Ο Ισραήλ και οι “Καιροί των Εθνών”

«Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό των Εθνών [Γκογίμ], εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.»—ΛΟΥΚΑΣ 21:24.

 1. Πώς εκπληρώθηκαν τα λόγια του Ιησού σχετικά με την Ιερουσαλήμ, αλλά ποιο ερώτημα μένει να απαντηθεί;

ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΦΤΑ χρόνια αφότου είπε τα παραπάνω λόγια ο Ιησούς, η πόλη της Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες κάτω από τον Στρατηγό Τίτο, το 70 μ.Χ. Αλλά τι θα πούμε για το υπόλοιπο της προφητείας του, για την περίοδο εκείνη κατά την οποία η Ιερουσαλήμ θα ποδοπατιόταν από τα έθνη, τα Γκογίμ, όπως τα αποκαλούν σήμερα οι Ιουδαίοι;

 2. (α) Σήμαιναν τα λόγια του Ιησού ότι η πόλη δεν θα ξαναχτιζόταν και δεν θα ξανακατοικιόταν; (β) Παρά την προσωρινή κατάληψη της ιερής πόλης από τους Σταυροφόρους, πώς η Ιερουσαλήμ εξακολούθησε να ποδοπατιέται από τα Έθνη ωσότου τελείωσαν οι «καιροί»;

² Εκείνα τα λόγια δεν σήμαιναν ότι η Ιερουσαλήμ δεν θα ξαναχτιζόταν και δεν θα ξανακατοικιόταν «εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών [Γκογίμa].» Στη διάρκεια του επόμενου αιώνα η πόλη ξαναχτίστηκε, και οι λεγόμενοι Σταυροφόροι πολέμησαν για να την καταλάβουν στη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκείνοι οι αιμοσταγείς Σταυροφόροι του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου αποδείχτηκε ότι ήταν Εθνικοί, ή Γκογίμ, ακριβώς το ίδιο όπως ήταν Γκογίμ κι εκείνοι που κατείχαν την πόλη προηγουμένως, καθώς κι εκείνοι οι οποίοι πήραν βίαια την πόλη από τους Σταυροφόρους κατόπιν. Μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 εκείνοι οι Γκογίμ («άπιστοι,» όπως συνήθιζε να τους αποκαλεί ο Χριστιανικός κόσμος) εξακολουθούσαν να ποδοπατούν την πόλη που είναι τόσο ιερή για τους Ιουδαίους.

 3. Καθώς η κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τα Βρετανικά στρατεύματα τον Δεκέμβριο του 1917 πλησίαζε, τι είπε ο Βρετανός Υπουργός των Εξωτερικών Μπάλφουρ στο Λόρδο Ρότσιλντ, αλλά σε ποιους δόθηκε η Παλαιστίνη μετά τον πόλεμο;

³ Στις 9 Δεκεμβρίου 1917, τα Βρετανικά στρατεύματα κάτω από το Στρατηγό Άλλενμπυ πήραν την Ιερουσαλήμ από τους Τούρκους, οι οποίοι είχαν συμμαχήσει με τον Κάιζερ Γουλιέλμο της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Καθώς εκείνο το κατόρθωμα πλησίαζε, ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Άρθουρ Μπάλφουρ ειδοποίησε στις 2 Νοεμβρίου 1917 τον Λόρδο Ρότσιλντ της φημισμένης Ιουδαϊκής οικογένειας των Ρότσιλντ, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας έβλεπε ευνοϊκά την ίδρυση μιας πατρίδας για τους Ιουδαίους στην Παλαιστίνη. Ωστόσο, μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Κοινωνία των Εθνών (Γκογίμ) που ιδρύθηκε το 1920 έδωσε στη Μεγάλη Βρετανία την εντολή να κηδεμονεύει την Παλαιστίνη (περιλαμβανομένης και της Ιερουσαλήμ) η οποία την κράτησε μέχρι το έτος 1948. Δεν είχε καθοριστεί ποιος επρόκειτο να πάρει στην κατοχή του την Ιερουσαλήμ μετά την εκπνοή της Εντολής.

 4. Όταν τελείωσε η Βρετανική Εντολή πάνω στην Παλαιστίνη το 1948, τι έγινε εκεί από μέρους των ενδιαφερομένων μερών;

⁴ Όταν η Βρετανική Εντολή τερματίστηκε το 1948, τα ενδιαφερόμενα μέρη ενήργησαν αμέσως. Οι Μωαμεθανοί ανέλαβαν τον έλεγχο μεγάλου μέρους της ανατολικής περιοχής, περιλαμβανομένων και των τειχών της πόλης της Ιερουσαλήμ και του τεμένους για τη λατρεία του Αλλάχ. Οι Ιουδαίοι κατέλαβαν το δυτικό μέρος της Παλαιστίνης και δημιούργησαν το σύγχρονο έθνος του Ισραήλ. Αλλά μόνο μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967 πήραν την περιτειχισμένη πόλη της Ιερουσαλήμ από τους Άραβες, περιλαμβανομένου και του Τείχους των Δακρύων, πάνω από το οποίο στεκόταν κάποτε ο ναός λατρείας των Ιουδαίων. Οι Ιουδαίοι προχώρησαν νικηφόρα και κατέλαβαν τη δυτική όχθη του Ποταμού Ιορδάνη μαζί με τον Μουσουλμανικό πληθυσμό της.

 5. (α) Σαν αποτέλεσμα του Πολέμου των Έξι Ημερών του 1967, πώς η σημερινή Ιερουσαλήμ έπαψε να ποδοπατιέται από τα έθνη; (β) Παρά την ελεύθερη κατάσταση της Ιερουσαλήμ από το 1967, γιατί βρίσκουμε ότι κάτι λείπει;

⁵ Έτσι η επίγεια Ιερουσαλήμ εξακολούθησε να ποδοπατιέται από τους Εθνικούς μέχρι το 1967. Αλλά από τότε, σύμφωνα με όλες τις εξωτερικές ενδείξεις, η Ιερουσαλήμ είχε πάψει να ποδοπατιέται από τους Εθνικούς. Ωστόσο, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε, «Και λοιπόν;» Μήπως έφερε ευλογία σ’ όλο το ανθρώπινο γένος το ότι το Ισραήλ έβαλε τέρμα στο ποδοπάτημα της Ιερουσαλήμ από τους Εθνικούς το έτος 1967; Πολλά έθνη, αντί να το δεχτούν αυτό σαν μια ευλογία, απεχθάνονται την ύπαρξη του Ισραήλ. Ασφαλώς η δημιουργία του σύγχρονου έθνους του Ισραήλ δεν οδήγησε στην ίδρυση της Βασιλείας του Ιουδαίου Μεσσία. Είναι φανερό ότι το Ισραήλ δεν αποβλέπει στον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, δηλαδή, στον Ιεχωβά, για βοήθεια και σωτηρία. Η κυβέρνηση του δεν είναι βασιλεία με γνήσιο απόγονο της βασιλικής γραμμής του αρχαίου Βασιλιά Δαβίδ που να κάθεται πάνω σ’ ένα θρόνο στην Ιερουσαλήμ.

 6. Τι πρέπει να παραδεχτούμε σχετικά με το ρόλο της επίγειας Ιερουσαλήμ από το 1967 και σχετικά με την προφητεία του Ησαΐα 2:1-4;

⁶ Έτσι, στην περίπτωση της επίγειας Ιερουσαλήμ από το 1967, δεν βλέπουμε την εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα 2:2-4:

«Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη [γκογίμ] θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσι υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών [γκογίμ] και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος [γκόυ] εναντίον έθνους [γκόυ], ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»

 7. Σε πλήρη αντίθεση με την προφητεία του Ησαΐα 2:1-4, τι βλέπουμε σήμερα, και τι θα πούμε για την προφητεία του Ζαχαρία 8:23;

⁷ Τα έθνη, αντί να σφυρηλατήσουν τα πολεμικά τους όπλα σε εργαλεία ειρήνης, εξοπλίζονται ακόμη πιο βαριά από οποτεδήποτε προηγουμένως για πόλεμο, όπως κάνει και η ίδια η Δημοκρατία του Ισραήλ. Κι ακόμη, δεν βλέπουμε να εκπληρώνεται σήμερα η προφητεία του Ζαχαρία 8:23, δηλαδή:

«Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· Εν ταις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου, λέγοντες· Θέλομεν υπάγει με σας· διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας.»

 8. Ποια αμφιβολία δημιουργούν σχετικά με το 1967 όλα τα προηγούμενα;

⁸ Όλα τα προηγούμενα δημιουργούν αμφιβολίες για το αν το 1967, το έτος του Πολέμου των Έξι Ημερών, είναι το σωστό έτος που εκπληρώθηκε η παρακάτω προφητεία: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκάς 21:24) Στην πραγματικότητα «οι καιροί των Εθνών» τερματίστηκαν νωρίτερα. Ας εξετάσουμε την απόδειξη για να δούμε ότι έτσι συνέβη πραγματικά.

 9. (α) Όταν ο Ιησούς είπε, «η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη,» σε ποια «Ιερουσαλήμ» αναφερόταν, και τι εκπροσωπούσε εκείνη η «Ιερουσαλήμ»; (β) Επομένως, τι θα συμβεί όταν συμπληρωθεί η καταπάτηση της «Ιερουσαλήμ»;

⁹ Ο Ιησούς, λέγοντας ότι η ‘Ιερουσαλήμ’ θα ποδοπατιόταν από τα Έθνη, είχε κατά νου το τι ήταν η επίγεια Ιερουσαλήμ πριν αρχίσει η καταπάτησή της από τα Έθνη. Ο ίδιος είχε πει λίγο προηγουμένως: «Μη ομόσητε μηδόλως μήτε εις τον ουρανόν, διότι είναι θρόνος του Θεού . . . μήτε εις τα Ιεροσόλυμα, διότι είναι πόλις του μεγάλου βασιλέως.» (Ματθαίος 5:34, 35) Έτσι, όταν τα Έθνη άρχισαν να ποδοπατούν την Ιερουσαλήμ καθώς εξασκούσαν παγκόσμια κυριαρχία, ποδοπατούσαν τη Βασιλεία του Θεού όπως αντιπροσωπευόταν από τη βασιλική πόλη της Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα μ’ αυτό στη συντέλεια των Καιρών των Εθνών όταν συμπληρώθηκε η καταπάτηση αυτού που εξεικόνιζε η Ιερουσαλήμ, ιδρύθηκε ξανά η Βασιλεία του Θεού στα χέρια του βασιλικού απογόνου του Βασιλιά Δαβίδ, του Μεσσία.

10. (α) Ποια λόγια στον Ιεζεκιήλ απευθύνθηκαν στον τελευταίο Δαβιδικό βασιλιά; (β) Ποιος αποδείχτηκε ότι είχε το «νόμιμο δικαίωμα» να κυβερνάει, και τι έκανε ο Θεός γι’ αυτόν;

¹⁰ Σχετικά μ’ αυτό η προφητεία του Ιεζεκιήλ 21:25-27, που απευθυνόταν στον τελευταίο Δαβιδικό βασιλιά, λέει: «Και συ, βέβηλε ασεβή, ηγεμών του Ισραήλ, του οποίου ήλθεν η ημέρα, ότε η ανομία έφθασεν εις πέρας ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Σήκωσον το διάδημα και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος, εις ον ανήκει [ο οποίος έχει το νόμιμο δικαίωμα, ΜΝΚ]· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.» Εκείνος που έχει «το νόμιμο δικαίωμα» να κυβερνάει αποδείχτηκε ότι δεν ήταν κανείς άλλος από τον Ιησού Χριστό, τον απόγονο του Βασιλιά Δαβίδ. Πίσω στο έτος 33 μ.Χ. υπήρξαν πάνω από 500 Εβραίοι οι οποίοι έγιναν μάρτυρες του γεγονότος ότι Αυτός είχε αναστηθεί από τον Θεό την τρίτη μέρα μετά τον μαρτυρικό του θάνατο.—1 Κορινθίους 15:3-20.

Ο Μεσσίας Υποτάσσεται στους Καιρούς των Εθνών

11. Γιατί δεν προσπάθησε ο Ιησούς να κάνει τον εαυτό του βασιλιά στην Ιερουσαλήμ., κι έτσι τι είπε στον κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο;

¹¹ Ούτε πριν ούτε μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς προσπάθησε ο Ιησούς ο Μεσσίας να καθήσει σαν Βασιλιάς στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Δεν έκανε καμιά προσπάθεια να εκθρονίσει τον Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος ήταν τότε ο Ρωμαίος κυβερνήτης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Ένας λόγος γι’ αυτό ήταν ότι «οι καιροί των Εθνών,» για τους οποίους μίλησε στο Λουκάς 21:24, ακόμη συνεχίζονταν. Έτσι υποτάχθηκε σ’ εκείνη τη θεία διευθέτηση. Σύμφωνα μ’ αυτό, είπε στον Πιλάτο: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.»—Ιωάννης 18:36.

12. Σαν μελετητής των Εβραϊκών Γραφών πότε ήξερε ότι τελείωναν οι Καιροί των Εθνών ο Ιησούς και με ποιο γεγονός, κι έτσι τώρα ποιο ερώτημα δημιουργείται για εκείνους τους «καιρούς»;

¹² Σαν μελετητής των θεόπνευστων Εβραϊκών Γραφών, ο Ιησούς ο Μεσσίας γνώριζε ότι οι Καιροί των Εθνών είχαν αρχίσει πριν καταλάβουν οι Ρωμαίοι την Ιερουσαλήμ και εγκαταστήσουν εκεί κυβερνήτες. Ήξερε ότι είχαν αρχίσει όταν η Ιερουσαλήμ είχε κατεδαφιστεί ως τα θεμέλια για πρώτη φορά το έτος 607 π.Χ. Ο Θεός χρησιμοποίησε τον Εθνικό Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας, τον οποίον αποκάλεσε «Ο δούλος μου,» για να ανατρέψει την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα. (Ιερεμίας 43:10) Η κυριαρχία του κόσμου από τα έθνη συνεχίστηκε μέχρι τις μέρες του Ιησού του Μεσσία και κατόπιν ως τον διορισμένο καιρό του Θεού για να εκπνεύσουν οι Καιροί των Εθνών. Μέχρι τότε η Βασιλεία του Μεσσία, η Βασιλεία που δεν επρόκειτο να είναι «εκ του κόσμου τούτου,» έπρεπε να περιμένει. Έτσι, πόσους «καιρούς» μετρώντας από το 607 π.Χ., θα διαρκούσε η διακυβέρνηση από τα Έθνη;

13. Με ποιον τρόπο έδειξε ο Θεός στον βασιλιά της Βαβυλώνας τον αριθμό εκείνων των «καιρών,» και με ποιο αποτέλεσμα πάνω στο βασιλιά;

¹³ Ο Ιεχωβά Θεός έδειξε πόσοι θα ήταν οι Καιροί των Εθνών σ’ ένα όνειρο που έστειλε στον Ναβουχοδονόσορ, τον οποίο είχε χρησιμοποιήσει σαν «δούλο» Του. Μολονότι είχε χρησιμοποιηθεί για να καταστρέψει «την πόλιν του μεγάλου Βασιλέως,» την Ιερουσαλήμ, ωστόσο, σαν αποτέλεσμα της εκπλήρωσης του ονείρου που είχε δει, ο Ναβουχοδονόσορ ήταν υποχρεωμένος ν’ αναγνωρίσει τον Ιεχωβά σαν τον «Ύψιστον» και τον «Βασιλέα των ουρανών.» (Ματθαίος 5:35· Δανιήλ 4:34, 37) Μ’ αυτόν τον «δούλο» του, ο Ύψιστος Θεός και Βασιλιάς των ουρανών έκανε ν’ αρχίσουν οι «καιροί των Εθνών» το 607 π.Χ.

14. Ενόψει των πολεμικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή το 1917, ποιες δηλώσεις έκαναν οχτώ κληρικοί στο Μανιφέστο τους που εκδόθηκε στο Λονδίνο;

¹⁴ Είναι ενδιαφέρον ότι προς το τέλος του 1917, όταν τα Βρετανικά στρατεύματα κατέλαβαν τη σύγχρονη ξαναχτισμένη Ιερουσαλήμ στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οχτώ από τους πιο διάσημους κληρικούς της Αγγλίας συναντήθηκαν στο Λονδίνο, και εξέδωσαν ένα Μανιφέστο που περιείχε εφτά δηλώσεις οι οποίες περιλάμβαναν και τα ακόλουθα:

«ΠΡΩΤΟΝ. Ότι η παρούσα κρίση δείχνει το τέλος των καιρών των Εθνών. . . .

«ΤΕΤΑΡΤΟΝ. Ότι ο Ισραήλ θα αποκατασταθεί στη δική του γη σε κατάσταση απιστίας, και αργότερα θα μεταστραφεί με την εμφάνιση του Χριστού για χάρη τους.

«ΠΕΜΠΤΟΝ. Ότι όλα τα ανθρώπινα σχέδια ανοικοδόμησης πρέπει να είναι δευτερεύοντα σε σχέση με τη δεύτερη Έλευση του Κυρίου μας, γιατί όλα τα έθνη θα υπόκεινται στην κυβέρνησή του. . . .

«ΈΒΔΟΜΟ. Ότι οι αλήθειες που ενσωματώνονται σ’ αυτή τη δήλωση είναι μεγίστης πρακτικής αξίας για να καθορίσουμε το χαρακτήρα και τη δράση ενός Χριστιανού σχετικά με τα επείγοντα προβλήματα της ώρας.»

15. (α) Τι εξεικονιζόταν από το δέντρο με τα πολύ απλωτά κλαδιά στο όνειρο του Ναβουχοδονόσορ; (β) Ποια ήταν η θέση της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας στην παγκόσμια κυριαρχία στη διάρκεια του καιρού της τρέλας του Ναβουχοδονόσορ; (γ) Πώς συνεχίστηκε η παγκόσμια κυριαρχία όταν η Βαβυλώνα είχε πάψει να είναι παγκόσμια αυτοκρατορία;

¹⁵ Στο όνειρο που ο Ιεχωβά Θεός έστειλε στον «δούλο» του, στον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ, υπήρχαν «επτά καιροί» που είχαν καθοριστεί από τον ουρανό. Πώς συνδέονται αυτοί με «τους καιρούς των εθνών» ή πώς συμπίπτουν και είναι ταυτόσημοι μ’ αυτούς; Με τον εξής τρόπο: Στο προφητικό όνειρο το πανύψηλο, με πολύ απλωτά κλαδιά δέντρο εικονίζει την παγκόσμια κυριαρχία με μια αφηρημένη έννοια. Επειδή στον καιρό του ονείρου ο Ναβουχοδονόσορ, ο «δούλος» του Ιεχωβά Θεού ασκούσε αυτή την παγκόσμια κυριαρχία, το δέντρο συνδέεται μ’ αυτόν προσωπικά, ώστε θα μπορούσε να λεχθεί ότι το δέντρο εξεικονίζει αυτόν. Αλλά κόπηκε η παγκόσμια κυριαρχία του όταν τρελάθηκε και δεν καθόταν πάνω στον αυτοκρατορικό θρόνο; Μήπως έπαψε η παγκόσμια κυριαρχία από τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία; Όχι, αλλά εξακολούθησε να λειτουργεί μέχρι την αποκατάστασή του στο θρόνο και μέσα από τις βασιλείες των διαδόχων του, του Ευείλ-μερωδάχ, του Ναβονίδη και του Βαλτάσαρ. Μετά απ’ αυτό, η παγκόσμια κυριαρχία των Εθνών συνεχίστηκε μέσω των διαδοχικών παγκόσμιων δυνάμεων, της Αυτοκρατορικής Περσίας, της Αυτοκρατορικής Ελλάδας, της Αυτοκρατορικής Ρώμης, μαζί με το εκβλάστημά της, τη Βρετανο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμη.

16. Τίνος πραγματικά η παγκόσμια κυριαρχία κατακόπηκε στη διάρκεια των διαδοχικών αυτών παγκόσμιων δυνάμεων, και πόσοι «καιροί» έπρεπε να περάσουν πάνω από τον κουτσουρεμένο κορμό του συμβολικού δέντρου;

¹⁶ Στη διάρκεια όλης αυτής της μακράς χρονικής περιόδου, τίνος η παγκόσμια κυριαρχία πραγματικά κόπηκε και βρισκόταν ξαπλωμένη στο έδαφος, ειδικά όπως εξεικονιζόταν από την Ιερουσαλήμ «την πόλιν του μεγάλου Βασιλέως»; Ήταν η κυριαρχία εκείνου τον οποίον ο Ναβουχοδονόσορ αποκάλεσε ‘Ύψιστο’ και ‘Βασιλιά των ουρανών,’ του Ιεχωβά. Το κουτσουρεμένο δέντρο, με σιδερένια και χάλκινα δεσμά, εξεικόνιζε την παγκόσμια κυριαρχία Του που βρισκόταν σε αναστολή. Ο Ιεχωβά Θεός είχε αποφασίσει ότι «επτά καιροί» έπρεπε να περάσουν πάνω απ’ αυτόν τον συμβολικό κουτσουρεμένο κορμό.

17. (α) Πώς αποδίδουν μερικοί μεταφραστές την Εβραϊκή έκφραση «επτά καιροί»; (β) Πώς συνέβη ώστε, και μετά την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ, να συνεχιστεί η καταπάτησή της από τα Έθνη;

¹⁷ Η Ζωντανή Βίβλος, Η Μετάφραση του Μόφφατ, η Σημερινή Αγγλική Μετάφραση, και η Μία Αμερικανική Μετάφραση χρησιμοποιούν αντί της φράσης «επτά καιροί,» τη φράση «επτά χρόνια.» Η τρέλα του Ναβουχοδονόσορ, που ήταν πιθανόν αυτό που λέγεται λυκανθρωπία, διήρκεσε εφτά χρόνια. Όταν συνήλθε αναγνώρισε τον Θεό που τον θεράπευσε, αλλά δεν αποκατέστησε το λαό του Θεού στην πατρίδα του. Ο Ιεχωβά Θεός είχε αποφασίσει ότι η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα έπρεπε να παραμείνουν έρημες για 70 χρόνια. Έτσι η καταπάτηση της Ιερουσαλήμ από τα Έθνη συνεχίστηκε, ακόμη και μετά την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ από τους επαναπατρισθέντες Ιουδαίους το 537 π.Χ. Πώς συνέβη αυτό; Επειδή εξακολούθησαν να είναι υποταγμένοι στον έλεγχο των Εθνών, χωρίς να υπάρχει απόγονος από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ που να κάθεται στο θρόνο στην Ιερουσαλήμ σαν ανεξάρτητος βασιλιάς. Έτσι είναι φανερό ότι στην περίπτωση του Ιεχωβά Θεού, οι «επτά καιροί» είναι συμβολικοί, κι έτσι, μακρύτερης διάρκειας από εφτά χρόνια μετρώντας από το 607 π.Χ.—Δανιήλ 4:16, 23, 25, 32.

18. Με πόσα χρόνια ισοδυναμούν αυτοί οι «επτά καιροί,» αν τους υπολογίσουμε συμβολικά, κι έτσι πότε τελείωσαν;

¹⁸ Στον Βιβλικό προφητικό υπολογισμό του χρόνου, ένα σεληνιακό έτος υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί σε 360 μέρες. Έτσι ένα συμβολικό έτος, ή ‘καιρός,’ θα αντιστοιχούσε σε 360 ημερολογιακά έτη. Εφτά συμβολικοί «καιροί,» ή «έτη,» θα αντιστοιχούσαν επομένως σε 7X360, ή 2.520 έτη. Αν υπολογιστούν από το έτος 607 π.Χ., όταν η Ιερουσαλήμ, «η πόλις του μεγάλου Βασιλέως,» καταστράφηκε από τον «δούλο,» του Ιεχωβά, τον Ναβουχοδονόσορ, κι έτσι άρχισε η καταπάτηση της Ιερουσαλήμ από τα έθνη, εκείνα τα 2.520 χρόνια θα τελείωναν το φθινόπωρο του έτους 1914 μ.Χ.

19. (α) Πώς ξεχώρισε το έτος 1914 πάνω στη γη; (β) Τι ήταν καιρός να κάνει «ο Βασιλεύς των ουρανών» το έτος εκείνο στον τόπο της διαμονής του;

¹⁹ Πάνω στη γη, το έτος εκείνο ξεχώρισε από την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου για το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας. Ωστόσο, ψηλά στη διαμονή του «Βασιλέως των ουρανών,» ήταν καιρός να δείξει αυτός ότι «ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλει, δίδει αυτήν.» (Δανιήλ 4:32) Τότε ήταν ο ορισμένος καιρός να ‘έρθει εκείνος εις τον οποίον ανήκει’ και να ‘τη δώσει σ’ αυτόν’ ο Ύψιστος. (Ιεζεκιήλ 21:30-32) Αυτός ήταν ο δοξασμένος Μεσσίας, εκείνος τον οποίον ο Βασιλιάς των ουρανών γέννησε για να είναι πνευματικός Γιος, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, αναστημένος σε ζωή στον ουρανό. (Ψαλμός 2:1-7) Τότε ήταν ο καιρός για να πει σ’ αυτόν ο Βασιλιάς του ουρανού: «Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμός 110:1, 2) Αυτό ασφαλώς σήμαινε ότι οι «καιροί των Εθνών» είχαν πραγματικά τερματιστεί.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Απαντήσετε;

□ Τι φάνηκε να έχει τελειώσει με την κατάληψη από τους Ιουδαίους της επίγειας Ιερουσαλήμ το 1967, αλλά μήπως αυτό τερμάτισε το ‘καταπάτημα’ της «Ιερουσαλήμ» από τα Έθνη;

□ Πότε άρχισαν «οι καιροί των Εθνών» και με ποιο γεγονός;

□ Πώς καθορίζεται ότι οι Καιροί των Εθνών θα διαρκούσαν 2.520 χρόνια, ή ως το 1914 μ.Χ.;

□ Τι εξεικονίζεται από το δέντρο με τα πολύ απλωτά κλαδιά της προφητείας του Δανιήλ, και ποια είναι η σημασία του ότι κόπηκε και κατόπιν ξαναβλάστησε;