Εκτίμησις της Ιερότητος της Ζωής και του Αίματος

«Το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων.—Αποκάλ. 7:17.

1, 2. Πώς πολλοί άνθρωποι δείχνουν έλλειψι εκτιμήσεως για την αξία της ζωής; (Ψαλμ. 115:17)

ΤΙ είναι πιο πολύτιμο από τη ζωή σας; Χωρίς αυτήν, δεν θα μπορούσατε ν’ απολαύσετε τίποτα. Υπάρχουν, όμως, ενδείξεις ολόγυρά μας που δείχνουν ότι πολλοί σήμερα εκτιμούν πράγματι πολύ λίγο την αξία της ζωής—είτε της δικής των είτε των άλλων.

² Μήπως δεν διακρίνομε τέτοιες ενδείξεις στις συνήθειες απρόσεκτης οδηγήσεως πολλών ατόμων; Και τι θα λεχθή για κείνους που οδηγούν αυτοκίνητα κάτω από την επήρεια του οινοπνεύματος ή άλλου ναρκωτικού, και προξενούν τον θάνατο σε χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο; Υπάρχουν επίσης και εκείνοι που επιζητούν συγκινήσεις σε επικίνδυνα αθλήματα στα οποία, ομολογουμένως, πολλοί χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο. Και τι θα πούμε για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που γνωρίζουν ότι μπορεί να βλάψουν την υγεία των και να συντομεύσουν τη ζωή τους χρησιμοποιώντας καπνό ή τρώγοντας λαίμαργα;

 3. Γιατί πρέπει να εκζητήσωμε την άποψι του Θεού για τη ζωή; (Ψαλμ. 25:4, 5)

³ Αλλά έχοντας υπ’ όψιν αυτές τις συνήθειες, μπορεί να ρωτήση ο καθένας μας, ‘Δείχνω εγώ πραγματικά εκτίμησι για τη ζωή;’ Το κλειδί για την απόκτησι πραγματικής εκτιμήσεως για τη ζωή, που επηρεάζει ακόμη και τον τρόπο σκέψεως και τις πράξεις του ατόμου, είναι ν’ αναγνωρίση κανείς ότι η ζωή είναι ένα δώρο από τον Ιεχωβά. Αυτός είναι ο ‘ζων Θεός’ και η «πηγή της ζωής [μας].» (Ιερεμ. 10:10· Ψαλμ. 36:9) Ο απόστολος Παύλος, μιλώντας σε μερικούς Έλληνες φιλοσόφους, έδωσε μαρτυρία για τον Ύψιστο: «Αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα· . . . Διότι εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν.» (Πράξ. 17:25, 28) Λογικά, λοιπόν, η άποψίς μας για τη ζωή πρέπει να εναρμονίζεται με την άποψι του Θεού. Συμβαίνει αυτό; Για ν’ απαντήσωμε σ’ αυτό, είναι ανάγκη να γνωρίζωμε πώς θεωρεί εκείνος τη ζωή. Κατόπιν μπορούμε να παραβάλωμε την άποψί μας με τη δική του.

 4. Ποια γεγονότα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά θεωρεί τη ζωή ιερή;

⁴ Ο Ιεχωβά θεωρεί τη ζωή ιερή, όχι σαν κάτι που πρέπει να σπαταλάται. Το γνωρίζομε αυτό από το ότι επανειλημμένως έχει καταδικάσει τον φόνο και τα αισθήματα που συχνά οδηγούν σ’ αυτόν. (Έξοδ. 20:13· 1 Ιωάν. 3:11-15· Αποκάλ. 21:8) Επί πλέον, στον αρχαίο Ισραήλ, ο Ιεχωβά διευθέτησε να υπάρχουν πόλεις καταφυγίου στις οποίες μπορούσε να καταφύγη ένα άτομο για ασυλία, αν προξενούσε τον θάνατο ενός άλλου χωρίς να το θέλη. Γιατί ένας ακούσιος φονεύς έπρεπε να κάνη ένα τόσο μεγάλο διάβημα, να εγκαταλείψη την κατοικία του και να μείνη, ίσως για χρόνια, στην πόλι του καταφυγίου; Διότι είχε προκαλέσει απώλεια ζωής, ιερής ζωής. Μπορείτε να διακρίνετε ότι η θεία πρόβλεψις γι’ αυτές τις πόλεις θα προήγαγε περισσότερο τον σεβασμό στην ιερότητα της ζωής.—Αριθμ. 35:9-29.

5, 6. Γιατί το αίμα συνδέεται κατάλληλα με τη ζωή;

⁵ Ο Θεός, αφού καθώρισε αυτή την πρόβλεψι, είπε στους Ισραηλίτας: «Δεν θέλετε μολύνει την γην εις την οποίαν κατοικείτε· διότι το αίμα αυτό μολύνει την γην.» (Αριθμ. 35:33) Γιατί συνέβαινε αυτό; Το «αίμα» που αναφέρεται εδώ συμβολίζει τη ζωή του θύματος. Ο Θεός απεκάλυψε έτσι τον ζωτικό δεσμό μεταξύ της ζωής μας και του αίματός μας.

⁶ Μολονότι το αίμα μπορεί να μην αποτελή ένα κοινό θέμα συνομιλίας, ποιος από μας δεν ξέρει ότι χρειαζόμεθα αίμα για να ζήσωμε; Το αίμα παίζει σημαντικό ρόλο σε κάθε μια από τις κυριώτερες λειτουργίες του σώματός μας. Το αίμα μεταφέρει το ζωοπάροχο οξυγόνο στα κύτταρά μας, απομακρύνει τα προϊόντα καύσεως απ’ αυτά τα κύτταρα, μας βοηθεί να προσαρμοσθούμε στις αλλαγές θερμοκρασίας και αποτελεί ένα βασικό μέρος της αμύνης μας κατά των ασθενειών. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν το αίμα απλώς σαν ένα αναγκαίο υγρό. Για άλλους, αποτελεί αντικείμενο εμπορίας. Το αγοράζουν από ανθρώπους που είναι αποτυχημένοι ή πτωχοί και το πωλούν στις τράπεζες αίματος ή στα νοσοκομεία. Αρκετό αίμα ζώων υφίσταται επεξεργασία για την παρασκευή τροφίμων, λιπασμάτων και άλλων εμπορικών προϊόντων. Είναι σαφές ότι υπάρχουν πολλοί που δεν θεωρούν το αίμα ιερό.

7, 8. (α) Γιατί πρέπει να μάθωμε τι λέγει ο Λόγος του Θεού για τη ζωή και το αίμα; (β) Τι ερωτήματα εγείρονται για το εδάφιο Εφεσίους 1:7 και το αντίλυτρο;

⁷ Ο λόγος του Θεού, όμως, μας βοηθεί να κατανοήσωμε ότι το αίμα είναι πολύ περισσότερο από ένα αναγκαίο φυσικό υγρό. Όσα λέγει ο Δημιουργός μας για τη ζωή και το αίμα πρέπει να επηρεάζουν την παρούσα άποψί μας και τις ενέργειές μας. Μπορεί επίσης, αυτό να έχη επίδρασι και στον αιώνιο προορισμό μας. Πώς; Για να βοηθηθούμε να διακρίνωμε την απάντησι, ας παραβάλωμε τις παρακάτω περικοπές από την επιστολή προς Εφεσίους 1:7 που ελήφθησαν από δύο σύγχρονες Βιβλικές μεταφράσεις, και ας σημειώσωμε ιδιαίτερα τις λέξεις που είναι με πλάγια στοιχεία:

«Δια του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού του Χριστού την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού.»—Νεοελληνική Μετάφρασις.

«Διότι δια του θανάτου του Χριστού ηλευθερώθημεν, ήτοι, συνεχωρήθησαν αι αμαρτίαι μας. Πόσον μεγάλη είναι η χάρις του Θεού.»—Σύγχρονη Αγγλική Μετάφρασις.a

⁸ Και από τη μία και από την άλλη μετάφρασι, μπορούμε να μάθωμε ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για μας, για τη ζωή μας. Γι’ αυτό τον σκοπό, έστειλε τον μονογενή του Υιό Ιησού ως απολυτρωτική θυσία που μπορούσε να ελευθερώση τους ανθρώπους από την αμαρτία και ν’ απαλλάξη την ανθρωπότητα από την καταδίκη. (1 Τιμ. 2:5, 6· Ιωάν. 3:16, 17) Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν και να έχωσιν αυτή εν αφθονία.» (Ιωάν. 10:10) Αλλά μήπως έχει σημασία το ότι μερικοί Βιβλικοί μεταφρασταί λέγουν ότι αυτό έγινε μέσω του αίματος του Χριστού; Και τι σημασία θα μπορούσε να έχη αυτό στη ζωή μας—στον τρόπο σκέψεώς μας, στις ενέργειες και στο μέλλον μας; Ας δούμε.

ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ

 9. Πώς γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά θεωρεί το αίμα ως σύμβολο της ζωής;

⁹ Όταν ο Ιεχωβά έδωσε για πρώτη φορά στους ανθρώπους την άδεια να τρώγουν κρέας ζώων, έδωσε μια αξιοσημείωτη ένδειξι ως προς την άποψί του για τη ζωή και το αίμα. Ο Θεός είπε στον Νώε και στην οικογένειά του, από τους οποίους καταγόμεθα όλοι:

«Παν κινούμενον, το οποίον ζη, θέλει είσθαι εις σας προς τροφήν· ως τον χλωρόν χόρτον έδωκα τα πάντα εις εσάς· κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει· και εξάπαντος το αίμα σας, το αίμα της ζωής σας, θέλω εκζητήσει· . . . όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού· διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον.»—Γέν. 9:3-6.

Όλη η ανθρωπότης που ζούσε τότε έμαθε ότι, από την άποψι του Θεού, το αίμα συμβολίζει τη ζωή. Το αίμα του ανθρώπου αντιπροσωπεύει την «ψυχή» του, ή, όπως το αποδίδουν πολλές Βιβλικές μεταφράσεις, «την ζωήν του.» (TEV· Καθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ· μετάφρασις Ραββίνου Ισαάκ Λήσερ) Ο θείος Ζωοδότης αργότερα προσέθεσε σ’ αυτή την εικόνα, δίνοντας λεπτομέρειες που μας βοηθούν να διακρίνωμε τη ζωτική ηθική σπουδαιότητα που αποδίδει αυτός στη ζωή όπως εκπροσωπείται από το αίμα.

10, 11. Τι εγίνετο με το αίμα των ζώων που εθυσιάζοντο από τους Ισραηλίτας ιερείς, και σε ποιο ερώτημα οδηγεί αυτό;

¹⁰ Αυτό αλήθευε ιδιαίτερα στη διαθήκη που είχε κάνει ο Θεός με τον Ισραήλ, στη διαθήκη του Νόμου. Στην εγκαινίασι της διαθήκης αυτής, εθυσιάζοντο ζώα και το αίμα των εχρησιμοποιείτο για την επικύρωσι της διαθήκης. (Έξοδ. 24:3-8· Εβρ. 9:17-21) Και μεταξύ των διατάξεων της διαθήκης υπήρχαν νόμοι που εσχετίζοντο με τις προσφορές περί αμαρτίας· σ’ αυτές τις θυσίες, εχύνετο αίμα, που αντιπροσώπευε τη ζωή η οποία προσεφέρετο στον Θεό για την άφεσι αμαρτιών. (Λευιτ. 4:4-7, 13-18, 22-30) Επειδή το αίμα των ζώων που προσεφέροντο ως θυσία είχε εξιλεωτική δύναμι στα όμματα του Θεού, εχρησιμοποιείτο στην ετήσια Ημέρα του Εξιλασμού. Πρώτον ένας ταύρος και κατόπιν ένας τράγος εθυσιάζοντο ως προσφορές περί αμαρτίας. Ο αρχιερεύς ελάμβανε ένα μέρος του αίματος κάθε ζώου και το εισήγε στα Άγια των Αγίων της σκηνής του μαρτυρίου (αργότερα, του ναού) και το ερράντιζε μπροστά στην Κιβωτό, η οποία παρίστανε την παρουσία του Θεού. (Αριθμ. 7:89· Έξοδ. 25:22· Λευιτ. 16:2) Κατόπιν, έθεσε ένα μέρος του αίματος επάνω στο θυσιαστήριο.—Λευιτ. 16:11-19.

¹¹ Μερικοί μπορεί να ρωτήσουν, ‘Τι σημασία έχουν όλα αυτά για μένα;’ Ίσως φαίνεται ότι αυτά περιγράφουν απλώς ένα αρχαίο έθιμο που δεν το ακολουθούν πια ούτε και οι Ιουδαίοι ακόμη. Τι σχέσι έχει αυτό με την ελπίδα μας για το μέλλον και με την εκτίμησί μας για τη ζωή και το αίμα;

12. Ποια αποκλειστική χρήσι του αίματος καθώρισε ο Ιεχωβά; Γιατί; (Δευτ. 12:20-27)

¹² Στο Λευιτικόν, κεφάλαιο 17, ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός εξήγησε τις βασικές αρχές εκείνων των απαιτήσεων για θυσίες· εκείνα που είπε εκεί έχουν σοβαρή σημασία για μας. Ο Θεός είπε: «Η ζωή [η ψυχή] της σαρκός είναι εν τω αίματι· και εγώ έδωκα αυτό εις εσάς, δια να κάμνητε εξιλέωσιν υπέρ των ψυχών σας επί του θυσιαστηρίου· διότι το αίμα τούτο κάμνει εξιλασμόν υπέρ της ψυχής. Δια τούτο είπα προς τους υιούς Ισραήλ, Ουδεμία ψυχή από σας θέλει φάγει αίμα.» (Λευιτ. 17:11, 12) Έτσι, ο Δημιουργός και Ζωοδότης μας εδήλωσε καθαρά την απόφασί του: Το αίμα (που παρίστανε τη ζωή, η οποία προήρχετο απ’ αυτόν) έπρεπε να χρησιμοποιήται μόνο για ένα σκοπό για θυσίες. Έτσι, ο Θεός απέδωσε αξία στο αίμα, θεωρώντας το ιερό. Κατά τον Νόμο, το αίμα δεν έπρεπε να τρώγεται ούτε να πίνεται, ούτε να χρησιμοποιήται με κάποιον άλλο τρόπο που θα επινοούσαν οι άνθρωποι. Όταν ένα ζώο εθανατώνετο μόνο για διατροφή, και όχι για θυσία, το αίμα έπρεπε να χύνεται στη γη· η ζωή του ζώου επεστρέφετο έτσι, με μια έννοια, στον Θεό, ενώ ο Ισραηλίτης κυνηγός κρατούσε μόνο το κρέας του. (Λευιτ. 17:13, 14) Αλλά πώς αυτό περιλαμβάνει κι εμάς, αφού ούτε οι Ιουδαίοι ούτε οι Χριστιανοί έχουν τώρα ένα ναό επιδοκιμασμένο απ’ τον Θεό, όπου να μπορούν να θυσιάζουν ζώα;

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ—Η ΘΕΙΑ ΛΥΣΙΣ—ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΙΜΑ

13. Πώς γνωρίζομε ότι είμεθα βεβαρυμένοι με την αμαρτία;

¹³ Όλοι μας πρέπει να ομολογήσωμε ότι είμεθα ατελείς και αμαρτωλοί. Ο απόστολος Παύλος το επιβεβαίωσε αυτό και εξήγησε πώς προήλθε. «Καθώς δι’ ενός ανθρώπου [του Αδάμ] η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους [και σ’ εμάς επίσης], επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) Αυτό το γεγονός έχει άμεση επίδρασι στην εκτίμησι που έχομε για τη ζωή και το αίμα.

14. Τι προεσκίαζαν οι θυσίες της Ημέρας του Εξιλασμού;

¹⁴ Όπως ο απόστολος Παύλος ενεπνεύσθη να εξηγήση στην προς Εβραίους επιστολή, οι θυσίες ζώων της διαθήκης του Νόμου δεν μπορούσαν να καλύψουν πλήρως την αμαρτία, διότι αλλιώς δεν θα έπρεπε να προσφέρωνται κάθε χρόνο. Εκείνες οι θυσίες, και ιδιαίτερα οι θυσίες της Ημέρας του Εξιλασμού, δεν ήσαν παρά μια ‘σκιά των μελλόντων αγαθών.’ (Εβρ. 10:1-4· 8:5, 6· 9:9, 10) Η πραγματικότης που προσκιάσθηκε ήταν η απολυτρωτική θυσία του Χριστού που μπορούσε πλήρως να εξιλεώση τις αμαρτίες όλων. Ο Παύλος, σχολιάζοντας τούτο, έγραψε:

«Ελθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών. . . ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια [εις τον ίδιον τον ουρανόν], αποκτήσας αιώνιαν λύτρωσιν. Διότι εάν το αίμα των ταύρων και τράγων . . . αγιάζη προς την καθαρότητα της σαρκός, πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις δια του πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν; Και δια τούτο είναι μεσίτης διαθήκης καινής, ίνα δια του θανάτου, όστις έγεινε προς απολύτρωσιν των επί της πρώτης διαθήκης παραβάσεων, λάβωσιν οι κεκλημένοι την επαγγελίαν της αιωνίου κληρονομίας . . . Χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.»—Εβρ. 9:11-15, 22.

15. Πώς η άποψις του Θεού για το αίμα περιλαμβάνεται στην ελπίδα μας για αιώνια ζωή;

¹⁵ Δεν μας βοηθεί αυτό να κατανοήσωμε πληρέστερα γιατί είναι τόσο ζωτικό να έχωμε την άποψι του Θεού για το αίμα, το οποίο συμβολίζει τη ζωή; Ένα από τα κεντρικά θέματα της Αγίας Γραφής είναι το ότι ο Ιησούς ήλθε στη γη για να δώση τη ζωή του ως λυτρωτική θυσία. Μόνο μέσω αυτού του αντιλύτρου μπορούμε να έχωμε την προοπτική της αφέσεως αμαρτιών και την ελπίδα της ‘αιωνίου ζωής.’ (Ματθ. 20:28· Ρωμ. 3:23, 24· 6:22, 23· 1 Τιμ. 1:15, 16) Για να λάβωμε αυτές τις ευλογίες, πρέπει να πιστεύσωμε στο αντίλυτρο του Ιησού, πράγμα που σημαίνει να έχωμε επίγνωσι και κατανόησι του ότι αυτός παρέδωσε τη ζωή του η οποία αντιπροσωπεύεται από το αίμα του.—1 Τιμ. 2:3, 4· Γαλ. 3:22.

16, 17. Με τι τρόπο μερικοί Βιβλικοί μεταφρασταί άλλαξαν τα εδάφια που αναφέρουν τη λέξι αίμα; (Ρωμ. 5:9· Κολ. 1:20)

¹⁶ Έχοντας υπ’ όψιν αυτά τα σημεία που σχετίζονται με θυσίες, εξιλασμό, αίμα και αντίλυτρο του Ιησού, ας στρέψωμε πάλι την προσοχή μας στο εδάφιο Εφεσίους 1:7. Πολλές μεταφράσεις αυτού του εδαφίου τονίζουν ότι αυτό λέγει, «έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος» του Χριστού. Ωστόσο, μερικές σύγχρονες μεταφράσεις αντικαθιστούν τη φράσι «αίμα του Χριστού» με τη φράσι «θάνατος του Χριστού.» Έχει σημασία αυτό;

¹⁷ Στο πρωτότυπο Ελληνικό, το εδάφιο Εφεσίους 1:7 χρησιμοποιεί τη λέξι αίμα. Γιατί λοιπόν μερικές μεταφράσεις το αποδίδουν εδώ και αλλού ως «θάνατο;» Οι μεταφρασταί κατάλαβαν ότι σε ωρισμένα κείμενα που μνημονεύουν τη λέξι «αίμα,» υπονοείται ο θάνατος ή η ευθύνη για τον φόνο ενός ατόμου. (Λουκ. 11:50, 51· Πράξ. 5:28· Αποκάλ. 6:10) Παραδείγματος χάριν, ενώπιον των Ιουδαίων που εκραύγαζαν να θανατωθή ο Ιησούς, ο Πιλάτος ένιψε τα χέρια του και κατόπιν είπε: «Αθώος είμαι από του αίματος του δικαίου τούτου.» Οι Ιουδαίοι απήντησαν: «Το αίμα αυτού ας ήναι εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών.» (Ματθ. 27:24, 25· παράβαλε με Αποκάλυψιν 7:14.) Αλλά μερικές μεταφράσεις έλαβαν το θάρρος ν’ αποδώσουν αυτά τα εδάφια ως εξής: «Δεν ευθύνομαι για τον θάνατο αυτού του ανθρώπου,» και, «Η τιμωρία για τον θάνατό του ας είναι επάνω μας και επάνω στα τέκνα μας.» (TEV) Ποιο, λοιπόν, είναι το αποτέλεσμα όταν η λέξις «θάνατος» αντικαταστήση τη λέξι «αίμα» στα εδάφια όπου νοείται η θυσία του Ιησού; Μήπως έτσι θα χανόταν κάτι που ήθελε ο Θεός να μας μεταδώση;

18. Γιατί είναι σπουδαίος ο θάνατος του Χριστού; (1 Κορ. 11:26· Εβρ. 2:14)

¹⁸ Δεν μπορεί ν’ αμφισβητήση κανείς την έμφασι που θέτει η Αγία Γραφή στον θάνατο του Ιησού. Ο Παύλος έγραψε: «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.» Επίσης: «Ο Χριστός επέθανε δια τας αμαρτίας ημών κατά τας Γραφάς.» (Ρωμ. 5:8· 1 Κορ. 15:3) Το γεγονός ότι πέθανε, καταθέτοντας εκούσια την τέλεια ανθρώπινη ζωή του, αποκαθιστούσε ή αντιστάθμιζε ό,τι απώλεσε ο Αδάμ για μας, το οποίο επέφερε την αμαρτωλή μας κατάστασι.

19, 20. Ποια χαρακτηριστικά, εκτός από τον θάνατο του Ιησού, περιλαμβάνονται στις μνείες που γίνονται σχετικά με το αίμα του Χριστού; (Εβρ. 4:14-16)

¹⁹ Εν τούτοις, οι μνείες που κάνει η Αγία Γραφή για το ‘αίμα του Χριστού’ μεταδίδουν ουσιώδη πράγματα που δεν θα μπορούσαμε ν’ αντιληφθούμε αν μιλούσαμε απλώς για τον θάνατό του. (Εφεσ. 2:13) Ο Χριστός δεν πέθανε απλώς και δεν θα μπορούσε να πεθάνη, και να παραμείνη νεκρός.b Σ’ εκπλήρωσι του προτύπου της Ημέρας του Εξιλασμού που είχε εγκαινιάσει ο Ιεχωβά, ο Ιησούς κατόπιν έπρεπε να εισέλθη στον ουρανόν, στην παρουσία του Θεού. Εκεί ο Χριστός μπορούσε να παρουσιάση την αξία του αίματος της ζωής του, ακριβώς όπως την Ημέρα του Εξιλασμού ο αρχιερεύς ελάμβανε το αίμα των θυσιών και το εισήγε στα Άγια των Αγίων. Ο Παύλος εκθέτει σαφώς αυτό το παράλληλο: «Ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.—Εβρ. 9:24, 11, 12· 13:11.

²⁰ Επίσης, στον ουρανό ο Ιησούς Χριστός είναι ζωντανός και μπορεί να παρακαλή για όλους όσοι πιστεύουν στο αντίλυτρό του και να τους βοηθή να λάβουν σωτηρία. Επομένως, ο Παύλος έγραψε: «Εάν εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεόν δια του θανάτου του Υιού αυτού, πολλώ μάλλον φιλιωθέντες θέλομεν σωθή δια της ζωής αυτού.»—Ρωμ. 5:10.

21, 22. Πώς περιλαμβάνεται και η ζωή μας στην έκφρασι «το αίμα του Χριστού»;

²¹ Πολύ δικαιολογημένα, λοιπόν, το σύγγραμμα «Η Θρησκεία στην Ιστορία και στο Παρόν» δηλώνει ότι σε πολλές περιπτώσεις «δεν μπορεί κανείς να αντικαταστήση το Αίμα του Χριστού με την λέξι θάνατος. Το Αίμα του Χριστού σημαίνει περισσότερα απ’ αυτό. Τονίζει τους στενούς δεσμούς μεταξύ του θανάτου του Ιησού και της ζωής του και του θριάμβου του στην ανάστασί του και εξύψωσί του.» Το βιβλίο προσθέτει ότι η φράσις «Αίμα του Χριστού»

«υιοθετεί την Ιουδαϊκή έννοια της παλαιάς Διαθήκης περί της εξιλεωτικής δυνάμεως του αίματος, που αποτελεί τη βάσι για τον τρόπο με τον οποίο εθεωρούντο οι θυσίες και για την ιδέα ότι ο θάνατος του δικαίου έχει εξιλεωτική δύναμι. . . . Αφ’ ενός ο όρος αυτός μας υπενθυμίζει το γεγονός ότι έχομε εξαγορασθή με υψηλό τίμημα, εκείνου ο οποίος επλήρωσε το αντίλυτρο και εκείνου από το οποίο αυτό συνίστατο. Αφ’ ετέρου, έχομε για πάντα απαλλαγή από την αμαρτία και τον θάνατο μέσω πίστεως στη διαθήκη που συνήφθη με το αίμα του. Το Αίμα του Χριστού εμπερικλείει το αποτέλεσμα του θανάτου και της αναστάσεώς του.»c

²² Πόσο βαρυσήμαντες, λοιπόν και πόσο πλήρεις ευλογητών εννοιών για μας είναι πολλές Βιβλικές περικοπές που αναφέρουν το αίμα του Ιησού! Μέσω του αίματός του μπορούν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μας. (Αποκάλ. 1:5· Εβρ. 10:29) Είναι δυνατόν ν’ απαλλαγούμε από άκαρπη διαγωγή. (1 Πέτρ. 1:18, 19) Μπορούμε να είμεθα μέσα σε μια εκκλησία ανθρώπων τους οποίους ο Θεός επιδοκιμάζει και καθοδηγεί. (Πράξ. 20:28) Υπάρχει και η ελπίδα της τελειότητος και της αιωνίου ζωής κάτω από τη διακυβέρνησι μιας βασιλείας που αποτελείται από άτομα που έχουν εξαγορασθή μ’ αυτό το αίμα.—Αποκάλ. 5:9, 10· 12:10, 11· Κολ. 1:20.

23. Ποια πρέπει να είναι η άποψίς μας για το αίμα;

²³ Όλοι όσοι εκτιμούν την αξία της δικής των ζωής, πρέπει να εκτιμήσουν αυτά που λέγει ο Θεός για το αίμα. Ο Θεός θεωρεί το αίμα ιερό. Αυτός καθώρισε ότι το αίμα είναι δεκτό και πρέπει να χρησιμοποιήται μόνο για θυσίες επάνω στο θυσιαστήριο. Και ετόνισε σαφώς στον Λόγο του ότι όλες οι ελπίδες μας για ένα διαρκές μέλλον βασίζονται στο αίμα της θυσίας του Υιού του. Αλλά πώς μπορούμε εμείς προσωπικά να εκδηλώσωμε την εκτίμησί μας για το αίμα και την αναγνώρισι της ιερότητός του; Πρόκειται για σοβαρά ζητήματα που εξετάζονται στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]