“Ο Ισραήλ του Θεού” και το Τέλος των Καιρών των Εθνών

 1, 2. (α) Ποια κατάσταση μέσα στη σημερινή περιτειχισμένη Ιερουσαλήμ δείχνει ότι ο Ιεχωβά δεν ανέλαβε και πάλι την παγκόσμια κυριαρχία του μέσω εκείνης της πόλης; (β) Αλλά ποια άλλη πόλη με το όνομα αυτό πρέπει τώρα να ληφθεί υπόψη;

ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ του έτους 1917, καθώς συνεχιζόταν ο πόλεμος, τα Βρετανικά στρατεύματα κάτω από τις διαταγές του Στρατηγού Άλλενμπυ πήραν την Ιερουσαλήμ από τους Μουσουλμάνους Τούρκους. Σε ολόκληρη τη γη οι, φυσικοί Ιουδαίοι χαιρέτησαν αυτό το γεγονός. Αλλά μέχρι σήμερα η συνεχής παρουσία του Μουσουλμανικού τεμένους πάνω στο Όρος Μοριά μέσα στην περιτειχισμένη Ιερουσαλήμ εμποδίζει το χτίσιμο οποιουδήποτε ναού για την Ιουδαϊκή λατρεία σε εκείνη τη θέση που προηγουμένως στεκόταν ο ναός του Βασιλιά Σολομώντα. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Θεός για τον οποίο είχε χτιστεί εκείνος ο ναός από τον βασιλικό γιο του Δαβίδ δεν ασκεί παγκόσμια κυριαρχία με τη Μεσσιανική Βασιλεία του μέσω της επίγειας Ιερουσαλήμ, τώρα που «οι καιροί των Εθνών» έχουν τελειώσει. Τι θα πούμε όμως για την άλλη Ιερουσαλήμ; Ποια Ιερουσαλήμ; Εκείνη για την οποία μιλάει η θεόπνευστη επιστολή που γράφτηκε στους μαθητές του Μεσσία Ιησού στη Ρωμαϊκή επαρχία της Γαλατίας, μερικά χρόνια μετά την προφητεία του Ιησού για την καταστροφή της ξαναχτισμένης πόλης της Ιερουσαλήμ, που συνέβη το 70 μ.Χ. Εκεί στους Γαλάτες κεφάλαιο 4, εδάφια 25, 26, (ΜΝΚ) διαβάζουμε:

² ‘Τώρα αυτή η Άγαρ [η δούλη του Εβραίου πατριάρχη Αβραάμ] σημαίνει το Σινά, ένα βουνό στην Αραβία, και αυτή αντιστοιχεί με την σημερινή Ιερουσαλήμ, γιατί είναι σε δουλεία με τα παιδιά της [τους πολίτες της και τους υπηκόους της]. Αλλά η άνω Ιερουσαλήμ είναι ελεύθερη [σαν την ελεύθερη σύζυγο του Αβραάμ, τη Σάρρα], και αυτή είναι μητέρα μας.’

 3, 4. (α) Ποια αναγνώρισε ο Παύλος μαζί με τους Γαλάτες Χριστιανούς, ότι είναι η πνευματική «μητέρα» του; (β) Με ποιον τρόπο το έθνος Ισραήλ υπήρχε μέρος της παγκόσμιας οργάνωσης του Θεού;

³ Ο συγγραφέας αυτών των λόγων ήταν ο προσηλυτισμένος στον Χριστιανισμό Εβραίος Σαούλ της Ταρσού ο οποίος έγινε εκλεγμένος απόστολος του Μεσσία Ιησού. ‘Η σημερινή Ιερουσαλήμ’, για την οποία έγραψε, αποβλήθηκε από την οργάνωση του Θεού, όπως ακριβώς η Άγαρ αποβλήθηκε από το σπιτικό του Αβραάμ, και καταστράφηκε το 70 μ.Χ. Ο Παύλος δεν αναγνώριζε πια εκείνη την επίγεια Ιερουσαλήμ σαν πνευματική του μητέρα. Αναγνώριζε ‘την Άνω Ιερουσαλήμ’ δηλαδή, την Ιερουσαλήμ που είναι στους ουρανούς, σαν πνευματική του μητέρα. Μαζί μ’ εκείνους τους Γαλάτες Χριστιανούς, ο Παύλος ήταν ένα από τα ‘παιδιά της.’

⁴ Όταν, στο όρος Σινά, ο Θεός έφερε το λαό Ισραήλ σε σχέση μαζί του μέσω της διαθήκης του Νόμου η οποία έγινε με μεσίτη τον Μωυσή, εκείνο το έθνος του Ισραήλ έγινε τώρα το ορατό μέρος της παγκόσμιας οργάνωσης του Ιεχωβά. Ανήκε σ’ εκείνη την οργάνωση, όπως ακριβώς η δούλη Άγαρ ανήκε στη Σάρρα, την αρχική σύζυγο του Αβραάμ. Η Σάρρα εξεικόνιζε την ελεύθερη ‘άνω Ιερουσαλήμ.’ Αυτή παράγει το υποσχεμένο σπέρμα.

 5. Έτσι σε ποιον τόπο θα αναλάμβανε ο Ιεχωβά την άσκηση της παγκόσμιας κυριαρχίας στο τέλος των Καιρών των Εθνών, και ποιο ερώτημα θα ήταν επίκαιρο να απαντήσει, και με ποιον τρόπο θα το απαντούσε;

⁵ Με αυτά υπόψη, όταν ο Ιεχωβά Θεός άσκησε και πάλι την παγκόσμια κυριαρχία του στο τέλος των Καιρών των Εθνών στο χτυπημένο από πόλεμο έτος 1914, αυτό θα πρέπει να είχε σχέση με αυτή την «άνω Ιερουσαλήμ». Τότε ήταν ο καιρός για να απαντήσει έμπρακτα στο ερώτημα που έθεσε ο θεόπνευστος συγγραφέας Βασιλιάς Δαβίδ, στον Ψαλμό 2:1-6:

«Δια τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου, και κατά του χριστού αυτού [του Μεσσία του], λέγοντας, ‘Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ’ ημών τας αλύσεις αυτών.’ Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς. Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού, και εν τω θυμώ αυτού θέλει συνταράξει αυτούς. Αλλ’ εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου.»—Βλέπε επίσης Πράξεις 4:24-26.

 6. (α) Γιατί η εγκατάσταση του Μεσσιανικού Βασιλιά στο τέλος των Καιρών των Εθνών ήταν αόρατη στους επίγειους άρχοντες; (β) Παρά την εκ των προτέρων ειδοποίηση για δεκαετίες, για ποιο πράγμα συνέχισαν οι κοσμικοί άρχοντες να ετοιμάζονται εκείνο τον κρίσιμο καιρό;

⁶ Ναι, στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914 ήταν κατάλληλο να εκπληρώσει ο Ιεχωβά αυτά τα προφητικά λόγια που γράφτηκαν από τον Βασιλιά Δαβίδ στον Ψαλμό 110:1, 2: «Είπεν ο Κύριος [ο Ιεχωβά, ΜΝΚ] προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος [ο Ιεχωβά, ΜΝΚ] την ράβδον της δυνάμεως σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» Η ενθρόνιση του Μεσσιανικού Βασιλιά έγινε πάνω στο ουράνιο Όρος Σιών και, επομένως, ήταν αόρατη στους βασιλιάδες και στους ανώτερους αξιωματούχους των κυβερνήσεων πάνω στη γη. Μολονότι το τέλος των Καιρών των Εθνών είχε για δεκαετίες αναγγελθεί σε εκδόσεις από την Εταιρία Σκοπιά ότι θα γινόταν το φθινόπωρο του 1914, εκείνοι οι επίγειοι άρχοντες ήταν αποφασισμένοι να αντισταθούν στην ανάληψη της παγκόσμιας κυριαρχίας από τον Μεσσία. Συνέχιζαν να κάνουν τις πιο εκσυγχρονισμένες προετοιμασίες για διεθνή πόλεμο. Όμως, φαινομενικά, το 1914 ξεκίνησε ειρηνικά. Τότε, στις 28 Ιουλίου τα έθνη βυθίστηκαν σε πόλεμο.

 7. Όταν ο Μεσσίας ενθρονίστηκε σαν βασιλιάς στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, ποια σχέση άρχισε ανάμεσα σ’ αυτόν και στη γη, και γιατί συμβαίνει αυτό;

⁷ Η ενθρόνιση του Μεσσία σαν Βασιλιά στα δεξιά του Ιεχωβά το ίδιο εκείνο έτος σημείωσε την αρχή της αόρατης παρουσίας του σχετικά με τη γη μας. Πώς αυτό; Γιατί ήταν κατάλληλο γι’ αυτόν σαν νεοενθρονισμένο Βασιλιά πάνω από τη γη να στρέψει την προσοχή του στη γήινη επικράτειά του, η οποία τότε βρισκόταν κάτω από τους εχθρούς του, που φιλοδοξούσαν ν’ αποκτήσουν αυτοκρατορική παγκόσμια εξουσία. ‘Η ράβδος της δύναμης του’ στάλθηκε από την «άνω Ιερουσαλήμ», προς τη γη μας. Με προσταγή του Ιεχωβά αυτός άρχιζε να ‘κυβερνάει στο μέσον των εχθρών του’ κάτω εδώ στη γη. Επίσης στη γη αυτή κατέρριψε τον Διάβολο και τους δαίμονες του από τον ουρανό.—Αποκάλυψις 12:7-17.

 8. Για το «σημείο» ποιου πράγματος ρώτησαν οι απόστολοι τον Ιησού, και, σύμφωνα με τον Ψαλμό 2:1, σε ποια κατάσταση θα βρίσκονταν τότε τα έθνη;

⁸ «Το σημείον» που περιέγραψε ο Μεσσίας Ιησούς σαν απόδειξη της αόρατης «παρουσίας» του έγινε ορατό στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Λίγο πριν από τον μαρτυρικό θάνατο του Ιησού οι απόστολοι τον ρώτησαν: «Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γίνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντέλειας του αιώνος;» (Ματθαίος 24:3) Σύμφωνα με τον Ψαλμό 2:1, τα έθνη ήταν σε αναταραχή τον καιρό που ο Θεός θα εγκαθιστούσε τον Μεσσία Ιησού σαν Βασιλιά στην ουράνια Ιερουσαλήμ ή Σιών.

 9. (α) Παρέστησαν οι απόστολοι που έκαναν το ερώτημα αυτόπτες μάρτυρες μιας θλίψης στη διάρκεια του πρώτου αιώνα τόσο μεγάλης που δεν θα είχε το όμοιό της ποτέ; (β) Έτσι σαν τι είδους εκπλήρωση χρησίμευσε το ότι ήταν μάρτυρες για πράγματα που ανέφερε ο Ιησούς στον Ματθαίο 24:7-15;

⁹ Κατά πόσον ο Ιησούς όταν έδινε την απάντησή του είχε υπόψη τον Ψαλμό 2:1, και επίσης τον Ψαλμό 110:1-4 δεν γνωρίζουμε. Όπως και να είναι, η απάντησή του συμφωνεί με τις προφητείες που είχαν γίνει από τον Βασιλιά Δαβίδ, και εκπληρώθηκαν πιο εντυπωσιακά από το 1914 και έπειτα, παρά στα 37 χρόνια από τον καιρό που οι απόστολοι έκαναν το ερώτημα μέχρι την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες το 70 μ.Χ. Ασφαλώς εκείνη η συγκλονιστική Ιουδαϊκή συμφορά δεν έμεινε μοναδική στην ιστορία. Δεν ήταν χειρότερη, για παράδειγμα, από τη σφαγή των 6.000.000 Ιουδαίων από τη Ναζιστική Χιτλερική κυβέρνηση πριν και στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ δεν ήταν μια «θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει.» (Ματθαίος 24:21) Αυτό που είδαν με τα μάτια τους μέχρι το τέλος του πρώτου αιώνα οι απόστολοι που είχαν κάνει το ερώτημα ήταν μια μικρογραφική εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού, σχετικά με τις πείνες, τους σεισμούς, τις επιδημίες, τους πολέμους και τους διωγμούς, καθώς και σχετικά με την εξάλειψη της «Ιερουσαλήμ». Δεν ήταν ανάγκη να οδύρονται γι’ αυτό, γιατί η ουράνια Ιερουσαλήμ εξακολουθούσε να υπάρχει.

10. Σε ποιο συμπέρασμα μας οδηγεί η μεγαλύτερη εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού;

¹⁰ Τα πράγματα εκείνα που συνέβαιναν εκείνον τον καιρό δεν αποτελούσαν το σύνθετο «σημείο» που έδειχνε την «παρουσία» του και τη «συντέλεια του αιώνος». Έτσι για να βεβαιωθεί η αξιοπιστία της προφητείας του Ιησού, έπρεπε να υπάρχει μια μεγαλύτερη εκπλήρωση των λόγων του αργότερα στη διάρκεια των ημερών του τελευταίου υπολοίπου του «μικρού ποιμνίου» του των κληρονόμων της Βασιλείας. (Λουκάς 12:32) Αυτή η εκπλήρωση θα γινόταν από το τέλος των Καιρών των Εθνών και έπειτα μέχρι τώρα. Καθώς παρατηρούμε την παγκόσμια ιστορία από τη χρονολογία εκείνη, κάτω από το φως της Βιβλικής προφητείας δεν μπορούμε παρά να πεισθούμε ότι ζούμε στη «συντέλεια του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ].» (Ματθαίος 24:3· Μάρκος 13:4) Αυτή η πεποίθηση υποστηρίζεται από την εκπλήρωση της Αποκαλύψεως 6:3-17, που γράφτηκε πάνω από 25 χρόνια μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και μιλάει για τους τέσσερις ιππείς της Αποκαλύψεως, όπως τους ονομάζουν οι άνθρωποι.

11. Τι μπορούν να θυμηθούν για τους καιρούς του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα μέλη της «εκκλησίας των πρωτοτόκων» που επέζησαν, και πώς συγκρίνονται οι εκπληρώσεις της προφητείας του Ιησού στη διάρκεια του πρώτου αιώνα με τις εκπληρώσεις αυτών των τελευταίων γεγονότων;

¹¹ Μερικοί από το υπόλοιπο της ‘εκκλησίας των πρωτοτόκων οι οποίοι είναι καταγραμμένοι στους ουρανούς’ ζουν ακόμη σήμερα, και θυμούνται καλά την Ισπανική γρίππη. (Εβραίους 12:23) Αυτή η τρομερή αρρώστια σάρωσε τη γη προς το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και ήταν μια από τις επιδημίες που είχαν προλεχθεί, και θανάτωσε περισσότερα εκατομμύρια ανθρώπους από όσους σφάχτηκαν στη διάρκεια των τεσσάρων και πλέον χρόνων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέλη του υπολοίπου που επιζούν ακόμη θυμούνται επίσης το διωγμό των Χριστιανών σπουδαστών της Γραφής οι οποίοι προσπαθούσαν να μην αναμιχθούν στην ενοχή αίματος του κόσμου. Θυμούνται πώς ο διωγμός αυτός αποκορυφώθηκε με τη φυλάκιση του προέδρου (48 χρόνων), του γραμματέα-ταμία (54 χρόνων), και έξι άλλων μελών του προσωπικού των κεντρικών γραφείων της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, με κατηγορίες που αναιρέθηκαν το 1919. Σ’ εκείνον τον καιρό του διωγμού διάφορα βιβλία της Εταιρίας απαγορεύτηκαν στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και αφέθηκαν ελεύθερα μόνο μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν ληφθούν όλα αυτά υπόψη, αυτά που συνέβησαν στους αποστολικούς χρόνους στη διάρκεια του πρώτου αιώνα σε εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού ωχριούν σε σημασία όταν συγκριθούν με παρόμοια γεγονότα σε μια παγκόσμια κλίμακα στη διάρκεια του 1914-1918 μ.Χ.

Υπάκουη Δράση από «τον Ισραήλ του Θεού»

12. (α) Απαντώντας στο ερώτημα σχετικά με το «σημείο» της παρουσίας του, τίνων το διωγμό ανέφερε, και από ποια φυλή κατάγονταν οι πρώτοι από αυτούς; (β) Ποιο πράγμα έχει αντικαταστήσει ‘τον κατά σάρκα Ισραήλ’;

¹² Απαντώντας στο ερώτημα σχετικά με «το «σημείον» της αόρατης «παρουσίας» του, ο Ιησούς δεν ανέφερε κανένα διωγμό πάνω στον ‘Ισραήλ κατά σάρκα.’ (1 Κορινθίους 10:18) Προείπε τον διωγμό των μαθητών του, οι πρώτοι από τους οποίους ήταν ακόμη βέβαια, φυσικοί περιτμημένοι Ιουδαίοι και προσήλυτοι. Αλλά με την εκπλήρωση της προφητείας του Ιωήλ 2:28, 29 από τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. κι έπειτα, οι μαθητές του έγιναν ένας νέος Ισραήλ, ένας πνευματικός Ισραήλ. (Πράξεις 1:6-2:42) Γύρω στα μέσα του πρώτου αιώνα ο απόστολος Παύλος, που είχε προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό, έγραψε στους Χριστιανούς στη Γαλατία και τους είπε: «Η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών.» (Γαλάτας 4:26) Και κοντά στο τέλος της επιστολής του παρατήρησε: «Ούτε περιτομή ισχύει τι ούτε ακροβυστία, αλλά νέα κτίσις. Και όσοι περιπατήσωσι κατά τον κανόνα τούτον, ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού.»—Γαλάτας 6:15, 16.

13. Σε ποιο εξέχον χαρακτηριστικό του «σημείου» της «συντέλειας του αιώνος» ζητούν να έχουν μέρος το υπόλοιπο και οι σύντροφοί τους, και με ποια αποτελέσματα μέχρι σήμερα;

¹³ Τώρα, αφού το υπόλοιπο εκείνου του Ισραήλ του Θεού» βλέπει να ξετυλίγεται το «σημείον» της «συντέλειας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ],» ποια πορεία δράσης πρέπει να αναλάβουν υπάκουα; Την πορεία εκείνη με την οποία θα έχουν μερίδα στην εκπλήρωση εκείνου του εξέχοντος χαρακτηριστικού του «σημείου» που προείπε ο Ιησούς, λέγοντας: «Ο δε υπομείνας [το διωγμό] έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη [τα γκογίμ], και τότε θέλει έλθει το τέλος.» (Ματθαίος 24:13, 14· Μάρκος 13:9, 10) Το έτος που ακολούθησε το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού» που επέζησε άρχισε να εκτελεί με υπακοή εκείνη την προφητική εντολή. Σαν αποτέλεσμα, σήμερα, σε 205 χώρες και σε 190 περίπου γλώσσες, «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» κηρύττεται από το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών και των συντρόφων τους μαρτύρων του Ιεχωβά. Και όλα αυτά παρά το διωγμό και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

14. Με το να δίνουν αυτή τη μαρτυρία γνωστοποιούν τη λήξη ποιων «καιρών» για τα έθνη, και πώς πραγματικά συνέβη αυτό;

¹⁴ Με αυτήν την ακατανίκητη μαρτυρία σχετικά με την εγκαθιδρυμένη Βασιλεία, τα γκογίμ, «τα Έθνη», ειδοποιούνται για να καταλάβουν ότι οι «καιροί» τους, οι «επτά καιροί» τους, για την καταπάτηση της Ιερουσαλήμ τερματίστηκαν το φθινόπωρο του 1914. (Λουκάς 21:24) Η Ιερουσαλήμ για την οποία πρόκειται εδώ είναι, όχι η επίγεια Ιερουσαλήμ στη Μέση Ανατολή, αλλά η ουράνια Ιερουσαλήμ, γιατί εκεί, στον ουρανό είναι ο τόπος όπου ο Ιεχωβά Θεός ενθρόνισε τον Μεσσία του, τον χρισμένο Γιο του Ιησού, όταν οι Καιροί των Εθνών εξέπνευσαν το 1914. Επομένως, «η αγία πόλις» που τα έθνη, οι Εθνικοί επρόκειτο να ποδοπατούν «τεσσαράκοντα δύο μήνας», σύμφωνα με την Αποκάλυψη 11:1, 2, δεν ήταν «η επουράνιος Ιερουσαλήμ» στην οποία ο Μεσσίας Ιησούς βασίλευε από το 1914. (Εβραίους 12:22) Μάλλον, εκείνο που ποδοπατιόταν ήταν το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού» για 42 σεληνιακούς μήνες ή τρισήμισι σεληνιακά έτη, εξαιτίας του διωγμού στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά τον καιρό της δεύτερης συνέλευσης των σπουδαστών της Γραφής στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο, στις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 1922, είχαν αποκατασταθεί πλήρως πνευματικά. Έτσι ο διωγμός του υπολοίπου στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μέρος του «σημείου» που θα αποδείκνυε ότι ο Ιησούς ήταν παρών στη Βασιλεία του από το 1914 κι έπειτα στην άνω Ιερουσαλήμ, που είχε πάψει εντελώς να ποδοπατιέται.—Ματθαίος 24:3, 9-13.

15. Ποιο πράγμα άρχισαν τότε να κάνουν όσο ποτέ προηγουμένως το υπόλοιπο και οι σύντροφοί τους, και από αυτή την άποψη άφησαν να ποδοπατιούνται;

¹⁵ Τότε ήταν που το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού» άρχισε μια επίθεση όσο ποτέ προηγουμένως για να «διαφημίσει τον Βασιλιά και τη Βασιλεία.» Μιλώντας πνευματικά, δεν έμειναν ξαπλωμένοι για να ποδοπατιούνται πια από τους Εθνικούς.—Αποκάλυψις 11:7-15.

16. Από το 1914, ποιος βασιλιάς ιππεύει και προχωρεί ακάθεκτα στο μέσον των εχθρών, και με ποιον τρόπο θα υπάρξει σύντομα μια αντιστροφή των πραγμάτων στο ζήτημα του ποδοπατήματος;

¹⁶ Με μια ένδοξη αντιστροφή των πραγμάτων, από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914 ο ενθρονισμένος Βασιλιάς Ιησούς Χριστός βασιλεύει στην ουράνια Ιερουσαλήμ, και προχωρεί ακάθεκτα στο μέσον των επίγειων εχθρών του. Σύντομα, αφού η μαρτυρία για τη Βασιλεία θα έχει δοθεί διεθνώς, θα έρθει το τέλος «της συντέλειας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ].» Εκείνοι οι Εθνικοί εχθροί, ή τα «έθνη» θα κατακοπούν σαν ένα παραφορτωμένο κλήμα. Τότε θα τους ρίξει μέσα στο ‘μεγάλο πατητήρι του θυμού του Θεού,’ και εκεί θα τους δώσει ένα ποδοπάτημα που τους αξίζει, συνθλίβοντας απ’ αυτούς το ίδιο το αίμα της ζωής τους. (Αποκάλυψις 14:18-20) «Θέλει ποιμάνει αυτούς [τα έθνη] εν ράβδω σιδηρά· και αυτός πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του Θεού του παντοκράτορος.»—Αποκάλυψις 19:15.

17. Ποια είναι η τελική παραβολή στην προφητεία του Ιησού για το «σημείο,» και πώς γίνεται καλό στους πνευματικούς «αδελφούς» του άρχοντα;

¹⁷ Η εκπλήρωση της παραβολής του Ιησού για τα πρόβατα και τα κατσίκια επρόκειτο να είναι μέρος του «σημείου» που θα έδειχνε την αόρατη «παρουσία» του και τη «συντέλεια του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ].» (Ματθαίος 24:3· 25:31-46) Σύμφωνα μ’ αυτή την προφητεία, εκατομμύρια έχουν τώρα δεχτεί τη μαρτυρία της Βασιλείας που δίνεται από το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού.» Έχουν ανταποκριθεί κατάλληλα, με εκτίμηση. Αυτά τα συμβολικά «πρόβατα» κάνουν καλό ακόμη και στον πιο μικρό από τους πνευματικούς «αδελφούς» του Βασιλιά Ιησού Χριστού που τώρα βασιλεύει. Σε συνεργασία μ’ αυτούς τους «αδελφούς» του, τα «πρόβατα» κάνουν το μεγαλύτερο μέρος του προειπωμένου κηρύγματος «τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας» σ’ όλη τη γη για τελική μαρτυρία.

18. Ποια «βασιλεία» θέλουν να κληρονομήσουν τα συμβολικά πρόβατα, και πώς θα τους δοθεί η πρόσκληση να το κάνουν αυτό;

¹⁸ Αυτά τα συμβολικά «πρόβατα» θέλουν να κληρονομήσουν «την βασιλείαν την ητοιμασμένην [γι’ αυτά] από καταβολής κόσμου.» (Ματθαίος 25:34) Η πρόσκληση για να το κάνουν αυτό θα τους γίνει από τον «Υιόν του ανθρώπου» καθώς αυτοί θα μπουν στη «μεγάλη θλίψη,» με προοπτική να επιζήσουν κάτω από θεία προστασία. Αυτό θα γίνει σε εκπλήρωση των τελικών λόγων της παραβολής του Ιησού: «Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν [τα συμβολικά κατσίκια που παραλείπουν να κάνουν το καλό στους «αδελφούς» του Χριστού] εις κόλασιν [αποκοπή (το θάνατο), ΜΝΚ] αιώνιον, οι δε δίκαιοι [τα συμβολικά πρόβατα] εις ζωήν αιώνων.» (Ματθαίος 25:46) Αυτοί θα είναι η «σάρκα» που θα σωθεί από τη ‘μεγάλη θλίψη όμοια της οποίας δεν έγινε από την αρχή του κόσμου ως τώρα, ούτε και θα ξαναγίνει.’ Για χάρη των «εκλεκτών» του Θεού [του υπολοίπου του «Ισραήλ του Θεού»] θα συντομευτεί η διάρκεια των ημερών εκείνης της πιο μεγάλης από όλες τις γήινες θλίψεις.—Ματθαίος 24:21, 22.

19. Μέσα από που θα βγει ο «πολύς όχλος,» και τι θα κάνουν σχετικά με την επικράτεια της «Βασιλείας» μέσα στην οποία θα φερθούν;

¹⁹ Έτσι ο «πολύς όχλος» των όμοιων με πρόβατα ανθρώπων θα ‘βγουν από τη μεγάλη θλίψη’ και θα μπουν στην καθαρισμένη γήινη επικράτεια του Βασιλιά Ιησού Χριστού. (Αποκάλυψις 7:9-14) Από την αρχή του νέου συστήματος αυτοί θα πάρουν μέρος στο να μετατρέψουν αυτή την επικράτεια της Βασιλείας σ’ έναν γήινο Παράδεισο παγκόσμια όπως ήταν ο αρχικός σκοπός του Δημιουργού όταν έδωσε τη θεία εντολή στους γονείς ολόκληρου του ανθρώπινου γένους, στον Αδάμ και στην Εύα.—Γένεσις 1:27-31· 2:5-9.

20. Στο μεταξύ, τι κάνουν αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα μαζί με το υπόλοιπο, και σε ποια σημασία του «σημείου» προσκολλούνται, μέχρι «το τέλος»;

²⁰ Στο μεταξύ, μέχρις ότου ακούσουν την πρόσκληση του «Υιού του ανθρώπου» που τώρα βασιλεύει σε ουράνια δόξα: «Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου,» αυτοί οι δίκαιοι όμοιοι με πρόβατα εξακολουθούν να εργάζονται ώμο με ώμο με το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού.» (Ματθαίος 25:34) Σαν αυτούς τους πνευματικούς Ισραηλίτες και αυτοί επίσης δεν χάνουν την πίστη τους στη σημασία του τέλους των Καιρών των Εθνών το 1914. Έτσι, επειδή δεν τυφλώνουν τα μάτια τους με το λαμπρό «σημείο» της «παρουσίας» του Μεσσία Ιησού σαν Βασιλιά, αυτοί δοξάζουν τη διακονία τους σαν επίγειοι υπήκοοί του και με χαρά προχωρούν, κηρύττοντας «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» σ’ ολόκληρη τη γη ενόψει του «τέλους» που φτάνει γοργά.—Ματθαίος 24:14.

Μπορείτε να απαντήσετε;

□ Τι αποδεικνύει η εκπλήρωση όλων των χαρακτηριστικών του προειπωμένου «σημείου»;

□ Σε ποια δράση συμμετέχουν ο «Ισραήλ του Θεού» και οι σύντροφοί τους;

□ Ποια είναι η «αγία πόλις» που ποδοπατήθηκε «τεσσαράκοντα δύο μήνας,» και ποια «Ιερουσαλήμ» δεν ποδοπατήθηκε;

□ Τι θα συμβεί σε κάθε ομάδα όταν συμπληρωθεί ο διαχωρισμός των συμβολικών προβάτων και κατσικιών;

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Ποιες ορατές αποδείξεις προείπε ο Ιησούς ώστε οι ακόλουθοί του να γνωρίζουν ότι οι Καιροί των Εθνών θα είχαν λήξει;