνεύμα το θείου σχεδίου· και αν γινόταν θα φαινόταν ότι η εκκλησία επιθυμεί να συμμορφωθεί με την τωρινή δημοφιλή ιδέα της οργάνωσης ή ομοσπονδίας. (Βλέπε Ησ. 8:12) Το έργο τώρα δεν είναι η οργάνωση, αλλά η διαίρεση, όπως ήταν κατάλληλο στον Ιουδαϊκό θερισμό. (Ματθ. 10:34-36) . . .
«Ενώ, λοιπόν δεν θεωρούμε ότι μια ορατή οργάνωση των συναγμένων αποτελεί μέρος του σχεδίου του Κυρίου στο έργο του θερισμού, σαν να προσδοκούσαμε ως οργάνωση να παραμείνουμε εδώ για έναν άλλον αιώνα, όμως θεωρούμε πραγματικά ότι είναι θέλημά του εκείνοι που αγαπούν τον Κύριο να μιλούν συχνά ο ένας στον άλλο για τις κοινές ελπίδες τους και χαρές, ή τις δοκιμασίες και τις αμηχανίες τους, συνομιλώντας μεταξύ τους σχετικά με τα πολύτιμα πράγματα του Λόγου του».
5. Σχετικά με την οργάνωση, τι ανέφερε το βιβλίο Η Νέα Κτίσις;
5 Έτσι η Χριστιανική εκκλησία δεν θεωρούνταν ότι ήταν μια οργάνωση. Αλλά φαινόταν καλό να τεθεί η εκκλησία σε τάξη. Για παράδειγμα, η Μελέτη Ε΄ του βιβλίου Η Νέα Κτίσις, που εκδόθηκε το 1904 (Ελληνική έκδοση 1923), είχε τον τίτλο «Η Οργάνωσις Της Νέας Κτίσεως» και άρχιζε λέγοντας: «Καθώς η Νέα Κτίσις δεν θα αφιχθεί εις την τελειότητα και συμπλήρωσιν αυτής, ειμή κατά την Πρώτην Ανάστασιν, τοιουτοτρόπως και η διοργάνωσις αυτής δεν θα συμπληρωθεί, ειμή μόνον τότε. Αυτή δε η εικών του ναού υποτυπεί τούτο· διότι ημείς ως ζώντες λίθοι προσκαλούμεθα ήδη, ή καλούμεθα να καταλάβωμεν τας θέσεις ημών εις τον ένδοξον ναόν».
6. Πώς το βιβλίο Ελθέτω η Βασιλεία Σου ταυτίζει τη «μητέρα» των μελών της «νέας κτίσεως»;
6 Είναι ενδιαφέρον, ότι το βιβλίο Ελθέτω η Βασιλεία Σου, που δημοσιεύθηκε το 1891 (Ελληνική έκδοση 1923), είπε σχετικά με εκείνους τους χρισμένους της «νέας κτίσεως»: «Όσον δε δια το Ησαΐας 54:1-8, ο Απόστολος Παύλος επί των χωρίων αυτών έρριψε φως υπερανθρωπίνης σοφίας, εφαρμόσας ταύτα επί της πνευματικής Σιών, της μητρός ή διαθήκης ημών, της συμβολιζομένης δια της Σάρρας. Το σαρκικόν σπέρμα του Αβραάμ απερρίφθη του να είναι κληρονόμος της επαγγελίας, το δε αληθές σπέρμα, ο Χριστός (προτυπούμενος υπό του Ισαάκ και της Ρεβέκκας), προσελήφθη ως το μόνο σπέρμα της επαγγελίας.—Γαλ. 4:22, 24, 26-31».
7, 8. Ποιος είναι ο σύζυγος της «μητέρας» της Χριστιανικής εκκλησίας, και τι λέει το Ησαΐας 54:1-8 σχετικά με αυτό;
7 Αυτή η πρόταση δεν είχε καμιά σχέση με την Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση, που ιδρύθηκε από τον Θεόδωρο Χερτζλ το 1897. Εκείνη η οργάνωση σχετιζόταν με την κάτω Ιερουσαλήμ, εδώ στη γη, όχι την «άνω Ιερουσαλήμ», τη «μητέρα» της Χριστιανικής εκκλησίας. (Γαλάτας 4:26) Το βιβλίο Ελθέτω η Βασιλεία Σου δεν προχώρησε για να αναπτύξει το γεγονός ότι ο συζυγικός κτήτορας της «μητέρας» της Χριστιανικής εκκλησίας είναι ο Θεός, που προεικονίστηκε από τον Αβραάμ. Ο Ιεχωβά είναι νυμφευμένος, όχι με την Αβραμιαία διαθήκη ή με τη νέα διαθήκη, αλλά με την «ουράνια Ιερουσαλήμ», που προεικονίστηκε από τη Σάρρα τη μητέρα του Ισαάκ. Σαν κι αυτή, που ήταν «μητέρα», «η άνω Ιερουσαλήμ» πρέπει να είναι κάτι ζωντανό και να έχει προσωπικότητα.
8 Ποια λοιπόν, είναι «η άνω Ιερουσαλήμ»; Για να το εξακριβώσουμε, ας εξετάσουμε πρώτα το Ησαΐας 54:1-8, το οποίο λέει εν μέρει:
«Ευφράνθητι, στείρα, η μη τίκτουσα· αναβόησον εν αγαλλιάσει και τέρπου, η μη ωδίνουσα· διότι πλειότερα είναι τα τέκνα της ηρημωμένης παρά τα τέκνα της εχούσης τον άνδρα, λέγει Κύριος. . . . Διότι ο ανήρ σου είναι ο Ποιητής σου· το όνομα αυτού είναι, Ο Κύριος των δυνάμεων· και ο Λυτρωτής σου είναι ο Άγιος του Ισραήλ· αυτός θέλει ονομασθή, Ο Θεός πάσης της γης. Διότι ο Κύριος σε εκάλεσεν ως γυναίκα εγκαταλελειμμένην και τεθλιμμένην το πνεύμα και γυναίκα νεότητος αποβεβλημένην, λέγει ο Θεός σου. Σε εγκατέλιπον δια ολίγον καιρόν· πλην με έλεος μέγα θέλω σε περισυνάξει. Εν θυμώ μικρώ έκρυψα το πρόσωπόν μου από σου δια μίαν στιγμήν· με έλεος όμως αιώνιον θέλω σε ελεήσει, λέγει Κύριος ο Λυτρωτής σου».
9. (α) Σε ποιον ή σε τι μιλούσε ο Ιεχωβά παρηγορητικά όπως αναγράφεται στο Ησαΐας 54:1-8; (β) Σύμφωνα με το Γαλάτας 4:25, 26, ποια είναι η συμβολική «γυναίκα» που αναφέρεται στο αντίτυπο;
9 Εκεί, στην πρώτη περίπτωση, ο Ιεχωβά δεν μιλούσε σε μια διαθήκη. Αυτός απευθυνόταν σ’ ένα έθνος, τον εκλεκτό του λαό στη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου με αυτόν. Από την άποψη του Θεού εκείνο το έθνος αποτελούσε μια συλλογική «γυναίκα» που ήταν σαν μια σύζυγος γι’ αυτόν. Σύμφωνα με την επιστολή του Παύλου προς τους Γαλάτας, η συμβολική «γυναίκα» ήταν τυπική, αλλά αυτός δεν λέει ότι ήταν μια διαθήκη, ή συμφωνία. Μια διαθήκη δεν μπορούσε να παρηγορηθεί. Μάλλον, ο Παύλος δείχνει ότι η αντιτυπική «γυναίκα» είναι κάτι ζωντανό, σαν μια «μητέρα», όπως και ο «σύζυγος», ο Ιεχωβά είναι ζωντανός σαν Άτομο που έχει νοημοσύνη και ικανότητα να δίνει παρηγοριά. Μιλώντας για γυναίκες της αρχαίας ιστορίας, ο απόστολος έγραψε: «Διότι το Άγαρ [η δούλη που υποκατέστησε την κυρία της Σάρρας στο να γεννήσει τον Ισμαήλ στον Αβραάμ] είναι το όρος Σινά εν τη Αραβία, και ταυτίζεται [η Άγαρ] με την σημερινήν Ιερουσαλήμ [όταν ο Παύλος ήταν στη γη], είναι δε εις δουλείαν [στη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου] μετά των τέκνων αυτής· η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών».—Γαλάτας 4:25, 26.
Η Ιερουσαλήμ σε Δουλεία
10, 11. (α) Ποιο ουσιώδες γεγονός που περιλάμβανε τους Ισραηλίτες έλαβε χώρα στο Όρος Σινά; (β) Σχετικά με τη διαθήκη του Νόμου, τι συνέβη το 33 μ.Χ.;
10 Η Άγαρ δεν συμβολίζει, ή εκπροσωπεί, τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου. Ούτε εξεικονίζεται εκείνη η διαθήκη με τις Δέκα Εντολές της από το Όρος Σινά, με το οποίο αντιστοιχεί η Άγαρ. Βέβαια, ο Θεός δεν έκανε καμιά διαθήκη με το Όρος Σινά. Αλλά εκεί έφερε τους Ισραηλίτες τους οποίους είχε ελευθερώσει από τη δουλεία της Αιγύπτου, σε μια σχέση διαθήκης με τον ίδιο, και πολιτεύθηκε μαζί τους σαν ένα ελεύθερο έθνος. Αυτό έλαβε χώρα αιώνες μετά αφότου ο Θεός έκανε μια μονομερή διαθήκη με τον Αβραάμ, υποσχόμενος σ’ αυτόν ένα αρσενικό σπέρμα.
11 Όταν ο Μωυσής, ο μεσίτης της διαθήκης του Νόμου, κατέβηκε από το Όρος Σινά, είχε στο πρόσωπό του τέτοια υπερφυσική λαμπρότητα που έπρεπε να βάλει κάλυμμα ώστε οι Ισραηλίτες να μπορούν να τον κοιτάξουν. (2 Κορινθίους 3:12-16) Αλλά πάνω στο Όρος Σινά, ο Μωυσής δεν βρισκόταν σε άμεση επαφή με τον Ιεχωβά, αλλά μέσω ενός αγγέλου ο Θεός εισήλθε σε διαθήκη με τους Ισραηλίτες. (Πράξεις 7:37, 38· Εβραίους 2:2) Μ’ αυτόν τον τρόπο το έθνος του Ισραήλ ήρθε κάτω από τη διαθήκη του Νόμου. Ωστόσο, αιώνες αργότερα, εκείνη η διαθήκη καταργήθηκε με το να καρφωθεί στον πάσσαλο βασανισμού του Ιησού το 33 μ.Χ.—Κολοσσαείς 2:13, 14.
12. (α) Για ποιους η επίγεια Ιερουσαλήμ ήταν «μητέρα»; (β) Κάτω από ποια δουλεία βρισκόταν η Ιερουσαλήμ στη γη πριν από 19 αιώνες, και γιατί δεν ελευθερώθηκε ποτέ;
12 Ο Παύλος έγραψε ότι το Όρος Σινά αντιστοιχούσε με την κάτω Ιερουσαλήμ των ημερών του. Βέβαια, η Ιερουσαλήμ δεν ήταν μια διαθήκη· ήταν μια αξιοσημείωτη πόλη κατοικημένη από Ιουδαίους. Σαν η πρωτεύουσα πόλη, αντιπροσώπευε το έθνος και ήταν η συμβολική «μητέρα» των «τέκνων», δηλαδή, όλων των μελών του Ιουδαϊκού, ή Ισραηλιτικού, έθνους. (Ματθαίος 23:37) Στην Ιερουσαλήμ βρισκόταν ο ναός του Ιεχωβά, του Θεού με τον οποίο οι Ισραηλίτες βρίσκονταν σε σχέση διαθήκης. Αλλά ο Ιουδαϊκός λαός δεν είχε τότε ένα δικό του ανεξάρτητο βασίλειο να κυβερνιέται από έναν απόγονο του Βασιλιά Δαβίδ. Γι’ αυτό, δεν ήταν ελεύθεροι αλλά ήταν σε δουλεία κάτω από τις Εθνικές πολιτικές εξουσίες. Και το πιο σπουδαίο, βρίσκονταν σε θρησκευτική δουλεία. Μόνο ο υποσχεμένος Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός, μπορούσε να τους ελευθερώσει από αυτό, καθώς και από τη δουλεία στην αμαρτία. Αλλά εκείνη η Ιερουσαλήμ δεν δέχτηκε τον Ιησού σαν Μεσσία και Βασιλιά και ποτέ δεν ελευθερώθηκε. Αντίθετα, καταστράφηκε από τα Ρωμαϊκά χέρια το 70 μ.Χ., φέρνοντας συμφορά στα «τέκνα» της.
Η Ελεύθερη Ιερουσαλήμ
13. Τι είπε ο Παύλος για την ελεύθερη Ιερουσαλήμ και σε ποια ελευθερία θα έπρεπε τα «τέκνα» της να παραμείνουν σταθερά;
13 Ο Παύλος αντιπαρέβαλε την υποδουλωμένη επίγεια Ιερουσαλήμ με την «άνω Ιερουσαλήμ», η οποία είναι «ελευθέρα». Παραθέτοντας από τον Ησαΐα 54:1-8, έγραψε:
«Η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών. Διότι είναι γεγραμμένον· Ευφράνθητι, στείρα η μη τίκτουσα, έκβαλε φωνήν και βόησον, η μη ωδίνουσα· διότι τα τέκνα της ερήμου είναι πλειότερα παρά τα τέκνα της εχούσης τον άνδρα. Ημείς δε, αδελφοί, καθώς ο Ισαάκ επαγγελίας τέκνα είμεθα. Αλλά καθώς τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα, ούτω και τώρα. Αλλά τι λέγει η γραφή; Έκβαλε την δούλην και τον υιόν αυτής· διότι δεν θέλει κληρονομήσει ο υιός της δούλης μετά του υιού της ελευθέρας. Λοιπόν, αδελφοί, δεν είμεθα της δούλης τέκνα, αλλά της ελευθέρας. Εν τη ελευθερία λοιπόν, με την οποία ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας».—Γαλάτας 4:26-5:1.
14. Γιατί η γέννηση του Ισαάκ ήταν «κατά πνεύμα»;
14 Οι Γαλάτες Χριστιανοί στους οποίους απευθύνθηκε ήταν «επαγγελίας τέκνα». (Γαλάτας 4:28) Για να προσκιαστεί αυτό, ο Ισαάκ γεννήθηκε από τον εκατονταετή Αβραάμ και την 90 ετών ηλικίας σύζυγό του Σάρρα για να εκπληρωθεί η υπόσχεσή του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον πιστό πατριάρχη. Ναι, η γέννηση του Ισαάκ από τον Αβραάμ ήταν θαυματουργική, απολύτως όχι «κατά σάρκα». (Γένεσις 18:11-15) Έτσι έπρεπε να είναι «κατά πνεύμα». Ναι, το πνεύμα του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού, έπρεπε βέβαια να αναζωογονήσει τις αναπαραγωγικές δυνάμεις της ελεύθερης γυναίκας Σάρρας, καθώς και του Αβραάμ. (Ρωμαίους 4:19) Είναι αξιοσημείωτο ότι η ίδια η «επαγγελία» δεν ήταν παλιά όταν γεννήθηκε ο Ισαάκ το 1918 π.Χ., γιατί αυτό έγινε μόνο 25 χρόνια μετά από την είσοδο του Αβραάμ στην υποσχεμένη γη της Χαναάν το 1943 π.Χ., όταν άρχισε να ισχύει η «επαγγελία».
15. Για πόσον καιρό ήταν η «άνω Ιερουσαλήμ» χωρίς παιδιά, και πότε άρχισε το σπέρμα της να γίνεται πολυάριθμο;
15 Η «άνω Ιερουσαλήμ» ήταν «έρημη», χωρίς παιδιά να το πούμε έτσι, πολύ περισσότερο από όσο υπήρξε η Σάρρα. Πραγματικά, η «άνω Ιερουσαλήμ» ήταν σ’ αυτήν την κατάσταση από το 1943 π.Χ., όταν η υπόσχεση στον Αβραάμ άρχισε να ισχύει, μέχρι που βαφτίστηκε ο Ιησούς το 29 μ.Χ. Τότε ο Ιησούς γεννήθηκε από το πνεύμα του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά, και χρίστηκε με το πνεύμα Του να είναι ο Χριστός ή ο Χρισμένος, ο Μεσσίας. Αλλά η «άνω Ιερουσαλήμ» επρόκειτο να έχει περισσότερα από ένα πνευματικά παιδιά. Έτσι την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., μετά την ανάσταση και την ανάληψη του Ιησού στον ουρανό, περίπου 120 από τους πιστούς μαθητές του γεννήθηκαν με το πνεύμα του Μεγαλύτερου Αβραάμ. Χρίστηκαν τότε με εκείνο το πνεύμα για να γίνουν πνευματικοί αδελφοί του Μεγαλύτερου Ισαάκ, του Ιησού Χριστού. Αργότερα εκείνη τη μέρα περίπου 3.000 ακόμη Ιουδαίοι βαφτίστηκαν σαν μαθητές του Ιησού και χρίστηκαν με το άγιο πνεύμα. (Πράξεις 2:1-42) Έτσι εκείνη τη μέρα η «άνω Ιερουσαλήμ» έγινε «μητέρα» σε πολλά παιδιά.
16. Ποια είναι η «άνω Ιερουσαλήμ»;
16 Ο απόστολος Παύλος αποκαλύπτει ότι η γυναίκα στην οποία απευθύνονται τα λόγια του Ησαΐα 54:1-8 είναι η «άνω Ιερουσαλήμ». Ο Ιεχωβά Θεός είναι ο ‘συζυγικός κτήτοράς’ της, καθώς επίσης ο Μεγάλος Ποιητής της. Μιλώντας αλληγορικά αυτή είναι η «γυναίκα» του, η «σύζυγός» του, ή η όμοια με σύζυγος οργάνωση πάνω στον ουρανό. Σαν σύζυγος, αυτός είναι Εκείνος που την κάνει παραγωγική ώστε να παράγει το αληθινό «σπέρμα» που είχε υποσχεθεί στις μέρες του Αβραάμ.—Γαλάτας 3:16, 26-29.
17. Πώς η «άνω Ιερουσαλήμ» έγινε η «μητέρα» του πρωταρχικού «σπέρματος» του Μεγαλύτερου Αβραάμ;
17 Για να γίνει το κύριο «σπέρμα» του Μεγαλύτερου Αβραάμ, ο μονογενής Γιος του Θεού είχε προβάλει από την όμοια με σύζυγο ουράνια οργάνωση του Ιεχωβά. Έτσι αυτή έγινε σαν «μητέρα» στον Γιο του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ο συμβολικός γιος της επίγειας Ιερουσαλήμ στις μέρες του στη γη, γιατί εκείνη η πόλη τότε βρισκόταν σε σκλαβιά ή δουλεία, με τα «τέκνα» της, και ο Ιησούς ποτέ δεν υποδουλώθηκε. (Γαλάτας 4:25) Η επίγεια Ιερουσαλήμ ήταν η «μητέρα» εκείνων των φυσικών Ιουδαίων που απέρριψαν τον Ιησού Χριστό σαν το υποσχεμένο «σπέρμα» όχι μόνο του πατριάρχη Αβραάμ αλλά επίσης του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού.—Ματθαίος 23:37-39.
Εργασθείτε με τον Μεγάλο Οργανωτή
18. Γιατί η επίγεια Ιερουσαλήμ ήταν το κέντρο της προσοχής στις μέρες του Βασιλιά Σολομώντα;
18 Ο Ιησούς Χριστός, που είχε σαν «μητέρα» του την ουράνια οργάνωση του Θεού, ήταν μεγαλύτερος και σοφότερος από τον Βασιλιά Σολομώντα, τον περίφημο γιο του Δαβίδ και άρχοντα της επίγειας αρχαίας Ιερουσαλήμ. Η δόξα του Σολομώντα και η σοφία του βέβαια τράβηξαν την προσοχή των μη Ισραηλιτικών εθνών, όπως έδειξε και ο Ιησούς λέγοντας: «Η βασίλισσα του νότου θέλει σηκωθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλει κατακρίνει αυτήν, διότι ήλθεν εκ των περάτων της γης δια να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος, και ιδού, πλειότερον του Σολομώντος είναι εδώ». (Ματθαίος 12:42· Λουκάς 11:31) Ο Σολομώντας έδειξε εν μέρει, εκείνη την υπέροχη σοφία με τον τρόπο που διευθέτησε τις υποθέσεις της διοίκησής του. Ο τρόπος με τον οποίο είχε οργανώσει το καθετί ήταν αξιοθαύμαστος.
19. Τι υπήρχε στη βασιλεία του Βασιλιά Σολομώντα που άφησε κατάπληκτη τη βασίλισσα της Σεβά;
19 Σε αρμονία μ’ αυτό, διαβάζουμε στο 1 Βασιλέων 10:4, 5: «Και ιδούσα η βασίλισσα της Σεβά πάσαν την σοφίαν του Σολομώντος και τον οίκον τον οποίον ωκοδόμησε, και τα φαγητά της τραπέζης αυτού και την καθεδρίασιν των δούλων αυτού και την στάσιν των υπουργών αυτού και τον ιματισμόν αυτών και τους οινοχόους αυτού και την ανάβασιν αυτού, δι’ ης ανέβαινεν εις τον οίκον του Κυρίου, έγινεν έκθαμβος». (Βλέπε επίσης 2 Χρονικών 9:4.) Η βασίλισσα της Σεβά είχε λόγους να εντυπωσιαστεί με τη διευθέτηση του προσωπικού του Σολομώντα. Και έχοντας διευθετήσει καλά τα ζητήματα και με καλή σειρά, βρισκόταν σε αρμονία με τον Θεό της Τάξης.—1 Κορινθίους 14:33.
20. (α) Σε απάντηση στην προσευχή του Σολομώντα, τι του έδωσε ο Ιεχωβά; (β) Σαν «κάτι πλειότερον του Σολομώντος», τι έκανε ο Ιησούς Χριστός, και ποια είναι η πορεία των ακολούθων του;
20 Σύμφωνα με την ταπεινή προσευχή του Σολομώντα, ο Ιεχωβά του έδωσε «καρδίαν σοφήν και συνετήν». (1 Βασιλέων 3:5-14) Ο Μεγάλος Οργανωτής όλου του σύμπαντος έδωσε στον Σολομώντα την ικανότητα να οργανώνει για χάρη της καλής τάξης και της αποτελεσματικότητας. Γι’ αυτό, έγινε υποχρέωση του βασιλιά του λαού της διαθήκης του Ιεχωβά να εργάζεται με τον θείο Οργανωτή όλων των δημιουργημάτων του ουρανού και της γης. Παρόμοια, και ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι «κάτι πλειότερον του Σολομώντος», σοφά ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Γι’ αυτό, επίσης, και οι πιστοί του ακόλουθοι στη γη χρειάζεται να το κάνουν αυτό, και το κάνουν.
Τι Λέτε;
◻ Ποιον ορισμό θα δίνατε στη λέξη «οργάνωση»;
◻ Η επίγεια Ιερουσαλήμ τίνος «μητέρα» ήταν, και από ποια δουλεία δεν ελευθερώθηκε ποτέ;
◻ Ποια είναι η «άνω Ιερουσαλήμ», και ποια είναι τα «τέκνα» της;
◻ Πώς χρησιμοποίησε ο Σολομώντας τη θεόδοτη σοφία του, και τι γίνεται από τον Μεγαλύτερο Σολομώντα και τους ακολούθους του;
[Εικόνα στη σελίδα 12]
Πώς ήταν η επίγεια Ιερουσαλήμ σε δουλεία;
[Εικόνα στη σελίδα 14]
Η βασίλισσα της Σεβά έμεινε κατάπληκτη όταν επισκέφθηκε τον Σολομώντα. Αυτός εργάστηκε με τον Οργανωτή του σύμπαντος. Εργάζεστε κι εσείς επίσης με τον Ιεχωβά Θεό;